Login
Frida'yı mercek altına altına aldığımız dergimiz Argasdi'de Frida ve sanat anlayışını Cansu N. Nazlı'nın kaleminden aktarıyoruz. Argasdinizi 10 TL karşılığında Baraka Kültür Merkezi lokalinden, Khora Kitap'tan ve tüm bayiilerden alabilirsiniz.
18 yaşında bir tıp öğrencisiyken başına gelen o talihsiz otobüs kazası gerçekleşmeseydi büyük ihtimalle Frida ile bir ressam olarak tanışmamız mümkün olmayacaktı. Aylarca hiç kıpırdamadan yatması gerekliliği, onu oyalanması için resim yapmaya itmişti. Sonrasında, sanatına hayran olduğu ünlü ressam Diego'ya resimlerini göstererek resim yapmaya devam edip etmemeyi sorması ise Frida'nın yolunu hem resimle hem de Diego ile ölünceye dek birleştirdi.
Frida, 1943’te öğretim üyesi olarak çalışmaya başladığı La Esmeralda isimli sanat okulundaki işine sağlığı kötüleşene dek devam edecek ve ilk kişisel sergisini ölmeden 1 yıl önce, 1953’te açacaktı.
Neden kendini bu kadar çizmişti?
143 eserinin 55’i otoportre olan ressama neden bu kadar kendini çizdiği sorulduğunda cevabı basit bir gerçeğe dayanıyordu; yatılı tedavi görürken yatağının üzerine taktırdığı aynada tüm gün boyunca yalnız kendini görüyor olması onu resim yaparken kendini model almaya sevk etmişti. Ressam kadınların otoportre çalışmaları kişisel olduğu için sanat çevrelerinde hakir görülürken çağdaşı olan ünlü ressam Picasso, Frida için "Biz onun kadar iyi portre çizemiyoruz."diyecekti.
Frida sürrealist bir ressam mıydı?
Fransa'da gerçekleşen sürrealist bir sergide resimleri sergilenirken sürrealizmin kurucusu sayılan Andre Breton Frida'yı bir sürrealist olarak kategorize edecek, Frida ise buna, kendinin hayallerini değil, kendi gerçekliğini çizdiğini söyleyerek hiddetle karşı çıkacaktı.
Kendisi hiçbir şekilde kabul etmese de, belirli yazarlar tarafından bugün sürrealist ressamlar arasında anılmaktadır. Bazı yazarlar ise Frida'nın herhangi bir akıma doğrudan yerleştirilemeyecek nitelikte özgün tarzı olduğu yönünde yorumlarda bulunmaktadır. Sürrealist bir ressam olup olmadığı tartışmasını bir kenara koyarsak; onun sürrealizmden nefret ettiğini ve bu kategoride anılmaktan duyduğu rahatsızlığı ifade etmesinde, ideolojik görüşünün etkili olduğunu söyleyebiliriz. Sürrealizmin burjuva sanatı olduğunu ifade etmesi ve sosyalist gerçekçi akıma dahil olma isteği onun komünist olmasındandı.
Frida’nın resimlerinde yer alan etnik kıyafetler, tropik meyveler, hayvanlar ve mitolojik imgeler ekseriyetle Meksika kültürüne, dini inanışlarına ve yerel kimliğine dayanır. Frida’nın eserlerinin bu yönüyle, çeşitli akımların izlerini taşıyan, yerel köklerine inmeyi ve Meksikalı ulusal kimliği yaratmayı hedefleyen bir sanat akımı olarak tarifleyebileceğimiz Meksika Rönesansı’ndan etkilendiği söylenir.
Özellikle, ABD’de yaşadığı dönem yapmış olduğu ‘ABD-Meksika Sınırında Otoportre’ çalışmasında ABD ve Meksika kültürü arasındaki farkı ortaya koyarak canlı renklerle hayat verdiği Meksika kültürünü sahiplenirken ABD’nin aşırı endüstrileşmesini ve emperyalizmini renksiz ve ruhsuz resmederek eleştirmiştir. Yine aynı dönem yapmış olduğu ‘Elbisem Orada Asılı’ adlı çalışması da benzer içeriktedir.
Frida’nın kendi bedenini resmedişi
Frida, çocuk sahibi olmayı çok istemesine rağmen geçirmiş olduğu düşükleri ve kürtajı ‘Henry Ford Hastanesi’ ile ‘Frida ve Düşük’ adlı çalışmalarında resmetmiştir. Yaşadığı kaza ve onlarca ameliyattan sonra çektiği bedensel acıları ifade ettiği pek çok resmi arasında en bilindik olanı ‘Kırık Sütun’dur.
