Login
Birleşik Kıbrıs Partisi Genel Başkanı İzzet İzcan, 23 Ocak seçimlerinde sandıktan düzenin devamı çıkacağını, farklı bir sonuç beklemenin mümkün olmadığını belirterek, halkı seçimleri boykot etmeye çağırdı.
Halka, yüzünüzü barışa, çözüme, demokrasiye dönün çağrısında bulunan İzzet İzcan, “Besleme diye hakaret edildiğimiz bu yaşamdan kurtulmak için tepkimizi ortaya koymalıyız” dedi.
“Adamızın kuzeyinde bu koşullarda yapılacak seçimler ile bizleri federal çözüme götürecek bir iradenin sandıktan çıkması mümkün değildir” diyen BKP Genel Başkanı İzzet İzcan, “Bizler, seçimleri boykot ederek, federal çözüm sürecinin yeniden başlatılmasına katkı koyabiliriz” dedi.
Kıbrıs’ın taksim tehlikesi ile karşı karşıya olduğunu dile getiren İzzet İzcan, kurtuluşun federal birleşik Kıbrıs’ta olduğunu belirterek, halkı güçlü bir oranda seçimleri boykot etmeye çağırdı.
Boykot Platformu Ledra Palace kapısında basın toplantısı düzenledi. Basın toplantısında, 23 Ocak 2022 tarihinde düzenlenecek seçimlerle ilgili hazırlanan mektup, BM Genel Sekreteri Antonio Guterres’e iletilmek üzere BM yetkililerine teslim edildi.
BKP, YKP, Federal Kıbrıs Hareketi ve Barış ve Demokrasi İnisiyatifi yetkilileri basın toplantısında hazır bulundu.
Boykot Platformu adına mektubu, BM yetkililerine teslim edilen BKP Genel Başkanı İzzet İzcan, Genel Sekreteri Kuzey Kıbrıs’ta düzenlenen seçimler hakkında bilgilendirmek istediklerini, seçimlerin Kıbrıs Türk toplumunun iradesini temsil etmediğini, ülkeye bilinçli nüfus taşınarak, Kıbrıslı Türklerin azınlık durumuna düşürüldüğünü belirterek, Türkiye hükümetlerinin izledikleri asimilasyon politikalarını ret ettiklerini vurguladı.
İki devletli çözüm politikaları dayatılarak, taksim siyasetinin hayata geçirilmeye çalışıldığına dikkat çeken İzzet İzcan, Boykot Platformu’nun, BM Genel Sekreteri’nin sürdürdüğü iyi niyet misyonunu desteklediğini ve federal çözüm sürecinin yeniden başlamasını talep ettiklerini belirtti.
BM ve AB yetkililerinden, federal çözüm için tüm imkanlarını devreye sokmalarını isteyen İzzet İzcan, federal çözüm sürecinin yanında olduklarını vurguladı.
Birleşik Kıbrıs Partisi Genel Başkanı İzzet İzcan, Başbakan Faiz Sucuoğlu’nun Türkiye ziyaretinde, Ercan Havaalanı’nın iç hatlar kapsamına alınmasını görüştüğünü müjde şeklinde açıklamasının kabul edilmez olduğunu vurguladı.
“Bazı konularda adım atacaksak bazısı diplomatik, bazısı diplomatik değil, beni ilgilendirmez” diyen Faiz Sucuoğlu’nun saçmaladığını belirten İzzet İzcan, “Faiz Sucuoğlu ne konuştuğunu bilmiyor” dedi.
Yaşananları, Türkiye’deki AKP iktidarının ilhak politikasının devamı olarak niteleyen BKP Genel Başkanı İzzet İzcan, muhaceret kontrollerinin kalkmasıyla KKTC denilen yapının tamamen yaşanmaz olacağını vurguladı.
Bu memleketin sahipsiz olmadığını dile getiren İzcan, “Halep orda ise arşın burdadır, pasif direniş dahil her türlü yöntemle, ilhak siyasetine karşı direnilecektir” dedi.
Sokak mücadelesinin çok daha önem kazandığı günümüzde, 23 Ocak seçimlerinin boykot edilmesi çağrısında bulunan İzzet İzcan, “Ülkemiz, sorma gir hanı değildir” dedi.
Birleşik Kıbrıs Partisi Genel Başkanı İzzet İzcan, 23 Ocak milletvekilliği seçimlerinde değişen bir şey olmayacağını belirterek, seçimlerin, Ankara’dan icazet almaya hazır partilerin kendi aralarındaki yarışına dönüştüğünü vurguladı.
“Halk seçimlerden usandı, statükocu partiler, gerçek dışı vaatlerde bulunmaktan usanmadı” diyen İzzet İzcan, halkımızı sandıkları boykot etmeye çağırdı.
Asgari ücretin brüt 7000 TL olduğu bir ülkede, milletvekillerinin 43 bin, müsteşar 39 bin ve müdürlerin 35 bin TL maaş almasının kabul edilmez olduğunu dile getiren BKP Genel Başkanı İzzet İzcan, “Sömürü ve vurgun düzeni tam da budur” dedi.
“Beni seçin sizi kurtarayım” diyenlerin bu konularda söyleyecek sözlerinin olmaması, düzenin gerçek yüzünü ortaya çıkardığını belirten İzzet İzcan, bu kesimlere verilecek en güzel cevabın, sandıkları güçlü bir şekilde boykot etmek olacağını vurguladı.
Boykot Platformu’nun, rejim karşıtı mücadelesini sürdürmeye devam edeceğini dile getiren İzzet İzcan, Ankara’nın boyunduruğundan kurtulmadan, Kıbrıs Türk toplumunun özgür ve bağımsız olamayacağını belirterek, halkımızı boykot mücadelesine katkı yapmaya çağırdı.
Boykot Platformu, Kıbrıs Türk Amme Memurları Sendikasını ziyaret etti. Ziyarette BKP Genel Başkanı İzzet İzcan, YKP Genel Sekreteri Murat Kanatlı, Federal Kıbrıs Hareketi Dönem Sözcüsü Ahmet Ertaç ve yönetim kurulu üyeleri katıldı.
KTAMS Genel Başkanı Güven Bengihan ve yönetim kurulu üyeleri ile, Boykot Platformunun milletvekilliği seçimlerinde izlediği boykot siyaseti üzerinde görüşüldü.
KTAMS Genel Başkanı Güven Bengihan, KTAMS’ın her kesimin izlediği siyasete saygı ile yaklaştıklarını, federal çözüme inanan güçlerle bugüne kadar olduğu gibi bundan sonra da dayanışma ve işbirliği içerisinde olmaya devam edeceklerini vurguladı.
