Το Υπουργικό Συμβούλιο στις 27.11.2019, αποφάσισε να προχωρήσει χωρίς καμία διαβούλευση είτε με εμπλεκόμενους φορείς στην Κύπρο είτε με την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση / Επιτροπή (ΕΕ) στην τροποποίηση του Κώδικα για την εφαρμογή του Κανονισμού της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (866/2004/ΕΚ) για την Πράσινη Γραμμή. Σύμφωνα με την απόφαση αυτή:
Η ΚΙΣΑ εκτιμά ότι η κυβέρνηση όφειλε να ενημερώσει τόσο την κυπριακή κοινωνία όσο και την ΕΕ για τις προτιθέμενες αλλαγές στο Κώδικα εφαρμογής του κανονισμού της πράσινης γραμμής. Δεν είναι τυχαίο που η ΕΕ ήδη έχει εκφράσει την ανάγκη έγκρισης των όποιων τροποποιήσεων.
Η ΚΙΣΑ θεωρεί ότι η απόφαση περιορισμού ή και απαγόρευσης της διέλευσης των νόμιμα διαμενόντων μεταναστών μέσω της πράσινης γραμμής συνιστά απαγορευμένη διάκριση και δεν επιτρέπεται από τον ίδιο το Κανονισμό της Ε.Ε. και ως εκ τούτου υπάρχει άμεση παραβίαση του ίδιου του Κανονισμού.
Από νομικής πλευράς η κυβέρνηση έχει δικαίωμα να επιβάλει καθολικούς ελέγχους εξακρίβωσης της ταυτότητας προσώπων που διέρχονται της γραμμής. Αφού όμως αποφάσισε μετά από 15 χρόνια να εφαρμόσει πιστά τον Κανονισμό, θα έπρεπε να το πράξει μετά από τη δημιουργία των απαραίτητων δομών και την ανάλογη αύξηση προσωπικού στα σημεία διέλευσης ώστε να διασφαλιστεί η απρόσκοπτη διακίνηση των διερχόμενων προσώπων. Η άμεση εφαρμογή των πιο πάνω ελέγχων χωρίς τη δημιουργία όλων των πιο πάνω, συνιστά δυσανάλογους περιορισμούς και προσκόμματα στην ελεύθερη διακίνηση προσώπων από τη γραμμή.
Η ΚΙΣΑ καταδικάζει επίσης την προσπάθεια της κυβέρνησης να συνδέσει παραπλανητικά και λαϊκίστικα τις αλλαγές με την διαχείριση της αύξησης των αιτήσεων ασύλου, την άτυπη μετανάστευση και την ασφάλεια για σκοπούς εντυπωσιασμού και εσωτερικής κατανάλωσης αφού σύμφωνα με το σημείο 2 (δ) της απόφασης «υπήκοοι τρίτων χωρών …δεν επιτρέπεται να διέρχονται τη γραμμή … εκτός εάν αιτηθούν άσυλο». Τα προτεινόμενα μέτρα που η κυβέρνηση συνέδεσε με τις αυξημένες προσφυγικές ροές προς την Κύπρο, λόγω των πολέμων που συνεχίζουν να επικρατούν στην περιοχή, αντικειμενικά δεν μπορούν να επιφέρουν τα επιδιωκόμενα από την Κυβέρνηση αποτελέσματα (μείωση προσφυγικών ροών), αφού κανένας δεν μπορεί να περιορίσει το δικαίωμα ασύλου το οποίο αποτελεί θεμελιώδες δικαίωμα σύμφωνα με τον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ε.Ε.
Η κυβέρνηση αντί να ζητήσει την αρωγή της ΕΕ για να μπορέσει να ανταποκριθεί στις σοβαρές πιέσεις που δέχεται σήμερα το σύστημα ασύλου και η υποδοχή αιτητών ασύλου στη Κύπρο θα σπαταλήσει ευρωπαϊκούς και εθνικούς πόρους στους ελέγχους της γραμμής και ταλαιπωρία των νόμιμα διαμενόντων μεταναστών και κυπρίων στα οδοφράγματα.
Η ΚΙΣΑ εκτιμά ότι η νέα πρακτική εμπεριέχει σημαντικούς κινδύνους ιδίως στο Κυπριακό αφού από την μια δυσκολεύει την επικοινωνία και επαφή μεταξύ των ελεγχόμενων και μη ελεγχόμενων από την κυβέρνηση περιοχών και από την άλλη προσδίδει στη πράσινη γραμμή χαρακτήρα σκληρού εξωτερικού συνόρου, οδηγώντας σε εμβάθυνση της διαίρεσης της χώρας μας, τη στιγμή που στόχος του Κανονισμού είναι η διευκόλυνση της διακίνησης προσώπων και της συνεργασίας μεταξύ των δύο κοινοτήτων.