Frida’nın bahsi geçen çalışmalarında vücudunu çıplak resmediş şekli, ünlü erkek ressamların Susanna Banyoda, Samson ve Delilah, Üç Güzeller, Kırda Kahvaltı gibi çok bilinen eserlerde işlediği kadın çıplaklığından farklıdır. Anılan eserlerde, izleyicinin/alıcının da erkek olduğu düşüncesiyle çıplak kadın figürleri seyirlik bir arzu nesnesi ya da başka bir ifadeyle cinsel bir obje gibi resmedilmiştir. Frida’nın ölümünden yıllar sonra geliştirilen feminist sanat eleştirileri, kadın bedeninin nesneleştirilerek erkeklerin zevkine hitap edecek biçimde resmedilişini tenkit etmektedir.
Frida’nın eserlerine dönecek olursak, onun ne bedensel acılar, ne de aşk acısı çektiğini ifade ettiği resimleri bedenini nesneleştirmemekte; çıplaklığa resimlerinde çok doğal biçimde yer verdiği görülmektedir.
Son dönem çalışmaları…
“Resim yapmamla ilgili rahatsızım. Her şeyin üstünde bunu komünist devrimci hareketin işine yarayacak bir şeye dönüştürmek istiyorum. Şimdiye kadar sadece kendimin samimi portrelerini yaptım ama partinin işine yarayacak çalışmalarda bulunmaktan çok uzağım. Sağlığım elverdikçe devrime birkaç olumlu şey katmak için bütün gücümle savaşmalıyım.”
Ölmeden önceki son yıllarında resimlerinin devrimci mücadeleye katkı koyması düşüncesiyle yapmakta olduğunu sandığımız ‘Marksizm Hastaya Sağlık Getirecek’ ve Stalin portresi eserleri yarım kalmış, tamamlanamamıştır.
Frida'nın resimleri sosyalizme hizmet etti mi?
Sovyetler Birliği'nin ilk Sosyal Güvenlik Bakanı olarak, boşanmanın kolaylaştırılması, kürtajın yasallaşması, ücretsiz cinsiyet değiştirme ameliyatlarına olanak sağlanması gibi birçok uygulamaya öncülük eden Aleksandre Kollontay, otobiyografisinde emekçi kadının özgürleşmesi ile yeni bir cinsel ahlakın inşasını devrimci mücadelesinin ereği saydığını ifade eder.
Frida’nın da aşkı, cinselliği sorgulaması ve resimlerinde annelik, kürtaj gibi konuları kamusallaştırmasının Kollantay’ın devrimci mücadelenin ereği saydığı kadın özgürleşmesine ve yeni bir cinsel ahlakın inşasına katkı sunduğunu söyleyebiliriz.
Ancak Frida’nın ölmeden önce, devrimci mücadeleye katkı koymak için portresini yapmakta olduğu Stalin’in, Ekim Devrimi’nin emekçileri, kadınları, LGBT bireyleri özgürleştirici uygulamalarına son vererek devrimi gerilettiğini ve Kollantay’ı sürgün ettiğini de belirtmemiz gerekir.
Sonsöz yerine
Tarihin çok uzun bir dönemi kadınların resim sanatında yer almasına izin verilmemiş; resim alanında kadınların yapmış olduğu çalışmalar naif, kişisel, pastel renkler kullanılması kisvesiyle zanaat olarak görülmüş, sanat erkek işi sayılmıştır. Kadınların sanat akademilerine kabulü ise 19. yüzyılı bulmuştur. Ünlü ressamların çoğunlukla erkek olması bu sebeple bir tesadüf değildir. Fiziksel engeli, cinsiyeti, cinsel yönelimi ve komünist dünya görüşü olmasına karşın tüm ayrımcı bariyerleri atlayarak dünyaca tanınan az sayıda ressam kadından biri olması Frida’nın en büyük devrimci başarısıdır. Birleşik Kıbrıs Partisi Genel Sekreteri Salih Sonüstün, Lefkoşa Türk Belediyesi tarafından yabancı işçilerin insanlık dışı şartlarda barındırıldığı Kermiya’daki şantiyeyi mühürlediğini ancak kayıt dışı olarak çalıştırılan, pasaportlarına el konulan işçilerin, hala şantiye içerisindeki barakalarda yaşadığının basında yer aldığını belirtti.
