Login
Ελληνικά: Το Δικαίωμα στην Ελευθερία του Συνέρχεσθαι και του Συνεταιρίζεσθαι στην Εποχή της Πανδημίας Covid-19: η περίπτωση της Κύπρου
Türkçe: Covid-19 Pandemisi Sürecinde Toplanma ve Örgütlenme Özgürlüğü Hakkı: Kıbrıs Vakası
The events of Saturday the 13th of February 2021 have certainly fueled us with grave concern and anger about what has initially started as a peaceful demonstration to show the dissatisfaction with the government with how it has handled the corruption scandal and how it managed the coronavirus situation, in relation particularly to its approach towards the migrant communities and the arbitrary ban on the right to protest, to the use of “water cannon and tear gas” in clashes with protesters.
However, beyond the emotional outrage, the eagerness on behalf of the police to exert force and use violence certainly poses some important legal questions with regard to our democracy, constitutional values and human rights in Cyprus and beyond.
A Reminder from the UN Special Rapporteur
The Covid-19 pandemic has already posed so many unprecedented challenges to all aspects of human rights around the world. Clément Voule, the United Nations Special Rapporteur on the rights to Freedom of Peaceful Assembly and of Association highlighted, however, that “States’ responses to the Covid-19 threat should not halt freedoms of assembly and association.”
In the face of the current public health emergency, the Special Rapporteur reminds States of the necessity of responding in a manner compliant with their human rights obligations. In particular, the Special Rapporteur emphasises ten key principles:
An elaborate explanation of each can be found here.
What does this mean for Cyprus?
While all principles are relevant and key to the pandemic situation in Cyprus, the Special Rapporteur’s final point specifically refers to the situation as being unlikely to alleviate many demands; if anything, the economic downturn caused by the crisis, combined with financial measures that enhance inequality only serve to exacerbate underlying causes.
While we acknowledge the unprecedented situation the government of Cyprus, along with other governments around the world, has been faced with, its response to this crisis is what has been voiced by the protesters as unsuccessful. Arguably, the state’s responses to the crisis did not take citizens’ demands fully into account which is a testament to the failure to adopt more democratic governance structures.
Andreas, a lawyer and part of the protest organisers’ legal team who declined to provide his surname, told AFP that people from across the political spectrum were taking part in the demonstration. “The government has lost legitimacy after the passport scandal and they are using the pandemic as a reason to stop protests,” he said. “We think that the right to protest is the basis of our democracy, and the epidemiological situation allows people to protest” safely, the 26-year-old added. But, he said, “they want us to shut up.”
The Right to Freedom of Assembly and Association: Cyprus and ECHR jurisprudence
When we refer to the right to peaceful assembly and the restriction of human rights for the purpose of protecting public health, we must consider whether the restrictions are necessary and proportionate to the intended purpose in order to conclude whether they are legal or not.
The renowned Human Rights Lawyer, Mrs Nicoletta Charalambidou, explains that what we are talking about is a possible fine to the protesters imposed by the Courts. Therefore, the unjustified use of violence by the state is a separate matter to consider. In our case, the excessive violence exercised by the police in the name of public health protection is hard to be justified as necessary and proportionate. The violent repression of the protest violates, at first sight, both the constitutional right to peaceful assembly as provided in Article 21 of the Cyprus Constitution, as well as Article 11 of the European Convention on Human Rights (Freedom of Assembly and Association).
Conclusion
Saturday’s events should concern all factions of our society – the judiciary, executive, legislature, civil society and the press, particularly. The recent corruption scandals have, sadly, shown us the opposite. The corruption scandals involving politicians from major political parties are not uncommon and when these get uncovered, little to no effort is taken to pursue them.
In addition, laws limiting public gatherings as well as freedom of movement have been passed in so many States, including Cyprus. However, restrictions based on public health concerns are justified only where they are necessary and proportionate in light of the circumstances. Regrettably, the civil society has rarely been consulted in the process of designing or reviewing appropriate measures of response, and in several cases the processes through which such laws and regulations have been passed have been questionable. In many cases, it appears these measures are being enforced in a discriminatory manner, with opposition figures and groups, together with vulnerable communities, constituting prime targets.
Protest is not a departure from democracy; it is the absolute exercise of it.
Τα γεγονότα του Σαββάτου της 13ης Φεβρουαρίου 2021 σίγουρα μας πυροδότησαν έντονη ανησυχία και οργή για το τι ξεκίνησε αρχικά ως ειρηνική διαδήλωση για να δείξει τη δυσαρέσκεια των πολιτών με την κυβέρνηση για το πώς χειρίστηκε το σκάνδαλο διαφθοράς και πώς διαχειρίστηκε την κατάσταση του κορονοϊού, σε σχέση ιδίως με την προσέγγισή της απέναντι στις κοινότητες των μεταναστών και την αυθαίρετη απαγόρευση του δικαιώματος διαμαρτυρίας, στη χρήση «κανόνιου νερού και δακρυγόνων» σε συγκρούσεις με διαδηλωτές.
Ωστόσο, πέρα από τη συναισθηματική οργή, η επιθυμία εκ μέρους της αστυνομίας να χρησιμοποιήσει βία σίγουρα θέτει ορισμένα σημαντικά νομικά ζητήματα σχετικά με τη δημοκρατία, τις συνταγματικές αξίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Κύπρο και πέραν αυτής.
Υπενθύμιση από τον Ειδικό Εισηγητή του ΟΗΕ
Η πανδημία Covid-19 έχει ήδη θέσει τόσες πολλές πρωτοφανείς προκλήσεις σε όλες τις πτυχές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε όλο τον κόσμο. Ο Clément Voule, Ειδικός Εισηγητής των Ηνωμένων Εθνών για τα δικαιώματα στην Ελευθερία της Ειρηνικής Συνέλευσης και του Συνδέσμου τόνισε, ωστόσο, ότι «οι απαντήσεις των κρατών στην απειλή Covid-19 δεν πρέπει να σταματήσουν τις ελευθερίες του συνέρχεσθαι και του συνεταιρίζεσθαι».
Μια λεπτομερής εξήγηση για το καθένα μπορεί να βρεθεί εδώ.
Τι σημαίνει αυτό για την Κύπρο;
Ενώ όλες οι αρχές είναι σχετικές και βασικές για την πανδημία στην Κύπρο, το τελευταίο σημείο του Ειδικού Εισηγητή αναφέρεται συγκεκριμένα στην κατάσταση ως απίθανο να ανακουφίσει πολλές απαιτήσεις. Αν μη τι άλλο, η οικονομική ύφεση που προκλήθηκε από την κρίση, σε συνδυασμό με χρηματοοικονομικά μέτρα που ενισχύουν την ανισότητα χρησιμεύουν μόνο στην επιδείνωση των υποκείμενων αιτιών.
Παρόλο που αναγνωρίζουμε την άνευ προηγουμένου κατάσταση που αντιμετώπισε η κυβέρνηση της Κύπρου, μαζί με άλλες κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο, η απάντησή της σε αυτήν την κρίση είναι αυτή που εξέφρασαν οι διαδηλωτές ως ανεπιτυχής. Αναμφισβήτητα, οι απαντήσεις του κράτους στην κρίση δεν έλαβαν πλήρως υπόψη τις απαιτήσεις των πολιτών, γεγονός που αποτελεί απόδειξη της αποτυχίας υιοθέτησης δημοκρατικών δομών διακυβέρνησης.
Ο Ανδρέας, δικηγόρος και μέλος της νομικής ομάδας των διοργανωτών διαμαρτυρίας, δήλωσε στο AFP άτομα από όλο το πολιτικό φάσμα συμμετείχαν στη διαδήλωση. «Η κυβέρνηση έχει χάσει τη νομιμότητα μετά το σκάνδαλο διαβατηρίων και χρησιμοποιεί την πανδημία ως λόγο για να σταματήσουν οι διαμαρτυρίες», είπε. «Πιστεύουμε ότι το δικαίωμα διαμαρτυρίας είναι η βάση της δημοκρατίας μας και η επιδημιολογική κατάσταση επιτρέπει στους ανθρώπους να διαμαρτυρηθούν» με ασφάλεια, πρόσθεσε ο 26χρονος. Όμως, είπε, «θέλουν να μας σταματήσουν από το να εκφραζόμαστε».
Το δικαίωμα στην ελευθερία του συνέρχεσθαι και του συνεταιρίζεσθαι: η νομολογία της Κύπρου και της ΕΣΔΑ
Όταν αναφερόμαστε στο δικαίωμα ειρηνικής συνάθροισης και στον περιορισμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με σκοπό την προστασία της δημόσιας υγείας, οφείλουμε να εξετάσουμε εάν οι περιορισμοί είναι απαραίτητοι και ανάλογοι προς τον επιδιωκόμενο σκοπό, προκειμένου να συμπεράνουμε εάν είναι νόμιμοι ή όχι.
Η γνωστή Δικηγόρος για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, κα Νικολέτα Χαραλαμπίδου, εξηγεί ότι αυτό που αναφερόμαστε είναι πιθανά προστίματα για τους διαδηλωτές που επιβάλλονται από τα δικαστήρια. Επομένως, η αδικαιολόγητη χρήση βίας από το κράτος είναι ένα ξεχωριστό ζήτημα που πρέπει να ληφθεί υπόψη. Στην περίπτωσή μας, η υπερβολική βία που ασκείται από την αστυνομία στο όνομα της προστασίας της δημόσιας υγείας είναι δύσκολο να δικαιολογηθεί ως απαραίτητη και αναλογική. Η βίαιη καταστολή της διαμαρτυρίας παραβιάζει, εκ πρώτης όψεως, τόσο το συνταγματικό δικαίωμα στην ειρηνική συνέλευση, όπως ορίζεται στο Άρθρο 21 του Κυπριακού Συντάγματος, όσο και το Άρθρο 11 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (Ελευθερία του Συνέλευσης και του Συνδέσμου).
Συμπέρασμα
Οι εκδηλώσεις του Σαββάτου αφορούν όλες τις φατρίες της κοινωνίας μας. Ιδιαίτερα αφορά το δικαστικό σώμα, το εκτελεστικό σώμα, το νομοθετικό σώμα, την κοινωνία των πολιτών και τον τύπο. Δυστυχώς, τα πρόσφατα σκάνδαλα διαφθοράς μάς έδειξαν το αντίθετο. Τα σκάνδαλα διαφθοράς που εμπλέκουν πολιτικούς από μεγάλα πολιτικά κόμματα δεν είναι ασυνήθιστα και όταν αποκαλυφθούν, δεν καταβάλλεται καμία προσπάθεια για την επιδίωξή τους.
Επιπλέον, σε πολλά κράτη, συμπεριλαμβανομένης της Κύπρου, έχουν θεσπιστεί νόμοι που περιορίζουν τις δημόσιες συγκεντρώσεις καθώς και την ελεύθερη κυκλοφορία. Ωστόσο, περιορισμοί που βασίζονται σε ανησυχίες για τη δημόσια υγεία δικαιολογούνται μόνο όταν είναι απαραίτητοι και αναλογικοί υπό το φως των περιστάσεων. Δυστυχώς, σπάνια ζητήθηκε η γνώμη της κοινωνίας των πολιτών κατά τη διαδικασία σχεδιασμού ή επανεξέτασης κατάλληλων μέτρων αντιμετώπισης, και σε πολλές περιπτώσεις οι διαδικασίες μέσω των οποίων έχουν εγκριθεί τέτοιοι νόμοι και κανονισμοί ήταν αμφισβητήσιμες. Σε πολλές περιπτώσεις, φαίνεται ότι αυτά τα μέτρα εφαρμόζονται με διακρίσεις προς τις ομάδες αντιπολίτευσης και τις ευάλωτες κοινότητες, οι οποίες στοχοποιούνται.
Η διαμαρτυρία δεν αποτελεί απόκλιση από τη δημοκρατία. Είναι η απόλυτη άσκησή της.
13 Şubat 2021 Cumartesi olayları, hükümetin yolsuzluk skandalıyla nasıl başa çıktığı ve korona virüs durumunu, özellikle göçmen topluluklara yaklaşımıyla, nasıl yönettiği ve protesto hakkının keyfi olarak yasaklanması konularındaki memnuniyetsizliği göstermek için başlangıçta barışçıl bir gösteri olarak başlatılan etkinlik, protestocularla çatışmalarda “tazyikli su ve göz yaşartıcı gaz” kullanımıyla bizi ağır endişe ve öfke ile doldurdu.
Bununla birlikte, duygusal öfkenin ötesinde, polislerin kuvvet ve şiddet kullanma hevesi, Kıbrıs’ta ve ötesinde olmak üzere demokrasimiz, anayasal değerlerimiz ve insan haklarımızla ilgili bazı önemli hukuki soruları da beraberinde getirmektedir.
BM Özel Sözcüsünden Bir Hatırlatma
Covid-19 salgını, şimdiden tüm dünyada insan haklarının her yönünden daha önce görülmemiş pek çok zorluk çıkarmıştır. Barışçıl Toplanma ve Örgütlenme Özgürlüğü hakları üzerine Birleşmiş Milletler Özel Sözcüsü Clément Voule, “Devletlerin Covid-19 tehdidine tepkilerinin, toplanma ve örgütlenme özgürlüklerini durdurmaması gerektiğini” vurguladı.
Mevcut halk sağlığı acil durumu karşısında Özel Sözcü, Devletlere insan hakları yükümlülüklerine uygun bir şekilde yanıt vermeleri gerektiğini hatırlatmaktadır. Özel Sözcü özellikle on temel ilkeyi vurgulamaktadır:
1. Yeni yasal tedbirlerin insan haklarına saygılı olmasını sağlamak.
2. Halk sağlığı acil durumunun hak ihlalleri için bir mazeret olarak kullanılmamasını sağlamak.
3. Demokrasi süresiz olarak ertelenemez.
4. Kapsayıcı katılımın sağlanması.
5. Çevrimiçi örgütlenme ve toplanma özgürlüğünü güvence altına almak.
6. İşyerinde örgütlenme ve toplanma özgürlüğü haklarının korunması (grev hakkını da kapsamaktadır).
7. Yedinci: ifade özgürlüğü sağlanmalıdır.
8. Sivil toplumun çok taraflı kurumlara katılımı güvence altına alınmalıdır.
9. Uluslararası dayanışmaya her zamankinden daha çok ihtiyaç vardır.
10. Covid-19’un gelecekteki etkileri ve reform için popüler çağrılara yanıt verilmesi.
Her birinin ayrıntılı bir açıklaması burada bulunabilir.
Bu Kıbrıs için ne anlama geliyor?
Tüm ilkeler Kıbrıs’taki pandemi durumuyla ilgili ve anahtar olmakla birlikte, Özel Sözcü’nün son noktası, özellikle pek çok talebi hafifletme ihtimalinin düşük olduğuna işaret etmektedir; her şeyden önce, krizin neden olduğu ekonomik gerileme, eşitsizliği artıran mali tedbirlerle birleştiğinde, yalnızca altta yatan nedenleri artırmaya hizmet etmektedir.
Kıbrıs hükümetinin, dünyadaki diğer hükümetlerle birlikte karşı karşıya kaldığı daha önce görülmemiş durumu kabul etsek de, protestocular tarafından başarısız olarak dile getirilen, hükümetin bu krize verdiği tepkidir. Tartışmaya açık bir şekilde, devletin krize verdiği tepkilerin vatandaşların taleplerini tam olarak hesaba katmaması, daha demokratik yönetim yapılarının benimsenmesindeki başarısızlığın bir kanıtıdır.
Soyadını vermeyi reddeden protesto organizatörlerinin hukuk ekibinin bir parçası olan avukat Andreas, AFP’ye, gösteriye siyasi yelpazenin her yerinden insanların katıldığını söyledi. “Hükümet, pasaport skandalı sonrasında meşruiyetini kaybetti ve salgını protestoları durdurmak için bir mazeret olarak kullanıyor” dedi. 26 yaşındaki, “Protesto hakkının demokrasimizin temeli olduğunu ve epidemiyolojik durumun insanların güvenli bir şekilde protesto etmesine izin verdiğini düşünüyoruz” diyerek ekledi. Fakat, “bizim susmamızı istiyorlar” dedi.
Toplanma ve Örgütlenme Özgürlüğü: Kıbrıs ve AİHM içtihadı
Barışçıl toplanma hakkını ve halk sağlığının korunması amacı ile insan haklarının kısıtlanmasından bahsettiğimizde, yasal olup olmadıklarına karar vermek için kısıtlamaların gerekli ve amaçlanan amaca uygun olup olmadığını değerlendirmeliyiz.
Tanınmış İnsan Hakları Avukatı Bayan Nicoletta Charalambidou, bahsettiğimiz şeyin Mahkemeler tarafından protestoculara verilmiş olası bir para cezası olduğunu açıklıyor. Bu nedenle, hükümetin haksız şiddet kullanması dikkate alınacak ayrı bir konudur. Bizim durumumuzda, halk sağlığının korunması adına polisin uyguladığı aşırı şiddetin gerekli ve orantılı olarak gerekçelendirilmesi zordur. Protestoya yönelik şiddetli baskı, ilk bakışta, hem Kıbrıs Anayasasının 21. Maddesinde öngörülen barışçıl toplanma anayasal hakkını hem de Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin (Toplanma ve Örgütlenme Özgürlüğü) 11. Maddesini ihlal etmektedir.
Sonuç
Cumartesi günü yaşanan olaylar toplumumuzun tüm kesimlerini – özellikle yargı, yürütme, yasama, sivil toplum ve basın – ilgilendirmelidir. Son yolsuzluk skandalları, ne yazık ki bize bunun tam tersini gösterdi. Büyük siyasi partilerin politikacılarını içeren yolsuzluk skandalları alışılmamış değildir ve ortaya çıktığında, onları takip etmek için çok az veya hiç çaba harcanmamaktadır.
Buna ek olarak, Kıbrıs da dahil olmak üzere pek çok Devlette halka açık toplanmaların ve dolaşım özgürlüğünü sınırlayan yasalar çıkarıldı. Bununla birlikte, halk sağlığı kaygılarına dayalı kısıtlamalar, yalnızca gerekli ve orantılı olduklarında koşullar ışığında haklı çıkarılabilir. Ne yazık ki, uygun müdahale önlemlerinin tasarlanması veya gözden geçirilmesi sürecinde sivil topluma nadiren danışılmıştır ve bazı durumlarda bu tür yasa ve düzenlemelerin geçirildiği süreçler sorgulanmıştır. Pek çok durumda, bu tedbirlerin, muhalif figürler ve gruplar ile, savunmasız toplulukların, birincil hedefleri oluşturacak ayrımcı bir şekilde uygulandığı görülmektedir.
Protesto etmek demokrasiden sapmak değil; aksine onun mutlak uygulanmasıdır.
