ΤΟ ΙΔΕΟΛΟΓΗΜΑ ΤΗΣ ΚΑΝΟΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

Θέσεις, Τεύχος 154, Ιανουάριος- Μάρτης 2021

ΤΟ ΙΔΕΟΛΟΓΗΜΑ ΤΗΣ ΚΑΝΟΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ.

Σκέψεις με αφορμή το βιβλίο του Γρηγόρη Ιωάννου,

Ο Ντενκτάς στον Νότο - Η κανονικοποίηση της διχοτόμησης

στην ελληνοκυπριακή πλευρά (Ψηφίδες, 2019)

 

του Νίκου Τριμικλινιώτη

 

1. Εμπέδωση του διχοτομισμού μετά την πανδημία;

Μετά το ξέσπασμα της πανδημίας το βιβλίο του Γρηγόρη Ιωάννου, Ο Ντενκτάς στον Νότο - Η κανονικοποίηση της διχοτόμησης στην ελληνοκυπριακή πλευρά (εκδόσεις Ψηφίδες, 2019) αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Το βιβλίο αυτό έχει ήδη επίσης κυκλοφορήσει στην τουρκική (εκδ. Baranga) και με διευρυμένη και επικαιροποιημένη αγγλική εκδοχή του (Palgrave Macmillan). Το βιβλίο αυτό επιχειρεί να «σκανάρει» την παρούσα συγκυρία, αναλύοντάς την κριτικά. Σημαντικό είναι δε ότι προσεγγίζει το Κυπριακό, στην παρούσα του συγκυρία, όχι απλώς ως πολιτικό, αλλά και ως κοινωνικό ζήτημα. Μέσα από την κριτική αποτίμηση του βιβλίου αυτού θα ήθελα να θέσω ορισμένα ζητήματα που καταδεικνύουν τη λειτουργία και τις καταστροφικές συνέπειες του ιδεολογήματος του διχοτομισμού στην Κύπρο με τα αδιέξοδα που δημιουργεί. Εξ ου και η ανάγκη να εντάξουμε πρώτα τη βιβλιοκριτική στην παρούσα συγκυρία, δηλαδή μετά τη πρώτη φάση της πανδημίας στο δεύτερο της κύμα.

Δικαίως υπάρχει κλίμα έντονης απογοήτευσης ανάμεσα στους υποστηριχτές της λύσης. Δεν είναι λίγοι αυτοί που  διαβάζουν την ήττα του Μουσταφά Ακκινσί, έστω οριακή, και την εκλογή του συντηρητικού και εκλεκτού της Άγκυρας, Μερσίν Τατάρ, στις εκλογές στην ηγεσία των Τουρκοκυπρίων ως την ταφόπλακα της προοπτικής επανένωσης της χώρας. Εύλογα, θεωρείται από πολλούς ότι, κατά βάθος αυτό επιδίωκε ο Ελληνοκύπριος ηγέτης, πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης που φλερτάρει με την ιδέα των δύο χωριστών κρατών, έχοντας τορπιλίσει τη τελευταία απόπειρα επίλυσης στο Γκραν Μοντανά το 2017. Έχει πλέον ξεφορτωθεί τον Ακκινσί, ένα ενοχλητικό γι’ αυτόν υπερασπιστή της λύσης διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας (ΔΔΟ), ο οποίος δεν δίστασε να αντισταθεί στα κελεύσματα του αυταρχικού Ερτογάν. Η συνεπής στάση του Ακκινσί στο κυπριακό τον έκαναν δημοφιλή κι ανάμεσα στους ελληνοκυπρίους, ενώ εξέθετε τις τακτικές κωλυσιεργίας και της απέχθειας του Αναστασιάδη στη προοπτική να μοιραστεί την εξουσία με τους Τουρκοκυπρίους ως πολιτικά ίσους στα πλαίσια μιας ΔΔΟ. Τώρα όμως έχει απέναντι του το τέλειο άλλοθι για ότι πάει στραβά: Ένα τ/κ ηγέτη που δε θέλει ΔΔΟ που είναι «πειθήνιο όργανο» και ένα ιδιαίτερα επιθετικό Ερτογάν που εκφράζει το πιο βολικό αφήγημα που ξεπλένει τον ελληνοκυπριακό εθνοσοβινισμό, δηλαδή την «πάγια επεκτατική πολιτική της Άγκυρας». Με αυτήν έννοια το βιβλίο του Γρηγόρη Ιωάννου, και μάλιστα προληπτικά, εύστοχα πιάνει το πνεύμα της εποχής.

Κι όμως εδώ υπάρχει κάτι παράδοξο, ή τουλάχιστον αντιφατικό. Παρά το γεγονός ότι η Δεξιά στην εξουσία, μετά και τη επανεκλογή Αναστασιάδη το 2018, έχει ουσιαστικά ελέγξει σχεδόν όλους τους ανεξάρτητους κρατικούς θεσμούς της χώρας, τα πολιτικοοικονομικά και κοινωνικά πράγματα στη Κυπριακή Δημοκρατία σε συνδυασμό με τα αδιέξοδα στο κυπριακό δημιουργούν μια κατάσταση εξαιρετικά ασταθή.  Στις αρχές του Δεκέμβριου 2020 η απεσταλμένη του ΓΓ του ΟΗΕ Τζέιν Χολ Λουτ διερεύνησε της προοπτικές για σύγκληση άτυπης πενταμερούς. Η στάση των δύο μερών δε φαίνεται ευνοϊκή, καθώς ο μεν Τατάρ θέτει πλέον ανοικτά ζήτημα δύο κρατών, ο δε Αναστασιάδης ενώ δηλώνει έτοιμος να συνεχίσει από κει που έμειναν στο Γκραν Μοντανά, αλλά δεν διστάζει με κάθε ευκαιρία να επαναλαμβάνει ότι δεν αποδέχεται την ανάγκη θετικής ψήφου στις αποφάσεις της εκτελεστικής εξουσίας, υπονομεύοντας έτσι την έννοια της πολιτικής ισότητας στην μελλοντική ΔΔΟ. Οι δε Ερτογάν-Μητσοτάκης συνεχίζουν τα επικίνδυνα γεωπολιτικά  παιγνίδια στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο, καθώς η προοπτική για εξόρυξη φυσικού αερίου γίνεται όλο και λιγότερο οικονομία βιώσιμη. Σε αυτές τις συνθήκες είναι πολύ αμφίβολο αν ο ΓΓ του ΟΗΕ θα ρισκάρει  ναυάγιο με την σύγκληση διεθνούς διάσκεψης για το Κυπριακό. Μόνο αν τα πράγματα οξυνθούν και η νέα ηγεσία των ΗΠΑ υπό τον Μπάιντεν αποφασίσει να συνεννοηθεί με την ΕΕ, τη Ρωσία και Τουρκία και τους άλλους παίκτες της περιοχής γιατί εξυπηρετεί η σταθερότητα στην περιοχή μπορεί ασκηθούν πιέσεις προς την κατεύθυνσή της επίλυσης του Κυπριακού. Δε φαίνεται να υπάρχουν προς το παρόν τέτοιες προϋποθέσεις, καθώς η εκλογή Μπάιντεν δε φαίνεται να μπορεί να ανακόψει τη μακροπρόθεσμη παρακμή και σταδιακή αλλά εμφανής απόσυρση των ΗΠΑ από την περιοχή.[1]Επίσης, δε μπορεί κανείς να προβλέψει με βεβαιότητα τι παιγνίδια θα παίξει ο Νεντανιάχου στο τέλος της θητείας του απρόβλεπτου και ασταθή Τραμπ. Η δε κατάσταση στη Μέση Ανατολή είναι εξαιρετικά ευμετάβλητη με ανοικτά μέτωπα στο Συριακό, το Παλαιστινιακό, το Ιράκ,  η κόντρα με το Ιράν και στα υπόλοιπα  αυταρχικά καθεστώτα καταστολής και εξαιρετικής ανισότητάς περιοχής που χαρακτηρίζονται αστάθεια και αντιφάσεις. Ο κόσμος μετά τον Τραμπ, όπως κι αν τον φαντάζονταν οι αναλυτές του πενταγώνου,[2] θα είναι ασταθής και ρευστός με την άνοδο διάφορων ειδών αυταρχικών καθεστώτων.[3]Όλοι αυτοί αποτελούν αστάθμητους παράγοντες με απρόβλεπτες συνέπειες, τόσο στο κυπριακό, όσο στα ευρύτερα πολικά πράγματα στην Εγγύς και Μέση Ανατολή.^[4]   

Τα αποτελέσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (10-11 Δεκεμβρίου 2020) κατέρριψαν και πάλι τις αυταπάτες και φρούδες ελπίδες που καλλιεργήθηκαν από την κυβέρνηση περί «αυστηρών κυρώσεων» που θα επιβληθούν στην Τουρκία. Παραμένει δε μείζον ζήτημα αν εξυπηρετείται η επιδίωξη λύσης του Κυπριακού,  με αυτοσκοπό επιδιωκόμενες «αυστηρές κυρώσεις» που δεν επιβλήθηκαν τώρα, αν και όταν επιβληθούν στο μέλλον, για εσωτερικούς ή άλλους λόγους σκοπιμότητας των Ευρωπαϊκών πολιτικών στη περιοχή. Στη πράξη, κι αν ακόμα επιβληθούν τέτοιες κυρώσεις, με δεδομένη τη στασιμότητα του κυπριακού, με συνυπεύθυνη τη ε/κ πλευρά, σχεδόν σίγουρο αντίποινο Άγκυρα, θα είναι η προώθηση νέων τετελεσμένων επί του εδάφους στη Κύπρο, χωρίς κανένα ουσιαστικό αντίκτυπο ή κόστος στην Άγκυρα. Στις αυταπάτες που καλλιεργούνται για το χαρακτήρα και τη λειτουργία της ΕΕ παραγνωρίζονται τα τεράστια οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα που συνδέουν ισχυρά ευρωπαϊκά κράτη με την Τουρκία αποδεικνύεται πάλι με τη μονόπλευρη επικέντρωση της κυβέρνησης στο ζήτημα των κυρώσεων. Επίσης διαφαίνονται τα αδιέξοδα της διεθνούς του πολιτικής για συμμαχίες στη περιοχή και εξόρυξη αερίου, με άμεσο πλέον τον κίνδυνο εποικισμού της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου και εμπέδωσης της διχοτόμησης.  Η λύση του Κυπριακού προβλήματος στη συμφωνημένη βάση και πλαίσιο είναι η μόνη πολιτική που μπορεί να εγγυηθεί την ασφάλεια και την ειρήνη για τον κυπριακό λαό ενώ ταυτόχρονα να συμβάλει στη σταθερότητα και τη συνεργασία στην Ανατολική Μεσόγειο. Σε αυτό το στόχο έπρεπε να υποτάσσονται η στρατηγική και οι χειρισμοί της κυβέρνησης. Η λύση του Κυπριακού προβλήματος στη συμφωνημένη βάση και πλαίσιο είναι αυτή που μπορεί να εγγυηθεί την ασφάλεια και την ειρήνη για τον κυπριακό λαό και ταυτόχρονα να συμβάλει στη σταθερότητα και τη συνεργασία στην Ανατολική Μεσόγειο. Η πρόταση που έχει καταθέσει το ΑΚΕΛ στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας αποτελεί διέξοδο για να σπάσει το αδιέξοδο.

Στο μεταξύ η εξουσία Αναστασιάδη- Δεξιάς να αμφισβητείται πλέον θεσμικά και εξωθεσμικά-κοινωνικά. Σε θεσμικό επίπεδο η κυβέρνηση κινδυνεύει να αποτύχει να περάσει τον προϋπολογισμό από τη βουλή. Παρατηρούμε δε πρωτοφανείς σε μαζικότητα διαδηλώσεις κατά της διαφθοράς που αγγίζουν τον ίδιο τον Αναστασιάδη και τους υπουργούς του μετά τις αποκαλύψεις του Al Jazeera.[5] Επίσης, όσον αφορά στο κυπριακό, ποτέ δεν υπήρξε τόση μαζική στη υποστήριξη για ΔΔΟ ανάμεσα στις δύο κοινότητες όσο σήμερα.[6] Σε μια εποχή ρήξης και πόλωσης ζούμε μια κατάσταση πολλαπλών αντιφάσεων που πρέπει να αναλύσουμε πιο προσεκτικά.

   Ας υπενθυμίσουμε ότι η πρώτη κυβερνητική πράξη, τον Φεβρουάριο του 2020, πριν καν εμφανιστούν περιστατικά, κι αφού οι ηγέτες των δύο κοινοτήτων Αναστασιάδης και Ακκινζί είχαν ανακοινώσει ότι θα συνεργαστούν για την από κοινού αντιμετώπιση του COVID-19, ήταν η προσχηματική χρήση της «πολιτικής για περιορισμό της διασποράς του ιού» με κλείσιμο των οδοφραγμάτων. Ο Νίκος Αναστασιάδης, του οποίου οι καταβολές είναι στην ακροδεξιά της χουντικής ΕΟΚΑ Β΄, προφανώς έλκεται από τη σκληρή εθνοσοβινιστική γραμμή του Κυριάκου Μητσοτάκη, ομοϊδεάτη του στην Αθήνα, όποτε ασφαλώς ο τελευταίος ακολουθεί αυτή τη γραμμή, διότι, όπως και ο Αναστασιάδης, δε το έχει δύσκολο να κάνει και κωλοτούμπα όταν τα βρει. Τότε, οι Ερτογάν και Μητσοτάκης επιχείρησαν, ο καθένας για δικούς του λόγους, να μετατρέψουν το προσφυγικό σε δήθεν «υβριδικό πόλεμο». Οι λόγοι αυτοί αναπόφευκτα περιέχουν στοιχεία για εσωτερική κατανάλωση, σκοπιμότητά και αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης από τα προβλήματα στη συνοχή της εξουσίας τους, αλλά σχετίζονται και με εργαλειακούς-διαπραγματευτικούς λόγους με την ΕΕ. Και οι δύο πλευρές έπαιξαν, και συνεχίζουν να παίζουν με σαφώς χαμηλότερους τόνους, ένα επικίνδυνο γεωπολιτικό παιγνίδι που εκφασίζει μερίδες της κοινωνίας, εκμεταλλευόμενες τη δυστυχία των προσφύγων που θέλουν απλώς να κινηθούν προς τα ενδότερα της ΕΕ προς αναζήτηση ελπίδας, και δεδομένου ότι κανένα από τα δύο κράτη δεν θεωρεί το προσφυγικό «δικό του πρόβλημα». Συνεπικουρούμενοι από προπαγανδιστές των ΜΜΕ, οι κρατούντες σε Τουρκία και Ελλάδα παίζουν ένα παιγνίδι «ανθρωποκυνηγητού», γράφοντας μια ακόμα μακάβρια ιστορία «της κυνηγετικής εξουσίας», εξ ου και είδαμε «οικογένειες και μεμονωμένα άτομα που άοπλοι επιχειρούσαν να διασχίσουν τον Έβρο μέσα σε σύννεφα δακρυγόνων και καπνογόνων» να μετατρέπονται, όπως απεικονίζονται από τα κυρίαρχα ΜΜΕ, σε «ασύμμετρη απειλή» και «εισβολή».^[7]Εδώ είναι που πράξεις από αυτόκλητες ομάδες «προστασίας της τάξης», με κάλυψη ή/και συμμετοχή του κράτους, συνεργούν στη βάρβαρη καταδίωξη ανθρώπων, όπως τόσο παραστατικά πραγματεύεται ο Gregoire Chamayou: πρακτικές που βρίσκουμε να συντελούνται ενάντια στους είλωτες στην αρχαία Σπάρτη, έως τους μαύρους που λιντσάρονται στις ΗΠΑ ακόμα μέχρι σχετικά πρόσφατα, έως και τους άτυπους μετανάστες στις μέρες μας.[8] Πρόκειται για πρακτικές που παράγουν τρομακτικά κοινωνικά αποτελέσματα, εφόσον πρόκειται για συστηματική και οργανωμένη καταδίωξη κοινωνικών ομάδων που θεωρούνται αποκλίνοντες κι επικίνδυνοι, ή κατηγοριοποιούνταν ως «υπάνθρωποι και αναλώσιμοι» και ακόμα χειροτέρα, «άνθρωποι-σφαίρες» και «πέμπτη φάλαγγα» στην υπηρεσία του εχθρού, αντί να θεωρούνται φορείς δικαιωμάτων και δέκτες της αλληλεγγύης για τους οποίους έχουμε ευθύνη.

Με φόντο αυτές τις σκηνές πρωτόγνωρης βίας στα νησιά του Αιγαίου και στον Έβρο, με πλήρη κάλυψη και γενικό πρόσταγμα από την κυβέρνηση των Αθηνών και άλλων χωρών, όπου η κεντροδεξιά μετατρέπεται σε ακροδεξιά (π.χ. Ουγγαρία), η «πατριωτική» κυβέρνηση Αναστασιάδη στέλνει ουλαμό ελληνοκυπρίων αστυνομικών στον Έβρο. Θα «αγωνιστούν» στο «πλευρό της μητέρας-πατρίδας» με βαρύγδουπες επικεφαλίδες όπως «πώς οι Κύπριοι αστυνομικοί στον Έβρο ασφαλίζουν τα σύνορα Ελλάδας και Ευρώπης».^[9]Αξιοσημείωτο είναι ότι τόσο τα ακροδεξιά, όσο και τα κεντροδεξιά ΜΜΕ συντάσσονται στην ίδια λογική στο «πλευρό της μητέρας πατρίδας», στην αντι-μεταναστευτική κακοφωνία που έχουν στρατευτεί. Συστηματικά απεικονίζουν τους μετανάστες και τους πρόσφυγες αρνητικά και ξενόφοβα, διαστρεβλώνοντας τα δεδομένα και διογκώνοντας τους αριθμούς των αφίξεων. Έτσι οι μεταναστευτικές και προσφυγικές ροές στην Κύπρο, όπως και εσχάτως στην Ελλάδα, συχνά απεικονίζονται ως εξωτερική απειλή και μεταδίδονται ως πολεμικό ζήτημα ή ζήτημα εθνικής επιβίωσης. Χαρακτηριστικές είναι επικεφαλίδες εφημερίδων: «Το μεταναστευτικό τροχοπέδη στη μάχη κατά της Άγκυρας»,^[10]«ΥΠΕΣ: Εκκολαπτόμενη κρίση το μεταναστευτικό»,^[11]«Παρέμβαση της ΕΕ ζητά η κυβέρνηση: Το SOS της Κύπρου για το μεταναστευτικό»,^[12]«Τρίτος Αττίλας στη Κύπρο»,^[13]«Το μεταναστευτικό βουλιάζει την Κύπρο»,^[14]«Τουρκικά παιγνίδια με τις προσφυγικές ροές».^[15] Παίρνουν ως δεδομένα και αυταπόδεικτα τα παραμύθια περί «γεωπολιτικής ασφάλειας» και «υβριδικού πολέμου», που δήθεν διεξάγεται με το «μεταναστευτικό» εφόσον «ένα από τα σημαντικότερα είναι η “οπλοποίηση” των μεταναστευτικών ροών από την Τουρκία στο πλαίσιο του “υβριδικού πολέμου” που διεξάγει κατά της Ελλάδας και της Κύπρου, αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης».[16] Οι πρόσφυγες και μετανάστες είναι οι «υπό κάλυψη» πολεμιστές, ή τζιχαντιστές, ή τρομοκράτες στους «δια αντιπροσώπων» και υβριδικούς πολέμους που είναι παντού. Εξάλλου ο εχθρός είναι αόρατος και παντού, όπως ο ιός. Σε αυτό το παιγνίδι της ασφαλειοποίησης ανταγωνίζονται διάφοροι «γεωπολιτικοί» και «γεωστρατηγικοί αναλυτές»,[17]συγκαλύπτοντας τις ακροδεξιές και ναζιστικές ρίζες της «γεωπολιτικής σκέψης»: Ας μη ξεχνάμε ότι ο όρος Geopolitik εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1905 στη Γερμανία, όταν μεταφράστηκε ένα από τα άρθρα του Kjellén. Κατά τη διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, το βιβλίο του Kjellén, Staten som livsform (1916), μεταφράστηκε σχεδόν αμέσως στα Γερμανικά ως Der Staat als Lebensform (1917) και συνέβαλε αποφασιστικά στη διάδοση του όρου Geopolitik, ο οποίος σύντομα εισήλθε στη γερμανική λαϊκή γλώσσα.^[18] Εξ ου και η διαπίστωση του Pascal Venier ότι «η Γεωπολιτική υπέφερε από καιρό και εξακολουθεί να υποφέρει, επειδή συνδέεται με τη γερμανική σχολή της Geopolitik και τη ναζιστική βαρβαρότητα».[19]

Το «προσφυγικό», όπως αυτό ορίζεται και μπουρδουκλώνεται σήμερα με το «μεταναστευτικό», δεν είναι απλώς ένα επιμέρους θέμα· αντιθέτως, εκφράζει κάτι βαθύτερο, και αυτό είναι εμφανές παγκοσμίως, στην Ευρώπη και σε κάθε χώρα χωριστά. Δημιουργεί πόλωση και ρήγματα στους κοινωνικούς σχηματισμούς, όπου αναδύεται μια ριζική διαφωνία ή διχογνωμία, ακόμα και στον ορισμό του τι ακριβώς είναι το πρόβλημα.^[20]Είδαμε τελευταία μεγαλειώδεις αντιρατσιστικές κινητοποιήσεις στις ΗΠΑ μετά τη στυγνή δολοφονία του George Floyd από αστυνομικό, που οδήγησε σε τεράστια κοινωνική έκρηξη. Αυτό ασφαλώς ήταν αποτέλεσμα μιας μακράς συσσωρευμένης διαδικασίας δομικής βίας εναντίον των μαύρων στις ΗΠΑ από την εποχή που πωλούνταν ως σκλάβοι μέχρι σήμερα. Οι μετανάστες και οι πρόσφυγες των υποτελών τάξεων είναι αποδέκτες του ίδιου τύπου μακράς βίας, καθώς βιώνουμε παγκοσμίως μια άνευ προηγουμένου κατάσταση που υποθάλπει τον ρατσισμό και τη ξενοφοβία την εποχή της πανδημίας. Ζούμε όμως και πρωτόγνωρες στιγμές παγκόσμιας αντίστασης κατά του ρατσισμού, όπως τονίζει και η ακτιβίστρια καθηγήτρια Άντζελα Ντέιβις.^[21]

Σε τοπικό επίπεδο στην Κύπρο υπάρχει έντονη διαφωνία στα αριθμητικά παίγνια και τη ρητορική του υπουργού Εσωτερικών· κινήματα και οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων αντιτίθενται έντονα στον υπουργό που θεωρούν ότι προσομοιάζει με τον Ιταλό ακροδεξιό υπουργό εσωτερικών Σαλβίνι και κατηγορείται ότι δημιουργεί κλίμα ξενοφοβίας και υστερίας κατά των μεταναστών.^[22] Υπάρχουν ισχυρές κριτικές στις ρατσιστικές απεικονίσεις των μεταναστών, όπου «αντί να αντιμετωπίζονται ως άνθρωποι, αντιμετωπίζονται ως πρόβλημα».^[23] Κατά την περίοδο μετά την πανδημία, βλέπουμε μεγάλες κινητοποιήσεις αλληλεγγύης υπέρ των προσφύγων, αψηφώντας τα διατάγματα και την αστυνομική καταστολή.

Αυτό είναι λοιπόν το συγκείμενο μέσα στο οποίο αποφάσισε η κυπριακή κυβέρνηση του Αναστασιάδη να κλείσει τέσσερα οδοφράγματα τον Φεβρουάριο του 2020. Ανάμεσα στα οδοφράγματα αυτά ήταν και το συμβολικά σπουδαιότερο: το διάνοιγμα στη οδό Λήδρας στο κέντρο της πρωτεύουσας, για το οποίο έγιναν μεγάλες κινητοποιήσουν μέχρι να καταφέρουν να το ανοίξουν οι Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι ακτιβιστές. Με αυτό τον τρόπο παρεμποδίζεται η πρόσβαση και η επαφή μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων – επιβεβαιώνοντας περίτρανα τη βασική θέση του βιβλίου Ο Ντενκτάς στο Νότο: επιχειρείται η νομιμοποίηση του διχοτομισμού ως ιδεολογία.

Το κλείσιμο των οδοφραγμάτων όμως ήταν ακόμα πιο σοβαρή πολιτική πράξη, που καταδεικνύει την πραγματική σκλήρυνση προς το αντιδραστικότερο, προς εθνοσοβινιστική και αυταρχική κατεύθυνση, του κυρίαρχου τμήματος της ελληνοκυπριακής αστικής τάξης. Η στροφή αυτή ήταν ήδη εμφανής προηγουμένως με το προσφυγικό και τη σκληρή γραμμή στα εργασιακά. Με την πανδημία ακολούθησε ο οχετός των σκληρών αυταρχικών μέτρων: αποκλεισμός στην πρόσβαση από πρόσφυγες στο άσυλο και, όταν αυτό επιβλήθηκε πλέον και από τις δύο πλευρές του συρματοπλέγματος, είμασταν μάρτυρες της πρώτης επαναπροώθησης προσφύγων με δημόσια παραδοχή – μια κατάφορη παραβίαση του διεθνούς δικαίου από την Κύπρο, όπως το έκανε ήδη η Ελλάδα, η Ιταλία και η Μάλτα.

