European elections 2019: We vote Left, we fight against nationalism

The current European Union is far from the Europe/family that the advertisements of the state for the current Euroelections are presenting in the media. The reality is that the current EU is dominated by austerity policies that serve the profits of big capital and lead workers and youth to poverty and unemployment. The real power, … Continue reading European elections 2019: We vote Left, we fight against nationalism

Σπόντες [20 Μαϊου 2019]

Refah Özgürlüğün Neresinde? – Sezgin Keser

Argasdi dergimizin 54. sayısından, hayvan özgürleşmesi üzerine bir yazı...

Derginizi, tüm Khora'lardan ve marketlerden alabilrisniz.

Tarih sayfalarında halkların özgürlük mücadelelerini, ulusların yaratılışını, kadınların özgürleşmesini, baskıcı rejimlere karşı isyanları, dinlerin oluşumunu, imparatorlukların yıkılışını, kısacası geçmişimize, bugünümüze ve geleceğimize etki eden nice olayları buluruz. Bu sayfalar sadece insanların birbirleriyle olan ilişkilerini değil insanın, doğanın, hayvanların birbirleriyle olan ilişkilerini de yazar. Dünya üzerindeki yaşam bugüne kadar sadece insanlar arasındaki ilişkiler ve çatışmalarla değil insanın doğa ve hayvanlarla olan ilişkilerinden de etkilenerek devam edebilmiştir. Bugünden sonra da yaşamın devam edebilmesi insanların, doğanın ve hayvanların aralarındaki ilişkilerin ne yönde gittiğine bağlı olacaktır. Suyunu kullandığımız doğanın su kaynaklarını yok etmek, yaşama arzsuna sahip bizler için hiç de akıl karı olmayacağı gibi doğal dengenin parçası olan hayvanların varoluşlarını tehdit etmek de bir o kadar akıl karı olmayacaktır.

Günümüzde kar amaçlı üretim daha fazla rekabete ve sömürüye yol açıyor, doğal kaynaklar yaşamın devam edebilmesi gayesiyle temkinli bir şekilde kullanılmıyor, aksine daha fazla kazanç gayesiyle kapitalizm tarafından yok ediliyor. Hayvanların doğal yaşam ortamları bozuluyor ya da tamamıyla yok oluyor. Enerji üretmek amacıyla doğa dostu alternatifleri yerine halen daha bazı ülkeler tarafından tercih edilen nükleer santrallerin, faaliyetleri sonucunda kurulduğu bölgedeki suyun ısı derecesini arttırdığı ve o suda yaşayan canlılar için hayati bir tehlike oluşturduğu bilimsel bir gerçek. Yağmur ormanları son yıllarda palm yağı gibi ürünlerin elde edilmesi için şirketlerin saldırısına uğramış ve bu saldırı bölgede yaşayan hayvanların ölümlerine yol açmıştır. Bu şirketlerin yarattıkları emek sömürüsünü tahmin etmek ise hiç de zor değil. Bu sebeplerden ötürüdür ki bu sömürü düzenine karşı vereceğimiz mücadele ekolojik dengenin devamlılığını ve hayvanların yaşam haklarını da savunmalıdır. Hayvanlar, insanların üzerlerinde hakimiyet kurabilecekleri ve her istediklerini yaptırabilecekleri canlılar değil bu dünyanın sahipleridirler de. Sağlık, barınma, beslenme gibi hakları vardır. Burada söz konusu olan sadece köpekler, kediler ya da sevimli hayvanlar değil bütün hayvanlardır. Son dönemlerde, hayvan dostlarımızın huzurlu ve sağlıklı bir yaşam sürmelerini amaçlayan ama bir yandan da etik ve yasal çerçeveyle sınırlanan, ve hayvanların kullanılmasını da içeren “hayvan refahı” fikri, akımı yaygınlaştı. Oysa insanların keyiflerine göre hayvanları kullanabilmesi hayvan haklarını savunmak değil kendi çıkarlarımız doğrultusunda bu hakları şekillendirmek olur. Hayvan hakları savunucularının uğruna mücadele ettiği hayvan özgürlüğü fikri ise insanların hayvanlar üzerindeki baskısını ve kontrolünü ortadan kaldırmayı amaçlar. Ülkemizdeki duruma baktığımızda sokak hayvanlarının, duyarlı vatandaşların ve örgütlerin yürüttükleri mücadelelere rağmen zor koşullarda yaşadığını; yeterli sayıda barınağın olmaması, var olan barınakların sağlık ve beslenme gibi hizmet eksiklikleri bir yanda dursun bu hayvanların asıl yaşam yerleri olan sokakların belediyeler ve yerel yönetimler tarafından yaşanabilir kılınmadığını; doğada yaşayan hayvanların av “sporu” için katledildiğini, çıkan orman yangınları sonucu yaşam ortamlarının yok olduğunu görüyoruz. Durum bu olunca hayvanların yaşamları ve sıkıntıları toplum içerisinde bir tartışma ve mücadele alanı oluşturuyor. 2013 yılında Meclisten geçen AB kriterlerine uygun Hayvan Refahı Yasası hayvanların hayatlarını yasalar çerçevesinde kısmi “özgürlüklerle” sınırlandırıyor. Hayvanlar üzerinde deney yapmak bu yasaya göre mümkün ve ülkemizde yasal iznini dahi almadan hayvan deneyleri yapan üniversite bile bulunmakta. Hayvan deneylerinin yerini alabilecek bir sürü alternatif metod bulunmaktadır. Bilgisayar simülasyonları, kök hücre yöntemi, kadavraların kullanılması, mikrodoz gibi yöntemler,  hayvanları kullanmadan deney yapılmasını sağlayan yöntemler arasındadır.(1) Yasanın sıkıntılı yanlarından biri de hayvanların zevk ve kumar için yarıştırılabilmesine izin verilmesidir. Hayvanların keyfi bir şekilde para için birbirleriyle yarıştırılmaları, bırakın özgürleşmeyi yasanın adında geçen refah mantığıyla bile çelişmektedir. Bir canlının başka bir canlının eğlencesi için kullanılması o canlı için huzurun ve rahatlığın olmadığı anlamına gelir. Yasanın içerdiği maddelere uymayan kişilere kesilen cezalar ise para cezalarıdır. Parasını ödeyen yasaya uymayıp istediği canlıya istediği muamelede bulunabilecektir. Bu keyfi muamelenin olmasını engellemek için cezaların ıslah edici olması gereklidir. Bunun yolu da para cezası yerine kamu hizmeti adı altında hayvanlara ve çevreye faydası olacak cezaların uygulanması olacaktır. Bir yasanın ya da fikrin AB kriterlerine uyuyor olması o yasayı ilgilendirenlerin tamamıyla faydasına olacağı anlamına gelmez. Ülkemizde hayvan hakları alanında mücadele eden örgütlerden ve aktivistlerden Oluşan Kıbrıs Dünya Yalnız Bizim Değil Hareketi, Hayvan Refahı Yasası’nın iyileştirilmesi adına Meclise Hayvan Refahı (Değişiklik) Yasası’nı sunmuştur. (2) Ülkemizde de olan hayvan refahı mantığı, hayvanları insana ait bir mal gibi gördükçe gerçek bir hayvan özgürleşmesine hizmet etmeyecektir. Ancak yine de bu yasanın sıkıntılı yanlarını düzeltmek ve eksiklerini tamamlamaya çalışmak hayvanların özgürleşmesi mücadelesinde önemli adımlardan olacaktır. Sezgin Keser (1)http://www.deneyehayir.org/testlerde-hayvanlarin-kullanimina-alternatif-secenekler/#.XHLm4eQza00 (2) http://baraka.cc/?p=635  

BASIN DUYURUSU.

 

            Birleşik Kıbrıs Partisi, 22 Mayıs Çarşamba  saat  10:30’da,  Avrupa Parlamentosu seçimleri ile ilgili, BKP Genel Merkezi’nde basın toplantısı düzenleyecektir.
BKP Parti Meclisi’nin, Avrupa Parlamentosu seçimleri konusunda aldığı parti kararı kamuoyuna açıklanacaktır.

 

Ευρωεκλογές 2019: ψηφίζουμε Αριστερά, παλεύουμε ενάντια στον εθνικισμό

Η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση απέχει πολύ από την Ευρώπη-οικογένεια που παρουσιάζουν τα σποτάκια της Ευρωβουλής και του κράτους για τις ευρωεκλογές. Η πραγματικότητα είναι ότι στη σημερινή ΕΕ κυριαρχούν οι πολιτικές λιτότητας, που υπηρετούν τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου και οδηγούν τους εργαζόμενους και την νεολαία στην φτωχοποίηση και την ανεργία. Και βέβαια, η πραγματική […]

Η Εργατική Δημοκρατία στις Ευρωεκλογές υποστηρίζει Ψήφο στο ΑΚΕΛ – Ψήφο στο Νιαζί Γκιζίλγιουρεκ

Kıbrıs’taki olayları NATO talimnamelerine veya özel harp psikolojik savaş yöntemlerine göre yorumlamak -11- Ulus Irkad

Fuat Doğu TMT’ciler Tarafından da Biliniyordu “B…on gün sonra gelmiş ve gülümseyerek elimi sıkmıştı. Her halinden her şeyin yolunda gittiği belli oluyordu. Az sonra film makarasını bana uzatarak her şeyin tamam olduğunu söylemişti. Ben filmi hemen E…Bey’e ulaştırmıştım. Film banyo edilir; sonuç mükemmeldir. BM resmi başlıklı, imzalı ve mühürlü evraklar elimizdeydi. Zamanın MİT müsteşarı General […]

AÇIK VE ONURLU Bir Yürüyüş

Eşcinselliğin, Dünya Sağlık Örgütü tarafından akıl hastalığından çıkarıldığı gün olan 17 Mayıs, Uluslararası Homofobi, Bifobi ve Transfobi Karşıtlığı Günü olarak kutlanmaktadır. Baraka Kültür Merkezi olarak bizler de her yıl biraraya gelip çeşitli etkinlikler düzenleyen 17 Mayıs organizasyon komitesinde yer almakta, hem bir etkinlik düzenlemekte hem de onur yürüyüşüne katılmaktayız. Cinsiyet kimliği ve cinsel yönelimlere karşı her türlü ayrımcılığa ve şiddete karşı ses çıkarmak için oluşan komitenin bu yılki sloganı AÇIK VE ONURLU olarak belirlendi ve bu çerçevede 15 güne yayılan çeşitli etinlikler düzenlendi. Bizler de Baraka olarak içinde olmaktan onur duyduğumuz bu etkinlikler haftasında, LGBTI+ VE SINIF MÜCADELESİNİ KONUŞUYORUZ isimli bir söyleşi gerçekleştirip, KASO GL aktivisti ve PRAKSİS dergisi yayın kurulu üyesi sevgili REMZİ ALTUNPOLAT'ı da değerli düşüncelerini ve deneyimlerini aktarması için söyleşide konuşmacı olmak üzere ağırladık. Katılımcı tüm örgütlerin etkinliklerinin tamamlanmasının ardından da 18 Mayıs akşamı AÇIK VE ONURLU temasıyla onur yürüyüşü gerçekleştirildi. Tüm renklerin biraraya geldiği yoğun katılımlı yürüyüş Lefkeliler Hanında düzenlenen parti ile son buldu.

Κείμενο για τα 70 χρόνια ΝΑΤΟ

Συμπληρώνονται φέτος 70 χρόνια από την ίδρυση του ΝΑΤΟ, ενός από τους επιθετικότερους διακρατικούς ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς και οργανισμούς. Στις 4 Απριλίου 1949, η συνθήκη ιδρύσεως του υπογράφηκε, στην Ουάσιγκτον. Οι ΗΠΑ, το Βέλγιο, η Γαλλία, η Δανία, το Λουξεμβούργο, η Ιταλία, η Νορβηγία, ο Καναδάς, η Ολλανδία, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία αποτέλεσαν τα ιδρυτικά μέλη του οργανισμού.

Ο οργανισμός από ιδρύσεως του ενεργεί ως παγκόσμιος φορέας πολέμων, στρατιωτικών επεμβάσεων, πραξικοπημάτων και πολιτικό-οικονομικών αποσταθεροποιήσεων διάφορων χωρών, προωθώντας τα συμφέροντα των αστικών τάξεων που είναι μέλη του και διασφαλίζοντας το καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό σύστημα. Η ιστορία του είναι συνυφασμένη με τη βαρβαρότητα, το αιματοκύλισμα και τις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Χώρες όπως η Κορέα, το Βιετνάμ, ο Παναμάς, η Χιλή, η Γρανάδα, η Νικαράγουα κ.ά. στο παρελθόν αλλά και στην πρόσφατη ιστορία η Γιουγκοσλαβία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ, η Λιβύη (όπως και η Συρία η οποία υποφέρει από τις ξένες επεμβάσεις Νατοϊκών κρατών) είναι ανάμεσα στα πολλά θύματα μιας μακράς λίστας.

Πέρα από τα αυτά, η Κύπρος έχει επίσης βιώσει και συνεχίζει να βιώνει την εμπλοκή του ΝΑΤΟ στο εσωτερικό της. Χρησιμοποιώντας το σχήμα της «διπλής ένωσης» καθώς και τη δράση των ντόπιων εθνικιστών ως πολιτικά οχήματα, οι κύκλοι του ΝΑΤΟ επεξεργάστηκαν σχέδια (π.χ. Σχέδιο Άτσεσον) για τον ντε φάκτο διαμελισμό της Κύπρου διαμοιράζοντας την ανάμεσα στις σφαίρες επιρροής δύο νατοϊκών κρατών, Ελλάδας και Τουρκίας, ενεργώντας ως περιφερειακοί φορείς των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων. Συνεπώς, διασφαλίζοντας τον γεωστρατηγικό έλεγχο της Κύπρου υπό την ευρύτερη ηγεμονία της Δύσης, υπονομεύοντας την ανεξαρτησία και εδαφική ακεραιότητα της Κύπρου για την προώθηση των συνολικών τους σχεδιασμών στην Ανατολική Μεσόγειο και Μέση Ανατολή.

Το έγκλημα του 1974, ελληνικό στρατιωτικό πραξικόπημα και τουρκική στρατιωτική εισβολή, ενορχηστρώθηκε από τις ΗΠΑ και το Η.Β. που αποτελούν την εμπροσθοφυλακή του ΝΑΤΟ, υλοποιήθηκε από την Ελλάδα και την Τουρκία που είναι κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ, καθώς επίσης ο Έκτος Στόλος διαδραμάτισε καταλυτικό ρόλο στην πραγματοποίηση του.

Στην παρούσα συγκυρία, εισερχόμαστε σε μια περίοδο έντασης σε μια μεταβαλλόμενη περιοχή που χαρακτηρίζεται από αστάθεια και εντατικοιημένες συγκρούσεις. Η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση που εκδηλώθηκε αρχικά στο χρηματοπιστωτικό τομέα και διαπερνά όλη τη σφαίρα της καπιταλιστικής παραγωγής επέτεινε τις αντιθέσεις μεταξύ των ιμπεριαλιστικών κέντρων/κρατών (ΕΕ – ΗΠΑ, ΗΒ – ΕΕ, ΗΠΑ – Γερμανία κ.ά.) εμφανίζοντας ανταγωνισμούς και κλυδωνισμούς στην επιφάνεια του διεθνούς καπιταλιστικού συστήματος.

Στην Κύπρο είμαστε μάρτυρες των ενεργειών της αστικής τάξης για αναβάθμιση του ρόλου της επιχειρώντας να αγκυροβολήσουν την Κύπρο ακόμα πιο στενά στους δυτικούς μηχανισμούς (κοινές στρατιωτικές ασκήσεις με τις ΗΠΑ, αναβάθμιση της χρήσης των Βρετανικών Βάσεων, ένταξη στη PESCO). Επίσης, εντείνονται οι προσπάθειες για τη συγκρότηση μιας τριμερούς συνεργασίας/συμμαχίας μεταξύ Κύπρου – Ελλάδας – Ισραήλ σε ενεργειακό, στρατιωτικό και οικονομικό επίπεδο με την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων φυσικού αερίου της Μεσογείου να αποτελούν το σημείο σύγκλισης. Μεταξύ άλλων, η τριμερής συνεργασία εξυπηρετεί πλήρως τα γεωπολιτικά συμφέροντα του δυτικού μπλοκ για διαφοροποίηση των ενεργειακών πηγών της Ευρώπης και μείωση της εξάρτησης από το Ρωσικό φυσικό αέριο, ενώ έχει την προοπτική να προκαλέσει σοβαρές περιβαλλοντικές επιπτώσεις.

Μέσα σε αυτό το ζοφερό σκηνικό που διαμορφώνεται ενώνουμε τις φωνές μας με τις ελπιδοφόρες αντιστάσεις των συντρόφων σε Ιταλία, Ελλάδα και αλλού που εκκίνησαν μια αντί-νατοϊκή καμπάνια πραγματοποιώντας κινητοποιήσεις τόσο σε ουσιαστικό όσο και σε συμβολικό επίπεδο, απευθύνοντας το δικό μας κάλεσμα για συμμετοχή σε κοινές δράσεις εναντίον της παρουσίας του ΝΑΤΟ και των κρατών-μελών του στην Κύπρο.

Συγκεκριμένα, θεωρούμε ότι τέτοιες κινητοποιήσεις μπορούν να διασυνδεθούν με τον στόχο της σφυρηλάτησης ενός ταξικού και διεθνιστικού κινήματος, αντί-εθνικιστικού, δικοινοτικού και αντί-καπιταλιστικού στο χαρακτήρα του, που να μπορεί να θέσει το Κυπριακό ζήτημα στη συνολική πολιτική του βάση.

Αυτό επιβάλλεται ώστε να αγωνιστούμε και να αναχαιτίσουμε τις ιμπεριαλιστικές επιβουλές και το διαχωρισμό, για τον επαναστατικό σκοπό της κοινωνικής απελευθέρωσης και της κατάργησης κάθε μορφής εκμετάλλευσης και καταπίεσης.

• ΑΜΕΣΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΩΝ ΒΡΕΤΑΝΙΚΩΝ ΒΑΣΕΩΝ
• ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΝΑΤΟ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΚΟΣΜΟ
•  ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΝΑΤΟ – ΗΠΑ – ΕΕ
• ΝΑ ΤΕΡΜΑΤΙΣΤΕΙ Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΣΕ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΕ
• ΝΑ ΜΑΤΑΙΩΘΟΥΝ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΓΙΑ ΜΟΝΙΜΗ ΓΑΛΛΙΚΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ
• ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΛΟΚΗ ΣΕ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ
• ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΚΛΙΜΑ ΣΤΗΝ ΜΕΣΟΓΕΙΟ – ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΑΞΟΝΑ ΚΥΠΡΟΥ – ΕΛΛΑΔΑΣ – ΑΙΓΥΠΤΟΥ – ΙΣΡΑΗΛ

Ευρωεκλογές 2019: ψηφίζουμε Αριστερά, παλεύουμε ενάντια στον εθνικισμό

Η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση απέχει πολύ από την Ευρώπη-οικογένεια που παρουσιάζουν τα σποτάκια της Ευρωβουλής και του κράτους για τις ευρωεκλογές. Η πραγματικότητα είναι ότι στη σημερινή ΕΕ κυριαρχούν οι πολιτικές λιτότητας, που υπηρετούν τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου και οδηγούν τους εργαζόμενους και την νεολαία στην φτωχοποίηση και την ανεργία. Και βέβαια, η πραγματική … Continue reading Ευρωεκλογές 2019: ψηφίζουμε Αριστερά, παλεύουμε ενάντια στον εθνικισμό

Kıbrıs’ın etrafındaki hidro karbon kaynakları Kıbrıs halkının malıdır. Görüşmeler en erken zamanda başlamalıdır.

Birleşik Kıbrıs Partisi Genel Sekreteri Salih Sonüstün, Akdeniz’de devam eden gaz ve karbon aramalarının tehlikeli bir noktaya ulaştığını, bölgedeki istikrarı tehdit ettiğini belirterek, bu konuda artan tansiyonu azaltacak tedbirlere ihtiyaç olduğunu vurguladı.

“Türkiye’ye ait Fatih Sondaj gemisinin Baf açıklarında sondaj için hazırlıklara başlaması ile birlikte, Rum Ulusal Konseyi’nin toplanarak Türkiye’nin sondaj faaliyetlerine devam ettiği sürece toplumlar arası görüşmelerin başlamasının mümkün olmadığını açıklaması, işlerin ne kadar tehlikeli bir noktaya geldiğinin en açık göstergesidir” diyen Sonüstün, her iki tarafı da soğukkanlı bir şekilde hareket ederek yapıcı davranmaya davet etti.

“ Bu gün yapılması gereken BM Genel Sekreteri Antonio Guterres’in inisiyatifindeki görüşmelerin kaldığı yerden başlamasıdır” diyen Salih Sonüstün, BM Genel Sekreteri Antonio Guterres’e süreci yeniden başlatma çağrısında bulundu.

“ Kıbrıs’ın etrafında bulunan hidro karbon yatakları Kıbrıs halkına aittir” diyen BKP Genel Sekreteri Salih Sonüstün, “ Bu kaynaklardan sağlanacak gelirle bulunacak antlaşma finanse edilebileceği gibi, iki toplumu yeniden yakınlaştıracak projelere de harcanabilir”  dedi.

“ Türkiye’deki AKP hükümetinin bölgede oluşturduğu tehdit ve şantaj siyaseti,  Kıbrıs Cumhuriyeti tarafının Türkiye’ye yaptırım uygulama çabası ve  Kıbrıs Türk toplumunun yeraltı zenginliklerinden doğan haklarını inkar siyaseti kimseye fayda sağlamaz” diyen Sonüstün, sorunun bir an önce çözüme kavuşmasının esas olduğunu vurguladı.

“Birleşik Kıbrıs Partisi Kıbrıs sorununun Guterres önerileri temelinde çözümünün tek çıkar yol olduğuna inanmakta ve geri kalan sorunların buna bağlı olarak çözülmesinin kaçınılmaz olduğunu görmektedir” diyen Sonüstün, ilgili tüm tarafları buna uygun hareket etmeye çağırdı.

Adalet Mülkün Temeli midir? – Aziz Güven

Argasdi 54. sayı "Adalet" dosyasından bir yazı...

Derginizi tüm Khora  Kitap Evlerinden ve marketlerden alabilirsiniz....