Thank you! Eυχαριστούμε! Teşekkür ederiz!
Author/Συντάκτης/Yazar: EC from Avli
Çevirmenler/Μεταφραστές/Translators: EC, VS
Συντάκτες/Editors/Editörler: Avli Team
Photographer/Fotoğrafçı/Φωτογράφος: Cyprus Mail
The post The Right to Freedom of Assembly and Association in Times of the Covid-19 Pandemic: the case of Cyprus’ Anti-Corruption March (TR, EL, EN) first appeared on AVLI.Türkçe
This page will be continuously updated with first-hand accounts of the police terror at the ΩΣ ΔΑΜΕ anti-corruption protest on 13.2.2021. If you would like to submit an account of your experience during the events of 13.2.2021 and would like to report it, please email us at info@avli.org.
Ελληνικά
Τι γίνεται γύρω σου; Μια κυβέρνηση αυταρχική και διεφθαρμένη στέλνει εκατοντάδες αστυνομικούς με πλήρη εξοπλισμό να καταστείλουν μια ειρηνική πορεία. Εσύ ανοίγεις το πανό σου με τον ήλιο, τη θάλασσα και τα δάση αυτού του τόπου που τόσο αγαπάς και θέλεις να προστατέψεις. Βλέπεις να σε περικυκλώνουν καθώς προσπαθείς να ξεκινήσεις την πορεία. Βλέπεις το κανόνι του νερού να πλησιάζει, τους αστυνομικούς να βάζουν το χέρι στα γκλοπ, αλλά σκέφτεσαι ότι είναι απλά σε περίπτωση που ξεσπάσει βία από πλευράς σου. Ξεκινάς να περπατάς τραγουδώντας με εκατοντάδες άλλους και ξαφνικά ακούς φωνές. “Τρέξτε, πίσω!” Τρομαγμένα πρόσωπα, χάος, τα γκλοπ στον αέρα, τα σώματα στη γη. Τρέχεις κι εσύ πίσω, ψάχνεις απεγνωσμένα να βρεις τους φίλους σου. Δυσκολεύεσαι να αναπνεύσεις, ο λαιμός σου φλέγεται. “Έριξαν δακρυγόνα” ακούς. Έτσι εξηγείται. Οι αστυνομικοί σέρνουν κάποιους προς την κλούβα, σκέφτεσαι καλύτερα να πάω προς τα πίσω. Περιμένεις να δεις τι γίνεται και ξαφνικά η αστυνομία επιτίθεται χωρίς αιτία. Γιατί έτσι, γιατί μπορούν. Το κανόνι νερού σπάζει το πλήθος αλλά οι φωνές μένουν δυνατές: “Δεν θα περάσει ο φασισμός”. Φεύγεις, χωρίς να μπορείς να πιστέψεις ακόμη τι έζησες και έρχεται στο μυαλό σου η εικόνα του προέδρου στο διάγγελμα να λέει: “Μένουμε σπίτι. Θα τα καταφέρουμε.” Αν τους αφήσουμε, θα τα καταφέρουν.
Εμπειρίες από μέλος της Αυλής σήμερα στην διαδήλωση στην Λευκωσία
Στην Κύπρο τους τελευταίους 3 μήνες απαγορεύεται να διαδηλώσεις. Συλλήφθηκα γιατί έλαβα μέρος στην «παράνομη» ειρηνική πορεία η οποία αντιμετωπίστηκε με «νόμιμη» βία. Αφού οι διοργανωτές ανακοίνωσαν το τέλος της πορείας, μοίραζα αυτήν την πληροφορία με όσους δεν την είχαν ακούσει. Ξαφνικά, χωρίς να καταλάβω ούτε το πώς, ούτε το γιατί βλέπω δύο αστυνομικούς να τρέχουν καταπάνω μου. Με συλλαμβάνουν. Όταν επανειλημμένα ζητούσα τον λόγο σύλληψης μου εν έπιανα απάντηση, μέχρι που έπια ένα «εννα μάθεις μετά»Δεν αντιστάθηκα σωματικά. Τελικά κατηγορήθηκα για:
1. Παραβίαση του νόμου λοιμοκάθαρσης, ενώ στην μεταφορά μου από το τμήμα Αστυνομίας στο ΤΑΕ, έβαλαν 9 συλληφθέντες σε ένα κλουβο-βαν. Άσε που ο υπαστυνόμος που μας παρέλαβε στο ΤΑΕ δεν έβαλε την μάσκα του ούτε για ένα δευτερόλεπτο, παρόλο που ήμασταν σε ένα δωμάτιο γύρω στα 20 άτομα, αστυνομικοί και συλληφθέντες. Όταν του ζητήθηκε να την φορέσει, αρνήθηκε ειρωνικά.
2. Ανυπακοή στην προκήρυξη του αστυνομικού «εσσιετε 15 λεπτά να το διαλύσετε αλλιως θα σας διαλύσουμε» ενώ του Συλλούρη εδωκαν του 15 μερες για να γίνει το ένταλμα τζαι επήραν του τζαι προστασία.
3. Αντίσταση τζαι σπρώξιμο προς τον αστυνομικό, ευτυχώς καταγράφηκε υλικό που το διαψεύδει.
Τέλος, θέλω να εκφράσω αλληλεγγύη στους τραυματίες τζαι να ευχαριστήσω ούλλες τες ψυσσιές που με στηρίξαν την ώρα της σύλληψης, την νομική υποστήριξη στο τμήμα, τζαι όσους εξέφρασαν υποστήριξη έστω τζαι αν δεν ήταν τζιαμέ.Αναστασία, σου εύχομαι να αναρρώσεις γρήγορα τζαι σου υπόσχομαι πως ο χορός τωρά ξεκινά! Δείτε το βίντεο! Ζητώ από τον κόσμο να παραμείνει σε εγρήγορση για την επόμενη διαμαρτυρία. Το ότι υπάρχει πανδημία εν σημαίνει ότι εν θα ασκούμε κριτική στην κυβέρνηση! Κάθε τρεις μέρες φκαίνει στην φόρα τζ’άλλο σκάνδαλο, γιατί να έχουμε το στόμα μας κλειστό? Φορούμε μάσκες, κρατούμε αποστάσεις, τζαι διεκδικούμε τα αυτονόητα!
Lambros Asvestas
English
The post Exposing Police Brutality and Misconduct: First-Hand Accounts from ΩΣ ΔΑΜΕ Protests first appeared on AVLI.In Cyprus for the last 3 months there has been a ban on demonstrations. I was arrested for participating in an “illegal” peaceful demonstration which was faced with “legal” violence. As organisers had announced the end of the demonstration, I spread this information with those that had not heard it. Suddenly, without having realized how or why, I see two policemen coming right at me. When I repeatedly asked for the reason for my arrest, I received no answer, until they eventually said “You’ll find out later.” I did not resist physically. Finally, I am charged with:
1. Violating covid measures meanwhile the police saw no flaw in transporting 9 of the detained protestors in a cage-like van. Not to mention that the police officer/lieutenant who received us at the CID (Central Intelligence Division) did not even for a second wear his mask, despite being indoors with 20 people. When he was asked to wear his mask, he refused and laughed.
2. Defying the police announcement that we had “15 minutes left to disperse or else we will use any means to destroy the protest”, whereas for the corrupted Syllouris it took 15 days for the warrant to get ready.
3. Resistance, “pushing” the police officer at the time of the arrest. Luckily my arrest was recorded and disproves this.
Lastly, I want to express solidarity to the injured protesters, and I want to thank all the souls that supported me at the time of the arrest, for the legal advice at the police station, and everyone who expressed their support even though they were not present at the protest. Anastasia I wish you a quick recovery and I promise you that the dance has only begun now! Check the video on this link. I ask from the people to stay alert for the next demonstration. The fact that there is a pandemic right now does not mean we cannot criticize the government. Every three days another scandal is exposed, why should we stay quiet? Wearing masks, keeping distance, let’s protest for our self-evident rights!
Lambros Asvestas
Pınar Barlas
In August, I ventured across the Green Line separating Cyprus into two for the first time since the start of the pandemic lockdown in March. During the next two and a half days, I was immersed in sessions blending climate justice activism and intersectionality.
I should admit that I felt a bit out of place, at first. It seemed to me – and it may have been the truth – that I was the only one there who was very new to climate justice activism. The camp was meant to teach current environmental activists about how other justice causes (like those based on gender, race, disability, and others) can tell us about who gets affected most by the climate and how. However, for me, the camp was an invaluable introduction to a cause that has immense impact on Cyprus but isn’t even getting half the attention we need to give it.
Of course I’d heard of the movement to keep the environment clean, to reduce plastic use, to minimize wasting resources like electricity. Those were the basics, and you’d have to try pretty hard to ignore them. What had kept me from diving deeper into climate justice, though, was how “far” it all seemed.
The clear effects of climate change on Cyprus seemed like a product of bad management by the government (which they partially are), combined with the inevitable conditions of living on an island.
Really high temperatures? Well, Cyprus always seems to be too hot.
Flash flooding from sudden, intense rain? Well, the government hasn’t built the infrastructure to deal with it.
Increased wildfires? Well… maybe it’s arson, or a delayed reaction from the unprepared local community.
No one seems to connect the increased frequency and intensity of these problems to climate change. I realized, at the climate justice camp, that part of the reason we never make that connection is because we don’t have half the data – we are always looking at “our half” of Cyprus.
When it rains, rainclouds soak both parts of Nicosia. The water that falls on one part moves beneath the border, with its rusted barbed wire, to the other part’s dams. Wildfires can jump across boundaries we think are so important, and threaten nature that makes oxygen for us all. Treating the northern and the southern parts of Cyprus as if they truly are separate has and will continue to only harm us. Just look at how, while the officials spent so much time and energy on the dividing line within the island, COVID-19 pandemic only came to Cyprus from its outer borders. The longer we focus on separating the north and the south parts of Cyprus, the worse off we will be with each public health and environmental disaster in our future. If we continue to compete instead of collaborate, we will all lose.
The concept of climate refugees is a great example of how distant the consequences of climate change seem, despite Cyprus being in the middle of it all. Not only is Cyprus a destination for many refugees (some of them surely climate refugees), but Cypriots are at increasing risk of becoming climate refugees themselves. Those who are younger and with more money can and often choose to move to another country: to one with fewer critical political problems and a better climate. Those who don’t have that choice, or can’t make it for various reasons, are left to deal with the problems brought on by the floods, the droughts, the fires, and the pollution. It should go without saying that these populations are those that already live in low-income areas, who don’t have access to as many resources and services as the rest of the country. So, the hardest-hit will always be the ones already suffering from the status quo.
As Cyprus’s future leadership, protectors, and inhabitants, it falls on the younger generations to push for united action against climate change, which will surely follow the reunification of Cyprus.
Kıbrıs’ı ikiye ayıran Yeşil Hat’ı Mart ayında pandemi nedeniyle girdiğimiz “lockdown”un (genel karantinanın) başlamasından sonra Ağustos ayında ilk kez geçtim. Sonraki iki buçuk gün boyunca, iklim adaleti aktivizmi ile kesişimselliği harmanlayan oturumların içindeydim.
İlk başta biraz yersiz, uyumsuz hissettiğimi itiraf etmeliyim. Bana oradaki iklim adaleti aktivizmine yeni olan tek kişi benmişim gibi gelmişti – ki belki de gerçek de buydu. Kamp aslında zaten çevre aktivisti olanlara, diğer adalet davalarının (cinsiyet, ırk, engellilik ve diğerlerine dayalı olanlar gibi) bize iklimden en çok kimin, nasıl etkilenebileceğini anlatmak içindi. Ancak benim için kamp, Kıbrıs üzerinde çok büyük etkisi olan ancak ona göstermemiz gereken dikkatin yarısını bile almayan bir davaya paha biçilmez bir girişti.
Elbette çevreyi temiz tutma, plastik kullanımını azaltma, elektrik gibi güç kaynakların israfını en aza indirme hakkındaki hareketleri duymuştum. Bunlar temel şeylerdi, ve görmezden gelebilmek için fazlaca çaba harcamak gerekir. Fakat beni iklim adaletinin derinliklerine dalmaktan alıkoyan şey, her şeyin ne kadar “uzak” görünmesiydi.
İklim değişikliğinin Kıbrıs üzerindeki açık etkileri, bir adada yaşamanın kaçınılmaz koşulları ile birlikte hükümetin kötü yönetiminin (ki kısmen de öyledir) bir ürünü gibi görünüyordu.
Aşırı yüksek sıcaklıklar? Eh, Kıbrıs zaten her zaman çok sıcak gibi gelir.
Ani, yoğun yağmurlardan dolayı oluşan seller? Eh, hükümet bununla başa çıkmak için gereken altyapıyı hala hazırlamadı.
Artan orman yangınları? Şey… belki kundakçılıktır, veya hazırlıksız yakalanan yerel halkın gecikmiş tepkisindendir.
Hiç kimse bu sorunların artan sıklığını ve yoğunluğunu iklim değişikliğine bağlamıyor gibi görünüyor. İklim adalet kampında fark ettim ki, bu bağlantıyı asla kurmamamızın bir nedeni de verilerin yarısına sahip olmamamız – her zaman Kıbrıs’ın “bizim yarısına” bakıyoruz.
Yağmur yağdığında, yağmur bulutları Lefkoşa’nın her iki parçasını da ıslatır. Bir parçasına düşen su, paslı dikenli sınır tellerinin altından diğer tarafın barajlarına akar. Orman yangınları, o çok önemli olduğunu düşündüğümüz sınırları bir anda aşıp, hepimiz için oksijen yapan doğayı tehdit edebilir. Kıbrıs’ın kuzey ve güney kısımlarına gerçekten ayrıymış gibi davranmak şimdiye kadar bize sadece zarar verdi ve vermeye de devam edecek. Sadece yetkililerin adayı ayıran çizgiye bu kadar çok zaman ve enerji harcarken, COVID-19 salgınının Kıbrıs’a dış sınırlarından gelmesine bakın. Kıbrıs’ın kuzeyini ve güneyini ayırmaya ne kadar uzun süre odaklanırsak, geleceğimizdeki her halk sağlığı ve çevre felaketinde o kadar kötüye gideceğiz. İşbirliği yapmak yerine rekabete devam edersek, hepimiz kaybedeceğiz.
İklim değişikliğinin sonuçlarının, her şeyin ortasında olmasına rağmen Kıbrıs’a bu kadar uzak görünmesinin harika bir örneği iklim mültecileri kavramıdır. Kıbrıs yalnızca birçok mülteci için bir varış yeri değildir (ki bazıları kesinlikle iklim mültecileridir); Kıbrıslılar aynı zamanda her gün artan bir iklim mültecisi olma riski altındadırlar. Genç ve yeterince paraya sahip olanlar, başka bir ülkeye – daha az kritik siyasi sorun ve daha iyi bir iklime sahip bir ülkeye – taşınmayı seçebilirler. Bu seçeneği olmayanlar veya çeşitli nedenlerle yapamayanlar, geride kalıp, sellerin, kuraklıkların, yangınların, ve kirliliğin getirdiği sorunlarla başa çıkmak zorunda kalırlar. Tabii ki, bu geride kalan nüfus, halihazırda düşük gelirli bölgelerde yaşayanlar, ve ülkenin geri kalanı kadar çok kaynak ve hizmete erişimi olmayanlar olur. Dolayısıyla, en çok etkilenenler her zamanki gibi halihazırda statükodan muzdarip olanlar olacaktır.
Kıbrıs’ın gelecekteki liderleri, koruyucuları, ve sakinleri olarak, iklim değişikliğine karşı birleşik faaliyetlere önayak olmak ve desteklemek genç nesillere düşüyor; ki bu faaliyetler Kıbrıs’ın yeniden birleşmesi ile beraber doğal olarak gelecektir.
Τον περασμένο Αύγουστο, τόλμησα να διασχίσω την Πράσινη Γραμμή, η οποία χωρίζει την Κύπρο στα δύο, για πρώτη φορά μετά την έναρξη της απαγόρευσης κυκλοφορίας λόγω της πανδημίας τον Μάρτιο. Τις επόμενες δυόμισι μέρες, βυθίστηκα στις συζητήσεις που συνδύασαν τον ακτιβισμό για την κλιματική δικαιοσύνη και τη διαθεματικότητα.
Πρέπει να παραδεχτώ ότι στην αρχή ένιωσα λίγο εκτός. Μου φάνηκε – και ίσως να ήταν αλήθεια – ότι ήμουν η μόνη που ήταν πολύ νέα στον ακτιβισμό της κλιματικής δικαιοσύνης. Η κατασκήνωση είχε σκοπό να μοιραστεί με τους σημερινούς ακτιβιστές του περιβάλλοντος για το πώς άλλοι αγώνες δικαιοσύνης (όπως αυτοί που βασίζονται στο φύλο, τη φυλή, τα ΑμεΑ άτομα και άλλ@) μπορούν να μας εξηγήσουν για το ποιοι αλλά και πώς επηρεάζονται περισσότερο από την κλιματική αλλαγή. Ωστόσο, για μένα, η κατασκήνωση ήταν μια ανεκτίμητη εισαγωγή σε ένα θέμα που έχει τεράστιο αντίκτυπο στην Κύπρο, αλλά δεν παίρνει καν τη μισή προσοχή που πρέπει να του δώσουμε.
Φυσικά, είχα ακούσει για το περιβαλλοντικό κίνημα να λέει να διατηρήσουμε το περιβάλλον καθαρό, να μειώσουμε τη χρήση των πλαστικών, να ελαχιστοποιήσουμε τη σπατάλη πόρων όπως ο ηλεκτρισμός. Αυτά ήταν τα βασικά και θα πρέπει κάποι@ς να προσπαθήσει πολύ σκληρά για να τα αγνοήσει. Αυτό που με εμπόδισε να εισέλθω βαθύτερα στην κλιματική δικαιοσύνη, ήταν το πόσο “μακριά” ήταν όλα.
Οι σαφείς επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στην Κύπρο φαίνονταν σαν προϊόν κακής διαχείρισης από την κυβέρνηση (που είναι εν μέρει), σε συνδυασμό με τις αναπόφευκτες συνθήκες διαβίωσης σε ένα νησί.
Πραγματικά υψηλές θερμοκρασίες; Χμ, η Κύπρος φαίνεται πάντα να είχε πολύ ζέστη.
Πλημμύρες από ξαφνική, έντονη βροχή; Χμ, η κυβέρνηση δεν έχει χτίσει τις κατάλληλες υποδομές για να το αντιμετωπίσει.
Αυξήθηκαν οι πυρκαγιές; Χμ … ίσως να είναι εμπρησμός ή αργοπορημένη αντίδραση από την απροετοίμαστη τοπική κοινότητα.