Εξάλλου από τα τέλη του 2019 η κυβέρνηση, η οποία κλυδωνιζόταν από αντιφάσεις και σοβαρά σκάνδαλα, φαινόταν ότι με τον διορισμό του Νίκου Νουρή ως υπουργού εσωτερικών, θα στρεφόταν στο «μεταναστευτικό» ως το σωσίβιο σωτηρίας. Αυτή η στροφή όμως δεν θα περιοριζόταν πλέον σε ρητορικά σχήματα ακροδεξιού λόγου για ιδεολογική χρήση. Για πρώτη φορά σήμαινε εφαρμογή «νέων» πολιτικών με την πράσινη γραμμή και σκληρών μέτρων στη διέλευση, που άγγιζαν πλέον τις λογικές της «νέας» και της νεοφασιστικής ακροδεξιάς, υιοθετώντας μάλιστα τα βασικά επιχειρήματα της νεοναζιστικής θυγατρικής της Χρυσής Αυγής στην Κύπρο, του ΕΛΑΜ. Τον Νοέμβριο του 2019, η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα επιβάλει αυστηρότερους ελέγχους στην πράσινη γραμμή, με την τροποποίηση του κώδικα για την εφαρμογή^[24] του Κανονισμού του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για την πράσινη γραμμή.^[25]Χωρίς επίσημη ανακοίνωση αλλά με διαρρεύσεις στον τύπο, είχαν ανακοινωθεί έλεγχοι για όλα τα άτομα που διασχίζουν τα οδοφράγματα, συμπεριλαμβανομένων και των Ελληνοκυπρίων πολιτών της Δημοκρατίας, οι οποίοι μέχρι σήμερα εξαιρούνταν από τέτοιους ελέγχους. Αρχικά προτάθηκε να επεκταθεί η απαγόρευση που ισχύει ήδη για τους αιτούντες άσυλο υπηκόους τρίτων χωρών με άδεια προσωρινής διαμονής να διασχίζουν τα οδοφράγματα στα κατεχόμενα βόρεια εδάφη.^[26] Οι αρχικές προτάσεις περιείχαν διατάξεις που υπονομεύουν την πρόσβαση στη διαδικασία ασύλου για αυτούς που διασχίζουν την πράσινη γραμμή. Τη διαφωνία τους για τα νέα μέτρα εξέφρασαν το ΑΚΕΛ, εμπειρογνώμονες για τα ανθρώπινα δικαιώματα και κινήματα: Τα μέτρα αυτά είναι σαφώς δυσανάλογα, επιβάλλουν παράνομες και ρατσιστικές διακρίσεις και τέθηκαν σε εφαρμογή χωρίς καμία διαβούλευση.[27]

Αρχικά δεν φαινόταν να αλλάζει ουσιαστικά το καθεστώς που διέπει τον έλεγχο της πράσινης γραμμής. Ωστόσο, το κλίμα άρχισε όλο και περισσότερο να ασφαλειοποιείται και στρατιωτικοποιείται με την ισχυρότερη παρουσία των ένοπλων αστυνομικών με συνοδεία εθνοφρουρών στην παλιά πόλη της Λευκωσίας, μια πρωτόγνωρη κατάσταση για τη κυπριακή πρωτεύουσας και την Κύπρο ευρύτερα. Τον Ιανουάριο του 2020 ο νέος υπουργός εσωτερικών ανακοίνωσε νέα μεταναστευτική πολιτική: Πρότεινε καταρτισμό καταλόγου ασφαλών χωρών και δημιουργία κλειστού κέντρου κράτησης με χρηματοδότηση από την ΕΕ, όπου οι αιτούντες άσυλο θα κρατούνται μέχρι τη εξέταση των αιτήσεών τους, που υποτίθεται ότι θα γίνεται εντός ενός μηνός.[28]Σύμφωνα με την πρόταση, αν υπάρχει αρνητική απόφαση για άσυλο, τότε θα ενεργοποιούνται οι μηχανισμοί της FRONTEX για επιστροφή τους προς τις χώρες προέλευσης.^[29] Πέραν των σκληρών δηλώσεων που προκάλεσαν δυσφορία και έντονη αντίδραση από οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αρχικά οι προτάσεις του υπουργού εσωτερικών δεν φαίνονταν να διαφέρουν από αυτές του προκατόχου του.^[30] Ωστόσο, φαίνεται ότι υπάρχει σαφώς διολίσθηση προς αυταρχικότερες λύσεις που διασυνδέουν επικίνδυνα και μπουρδουκλώνουν το μεταναστευτικό με το Κυπριακό, περιπλέκοντας τα πράγματα και οξύνοντας τις αντιπαραθέσεις σε όλα τα επίπεδα. Το Μάρτιο του 2020 μάλιστα η κυβέρνηση είχε δηλώσει την πρόθεσή της να προτείνει ενεργοποίηση του άρθρου 78(3) της Συνθήκης για τη Λειτουργία της ΕΕ^[31]για προσωρινά μέτρα προς εκτόνωση της «επείγουσας κατάστασης, λόγω αιφνίδιας εισροής υπηκόων τρίτων χωρών», που ουσιαστικά είχαν στόχο την αναστολή της παροχής πρόσβασης στο δικαίωμα ασύλου. Αναστολή έγινε στην πράξη λόγω της πανδημίας και των επιλογών που επέβαλε η κυβέρνηση, παρά τις αντίθετες συστάσεις του ΟΗΕ. Μετά την πρώτη φάση της πανδημίας, χωρίς καμία αίτηση ασύλου για 3 μήνες, η επίκληση του άρθρου 78(3) δεν έχει καμία νομική βάση. Ντε φάκτο τα μέτρα που προτείνονται βασίζονται στοχεύουν στον ίδιο σκοπό και με τα ίδια μέσα, χωρίς να γίνει επίκληση του πιο πάνω άρθρου.

Το κλείσιμο των τεσσάρων οδοφραγμάτων έγινε για καθαρά πολιτικούςλόγους, δικαιολογήθηκε με την επίκληση του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης του περί λοιμοκαθάρσεως νόμου, ενός αποικιακού νόμου, που προκάλεσε έντονη αντίδραση από τα κινήματα επαναπροσέγγισης και επανένωσης. Στις 29 Φεβρουαρίου 2020 διαδηλωτές, Ελληνοκύπριοι (ε/κ) και Τουρκοκύπριοι (τ/κ), που θεωρούσαν προσχηματική και παράνομη την απόφαση της Κυπριακής Κυβέρνησης (υπό τη αποκλειστική διοίκηση των Ελληνοκυπριών) κατάφεραν να σπάσουν τον κλοιό, και οι ε/κ πέτυχαν να συναντήσουν τ/κ συμπατριώτες τους στο οδόφραγμα, υπενθυμίζοντας τους αγώνες που είχαν γίνει παλαιότερα για τη διάνοιξη του οδοφράγματος αυτού και τόσων άλλων κόντρα στο διχοτομισμό. Είναι σήμερα ολοφάνερο ότι το διάνοιγμα οδοφραγμάτων υπήρξε σοβαρό ρήγμα στην εδραίωση της διχοτόμησης, εφόσον μέσα από τη συνεχή επαφή αυξάνονται οι προοπτικές για συνεργασία και συμφιλίωση, που είναι οι απαραίτητες κινητήριες δυνάμεις για την ειρηνική επανένωση της πατρίδας μας. Οι διαδηλωτές δικαίως θεώρησαν λοιπόν αδιανόητο να διατάζεται η Κυπριακή Αστυνομία από την κυβέρνηση να εμποδίζει τη διέλευση και τη νόμιμη άσκηση των δικαιωμάτων τους στα κατεχόμενα εδάφη, όταν από το 1974 η Κυπριακή Δημοκρατία προσφεύγει σε όλα τα Διεθνή Όργανα (ΟΗΕ, ΕΔΑΔ κλπ.) ενάντια την Τουρκία για παραβίαση των δικαιωμάτων των Κυπρίων πολιτών. Η δε παρουσία στρατιωτών και η εμπλοκή τους σε διαδηλώσεις, δίπλα σε αστυνομικούς, ενάντια σε διαδηλωτές πολίτες, είναι πρωτόγνωρο φαινόμενο στην Κύπρο από την εποχή της χούντας και του πραξικοπήματος του 1974. Η κινητοποίηση αυτή προκάλεσε έντονες αντιπαραθέσεις όταν τα ε/κ ακροδεξιά ΜΜΕ και διάφοροι υπουργοί επιχείρησαν και κατάφεραν να διογκώσουν μια αντιπαράθεση ανάμεσα σε ένα διαδηλωτή και ένα εθνοφρουρό που βρισκόταν στην πλευρά των αστυνομικών. Στη δε επόμενη κινητοποίηση η αστυνομία δεν δίστασε να ρίξει δακρυγόνα ενάντια σε τ/κ διαδηλωτές. Ο αυταρχισμός γίνεται πλέον πιο δομικός ενάντια στους πολίτες που κινητοποιούνται για να αντισταθούν.[32]

Εύλογα διερωτώνται πολλοί πώς ένα τόσο σοβαρό θέμα, όπως είναι ο βέλτιστος χειρισμός ενός παγκόσμιου προβλήματος, της πανδημίας, σε μια διαιρεμένη χώρα έγινε αντικείμενο διαχείρισης μονομερώς και με κατασταλτικούς όρους, χωρίς καμία ενημέρωση ή διαβούλευση και καμία συνεννόηση με την τουρκοκυπριακή πλευρά. Τα μέτρα αναστολής των θεμελιωδών δικαιωμάτων της ελεύθερης διακίνησης στο οδόφραγμα, με επίκληση της έκτακτης ανάγκης, για αποτροπή των κινδύνων διάδοσης του κορωνοϊού, δεν δικαιολογούνται, ούτε είναι ανάλογα με τα υγειονομικά μέτρα που λαμβάνονται, εφόσον κανένα κρούσμα δεν παρουσιάστηκε στα κατεχόμενα εδάφη της χώρας. Μια απλή εξέταση των μέτρων που επιβλήθηκαν με το κλείσιμο ορισμένων σημείων ελέγχου και η σύγκριση με τα μέτρα που ελήφθησαν σε άλλα σημεία διέλευσης, δείχνουν την απουσία των υγειονομικών λόγων που θα δικαιολογούσαν την επιβολή τους. Αυτά συμβαίνουν μάλιστα τη στιγμή που απουσιάζουν σοβαρά μέτρα από τις πραγματικές εστίες «απειλών» μόλυνσης από τον ιό (αεροδρόμια, γιορτές καρναβαλιού κλπ.). Το Μάιο η κυβέρνηση κατέθεσε 7 νομοσχέδια ενώπιον της Βουλής με διαδικασίες express. Πρόκειται για διαφορετικής φύσης ζητήματα που τσουβαλιάζονται όλα μαζί επειδή έχουν δήθεν κοινό άξονα «το μεταναστευτικό», όπως το ονομάζουν, υπό το καθεστώς ενός ευρύτερου φοβικού κλίματος και πανικού, το οποίο οξύνθηκε μετά την πανδημία και με τον τρόπο που έγινε η διαχείριση της, με επίκληση της «έκτακτης ανάγκης». Τόσο η διαδικασία, όσο η ουσία απειλούν τη διαφύλαξη βασικών δικαιωμάτων με παράνομες και δυσανάλογες πολιτικές.

Η παρακαταθήκη από την αυταρχική διαχείριση του πρώτου κύματος της πανδημίας διαμορφώνει τη «νέα κανονικότητα». Με τη χρήση του φόβου, του πανικού και της απαισιοδοξίας επιδιώκεται να καταστήσουν τις αυταρχικές λύσεις δήθεν αναπόφευκτες, όπου η έκτακτη ανάγκη μετά την πανδημία να αποτελεί άλλοθι για να καταστέλλονται τα δικαιώματα.^[33]Η πανδημία και το lockdown έβαλε τη χώρα στον «γύψο», όπως η χούντα την Ελλάδα – αλλά τώρα ξαναμπαίνουμε στα του Κυπριακού: τα οδοφράγματα δεν μπορούν να μείνουν κλειστά και το Κυπριακό είναι σε συνεχή αλλαγή, όπως και οι κοινωνίες. Επιπρόσθετα, το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο επίκεντρο  η πολιτική κάστα του κυβερνά  γύρω από τον Αναστασιάδη αντιμετωπίζουν μείζονα κοινωνική και πολιτική αμφισβήτηση μετά τα σκάνδαλα διαφθοράς με την πώληση «χρυσών διαβατήριων» που δημιουργεί νέες αντιφάσεις και πολώσεις στη κοινωνία[34]  που εμμέσως, πλην σαφώς επηρεάζουν και το κυπριακό. 

Αυτό είναι το μεγάλο ζήτημα. Κι ερχόμαστε έτσι στο βιβλίο.

 

2. Ο Ντενκτάς στο Νότο;

 

Το βιβλίο αυτό επικεντρώνεται στα εντός της ελληνοκυπριακής κοινωνίας, χωρίς να χάνει την οπτική και τη στενή σχέση με την τουρκοκυπριακή κοινότητα. Αντιθέτως, επειδή ο συγγραφέας ήταν ένας από αυτούς που ουδέποτε είδαν τους εαυτούς τους «εθνο-κοινοτικά», όπως κι ο δάσκαλος του, ο αείμνηστος Κωστής Αχνιώτης, στον οποίο είναι αφιερωμένο το βιβλίο, αισθάνεται ότι είναι μέρος του κυπριακού διεθνιστικού κινήματος που γαλουχήθηκε μέσα από τους κοινούς αγώνες, ταξικούς, κοινωνικούς και πολιτικούς. Έτσι διαβάζει ο συγγραφέας την ελληνοκυπριακή κοινωνία ως τμήμα του κυπριακού λαού. Εντούτοις, εμπόδιο αποτελεί ο μακρόχρονος βίαιος διαχωρισμός που δεν ξεκίνησε το 1974, αλλά πάει πίσω στο 1963-64. Οι ρίζες του διαχωρισμού πάνε ακόμα πιο πίσω, πριν την ανεξαρτησία, όταν εξαναγκάστηκαν δια της βίας να αποχωρήσουν οι τ/κ συνδικαλιστές από την ΠΕΟ, το συνδικάτο της Αριστεράς, λόγω των βίαιων γεγονότων της περιόδου 1957-58. Ασφαλώς, το 1974 ήταν το πιο βίαιο σημείο καμπής που όρισε το παρόν.

Ωστόσο, οι πολιτικές και κοινωνικές διεργασίες μετά το 2004 οδήγησαν στο μοιραίο, αλλά και τόσο παράδοξο: Σε αυτό που αναφέρει ο συγγραφέας ως «κανονικοποίηση της διχοτόμησης», ως ιδεολογίας μιας ισχυρής μερίδας της αστικής τάξης που έχει ευρύτερη κοινωνική απήχηση. Είναι ωσάν να τους έχει εμφυσήσει τον διχοτομισμό ο μεγάλος «μπαμπούλας» κι εχθρός για τους ε/κ, ο ηγέτης για 40 χρόνια του τουρκοκυπριακού εθνικισμού, Ραούφ Ντενκτάς.

Με το έργο αυτό ο Ιωάννου πιάνει την ιστορική στιγμή ως πολιτική στιγμή που δεν είναι μόνο χρονική στιγμή. Είναι μια πολύ πυκνή στιγμή που έχει τεράστιο βάρος ως προς το τι μέλλει γενέσθαι στη χώρα μας. Θα επιστρέψω σε αυτό γιατί θεωρώ ότι βρισκόμαστε σ’ ένα κομβικό σημείο, το οποίο ο συγγραφέας διαβάζει προσφέροντάς μας ένα έργο προβληματισμού και αγωνίας. Ορθώς ο εκδότης, στο προλογικό σημείωμα, αναγνώρισε στον Ιωάννου τη διττή ιδιότητά του, αφενός ως ενός άξιου κοινωνικού επιστήμονα, του οποίου το έργο επεκτείνεται σε πολλά επίπεδα ανάλυσης της κυπριακής κοινωνίας, κι αφετέρου, ως ακτιβιστή. Ο εκδότης, Χρίστος Μάης στην εισαγωγή του πρώτου αυτού βιβλίου της σειράς «Ο Ρότσος», μας υπενθυμίζει την γκραμσιανή έννοια, ότι ο συγγραφέας είναι ένας οργανικός διανοούμενος γέννημα-θρέμμα των (κυπριακών) κινημάτων. Είναι μέσα από αυτή την οπτική όπου γίνεται ο συγκερασμός, και επιτρέπει στον συγγραφέα να δει τον κόσμο ως μια συνεχή και ακατάπαυστη πάλη. Έτσι και το Κυπριακό.

Ο συγγραφέας αναλύει έναν τόσο περίπλοκο κοινωνικό σχηματισμό, όπως τον κυπριακό, με τρόπο προσβάσιμο όχι μόνο στη διανόηση και την ακαδημαϊκή κοινότητα, αλλά σε οποιονδήποτε θέλει να κατανοήσει τη συγκυρία. Θα πρότεινα όμως στους αναγνώστες του βιβλίου αυτού, να αρχίσουν να διαβάζουν από το κεφάλαιο 7, το οποίο το θεωρώ το κορυφαίο, αφού διαβάσουν τον Πρόλογο του Χρίστου Μάη και την εισαγωγή του συγγραφέα.

Θεωρώ άστοχο και προβληματικό το προλογικό σημείωμα του Αλέξη Ηρακλείδη, παρά τις καλές του προθέσεις, όχι μόνο γιατί απλώς επαναλαμβάνει εαυτόν, αλλά διότι απλά δεν νοείται ένας τρίτος εξ Αθηνών, Άγκυρας, Λονδίνου ή Ουάσιγκτον να προδικάζει για τους Κύπριους το τέλος της προοπτικής επανένωσης της χώρας τους.

Εξάλλου, ο Ιωάννου απαντά ότι είναι εξαιρετικά δυσκολότερο το εγχείρημα μιας συμφωνημένης συναινετικής διχοτόμησης, όπως το θέτει ο Αλέξης Ηρακλείδης και όπως φαινόταν σε κάποια στιγμή να δέχεται ο ίδιος ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, Αναστασιάδης, από τη δική του οπτική (και λόγω συμφερόντων) από ό,τι μιας Δικοινοτικής Διζωνικής Ομοσπονδίας (ΔΔΟ) που έχει τόσο κοπιαστικά οικοδομηθεί μετά από τόσα χρόνια διαπραγμάτευσης. Κι αυτό είναι ξεκάθαρο, δεδομένης της πολυπλοκότητας ενός διαζυγίου σε μια περιοχή τόσο διασταυρωμένων συμφερόντων. Απαιτείται σε τέτοια περίπτωση διαπραγμάτευση για οριοθέτηση της ΑΟΖ, όχι μόνο με την Τουρκία, αλλά και με το κράτος που θα προκύψει και θα νομιμοποιηθεί κάποια στιγμή βορείως του συρματοπλέγματος.

Η δεύτερη διαπίστωση του συγγραφέα είναι ότι δεν ήταν το ηχηρό «ΟΧΙ» που εδραίωσε τη διχοτόμηση, αλλά ότι αυτό ήταν αποτέλεσμα του τι ακολούθησε στη μακρά αντιπαράθεση ανάμεσα στις ομοσπονδιακές και αντι-ομοσπονδιακές δυνάμεις. Ο συγγραφέας επιμένει ότι η ιστορία δεν έχει τέλος και ότι η πάλη κάθε άλλο παρά έκλεισε – οι προοπτικές του μέλλοντος είναι αποτέλεσμα πάλης. Και αυτό απορρέει από τις διαπιστώσεις του, οι οποίες ωστόσο φαίνονται να αντιβαίνουν κάτι που είναι διάχυτο στο βιβλίο του, και που οσμίζεται και αντλεί από το ευρύτερο κλίμα της εποχής, ενός πεσιμισμού, μιας απαισιοδοξίας ότι «το παιχνίδι τελείωσε». Ορθά διαφοροποιείται σαφώς από τον Ηρακλείδη, που αφελώς δηλώνει ότι δεν υπάρχει ούτε χαραμάδα για επανένωση (σελ. 23), με την αναφορά ότι οι άνθρωποι πλάθουν την ιστορία τους, αλλά μέσα από τις συνθήκες που έχουν μπροστά τους, όπως έλεγε και ο Μαρξ.

Τρίτο, ορθά τονίζει το βιβλίο ότι η εδραίωση της διχοτόμησης, τόσο αντικειμενικά όσο και μέσα από την υποκειμενικοποίησή της συνεχίζεται, κι αυτό είναι πέρα για πέρα απαράδεκτο, αλλά και επικίνδυνο. Σημειώνει ο Ιωάννου: «το εδραιωμένο διχοτομικό στάτους κβο δηλαδή, βασισμένο εσωτερικά στον εθνικισμό και τον φόβο, δεν παρέχει καμία ασφάλεια σε συνθήκες μεταβολής αυτών των διεθνών ισορροπιών: ότι η μη λύση παγιώνει των υπαγωγή της Κύπρου στο πλέγμα των ιμπεριαλιστικών σχέσεων ότι χωρίς την επανένωση της Κύπρου και την ανάπτυξη της συνείδησης και της πραγματικότητας …» (σελ. 11).

Ίσως το ισχυρότερο από τα επιχειρήματα που προβάλλει ο συγγραφέας ενάντια στους διχοτομιστές, τόσο τους κυρίαρχους κύκλους υπό την επήρεια του Προεδρικού και της μερίδας της αστικής τάξης που εξυπηρετείται, όσο και σε όσους έχουν παραιτηθεί από την όποια ελπίδα ότι μπορεί να επέλθει η ειρηνική επανένωση, είναι ότι στην ε/κ κοινότητα υπάρχει ισχυρή αντίσταση στη διχοτόμηση. Η ύπουλη κατά βάση απόπειρα να επιβληθεί αυτό που ο συγγραφέας εύστοχα ονομάζει «η όποια διχοτόμηση οποτεδήποτε», απλά δεν γίνεται αποδεκτή και δεν είναι επιθυμητή. Εξ ου και καταλήγει ότι η επιβολή της διχοτόμησης δεν θα είναι βιώσιμη, ούτε συμφέρουσα, ούτε και θα λύσει το πρόβλημα (σελ. 3). Μια τέτοια «λύση» θα μας στοιχειώνει μέχρι να επιβληθεί με κάποια εσωτερική ρύθμιση.

Υπάρχει ωστόσο, μια αντίφαση σε αυτά που υποστηρίζει ο συγγραφέας, κι αυτό γιατί ουδείς είναι σε θέση να ορίσει μετά βεβαιότητος το μέλλον, αλλά και γιατί ο ίδιος ο συγγραφέας εξακολουθεί να αμφιταλαντεύεται, όπως εξάλλου και η ίδια η κοινωνία μας: από τη μία διαπιστώνει ότι η διχοτόμηση δεν είναι εφικτή και από την άλλη καταγράφει και επιμένει ότι είναι ακάθεκτη η πορεία προς την κοινωνική αποδοχή και την κανονικοποίηση της διχοτόμησης ανάμεσα στους Ελληνοκύπριους, λόγω της μακράς ιδεολογικής διαδικασίας που επιτελούν βασικοί κρατικοί και άλλοι θεσμοί εξουσίας – ας το παραφράσω δανειζόμενος από τον Λουί Αλτουσέρ, οι ιδεολογικοί κρατικοί μηχανισμοί αλλά και οι ιδεολογικοί ταξικοί μηχανισμοί των διχοτομιστών:

ü εκπαίδευση,

ü ΜΜΕ,

ü νομικοί θεσμοί,

ü στρατός κλπ. (που είναι μεν ο κλασικός «κατασταλτικός» θεσμός πλην όμως στην καθημερινή του ύπαρξη λειτουργεί και ως βασικός ιδεολογικός μηχανισμός, τόσο για τα στρατευμένα νιάτα, όσο και για τους γονείς και την ελληνοκυπριακή κοινωνία, την οποία και θεωρείται ότι προστατεύει).

Ας εστιάσουμε όμως στη βασική αντίφαση: Ενώ φαίνεται υπαρκτή η προοπτική της ομοσπονδιακής επανένωσης, παρότι βέβαια φθίνει, αν δεν υπάρξει ανατροπή της σημερινής πορείας,^[35] ο συγγραφέας θεωρεί ότι «κανονικοποιείται» η διχοτόμηση στην ε/κ κοινωνία, μια θέση την οποία δεν τεκμηριώνει επιστημονικά, κατά τη γνώμη μου, εφόσον τα εμπειρικά δεδομένα δείχνουν μια αυξανόμενη πόλωση στην κοινωνία, αλλά και παραδόξως μια αύξηση του ποσοστού εκείνων που αποδέχονται τη διζωνική ομοσπονδία ως λύση του Κυπριακού και απορρίπτουν κατηγορηματικά τη λύση των δύο κρατών.

Ωστόσο, ορθά ο συγγραφέας επισημαίνει τη θεμελιώδη αντίφαση όταν επισημαίνει τον: «κίνδυνο του πολέμου, που όχι μόνο δεν σπρώχνεται μακριά με την κανονικοποίηση και πιθανή μονιμοποίηση της διχοτόμησης, αλλά αντίθετα και σε συνάρτηση με τους ανταγωνισμούς σε σχέση με τα ενεργειακά αποθέματα της Ανατολικής Μεσογείου παραμένει κοντά και καθίσταται ορατό ενδεχόμενο, καθώς καταγράφεται πλέον και αύξηση των εξοπλισμών από όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές» (σελ. 151).

