Login
Birleşik Kıbrıs Partisi Genel Başkanı İzzet İzcan, nüfus ve vatandaşlık konusunda acil önlemler alınmasının şart olduğuna vurgu yaparak, “ Kıbrıs’ın kuzeyinde, eğitim, sağlık ve güvenlik konularında yaşanan sorunların temelinde nüfus politikası yatmaktadır. Nüfus politikası ve vatandaşlık yasası kökten değişmelidir” dedi.
“ Ülkeye giriş çıkışların kontrol altına alınmadığı, kimin neden vatandaş yapıldığının belli olmadığı ve ülkenin nüfusunun belirsiz olduğu koşullarda, eğitim, sağlık ve güvenlik gibi temel insan hakkı olan ihtiyaçların planlanması mümkün değildir.” dedi.
CTP, DP, HP ve TDP’den oluşan 4’lü koalisyon hükümetinin birincil görevinin ülkeye giriş çıkışları ve vatandaşlık yasasını yeniden düzenleyerek, nüfusu kontrol altına almak olduğuna vurgulayan İzcan, “ Dünyanın hiçbir demokratik ülkesi yabancı nüfusun yerli nüfustan fazla olmasına, kendi vatandaşının işsizlik, yoksulluk ve belirsizlik içerisinde ülkesinden göç etmesine seyirci kalmaz. Kıbrıs’ın kuzeyinde yaşanan budur” dedi.
“İnsanımızın güvenliğini sağlamak sizin görevinizdir” diyen İzzet İzcan, hükümeti vatandaşlık yasasını değiştirip acil bir nüfus sayımı yapmaya çağırdı.
BKP Genel Başkanı İzzet İzcan, yarın sabah saat 08:30’da BRT’de programa katılarak gündemdeki son siyasi konuları değerlendirecektir.
Birleşik Kıbrıs Partisi Genel Başkanı İzzet İzcan, ülkede toplumsal bir travma yaşandığını belirterek, “Bugün en önemli sorun, Kıbrıs Türk toplumunun toplumsal varlık, kimlik ve güvenliğidir” dedi.
“Nüfusun bilinmediği, üç yılda 130 bin yeni vatandaşlık verildiğinin açıklandığı bir ülkede yaşıyoruz” diyen İzzet İzcan, bunun bilinçli ve sistemli bir asimilasyon politikası olduğunu vurguladı.
Dünyanın hiçbir yerinde kendi halkına karşı yürütülen böyle bir yok ediş politikası olmadığını dile getiren BKP Genel Başkanı İzzet İzcan, ülkeyi yönettiğini söyleyen CTP, HP, DP ve TDP koalisyon hükümetine, “Bu yoldan geri dönün” çağrısında bulundu.
Acilen nüfus sayımı yapılarak, vatandaşlık yasası değiştirilmelidir.
“Kuzey Kıbrıs bir suç cennetine dönüşmüştür” diyen İzzet İzcan, acilen nüfus sayımının yapılmasını ve vatandaşlık yasasının değiştirilmesini talep etti.
Toplum bilinçli bir yok oluş sürecine sokulmuştur.
“Artık hiç kimse güvende değildir, trafik kazaları ve cinayetler olağan hale gelmiştir” diyen İzcan, Kıbrıs Türk toplumu, bilerek azınlığa düşürülmüş ve bilinçli bir yok oluş sürecine sokulmuştur” dedi.
Barış, demokrasi ve özgürlük mücadelesinin tek çıkış yol olduğunu vurgulayan BKP Genel Başkanı İzzet İzcan, tüm demokrasi güçlerini birlikte hareket etmeye çağırdı.
|
Birleşik Kıbrıs Partisi Genel Sekreteri Salih Sonüstün, polisin dün akşam CTP Parti Meclisi Üyesi ve CTP Lefkoşa İlçe Yönetim Kurulu üyesi Bengül Gargınsu’nun evine baskın yaparak Gargınsu’yu “Yasa dışı cemiyete ait kitap bulundurma” iddiası ile gözaltına alıp daha sonra mahkeme tarafından gözaltı süresinin iki gün daha uzatılmasını eleştirerek, “Kıbrıs’ın kuzeyinde düşünce ne zamandan beri suç olmuştur? Ne zamandan beri kitap okuduğu gerekçesi ile insanlar tutuklanmaya başlanmıştır?” diye sordu.
TC ve KKTC İçişleri Bakanlıkları arasında imzalanan “Suçların Önlenmesi ve Ülkeye Giriş Çıkışlarda Sakıncalı İnsanların Tespitine Yönelik İşbirliği Protokolü”nün içeriğinin, “Türkiye’deki baskıcı yönetimin, Kıbrıs’ın kuzeyinde sakıncalı gördüğü herkesin, terör propagandası yapıyor gerekçesi ile tutuklanmasını içeriyor” diyen Salih Sonüstün, “ İçişleri Bakanı Bayabars bu protokolün ülke güvenliğini sağlama açısından önemli olduğuna inandığını söylemişti. Sn. Gargınsu kitap okuyarak ülke güvenliğini tehlikeye mi attı” dedi.