“ Yaşananlar bir insanlık dramıdır” diyen Sonüstün, “ Kıbrıs’ın kuzeyinde, emeğin ve emekçinin sömürüldüğü bir düzen yaratılmıştır. İnsan onuru ayaklar altına alınmakta emekçiler sömürülmektedir. Ancak sonuçta yaşanan ihmallerin bedelini de yine emekçiler ödemektedir” dedi.
Yıllardır oluşturulan bu düzene göz yumulduğunu belirten Sonüstün, “ Hiçbir hükümet ucuz iş gücü olarak sömürülen emekçilerin hangi koşullarda çalıştırıldığını ve yaşatıldığını sorgulamamıştır. Kar daha çok kar hırsıyla hareket eden sermayenin yanında yer almış, yaşanan insanlık dramına ortak olmuştur” diyerek, Yerli iş gücü ülkeden göç ederken yabancı iş gücünün ülkeye gelmesine ve insanlık dışı koşullarda çalıştırılmasına ve yaşatılmasına göz yumulduğunu vurguladı.
Emekçilerin yıllardır kötü koşullarda barındırıldıkları, dört aydır da maaşlarının ödenmediği gerekçesiyle Pazartesi günü polise gidip eylem yaptıklarını hatırlatan Sonüstün, “ Olayın altından bir insanlık dramı çıkmıştır. İşçilerin hiçbir insanın istemeyeceği koşullarda yaşatıldığı gözler önüne serilmiştir” dedi.
“ Hiçbir makam bu konuda sorumluluk almayı kabul etmiyor. Emekçiler kaderine terk edilmiş durumdadır” diyen Sonüstün, Çalışma Bakanlığı ve Sağlık Bakanlığı’nın bu konuda üstüne düşen sorumluluğu yerine getirmesi gerektiğini vurguladı.
BKP Genel Başkanı İzzet İzcan, bu akşam saat 17:30’da ADA TV’de Erçin Şahmaran’ın programına katılarak gündemdeki konuları değerlendirecektir.
Yeni Kıbrıs Partisi, 19.02.2020 tarihinde (Çarşamba) saat 10:30’da Birleşik Kıbrıs Partisi’ni ziyaret edecektir.
Görüşme BKP Genel Merkezinde gerçekleştirilecek olup, yaklaşan Cumhurbaşkanlığı seçimi ve son siyasi gelişmeler üzerinde görüş alış verişinde bulunulacaktır.
BKP Genel Sekreteri Salih Sonüstün moderatörlüğünde, bugün saat 16:00’da yayınlanacak olan BİRLEŞİK KIBRIS’A DOĞRU programının bu günkü konuğu, BKP Eğitim Sekreteri Hüseyin Demirel olacaktır.
Birleşik Kıbrıs Partisi Genel Başkanı İzzet İzcan, 14.02.2020 tarihinde ( Cumartesi) günü Kapalı Maraş’ta gerçekleşecek ‘Hukuki, Siyasi ve Ekonomik Yönleri ile Kapalı Maraş Açılımı’ başlıklı yuvarlak masa toplantısı ile yapılmak istenenin, Maraş’ın ilhakı yönünde adımlar atılması olduğunu belirtti.
İzcan, Kıbrıs sorununu bütün yönleriyle çözmeyi hedefleyen Uluslararası konferansın toplanması öncesinde yapılmaya çalışılanın, ortamı gererek görüşme sürecini berhava etmeye yönelik olduğunu vurguladı.
BKP Genel Başkanı İzcan BM Güvenlik Konseyi karalarında Maraş’ın statüsünün açıkça belirtilmiş olduğunu belirterek, “ Bu kararlara göre Maraş’ın BM nezaretinde yasal sakinlerine iade edilmesi karara bağlanmış ve Maraş’ın ilhakı yönünde adımlar atılması yasaklanmıştır. Buna rağmen BM kararları ve Uluslararası hukuk çiğnenerek tek taraflı hareket edilmesi kabul edilemez” dedi.
İzcan, “ Ankara’daki AKP- MHP hükümeti ve Kıbrıs’ta onları temsil eden federal çözüm karşıtı UBP- HP hükümeti tarafından konunun gündeme getirilmesi, 26 Nisan tarihinde gerçekleşecek Cumhurbaşkanlığı seçimlerine açık bir müdahale amacı taşımaktadır” dedi.