Ο Ιωάννου επικεντρώνεται στα εσωτερικά της ελληνοκυπριακής πλευράς, τα οποία ασφαλώς γνωρίζει καλά, αφού τα μελετά ως κοινωνιολόγος και ως ακτιβιστής. Ωστόσο, κατανοεί τις «εξωτερικές» αντιφάσεις και πιέσεις – εξάλλου αυτές είναι αισθητές και στο εσωτερικό, αλλά και ως αναλυτής γνωρίζει καλά ότι το Κυπριακό είναι απόλυτα συνδεδεμένο τόσο με τα «έξω» όσο και με το τι συμβαίνει στην τουρκοκυπριακή πλευρά. Θα σταθώ λίγο στην εξωτερική αντίφαση και αυτό που καταθέτει ως ορατό κίνδυνο. Κι αυτό γιατί είναι φανερό πλέον, ότι διεξάγεται μια άλλου τύπου διαπραγμάτευση που παίζει την ειρήνη και σταθερότητα στην περιοχή «κορώνα γράμματα»: το παιχνίδι των εξορύξεων και των συμμαχιών στην περιοχή είναι η «διαπραγμάτευση χωρίς διαπραγμάτευση», όπου επιχειρείται από την κυπριακή κυβέρνηση υπό τον Αναστασιάδη από τη μια μεριά και την Άγκυρα από την άλλη, να μεταβάλουν τους όρους της όποιας τελικής διευθέτησης καθορίζοντας το ποιος έχει τον έλεγχο των υποθαλάσσιων κοιτασμάτων (όταν αυτά θα καταστούν κερδοφόρα για εξόρυξη), αλλά και με συμμαχίες με πολυεθνικές και χώρες που έχουν συμφέροντα σε αυτά τα πρότζεκ. Η Άγκυρα επανειλημμένα έχει στείλει σαφέστατο μήνυμα ότι χωρίς λύση δεν αναγνωρίζει την ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω διεκδικήσεων σε μη οριοθετημένες περιοχές, τις οποίες η Κυπριακή Δημοκρατία διεκδικεί ως μέρος της δικής της ΑΟΖ, που πρέπει ασφαλώς να οριοθετηθεί με την Τουρκία.

Η Κύπρος βρίσκεται σε ένα εξαιρετικά κρίσιμο σημείο κι απλώς αδυνατεί να προχωρήσει – είναι στο κλασικό μετέωρο βήμα. Οι τελευταίες διαπραγματεύσεις για συνολική διευθέτηση του μακρόχρονου ντε φάκτο διαχωρισμού κατέρρευσαν στο Ελβετικό θέρετρο Γκραν Μοντανά το 2017. Μέχρι την πανδημία βλέπαμε να κλιμακώνεται η ένταση γύρω από την εξόρυξη αερίου. Πρόκειται κατ’ ουσία για ένα ευρύτερο ταξικό και γεωπολιτικό παιγνίδι με κέντρο το ενεργειακό,^[36] καθώς η κρίση εξουσίας στην Τουρκία οδηγείται στα άκρα με περαιτέρω αυταρχισμό και μια πιο επιθετική διάθεση για το διαμοιρασμό των θαλάσσιων ζωνών προς εκμετάλλευση κοιτασμάτων αερίου και πετρελαίων από τον Ερτογάν. Επίσης, η επάνοδος της Δεξιάς στην Ελλάδα και η αντιπαράθεση γύρω από τους θαλάσσιους χάρτες και σχεδιασμούς και τα παιγνίδια με την Κύπρο-Αίγυπτο-Ισραήλ, από τη μια, και από την άλλη ο αντιπερισπασμός με τη συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης οξύνουν ακόμα περισσότερο τα πράγματα. Εξάλλου, από την οπτική των μεγάλων συμφερόντων τόσο της Άγκυρας, όσο της Αθήνας μια «εξωτερίκευση» των ελληνοτουρκικών διαφορών με μια κρίση, μέχρι και θερμό επεισόδιο στην Κύπρο είναι «βολικότερη» από μια κρίση στο Αιγαίο.^[37] Ωστόσο, δεν υπάρχουν «ελεγχόμενες» κρίσεις, όσα προληπτικά μέτρα κι αν ληφθούν – πάντα θα υπάρχουν αστάθμητοι και μη ελεγχόμενοι παράγοντες. Το παιγνίδι αλλάζει συνεχώς: οι τιμές του πετρελαίου και του αερίου δεν επιτρέπουν εξόρυξη τώρα, η κρίση ηγεμονίας και η οικονομική κρίση αλλάζουν τα πάντα γύρω μας, ενώ οι αναλογίες από πλευράς κοινωνικοοικονομικής καταστροφής, συγκρίνονται μόνο με καταστροφικούς πολέμους, ή την κρίση της δεκαετίας 1930. Σύμφωνα με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο η κρίση τούτη υπολογίζεται ότι θα είναι η χειρότερη οικονομική κρίση μετά τη Μεγάλη Ύφεση.^[38]

Στην ίδια την Κύπρο εξακολουθεί να υπάρχει αναβρασμός, παρά την πρόσκαιρη «επιτυχία» του Αναστασιάδη να περιορίσει τους θανάτους στο πρώτο κύμα της πανδημίας, αλλά και τη νίκη της Δεξιάς στο βόρειο (κατεχόμενο) τμήμα της χώρας, που ανέλαβε την κοινοβουλευτική και προεδρική εξουσία.

Μετά τις Ευρωεκλογές υπήρξε καρατόμηση της ηγεμονίας του κυβερνώντος κόμματος ΔΗΣΥ, καθώς το κόμμα από 39% έπεσε στο 29%: παρά το ότι δεν επηρεάζεται ούτε η Βουλή, ούτε η κυβέρνηση από το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών, τα αποτελέσματα έφεραν τις εσωτερικές αντιφάσεις και τη φθορά της εξουσίας του κόμματος στο προσκήνιο.

Καίτοι οι όποιες εξελίξεις μπήκαν στον γύψο λόγω πανδημίας, ωστόσο η οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες από την πανδημία θα αποτελέσουν ακόμα μια δοκιμασία για τη Δεξιά στην εξουσία. Προς το παρόν παίζει το παιγνίδι της μετατόπισης της προσοχής αλλού – στο «μεταναστευτικό» ή στον εθνικισμό. Αυτό όμως έχει τα όρια του.

Η αδιέξοδη και αντιφατική πολιτική του Αναστασιάδη στο Κυπριακό είναι ολοφάνερο ότι οδηγείται προς τα άκρα: σε δύο χωριστές συναντήσεις του με τον υπουργό εξωτερικών της Τουρκίας, μια το 2017 και μια στο 2018, του ανέφερε ότι συζητά και τα δύο χωριστά κράτη αντί για επανένωση στη βάση ομοσπονδίας, ενώ έχει επανειλημμένα μιλήσει δημόσια για ένα πιο «χαλαρό» κι ύστερα «αποκεντρωμένο» σύστημα ομοσπονδίας, ή ακόμα για χωριστή τ/κ ΑΟΖ, προκαλώντας τεράστιες αντιδράσεις. Επίσης, ανάμεσα σε ε/κ μεγαλοαστικούς κύκλους κυκλοφορεί έντονα η άποψη ότι ο Αναστασιάδης επιχειρεί να μοιράσει την Κύπρο για να κρατήσει την ΑΟΖ στο νότιο μέρος της χώρας όπου υπάρχει φυσικό αέριο. Σε αυτό το πλαίσιο, ο «διχοτομισμός» ως ιδεολογία σε κύκλους της αστικής δεξιάς φαίνεται να εμπεδώνεται, ο Αναστασιάδης εκφράζει μια βαθύτερη ιδεολογική και ταξική αναδόμηση των αστικών συμφερόντων ως «ο Ντενκτάς στο Νότο». Ωστόσο, παρά την πύρρειο και οριακή «πρωτιά» στις Ευρωεκλογές (μια μονάδα πάνω από το ΑΚΕΛ), ένα χρόνο μόλις μετά τη νίκη του στις προεδρικές εκλογές του 2018, το γεγονός ότι ο Αναστασιάδης αδυνατεί να προτείνει κάτι συγκεκριμένο για λύση, και απλώς κωλυσιεργεί, ενώ παράλληλα προχωρά με το ενεργειακό πρόγραμμα εξόρυξης αερίου της Κυπριακής Δημοκρατίας, εξωθεί τα πράγματα στα άκρα. Αυτό γιατί είναι ξεκάθαρες οι προθέσεις της Άγκυρας να προχωρήσει σε γεωτρήσεις τόσο στην μη οριοθετημένη θαλάσσια ζώνη στα ανατολικά ανοικτά της Πάφου – όπου η Κυπριακή Δημοκρατία, αλλά και η Τουρκία αξιώνουν ως μέρος της ΑΟΖ τους – όσο και στη νότια πλευρά που οριοθετείται με τον Λίβανο, το Ισραήλ και την Αίγυπτο. Η λογική των εντάσεων στην Ανατολική Μεσόγειο αποτελούν τον μεγάλο επικείμενο κίνδυνο για τη χώρα.

Υπάρχει όμως διέξοδος: Αν προχωρήσουν οι ηγέτες άμεσα στη λύση του Κυπριακού στη βάση του συμφωνημένου πλαισίου και των αξόνων που προτείνει ο Γ.Γ. του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουντέρες. Τα περισσότερα από τα τεχνικά θέματα που σχετίζονται με την επίλυση του προβλήματος έχουν συζητηθεί λεπτομερώς. Κι όμως, στην τελευταία συνάντηση στο Βερολίνο, ενώ επαναβεβαίωσαν την προσήλωσή τους στη Διζωνική, Δικοινοτική Ομοσπονδία και τις βασικές παραμέτρους των προηγούμενων συγκλήσεων και όσα συμφωνήθηκαν στο Γκραν Μοντανά, απέτυχαν να συμφωνήσουν στους όρους αναφοράς για να αναλάβει νέα πρωτοβουλία ο Γ.Γ. του ΟΗΕ και να πάμε κατευθείαν για τελική διαπραγμάτευση για λύση. Αναλυτικότερα αξίζει να δούμε πού βρισκόμαστε στην παρούσα φάση. Στο Βερολίνο ξεκαθαρίστηκε και ενώπιον του Γ.Γ. του ΟΗΕ η βάση διαπραγμάτευσης και λύσης του Κυπριακού, δηλαδή η Διζωνική, Δικοινοτική Ομοσπονδία (ΔΔΟ) με πολιτική ισότητα, όπως προνοείται από τα σχετικά ψηφίσματα του ΟΗΕ. Αν μετά από αυτή την εξέλιξη θα τερματιστεί οριστικά η οποιαδήποτε σκέψη, το οποιοδήποτε φλερτάρισμα από τους εμπλεκομένους, και κυρίως από τον Αναστασιάδη, για μια διαφορετική βάση λύσης του Κυπριακού, αυτό θα φανεί στην πορεία: είναι δηλαδή ανοικτό το ζήτημα αν θα τερματιστεί η συζήτηση για λύση δύο κρατών ή λύση συνομοσπονδίας.[39]

Είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι στην παρούσα φάση οι κοινωνικές και οικονομικές πτυχές της λύσης συχνά παρακάμπτονται ή υποβαθμίζονται. Ζωτικά ζητήματα σχετικά με τον ρόλο της κοινωνικής πολιτικής, την αντιμετώπιση της φτώχειας και της ανισότητας, την κατάλληλη στήριξη των κοινωνικών ομάδων υπό πίεση, τον χαρακτήρα του κράτους πρόνοιας γενικότερα, καθώς και μεταβατικά ζητήματα κοινωνικών θεμάτων στο πλαίσιο μιας πιθανής λύσης δεν συζητούνται σχεδόν καθόλου στην Κύπρο και από τις δύο πλευρές.

 

3. Η έννοια της «κανονικοποίησης»

 

Πρόκειται για μια σημαντική πλευρά της ιδεολογικής, πολιτικής, κοινωνικής και νομικής διάστασης του Κυπριακού. Μάλιστα ο συγγραφέας επεκτείνει γόνιμα έννοιες όπως το βαθύ κράτος του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης, ή το καθεστώς εξαίρεσης,[40] και εύστοχα προσεγγίζει τον ρόλο της παιδείας και των ΜΜΕ στην κατασκευής της «κοινής γνώμης». Ωστόσο, η προσέγγισή του έχει προβλήματα: πρώτον, ως προς τον ορισμό της έννοιας. Φαίνεται να την ορίζει με διάφορους τρόπους αναφορικά με τα εξής: (α) μια διαδικασία ιδεολογικής επιβολής μέσα από τους μηχανισμούς κράτους-και-κεφαλαίου – αυτό που ο Αλτουσέρ ονόμασε Ιδεολογικούς Κρατικούς Μηχανισμούς, αλλά και μέσα από τη ιδεολογική λειτουργία κατασταλτικών θεσμών όπως ο στρατός ή η αστυνομία. (β) Ως μια διαδικασία σταδιακής και διαβρωτικής αποδοχής και υποκειμενοκοποίησης του διχοτομισμού: Εδώ είναι ιδιαίτερα γόνιμη η γκραμσιανή ανάλυση περί «ηγεμονίας», ως συναίνεση, που σε τελική ανάλυση μόνο, ως ύστατο μέτρο, επιβάλλεται δια του εξαναγκασμού.

Υπάρχει όμως ο κίνδυνος η κριτική που ασκεί ο συγγραφέας να μετατραπεί σε «αυτοεκληρούμενη προφητεία»: άθελα μας, να συμμετάσχουμε στην εκπλήρωση αυτού που μισούμε και πολεμούμε περισσότερο με το να αποδεχόμαστε τους όρους που οι αντίπαλοι μας θέτουν. Το καθεστώς εξαίρεσης ή εκτάκτου ανάγκης δεν νομιμοποιείται! Ο συγγραφέας ορθά επιχειρεί μια αναλυτική προσέγγιση και προτείνει «ένα πιο συγκεκριμένο και ταυτόχρονα πιο ολικό ορισμό για το βαθύ κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας της έκτακτης ανάγκης. Όχι μόνο ως ένα δίκτυο παρα-θεσμικής εξουσίας που ελέγχει πρόσωπα και επηρεάζει την άσκηση πολιτικής, αλλά ως μια δομή που θέτει τα όρια στο τι συνιστά ανεκτή πολιτική τοποθέτηση εντός του πολιτικού συστήματος και που ορίζει τις ιδεολογικές παραμέτρους μέσα στις οποίες μπορεί να κινείται ο “έγκυρος” δημόσιος λόγος. Το Κυπριακό είναι το βασικό αν όχι το αποκλειστικό αντικείμενο ενεργοποίησής του και η παιδεία, ο κρατικός μηχανισμός και τα ΜΜΕ είναι τα βασικά πεδία όπου ασκεί τη μεγάλη του επιρροή» (σελ. 177-178). Θεωρώ γόνιμη την προσέγγισή του, αλλά αυτό πρέπει να τεθεί στο πλαίσιο της ανάλυσης των αντιφάσεων τη συγκυρίας, όπως αναπτύσσω πιο κάτω. Όμως και ο συγγραφέας δεν αγνοεί τις αντιφάσεις, όταν τονίζει: «Σε επίπεδο γενίκευσης, το χαρακτηριστικό στοιχείο που δομεί όλη αυτή τη διαδικασία και τις στάσεις των διαφόρων πολιτικών δυνάμεων, όσο και άλλων οικονομικών, θεσμικών και κοινωνικών παραγόντων, ήταν μια ψυχρή, υπολογιστική μηχανική, που χρησιμοποίησε και εργαλειοποίησε συναισθήματα και ιδεολογίες αλλά που στην ουσία δεν δομήθηκε στον πυρήνα της από αυτά. Η εκκλησία, οι διάφοροι επιχειρηματικοί παράγοντες, ανώτατοι κρατικοί αξιωματούχοι και άνθρωποι με επιρροή από τον χώρο των ΜΜΕ και του θεάματος, που παρενέβησαν είτε ανοιχτά είτε έμμεσα στηρίζοντας συντριπτικά το Όχι, όρισαν τη στάση τους στη βάση πραγματικών υλικών επιδιώξεων και πολιτικών στοχεύσεων. Βέβαια η ιδεολογία δομεί τον τρόπο ανάγνωσης και των συμφερόντων και της πολιτικής αλλά αυτό δεν γίνεται πίσω από την πλάτη των ανθρώπων – τα υποκείμενα είναι πάντα παρόντα και συμμετέχοντα την ώρα που φτιάχνεται η ιστορία» (σελ. 123-124).

 

4. Ρωγμές και εξουσία στον κοινωνικό σχηματισμό

 

Πώς αναλύουμε την αντίφαση στο σύστημα, τις ρωγμές και αδυναμίες της εξουσίας σε κάθε κοινωνικό σχηματισμό; Πρόκειται μεν για αναλυτικό ζήτημα που έχει προσεγγιστεί από διάφορες θεωρητικές σχολές κι αφετηρίες, το οποίο ωστόσο παραμένει ανοικτό και θεμελιώδες, αν επιδιώκουμε να σκεφτούμε με όρους στρατηγικής αντίστασης, προς την κατεύθυνση της κοινωνικής και πολιτικής ανατροπής. Το βιβλίο περιέχει ιδιαίτερα εύστοχες και σημαντικές παρατηρήσεις, όσο αφορά στα πολιτικά συστήματα, όπως το ότι η συντηρητικοποίηση/ακροδεξιοποίηση πάει χέρι με χέρι με την πρόκληση νέων πολώσεων και ρηγμάτων στο εσωτερικό των συστημάτων και, ως εκ τούτου, δεν συνάδει με την «ηγεμονία» κανενός αλλά είναι μέρος μιας δομικής κοινωνικο-πολιτικής κρίσης του υφιστάμενου συστήματος. ΄Η, όσο αφορά στην «κανονικοποίηση» της διχοτόμησης, ότι η καλύτερη δυνατή απάντηση είναι η ισχυροποίηση της κοινωνικής αντίστασης -πού είναι εμφανής πλέον βορείως και νοτίως του συρματοπλέγματος.

Κι αν το Κυπριακό, όπως ο Γρηγόρης Ιωάννου υποστηρίζει, με τον οποίο ασφαλώς συμφωνώ και υπερθεματίζω, είναι κοινωνικό ζήτημα όσο είναι και πολιτικό, αντιλαμβανόμαστε πόσο σημαντικό είναι το ακόλουθο ερώτημα: Πώς κατανοούμε τον τρόπο με τον οποίο δομείται η εξουσία σε κάθε κοινωνικό σχηματισμό, κι ειδικά στον κυπριακό κοινωνικό σχηματισμό, μιας ντε φάκτο διαιρεμένης χώρας, όπως αυτός αναδομείται τα τελευταία 20 χρόνια; Πόσο σταθερή ή ρευστή είναι η αστική ηγεμονία, ποιες είναι οι εσωτερικές αντιφάσεις στο ηγεμονικό μπλοκ, ή πόσο εύθραυστες κι επίπλαστες είναι αυτές με βάση τους συσχετισμούς στην παρούσα συγκυρία; Έχουμε φτάσει μήπως στο τέλος αυτής της συγκυρίας και μπαίνουμε στον κύκλο μιας άλλης; Διότι γνωρίζουμε ότι ιστορικά υπάρχουν αυτά τα «μακρά κύματα», οι «μακροί κύκλοι» όχι μόνο της οικονομίας αλλά και της πολιτικής, αλλά και οι μικρότεροι, που όμως είναι σίγουρα ευκολότερο να τους διακρίνουμε αν κοιτάξουμε ιστορικά προς τα πίσω, παρά όταν βρισκόμαστε μέσα σε αυτούς και είμαστε ταυτόχρονα δρώντα υποκείμενα. Αυτό τόνιζε ο Χόμπσμπαουμ όταν μιλούσε για τη δυσκολία να είμαστε ιστορικοί της εποχής μας – κι είμαστε οι κοινωνικοί επιστήμονες, σε μεγάλο βαθμό αυτό είμαστε, όταν αναλύουμε το παρόν.

Η κριτική μου στον Γρηγόρη Ιωάννου είναι ότι υπάρχει ένα πνεύμα πεσιμιστικό που διαπνέει το βιβλίο του, που παρά το ότι εξακολουθεί να αφήνει παραθυράκια ελπίδας, καταλήγει στο «μακάρι να ήταν αλλιώς» και «η Κύπρος αξίζει καλύτερα». Κι όμως η ανάλυσή του στο κορυφαίο του κεφάλαιο, το κεφάλαιο 7, το πιο δουλεμένο, το πιο άρτια θεωρητικά επεξεργασμένο μας επιτρέπει να εμβαθύνουμε στις αντιφάσεις της συγκυρίας και τα στοχαστούμε και άλλα ενδεχόμενα. Το ίδιο ισχύει και για άλλα εξαιρετικά κεφάλαια του βιβλίου: το κεφάλαιο 3 για το άνοιγμα των οδοφραγμάτων ως ανολοκλήρωτη προοπτική, το κεφάλαιο 5 για τη δεκαετή μάχη μεταξύ ομοσπονδίας και διχοτόμησης 2007-2017. Ωστόσο, ίσως ο συγγραφέας να βιάζεται, άθελά του βέβαια, να «κλείσει» τον κύκλο της ομοσπονδίας, όχι γιατί θέλει, αλλά γιατί έτσι αισθάνεται. Θα μπορούσα εδώ να επικαλεστώ τον Ζιου Ενλάι, που το 1972 είπε το χιλιο-επαναλαμβανώμενο «είναι νωρίς ακόμα» (υπάρχει μια συζήτηση όπου ρωτήθηκε για το πώς αποτιμά τη Γαλλική Επανάσταση του 1789 ή για τον Μάη του 1968): Το παιγνίδι παίζεται ακόμα…

Σε ορισμένα κεφάλαια του βιβλίου, όταν ο Ιωάννου περιγράφει την εξουσία, φαίνεται να υπερβάλλει σχετικά με τη δύναμη της εξουσίας, π.χ. όταν αναφέρεται σε «απόλυτη κυριαρχία» ή «παντοδυναμία» του Μακαρίου. Ήταν ισχυρός, αλλά συνάμα τόσο ευάλωτος ο Μακάριος – πόσες απόπειρες είχε εναντίον του; Τελικά το 1974 δεν τον ανέτρεψαν με πραξικόπημα; Ή τώρα με την επιβολή της γραμμής Αναστασιάδη: έχοντας κερδίσει δύο συνεχείς προεδρικές εκλογικές μάχες, κι έχοντας αλώσει κυριολεκτικά τους θεσμούς, τυπικά ανεξάρτητους και μη, έχοντας εξαγοράσει τα ΜΜΕ και ελέγχοντας την παιδεία, φαίνεται πανίσχυρος στο λιλιπούτειο βασίλειό του. Κι όμως αυτό είναι εκείνο που επιδιώκει το «πέπλο εξουσίας», που επιχειρεί να καλύψει τις τεράστιες αντιφάσεις του. Τις ρωγμές και τις τρύπες της εξουσίας των κυβερνώντων, τις γελοίες επικαλύψεις της γύμνιας τους με το «απόλυτο» δήθεν της εξουσίας και παντοδυναμίας τους! Κι εδώ είναι που καλούμαστε να μελετήσουμε τη έννοια της αντίφασης μαρξιστικά, όχι μόνο σε επίπεδο θεωρητικό (Μαρξ, Μάο,[41]Αλτουσέρ/Μπαλιμπάρ,[42] Σαρλ Μπετελέμ[43]) αλλά και συγκεκριμένα, στο Κυπριακό και τον κυπριακό κοινωνικό σχηματισμό, που χαρακτηρίζεται ασφαλώς πέραν των εσωτερικών αντιφάσεων και από ισχυρές εξωτερικές και γεωπολιτικές αντιφάσεις που εισέρχονται και συναρθρώνεται στο εσωτερικό του κοινωνικού σχηματισμού. Ο Γρηγόρης Ιωάννου είναι καλός γνώστης της εξωτερικής αντίφασης και αναγνωρίζει μάλιστα άμεσα και τον κίνδυνο όπως έχω αναφέρει. Ωστόσο, αυτά δεν τα ενσωματώνει σε όλο το μήκος, πλάτος και βάθος της ανάλυσης. Στη αγγλική μετάφραση που έχει κυκλοφορήσει, ο συγγραφέας έχει ήδη κάνει σημαντικές προσαρμογές, έχοντας λάβει υπόψη τις πιο πάνω κριτικές.[44]

 

5. Κριτική στην Αριστερά και νέες πολώσεις

 

Θεωρώ την κριτική του Ιωάννου στην Αριστερά, ιδίως όταν ήταν στην κυβέρνηση, καλοδεχούμενη και σοβαρή. Είναι ασφαλώς ορθή η εκτίμησή του για την ανάγκη η Αριστερά να είναι πιο τολμηρή, αποφασιστική, μελετημένη και με στρατηγική, για να μπορέσει να έχει πιθανότητα να εφαρμόσει τις ριζοσπαστικές αλλαγές που προτείνει, χωρίς να αναχαιτιστεί ή να ενσωματωθεί στο σύστημα. Υπερβάλλει, ωστόσο, με όλα όσα καταλογίζει στην Αριστερά, καίτοι, για παράδειγμα είναι βάσιμη και σοβαρή η κριτική που ασκεί όταν εξετάζει γιατί η απόπειρα μεταρρύθμισης του εκπαιδευτικού συστήματος την εποχή που ήταν το ΑΚΕΛ στην κυβέρνηση δεν προχώρησε: η απόπειρα έμεινε μετέωρη παρά τη σημαντική δουλειά που ξεκίνησε ακριβώς την εποχή που ο Δημήτρης Χριστόφιας συζητούσε με τον επίσης αριστερό Μεχμέτ Αλί Ταλάτ τις συγκλήσεις που επιτεύχθηκαν ανάμεσα στις δύο κοινότητες (σελ.153-135). Οφείλουμε να μάθουμε από την κριτική στην πρώτη αριστερή Προεδρία, αλλά και πρέπει να δούμε τι άφησε πίσω ως παρακαταθήκη – εδώ είναι που ο συγγραφέας φαίνεται κάπως ισοπεδωτικός, όταν καταλήγει απογοητευμένος στο ότι δεν άφησε τίποτε κι ότι γενικώς απέτυχε. Εδώ είναι που θεωρώ ότι ο Ιωάννου υπερτονίζει την κυριαρχία της εξουσίας, υποτιμά τις αντιφάσεις και έτσι δεν αφήνει επαρκή χώρο για αντίσταση σήμερα! Η εξουσία ασφαλώς επιδιώκει να δώσει αυτή την εικόνα, να σβήσει ότι έκανε η Αριστερά, να μην αφήσει ούτε την ανάμνηση ή μια θετική συνεισφορά σ’ ότι έγινε σε ένα πόλεμο μνήμης και λήθης.