Κανείς δεν φαίνεται να συνδέει την αυξημένη συχνότητα και ένταση αυτών των προβλημάτων με την κλιματική αλλαγή. Στην κατασκήνωση για την κλιματική δικαιοσύνη συνειδητοποίησα ότι μέρος της αιτίας που δεν κάνουμε ποτέ αυτή τη σύνδεση, είναι επειδή δεν έχουμε τα μισά δεδομένα – κοιτάζουμε πάντα τη «μισή μας» Κύπρο.
Όταν βρέχει, τα σύννεφα βρέχουν και τα δύο μέρη της Λευκωσίας. Το νερό που πέφτει στο ένα μέρος κινείται κάτω από τα σύνορα, με τα σκουριασμένα συρματοπλέγματά τους, στα φράγματα του άλλου μέρους. Οι πυρκαγιές μπορούν να περάσουν πέρα από τα όρια, που πιστεύουμε ότι είναι τόσο σημαντικά, και που απειλούν τη φύση η οποία παράγει το οξυγόνο για όλους μας. Η αντιμετώπιση του βόρειου και του νότιου τμήματος της Κύπρου σαν να είναι όντως ξεχωριστά έχει ήδη βλάψει και θα συνεχίσει να μας βλάπτει. Απλά κοιτάξτε πώς, ενώ οι ηγέτες σπατάλησαν τόσο πολύ χρόνο και ενέργεια στη διαχωριστική γραμμή του νησιού, η πανδημία του κορονοϊού (COVID-19) εισήλθε στην Κύπρο από τα εξωτερικά της σύνορα. Όσο περισσότερο επικεντρωνόμαστε στο διαχωρισμό του βόρειου και του νότιου τμήματος της Κύπρου, τόσο χειρότερα θα είμαστε στο μέλλον σε κάθε τι που αφορά τη δημόσια υγεία και περιβαλλοντική καταστροφή. Αν συνεχίσουμε να ανταγωνιζόμαστε αντί να συνεργαζόμαστε, όλοι θα χάσουμε.
Η έννοια των κλιματικών προσφύγων είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα του πόσο μακρινές φαίνεται να είναι οι συνέπειες της κλιματικής αλλαγής, παρά το γεγονός ότι η Κύπρος βρίσκεται στη μέση όλων. Δεν είναι μόνο ότι η Κύπρος είναι προορισμός για πολλούς πρόσφυγες (ορισμένοι από αυτούς σίγουρα είναι κλιματικοί πρόσφυγες), αλλά οι Κύπριοι διατρέχουν όλο και μεγαλύτερο κίνδυνο να γίνουν οι ίδιοι κλιματικοί πρόσφυγες. Όσοι είναι νέοι και με περισσότερα χρήματα μπορούν και συχνά επιλέγουν να μετακομίσουν σε μια άλλη χώρα: σε μια με λιγότερα κρίσιμα πολιτικά προβλήματα και ένα καλύτερο κλίμα. Εκείνοι όμως που δεν έχουν αυτήν την επιλογή ή δεν μπορούν να το κάνουν για διάφορους λόγους, θα αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που προκαλούνται από τις πλημμύρες, τις ξηρασίες, τις πυρκαγιές και τη ρύπανση. Είναι αυτονόητο ότι αυτοί οι πληθυσμοί είναι εκείνοι που ζουν ήδη σε περιοχές χαμηλού εισοδήματος, οι οποίοι δεν έχουν πρόσβαση σε τόσους πόρους και υπηρεσίες όπως και η υπόλοιπη χώρα. Συνεπώς, αυτοί που επηρεάζονται περισσότερο είναι πάντα εκείνοι που ήδη υποφέρουν από το στάτους κβο.
Ως μελλοντική ηγεσία, προστάτες και κάτοικοι της Κύπρου, εναπόκειται στις νεότερες γενιές να πιέσουν για ενωμένη δράση κατά της κλιματικής αλλαγής, η οποία σίγουρα θα ακολουθήσει την επανένωση της Κύπρου.
Thank you! Eυχαριστούμε! Teşekkür ederiz!
Author/Συντάκτης/Yazar: Pinar Barlas
Çevirmenler/Μεταφραστές/Translators: Pinar Barlas, Josef Boraei
Συντάκτες/Editors/Editörler: Pinar Barlas, Josef Boraei, Vijdan Şengör, Eleni Loulli
Photographer/Fotoğrafçı/Φωτογράφος: Maria L. Birtsieva
Η βία στραβώννει. Η βία φκάλλει μμάθκια τζ̆αι αφήννει πλάσματα στραβά, πατά μες τον βούρκουραν, φακκά με το ματσούτζ̆ιν πας την κκελλέν πισώπλατα, εκτοξέφκει μέταλλα, υγρά, χημικά που προκαλούν πόνον, που φέρνουν θάνατον.
Η κυπριακή δεξιά είναι παιδίν της βίας, o μισταρκός του Άδη του Λιασίδη. Ότι πόλεμος εγίνην εν οργανωτής του. Όποιος επέθανεν στον τόπον από λόγον όι της φύσης, επέθανεν που την δράσην της, είτε τούρτζ̆ικα κάμνει προπαγάνδαν για να κάμει οπαδούς είτε ρωμικά. Η διχοτόμιση εν η αρφή της διαφθοράς, τζ̆αι το κράτος ή το παρακράτος που τσακκίζει κόκκαλα ο τζ̆ύρης τζ̆αι ο αρχηγός.
Ακόμα ξιθκιαλίζουμεν λείψανα, να βάλουμεν ονόματα πάνω τζ̆αι τζ̆είνοι που τα κάμασιν πουντζ̆ιάζουν τα κέρδη, τζ̆αι τα κέρδη των κερδών, τζ̆αι τους τόκους των κερδών των κερδών, τζ̆αι που τα ππούλια πιλέ που χρεώννουν για να σταμπάρουν τα κέρδη. Η γενεαολογία της δεξιάς εν η γενεαλογία της βίας. Όποιον τραπεζιτικόν λοαρκασμόν με στηβασμένα ριάλια τζ̆αι να πιάσεις, μες την γενεαλογίαν του κάθε στηβασμένου ευρώ θα έβρεις την γενεαλογίαν της σημμερινής συμμορίας που δεν είναι άλλη που την γενεαλογίαν της βίας.
Μμα γέρασες,
είπεν του που τότες ο Λιασίδης,
κανεί σε πκι̮όν, εν μιλιούνια γρόνια
που ζ̆εις κηφήνα της ζωής, τζ̆αι τρώς τζ̆αι πίννεις γαίμαν…
Αναστηθήκαν οι νεκροί, τζ̆ι εστρέψαν τα κανόνια πίσω τζ̆αι καταπάνω σου
να σε σκοτώσουν ψέμαν…
Αυτόν που δεν είσ̆εν ακόμα δει ο ο Λιασίδης είναι πως το ψέμαν εν όπως την Λερναίαν Ύδραν. Κόφκεις μιαν κκελλέν τζ̆αι βλαστούσιν δέκα. Για να λείψη που το πρόσωπον της γής τζ̆αι να κυβερνήσει το δίτζ̆ιον, να ξαναπλαστεί χαρά τιμή τζ̆αι ζήση, θέλει ακόμα αγώνες πολλούς.
Που τους αγώνες δεν περισσεύκει κανένας. Ούλλοι οι αριστεροί στην Κύπρον είμαστιν αδέρκια. Ούλλοι έξω που την γενεαλογίαν της βίας, έξω που την γενεαλογίαν του στηβασμένου € είμαστιν.
Αλληλεγγύη στα θύματα.
Κανεί πκιόν.
Κάτω η βία!
Κάτω η διχοτόμιση, κάτω η διαφθορά, κάτω η χούντες, κάτω η συμμορίες, τζ̆αι ποτζ̆εί τζ̆αι ποδά του συρματομπλέγματος.
Το λογοατεχνικόν κείμενον που ακολουθεί εγράφτην σε γλώσσαν που δεν ιγράφεται κατά την περίοδον του κκέρφιου του πρώτου κύμματος της πανδημίας.
Αν θέλεις τσίλλα το πλέι να σε βάλει ο Τσ̆αικόφκσι μες την αμπιάνς σαν θκιαβάζεις το κείμενον. Εν 3300 λέξεις τζ̆αι θέλει κανέναν τέταρτον να θκιαβαστεί. Αν θέλεις να δεις καλλύττερα τους πίνακες κάμνεις τσιλ πάνω τζ̆αι μεγαλώννουν.
Νανούρισμαν που τον αλγόριθμον.
Άκουα ξανά τζ̆αι ξανά για νιοστήν φοράν την άριαν του Λένσκι που την όπεραν Ευγένιος Ονέγκιν του Τσ̆αϊκόφσκι. Ήταν να παίξει σύντομα σε γειτονικήν πόλην τζ̆αι επροετοιμάζουμουν για να πάω να την δω. Θα ήταν κοντά μεσάνυχτα. Έτσι σαν άκουα τον τενόρον Λεμέσ̆εφ τζ̆αι υποδύετουν τον Λένσκι να παραλαλεί τζ̆αι να φωνάζει «приди приди» της Όλγας του να ΄ρτει, επήρεν με ο ύπνος τζ̆αι εποτζ̆οιμήθηκα. Ελαοτζ̆οιμούμουν τζ̆΄έξύπνουν κάθε νάκκον ώραν όπως τον ναρκωμένον. Άκουα μουσικήν να παίζει, αλλά ήμουν ανίκανος ν΄αννοίξω τ΄άμμάθκια μου να καταλάβω τί γίνεται τζ̆αι να σβήσω το τηλεφωνούιν. Εξύπνησα που τα καλά κατά τες τέσσερεις τζ̆ειαμαί που έπαιζεν έναν ρωσσικόν ταγκό του 30. Έκλεισα το ππλέϊερ, έφκαλα τζ̆αι τ΄ακουστικά που τα φκιά μου τζ̆ι εξανατζ̆οιμήθηκα.
Το πρωίν του Σαββάτου εσηκώθηκα τζ̆αι ήμουν μόνος μου έσσω. Είχα μεγάλην περιέργειαν που με επήρεν τζ̆αι που με έφερεν ναννουριστόν ο αλγόριθμος του Musi. Το Musi εν έναν προγραμματούιν πας το σμάρτφοουν που σου φκάλλει τα τραούθκια που το γιούτιουμπ χωρίς να σου βάλλει διαφημήσεις. Άμαν το αφήσεις, αποφασίζει ποιόν επόμενον τραούδιν συνάδει με τζ̆είνον που άκουες τζ̆αι κοττά σου το αυτόματα. Έβαλα το πίσω – πίσω τζ̆αι άκουσα τα ούλλα έναν – έναν, ότι μου επέλεξεν. Όπως ερμηνευτής του Λένσκι ήταν ο Λεμέσ̆εφ, σοβιετικός τραουδιστής της δεκαετίας του τριάντα, το ρεπερτόριον που μου εκούρτισεν το Musi ήταν σοβιετικά λαϊκά τραούθκια, κλασσικά τζ̆αι σοβιετικά ταγκό της εποχής. Έψαξα τα έναν-έναν, τους ερμηνευτές, τους συνθέτες, αλλά ελάχιστα πράματα βρίσκεις που να μεν εν εις τα Ρώσσικα. Έβαλα το κκίπορ το ρώσσικον πας το τηλεφωνούιν να τα βρίσκω καλλύτττερα. Ήταν σαν να μου εξιτρύπωσεν έναν κρυμμένον θησαυρόν το Musi. Έχουν τζ̆αι την καλήν πλευράν τους οι αλγόριθμοι άμαν έσ̆εις τα μμάθκια σου αννοιχτά.
Είχα μεγάλα κκέφκια τζ̆είνον το Σάββατον. Ετζ̆οιμήθηκα καλά, ήμουν χαλαρός, οι δουλειές μου πάσιν καλά, ο χρόνος τζ̆υλά χωρίς να κορακά. Πότε – πότε άμαν με πιάουν οι μοναξιές, τραουδώ τες, χορεύκω τες, γράφω τες τζ̆αι μεταβολίζω τες μες σε μιαν γλυτζ̆ιάν μελαγχολίαν που τζ̆υλά αρμονικά συντροφκιάν με την ζωήν μου. Αυτοσχεδίαζα φιγούρες με τα σοβιετικά ταγκό τζ̆ι εταξίδευκα στο κοσιέναν, στο κοσπέντε, στο τριάντα στην Μόσχαν τζ̆αι στο Λένινγρατ. Μέχρι τζ̆αι στο σοβιετικόν Τβίλισσι στην Γεωργίαν εταξίδεψα χορευτής, στο θέατρον του ετραούδαν ο Λεμέσ̆εφ πριν να τον πιάουν στο Μπολσ̆όϊ. Εχόρευκα γλυτζ̆ιά – γλυτζ̆ια τον αρμονικόν ρώσσικον ρομαντισμόν, μες την μεγάλην κάμαρην μπροστά που έναν μεγάλον καθρέφτην. Έκαμνα του εαυτού μου παράστασην. Όϊ με την έννοια του ναρκισσισμού της αφελούς αυταρέσκειας. Ήταν μια κανονική παράσταση. Κάτι όπως άμαν μαειρεύκω με την πιο λεπτήν τζ̆αι ευφάνταστην γατρονομίαν του εαυτού μου. Άμαν είμαι μόνος μου πιάννει με τζ̆αι μαειρεύκω με το ίδιον μεράκκιν όπως άμαν έχω καλεσμένον τον πιο ακριβόν μου φίλον τζ̆αι δημιουργώ κάτι για να τον ευχαριστήσω. Εχόρευκα ζητώντας που το σώμαν μου να κάμνει φιγούρες κομψές με όσην χάρην μπορεί να δώκει.
Εσ̆αίρουμουν για την παράστασην που εμπόρηεν να μου φκάλει η νοσσιά μου με έτσι σώμαν. Λία χρόνια πρίν, πριχού να το θεραπεύσει η γυμναστική ήταν δίσκαμπτον, ματσουκωμένον, εν εμπόρηεν πιλέ να δίσει έναν ζευκάριν ράμματα των παπουτσ̆ιών τζ̆αι να μεν κουντζ̆ίσει. Εχόρευκα τζ̆ι εσκέφτουμουν ότι αν ήταν αλήθκεια πως τα χρόνια γερνούν σε, τότε τόσον αλήθκεια θα ήταν τζ̆αι ότι η κίνηση ή η γυμναστική γυρίζουν τα χρόνια των ημερολογίων πίσω.
Έτσι σαν εχόρευκα, κάτι εχρειάστηκα που την διπλανήν κάμαρην. Με δίχα να σταματήσω να χορεύκω, εμετακινήθηκα να πα να το έβρω. Εν τω μεταξύν, το άσμαν άλλαξεν τζ̆αι έπαιζεν έναν πιο χαρούμενον, έναν πιο τραππηητόν τραούδιν. Διώ έναν σάλτον με την μουσικήν, όσην ενέργειαν έβαλεν το σώμαν μου άνεννοιας μες την τρελλήν χαράν, έφαν την η τζ̆εφαλή μου που εφάτσ̆ησεν πας το δοκάριν του χαμηλού τταβανιού 2.10μ ύψος. Μες την ευφορίαν μου εξίχασα πως το διπλανόν δωμάτιον ήταν χαμηλοττάβανον όπως εχτίζαν τα σπιτούθκια το 1720. Έππεσα κάτω σαν το πουλλίν το παιξούμενον. Για μερικά δευτερόλεπτα έχασα τες αισθήσεις μου. Μαζίν με τον πόνον ήρτεν έναν παράπονον. Ήμουν μόνος μου σπίτιν τζ̆αι εμπορούσα να κλάψω όπως έρκετουν. Οι άνδρες στο χωρκόν μου δεν κλαίνε άμαν έσ̆ει άλλους τζ̆ειαμαί. Η ελεύθερία να κλάψει το πλάσμαν είναι προτέριμαν της μοναξιάς . Έκλαψα σαν το μωρόν που γυρεύκει την μάναν του. Σε έτσι ηλικίαν όμως, άλλες μανάες αφήκασιν χρόνια, άλλες έχουν άνιαν, άλλες ατσχάϊμερ τζ̆αι όσον τζ̆αι να κλάψεις, το κλάμαν σου μεινίσκει. Περικκιάττερσιν όμως, εχαλάρωσεν ο πόνος τζ̆αι τα δάκρυκα εμαλαθκιάναν τα συναισθήματα να δώκουν τόπον εις στην λογικήν. Εμέθυσα όμως που την φατσ̆ιάν τζ̆ι έρκουνταν μου εικόνες αλλόκοτες. Η αίσθηση του πλαφόν μου να ππέφτει που τον ουρανόν πας την τζ̆εφαλήν μου τζ̆αι να μου κόφκει τον σάλτον της χαράς, έρκετουν τζ̆αι συχχίζετουν με τζ̆είνην την αίσθησην του χαμένου σάλτου που έκαμεν η ανθρωπότητα την εποχήν που ετραούδαν ο Λεμέσ̆εφ, όταν ονειρεύτην μιαν κοινωνίαν με δίχα αδικίαν. Το τραούδιν του τριάντα που έπαιζεν ακόμα το Musi την ώραν που εκράτουν την κκελλέν μου την φατσ̆ημένην ήταν σαν να τζ̆αι έθελεν να με περιπαίζει.