Bengül Gargınsu’nun tutuklanmasının, Türkiye’de uygulanan baskıcı rejimin Kıbrıs’ın kuzeyini de biçimlendirme çabalarının bir sonucu olduğuna vurgu yapan Sonüstün, “ Önce Afrika Gazetesi, sonra ülkede öğrenci olarak bulunan bir genç şimdi de bir siyasi partinin, üstelik hükümette bulunan bir siyasi partinin yönetim kadrosundan bir kadın düşündükleri, okudukları ve eleştirdikleri için suçlu muamelesi görüyor. Kıbrıs’ın kuzeyinin gittiği nokta endişe ve acı vericidir” dedi.
Başbakan Tufan Erhürman’a,“Eşitlik, özgürlük, insan hakları ve demokrasiye inandığını iddia eden ve hükümetin başı olan bir partinin başkanı olarak inşa edeceğinizi söylediğiniz yeni KKTC bu mudur?” diye soran Sonüstün, hiçbir demokratik ülkede göz göre insan hakları bu şekilde aleni ihlal edilemez. Kitap okuyor diye tutuklanamaz. Ve demokrasiye inandığını iddia eden bir başbakan da buna seyirci kalamaz ” dedi.
An outcry has been raised in social media since yesterday following the publication of an amateur video, which records part of the abuse faced by a refugee woman from Somalia in a local office of the Social Welfare Services.[1]
The complainant had arrived in Cyprus as an unaccompanied minor and awaits, for the last one and a half year, the examination of her application for international protection. Her rent has not been paid by the Social Welfare Services since November 2018 and the owner, as a result, has been threatening to evict her, while in February 2019 she was only provided with 150 euros in coupons which could be redeemed with products from specific shops, without being given the allowance of 70 euros for the rest of her expenses (electricity, water and personal expenses), while in March she has not been paid anything.
The woman had reached a dead end since she had fallen ill and, raddled as she was, she visited the Social Welfare Services office last Wednesday in an attempt to request a meeting with the social welfare officer who handles her case and ask for assistance in this deadlock that the Social Welfare Services had created in the first place.
The social welfare officer at the reception not only had denied her request to see the officer who handles her case but she threw her identity card on the floor and asked her to leave. When the woman complained, the welfare officer at the reception called the security guard who approached her and grabbed her by the throat in order to remove her.
The woman was in a lot of pain, considering the already burdened situation of her throat, and felt as if she was choking having as a result to throw her wallet towards the security guard. The security guard then attacked her again by hitting her, and violently threw her out of the building.
On her way home, she realised that her lips and mouth were bleeding so she decided to file a report to the police. She visited Larnaca’s Central Police Station, where a woman police officer, after she began to tell her what had happened, told her that it was her fault for the incident since she had thrown the wallet, and that the country is poor and has no money and she didn’t understand why they come to Cyprus. She further told her that the fact that he attacked her was reasonable because he is attacked on a daily basis and has the right to defend himself, and did not allow her to file her complaint.
The next day her whole body hurt and she went to the Emergency Department where she was examined by a doctor who wrote a subscription for her for certain medication to buy at the pharmacy, which she could not however afford as she had no money. Eventually her medication was bought today by KISA.
Following an investigation by KISA it follows that the security guard in question was previously at the Social Welfare Services in Nicosia where he had exercised violence against Somali refugee women in the past, a fact of which the Social Welfare Services are fully aware.
We should highlight that in a meeting we had at KISA’s Migrant and Refugee Centre on Saturday the 9th with the women from Somalia, they reported that they systematically face institutional racism, gender violence and humiliating treatment because of their colour, their religion and the legal status of their residence, in pretty much all aspects of their lives.
They also consider that the specific violent incident at the offices of the Social Welfare Services, as well as the recent incident of institutional racism noted in the alleged “rape” of the five-month old infant – which also concerned a family from Somalia – are the tip of the iceberg.
KISA condemns all the above and calls on the competent authorities to investigate fully both the violence against the woman exercised by the security guard and the tolerance/complicity of the Social Welfare Services as well as the refusal of the Police to accept her complaint.
KISA further calls upon the state, to not only ratify international human rights conventions, such as the Istanbul Convention on preventing and combating violence against women, but also to effectively implement them. Since July 2017, when the Convention was ratified, its implementation has been prevented due to failure to take the necessary legislative and other tools.
KISA stands in solidarity and calls on all
relevant organisations in the civil society to support its activities and the
mobilizing actions that are being scheduled for the next few days by the women
from Somalia.