BKP Genel Başkanı İzzet İzcan, boykotun bir uyanış, bir diriliş olduğunu belirterek, safları sıklaştırmanın vaktinin geldiğini söyledi. Federal çözüme inanan kesimlerin silkinerek kendine gelmesi gerektiğini dile getiren İzzet İzcan, alternatif mücadele araçlarının yaratılmasının şart olduğunu vurguladı. “Boykot, bu araçlardan en etkilisidir” diyen BKP Genel Başkanı İzzet İzcan, “ Rejime karşı durarak yurdumuzu özgürlüğe kavuşturmalıyız” dedi.
Temel çelişkinin, Ankara ile Kıbrıs Türk toplumu arasında olduğunu belirten İzcan, halkımızın rehine olarak kullanılmasına izin veremeyeceklerini vurguladı.
Esas olanın, seçim sonrası atılacak adımlar olduğunu dile getiren İzzet İzcan, Boykot Platformu’nun yeniden yapılanarak safları sıklaştıracağını vurguladı.
Halkı 23 Ocak milletvekilliği seçimlerini boykot etmeye çağıran İzzet İzcan, “Geleceğimiz barış, demokrasi ve özgürlüktedir” dedi.
Boykot Platformu, Kıbrıs Türk Orta Eğitim Öğretmenler Sendikasını ziyaret etti. Görüşmede, KTOEÖS Başkanı Ozan Elmalı ve Yönetim Kurulu üyeleri ile BKP, YKP ve Federal Kıbrıs Hareketi yetkilileri hazır bulundu. Toplantıda, ülkenin içinde bulunduğu durum ve 23 Ocak milletvekilliği seçimlerinin neden boykot edilmesi konuları üzerinde duruldu.
BKP Genel Başkanı İzzet İzcan basına yaptığı açıklamada, boykotun bir uyanış, federal çözüm için safları sıklaştırma çağrısı olduğunu, mücadelenin 23 Ocak seçimlerinden sonra da kararlılıkla sürdürüleceğini söyledi.
Birlik, mücadele ve dayanışmanın kaçınılmaz olduğunu dile getiren İzcan, bu ateşkes düzenini kabul etmediklerini, rejime karşı verilen bu mücadelede kimseyi dışlamayacaklarını vurguladı.
Seçimlerin, bu düzeni iyileştirme ve içinde var olma kampanyasına dönüştürüldüğünü belirten BKP Genel Başkanı İzzet İzcan, bu rejimin esas sahibinin, Türkiye’deki iktidar olduğunu, onun egemenliğine karşı çıkmadan toplumun özgürleşemeyeceğini vurguladı.
Boykot Platformu olarak, farklı görüş ayrılıklarına rağmen bir araya geldiklerini dile getiren İzzet İzcan, boykot sonrası kimseyi dışlamadan yeni bir direniş sayfası açacaklarını bu yüzden halkımızı boykot mücadelesine katılmaya çağırdı.
Boykot Platformu, DEV-İŞ Sendikasını ziyaret etti. BKP Genel Başkanı İzzet İzcan, YKP Genel Sekreteri Murat Kanatlı ve Federal Kıbrıs Hareketi dönem sözcüsü Ahmet Ertaç basına açıklamalarda bulunarak, boykot siyaseti hakkında görüşlerini açıkladılar.
BKP Genel Başkanı İzzet İzcan, 23 Ocak parlamento seçimlerini boykot etmenin, zorunlu bir ihtiyaçtan kaynaklandığını, federal çözüme inandığını söyleyen kesimlerin, birlikte hareket yerine, birbirleriyle yarışmayı seçmesinin kabul edilmez olduğunu vurgulayarak, “ Gelinen aşamada boykot en doğru siyasi tavırdır” dedi.
“Boykot, bu düzenden hiçbir çıkarı ve beklentisi olmayan bir avuç yurtseverin direniş biçimidir” diyen BKP Genel Başkanı İzzet İzcan, “Güçlü bir boykot, boyunduruktan kurtulmamıza yardımcı olacaktır” dedi.
Aşağılanıp, yok sayılarak yaşamanın bir zül olduğunu dile getiren İzzet İzcan, bunu kabul edenlerin, toplumlarını asla ileriye taşıyamayacaklarını vurguladı.
Statüko içerisinde var olmanın mümkün olamayacağını belirten İzzet İzcan, çözümsüzlükten beslenen oportünist sendika, sivil toplum örgütü ve partilere karşı mücadelenin, seçimlerden sonra da süreceğini söyledi.
Birleşik Kıbrıs Partisi Genel Başkanı İzzet İzcan, Türkiye kaynaklı tüm kalemlerin bir noktada toplanarak, 586 milyon TL harcanarak Ersin Tatar’a saray yapılmasını kınadıklarını açıkladı.
“Alt yapı projeleri, reel sektör ve faaliyet projelerinin toplamının iptal edilmesi ile oluşturulan kaynak, sırf Tayyip Erdoğan istedi diye külliye yapımında kullanılacaktır” diyen İzzet İzcan, bunun kabul edilmez olduğunu belirterek, tüm kesimleri etkili bir şekilde tavır koymaya çağırdı.
“Türkiye’deki AKP iktidarının yarattığı ve yerli işbirlikçiler tarafından sahiplenen ekonomik yıkım bütün sektörleri iflas ettirirken, gösteriş ve İslami propaganda peşinde koşanları tarih affetmeyecektir” diyen BKP Genel Başkanı İzzet İzcan, “Ekmeğiniz yoksa, pasta yiyin” diyen bu zihniyetle mücadele etmenin öncelikli görev olduğunu vurguladı.
23 Ocak 2022 tarihinde gerçekleşecek milletvekilliği seçimlerinde halkı, sandığa gitmeyerek gerekli cevabı vermeye çağıran İzzet İzcan, bu rezalet karşısında ses çıkarmayanlardan oluşacak bir meclisten hayır gelmeyeceğini vurguladı.
commune 1/1/2022
Παραμονή πρωτοχρονιάς είδαμε την ταινία «Μη κοιτάτε πάνω».
Είναι μια δυστοπία του συρμού που πρέπει να αντιμετωπιστεί χιουμοριστικά αλλά και κριτικά. Έχει κάποια ενδιαφέροντα κι εύστοχα στοιχεία που αγγίζουν την σημερινή πραγματικότητα, αλλά το κάνει με τέτοιο απόλυτο τρόπο που φαντάζει ως καρικατούρα που δυστυχώς εξουδετερώνει τα χρήσιμα κι ενδιαφέροντα στοιχεία κοινωνικής κριτικής. Καλά αισθητικά δε το συζητώ, είναι κακή ταινία, αλλά είναι μάλλον ταινία spoof που πρέπει να κριθεί, εν μέρει ως τέτοια δηλαδή ως μία συγκεκριμένου είδους ταινία με χιουμοριστική απομίμηση, της οποίας τα χαρακτηριστικά είναι υπερβολικά για να παραγάγουν κωμικό αποτέλεσμα.