Ο Μαγιακόφσκι, στην εποχήν που με επήρεν το Musi, εφύτεψεν μιαν σφαίραν μες την καρκιάν του να μεν θωρεί. Ίσως να ήταν που αισθάνθην το πλαφόν της νέας κοινωνίας που επειραματίζετουν ο κόσμος για να απαλλαγεί που την αδικίαν της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπον τζ̆αι δεν έθελεν να το δει. Εγλύτωσεν που τον σοσιαλιστικόν ρεαλισμόν. Η ελευθερία έκφρασης τζ̆αι δημιουργίας της ρώσσικης αβανγκάρντ μες τον νέον κόσμον ήβρεν τζ̆αι τζ̆είνη το πλαφόν της υπό τύπον εντολών, που εππέφταν μέσω της Πράβντας για το τι έπρεπεν να δημιουργήσει ο καλλιτέχνης της νέας αποχής τζ̆αι ιδίως τι δεν έπρεπεν. Λλία χρόνια πριν, η δύναμη της αφαίρεσης του Μάλεβιτς, με έναν τετράγωνον μαύρον πλαισιωμένον που έναν τετράγωνον άσπρον εσάριζεν αιώνες θρησκευτικής παράδοσης τζ̆αι πνευματικής καθυστέρησης, απλά τοποθετώντας το μες την κάμαρην εις στην θέσην της εικόνας. Μια εικόνα χωρίς Αγίους, Γριστούς ή Παναϊες, άφτεν πουρλόττα στην συνείδησην των αθρώπων που σκέφτουνταν τζ̆ι επρομύνηεν την επανάστασην στην τέχνην που ο κόσμος είσ̆εν που την αναγέννησην να δει ξανά. Ήταν σαν να ΄σπάζαν τα νερά της αγγαστρωμένης τζ̆αι κατάβαρης ρωσσικής κοινωνίας που κόντεφκεν η ώρα της το 1917. Η δύναμη του κότσ̆ινου τριγώνου του Λισίτσκι έμπαιννεν σφήνα μες το άσπρον τζ̆αι ανάτρεπεν την άσπρην υποταγήν στην λογικήν της φεουδαρχίας, της αγοράς, του κέρδους τζ̆αι του ατομικού σσυφφέροντος, πέμποντας τον παλιόν κόσμον μες τα τάρταρα. Το σάλτον της ανθρωπότητας για έναν κόσμον ελεύθερον που τυράνους, ελεύθερον που εκμετάλλευσην, ελεύθερον που πολέμους, έβρισκεν το πλαφόν του, λλία χρόνια μόνον μετά την επανάστασην υπό τύπον λαϊκών δεσποτάων, λαϊκών πατέρων, λαϊκών στραταρχών τζ̆αι Λαϊκών Αγίων που τους ονομάσασιν Ηγέτες. Ο Λένιν είσ̆εν ήδη μπει σε μαυσωλείον την ώραν που ετραούδαν ο Λεμέσ̆εφ το τραούδιν που μου έπαιζεν το Musi για να με περιπαίζει που ήμουν ακόμα κατάχαμα τζ̆ιαι εκράτουν την τζ̆εφαλήν μου που ήταν να σπάσει που τον πόνον. Πεθαμμένος, εστράφην εις στον κόσμον Άγιος να πιάσει την θέσην που αφήκαν κενήν οι παλιοί Αγίοι μες το μαύρον τετράγωνον του Μάλεβιτς, που τους εξοράτισεν, φανταζόμενος ότι ήσ̆αν να βάλει στο κέντρον του κάδρου τον άνθρωπον.
Τα σχέδια για μιαν κοινωνίαν όπου ο καθένας ήσ̆αν να δημιουργεί τζ̆αι θα παράγει ανάλογα με τες δυνατότητες του τζ̆αι θα απολαμβάννει ανάλογα με τες ανάγκες του, ήβρασιν το πλαφόν τους πας στην απληστίαν του Homo Sapiens Sapiens. Έπαιρνεν την μορφήν αντεπανάστασης που όσους εχάνναν τα προνόμια τζ̆αι ετραβούσαν την νέαν κοινωνίαν μες τον εμφύλιον. Η εκκλησία, οι τσάροι τζ̆αι οι ευγενείς, η γειτονική καπιταλιστική μεταπολεμική Ευρώπη, δεν είπασιν τον τελευταίον τους λόγον μπροστά στην επαναστατικήν αφαίρεσην που εδημιούργαν τζ̆αι οικοδόμούσεν μιαν νέαν τέχνην, έναν νέον κόσμον, την νέαν εποχήν.
Τζείνη ούλλη ομορκιά που εγέννησεν το πνεύμαν της Βαρβάρας Στεπάνοβας, αρνούμενη την απεικόνησην, όπως την αρνήθην ούλλη η ρώσσικη πρωτοπορία, ήβρεν το πλαφόν της στα γούστα των στραταρχών τζ̆αι των συντρόφων ηγετών, που γινήκαν κάτοχοι εξουσίας τζ̆ι εθέλαν πορτρέττα που να τους απεικονίζουν, ίδια με τζ̆εινα που απεικονίζαν τους παλιούς αφέντες. Εφέραν πίσω τον ρεαλισμόν που τον προηγούμενον αιώναν τζ̆αι βάλαν τον για γραμμήν του νέου κόσμου μέσω της Πράβδα. Εκολλήσαν του τζ̆αι έναν “σοσιαλιστικός” ομπροστά τζ̆αι αναστήσαν τον ρεαλισμόν του 19 αιώνα που απεικόνισεν με τόσην πίστην τους τσάρους τζ̆αι τον κόσμον τους. Εφορτώσαν παράσημα «Στάλιν» τον Γερασίμοφ, που έφκαλεν με τόσον πάθος τον ρεαλισμόν που την ναφθαλίνην να του κάμνει πορτρέττα τζ̆είνου τζ̆αι του Βοροσ̆ιλώφ όπως τους αρέσκαν να τους δοξάζει ο σοβιετικός λαός. Αρκεί να βάλεις Alexandre Gerasimov πας το γκούγλολ τζ̆αι να κοιτάξεις τες εικόνες τζ̆αι καταλάβεις πως μπορείς να γινείς ο ζωγράφος της εξουσίας.
Η avant guard έκαμεν εις στην Ρωσσίαν πρίν την επανάστασην την μεγαλλύττερην επανάστασην στην τέχνην πετάσσοντας τζ̆αι το τελευταίον ίχνος απεικόνισης. Η απεικόνηση εξιδανίκεψεν για αιώνες το παλιόν τζ̆αι την ξημαρισιάν του μαζίν. Οι καλλιτέχνες της avant guard, ζωγράφοι, ποιητές, μουσικοί, αρχιτέκτονες, αγγαλιάσαν την επανάστασην τζ̆αι η επανάσταση αγγάλιασεν τους για να δημιουργήσουν με τον λαόν για τον λαόν έναν νέον κόσμον, να μεν ιμοιάζει με τον παλιόν, έναν κόσμον γραμμένον ξανά που την αρκήν πας σε μιαν κόλλα άσπρην χαλαζένην. Ο νέος κόσμος για τους ποιητές, Ρώσσους, Κυπραίους, Κινέζους ή Αμερικάνους, εν ένας κόσμος που σ̆αίρεται, όπως τες πεταλλίνες της μανιέρας του Λιασίδη, “μεσα στου δίτζ̆ιου τ΄άγιον φως, του αθανάτου”, άμαν δεν είναι “μαεμμένον του ψεμάτου”, άμαν “με κρούζει, μήτε σβήννει ο αέρας…”.
Η υπέροχη φωνή του Λεμέσ̆εφ που ετραούδαν την άριαν του ποιητή Λένσκι λλίον πριν να τον παίξει ο παραπόττης ο Ευγένιος Ονέγκιν ήταν μια ηχογράφηση του 1936. Τότες η αφαίρεση, είσ̆εν ήδη ππέσει σε θανατερήν δυσμένειαν. Ο Μαγιακόφσκι δεν ήταν τζ̆αιμαί να θωρεί. Η αφαίρεση εβαφτίσην φορμαλισμός από συνέδρια συσκέψεις τζ̆αι δημοσιογραφικά άρθρα. Αρκούσεν να σου φκάλουν την αβανιάν πους είσαι φορμαλιστής, εμπόρηεν να του την κόψουν. Της Στεπάνοβα, του Ροτσ̆έγκο, του Τάτλιν, εγλύτωσεν, εθάψαν απλά το έργον τους, του Κλουτσίς όμως εκόψαν του την να μεν ισκέφτεται τζ̆αι να αποτελεί κίνδυνον. Η επανάσταση έθαψεν την επανάστασην που της επροηγήθην. Στο όνομαν του δικαίου, όσοι επιάαν που την επανάστασην εξουσίαν εθεωρήσαν νόμιμον τζ̆αι δίκαιον να εξοντόννουν ότι τζ̆αι όποιον εσυγκόφκαν εμπόδιον εις στους στόχους της.
Έκλαια την κκελλέν μου που πόνεν που φάτσ̆ισεν πας το πλαφόν μου αντίς να κινηθεί ελεύθερη μες τον χώρον. Έκλαια τζ̆αι τα έργα τα τρισδιάστατα του Τάτλιν που εχαθήκαν, όπως εχαθήκαν τα όνειρα του κόσμου να γλυτώσει που τους άρπαγες τζ̆αι που τους τυράνους. Γιατί επαίξαν τον Κλουτσίς; Γιατί εθάψαν την avant guard; Γιατί εκόψαν την κκελλέν τόσων πρωτοπόρων; Γιατί; Κλάψε να σου περάσει ελάλεν μου η στετέ μου άμαν με θώρεν μαραζωμένον.
Από τον Λένσκι στην Ποπόβα...
Η όπερα ήταν καλή, οι φωνές όμως δεν ήταν ούτε η φωνή του Λεμέσ̆εφ που μου έγινεν σύντροφος πια, μέσω του γιουτιούπ, ούτε της σοπράνο που εκένταν την φωνήν της ταντέλλαν με την άλτο στην εισαγωγήν της πρώτης σκηνής το 1936. Περικκιάττερσιν όμως, τα σκηνικά αναστήσαν μου την εποχήν τζ̆αι τα κομμάθκια του Πούσ̆κιν που απαγγέλλασιν εις τα ρώσσικα το έργον Ευγένιος Ονέγκιν αναστήνναν μου την ομορκιάν τζ̆είνης της επανάστασης που έθελεν να αλλάξει τον κόσμον αρκέφκωντας που την Ρωσσίαν. Ήταν η αφορμή να μελετήσω πιο βαθκιά την εποχήν πρίν να παρσαμώσουν το όνειρον τζ̆αι να του δώκουν φόρμαν ποταξαρωμένην, ταπελλώννοντας τους δημιουργούς της επανάστασης «φορμαλιστές». Ο παραπόττης ο Ονέγκιν που έβαλεν ο Πούσκιν να σκοτώσει τον ποιητήν επέρασεν καλά. Την αγάπην όμως της Άνιούσ̆ας απόλαυσεν την ένας άθρωπος που με όμορφος ήταν, με καυλάντης. Έπιασεν την ο έντιμος τζ̆αι συνετός. Ήταν σαν να τζ̆ι ο Πούσ̆κιν έγραψεν την επανάστασην μέχρι τέλους πριν να γινεί. Έτσι εν οι ποιητές, προφήτες. Έτσι εν η τέχνη. Γράφει την ιστορίαν πριν να γινεί.
Μάλεβιτς̆, Τάτλιν, Ροτσ̆ένκο, Ποπόβα… Μάνα μου Ποπόβα μου εσύ επήες που την Σκαρλατίνην που το 1924 τζ̆ι εγλυτώσαν τα μμάθκια σου τζ̆είνα που εν εθέλησεν να δει ο Μαγιακόφσκι. Η κραυγή σου που εγίνετουν που το 23 έργον τέχνης να φωνάζει “κρατήστε την ψυσ̆ήν της επανάστασης ζωντανήν”, “οι ηγέτες πιο κοντά στον λαόν”, εν έπιασεν τόπον τζ̆αι επιάσαν ούλλα την πορείαν του πολέμου. Σ̆αγκάλ, Καντίνσκι, Στραβίνσκι εφύασιν. Ο Σ̆οστακόφιτς έμεινεν, να τον ταπεινώννει το κόμμαν τζ̆αι ο γιός του, να υπογράφει διακυρήξεις αυτοκριτικής να γλυτώσει που την μαρμάγκαν. Ποπόβα μου, Στεπάνοβα μου, πόσην ομορκιάν εγέννησεν η ψυσ̆ή σας για να γεμώσει την κόλλαν την άσπρην, που πάνω της ήταν να γράψετε την πρώτην σελίδαν του κόσμου τον νέου;
Τζ̆αι που να χωρέσουν οι κόλλες οι άσπρες την ομορκιάν μιας επανάστασης; Η τέχνη επέθανεν ετολμήσετε τζ̆αι το είπετε, ετολμήσετε τζ̆αι το επιστέψετε. Η τέχνη που απεικονίζει μιαν ξοφλημένην κοινωνίαν εν μια ξοφλημένη τέχνη. Η τέχνη χτίζει, είπετε τζ̆αι ονομάσαν σας κονστρουκτιβιστές. Η τέχνη χτίζει με τον λαόν που έβαλεν ομπρός να χτίσει τες νέες σχέσεις, τες ανθρώπινες, για να δημιουργεί ο καθένας ότι μπόρει τζ̆αι να απολαμβάννει ότι έσ̆ει ανάγκην που ότι επαρήχθην. Αναγύρετε τον κόσμον τζ̆αι τίποτε δεν έμεινεν εις τον τόπον του. Που να χωρέσει μια κόλλα την ομορκιάν που εγέννησεν η επανάσταση μες την ψυσ̆ήν της Βαρβάρας Στεπάνοβας; Η αγάπη, ο έρωτας, η ομορκιά εξισ̆είλησεν που τες κόλλες τζ̆ι έβαλεν τες βάσεις του μοντέρνου ντιζάιν που εξεκίνησεν την πορείαν του χρωματίζοντας τα ρούχα των προλεταρίων, που οι τσάροι τα είχαν καταδικάσει μες το κουλλουφκιόν τζ̆αι την ξιμαρισ̆ιάν. Η ομορκιά πας τα ρούχα της σοβιετικής εργάτριας δεν ήταν διακόσμηση. Ήταν η ουσία της νέας θηλυκότητας που δεν είσ̆εν τίποτε να κάμει με τα κορσέ της Άννα Καρένινα. Η θηλυκότητα που απεικόνιζεν ο ταλαντούχος τζ̆αι καλοπληρωμένος ρεαλιστής ζωγράφος μες τα κορσέ των μπουρζ̆ουά γεναικών του Σαν Πέτερμπουργκ τζ̆αι της Μόσχας, του Παρισ̆σ̆ού τζ̆αι του Βερολίνου, ήταν τζ̆είνη που εγίνετουν αναπαραγωγική μηχανή τζ̆αι να γεννοβολά για να διαιωνίζει ταξικά προνόμια. Η αισθητική τζ̆αι η ομορκιά που εγέννησεν η ψυσ̆ή τζ̆αι το σ̆έριν της Στεπάνοβας ήταν η βάση μιας νέας θηλυκότητας, που εκφράζετουν με την ελευθερίαν του σώματος να κινηθεί, να δημιουργήσει, να παράξει, ίση προς ίσον, χάρη σε ρούχα λειτουργικά που εδημιούργησεν η νέα τέχνη.
Για λλία χρόνια, η παλιά τέχνη της απεικόνισης έκαμεν πως επέθανεν. Εκούντησεν την μες τα τάρταρα η ορμή των αθρώπων που επιστέψαν εις στην ελευθερίαν, στην δικαιοσύνην, στην ειρήνην τζ̆αι στην αδερφοσύνην του κόσμου. Δεν είπεν όμως την τελευταίαν της λέξην. Ο ρεαλισμός δεν εστράφην πίσω στην Ρωσσίαν θρησκευτικός, ευγενής ή μπουρζουά. Εστράφην πίσω στοισ̆ιωμένος. Εστράφην σοσιαλιστικός. ΄Επρεπεν η τέχνην ναν απλή να την καταλάβει ο νέος προλετάριος. Ψία τζ̆ι ο νέος προλετάριος ήταν ο παλιός τσάρος, ο παλιός μπουρζ̆ουάς. Το χωρκαθκιόν του Στάλιν τζ̆αι του Βοροσ̆ιλώφ που τους αρέσκαν τα τσαροπρεπή πορτραίτα, όπως διηγούνται οι ιστορικοί των νικητών του ψυχρού πολέμου, δεν είναι αρκετόν να εξηγήσει γιατί εθάψαν την Αβαντγκάρντ. Εμπορούσεν τζ̆αι η Αβανγκάρντ να φκάλει χαράν εάν το κράτος εχρειάζετουν αισιοδοξίαν για να κρατήσει την επανάστασην ζωντανήν.
Η περιδιάβαση που μου εξεκίνησεν ο αλγόριθμος του Musi εφερεν με έναν μήναν μετά με το αεροπλάνον εις στην Θεσσαλονίκην, στο μουσείον μοντέρνας τέχνης που στεγάζει την συλλογήν Κωστάκη. Του Κωστάκηπου έσωσεν την ψυσ̆ήν του κόσμου. Ήταν μιαν εφτομάδαν πριν τον Κορνοϊόν. Μες τα έργα που έσωσεν ο Κωστάκης σώζεται τζ̆αι η αισθητική της επανάστασης όπως την εγεννήσαν τα σπλάχνα της κοινωνίας που δεν την εχώρεν πκιόν ο τόπος. Δεν την εχώρεν ο τόπος διότι η κοινωνία η ίδια δεν εμπόρηεν πκιον να χωρέσει την αντίθεσην μεταξύν του κεφαλαίου τζ̆αι της εργασίας, την αντίθεσην που εσυντήραν τόσην δυστυχίαν, τόσην κακοζωϊαν, τόσον πόνον μες τες καρκιές τζ̆αι πας τα κορμιά των ανθρώπων.
Η ψυσ̆ή μου ετζ̆οινώναν ψυσ̆ήν, μπροστά που κάθε έργον της Λιουπόφ Ποπόβα, που εξέθεσεν λιτά το μουσείον της μοντέρνας τέχνης μες την παλιάν Μονήν των Λαμπαδιστών. Κάθε γραμμή της τούτης της κοπελλούας έγραφεν την επιθυμίαν για έναν τζ̆ουνούρκον κόσμον. Κάθε χρώμαν πας το χαρτίν ή πας το ρούχον έφερνεν εις το φως ομορκιάν που δεν εγέννησεν άλλος νους, άλλη ψυσ̆ή, άλλον σ̆έριν, άλλον όνειρον. Κάθε μορφή που δεν ήταν απεικόνιση ήταν δημιουργία μιας τζ̆ουνούρκας μαθηματικής συνάρτησης, που έγραφεν μιαν γεωμετρίαν από την οποίαν έπρεπεν να απουσιάζει η μιζέρκα, η αμορφωσ̆ιά, η αδικία, ο πόλεμος, η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπον.
Μισήν ημέραν, επεράσαμεν την μόνοι μας μες το μουσείον θκυό πλάσματα που ήρταμεν που του θκιαόλου την μάναν. Που την μιαν ελυπούμουν, που την άλλη απολάμβαννα την μοναξιάν μέσα σε έτσι θησαυρόν. Εμπόρηα να συγκεντρώθώ τζ̆αι να προσπαθώ να φανταστώ την εξίσωσην που θα φκάλλει μιαν γεωμετρίαν με δίχα κλιματικήν αλλαγήν, με δίχα κοινωνικήν αδικίαν νέου τύπου, με δίχα αμορφωσιάν πτυχιούχων, με δίχα βιομηχανικόν βασανισμόν των ζώων, με δίχα εξαφανισμόν της βιοποικιλότητας, με δίχα διαφθοράν, με δίχα ψέμαν που το λαλούμεν πλέον εις τα αμερικάνικα φέικ, με δίχα αρπαγήν του δημόσιου αγαθού που μιαν κλίκκαν δια νόμου προνομιούχων.