Hemen hemen herkesin kulağına bir kez dahi olsa çalınmıştır Mahkeme duvarlarında yazılı “Adalet Mülkün Temelidir” sözü. Kimileri tarafından mutlak bir şekilde idealleştirilip kimilerince de “öyle olmadığı” iddiası ile eleştirilirken, yıllar boyunca güncel, ekonomik, politik, felsefi ve benzeri anlamda birçok tartışmaya konu olmuştur ve hala olmaya devam etmektedir. Evrensel kabul görmüş tek bir tanımı olmayan bu söz ile ilgili genele yayılmış fikir; insanların yaşadıkları ülkenin, toprakların, vatanın ya da devletin, o insanların mülkü olduğu ve bu mülkün yani kısaca devletin temelinin ise adalete dayandığı yönündedir. Bu yaygın fikir, devletin temeli olarak kabul edilen adalet sayesinde devleti oluşturan toplumdaki bireylerin eşitlik ilkesi ile temsil edildiğini ortaya koyarken, bir manevi ihtiyaç olarak da tanımlanan adaletin olmadığı ülkelerde huzur, refah ve saygı ortamının olamayacağı, toplumda kargaşa, huzursuzluk ve kaos ortamının artacağı ve bu sebeplerle bireylerin devlete olan güvenlerinin yok olmaya doğru gideceği anlayışı ile de desteklenmektedir. Bu bağlamda, “Adalet Mülkün Temelidir” sözündeki mülk kavramının insana, ülkeye, eşitliğe ve varlığa dair olduğu anlamlarını çıkarmak sanırım yanlış olmayacaktır. Yukarıdaki yaklaşımlarda da görüleceği ve anlaşılacağı üzere adalet kavramı manevi ve soyut bir kavramdır. Adaleti sağlayacak toplumsal yaşama düzenlerine dair herhangi bir somutluğu işaret etmezken, tabiri caizse her türlü fikirce altı doldurulmaya müsait bir “gizemliliğe” sahiptir. Bunun sebebiyse kuşkusuz hak, hukuk, eşitlik vb. kavramlar gibi adalet(sizlik) kavramının da evrensel bir tanıma oturtulamayacak kadar her topluma ait ekonomik ilişkilerce belirlenen ve bu ilişkiler değiştikçe değişen bir kendine haslığının olmasıdır. Bu yönü ile hem değişken hem de tarihseldir. Kısacası adalet, her durumda tarihle ve zamanla sınırlı olup evrensel bir adalet anlayışından söz edebilmek mümkün değildir. Modern sınıflı toplumların ortaya çıkması ile birlikte mülkün yani varlığı oluşturan şeyin temeli olan adaleti sağlamak devletlerin görevi olmuştur. Adaletin terazisinin bozulmaması, bozulan terazinin ise dengelenmesi bir müdahale gücünü gerektireceğinden, bu gücü tekelinde bulunduran da yine devletler olacaktır. Bugün içinde yaşadığımız dünyanın adalet anlayışı hiç kuşku yoktur ki neoliberal kapitalist sistemin adalet anlayışıdır. Peki, kapitalizmin terazisi dengeli mi? Kapitalist sistem; adaletin, mülkün yani varlığın temeli olduğunu, herkesin yasalar önünde eşit olduğunu ve kişiler arasında fırsat eşitliğinin bulunduğunu iddia ederken Marx, kapitalizmi sömürücü bir düzen olarak tanımlar ve hırsızlıkla suçlar. Bunun yanında yine Marx, tarihsel materyalist bağlamda alt yapı-üst yapı ilişkilerindeki sürekliliğe, alt yapının üst yapıyı belirlerken üst yapının alt yapıyı etkilediğine, bu diyalektik ilişkinin son kertesinde ise üst yapının alt yapıyı meşrulaştırdığına vurgu yapar. Somutlaştırmak gerekirse, her üretim biçiminin (alt yapı) kendine özgü bir adalet tarzı (üst yapı) ve paylaşım sistemi vardır; dolayısı ile üretim biçimlerinden bağımsız bir adalet anlayışı da mümkün olamayacaktır. Kapitalist üretim biçiminin etkilerine baktığımız zaman, özellikle de kapitalizmin neoliberal dönemi politikaları ile halk nezdinde ciddi bir mülksüzleştirme yaşandığını, diğer yandan azınlık olarak ekonomik gücünü daha da artıran sermaye kesimi ile halk yığınları arasındaki bu uçurumun günden güne büyümekte olduğunu görürüz. Tarihsel ilerleme açısından bakıldığında eşitlik, adalet ve özgürlük kavramları feodal döneme nazaran daha ileri bir düzeyde olan kapitalizm, bugün geldiği noktada üretim ilişkileri ile üst yapıyı belirlerken, devletlerin yürürlüğe koyduğu sermaye yararına yasalarıyla da üretim ilişkilerini yeniden etkilemekte ve kendini meşrulaştırmaktadır. Her şeyin paraya endeksli olduğu, halkın giderek mülksüzleştirildiği, yasaların sermaye yararına ve onu koruyan bir mantıkla yapıldığı, adalete ulaşmada her isteyenin yargıdan kolayca yararlanamadığı, sermaye ile halk arasındaki sınıfsal ve ekonomik çelişkilerin giderek daha da derinleştiği koşullarda, herkesin yasa önünde eşit olmasının ne adil bir karşılığı ne de kapitalizmin adalet mülkün temelidir iddiasının bir gerçekliği olacaktır. Ekonomik açıdan eşit olmayanların yasa önünde eşit oluşunu gerçek eşitlik olarak kabul etmek ise zaten en büyük eşitsizlik ve adaletsizliktir. Adil bir dünya mümkün mü? Adil bir dünya düzeni hala arzulanan, yaratılması içinse uğruna mücadele verilmesi gereken bir olgudur. Daha adil, daha yaşanılır bir dünya için kapitalizmin sömürü düzenine, bu düzenin yarattığı ve günden güne artan yıkımlarına karşı Marksizm temelinde, sosyalist bir mücadele yürütmek ve nihayetinde kapitalist sistemi ortadan kaldırmak gerekmektedir. Her ne kadar yaratılacak sosyalist düzen daha adil ve daha yaşanılır olacaksa bile, bununla da yetinilmemelidir. Zira adalet kavramını düşünmemize yol açan şey ise son tahlilde ekonomik eşitsizliğin ezilenler üzerinde yarattığı yoksulluktur. Oysa insanlığın özgür geleceği, tüm sınıfların ortadan kalkacağı bir bolluk düzeni ile yani komünizm ile gerçekleşecektir. İşte o gün geldiğinde, çocuklar adalete gerek olmayan bir dünyada doğacaklardır.       Aziz Güven   Kaynaklar: 1-www.wikipedia.org 2-Devlet ve Hukuk; Karl Marx, Friedrich Engels 3-Kapital; Sol Yayınları, Karl Marx (2003), C. I. (Çev. Alaattin Bilgili)

Kıbrıs’taki olayları NATO talimnamelerine veya özel harp psikolojik savaş yöntemlerine göre yorumlamak -10- Ulus Irkad

Tekrar yazalım, Kontrgerilla yöntemleri, Özel Savaş olarak nitelenmektedir ve bu savaşta her türlü yöntem meşrudur. Hukuk, insan hakları, insan değeri, evrensel veya uluslararası hukuk gözetilmemektedir. Bu savaşın içinde katliam, suikast da meşru görülmektedir. Kıbrıs’ta savaş sırasında her Iki taraf da aynı yöntemlere başvurmuş ve birbirlerine misilleme yaparak taksimi gerçekleştirmişlerdir.  Kıbrıslırum sağcılarının ve aşırı sağcılarının “taksime […]

Επισκόπηση 06-12/05

Επισκόπηση 01-05/05

REMZİ ALTUNPOLAT İLE LGBTI+ VE SINIF MÜCADELESİ KONUŞULDU

REMZİ ALTUNPOLAT İLE LGBTI+ VE SINIF MÜCADELESİ KONUŞULDU 17 Mayıs Uluslararası Homofobi, Transfobi ve Bifobi Karşıtlığı Haftası etkinlikleri kapsamında Baraka Kültür Merkezi tarafından düzenlenen LGBTI+ VE SINIF MÜCADELESİNİ KONUŞUYORUZ söyleşisi 9 Mayıs akşamı Arabahmet Kültür Evi’nde gerçekleştirildi. KAOS GL aktivisti ve PRAKSİS Dergisi Yayın Kurulu üyesi REMZİ ALTUNPOLAT’ın konuşmacı olarak katıldığı söyleşide LGBTI+ hareketinin oluşumu, tarihsel süreçte kültürler arası farklılıklarla hangi aşamalardan geçtiği konuşuldu. LGBTI+ ve sınıf mücadelesinin kesiştiği ve ayrıştığı noktalara değinilen konuşmada, farklılıklardan dolayı oluşan mücadele ve hak arayışı yöntemlerinin her zaman birebir örtüşemeyeceği de belirtildi. Ancak kapitalist düzen toplumun her bir bireyini olumsuz etkilerken, her alanda hak aramanın yanı sıra bu mücadelenin ancak hep birlikte örülürse başarıya ulaşabileceği de örneklerle açıklandı. Farklı yollardan yürünerek gerekli kesişimlerde birleşmenin daha güçlü bir mücadele yöntemi olduğu fikri ortaya koyuldu. Konuşmasında, LGBTI+ ve sınıf mücadelesinin birbirine etki alanlarının önemini vurgulayan Remzi Altunpolat, her hangi bir hak kazanımı için çalışma yürütürken kişiler ve belirli grupların görüş ve önceliklerine göre değil, o hareketin geçmişi ve geleceği de düşünülerek gerekli adımların atılmasının çok daha anlamlı ve gerekli  olduğuna değindi. Katılımcıların soru ve katkıları ile çeşitlenen söyleşi, 18 Mayıs Cumartesi 17:00’de Dereboyu’nda gerçekleşecek AÇIK VE ONURLU temalı yürüyüşe çağrı ile son buldu.  

Argasdi Liseli Gençlik Sayfası

Gençlerin hayata hazırlanmasında çok önemli bir işlevi olan meslek liseleri hakkındaki fikirlerini Elif Deligöz anlattı: “Meslek lisesinde okuyorsanız çok şanslı bir insansınızdır”

Meslek lisesinde okumak aslında hem keyifli hem de çok yorucudur. Bölümle ilgili dersler, diğer derslerden daha öndedir. Bu nedenle bölüm derslerimiz her zaman öncelliğimiz olur. Çok keyiflidir ama çok da emek ister. Haftada 2 veya 3 gün olmak üzere 4 saat bölüm dersi görüyoruz. Pazartesi günleri tam gündür ve o gün bütünüyle bölüm derslerimize ayrılmıştır. Sabahtan itibaren saat 4’e kadar ne kadar emek harcasak da çoğumuz bunu severek yapıyoruz. Okulumuzun imkanlarının veya şartlarımızın yetmediği konular olabiliyor ve eksiklerimizi alamadığımızda, bizi ve bölüm derslerimizi olumsuz etkiliyor. Her şeye rağmen eğer meslek lisesinde okuyorsanız çok şanslı bir insansınızdır. Çocukluğundan beri tiyatronun içinde olan Irmak Devrim Refikoğlu tiyatronun hayatındaki yerini yazdı: “Tiyatro bana özgüveni, kendini sevmeyi ve başkalarını da sevmeyi öğretiyor”

Liseli olmak hayatın hem en zor hem de en eğlenceli yıllarıdır. Sınav stresi, aşılması gereken  engeller, gelecek kaygısı bir de üstüne özel hayat işleri daha da zorlaştırmaktadır. Ben de bu hayatı yaşayan gençlerden biriyim. Ama yine de bu zorlu süreci atlatmanın bir yolunu buldum: Tiyatro… Tiyatronun benim hayatımda çok ayrı bir yeri var. Küçüklüğümden beri sanata ve sanatın bir dalı olan tiyatroya aşırı ilgi duyuyordum. İnsanların, olmadıkları rollere ve karakterlere nasıl büründüğünü izliyordum. Onlara hayranlıkla bakıyordum. İşte o anda anladım ki tiyatro benim tek kaçış noktam. Hayatın zorlu anlarının üstesinden gelemediğimde benim yardımcım olan tiyatro... Tabii ki de bu, hiçbir zaman ayaklarımın üzerinde duramayacağımı ve her sıkıştığımda tiyatroya kaçacağımı göstermiyor. Aksine tiyatro bana özgüveni, kendini sevmeyi ve başkalarını da sevmeyi öğretiyor. Karakterlerin bakış açısından da bakabilmeyi ve empatiyi öğretiyor. Ama en önemlisi insanlığı öğretiyor. Tiyatro sadece liseli gençlerin değil her yaştan insanın gitmesi gereken bir sanat dalıdır. Bu, izlemek için de olabilir oynamak için de... Çünkü tiyatro ülkemizde ve dünyamızda yaşanan şiddet, vahşet, tecavüz gibi olumsuzluklara ses çıkarma, yargılama ve önleme imkanı da sunuyor. Bu yüzden sevgili okur kardeşim, eğer sesini duyurmak, kendini geliştirmek, biraz olsun hayatın stresinden uzaklaşmak istiyorsan seni de aramıza bekleriz… Sanata seyirci kalmayın, onu yaşayın! Üniversiteye hazırlanan bir genç olan Elvan Efekan, eğitim sisteminde çocuk yaştan başlayan sınav stresini yazdı: “Öğrenci olabiliriz, ailelerimiz bizim iyi yerlere gelmemizi isteyebilir ama her şeyden önce biz insanız. Hatalarımız, yanlışlarımız olmalı!”

Sınav stresi ve bunu doğuran aile baskısı 12 yaşından beri hepimizin yaşadığı bir şeydir. Henüz 11-12 yaşındaki çocuklar, onlar için en iyi okula hazırlanması gerektiğini düşünen aileleri tarafından baskı altına alınıyor ve diğer çocuklarla yarıştırılıyor. Çocuğun düşüncelerini umursamayıp, kendi istediğini yaptırmak baskı değil de nedir? Bir çocuk o yaşta, herhangi bir okula giriş sınavını kazandı diye kendini yaşıtlarından aşırı üstün veya kaybettiğinde kendini yaşıtlarından daha yetersiz görmemeli. İşte burada lafım sadece aile baskısına değil elbette ki eğitim sistemimize de! Eğitim sistemimiz çocukları yarıştırarak belli bir süre sonra onları robot haline getiriyor. Evet robot! 11-12 yaşındaki bir çocuk oyunlar oynaması gerekirken, sınavlarla boğuşuyor. Çünkü eğitim sistemimize göre en iyi okullara girmek sınavla olmalı, diğer okullar yetersiz! Bu okulları kazanamayan öğrenci başarısız, kazanan ise başarılı öğrenci mi! Hiçbir öğrenci gittiği okul ile sınanmamalı. Çünkü her şey 2 saatlik sınavdan ibaret değil. Sınavda hastalanmış olabilir veya o an aşırı heyecan ve korku barındırmıştır içinde ve bu da dikkatinin dağılmasına sebep olmuştur. Maalesef ki eğitim sistemimiz buna bakmıyor, kişinin o anki psikolojik durumuyla ilgilenmiyor; geçemezsen başarısızsın! İşte aynen böyle robotlaştı öğrenciler; arkadaşlarıyla yarıştırılarak, ailelerinin baskılarıyla... Hepsi 11-12 yaşında bitti mi peki? Kesinlikle hayır. Gelelim sonra ki 14-15 yaşımızın zorluğuna... Ortaokul bitiyor ve liseye geçiş başlıyor. Yine sınavlar, yine aile baskıları devam ediyor. Çocuğun yaşı ilerlediği için belki bir şeyleri kavraması daha kolay olabilir. Her çocuğun düşünceleri, okumak istediği meslek farklıdır. Bundan dolayı lise için bırakın çocuk istediği okulu seçsin. İlle de sınavla bir okula sokmaya çalışmayın sevgili aileler. Her çocuk tıp, hukuk, mühendislik okumak zorunda değil. Ve çocuk bunları istemediği veya bunun için verilen dersleri sevmediği için başarısız öğrenci diye anılıyor. Oysa ki o öğrencinin istediği ve zevk aldığı farklı bir bölüm olabilir. Bunlar düşünülerek davranılmalı. Bitti mi? Hayır bitmedi... İşte geldik 17 yaşına, üniversiteye giriş... Belki de bu anlattıklarımın hepsini toplasak bu yaşta yaşanan stresin yanında az kalabilir. Bu dönemde yaşanan kafa karışıklıklarını ve sınav streslerini, ailelerin anlayışla karşılaması, gençlere destek olmaları çok önemlidir. Öğrenci üniversite sınavını kazanamazsa veya istediği bölümü tutturamazsa, aileler dünyanın sonu gelmiş gibi davranmamalı. Tam tersi her daim, ne olursa olsun, çocuğuna destek çıkmalı. Bazı aileler, çocuğu sınavdan düşük aldığında ona notunun düşük olduğunu söyleyip duruyor ama karşısına alıp neden bu sınavdan düşük aldığını, dersle mi ilgili yoksa farklı bir durumu mu olduğunu sorgulamıyorlar. Öğrenci olabiliriz, ailelerimiz bizim iyi yerlere gelmemizi isteyebilir ama her şeyden önce biz insanız. Hatalarımız, yanlışlarımız olmalı. Belki eğitim sistemini kolayca değiştiremeyiz ama ailelerin, yakınlarımızın düşüncelerini değiştirebiliriz. Böylece üzerimizdeki o büyük yük biraz olsun hafifleyebilir. Gençlik tiyatrosu oyuncularımızdan İncilay Gök diyor ki: “Farkında olmadığınız yeteneklerin farkına varmaya çalışın”

Benim daha önceden deneyimim olmasına rağmen hala daha sahnede heyecanlanıyorum. 8. Sınıfta tiyatroyla tanıştım ve bunun bana çok faydası oldu. Sahne korkumu yendim mesela… Tiyatro bize pek çok şey kazandırıyor; özgüven gibi… Günlük hayatta söyleyemediğimiz şeyleri, sahnede farklı duygu ve şekilde karşımızdaki kişiye aktarabilmemizi sağlıyor. Ben diyorum ki, farkında olmadığınız yeteneklerin farkına varmaya çalışın. Ben bunu tiyatro sayesinde yaşadım. Sıra sizde! Ve Ertu Üzmez'den gelen karikatür:

“Ayak Bacak Fabrikası” Oyunu Gösterimlerini Tamamladı

  

Baraka Tiyatro Ekibi'nin hazırladığı "Ayak Bacak Fabrikası" adlı oyun Nisan ayında Lefkoşa Arabahmet Kültür Evi’nde, Mayıs ayında ise Mağusa ve Omorfo’da seyircisiyle buluşarak gösterimlerini tamamaldı. Yaklaşık sekiz yüz seyirciye ulaşan oyun  beğeni ile izlendi.

Türkiye'nin önemli epik tiyatro yazarlarından Sermet Çağan'ın gerçek bir olaydan esinlenerek yazmış olduğu ve Baraka Tiyatro Ekibi'nin güncel olaylarla harmanlayıp yorumlayarak ülkemize uyarladığı tek perdelik komedi oyununda Sol Anahtarı müzik grubunun oyuna özgü besteleri ve canlı müziği de yer aldı. Bir kara komedi olan "Ayak Bacak Fabrikası"nda, kara tohum yemek zorunda bırakılarak kötürüm olan bir halkın aymazlığı; patronların, kendi çıkarları için devletin çeşitli kademelerini ve halkın dini inançlarını nasıl da kullandıkları; her gün etrafınızda gördüğünüz kimi kurnaz, kimi saf, kimi aşık ama hepsi kendi dünyasında “sıradan vatandaş” tipleri; halkı koruması ve adaleti sağlaması gereken polisin ve yargının aslında kimlere hizmet ettiği; halktan kopuk aydın eleştirisi, kısacası sistemin nasıl olması gerektiği değil nasıl olmaması gerektiği sahneye taşındı. Bu yıl liseli gençlik ve yetişkin oyunları sahneleyerek sahne sezonunu kapatan Baraka Tiyatro Ekibi, yaz döneminde de hem gençlere hem yetişkinlere yönelik eğitim çalışmalarına ve sokak gösterilerine devam edecek. Eylül ayından itibaren ise yeni katılımcılara açık olarak yeni sezonun çalışmalarına başlayacak. Ekibin faaliyetleri ve liseli gençlik tiyatrosu hakkında detaylı bilgi almak için Baraka Kültür Merkezi sosyal medya hesapları takip edilebilir.          

Not one woman less. “Other” femicides and systems of oppression that create and favor murderers

[…] The lake is the blood of times,

drops of sweat and blood of others.

Your only offer was innocence

Bargained away through time,

in everyday expressions,

Filipino, negro, whore…

Are you shocked?

Please…

Yes, yes, I know, not you.

You would never.

You’re a philanthropist, by definition superior. […]

a quote from the poem: “Why are you shocked?” by Giorgos Pericleous.

Mary Rose Tiburcio, Sierra Graze Seucalliuc, Arian Palanas Lozano, Maricar Valtez Arquiola, Livia Florentina Bunea, Elena Natalia Bunea. Bodies of women and girls,immigrant and insignificant lives for both the cypriot state and the cypriot society. Murdered bodies, thrown into wells, in ponds, in suitcases, that heavy rain and accidental reports from tourists brought recently to the surface. The fact that so far seven women and girls have been murdered indicates something far more abhorrent: the deep racism and misogyny of the Cypriot institutions and the Cypriot society itself.

The invisibility of the immigrant women living and working in Cyprus has transformed into a horrifying spectacle, reminding us of the daily violence to which these women are exposed due to racism, unjust working conditions and patriarchy; conditions established -not only- in cypriot society and consciousness.

The marginalization of the immigrant female workers from the realm of the “political” and their social position as abjects -not subjects- of the institutions of the Cypriot State were revealed by the total indifference of the State to their existence/luck. Once again, the “occupied part of Cyprus”, the “black hole”, functioned as an excuse to the reluctance of the State to deal with such matters. However, the failure to deal with the disappearances is at the same time a failure to recognize the social oppression of immigrant female domestic workers in Cypriot reality; a failure to recognize the violence of gender and power relations.

Behind the distinct story of each murdered woman, there is a structure which is no exception but the common ground of all femicides around the world: patriarchy. From America to Saudi Arabia, from Argentina to Spain, and from Turkey to Cyprus, the basic tool of patriarchal societies is gendered violence. Psychological and physical violence against women is one of the basic methods of their obedience. This type of violence has different manifestations and a different degree of brutality: it starts with words that afflict the bodies of women and objectify their bodies and their sexuality, it becomes systemic and subordinates on the basis of origin, color, class, salary, labor, sexuality and desire, while in its outburst it could result to physical abuse and murderous mania.

Patriarchy has for centuries sowed poison in the minds of men perpetuating a culture of sexism, deeply rooted in inequality and gender discrimination, the economic weakening of women, and the acceptance of toxic masculinity with its nationalistic and militaristic impacts. It is no coincidence that so many centuries of systematic violence create repeated expressions of sexist enforcement: in communication, in contact, in the workplace, in public space. Sexism is the daily expression of patriarchy in our lives. Because in the bipolar concept of power-domination one finds a whole range of sexist violence; from vulgarity to speech, to physical violation, and from rape to death.

The scariest thing of all though, is that we are progressively led to the normalization of this sexist culture and, without reducing the severity and tragedy of the femicides, we must recognize that they are only the tip of the iceberg from the surface of which are emerging cycles of gender violence and hatred that patriarchal societies have imposed in the form of physical, psychological, sexual, economic, institutional and symbolic subordination. Nikos Metaxas is flesh from the flesh of patriarchy in Cyprus, that sees the bodies of immigrant women as temporary, consumable, worthless.