Ας δούμε όμως το περιεχόμενο που έχει ενδιαφέρον, όσο κι αν έχω σοβαρές ενστάσεις.
1/ Είναι εύστοχη και έχει παραλληλισμούς με τη διαχείριση του οικολογικού ζητήματος και της πανδημίας από το κεφάλαιο που θέλει να βγάλει κέρδος με ξεκάθαρο τον κίνδυνο καταστροφής της γης. Το «μη κοιτάτε πάνω» είναι όντως εύστοχο και θυμίζει τον τρόπο που συζητείται η πανδημία και ο εμβολιασμός στα ΜΜΕ και τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης (ΜΚΔ).
2/ Όπως αρκετά εύστοχη είναι και η απεικόνιση του κυνισμού που διαφαίνεται στις προετοιμασίες (με δισεκατομμύρια επένδυση) για «τεχνολογική διαφυγή» στο διάστημα, αν χρειαστεί από τον πλανήτη (βλ. Bezos et al.) αλλά και στα δις. δολάρια που επενδύονται για cryogenic πάγωμα πτωμάτων ή κεφαλών για διαιώνιση της ζωής των δισεκατομμυριούχων κτλ.
3/ Αρκετά εύστοχη (έστω κι αν είναι πάλι καρικατούρα) είναι η απαξίωση της πολιτικής και η προβληματική σχέση τους με τα ΜΜΕ (συμβατικά και ΜΚΔ), όπως πχ. Τραμπ που τι είναι παρά μια καρικατούρα πολύ επικίνδυνη για τον κόσμο; Απουσιάζει εδώ η κριτική για τους δήθεν «κανονικούς» στο πολιτικό-κοινωνικό σύστημα το ίδιο που δημιούργησε τους Τραμπ, Όρμπαν, Μπολσονάρο κλπ, ή τους δικούς μας εδώ πχ Αναστασιάδη.
4/ Αρκετά εύστοχη (αλλά πάλι καρικατούρα) είναι η απεικόνιση των κυνικών της εξουσίας που βλέπουν τα πάντα ως ζήτημα πολιτικής «διαχείρισης» και λένε πχ «ας κάνουμε την κρίση ευκαιρία». Από την οπτική των ελίτ τα πάντα φαντάζουν απλώς ως θέμα διαχείρισης και χειρισμού της «μαζικής υστερίας και του φόβου» ως «ψυχολογία του όχλου». Υπάρχει όμως και εναλλακτική οπτική του κόσμου που δεν είναι απλώς πεπρωμένο.
5/ Επίσης, η ταινία πιάνει ένα πραγματικά σοβαρό ζήτημα στις προβληματικές σχέσεις επιστήμης-εξουσίας-κεφαλαίου-ΜΜΕ, και το πιάνει επιφανειακά και μάλλον στρεβλωτικά, αλλά παρόλα αυτά αγγίζει πτυχές του ζητήματος. Παραδείγματος χάρη, περιγράφει τη ματαιοδοξία αλλά και τα διλήμματα των επιστημόνων που κολακεύονται και εξαγοράζονται τόσο από τη μιντιακό «σταρ σύστεμ» όσο από την εξουσία. Επίσης, αρκετά έξυπνα γελοιοποιεί την κυριαρχούσα αλγοριθμική λογική των πάντων, όπως της ηλίθιας (αμερικανιάς) ψυχολογικής-μιντιακής διαχείρισης των μαζών που εξυπηρετούν κατά βάση αυτούς που έχουν στο τσεπάκι τους πολιτικούς. Πάλι εδώ έχουμε να κάνουμε με καρικατούρα διότι πρόκειται για ταινία τόσο αφελή και κενή θεωρίας που κινδυνεύει να γεμίσει πάλι τα μυαλά των συνομωσιολόγων που επίσης μας κατακλύζουν σήμερα. Με άλλα λόγια, η «απομάγευση» εδώ λειτουργεί ως επιβεβαίωση του κυνισμού και του απόλυτου ατομισμού σαν να σου λένε «μην εμπιστεύεσαι κανένα». Είναι περίπου ο κόσμος των ταινιών συντέλειας του κόσμου, ουσιαστικά χωρίς κοινωνία: πχ ταινίες τύπου «Mad Max» που δείχνει τον δυστοπικό κόσμο μετά από πυρηνικό πόλεμο, αλλά υπάρχουν δεκάδες ταινίες από εξωγήινους που καταλαμβάνουν τη γη (Alien etc), ή μετεωρίτης ή ασθένειες (πχ το «12 Monkeys του 1995» που είναι κατά πολύ ανώτερη). Αντί η ταινία να μας διαφωτίζει για το πως είναι οργανωμένος ο κόσμος δηλαδή οι κοινωνικές δομές με τις σχέσεις εξουσίας κι εκμετάλλευσης που περιέχει πάντα αντιστάσεις, ακόμα και όταν επιβάλλονται οι πιο αυταρχικοί στην εξουσία, το κάνει με τρόπο που μοιάζει λες και η αντίσταση από τους «καλούς» να είναι καρτούν για πεντάχρονα.
Τελικά μέσα από την ταινία δεν οδηγούμαστε σε διαύγαση ή απομάγευση, αλλά απλώς η ταινία συμβάλλει στη γενική πολιτική απαξίωση, τον κυνισμό και την απελπισία που διέπουν τον τεχνολογικό ντετερμινισμό μιας καταστροφολογικής δυστοπίας, αυτό που ο John Urry ονομάζει «νεοκαταστροφισμό», που έχει κυριαρχήσει αντι να προβληματίσει ως προς το τι να κάνουμε για να εξέλθουμε από αυτή την πορεία. Ο J. Urry στο τελευταίο του βιβλίο πριν πεθάνει «What is the Future?» (2016) αφιερώνει ένα κεφάλαιο στα «New catastrophic futures», ενώ σε προηγούμενα βιβλία του αναφέρεται σε «μια νέα τάση στη σκέψη για το μέλλον των κοινωνιών, την οποία αποκαλώ «νέα καταστροφολογία» (Urry J. «Climate Change and Society», 2011).