Το κλείσιμο των σημείων ελέγχου των οδοφραγμάτων διέκοψε απότομα μια σημαντική κοινωνικοπολιτική, ψυχολογική και ιδεολογική διαδικασία που έχει μεταμορφώσει τις στάσεις μεταξύ των δύο κοινοτήτων μέσω της επαφής.[45] Η πανδημική κρίση του Covid19 και τα περιοριστικά μέτρα αναδιαμορφώνουν συνεχώς τα όρια των δικαιωμάτων, αναπαράγοντας νέα καθεστώτα εξαίρεσης. Στο Κυπριακό πλαίσιο, ποιος είναι πραγματικά ο κυρίαρχος, παραμένει μια περίεργη απορία. Αυτή η έξωθεν αναστολή της «ομαλότητας» εντείνει, επεκτείνει και τροποποιεί τα Κυπριακά καθεστώτα εξαίρεσης που εγγράφονται και αποτυπώνονται όχι μόνο άτυπα, αλλά μέσα από δεκάδες νομοθετικές αναφορές περί «έκρυθμης καταστάσεως». Η πανδημία χρησίμευσε ως η τέλεια δικαιολογία για αναστολή των δικαιωμάτων, υποκινώντας ένα κλίμα κοινωνικοπολιτικής δυσπιστίας προς τις αρχές, και διευρύνοντας το χώρο για πολλαπλές θεωρίες συνωμοσίας που απειλούν τη δημόσια υγεία. Η πανδημία Covid-19 θέτει εκ νέου μια σοβαρή ένταση μεταξύ των δικαιωμάτων διαβίωσης (living rights) και τις πολλαπλές μορφές βιοπορισμού (livelihoods): Από την οπτική της Αριστεράς, αυτό απαιτεί επειγόντως μια «νέα ισορροπία της έντασης μεταξύ αφενός των «ζωντανών δικαιωμάτων» δηλαδή του δικαιώματος «να παραμείνουμε ασφαλείς», και αφετέρου  «βιοπορισμών», δηλαδή του δικαιώματος να κερδίζεις τα προς το ζην, με τρόπο να μας ωθεί προς μια πιο δίκαιη και ισότιμη κοινωνία».[46] Αυτό δημιουργεί νέες πολώσεις, ανανεώνοντας και διευρύνοντας το πρόταγμα της Αριστεράς διεθνώς, καθώς τα νέα υγειονομικά καθεστώτα εξαίρεσης και τα νέα αυταρχικά και ακροδεξιά μορφώματα υπονομεύουν μια όλο και πιο ασταθή καπιταλιστική δημοκρατία στο κόσμο.

Στα Κυπριακό συγκείμενο, με τη συντηρητική δεξιά στην εξουσία σε κρίση νομιμοποίησής εμφανίζονται ρωγμές από τα δεξιά: Μια εντονότερη παρουσία μιας όλο και πιο έξαλλης ακροδεξιάς που κινείται με ανορθολογικό-συνομωσιολογικό υπόβαθρο ως μέσο κινητοποίησής των μαζών.[47] Παρατηρείται από την άλλη μεριά  ριζοσπαστικοποίηση από τα αριστερά με μαζικές διαδηλώσεις και εκφράσεις αλληλεγγύης προς τους πρόσφυγες: Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, διάφορες ομάδες και κινήματα εμφανίστηκαν σε κινητοποιήσεις κατά του ρατσισμού, πολλές οργανωμένες τοπικά σε περιβαλλοντικά θέματα, τη νεολαία και την αστική ανάπτυξη, συχνά υπερβαίνοντας το συρματόπλεγμα αξιοποιώντας ψηφιακά μέσα επικοινωνίας. Βορείως του συρματοπλέγματος, μετά την εκλογή Τατάρ, με μπροστάρη την Τουρκοκυπριακή Αριστερά οργανώθηκε διαδήλωση χιλιάδων Τουρκοκυπρίων κατά του Ερτογάν με συμμετοχή Ακιντζί.[48] Έρευνα που έγινε τον Αύγουστο του 2020 μετά έξη μήνες αφότου έκλεισαν τα οδοφράγματα καταδεικνύει  ότι  σε κοινωνικοπολιτικό και κινηματικό επίπεδο δε φαίνεται να έχει αποθαρρυνθεί ή καμφθεί η βούληση των Αριστερών-κινηματικών δυνάμεων της και στις δύο κοινότητες για την επίτευξη μιας ΔΔΟ. Φαίνεται ότι έχει πολωθεί η κατάσταση ακόμα περισσότερο ανάμεσα στους υποστηριχτές ΔΔΟ και τους διχοτομιστές. Οι σχέσεις ανάμεσα στα κινήματα υπέρ της επανένωσης δε διακόπηκαν αλλά προσαρμόζονται σε νέους τρόπους οργάνωσης: αξιοποιούν με αξιοθαύμαστο τρόπο τις ψηφιακές μεθόδους συνάντησης για να ξεπεράσουν τα φυσικά εμπόδια για τη διατήρηση των κοινωνικών και πολιτικών τους σχέσεων με σχεδιασμό δράσεων στις νέες συνθήκες.[49] Υπό αυτήν έννοια, μπορεί κάλλιστα να βρισκόμαστε μπροστά σε νέο πάλης ξεκίνημα.

Ο Γρηγόρης Ιωάννου, μαθητής του Κωστή Αχνιώτη, στο κίνημα και στην δικοινοτική πολιτική πλατφόρμα, δεν νομίζω να θέλει να υποτιμήσει τι έχει αφήσει το κίνημα, τα εφόδια, τα εργαλεία, την πείρα και τα σημάδια μιας μάχης που καθόλου δεν τέλειωσε, όπως λέει και το κλασικό κυπριακό τραγούδι που έγινε ξανά της μόδας με τους Monsieur Doumani, «Το σύστημαν»:

 

Έννα γυρίσουν οι τροσιοί τζι’ έννα γελάσουν τζι’ οι φτωσιοί

εφτάσαμεν εις το αμήν, εν σας ακούμε πιόν κανεί

Αμάν κάτω τούντο σύστημα, του πασσιά το σύστημα

κλέφκει ούλλον το ψουμίν, το σιτάριν, το μαντρίν

Έππεσεν ξηρασιά φέτι εν έβρεξεν πιον τίποτις

ο σπόρος εν έπιασεν, ο σπόρος εν εβλάστησεν

Μα ο πασσιάς θέλει ππαράν, εν βλέπει το χωρκόν πεινά

Τζι’ οι χωρκανοί πιάνουν κουσπίν, φκιάρκα, σωλήνες τζιαι σφυρίν

Τζιαι στου πασσιά παν την αυλή τζιαι κόφκουν του την τζιεφαλήν![50]

 

 

Αίτημα της Κοινωνίας για Φορολόγηση του Πλούτου για τη Δημιουργία Ειδικού Ταμείου Κοινωνικής Στήριξης

Η ομάδα πίσω από την Νέα Σκέψη κατεβάζει πρόταση στα λαϊκά στρώματα, για συζήτηση και προβληματισμό αλλά και αίτημα που θα μπορούσε να στηριχθεί ευρύτερα, δεδομένης της κατάστασης με την πανδημία και την αύξηση της ανισότητας. Η πρόταση ανακοινώθηκε με ακτιβιστική παρέμβαση μπροστά από το κτίριο της ΟΕΒ, δείχνοντας έτσι τους πραγματικούς κυρίαρχους και αντίπαλους μας. Είναι μια πρόταση που συμμεριζόμαστε, που θεωρούμε αναγκαία να τεθεί στα λαϊκά στρώματα προς συζήτηση, έξω από προεκλογικές σκοπιμότητες, ερώτημα που δεν εγκλωβίζεται κάτω από λάθος σημαίες, αστικό-κοινοβουλευτικούς συμβιβασμούς και λόγια του αέρα. Είναι μια πρόταση πάλης, συσπείρωσης ευρύτερων λαϊκών μαζών και ας είναι επίσης και μια καλή αρχή για να φανούν οι δυνάμεις που έμειναν στο περιθώριο για πολύ καιρό. Μας έχουν ενημερώσει πως το αίτημα αυτό προφανώς δεν θα μείνει στις υπογραφές στο διαδίκτυο αλλά θα υπάρξουν πολύμορφες συναντήσεις και συζητήσεις με την πρώτη ευκαιρία.

Θα βρείτε το αίτημα για υπογραφή εδώ

Ακολουθεί ολόκληρο το κείμενο

—————————————————————————————————————————–

Αίτημα της Κοινωνίας για Φορολόγηση του Πλούτου για τη Δημιουργία Ειδικού Ταμείου Κοινωνικής Στήριξης

Η «Νέα Σκέψη», αφουγκραζόμενη τις λαϊκές ανάγκες και προβλήματα που εντείνονται από την ταξικά άδικη διαχείριση της κρίσης υγείας και της υπό εξέλιξη κοινωνικής κρίσης, αναλαμβάνει την πρωτοβουλία για προώθηση του Αιτήματος δημιουργίας Δημόσιου Ειδικού Ταμείου Κοινωνικής Στήριξης των λαϊκών στρωμάτων που υποφέρουν, το οποίο θα συσταθεί με πόρους από τη φορολόγηση του μεγάλου πλούτου.

Απευθύνουμε κάλεσμα σε κάθε προοδευτικό άνθρωπο, βιοπαλαιστή, οικογένεια και οργανωμένο σύνολο που συμφωνεί, σε κοινό αγώνα για μια ουσιαστική κοινωνική διεκδίκηση, ξεκινώντας με την υποστήριξη του Αιτήματος. Το αίτημα υποβάλλεται προς την Εκτελεστική και την Κοινοβουλευτική εξουσία με στόχο να εισακουστεί ως λαϊκή απαίτηση.

Απαιτούμε άμεσα την έκτακτη πενταετή φορολόγηση του πλούτου και την δημιουργία Δημόσιου Ειδικού Ταμείου Κοινωνικής Στήριξης.

Τα μέτρα για τη συγκρότηση του Δημόσιου Ειδικού Ταμείου Κοινωνικής Στήριξης θα περιλαμβάνουν τα πιο κάτω:  
1.  Μια έκτακτη και αποτελεσματική ως προς τον σκοπό, αύξηση του φόρου εισοδήματος ή μια έκτακτη κλιμακωτη φορολογία που θα διαρκέσει μια πενταετία και θα αφορά όσους διαθέτουν περιουσιακά στοιχεία άνω του ποσού των 1.5 εκ.ευρω.

2.  Θεσμοθετηση Προγράμματος Αποπληρωμής του Χρέους των Τραπεζών προς την κοινωνία και αποπληρωμή της Ανακεφαλαιοποιησης από την οποία επωφεληθηκαν.

3.  Εισαγωγή «ειδικής» Φορολογίας επί της Ακίνητης Περιουσίας της Εκκλησίας και των εισοδημάτων της που μέχρι σήμερα εξαιρούνται, με στόχο την ενίσχυση του ταμείου.

4. Φορολόγηση των κερδών από την πώληση χρεογράφων (μετοχών κ.α.) τα οποία μέχρι σήμερα φοροαπαλλάσονται.    

Το Ταμείο θα εξυπηρετήσει στην άμβλυνση τουλάχιστον κάποιων από τις πιο άμεσες συνέπειες της κρίσης. Το Ταμείο αυστηρά θα περιορίζεται  στην ανακούφιση της φτώχειας, της ανεργίας, στην αντιμετώπιση της μείωσης εισοδημάτων του πληθυσμού και στην υποστήριξη της δημόσιας υγείας. Θα στοχεύσει, μέσω κοινωνικών έργων, σε νέες θέσεις εργασίας και στην υποστήριξη υφιστάμενων τομέων κρατικής πολιτικής και πρόνοιας. Αφορά το μέρος της κοινωνίας που ποτέ στην ουσία δεν επωφελήθηκε από την ανάπτυξη δηλαδή την μεγάλη πλειοψηφία του λαού.

Η υλοποίηση του αιτήματος προκαλεί ένα ελάχιστο κόστος για το μεγάλο κεφάλαιο και τους μεγαλοεισοδηματίες που επηρεάζονται. Πρόκειται για ένα μικρό πρόβλημα για αυτούς και ένα ελάχιστο χρέος για τους υπόλοιπους που έχουν πραγματική ανάγκη. Για μια πρόταση που μπορεί να συνεισφέρει στην αντιμετώπιση των εντεινόμενων ανισοτήτων.

Σκεπτικό:
Οι ανισότητες οξύνονται στην εποχή του κορονοϊού COVID-19. Οι μισθωτοί, οι χαμηλά αμειβόμενοι, οι εργαζόμενοι σε επισφαλείς θέσεις, χαμηλοσυνταξιούχοι, πολύ μικρές κυρίως οικογενειακές επιχειρήσεις και αυτοεργοδοτούμενοι, άνεργοι, ιδιαίτερα μακροχρόνια άνεργοι, καταβάλλουν τις ίδιες συνεισφορές ή λαμβάνουν την ίδια κρατική χρηματοδότηση ή καθόλου κρατική στήριξη όπως προηγουμένως.

Οι τράπεζες συνεχίζουν να απαιτούν τις δόσεις τους εκτός σε ειδικές περιπτώσεις «βιώσιμων» χρεωστών. Ο φτωχός έχασε το αποκούμπι του Συνεργατισμού τον οποίο αφού πρώτα εισήγαγαν σε καθεστώς εμπορικής τράπεζας, κάτω από την επίβλεψη της Κεντρικής Τράπεζας και της ΕΚΤ, ακολούθως λεηλατήθηκε και ξεπουλήθηκε στα μονοπώλια.

Το σύστημα δημόσιας υγείας της χώρας μας, με αφορμή τη πανδημία φανέρωσε σοβαρές ελλείψεις, τόσο σε κατάλληλο προσωπικό όσο και σε εξοπλισμό. Οι υφιστάμενες κρατικές πολιτικές στήριξης και Πρόνοιας είναι ανεπαρκείς. Υπό τον μανδύα της συρρίκνωσης των δημοσίων οικονομικών, απορρίπτονται ακόμα και οι ελάχιστες πολιτικές αναδιανομής.

Αντίθετα, στο πλαίσιο της συνεχιζόμενης καπιταλιστικής κρίσης η οποία εντάθηκε με το κτύπημα της πανδημίας, συντελείται εκ νέου αναδιανομή του πλούτου με βαριά πλήγματα στην «αγορά εργασίας», στις απολαβές και στα εργασιακά δικαιώματα.

Μια μερίδα εργολάβων αναπτυξιακών έργων καθώς και μεγάλες επιχειρήσεις, περιλαμβανομένου του Τραπεζικού και του τουριστικού τομέα όπως και σε άλλους τομείς της οικονομίας, ενώ είχαν το δικό τους μερίδιο ευθύνης στην οικονομική κρίση, συσσώρευαν για χρόνια εκατομμύρια κερδών.

Οι συνέπειες του εγκλεισμού και η διαχείριση της πανδημίας έχουν ταξικό πρόσημο, ενισχύουν την επισφάλεια, πλήττουν την εργατική τάξη και τα μικρομεσαία στρώματα, ενώ παρέχουν το πρόσχημα για νέες επιθέσεις από την πλουτοκρατία και την κυβέρνηση στα εργατικά δικαιώματα.

Η αύξηση της συνεισφοράς του μεγάλου κεφαλαίου, η οποία είναι απαράδεκτα χαμηλή, χρειάζεται να θεσμοθετηθεί με ένα ειδικό φόρο εκατομμυριούχων και άλλα σχετικά μέτρα.

Πρόκειται για την τάξη που όπως μας υπενθυμίζουν κυβερνητικοί φορείς, η Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΔΝΤ και εγχώριοι οργανισμοί, έφεραν και την «ανάπτυξη» του πλούτου, η οποία κατανέμεται όπως πάντα ανισομερώς ενώ παράγεται από τους μισθωτούς.

Καλούμε τον λαό να υποστηρίξει την άμεση φορολόγηση του πλούτου και των κερδών γιατί αφορά την επιβίωση μιας μεγάλης μερίδας του πληθυσμού.

The post Αίτημα της Κοινωνίας για Φορολόγηση του Πλούτου για τη Δημιουργία Ειδικού Ταμείου Κοινωνικής Στήριξης appeared first on Αγκάρρα.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ traverso antifa ΜΕ ΤΟ ANTIFA LEUKOSIA

Συνέντευξη του antifa λευkoşa στο αθηναϊκό περιοδικό antifa Traverso #5, μάρτης-απρίλης 2021. Μιλούμε με τους/ις συντρόφους/ισσες για τα διαβατήρια, την οικονομική κρίση, τη διαχείριση της πανδημίας, τες διαδηλώσεις των τελευταίων μηνών τζιαι τον νέο γύρο διαπραγματεύσεων για το κυπριακό. «Θα λέγαμε πως η επιτυχία του «Ως Δαμέ» ήταν επιτυχία της δουλειάς του γερο-τυφλοπόντικα, που σκάβει υπόγεια και δεν βλέπει τις

Άλλος ένα γύρος συνομιλιών

 

Αν εβρέθετουν η Καλλιόπη μες στο αεροπλάνον που εστρέφετουν που την Γενεύην, είτε το Ελληνικόν, είτε το Τούρτζ̆ικον, είσ̆αν να τους πει τα ίδια που την άκουσεν ο Ησίοδος να λαλεί τους ματσουκάρηες που αντιπάθαν:

 

« ποιμένες ἄγραυλοι, κάκ᾽ ἐλέγχεα, γαστέρες οἶον» 

 

Μπορεί να παραξενεύκεστε που βάλλω αρχαία μες το κείμενον μου αφού πάντα γράφω διάλεκτον. Είναι που θαρκέστε πους δεν ιξέρετε αρχαία. Μητρική σας γλώσσα όμως εν η Κυπριακή Ελληνική! Άρα ξέρετε χωρίς να το ξέρετε! Κυπριακά τζ̆αι αρχαία ελληνικά το  ίδιον είναι, τζ̆αι θα σας το αποδείξω. Είναι δηλωμένον τζ̆αι που υπουργόν. Όπως εδήλωσεν επισήμως η υπουργάρα της παιδείας, η γλώσσα που μιλούν οι Κυπραίοι έρκεται κατ΄ εύθείας που την αρχαίαν. Τζ̆αι τα ρητοριλλίκκια έχουν βάσην! Οι  άλουτοι τζ̆αι οι αχτένιστοι που διαδηλώννουν «ως δαμέ διχοτόμησην» θα έπρεπεν να γνωρίζουν κατά τον υπουργον ότι έστω τζ̆αι ανορθόγραφα, διαλαλούν στους δρόμους όπως το κόμμαν του: «η Κύπρος είναι Ελληνική». «Ώς δαμέ» τζ̆αι που μόνον του φωνάζει «η Κύπρος είναι Ελληνική». Από την στιγμήν που τζ̆αι το «ως» τζ̆αι το «δαμαί», με άλφα γιώτα βέβαια όπως εν το σωστόν, έρκουνται κατ΄ευθείας που τα αρχαία, επιβεβαιώννει το πολιτικόν φαντασιακόν του υπουργού περί γλώσσης. 

 

Πάμεν λοιπόν.

 

Ποιμένες. Ως δαμέ καταλάβετε: Ματσουκάρηες, βοσ̆σ̆οί, αιγοπροβατοτρόφοι. Ο ποιμήν του ποιμένος. Ο που πάει ομπρός τζ̆αι ακολουθούν κουέλλες τζ̆αι αίγες.

 

Τζ̆αι οι αίγες, όσοι από εσάς ακολουθείτε ποιμένας, από την Θεογονίαν του Ησιόδου φκαίννετε. Η αιξ της αιγός. Τζ̆αι λαλούμεν «υπό την αιγίδαν». Αν μεν ήταν η αιξ η Αμάλθεια, ούτε ποιμένας ήσ̆αν να ’σ̆εί, ούτε ποίμνια να ακολουθούν. Ούτε καν Γριστούς ήταν να ’σ̆ει ούτε Παναΐες, διότι τζ̆αι τζ̆είνοι υστεροφανούσιμοι του Δία είναι. Όσοι αμαθείς δεν το ξέρουν, εν η Αμάλθεια που ήταν η τροφός του Διός. Που το τζ̆έρρατον της έφκαλλεν τζ̆είνον που ετράβαν η ψυσ̆ή του θεουθκιού να τρώει να ως που να γινεί θεός να πα να καθαρίσει τον τζ̆ύρην του τον Κρόνον που έτρωεν τα παιδκιά του τζ̆αι να ποσπάζεται τζ̆αι τζ̆είνος τζ̆αι η Γαία η μάνα του που την πατριαρχίαν. 

 

Η αιξ εν περίτου που το προλεταριάτον. Ότι χρήσιμον έσ̆ει πάνω της, θα του κάμουν χρήσην τζ̆αι οι θεοί τζ̆αι οι αθρώποι. Ακόμα τζ̆αι που ήρτεν η ώρα της Αμάλθειας τζ̆αι εψόφησεν, πριν να την κάμουν τσαμαρέλλαν, εν που την πετσ̆ιάν της που έκαμεν ασπίδαν ο Ζευς, για να λαλούν οι θνητοί μέχρι σήμμερα «υπό την αιγίδαν». Που μιάν αίγαν εκρέμμετουν η τύχη όσων ακολουθήσαμεν, τζ̆αι θεοί τζ̆αι αθρώποι. Αν μεν εβρέθετουν η Αμάλθεια, ο Κρόνος ήσ̆αν να τρώει κόμα τα παιδκιά του πριν να φτάσουν να ζήσουν. Πιλέ μου τωρά, χάρη στην Αμάλθειαν τζ̆αι τον Δίαν, τζ̆αι θνητούς τζ̆αι θεούς, αντίς να μας φάει ο Κρόνος, ο χρόνος που μας τρώει αφήννει μας να ζήσουμεν τζ̆αι μιαν ζωήν να γευτούμεν τες χαρές της.

 

«Ποιμένες άγραυλοι», είπεν η Μούσα που τους επροσφώνησεν. Τζ̆αι αγρός ιξέρετε ίνταν πο νι. Αφούς εν είδος αρχαίων ελληνικών που μιλά η Κύπρος. Ξέρετε τζ̆αι την λέξην αυλή. Άγραυλοι φαίνεται σας παράξενον, αλλά κυπριακή διάλεκτος είναι λοιπόν τζ̆αι τούτη. Τωρά εν πλεονασμός να πεις τζ̆αι ποιμήν τζ̆αι άγραυλος. Ο μακαρίτης ο Μαυράτσας έγραψεν τζ̆αι βιβλίον με παρόμοιον τίτλον. Σε τελευταίαν ανάλυσην, εν που τον τζ̆αιρόν της Καλλιόπης, της Κλειούς, της Ευτέρπης, της Μελπομένης, της Πολυμνούς, που να πεις του άλλου άγραυλε εν τζ̆αι ππέφτεις τζ̆αι πολλά έξω με το να του πεις ματσουκάρη, ξύλον απελέτζ̆ητον, κούζουλε, ανάγωγε. Τζ̆αι όι άγραυλοι να νομίσετε τωρά ότι σας μιλώ για Παφιτούες ή Πιτσιλλούες που συναφέρνω την Κλειούν τζ̆αι την Μελπομένην. Εν για τες Μούσες που μιλώ, 800 γρόνια πριν να φέρει στον κόσμον τον γιον του θεού των Εβραίων η Μαρία. 

 

Των Μουσών δεν εμπορούσεν κανένας να τους γελάσει, με θνητός, με θεός, με ηγήτωρ με τράουλλος που ακολουθεί, όι ήσ̆αν να τους γελάσουν οι πονηροί τσ̆ουπάνηες, τα κακ΄ ελέεγχεα. Που τότες οι άγραυλοι ήταν ποδκιάντραποι, αιδώς αργείοι. Στην ύβριν πρώτοι, ιδίως άμαν πάρει ο νους τους αέραν την ώραν που από ματσουκάρηες βρεθούσιν ποιμένες ένστολοι να ηγούνται κουέλλων τζ̆αι να νέμονται πλούτον, γην τζ̆αι ύδωρ.

 

Τζ̆αι να εγέλαν κανένας γαστέρας οίον της ονειροπαρμένης Ερατούς, μετά την άτην η Καλλιόπη ήσ̆αν να του την φέρει πουπάνω μες το έπος με την νέμεσην τζ̆αι με την τίσην.