Today, we stand in solidarity with the marginalized communities of immigrant domestic workers and their struggle for visibility and (social) justice. We recognize the privileges we have in making our voices heard more. That’s why we are walking side by side, shouting to uncover institutional violence.

It is our duty to create collective structures that will fight against sexism, patriarchy, racism and nationalism. Our debt is to change the public discourse and the public space so that it shows zero tolerance to cases of sexism.

SILENCE SHALL NOT BE OUR DOMAIN OF ABJECTION.

FEMINIST SELF-DEFENSE EVERYWHERE!

Syspirosi Atakton

10^th May 2019

 

Yeni hükümet derken başkanlık rejimine hazırlanıyoruz

YKP Sekretarya üyesi Alpay Durduran son gelişmeleri değerlendirdi. Açıklama şöyle: Zavallı Kıbrıs iki yakındaki ülkenin nüfuz bölgesi kavgasının arasında kaldı. Sözde ana muhalefet partisinin protokolü onaylayın dediği üç yıllık program imzalanmadı diye şikâyetinin arkasından hükümet devrildi. İsteyen bunu protokole bağlar ve anavatan protokole imzayı sağladı der. Ancak o kadar ucuz değil. Ondan önce de siyasetin […]

Φωτο από την πορεία στην Λεμεσό για τις γυναικοτονίες

Bir su hikayesi – Yılmaz Parlan

Anavatan’dan su gelecekti, dost düşman Türkün kudretini görecekti! Getirecekleri su ile adada barış köprüsü kuracaklardı, da da da övgüler böyle uzayıp gidiyordu, Su geldi, zeybekler oynandı, havaya havai fişenkler atıldı “Şükran sana anavatan” nutukları gazetelerden eksilmez oldu. Az buz bir şey değil mübarek: Mesarya yeşerecekti, şu olacaktı bu olacaktı, çok kaliteli suydu, falandı filandı derken […]

Σπόντες [12 Μαΐου 2019]

• Το ρήγμα στο τείχος του διαχωρισμού με την τουρκοκυπριακή ψήφο, οι υστερίες του παρελθόντος, και οι μορφές της ντε φάκτο επανένωσής από τα κάτω.Αυτήν την εβδομάδα είχαμε μια διολίσθηση του πολιτικού λόγου της δεξιάς μέσω του Αβέρωφ και του θιάσου που έστησε. Ήταν ένα θλιβερό deja-vu που ενσωματωνόταν στην μελαγχολία από την αύρα των δολοφονιών γυναικών-κοριτσιών μεταναστών, και την νέα αποκάλυψη ότι και ο θάνατος του μαθητή στους Τρούλλους είχε, ακόμα και αυτός, ένα υπόστρωμα ακροδεξιάς υστερίας που διοχετεύτηκε και σε εκείνο το εφηβικό επίπεδο…Φαντάσου να ήταν και Τουρκοκύπριος ο καημένος ο έφηβος. Άμα συμπεριφέρονταν έτσι σε ένα ελληνοκύπριο παιδί αριστερής οικογένειας… Και μετά σκεφτόσουν- άμα μέχρι και στον Νιαζί συμπεριφέρονται έτσι…
  
  Αλλά πάλι σκέφτεσαι ότι η πρόοδος σε αυτήν την χώρα γίνεται, για δεκαετίες τώρα, μέσα από το πείσμα να αντιστεκόμαστε σε αυτές τις υστερίες των νευρώσεων και των εξαρτήσεων από εισαγόμενους εθνικισμούς. Δεν είναι η πρώτη φορά. Ο Μένοικος σαν σύμβολο μιας εποχής… Πέθανε όρθιος αρνούμενος να υποταχθεί.
  
  Ο στόχος της πρόσφατης υστερίας του ΔΗΣΥ ήταν ενδεχομένως ο Νιαζί σαν υποψήφιος του ΑΚΕΛ. Όμως η εικόνα πολλά γληγορά εκτραχύνθηκε σε ένα χυδαίο ρατσισμό που θύμιζε ένα βαθύ παρελθόν. «Τι θα αντιπροσωπεύει ο Νιαζί;» ρωτούσαν με μια δήθεν χαζή αθωότητα ο Αβέρωφ, η  Ε. Σύρου [τι να πεις; Ρώτησε ποτέ τον μπαμπά της ποιους εξυπηρετούσε/αντιπροσώπευε όταν έκανε σχέδια πραξικοπήματος που αφήναν την Κερύνεια εκτός δράσης;] κ.ο.κ. Η λογική απάντηση φυσικά είναι ότι ο Νιαζί όπως και κάθε υποψήφιος θα αντιπροσωπεύει τους ψήφους που θα το ψηφίσουν – και αν τον ψηφίσουν και αρκετοί Τουρκοκύπριοι, ως ευρωπαίοι πολίτες της Κύπρου, θα τους αντιπροσωπεύει επίσης με την ευαισθησία του ατόμου που ξέρει [σαν μέλος της κοινότητας τους λόγω καταγωγής] την εμπειρία τους. Ενώ αντίθετα, ας πούμε, ποτέ δεν θα περίμενα και ούτε θα δεχόμουν ότι θα με αντιπροσωπεύει η κόρη του Σύρου ή κάποιος του ΕΛΑΜ έστω και αν εκλεγεί…Θα αντιπροσωπεύει άλλους – not in my name. Αυτά είναι απλοί δημοκρατικοί κανόνες…Και όμως ρωτούσαν λες και δεν το σκέφτηκαν ποτέ. Πόσο ψέμα;.. Το ότι ο Νιαζί έχει έρθει στην περιοχές που ελέγχει η Κυπριακή Δημοκρατία από την δεκαετία του 1980, το ότι έχει δαιμονοποιηθεί από την τουρκοκυπριακή ακροδεξιά, είναι λίγο πολύ γνωστά δεδομένα – και στον Αβέρωφ και στην υπόλοιπη ηγεσία του ΔΗΣΥ…Έγραψε μέχρι και βιβλίο για τον υποτιθέμενο ιστορικό τους ηγέτη – οπότε προς τι η χαζή παράσταση των ρητορικών ερωτήσεων;
  
  Η απάντηση είναι σαφής: ο στόχος δεν ήταν ο συγκεκριμένο άνθρωπος, ακαδημαϊκός κοκ που έχει καταγράψει με έρευνα τις θέσεις και απόψεις του. Ο στόχος ήταν η τουρκοκυπριακή κοινότητα ευρύτερα – και η πιθανότητα να ασκήσει το δικαίωμα ψήφου. Ο ΔΗΣΥ ταυτίστηκε με την ακροδεξιά σε μια προσπάθεια αποθάρρυνσης των Τουρκοκυπρίων να ψηφίσουν. Τι τους έλεγαν ουσιαστικά; Ότι τους θεωρούν όργανα της Τουρκίας. Και δεν ήταν παραδρομή του λόγου – το είπε και ο πρόεδρος τους σε μια άλλη φάση. Άμα ένα άτομο όπως ο Νιαζί δαιμονοποιήται τόσο χυδαία [σαν ύποπτος , πράκτορας κοκ] ενώ μόλις πριν λίγο καιρό ήταν ο αποδεκτός διπλανός γείτονας και σύμβουλος του προέδρου τους, τότε γιατί να εμπιστευθεί ο μέσος Τουρκοκύπριος που δεν έζησε στη νότια Κύπρο, ότι θα είναι [εκείνος/η ή τα παιδιά τους] ασφαλισμένος; Εδώ δαιμονοποιούν με χυδαία ψέματα έναν άτομο με μόνο κριτήριο το ότι είναι… «Τούρκος».. Αυτή ήταν η παράσταση που ζήσαμε – και περιμένουμε τώρα να δούμε πως θα αντιδράσουν οι Τουρκοκύπριοι και πως θα αντιδράσουν οι οπαδοί της λύσης μέσα στο ΔΗΣΥ στις ευρωεκλογές.Είναι στιγμή ιστορικής ευθύνης. Το δικαίωμα των Τουρκοκυπρίων να ψηφίζουν δεν είναι επιφανειακό. Είναι μια ουσιώδης ρωγμή στο καθεστώς έκτακτης ανάγκης που τους αποκλείει. Αν ψηφίσουν μαζικά τότε θα αναγκάσουν και άλλα ε/κ κόμματα να τους λαμβάνουν υπόψιν και όχι να τους δαιμονοποιούν σαν... μισταρκούς. Και όταν οι Τουρκοκύπριοι θα λαμβάνονται υπόψιν στις εκλογές σαν άτομα – πολίτες και όχι σαν δαιμονοποιημένη μάζα, τότε θα τεθεί και το επίσης ιστορικό ερώτημα: πότε θα ολοκληρωθεί η λύση με την ομοσπονδιακή επανένωση. Διότι θα καταλάβουν και οι μεν και οι δε ότι η μονοπωλιακή διαχείριση της εξουσίας [είτε διεθνών είτε σε ένα μέρος της χώρας] είναι ανέφικτη πια [και δεν συμφέρει σε καμία από τις δυο κοινότητες]– και η άλλη κοινότητά θα εμφανιστεί σαν σύμμαχος απέναντι στο εξωτερικό και σαν εσωτερικό όριό στην διαπλοκή και την επιβολή μορφών του βαθέως κράτους.
  
  

• Όταν το δηλητήριο του Ιούλη του 2011, έφτασε στους Τρούλλους, δολοφόνησε ένα έφηβο που απλώς ήθελε να ζήσει και αυτός την εφηβεία του με μια ομάδα όμοιων-συνομήλικών του: Ο θάνατος του Παναγιώτη Στεφανή είχε αρχικά τα στοιχεία μιας τραγωδίας μεταξύ παιδιών/εφήβων. Μετά άρχισε να φαίνεται κάπως πιο τρομακτικό – ένα παιδί που υποβαλλόταν σε μπούλινγκ από συνομήλικους του. Και τώρα φτάσαμε και στο κερασάκι στην τούρτα – ένα βίντεο όπου το παιδί/έφηβος υποχρεώνεται να στέκει σε [στρατιωτική] προσοχή και υποβάλλεται σε αυτοεξευτελισμό, βρίζοντας την ομάδα του και την πολιτική παράταξη [την δική του ή των γονιών του]. Και άντε να πεις ότι το να βρίζει την ομάδα του, Ίσως να είναι μέρος της εφηβικής ανωριμότητας – τσακώνονται οι μιτσιοί για τον φούρπο. Και πάλι είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί να υποβάλλεται ένα παιδί σε τέτοιες τελετές.
  
  Τι κόμπλεξ ανασφάλειας και άγχους ευνουχισμού κουβαλά στα υπόγεια της, μερίδα της παραδοσιακής κουλτούρας. Άτε έστω η μάππα. Αλλά και πολιτικά; «Αριστερά και Χριστόφιας». Αυτούς έπρεπε να βρίζει για να τον εγκρίνουν αυτοί που τον είχαν μετατρέψει σε ψαρωμένο στρατιώτη σε προσοχή – για να κερδίσει λίγη από την συμπάθεια τους. Πολύ οξυμένο πολιτικό κριτήριο έχουν μερικά νούμερα στους Τρούλλους. Και ελπίζουμε να μην αρχίσουν τα πλυντήρια να ξεπλένουν τώρα ότι ήταν τυχαία. Όχι ρε δεν ήταν τυχαία. Αυτά τα παιδιά βασανιστές μεγάλωσαν με το κλίμα του μίσους εκεινού του καλοκαιριού του 2011. Όταν μια κερκίδα ολόκληρη φώναζε «θάνατος στον Χριστόφια» και τόσοι και τόσοι σιωπούσαν. Εκείνη η συλλογική αθλιότητα και υστερία στην κερκίδα δεν πρέπει να ξεχαστεί ποτέ. Όταν το ΕΛΑΜ εμφανιζόταν με αποδοχή έξω από το προεδρικό…
  
  Εκείνο το μίσος έφτασε και στους εφήβους από τους Τρούλλους. Και δεν είναι η πρώτη φορά που το μίσος, η εμπάθεια και φτήνια μετατρέπουν τους εφήβους σε άκαρδα όργανα φόνων. Όταν οι δειλοί μασκοφόροι του Γρίβα και του Παπαφώτη, δειλοί γιατί δεν τολμούσαν να τα βάλουν σαν ενός προς ένα με τον Σάββα Μένοικο, σαν έντιμοι άντρες εστω στην παραδοσιακή κουλτούρα, τον έδεσαν σε ένα δέντρο και κάλεσαν παιδιά της εθνικοφροσύνης να τον λιθοβολήσουν μέχρι θανάτου. Ένα άνθρωπο δεμένο. Δειλοί… Εκεί σκοτώθηκε ο πρώτος Παναγιώτης Στεφανή της νεωτερικότητάς μας. Και τώρα αυτό… Ελπίζουμε  μόνο να μην τον σκότωσαν κιόλας σκόπιμα, υποχρεώνοντας να πιει υπερβολική ποσότητα αλκοόλ για να γελούν μαζί του. Τέτοια ήθη…
  
  «Νέο βίντεο βλέπει το φως της δημοσιότητας σε σχέση με τον εκφοβισμό και το μπούλινγκ που δεχόταν από συμμαθητές του πριν τον τραγικό θάνατό του ο 16χρονος μαθητής Παναγιώτης Στεφανή από τους Τρούλους, που πέθανε τα ξημερώματα της Κυριακής 14 Απριλίου. Στο βίντεο που δημοσίευσε η ιστοσελίδα Ρεπόρτερ, ο 16χρονος δέχεται οδηγίες για να εξυβρίσει την Αριστερά και τον Χριστόφια, καθώς και την ομάδα του την Ομόνοια, ενώ φαίνεται να στέκεται σε στάση προσοχής.»
  
  https://dialogos.com.cy/exanagkazan-ton-16chrono-panagioti-na-vrizei-tin-omonoia-aristera-kai-ton-christofia/

•  Από το Ζύγι στους Τρούλλους. Από την τύπισσα με τα τιγρέ που δεν ήθελε τα παιδιά των ξένων που θα μολύναν τις επιχειρήσεις, μέχρι τις τελετές μπούλινγκ με πολιτική αύρα στους Τρούλλους. Τί αρρώστια είναι αυτή;
  
  Zevse Pandom:
  Τον έβλεπαν οι ακροδεξιοί φασίστες να πεθαίνει και το απολάμβαναν. Είναι ολοφάνερο ότι του άνοιγαν το στόμα και το κατάπινε με το ζόρι. Αυτό καταλαβαίνω.
  "- «Γ...ω την αριστερά και τον Χριστόφια», λέει αρχικά ο άτυχος Παναγιώτης, μετά από υπόδειξη που του έγινε από τον εκφοβιστή του.Α, στους Τρούλλους στο Β’ γύρο των προεδρικών του 18’ ο Ν. Αναστασιάδης έλαβε το 81.5% ενώ στις αμέσως προηγούμενες το «γαλάζιο» ποσοστό έφτασε στο 84%.

• Αφιερωμένο στον Παναγιώτη Στεφανή από τους Τρούλλους που πέθανε/τον σκότωσαν γιατί αναζητούσε λίγη αποδοχή στην έρημο της αθλιότητας, όπου θέλουν να εξαφανίσουν το διαφορετικό… Είναι και αυτό το μίσος μέρος της αρρώστιας που επιπλέει πια σαν βαλίτσα πτωμάτων της ένοχης συνείδησης πάνω στην επιφάνεια της τοξικής λίμνης:
  
  «…και τότε ήταν που άρχισε να παίζει θέατρο, να βρίσκει μάσκες που αυτοί οι τυπάδες θα αναγνώριζαν, χλωμές μάσκες, μάσκες κλόουν, μέχρι που τους έπεισε ότι ήταν εντάξει, ότι ήταν και αυτός άνθρωπος σαν και αυτούς. Τους κορόιδευε με τον ίδιο τρόπο που ένα ευαίσθητο ανθρώπινο ον μπορεί να κοροϊδέψει γορίλλες να τον δεχτούν στην οικογένεια τους, να τον χαϊδεύουν, να τον αγκαλιάζουν και να του μπουκώνουν μπανάνες στο στόμα..»
  [Salman  Rushdie]

• Μάλιστα – ακόμα δεν προλάβαμε να συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος της αισχρότητας των βασανιστηρίων στα οποία υποβαλλόταν ο Παναγιώτης Στεφανή από τους Τρούλλους, στα πλαίσια του μπούλινγκ [που περιλάμβανε και ποδοσφαιρικά σκηνικά]  και ήρθε ένα επεισόδιο από τους πανηγυρισμούς του ΑΠΟΕΛ να θυμίσει την αθλιότητα: τραγούδια μίσους και «ξύλου» από ένα δίποδο εμπόρευμα με την στήριξη της νεύρωσης από την γνωστή πτέρυγα της κερκίδας. Το μεταφέρουμε από τον Πολίτη, ο οποίος τουλάχιστον σε αυτό, έπιασε την ουσία στο πλαίσιο – φώναζαν το όποιο σύνθημα-τραγούδι «μπροστά σε παιδιά». Το να περιμένει κανείς ευθιξία από το σωματείο θα ήταν υπερβολικό… Για τον ίδιο τον ποδοσφαιριστή τι να πει κανείς;
  Είναι το ζωντανό σύμβολο του κινουμένου εμπορεύματος: το οποίο τραγουδά ότι του υποβάλλουν οι κάθε φορά αγοραστές του. Είναι ένα δείγμα του πάτου που έχει τρύπα…Άντε και άμα τον ξεφορτωθεί το ΑΠΟΕΛ να του τραγουδούν μετά το άσμα του για να θυμάται ότι δικαιούται να μιλά μόνο με βάση του τι θέλει ο αγοραστής του. Γιατί αυτό έκανε. Έγλειφε αυτούς που τον αγοράσαν. Ούτε περαστικά δεν αξίζει…
  
  Καταγράφεται όμως στα θετικά η κριτική στάση του δημοσιογράφου του Πολίτη - έστω που κατάλαβε το μέγεθος της αθλιότητας. Έστω αυτός/η..
  
  «Τραγικός Ανδρέας Κατσαντώνης…
  Ο νεαρός ποδοσφαιριστής του ΑΠΟΕΛ έχασε την μπάλα, φωνάζοντας αισχρό σύνθημα κατά της πρώην του ομάδας, της Ομόνοιας, όταν βγήκε στον εξώστη κατά τη διάρκεια των πανηγυρισμών των γαλαζοκιτρίνων για την κατάκτηση του πρωταθλήματος.
  Ο 19χρονος επιθετικός, που το περασμένο καλοκαίρι μεταπήδησε στους πρωταθλητές από το τριφύλλι, φώναξε γνωστό σύνθημα των πορτοκαλί που κάνει λόγο για «ξύλο» και το οποίο ουσιαστικά επιδοκιμάζει πράξεις βίας ανάμεσα στους οπαδούς.
  Το εν λόγω σύνθημα προέκυψε μετά από σοβαρά επεισόδια που έγιναν πριν από χρόνια σε αγώνα του ΑΠΟΕΛ με την Ομόνοια και μάλιστα ειρωνεύεται το γεγονός πως οπαδός των πρασίνων κατρακυλούσε στις κερκίδες μετά που ξυλοκοπήθηκε.
  Αν είναι δυνατόν για έναν ποδοσφαιριστή να έχει τέτοια συμπεριφορά και να υιοθετεί τέτοιο σύνθημα (το ξεκίνησε ο ίδιος δίνοντας το έναυσμα στον κόσμο να το τραγουδήσει), ενώπιον χιλιάδων ανθρώπων και μπροστά ακόμη και σε παιδιά.»
  https://politis.com.cy/athlitika/protathlima-cyta/proklitikos-ston-exosti-o-katsantonis-me-aischro-synthima-gia-tin-omonoia/?utm_source=nl&utm_medium=nl&utm_campaign=nl

• Η τραγική μορφή στο σύνορο: ο Νιαζί σαν αλληγορία για τους τουρκοκύπριους ή τους ανθρώπους που δεν υπακούουν στο «νόμο» του Συρματοπλέγματος. Το θέμα δεν είχε να κάνει ούτε με τον Νιαζί σαν ακαδημαϊκό [σιγά μην θκιεβάζει ο κάθε Αβέρωφ, η κάθε κόρη του κάθε Σύρου] ούτε με τον Νιαζί σαν υποστηρικτή της ομοσπονδιακής λύσης. Ο άνθρωπος είναι/ήταν ξεκάθαρος και το λέει από την δεκαετία του 1980 όταν έσπασε για πρώτη φορά το τείχος του διαχωρισμού του 74. Και την πρώτη επίθεση λάσπης εναντίον του, την εξαπέλυσαν οι απορριπτικοί της ακροδεξιάς την δεκαετία του 1990. Τώρα είναι το κόμμα των φιλελέ του 2004… Πέρα από το άτομο του, το οποίο πια ζει και εργάζεται στην περιοχή που ελέγχει η Κυπριακή Δημοκρατία, ο Νιαζί είναι σύμβολο της τεράστιας πλειοψηφίας των Τουρκοκυπρίων, οι οποίοι λόγω του πραξικοπήματος [που έκανε η οργάνωση του μπαμπά της κυρίας Σύρου] και των συνεπειών του [της εισβολής] εγκλωβίστηκαν στην βόρεια Κύπρο. Και για να ταξιδέψουν στο εξωτερικό για δεκαετίες χρειάζονταν τουρκικό διαβατήριο, ενώ ακόμα και σήμερα που μπορούν να έχουν ξανά κυπριακά διαβατήρια, για να πάνε Τουρκία μέσω Λάρνακας πρέπει να κάμουν πογύριν της ανατολικής Μεσογείου.
  
  Γιατί πρέπει να πληρώνει μια ολόκληρη κοινότητα το κόστος των εγκλημάτων της οργάνωσης του Σύρου; Ήρθε στην νότια Κύπρο ο Νιαζί. Πέρασε το κόστος της περιθωριοποίησης ποδά, της δαιμονοποίησης ποτζεί. Νόμισε ότι έγινε αποδεκτός έστω μετά που τόσον τζαιρό… Εδώ έγραψε βιβλίο για τον ιστορικό ηγέτη της δεξιάς. Τζαι όμως στην πρώτη εύκαιρα, νά’ σου ο υφέρπων ρατσισμός [τζαι ακόμα εν εθάψαμε τες κοπέλες που δολοφόνησε το ντελίριο που νομιμοποίησε ρατσισμός] ξαφνικά εστίασε πάνω του – Άκου ερώτηση: θα εκπρόσωπος τους Τουρκοκύπριους ή την Κυπριακή Δημοκρατία. Τζαι οι Τουρκοκύπριοι τί είναι; Είναι ή δεν είναι η κοινότητα που είναι  συνιδρυτής της Κυπριακής Δημοκρατίας. Γιατί να μη αναμένεται από ένα Τουρκοκύπριοι υποψήφιο να εκπροσωπεί τζαι την κοινότητά του; Τζαι ο άλλος να ρωτά χωρίς ίχνος ντροπής αν θα εκπροσωπεί την Κύπρο ή την Τουρκία.
  