Η ιδεολογική σημασία του μέλλοντος θα με απασχολήσει θεωρητικά σε επόμενο κείμενο. Εδώ απλώς αναφέρω τη σημασία που ο Μαρξ απέδιδε στον «ουτοπικό σοσιαλισμό» παρά την κριτική του, και το γεγονός ότι θεωρείται ουτοπιστής από πολλούς, που έχουν θετική ερμηνεία του όρου, όπως λέει και ο Gregory Claeys «Μαρξ και μαρξισμός» (μετάφραση: Γιώργος Μαραγκός, Μεταίχμιο 2018) σε συνέντευξη του (Θανάσης Γιαλκέτσης «Ουτοπία και επανάσταση στον Μαρξ», ΕΦΣΥΝ 13.01.2019):
«[Ο Μαρξ έχει] την ικανότητα να διαβλέπει ένα μακρινό μέλλον, προκειμένου να εξετάσει πώς θα μπορούσε να αναπτυχθεί ο καπιταλισμός· και έπειτα τον βλέπω με περισσότερο ουδέτερες εκδοχές της ουτοπίας, καθώς υιοθέτησε ένα σύνολο υποθέσεων για τις μορφές που θα έπαιρνε η πορεία προς τη μελλοντική κοινωνία και η ίδια η μελλοντική κοινωνία».
Στον αντίποδα αυτής της λογικής έχουμε τις δυστοπίες σήμερα: αδυνατούν να φανταστούν όχι μόνο ένα καλύτερο κόσμο, αλλά κατευθύνονται από μια σιγουριά για την αναπόφευκτο εφιάλτη της καταστροφής.
Κι όμως υπάρχουν εξαιρετικές αναλύσεις με διαφορετικές μορφές (κοινωνιολογία, λογοτεχνία, ποίηση, ταινίες κτλ) για πιθανές καταστροφές του μέλλοντες όπου οι δυστοπίες μπορούν να μας προβληματίσουν για το πως οικοδομούμε τον κόσμο τώρα και τί μπορούμε να κάνουμε για να τον αλλάξουμε. Αν σας ενδιαφέρει το ζήτημα λογοτεχνικά εγώ προτείνω να διαβάσετε τη τριλογία Ανάμνηση του παρελθόντος της Γης του Liu Cixin (εκδόσεις Selini). Τώρα διαβάζω τον τρίτο τόμο Το τέλος του θανάτου (855 σελίδες), μια ιστορία που ξεκινάει το 1967 και τελειώνει το 18.963.729 μ.Χ..
Δείτε την ταινία όμως και κρίνετε από μόνοι σας!
Καλή χρονιά!
Commune December 10, 2021
Πρόκειται για ένα συναρπαστικό βιβλίο με επιμέλεια των Σπύρου Σακελλαρόπουλου και του Μανώλη Χουμεριανού. Στο βιβλίο δημοσιεύονται για πρώτη φορά στην ολότητα τους, πρώτον, οι πρωτότυπες απολογίες των θρυλικών κομμουνιστών ηγετών Χαράλαμπου Βατυλιώτη, γνωστό ως Βάτη και Κώστα Σκελέα (Χριστοδουλίδη) στη Κομμουνιστική Διεθνή ή Κομιντέρν[1], και δεύτερον, επίσημα έγγραφα που σχολιάζουν την θέση του κόμματος κατά την εξέγερση [2]. Οι συντάκτες πιστεύουν ότι συγγραφέας ενός εκ των κειμένων της Κομιντέρν που ασκούν σκληρή κριτική στην τότε ηγεσία του ΚΚΚ είναι ο Πλούτης Σέρβας (Πλούταρχος Σαββίδης), με το ψευδώνυμο «Γεώργιος Νησιώτης», μετέπειτα ηγέτης του ΚΚΚ και ΑΚΕΛ [3]. Επίσης, συγγραφέας του άλλου κειμένου πιστεύουν ότι ήταν ο «Πανώφ», Στυλιανός Τριανταφίλοφ (Στυλιανός Τριανταφύλλου) που ήταν Έλληνας Πόντιος, ο οποίος, σύμφωνα με τους συντάκτες, εργαζόταν ως αξιωματούχος της Κομιντέρν τότε. Μεταξύ του Σέρβα και του Πανώφ οι επιμελητές θεωρούν ότι υπάρχει «ώσμωση», δηλαδή προσυνεννόηση για την ετοιμασία κοινών θέσεων.
Οι επιμελητές και οι συγγραφείς της εκτενούς εισαγωγής είναι αυστηροί μελετητές που φροντίζουν σχολαστικά το υλικό που παρουσιάζουν.
Το Κεφάλαιο 1 (σελ. 11-18) είναι μια εισαγωγή στα έγγραφα που αποτελούν τις κύριες πηγές για το βιβλίο καθώς και τις προηγούμενες διαθέσιμες αναφορές και μαρτυρίες.
Το Κεφάλαιο 2 (σ. 19-26) είναι ιδιαίτερα χρήσιμο καθώς παρέχει μια σύντομη βιογραφία των τεσσάρων πρωταγωνιστών στη «δίκη» του Βάτη και του Σκελέα από την Κομιντέρν, το 1932 όταν βρίσκονταν στη Μόσχα.
Το Κεφάλαιο 3 (σελ. 27-88) παρέχει μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα, σε βάθος και εύρος μελετημένη ανάλυση των εγγράφων υπό το φως διαφόρων άλλων διαθέσιμων πηγών. Παρέχει επίσης κριτική αξιολόγηση (σελ. 88), η οποία εντάσσει στο κλίμα της εποχής τις απολογίες-κείμενα των Βάτη και Σκελέα και άλλα κείμενα των «δικογράφων». Ο ορισμός ενός τέτοιου πλαισίου είναι αναγκαίος για να κατανοηθεί το κλίμα στην Κύπρο υπό Βρετανική αποικιοκρατική διοίκηση, αλλά και στις συζητήσεις στην Αριστερά της εποχής παγκοσμίως. Πρόκειται για μια επιστημονική εργασία που συμβάλλει στη γνώση, βασισμένη σε στοιχεία του σύνολου σχεδόν του διαθέσιμου υλικού για το θέμα.