 

Κακ΄ελέγχεον σημαίνει κακόν όνειδος. Τζ̆ει που την αντροπήν τους επεήντιζειν η Καλλιόπη όσοι ήταν κοιλιόδουλοι.

 

Οι γαστέρες οίον, που εγεμώσαν δκυό αεροπλάνα, έναν τούρτζ̆ικον τζ̆αι έναν ελληνικόν να πάσιν να φαν τον ούτσ̆ιαλιν τους στας Γενεύας, έμπα τζ̆αι το Λήδρα Ππάλας δεν τους εγέμωννεν την γαστέρα, χαριεντίζουνται διότι στρέφουνται πίσω σε φάσην άτης. Εκόψαν να πάσιν 2500 μίλια μάκρος για να πούσιν έναν τίποτε, να ξοδκιάσουν μιαν φάουσαν ριάλλια του δημοσίου τζ̆αι να απλώσουν σκεμπέν (γαστήρ εν η σκεμπέ, εν την γαστέρα που πονείς άμα σε πιάσιν τα κοψίματα που γαστρεντερίτηδαν). Τζ̆αι το «γαστέρες οίον» κυπριακά ένι. Σατέ σκεμπέν που λαλούμεν. Κοιλιόδουλοι, που δεν τους κανούσιν να φαν οφτόν πλουμίν, να φαν οφτόν περτίτζ̆ιν, να φάσιν άγρην του λαού που τρώσιν οι αρκόντοι, να πκιούν γλυκόποτον κρασίν που πίννουν φουμισμένοι. Θέλουν γαστρονομίαν της Γενεύης τζ̆αι μεζεν των Σεϋχέλλων να γλαρώσουν τα υπογάστρια τους. 

 

Οίον που ακολουθεί το γαστέρες εν το κοινόν σατέ. Σατέ πελλάραν λαλούμεν ή πελλάρα σκέττη. Πελλάραν οίον θα ελαλούσαμεν. Οίον φκάλλει τζ̆αι οιωνός. Οίον με ψιλήν που σημαίνει μόνον, όι με δασείαν που θα εσήμενεν τέθκιοι που είσαστιν. Αλλά όπως τα σύχρονα πληκτρολόγια θέλουν θεούς τζ̆αι δαίμονες γράψουν δασείες τζ̆αι ψηλές, γράφουμεν τα στην κοινήν τζ̆αι πρέπει να τα κάμνουμεν σελίνια τζ̆αι ριάλες να καταλάβει ο άλλος. Οιωνός εν το μοναχικόν σαρκοφάγον πουλλίν που φέρνει τα κακά μαντάτα. Τζ̆αι τούτον που το οίον φκαίννει διότι ζ̆ει μόνον του. Πάσιν μια τζ̆οιλιά σκέττη, γαστέρες οίον, παίζοντας τους χαριεντισμένους να φέρουν λύσην ίμις̆ τζ̆αι προκοπήν στον τόπον τζ̆αι στρέφουνται ψία τζ΄εκούρτισεν τες η Μελπομένη να μας παίζουν τραγωδίαν να πουλήσουν τζ̆αι λλίον μελό. Περικκιάττερσιν βέβαια θα σου πούσιν τα μίντια, να φάσιν τζ̆αι τζ̆είνα το κάτι τις τους που τα μιλλοσφοντζ̆ίσματα. Κακοί οιωνοί είναι, μοναχικά αρπαχτικά μαύρα πουλιά που αμα κράξουν λαλούν την καταστροφήν που έπεται.

 

«Ποιμένες άγραυλοι, κακ΄ελέγχεα, γαστέρες οίον, οιονοί κακοί», θα ήταν μια κυπριακότατη προσφώνηση που θα έκαμνεν με σταράτα λόγια η μούσα που δεν χαρίζει κάστανον. Η Καλλιόπη που άμαν κάμει να μιλήσει με στόμαν θνητού φκάλλει Ομήρου Οδύσσειαν τζ̆αι Θεογονίαν του Ησίοδου. Τζ̆αι αθθυμίζει τζ̆αι σε θνητούς τζ̆αι σε θεούς ότι ύβρις, άτη, νέμεσις τίσις στην ίδιαν σειράν πάσιν πάντα.

 

Να περιμένουμεν μερικούς μήνες, λαλεί ο Γκουτέρες, για το επόμενον ραντεβού. Ας ελπίσουμεν ότι ενώ οι ποιμένες εν ναν πας τ΄αρπουρα της άτης τους, ο ένας να πουντζ̆ιάζει προϊόντα της διαφθοράς, ο άλλος πουλώντας το Βαρώσιν στα σόγια του Έρτογαν, το έσ̆κιν του κόσμου που σιγοβράζει ηφαίστιον θα κρεπάρει τζ̆αι θα τους τα πουκουππίσει ούλλα, να πάρει στα Τάρταρα ποιμένας αγραύλους, κακ΄ελέγχεα, γαστέρες οίον, που την Άγκυραν στην Χώραν, τζ̆αι την ποτζ̆εί του συρματομπλέγματος τζ̆αι την ποδά.

Hediye Yiğiter: Ev içi şiddet yasa önerisini görüşüp yasallaştırın.

Birleşik Kıbrıs Partisi Kadın Meclisi, 25 Kasım 2020 yılında, dönemin Meclis Başkanına iletilen, ev içi şiddet yasa önerisinin ivedilikle görüşülüp yasallaşması çağrısında bulundu.
Yasa önerisinin medeni haline bakılmaksızın, her türlü şiddeti önlemeye yönelik olduğuna vurgu yapan BKP Kadın Meclisi Sözcüsü Hediye Yiğiter, “Kıbrıs’ın kuzeyinde her geçen gün artan ve endişe verici boyutlara ulaşan, ev içi şiddetin önlenmesi ve ortadan kaldırılması için bu yasanın ivedilikle onaylanması şarttır” dedi.
“Ev içi şiddetle mücadelede önemli bir adım olduğuna inandığımız bu yasanın, bir an önce görüşülerek onaylanması talebimizdir” diyen Yiğiter, “Tüm milletvekillerine çağrımız, böylesi önemli ve ivedi bir konuda kararlı davranmalarıdır” dedi.

İzzet İzcan: Statükoyu kimin koruduğu ortaya çıkmıştır.

Birleşik Kıbrıs Partisi Genel Başkanı İzzet İzcan, Cenevre görüşmelerinde Kıbrıs Rum tarafının, Mağusa limanının AB, Maraş ve Ercan Hava Limanının BM gözetiminde açılması teklifinin, Türkiye tarafından ret edilmesinin kabul edilmez olduğunu açıkladı.
“Statükoyu kimin koruduğu açıkça ortaya çıkmıştır” diyen İzzet İzcan, “Kıbrıslı Türklerin çıkarları ile, Ankara’nın hedefleri birbirine zıttır” dedi.
Kıbrıslı Türklerin uyanma vakti gelmiştir.
“Ankara’nın bir tek Kıbrıslı Türk kalmasa bile, Kıbrıs bizim elimizde olmalıdır, bölgedeki askeri ve ekonomik çıkarlarımız bunu gerektiriyor anlayışı, bugünkü trajedinin temel kaynağıdır” diyen BKP Genel Başkanı İzzet İzcan, Kıbrıslı Türklerin uyanma vaktinin geldiğini vurguladı.
Yaşananların garantörlükle ilişkisi olmadığını dile getiren İzcan, “Kıbrıs’ın toprak bütünlüğü, egemenliği ve anayasal düzeni bu şekilde korunamaz” dedi.
Garantörler sorunun parçası olmuştur.
Rusya Federasyonunun zirve sonrası yaptığı “Garantörler sorunun parçası olmuşlardır” açıklamasının tam yerinde olduğunu dile getiren BKP Genel Başkanı İzzet İzcan, “Kıbrıs halkının, birlikte ortak vatan mücadelesi vermesinden başka çıkar yol yoktur” dedi.
“Bu sorun sokakta çözülecektir” diyen İzcan, BKP’nin üstüne düşeni kararlılıkla yapmaya devam edeceğini vurguladı.

Κόκκινη Πρωτομαγιά

Στην ιστορική διαδήλωση της 1^ης του Μάη του 1886 στο Σικάγο για την διεκδίκηση του 8ωρου, έξι (6) εργάτες δολοφονήθηκαν από την αστυνομία και πολλοί τραυματίστηκαν. Άλλοι φυλακίστηκαν για χρόνια. Από αυτούς, τέσσερις (4) καταδικάστηκαν σε απαγχονισμό και εκτελέστηκαν. Στην απολογία του στο δικαστήριο, ο επαναστάτης εργάτης Αύγουστος Σπάϊς ανέφερε, μεταξύ άλλων:

«Κύριοι δικαστές, αν σας περνάει από το μυαλό η ιδέα στα σοβαρά πως με τις κρεμάλες σας μπορείτε να σταματήσετε το κίνημα που εξωθεί εκατομμύρια γονατισμένων από την πίεση εργατών στην εξέγερση, είστε μα την αλήθεια πτωχοί τω πνεύματι».

Σήμερα, 135 χρόνια μετά, οι καπιταλιστές θέλουν να γυρίσουν το ρολόι της ιστορίας δύο αιώνες πίσω. Παίρνουν πίσω μία-μία όλες τις κατακτήσεις που επέβαλε με την ισχύ του το εργατικό κίνημα από την εποχή ακόμα του Σικάγου. Η απουσία του σοσιαλιστικού στρατοπέδου, που τόσο βιάστηκαν να χαιρετήσουν πολλοί, άφησε το αρνητικό του στίγμα στην οπισθοδρόμηση αυτή και επέτεινε τις επιθέσεις στις κατακτήσεις των εργαζομένων.

Οι κυβερνήσεις, σε πλήρη αρμονία με το μεγάλο κεφάλαιο, σφίγγουν ολοένα και περισσότερο τη θηλιά στον λαιμό της εργατικής τάξης, μετατρέποντας εκατομμύρια ανθρώπους σε δούλους στον εργασιακό μεσαίωνα που μας επιβάλλουν.

Η όξυνση της πολύπλευρης καπιταλιστικής κρίσης, ένα χρόνο μετά το ξέσπασμα της πανδημίας που συνεχίζει να σκορπά τον θάνατο, δείχνει τα αδιέξοδα αυτού του συστήματος σε όλο τον κόσμο. Η δημόσια υγεία καταρρέει εξαιτίας των πολιτικών της ΕΕ και των κρατών-μελών, αλλά και σε άλλες περιοχές του κόσμου, την ώρα που οι καθυστερήσεις, οι πόλεμοι μεταξύ εταιριών και οι ανεπάρκειες στα εμβόλια, αποτυπώνουν γλαφυρά πως ένα σημαντικό επίτευγμα της επιστήμης μετατρέπεται σε αντικείμενο ανταγωνισμών και κερδοσκοπίας.   

Μέσα σε όλα αυτά, η εργατική πρωτομαγιά έρχεται να μας θυμίσει ότι δεν είναι μια απλή μέρα μνήμης και τιμής των εργατικών αγώνων και θυσιών, αλλά εφαλτήριο μάχης.

Το εργατικό κίνημα στην Κύπρο, ιστορικά, μαζικοποιήθηκε ιδιαίτερα τη δεκαετία του 1940, περίοδος που αναπτύχθηκαν δικοινοτικοί ταξικοί αγώνες, με αποκορύφωμα τις μεγαλειώδεις απεργίες διαρκείας του 1948, όταν Ε/Κ και Τ/Κ εργάτες ενωμένοι και υπό την καθοδήγηση της αριστεράς, έδωσαν τη μάχη ενάντια σε αποικιοκράτες, απεργοσπάστες και κεφαλαιοκράτες, στις μεγαλύτερες και πιο άγριες απεργίες στην σύγχρονη κυπριακή ιστορία.  

Η σύγχρονη κυπριακή εργασιακή πραγματικότητα είναι δυστυχώς δύσκολη για την εργατική τάξη και όχι μόνο. Η φτωχοποίηση των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων συνεχίζεται. Η διάλυση του κράτους πρόνοιας θεσμοποιείται και επεκτείνεται. Δεκάδες επαγγέλματα μένουν ακατοχύρωτα. Νέες, τάχα ευέλικτες, μορφές απασχόλησης και προσωπικά συμβόλαια τείνουν να γίνουν πλέον ο κανόνας, αφήνοντας τον εργαζόμενο έρμαιο στις ορέξεις του κεφαλαίου και στις οποίες πρωταγωνιστεί το κράτος ως εργοδότης. Οι άθλιες συνθήκες εργασίας, ειδικά σε ορισμένα επαγγέλματα και κλάδους, προκαλούν πρωτοφανή αύξηση των θανάτων στους χώρους δουλειάς τα τελευταία χρόνια. όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο βέβαια.

Η κυβέρνηση Αναστασιάδη, σε πλήρη συνεννόηση με τους τραπεζίτες και το κεφάλαιο, με πρόσχημα και την πανδημία, όπως πριν την οικονομική κρίση, εφαρμόζει πολιτική σκληρής λιτότητας που βάζει στο στόχαστρο όλα τα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα. Μειώσεις στους μισθούς (ακόμα και τον κατώτατο) και τις συντάξεις, περικοπές, απολύσεις, ιδιωτικοποιήσεις, διάλυση συλλογικών συμβάσεων, κατάργηση της αργίας της Κυριακής, αφαίμαξη του ταμείου κοινωνικών ασφαλίσεων, εκποιήσεις σπιτιών, αύξηση του ορίου αφυπηρέτησης και γενικότερα μια πολιτική υπερεκμετάλλευσης που οδηγεί στη φτωχοποίηση των λαϊκών μαζών και την εξαθλίωση ενός τμήματος της κυπριακής κοινωνίας.

Σήμερα, μόνο ένα δικοινοτικό κίνημα με ταξικό χαρακτήρα και ουσιαστικό πολιτικό περιεχόμενο, μπορεί να πιάσει το νήμα των ιστορικών εργατικών αγώνων και να δώσει προοπτική στον αγώνα ενάντια στην διχοτόμηση και τον εθνικισμό και τους ιμπεριαλιστές που μας κρατούν χωριστά, στον αγώνα για προστασία και επέκταση των εργατικών κεκτημένων και την πραγματική χειραφέτηση της εργατικής τάξης.

Η πρόσφατη εμπειρία εργατικών και κοινωνικών αγώνων στην Κύπρο μας δείχνει ότι μπορούν να είναι ανατρεπτικοί, όταν υπάρχει συντονισμός και αλληλεγγύη, όπως στις απεργίες των εργαζομένων στην εκπαίδευση. Παράλληλα, ο γενικότερος ξεσηκωμός που προκάλεσαν οι κινητοποιήσεις το τελευταίο διάστημα ενάντια στην κυβερνητικό αυταρχισμό και την καταστολή, μπορεί να έχει συνέχεια και προοπτική μέσω της σύνδεσης με τις εργατικές διεκδικήσεις και τη μάχη για την ανασυγκρότηση του ταξικού κινήματος.

Παρακαταθήκη του Σικάγο και του 1948, να αμφισβητήσουμε και να πολεμήσουμε το βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα που μας σκοτώνει τα όνειρα, να παλέψουμε για μια άλλη κοινωνία, όπου ο πλούτος θα ανήκει σε αυτούς που τον παράγουν, για ένα κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση.

1 Mayıs Mesajı.

Birleşik Kıbrıs Partisi Genel Başkanı İzzet İzcan yayımladığı mesajda, işçi ve emekçilerin birlik, mücadele ve dayanışma günü 1 Mayıs’ı kutladı.
“ Bütün dünyayı etkisi altına alan Covid-19 salgınının yaşandığı dünyada 1 Mayıs’ın, işçi sınıfının her türlü sömürüye, baskıya karşı direniş ve mücadelesini simgelediği akıllarımızdadır” diyen İzcan, sınıfsız, savaşsız, sömürüsüz bir dünya için mücadelenin devam ettiğini vurguladı.
İzcan, “İçinden geçtiğimiz süreçte toplum sağlığını korumak için tüm imkansızlıklara rağmen canla başla çalışan tüm sağlık emekçilerine teşekkürü bir borç biliriz” diyerek, Emperyalist kapitalizmin her türlü saldırısına karşı direnen, tüm dünya işçi sınıfını ve tüm ezilen halkların şanlı mücadelesini selamladıklarını, uluslararası işçi sınıfı ve ezilen halklar ile dayanışma içerisinde olduklarını vurguladı.
İşçi ve emekçilerin hakları, Kıbrıs’ta barış ve sosyalizm için canlarını feda eden İşçi sınıfı önderlerini saygı ile andıklarını belirten İzzet İzcan, “Derviş Ali Kavazoğlu, Kostas Mişaulis, Fazıl Önder ve daha nice işçi sınıfı öncüsü yoldaşımızı katledenler mücadelemizi geriletmeyi başaramamışladır. Mücadelemiz güçlenerek devam etmektedir” dedi.
“Yurdumuzun bütünlüğünü sağlayıp, tüm Kıbrıslıların insan haklarına saygılı, birlikte özgürce yaşayacağı günlere ulaşmak ve sosyalizm bayrağını açmak temel amacımızdır” diyen BKP Genel Başkanı İzzet İzcan “İlhak siyasetine karşı mücadele etmek boynumuzun borcudur, Yaşasın 1 MAYIS! Yaşasın Kıbrıslı Türk ve Kıbrıslı Rumların Ortak Vatan yaratma mücadelesi! Yaşasın Kıbrıs İşçi Sınıfının Birliği! Yaşasın Sosyalizm!” dedi.

BKP MYK: AKP’nin hazırladığı KKTC’nin tanınmasını talep eden öneri paketi görüşme sürecini havaya uçurdu.

BKP Merkez Yürütme Kurulu, BM Genel Sekreteri Antonio Guterres’in, Cenevre zirvesi sonucunda, tarafların resmi müzakerelere başlaması yönünde yeterli zemin bulamadıklarını açıklamasını esefle karşıladıklarını açıkladı.
“Türkiye’deki AKP hükümeti tarafından hazırlanan 6 maddelik öneri paketinin ilk maddesi süreci havaya uçurmuştur” diyen BKP Merkez Yürütme Kurulu, “Müzakerelerin başlaması için Güvenlik konseyinden, KKTC’nin egemen bir devlet olarak tanınmasını talep etmek, süreci dinamitlemektir” dedi.
Ersin Tatar Ankara’nın papağanıdır.
Sunulan 6 maddelik önerilerin ne Mecliste, ne de Kıbrıs Türk siyasetinde tartışılmadığını, Cenevre’ye taşınan muhalefetin süs bitkisi haline getirildiğini dile getiren BKP Merkez Yürütme Kurulu, Ersin Tatar’ın tam da söylenildiği gibi Ankara’nın papağanı olduğunu vurguladı.
“Yaşananlar ilhak siyasetinin devamıdır” denilen BKP Merkez Yürütme Kurulu açıklamasında, “Görüşlerimizi kayıt altına aldırdık” gibi saçma sapan açıklamalarla Kıbrıs Türk toplumunun kandırılmasına izin vermeyeceklerini açıkladı.
“Kıbrıs Türk toplumunun iradesini yok sayan, Güvenlik Konseyinden kararlarını değiştirmesini talep eden ve federal çözümü görüşmeyi ret eden bu zihniyet, barışa değil savaşa hizmet eder” diyen BKP Merkez Yürütme Kurulu, tüm federalistleri bir araya gelip, ayrılıkçı rejimi ret etmeye ve Birleşik Federal Kıbrıs için kararlılıkla mücadele etmeye çağırdı.

İzzet İzcan: Devlet Bahçeli’nin, Mustafa Akıncı’yı hedef alan küfür dolu sözlerini kınıyoruz.

Birleşik Kıbrıs Partisi Genel Başkanı İzzet İzcan, Devlet Bahçeli’nin, Mustafa Akıncı’yı hedef alan küfür dolu sözlerini kınadıklarını açıkladı.
“Türkiye’de siyaset sürdüren bir partinin Genel Başkanı, Kıbrıs Türk insanına ve onun Cumhurbaşkanlığı görevine getirdiği Mustafa Akıncı’ya,ağıza alınmayacak küfürlerle saldırması kabul edilmez” diyen İzzet İzcan, yapılan küfür dolu açıklamaları, aynen kendisine iade ettiklerini belirtti.
Kıbrıs’ın tüm Kıbrıslıların ana yurdu olduğunu dile getiren BKP Genel Başkanı İzzet İzcan, “Dün Anayasa Mahkemesi Başkanına, bugün Sn: Akıncı’ya, yarınsa başka bir yöneticimize saldırarak verilmek istenen mesaj, buraların kendilerine ait olduğudur ve her istediklerini yapabilecekleri imajıdır” dedi.
Devlet Bahçeli istenmeyen kişi ilan edilip, ülkemize girişi yasaklanmalıdır.
BKP Genel Başkanı İzzet İzcan, UBP-DP-YDP hükümetine çağrıda bulunarak, Devlet Bahçeli’nin istenmeyen kişi ilan edilmesi ve ülkemize girişinin yasaklanmasını talep etti.

Ποδόσφαιρο: εμπορικό προϊόν ή λαϊκό αγαθό;

Το λαοφιλέστερο άθλημα στην Κύπρο αλλά και σε όλο τον κόσμο στις μέρες μας αποτελεί μια βιομηχανία δισεκατομμυρίων. Η πλήρης εμπορευματοποίηση του και η εκμετάλλευση που υπέστη στα χέρια του κεφαλαίου το καθιστούν ένα από τα πιο μεγάλα κεφάλαια/επιχειρήσεις στον κόσμο. Παρόλα αυτά, διάφορα στοιχεία που παρατηρούνται στις διάφορες του εκφάνσεις και σε διαφορετικά πεδία αποδεικνύουν ότι η λαϊκότητα του αθλήματος δεν έχει ακόμα πεθάνει.
Με αφορμή τις πρόσφατες εξελίξεις στο χώρο του ποδοσφαίρου και την πρόθεση 12 ποδοσφαιρικών ομάδων να αποσχιστούν και να δημιουργήσουν την #EuropeanSuperLeague επικαιροποιώντας με τον πλέον επίσημο τρόπο τις ανισότητες στο χώρο του ποδοσφαίρου, το Πολιτιστικό Ίδρυμα 1948 διοργανώνει συζήτηση με θέμα την εμπορευματοποίηση του ποδοσφαίρου και την λαϊκότητα του που ακόμα είναι ζωντανή.
Συζητάμε με τους Αδάμο Ευσταθίου (Ομόνοια 29Μ), Γιώργο Γρηγορίου ( ΣΥ.ΦΙ Red Rebels Νέα Σαλαμίνας Αμμοχώστου.) και Αντώνη Γκιόκα (Δημοσιογράφο). Συντονίζει ο Ηλίας Κάνια (μέλος ΔΣ Πολιτιστικού Ιδρύματος 1948).
Η συζήτηση θα είναι ζωντανή για το κοινό και θα προβάλλεται από την επίσημη σελίδα μας στο facebook. Το κοινό θα μπορεί κατα την διάρκεια να μοιραστεί σκέψεις και προβληματισμούς αλλά και ερωτήσεις προς τους καλεσμένους.

BKP: Kıbrıs’ta federal çözümü talep ediyoruz.

Birleşik Kıbrıs Partisi Merkez Yürütme Kurulu, bugün Cenevre’de başlayan Kıbrıs zirvesine başarılar diledi.
Kıbrıs halkının sokaklara inerek federal çözüm talebini ortaya koyduğunu, Kıbrıs’ta ortak bir gelecek istediğini ve “Bölünme buraya kadar” diyerek iradesini tüm dünyaya duyurduğunu dile getiren BKP Merkez Yürütme Kurulu, tarafları bu iradeye saygılı olmaya çağırdı.
Görüşme zemininin, BM Güvenlik Konseyi kararları ve Guterres Belgesi olduğunun altını çizen BKP Merkez Yürütme Kurulu, “Bunun dışında arayışlara gitmek, çözüm istememekle eş anlamlıdır” dedi.
BKP, BM zemininde görüşme sürecinin devam etmesi gerektiğine inanmaktadır, denilen açıklamada, “Kıbrıs’ın tüm Kıbrıslıların ortak yurdu olduğunun hatırdan çıkarılmaması gerektiğini hatırlatmakta yarar görür” dedi.
BKP Merkez Yürütme Kurulu, çözümsüzlüğün Kıbrıs için felaket olacağını, Kıbrıs Türk toplumunun varlığının tehlikeye soktuğunu belirterek, ilhak siyasetinin asla kabul edilmez olduğunu vurguladı.
Gelinen aşamada, ortada ilhak veya federasyon seçeneği kaldığını dile getiren BKP Merkez yürütme Kurulu, barış, sevgi ve kardeşlik yolunda kararlılıkla mücadele etmeye devam edeceklerini belirtti.