Τέλος η ΚΙΣΑ θεωρεί ότι η συμπερίληψη του Υπουργείου Άμυνας στην Υπουργική Επιτροπή για τη μετανάστευση και το άσυλο, επισημοποιεί την πολιτική της ‘ασφαλειοποίησης’ (securitisation) της μετανάστευσης και του ασύλου μια πολιτική η οποία έχει συμβάλει σημαντικά στην υπόθαλψη του ρατσισμού και την αύξηση ακροδεξιών και νεοναζιστικών οργανώσεων στην Ευρώπη.
Η ΚΙΣΑ προτίθεται σε συνεργασία και με άλλες οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών, να κινηθεί με κάθε νόμιμο τρόπο, περιλαμβανόμενης και της υποβολής έκθεσης/καταγγελίας σε Ευρωπαϊκούς και διεθνείς οργανισμούς και φορείς κατά των νέων αυτών μέτρων.
Διοικητικό Συμβούλιο
36 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την παράνομη ανακήρυξη του ψευδοκράτους από το κατοχικό καθεστώς στο βόρειο τμήμα της Κύπρου. Ένα μόρφωμα υποτελές στην Τουρκία που ενέτεινε τις αποσχιστικές μεθοδεύσεις για τη διχοτόμηση του χρυσοπράσινου φύλλου. Ένα ακόμη κομμάτι του παζλ των διχοτομικών σχεδίων ενάντια στο σύνολο του κυπριακού λαού και της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Ένα κατοχικό μόρφωμα που κρατεί το λαό μας μοιρασμένο, όπως μεθόδευσαν οι ιμπεριαλιστές και εκτέλεσαν μαζί με τις φασιστικές μαριονέτες τους, ένθεν κακείθεν του συρματομπλέγματος. Ένα μόρφωμα που κρατά τους Ε/κ και Τ/κ πρόσφυγες μακριά από τον τόπο τους και διατηρεί τους Τ/κ αιχμάλωτους-όμηρους της κατοχικής Τουρκίας και των εποίκων που κουβάλησε.
45 χρόνια μετά το δίδυμο ΝATOϊκό έγκλημα του 1974 και 36 χρόνια μετά την παράνομη αποσχιστική ενέργεια της ανακήρυξης του ψευδοκράτους, ο αγώνας του κυπριακού λαού για τερματισμό της κατοχής και απελευθέρωση συνεχίζεται.
Εμείς δεν ξεχνάμε την προδοσία και το διπλό ιμπεριαλιστικό έγκλημα εις βάρος του λαού μας, όπως ανέδειξε και η πρόσφατη εκδήλωση που συνδιοργανώσαμε με τους οργανωμένους οπαδούς μας για το 1974.
Ως σωματείο επιλέξαμε από την πρώτη στιγμή η σημαία της Κύπρου να κοσμεί τη φανέλα μας υπενθυμίζοντάς μας τον κοινό αγώνα για το κοινό σπίτι όλων των Κυπρίων ενάντια σε κάθε μορφή εθνικισμού και ξένων επιβουλών.
Ως λαϊκό σωματείο με μέλη Ελληνοκύπριους, Τουρκοκύπριος, Αρμένιους και Μαρωνίτες, δεν μπορούμε παρά να στηρίζουμε την κοινή πάλη του λαού μας για πραγματική επανένωση. Μια πάλη που για να έχει πραγματικό νόημα πρέπει να αγκαλιάζει τα λαϊκά στρώματα της χώρας μας στο σύνολό τους,
Ανεξαρτήτως εθνοτικής και κοινοτικής προέλευσης. Μια κοινή πάλη αντικατοχική, αντι-ιμπεριαλιστική, ταξική και ενάντια σε κάθε μορφή εθνικισμού. Μια πάλη όλων όσων νιώθουν Κύπριοι για μια πραγματική λύση του Κυπριακού που θα υπηρετεί τα συμφέροντα των Κυπρίων και όχι τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών, των ντόπιων εκπροσώπων τους και των λεγόμενων «μητέρων πατρίδων».
Μια κοινή πάλη για πραγματική επανένωση του νησιού και του λαού μας, χωρίς ξένους στρατούς, εγγυήσεις και βάσεις. Μια κοινή παλή που θα ανατρέπει τα αποτελέσματα του δίδυμου εγκλήματος του προδοτικού φασιστικού πραξικοπήματος και της εισβολής και θα επιτρέπει στο λαό μας να ζήσει ειρηνικά σε συνθήκες ασφάλειας και ευημερίας.