Birleşik Kıbrıs Partisi Genel Başkanı İzzet İzcan,, Çalışma Bakanı Zeki Çeler’in görev süresi içinde 9. iş cinayetinin meydana geldiğine vurgu yaparak, “ Göreve geldiğiniz ilk günden bu yana her fırsatta, denetimleri artırdığınızı, çalışma hayatını daha güvenli bir yapıya kavuşturmak için uğraştığınızı söylüyorsunuz sayın Bakan ama bu sürede 9 emekçi hayatını kaybetti. Kaç emekçi daha hayatını kaybetmeli ki görevinizi yapmadığınızı kabul edip istifa edesiniz?” diye sordu.
Daha iyi bir yaşam umuduyla ülkeye gelen emekçilerin, insani koşullardan uzak, iş güvenliğinden mahrum koşullarda, emekleri sömürülerek ucuz iş gücü olarak çalıştırılmasını önleyecek tedbirleri almayı ve emekçiyi korumayı dahi beceremeyen bir hükümetin, ülke güvenliğini sağlamasını beklemenin ölüden göz yaşı beklemek olduğuna işaret eden İzcan, “ İnşaatlarda kurulan iskelelerin güvenli olup olmadığını kontrol edebilecek bir mekanizmayı dahi oluşturamayan, her hafta yeni bir iş cinayetinin yaşanmasına seyirci kalan bir hükümetin ülkenin güvenliğini sağlaması, vatandaşının daha iyi ekonomik ve sosyal koşullarda yaşamasını sağlayacak adımlar atmasını beklemek abesle iştigaldir” dedi
Türkiye ve 3. Dünya ülkelerinden getirilen ve ucuz iş gücü olarak sömürülen emekçilerin çalışma ve yaşam koşullarının çalışma Bakanlığı’nın denetiminde olmasının şart olduğuna vurgu yapan İzcan, “ Çalışma Bakanı Zeki Çeler’e çağrımız, şov değil iş yapmalarıdır. Emekçinin can güvenliği değil sermayenin kar hırsını gözeten zihniyet yerine, ülkeye ucuz işçi akımını önleyecek, denetimin artırıldığı, ucuz işçi değil, sadece ihtiyaç duyulan alanlarda eğitimli işçi getirilmesine izin verecek, insan haklarına ve emeğe saygılı demokratik bir yapının oluşturması için gereken adımları bir önce atmaları ve yasal düzenlemeleri hayata geçirmeleridir” dedi.
8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü vesilesiyle Kadın Eğitimi Kolektifi, Akdoğan Fikir Sanat Atölyesi, BES, GÜÇ-SEN, HAK-SEN, KTÖS, Baraka Kültür Merkezi ve Bağımsızlık Yolu’nun ortak organizasyonuyla Lefkoşa’da yürüyüş düzenlendi.
Citroen ışıkları diye bilinen noktadan yürüyüşüne başlayan coşkulu kalabalık yol boyunca kadın mücadelesi temalı sloganlar atarak Lefkoşa sokaklarında bu güne kadar emeği ve bedeni sömürülen, cinsiyeti nedeniyle katledilen tacize tecavüze uğrayan ve görünmeyen emeği altında her gün ezilen kadınlar için ses oldu.
Öte yandan, Lefkoşa’nın simgesi haline gelmiş ve 25 Kasım, 8 Mart, Reddediyoruz gibi günlerde eylemcileri barı önünde güler yüzü ile karşılayıp mutlaka su, meyve suyu veya kola dağıtan ve geçtiğimiz aylarda kaybettiğimiz Cadı Bar direktörü Naime Timur için ise “Lefkoşa’nın Cadısı Kalbimizde Yaşıyor” ve “Naime abla için ses çıkar” sloganları atıldı.
Kalabalık kitle, meclis ve elçiliğin önünde sloganlar atarak eylemi sonlandırdı. Eylem sonlanırken cinsiyeti ve sınıfı yüzünden haksızlığa uğrayan, öldürülen, dövülen kadınlar olduğu sürece mücadelenin süreceği ve kadınların hayatın her alanında var olacağı vurgusu yapıldı.