  Αλλά, όταν έχεις για πρόεδρο ένα τύπο που είπε κάτι ανάλογο για το φυσικό αέριο, τι να περιμένεις από ένα τύπο που απλώς μιλά ακατάπαυστα για να συγκαλύψει το άγχος να μην αποκαλυφθεί η κενότητα του. Το νόημα ήταν το εξής: Άμα είσαι Τουρκοκύπριος η ελληνοκυπριακή δεξιά θα σε προβάλει σαν έκθεμα άμα σε έσιει ανάγκη για ξέπλυμα του παρελθόντος της, τζαι άμα το έσιει ανάγκη θα σε δαιμονοποιά ότι είσαι ξένος, όργανο, ύποπτος. Ήταν που τες εφτομάδες που ένοιωθες ντροπή που είσαι υπόχρεος να ανήκεις σε κάτι [εστω κοινότητα] μαζί με την αθλιότητα ενός Αβέρωφ. Ούτε καν ο Πιν δεν έφτασε τέτοιο πάτο – τζείνος έσιει τουλάχιστον μια συνέπεια…

• Η εικόνα των συσσωρευμένων αδιεξόδων πίσω από τις φούσκες των 2 τελευταίων χρονών ή πως η πολιτική Αναστασιάδη έστρωσε το χαλί στην τουρκική ναυτική περικύκλωση της Κύπρου – και στους περιπάτους του ναυτικού της, και τις γεωτρήσεις σύντομα στην κυπριακή ΑΟΖ:
  
  Η εικόνα από τις ε/κ εφημερίδες της Κυριακής ήταν σαφής: οι μύθοι και οι φούσκες για συμμαχίες κοκ κατέρρευσαν σαν χάρτινος πύργος. Και σαν παρηγοριά περιμένουν κάτι από την ΕΕ σε…βάθος χρόνου. Μα αν ήδη η πορεία της Τουρκίας είναι μπλοκαρισμένη, τότε πως θα την εκβιάσουν;…Η πραγματικότητα είναι εδώ:  Η Τουρκία έστειλε ένα πλοίο για γεώτρηση και όλοι απλά συμβουλεύαν να μην υπάρχει ένταση – αλλά και όλοι υπενθύμιζαν εν μέρει στην ελληνοκυπριακή πλευρά ότι αν θέλει να διεκδικεί κάτι σαν Κυπριακή Δημοκρατία οφείλει να κατανοήσει ότι το φυσικό αέριο ανήκει και στους Τουρκοκύπριους [σε όλους τους κυπρίους ήταν η συνήθης διατύπωση]…Και ξαφνικά συνειδητοποιείται και πάλι η αλήθεια του 1974 που ο νυν πρόεδρος δεν φαίνεται να κατάλαβε ποτέ στα απωθημένα των ενοχών του: όταν παραβιάζεται το σύνταγμα [όπως έγινε με το πραξικόπημα ή όπως με τις δηλώσεις για το φυσικό αέριο λες και οι Τουρκοκύπριοι είναι μια κοινότητα που δεν πρέπει να έχει λόγο για αυτό] τότε η ελληνοκυπριακή κοινότητα παύει να θεωρείται ότι εκπροσωπεί την Κυπριακή Δημοκρατία και μετατρέπεται σε απλή κοινότητα την οποία κοιτάζουν με αδιαφορία οι γύρω: ποιος θα ασχοληθεί με μια κοινότητα η οποία συρρικνώνεται αυξανόμενα σε μια γωνιά του νησιού, όταν υπάρχουν τα συμφέροντα μιας χώρας με την γεωπολιτική και άλλη σημασία του τουρκικού κράτους;
  
  Ανάλογα συμβαίνουν και όταν οι διαχειριστές της Κυπριακής Δημοκρατίας αποστασιοποιούνται από τον ΟΗΕ – μια ιστορική ανοησία της ελληνοκυπριακής δεξιάς που νόμιζε ότι το να πουλά δουλοπρέπεια στους δυτικούς θα την έκανε αρεστή. Ποτέ δεν κατάλαβε μια απλή θέση της ρεαλιστικής θεωρίας στις διεθνείς σχέσεις [την οποία κατά τα αλλα επικαλείται χωρίς να την κατανοεί] – ότι το να προσφέρεσαι σαν δούλος/υπηρέτης, αντι να διαπραγματεύεσαι σε πλαίσιο μορφών ισορροπίας ισχύος [άρα εμπλέκοντας και άλλους «παίκτες»/δυνάμεις], απλά σε μετατρέπει σε δεδομένο. Ετσι η εισβολή δεν έγινε πριν την 15^η Ιουλίου διότι η κυβέρνηση Μακαρίου κρατούσε την Κύπρο στα πλαίσια μιας ισορροπίας ισχύος αναμεσα σε Δύση [ η Δύση είχε ήδη τις βρετανικές βάσεις, ραντάρ παρακολούθησης της περιοχής, αλλα και νατοϊκά στρατεύματα – Ελλάδας και Τουρκίας] και Ανατολή [η οποία στήριζε την Κύπρο για την αδέσμευτη πολιτική της – και η οποία την στήριξε και οικονομικά μετα την εισβολή] η οποία εκωδικοποίητο στον ΟΗΕ.
  
  Με το πραξικόπημα το κυπριακό έφυγε από τον ΟΗΕ αφού οι νατοϊκοί στρατοί [ελληνικός και τουρκικός] όπως και οι φιλο-νατοϊκές ένοπλες ομάδες [ΕΟΚΑ β και ΤΜΤ] είχαν απόλυτο στρατιωτικό έλεγχο. Και σε εκείνο το πλαίσιο η Τουρκία έκανε περίπατο…Η Τουρκία σταμάτησε όχι γιατί την εμπόδισε κάτι εσωτερικά [αντίθετα οι ηλίθιοι δειλοί της ακροδεξιάς της προσφέραν στο πιάτο δικαιολογίες για επέκταση με τις σφαγές στην Τοχνη και την Αλοα-Μαραθα-Σανταλρη] αλλα γιατί το θέμα με την παραίτηση Σαμψών μεταφέρθηκε πάλι στον ΟΗΕ. Τα χαζοχαρούμενα θεάματα της νυν κυβέρνησης με το Ισραήλ και τις τριμερο-τετραμερείς κ.ο.κ., και με τις μονομερείς κινήσεις για το φυσικό αέριο και σαν αποκορύφωμα την πραξικοπηματική δήλωση Αναστασιάδη ότι οι Τουρκοκύπριοι δεν πρέπει να έχουν έστω και μια θετική ψήφο για θέματα του φυσικού αερίου, απλά οδήγησαν στην διεθνή εγκατάλειψη της Κύπρου και την μετατροπή της σε ελληνοκυπριακή διοίκηση.
  
  Αναγνωρίζεται ακόμα θεσμικά η Κυπριακή Δημοκρατία αλλά η τουρκοκυπριακή κοινότητα λειτουργεί πια και σαν αυτόνομος παράγοντας για τους διεθνείς «παίκτες» αφού εμφανώς η νυν ελληνοκυπρ8καη ηγεσία της Κ.Δ. τεκμηριωθεί με τις πρακτικές της ότι τους παραγνωρίζει όπως ισχυρίζονται ιστορικά οι Τουρκοκύπριοι. Και ο Αναστασιάδης τα επιβεβαίωσε με την συμπεριφορά του στο Κραν Μοντανα. Τώρα απλά συνειδητοποιούμε ότι πρέπει να πάμε πίσω στον ΟΗΕ, να βρούμε κάποια άκρη με τους Τουρκοκυπρίους – και με την Τουρκία να έχει κερδίσει πόντους σε όλα τα μέτωπα τα τελευταία δύο χρόνια…

• Η αθλιότητα των επιθέσεων εναντίον του Νιαζί είναι μια χρήσιμη εμπειρία. Καταγράφει το επίπεδο της ασυνέπειας μιας ηγεσίας [υπήρχαν άνθρωποι που πίστεψαν τον Αβέρωφ !!] που πουλούσε ψέματα, υπεκφυγές και θεάματα. Και το κάνει για χρόνια – αλλά τώρα ήταν η αλήθεια γυμνή στην grotesque εκδοχή της. Η πραγματική εικόνα: Φτήνιες από το ρεπερτόριο του παρελθόντος και των ρατσιστικών προκαταλήψεων. Ο πανικός των εκλογών; Το άγχος να μετατοπιστεί η συζήτηση από τον Χάρη και τον Ιωνά. Ότι και να πει κανείς, το να καταφεύγει το κόμμα που είναι κυβέρνηση σε τέτοιο φτηνό ρατσισμό είναι χοντρό ακόμα και για τα επίπεδα της ελληνοκυπριακής δεξιάς ιστορικά. Μετά από αυτό το ντελίριο, οργανωμένο από Αβέρωφ, με συμμετοχή Αναστασιάδη, ποιος θα τους πάρει σοβαρά στο κυπριακό; Σε τι διαφέρουν πια από το ΕΛΑΜ; Και όλα αυτά γίνονταν ενώ προσπαθούσαν να πουλήσουν στο εξωτερικό την εικόνα ότι ..εκπροσωπούν και τις ..δυο κοινότητες και ότι θέλουμε συμπαράσταση για να προστατεύουμε το φυσικό αέριο από την τουρκική παρέμβαση. Και διεκδικούν συμπαράσταση με ρητορική που ούτε η Λεπεν δεν θα χρησιμοποιούσε.Ιδού και μια απλή απάντηση από τον Σ. Χριστοδουλου του Φιλελευθέρου [που φαίνεται να πίστεψε σε κάποιο στάδιο προηγουμένως τον Αβέρωφ] στον οχετό των ρητορικών ερωτήσεων της ρατσιστικής εκστρατείας:
  
  «Αυτός ο Αβέρωφ, λοιπόν, είναι τουλάχιστον ντροπή να ενορχηστρώνει τον πόλεμο λάσπης κατά του Νιαζί Κιζίλγιουρεκ. Γιατί τα περιβόητα τρία ερωτήματα που αναπαράγουν τα παπαγαλάκια του είναι επίπλαστα. Πρώτον, ξεχωριστές συγκεντρώσεις γίνονται λόγω της κατοχής και διγλωσσία δεν μπορεί να υπάρξει στην εποχή της χωρίς σύνορα ηλεκτρονικής επικοινωνίας. Δεύτερον, ένας Τουρκοκύπριος που υπήρξε σύμβουλος του Προέδρου είναι εξίσου Κύπριος με όλους εμάς και δεν υποχρεούται να αποδείξει πως δεν είναι ελέφαντας. Και, τρίτον, την εισαγωγή της Τουρκικής ως επίσημης γλώσσας της Ευρωπαϊκής Ένωσης πρότεινε ο ίδιος ο Αναστασιάδης από το 2016.”
  
  http://www.philenews.com/f-me-apopsi/arthra-apo-f/article/699646/o-katiforos?fbclid=IwAR0KaPQq3cTfN10hmazbg7rTkg8MH4Pa0HbnGpgrEh0DpPg9CoOT_uPDeKk

• Η αξιοπρέπεια να καταγράφεται. Η δήλωση της Κ. Κληρίδη ήταν μια αξιοπρεπής διαφοροποίηση από τον οχετό της ηγεσίας του κόμματος της. Αλλά καταγράφεται και ότι η Καίτη τήρησε την κομματική πειθαρχία – «σημαντικό το έργο του Νιαζί αλλά..». Ως εκεί έφτανε. Να πούμε ότι είναι εντυπωσιακό ότι δεν ανάφερε ενόχληση από τον ρατσισμό της ηγεσίας του κόμματος της και δεν σκέφτηκε καν την επιλογή της αποχής έστω [αφού έχει τα όποια απωθημένα με το ΑΚΕΛ]; Η επίκληση του 2004 μετά το Κραν Μοντανα, είναι πια μη πειστική]. Δεν γίνεται να ενοχλεί το ένα, και το άλλο να προσπερνιέται. Αλλά μπροστά στην εκκωφαντική σιωπή των υπόλοιπων, κάτι ήταν και το πιο κάτω:

• Και η πιο μεγάλη πλάκα αυτού του ρατσιστικού ντελίριου της ηγεσίας του ΔΗΣΥ ήταν οι χαζοχαρούμενες ερωτήσεις του στυλ [όπως τις κατέγραψε/διαμόρφωσε ο Π. Πενταλιώτης»]:
  «Επιτέλους να μας απαντήσει ο Νιαζί Κιζίλγιουρεκ» εάν σέβεται την Κυπριακή Δημοκρατία και τη σημαία της. Πόσο σέβεται την Κυπριακή Δημοκρατία που είναι υποψήφιος;»
  
  Πώς να μην γελάσεις; Η ηγεσία του κόμματος που κάνει προεκλογικές και μετεκλογικές γιορτές με ελληνική σημαία, ρωτά τον Νιαζι που αγωνίστηκε για την κυπριακή σημαία…αν σέβεται την σημαία της Κύπρου..:)..Δηλαδή ο ΔΗΣΥ και οι οργανώσεις του την σέβονται;
  Ε ρε πλάκα… Είναι και απόλαυση να βλέπεις την εθνικοφροσύνη να τυλίγεται την κυπριακή σημαία. Άντε τρέξετε στις οργανώσεις σας να δούμε τι σημαίες έχουν...
  Κωμωδία έχετε καταντήσει στο άγχος των δημοσκοπήσεων και της συνείδησης πόσο οργισμένη είναι η κοινωνία μαζί σας. Και εκλιπαρείτε με το «Ότι αθθυμάστε σιέρεστε..» από το βαθύ ντουλάπι των προκαταλήψεων και των υστεριών του χθες. Άλλωστε καταφέρατε ποτέ να κάνετε ένα βήμα μακριά από εκείνο το χθες;
  Ρε εσείς ακόμα δεν τολμάτε να σκεφτείτε ότι μια ανεξάρτητή δικοινοτική πολιτεία πρέπει να έχει δικό της κρατικό ύμνο, τζαι μιλάτε για σεβασμό στην Κυπριακή Δημοκρατία;
  Ή να σας θυμήσουμε του δειλούς που ξεχνούν τι έκαναν στις 15 Ιουλίου 1974;
  Ιδού η κατάντια σας…

• Ιστορικές Μνήμες:
  12 Μαΐου 1427: Εκτελέστηκε από τους αριστοκράτες και τα όργανα τους, στην Λευκωσία ο Ρε Αλέξης, ο εκπρόσωπος/ηγέτης της πρώτης Παγκύπριας εξέγερσης των καταπιεσμένων αγροτών στον ύστερο κυπριακό Μεσαίωνα.
  Η εξέγερση κατάφερε να προχωρήσει σε θεσμούς αυτό-οργάνωσης των αγροτών [τα οποία η εξουσία των αριστοκρατών ονόμαζε «καπετανάτα» της εξέγερσης των «καταραμένων χωρικών»].
  Η κυπριακή επανάσταση συνέπεσε με μια σειρά από άλλες ανάλογες εξεγέρσεις, όπως του Σεΐχη Μπεντρεττίν [μια θρησκευτικά κοινή εξέγερση μουσουλμάνων και χριστιανών με στόχο ένα είδος κοινοκτημοσύνης του πλούτου και της παραγωγής]. Η κυπριακή εξέγερση με βάση το γεγονός ότι η Κύπρος ήταν τότε λατινικό βασίλειο και άρα συμμετείχε και στην δυτική ιστορία, θεωρείται μια από τις πρώτες κοσμικές [μη θρησκευτικές] εξεγέρσεις που προδιαγράφουν το παλιρροιακό κύμα των νεωτερικών εξεγέρσεων που θα ακολουθήσουν στην δυτική Ευρώπη από τον 16^οαιώνα.
  Παρά την ιστορική της σημασία η εξέγερση του Ρε Αλέξη δεν διδάσκεται ιδιαίτερα στα σχολεία, και ούτε ένα μνημείο δεν υπάρχει για τον Ρε Αλέξη. Σύμπτωμα και αυτό ότι πολιτισμική αποικιοκρατία δεν έχει ακόμα ξεπεραστεί.
  Θα το ξεπεράσουμε και αυτό.. :) Έχουμε πολλά τελικά που πρέπει να σαρώσει η εξέγερση του μέλλοντος…

• Ιστορικές μνήμες, Κύπρος άνοιξη 1945: Οι αναφορές για την αντιφασιστική νίκη τον Μάιο του 1945, θα πρέπει στην Κύπρο να συνοδεύονται από την ανάμνηση της ολοκλήρωσης της επίθεσης των αποικιοκρατών ενάντια στο λαϊκό κυπριακό κίνημα ταξικής δικαιοσύνης και αντι-αποικιακής εστίασης…
  
  Η βρετανική επίθεση ξεκίνησε λίγο μετά την ανάλογη επίθεση στην Ελλάδα ενάντια στο εκεί λαϊκό κίνημα – η οποία κατέληξε στην μάχη των Δεκεμβριανών. Η συμφωνία της Βάρκιζας υπογράφτηκε τον Φεβρουάριο του 1945, και τον επόμενο μήνα οι Βρετανοί εξαπέλυσαν φαίνεται και την ανάλογη επίθεση στην Κύπρο. Στις 25 Μαρτίου, και ενώ η ένταση αναμεσά στην αριστερά και την δεξιά [η οποία συνεργαζόταν τότε με τους βρετανούς] οξύνθηκε με τα Δεκεμβριανά στην Ελλάδα, η αποικιακή αστυνομία, σε μια πρωτοφανή κίνηση, πυροβόλησε και σκότωσε 3 διαδηλωτές της αριστεράς στο Λευκόνοικο οι οποίοι διαμαρτύρονταν γιατί δεν επιτράπηκε στον εκπρόσωπο τους να μιλήσει σε εκδήλωση στην Εκκλησία – για την κοινωνική διάσταση της επανάστασης το 21.
  
  Λίγες εβδομάδες μετά, στις 17 Απριλίου απαγορεύτηκε η αριστερή εφημερίδα του Βαρωσιού, η «Ανόρθωση» με την δικαιολογία ότι ένα κείμενο του Φιφη Ιωάννου [τότε γενικού γραμματέα του ΑΚΕΛ] με αφορμή του τέλος του Β Παγκοσμίου Πολέμου, ηταν έκκληση σε «ταξικό μίσος». Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτή η δομή [επίθεση-πυροβολισμοί σε διαδήλωση σαν πρόκληση, απαγόρευση εφημερίδων] ηταν μέρος του σεναρίου το οποίο κατέγραψε ο Τσώρτσιλ σαν οδηγίες στον υπουργό εξωτερικών του όσον αφορά την πρόκληση σύγκρουσης με το ΕΑΜ στην Ελλάδα.
  
  Στην περίπτωση της Κύπρου, όπου δεν υπήρχαν όπλα όπως στην Ελλάδα, τα κοινωνικά κινήματα του τότε αντέδρασαν με μαζικές κινητοποιήσεις – με άξονα οργάνωσης τις συντεχνίες… Και έτσι στις 11 Μαΐου «έξι εβδομάδες μετά τις δολοφονίες στο Λευκόνοικο και δυο μέρες μετά την λήξη του Πολέμου στη Ευρώπη, οι δυνάμεις ασφάλειας της αποικίας επεδραμαν εναντίον των οικημάτων της ΠΣΕ [οι αριστερές συντεχνίες γνωστές και σαν «παλιές συντεχνίες»] σε όλη την Κύπρο, κατάσχαν όλα τα έγγραφα των συντεχνιών και συνέλαβαν την ηγεσία της οργάνωσης με την κατηγορία της ανατρεπτικής και αντικυβερνητικής δραστηριότητας.»
  [Ρολάνδος Κατσιαούνης, Η Διασκεπτική, σελ. 126].
  
  Η κυπριακή μαζική αριστερά που γεννιόταν τότε μέσα από τα κοινωνικά κινήματα [εργατών, αγροτών, νέων κοκ] αντιστάθηκε με τους δικούς της μηχανισμούς στο δεδομένο πλαίσιο: Με μαζικές κινητοποιήσεις, απεργίες, συλλογές υπογραφών και δικαστικές μάχες με διεθνή [και από τα βρετανικά συνδικάτα] αλληλεγγύη. Τελικά απλώς άλλαξε το όνομα της συντεχνίας από ΠΣΕ σε ΠΕΟ και η ηγεσία της οργάνωσης δικάστηκε, αλλά επιβλήθηκαν ποινές που σαφώς δεν ήταν ο στόχος των αποικιοκρατών στην αρχική τους πρόθεση – όταν έψαχναν εμφανώς δικαιολογία για ανοικτή επίθεση. Ένα χρόνο μετά στις δημοτικές του 1946 το λαϊκό μέτωπο της κεντροαριστεράς σάρωσε στις δημοτικές εκλογές.
  
  Ο αντιφασιστικός αγώνας είχε και την αντι-αποικιακή του διάσταση σε αυτό το σύνορο των πολιτισμών και των γεωπολιτικών ισορροπιών. Και είναι καλά να το θυμόμαστε αυτήν την εποχή όπου το παγκόσμιο/διεθνές γίνεται και πάλι καθοριστικό. Και όπου μερικοί προσπαθούν πάλι να ξεπλύνουν τους συνεργάτες της αποικιοκρατίας τότε – και μετά.

• Αναζητώντας το ανύπαρκτο λείψανο του μαρμαρωμένου βασιλιά. Υπάρχουν ακόμα άτομα που πραγματικά πιστεύουν ότι… οι «μεγάλοι» [όποιοι και αν είναι αυτοί] θα «δώκουν πάνω στην Τουρκία» τζαι θα «την κάμουν κομματούθκια». Ως τωρά νόμιζα ότι τούτο το παραμύθι επούλαν το μόνο ο Λ. Μαύρος σαν συγκάλυψη των ενοχών του από το 74 – πε τζαι καλά οι κούρδοι θα κάμουν κράτος τζαι θα διασπάσουν την Τουρκία κ.ο.κ. Ύστερα ξύπνησε… Αλλά φαίνεται ότι μια μερίδα της δεξιάς, καθώς νοιώθει το έδαφος να σουζεται κάτω που τα ποθκια της, τζαι τους τοίχους να αποκτούν παράξενα shapes αρκέφκει να επιστρέφει στην νοσταλγική φαντασιοπληξία. Ίσως βέβαια να εν τζαι η προσέγγιση με την ακροδεξιά που κάμνει ολόκληρη την παράταξη να παραμιλά πκιον όπως την κόρη του Σύρου [τούτη έπιασε το παραμύθι του Ιγνατίου τζαι έκαμε το κομπολόι - εν σίουρη ότι οι ΗΠΑ εν έτοιμες για επίθεση στην Τουρκία – έσιει το η οικογένεια φαίνεται να μεν χαπαρίζει από ανάλυση συνεπειών τζαι γεωπολιτικής]. Οπότε για το καλό της ισορροπίας του δημόσιου λογού να αθθυμήσουμε ορισμένα πρακτικά ζητήματα:

• Όταν οι φούσκες σπάζουν και αφήνουν πίσω του μία συρρικνωμένη μιζέρια ψεμάτων: η είσοδος του τουρκικού πλοίου στην κυπριακή ΑΟΖ και η αποκάλυψη του κενού των θεαμάτων
  ή κοινώς,
  μας περικυκλώνει ναυτικά η Τουρκία και η κυβέρνηση μαζεύει συμπάθειες της μιας εβδομάδας… Την επόμενη εβδομάδα οι φίλοι μας κάνουν δήλωση στήριξης της Τουρκίας μέσω του ΝΑΤΟ….
  