“ Kıbrıs Türk toplumu yaşananları yakından takip etmeli ve halkımız yaratılmak istenen şoven ve ayrılıkçı politikalardan uzak durmalıdır” diyen İzcan, “Gelecek Birleşik Federal Kıbrıs’tadır. Halkımızı Cumhurbaşkanlığı seçiminde iradesini federal çözüm yönünde kullanarak oynanmak istenen oyunları bozmaya çağırırız” dedi.
BKP Genel Başkanı İzzet İzcan, bugün saat 17:15’te KANAL T’de Okan Veli Şafaklı ve Deniz Gürgöze’nin sunduğu programa katılarak gündemdeki konuları değerlendirecektir.
Söyleşiye katılanlar Khora Yayınları’ndan çıkan ve 1967-1981 yılları arasında Türkiye’de öğrenci olarak bulunan ve çeşitli sol hareketlerde aktif olan Kıbrıslı Türkler ile röportajlardan oluşan kitapla ilgili soru ve görüşlerini yazara yöneltme şansı buldu.
Keyifli bir ortamda ve sohbet havasında gerçekleştirilen söyleşide gerek kitabın konu aldığı yıllar gerekse de bugüne dair egemenlere karşı mücadele biçim ve yöntemleriyle alakalı görüş, deneyim ve fikirler aktarılırdı.
Ayrıca yazar Ali Şahin kitabın hazırlanış süreciyle ilgili deneyimlerini de paylaştı.
Yeni dönemde Baraka Okuma Grubu makale, şiir, öykü ve daha birçok genel ve güncel konulara ilişkin metinleri buluşup okumayı hedefliyor. Her çarşamba saat 18.30-19.30 saatleri arası Baraka’nın Kızılbaş’taki Lokalinde gerçekleşen buluşmalara sizleri de bekleriz. Birleşik Kıbrıs Partisi, Cumhurbaşkanlığı seçimleri ile ilgili kararını BKP Genel Merkezinde bu gün saat 10:30’da düzenlenen basın toplantısı ile kamu oyuna duyurdu.
BKP Genel Başkanı İzzet İzcan, BKP yetkili kurullarında yapılan tartışmaların ardından dün akşam toplanan Parti Meclisinin oy birliği ile Cumhurbaşkanlığı seçimlerinde aday çıkarmayarak, Cumhurbaşkanı Mustafa Akıncıyı destekleme kararı aldığını açıkladı.
İzcan, “ Partimizin bu kararı almasındaki en büyük neden Sn. Akıncı’nın BM kararları temelinde birleşik federal Kıbrıs’a olan bağlılığıdır. BM Genel Sekreteri Antonio Guterress 25 Kasım 2019’da gerçekleşen Berlin zirvesinde Kuzey Kıbrıs’taki seçimlerden hemen sonra inisiyatif alarak sorunun çözümü için uluslar arsı bir konferans çağıracağını açıklamıştır. Sorunun BM kararları temelinde çözümü muhtemeldir. Seçimler bu konferansta Kıbrıs Türk tarafını kimin temsil edeceğini belirleyecektir” dedi.
Barışa ve federal çözüme inanmayanların seçimi kazanması durumunda konferansın gerçekleşmeyeceğinin altını çizen İzcan, “ Kıbrıs Türk toplumu kaderine terk edilecektir. Bu da Kıbrıs Türk toplumunun yok olması demektir. Sn. Akıncı siyasette bulunduğu süre içerisinde Kıbrıs Türk toplumunun kimlik ve varlığına saygı gösteren, iradesine sahip çıkan temiz ve dürüst bir yönetim sergilemiştir. Türkiye’deki AKP- MHP iktidarının Cumhurbaşkanı Akıncı’yı tasfiye temek için siyasi etik ve ahlaka aykırı bir şekilde yürüttüğü kampanya niyetlerinin çözüm değil ilhak olduğunu ortaya koymuştur” dedi.
“ Bu Kıbrıs Türk toplumunun iradesine yapılan ne ilk ne de son müdahaledir” diyen İzcan, Birleşik Kıbrıs Partisi’nin Kıbrıs Türk toplumunun varlık ve kimliğini her şeyin üstünde tuttuğunu vurguladı.