8 Mart 1857'de kız kardeşlerimiz daha iyi iş koşulları olması ve eşit işe eşit ücret talepleriyle grev yaparken canlarından oldu. Bu günü kadınlara sadece gül vererek ve 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü'nü pembe bir kadınlar günü olarak bize sunmaya ve bu günün önemini unutturmaya çalışanlar hala aynı. Kapitalizm 8 Mart'ı tekeline almış, bu mücadele gününü kampanyalar, 'kadınlara özel' hediye çekilişleri gibi ucuz numaralarla çirkinleştiriyor. Ayrıca yapılan reklam filmleri ya kadınların ev işleriyle uğraşması gerektiğini söyleyen, onlara ev içi hizmetle ilgili hediyeler almanız gerektiğini telkin eden reklamlar ya da kadınların her zaman diğer hemcinsleriyle yarış içinde olması, hep bakımlı, güzel, zayıf bir vücuda sahip olması gerektiğini söylüyor. Ya çalışan ve her zaman başarınızla bir yerlere gelmeye çalışan ama iş yerinde rekabet, mobing, taciz, hamile kalıp işten atılma korkusu ile mücadele eden ama aynı zamanda da tüm bu karmaşanın içinde her zaman bakımlı güzel ve güler yüzlü olmak zorunda olan bir kadınsınız ya da ev içinde tüm emekleri, hem ev halkı hem toplum hem de devlet tarafından görmezden gelinen bir kadınsınız. Hangi reklam filmi size uygunsa onu sizler için sunuyoruz diyor kapitalizm. Sizce kadınlar hala zor koşullarda mücadeleler vermiyor mu? Bu mücadeleler uğrunda öldürülmüyorlar mı? Kadınlar öldürülüyor, her gün 'sevdikleri', 'sevildikleri' insanlar tarafından aşk, kıskançlık gibi bahanelerle öldürülüyor, ya da hiç tanımadıkları insanlar tarafından öldürülüyor. Peki ya ölümden kurtulup kaçabilen kadınlara noluyor? Devletin görevi olan, onların sığınabileceği bir sığınma evi var mı? Tecavüze uğruyorlar ve bunu kanıtlamak için en az tecavüz kadar travmatik kontrollerden geçmek zorunda kalıyorlar sonra yine sığınabilecekleri bir yer bulamıyorlar. Kadınların muhafazakarlaştırma politikalarıyla eve ve kendi içlerine kapatılması, ev yüküyle ezilirken ataerki eş ve krizle mücadele etmeye çalışmaları ne kadar kolay olabilir? Kadınların özel sektörde az maaşa ve güvencesiz çalıştırılması ama aynı zamanda ev işleri ve çocuklarla ilgilenmek zorunda olması adaletli mi? Devletin ücretsiz kreşleri neden yok? Seks köleliğinin var olması neden hükümetleri rahatsız etmiyor? Kadınları yalnızlaştırarak, baskılayarak, susturarak, metalaştırarak, değersizleştirerek ne yapmaya çalışıyorlar? Soruların cevaplarını biliyoruz ne yapmamız gerektiğini de biliyoruz, susmayacağız! Sesimizi birlikte yükseltmek için, kadının ve tüm toplumun özgürleşmesi için, muhafazakar baskılara dur demek için, erkek şiddetine karşı sesimizi yükseltmek için, krizin yüküne isyan etmek için, eşitliğin, özgürlüğün, birliğin olduğu bir dünya için 8 Mart Cuma günü 17.30'da Citroen ışıklarında buluşalım. Κατακραυγή έχει ξεσπάσει από χθες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μετά από τη δημοσιοποίηση ερασιτεχνικού βίντεο, στο οποίο καταγράφεται μέρος της κακοποίησης που υπέστη γυναίκα πρόσφυγας από τη Σομαλία σε τοπικό γραφείο των Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας.
Η παραπονούμενη έφθασε στην Κύπρο ως ασυνόδευτη ανήλικη και περιμένει εδώ και ενάμιση χρόνο την εξέταση της αίτησης της για διεθνή προστασία. Από το Νοέμβριο του 2018 δεν καταβλήθηκε το ενοίκιο της από τις ΥΚΕ, με αποτέλεσμα ο ιδιοκτήτης να την απειλεί με έξωση, ενώ το Φεβρουάριο του 2019 της δόθηκαν μόνο 150 ευρώ σε κουπόνια που μπορούσε να εξαργυρώσει με προϊόντα σε συγκεκριμένα καταστήματα, χωρίς να της δοθεί το βοήθημα των 70 ευρώ για τα υπόλοιπα της έξοδα (ρεύμα, νερό και προσωπικά έξοδα), ενώ για τον Μάρτιο δεν της καταβλήθηκε οτιδήποτε.
Η γυναίκα βρισκόταν σε αδιέξοδο αφού είχε επίσης αρρωστήσει και καταβεβλημένη επισκέφθηκε την περασμένη Τετάρτη το γραφείο των ΥΚΕ σε μια προσπάθεια να ζητήσει συνάντηση με τη λειτουργό που χειρίζεται την υπόθεση της για να τη βοηθήσει στην αδιέξοδη κατάσταση που οι ίδιες οι ΥΚΕ την έθεσαν.
Η λειτουργός «υποδοχής» των ΥΚΕ όχι μόνο δεν της επέτρεψε να δει τη λειτουργό της αλλά στην επιμονή της της πέταξε το δελτίο ταυτότητας της στο πάτωμα και της ζήτησε να φύγει. Όταν η γυναίκα παραπονέθηκε, η λειτουργός υποδοχής κάλεσε το φρουρό ασφαλείας ο οποίος την πλησίασε και την άρπαξε δυνατά από το λαιμό για να την απομακρύνει.
Η γυναίκα πόνεσε πολύ, λόγω και της ήδη βεβαρυμμένης κατάστασης του λαιμού της, και ένοιωσε να πνίγεται με αποτέλεσμα να ρίξει το τσαντάκι που κρατούσε στο φρουρό. Τότε ο φρουρός της επιτέθηκε ξανά και κτυπώντας την, την πέταξε με τη βία έξω από το κτίριο.