  Και τελικά, η ΕΕ μας είπε ότι «είναι μαζί μας», όπως λένε και στους Έλληνες άμα προκύπτει θέμα στο Αιγαίο – τζαι υγείαν… Τουλάχιστον τα φερέφωνα το προεδρικού [από τον Πιμπίσιη του Φιλελεύθερου μέχρι τον Πολίτη] δεν προσπάθησαν να μας πουλήσουν καμιά νέα φούσκα ανάλογων των θεαμάτων των τριμερών και τετραμερών [άραγε το ιορδανικό ναυτικό τι κάνει; ετοιμάζεται...;]
  Και το άλλο του νούμερο, για το οποίο κτυπιέται η κόρη του Σύρου [από οικογενειακή παράδοση μάλλον], ο Νετανιάχου , που χάθηκε ρε παιδί μου… Δημοσιογραφία της πλάκας στο τετράγωνο: ενώ το τουρκικό πλοίο έμπαινε στην κυπριακή ΑΟΖ [ή τέλος πάντων αυτήν που διεκδικούμε μονομερώς] το Ισραήλ κτύπησε το κτήριο όπου βρισκόταν το τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων …στην Γάζα, και μερικά ελληνικά σαιτ το παρουσίασαν σαν «αντίποινα»…. «για την παρουσία του «τουρκικού πλοίου στην κυπριακή ΑΟΖ».  Η λαφαζανιά σαν επάγγελμα… Ώστε έτσι πολεμά Ισραήλ; Μπροστά στα τουρκικά πλοία  παύει και βομβαρδίζει ένα σπίτι ενός δημοσιογραφικού πρακτορείου; Άσσιοιλε – μεγάλη δύναμη. Κατά τα άλλα η όλη διαμάχη είχε να κανει με την ανταλλαγές πυραύλων με την Χαμάς. Ούτε την Χαμάς εν τη κάμνει ζάφτι ο Νετανιάχου ρε.
  Άσε να μην πούμε για τις βαρύγδουπες αναλύσεις του Ιγνατίου που μας διαβεβαίωνε ότι αύριο μεθαύριο θα αστραφτεί εναντίον της Τουρκίας το Τραμπ, τζαι τελικά οι ΗΠΑ είπαν μας ότι.. υπάρχει πρόβλημα σε μια περιοχή που «διεκδικεί η Κυπριακή Δημοκρατία». Ώστε κ. Ιγνάτιου για τις ΗΠΑ το σκηνικό είναι θέμα «διεκδικήσεων»...? Εγκυρότητα Ιγνάτιου…
  https://www.nato.int/cps/en/natohq/news_165855.htm?fbclid=IwAR3rnhXuDEXIOIIYzkJyGn_qPmqE-VgZU26SZnklXoB24Q2-GrV4wHeSocc

• Τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια της αυταπάτης; Και τωρα που η πραγματικότητα είναι πια ξεκάθαρη για τις συνέπειες της μετα το Κραν Μοντανα εποχής, και τις φούσκες για συμμαχίες κοκ, τι να κάνουμε τωρα που η είσοδο της Τουρκίας στην ΑΟΖ είναι ντε φάκτο γεγονός – και όταν όλοι απλά λένε να υπάρξει αυτοσυγκράτηση και συνεργασία για ακριβοδίκαιη κατανομή των πόρων του νησιού;
  Η κυβέρνηση διοχετεύει συνεχως πληροφορίες για συμφωνίες [για έρευνες και κόντρα έρευνες] με  εταιρείες για την ΑΟΖ. Βασικά προσπαθεί να μετατοπίσει από την πραγματικότητα της Τουρκικής εισόδου στην «διεκδικουμένη από τους ε/κ ΑΟΖ» όπως μας είπαν ντε φάκτο οι Αμερικανοί. Αλλά το πάγωμα είναι εμφανές πια. Για όσους απορούν πως βρισκόμαστε στην σημερινή κατάσταση, τα δεδομένα είναι απλά. Συνέβησαν 3 πράγματα και τώρα ζούμε τις συνέπειες τους – και δεν είναι ακόμα «εισβολή» που ζούμε, μάλλον κάτι αναμεσά στον βομβαρδισμό τη Τυλληρίας [σαν την πρώτη είσοδο της τουρκικής αεροπορίας συν Κύπρο [τώρα έχουμε είσοδο του ναυτικού – που ξεκίνησε το επεισόδιο στην «Σουπιά»] και περικύκλωση όπως μετά την 15 Ιουλίου και λόγο πριν την εισβολή της 20^ης Ιουλίου.
  
  Τα 3 είναι τα εξής: Η πλήρης επικράτηση της Τουρκίας στο διεθνές επίπεδο μετά την παταγώδη αποτυχία των ελληνοκυπρίων να πετύχουν κάτι η έστω να μην χάσουν τοσο δραματικά στο Κραν Μοντανά, η εκμετάλλευση από την Τουρκία της προεκλογικής περιόδου και των προσφορών του Αναστασιάδη για αλλαγή βάσης συζήτησης, με την περικύκλωση της Κύπρου χωρίς να συναντήσει καμιά αντίδραση – αφού ο ίδιος ο ε/κ πρόεδρος ασχολείται με τα αλλα προσωπικά/ιδιωτικά θέματα, και τις ρατσιστικές δηλώσεις Αναστασιάδη για τους τουρκοκύπριους και το φυσικό αέριο που έπεισαν τους παντες [και τους τουρκοκύπριους] ότι ο άνθρωπος είναι αθεράπευτα κολλημένος στο παρελθόν και τους εθισμούς του…

• Μια σύνοψη των  3 κινήσεων που έφεραν την Τουρκία να κάνει περίπατο στην θάλασσα γύρω από την Κύπρο:

• Η είσοδος της Τουρκίας στο χώρο που διεκδικεί η Κυπριακή Δημοκρατία θα συνεχιστεί σε άμεση συνάρτηση με το πώς υποβαθμίζεται η δικοινοτική πολιτεία σε κοινότητα. Ιδού λοιπόν και η σωστή διάσταση της ατάκας του Τάσσου «παρέλαβα κράτος δεν θα παραδώσω κοινότητα.» Μόνο που τότε η διαπραγμάτευση ήταν για κράτος [σε μετεξέλιξη ομοσπονδιακό] ενώ τώρα επί Αναστασιάδη ουσιαστικά έχουμε μετατροπή σε κοινότητα από μια πολιτική που δεν δείχνει να κατανοεί το πλαίσιο και οποιαδήποτε σχέση αιτίας και συνεπειών.
  
  Στο θεσμικό επίπεδο οι ελληνοκύπριοι θα πρέπει μέσα από τους υπάρχοντες θεσμούς κόμματα, Βουλή κοκ] να βρουν τρόπο να διαμορφωθεί πια μια συλλογική ηγεσία η οποία να βρει τρόπο συνομιλίας με του Τουρκοκυπρίους και πάλι και να επαναφέρει τον ΟΗΕ σαν το βασικό πλαίσιο προστασίας της Κύπρου. Και σε αυτό το πλαίσιο δεν υπάρχει επιστροφή από Οσα έχουν ήδη κατοχυρωθεί για τις 2 κοινότητες. Κάθε υπαναχώρηση είναι μια πάσα στην Τουρκία – και η Ιστορία είναι εκεί και κανένας/καμία δεν μπορεί πια να καμώνεται ότι δεν καταλαβαίνει.
  Ο Αναστασιάδης είναι εμφανές ότι δεν μπορεί. Δεν καταλαβαίνει το διεθνές πλαίσιο - φαίνεται να νομίζει ότι τα κολπάκια που χρησιμοποιεί στο εσωτερικό με βασικό μηχανισμό την εξαγορά και την υπόσχεση ανταλλαγμάτων, λειτουργούν και στο εξωτερικό στο προσωπικό επίπεδο στο οποίο φαίνεται να κινείται μονιμά. Δεν καταλαβαίνει ότι δεν τον λαμβάνει κανείς υπόψη σοβαρά διεθνώς. Η συμπεριφορά του με άξονα το προσωπικό ιδιωτικό όφελος μπορεί να του απέφερε εκατομμύρια σαν οικογένεια μέσω του δικηγορικού του γραφείου [και πριν και κατά την διάρκεια της προεδρίας του] αλλά διεθνώς αντιμετωπίζεται σαν ένα καιροσκόπος ο οποίος μπορεί να εξαγοραστεί [ακριβώς γιατί το μέγεθος του είναι ασήμαντο – και φυσικά δεν μπορεί να εξαγοράσει αυτός άλλους – μέσο είναι όχι «παίκτης»], να εκβιαστεί ή να αγνοηθεί. Οι προσφορές του λ.χ. στην Τουρκία [και για δυο κράτη από ότι ακούαμε] απλά έδειξαν στο Τουρκικό κράτος ότι έχουν να κάνουν με ένα τύπο που δεν ενδιαφέρεται καθόλου για την ευρύτερη εικόνα, φτάνει να στηθεί ένα παρασκήνιο που θα του δώσει τρόπους να ελιχθεί…Το μήνυμα που πηρέ η Τουρκία, ήταν ότι με τέτοιο τύπο όλα γίνονται… Και στο εσωτερικό πια παρά τις εξαγορές ΜΜΕ και συμβούλων /δικτύων δημοσιογράφων, θεωρείται πια γενικώς αφερέγγυος και η γνωστή εμπάθεια με την οποία λειτουργεί σαν υποκατέστη της αδυναμίας του για ανάλυση και λογική συμπεριφορά, δείχνουν ότι είναι ένα πρόβλημα που θα πρέπει να αντιμετωπιστεί σαν τέτοιο για το υπόλοιπο της θητείας του.
  Στο επίπεδο της κοινωνίας και της καθημερινότητας, μόνο η πρακτική της διεύρυνσης της επανένωσης μέσω των κινήσεων από τα κάτω λειτουργεί πια. Και σε αυτό το πλαίσιο μια μαζική τουρκοκυπριακή ψήφος θα βοηθούσε…

• Έργα και ημέρες της Συναγερμικής προεκλογικής:
  «Κοιτάζετε το μέλλον σαν υπόσχεση, για να μην καταλάβετε ότι σας επιστρέφουμε στο παρελθόν»: με το ρουσφέτι των κουμπάρων, με το ξεπούλημα της γης της μικροϊδιοκτησίας σε ξένους ή τους ημέτερους [τους επιχορηγημένους από το κράτος όπως τους ημέτερους τραπεζιτικούς ή που έβγαλαν τα εκατομμύρια πριν το κούρεμα γιατί ήξεραν προνομιακά], και την επιστροφή στην περίοδο όπου οι άνθρωποι ζούσαν με τον φόβο – της δόσης του δάνειου [τότε ήταν οι τοκογλύφοι, σήμερα είναι το τραπεζιτικό ολιγοπώλιο που έστησε ο Χάρης και η συναγερμική παρεΐτσα], ή την αδυναμία πληρωμής βασικών αναγκών…

• Ας δούμε τώρα και τον κόσμο της εικονικής πραγματικότητας των ψεμάτων του Χάρη και των ημέτερων του: κτυπάμε ρέστα ανάμεσα στους φτωχότερους της ΕΕ.. «Έχετε δει το οικονομικό θαύμα; Κάποιοι αρνούνται να το δουν!... :)»
  Τζαι ανάμεσα σε αυτούς που αρνούνται τυχαίνει να είναι τζαι η Ευρωπαϊκή στατιστική Υπηρεσία, σύμφωνα με την οποία η Κύπρος είναι μια από τις 5 χώρες της ΕΕ με τα ψηλότερα ποσοστά υλικής στέρησης
  https://in-cyprus.com/cyprus-5th-highest-severe-material-deprivation-rate-in-eu/

• Όπα ξεκινούν οι έρευνες για τα σκάνδαλα του Χάρη και των διορισμένων του… Τα σέβη μας κύριε Κώστα Κληρίδη. Και Τα διαφημιστικά πακέτα των ΜΜΕ στο τραπέζι:
  
  Η ανακοίνωση της εισαγγελίας έθεσε δυο ομάδες θεμάτων: παρατυπίες σε μια σειρά από ΣΠΕ πριν το 2013, οι οποίες θα διερευνούν επίσης, αλλά η βασική εστίαση ήταν τα 7 σημεία της περιόδου μετά το 2017 τα οποία οδήγησαν [με βάση και τα πόρισμα πάνω στο οποίο στηρίχθηκε η εισαγγελία] στην διάλυση του Συνεργατισμού… Το ενδιαφέρον ήταν η προσπάθεια συγκάλυψης του Χαρούλη. Ο πιο γραφικός, ως συνήθως τα τελευταία χρόνια, ήταν ο Πολίτης: αφού έριξε τίτλο μόνο για τα συνεργατικά πριν το 2013, και ανάλωσε το πρωτοσέλιδο κείμενο του σε αυτό το θέμα, στην τελευταία γραμμή μας έριξε και την διαβεβαίωση [εκ μέρους του Χάρη ή των συντακτών;..:)] ότι τα αδικήματα δεν αφορούν τον Χάρη… Μπα. Αφου η ανακοιωση της Εισαγγελίας αφορούσε την έναρξη ερευνών – πως ξέρει ο Πολίτης ότι δεν θα εμπλέκεται ο Χάρης; Προκαταβολικό ξέπλυμα…;
  
  Και πως δηλαδή βρέθηκε ο Χατζηγιάννης εκεί; Ποιος τον πήρε από την κατάσταση που ήταν υπό έρευνα και τον έβαλε επικεφαλής στον Συνεργατισμό – και γλύτωσε από εκείνη την έρευνα για παρατυπίες;  Και δεν ήξερε ο Χάρης  για τις ευνοιοκρατικές διαγραφές δανείων; Τις ενέκρινε η όχι;. Μπαίνει βαθιά το πόδι του Χάρη μέσα… Και ο Φιλελεύθερος με τον Χατζηβασίλη προσπάθησε να υποβαθμίσει την πραγματική έρευνα – διότι το πόρισμα ήταν σαφές: η διάλυση ήταν προϊόν της περιόδου μετά το 2013. Της περιόδου του Χάρη και τους Χατζηγιάννη. Ένα στοιχείο που μάλλον πάγωσε λίγο τα ΜΜΕ μας είναι και το σημείο 5 πιο κάτω- την διερεύνηση δηλαδή των διαφημιστικών πακέτων και ιδιαίτερα βέβαιά όσων δοθήκαν το 2017-18 ενώ έκλεινε ο Συνεργατισμός..
  Ιδού λοιπόν η αρχική λίστα από το stockwatch που ήταν πολύ πιο αντικειμενικό για την συγκριτική αξία/σημασία των ερευνών – με σχόλια για το ποιους αφορούν.

• Και ο Πολίτης κοιτάζει μόνο πριν το 2013…  Ο καθένας με το άγχος του και την εμμονή να κοιτάζει το δάκτυλο αντί το φεγγάρι που δείχνει το δάκτυλο.
  https://politis.com.cy/politis-news/kypros/oi-27-trypies-spe-poy-voyliaxan-to-karavi/?utm_source=nl&utm_medium=nl&utm_campaign=nl
  Βέβαια είναι υπερβολικό το να αναζητά κάνεις εγκυρότητα για τα τραπεζιτικά σκάνδαλα από την εφημερίδα που αναλώθηκε από το 2012 να ζητά περιορισμό των συζητήσεων για τα σκάνδαλά των τράπεζων ή μετά να προσπαθεί να μετατοπίσει την όποια συζήτηση. Η να ελπίζει κανείς ότι ο Πολίτης θα καταφέρει έστω και μια φορά να μην παραπλανήσει σε αναφορά της Εισαγγελίας με τον Κ. Κληρίδη σαν Γενικό Εισαγγελέα.
  
  Πολέμησε όσο μπορούσε και το πόρισμα για τον Συνεργατισμό αλλά δεν τα κατάφερε να το λογοκρίνει. Οπότε δεν είναι και τυχαίο ότι καμώνεται ότι δεν ξέρει το βασικό συμπέρασμα της έρευνας πάνω στην όποια βασίστηκε η διερεύνηση της Γενικής Εισαγγελίας: ότι η βασική ευθύνη για την διάλυση του Συνεργατισμού ανήκει στους υπευθύνους μετά το 2013.Ε πώς να παρουσιάσει στα θύματα τα όποιά χειραγωγεί ο Πολίτης, την πραγματικότητα – ότι ανοίγονται 7 έρευνες και οι μισές από αυτές εχο0υν να κάνουν με την εποπτεία η τους διορισμούς [και τις άμεσες σχέσεις] του Χάρη Γεωργιάδη… Οπότε πούλησε πάλι το παλιό παραμύθι… Της εποχής που ο Πολίτης καθόριζε την ατζέντα… Σήμερα, είναι πια κωμική η εικόνα των αλλεπάλληλων υπεκφυγών. Και πως δηλαδή να παρουσιάσει η εν λόγω εφημερίδα αντικειμενικά την ουσία της έρευνας αφού αγγίζει και τα διαφημιστικά πακέτα στα ΜΜΕ. Και ο Πολίτης είναι τεκμηριωμένα [και με δικαστική μαρτυρία] ιστορικά εμπλεκόμενος… Άντε να δούμε τι θα βγάλει και αυτή η έρευνα.Πάντως ένα ακόμα γύρο απωθημένων με τον Κώστα Κληρίδη που δεν συγκάλυψε, δεν θα τον βγάλει περίπατο η «Εφημερίς» [λογοπαίγνιο για το όνομα της εφημερίδας του Πολύκαρπου Ιωαννίδη στα τέλη της δεκαετίας του 1940.. :)]

• Έτσι για να έχουμε υπόψιν τι περιμένει την κοινωνία μετά τις εκλογές – τι θα πληρώσει η κοινωνία από την πολιτική του Χάρη…
  "Πέραν του 75% των μη εξυπηρετούμενων δανείων των νοικοκυριών δεν καλύπτεται από το «Εστία», αφού είτε δεν πληρούν τα κριτήρια του σχεδίου είτε οι δανειολήπτες δεν θεωρούνται βιώσιμοι από τις τράπεζες για σκοπούς αναδιάρθρωσης, λόγω των χαμηλών τους εισοδημάτων. Μάλιστα τα στοιχεία της Κεντρικής Τράπεζας δείχνουν ότι επίκειται μεγάλο κύμα εκποιήσεων μετά τις ευρωεκλογές, όταν αναμένεται να τεθεί σε εφαρμογή και το νέο σύστημα των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών."
  
  https://dialogos.com.cy/megalo-kyma-ekpoiiseon-meta-tis-eyroekloges/?utm_source=dlvr.it&utm_medium=facebook&fbclid=IwAR06s1vAvj6OeiihCC1ne5uaobVLbp2x8DvWXdHarDw0PpTQweKBh5D7MCk

• Δίκη για τον θάνατο του Κ. Παπακώστα ή οι αθλιότητες ενός Ιωνά χωρίς καρέκλα και χωρίς φύλο συκής: απαγόρευσαν στον Παπακώστα να περπατήσει 100 μέτρα για να πάει στην εκκλησία το Πάσχα – αυτοί που σκίστηκαν πολλαπλώς να στείλουν το Νεοκλέους στο μέλαθρο σε άλλη πόλη…
  
  Θα δούμε λοιπόν και τον Χάρη σε δίκη αλλά και τον Ιωνά τελικά – για την δολοφονία [τι άλλο είναι η σκόπιμη παράβλεψη 3 ιατρικών γνωματεύσεων για επικείμενο θάνατο – ενώ του απαγορευόταν  έστω και λίγο περπάτημα] …Το δηλητήριο του Μαρί που σκότωσε το παιδί στους Τρούλλους, κυκλοφορούσε και στις φλέβες του Ιωνά όταν ..δεν αποφάσιζε να κάνει το καθήκον του.
  
  «Με τρεις ιατρικές γνωματεύσεις του ιατροσυμβουλίου ότι επερχόταν ο θάνατός του, αρνείτο πεισματικά να δώσει την έγκρισή του να πάει στην εκκλησία εκατό μέτρα μακριά με τη συνοδεία δεσμοφύλακα. Αρνήθηκε πεισματικά να μας επιτρέψει, παρά τις προσωπικές επαφές που είχα μαζί του, να τον αφήσει να περπατά λίγο έξω από το νοσοκομείο. Εκεί δεν ξύπνησε μέσα του η πολιτική ευαισθησία; Έπρεπε να τον αφήσουν να πεθάνει; Έναν άνθρωπο που ανάλωσε τη ζωή του στους αγώνες της Κύπρου τον άφησαν να πεθάνει με τον τρόπο που όλοι γνωρίζουμε».Ο απαγγελτικός λόγος από τον αδελφό του μ. Κώστα Παπακώστα, Ι. Παπακώστα, στη διάρκεια εκπομπής, την περασμένη Τρίτη, στον τηλεοπτικό σταθμό «Άλφα»
  
  https://dialogos.com.cy/sto-dikastirio-o-ionas-tha-klithei-na-logodotisei-gia-tis-synthikes-thanatoy-k-papakosta/

• Η φτήνια του ΔΗΣΥ σαν δημόσιο έκθεμα με ενδιαφέρον εξαπτέρυγα όπως τους Λεβέντ βορείως και εκκωφαντικές σιωπές νοτίως:
  
  Η επίθεση εναντίον του Νιαζί ήταν οργανωμένη από τον ΔΗΣΥ και είχε και ξεκάθαρο στόχο – την μετατόπιση της έμφαση από τα σκάνδαλα, τις παραιτήσεις κοκ, και την μεταφορά της εστίασης στον «Τούρκο» που θα πιάσει την «ευρω-έδρα». Η αισχρότητα πηγάζει από το γεγονός ότι πριν από αυτήν την προεκλογική δεν είχαν κανένα πρόβλημα με τον Νιαζί σαν άτομο, σαν πολιτική μορφή που πέρασε το τοίχος, ή σαν ακαδημαϊκό. Ξαφνικά άμα έκοψε μέσα ο ΔΗΣΥ εφκάλαν περίπατο, χωρίς ίχνος ενδοιασμού, τον πιο χυδαίο ρατσισμό. Τζαι ακόμα σιηρότερα εν εφκήκεν ένας, μια, να πει «αντροπή ρε». Τίποτε… Η ασημαντότητα του/της κάθε διαττοντα αστερα σαν generic πατέντες θεαματικής ατάκας τζαι πειθήνιας υπακοής στο κομματικό καθήκον. Τζαι να ήταν τουλάχιστον κανένα κόμμα έστω ιδεολογίας – να πεις άτε... Αλλά δαμαί φαίνεται να έχουμε πειθήνιους του κόμματος της αρπαχτής.
  