Το Κεφάλαιο 4 είναι μια πραγματικά συναρπαστική ενότητα: «Τα έγγραφα» (σ. 89-198). Αυτός είναι ένας θησαυρός για όποιον ενδιαφέρεται για τις θέσεις των κομμουνιστών στην απολογία τους για τις δεκαετίες του 1920 και του 1930 και πώς αντιμετωπίζονταν από την Κομιντέρν (τουλάχιστον μέχρι το 1932). Μπορεί κανείς να δει τον επαναστατικό ζήλο, την πολιτική λάμψη, καθώς και τα τυφλά σημεία, τα ελαττώματα και τις αποτυχίες της ανάλυσής τους για τα ταξικά δεδομένα και την πολιτική και ιδεολογική τους εκδήλωση σε μια χώρα όπως η Κύπρος. Ο Βάτης, ο Σκελέας και ο Σέρβας ερμηνεύουν την εξέγερση του 1931, επιχειρώντας να κατανοήσουν την πολιτική χρησιμοποιώντας την ταξική ανάλυση ως βασικό εργαλείο για την ερμηνεία της ιστορίας. Ωστόσο, την ίδια στιγμή, είναι προφανές σήμερα πώς η αναγωγική και συχνά οικονομίστικη ανάγνωση του κόσμου που κατά κάποιο τρόπο υποθέτει την «αυτόματη» αναπαράσταση στην πολιτική χωρίς ιδεολογική διαμεσολάβηση οδηγούν σε προβληματικά συμπεράσματα στην ερμηνεία των πολιτικών γεγονότων: Το «άλμα» από μια αφηρημένη ανάλυση των κοινωνικοοικονομικών δυνάμεεων σε συγκεκριμένη κατάσταση της χώρας, η χρήση ιδεολογικών εργαλείων και όχι επιστημονικών εργαλείων ανάλυσης αποτελεί τρωτό σημείο στην ανάλυση τους. Κι όμως, είναι θαυμαστό το υψηλό επίπεδο ανάλυσης και ο πλούτος της, και αυτά δείχνουν το επίπεδο των ηγετικών στελεχών της εποχής. Αυτό καταρρίπτει τους μύθους που καλλιέργησαν μετέπειτα ηγεσίες ότι δήθεν οι πρωτεργάτες του κομμουνιστικού κινήματος στη Κύπρο περιέπεσαν σε λάθη για το εθνικό ζήτημα, ανάμεσα σε άλλα, λόγω του χαμηλού μορφωτικού επιπέδου των στελεχών της εποχής. Ασφαλώς, υπάρχουν εσφαλμένες προσεγγίσεις και λάθη τακτικής ή θεώρησης, αλλά αυτό δεν σχετίζεται με το δήθεν χαμηλό τους επίπεδο.
Όσο για τους πρωταγωνιστές (τον Βάτη, τον Σκελέα και τον Σέρβα), βλέπουμε πώς το πλαίσιο της εποχής είναι ανελέητο, κάτι που ίσως εξηγεί, τουλάχιστον εν μέρει, τις άδικες κατηγορίες που εκτοξεύουν ο ένας για τον άλλο, στις απολογίες τους. Επίσης, σε αυτό το πλαίσιο, ο ρόλος του Σέρβα δεν είναι «αθώος», ούτε οι επικρίσεις κατά της ηγεσίας των Κυπρίων κομμουνιστών χωρίς απώτερο σκοπό. Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε τις εποχές και το πολιτικό πλαίσιο της ΕΣΣΔ όταν ο Στάλιν ανέλαβε τον έλεγχο – αυτό είναι το 1932, πριν από τις δίκες επίδειξης της δύναμής του κατά το 1936.
Σημαντικό είναι επίσης ότι αναφέρονται δύο ονόματα Τουρκοκυπρίων που οι επιμελητές εντόπισαν ως κομμουνιστές που συνάντησε ο Βάτης στις 10 Αυγούστου 1931: τον Asim Aziz Buli και τον Ahmet Hulusi. Ο τελευταίος έγινε πληροφοριοδότης και μάρτυρας στις δίκες κατά κομμουνιστών, όπως ο ποιητής Τεύκρος Ανθίας που ήταν ηγετικό στέλεχος του ΚΚΚ[4]. Υπήρχαν επίσης τουλάχιστον είκοσι Τουρκοκύπριοι κομμουνιστές, παρόλο που ο Hulusi στη δίκη ισχυρίζεται ότι έχει στρατολογήσει διακόσιους Τουρκοκύπριους μέλη (σελ. 101). Αυτό είναι ένα θέμα που πρέπει να ασχοληθούν και Τουρκοκύπριοι και μη κύπριοι ερευνητές – γι’ αυτό θα είναι πολύτιμο να μεταφραστεί τόσο στα τουρκικά όσο και στα αγγλικά.
Μια πρώτη αξιολόγηση – Οι ελλιπείς πηγές και οι σκοπιμότητες στη ιστορία του κόμματος
Πρέπει να σημειωθεί ότι ελάχιστα έχουν γραφτεί για το θέμα. Ως γνωστό, ελάχιστες πηγές έχουμε για το κόμμα και την εποχή εκείνη – οι επιμελητές τις έχουν ξεσκονίσει.
Κρίσιμη πηγή είναι μια τετρασέλιδη επιστολή προς την Κεντρική Επιτροπή του ΑΚΕΛ του Έλληνα βετεράνου κομμουνιστή και δημοσιογράφου Ορφέα Οικονομίδη (9/8/1976) περίπου τριανταπέντε χρόνια μετά τα γεγονότα, καθώς και δύο σχετικά αδημοσίευτα κείμενα του ΑΚΕΛ: Πρώτο, το αδημοσίευτο κείμενο Δοκίμιο για την Ιστορία του ΚΚΚ-ΑΚΕΛ» εγκεκριμένο από την Κεντρική Επιτροπή του ΑΚΕΛ, που έγραψε ο Μίνως Πέρδιος το 1968, σύγχρονος και αρχικά στενός συνεργάτης του Πλουτή Σέρβα αλλά αργότερα έγινε ένας από τους βασικούς του αντιπάλους στη Λεμεσό και έπαιξε βασικό ρόλο στην εκδίωξη του Σέρβα από τη θέση του Γενικού Γραμματέα το 1945. Δεύτερη πηγή είναι το κείμενο Ιστορία του ΚΚΚ-ΑΚΕΛ, από τις αρχές του 20ου αιώνα έως το 1985 που προοριζόταν να είναι η επίσημη ιστορία του κόμματος[5]. Συντάχθηκε από ιστορικούς του κόμματος και εγκρίθηκε από την ηγεσία του Κόμματος, αλλά δεν δημοσιεύτηκε ποτέ, καθώς η ενδοκομματική αντιπαλότητα κατά την περεστρόικα, αλλά κυρίως η διάσπαση που ακολούθησε το 1990, προφανώς εμπόδισε την απόπειρα να εξευρεθεί μια συναινετική προσέγγιση στην ιστορία του κόμματος. Οι δύο «ιστορίες» κυκλοφόρησαν άτυπα.
Μια σημαντική μελέτη του Γιάννη Λεύκη (Γιάννης Παπαγγέλου, 1899-1991), Ρίζες,[6], ο οποίος ήταν κομμουνιστής διανοούμενος με έδρα τη Λεμεσό και συμμετείχε στην ίδρυση του κομμουνιστικού κόμματος τη δεκαετία του 1920. Ενώ το κείμενο αυτό αποτελεί σημαντική πηγή, γράφτηκε περίπου 50 χρόνια μετά.
Επίσης έχουν δημοσιευτεί διάφορα απομνημονεύματα που είναι πολύτιμες πηγές, αλλά και πάλι γράφτηκαν πολλά χρόνια αργότερα και είναι μάλλον επιλεκτικά λόγω αδυναμιών μνήμης, ενώ δεν είναι δυνατό να αποκλειστούν, σκόπιμα ή μη, στο τονίζουν, να θυμούνται και τί ξεχνούν.