Πηγαίνοντας σπίτι, διαπίστωσε ότι τα χείλη και το στόμα της αιμορραγούσαν και αποφάσισε να καταγγείλει το περιστατικό στην Αστυνομία. Επισκέφθηκε τον Κεντρικό Αστυνομικό Σταθμό Λάρνακας, όπου γυναίκα αστυνομικός αφού ξεκίνησε να της λέει τι έγινε, της ανέφερε ότι αυτή φταίει για το περιστατικό αφού του έριξε τη τσάντα της και ότι η χώρα είναι φτωχή και δεν έχει λεφτά και δεν ξέρει γιατί έρχονται στην Κύπρο. Της ανέφερε επίσης ότι δικαιολογημένα την έδειρε γιατί καθημερινά του επιτίθενται και είχε δικαίωμα να αμυνθεί και δεν της επέτρεψε να υποβάλει καταγγελία.
Την επομένη, πονούσε ολόκληρο το σώμα της και αναγκαστικά πήγε στις Πρώτες Βοήθειες όπου την εξέτασε γιατρός και της έγραψε συγκεκριμένα φάρμακα για να αγοράσει από φαρμακείο, τα οποία όμως δεν μπορούσε να αγοράσει γιατί δεν είχε καθόλου λεφτά. Τελικά τα φάρμακα της αγοράστηκαν σήμερα από την ΚΙΣΑ.
Από έρευνα της ΚΙΣΑ προκύπτει ότι ο συγκεκριμένος φρουρός ασφαλείας, ήταν προηγουμένως στο γραφείο των ΥΚΕ στη Λευκωσία όπου άσκησε και πάλι βία εναντίον Σομαλών γυναικών προσφύγων, γεγονός για το οποίο οι ΥΚΕ είναι πλήρως ενήμερες.
Να τονίσουμε ότι σε συνάντηση που είχαμε σήμερα μαζί τους στο Κέντρο Μεταναστών και Προσφύγων της ΚΙΣΑ, οι γυναίκες από τη Σομαλία κατάγγειλαν ότι υφίστανται συστηματικά θεσμικό ρατσισμό, βία στη βάση του φύλου τους και εξευτελιστική μεταχείριση λόγω του χρώματος, της θρησκείας και του νομικού τους καθεστώτος παραμονής σχεδόν σε όλες τις πτυχές της ζωής τους. Θεωρούν δε ότι το συγκεκριμένο περιστατικό βίας στα γραφεία των ΥΚΕ καθώς και το τελευταίο περιστατικό θεσμικού ρατσισμού που παρατηρήθηκε με τον υποτιθέμενο «βιασμό» του πεντάμηνου βρέφους, το οποίο και πάλι αφορούσε οικογένεια από τη Σομαλία, αποτελούν την κορυφή του παγόβουνου.
Η ΚΙΣΑ καταγγέλλει τα πιο πάνω και καλεί τις αρμόδιες αρχές για πλήρη διερεύνηση τόσο της βίας κατά της συγκεκριμένης γυναίκας από τον εν λόγω φρουρό ασφαλείας και την ανοχή/ συνενοχή των Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας όσο και την άρνηση της Αστυνομίας να δεχθεί την καταγγελία της.
Καλεί δε το κράτος, όχι μόνο να κυρώνει διεθνείς συμβάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης για τη βία κατά των γυναικών, αλλά και να τις εφαρμόζει αποτελεσματικά. Από τον Ιούλιο του 2017 που έχει κυρωθεί η Σύμβαση μέχρι σήμερα δεν μπορεί να εφαρμοστεί λόγω παράλειψης λήψης των απαραίτητων νομοθετικών και άλλων εργαλείων για εφαρμογή της.
Η ΚΙΣΑ θα σταθεί αλληλέγγυα και καλεί όλες τις οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών να υποστηρίξουν τις δράσεις και κινητοποιήσεις που προγραμματίζουν για τις επόμενες μέρες οι γυναίκες από τηΣομαλία.
Διοικητικό Συμβούλιο
Birleşik Kıbrıs Partisi Kadın Meclisi, 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü dolayısıyla yayınladığı mesajda, eşitlikçi, sosyal adalet dayalı, cinsiyetçi tüm toplumsal yargılardan arındırılmış, demokratik ve özgürlükçü bir toplum oluşturma mücadelesinin devam ettiği ifade edilerek, kadının özgürleşmesinin önündeki en büyük engelin erkek egemen kapitalist sömürü sistemi olduğu vurgulandı.