2018 ΚΑΙ 2021: ΟΙ ΠΟΛΥΠΛΗΘΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΤΙΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ ΔΕΚΑΕΤΙΩΝ

Συνέντευξη του Γιάννου Σωκράτους, πρώην Προέδρου ΟΕΛΜΕΚ και υποψήφιου ΑΚΕΛ στις βουλευτικές 2021, στους Αλμπέρτο Φλωρεντίν και Μάρκο Οικονόμου[i] Είσαι υποψήφιος στις επικείμενες εκλογές του Μαΐου. Τι είναι αυτό που σε έκανε να διεκδικήσεις τη βουλευτική έδρα; Απαντώ ευθέως: Η διάθεση που πρέπει να χαρακτηρίζει κάθε ενεργό πολίτη για προσφορά. Κι αυτό δεν είναι ένα […]

1 MAYIS 2021: “Ultra Zenginler de Bedel Ödesin”

Baraka Kültür Merkezi ve Bağımsızlık Yolu’nun organize ettiği, Kadın Eğitimi Kolektifi’nin de destek belirttiği 1 Mayıs yürüyüş ve etkinliği “Ultra Zenginler de Bedel Ödesin” çağrısıyla gerçekleştirildi. Saat 17.00’de Hastane çemberinde toplanan eylemciler buradan Göçmenköy Çocuk Parkı’na yürüyüş düzenledi. Yürüyüş ve etkinlikte zenginlerden Servet Vergisi alınması, asgari ücretin en düşük kamu maaşına endekslenmesi, sendikasız çalıştırılmanın yasaklanması talepleri dile getirilerek çeşitli sloganlar atıldı. Yürüyüşün ardından Göçmenköy Çocuk Parkı’nda düzenlenen etkinlikle şiirler okunup Sol Anahtarı konseri gerçekleştirildi. Baraka Kültür Merkezi, yine 1 mayıs günü sabahı bazı sendika, dernek ve partilerin organize ettiği, Sarayönü’nde gerçekleştirilen 1 Mayıs mitingine de katılım gösterdi.

1Η Μαίου, η μέρα της Εργατιάς

Μέρα τιμής για τους πρωτοπόρους του Σικάγο, αλλά και τιμής στον κάθε ανώνυμο αγωνιστή της εργατικής τάξης που σήκωσε ανάστημα, που πλήρωσε με αίμα, με φυλακίσεις, με διωγμούς, με στερήσεις, που πίστεψε στη δύναμη της οργανωμένης πάλης και συγκρούστηκε μετωπικά με τους εκμεταλλευτές του.

Η φετινή Πρωτομαγιά θα είναι για δευτερη χρονιά αλλιώς. Η πανδημία δημιουργεί νέα δεδομένα και εδραιώνει δυστυχώς τις ήττες της εργατικής τάξης που προηγήθηκαν.

Είναι χρέος μας να τιμήσουμε την 1^η του Μάη, να τιμήσουμε τους αγώνες της εργατικής τάξης μέσα από ένα ειλικρινή απολογισμό για το σήμερα, για την ευθύνη που έχουμε για όσα χάθηκαν, να αναλογιστούμε τους αγώνες που δώσαμε, αλλά κυρίως όσους δεν δώσαμε. Μια ευκαιρία να δούμε έστω και σήμερα, την πραγματικότητα με ταξικά γυαλιά και αφού την αναγνωρίσουμε να χαράξουμε το δρόμο της ρήξης και της ανατροπής.

Οι εργαζόμενοι μέσα σε 10 χρόνια έχασαν κεκτημένα δεκαετιών, που κερδήθηκαν με αίμα. Χάθηκαν αναίμακτα χωρίς καμιά ουσιαστική προάσπιση τους. Όσα μας κληροδότησαν οι βετεράνοι μας τα χαρίσαμε άνευ μάχης.

Το 8ωρο, που ήταν η μεγαλύτερη κατάκτηση του εργατικού κινήματος καταργείται πρακτικά με τα προσωπικά συμβόλαια που αντικαθιστούν σταθερά τις συλλογικές συμβάσεις. Η υπερωρία μετατράπηκε σε επίδομα, σε «ελεύθερο χρόνο έναντι υπερωριών», το 1-1.50 ή το 1-2 έγινε 1-1 στην καλύτερη περίπτωση. Στη χειρότερη έγινε απλήρωτη επέκταση ωραρίου.

8 ώρες εργασία, 8 ώρες ύπνο, και 8 ώρες ξεκούραση, αυτό το σύνθημα – αίτημα που σφραγίστηκε με αίμα και το έχει καταγράψει η ιστορία με τα πιο λαμπρά γράμματα, σήμερα που αμφισβητείται με τη συνεχιζόμενη παραβίαση του, γίνεται σύγχρονο αίτημα.

Πρέπει, το οφείλουμε στη συνείδηση μας, στα παιδιά μας, στους βετεράνους μας να μετατρέψουμε τον μοναχικό αγώνα επιβίωσης που δίνει μεγάλη μάζα της εργατικής τάξης σε συλλογική πάλη διεκδίκησης.

Όσο το οικονομικό σύστημα διατηρεί το διαχωρισμό των ανθρώπων σε εργοδότες και εργάτες, η ταξική διαμάχη είναι επιβεβλημένη και κανένας εφησυχασμός δεν συγχωρείται. Μέσα στη ταξική διαπάλη, η εργατική ειρήνη που έγινε στόχος και σημαία τάχα υπευθυνότητας, δεν μπορεί να υπάρξει αν δεν κερδίσει πρώτα τον σεβασμό ο ισχυρός. Εκεί και όπου δίδεται οργανωμένα και αποφασιστικά η ταξική πάλη, κερδισμένη είναι πάντα η εργατική τάξη. Εκεί και όπου απουσιάζει η οργάνωση, η αποφασιστικότητα για σύγκρουση ή και η σύγκρουση, νομοτελειακά μεταφράζεται σε ήττα των εργαζομένων.

Η εργατική τάξη μόνο ένα όπλο έχει. Κανένα άλλο! Τη ταξική οργάνωση της! Χωρίς οργάνωση και σωστή καθοδήγηση γίνεται έρμαιο στις ορέξεις του κάθε εργοδότη.

Η οικονομική κρίση και η πανδημία έδειξε πως λείπει το κυριότερο συστατικό της ταξικής οργάνωσης. Λείπει η ετοιμότητα για σύγκρουση. Λείπει η πίστη στη δύναμη που έχει στα χέρια της η εργατική τάξη. Δυστυχώς λείπει η καθοδήγηση που θα δώσει το έναυσμα για μαζικούς αγώνες. Η προάσπιση της εργατικής τάξης μπαίνει στη ζυγαριά και χάνει στο όνομα του «ευ επιχειρείν».

Ο μισθός ξαναέγινε μεροκάματο με όλη την επισφάλεια που κρύβει η λέξη. Μια ανασφάλεια που μετατρέπει τον εργαζόμενο σε αναλώσιμο προϊόν, θύμα άγριας εκμετάλλευσης του κάθε εργοδότη που τον ξεζουμίζει σε φάρμες, χωράφια, ξενοδοχεία, μαγαζιά, εργοτάξια, εργοστάσια και γραφεία.

Το ίδιο το Κράτος έχει μετατραπεί σε ένα στυγνό εργοδότη, σε έναν ακόμα νόμιμο εκμεταλλευτή.

«Αγορά υπηρεσιών το ονόμασαν. Εργαζόμενοι που η Κυβέρνηση αρνείται να τους αναγνωρίσει το εργασιακό καθεστώς τους και τους υποχρεώνει να δηλωθούν σαν αυτοεργοδοτούμενοι για να προχωρήσει η πρόσληψη τους. Ανοργάνωτοι, χωρίς δικαιώματά, και με υποχρέωση να πληρώνουν το 20%+ του μισθού τους σε εισφορές. Εργαζόμενοι που προσλαμβάνονται με προσωπικά συμβόλαια που έχουν σαν όρο να δηλωθούν «αυτοεργοδοτούμενοι», στερώντας τους ακόμα και το δικαίωμα σε επίδομα ανεργίας μετά την λήξη της «αγοράς υπηρεσιών» τους.

Η παρανομία του κράτους νομιμοποίηται με την ανοχή όλων. Το Υπουργείο Εργασίας, Πολιτικά κόμματα και συνδικαλιστικές οργανώσεις αποδέχονται τις νέες συνθήκες και αρκούνται στην απλή επισήμανση του φαινομένου.

Στον ιδιωτικό τομέα η κατάσταση είναι ακόμα πιο τραγική. Η ελεύθερη διακίνηση του εργατικού δυναμικού, ο ανταγωνισμός για μια θέση εργασίας, η ανάγκη για επιβίωση, σε συνδυασμό με την αντικατάσταση των συλλογικών συμβάσεων με προσωπικά συμβόλαια οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε μείωση του δικού τους εργατικού κόστους και αύξηση των κερδών τους ενώ οι μισθοί συρρικνώνονται και οι όροι απασχόλησης γίνονται όλο και πιο απάνθρωποι.

Η αδυναμία του συνδικαλιστικού κινήματος αλλά και των κομμάτων να προστατεύσουν είτε νομοθετικά είτε συνδικαλιστικά τα εργασιακά δικαιώματα και κεκτημένα οδηγούν στην σταδιακή απαξίωση και στην αμφισβήτηση του ρόλου τους.

Η αγριότητα της επίθεσης που δέχεται η εργατική τάξη εντείνεται όσο δεν γίνεται μια μετωπική αντεπίθεση. Οι λαϊκές κατακτήσεις χάνονται η μία πίσω από την άλλη χωρίς αντίσταση, χωρίς κοινωνικά αιτήματα οργανωμένα και συγκροτημένα, χωρίς διεκδικήσεις, χωρίς καλέσματα για παναπεργίες.

Οι ανοργάνωτοι παραμένουν μόνοι τους χωρίς σοβαρή προσπάθεια οργάνωσης τους. Μεγαθήρια της Οικονομίας απαγορεύουν το δικαίωμα της συνδικαλιστικής οργάνωσης στους εργαζόμενους τους χωρίς ποτέ να τους κλείσουμε έστω για μια μέρα. Χωρίς να καταφέρουμε να προασπιστούμε το συνταγματικό δικαίωμα του κάθε εργαζομένου να οργανωθεί συνδικαλιστικά.

Οι Υπεραγορές που είδαν τα κέρδη τους να υπερδιπλασιάζονται αφέθηκαν να λειτουργούν όποτε και όπως θέλουν με κυβερνητικά διατάγματα. Ηττηθήκαμε και αφήσαμε τους εργαζόμενους απροστάτευτους χωρίς καν ρύθμιση των όρων απασχόλησης τους, χωρίς συλλογικές συμβάσεις.

Στο γεωργοκτηνοτροφικό τομέα η εκμετάλλευση των ξένων εργατών έχει εξελιχθεί σε σύγχρονο σκλαβοπάζαρο. Οργανωμένοι μεν ανοχύρωτοι δε. Με την υπογραφή όλων των συνδικαλιστικών οργανώσεων νομιμοποιήθηκε ο μισθός των 485 ευρώ πλην εισφορών. Διαμένουν σε τρώγλες, ζουν σε τριτοκοσμικές συνθήκες, χωρίς το δικαίωμα να αλλάξουν εργοδότη και χωρίς καμία επιθεώρηση των απάνθρωπων συνθηκών εργασίας και διαβίωσης τους.

Ενώ δίνεται απλόχερα στήριξη στο μεγάλο κεφάλαιο με κρατικές χορηγήσεις, διαγραφές δανείων, φοροαπαλλαγές και ελαφρύνσεις, οι εργαζόμενοι αναμένουν στήριξη αφού στηριχθεί ο κάθε κεφαλαιοκράτης, χωρίς να μας εξοργίζει καν το θράσος, αφού μετατράπηκε σε νέα κανονικότητα, τα κέρδη να είναι ιδιωτικά ενώ οι ζημίες δημόσιες.

Πρόσφατα είδαμε πολιτικό αρχηγό να ζητά να δοθεί πλουσιοπάροχη στήριξη στους ξενοδόχους με μοναδικό αίτημα την μη απόλυση εργαζομένων, θεωρωντας το απόλυτα φυσιολογικό. Για την αυτονόητη υποχρέωση για τήρηση των συλλογικών συμβάσεων ακούσαμε, χωρίς έστω τη προϋπόθεση για ύπαρξη συλλογικής σύμβασης, όταν ο κλάδος μαστίζεται από την άρνηση μεγάλων ξενοδοχειακών μονάδων να δεχθούν συντεχνίες στο χώρο τους.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες τιμούμε σήμερα την Πρωτομαγιά του 2021, έγκλειστοι και ηττημένοι. Το ελάχιστο που οφείλουμε σήμερα είναι να δούμε την αλήθεια κατάματα

Έχουμε χρέος να θυμόμαστε και να τιμούμε τους πρωτεργάτες του Σικάγο, αλλά το μεγαλύτερο χρέος μας είναι να τιμήσουμε τους αγώνες των βετεράνων μας ανατρέποντας αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα. Να κερδίσουμε πίσω τη χαμένη μας αξιοπρέπεια.

• Μνήμες γελοιότητας – αθθυμάστε την ψευτομαγκιά «θα δημοσιεύσουμε τα πρακτικά»; Τα ίδια ξανα τωρά που τους εξευτελίζει ο Τσαβούσογλου..

• Μνήμες γελοιότητας – αθθυμάστε την ψευτομαγκιά «θα δημοσιεύσουμε τα πρακτικά»; Τα ίδια ξανα τωρά που τους εξευτελίζει ο Τσαβούσογλου..

Τότε, την περίοδο του Κραν Μοντανά, το εσωτερικό σύστημα ελεγχου/λογοκρισίας/μετατοπισης [με παραδειγματα όπως τους «Αχ Μουσταφά»/Κασκάνη, τους «ηγέτες» που «κάνουν τσεκ ματ»/Διονυσίου-Τζίβας, τζαι τα υπόλοιπα αναλογα των αλλων καθεστωτικών ΜΜΕ] προσπαθούσε να συγκαλύψει τζαι να λογοκρίνει ότι όλοι οι εξωτερικοι παρατηρητές είχαν δει τζαι καταγράψει - την ευθύνη, δηλαδη, του Αναστασιάδη. Ηταν τοτε που ακουστηκε για πρωτη φορα το βορειοι τζαι νοτιοι Κυπριοι αλλα ο Φουρλας εισιεν κλειστα τα αυτια το καημενουλικο, τζαι η Θεοχαρους ηταν ακομα στην κωμικη περιοδο του να αυτό-πυρποληθει. Σε μια φάση, τοτε, όταν τζαι η εσωτερική αμφισβήτηση άρχισε να διογκώνεται, με παραπομπές τζαι του Άϊντε, αρκεψαν, οι επισημοι [όχι απλα τα φερεφωνα στα ΜΜΕ] του καθεστώτος, να απειλούν ότι θα «δημοσιοποιούσαν ..πρακτικά..»

Φυσικά δεν το έκαμαν. Ήταν η συνηθισμένη ψευτομαγκιά για να ρίξουν σκόνη στα μάθκια τζαι σανό για τα πρόβατα που τους πίστευαν ακόμα. Διότι η πραγματικότητα είχε αρχίσει από τότε να φαίνεται – ότι ο Αναστασιάδης με την συμπεριφορά του έδωσε το «ελεύθερο» στο τουρκικό ναυτικό να κάμνει ότι θέλει γύρω από την Κύπρο...Τζαι ετσι σε δοσεις μετα παραδεχτηκαν ότι ο Ανασταισαδης μιλουσε για «δυο κρατη», ο ιδιος αναφερτηκε σε βορεια θαλασσα – αλλα μετα ετρεχε το επιτελειο να τα συγκαλυψει..Περασαμεν από την φουσκα του «Νικ-αρος» στην μιζερια του «Μα εγω εν τζαι...»..:)

Τζήνη την ψευτομαγκιά των «πρακτικών» θύμισε προσφατα η αντίδραση των κωμικών φιγούρων του καθεστώτος, όταν ανακοινώθηκε ότι η Τουρκία είχε καταθέσει πρακτικά συνομιλιών με Αναστασιάδη.. Στην αρχή είπαν ότι είχαν τζαι τούτοι πρακτικά, ύστερα αρκέψαν να τα μασούν... Υγείαν.. :)

Όποιος τους πιστεύκει – τζαι τούτους τζαι τα δημοσιογραφικά τους φερέφωνα, καλά να πάθει..:)

Όταν η εθνικοφροσύνη τρέμει την Τέχνη: Οι σύνδεσμοι «αγωνιστών» [τζαι των της ΕΟΚΑ Β συμπεριλαμβανομένων] πανικοβλήθηκαν από ένα θεατρικό ?

• Μέρος των απολαύσεων της Αντίστασης. Όταν η εθνικοφροσύνη τρέμει την Τέχνη: Οι σύνδεσμοι «αγωνιστών» [τζαι των της ΕΟΚΑ Β συμπεριλαμβανομένων] πανικοβλήθηκαν από ένα θεατρικό για την αισχρότητα των μασκοφόρων των Παπαφώτη-Γρίβα το 1958...

Φαίνεται ότι μερικοί ανθρωποι κουβαλούν μια εσωτερική νεύρωση, που γίνεται ανεξέλεγκτη [ενδεχομένως όταν η πραγματικότητα θυμίζει την αιτία της ενοχής τους – τζαι την αναπόφευκτη αλήθκεια] τζαι οδηγά τους σε ένα παρατεταμένο ντελίριο που αποκαλύπτει ακόμα πιο έντονα την ενοχή τους..

Οι «σύνδεσμοι αγωνιστών» μπλα μπλα [διότι έχουμε διάφορες παραλλαγές «Συλληφθέντες» και μη... όπως «κουτσουφλήσαντες» και μη κοκ – διότι μερικοί φαινεται να θέλουν καρέκλες στο όνομα κάποιων νεκρών. :)] έβγαλαν ανακοίνωση ενάντια σε ένα θέατρικο [το «1958» από το θεατρο «Αντιλογος»] που καταγράφει τις δολοφονίες αριστερών από μασκοφόρους της ΕΟΚΑ..

Η ανακοίνωση αξίζει να σχολιαστεί σε 3 επίπεδα:

Κατά αρχήν φαίνεται εμφανώς να φοβούνται την τέχνη, το θέατρο, το οποίο είναι πάρα πολλά καλό. Αυτό μάλλον σημαίνει ότι η Τέχνη αρχίζει να αγγίζει, παρά την πανδημία κοκ, την καθημερινότητα, με ένα τρόπο που κάμνει τους ένοχους να παραμιλούν... Η Τέχνη σαν φορέας αληθκειας. Τούτο εν το δεύτερο θέατρο που φαίνεται να λειτουργά καταλυτικά τούτην την περίοδο – το πρώτο ειναι το «out of necessity»  για την κυπριακή ταυτότητα που συγκίνησε, αγγίζοντας ένα βαθύ νεύρο...

Τώρα είναι οι δολοφονίες της ΕΟΚΑ..Η ένοχη συνείδηση μιας περιόδου...

Σε ένα δεύτερο επίπεδο, θα μπορούσε να πει κάποιος ότι το θέατρο για το έγκλημα, αποκάλυψε τον αυταρχισμό των συνδέσμων. Όπως τζαι ο Προδρόμου, ο οποίος συμπεριφέρεται σαν υποτακτικός του αρχιεπίσκοπου [τζαι ο καημένος είσιεν φαντασιώσεις «διανοούμενου εαυτού» υπηρετώντας τον σενιορ τρακτορ] προσπαθεί να τα βάλει με το έργο του Γαβριήλ, έτσι τζαι οι σύνδεσμοι φωνάζουν οι καημένοι προσπαθώντας να τα βάλουν με την καλλιτεχνική καταγραφή της ιστορικής αλήθειας.

Γιατι φωνάζουν οι σύνδεσμοι, αφού με μαθηματική ακρίβεια η υστερία τους απλά θα μετατρέψει το έργο σε ιστορικό θεατρικό, όπως τζαι οι επιθέσεις ενάντια στον Γαβριηλ μετέτρεψαν τα έργα του σε ιστορικές καταγραφές της περιόδου; Γιατι δεν ξέρουν τι άλλο να κάμουν. Παραμιλούν ουσιαστικά όπως κάποιος που βλέπει μιαν αλήθεια και δεν ξέρει πώς να την λογοκρίνει.  Καποτε απειλούσαν, κάποτε οι μασκοφόροι έβαζαν προειδοποιητικές βόμβες. Τωρα όμως παραμιλούν γιατί ξέρουν στο βάθος ότι είναι ένα χαμένο παιχνίδι για αυτούς. Τζαι οι πιο νουσιμοι ίσως να τους είχαν πει να απολογηθούν όταν άνοιξε το θέμα επι προεδρίας Χριστόφια. Έχασαν τζαι την τελευταία ευκαιρία. Τωρα πια ποιος να πιστέψει τα αστεία επιχειρήματα – μπροστά στο όγκο των μαρτυριών τζαι των τεκμηρίων [μαρτυρίες από αυτόπτες, ντοκουμέντα τζαι από κείμενα του ίδιου του Γρίβα];  Ποιός/α τολμά να αναμετρηθεί με το πτώμα του ανυπότακτου προλετάριου που λιθοβόλησαν οι τραμπούκοι της εθνικοφροσύνης στην αυλή της εκκλησίας του Λευκονοικου; Οι καημένοι των συνδέσμων μπορεί να μην το ξέρουν καν αλλα η ιστορία του Μενοικου είναι μια από τις πιο καταγραμμένες ιστορίες την κυπριακή λογοτεχνία. Πώς να λογοκρίνετε το «Αουτο ντα φε» του Πιεριδη; Χάσατε δεκαετίες...

Η ιστορική πραγματικότητα είναι καταγραμμένη τζαι οι «σύνδεσμοι» δεν απασχολούν κανένα διότι απλώς ζητούν λογοκρισία αντί να τολμήσουν να δουν την πραγματικότητα τζαι τα τεκμήρια.  Εμείναν να παραμιλούν μόνοι τους για την ενοχή τους..

Το οποίο μας φέρνει τζαι στο τρίτο, το πιο ελπιδοφόρο, επίπεδο – το Ιστορικό. Ρητορικά έσιει κανείς την αίσθηση ότι οι σύνδεσμοι που λειτούργησαν ντε φακτο για να ξεπλύνουν την ΕΟΚΑ β τζαι τα εγκλήματά της, αυτήν την φορά, έστω τζαι αν αναμασούσαν κλισέ αυταρχισμού, φαίνονταν να εκλιπαρούν με κάποιο τρόπο – το ΑΚΕΛ ας πούμε- να σταματήσει την παράσταση της αλήθειας. Ακόμα πιο κωμικό οι τραμπούκοι που κάποτε απειλούσαν, τωρα προσπαθούν να το παίξουν τζαι ..θύματα...Κατάντησαν να προσπαθούν να πουν ότι ένα κοριτσάκι 12 χρονών που το πυροβολήσαν εν ψυχρω οι μασκοφόροι θα αφαιρούσε την μάσκα από ένα από αυτούς. Η 12χρονη θα έφτανε στο ύψος ενός ενήλικα τζαι θα τον υποχρέωνε να αφαιρέσει την μάσκα. πόσο πιο γελοίοι μπορούν να γίνουν;. Γιατί δεν αντέχουν την δική τους εικόνα – ότι δολοφόνησαν ένα κοριτσάκι ψάχνοντας για τον πατέρα της, τον οποίον ήθελαν να σκοτώσουν. Τέτοιοι ηταν. Τζαι οι μαρτυρίες είναι σαφείς από πολλούς...

Τζαι πόσο δίκαια η εικόνα να έχουν καταντήσει να εκλιπαρούν ιστορικά. Να θέλουν να σταματήσει ένα θέατρο που καταγράφει την αθλιότητα που προσπαθούσαν να συγκαλύψουν για δεκαετίες.. Γιατί δεν έχουν τι να πουν. Τι να πουν για μια δολοφονίες άοπλων ανθρώπων που απλά ηταν διαφορετικών απόψεων από αυτούς [κατάντησαν στις γελοιότητες με εξοστρακισμένες σφαίρες ας πουμε], για την δολοφονία ενός ανθρώπου με ρόπαλα με σπόντες, μπροστά στην οικογένεια του; Τί να πουν για την δολοφονία των 2 γυναικών στην Μηλιά; Τι να πουν για τον λιθοβολισμό του Μενοικου;. Τωρα αναδιπλώνονται – «μα εμείς εν τζαι ...»..Τότε τραμπουκιζαν στο ανυπότακτο πτώμα...Τωρα εκλιπαρούν ανόητα υπεκφυγές...

Δεν θα υπάρξει άλλος κλάδος ελαίας. Τη βρωμιά των δολοφονιών θα την φορτωθούν οι ένοχοι τζαι όσοι τους συγκάλυψαν...Τζαι αν νοιώθουν τον ιστορικό κλοιό να στενέφκει, καλά κάμνουν. Ακόμα δεν έζησαν την στιγμή που θα ντρέπονται να μιλούν όταν απέναντι τους θα είναι ο καθρέφτης του πόσο σιώπησαν. Απλώς δεν καταλαβαινουν ότι τον καθρεφτη μόνοι τους τον στήνουν.. Με την απροθυμία τους να πουν ένα συγνώμη.. Ουσιαστικά νομίζουν ότι θα επικαλούνται μόνιμα νεκρούς της δεκαετίας του 1950 για να συγκαλύπτουν τα εγκλήματα των ημετερων... Σαν δειλοί...

Γιατί πρέπει να αθθυμούμαστε τζαι ποιοί είναι οι υποτιθέμενοι σύνδεσμοι ...Μπορεί να κρύβονται πίσω από την θυσία άλλων, αλλά κανένας από αυτούς δεν είχε ίχνος από το ήθος του Μάτση ή του Αυξεντίου. Που ήταν το 74; Γιατί μπροστά στην προδοσία δεν πήγαν να στήσουν ένα δικό τους έργο θυσίας; 

Γιατί είναι απολογητές των εγκλημάτων τζαι όχι πραγματικοί εκπρόσωποι των νεκρών που χρησιμοποιούν..