Επιτροπή Μορφωτικής Δράσης Αθλητικού Λαϊκού Σωματείου ΟΜΟΝΟΙΑ 1948
The post Η Κύπρος στους Κύπριους appeared first on Omonia 1948 Official Website.
Birleşik Kıbrıs Partisi Genel Sekreteri Salih Sonüstün 8 Kasım 2019 tarihinde Brüksel’de gerçekleşen Brüksel Avrupa Forum’u toplantısına katılarak Birleşik Kıbrıs Partisini temsilen bir konuşma yaptı.
Konuşmasında, Kıbrıs’ta bulunan zengin yer altı kaynakları ve Ortadoğu’daki stratejik konumu nedeni ile Kıbrıs’ın tarih boyunca emperyal güçlerin çekim alanında bulunduğunu vurgulayarak, “ Kıbrıs’taki esas sorun, toplumlar arası çatışmalar değil, emperyalistlerin böl yönet politikası kapsamında her iki toplumdaki milliyetçi ve şoven güçleri toplumların çatışmasında kullanmasıdır. Bu güçler dönem ve dönem yerli işbirlikçilerini devreye sokarak, iki toplum arasına nifak tohumu serperek, toplumlar arası çatışmalara neden olmuşlardır” dedi.
Ankara’nın, Kıbrıs’ta kendine bağlı hükümetler kurdurarak, öncelikle kendi çıkarlarını gündemde tutarak, Kıbrıslı Türklerin varlık ve kimliğine müdahale ettiğini ifade eden Sonüstün, “Hedef ve mücadelenin kabul edilebilir bir çözüme erken ulaşmak, önümüzdeki Berlin görüşmelerinin çözüm için bir anahtar olması gerektiği, bunun gerçekleşebilmesi de her iki toplum liderinin göstereceği çabaya bağlıdır. 3’lü görüşme yerini 5’li görüşmeye taşımalıdır. BKP olarak talep ve mücadelemiz iki toplumlu, iki kesimli tek kimlik ve tek vatandaşlığa dayanan Birleşik Federal Kıbrıs’ın en erken bir zamanda inşa edilmesidir
Argasdi derginizin 56. sayısından bir tiyatro yazısı...
Asırlardır toplumların hayatına dokunan, yaşamlarından izler taşıyan ve insanların ruhuna hitap eden bir sanat faaliyeti, tiyatro... Gelişmişliğin sembolleri arasında yer alan, ortak bir emeğin insanda toplanıp vücut bulduğu sanatsal bir üretim... İnsanların sanata olan açlığı, her çağda kendisini göstermekle kalmayıp sanatsal üretime de yol açıyor. Yine de ilerlemenin ve üretimin önündeki o her dönem kendisini gösteren karşıt güçler, otoriteler veya insanlar hâlâ var. Ortaçağ’da tiyatro gösterileri yasaklanmış olduğundan, tiyatro ile ilgili düşünce de üretilememiştir. Yalnızca okullarda Latince öğrenimine bağlı olarak okutulan Latin ozanlarının oyunları bilinmekte, yazınla ilgili incelemelerde bu oyunların özelliklerinden söz edilmektedir. Öte yandan din adamları, halkın tiyatro sevgisinin içten içe yaşadığını gözlemledikleri için, her fırsatta bu sanatı suçlamış, tiyatronun zararlı etkilerine karşı uyarılarda bulunmuşlardır. Ortaçağ’da tiyatro düşüncesi, tiyatroyu suçlama biçiminde gelişir. Bunlar insanı hayrete düşürse ve sadece geçmişte kalmış yasakçı zihniyetler olarak görülse de, aslında öyle değil. Tamam bugün belki tiyatro yasak değil ama ne kadar özgür? Sözümüz, sahnemiz ne kadar bizim? Saint Augustine, trajik sahne oyunlarının ayartıcı olduğunu, ruhu tuzağa düşürüp yozlaştırdığını söylemiş, bazı heyecanları kurutacak yerde beslediğini söyleyerek tiyatronun sakıncalarını belirtmiştir. Ve ben söylediği bu sözle tiyatroyu neden bu kadar çok sevdiğimi ve herkesin neden özgür tiyatroyu savunması gerektiğini keşfettim. Heyecanımı beslemesi; bu bitmek bilmeyen coşkumu, heyecanımı, bir şeyler anlatmak, öğrenmek arzumu tiyatroya borçluyum. Sonra düşündüm benim bu kadar heyecan duyduğum, beni bu kadar mutlu eden bir şey nasıl olur da geçmişten günümüze kadar bütün otoriteleri rahatsız eder? Bence sebeplerimiz aynı; tiyatro, dayanışmayı öğretir, düşünceyi eyleme sokma yeteneğini geliştirir, düşünerek, yorumlayarak okumayı öğretir, toplumun kişiliği ezmesini önler. Özetle otoriteler, özgür tiyatroları ve izlediğini anlayabilen tiyatro severleri istemezler. Peki biz ne istiyoruz? Seyirci içinde yaşadığı sorunların sahneden doğru bir biçimde aktarıldığını gördüğü anda, ayakta duracak direnci de elde eder. Tiyatronun seyircisine karşı sorumluluğu vardır. Bundan on yıl kadar önce ölen, tanınmış Alman tiyatro yönetmeni Hans Schweikart, çağımızda her yönden tehlike içinde ve tehdit altında bulunan insanlar için tiyatronun sorumluluğunu şöyle açıklamıştır: "Tiyatro, seyircisine, kendi yaşantısında bilmediği şeyleri, yani daha çok bilmekten kaçındığı gerçekleri göstermekle yükümlüdür. İş adamlarının yarattığı harikalar ile dünyanın bir anda yok olması korkusu arasında sersemlemiş olan insanlar yaşamın verdiği güvensizlik karşısında, tiyatrodan ayaklarını sağlamca basabilecekleri bir zemin dilemektedirler." Shakespeare'in Hamlet'te dediği gibi, sahne "çağının aynası ve kısaltılmış tarihi"dir. Bunun için de sahne, çağını doğru olarak, açık ve seçik, bozmadan yorumlayıp yansıtabildiği anda önemli bir araçtır. Öyle ki, tiyatro, güzeli abartmadan, kötüyü örtbas etmeden, çirkini saklamadan ve doğruyu yadsımadan görevini yapmalıdır. Bırakın tiyatro görevini yapsın, özgürce sözünü söylesin, bizi uyandırsın, ayağa kaldırsın, önce sesimiz olsun sonra hep beraber ses olalım. Bir de şu gerçeği hiç unutmayalım: Devlet ödenekli tiyatrolar, hükümetlerin değil, devletin tiyatrosudur. Devlet ise halkındır, hükümetlerin değil. Halide Erkıvanç halideerkivanc0@gmail.com Kaynaklar: Ülkenin Kalkınmasında Tiyatronun Rolü - Özdemir Nutku Dünden Bugüne Tiyatro Düşüncesi- Sevda Şener Uygulamalı Tiyatro Eğitimi- Yılmaz ArıkanComment by John Malamatinas – First published in German on neues deutschland
The right-wing conservative government of Kyriakos Mitsotakis, elected only last summer, does everything in its power to encourage protest movements. After having started to evacuate self-organized occupations of fugitives, declared war on the inhabitants and anarchists in the left-alternative district of Exarchia in Athens, it is now the turn of the students. The latter have been protesting since the summer against the repeal of a law banning the police from entering the university campus and protecting student protests. The law was a legacy of a student uprising on 17 November 1973 during the military dictatorship, when a tank rammed through the gates of the Athens Polytechnic. Dozens were killed that day.
Yesterday’s pictures of the attack of the Greek infamous Riot police MAT on the students of the Athens University of Economics ASOEE went around the world. Six days before the historic date, MAT units stormed the campus with the aim of preventing the political occupation – an incomprehensible provocation and, at the same time, a political demonstration of power that evoked memories of the dictatorship in the public debate. Actually, the action was intended to flatter right-wing voters – exactly the opposite was achieved: an occasion for a social movement! And this in a difficult phase for the organized left after the years of austerity and the related loss of trust of the people in social change.
When I opened Facebook this morning, a feeling filled me that I had been missing since the last big general strike in February 2012: real hope! Numerous Greek activists, but also ordinary people, shared the pictures and videos of yesterday evening’s demonstrations. There are thousands and thousands of young people who do not want to be intimidated by the police operation and take up the challenge to fight for another future – a future without right-wing police cowboys, racist barbecues to “protect the Greek tradition” against fugitives or homophobic and sexist attacks. It is a two-sided struggle against the re-emerging “Greek values” and the social disintegration forced by Mitsotakis through privatization and displacement.
It should be remembered that the cycle of crisis protests in Greece did not begin with Papandreou’s famous speech from a yacht near the island of Kastelorizo in April 2010, in which he announced “that we will not make it without the financial support of our international partners”, but the youth sounded the alarm much earlier: During the student protests 2006-07 against the neo-liberalization of the universities and in the uprising in December 2008 when the 15-year-old Alexandros Grigoropoulos was shot by the police and the marginalized part of society laid the cards on the table. For weeks, school and university students together with precariously employed and unemployed people organized themselves in occupied universities and town halls and attacked police stations throughout the country. There is currently no lack of inspiration: in Greece, too, everyone is looking excitedly at the current uprisings in the world.
|