Ώραν ώραν εκάμμουν τζ̆αι τα μμάθκια μου τζ̆αι εσυνέχιζεν να λουλλουπίζει η ομορκιά της επιθυμίας, η ομορκιά του έρωτα. Εσκέφκουμουν μιαν κοινωνικήν οικολογίαν όμορφην σαν την επιθυμίαν, χρωματιστήν σαν την ανατροπήν. Εφαντάζουμουν μιαν οικολογίαν που θα πέψει στα τάρταρα την ασ̆σ̆ήμιαν του κόσμου, όι απο φόβον για την κατάρρευσήν τζ̆αι το τέλος του κόσμου, όι από ενοχές που εφάαμεν τ΄αππάϊν των απογόνων μας για να κινήσουμεν μιαν αγοράν που μας χαριεντίζει, όι απο θυμόν για την περιρρέουσαν βλακείαν, εγωϊσμόν ή αυταρχισμόν, αλλά απο επιθυμίαν για έναν κόσμον της αρμονίας. Ακόμα τζ̆αι τα συνθήματα που έθελεν να φωνάξει η Ποπόβα, έγραφεν τα με μιαν εικαστικήν αρμονίαν που χτυπά το κέντρον του στοχασμού σου. Σκέφκουμαι τα ακόμα τωρά που τα γράφω τζ̆αι ακούω την χαράν της πρώτης συφφωνίας του Σ̆οστακόβιτς.
Κάποτε πάλε, έκλεια τα μμάθκια μου μπροστά σε άλλον έργον τζ̆αι εξέφευγα που την έκθεσην. Εσκέφκουμουν τους φίλους μου, τους συνήλικους μου. Όταν ήμασταν μιτσ̆οί ονειρευκούμαστιν κόσμους νέους τζ̆αι όμορφους. Τωρά που θωρούν τα κορμιά τους να ποσ̆ειλώννουν ή να ποξαμαθκιάζουν, που θωρούν το δέρμαν τους να πατσ̆αουρκάζει, την ψυσ̆ήν τους να ποκασ̆ιάζει κάθουνται τζ̆αι μοιρολοούν το τέλος του κόσμου. Ψία τζ̆αι εν ο κόσμος που τελειώννει τζ̆αι όι η νιότη του ναρκισσισμού τους. Προτείνουν μου την οικολογίαν της στέρησης, για να ξηκάμουμεν την ασ̆ήμιαν των επιπτώσεων του καταναλωτισμού τζ̆αι της αχαλίνωτης αγοράς, λες τζ̆αι δεν θα ήταν δυνατόν να αντιτείνουν την οικολογίαν της απόλαυσης. Άννοια τα πάλε να διαφύγω που τα μίζερα των μαύρων σκέψεων. Η γλυκάδα του έρωτα η γλυκάδα της αβανγκάρντ που εξισ̆είλαν μες την κάμαρην εζωγράφιζεν μου μιαν οικολογίαν με κινητήριαν δύναμην την απόλαυσην του δάσους που εν να προστατεύκουμεν, με πιξίδαν την απόλαυσην της φύσης, της βιοποικιλότητας που θα μπορούσαμεν να φέρουμεν μέχρι την πόρταν ακόμα τζ̆αι του πιό άσ̆σ̆ημου αστικού κούγκρενου ντουβαρκού, με πλώρην την αρμονίαν της κοινωνικής δικαοσύνης που θα μπορούσαμεν να διασφαλίσουμεν δια της ψήφου, μέσα σε έναν κράτος δικαίου, που τόσα χρόνια εδώκαμεν ζωήν για να διαφυλάξουμεν τζ̆αι να διαμορφώσουμεν όσον έφταννεν η κουτάλα των αγώνων του κόσμου. Αγωνιούν οι συνάνθρωποι μου για την καταστροφήν του περιβάλλοντος καθούμενοι μες την πτήσην τους για το τίποτε, μες το ιδιωτικόν τους όχημαν για το πούποτε, μες την κλιματιζόμενην τους κλειστην κάμαρην μπροστά που μιαν ενεργοβόραν οθόνην τζ̆αι κλαίσιν για το τέλος του κόσμου τους που την κλιματικήν αλλαγήν, λες τζ̆αι δεν είναι με μιαν νέαν οικονομίαν που δεν εφαντάστην ακόμα ανθρώπινος νους πον να απολυμάνουμεν την βιοσφαίραν που τα διοξίδεια του άνθρακα. Όϊ όϊ!! Έπιαννεν με η αγωνία που τούτες τες σκέψεις. Εξέφευγα τους ρουφώντας την δύναμην της επανάστασης μέσα που τα έργα της Ποπόβα. Ένωθα την να διαπερνά τζ̆αι που το τελευταίον μου κύτταρον δια μέσου των αισθήσεων που εμπορούσαν να απολαύσουν την ομορκιάν που εγέννησεν η avant guard ψυσ̆ή που άδικα έφαεν η σκαρλατίνα το 1924 στα 35 της χρόνια.
Η επιθυμία της ουτοπίας που εκίνησεν ότι εδημιούργησεν η Ποπόβα τζ̆αι οι άλλοι avant guard επαναστάτες δεν είσ̆εν πλαφόν το 1924. Ένοιωθες το μες τα έργα, ένοιωθες το μες την ομορκιάν που αδιαχέετουν που ότι εδημιουργήσαν τα πλάσματα τότες.
Άμα σκεφτείς ότι η επιθυμία μιας κοινωνικής τζ̆αι οικολογικής αρμονίας δεν έσ̆ει πλαφόν, μπορείς να φκείς τζ̆αι σε αννοιχτόν χώρον να χορέψεις. Έξω μπόρεις να τραππηήσεις όσον ιφτάννεις χωρίς να φάεις το πλαφόν σου σε δοκάριν πας την τζ̆εφαλήν. Από τον Τσ̆αικόφσκι στην Ποπόβα, τζ̆αι από τον Λεμέσ̆εφ στον Μάλεβιτς̆, εγίνην μου πλέον συνείδηση η αποστροφή μου προς την οικολογίαν της στέρησης τζ̆αι του φόου της κατάρρευσης. Εζωντάνεψεν μέσα μου ο παλιός έρωτας για το νέον, για το πρωτοφανούσιμον, για την ουτοπίαν της αρμονίας. Ο φόος είναι σατανάς, τζ̆αι ο πόλεμος η βία ή η τυρανία εν κάποιες που τες πολλές μορφές του. Ο Σατανάς αλλάσσει μορφές σ̆σ̆ίλλιες. Ίσως η διαφορά της δικής μου αριστερής οικολογίας που την ξερήν οικολογίαν, είναι ότι εν μια οικολογία του έρωτα, της ομορκιάς τζ̆αι της επιθυμίας, που ξορκίζει τον φόβον, όπως τότε, όϊ που τον καλλιεργεί για να κινήσει τον κόσμον, όπως ότι ακολούθησεν.
Η Κλερ-Λίζ εν μια κυρία 83 ετών που στέκει σαν το τζ̆υπαρίσσιν, νέα τζ̆αι ωραία όπως ήταν μες την δεκαετίαν του 70 τζ̆αι του 80, αεροσυνοδός της Σουισέαρ. Είναι μοντέλλον ανθρώπου για μέναν, όι μόνον για το πως αγαπά τζ̆αι σέβεται το νεανικόν της σώμαν (πρόπερσυ εσ̆ιαίρετουν να μου διηγήται πως έκαμεν πρώτην φοράν στην ζωήν της Tirolienne να περάσει που την μιαν όχθην του φαραγιού στην άλλην κρεμμασμένη που έναν σ̆σ̆οινίν) αλλά τζ̆αι για το πως αγαπά τζ̆αι σέβεται την φύσην, αρκέφκοντας που την αυλήν της τζ̆αι φτάννοντας στον κόσμον ούλλον.
Τες 97 φωλιές που συντηρά γυρόν που το σπιτούιν της άρκεψεν να τες βάλλει που τον τζ̆αιρόν που ήταν αεροσυνοδός της Σουισέαρ τζ̆αι ανάγιωσεν γενιές τζ̆αι γενιές πουλιών, ντόπιων τζ̆αι αποδημητικών. Κάθε χρόνον καθαρίζει τες πριν να ξαναφουλιάσουν μέσα οι μουσαφήρηδες της, τζ̆αι βάλλει δακτυλιδούθκια πάνω στα αποδημητικά για να ενημερώννει τζ̆αι την επιστήμην πού π άσιν τζ̆αι που έρκουνται τα ταξιδιάρικα. Εδήλωσεν στες καμπάνιες καταγραφής τζ̆αι προστασίας πουλιά που ήρταν που το Μαρόκκον τζ̆αι που την Νότιαν Αφρικήν να φουλιάσουν πας τα δεντρά της στους πρόποδες των Άλπεων.
Έχει χρόνια που αγωνίζεται στην οργάνωση διάσωσης των λιβαδιών με ναρκίσσους που η μόντέρνα γεωργία απειλεί. Αν δείτε το βίντεο "οι 4 εποχές" μέσα στο καλοτζ̆αίριν θα δείτε ότι πολλής κόσμος, μεταξύ τζ̆αι εμού, πάμεν εθελοντικήν εργασίαν τζ̆αι θερίζουμεν στο σ̆έριν τα ορεινά λιβάδια, όπως εγίνετουν παλιά, για να την βοηθήσουμε να διασώσει τζ̆αι να επαναφέρει τους ναρκίσσους που τζ̆ειαμέ που εξιλειφτήκαν.
Που την ευτυχίαν της Κλερ-Λίζ, ευτυχούν σ̆σ̆υλιάες ζωές, μικρές τζ̆αι μεγάλες όπως θα ανακαλύψετε αν δείτε το βίντεο. Δεν ιχρειάζετε pet να καταστρέφεις την ανθρωπότητα τζ̆αι να συμβάλλεις στην εργοστασιακήν κτηνώδην κτηνοτροφία που βασανίζει άλλα ζώα να ταΐζει σ̆ς̆ύλλους τζ̆αι κάττους. Μπορείς να έχεις να έχεις χαρούμενα ζώα γυρόν σου που έρκουνται μόνα τους να σ΄έβρουν. Τζ̆αι τα σκαθθάρκα, τζ̆αι τα στρουφούθκια, οι σ̆ελεντρούνες, οι κουρκουτάες, οι αλουποί, τα γεράτζ̆ια τζ̆αι οι κουκκουφκιάοι, τα σ̆ελιόνια που θα έρτουν να φουλιάσουν πας το σπίτιν σου είναι συντροφκιά άξια αγάπης. Φτάννει να σκεφτείς τί χρειάζεται ένα άγριον ον τζ̆αι να του αφήκεις λλίον τόπον, έρκεται μόνον του.
Αν δείτε το βίντεο θα δείτε ελάφκια τζ̆αι αρκοκάτσικα μες της Κλερ-Λίζ. Πράσινα Λιβάδια τζ̆αι βουνά. Τζ̆αι μες την πόλην υπάρχει ζωή. Θυμούμαι το Βαρώσιν μου, με τον κουκκουβκιάον που ήταν κάθη νύχτα πας τον στύλλον της ηλεκτρικής, τους κουρκουτάες πας το σιμιντίριν, τες μέλισσες μιλιούνια, τους μυλωνάες, τους ζίζζιρους... Όσοι δε ζ̆είτε σε χωρκόν, η ξερή μεσογειακή φύση είναι το ίδιον άξια λόγου με τα πράσινα λιβάδια τζ̆αι τα βουνά δακάτω.
Στο πρότυπον της Κλερ-Λίζ εδιαμόρφωσα τζ̆αι γω τον βιότοπον γυρόν που την δικήν μου φουλιάν. Φέτη ήρτασην τζ̆αι μέναν τα ελάφκια, τα βορτακούθκια, κάτι σπάνιες όσ̆εντρες του νερού. Σχεδόν ότι θωρείτε στης Κλερ-Λίζ σε λλία χρόνια που εμετάτρεψα το πρώην γρασίδιν τζ̆αι κήπον από εξωτικά φυτά σε πραγματικόν βιότοπον, ήρταν που μόνα τους. Δεν έχω 97 φωλιές, έχω 9, αλλά κάθε χρόνον κάμνω αλλο 2-3. Ελπίζω πον να γινώ τζ̆αι γώ 97 χρονών να έχω την νεότηταν τζ̆αι την χαράν της Κλερ-Λίζ να ζ̆ιώ σε αρμονίαν με τα άγρια μου πετ, τζ̆αι έν πειράζει αν μαλλώννω τζ̆αι λλίον μαζίν τους άμαν έρκουντα τα ελφάκια τζ̆αι τρών μου τες τριανταφυλιές τζ̆αι τα λάχανα, οι μαυρότζ̆ικλες τος σταφύλιν τζ̆αι οι σκίουροι τα καρύθκια. Φέτη έβρεσ̆ιεν μιαν εφτομάδαν που έπρεπεν να συναχτούν τα καρύθκια τζ̆αι εσυνάξαν μου εκατόν κιλά οι σκίουροι που το δεντρόν τζ̆αι τα ελάφκια που πουκάτω τζ̆αι δεν μου αφήκαν ούτε έναν. Χαλάλιν τους. Τούτα είναι που μου γεμώννουν την ζωήν μου ζωντάνια, τούτα είναι που με αποτοξινώννουν που ότι τοξικόν μπαίννει μες την ζωήν μου που το ίντερνετ τζ̆αι τα μέσα.
Να ζήσεις Κλερ-Λίζ. Τα νούφαρα που μου έδωκες αγγονίν, φέτη εγεμώσαν τον υδροβιότοπον. Εν τζ̆ειπάνω που κάθουνται οι Λιβελούλες για να πιούν νερόν.
Ήταν τότες που έκλαια μόνος μου. Τωρά θωρώ τους που κλαίσιν ούλλοι τζ̆αι δεν μου έρκεται καν συμπάθεια. Μάλλον μια πικρία να τους πώ “φάτε τα τζ̆αι σεις τωρά”, αλλά ούτε τζ̆αι για τούτον έν έμεινεν ενέργεια. Εγινήκαν ούλλα σταχτός. Επέθανεν τζ̆αι η δυνατότητα μου να μαραζώννω. Έμεινεν στην θέσην της μια πλάκα κουγκρίν.
Επήαμεν γύρω στο 2004 ή 2005 την Δευτέραν της Καθαρής να κόψουμεν την μούττην της στον Ποταμόν του Λιοπετριού. Μόλις εκατέβηκα που το διπλοκάμπινον τζ̆αι είδα τες πληγές που άννοιξεν η ανάπτυξη πας το κορμίν του τόπου του άγριου, ήταν σαν να τζ̆ι εσ̆σ̆ίζαν το σώμαν τον δικόν μου με το μασ̆αίριν. Μόλις ένωσα την πτωματίλλαν της ανάπτυξης μες την βιοποικηλότηταν που πεθάνισκεν, αισθάνθηκα να πεθανίσκει έναν κομμάτιν του εαυτού μου.
Είδα το κυκλάμινον που έχασκεν που του βράχου την σχισμάδαν τζ̆ι έλυσεν το η μίλλα μου. Ήταν η τελευταία του γρονιά.
Η μηχανή που σ̆σ̆ίζει αυλάτζ̆ια να περάσουν τα καλώδια της οπτικής φίμπρας να πάει το ίντερνετ πας τα κάκκαφα του ποταμού ήταν να περάσει πουπάνω του που ευτομάδας, μετά τες αργείες. Έφκαλλεν τζ̆αι ο Ποταμός κυκλάμινα. Έφκαλλεν πόλα-σέλα. Τωρά αν ιβλαστά τίποτε, θα ένι μες τα περιθώρια όπου δεν περνά στράτα, όπου δεν εχτίστην πάγκαλλο, όπου δεν εκουγκρώθην αυλή, που δεν επιχωματώσαν να βάλουν γρασίδιν, όπου δεν εψεκάσαν με Ρούνταπ να σκοτώσουν τα ζιζάνια γινεί το χόρτον όπως τους αρέσκει.
Κάπου τζ̆ειαμαί που δεν εχτίστην κόμα, αλλά που εν οι δρόμοι τζ̆αι καρτερούν την ανάπτυξην, παζαρεύκει ο ατζ̆έττης του κοτσ̆ινοχωρκάτη Ντιβέλοππερ του Αλτζ̆ιαζίρα τζ̆αι φαντάζεται έναν Μάρριοττ, βέρρι γκουτ Μάρριοτ, σέβεν ρέστοραν, γιου μπάι τττεν μίλιον το χωράφιν, ττουέντι φάι περσέντ φορ ας, μέιπι φίφτι φίφτι… Ακούω την Φαραντούρη να τραουδά τον εφιάλτην της Περσεφόνης τζ̆αι σηκώννεται η τρίχα μου. Οι καλλιτέχνες εν προφήτες. Για τες εικόνες του Ατζ̆ιαζίρα έκλαιεν ο Χατζ̆ιδάκης που το 1973 τζ̆ι ελάλεν της Περσεφόνης να τζ̆οιμηθεί στη αγκαλιάν της γης να μεν δει στου κόσμου το μπαλκόνιν τι θα εκάμναν οι αθρώποι.
Κουγκρίν, θανατίλλα, να τρώ το δρουμπίν.
η γκάγκεα ΄θθίζει, για τελευταίαν φοράν.
Αυλάτζ̆ια επαύλεις, πισίνες τζ̆αι στράτες,
Μαζ̆ιά σκοτωμένα χωράφκια χαμένα.
Περβόλια σκαμμένα, σκουπίθκια θαμμένα
Σπουρτούλλες που χάσκουν, αξίες που πάσχουν.
Κουγκρίν του θανάτου, ανάπτυξη πάτου.
Αναθρίκες ψυχομαχούν, αθρώποι καυλομαχούν.
Είσ̆ιεν τζ̆αι ορχιδέες ο Ποταμός.
Το γλέντιν ακόμα εν είσ̆εν αρκέψει. Τα καλαμάρκα, τα πλοκάμια του οχταποθκιού, οι καραόλοι εσαυλαρίζαν πας τα κάρβουνα.
— Ξέρεις παπά ότι μια ορχιδέα ποτζ̆είνην πον πουκάτω που την φουκούν θέλει οχτώ γρόνια να κάμει αθθόν;
— Έ;
— Έν τζ̆αι βλαστά όπου τζ̆αι να ναι. Θέλει τόπον παρθένον πολλά γρόνια για να βλαστήσει. Η ορχιδέα εν έναν φυτόν του οποίου ο σπόρος εν τόσον μιτσ̆ής τζ̆αι φτωχός που δεν ημπόρει να ταΐσει βλαστόν να αναγιώσει. Άμαν ησπορκάσει έναν φυτόν, φκάλλει εκατομμύρια σπόρους σαν την σκόνην. Ένας που τζ̆είνους θα κάτσει πάνω σε έναν ειδικόν μύκηταν. Στην αρκήν τρώει ο μύκητας τον σπόρον, αλλά ως που να τον φάει τέλλια ο σπόρος, βλαστά. Αρκέφκει να ζ̆ει τζ̆αι τρώει το φυτόν που τον μύκηταν τζ̆αι κάμνει ρίζούες. Εν τζ̆είνες οι ριζούες πον να γινούν σαν τ΄αρτζ̆ιούθκια τ̆ζαι εφκάλαν την ορχιδέαν. Τζ̆αι να την φυτέψεις μες τον κήπον σου, εν θα κάμει, διότι το οικοσύστημαν δεν έσ̆ει τον μύκηταν του.