Sözlerine devamla, “ Biz ülkemize barış ve huzurun gelmesini siyasetin merkezine koyduk. Bizim için aslolan halkımızın geleceğidir. BKP, Kıbrıs Türk toplumuna yönelik kimden ve nerden gelirse gelsin her türlü saldırı ve müdahaleye karşıdır. Ve en geniş dayanışmanın sağlanması için kararlıkla mücadele edecektir” diyen İzcan, “ Kıbrıs’ta verilmekte olan mücadele barış, demokrasi ve özgürlük kavgasıdır. Bu koşullar altında partimiz aday çıkarmak yerine oy birliği ile Cumhurbaşkanı Mustafa Akıncı’yı destekleme kararı almıştır” dedi.
BKP Genel Başkanı İzzet İzcan, BKP’nin seçim süreci boyunca aktif biçimde görev alacağına ve Sn. Akıncı’nın kazanması için el birliği ile çalışacağına da vurgu yaptı.
Birleşik Kıbrıs Partisi Genel Başkanı İzzet İzcan, Cumhurbaşkanı Mustafa Akıncı aleyhine sürdürülen karalama kampanyasının nedeninin siyasi farklılıklar ve anlaşmazlıklar olduğunu vurguladı. Ankara’nın meseleye amir memur ilişkisi temelinde baktığının bir kez daha gün yüzüne çıktığını belirten İzcan, “ Esas mesele Sn Akıncı’nın bu tarz bir ilişki biçimini kabul etmemesi ve Ankara’nın istediği gibi ayrılıkçı ve taksimci bir politika izlememesidir” dedi.
İzcan, “ Türkiye’deki AKP- MHP ortaklığının niyeti, Kıbrıs’ın kuzeyinde federal çözüm karşıtı, ayrılıkçı bir Cumhurbaşkanı seçilmesini sağlamaktır. Bu nedenle Sn Akıncı’ya karşı bir cephe oluşturulmuştur. Murad edilen Sn. Akıncı’yı devre dışı bırakmaktır” dedi.
“Yapılan açıklamalar açıkça bir linç kampanyasına dönüşmüştür” diyen İzcan, Sn Cumhurbaşkanına karşı izlenilen saldırgan, siyasi etik ve ahlaka uymayan hakaretler aynı zamanda Kıbrıs Türk toplumunun siyasi iradesine yapılan bir müdahale ve saygısızlıktır” dedi.
Ankara’daki hükümetin Kıbrıs Türk toplumunun iradesine saygı duyması gerektiğinin altını çizen İzcan, “Esas olan Kıbrıslı Türklerin iradesidir. Ankara’daki AKP- MHP iktidarı bu iradeye saygılı olmayı öğrenmelidir” dedi.
Our comrades in Munich are co-organizing next weekend a demonstration against the annual Munich Security Conference (short SiKo). We share with you the general call and a call by Ende Gelände which focuses on the debate on safety and climate justice. See you on the streets of Munich!
From 14th to 16th of February 2020, international representatives from politics, military and (arms) industry will meet at Hotel Bayerischer Hof for the Munich Security Conference in order to „counter the world’s most pressing security risks.“ While various power blocs are competing for political influence and the access to resources and markets, remaining barriers to an economic exploitation of the world are to be removed. Therefore, instead of security for human beings – be it from unmediated physical violence or social immiseration – the MSC is about the legitimization and worldwide enforcement of capitalist rule. War here, increasingly authoritarian police laws there and militarized borders between them: the repressive administration of social contradictions – if by political or military means – is enacted as „Security“. The choice between various variants of the same is being presented as as „without any alternative“ so that it is impossible even to imagine a completely different future. Where humans are taking their destiny in their own hands, resisting the violent logic of this order, highly armed despots counter these projects with all their cruelty without having to reckon with serious opposition from other actors of the security conference. The defense of human rights appears at most as a legitimizing story for the next obnoxious event, but is as little a real issue for the MSC as the destruction of the ecological foundations of life on earth.
Whether as a contact exchange for the armaments industry, as a simulation of world politics or as a propaganda event for the status quo – the MSC not only stands symbolically for global rule and violence and is therefore the most appropriate occasion to take our radical hostility towards these conditions to the streets. We fight for a world beyond patriarchal and racist opressions as well as beyond state, nation and capital.
Join us at the protests against the Munich Security Conference on the 14th of February and let’s collectively demonstrate that there is no security for global power relations. For an end to violence!
No safety without climate justice
call by Ende Gelände Munich
Federal Call for demonstrations against the Security Conference in Munich
Come to the Climate Justice Block at February 14th | 18.30 | Gaertnerplatz, Munich
The hotel Bayerischer Hof in Munich is going to host an international war politics debate for the 53rd time. Behind closed doors of splendid halls and a wall of thousands of police officers, representatives of politics, economy and military will negotiate conflicts and the economic interests of the richest countries in the world. In times of flight, drought and other consequences of the climate crisis, the Munich Security Conference is a symbol for the absurd conditions of our system.