BKP Kadın Meclisi’nin eşitlikçi, özgürlükçü, toplumsal cinsiyetçi yargı ve tabulardan arındırılmış, sınırsız, sınıfsız ve sömürüsüz bir Kıbrıs ve dünya için kararlı mücadelesine devam ettiğinin altını çizen BKP Kadın Meclisi Sözcüsü Hediye Kurucu, “ Kıbrıs’ın kuzeyinde her geçen gün artan kadına yönelik şiddet ve baskı, bir yandan seks köleliği ve insan ticaretindeki artış, diğer yandan da Suni İslam yaşayış biçiminin topluma dayatılarak sosyal kültürel yapının bilinçli bir şekilde değiştirilmek istenmesi, mücadelenin yeniden biçimlendirilmesini gerektirmektedir. Öte yandan, gece kulüplerinin kapatılması, yasaların tüm baskıcı gelenek, görenek, töre ve çağdışı unsurlardan ayıklanarak kadının sosyal yaşama erkekle eşit biçimde katılımının sağlanması elzemdir” dedi.
Kadına yönelik şiddete karşı en ağır cezaların uygulanması ve şiddet mağduru kadınlar için Kadın Dayanışma Evleri’nin açılmasını talep eden Kurucu, “BKP Kadın Meclisi olarak cinsiyet eşitliği eğitiminin ilk öğretimden itibaren müfredatlara yerleştirilmesinin toplumsal cinsiyet algılarının dönüştürülerek eşitlikçi, özgürlükçü bir toplum ve bireyler yaratmanın yegane yolu olduğuna inanmaktayız” dedi.
Erkek egemen kapitalist sistemde, kadınların şiddetin, baskının ve sömürünün en ağırına maruz kalmaya devam ettiğini vurgulayan Kurucu, “Kadınların işte, evde, sokakta, kısaca hayatın her alanında, ezildiği, dışlandığı ve güvenlikten yoksun yaşadığı bu ataerkil kapitalist dünyayı reddediyoruz. Kadınların yaşamda aktif ve saygın yerini alabilmesi için ‘pozitif ayırımcılık da dahil, gerekli her türlü destek sağlanmalıdır. İkinci sınıf muamelesi gören tüm dünya kadınlarının, özellikle de emekçi kadınların özgürleşmesini amaçlayan örgütlenmeleri destekleyip, adaletsizce, tek bir cinsiyet lehine yaşanmadığı bir dünyayı kurmanın bugünden mümkün olduğuna inanıyoruz. Cinsiyetçi olmayan, çok kültürlü, çok kimlikli, özgür, eşit, sınıfsız, sömürüsüz, sosyalist bir toplum hedefini hayata geçirme mücadelesini kararlılıkla sürdüreceğiz” dedi.
Γενικό Εισαγγελέα,
κ. Κύριο Κώστα Κληρίδη
Υπουργό Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξεως, κ.
Κύριο Ιωνά Νικολάου
Αρχηγό Αστυνομίας,
Κύριο Ζαχαρία Χρυσοστόμου
Επίτροπο Διοικήσεως και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ως
Αρχή κατά του Ρατσισμού και των Διακρίσεων
Κυρία Μαρία Στυλιανού-Λοττίδη
Πρόεδρο και Μέλη Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
και Ίσων Ευκαιριών μεταξύ Ανδρών και Γυναικών
Πρόεδρο και Μέλη Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Θεσμών, Αξιών και Επιτρόπου Διοικήσεως
Αξιότιμες Κυρίες/Αξιότιμοι Κύριοι
Με την παρούσα επιθυμούμε να σας εκθέσουμε τους προβληματισμούς και ενστάσεις μας σχετικά με την ανοχή στην δράσης της πολιτικής οργάνωσης Ε.Α.Κ (Εθνικιστικό Απελευθερωτικό Κίνημα) από το κράτος, η οποία θεωρούμε ότι λειτουργεί αντισυνταγματικά, εκφράζει συστηματικά ρητορική μίσους και προτρέπει τα μέλη της στην άσκηση βίας για την επίτευξη των στόχων της.
Το ΕΑΚ ιδρύθηκε από άτομα που εντάσσονται στο χώρο της άκρας εθνικιστικής Δεξιάς. Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα της οργάνωσης[1], το ΕΑΚ επιθυμεί να καλύψει το κενό που δημιουργεί η απουσία ενός εθνικιστικού ενόπλου κινήματος στην Κύπρο. Οι υποστηρικτές του ΕΑΚ θεωρούν εαυτούς συνεχιστές της ΕΟΚΑ Β, και θέτουν ως στόχο τους την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Για τον παραπάνω σκοπό δηλώνουν πρόθυμοι να συμμετέχουν σε ένοπλο αγώνα. Στοχεύουν σε μια Κύπρο εθνικά ελληνική και ομοιογενή, απαλλαγμένη από Τουρκοκύπριους, τους οποίους είναι πρόθυμοι να εξοντώσουν, και ενταγμένη ως περιφέρεια στο Ελληνικό κράτος, και ως εκ τούτου αντιτίθενται με τον πιο έντονο τρόπο στην ειρηνική διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού με τη δημιουργία διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, αλλά και ουσιαστικά στην ανεξαρτησία και κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Είναι η έντονη πεποίθηση της ΚΙΣΑ ότι η εν λόγω οργάνωση εμπίπτει στην έννοια του παράνομου συνδέσμου σύμφωνα με τις διατάξεις του Ποινικού Κώδικα.