— Ούλλα ξέρεις τα.
— Εν αλήθκεια. Επολοήθην η μάνα μου. Ξέρεις πόσα έφκαλα που πααίνναμεν εις τ΄αγρέλλια τζ̆αι φύτεφκα τα; Κανέναν δεν εβλάστησεν γυρισόντα γρόνου.
— Πράο σου άμμα. Εν έξερες ότι εν προστατευμένα;
— Είνταν πον να πάθουν; εν να φκάλει άλλα; Δαμαί εν προστατεμμένα; Θώρε το τζ̆είνον! Ετσίλλισεν το ο σ̆οίρος
— Κανένας δεν σέβεται, με τα φυτά με την άγριαν φύσην.
— Είνταν που θέλεις να κάμουν; Να μεν δουλέψει ο κόσμος για να μεν σου πατήσουν τα φκιορούθκια;
Η μοναξιά με τους αθρώπους που λατρεύεις εν τζ̆είνη που κρούζει περίτου.
Η Μαργαρίτα ήταν μωρόν, τζ̆αι έπαιζεν με τα φκιορούθκια πάρα τζ̆εί. Ετράβησα τζ̆αι γω τζ̆είττε μέρου που την φουκούν.
Έχω δικαίωμαν εγώ να διεκδικώ να μεν ισκοτώσουν την φύσην; Τί αξίαν έχει έναν άγριον κυκλάμινον μπροστά στο μεροκάματον ενός βιοπαλαιστή; Τούτες οι χωματουργικές εργασίες εν ένας μήνας μεροκάματον για έναν μικροεργολάβον. Μπορεί ο Ντιβέλοπερ να κάτσει πούγκαν εκατομμύρια, τα μιλλοσφοντζ̆ίσματα που θα αφήκει στους αρκάτες τζ̆αι στους υποεργολάβους εν έναν μεροκάματον. Πρέπει να ζήσει το κυκλάμινον εξά ο κόσμος;
Το κυκλάμινον όμως εν σ̆σ̆ιλιάες γρόνια πον τζ̆ιαμαί. Με είντα δικαίωμαν έρκεται ο άλλος να το ξορατίσει για να πιάσει μεροκάματον, κέρδος ή ρευστόν, πον να μοσχοπωλήσει το χωράφιν καρτζ̆ίν της θάλασσας;
Είσ̆ιεν τζ̆αι ο Ποταμός τταουσ̆άγκουλα. Έτσι ελάλεν τα κυκλάμινα η γιαγιά μου που χωρκόν του πενταδακτύλου πον η μάνα τους.
— Σύναξε τα Μαργαρίτα μου. Εν τα τελευταία.
— Όι θείε! Εν κρίμαν! Είπεν μου το μωρόν.
Έτα τωρά. Δείχνει τα το Αλτζ̆ιαζίρα τζ̆αι εξηγά πως θα πωληθεί το επόμενον κομμάτιν. Πως επωληθήκαν τα προηγούμενα που δεν ήταν κανένας τζ̆ειαμαί να δει;
Ο επίλογος βρωμεί όπως ο βιασμός της φύσης τότες. Ο βιασμός της φύσης ζαττίν πάει πάντα με τον βιασμόν κάποιας κοινωνίας.
Η Μαργαρίτα σήμμερα εν άνεργη. Εδίαν της ο μάστρος της 600€ να δουλεύκει τζ̆αι Σάββατον τζ̆αι Κυριακήν πρωίν, διότι εν μαθητευόμενη είπεν της, αλλά τζ̆είνη αηδίασεν την αχορταΐαν τζ̆ι εξαπόλησεν του τα τζ̆ι έφυεν. Ο παπάς μου που υπερασπίζετουν το μεροκάματον της ανάπτυξης εν 80 χρονών, τζ̆αι ζ̆ει με σύνταξην περί τα 1000€ για δύο. Τα 450 διά τα για την κοπέλλαν που φροντίζει την γεναίκαν του με βαρύν Αλτσχάιμερ.
Θωρώ πας το γκούγκολ μαπς τον καρκίνον της ανάπτυξης. Η Αγία Θέκλη επήεν. Ο πύργος που εχτίσαν τζ̆αι σκατώννει το τοπίον δεν είναι για τα νεαρά ζευγάρια των κοκκινοχωρίων. Είναι για τους γκάνξτερ με νεοαποχτηθέν κυπριακόν διαβατήριον που τα πληρώννουν το έναν δέκα για να πιάννει ο άλλος φίφτι-φίφτι. Η οικοδομική βιομηχανία δεν ασχολείται με οικιστικά. Τα οικιστικά δεν αφήνουν κέρδος. Δεν αφήννουν ιδίως φίφτι-φίφτι για τους άρπαγες. Οι νέοι μεινίσκουν πλέον με τους γονιούς τους ως τα 25, 30, 35. Πως θα κάμει η Μαργαρίτα σπίτιν με έναν μισθόν των 800 τζ̆αι έναν των 900 όταν θα πάρει δίπλωμαν; Μόνον σαν προσωπικόν θα μπορεί να μπεί μες τον πύργον της Αγίας Θέκλης να σερβίρει κανέναν γκάγκστερ.
Θωρώ την φωτογραφίαν του σατελίτη που το Λιοπέτριν ως τον Ποταμόν. Ο προσφυγικός συνοικισμός που εστέγασεν τόσον κόσμον μετά τον πόλεμον εν το κουκκουπούιν το τζ̆ίτρινον. Εχτίσαν το μικροαυτοεργοδοτούεμενοι τεχνίτες, χτιστάες, καλουψήες, σιεράες, πογιατζ̆ήες. Ο καθένας είχε την επιχείρησην του. Η οικοδομική βιομηχανία που το 70 ως το 90 έδωκεν δουλειάν τζ̆αι στέγην στον κόσμον. Σήμμερα ποιοί την δουλεύκουν τζ̆αι για ποιού τες ανάγκες δουλεύκει το σύστημαν που διοικεί η συμπαθής υπουργός εργασίας σπονσοράροντας τους χαμηλούς μισθούς τζ̆αι βάλλοντας τον κόσμον να δουλεύκει τζ̆αι Κυριακήν για ναν η οικονομία της ανταγωνιστική; Ποιός επλούτισεν τζ̆αι τί θα επιβιώσει τούτης της ανάπτυξης;
Δεν ηξέρω πόσα έκατσεν πούγκαν ο αγρότης που επούλησεν το χωράφούιν του πας την θάλασσαν που έβαλλεν παλιά πατάτες πρώμες να μεν τες κρούζει το σ̆ιόνιν. Δεν ιξέρω επίσης τί τα επένδυσεν τούτα τα ριάλλια, που εκαταλήξαν. Έναν εν σίουρον. Το αγγόνιν του δεν θα την έχει τούτην την γήν. Την έχει ο γκάνκστερ ή στην καλλύττερην περίπτωσην ο συνταξιούχος εύπορος εύρωπαίος που ήρτεν να ζήσει στον ήλιον. Το δε μεροκάματον να καταστρέφεις τον τόπον, μιαν ημέραν τελειώννει επίσης, όταν δεν έχει άλλον τόπον να καταστρέψεις.
Ποιός την εσχεδίασεν, ποιός την υλοποίησεν, ποιός εκέρδισεν τζ̆αι πόσα που την ανάπτυξην τούτην;
Ήμουν 13 χρονών το 76. Ήταν θκυό σ̆ειμώνες μετά τον πόλεμον. Έσπασα τον κουκουμάν μου τζ̆αι με όσα εσύναξα εγόρασα μιαν τσουρούν πατσαλούν. Ράτσα μπαστάρτικη αλλά ανθεχτική στες αρρώσκιες. Εκατέβαζεν χαζίριν 2 κιλά γάλαν κάθε γάλεμαν τζ̆αι έκαμνεν 3 ρίφκια κορμαλιάτικα κάθε γένναν.
Επούλησα την του μακαρίτη του Αντρεή. Θα ήταν το 83 που έφυα που το χωρκόν να πα να σπουδάσω. Η πατσάλα έναν χρόνον ύστερα επήεν για οφτόν κλέφτικον. 10 χρόνια ζ̆ιούσιν τα αιγοπρόβατα, αλλά ο Αντρεής άφηκεν αγγονίν την πατσαλούν που είσ̆ιεν παρόμοια χαραχτηριστικά με την μάναν της. 40 χρόνια που τον πόλεμον ο Αντρεής εμακαρίστην. Το κουπάϊν συνεχίζει το ο γιός του ο Κώτσ̆ιος που εν έπαιρνεν τα γράμματα.
Ο Κώτσ̆ιος είναι που τους λλίους επαγγελματίες χτηνοτρόφους που ξιμαντρίζει. Σήμμερα τα χτηνά είναι κατά σ̆σ̆ιλιάες στηβασμένα μέσα σε εργοστάσια-βασανιστήρια, μονόρατσα, ούλλα τα χτηνά εν καλιμπραρισμένα να διούν το μάξιμουμ γάλαν, να τρώσιν μεταλλαγμένην σόγιαν εισαγωγής που την Βραζιλίαν, καταδικασμένα να ζιούν πας την κοπριάν τους με δίχα να πατήσουν πάνω σε χώμαν καθαρόν, ώστι να αποφασίσει μιαν ημέραν έναν λογισμικόν ότι πρέπει να αλλαούν με πιο παραγωγικόν χτηνόν. Ο Κώτσιος μπορεί να μεν έπαιρνεν τα γράμματα, αλλά λατρεύει τα χτηνά που του άφηκεν ο τζ̆ύρης του. Ξέρει τα το καθέναν με τ΄όνομαν του. Ξέρει τα χούγια τους, ξέρει τα προτερήματα τους. Ξέρει πως εν να συντύσ̆ει στο καθέναν με τον τρόπον του. Ξιμαντρίζει τα κάθη μέρα. Τραουδά τους όοο, όο, ο, ο, κάθε μεσομέριν που τα φέρνει που την βοσ̆σ̆ήν πουκάτω που την τερατσ̆ιάν να τα ποτίσει.
Επήα εχτές μετά την διαδήλωσην για την Αμμόχωστον να πιάσω χαλλούμια που τον Κώτσ̆ιον. Ήταν τζ̆εικά΄ στην μάντραν.
— Έλα να δεις, λαλεί μου ο Κώτσ̆ιος.
Επήρεν με μες την μάντραν.
— Θωρείς την τούτην την τσουρούν την πατσαλούν;
— Εν η ίδια με την πατσάλαν μου ρε Κώτσ̆ιο.
— Εν εφτά γενιές αγγόνιν της.
— Ρε μα κρατείς παππογεννητικά του κάθε χτηνού;
Κάμνω τσας! Το ρίφιν το πατσαλίν εφήρτην που τα γέλια.
— Ρε Κώτσ̆ιο μα γελά ρε!
— Θώρε είνταν που έσ̆ει κολλημένον πας τζ̆ειν την λαμαρίναν της μάντρας!
Η φάτσα του Αναστασιάδη σε προεκλογικήν αφίσ̆ιαν “Η Κύπρος θέλει ηγέτη” τζ̆αι το αγγελούιν να λαλεί “την πατρίδαν ούκ ελάττω παραδώσω”. Εσύναξεν την ο Κώτσ̆ιος που τον δρόμον μετά τες εκλογές τζ̆ι εππάτσ̆ιαρεν την μάντραν να στουππώσει μιαν τρύπαν που εφεύκαν τα χτηνά.
Γέλιος η τσουρού, γέλιος εμείς.
“Την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω”
— Ε Κωτσ̆ιο αρκέψαν σύρμαν φέτη οξά κόμα;
According to media reports, the Ministry of Interior has submitted a Bill amending the Legislation for the acquisition of citizenship.
The Ministry has prepared and submitted the bill without any consultation with stakeholders, whether governmental or non-governmental, let alone the immigrants and refugees themselves. We also wonder if the Attorney General of the Republic has carried out a legislative elaboration of the bill and finds it legal and in accordance with the principles governing the rule of law.
According to the provisions of the bill:
The length of stay while seeking international protection, with subsidiary protection and studying is not counted in the time period of authorised stay before the submission of a citizenship application. This practically means that the overwhelming majority of refugees (over 85%) are excluded altogether from acquiring citizenship. Even refugee children born and raised in Cyprus and who consider it as their home country will be excluded from acquiring citizenship based on the above data. The same applies to children of Turkish Cypriot origin who one of the parents is not a Cypriot citizen.
Recognised refugees will also be negatively affected as the time of their stay before they are granted the refugee status will not count towards the time required for citizenship.
People belonging to vulnerable groups of this population (long-term unemployed due to disability or serious health problems, beneficiaries of the social welfare system due to low income, disability or serious health problems) are also excluded from acquiring citizenship.
Also excluded are persons who at any stage of their lives were convicted for a minor offense (e.g. They did not have the money to pay for the out-of-court fine for Corona…) and even those who are suspected of any offense in violation of the presumption of innocence.
Individuals who have entered or resided unauthorisedly in the territory of the Republic at any stage, and therefore all refugees, are also excluded from acquiring citizenship. In addition to the person applying for citizenship, his / her partner will have to prove that he / she is of “good character”, a provision that will also increase women’s dependence on their partners.
Although the government does not offer effective language programmes, Persons are also excluded from acquiring citizenship if they cannot prove adequate knowledge of the Greek language (level B1), an examination that even many Cypriots would not successfully pass, as well as adequate resources to maintain and support themselves and their families. KISA considers that these provisions will make it impossible under the current conditions of immigration to obtain citizenship for almost all migrants who have been living and working for decades in our country, in employment sectors, employers and earnings set by the Law.
Finally, it should be noted that the applicants will be evaluated for their sufficient knowledge of basic elements of the political and social reality of the country by a three-member committee that will consist of 2 civil servants and one police officer.
Access to citizenship is currently the most effective means and tool for the integration of non-European citizens in the EU and its member states. KISA is of the opinion that with the above bill the government makes it very clear that it does not want to integrate all migrants and refugees irrespectively of residence status in the country, while it had no qualms or reservations about selling the Cypriot citizenship to the rich or even persons who participated in organised crime and serious violations of human rights.
The present government, spearheaded by the Minister of Interior, with the bill seeks to introduce into the law racist and arbitrary criteria so as to “legitimise” illegal practices that they have hitherto been practising and hence annulled by the courts
It also abolishes the most favourable provisions for refugees in breach of the Geneva Convention, while the period of asylum or subsidiary protection is not counted in the number of years of residence in breach of the principle of refugee status.
The above provisions circumvent the very notion of citizenship and the basic criterion on which it can be granted, that of real, family, economic and social ties with the country which are proven by the length of stay, in stark contrast to the principles of international law.
Steering Committee
Σύμφωνα με δημοσιεύματα στον Τύπο , το Υπουργείο Εσωτερικών έχει προχωρήσει στην υποβολή Νομοσχεδίου για τροποποίηση της Νομοθεσίας για την απόκτηση της κυπριακής υπηκοότητας.
Το Υπουργείο έχει προχωρήσει στην ετοιμασία και υποβολή του νομοσχεδίου χωρίς καμία διαβούλευση με εμπλεκόμενους φορείς, είτε κυβερνητικούς είτε μη κυβερνητικούς φορείς, πόσο μάλλον με τους ίδιους τους μετανάστες και πρόσφυγες. Διερωτόμαστε επίσης, εάν ο Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας έχει προβεί σε νομοτεχνική επεξεργασία του νομοσχεδίου και το βρίσκει νόμιμο και σύμφωνο με τις αρχές που διέπουν ένα κράτος δικαίου.
Σύμφωνα με το νομοσχέδιο της κυβέρνησης,
Ο χρόνος παραμονής με καθεστώς αιτητή ασύλου, συμπληρωματικής προστασίας και φοίτησης δεν προσμετρά στο χρόνο νόμιμης διαμονής που απαιτείται πριν από την υποβολή αίτησης για υπηκοότητα. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η συντριπτική πλειοψηφία των προσφύγων (πέραν του 85%) αποκλείονται πλέον από την απόκτηση της υπηκοότητας. Ακόμη και προσφυγόπουλα που έχουν γεννηθεί, μεγαλώσει και θεωρούν την Κύπρο ως πρώτη τους πατρίδα θα αποκλειστούν με βάση τα πιο πάνω δεδομένα από την απόκτηση της υπηκοότητας. Το ίδιο ισχύει και για παιδιά τουρκοκυπριακής καταγωγής που ένας από τους δύο γονείς δεν είναι κύπριος πολίτης.
Οι αναγνωρισμένοι πρόσφυγες θα επηρεαστούν επίσης αρνητικά αφού ο χρόνος παραμονής τους πριν από την παραχώρηση του προσφυγικού καθεστώτος δεν θα προσμετρά. Ενόψει των σημαντικών χρονικών καθυστερήσεων εξέτασης της αίτησης ασύλου τους θα παραταθεί ιδιαίτερα ο χρόνος που θα μπορούν να υποβάλουν αίτηση για υπηκοότητα.
Άτομα που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού αυτού (μακροχρόνια άνεργοι λόγω αναπηρίας ή σοβαρών προβλημάτων υγείας, χρήστες του συστήματος κοινωνικής πρόνοιας λόγω χαμηλών εισοδημάτων, αναπηρίας ή σοβαρών προβλημάτων υγείας) επίσης αποκλείονται από την απόκτηση της υπηκοότητας.
Αποκλείονται επίσης άτομα τα οποία σε όποιο στάδιο της ζωής τους καταδικάστηκαν για ένα μικροαδίκημα (πχ δεν είχαν λεφτά να πληρώσουν το εξώδικο για τον Κορωνοϊό …), ακόμη και αυτά που είναι ύποπτα για οποιοδήποτε αδίκημα κατά παράβαση του τεκμηρίου της αθωότητας.
Άτομα τα οποία έχουν εισέλθει ή διαμείνει παράνομα στο έδαφος της Δημοκρατίας σε οποιοδήποτε στάδιο και, επομένως, όλοι οι πρόσφυγες, αποκλείονται επίσης από την απόκτηση της υπηκοότητας. Επίσης, πέραν από το άτομο που αιτείται την υπηκοότητα θα πρέπει και ο/η σύντροφος του/της να αποδείξει ότι είναι «καλού χαρακτήρα», μια πρόνοια που θα αυξήσει επίσης την εξάρτηση των γυναικών από τους συντρόφους τους.
Παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση δεν προσφέρει αποτελεσματικά προγράμματα εκμάθησης της γλώσσας, αποκλείονται επίσης από την απόκτηση της υπηκοότητας πρόσωπα που δεν μπορούν να αποδείξουν επαρκή γνώση της ελληνικής γλώσσας (επίπεδο Β1), μίαν εξέταση που ούτε αρκετοί Κύπριοι θα παρακάθονταν με επιτυχία, καθώς και ικανοποιητικούς πόρους συντήρησης των ιδίων και της οικογένειας τους.
Η ΚΙΣΑ εκτιμά ότι οι πρόνοιες αυτές κάτω από τις παρούσες συνθήκες μετανάστευσης θα καταστήσουν ανέφικτη την απόκτηση της υπηκοότητας σχεδόν από το σύνολο των μεταναστών/τριών που ζουν και εργάζονται για δεκαετίες στη χώρα μας σε καθορισμένους από το νόμο τομείς απασχόλησης, εργοδότες και απολαβές.
Τέλος να σημειωθεί ότι οι αιτούντες θα αξιολογούνται για την επαρκή γνώση βασικών στοιχείων της πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας της χώρας από τριμελή επιτροπή που θα απαρτίζεται από 2 δημόσιους υπαλλήλους και ένα αστυνομικό.
Η πρόσβαση στην υπηκοότητα αποτελεί σήμερα το σημαντικότερο μέτρο και εργαλείο ένταξης των μη ευρωπαίων πολιτών στην Ευρωπαϊκή ‘Ένωση και τα κράτη μέλη. Η ΚΙΣΑ θεωρεί ότι η κυβέρνηση με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο ξεκαθαρίζει πλέον ότι δεν επιθυμεί την ένταξη του συνόλου των μεταναστριών/τών και προσφύγων ανεξάρτητα από το καθεστώς παραμονής τους στη χώρα, ενώ δεν έχει καμία επιφύλαξη να πουλήσει την κυπριακή υπηκοότητα σε πλούσιους, ακόμη και πρόσωπα με συμμετοχή στο οργανωμένο έγκλημα και σε σοβαρές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Η παρούσα Κυβέρνηση, με πρωταγωνιστή τον Υπουργό Εσωτερικών, επιδιώκει με το νομοσχέδιο να εισαγάγει στο νόμο αυθαίρετα και ρατσιστικά κριτήρια ώστε να “νομιμοποιήσει” παράνομες πρακτικές που μέχρι σήμερα εφάρμοζαν και για τον σκοπό αυτό ακυρώνονταν από τα δικαστήρια οι παράνομες αποφάσεις του σε σχέση με άτομα τα οποία διαμένουν στην Κύπρο.
Επίσης, καταργεί τις ευνοϊκότερες διατάξεις για τους πρόσφυγες κατά παράβαση της Σύμβασης της Γενεύης, ενώ το χρονικό διάστημα που κάποιος είναι αιτητής ασύλου ή κάτοχος συμπληρωματικής προστασίας δεν προσμετράται στα χρόνια διαμονής κατά παράβαση της αρχής του αναγνωριστικού χαρακτήρα του καθεστώτος του πρόσφυγα.
Οι πιο πάνω διατάξεις καταστρατηγούν αυτή καθαυτή την έννοια της υπηκοότητας και το βασικό κριτήριο επί του οποίου αυτή μπορεί να αποδίδεται, αυτό των πραγματικών, οικογενειακών, οικονομικών και κοινωνικών δεσμών με τη χώρα, οι οποίοι αποδεικνύονται από τη διάρκεια της παραμονής, σε πλήρη αντίθεση με τις αρχές του διεθνούς δικαίου.
Διοικητικό Συμβούλιο
Pfizer has only one, yes ONE, factory to produce all vaccines for all countries outside of the United States. And on Friday, it announced that it would have to delay promised deliveries for ‘a few weeks’ while it is upgrading this factory in Belgium. Instead of standing up to Big Pharma, EU countries have shown no more than resignation hidden by some grumbling. Except for some isolated voices, no one has dared suggest that countries use an existing legal mechanism: compulsory licensing. That would mean that anyone could start producing the vaccine. And it’s legal.
Indeed, the 1995 TRIPS Agreement (Agreement on Trade-Related Aspects of Intellectual Property Rights) negotiated by the World Trade Organisation includes Article 31, which states that countries „may use of the subject matter of a patent without the authorization of the right holder“ if their legislation allows for exceptions. And according to the World Intellectual Property Organization (WIPO), 156 countries currently allow such exceptions, including all EU countries. So what are we waiting for?
While this law is different in each country, it usually gives the right to the state to use compulsory licensing in cases of health emergency and/or when the producer is unable to deliver. Hard not to think about the current situation, right? It is obvious that Big Pharma makes more money by producing itself, distributing itself, setting its own prices, but it is now failing to meet demands and its greed needs to be stopped. All we need is to apply the law, make the vaccine license open to all, let all producers use their capacities to produce it.
Public authorities not only have the duty, but also the right to do so, especially since there has been about 12 billion USD of public funds involved in developing those vaccines, with very little transparency about any related conditions. The Moderna vaccine has become the most striking example of the neoliberal tradition of privatizing profit and socializing expenses. Whereas this small company developed the vaccine exclusively thanks to public funds, and the US government jointly owns the rights, there has been no challenge to the firm’s right to make excessive profits. And it is not shying away from it, selling its doses almost twice the price of the Pfizer vaccine, and almost ten times more than the AstraZeneca one. Even worse, Moderna’s top three executives executives have made more than a 100 million USD by selling their stocks just after announcing the vaccine’s successful development.
Don’t worry, Pfizer & co. won’t die of hunger if we take their vaccines: the law already foresees compensations for compulsory licensing. But there is no legal right to unlimited profits in a time of epidemic emergency. We have suffered enough from the fact that governments have abandoned their role in pharmarceutical research and development and let this field to the whims of Big Pharma. The very same giants that decided not to pursue research on earlier forms of coronaviruses because it didn’t seem financially profitable are now telling us to stay quiet and wait so that they can make a profit? No, societies need to take back their health safety under control and manage it according to the general interest, and not the profits of shareholders.
Already in the first months of the pandemic, there were calls to makes vaccines a ‘public common good’ once they would be developed. On April 24th, President of the European Commission Ursula von der Leyen, backed the idea when she said that the future vaccine would be „our universal, common good“. Then, at the World Health Organisation’s (WHO) May 2020 summit, China pledged that it would not license its vaccine, if it succeeded in developing one, making it available for all countries to produce and use. But as vaccines developed by major Western corporations received the green light in late 2020, it became clear that their distribution would follow the laws of the jungle: vaccines for the richest countries, profits for the corporations.
In December 2020, around a hundred countries led by India and South Africa tried to move the WTO Assembly into adopting a resolution waiving intellectual copyrights on anti-Covid vaccination and drugs. They were met by the flat refusal of Western countries, who harbour the headquarters, laboratories, factories and shareholders of Big Pharma. In doing so, Western countries are going directly against the interests (and health and life) of their own citizens, not to talk of humanity in general, but they are successfully upholding the global neoliberal status quo concentrating power and money in the West.
During the pandemic, the global Left has been mostly struck by apathy, sitting back with some Schadenfreude as right-wing governments that had been claiming for years that ‘there is no magic money tree’ started pouring trillions into the economy. Apart from some solidarity actions and calls to protect workers and the vulnerable, the left has not been able to raise its voice to push for more decisive action in the anti-pandemic response, from putting workers’ health before profit to standing up to Big Pharma. Some iniatives are now appearing and we need to rally behind them, taking the streets from the far-right bolstered by conspiracy theorists. From the ‘Zero Covid’ plan to the EU-wide ‘No Profit on Pandemic’ initiative, now is the time to rise and challenge the incompetent and corrupt neoliberal forces.
Χθες Τετάρτη, 20/01/2021, στο Διοικητικό Δικαστήριο έγινε η πρώτη ακρόαση της προσφυγής της ΚΙΣΑ (αίτηση για διάταγμα αναστολής και κύρια αίτηση) κατά της απόφασης για διαγραφή της ΚΙΣΑ από το Υπουργείο Εσωτερικών. Η θέση της δικηγόρου της κυβέρνησης ήταν ότι θα χρειάζονταν χρόνο για ετοιμασία της απόρριψης της αίτησης για διάταγμα αναστολής. Το Δικαστήριο εισηγήθηκε την απόσυρση της αίτησης για διάταγμα αναστολής και την επίσπευση της εξέτασης της κύριας αίτησης κατά της απόφασης διαγραφής της ΚΙΣΑ.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι η εκδίκαση της αίτησης για διάταγμα αναστολής θα διαρκούσε μερικούς μήνες, ιδιαίτερα υπό συνθήκες του Covid-19, και τον πρόσθετο χρόνο εκδίκασης της κύριας αίτησης μετά την απόφαση για το διάταγμα αναστολής (περίπου 1,5 χρόνος), η δικηγόρος μας συμφώνησε με την εισήγηση του Δικαστηρίου. Θεωρήθηκε ότι η επίσπευση εκδίκασης της κύριας αίτησης ενάντια στην απόφαση για τη διαγραφή ήταν προς το συμφέρον της ΚΙΣΑ. Η εκδίκαση της κύριας αίτησης ορίστηκε για τις 26 Φεβρουαρίου, στις 9 το πρωί, ενώ στο μεταξύ το Δικαστήριο έδωσε οδηγίες για γραπτή υποβολή των αγορεύσεων των μερών.
Στο στάδιο αυτό, η ΚΙΣΑ δεν ανακτά νομική προστασία ως ΜΚΟ με βάση την απόφαση της 14/12/2020 για τη διαγραφή της από το Μητρώο Σωματείων. Λαμβάνοντας υπόψη από τη μια την έφεση προς το Διοικητικό Δικαστήριο και, από την άλλη, το γεγονός ότι η διαγραφή είναι διαφορετική από τη διάλυση κάτω από το συγκεκριμένο Νόμο, η ΚΙΣΑ θα συνεχίσει την πλήρη λειτουργία
Η πιο σημαντική και ελπιδοφόρα εξέλιξη των τελευταίων ημερών είναι το τεράστιο κύμα συμπαράστασης με δηλώσεις και άλλες δράσεις στήριξης και συμπαράστασης προς την ΚΙΣΑ[i] και τον αγώνα της από Ευρωπαϊκά και διεθνή δίκτυα, ανεξάρτητους θεσμούς ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δεξαμενές σκέψης, εμπειρογνώμονες και ακτιβίστριες/ές, προς τους/τις οποίους/ες η ΚΙΣΑ εκφράζει τις ειλικρινείς ευχαριστίες και εκτίμηση της.
Σημειώνεται ότι η ΚΙΣΑ έχει υποβάλει προς τον Έφορο Σωματείων όλα τα στοιχεία που απαιτούνται από το Νόμο[ii], δηλαδή τους ελεγμένους λογαριασμούς του 2019, το τροποποιημένο καταστατικό και τα ονόματα των μελών του νέου Διοικητικού Συμβουλίου, μαζί με τις θέσεις και τα στοιχεία επικοινωνίας τους.
Το νέο Διοικητικό Συμβούλιο της ΚΙΣΑ, το οποίο εκλέγηκε ομόφωνα από την πρόσφατη Γενική Συνέλευση, είχε την πρώτη του συνάντηση τη Δευτέρα, 18/01/2021, και συστάθηκε σε σώμα, με την εκλογή των Ανθούλας Παπαδοπούλου, Simon Bahceli και Θράσου Νεραντζή στις θέσεις Προέδρου, Γραμματέα και Ταμία, αντίστοιχα. Τα άλλα μέλη του 11-μελούς Διοικητικού Συμβουλίου είναι οι: Andrea Nemes, Λέανδρος Σαββίδης, Malik Shahrukh, Μαρία Χρυσάνθου, Νικολέττα Χαραλαμπίδου, Πέτρος Ηρακλέους, Βαγγελιώ Σουμέλη και Ζέλια Γρηγορίου.
Εμπλουτισμένα με διαφορετικά και διάφορα επαγγελματικά και εθνοτικά υπόβαθρα, δεξιότητες και εμπειρίες, ενδιαφέροντα και ακτιβισμό από την κοινωνία των πολιτών, όλα τα μέλη του νέου Διοικητικού Συμβουλίου επιβεβαίωσαν την προσήλωση και αποφασιστικότητά τους να εργαστούν ομαδικά και σε συνεργασία άλλους φορείς πρώτα για τον αγώνα ενάντια στη νέα επίθεση κατά της ΚΙΣΑ και, στη συνέχεια, για την ενδυνάμωση της οργάνωσης για να μπορεί να εκπληρώνει πιο αποτελεσματικά και αποφασιστικά την αποστολή της για την ισότητα, τη διαφορετικότητα, τη διασφάλιση και προώθηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του κράτους δικαίου για όλους τους ανθρώπους.
Διοικητικό Συμβούλιο
[i] https://omct.org/human-rights-defenders/urgent-interventions/cyprus/2020/12/d26257/
http://www.migreurop.org/article3024.html?lang=en
[ii] https://kisa.org.cy/wp-content/uploads/2021/01/SLet-Eforos-20012021-1.pdf
Yesterday, Wednesday, 20/01/2021, the Administrative Court had the first hearing of KISA’s appeal (interim order and main application) against the deregistration of KISA by the Ministry of Interior. The position of the government’s lawyer was that they would need time to prepare their objection to the interim order. The Court suggested withdrawing the application for an interim order and expediting the examination of the main application against the decision to deregister KISA.
Taking into account that the interim order would take a few months to be heard, especially under the Covid 19 conditions, and the additional period that the main application would take to be heard after a decision on the interim order (approximately 1.5 years), our lawyer agreed with the suggestion of the Court. It was considered to be in the interest of KISA to have an expedited procedure on the actual decision to deregister KISA. The main application was set for a hearing on 26 February, at 9 am, whilst in the meantime the Court gave directions for the written submissions of the parties.
At this stage KISA does not regain legal protection as an NGO as per the decision of 14/12/2020 to remove it from the Register of Associations. Taking into consideration on the one hand the appeal to the administrative Court and, on the other, the fact that deregistration is different to dissolution under the particular Law, KISA will continue its full operation.
The most important and promising development of the last few days is the enormous solidarity movement with statements and other acts of support and solidarity with KISA[i] and its struggle from European and international networks, independent human rights institutions, Think Tanks, Experts and activists, to whom KISA conveys its sincere thanks and appreciation.
It is noted that KISA has submitted to the Registrar of Associations all formal requirements of the Law[ii], namely its audited accounts for 2019, the amended statutes and the names of the new Steering Committee, with their positions and contact details.
The new Steering Committee of KISA, unanimously elected at the recent General Assembly, had its first meeting on Monday, 18/01/2021, and set itself up as body, with the election of Anthoula Papadopoulou, Simon Bahceli and Thrasos Nerantzis to the positions of Chairperson, Secretary and Treasurer, respectively. The other members of the 11-strong Steering Committee are: Andrea Nemes, Leandros Savvides, Malik Shahrukh, Maria Chrysanthou, Nicoletta Charalambidou, Petros Heracleous, Vagelio Soumeli and Zelia Gregoriou.
Enriched with diverse and varied professional and ethnic backgrounds, skills and experience, interests and civil society activism, all members of the new Steering Committee vouched their dedication and determination to work closely as a team and in cooperation with KISA’s staff, members and friends, networks and other activists, first for fighting against the new attack against KISA and then for strengthening and further developing the organisation to more effectively and decisively pursue the realisation of its mandate for equality, diversity, safeguarding and promotion of human rights and the rule of law for all people.
Steering Committee
[i] https://omct.org/human-rights-defenders/urgent-interventions/cyprus/2020/12/d26257/
http://www.migreurop.org/article3024.html?lang=en
[ii] https://kisa.org.cy/wp-content/uploads/2021/01/SLet-Eforos-20012021-1.pdf
Looking at pro-Trump far-right supporters breaking in the Capitol, many mainstream opinion-makers shake their heads over the dangers of polarisation and extremism, providing the (far-) right with a convenient discourse about “both sides” and advocating a return to a status quo that brought us where we are. But in times of rising fascism and increasing inequalities, polarization is a necessity.
A commentary by Jan Fürth
Taken out of context, polarisation and division discourses sound really neat to the ears of the average citizen. Who wouldn’t want harmony and unity? But when a dangerous far-right ideology is rising, the very same discourses are used to either condemn resistance as “polarising” or to discard it as analogous to the very same threat it is standing up to. Uncompromisingly standing up to these hateful ideas makes you a polarising figure. Taking the streets to face off violent far-right thugs makes you a thug. In the end, all that is left is to either settle for this far-right extreme as a lesser evil or sit tightly under a new ‘moderate’ normalcy. A right-wing neo-liberal one, of course.
This naive faith in the absolute need for moderation becomes dangerous blindness when there is a shift in ideology towards the far right. If one always ought to stand in the middle, then how far rightwards should one go in a country where the president and one of the two parties has shifted towards fascism? How much understanding should we show for far-right ideas when they become a growing part of the mainstream? Are the murders of some unarmed African-Americans OK because of the majority’s racism? Should one accept at least some children in cages because a majority of citizens approve of it? Should the coup attempt be met with some understanding for the far-right mob? Shouldn’t one abstain from criticising and mobilizing to avoid polarisation?
A logical consequence of discourses on polarisation is the understanding that there are two poles, two extremes. Indeed, there cannot be polarisation without two completely opposed camps, and thus we find ourselves left with the well-known ‘both sides’ discourse from Donald Trump’s reaction to the 2017 Charlotteville far-right terror attack. All critiques of the far right are being met by a barrage of ‘whataboutist’ fire, pitting the coordinated attack on the central institution of decision-making against the vandalism happening in the margins of some BLM demonstrations. By pushing this line, far-right violence is minimized and its structural and institutional character is obscured.
According to this view, Trump’s far-right movement is only an answer to – and even a defense against – the specter of some kind of ‘BLM Antifa neo-marxist anarcho-bolshevist’ threat, or rather conspiracy, against the United States. In the U.S. American context, this ‘red scare’ becomes a powerful weapon to present Trump as a lesser evil, relativizing his far-right views as necessary to avoid another kind of – this time un-American – extremism. Thus the polarization thesis becomes an appeal to choose your side, with a powerful far-right media machine making sure that you’ll make the right choice.