Σημαντική είναι η μικρή μελέτη του ιστορικού Κώστα Γραικού, Η εξέγερση του Οκτώβρη και το ΚΚΚ. Πρόκειται για μελέτη από επαγγελματία ιστορικό που ήταν παράλληλα οργανικός διανοούμενος του Κυπριακού συνδικαλιστικού κινήματος και της Αριστεράς[7].
Ο Γιάννος Κατσουρίδης έχει εκδώσει ένα βιβλίο στα αγγλικά,[8], το οποίο αναπαράγει και υιοθετεί μάλλον άκριτα χαρακτηρισμούς για τους πρωτοπόρους κομμουνιστές που προβάλλει το Δοκίμιο για την Ιστορία του Περδίου: Θεωρεί ότι βασικά περιπέπιπταν σε λάθη στο εθνικό ζήτημα λόγω σεχταρισμού και ανωριμότητας. Ασφαλώς, η σκόπιμη αξιολόγηση των πρωτεργατών του κυπριακού κομμουνισμού από μετέπειτα ηγεσίες, τους υποτιμούσε, επιχειρώντας να δικαιολογήσει την επακόλουθη στροφή προς την «Ένωση» στη δεκαετία του 1940, ακόμα και όταν η γραμμή άλλαξε. Στη πορεία έγινε μια ημιτελής αποκατάσταση αλλά αυτό μάλλον έγινε σιωπηλά.
Πρόσφατα εμφανίστηκαν κάποια άλλα κείμενα για τον εθνικισμό και τον κομμουνισμό στα αγγλικά.
Υπάρχουν ορισμένα θέματα ερμηνείας των επιμελητών του βιβλίου (κεφάλαιο 3) που θα σχολιάσω.
Πρώτο, οι συγγραφείς έχουν δίκιο να σημειώνουν ότι η «εθνική απελευθέρωση» από την αποικιοκρατία περιέχει κρίσιμες ταξικές-κοινωνικές διαστάσεις. Ωστόσο, φαίνεται να υπερεκτιμούν τα επαναστατικά ή προοδευτικά στοιχεία του αιτήματος της «Ένωσης» στη περίπτωσης της Κύπρου. Χωρίς να το δηλώνουν, φαίνεται να κατανοούν το σύνθημα της «Ένωσης» ως επίλυση του εθνικού ζητήματος στην Κύπρο περίπου όπως έγινε και με άλλα ελληνικά νησιά που ενώθηκαν στην πορεία με την Ελλάδα μετά την κατάρρευση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Για να είμαστε δίκαιοι, αυτό δεν τους κάνει λιγότερο αυστηρούς στην ανάλυσή τους. Κάποια στιγμή όμως φαίνεται να συμμερίζονται την άποψη ότι οι λίγοι που εκδιώχθηκαν από το ΚΚΚ ως «λικβινταριστές» (ρωσικά λικβινταρισμός: Ликвидаторство) ήταν επειδή ήθελαν να συμβιβαστούν με τους εθνικιστές ή υποτίμησαν τις δυνατότητες δικοινοτικών σχέσεων τόσο στην αποτίναξη της αποικιοκρατίας και του ιμπεριαλισμού, όσο στις προοπτικές οικοδόμηση του σοσιαλισμού.
Δεύτερο, παρά το ότι ορθά τελειώνουν με τη φράση ότι τα συμβάντα είναι γνήσια τέκνα της εποχής τους, φαίνεται να υποτιμούν τις συνθήκες υπό τις οποίες γράφτηκαν οι «απολογίες» του Βάτη και του Σκελέα. Μετά την εξέγερση του Οκτωβρίου και συνελήφθησαν και εξορίστηκαν στο Ηνωμένο Βασίλειο, από όπου και οι δύο διέφυγαν για να καταφύγουν στην ΕΣΣΔ – το έκαναν αυτό προφανώς οικειοθελώς. Ωστόσο, θα πρέπει να ληφθούν υπόψη η ακριβής φύση της διαδικασίας κατά την «ακρόαση» της Κομιντέρν αλλά και οι συνθήκες και οι όροι υπό τους οποίους συνέγραψαν τις «απολογίες» τους και απάντησαν στις προφορικές ερωτήσεις ως προς το τι είχε συμβεί το 1931. Ασφαλώς, οι επιμελητές υπογραμμίζουν την ευρύτερη πόλωση και τις άγριες αντιπαραθέσεις μεταξύ συντρόφων σε αυτές τους δύσκολες εποχές. Ωστόσο, τείνω να συμφωνήσω με τον Κώστα Γραικό που ονομάζει τη διαδικασία αυτή «δίκη»: Αυτό εξηγεί τις βίαιες επιθέσεις, συχνά αβάσιμες ή άδικες αλληλοκατηγορίες Βάτη-Σκελέα. Επίσης, εξηγεί γιατί και πώς ο Σκελέας εκδιώχθηκε από την πολιτική και πώς ο Βάτης που ήταν λαμπρός κομμουνιστής ηγέτης στάλθηκε να εργαστεί γεωπόνος στη Σιβηρία, όπου και πέθανε τελικά από τύφο [9].
Γενικά, θεωρώ την έρευνά για το βιβλίο αυτό υποδειγματική, αναλυτική και τεκμηριωμένη. Τέλος, θεωρώ πολύτιμα τα τεκμήρια που δημοσιεύονται για την ιστορία του κυπριακού κομμουνισμού, τα οποία ως αναπόσπαστο μέρος παγκόσμιας ιστορίας – είναι οι βάσεις για το μέλλον της Αριστεράς.
Το βιβλίο πρέπει να διαβαστεί, να συζητηθεί και να μεταφραστεί.
[1] Αγγλικά: Comintern από το Communist International.
[2] Για μια πρώτη ανάλυση των κειμένων του Βάτη βλ. Σπύρος Σακελλαρόπουλος και Μανώλης Χουμεριανός «Σχετικά με την “απολογία” του ηγέτη του Κομμουνιστικού Κόμματος Κύπρου Χαράλαμπου Βατυλιώτη (Βάτη) στην Κομιντέρν γύρω από τη στάση του Κόμματος στην εξέγερση του 1931», ΘΕΣΕΙΣ,
Τεύχος 150, περίοδος: Ιανουάριος – Μάρτιος 2020, http://www.theseis.com/index.php?option=com_content&task=view&id=1471&Itemid=29
[3] Ηγέτης του ΚΚΚ και ΑΚΕΛ (1935-1945). Αποβλήθηκε από κόμμα το 1952. Βλ. Σακελλαρόπουλος, Σπύρος και Αλέκου, Αλέξης, «H Παράδοξη Συνύπαρξη Δύο Κομμουνιστικών Κομμάτων σε Ένα: Η περίπτωση ΚΚΚ και ΑΚΕΛ (1941-1944)», Θέσεις, τ. 147, Απρίλιος-Ιούνιος 2019.