  Ο μόνος που διαφοροποιήθηκε δημόσια τζαι έντονα ήταν ο Κωνσταντίνου του Πολίτη. Τουλάχιστον τούτος εν άντεξε. Ή μπορεί να πουλά το σενάριο «Στυλιανίδης». Ότι τζαι να ένει... Αλλά οι υπόλοιποι σιωπή. Τζαι αθθυμίζουμεν το σκηνικό – ξεκίνησε με την κόρη του Σύρου να σαλαβατά με παιδιάστικες ανοησίες [«θα θυμώσουν οι ευρωπαίοι γιατί θα εκλέγει τούρκος, ενώ οι ευρωπαίοι τα έχουν με την Τουρκία» – μα πόσο πιο κωμικό μπορεί να γίνει αυτό το άτομο; Τζαι πραγματικά στον ΔΗΣΥ θα στείλουν αυτήν την αχαπαροσύνη στην Ευρώπη τζαι νομίζουν ότι εν «ευρωπαϊκή» τούτη η ρητορική;..:)] τζαι παρέλαση ρατσιστικής άγνοιας ακόμα τζαι για το σύνταγμα [Η «Κυπριακή Δημοκρατία των ελλήνων της Κύπρου» - υπάρχει κάτι πιο ρατσιστικό ανάμικτο με την πλήρη αγνοια;]. Με background την δήλωση Αναστασιάδη για δανεικές ψήφους.
  
  Μετά εμπήκε τζαι ο Αβέρωφ στο χορό – ερώταν [με την σοβαροφάνεια της λαφαζανιάς του θεάτρου που παίζει κάθε φορά που αλλάζει νούμερο] αν ο Νιαζί θα αντιπροσωπεύει τους Τουρκοκύπριους ή την Κυπριακή Δημοκρατία. Μετά μπήκε στην παράσταση τζαι ο κασέτας Χριστοφόρου να αμφιβάλει αν ο Νιαζί θα εκπροσωπούσε έστω τους τουρκοκύπριους ή την Τουρκία. Τζαι την βοήθεια στο ακροδεξιό παιδάκι την πρόσφερε [ε τώρα πκιον, φύλο συκής εν έσιει κοπέλλια – αν τούτος εν προσφέρει υπηρεσίες εν ψωνάρα] ο Λεβέντ που έφκηκε να κατηγορήσει τζαι τον Νιαζί τζαι το ΑΚΕΛ. Όλοι αυτοί [και ο Λεβέντ φυσικά] στην υπηρεσία ενός θεάματος μετατόπισης - που τελικά εν φαίνεται να ετράβησεν ευρύτερα [ούτε καν ο Φιλελεύθερος..:)] - τώρα πόσο έπαιξε στους υποστηρικτές της λύσης του ΔΗΣΥ θα φανεί.
  
  Αλλά τι σιωπή από τόσους και τόσους, ΜΜΕ και εύκολους στην ατάκα. 215 χρόνια ψέματα… Ξυπνάτε ρε. Αυτός είναι ο ΔΗΣΥ τζαι ούτε το φύλο συκής «Κληρίδη» εν περνά πκιον. Τζαι ετοιμάστε τα γιαούρτια την επόμενη φορά που θα έρτουν να σας πουλήσουν ευαισθησία για λύση ή άποψη για τον… εθνικισμό. Η σιωπή των αμνών μιλά πολύ περισσότερο από τις ατάκες της φτήνιας…

•  Άκουσα τον Νιαζί να λαλεί ότι του οφείλει μια απολογία ο Αβέρωφ…
  Κάνεις λάθος Νιαζί. Κάνεις λάθος ότι ο Αβέρωφ, ο Αναστασιάδης κ.ο.κ. ήταν ποτέ ειλικρινείς μαζί σου. Σε χρησιμοποιούσαν – όπως τώρα χρησιμοποιούν εκείνο το κωμικό πια νούμερο τον Λεβέντ. Και είναι λάθος να περιμένεις απολογία από αυτούς… [Υ.Γ. Ο Νιαζί ιδεολογικά δεν είναι αριστερός – είναι ένας κεντρώος, περισσότερο κεϋνσιανός της γερμανικής σχολής. Σε αναλογία, πολιτικά, όπως τον Μαλά. Φιλοσοφικά είναι ένα είδος χεγκελιανού – εξού και η «ολική Κύπρος». Και σίγουρα είναι φεντεραλιστής – και στην Κύπρο και στην Ευρώπη. Το κοινό του με τη αριστερά είναι το κυπριακό – και σε αυτήν την συγκυρία και ευρύτερα.]

• Καθώς άκουγα κάθε μέρα και ένα νέο νούμερο του ΔΗΣΥ να παρελαύνει για να πουλήσει τον ίδιο φτηνό ρατσισμό που οδήγησε στα εγκλήματα των μαζικών τάφων στο παρελθόν [ίδια λογική: οι τούρτσιοι εν ούλλοι ίδιοι, άρα ας τους σφάξουμε ούλλους, γέρους μωρά, άντρες, γυναίκες] ένοιωσα ένα θυμό να ξεπερνά την αηδία για τους ξεδιάντροπους. Θυμήθηκα εκείνο το ντροπαλό ύφος των Τουρκοκυπρίων, σχεδόν απολογητικό, καθώς περνούσαν στο νότο το 2003. Μετά την ειλικρίνεια του βλέμματος που την είδαν τόσοι και τόσοι, που καμωνόταν και ο ΔΗΣΥ ότι είδε και κατάλαβε – και τώρα να αντιμετωπίζουν ακόμα τζαι τον Νιαζί έτσι; Τί θα ένοιωθαν εκείνοι οι άνθρωποι μόλις βόρεια της γραμμής… Θυμήθηκα το σχεδόν πονεμένο βλέμμα εκείνης της κοπέλας στο βιβλιοπωλείο της βόρειας Λευκωσίας λίγο μετά το 2004: «Αν δεν μας θέλετε, να μας το πείτε…»
  Και τώρα, 15 χρονιά μετά, πάλι αυτό;
  Θυμήθηκα ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Σαλμάν Ρουσντί «Σατανικοί στίχοι» [ένα βιβλίο για την εμπειρία του ξένου, του Άλλου]:
  «Ένοιωσε τη γέννα αυτής της αδυσώπητης οργής που θα έκαιγε μέσα του χωρίς να ελαττώνει για περισσότερο από ένα τέταρτο του αιώνα, που θα εξάτμιζε την παιδική του λατρεία του πατέρα, και θα τον έκανε μοντέρνο άνθρωπο, που θα έκανε ότι καλύτερο μπορούσε, από εδώ και μπρος να ζήσει χωρίς Θεό οποιουδήποτε είδους… τις χειμωνιάτικες βραδιές αυτός που δεν είχε κοιμηθεί πάρα κάτω από ένα σεντόνι, κοιμόταν τώρα κάτω από βουνά μαλλιού και ένοιωθε σαν φυσιογνωμία σε αρχαίο μύθο καταδικασμένος από τους θεούς να έχει βράχο να πιέζει πάνω στο στήθος του… και τότε ήταν που άρχισε να παίζει θέατρο, να βρίσκει μάσκες που αυτοί οι τυπάδες θα αναγνώριζαν, χλωμές μάσκες, μάσκες κλόουν, μέχρι που τους έπεισε ότι ηταν εντάξει, ότι ήταν και αυτός άνθρωπος σαν και αυτούς. Τους κορόιδευε με τον ίδιο τρόπο που ένα ευαίσθητο ανθρώπινο ον μπορεί να κοροϊδέψει γορίλλες να τον δεχτούν στην οικογένειά τους, να τον χαϊδεύουν και να τον αγκαλιάζουν και να του μπουκώνουν μπανάνες στο στόμα..»

• Τα αναπόφευκτα – η δαιμονοποίηση του ανθρώπου που περνά το συρματόπλεγμα και η μαζική τουρκοκυπριακή ψήφος σαν παρεμβολή της πραγματικότητας του κοινού χώρου, της Κυπριακής Δημοκρατίας που βασίζεται και οι διαχειριστές της επικαλούνται το κοινό σύνταγμα…
  
  Ίσως να ήταν αναπόφευκτο ότι ο Νιαζί σαν ένα από τα πρώτα άτομα που πέρασαν το τείχος και έζησε σαν ξένος στο νότο [σαν  απόδειξη ότι μπορούσαν οι Τουρκοκύπριοι που ήταν εγκλωβισμένοι στην βόρεια Κύπρο μετά το 74, να ζήσουν ξανά με τους ελληνοκύπριους] και σαν προδότης για τους εθνικιστές της κοινότητας του [και όταν τα όργανα του φανατισμού που εξυπηρετούν ξένα κράτη έχουν την μικροπρέπεια σε βρίζουν σαν «προδότη» τότε είναι τίτλος τιμής] θα ζούσε την διάχυση της επαφής των δύο κοινοτήτων σαν ένα κομβικό σημείο που αποκάλυπτε  και την δυναμική της επαφής, αλλά και τις καιροσκοπικές αντιδράσεις που θα έφεραν στην επιφάνεια τον ρατσισμό από την ιστορική ντουλάπα μερικών. Τώρα πια η πιθανότητα μαζικής τουρκοκυπριακής ψήφου είναι εκεί σαν εξίσου αναπόφευκτο δεδομένο [τώρα ή μετά] – το έκανε πραγματικότητα η υποψηφιότητά Νιαζί, αλλά και η ρατσιστική εκστρατεία του ΔΗΣΥ. Είναι το μέλλον  - και θα το περάσουμε και αυτό…

• Το καθήκον για μαζική τουρκοκυπριακή ψήφο: Ελπίζουμε οι Τουρκοκύπριοι να κατάλαβαν τι έγινε – και τις συνέπειες. Η εκστρατεία ενάντια στο Νιαζί είναι μια απόπειρα να τους αφαιρέσουν το δικαίωμα σε ψήφο. Να ψηφίσουν μόνο μερικοί για ακίνδυνα νούμερα που εγκρίνει το ελληνοκυπριακό βαθύ κράτος. Κατά τα άλλα θέλουν τους Τουρκοκύπριους σε ένα καθεστώς όπως του αφροαμερικανούς του αμερικανικού νότου μέχρι το 1960, οι οποίοι είχαν τυπικά το δικαίωμα ψήφου, αλλά μέσα από το θεάματα της Κου Κλουξ Κλαν φοβόντουσαν να ψηφίσουν. Το ίδιο κόλπο προωθούσε και η ισραηλινή ακροδεξιά ενάντια στους παλαιστίνιους στις τελευταίες εκλογές. Είναι θέμα αξιοπρέπειας πια και για τους Τουρκοκύπριους. Να διεκδικήσουν το δικαίωμα τους [γιατί και στο όνομα τους έγινε η ένταξη στην ΕΕ – και δεν τους ρωτήσαν όπως δεν τους ρωτήσαν οι κάθε Σύροι για τις ΕΟΚΑ Β και τα πραξικοπήματα]. Αν οι άθλιοι στην νότια Κύπρο φοβούνται τόσο πολύ, ώστε να δαιμονοποιούν ένα μέχρι πρόσφατα σύμμαχο τους, αν φοβούνται τόσο πολύ που θέλουν να κάνουν την τουρκοκυπριακή ψήφο ύποπτη, είναι καιρός να πάρουν μια απάντηση – εκεί στην κάλπη που υπάρχει ρωγμή στο καθεστώς έκτακτης ανάγκης…Η ρωγμή της μαζικής τουρκοκυπριακής ψήφου θα θέσει στο τραπέζι το θέμα του εγκλωβισμού των Τουρκοκυπρίων και τη πιθανότητας να γίνει μπούμερανγκ η προσπάθεια να τους κρατούν σε καθεστώς περιθωριοποίησης…

• Ίντα τζαιρούς εφτάσαμε - Το πιο αιχμηρό κείμενο [κατά την διάρκεια της εβδομάδας] συντάκτη, για την εκστρατεία δαιμονοποίησης του Νιαζί από τον ΔΗΣΥ, βρέθηκε στον... Φιλελεύθερο.
  Η κατρακύλα ΔΗΣΥ για μερικές ψήφους
  
  Του Πανίκου Χαραλάμπους
  08 Μαΐου 2019
  
  Είναι με λύπη που βλέπω την κατρακύλα του ΔΗΣΥ το τελευταίο διάστημα με αφορμή τη συμπερίληψη ενός Τουρκοκύπριου στο ψηφοδέλτιο του ΑΚΕΛ. Και με λυπεί περισσότερο διότι η κατρακύλα δεν πήρε μόνο τα ακραία στελέχη του ΔΗΣΥ, αλλά και τον ίδιο τον πρόεδρό του, Αβέρωφ Νεοφύτου. Ο οποίος σε δύσκολες στιγμές στάθηκε πάνω από μικροπολιτικές και μικροκομματικές σκοπιμότητες. Αυτή τη φορά όμως δείχνει να ακολουθεί στελέχη του, όπως για παράδειγμα την υποψήφια ευρωβουλευτή του κόμματός του, κ. Ελένη Σταύρου, που δεν περνά μέρα που να μην καταγράφει ένα νέο πολιτικό ολίσθημα. 
  Η παρουσία ενός Τ/κ στο ψηφοδέλτιο ενός ελληνοκυπριακού κόμματος και η διεκδίκηση έδρας από μιαν άλλη ομάδα Τ/κ, μόνο θετικά μπορούν να αντικριστούν. Ενισχύουν την εικόνα της Κυπριακής Δημοκρατίας ως ενός κράτους δικοινοτικού και δημιουργούν προϋποθέσεις ενδυνάμωσης των προοδευτικών δυνάμεων ανάμεσα στους Τ/κ. 
  
  Είναι πραγματικά κρίμα για μιαν έδρα στo Ευρωκοινοβούλιο ο ΔΗΣΥ να πέφτει τόσο χαμηλά και να ρίχνει νερό στον μύλο των αντιδραστικών δυνάμεων στην τ/κ κοινότητα και γενικότερα όλων εκείνων που πλέον δεν πιστεύουν σε μια λύση που θα ενώνει την πατρίδα μας. Είναι εγκληματικό για τις ψήφους μερίδας Ε/κ η ηγεσία του ΔΗΣΥ να συμπλέει με τις ακραίες δυνάμεις στο κόμμα της και την κυπριακή κοινωνία. 
  
  Ερωτήματα του τύπου, «ποιο θα εκπροσωπεί ο κ. Νιαζί Κιζιλγιουρέκ στο Ευρωκοινοβούλιο;», είναι απαράδεκτα, όχι μόνο γιατί είναι ανύπαρκτα, αλλά γιατί είναι εγκληματικά. Και ο κ. Νεοφύτου είναι πολύ έξυπνος και έμπειρος πολιτικός για να ξέρει ότι η ζημιά που προκαλούν αυτού του τύπου πολιτικές είναι πολύ μεγαλύτερη, τεράστια, σε σχέση με το όποιο πρόσκαιρο κομματικό όφελος.
  
  Και νομιμοποιούμαι να υποθέτω πως, εάν η κ. Σταύρου δεν είχε την ανοχή της ηγεσίας του ΔΗΣΥ, δεν θα αποτολμούσε να πει για τον κ. Κιζιλγιουρέκ ότι «ο συγκεκριμένος υποψήφιος δεν θα αποτολμούσε ποτέ να αναλάβει την πρωτοβουλία να περιληφθεί στο ψηφοδέλτιο του ΑΚΕΛ, αν δεν είχε την έγκριση της επίσημης Τουρκίας».
  http://www.philenews.com/f-me-apopsi/arthra-apo-f/article/698272/i-katrakyla-disy-ga-merikes-psifoys?fbclid=IwAR3Uw9-xQN5oyA2c1dAd0-sXWr7w22PK7N2oUMm1hsAB28f0XOg4JfZemIc

• Δικαιούνται οι νέοι στην Κύπρο, να κάνουν σεξ που δαμαί τζαι δα.. :) wow!
  Σε μια κοινωνία/κοινότητα η οποία από το 1948 θεσμοθέτησε το σχολικό σύστημα [με την ανοχή των βρετανών] σαν χώρο ελέγχου των παιδιών και διατήρησης τους σε ένα είδος παρατεταμένης εξάρτησης [αντί να ενθαρρύνει την αυτονόμηση τους], πόσο παράξενο είναι ότι τους έστειλαν νομοσχέδιο για ποινικοποίηση της παιδικής πορνογραφίας τζαι οι άλλοι δακάτω εκαταλάβαν ότι πρέπει να απαγορεύεται το σεξ από… ανήλικους. [στο φαντασιακό της ελεγχόμενης παιδικότητας τζαι τα 14 χρόνια εν παιδικότητα..]
  
  Αν οι χριστιανο-μουσουλμάνοι του ενός και μοναδικού θεού προσβλέπουν στην «Ένα θεό πατέρα παντοκράτορα..» εγώ περιμένω «τον/την απελευθερωμένο γιο/κόρη που θα ολοκληρώσει το ημιτελές βήμα της δεκαετία του 1940 και της πενταετίας 1974 – 79 για ανατροπή του πουριτανισμού, της εξάρτησης και των πατριαρχικών κατάλοιπων.
  
  «…για την πλέρια ευτυχία της ανθρώπινης ανάγκης..
  Όπου θα είναι το όνειρο η ζωή…»
  [Ν. Άσιμος]
  
  «Όπως διαπιστώθηκε από τις Βρυξέλλες, δεν μεταφέρθηκαν ορθά στο εθνικό μας δίκαιο ορισμένες σημαντικές διατάξεις της εναρμονιστικής νομοθεσίας (Οδηγία 2011/93/ΕΕ) με βάση τις οποίες, μεταξύ άλλων, δεν συνιστούν ποινικό αδίκημα οι σεξουαλικές δραστηριότητες μεταξύ παιδιών αρκεί να είναι ηλικίας 14 χρονών και άνω.
  Η επιστολή της Κομισιόν στάλθηκε στις 13/9/2018 και χρειάστηκαν να περάσουν οκτώ μήνες μέχρι να κατατεθεί στη Βουλή το σχετικό τροποποιητικό νομοσχέδιο, το οποίο, θα πρέπει να ψηφιστεί το αργότερο μέχρι τον επόμενο μήνα ώστε να αποφευχθεί ο κίνδυνος λήψης μέτρων εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας..»
  
  http://www.philenews.com/koinonia/eidiseis/article/699154/apopoinikopoieitai-to-sex-metaxy-anilikon

• Οι επαναληπτικές εκλογές στην Κωνσταντινούπολη: μπορεί ο Ερντογάν να τα βάζει με τη Δύση, αλλά όπως απέδειξε με την στρατηγική του κίνηση προς την Ρωσία το 2015, έχει μια  αιχμηρή στρατηγική σκέψη. Έκανε σωστή στροφή βλέποντας την ήττα των δυτικών στην Συρία. Η απόφαση του εκλογικού συμβουλίου για επανάληψη των εκλογών στην Ιστανμπούλ, δύσκολα μπορεί να αποδοθούν σε σταθερά κριτήρια του Συμβουλίου, που για ανάλογους λόγους δεν ακύρωσε άλλες εκλογές πριν. Μάλλον ήταν προϊόν πιέσεων από το Ερντογάν και πιέσεων του εθνικιστικού κόμματος, και της ηγεσίας του που φοβάται ότι στο τέλος θα εκτοπιστούν από το κόμμα διάσπαση που δημιουργήθηκε στο χώρο τους.
  
  Μπορεί, σε αυτό το πλαίσιο, να πει κανείς ότι ο Ερντογάν ταυτίστηκε με την ηγεσία του εθνικιστικού κόμματος ενάντια σε φωνές στο ίδιο του το κόμμα να αποδεχθεί την ήττα και να προσεγγίσει το ρεπουμπλικανικό κόμμα σε μια πλατφόρμα «ενότητας». Οπότε τώρα οι εκλογές στην Κωνσταντινούπολη [πως θα γίνουν, και ποιο θα είναι το αποτέλεσμα τους] θα είναι ένα κομβικό σημείο των ισορροπιών της εσωτερικής πολιτικής και της ευρύτερης πορείας της Τουρκίας όσον αφορά τον εκδημοκρατισμό: Οι ευρωπαίοι τάχθηκαν σαφώς υπέρ της νίκης της αντιπολίτευσης –και άντε τώρα η καημένη η Ε. Σύρου να προσπαθεί να καταλάβει πως και οι ευρωπαίοι που [αυτή νομίζει] ότι δεν θα ήθελαν τον Νιαζί των σπουδών στην Γερμανία, θέλουν τον κεμαλικό Ιμαμάγλου.. :)

•  Πάντως ας μην πανικοβάλλεται τόσο [ακόμα] η ελληνοκυπριακή δεξιά και να τρέχει να ξεπεράσει σε ρατσισμό και το ΕΛΑΜ - ο κάλος τους θείος, ο Ερντογάν φαίνεται ότι θα φροντίσει να αποκτήσουν μια δεξιά σύμμαχο στην βόρεια Κύπρο – και έτσι θα έχουν καθρέφτη στις ρητορικές ανοησίες.
  
  Αλλά παίζεται αν θα κερδίσετε [εννοείται ότι σαν δεξιά βόρεια και νότια έχετε κοινή ρητορική και συμφέροντα στον διαχωρισμό] τον Ακιντζί στις εκλογές.
  
  Το πρόβλημα σας βόρεια και νότια [και τα ίδια αντιμετώπισαν και οι απορριπτικοί βόρεια και νότια ακόμα και όταν είχαν και οι 2 εξουσία] είναι ότι λειτουργείτε σαν οργάνων ξένων συμφερόντων – και αργά ή γρήγορα η τοπική κοινωνία σαν έκφραση των δυναμικών του χώρου στην γεωπολιτική περιοχή και σαν σύμβολο κοινής μοίρας των κυπρίων, εστω και μπουρδουκλωμένα, αναζητά τις δικές της ισορροπίες..
  
  Είσαστε τα επιφαινόμενα του αποικιακού ιδεολογήματος ότι πρέπει να μας κυβερνούν οι ξένοί γιατί …δεν μπορούμε τάχα κοκ. Για αυτό άλλωστε στην φιλελε-δήθεν «εκμοντερνίστικη» σας εκδοχή υιοθετήσατε τυφλά το διήγημα ότι φταίει που είμαστε… «χώρκατοι» [ενώ εσείς…J] τζαι δεν είχαμε Διαφωτισμό κ.ο.κ.
  
  Παραμυθάκια για να συγκαλύπτετε το ιστορικό γεγονός ότι η γενεαλογία των πελατειακών σχέσεων ανάγεται στην δουλοπρέπεια της παράταξης σε συνεργασία με την αποικιοκρατία. Απλώς θέλετε να είσαστε μουχτάρηες με ξένες μπότες… Αλλά θα ερτει τζαι ο τζαιρός που θα ξεφορτωθούμε οϊ απλώς το πόστο αλλά τζαι την φαντασιακή ανάγκη υποταγής που δέρνει μερικούς.
  