War as a legitimate climate killer? You are insane!
Warfare and war preparations during so called “times of peace” immensely contribute to the human-caused climate crisis. War planes and war ships have an enormous fuel consumption. A Eurofighter without an afterburner uses up 70-100 litres of aviation fuel per minute. That is without talking about kerosene and fine dust, ultrafine particles and nitrogen oxides which are being emitted into the air. You cannot even compare a diesel to that.
The US military alone used up 42,6 million litres of oil every day in the year 2017. That means that more than 25 million tons of carbon dioxide were emitted. More than half of the world’s helicopters are used for military purposes and around a quarter of the usage of fuels come from warplanes, of which most are inefficient, carbonintensive and harmful to the environment” according to a study by IMI from 2019 [i]. The US ministry of defence is responsible for around 80 percent of the US energy consumption. That makes is a bigger carbondioxideemittent than Portugal, Sweden or Denmark [ii].
Still, high emissions and air pollution caused by military equipment is not the whole problem. There are also military bases that valuable biotopes get sacrificed for. Rare moors, forests and nature reserves must make room for military infrastructure. This happened when US Air Base Ramstein in Rhineland-Palatinate got extended to be the biggest airline hub of US Air Force in Europe [iii]. Floors are sealed, sensitive ecosystems destroyed and Co2 binding trees exterminated. Floors and groundwater are poisoned through industrial accidents or wrong waste disposal of toxins. On top of that, the production of radioactively enhanced Uranium, which is essential for the production of nuclear weapons, has a catastrophic impact on the environment. Poisonous arrears coming from ammunition – just like enhanced Uranium, Phosphor and Dioxins – that are used on exercise fields during manoeuvres and, in war areas, do the rest.
The fossils beneath the war
Politicians around the world do not talk about the catastrophic environmental consequences of warfare. Neither the Kyoto Protocol 1997 nor the Paris Climate Agreement from 2015 talk about military activities. However, the 20% of the world population who use up about 80% of the world’s resources are the same who profit from humanitarian crises. In order for us to keep our privileges, wars are waged, people killed and the environment polluted. This has nothing to do with democratic intervention as the Western Powers have argued sometimes.
According to IPPNW, it’s proven that oil, gas, other resources and transport routes were the reasons for most of recent western wars. Human rights are just the official justification and used as an excuse [v]. However, economic interests are obvious and no secret. Germany’s Defence Policy reads: “Free trade routes and a secure raw material supply are essential for Germany’s and Europe’s future. That’s why trade route and energy safety and following questions will play a growing role for our safety” [vi]. It is out of question that those raw materials are fossils like oil, gas and coal. Problematic: These resources come from regions with little infrastructure and/or countries of the Global South.
Resources for everyone – Climate Justice now!
Wars – with their high consumption of fuel and energy – destroy the bases for life of people in the Global South in a twofold mode. Forced displacement of indigenous people, civil war, mass extinction, flight and hunger is accepted in order for us to secure our privileged way of living. The Global North reacts with walls and securing external borders. Instead of taking responsibility for the causes of flight, the military increases its arms. The neo-colonial exploitation of the Global South is not only a question of human rights, but also of climate politics.
In our opinion, the solution is a new justice of distribution which means an immediate switch to 100% renewable decentralised energies. Prosperity for all means overcoming the exploitative capitalist system logic. We demand the immediate end of all neo-colonial wars and the end of negotiations in Munich serving one-sided economic power interests. We are striving for a world where everybody has access to vital resources – without being dependent on states and corporations.
Come to Munich on the 14th of February and join the Climate Justice Block. Let us take a stand for just conditions worldwide!