In addition to giving ammunition to the far-right movement, the polarisation-and-two-extremes argument is also being pushed by (centre-)right forces that are looking to re-establish the status quo ante – going back to the pre-2016 situation. The equivalence thesis then becomes an appeal to go back to the ‘golden mean’, i.e. the kind of consensus-based politics that are celebrated by (neo-)liberal and some conservative commentators as ‘reasonable’ and ‘civilized’. As we know from U.S.American politics dominated by two right-wing parties, this middle-ground is very much tilting towards the right. In this sense, calls for moderation are powerful appeals to upholding the current status quo, which is the continuation of the kind of right-wing neoliberal policies we have been seeing since Ronald Reagan won the elections in 1981, and even earlier: neo-liberal economics, institutionalized racism and U.S. military imperialism.
When Bernie Sanders or Alexandria Ocasio-Cortez are attacked as ‘extremist’ or ‘polarizing’, including by people from their own party, this right-wing normalcy is being reestablished again and again. The centre-right Democratic majority can distance itself from these ‘extremists’ in its ranks and claim to be the voice of reason in contrast to a Republican party that has been seized by its far-right wing. The hope being, of course, that their position as the status quo will be embraced by a majority of electors equally convinced about the need for a ‘return to the normalcy’. And there you go: you have Joe Biden.
While the Democrats’ bet worked out in a context of global pandemic with important human losses and catastrophic socio-economic consequences, especially in the United States, it has proved a risky one, and the gains are rather meager. Their lame strategy could only be saved by extraordinary efforts by women of color and other community organisers, but it doesn’t bode well for the future, as we can expect the business-as-usual technocratic approach of the Biden administration to fail to tackle the class and racial inequalities plaguing the country, not to speak of the climate crisis. In the meantime, the promoters and accomplices of the ‘polarisation’ discourses will make sure that the United States will stay stuck in the same right-wing neo-liberal dead-end, with a Trump-like escape into a far-right alternative reality remaining the only mean of expression for the country’s frustrations.
Far from being a strictly U.S.American issue, the ‘polarization’ discourse has also been visible in European discussions and has been prominent in recent discussions of events in Washington. As The Jacobin was reporting lately, no other than… British left-wing politician Jeremy Corbyn was attacked by commentators talking about the Capitol assault! In Germany, it was a deputy from Merkel’s right-wing CDU Party, Thomas Heilmann, who put on the same level Trump and Antifa or the German street movement against the far-right AfD party, saying that “Polarisation and denigration always lead to hate and violence”.
We must reject empty discourses about polarisation that carefully avoid to talk about fascism and instrumentalize far-right terrorism to attack the Left. Let’s call things by their names and categorically refuse false equivalences between fascism and anti-fascism, between racism and anti-racism, between far-right authoritarianism and broad popular leftist movements challenging the status quo. In times of rising fascism, polarisation is a duty. Polarisation is society breaking up. It’s up to us to organize, unite and rebuild!
On Saturday evening, a young Black man named Ibrahima B. was arrested by the Brussels police and died in custody under unclear circumstances, allegedly from a heart attack. Available information point out that he was arrested for… filming a police intervention! This was an illegal arrest and the police has blood on its hands, regardless of the actual cause of death.
Ibrahima was on his way to the North train station to go back home to another city and he stopped to film a police intervention against a group of youths. Although it is perfectly legal and legitimate to film police harassment, the police officers went after him, which made Ibrahima B. afraid and made him flee. He was eventually arrested and he died an hour later while in police custody, his lawyer saying that it took long minutes for the police to react when he fell down in handcuffs, presumably hit by a heart attack.
The police clearly doesn’t have a clean conscience, as it took them more than six hours to call Ibrahima B.’s family, and they lied saying that Ibrahima B. had defied the curfew, even though the time of death (8:22pm) was before the start of the curfew (10pm). Police has also been disseminating rumours about drug abuse, even though there are no such elements available at the moment.
If Ibrahima B. was white, he would probably still be alive today. This is proven by countless examples of police brutality targeting people of colour and foreigners in the recent months in Belgium. At the very same spot were Ibrahima B. was arrested, Black German deputy of the EU Parliament Pierrette Herzberger-Fofana was violently arrested and searched by the police for… filming the arrest of two young Black men. The police wouldn’t believe that the 71-year-old is a EU deputy… In April, riots erupted in Brussels after a young man of North African descent died in police chase. In July, a young man of Algerian descent died in police custody in Antwerp after a brutal arrest. In August, videos revealed that Slovak national was strangulated to death by the police in a cell as the police officers laughed and one of them made Nazi salutes.
Small demonstrations took place in Brussels to request justice for Ibrahima B. and we stand in solidarity with those experiencing police brutality and structural racism, and with all those who are fighting back! No justice, no peace, fuck the police!
Την Κυριακή, 10/01/2021, η ΚΙΣΑ – Κίνηση για Ισότητα, Στήριξη, Αντιρατσισμό πραγματοποίησε διαδικτυακά με μεγάλη επιτυχία τη Γενική της Συνέλευση.
Κατά τη συζήτηση της προτεινόμενης ημερήσιας διάταξης, η Συνέλευση πρόσθεσε, και μάλιστα ως θέμα προτεραιότητας, τις ανοίκειες επιθέσεις του Υπουργού Εσωτερικών εναντίον της ΚΙΣΑ που κατάληξαν στη διαγραφή της από το Μητρώο Σωματείων και Ιδρυμάτων κατά παράβαση του δικαιώματος του συνέρχεσθαι και συνεταιρίζεσθαι και της ελευθερίας έκφρασης. Μετά τη συζήτηση πολλών εισηγήσεων και προτάσεων για το θέμα, η Συνέλευση ενέκρινε ομόφωνα το ακόλουθο ψήφισμα:
Η Γενική Συνέλευση της ΚΙΣΑ, που συνήλθε σήμερα 10 Ιανουαρίου 2021, τοποθετήθηκε κάθετα ενάντια στην πρωτοφανή παραβίαση εκ μέρους της κυβέρνησης βασικών αρχών δικαίου με τη διαγραφή της ΚΙΣΑ, καθώς και χιλιάδων άλλων ΜΚΟ από το Μητρώο. Η Συνέλευση ζήτησε από το νεοεκλεγέν Διοικητικό Συμβούλιο να αγωνιστεί ανυποχώρητα για την ανάκληση ή/και ακύρωση της απαράδεκτης διαγραφής της ΚΙΣΑ, επιδιώκοντας συνεργασίες με άλλες οργανώσεις, φορείς και άτομα, περιλαμβανόμενων και μη μελών της ΚΙΣΑ. Όλοι οι συμμετέχοντες έθεσαν τον εαυτό τους στη διάθεση του Συμβουλίου για στήριξη του αγώνα της οργάνωσης.
Επίσης, η Συνέλευση συζήτησε και ομόφωνα έδωσε την έγκριση της για την έκθεση πεπραγμένων και τον οικονομικό απολογισμό του απερχόμενου Διοικητικού Συμβουλίου καθώς και τις προτεινόμενες καταστατικές αλλαγές.
Τέλος, η Γενική Συνέλευση συζήτησε και αποφάσισε τις πιο κάτω προτεραιότητες της ΚΙΣΑ για το αμέσως επόμενο διάστημα.
Η Γενική Συνέλευση ολοκληρώθηκε με την εκλογή του νέου 11μελούς Διοικητικού Συμβουλίου. Tα μέλη του νέου ΔΣ, στην πλειοψηφία τους γυναίκες προέρχονται από διάφορους τομείς και βιογραφία με προσόντα και μεγάλη πείρα σε σημαντικούς τομείς για τη δράση της ΚΙΣΑ. Η σύνθεση του νέου ΔΣ εκφράζει την προσήλωση της ΚΙΣΑ στα θέματα ισότητας και διαφορετικότητας.
Διοικητικό Συμβούλιο
On Sunday, 10/01/2021, KISA – Action for Equality, Support, Antiracism held its online General Assembly with great success.
During the discussion of the proposed agenda, the Assembly added as matter of priority, the outlandish attacks against KISA by the Minister of Interior, which lead to its deregistration from the Register of Associations and Foundations, in violation of the right of assembly and association and freedom of expression. After the discussion of many suggestions and proposals, the Assembly unanimously approved the following resolution:
The General Assembly of KISA, convened today 10 January 2021, stands decidedly against the government’s unprecedented violation of basic principles of the rule of law with the deregistration of KISA and thousands other NGOs from the Register. The Assembly asked the newly elected Steering Committee to fight uncompromisingly for the annulment and/or revocation of the unacceptable deregistration of KISA, by among others pursuing cooperation with other organisations, bodies and individuals, including non-members of KISA. All participant members put themselves at the availability of the Steering Committee for supporting the organisation.
In addition, the Assembly discussed and unanimously approved the report for the work done and financial report of the outgoing Steering Committee as well as the proposed statutory amendments.
Finally, the General Assembly discussed and decided KISA’s priorities for the immediate future as outlined below.
The General Assembly was concluded with the election of a new 11-strong Steering Committee. With the majority of its members women, the new Steering Committee is comprised of people from different sectors and with different biographies, qualifications and extensive experience in important areas of KISA’s action. The composition of the new Steering Committee reflects KISA’s dedication to the issues of equality and diversity.
Steering Committee
Η ΚΙΣΑ, μετά την απόφαση του Εφόρου Σωματείων με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά της για μη συμπερίληψη στον κατάλογο των Σωματείων τα οποία θα διαγραφούν, άσκησε το δικαίωμα της σύμφωνα με το Νόμο σε ιεραρχική προσφυγή στις 17/12/2020.
Παρά τις διατάξεις του Νόμου σύμφωνα με τις οποίες η προθεσμία για άσκηση ιεραρχικής προσφυγής είναι 30 μέρες και έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα οποιωνδήποτε αποφάσεων του Εφόρου, ο Έφορος παράνομα προχώρησε στις 14/12/2020 και συμπεριέλαβε την ΚΙΣΑ στον κατάλογο των διαγραφέντων από το Μητρώο Σωματείων οργανώσεων ενώ στις 7/1/2021 ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Εσωτερικών ως Γενικός Έφορος Σωματείων, απέρριψε την ιεραρχική προσφυγή της ΚΙΣΑ.
Στις 8/1/2021 η ΚΙΣΑ καταχώρησε στο Διοικητικό Δικαστήριο την προσφυγή 25/2021 μαζί με ενδιάμεση αίτηση αναστολής των αποφάσεων του Εφόρου και Γενικού Εφόρου Σωματείων η οποία έχει οριστεί για επίδοση στην άλλη πλευρά στις 15/1/2021.
Όπως ανακοίνωσε εξ αρχής, η ΚΙΣΑ θεωρεί ότι οι αποφάσεις του Εφόρου Σωματείων είναι παράνομες, βασίζονται σε αντισυνταγματικές διατάξεις και παραβιάζουν κατάφωρα τα δικαιώματα της ελευθερίας του συνέρχεσθε ειρηνικώς, συνεταιρίζεσθε και την ελευθερία έκφρασης, και θα προχωρήσει με όλα τα νόμιμα μέσα που έχει στη διάθεσή της για ακύρωσή τους.
Διοικητικό Συμβούλιο
After the decision of the Registrar of Associations rejecting KISA’S request for non-inclusion in the list of Associations to be deleted, it exercised its right under the Law in a hierarchical appeal on 17/12/2020.
Despite the provisions of the Law, according to which the deadline for hierarchical appeal is 30 days and has a suspensive effect on any decisions of the Registrar, the Registrar illegally proceeded on 14/12/2020 and included KISA in the list of organisations which were deleted from the Register of Associations; while on 7/1/2021 the General Director of the Ministry of Interior as the General Superintendent of Associations, rejected the hierarchical appeal of KISA.
On 8/1/2021 KISA registered in the Administrative Court the Appeal 25/2021 together with an interim application for the suspension of the decisions of the Registrar and General Registrar of Associations which has been appointed for service on their side on 15/1/2021.
As it has been announced from the beginning, KISA considers that the decisions of the Registrar of Associations are illegal, based on unconstitutional provisions and blatantly violate the rights of freedom of peaceful assembly, association and freedom of expression, and will proceed with all legal means necessary for their cancellation.
Διαφορετικά είχαμε οραματιστεί αυτή τη Γενική Συνέλευση (ΓΣ). Εδώ και αρκετό χρονικό διάστημα εργαζόμασταν για μια ΓΣ σταθμό για την πορεία της ΚΙΣΑ. Μια μαζική ΓΣ στην οποία να αξιολογήσουμε την δουλειά που έγινε όλα αυτά τα χρόνια, τις επιτυχίες αλλά και τις αποτυχίες, τα αδύνατα μας σημεία και τις δυσκολίες, ώστε να κάνουμε ένα νέο δυναμικό ξεκίνημα. Μια ΓΣ στην οποία να συζητήσουμε σε βάθος και να καθορίσουμε τις βασικές προτεραιότητες και στόχους της ΚΙΣΑ στα κύρια πεδία δράσης της.
Δυστυχώς, δύο θλιβερά γεγονότα, η επίθεση του Υπουργού Εσωτερικών, κ. Νουρή και οι συνθήκες Covid 19, το ένα χειρότερο από το άλλο, ανέτρεψαν αυτό τον προγραμματισμό. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, η μόνη επιλογή που έχουμε, είναι να προχωρήσουμε με μια σύντομη εκλογική και καταστατική διαδικτυακή Συνέλευση με την ελπίδα ότι οι συνθήκες θα το επιτρέψουν ώστε να διεξάγουμε το ερχόμενο καλοκαίρι μια ΓΣ η οποία να ανταποκρίνεται στους αρχικούς σχεδιασμούς και προσδοκίες μας.
Η ΓΣ προγραμματίζεται να διεξαχθεί την Κυριακή, 10.01.2021 και ώρα 14:30 – 17:30, μέσω της ηλεκτρονικής πλατφόρμας Zoom. Οι ενδιαφερόμενοι να συμμετάσχουν στη ΓΣ θα πρέπει να το δηλώσουν εδώ.
Για σκοπούς προετοιμασίας έχουμε ανεβάσει στο διαδίκτυο τα ακόλουθα έγγραφα:
Όλα τα ποιο πάνω έγγραφα μπορούν να σας σταλούν και με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο (email) εάν το επιθυμείτε. Τόσο για την αποστολή των εγγράφων όσο και για οποιαδήποτε άλλη πληροφορία παρακαλούμε επικοινωνήστε μαζί μας τηλεφωνικά στο 22-878181 / 99-098189 και ηλεκτρονικά στο info@kisa.org.cy
Διοικητικό Συμβούλιο
We had envisioned this General Assembly (GA) to be totally different. For quite some time now, we have been working for a GA that would be a milestone for KISA’s future course. A GA where to evaluate the work that has been done all these years, the successes but also the failures, our weak points and difficulties, and to make a new dynamic beginning. A GA where to discuss in depth and to set KISA’s main priorities and objectives in the main fields of its action.
Regrettably, this plan has been upset by two deplorable developments, the attack by the Minister of Interior, Mr. Nouris’s and the Covid-19 pandemic, one worse than the other. Under these circumstances, the only available option, is to hold a brief electoral and statutory Assembly online, in the hope that the conditions next summer will allow us to have a GA according to our initial planning and expectations.
The GA will be held on Sunday, 10/01/2021, 14:30 – 17:30, through the online Zoom platform. People who are interested in participating must register here
For the preparation of the GA, we have uploaded the following documents:
All the above documents can be sent via email, if you so wish. For both these documents or for any other information please contact us by phone on 22-878181 / 99-098189 and via email at info@kisa.org.cy.
Steering Committee
The Minister of Interior, immediately after his appointment last December, unleashed an unprecedented defamation attack against KISA and other NGOS active in the field of migration and asylum, making his intention to close them down very clear.
The Minister, with no substantiation whatsoever of his positions, repeatedly accused KISA for cooperation with terrorist religious organisations collaborating with Turkey, for corruption and participating in money laundering as well as for participation in the pursued, according to him, demographic and cultural identity changes of Cyprus by Turkey.
KISA with other civil society organisations has repeatedly called on the Minister to corroborate the serious accusations he has so easily and publicly hurled against us or to withdraw them and to publicly apologise. At the same time, we had warned that, otherwise, we would proceed to all legal means for the protection of our organisation and its action.
Instead of apologising and entering into dialogue with KISA and other NGOs, last August the Minister proceeded, unfortunately with the participation of the House of Representatives and with no public consultation and without informing those affected, to the Amendment of the Law on Associations and Foundations in order to utilise arbitrary administrative powers for the repression of our action, violating the human and constitutional rights of freedom of expression and freedom of assembly.
With the amendment of the Law, the Director General of the Ministry of Interior, in his capacity as Registrar of Associations and Foundations, acquired the power to consider that NGOs have become inactive and, therefore, to proceed to their deletion from the Register of Associations. The deletion is irreversible and automatically entails prohibition of continuing their action under the pretext of non-submission of audited accounts and not conducting statutory and electoral assemblies within two months of passing this last Law.
Despite the financial difficulties and the adverse conditions of action with the most vulnerable groups of the population amid the pandemic and with absolutely no support from the state, KISA has concluded its financial accounts. In addition, on the basis of the recent announcement of the Ministry, it has proceeded to the organisation of the General Assembly on 27.12.20020.
The Ministry of Interior, revealing its true intentions, proceeded on 14.12.2020 to remove KISA from the Register of Associations, ignoring even the right provided for in the Law to hierarchical recourse with in fact suspensive effect. This action of the Ministry aims to declare KISA’s action as illegal and thereby to silence a historic dynamic NGO highly critical of the policy of human rights violations by the government.
The Minister has repeatedly invoked the Report of Moneyval of the Council of Europe, misleading as with the golden passports both the Cypriot and the international public opinion. What the Report calls on the government to do is to proceed to the risk assessment of organisations with specific characteristics which are registered in Cyprus and their actions are in non-transparent sectors abroad.
The Minister also misleads public opinion when he projects the measures promoted in the framework of the Law on Associations as a tool of inspecting NGOs active in the asylum and migration field as he knowingly conceals the fact that all NGOs active in the field, apart from KISA which is an association, are Non-Profit companies registered with the Registrar of Companies and are in no case inspected by his Ministry through these measures.
KISA declares its determination to take all legal means at its disposal in Cyprus and beyond to put a stop to this new attack of the government against the constitutional and human rights of association and assembly, which constitute an integral part of the right to opinion and expression.
We call on the public, our members and friends to raise a protective shield around KISA in order to enable it to continue its important action for social justice, consolidation of the rule of law equally for all people without exception, for an inclusive society free from intolerance, hate speech and exclusion.
For updating your membership or stating your interest in becoming a member of KISA and participation in the General Assembly, we would like to ask you to fill in the attached form and send it to info@kisa.org.cy.
Steering Committee
16.12.2020
One Radical Planet 