[4] Βλ. «Η Δίκη του Προλετάριου Ποιητού Τεύκρου Ανθία», εφημ. Πάφος, 7 Απριλίου 1933.
[5] ΑΚΕΛ, Ιστορία του ΚΚΚ-ΑΚΕΛ: Από τις Αρχές του 20ου Αιώνα μέχρι το 1981, (αδημοσίευτο), ΚΕ ΑΚΕΛ, Λευκωσία 1985.
[6] Λεφκης, Γιάννης (1984) Ρίζες, Λεμεσός.
[7] Γραικός, Κώστας Η εξέγερση του Οκτώβρη και το ΚΚΚ, Λευκωσία, 1994. Ο κώστας Γραικός εργαζόταν ως αρχισυντάκτης της εβδομαδιαίας εφημερίδας Εργατικό Βήμα της Παγκύπριας Εργατικής Ομοσπονδίας- ΠΕΟ.
[8] Katsourides, Yiannos. The History of the Communist Party in Cyprus: Colonialism, Class and the Cypriot Left, I. B. Tauris, Λονδίνο 2014.
[9] Γραικός, Κώστας Η εξέγερση του Οκτώβρη και το ΚΚΚ, Λευκωσία, 1994, σελ. 28.
Neal Ascherson ‘Imperial Narcotic’, reviewing the book, We’re Here Because You Were There: Immigration and the End of Empire by Ian Sanjay Patel, Verso, 344 pp., LRB, Vol. 43 No. 22 · 18 November 2021
This is a great review of a great book. It demonstrates how UK immigration law was racialised and the tensions in managing legally immigration control: the ideology of imperialism, in what is aptly referred to as an “imperial narcotic” contained a tension. The imperialist ideology was deeply racist as it was based on the belief in the English superiority which gave the them the ‘right’, or better the ‘mission’ to conquer to ‘civilize’ the ‘backward’ in the empire up to the 1940s ensured that population transfers within the empire were managed to ensure the underlying ‘racial order’ was not upset: i.e. whites were favoured and ‘darker races’ were subjected to more controls under the legislation at the time. However, the new legislation of 1948, the Nationality Act, under the megalomaniac delusions of grandeur of declining and increasingly decadent empire, made lawmakers grant the colonial people the right to abode in the Colonial Metropolis. This was according to the author of the book “one of the most astonishing pieces of legislation” for it “converted the status of all those who had previously the status of citizens of the United Kingdom and Colonies”. We are talking of a population of 600 million people! Even though it was a Labour Home Secretary, James Chuter Ede, who presided over this legislation in recognizing colonial people as “men and brothers of the people of the people in this country” (ie UK), it was the consensus at the time. Note how the sisters and sisterhood was denied: it was “men and brothers” and this was deliberate as women would gain or lose their citizenship rights depending on their husbands or father.
It was under this legislation that many Cypriots in the 1950s emigrated to the UK. My own grandparents were amongst them.
By the 1960s things would dramatically change. In 1962, a “colour bar” was introduced, as the West Indian Gazette called it, to restrict “coloured people” form entering. This was the law that the Macmillan Tory Government introduced, but the law was not very effective. By 1968, as decolonization proceeded, the panic over the potential immigration to the Uk by the Indians deciding in African Colonies (Kenya, Uganda etc) made the Labour Government rush through Parliament the Commonwealth Immigration Act, a shameful law. Kenyan Indians were rendered effectively stateless.
Later by 1974, the 100,000 or so East African South Asians were admitted as refugees, not as nationals. They faced racism and xenophobia: Enoch Power’s racist speech on “the rivers of blood” and the Tory racist campaign by MPs on the ticket ‘if you want a nigger for a neighbour, vote Labour’ were operative. Enoch Power was dismissed from the shadow cabinet and the racialist campaign condemned but the politics of racism were now entrenched in British politics. The Neo-Nazi National Front would get one million votes in the 1970s until the Neo-Nazis would complain that Thatcher has stolen their policies! The 1981 Nationality Act would complete the restrictions, resting geographically the scope of citizenship to those born or parents born in the British Isles, dropping the imperial or supranational identity.
Of course, in 1971 the UK would join the European Community, until Brexit. This is when the nostalgia of the empire was again revived in the form of a delusion about restoring Commonwealth ties, but essentially creating a hostile environment to migrants, including EU citizens. Racism, economic decline, and crisis from the labour shortages left by the EU (Eastern European) workers, nationalism in the region (Scotland wants independence) despite devolution. decadence of the old class and aristocratic political system is the scene that revives Tom Nairn’ thesis: we are witnessing the “break up of Britain”, as the country is more divided than ever: the so-called United Kingdom is a deeply divided kingdom.
Δείτε το βίντεο της συζήτησης "O ANTONIO GRAMSCI ΣΤΗ (ΜΕΤΑ)ΝΕΩΤΕΡΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ" εδώ
Ενάντια στην απαισιοδοξία - η ανάγκη μιας Γκραμσικής στρατηγικής: Μαζί με τον Γράμσι σήμερα σημαίνει να σκεφτούμε πέραν από αυτά που έγραφε τότε
“Kıbrıs Türk demokrasi yaşamında önemli bir yeri olan Dr. Mustafa Hami’nin, aramızdan ayrılması hepimizi derin üzüntüye boğmuştur” diyen İzzet İzcan, aile, yakınları ve Yeni Kıbrıs Partisi yetkililerine başsağlığı dileğinde bulundu.
Kıbrıs Türk Tabipler Birliği Başkanlığı yanısıra, Yeni Kıbrıs Partisi yöneticiliği de yapan Dr. Mustafa Hami’nin yokluğunun toplumumuz için önemli bir kayıp olduğunu dile getiren İzzet İzcan, “Kıbrıs’ta iki toplumun yakınlaşması, federal birleşik Kıbrıs’a ulaşması ve Kıbrıs Türk toplumunun varlık ve kimliğinin korunmasına yaptığı katkılar unutulmayacaktır” dedi.
Statükoya karşı, temel insan haklarına dayalı, özgür, bağımsız Kıbrıs mücadelesinin kararlılıkla sürdürüleceğini belirten İzzet İzcan, tüm demokrasi şehitlerini saygıyla andıklarını vurguladı.
TARİH: 31.12.2021
PİYANGO ÇEKİLİŞ ONAYI
BİRLEŞİK KIBRIS PARTİSİ’nin düzenlemiş olduğu DAYANIŞMA PİYANGO çekilişleri 31.12.2021 Cuma günü saat 10.00’da çekiliş heyetinde bulunan HÜSEYİN YILMAZ YAŞARCAN ve SÜMER TAŞPINAR huzurunda BKP Merkez binasında yapılmış olup ikramiye kazanan numaralar aşağıda belirtilmiştir.