Ende Gelände Munich
Ende Gelände Bamberg
Ende Gelände
SOURCES (German)
[i] https://www.imi-online.de/download/IMI-Studie2019-7-US-Klima-Web.pdf
[ii] https://theconversation.com/the-defense-department-isworried-
about-climate-change-and-also-a-huge-carbon-emitter-118017
[iii]http://umweltmilitär.
info/userfiles/downloads/Archiv/2008_Luftpost_Auswirkungen_von_Militaerbasen.pdf
[iv]https://www.imionline.
de/2019/06/21/krieg-ist-der-groesste-klimakiller/
[v] http://www.ippnw.de/frieden/energie-krieg-frieden/artikel/de/deutschlandund-
die-rohstoffkriege.html
[vi] www.bundesregierung.de/resource/blob/975292/730634/383a8886aaa1d1774920562ded11600d/
verteidigungspolitische-richtlinien-download-bmvg-data.pdf?download=1
Birleşik Kıbrıs Partisi Parti Meclisi bu gün ( 11.02.2020) tarihinde saat 19:00’da toplanarak Cumhur Başkanlığı seçimlerine yönelik parti kararını alacaktır. Toplantı BKP Genel Merkezi’nde yapılacak olup alınan karar 12.02.2020 tarihinde ( Çarşamba) saat 10:30’da Parti Genel Merkezi’nde düzenlenecek basın toplantısı ile duyurulacaktır.
Basına ve kamu oyuna saygı ile duyrulur.
BKP Genel Başkanı İzzet İzcan bu akşam saat 21:30’da Genç TV’de Gökhan Altuner’in konuğu olarak gündemdeki son siyasi gelişmeleri değerlendirecektir.
Filmin kurgusundan devam filminin de geleceği tahmin edilen bu güzel izletinin ardından Mart ayı filmi olarak Zerre filminin izlenmesine karar verildi. Annesi ve hasta olan küçük kızı ile küçük bir dairede yaşam mücadelesi veren, çalışmak için evinden çok uzaklara gitmek zorunda kalan Zeynep, 8 Mart öncesi bir günde sizleri kadınların yaşam mücadelesinin tüm zorluklarına tanık olmaya çağırıyor.
7 Mart Cumartesi akşamı sizleri Baraka lokalinde Zerre filmini izlemeye, 8 Mart’ta ise kadın mücadelesine omuz vermek için sokakta buluşmaya davet ediyoruz.
“Sadece ruhen ve bedenen zayıf düştüm. Ama resim yapabildiğim sürece yaşıyor olmaktan mutluluk duyacağım.”
Frida Kahlo; Meksika devriminin çocuğu, tek başına dimdik ayakta duran bir kadın, kendinden kesinlikle ödün vermeyen, en büyük zaafı aşk olan, acıdan beslenen ve hayatı mücadele ile geçen yirminci yüzyılın en güçlü kadın ikonlarından bir ressam… Meksikalı Michelangelo olarak tanınan ünlü ressam Diego Rivera ile yaşadığı entrikalı ve acı dolu aşkın yanı sıra, geçirmiş olduğu trafik kazasının ardından vücudundaki birçok demir yığınıyla bir süre yatağa bağlandığı dönemde sonsuz bir aşkı daha buluyor Frida; resim. Eserlerinin büyük çoğunluğunu bu yatalak dönemlerinde yaratıyor. Ruh halini, çevresiyle olan ilişkilerini tuvaline yansıtan Frida’nın resimleri bir tür otobiyografiye dönüşüyor. Bu zor dönemi atlatmak ve güçlü kalabilmek için resme sarılıyor dört koldan ve aşk yaşıyor tuvalleriyle. Çoğu resmi otoportrelerden oluşan ressamın gerçeküstü imgeleri, hayatının iki büyük sorunsalı olan aşk ve acı gerçeği ile şekilleniyor. Ve en çok da, hayranı olduğu Meksika kültürünün ve devrimci halkının özelliklerini taşıyor tutkuyla yaptığı resimlerine.
“Hayatımda iki ciddi kazanın acısına katlandım. İlki bir tramvayın beni yere devirdiği kazaydı. İkincisi ise Diego.”
Geçirdiği tramvay kazasının ardından annesinin kendine tuval ve boya alıp yatağının üzerine bir ayna yerleştirmesiyle amatör olarak resim yapmaya koyulan Frida, bir arkadaşının aracılığıyla ünlü ressam Diego ile tanışıp evlendi. Her ikisi de sanatçı ruhlarıyla, “normal”in dışında, kıskançlığın sınırında, sadakatsizliğin beslediği ölümsüz aşklarını en derininden yaşadılar. Frida’dan 20 yaş büyük olan Diego’nun iri yarı ve yakışıklılık kriterlerine uymayan fiziği ile Frida’nın kendine özgü özgürlüğünün yan yana geldiği evlilikleri, “Fil ile Güvercin”in birlikteliğine benzetilmekteydi. Çocuk sahibi olmak istediler ancak Frida sağlık sorunları nedeniyle birçok kez düşük yaptı. Bunun peşi sıra pek çok acıyı barındırdı bu aşk; en başta sadakatsizliği. Önce Diego aldattı Frida’yı ve ayrıldılar. 1 yıl sonra yeniden evlendiler ve bu kez Frida birçok kez aldattı Diego’yu. Ve Frida bunların hepsini tuvallerine taşıdı. Ataerkil bir toplumda yaşayan, sadakatsiz bir eşe sahip, sağlık yönünden hayatının her evresinde ciddi sorunlarla burun buruna gelmiş, anne olmak istemiş ve olamamış bir kadın olarak Frida’nın resmettikleri birçok kadının anlatamadıkları; aşkları ve acılarıydı. “Norm”ların dışında olan sanki Frida’ydı ama sessiz kalan, kalıplara sıkışmış tüm kadınların sesiydi o. Aşklarını, acılarını, ayrılıklarını ve aldatmalarını özgürce yaşadı.