Οι «σύνδεσμοι» χρησιμοποιήθηκαν μετά το 74 για να συγκαλύψουν τις ευθύνες της ακροδεξιάς πριν τζαι κατά την διάρκεια του 74 – στο πραξικόπημα αλλά τζαι μετά... Αν οι σύνδεσμοι δεν θέλουν στο μέλλον να ταυτίζονται με δολοφόνους, θα πρέπει να εξηγήσουν που ήταν τζαι τί εκάμναν τα μέλη τους στις 15 Ιουλίου 1974.. Αυτή είναι κομβική μέρα. Τζήνη την ημέρα, ο Παπακώστας, ο Χατζηδημητρίου τζαι ο Τάσσος τζαι άλλοι της ΕΟΚΑ, δεν ήταν με το πραξικόπημα – αντιστάθηκαν όπως μπορούσαν ή συνελήφθηκαν. Τα μέλη των συνδέσμων αγωνιστών που ήταν; Πόσοι από τα μέλη τους ήταν της ΕΟΚΑ β; Ξέρουν [δεν μπορεί να μην ξέρουν – γιατί αυτοί ήταν οι ένοπλοι που καμώνονταν ότι έκαναν κουμάντο στο καθεστώς του πραξικοπήματος] τα τοπικά τους στελέχη, ποιοί ήταν οι ένοπλοι τότε έκαναν τις σφαγές στην Τόχνη τζαι στα χωρκά Αλόα-Μαράθα-Σανταλάρη.. 126 νεκρά γυναικόπαιδα. Την περίοδο που οι ψευτόμαγκες της εθνικοφροσύνης που επουλούσαν ΕΟΚΑ, σκότωναν αμάχους τζαι γυναικόπαιδα –αντί να πολεμήσουν. Σκότωσαν τα γυναικόπαιδα τζαι αφήσαν το Βαρώσι χωρίς να ρίξουν σφαίρα... Θα πρέπει να εξηγήσουν πολλά οι «σύνδεσμοι» για τα εγκλήματα που έγιναν – τζαι το 1958 τζαι το 1974.. Για να τους πάρει κανείς σοβαρά...

Οπότε ας μην εκλιπαρούν οι σύνδεσμοι – η αλήθεια δεν προκείται πια να συγκαλυφθεί. Για να γίνετε πιστευτοί  θα πρέπει να μιλήσετε τζαι για το βίο τζαι πολιτεία των μελών σας από τις 15 Ιουλίου τζαι μετά, το 1974..

Όσο για το έγκλημα της δολοφονίας του Μένοικου θα έπρεπε να το είχατε υποψιαστεί ότι όταν ένας άνθρωπος έχει τετοιο ήθος ώστε να αρνείται να υποταχθεί με την σιωπή στους ένοπλους τραμπούκους, κάμνει το ακριβώς γιατί ξέρει ότι η Ιστορία θα τον δικαιώσει... Τζαι αφού ούτε τότε εκαταλάβετε, τώρα παραμιλάτε... Αποκαλύπτοντας την βαθύτερη μιζέρια μερικων.. Είναι λ.χ. τόσο γραφικά αποκαλυπτικό ότι επικαλείστε, παραπλανητικά, τους αποικιοκράτες για την δολοφονία. Είναι για να θυμόμαστε από πού ήρθαν οι προδότες του Μάτση του Αυξέντιου τζαι οι δολοφόνοι του Στεφανίδη;.. Άλλωστε εσείς δεν έχετε σαν «ήρωα» ένα τυπάκο που συνεργάστηκε με την γερμανική κατοχή στην Ελλάδα, τζαι υποστήριζε σχέδια διχοτόμησης της Κύπρου όπως το σχέδιο Άτσεσον; Μιλάτε εσείς για «προδότες» με τον Γρίβα στο κάδρο σας...;..

Κωμικές φιγούρες καταντήσατε...

Συνεχίστε... είναι δικαίωση των νεκρών, το παραμιλητό σας... Η δειλία να πείτε ένα συγνώμη. Γιατί φοβάστε τα τόσα αλλά που θα σας φορτώσει η Ιστορία;..:)

Baraka Kültür Merkezi, Bağımsızlık Yolu Partisi ve Lefkoşa Belediyesi İşbirliğiyle Umut Bahçesi’ne Yeni Fidanlar Dikildi

2017 yılından bu yana ağaç dikimi ve bakımı yapılarak yeşillendirilen Umut Bahçesi’ne yeni fidanlar ekildi. Belediye Meclisi tarafından 2018 yılında alınan kararla “Umut Bahçesi” adı verilen, Haydar Paşa Ticaret Lisesi yanında bulunan yeşil alanda, Baraka aktivistleri, Bağımsızlık Yolu üyeleri ve Lefkoşa Belediyesi personelinin katılımıyla 29 Nisan Perşembe günü bir etkinlik gerçekleştirildi. Belediye Başkanı Mehmet Harmancı’nın da katıldığı etkinlikte yeni zeytin ve narenciye fidanları dikilerek sulaması yapıldı. Belediye ekipleri, Baraka ve Bağımsızlık Yolu işbirliğiyle temizliği ve düzenlemesi yapılan yeşil alana, banklar ve çöp bidonları da yerleştirildi. Etkinliğe bölge halkından da katılım oldu ve parkın ileride daha da geliştirilmesi planlandı.           

Η νυν εισαγγελία συμπεριφέρεται σαν όργανο ιδιωτικών συμφερόντων

• Το ότι Βουλή ενέκρινε ψήφισμα, καταγράφοντας πια το αυτονόητο- ότι ο κ. Σαββιδης τζαι ο βοηθός του, εμπλέκονται σε σύγκρουση συμφερόντων τζαι ότι οποιαδήποτε απόφαση πάρουν, πλην της παραίτησης ή ανάθεσης του θέματος σε άλλους, θα είναι σκάνδαλο τεκμηριωμένης διαπλοκής. Που καταγράφεται τζαι από ένα από τα θεσμικα όργανα της πολιτείας – της νομοθετική εξουσία.

Ο κ. Σαββίδης ας ψάξει ένα αξιοπρεπή τρόπο για την διάσωση της αυτό-εικόνας του. Η νυν εισαγγελία συμπεριφέρεται [έτσι έγινε με το ζήτημα της παρεμπόδισης της έρευνας της ελεγκτικής υπηρεσίας] σαν όργανο ιδιωτικών συμφερόντων. 51.8% από τα διαβατήρια παραβίαζαν τους κανονισμούς τζαι ο νυν υποτίθεται εισαγγελέας, έκαμνε ότι εν έξερεν τους κανονισμούς [εν του εθκιέβασε, εν τους έψαξε κοκ].. Η εικόνα είναι σαφής – ένας ακόμα θέσμος από-νομιμοποιείται στην εναγώνια προσπάθεια του καθεστώτος Αναστασιάδη να αποφύγει τις συνέπειες της διαπλοκής τζαι της σύγκρουσης συμφερόντων που χαρακτήριζαν σαν υπογραφή αυτά τα πέτρινα χρόνια της διακυβέρνησης Αναστασιάδη δικηγορικού γραφείου, εργοληπτικής εταιρείας Imperio λτδ..

• Η μιζέρια του καθεστώτος..: Ένα σκάνδαλο που ούτε το ξεδιάντροπο της νυν εξουσίας δεν μπορεί να ξεπλύνει ή/τζαι να καταπιεί αμάσητο.

• Τζαι πίσω στην μιζέρια του καθεστώτος..: Ένα σκάνδαλο που ούτε το ξεδιάντροπο της νυν εξουσίας δεν μπορεί να ξεπλύνει ή/τζαι να καταπιεί αμάσητο. 

Η επιτροπή που διορισαν για το σκανδαλο των διαβατηριων, αναγκάστηκε [τζαι ο καημένος ο Νικολάτος προσπαθούσε σε μια φάση να ακροβατήσει μεταξύ παρανομιών τζαι παρατυπιών, αλλά δεν..] ουσιαστικά να πει την αληθκεια – ότι δηλαδή 51.8% των πολιτογραφήσεων έγιναν παράνομα/παράτυπα. Τζαι ότι υπήρχε γνωμάτευση του Γενικού Εισαγγελέα [του Εισαγγελέα που δεν ξέπλενε την διαπλοκή, όπως μερικοί σήμερα, του Κώστα Κληρίδη] από το 2015 ότι το μοίρασμα δωρεάν διαβατηρίων σε οικογένειες, ήταν παράνομο. Τζαι να πεις ότι η κυβέρνηση της διαπλοκής/ΔΗΣΥ έχει έλλειψη από δικηγόρους.. γεμάτη ήταν από κάτω μέχρι πάνω – την προεδρία. Τζαι το νυν διορισμένο ντουέτο στην εισαγγελία δικηγόροι είναι – τζαι μάλιστα  ο ένας ήταν τζαι υπουργός δικαιοσύνης. Δεν είχαν όλοι αυτοί ένα στοιχειώδες ενδιαφέρον να δουν τους κανονισμούς τζαι τις γνωματεύσεις για την δουλεια για την οποια πληρωνονταν από το δημοσιο; Ή μήπως ήξεραν ότι παραβίαζαν τους κανονισμούς τζαι ζήμιωναν το δημόσιο για ιδιωτικό συμφέρον τζαι απλα εκαμναν οτι εν εθωρουσαν; 

Απλά μαθηματικά – όταν χαρίζεις τις μισές παραχωρήσεις διαβατηρίων, τότε κάποιοι δεν πληρώνουν [άρα χάνει το δημόσιο] αλλά προφανώς σαν «ευγνωμοσύνη» ο ευεργετηθείς μοιράζει λεφτά σε όσους τον διευκόλυναν – δικηγορικό γραφείο, developers..

Κλοπή σε βάρος του Δημόσιου λεγεται. Κυκλοφορεί λ.χ. ότι για την Μαρίνα της Αγίας Νάπας ενέκριναν διευθυντές που τελικά δεν.. Στο καζίνο δεν αναφέρεται καν η λέξη καζίνο στις εγκρίσεις...

Όλες αυτές οι χαριστικές διευθετήσεις [όπως άλλωστε έδειξε τζαι η υπόθεση του Σαουδάραβα] ειχαν λογικα αντίτιμο  - μπορεί να ηταν χρήση ιδιωτικών αεροπλάνων σαν είδος συναλλαγής, μπορεί να είναι ηταν λ.χ. διορισμοι σε θέση διευθυντή κάποιου ημέτερου γαμπρού κλπ, κλπ.

 Η ουσία είναι, γενικώς τζαι ειδικώς, κάποιοι έκαναν ιδιωτικά κέρδη σε βάρος του δημόσιου..

Τζαι τούτο ενεν μόνο ηθικό θέμα – είναι τζαι θέμα απώλειας εισοδημάτων για το δημόσιο το οποίο επηρέασε αρνητικά τους πολίτες. Ηταν κλοπή δημόσιου πλούτου από διαχειριστές. Τζαι κάθε ίχνος αντίτιμου που μπορεί να επηραν οικογενειακά είναι τεκμήριο εμπλοκής σε εξαπάτηση του δημόσιου μεσω συναλλαγής.

Για αυτό αναποφευκτα ο Γενικος Ελεγτης θα πρεπει να συνεχισει την ερευνα που ξεκινησε. Τζαι οι της εισαγγελιας να αποσυρθουν από την υποθεση..

Για να το πουμε ευγενικα..:)

Union of Cypriots on the UN’s 5+1 meeting on Cyprus

29.04.2021 – Union of Cypriots published a statement called “Federation tale is over – It’s time to restore the Cypriot Republic” on 18th September 2020, regarding the proposal of the United Nations 5+1 meeting on Cyprus. And once again, the results of the mentioned meeting which concluded today proved us right. It was the first…

Continue reading →

Kıbrıslılar Birliği’nin BM 5+1 Kıbrıs konferansı hakkında görüşleri

29.04.2021 – Kıbrıslılar Birliği, 18 Eylül 2020 tarihinde Birleşmiş Milletler’in 5+1 Kıbrıs toplantısı önerisine ilişkin “Federasyon masalı bitti – Kıbrıs Cumhuriyeti”ne dönüşün zamanı” başlıklı bir bildiri yayınlamıştı. Ve bugün söz konusu toplantının sonuçları bizleri yine haklı çıkarmış durumdadır. Kıbrıs’ın ve Kıbrıslıların bölünmesini ve ayrılmasını isteyen emperyalistlerin oluşturduğu masada resmi olarak “iki devlet” önerisini ilk kez…

Continue reading →

Η Ένωσις Κυπρίων για τη συνάντηση 5+1 του ΟΗΕ για την Κύπρο

29.04.2021 – Η Ένωσις Κυπρίων δημοσίευσε μια δήλωση με τίτλο «Το παραμύθι της ομοσπονδίας έχει τελειώσει – Ήρθε η ώρα να αποκαταστήσουμε την Κυπριακή Δημοκρατία» στις 18 Σεπτεμβρίου 2020, σχετικά με την πρόταση της συνάντησης των Ηνωμένων Εθνών 5+1 για την Κύπρο. Και για άλλη μια φορά, τα αποτελέσματα της προαναφερθείσας συνάντησης που ολοκληρώθηκε σήμερα…

Continue reading →

• Καταγραφές από τον αγώνα των τουρκοκυπρίων – για την κοσμικότητα αλλά τζαι την ανεξαρτησία της Κύπρου...

Για το Καζινο: Τα οικολογικά εγκλήματα συνεχίζονται – στον βωμό του σκανδάλου των διαβατηρίων...για το καζίνο όπου φαίνεται ότι έδιναν διαβ

• Για το Καζινο: Τα οικολογικά εγκλήματα συνεχίζονται – στον βωμό του σκανδάλου των διαβατηρίων...για το καζίνο όπου φαίνεται ότι έδιναν διαβατήρια χωρίς καν να αναφέρουν την λέξη καζίνο...

Orestis Matsas

Στο Ζακάκι σήμερα κόπηκαν 32 κυπαρίσσια και ευκάλυπτοι, ηλικίας μεγαλύτερης από τους περισσότερους ανθρώπους που κατοικούν το νησί σήμερα. Γιατί; Για να χτιστεί καζίνο. Αν είναι τόσο δύσκολο να κατανοήσουμε ότι δεν έχουμε δικαίωμα να το κάνουμε αυτό, κι ότι είμαστε υπεύθυνοι για ότι παραλάβαμε και υπόλογοι για αυτά που θα παραδώσουμε, τότε δε μας αξίζει τούτος ο τόπος. Ας τον παραδώσουμε, άνευ όρων, στους επενδυτές. Τα αφεντικά δηλαδή της σημερινής κυβέρνησης και του ΔΗΣΥ. Αυτών που προ ημερών μας έλεγαν πως "φυτεύουν τον σπόρο της ελπίδας με 1 εκ. δέντρα". Ξέχασαν όμως να μας πουν πως όταν ακούνε για λεφτά κλυδωνίζεται το είναι τους, κι οι ευαισθησίες τους σκορπίζονται στους πέντε ανέμους.

Υποκρισία και τίποτα λιγότερο.

https://www.facebook.com/orestis.matsas/posts/10165272780760245

Peoples’ movements of the world salute the struggle of Cypriots

29.04.2021 – The united fronts of democratic, anti-imperialist, socialist, progressive, and revolutionary peoples’ movements of the world, published statements regarding the Cyprus talks which are taking place in Geneva between 27-29 April 2021. The International League of Peoples’ Struggle (ILPS) and the International Coordination of Revolutionary Parties and Organizations (ICOR) expressed their support for Cypriots’…

Continue reading →

Dünya halk hareketleri Kıbrıslıların mücadelesini selamlıyor

29.04.2021 – Dünyanın demokratik, antiemperyalist, sosyalist, ilerici ve devrimci halk hareketlerinin birleşik cepheleri, 27-29 Nisan 2021 tarihleri arasında Cenevre’de gerçekleşen Kıbrıs görüşmelerine ilişkin açıklamalar yayınlamıştır. Halkların Uluslararası Mücadele Birliği (ILPS) ve Devrimci Parti ve Örgütlerin Enternasyonal Koordinasyonu (ICOR), Kıbrıslıların tam bağımsız bir Kıbrıs için verdiği kavgaya destek belirtmiş ve emperyalizme karşı ulusal kurtuluş mücadelemizi salamlamışlardır.…

Continue reading →

Τα λαϊκά κινήματα του κόσμου χαιρετίζουν τον αγώνα των Κυπρίων

29.04.2021 – Τα ενωμένα μέτωπα των δημοκρατικών, αντιιμπεριαλιστικών, σοσιαλιστικών, προοδευτικών και επαναστατικών κινημάτων του κόσμου, δημοσίευσαν δηλώσεις σχετικά με τις συνομιλίες για την Κύπρο που διεξάγονται στη Γενεύη 27-29 Απριλίου 2021. Η Διεθνής Ένωση Λαϊκού Αγώνα (ILPS) και ο Διεθνής Συντονισμός Επαναστατικών Κομμάτων και Οργανώσεων’ (ICOR) εξέφρασαν την υποστήριξή τους στον αγώνα των Κυπρίων για…

Continue reading →

ΑΜΕΣΗ ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ

Αίτημα της Κοινωνίας για Φορολόγηση του Πλούτου για τη Δημιουργία Ειδικού Ταμείου Κοινωνικής Στήριξης

Η «Νέα Σκέψη», αφουγκραζόμενη τις λαϊκές ανάγκες και προβλήματα που εντείνονται από την ταξικά άδικη διαχείριση της κρίσης υγείας και της υπό εξέλιξη κοινωνικής κρίσης, αναλαμβάνει την πρωτοβουλία για προώθηση του αιτήματος δημιουργίας Δημόσιου Ειδικού Ταμείου Κοινωνικής Στήριξης των λαϊκών στρωμάτων που υποφέρουν, το οποίο θα συσταθεί με πόρους από τη φορολόγηση του μεγάλου πλούτου.

Απευθύνουμε κάλεσμα σε κάθε προοδευτικό άνθρωπο, βιοπαλαιστή, οικογένεια και οργανωμένο σύνολο που συμφωνεί, σε κοινό αγώνα για μια ουσιαστική κοινωνική διεκδίκηση, ξεκινώντας με την υποστήριξη του αιτήματος. Το αίτημα υποβάλλεται προς την Εκτελεστική και την Κοινοβουλευτική εξουσία με στόχο να εισακουστεί ως λαϊκή απαίτηση.

Απαιτούμε άμεσα την έκτακτη πενταετή φορολόγηση του πλούτου και τη δημιουργία Δημόσιου Ειδικού Ταμείου Κοινωνικής Στήριξης.

Τα μέτρα για τη συγκρότηση του Δημόσιου Ειδικού Ταμείου Κοινωνικής Στήριξης θα περιλαμβάνουν τα πιο κάτω:

1. Μια έκτακτη και αποτελεσματική ως προς τον σκοπό, αύξηση του φόρου εισοδήματος ή μια έκτακτη κλιμακωτή φορολογία που θα διαρκέσει μια πενταετία και θα αφορά όσους διαθέτουν περιουσιακά στοιχεία άνω του ποσού των 1.5 εκ. ευρώ.
2. Θεσμοθέτηση Προγράμματος Αποπληρωμής του Χρέους των Τραπεζών προς την κοινωνία και αποπληρωμή της Ανακεφαλαιοποιησης από την οποία επωφελήθηκαν.
3. Εισαγωγή «ειδικής» Φορολογίας επί της Ακίνητης Περιουσίας της Εκκλησίας και των εισοδημάτων της που μέχρι σήμερα εξαιρούνται, με στόχο την ενίσχυση του ταμείου.
4. Φορολόγηση των κερδών από την πώληση χρεογράφων (μετοχών κ.α.) τα οποία μέχρι σήμερα φοροαπαλλάσονται.

Το Ταμείο θα εξυπηρετήσει στην άμβλυνση τουλάχιστον κάποιων από τις πιο άμεσες συνέπειες της κρίσης. Το Ταμείο αυστηρά θα περιορίζεται στην ανακούφιση της φτώχειας, της ανεργίας, στην αντιμετώπιση της μείωσης εισοδημάτων του πληθυσμού και στην υποστήριξη της δημόσιας υγείας. Θα στοχεύσει, μέσω κοινωνικών έργων, σε νέες θέσεις εργασίας και στην υποστήριξη υφιστάμενων τομέων κρατικής πολιτικής και πρόνοιας. Αφορά το μέρος της κοινωνίας που ποτέ στην ουσία δεν επωφελήθηκε από την ανάπτυξη δηλαδή την μεγάλη πλειοψηφία του λαού.

Η υλοποίηση του αιτήματος προκαλεί ένα ελάχιστο κόστος για το μεγάλο κεφάλαιο και τους μεγαλοεισοδηματίες που επηρεάζονται. Πρόκειται για ένα μικρό πρόβλημα για αυτούς και ένα ελάχιστο χρέος για τους υπόλοιπους που έχουν πραγματική ανάγκη. Για μια πρόταση που μπορεί να συνεισφέρει στην αντιμετώπιση των εντεινόμενων ανισοτήτων.

Σκεπτικό

Οι ανισότητες οξύνονται στην εποχή του κορονοϊού COVID-19. Οι μισθωτοί, οι χαμηλά αμειβόμενοι, οι εργαζόμενοι σε επισφαλείς θέσεις, χαμηλοσυνταξιούχοι, πολύ μικρές κυρίως οικογενειακές επιχειρήσεις και αυτοεργοδοτούμενοι, άνεργοι, ιδιαίτερα μακροχρόνια άνεργοι, καταβάλλουν τις ίδιες συνεισφορές ή λαμβάνουν την ίδια κρατική χρηματοδότηση ή καθόλου κρατική στήριξη όπως προηγουμένως.

Οι τράπεζες συνεχίζουν να απαιτούν τις δόσεις τους εκτός σε ειδικές περιπτώσεις «βιώσιμων» χρεωστών. Ο φτωχός έχασε το αποκούμπι του Συνεργατισμού τον οποίο αφού πρώτα εισήγαγαν σε καθεστώς εμπορικής τράπεζας, κάτω από την επίβλεψη της Κεντρικής Τράπεζας και της ΕΚΤ, ακολούθως λεηλατήθηκε και ξεπουλήθηκε στα μονοπώλια.

Το σύστημα δημόσιας υγείας της χώρας μας, με αφορμή τη πανδημία φανέρωσε σοβαρές ελλείψεις, τόσο σε κατάλληλο προσωπικό όσο και σε εξοπλισμό. Οι υφιστάμενες κρατικές πολιτικές στήριξης και Πρόνοιας είναι ανεπαρκείς. Υπό τον μανδύα της συρρίκνωσης των δημοσίων οικονομικών, απορρίπτονται ακόμα και οι ελάχιστες πολιτικές αναδιανομής.

Αντίθετα, στο πλαίσιο της συνεχιζόμενης καπιταλιστικής κρίσης η οποία εντάθηκε με το κτύπημα της πανδημίας, συντελείται εκ νέου αναδιανομή του πλούτου με βαριά πλήγματα στην «αγορά εργασίας», στις απολαβές και στα εργασιακά δικαιώματα.

Μια μερίδα εργολάβων αναπτυξιακών έργων καθώς και μεγάλες επιχειρήσεις, περιλαμβανομένου του Τραπεζικού και του τουριστικού τομέα όπως και σε άλλους τομείς της οικονομίας, ενώ είχαν το δικό τους μερίδιο ευθύνης στην οικονομική κρίση, συσσώρευαν για χρόνια εκατομμύρια κερδών.

Οι συνέπειες του εγκλεισμού και η διαχείριση της πανδημίας έχουν ταξικό πρόσημο, ενισχύουν την επισφάλεια, πλήττουν την εργατική τάξη και τα μικρομεσαία στρώματα, ενώ παρέχουν το πρόσχημα για νέες επιθέσεις από την πλουτοκρατία και την κυβέρνηση στα εργατικά δικαιώματα.

Η αύξηση της συνεισφοράς του μεγάλου κεφαλαίου, η οποία είναι απαράδεκτα χαμηλή, χρειάζεται να θεσμοθετηθεί με ένα ειδικό φόρο εκατομμυριούχων και άλλα σχετικά μέτρα. Πρόκειται για την τάξη που όπως μας υπενθυμίζουν κυβερνητικοί φορείς, η Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΔΝΤ και εγχώριοι οργανισμοί, έφεραν και την «ανάπτυξη» του πλούτου, η οποία κατανέμεται όπως πάντα ανισομερώς ενώ παράγεται από τους μισθωτούς.

Καλούμε τον λαό να υποστηρίξει την άμεση φορολόγηση του πλούτου και των κερδών γιατί αφορά την επιβίωση μιας μεγάλης μερίδας του πληθυσμού.

Υπογράψτε το αίτημα εδώ

Οι συνιστώσες της Κινητοποίησης ........ τζαι ο πλουραλισμός του μέλλοντος

Οι συνιστώσες της Κινητοποίησης ........   τζαι ο πλουραλισμός του μέλλοντος

Στην κινητοποίηση στην ελληνοκυπριακή πλευρά φάνηκαν να συγκλίνουν 3 δυναμικές – προηγούμενες οργανώσεις/πλατφόρμες για την λύση, μια μαζική επίσης παρουσία αριστερών από την θεσμική αριστερά, αλλά χωρίς να τονίζεται η παρουσία με ιδιαίτερο μπλοκ ή οργανωτικά συνθήματα, τζαι το παιχνιδιάρικο ύφος του Ως Δαμέ, που έκαμε μια προ-συγκέντρωση, αλλά μετά απλώς διαχύθηκε ενισχύοντας τον πλουραλισμό του πλήθους..