  
•  Ένα σκάνδαλο που κρύβει πολλά; Ποιοί υφαρπάζουν τα κτήρια του Συνεργατισμού και δεν θέλουν να φανούν τα ονόματα τους;
  Ο οργανισμός που έστησε ο Χάρης κοκ κατά την διάρκεια του χαρίσματος του Συνεργατισμού στην Ελληνική [αυτό ήταν ουσιαστικά μια ευνοιοκρατική κίνηση ημετεροκρατίας] φαίνεται ότι έκανε διάφορες συμφωνίες για ξεπούλημα των ακίνητων το Συνεργατιμού. Και όταν ζήτησε τα στοιχεία η Βουλή, αρχικά τα έδωσαν και τώρα έπεσε πανικός. Το λέγαμε- με όλα τα κουσούρια της, η Βουλή είναι πολύ πιο δημοκρατική από την κυβέρνηση  με τους εξαγορασμένους συμβούλους, την τεκμηριωμένη ανικανότητα και την ρουσφετολογία από όλες τις πάντες.. Εννοείται ότι ελπίζουμε ότι η Βουλή, αλλά και ο Γενικός Ελεγκτής και ο Γενικός Εισαγγελέας θα το ερευνήσουν και θα μας πληροφορήσουν αν έχουμε μια ακόμα περίπτωση πλιάτσικου. Για να έχει πέσει πανικός στο κατασκεύασμα του Χατζηγιάννη. Κάτι τρέχει… :)
  
  Τζαι το θέμα είναι αν είναι καν νομότυπες οι διαδικασίες πώλησης με δεδομένο ότι υπάρχει ένα πόρισμα που καταγράφει ευθύνες και έχουν ξεκινήσει ποινικές ανακρίσεις. Μια από αυτές αφορά και διαγραφές δανείων. Οπότε δεν μοιάζει αυτή η βιασύνη να μοιραστεί η περιουσία του Συνεργατισμού κάπως όπως εκείνα τα… δάνεια και τις διαγραφές τους…;
  «Πανικός φαίνεται να έχει καταβάλει τους ιθύνοντες στη διάδοχο οντότητα του Συνεργατισμού, Κυπριακή Εταιρεία Διαχείρισης Περιουσιακών Στοιχείων (ΚΕΔΙΠΕΣ), καθώς σπεύδουν να περισώσουν ότι μπορούν ώστε να μην διαρρεύσουν τα στοιχεία των αγοραστών ακινήτων της πρώην ΣΚΤ.
  
  Σε επιστολή προς την επιτροπή ελέγχου, με ημερομηνία 7/5/2019, ο φορέας απευθύνει έκκληση όπως η πληροφόρηση η οποία στάλθηκε στη βουλή επιστραφεί, καθώς επίσης και να καταστραφούν οποιαδήποτε αντίγραφα του επίμαχου εγγράφου.
  
  Συγκεκριμένα, στην επιστολή της ΚΕΔΙΠΕΣ αναφέρεται ότι «με την παρούσα παρακαλούμε όπως η πληροφόρηση η οποία σας στάλθηκε σε έντυπη μορφή στην οποία φαίνονται τα στοιχεία των αγοραστών, μας επιστραφεί και όπως οποιαδήποτε αντίγραφα έχουν δημιουργηθεί από εσάς είτε σε έντυπη είτε σε ηλεκτρονική μορφή καταστραφούν ή/και διαγραφούν πάραυτα».
  
  https://www.stockwatch.com.cy/el/article/voyli-trapezes/panikos-stin-kedipes-gia-ta-onomata-agoraston-akiniton?utm_source=dlvr.it&utm_medium=twitter&fbclid=IwAR2FYv5HiyO9fPZQUQllKflv3jVf710vKKSoLfPlW9qhwdDL-lDaUF-AujQ
  
  Πάνω που 90 χιλιάδες με σοβαρές υλικές στερήσεις στη χώρα του success story σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat. 36 χιλιάδες νέοι κάτω βιώννουν την ακραία φτώχεια. Εν μας κόφτει. Τωρά έσιει ευρωεκλογές παρά να ασχολούμαστεν με έτσι περιθωριακά θέματα ας ρίψουμε λάσπη του πρώην συμβουλου του προέδρου, σκέφτεται ο Αβέρωφ, μιας τζιαι εκάμεν τα ξανά πίτσες η κόρη του πραξικοποιηματία, ο Ιωνάς, ο Ζαχαρίας κλπ.
  
  https://dialogos.com.cy/90-chiliades-kyprioi-antimetopizoyn-sovares-ylikes-steriseis/
  
  
•  Ο Αβέρωφ, Κυριακήν ημέρα πού δεν παρέληψε να πάει; Στο μνημόσυνο του Ν. Σαμψών. Σιερκές με τον Χρίστου του ΕΛΑΜ για άλλη μια φορά. Τζαι για άλλη μια φορά τιμούν το πραξικόπημα. Εν τζαι χρειάζουνται πολλές κουβέντες για τούτα. Οι μάσκες εππέσαν. Ξανά.
  
• Ποιός εν ο δήμος που εδώ και χρόνια λειτουργεί παράτυπα παραβιάζοντας ακόμα τζιαι βασικές πρόνοιες του νόμου που τον ιδρύσαν; Hint: Εν ο ίδιος δήμος που αρνείται να συμμορφωθεί με δικαστικές αποφάσεις τζιαι παίζει πελλόν γενικότερα. Οδυσσέα καμιά έρευνα για τούτα ούλλα παίζει;

• Τελικά αυτές οι εκλογές έχουν ενδιαφέρον σε διαφορά επίπεδα όσον αφορά τουλάχιστον την ρητορική: ο ΔΗΣΥ τζαι η επιστροφή στο παρελθόν μέσω Σύρου, η ΕΔΕΚ που αθθυμήθηκε ότι κάποτε ήταν εναντία στην ακροδεξιά, τζαι ο Περδίκης που θέλει να εξηγήσει πώς να αντιμετωπίζεται ο... εθνικισμός.
  Έτσι αφού είδαμε τον ΔΗΣΥ να σκαλίζει το ρατσιστικό του παρελθόν με τις επιθέσεις ενάντια στον Νιαζι, στο χώρο του Κέντρου είχαμε την ανάποδη κίνηση: εκεί ο φόβος διαρροών προς το ΕΛΑΜ, ξαφνικά επανάφερε την δημοκρατική αντιφασιστική μνήμη και ρητορική…Και σε ένα επεισόδιο των διαμαχών ΕΔΕΚ – ΕΛΑΜ να’σου και ο Περδίκης να σολιάζει πώς να αντιμετωπιστεί ο... εθνικισμός :)
  
  Μπορεί να έχουν μια κωμική χροιά όλα αυτά – αλλά επειδή οι ρητορικές μπορεί να έχουν τζαι μια δυναμική αυτόνομη από τους φορείς τους [«η γλώσσα μιλά μέσα από εμάς» κατά την διατύπωση του Barthes] αυτές οι ρητορικές μετατοπίσεις προς το βάθος της ιστορικής μνήμης μπορεί να έχουν και συνέπειες πέρα από τον αυτονόητο πολιτικαντισμό των εκλογών. Αλλά ακόμα και το ότι τρέχουν μερικοί κεντρώοι να μαζέψουν ψήφους «δικούς τους» με… αντιφασισμό, κάτι είναι :) Κάτι έμεινε…; :)
  
  Φυσικά δεν μπορεί να ξεχνά κανείς, επίσης, ότι η Σιζοπούλεια ΕΔΕΚ άλλαξε σε μια νύχτα ψήφο στη Πάφο για τον Δημοτικό Κήπο τζαι πιάνει τζαι τούτη δάνεια που την ακροδεξιά όπως τον… Ιακώβου. Πιγκ-πονκ κατάντησε ο απορριπτικός χώρος. Οπότε άμα ακούεται τζαι λλιον ιστορικό background, ίσως να έσιει τζαι κάποια σημασία σαν μνήμη πέρα που το αλατοπίπερο του πολιτικαντισμού. Θα δείξει… :)

• Από την Βενεζουέλα στην Ασία: αναγκαστικά τις εξελίξεις πλέον πρέπει να τις βλέπει κανείς με φόντο τον παγκόσμιο χάρτη. Μετά το φιάσκο του αποτυχημένου πραξικοπήματος στην Βενεζουέλα, ο Τραμπ έριξε ξαφνικά γραμμή για αντιπαράθεση [ή θεάματα αντιπαράθεσης] στην Ασία. Η απότομη κρίση στις σχέσεις Κίνας – ΗΠΑ φάνηκε να έχει να κάνει με τις διαπραγματεύσεις, αλλά ήταν κάπως, και «θέαμα Τραμπ». Έπεσαν τα χρηματιστήρια, αλλά σταθεροποιήθηκε η κατάσταση με φόντο την πληροφορία ότι συνεχίζονται οι διαπραγματεύσεις. Αλλά η ένταση γύρω από το Ιράν, με μούττην με κώλον είσιεν. Ξαφνικά, οι Αμερικανοί αποφάσισαν να στείλουν ναυτικό και πυραύλους κοντά στο Ιράν. Αυτό έμοιαζε πιο ξεκάθαρα προσπάθεια αλλαγής εστίασης από την λατινική Αμερική.
  
  Κατά την διάρκεια της εβδομάδας διαφάνηκαν δυο δεδομένα για την Βενεζουέλα. Από την μια ο Τραμπ φάνηκε να διαρρέει ότι «το παρατράβηξε» ο Μπόλτον, και ότι ήθελε να εγκλωβίσει τον Τραμπ σε πολεμική αναμέτρηση, ενώ στα δυτικά ΜΜΕ άρχισε ο προβληματισμός για την κωμική φιγούρα του Γκουαϊντό, που παρά τις πολλαπλές συνεντεύξεις, δεν φαινόταν να έχει κάτι ιδιαίτερο να πει. Ενώ οι Ρώσοι ήταν σαφώς αποφασιστικοί στην στάση τους. Ίσως λοιπόν να είχαμε και μια μετατόπιση… Στις διαρροές του Τραμπ λ.χ. κυκλοφόρησε και η ατάκα ότι είπε σε σχετική συνεδρία ότι τελικά ο Μαδούρo είναι «σκληρό καρύδι». Θα δείξει.. Το tour  του Πομπέο πάντως δεν ήταν μετά βαΐων και κλάδων. Μάλλον επιβεβαίωση δυσκολιών: στο Ιράκ έριξε σπόντα για αυτονομοποίηση της χώρας [εννοώντας την φιλία με το Ιράν] σαν ύστατη κωμωδία – ο εκπρόσωπος της χώρας που έριξε το Ιράκ στην αγκαλιά του Ιράν τώρα ανησυχεί για τις συνέπειες του φιάσκου;
  
  Στην Ευρώπη εμφανίστηκε η ένταση με τους Γερμανούς [για το βόρειο αγωγό φυσικού αερίου από Ρωσία], ενώ και στην Βρετανία συνέχισε να υπάρχει μπέρδεμα [όσον αφορά τους αμερικάνους]  με την επιμονή της κυβέρνησης να μην μπλοκάρει τις κινέζικες εταιρείες… «Τέως ηγεμόνας σαν αναζήτηση ρόλου ύπαρξης» έμοιαζε το σενάριο.. ή θκιακονώντας αγορές με ολίγον bullying – όπου περνά πκιον… J

• Τα δυτικά ΜΜΕ πάντως συνεχίζουν απτόητα την προσπάθεια διακωμώδησης της ύπαρξης τους. Το πάλαι ποτέ πανίσχυρο πλανητικά CNN κατέγραψε το ψέμα/fake news της χρονιάς: σε μια προσπάθεια να συντηρήσει την ένταση στην Βενεζουέλα δημοσίευσε και το ακόλουθο – ότι έγιναν εκλογές τον Γενάρη την χώρα και κέρδισε ο Γκουαϊντό.. :) Τελικά όταν τους υπενθύμισαν από παντού ότι δεν έγιναν προεδρικές τον Γενάρη, και όταν έγιναν κέρδισε ο Μαδούρo, ενώ ο Γκουαϊντό δεν ήταν καν υποψήφιος χρειάστηκαν μια μέρα να αποσύρουν το fake news… Η κρίση εγκυρότητας σαν σύμπτωμα της κρίσης ηγεμονίας.
  
  https://www.rt.com/usa/458507-cnn-fake-news-venezuela/ 
  
  CNN took the concept of “fake news” to a whole new level with a recent report on Venezuela, in which it claimed that citizens “chose” coup leader Juan Guaido over current president Nicolas Maduro in January “elections.”
  
  In a reporton Sunday’s deadly Venezuelan military helicopter crash, CNN wrote that “pressure is mounting” on Maduro to step down “following elections in January in which voters chose opposition leader Juan Guaido over him for president.”

• Και κατά τα άλλα τα ημέτερα ψώνια νομίζουν ότι οι Αμερικανοί θα εγκαταλείπουν την Τουρκία… ανακοίνωση του ΝΑΤΟ ενώ δακάτω εκαρτερούσαν θαύματα.
  “Turkey is an important and highly valued NATO Ally”, Secretary General Stoltenberg said at a press conference alongside Foreign Minister Mevlüt Çavuşoğlu. “I welcome that Turkey is playing a key role in our training mission in Iraq”, the Secretary General said, citing Turkey’s strong contributions to NATO missions in Afghanistan and Kosovo as further examples of Turkey’s active contributions to collective defense of the Alliance.
  
  Bordering Syria and Iraq, Turkey has been the NATO Ally most exposed to violence and turmoil from the Middle East and the Secretary General offered his condolences to the Turkish government on the recent loss of several Turkish soldiers on its southern border. “NATO Allies stand with Turkey as it faces serious security challenges”, the Secretary General said, adding that NATO helps protect Turkey with air and missile defence systems and enhanced patrols by AWACS surveillance planes. “Over the years, NATO has invested more than 5 billion US dollars in military facilities in Turkey”, the Secretary General said. “This includes important infrastructure such as airfields, naval bases, and radar sites.”
  
  The Secretary General spoke after chairing a meeting of the Mediterranean Dialogue, a partnership forum that brings together 29 Allied countries with seven countries from the Mediterranean region. While in Ankara, Mr Stoltenberg also held separate talks with President Recep Tayyip Erdoğan and Foreign Minister Mevlüt Çavuşoğlu on the security situation in the region and Turkey’s strong contributions to NATO.https://www.nato.int/cps/en/natohq/news_165855.htm?fbclid=IwAR3rnhXuDEXIOIIYzkJyGn_qPmqE-VgZU26SZnklXoB24Q2-GrV4wHeSocc

• Και ένα ακόμα κείμενο της Χρυστάλλας Χατζηδημητρίου  - μια ευαίσθητη αναφορά στο Παναγιώτη Στεφανή από τους Τρούλλους που πέθανε σε ένα σκηνικό όπου του μπουλινγκ σαν έκφραση της εσωτερικής ανασφάλειας του περίγυρου του, κατασκεύασε την τραγωδία:
  Ένα αγόρι που ήθελε να γίνει αποδεκτό
  10 Μαΐου 2019
  Ένα αγόρι πέθανε. Προσπαθώντας να γίνει αποδεκτό. Πίνοντας όχι για να διασκεδάσει ο ίδιος, αλλά για να διασκεδάσουν οι άλλοι. Και να τον θέλουν στην παρέα τους. Για να μην είναι μόνος. 
  Ο θάνατος του, και ο τρόπος που έγινε (ασφυξία από εισρόφηση εμεσμάτων μετά από κατανάλωση αλκοόλ) σε εφηβικό πάρτι θα έπρεπε να μας συγκλονίσει. Πέρασε ωστόσο σε δεύτερη μοίρα αφού συνέπεσε με την ανακάλυψη της ανθρώπινης σορού στο φρεάτιο που ξετύλιξε το νήμα της υπόθεσης δολοφονιών εφτά τουλάχιστον γυναικών και παιδιών από έναν κατά συρροή δολοφόνο. 
  
  Μετά από μέρες έρχονται στη δημοσιότητα βιντεογραφημένα στιγμιότυπα που δείχνουν πως ο 16χρονος ήταν στόχος εκφοβισμού και συνεχών πειραγμάτων. Του λεγόμενου bulling, το οποίο συχνά υποτιμάμε. «Έφηβοι είναι, ανταλλάζουν κουβέντες που δεν τις εννοούν. Αστεία κάνουν μεταξύ τους, νεανικές τρέλες, θα τα ξαναβρούν». Δεν είναι έτσι όμως. Προσπερνάμε την ευαισθησία ενός εφήβου και δεν λαμβάνουμε υπόψη που μπορούν να καταλήξουν τα πειράγματα αυτά, αν και υπάρχουν πάμπολλα παραδείγματα, που θα έπρεπε να μας αφυπνίσουν. Πιο κοντινό μας παράδειγμα η περίπτωση του Βαγγέλη Γιακουμάκη στα Ιωάννινα. Παραλληλισμός που δεν θέλουμε να γίνεται, ειδικά σε μια μικρή κοινότητα, όπως αυτή όπου έγινε το συμβάν. 
  
  Αν και διορίστηκε ανακριτική ομάδα η οποία διερευνά τον θάνατο του αγοριού, ενδεχομένως να είναι δύσκολο να συνδεθούν τα γεγονότα και να αποδοθούν ευθύνες. Τα πράγματα γίνονται δυσκολότερα λόγω και της ηλικίας των εμπλεκομένων, οι οποίοι προφανώς και δεν ήθελαν να σκοτώσουν τον συμμαθητή τους. Πλάκα έκαναν. Εις βάρους αυτού που θεώρησαν ότι ήταν ο αδύναμος κρίκος και τον επέλεξαν για να γίνει ο σάκος του μποξ όπου πάνω του θα εκτόνωναν τη δική τους ανωριμότητα, τα δικά τους συναισθηματικά και πνευματικά κενά τα οποία οι ίδιοι εξελάμβαναν ως υπεροχή. Θύματα είναι κι αυτοί. Μιας κουλτούρας που στοχοποιεί τον μαύρο κύκνο,  ο οποίος μπορεί να είναι και ο πιο ξεχωριστός. 
  
  Ο 16χρονος Παναγιώτης δεν θα ‘ρθει πίσω. Αν και οι μαρτυρίες, κυρίως τα βίντεο μιλούν από μόνα τους, ίσως να μην τιμωρηθεί κανείς. Η μόνη δικαίωση για αυτόν θα είναι ο θάνατος του να αποτελέσει αφορμή για να γίνουν στα σχολεία τομές που θα αντιμετωπίζουν τον εκφοβισμό, τη συναισθηματική βία από μαθητή σε μαθητή. Κανείς δεν θέλει να είναι στη θέση του Παναγιώτη αλλά ούτε κι αυτών που τον ανάγκαζαν να πίνει μέχρι να πεθάνει. Το συμβάν αυτό θα είναι βαρίδι που θα το κουβαλούν σε όλη τους τη ζωή, ακόμα κι αν θέλουν να λένε πως δεν προκάλεσαν τον θάνατο του συμμαθητή τους. 
  
  chrystalla@phileleftheros.com
  
  
  
  

Ούτε μια λλιόττερη. Όϊ άλλες γυναικοκτονίες τζιαι συστήματα που δημιουργούν τζιαι ευνοούν δολοφόνους

[…] Η λίμνη είναι το αίμα χρόνων,

σταγόνες από ιδρώτα και αίμα άλλων.

Η μόνη σου προσφορά ήταν η αθωότητα

που ξεπούλησες χρόνια πριν,

σε καθημερινές εκφράσεις,

Φιλιππινέζα, πουτάνα, μαυρού…

Τι σοκαρίστηκες;

Σε παρακαλώ…

Ναι, ναι ξέρω, όχι εσύ.

Εσύ ποτέ.

Είσαι φιλάνθρωπος, εξ ορισμού ανώτερος. […]

απόσπασμα από το ποίημα: ‘´Τι σοκαρίστηκες;”του Γιώργου Περικλέους.

Μαίρη Ρόουζ Τιμπούρκιο, Σιέρα Τιμπούρκιο, Αριάν Παλάνας, Μαρικάρ Βαλτέζ, Λίβια Φλορεντίνα Μπουνέα, Έλενα-Ναταλία Μπουνέα, Ασμίτα Χάντκα Μπίστα. Σώματα γυναικών και κοριτσιών, μεταναστριών, σώματα “χωρίς σημασία” και ζωές “μη-αξιοβίωτες” τόσο για το κυπριακό κράτος όσο και για την κυπριακή κοινωνία. Δολοφονημένα σώματα ξεχασμένα για μήνες, πεταγμένα σε πηγάδια, σε λίμνες, τεμαχισμένα σε βαλίτσες, τα οποία η έντονη βροχή και οι τυχαίες αναφορές από τουρίστες τον Απρίλιο που μας πέρασε έβγαλαν στην επιφάνεια. Όμως, το γεγονός των μέχρι στιγμής εφτά δολοφονημένων γυναικών και κοριτσιών από τον κατά συρροήν δολοφόνο ήρθαν να αναδείξουν και κάτι πολύ πιο αποτρόπαιο: τον βαθύ ρατσισμό και μισογυνισμό των θεσμών, αλλά και της ίδιας της κυπριακής κοινωνίας.

Η αορατότητα των μεταναστριών που ζουν και εργάζονται στη Κύπρο μεταμορφώθηκε σε ένα φρικαλέο (υπερ)θέαμα θυμίζοντάς μας και την βία την οποία βιώνουν καθημερινά λόγω του ρατσισμού, των συνθηκών εργασίας και της πατριαρχίας – στοιχεία εδραιωμένα στην κυπριακή και όχι μόνο κοινωνία και συνείδηση. Η περιθωριοποίηση αυτών των γυναικών από τη σφαίρα του “πολιτικού” αλλά και η κοινωνική τους θέση σαν αποκείμενα -και όχι υποκείμενα- των θεσμών του κυπριακού κράτους διαφάνηκαν περίτρανα από την παντελή αδιαφορία για την ίδια τους την ύπαρξη/τύχη. Για ακόμα μια φορά τα “κατεχόμενα”, η γνωστή πλέον μαύρη τρύπα, λειτούργησαν ως η εύκολη λύση για να δικαιολογηθεί επί της ουσίας η απροθυμία του κρατικού μηχανισμού να ασχοληθεί με τις υποθέσεις αυτές. Γιατί αυτό θα σήμαινε ότι θα αναγκαζόταν να δει πίσω από τις εξαφανίσεις την κοινωνική καταπίεση που κρύβει η θέση μιας γυναίκας μετανάστριας οικιακής εργάτριας στην κυπριακή πραγματικότητα, θα σήμαινε ότι θα αναγκαζόταν να αναγνωρίσει την βία που κρύβουν οι έμφυλες και εξουσιαστικές σχέσεις.