Kocasıyla bir dargın bir barışık evliliği esnasında aşık olduğu fotoğraf sanatçısı Nickolas Muray’a bir mektubunda şöyle diyordu: "Nick, bir meleği severcesine seviyorum seni. Sen, vadimde bir zambaksın aşkım. Seni hiç unutmayacağım, hiç ama hiç. Sen hayatımsın benim. Umarım bunu asla unutmazsın..." Bir süre kalbinde iki sevdaya yer olsa da Diego’ya olan aşkı itiyordu her yaptığına Frida’yı. Kıskandığı için kıskandırmak isteyerek aldattı eşini birçok kez. Kadınlarla da ilişki yaşadı. Bilhassa da Diego’nun onu aldattığı kadınlar ile de yaşadı bu ilişkiyi, aramak için kendinde olmayıp Diego’nun o kadınlarda bulduğu şeyi. Hep anladılar birbirlerini o yüzden birbirlerinden hiç kopamadılar ancak hiç de birleşemediler. Ve bu besledi ikinci büyük aşkını Frida’nın; resim… Yaşamak istediği her duyguyu resimleri aracılığıyla atıyordu içinden, özgürlüğü zirveye çıkıyordu tablolarıyla. O yüzden de diyordu ki “Ben hayatımda üç şeyden vazgeçmem. Birincisi aşkım Diego, ikincisi sanatım, üçüncüsü ise Komünist Parti.” Çünkü hepsi onun için birer aşk, acı, zafer ve kaybedişti.
Troçki ile ilişkisi
Kızıl Ordu'nun kurucusu Troçki, Stalin tarafından sürgüne gönderildiğinde, Diego Rivera'nın Meksika Cumhurbaşkanı'ndan aldığı özel izinle Meksika'ya gelip, Frida'nın evine yerleşmişti. Karısıyla birlikte Frida ve Diego’nun evinde kaldığı yıllarda kurulan dostluk ve yoldaşlık bağları zamanla bir ilişkiye dönüşmüştü. Ta ki Troçki'nin eşi bu ilişkiyi fark edip Frida'yla konuşuncaya kadar. Frida ilişkiyi bitirmişti bitirmesine ama ya bu aşkın izleri... İlişkileri bittikten üç yıl sonra Troçki bir suikast sonucu Meksika'da, Stalin'in ajanı tarafından öldürüldüğünde ilk sorgulananlardan birisiydi Frida.
Bugünün aşkları ve Frida
Bugün Frida’nın yaşamı boyunca verdiği mücadelenin, devrime olan inancının, komünist dünya görüşünün, örgütlü yaşamının, ABD emperyalizmine karşı duruşunun değil de yalnızca aşk hayatının magazinsel olarak ön plana çıkarılması ve onun en tutkulu, en üretken duygularının, günümüzün yozlaşmış günübirlik cinsellik anlayışına meşruluk kazandırması, anısına yapılan en büyük saygısızlıktır. Frida, hayatı boyunca üretmiş ve ülkesinin geleceği için taraf olmuş, örgütlenmiş bir sanatçıydı. Anlık hazları yaşam felsefesi yapan, özgürlüğü bireycilik ve örgütsüzlük olarak algılayan kişilerin, Frida’yı sembol olarak kullanması onun yaşamını ve mücadelesini hiç anlamamaktır. Bu da Frida’nın tüm renklerin ahengine yer veren dünyasına değil, karşısında olduğu karanlığın devamına yaramaktadır.
Kaynaklar:
http://bit.ly/2sqNB0l
http://bit.ly/39fUX7D
One Radical Planet 