Θα θέλαμε να τονίσουμε ότι η ΚΙΣΑ, θεωρεί ότι μια σειρά εγκληματικών ενεργειών, που δυστυχώς παρέμειναν αδιερεύνητες ή/και ανεξιχνίαστες από το κράτος, παρά τις καταγγελίες που έγιναν, δυνητικά εμπλέκουν υποστηρικτές της εν λόγω οργάνωσης οι οποίοι ήταν παρόντες σε κάθε περίπτωση. Ενδεικτικά αναφέρουμε τις εξής :
Πριν από λίγες μέρες, η οργάνωση ξεκίνησε να χρησιμοποιεί σε κεντρικό δρόμο της Λεμεσού, και συγκεκριμένα στη Λεωφόρο Μακαρίου Γ’, υποστατικό με σκοπό τη συγκέντρωση των οπαδών της. Η πρόσοψη του κτιρίου είναι διακοσμημένη με εικόνες, φωτογραφίες και συνθήματα τα οποία σας επισυνάπτουμε στο τέλος της επιστολής και τα οποία θεωρούμε πως παραβιάζουν το Σύνταγμα και είναι ποινικά κολάσιμα καθώς αμφισβητούν την ανεξαρτησία και κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας ενώ υποκινούν στην άσκηση βίας και εμπίπτουν στην κατηγορία της ρητορικής μίσους. Μερικά από αυτά είναι τα εξής :
Η ΚΙΣΑ επισημαίνει τον κίνδυνο που ενέχει η δράση της συγκεκριμένης οργάνωσης και την επίδραση της ρητορικής μίσους που από τα μέλη της προωθείται στον πολιτικό λόγο και την κοινωνική συνείδηση. Η ΚΙΣΑ τονίζει ότι η ρητορική μίσους, δεν καλύπτεται από το δικαίωμα στην ελευθερία έκφρασης σύμφωνα με παγιωμένη νομολογία του ΕΔΑΔ, ενώ ποινικοποιείται από τον περί της Καταπολέμησης Ορισμένων Μορφών και Εκδηλώσεων Ρατσισμού και Ξενοφοβίας μέσω του Ποινικού Δικαίου Νόμο του 2011 (Ν. 134(I)/2011). Η δε δράση παράνομου συνδέσμου αλλά και η δημόσια δράση οποιουδήποτε προσώπου με στόχο την αλλαγή στην κυριαρχία της Δημοκρατίας, ή την προώθηση της εχθρότητας μεταξύ των κοινοτήτων, των θρησκευτικών ομάδων, λόγω της φυλής, της θρησκείας, του χρώματος ή του φύλου του συνιστούν ποινικά αδικήματα σύμφωνα με τον Ποινικό Κώδικα. Το κράτος έχει στη διάθεσή του όλα τα νομικά εργαλεία για να ενεργήσει και αποσοβήσει τον κίνδυνο συνέχισης της δράσης της εν λόγω οργάνωσης και έχει υποχρέωση να τα αξιοποιήσει.
Επίσης, η ΚΙΣΑ εκφράζει την απογοήτευση της που η Πολιτεία μέχρι σήμερα δεν έχει προχωρήσει σε θέσπιση νομοθεσίας ανάλογης άλλων κρατών μελών της ΕΕ, η οποία να απαγορεύει τη διάδοση μηνυμάτων υπέρ της δράσης και εξύμνησης της ΕΟΚΑ Β’ και του αρχηγού της, του Γεώργιου Γρίβα.
Καλούμε επομένως όλες τις αρμόδιες αρχές, στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων τους να δράσουν άμεσα και αποτελεσματικά για εφαρμογή των νόμων και του Συντάγματος και την επικράτηση του κράτους δικαίου. Καλούμε επίσης την κοινωνία των πολιτών να βρίσκεται σε εγρήγορση, αφού χρειάζεται τώρα περισσότερο από ποτέ να αντιπαρατάξουμε στην ακροδεξιά και εθνικιστική ρητορική μια προοδευτική στάση υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για όλες και για όλους.
Διοικητικό Συμβούλιο
ΚΙΣΑ – Κίνηση για Ισότητα, Στήριξη, Αντιρατσισμό
[1] http://eakcy.com/?page_id=153
[2] https://kisa.org.cy/press-release-rainbow-2010/
[3] https://politis.com.cy/politis-news/kypros/peo-eythynes-stin-astynomia-gia-ta-chthesina-ektropa-sto-lidra-palas/
[4] https://politis.com.cy/politis-news/kypros/epithesi-koykoyloforon-se-ekdilosi-sto-tepak/?fbclid=IwAR2XcSQkdtMLUM-5MshRQY0o55Xz3E3su5sZnxzQ3IUDUWfVclMLzkJxjlc
[5] https://kisa.org.cy/na-fraxoume-to-dromo-stous-nostalgous-griva-kai-nazi/
|
Some friends on the other side of the Atlantic are trying to organize solidarity with the migrant caravans arriving in Tijuana. This is a callout for people around the world to come to the region and to help out or to support the project from afar. You will find the callout in different languages on the website of the initiative. Please share it widely among your networks, groups and organizations!