• Κάθε συνιστώσα κουβαλούσε το δικό της ιστορικό βάρος. Η θεσμική αριστερά του ΑΚΕΛ είναι η παράταξη, η οποία οικοδομήθηκε από τα κάτω σαν δικοινοτικό κίνημα την δεκαετία του 1940, τζαι παρά τις συγκυρίες τζαι τους όποιους ελιγμούς/μανούβρες κοκ υπήρξε ιστορικά η παράταξη η οποία κράτησε το βάρος της ανάγκης συμβίωσης [σε εποχές δύσκολες – η διαδρομή από τον λιθοβολισμό του Μένοικου στην δολοφονία των Καβάζογλου - Μισιαούλη απλώς αλλαξε η γλώσσα των μασκοφόρων – η εστίαση ήταν η ίδια].. Αυτοί ήταν που φωναξαν το ιστορικό σύνθημα «οι τούρκοι της Κύπρου είναι αδελφοί μας» το 1977, τζαι αυτοί θα επιμένουν στο σύνθημα «Η Κύπρος ανήκει στο λαό της» για όλες τις δεκαετίες μετά το 74 – σε εύκολες τζαι δύσκολες εποχές..

Το κίνημα/οργανώσεις/πλατφόρμες επανένωσης-λύσης μετά το 2004 κάλυπτε τζαι μέρος της αριστεράς [συμμετείχαν σαφώς οι οργανώσεις της αριστεράς ] αλλά άνοιξε τζαι προς πάλαι ποτέ υποτίθεται «φιλελεύθερη δεξιά». Ήταν κινητοποιήσεις τζαι πρακτικές που δημιούργησαν ένα πλέγμα δικοινοτικών σχέσεων [από εκπαιδευτικούς μέχρι μουσικές συνευρέσεις κοκ] το οποίο ιστορικά άρχισε να δένει ξανά μαζί την κυπριακή κοινωνία πέρα από τους διαχωρισμούς του 1964 τζαι 74.. Τζαι μια δυναμική εκφραση αυτού του κινήματος/συλλογής οργανώσεων/πρακτικών ήταν η αντίδραση στο κλείσιμο των οδοφραγμάτων το 2020.

Αυτή η συνιστώσα μπορεί να δημιούργησε μια ντε φάκτο νέα πραγματικότητα κοινών πρακτικών αλλά κουβαλούσε ακόμα αρκετά τα απωθημένα του 2004. 

Η μαζική είσοδος του «Ως Δαμέ»,, φετος, μπόλιασε το κοινό πλήθος της 24 Απρίλιου με ένα παιχνιδιάρικο ύφος – η κατεύθυνση ήταν η ιστορικά καθορισμένη πορεία της επανένωσης. Αλλά με το παιχνίδισμα του πλουραλισμού. Που δεν ήταν μόνο στην ελληνοκυπριακή κοινότητα. Η πολλαπλότητα των σημαιών τζαι των συνθημάτων, μπορεί να μην ήταν μια συνειδητή προσπάθεια του Ως Δαμέ σαν συλλογικότητας που συγκροτείται στο δρόμο, αλλά ήταν το πνεύμα τζαι το κλίμα που μετάφερε σαν αύρα στην όλη κινητοποίηση..

Υπήρχε πάλε ένα αίσθημα χαράς. Παρά πόνου/απογοήτευσης/απωθημένων...Ενα βλεμμα που κοιταζε το μελλον..:)

Η κινηματική διάσταση «του δρόμου»

Η τουρκοκυπριακή κινητοποίηση συγκεντρώθηκε στην πλατεία Ινονού, η οποία είναι από τις αρχές του 2000, ο χώρος οπου συγκεντρώνονται η αριστερά αλλά τζαι οι δυναμικές της λύσης – σαν σημείο αναφοράς. Σαν ένας χώρος εν δυναμει δυαδικής εξουσίας/δυναμικής. Ένας εναλλακτικός χώρος απέναντι στην εξουσία - όταν η εξουσία είναι εξαρτωμένη ή/τζαι διχοτομική. Με αυτήν την έννοια, η δυναμική της λύσης αλλά τζαι των πολλαπλών ομάδων/κινημάτων/συντεχνιών που συγκροτούν τον κοινωνικό πόλο της «εξουσίας» απέναντι στον θεσμικό του κράτους, έχουν κερδίσει ένα πλεονέκτημα στο δρόμο.

Στην ελληνοκυπριακή κοινότητα, το κυπριακό δεν μάζευε πλήθη. Ακόμα τζαι το συλλαλητήριο του «όχι» το 2004, παρά τα σαρωτικά ποσοστά που πήρε στο δημοψήφισμα το «όχι», δεν ήταν ιδιαίτερα μαζικό.. Τζαι ανάλογα οι προσπάθειες για συγκρότηση κινητοποιήσεων για την λύση μετά το 2004, είχαν περιορισμένο βεληνεκές αριθμητικά. Μια σημαντική εξαίρεση ήταν η μαζική δικοινοτική Πρωτομαγιά του 2014. Εκεί ήταν λες τζαι  ξαναμπήκε η Ιστορία στο προσκήνιο με χιλιάδες ανθρώπους να ενώνουν την φωνή τους για λύση..

Η συνέχεια, ωστόσο, δεν είχε την ίδια δυναμική. Παρά τις κάποιες προσπάθειες για κινητοποιήσεις την περίοδο Μοντ Πελεράν – Κραν Μοντανά, [με μια ενδιαφερουσα νεα προσπαθεια, το Unite Cyprus now] αφησε μια πολύ πικρη γευση η συνειδητοποίηση του κόλπου που είχε παίξει ο Αναστασιάδης τζαι ο  κύκλος γυρόν του [τζαι τα μιντιακά τους φερέφωνα] από το 2004 [αυτόν το τυπάκο τον πουλούσαν κάποτε σαν «πολιτικό της λύσης».. :)] ..Έμεινε ένα πικρό αίσθημα που ενίσχυε το ευρύτερο αίσθημα αποχής κινητοποιήσεων για το κυπριακό. Ποιός θα έβγαινε στο δρόμο για να στηρίξει ένα τύπο σαν τον Αναστασιάδη σαν «ηγέτη λύσης» τζαι όλα τα άλλα φαιδρά, με βάση τα οποία γαντζώθηκε τζαι ο ίδιος τζαι τα σχετικά δικηγορικά γραφεία, στην εξουσία;

Σε αυτό το πλαίσιο, η κινητοποίηση του Σαββάτου ήταν μια τομή: Γύρω στις 3 χιλιάδες άτομα [με μερικούς να εκτιμούν ότι ήταν και περισσότερος ο κόσμος προς τις 4000] απλωθήκαν στους δρόμους. Ήταν σιγουρα η πιο μαζική εκδήλωση υπέρ της λύσης μετά το φιάσκο του Κραν Μοντανά τζαι ίσως η δεύτερη πιο μαζική μετά την Πρωτομαγιά του 2014..

Τζαι προγραμματισμενη κινητοποιηση στους δρόμους είσιεν να αντιμετωπίσει, στην συγκεκριμενη συγκυρια, ένα φορτισμένο κλίμα με την κυβέρνηση να ανακοινώνει νέο λόκνταουν, άρα τζαι ένα υπόγειο πανικό – αλλά τζαι ανάγκες απόδρασης τις λλίες ώρες πριν τον εγκλεισμό. Τζαι όμως μαζευτηκαν χιλιαδες παρα την συγκυρια. Γιατι τωρα πια υπηρχε η συνειδηση ότι οι πρωταγωνιστες/τριες δεν ηταν στα ανακτορα της εξουσιας, αλλα τζιαμε..στο «δρομο»... Απέναντι οι απορριπτικοί της υποτίθεται «Αδούλωτης Κερύνειας» του Σιεκέρσαββα κοκ, μάζεψαν μερικές εκατοντάδες.. [υποτίθεται «αδούλωτη» ακριβώς γιατί η πρακτική της οδηγεί, σαν συνέπεια, με μαθηματική ακρίβεια, όπως η 15η τζαι η 20η Ιουλιου] στην προσάρτηση της βόρειας Κύπρου στην Τουρκία]..

Η διεκδίκηση της επανένωσης αποκτά δυναμική σε ένα νέο πλαίσιο – νεώς μορφών κινητοποίησης που τωρά πια, τζαι παρά τα ττέλια, εν δικοινοτικές – τζαι πλουραλιστικές...

Τζαι συνειδητο αρκεφκει να κατανοει ότι εν τζαι κεντρο βαρους της πολιτικης πκιον..

Ένας νέος «δρόμος»...

Ενας βετερανος των κινητοποιησεων το εκφρασε ετσι...

«Christos Tombazos

Δεν είναι ώρα για αποτίμηση. Ούτε για συμπεράσματα. Ένα είναι το σίγουρο όμως. Δεν θα ξεμπερδέψουν εύκολα μαζί μας οι διχοτομιστές. Τσουνάμι ο λαός της ειρήνης και της επανένωσης μέσα σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες.

Μίλησε η σιωπηλή πλειοψηφία. Ακούστε την. Διαφορετικά θα την βρίσκεται μπροστά σας. Πιο μαζικά. Πιο μαχητικά.

Σήμερα ενώσαμε τον δρόμο, έστω με παράλληλες πορείες. 

Συνεχίζουμε.

Εντείνουμε.»

Teali-i Nisvan- Cansu Nazlı

Tarihte bugün; 28 Nisan 1913'e  giderek, Osmanlı’da ilk feminist örgüt sayılabilecek Teali-i Nisvan'ın kurulmasına tanık olacağız. Argasdi'nin tarihe ışık tutan sayfası Bellek'te yer alan makaleyi Cansu Nazlı yazdı. Argasdi'ye 10 TL karşılığında Baraka Kültür Merkezi lokalinden, bölgenizdeki Khora Kitabevlerinden ve gazete bayiilerinden ulaşabilirsiniz. Lisedeki tarih dersleri, Osmanlı İmparatorluğu’nun ilerleme ve gerilemeleriyle empati kurduran, devlet aklıyla bize tarih öğreten müfredatını bir hatırlayın. Osmanlı’nın dağılma döneminin olumsuzluklarını genç zihinlere boca eden resmi tarih anlatımında işçi ve kadın hareketlerinin yükseldiğinden ve emekçilerle kadınlar için kaydedilen ilerlemelerden hiç bahsedilmez. Bir düşünün, 2. Meşrutiyet döneminde işçilerin daha adil bir ücret ve çalışma koşulları için İstanbul’dan Beyrut’a, İzmir’den Selanik’e, Üsküp’ten Ereğli’ye, Kavala’dan Samsun’a grevlere çıktığı 1908 grevlerinden bahsedilseydi Osmanlı Devleti’nin dağılmasına mı empati kurardık yoksa işçi hareketinin o döneme dek görülmedik derecede canlanmasına mı? Peki ya,  aynı dönem ilk feminist örgüt olan Teali-i Nisvan’ın  kurulduğu, bunu onlarca daha kadın örgütü, gazete ve dergi takip ettiği ve kadınların özerk örgütlenmesinin bir siyasi parti kurma girişimine kadar ilerletildiği ancak başvurularının reddedildiği öğretilse, bugün kadınlar Atatürk büstüne Mustafa Kemal kadına seçme ve seçilme hakkı ‘verdiği’ için karanfil koyar mıydı? Örnekleri çoğaltmak mümkün ama bugün daha çok Teali-i Nisvan Cemiyeti’nden bahsedelim. Nam-ı diğer "Kadınların Durumunu Yükseltme Derneği”, bazı kaynaklara göre 1908’de bazılarına göre 1913’te, Halide Edip’in girişimiyle kuruluyor; üyeleri arasında Nakiye Hanım, Nezihe Muhiddin, Rana Sani Yaver de bulunuyor. Kadınların kültürel olarak gelişmesini ve ekonomik özgürlüklerini kazanmasını hedefleyen derneğin dil kursu açmak, konferanslar vermek, çeviriler yapmak, kadınlar için okuma yazma kursu açmak gibi faaliyetleri bulunuyordu. Kültürel bir örgütlenme olan bu cemiyete üye olabilmek için iyi derecede Türkçe bilmek ve verilmekte olan İngilizce derslerine katılım sağlamak gibi belirli şartlara sahip olmak gerekliydi. İngiltere’de kurulmuş olan Türk Kadınları Muhibbi Cemiyeti’ne paralel olarak çalışmak istendiğinden İngilizce’ye bu kadar önem verildiği tahmin ediliyor. Dernek, kadınların ayda 5 kuruş karşılığında haftanın iki günü giderek ‘Mektebi İbtidaiye’ eğitimi aldıkları bir dershane de açmış. Kadınlara ayrıca Türk işi, beyaz iş, hesap işi ve çamaşır imalatı gösterilen kurslar da düzenlenmiş. Kadınlarla ilgili yazılar, tarihi, edebi, sosyal eserler dernek bünyesinde Türkçe’ye çevrilmiş. Cemiyet-i İmdadiye, Müdafaa-i Hukuk-u Nisvan, Kırmızı Beyaz Kulübü, Çerkez İttihat ve Teavün Cemiyeti ve daha onlarca kültürel kadın örgütü, yine aynı dönem faaliyet göstermeye başlamış. Yine aynı yıllar Hanımlara Mahsus Gazete, Kadın, Kadınlar Dünyası gibi birçok gazete ve dergi de yayımlanmaya başladı. Kadınların toplumsal yaşama daha fazla karışmasının ve örgütlenmesinin de tesiriyle bu dönemde kadın erkek beraber alışverişe çıkma, evlilikte belediye nikâhı şart olması, Aile Hukuku Kararnamesi çıkarılarak kocanın ikinci bir kadın ile evlenebilmesinin ilk kadının onayına bırakılması minvalinde gelişmeler de yaşanmıştır. Araştırmacı gazeteci bir yazar olan Eduardo Galeano, Tersine Dünya Okulu isimli kitabının bakış açışı bölümlerinden birinde şöyle der: “Yakın bir zamana kadar, Atina demokrasisini inceleyen tarihçiler laf arasında değinmenin dışında kadınlardan ve kölelerden hiç bahsetmezlerdi. Köleler Yunan nüfusunun çoğunluğunu, kadınlarsa yarısını oluşturuyordu. Atina demokrasisi kadınların ve kölelerin bakış açısından nasıl görünüyordu acaba? ABD Bağımsızlık Beyannamesi 1776’da “bütün insanların eşit doğduğunu” ilan etti. Siyah kölelerin, köleliklerini sürdüren bu beyanname yarım milyon kölenin bakış açısına göre ne anlama geliyordu? Ya hiçbir hakları olmadan yaşamaya devam eden kadınlar, kimle eşit doğuyorlardı?” Resmi tarihten okunduğunda Osmanlı İmparatorluğu’nun dağılma döneminin başlangıcı kabul edilen 2. Meşrutiyet dönemi oldukça olumsuz olarak lanse edilirken aynı döneme emekçiler ve kadınlar açısından baktığımızda da başka bir şey görürüz: Dünyanın birçok ülkesinin resmi tarihinin gizlediği gerçeğiyle emeğin ve kadının özgürleşme mücadelesinin hikayesini... İşte buralarda gizlenen bizim hikayemizdir.

Η ΝΕΑ ΣΚΕΨΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΗΤΤΗΘΕΙ

Η Νέα Σκέψη είναι συνειδητοποιημένη όσον αφορά στο ειδικό βάρος της ιδεολογίας που ασπάζεται.

Είναι συνειδητοποιημένη όσον αφορά για ποιους παλεύει, αλλά και ενάντια σε ποιους. Γνωρίζει τους εχθρούς της.

Η Νέα Σκέψη αγωνίζεται και θα αγωνίζεται για την ταξική αφύπνιση των ανθρώπων που την ενδιαφέρουν, των ανθρώπων της εργασίας, των νέων, των συνταξιούχων, των φτωχών αυτής της άδικης και προκλητικής κοινωνίας.

Η ιστοσελίδα της Νέας Σκέψης είναι ενεργή εδώ και 3 χρόνια και ο καθένας μπορεί να την επισκεφτεί και να μελετήσει την πλούσια αρθρογραφία της.

Οι στόχοι είναι ξεκάθαροι.

Η Νέα Σκέψη εδώ και αρκετούς μήνες, μα ιδιαίτερα τις τελευταίες μέρες, που συμπίπτουν με την έναρξη της καμπάνιας για Φορολογία του Πλούτου, δέχεται εκατοντάδες επιθέσεις από Hackers.

Να τους πληροφορήσουμε πως γνωρίζουμε πως έχουν αποτύχει μέχρι σήμερα σε εκατοντάδες επιθέσεις.

Γνωρίζουμε τις ηλεκτρονικές διευθύνσεις τους, γνωρίζουμε τις μεθόδους τους, γνωρίζουμε και πολλά άλλα.

Να τους ευχηθούμε καλή συνέχεια και θα είμαστε συνεχώς κοντά τους. Όλο και πιο κοντά τους καθημερινά…

Η ΝΕΑ ΣΚΕΨΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΗΤΤΗΘΕΙ ΔΙΟΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΑΙΡΟΥ ΤΗΣ.

Η ανάδυση της Κύπρου του «κοινού δρόμου» τζαι μορφών δυαδικής εξουσίας

Η ανάδυση της Κύπρου του «κοινού δρόμου» 

τζαι μορφών δυαδικής εξουσίας

Έτσι τα πλήθη που ξεχυθήκαν στους δρόμους της Λευκωσίας στις 24 Απρίλιου εξέφραζαν μια κοινή ιστορικη βούληση σε αντίθεση με την [πρόσκαιρη ελπίζουμε] εξουσία που εκφράζει την διαπλοκή τζαι την νεοαποικιακό [εθνική ή χρηματιστική] εξάρτηση..

Ο «ενωμένος δρόμος», από τα κάτω, συγκροτεί μια πρώτη μορφή ενός είδους «δυαδικής εξουσίας» [απέναντι στους δυο διχοτομιστές, Τατάρ και Αναστασιάδη] η οποία δηλώνει προκαταβολικά την άρνησή της να δεχτεί οποιοδήποτε ναυάγιο ή απόπειρα διχοτόμησης στο όνομα των συμφερόντων της διαπλοκής τζαι της εξάρτησης.

Έτσι τώρα πια δεν θα κοιτάζουν απορημένοι οι ξένοι για τον παραλογισμό των πολιτικάντηδων που έφερε στην εξουσία η διαπλοκή του χρήματος ή της εξάρτησης. Υπαρχει τωρα πια τζαι η εικονα της αλλης Κυπρου - με τις χιλιάδες στους δρόμους τζαι τες πλατείες.. 

Αναδύεται η άλλη Κύπρος του «κοινού δρόμου»..

Ο «ενωμένος δρόμος» της κοινής πόλης σαν η κοινωνική ιστορική καταγραφή μιας νέας μορφής πραγματικότητας – της Αντίστασης στους δρόμους π

Ο «ενωμένος δρόμος» της κοινής πόλης σαν η κοινωνική ιστορική καταγραφή μιας νέας μορφής πραγματικότητας – της Αντίστασης στους δρόμους που εκφράζει τον ορθολογισμό της επανένωσης: 

Όταν τα κύματα της νέας εποχής τζυλούν στους δρόμους μιας ντε φακτο ενιαίας πόλης που την χωρίζουν τεχνητά κατασκευάσματα.

Οι διαδηλώσεις/πορείες στους δρόμους της Λευκωσίας, βόρεια τζαι νότια, το Σάββατο 24/4

Οι συγκυρίες ήταν διαφορετικές – αλλά οι διαδηλώσεις τις ενοποίησαν παρά τους άτυπους σύμμαχους της διχοτόμησης [Τατάρ, Αναστασιάδη]: από την μια οι τουρκοκύπριοι έχουν μια πολιτική ηγεσία που αναδείχτηκε με αμφισβητούμενο τρόπο [από ότι φάνηκε – μέσω εξαγοράς ψήφων], τζαι βρίσκονται σε μια σχέση αντιπαραθεσης με την Άγκυρα, όπως τζαι οι ελληνοκύπριοι πριν το 74, όταν η Αθήνα εσυμπεριφέρετουν σαν εθνικο-αποικιακο κέντρο [«εθνικό κέντρο» ήταν η ορολογία τους τότε- που εν διαφέρει πολλά που την σημερινη νοοτροπία του Ερντογάν] ..Οπότε ο δυναμισμός τζαι η μαζικότητα είσιεν πολλαπλές αφετηρίες. Στην νότια Λευκωσία, η κοινωνική οργή πλανιέται με αφετηρία το καθεστώς διαπλοκής, αλλά τζαι την [συνεπαγόμενη;] ανικανότητα πλέον των θεσμών να οργανωσουν μια έστω ορθολογική διαχείριση [της πανδημίας, των εμβολιασμών, ή εστω της  διαχείρισης της τραπεζιτικής κρίσης 10 χρόνια μετά – με τους τραπεζίτες να επιμενουν να τα θελουν ουλλα δικα τους. Τζαι εγγυήσεις τζαι free hand στις εκποιήσεις] καθώς παντού φαίνεται να πλανιέται ένα είδος ημετεροκρατικού δικτύου πελατειακών σχέσεων.

Μπροστά σε τούτα τα δυο πλέγματα σχέσεων [εξαρτησης τζαι διαπλοκης], δυσκολευκει η διατήρηση της προοπτικής λύσης [καθώς πάσιν στην Γενεύη δυο πολιτικάντηδες που με ευκολία, για δικά τους συμφέροντα, θα μπορούσαν να οδηγήσουν την χώρα στην πλήρη εξάρτηση τζαι την σκλήρυνση του διαχωρισμού. Είναι σε τουτο το πλαισιο που η διαπλοκή τζαι η εξωτερική [με εθνικόφρων κέτσαπ] εξάρτηση είναι τα συνοδευτικά της απόπειρας συντήρησης της διχοτόμησης..

Οι πορειες της Λευκωσιας το Σαββατο 24/4 ηταν η απαντηση των δρομων...Για την επανενωση, σαν ιστορικο αιτημα τζαι αναποφευκτη πραγματικοτητα – αλλα τζαι για την αναγκη μιας αλλης Κυπρου..

Ενδιάμεση Έκθεση της Ερευνητικής Επιτροπής των κατ’ Εξαίρεση Πολιτογραφήσεων Αλλοδαπών Επενδυτών και Επιχειρηματιών

 Η έκθεση μπορεί να βρεθεί εδώ.

 

"Η Ερευνητική Επιτροπή έχει την τιμή να υποβάλει προς τον Γενικό Εισαγγελέα της Κυπριακής Δημοκρατίας την Ενδιάμεση Έκθεση της, σύμφωνα με τους όρους εντολής  της, οι  ποίοι περιέχονται στο περί του Διορισμού από τον Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας Ερευνητικής Επιτροπής των Κατ’  εξαίρεση Πολιτογραφήσεων Αλλοδαπών Επενδυτών και Επιχειρηματιών Διάταγμα ημερομηνίας 07.09.2020 ως αυτόανανεώθηκε με περαιτέρω Διάταγμα." 

Στην κατάληξη μιας εφτομάδας δυσφορίας, μια κοινή διαδήλωση «άνοιξε – τζαι ένωσε - τον δρόμο» για την ελπίδα του μέλλοντος..

Κυπριακό: Ως Δαμέ με τους «Ηγέτες»! ΤΩΡΑ ΕΜΕΙΣ!!

Ε/κ και Τ/κ Εργαζόμενοι να πάρουν την Πρωτοβουλία για την Επανένωση του Δώρου Μιχαήλ Το αδιέξοδο στην «Άτυπη Πενταμερή» επιβεβαιώνει για μια ακόμα φορά ότι οι δήθεν ηγέτες των μερών στο Κυπριακό δεν πρόκειται να καταλήξουν σε συμφωνία. Τους εμποδίζουν, για περισσότερο από μισό αιώνα, τα συγκρουόμενα συμφέροντα των αστικών τάξεων της Κύπρου (Ε/κ και […]

Τhousands of Greek Cypriots and Turkish Cypriots demonstrate for peace and against partition

113 organisations organised on Saturday 24 April two parallel demonstrations in North and South Nicosia under the title “Together on the road for federation”. It was the first mass mobilisation organised in a coordinated way on both sides of the island since February 2020, when the checkpoints were closed due to the pandemic. At the […]

Αίτημα της Κοινωνίας για Φορολόγηση του Πλούτου

Αίτημα της Κοινωνίας για Φορολόγηση του Πλούτου – Δημιουργία Ειδικού Ταμείου Στήριξης

Η «Νέα Σκέψη», εκφράζοντας τις λαϊκές ανάγκες και προβλήματα που εντείνονται από την ταξικά άδικη διαχείριση της κρίσης υγείας και της υπό εξέλιξη κοινωνικής κρίσης, αναλαμβάνει την πρωτοβουλία για προώθηση του αιτήματος δημιουργίας Δημόσιου Ειδικού Ταμείου Στήριξης των λαϊκών στρωμάτων που υποφέρουν μέσω της φορολόγησης του μεγάλου πλούτου.

Απευθύνουμε κάλεσμα σε κάθε προοδευτικό άνθρωπο, βιοπαλαιστή, οικογένεια και οργανωμένο σύνολο που συμφωνεί, σε κοινό αγώνα για μια ουσιαστική κοινωνική διεκδίκηση, ξεκινώντας με την υποστήριξη του αιτήματος. Το αίτημα υποβάλλεται προς την Εκτελεστική και την Κοινοβουλευτική εξουσία με στόχο να εισακουστεί ως λαϊκή απαίτηση.

Θα ακολουθήσουν λεπτομέρειες για τη προώθηση του αιτήματος.