1- Tam Altın 0165
2- Yarım Altın 5734
3- Çeyrek Altın 8771
4- Gree Butterfly 7710
9000 BTU Klima
5- Samsung Tablet 8105
6- Bisiklet 8587
7- Kahve Makinesi 2052
8- Gazlı Soba (3 petekli) 4136
9- Su Sebili 5672
10- Vantilatör 6785
TASDİKNAME
Yukarıdaki tüm çekilişler, çekiliş heyetinde bulunan HÜSEYİN YILMAZ YAŞARCAN, ve SÜMER TAŞPINAR huzurunda, BKP Merkez Binasında 31.12.2021 Cuma günü saat 09.30’da huzurumda yapıldığını tasdik ve beyan eder resmi mühürüm ile onaylarım.
ENVER SEDAT SİMAVİ
LEFKOŞA TASDİK MEMURU
Birleşik Kıbrıs Partisi Genel Başkanı İzzet İzcan, 2022 yılının ülkemize barış ve huzur getirmesini diledi.
“BKP, birleşik federal Kıbrıs için, kararlı mücadelesine devam edecektir” diyen İzcan, toplumsal yok oluş tehlikesi ile karşı karşıya bulunan Kıbrıslı Türkler için tek çıkış yolunun, erken federal çözüm olduğunu vurguladı.
23 Ocak 2022 tarihinde yapılacak seçimlerin, güçlü bir boykotla sonuçlanması için kararlılıkla çalıştıklarını dile getiren İzcan, “Boykot direniştir” diyerek halkımızı güçlü bir boykota omuz vermeye çağırdı.
Emek, demokrasi ve barış mücadelesinin bir bütün olduğunu dile getiren BKP Genel Başkanı İzzet İzcan, “Özgür olmadan, refah ve huzura kavuşmak mümkün değildir” dedi. Kıbrıs’ın kuzeyinde izlenen ilhak siyasetinin kabul edilmez olduğunu vurgulayan İzzet izcan, Kıbrıs Türk toplumunun iradesine yapılan saldırıları şiddetle kınadıklarını belirtti.
“BKP, dünyanın değişik bölgelerinde, emperyalizme karşı özgürlük mücadelesi veren halkların yanında olmaya devam edecektir” diyen İzcan, Anglo-Amerikan emperyalizminin, Ortadoğu başta olmak üzere, dünyanın değişik bölgelerinde gerçekleştirdiği katliam ve vahşetler ile halklara zulüm uyguladığını belirterek, 2022 yılının dünya halkları ve yurdumuza barış ve huzur getirmesini dileyerek, yurttaşlarımızın yeni yılını kutladı.
Boykot Platformu, Kıbrıs Türk Öğretmenler Sendikası’nı ziyaret etti. BKP Genel Başkanı İzzet İzcan, YKP Genel Sekreteri Murat Kanatlı, Federal Kıbrıs Hareketi dönem sözcüsü Ahmet Ertaç ve kalabalık bir heyetle gerçekleşen ziyarette, milletvekilliği seçimlerinin boykot gerekçeleri ve boykot sonrası mücadele üzerinde duruldu.
KTÖS Genel Sekreteri Şener Elcil, kişi olarak boykota tam destek verdiğini, gelinen aşamada en doğru hareket olduğunu belirterek, kısa bir süre içerisinde konunun sendika yönetim kurulunda değerlendirileceğini söyledi.
BKP Genel Başkanı İzzet İzcan, “İrademizi geri almak ve yeniden görünür olmak için güçlü bir boykot şarttır” diyerek 1974 sonrası oluşturulan statükoyu yıkarak, halkın kandırılarak yok edilmesinin önüne geçileceğini vurguladı.
Kavganın sokak ve uluslararası alana taşınacağını dile getiren İzcan, AKP’nin papağanı olanlara itibar edilmemesini istedi.
“Boykot bir direniştir” diyen İzzet İzcan, direnmeden hak ve özgürlüklere ulaşılamayacağını, güçlü boykotun yeni bir mücadele alanı açacağını vurguladı.
“Emek, demokrasi ve özgürlük mücadelesi bir bütündür” diyen İzzet İzcan, halkımızı boykot mücadelesine destek olmaya çağırdı.
Boykot Platformu köy ve bölge ziyaretleri kapsamında Doğancı’yı ziyaret etti. Doğancı Spor Kulübünde gerçekleşen buluşmaya, BKP Genel Başkanı İzzet İzcan, YKP Genel Sekreteri Murat Kanatlı, Federal Kıbrıs Hareketi dönem sözcüsü Ahmet Ertaç katılarak birer konuşma yaptılar.
BKP Genel Başkanı İzzet İzcan, ülkenin içinde bulunduğu zor koşullarda, Kıbrıs Türk toplumunun canı ile uğraştığını, mevcut düzen partilerinin, AKP iktidarının belirlediği politikaları uygulayarak, halkı yok oluşa sürüklendiğini vurguladı.
Kıbrıs Türk toplumunun iradesinin saldırı altında olduğunu dile getiren İzcan, kukla yönetime verilecek en güzel cevabın, seçimleri boykot etmek olduğunu belirtti.
“İrademizi geri almak için boykot” diyen İzzet İzcan, seçimlerden sonra yeni bir mücadele alanı açmak için, güçlü bir boykota ihtiyaç olduğunu vurguladı.
“İşbirlikçiliğe devam etmek için sizden oy isteyenlere, geçmişin hesabını sorun” diyen BKP Genel Başkanı İzzet İzcan, “Boykot, bütün dünyaya burada yaşananları gösterecek ve federal çözüm mücadelesine güç katacaktır” dedi.
Yoğun bir katılımla gerçekleşen toplantı, gece geç saatlere kadar sürdü.
Boykot Platformunu oluşturan örgüt temsilcileri 23.12.21 Perşembe, saat 19:00’da Doğancı köyünü ziyaret edip, 23 Ocak 2022 Milletvekilliği seçimlerinin neden boykot edilmesi gerektiği konusunda halkı aydınlatacaktır.
BKP Genel Başkanı İzzet İzcan, YKP Genel Sekreteri Murat Kanatlı ve Federal Kıbrıs Hareketi dönem sözcüsü Ahmet Ertaç’ın konuşmacı oldukları toplantıda, Kuzey Kıbrıs’taki rejime karşı mücadelenin esas olduğu, kukla yönetimle bir yere varılamayacağını, güçlü bir boykotun, Kıbrıslı Türklerin sesini dünyaya duyurarak, karşı karşıya oldukları tükenişin engellenmesine önemli katkı yapacağı konuları üzerinde durularak, bölge halkı ile sohbet edilecektir
One Radical Planet 