Callout for the Free Movement of People
From its watchtowers, U.S. Customs and Border Protection has been mapping the desert. Its surveillance sees drugs, smugglers, and cartels in every man, woman and child who approach the southern border. We do not wish to live in a world where security strangles freedom. In 2018, the American political imaginary was focused on the caravans. We fear 2019 will follow with new walls, deportations, detention centers, separations, ankle monitors, camps, and deaths. We do not wish to live in a camp. We desire a world without borders.
In the most recent caravan, about 7,000 people joined together to endure the perilous journey north to present themselves at the San Ysidro port-of-entry. Their motivations were similar to the 1.3 million who filed asylum claims in the EU in 2015, the hundreds of thousands of refugees who have lived in Calais alone, and the thousands who died in the Aegean and Mediterranean Seas. The members of this caravan primarily traveled from Honduras, Guatemala and El Salvador. They have organized together, publicly and as a political force.
At the same time, thousands have made the journey on their own, hidden from sight and braving even greater risks. In the past, hundreds of thousands more have taken this same surreptitious and dangerous path, riding La Bestia and risking everything at the hands of gangs, human traffickers, and police.
This is neither the first nor the last caravan. This model of collective organizing has been in development in Central America for at least a decade. It has opened up a new political potential for Central American Migrants—-by creating a safe means of transit without collaboration with human traffickers. Doing so constitutes a refusal to cross the desert alone and in secret.
A number of us live on the US-Mexico border. We provide jugs of water, food, socks, and blankets, and offer shelter, warm meals, and needed medical attention. We resist militarization of the borderlands. We also mitigate its effects: by working in detention facilities to help the incarcerated recover their belongings from the border patrol, by training ourselves in the legal processes necessary to stop raids and deportations, and by searching the desert for those who have disappeared. The government criminalized these efforts.
In Tijuana, we organize around the needs and desires of the caravanerxs to facilitate their autonomy from state structures, for example through assisting with the defense of the migrants’ warehouse and occupied camp, running supplies across the border when supplies can’t be sourced locally, and fundraising and building kitchen and tech infrastructure with and for the migrants’ use. In an effort to raise awareness of these issues, we have published articles, wheatpasted posters, and put together a website, commotion.world.
Fascism in the US has advanced to the stage where the government separates migrant families and imprisons them in camps. In response, we occupied Immigration Control Enforcement field offices and immigrant detention centers across the country. Now, as fascism progresses and imprisons the people who try to help the people in the camps, we realize we need help. With its terrifying sovereign power to assign rights and deprive dignity, the US government has defined the migrants from Central America as a class of invaders. The nations at work in San Ysidro and Tijuana are attempting to transform the 2,000-mile border into a permanent impasse for certain people, certain classes. There has been a proliferation of places of internment, which are maintained by drones, GPS, infrared scans, and a variety of products from the booming border technology industry. How long before there is no refuge?
We’re reaching out to you, our comrades in Europe—those of you who have been mobilizing in support of migrants, refugees and asylum-seekers, who have been agitating for the free movement of bodies and the habitation of the world, and who have been waging war against the enemies of those people whose livelihoods and conditions of survival have been destroyed, shipwrecked, turned to rubble.
We write this letter to formally invite you to participate in our struggle: to join us here in Tijuana. You have already participated in a border struggle with similarities to our own for many years. We would benefit from your experiences building an infrastructure of resistance and rebellion to the border regime, and we hope to collaborate on long-term perspectives.
If you cannot come, please support us from afar. Contributions will be used to help meet basic needs, such as renting large houses, warehouses, or other collective living spaces for those who travel in the caravans and who travel to Mexico to help; buying food, medical supplies, and communication devices to facilitate the migrants’ autonomous control over their media and messaging; purchasing bus or train tickets for caravanerxs to move back and forth across Mexico to circulate knowledge and techniques between the caravans; and paying unavoidable bail and other legal fees.
Please write to us at commotion@riseup.net if you have anything to share.
We’re looking forward to learning from and with you.
x
“In truth, the problem is not migrants, refugees or asylum seekers. The [problem is the] border. Everything starts from it and everything brings us back to it.”
– Achille Mbembe, “Le Grand Debarras”
“The precariousness of migrant groups means they would always need to develop new ways of organising in order to survive. The loss of old ties and certainties encourages new ways of thinking and acting.”
– A No Borders manifesto
One Radical Planet 