Πίσω από την ξεχωριστή ιστορία κάθε δολοφονημένης γυναίκας, υπάρχει μια κοινή συνισταμένη η οποία δεν αποτελεί εξαίρεση αλλά τον βασικό κανόνα των γυναικοκτονιών ανά το παγκόσμιο: αυτή δεν είναι άλλη από την πατριαρχία. Από την Αμερική μέχρι τη Σαουδική Αραβία, από την Αργεντινή μέχρι την Ισπανία, και από την Τουρκία μέχρι την Κύπρο, βασικό εργαλείο των πατριαρχικών κοινωνιών είναι η έμφυλη βία. Η ψυχολογική και σωματική βία κατά των γυναικών συνιστά μια από τις βασικές μεθόδους υποταγής τους. Αυτού του είδους η βία έχει διαφορετικές εκφάνσεις και διαφορετικό βαθμό βαναυσότητας: ξεκινά με λέξεις που προσβάλλουν χυδαία τα σώματα των γυναικών, εργαλειοποιεί τα σώματα και τη σεξουαλικότητά τους, γίνεται συστημική και τις υποτάσσει με κριτήρια την καταγωγή, το χρώμα, την τάξη, τον μισθό, την εργασία, τη σεξουαλικότητα και την επιθυμία, ενώ στην έξαρσή της παίρνει χαρακτηριστικά σωματικής κακοποίησης και δολοφονικής μανίας.

Η πατριαρχία, για αιώνες, σπέρνει δηλητήριο στα μυαλά των ανθρώπων, για την δήθεν ανωτερότητα του άντρα, για την δήθεν κατωτερότητα της γυναίκας διαιωνίζοντας μια κουλτούρα σεξισμού η οποία είναι βαθιά ριζωμένη στην ανισότητα και τις έμφυλες διακρίσεις, την οικονομική αποδυνάμωση των γυναικών και την αποδοχή της τοξικής αρρενωπότητας με τις εθνικιστικές και μιλιταριστικές της παρακρούσεις. Δεν είναι τυχαίο που τόσοι αιώνες συστηματικής βίας, δημιουργούν αλλεπάλληλες εκφράσεις σεξιστικής επιβολής: στην επικοινωνία, στην επαφή, στον χώρο εργασίας, στον δημόσιο χώρο. Ο σεξισμός είναι η καθημερινή έκφραση της πατριαρχίας μέσα στις ζωές μας. Διότι στη διπολική αντίληψη εξουσιαστή-εξουσιαζόμενης βρίσκει έκφραση όλο το φάσμα της σεξιστικής βίας. Από τη χυδαιότητα στον λόγο, μέχρι τη σωματική παραβίαση, και από τον βιασμό μέχρι τον θάνατο. Το πιο τρομαχτικό βέβαια είναι ότι έχουμε σταδιακά οδηγηθεί στην κανονικοποίηση αυτής της κουλτούρας σεξισμού και, χωρίς να θέλουμε σε καμία περίπτωση να μειώσουμε τη σοβαρότητα και τραγικότητα των γυναικοκτονιών των μεταναστριών γυναικών και κοριτσιών, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου όπου κάτω από την επιφάνειά του αναδεικνύονται αλληλεπικαλυπτόμενοι κύκλοι έμφυλης βίας και μίσους που οι πατριαρχικές κοινωνίες επιβάλλουν στις γυναίκες τόσο στην ιδιωτική όσο και στη δημόσια σφαίρα με τη μορφή της σωματικής, ψυχολογικής, σεξουαλικής, οικονομικής, θεσμικής και συμβολικής τους υποταγής.

Ο αμετανόητος μισογύνης δολοφόνος, δεν είναι μια αποκρουστική παραφωνία μιας κατά τ’ άλλα φυσιολογικής κοινωνίας. Ο Νίκος Μεταξάς είναι σάρκα από την σάρκα της πατριαρχίας στην Κύπρο που βλέπει τα σώματα των μεταναστριών εργατριών ως προσωρινά, αναλώσιμα, χωρίς αξία.

Σήμερα εμείς στεκόμαστε αλληλέγγυες/οι δίπλα στις περιθωριοποιημένες κοινότητες μεταναστριών οικιακών εργατριών και στον αγώνα τους για ορατότητα και (κοινωνική) δικαιοσύνη. Αναγνωρίζουμε τα προνόμια που έχουμε στο να ακουστούν οι φωνές μας περισσότερο. Γι’ αυτό περπατάμε δίπλα-δίπλα και φωνάζουμε για να ξεσκεπάσουμε τις λειτουργίες και δομές της εξουσίας.

– Χρέος μας η δημιουργία συλλογικών, οριζόντιων δομών που θα ενδυναμώσουν ενάντια στο σεξισμό, την πατριαρχία, το ρατσισμό και τον εθνικισμό.

– Χρέος μας η επανοικειοποίηση του δημόσιου λόγου και χώρου με μηδενική ανοχή σε περιστατικά καθημερινού σεξισμού.

 

Η ΣΙΩΠΗ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Η ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ ΜΑΣ.

ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΗ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ ΠΑΝΤΟΥ.

Συσπείρωση Ατάκτων

10 Μαίου 2019

İzcan: Hükümet dağıldı, ortada üzülecek bir durum yok.

Birleşik Kıbrıs Partisi Genel Başkanı İzzet İzcan, CTP, HP, TDP, DP 4’lü koalisyon hükümetinin dağılmasının beklenen bir gelişme olduğunu, menfaat ve çıkar üzerine kurulan ilişkilerin parçalanmasının kaçınılmaz olduğunu vurguladı.

“Görevde bulunduğu 14 ay boyunca hiç bir köklü icraata imza atamayan, seçim kampanyası boyunca verdiği sözleri tutmayan hükümetin, dağılıp dağılmaması hiçbir şey ifade etmiyor” diyen BKP Genel Başkanı İzzet İzcan, “Ortada üzülecek bir durum yok” dedi.
“Ankara’nın icazetiyle kurulan hükümetlerin, yine Ankara’nın talimatıyla yıkılması gayet normaldir” diyen İzcan, “Önemli olan toplumun esir alındığı bu boyunduruktan kurtulmasıdır” dedi.

            KKTC adı altında oluşan bu düzeni yıkmadan, özgürlük ve refaha ulaşılamaz.

Bir tek yolsuzluk iddiasının üstüne gidemeyen, halkın parasını çalanların ellerini kollarını sallayarak yaşamlarını sürdürdüğü Kuzey Kıbrıs’ta, hükümetin yolsuzluk iddiaları ile yıkılmasının inandırıcı olmaktan uzak olduğunu belirten BKP Genel Başkanı İzzet İzcan, “Statükocu düzen partilerinden medet ummak, ölüden gözyaşı beklemektir” dedi.

“Yapılması gereken, en geniş demokratik birlik projesini hayata geçirerek, barış, demokrasi ve emek mücadelesini yükseltmektir” diyen İzcan, Kıbrıs Türk toplumunun KKTC adı altında oluşan bu düzeni yıkmadan, özgürlük ve refaha kavuşamayacağını vurguladı.

26 Mayıs Avrupa Parlamentosu seçimlerinde Kıbrıslı Türklerin oy kullanacağı sandıklar nerede?

Kıbrıs Cumhuriyeti İçişleri Bakanlığı’na bağlı Seçim Merkezi Dairesi’nden yapılan açıklamaya göre, 26 Mayıs 2019 Pazar günü yapılacak Avrupa Parlamentosu seçimleri için hazırlanan özel seçmen listesinde yer alan ve adanın kuzeyinde ikamet eden Kıbrıslı Türkler güneye geçiş kapılarının yakınında kurulacak 50 özel seçim merkezinde oylarını kullanabilecekler. 26 Mayıs’ta kuzeyde ikamet eden Kıbrıslı Türk seçmenlerin oy kullanabilecekleri […]

Emperyalist kurmaca – Aykut Bektaşoğlu

…Oluşturdukları mevcut durum, adanın kara para cenneti haline getirilmesi, ada nüfusu kadarının yurt dışına göçmek zorunda bırakılmış olması, dağların yerinden sökülüp satılması ile ekolojik dengenin mahvedilmesi, radyoaktif radarlarla hayatımızı sinsice yok etmeleri, inşaat hamleleri ile diğer bölgeler hariç yalnızca Girne’de yarım milyon zeytin ağacının yok edilmesi, çalınabilecek her şeyin çalınması, satılabilecek her şeyin satılması ve […]

Επισκόπηση 22-30/04

Επισκόπηση 15-21/04

Επισκόπηση 08-14/04

Επισκόπηση 01-07/04

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΕΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ ΕΡΓΑΤΡΙΕΣ

Οι δολοφονίες έννεν ούτε μεμονωμένο περιστατικό, ούτε απλά οι πράξεις ενός ψυχοπαθούς serial killer. Πίσω που τον δολοφόνο εν το κράτος. Που παρανομοποιεί τες μετανάστριες εργάτριες, οδηγώντας τες στη μαύρη εργασία ή στην απέλαση. Που την ίδια ώρα που πουλά χρυσά διαβατήρια στους ξένους εκατομμυριούχους, εν παραχωρεί καθεστώς μόνιμης παραμονής στες μετανάστριες που εργάζονται τζαι […]

Dünyada hiçbir diktatör iktidarı demokratik yöntemlerle devir etmez.

Birleşik Kıbrıs Partisi Genel Başkanı İzzet İzcan, Türkiye’de yapılan yerel seçimlerin ardından yaşananların ve İstanbul’daki seçimin YSK tarafından iptal edilmesinin, Türkiye’de demokrasinin son kırıntılarını da yok ettiğini belirterek, “ AKP’nin yarattığı baskıcı ve anti- demokratik rejim gerçek yüzünü ortaya koymuştur” dedi.

“ AKP’nin yerel seçimleri kaybettiği, Türkiye halkının çoğunluğunun AKP’yi ret ettiği ortadadır” diyen İzcan, Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın anti- demokratik uygulamalarının Türkiye ekonomisini olumsuz etkileyeceği gibi uluslar arası ilişkilerini de havaya uçuracağını vurguladı.

“Seçilmiş siyasetçileri hapiste tutan, aydın ve gazetecileri yargılayan, barış isterim diyenleri tutuklayan bir rejim ancak faşist bir rejim olur” diyen İzcan, yaşananların Erdoğan rejiminin yuvarlanarak sona doğru sürüklendiğinin göstergesi olduğunu vurguladı.

“ Dünyada hiçbir diktatör halkının demokratik iradesine saygı duymaz ve iktidarı demokratik yöntemlerle devir etmez kuralının Türkiye’de de geçerli olduğunun bir kez daha görüldüğünü ifade eden BKP Genel Başkanı İzzet İzcan, “ BKP, Türkiye’de demokrasi ve özgürlük mücadelesi veren Türkiye halklarıyla dayanışma içinde olmaya devam edecektir” dedi.

Kıbrıs’ın kuzeyinde AKP’nin temsilcisi olmaya soyunan kesimlerin yaşananlardan ders alması gerektiğine vurgu yapan İzcan, “ Türkiye ve Kıbrıs halklarının kurtuluşu, barış, demokrasi ve özgürlüktedir” dedi.

 

Φωτο από τις πορείες της Πρωτομαγιάς

Από την πρωινή πορεία στην Λεμεσό

 

 

Από την απογευματινή δικοινοτική πορεία στην Λευκωσία:

 

Η Τουρκοκυπριακή οργάνωση Ανεξάρτητος Δρόμος

 

 

Η Τουρκοκυπριακή οργάνωση Επαναστατική Κομμουνιστική Λίγκα

 

Το Τουρκοκυπριακό Σοσιαλιστικό κόμμα

 

“Ayak Bacak Fabrikası” Mağusa’dan Sonra Omorfo’da Sahneleniyor

 

 

Baraka Tiyatro Ekibi'nin hazırladığı "Ayak Bacak Fabrikası" adlı oyun 4 Mayıs Cumartesi akşamı Mağusa’da sahnelendi. Mağusalıların beğeni ile izlediği oyun, 11 Mayıs Cumartesi akşamı da Güzelyurt AKM’de seyirciyle buluşacak. Türkiye’nin önemli epik tiyatro yazarlarından Sermet Çağan’ın yazdığı oyun, kara tohum yemek zorunda bıraklılarak kötürüm kalan bir halkın içine düştüğü traji-komik durumları ele alıyor. Ayrıca halktan kopuk aydın eleştirisini de sahneye taşıyor. Tek perdelik kara komedi olan Ayak Bacak Fabrikası, seyirciyi güldürürken düşündürmekte ve ülkemizden güncel konulara da değinmekte. Devlet ile dinin ve sermayenin ilişkisi, yasaklı kitap, MOBESE kameraları, polisin ve adalet sisteminin açmazları mizahi bir üslupla seyirciye sunuluyor. Oyunda Sol Anahtarı müzik grubunun özgün besteleri ve canlı müziği de yer alıyor. Biletler 10TL öğrenci için 5TL olup Omorfo Khora Kitap Evi’nden veya 11 Mayıs akşamı Güzelyurt AKM’den temin edilebilir. Rezervasyon için 0533 886 48 18 numaralı telefon aranabilir.

İzcan: Deniz Gezmiş, Yusuf Aslan ve Hüseyin İnan’ı saygı ve özlemle anıyoruz.

Birleşik Kıbrıs Partisi Genel Başkanı İzzet İzcan, Türkiye’de 6 Mayıs 1972 tarihinde asılarak idam edilen Türkiye devrimci hareketin önderleri, Deniz Gezmiş, Yusuf Aslan ve Hüseyin İnan’ı saygı ve özlemle andıklarını belirtti.

“Anti-Emperyalist bağımsız Türkiye mücadelesinin önderleri olan Deniz Gezmiş, Yusuf Aslan ve Hüseyin İnan, faşist yönetim tarafından idam edilmiş ve Türkiye Cumhuriyeti devleti  ABD emperyalizminin yörüngesine sokulmuştur” diyen İzzet İzcan, “Türkiye’de bugün yaşanan İslamcı, gerici ve baskıcı rejimin temelleri o günlerde atılmıştır” dedi.

BKP Genel Başkanı İzzet İzcan,  barış, demokrasi ve özgürlük mücadelesinin insanlığın öncelikli görevi olduğunu vurgulayarak, “Dünyanın yanıp kavrulduğu bu karanlık günlerde, Denizlerin yaktığı meşale, anti- emperyalist mücadelenin yolunu aydınlatıyor” dedi.

Deniz Gezmiş, Yusuf Aslan, Hüseyin İnan ve tüm demokrasi şehitlerini rahmetle andıklarını belirten BKP Genel Başkanı İzzet İzcan, “Devrimci mücadele zafere kadar sürecektir” dedi.

 

Darağacında Üç Fidan – Arif Bayraktar

Argasdi dergimzin "Adalet" temalı 54. sayısından "Bellek" yazımız... 6 Mayıs 1972, Deniz Gezmiş, Yusuf Aslan ve Hüseyin İnan İdam Edildi

6 Mayıs 1972 tarihinde Türkiye Cumhuriyeti, ne ilk ne de son olan bir utanç yaşadı. Ülkesini, vatanını nice vatan severlerden daha çok seven, ideolojileri doğrultusunda haksızlığa, eşitsizliğe, sömürüye ve emperyalizme karşı tüm bilgi ve becerilerini büyük bir cesaret sergileyerek ortaya koyan üç genç, idam edildi. "Burada ölen yalnızca bedenimdir ki zaten ölümlüydü, ölecekti ama düşüncemi öldüremeyeceksiniz, düşüncem yaşayacak." Bu sözler Deniz Gezmiş’in idam kararına karşı ne kadar kendinden emin, cesur ve soğukkanlı olduğunun göstergesidir. Deniz Gezmiş, Yusuf Aslan ve Hüseyin İnan’ı ipe götüren sebep, Türkiye Halk Kurtuluş Ordusu’nu (THKO) kurup sömürüye ve Amerikan emperyalizmine karşı mücadele vermeleridir. Kurucuları Deniz Gezmiş, Hüseyin İnan, Sinan Cemgil, Yusuf Aslan, Alparslan Özdoğan, Taylan Özgür, Mustafa Yalçıner ve Cihan Alptekin olan bu örgüt, bir takım eylemlerden sonra 1971’de bir bildiri ile kamu oyuna tanıtılmıştı. İlk silahlı eylemlerini 29 Ocak 1970 tarihinde gerçekleştirdi. Daha sonra Yusuf Aslan, Hüseyin İnan ve Deniz Gezmiş’in idam kararının iptali için çalışmalarda bulundu. İdam kararı için Mecliste oylama yapıldı. Meclisteki İlk oylamada 238 kabul, 53 ret oyu çıkmıştı. Bunun üzerine CHP, Anayasa Mahkemesine idamların, esas ve usul yönünden iptali için başvuruda bulunulur. Anayasa Mahkemesinin, itirazı kabul etmesi üzerine Mecliste ikinci bir oylama daha yapılır. Bu oylamanın sonucu da 273 evet, 48 ret ve 2 de çekimser şeklinde olur ve idamlar kesinleşir. İdam kararını iptal etmek için THKP-C de bir girişimde bulunur. Mahir Çayan, Ertuğrul Kürkçü, Hüdai Arıkan, Cihan Alptekin, Nihat Yılmaz,  Ertan Saruhan ve Ahmet Atasoy, iki İngiliz ve bir Kanadalı radar teknisyenini NATO üssünden kaçırırlar. Kaçırdıkları teknisyenlerle birlikte Kızıldere’de muhtarın evinde mevzilenirler. Askeri birlik, köylülerin ihbarı üzerine evi bulur ve kuşatır. İçeridekiler, rehineleri dışarı gösterirler fakat bilinmeyen bir sebeple güvenlik güçleri rehinelere önem vermez. Grup lideri Mahir Çayan evin çatısına çıkıp bir konuşma yapar ve Denizler bırakılana kadar teslim olmayacaklarını açıklar. Girilen çatışmada Ertuğrul Kürkçü dışındaki devrimciler katledilir. Deniz, Yusuf ve Hüseyin’in ipe götürülmesine hiçbir şey engel olamamıştı… Ne Mecliste yapılan ikinci oylama, ne de uğruna ortaya hayatlarını koyan devrimcilerin gösterdiği dayanışma… Sorgu sırasında Hüseyin İnan’ın açıklaması : “1970 Türkiyesi şu idi: 35 milyon nüfusunun 24 milyonu köylerde, okulsuz, yolsuz, açlığa terkedilmiş halde, halkının % 70’i hâlâ okur yazar olmayan; 500 bin işçisi Almanya’ya, Avustralya’ya göçmen olarak gitmek isteyen milyonların sırada beklediği; köyden şehire akının hızla geliştiği; şehirlerin sanayileşmediği, köylerin hâlâ ağa, tüccar, eşraf kontrolünde olduğu; yıllık kalkınma hızının nüfus artışının altında bulunduğu; seçimden seçime elli, yüz yıllık yatırımların temelinin atıldığı, ağır sanayi diye kolonya fabrikalarının açıldığı; tarikatçılığın, nurculuğun ve kuran kurslarının asırlar öncesinin geri düşüncelerini yaydığı bir Türkiye; 1955 ikili anlaşma, 101 üssü, NATO’su, CENTO’su, 20 bin askeri, binlerce barış gönüllüleri ve bakanlıklardaki danışmanları ile askeri-kültürel alanda; montaj sanayii, meşrubat sanayii, tüketim sanayii, sağlık ve turistik tesisleri ile ekonomik alanda ve Morison şirketinin Türkiye temsilcisi Süleyman Demirel ile politik alanda Amerika ülkemiz yönetiminde söz sahibi oldu.” (Hüseyin İnan, Sorgu, 1. THKO Davası, Akyüz Yayınları, Ağustos 1991, Sayfa 340) Hüseyin İnan’ın sözlerinden de anlayacağımız gibi, mücadeleleri Amerikan emperyalizmine, işbirlikçi Süleyman Demirel’e ve sömürü düzenine karşı gerçekleştirilmiştir. Bu başkaldırıyı bastırmak için sözde adalet yoluna gidilmiş ve gerçek adaleti sağlamak için uğraşan üç genç öldürülmüştür. Arif Bayraktar  

REMZİ ALTUNPOLAT İLE LGBTİ+ VE SINIF MÜCADELESİNİ KONUŞUYORUZ

17 Mayıs Uluslarararsı Homofobi, Transfobi ve Bifobi Haftası Etkinlikleri kapsamında, Baraka Kültür Merkezi düzenlediği etkinlikle sizleri KAOS GL aktivisti ve PRAKSİS Dergisi Yayın Kurulu üyesi REMZİ ALTUNPOLAT ile buluşmaya davet ediyor. Yiyecek ekmeğe içecek suya ulaşmanın daha da zorlaştığı, eğitimden sağlığa benzinden elektiriğe herşeye zam gelirken insanların yaşam kavgası verdiği şu günlerde birlik olmanın gerekliliği daha fazla önem arz etmektedir. Birbirimizin farklılıklarını kabul etmek, bu farklılıkların oluşturduğu çeşitliliği bütünde görmek,  herkesin başka bir renk barındırdığını ve tüm renklerin biraarada daha güçlü olduğunu göstermek ancak biraraya gelerek başarabileceğimiz ve sonunda da kazanan olacağımız bir mücadeledir. Kurtuluşun eğer hepimiz için mücadele edersek kazanılacağının bilincindeyiz. LGBTİ+ Mücadelesi de bu ülkede verilen diğer mücadelelerden ayrıştırılamayacak, içiçe ve birlikte verilecek bir mücadeledir. Işte bu farkındalıkla Baraka Kültür Merkezi olarak tüm renk ve sınıfları buluşturmayı amaçlayan bir söyleşi düzenliyor, Remzi Altunpolat’ı da Türkiye’deki LGBTİ+ Mücadelesi deneyimlerini ve LGBTİ+ mücadelesi ile sınıf mücadelesinin ilişkisi hakkındaki değerli görüşlerini paylaşması için sizlerle buluşturuyoruz. Yakın coğrafyamızdaki LGBTİ+ mücadelesi deneyimlerini öğrenmek, kendi deneyimlerimizi paylaşmak, görüşlerimizi iletmek, mücadeleye omuz vermek için 9 Mayıs Perşembe 19:30’da Arabahmet Kültür Evi’nde buluşuyoruz.  Gelin renklerimizi birleştirelim.

Kıbrıs’taki olayları NATO talimnamelerine veya özel harp psikolojik savaş yöntemlerine göre yorumlamak -9- Ulus Irkad

Türkiye’de yayınlanan birçok NATO ve Gayrı Nizami Psikolojik Harp üzerinde bizlere bilgi veren kitaplarda ortak olan şudur: Özel Savaş yeraltı orduları Komünist düşmana karşı kurulmaktadırlar ama bu Kıbrıs’ta Rumlara karşı da gerçekleştirilebilir çünkü amaç NATO’nun da hedeflediği taksimdir. Veya aynı yöntemler Gladio ortadan kalksa bile Türkiye’nin Güneydoğusunda da geçerli olabilir. Orada da bir Kürt Sorunu […]

Αφίσα για τα 70 χρόνια του ΝΑΤΟ

Στα πλαίσια της αντινατοϊκής καμπάνιας με αφορμή την συμπλήρωση 70 χρόνων από την ίδρυση του ΝΑΤΟ, πραγματοποιήσαμε μαζική αφισοκόλληση στην Λεμεσό.

Στην αφίσα γράφει: