Στις 19 Ιουλίου 2021 το Πολιτιστικό Ίδρυμα 1948 πραγματοποίησε εκδήλωση μνήμης και τιμής στο μνημείο πεσόντων αντιστασιακών στον Άγιο Νικόλαο στην Λεμεσό.
Χαιρετισμό απεύθυνε ο Γιάννος Κατσουρίδης. Ομιλητές ήταν η Μαρίνα Αρμεύτη, εκπαιδευτικός και θυγατέρα δολοφονηθέντα από την ΕΟΚΑ Β’ και ο Πολύδωρος Πολυδώρου, στρατιώτης του 361 ΤΠ τραυματίας κι αιχμάλωτος πολέμου 1974.
Πιο κάτω παρατίθεται το κείμενο του Γιάννου Κατσουρίδη και της Μαρίνας Αρμεύτη.
Δεν μας τους έφερε η θάλασσα της Κερύνειας
Με αυτά τα λόγια ο ποιητής Κώστας Μόντης αποτύπωσε την τραγωδία της Κύπρου τον μαύρο εκείνο Ιούλη του 1974 αδυνατώντας να πιστέψει ότι η πανέμορφη θάλασσα της Κερύνειας ξέρασε εκείνη την μέρα φωτιά και θάνατο. Και έχει δίκιο να είναι δύσπιστος ο ποιητής. Διότι δεν αποφάσισαν μια καλή πρωία οι Αττίλες να πλευρίσουν τις καταγάλανες ακρογιαλιές και να αποβιβάσουν τις ορδές τους. Μόνο αφελείς και συνειδητά παραπληροφορούντες, προσπαθώντας να αποσείσουν τις δικές τους ευθύνες ακολουθούν αυτή την οδό.
Το πραξικόπημα και η εισβολή του μαύρου εκείνου Ιούλη μόνο απρόσμενη δεν ήταν. Το πραξικόπημα και η εισβολή, (οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος όπως λέγαμε κάποτε) σχεδιάστηκαν υπερατλαντικά και εκτελέστηκαν από την Τουρκία, την ελλαδική χούντα, αλλά και τους εντός Κύπρου επίορκους και προδότες. Έστω και αν σήμερα μέσω λήθης και παραχάραξης αυτά αμφισβητούνται.
Το ζήτημα των ευθυνών για το δίδυμο έγκλημα κατά της Κύπρου, για την μεγάλη μάζα του κυπριακού λαού, είχε λυθεί από την ίδια στιγμή που αυτό εκτελείτο. Η λαϊκή σοφία αλάθητη και αδέκαστη έβγαλε την δική της ετυμηγορία και δεν χρειάστηκε ποτέ δικαστήρια, εφετεία και ιστορικούς του μέλλοντος. Ο λαός μας από τότε βροντοφώναξε και δαχτυλόδειξε τους ενόχους της προδοσίας και της καταστροφής.
ΕΟΚΑ Β’ δολοφόνοι!
Δώστε την χούντα στο λαό!
Κίσινγκερ (και στο πρόσωπο του ο αμερικάνικος και νατοϊκός ιμπεριαλισμός), καταζητούμενος για φόνο εκ προμελέτης ενός ολόκληρου λαού!
Έξω ο Αττίλας από την Κύπρο!
Άμεσα, υπεύθυνα και ανεπηρέαστα ο λαός έκρινε, δίκασε και καταδίκασε στη συνείδηση του τους ενόχους. Ούτε φάκελοι χρειάστηκαν, ούτε δίκες, ούτε λεπτομέρειες, ούτε ιστορικοί του μέλλοντος. Το ντοκουμέντα, βέβαια, απέδειξαν έκτοτε και κατηγορηματικά την ορθότητα, της άμεσης λαϊκής σοφίας. Όπως δεν χρειάστηκαν πολλά λόγια και υπολογισμοί για να ορθώσουν το ανάστημα τους, ήρωες συμπατριώτες μας που έδωσαν το πολυτιμότερο αγαθό για τον άνθρωπο, την ίδια τους τη ζωή, για τον λαό και την πατρίδα.
Ήρωες που τα παιδιά τους δεν πρόλαβαν να τους γνωρίσουν.
Ήρωες που μνημονεύουμε καθεχρονικά και που αρκετούς εξ’ αυτών ακόμα δεν γνωρίζουμε την τύχη τους 47 χρόνια μετά.
Ήρωες, που απάντησαν αμέσως παρόν στο κάλεσμα της πατρίδας, πολέμησαν, αιχμαλωτίστηκαν και στιγματίστηκαν εφ’ όρου ζωής από τις μνήμες των βιωμάτων.
Οι στιγμές των μεγάλων επιλογών και η ποιότητα των ανθρώπων
Στη ζωή μας, οι στιγμές που αναλογούν στον καθένα μας να κάνει τις μεγάλες επιλογές είναι πολύ λίγες. Ιδιαίτερα όταν αυτές οι επιλογές αφορούν σε συνειδητές αποφάσεις με το διακύβευμα να είναι το πολυτιμότερο και συγκλονιστικότερο αγαθό: η ίδια η ζωή. Οι πεσόντες στο πραξικόπημα και την εισβολή έδωσαν συνειδητά τη ζωή τους στον αγώνα για ιδανικά και αξίες που οι ίδιοι έκριναν και κατέταξαν παραπάνω από την ίδια τη ζωή: για ελευθερία, για δημοκρατία, για την γλυκιά πατρίδα Κύπρο, το χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στο πέλαγο.
Η πράξη τους αυτή καταδεικνύει το μεγαλείο της ψυχής του ενσυνείδητου ανθρώπου, του ενσυνείδητου αγωνιστή και πατριώτη. Σε ένα περιβάλλον, προδοσίας και ανοργανωσιάς, με τους πρωταίτιους να κρύβονται, θα μπορούσαν να μείνουν και αυτοί πίσω. Δεν θα ταίριαζε όμως με τον χαρακτήρα τους. Οι νεκροί του πραξικοπήματος και της εισβολής, παιδιά του κυπριακού λαού, παιδιά της μάνας Κύπρου, έτρεξαν άμεσα να σώσουν το οτιδήποτε σωζόταν. Πολέμησαν σε ένα αγώνα άνισο και προδομένο. Στημένο από έξω και προδομένο από μέσα.
Δεν μπορώ καν να προσποιηθώ ότι γνωρίζω τι σημαίνει για μια μάνα και ένα πατέρα να έχουν θάψει παιδί. Δεν μπορώ καν να προσποιηθώ ότι μπορώ να μπω στη θέση της μάνας και του πατέρα που έφυγαν από τη ζωή χωρίς να ξέρουν την τύχη του παιδιού τους. Στη θέση του παιδιού που μεγάλωσε χωρίς τον γονιό του, ή που δεν τον γνώρισε ποτέ. Ούτε στη θέση του αδελφού και της αδελφής μπορώ να μπω. Μπορώ μόνο να μετρήσω τον πόνο τους και να σεβαστώ.
Η μοίρα των νεκρών της μάνας Κύπρου, στην μεγάλη πλειοψηφία τους νέων, ήταν τραγικά συγκλονιστική: πριν προλάβουν να γνωρίσουν τη ζωή και τις χαρές της, την θυσίασαν. Σε μικρογραφία είναι η μοίρα της Κύπρου.
Μπορούν να κλείσουν οι πληγές;
Λένε ότι ο χρόνος κλείνει πληγές, ότι μαλακώνει τον πόνο. Είναι όμως πληγές που μένουν ανοιχτές και αιμορραγούν για χρόνια. Μια τέτοια πληγή προκλήθηκε από το πραξικόπημα και την εισβολή. Και έχει όνομα. Ονομάζεται ΚΑΤΟΧΗ. Και θα επουλωθεί μόνο όταν το κυπριακό λυθεί με τρόπο που θα ικανοποιεί τον κυπριακό λαό στο σύνολο του, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους και όχι τους Νατοϊκούς δήθεν φίλους και συμμάχους και τις εγγυήτριες δυνάμεις. Αλήθεια, τόσο εύκολα ξεχάσαμε το ΝΑΤΟ – CIA – ΠΡΟΔΟΣΙΑ ώστε ορισμένοι να ζητούν νατοϊκές εγγυήσεις σε μια πιθανή λύση;
Ο αγώνας του κυπριακού λαού στο σύνολο του (Εκ και Τκ) ήταν και είναι δισυπόστατος: αντιιμπεριαλιστικός/αντικατοχικός αφενός και αντιεθνικιστικός αφετέρου. Όποιος το εγκλωβίζει/περιορίζει στο ένα πλαίσιο δεν προσφέρει καλή υπηρεσία. Η κατοχή είναι κατοχή. Το να αποφεύγεις να την ονοματίζεις δεν είναι κάτι προοδευτικό. Αν η κατοχή δεν είναι κατοχή και αν τα κατεχόμενα είναι ένας απλός γεωγραφικός προσδιορισμός, τότε και το πραξικόπημα είναι εμφύλιος σπαραγμός ή άφρων και όχι προδοτικό; Διότι δεν μπορεί να είναι επιχείρημα το αν η αναφορά σε κατοχή ενοχλεί ορισμένους. Το θέμα είναι αν απεικονίζει την πραγματικότητα.
Η μαχαιριά του δίδυμου εγκλήματος έντυσε στα μαύρα τον κυπριακό λαό και άφησε αιμάσσουσες τις πληγές στο σώμα της πατρίδας μας και στις καρδιές του λαού μας. Πληγές, που αρμυρίζονται κάθε φορά που ερχόμαστε προσκυνητές στη θυσία των ηρώων μας ανήμερα των μαύρων επετείων. Πληγές που έχουμε το χρέος να κλείσουμε.
Η ενότητα ως συστατικό αγώνα για απαλλαγή από την κατοχή και επανένωση
Στον αγώνα για απαλλαγή από τα τετελεσμένα της εισβολής απαιτείται συλλογικότητα, ομοψυχία και ενότητα. Τα έχουμε ακούσει πολλές φορές αυτά τα λόγια και είναι όντως απαραίτητα συστατικά του αντικατοχικού αγώνα. Οι λέξεις, όμως, πολλές φορές σημαίνουν διαφορετικά πράγματα για τον καθένα. Αποκτούν νόημα αναλόγως ποιος και με ποια σκοπιμότητα τις χρησιμοποιεί.
Η ενότητα για παράδειγμα. Μια λέξη, μια έννοια, που δεν είναι φιλολογική και αφηρημένη ειδικά στο πλαίσιο του αγώνα για απαλλαγή από την κατοχή και επανένωση. Η ενότητα για να είναι στέρεη πρέπει να οικοδομηθεί στη βάση της γνώσης της ιστορικής αλήθειας και του σεβασμού της. Της μεταμέλειας και της συγγνώμης. Οτιδήποτε άλλο θα είναι εφήμερο και χωρίς διάρκεια. Διότι σε τελική ανάλυση η μόνη που δεν ευθύνεται για την κάθοδο του Αττίλα, τους σκοτωμούς, την κατοχή και την προσφυγιά, είναι η θάλασσα της Κερύνειας.
Η ιστορία αυτού του τόπου είναι γραμμένη με αίμα.
Δόξα και τιμή σε όλους όσοι πότισαν με το αίμα τους το δέντρο της κυπριακής ελευθερίας.
Δόξα και τιμή στους ήρωες της αντίστασης στο προδοτικό πραξικόπημα και στην τουρκική εισβολή.
Αιώνια ας είναι η μνήμη όσων έχασαν τη ζωή τους κατά το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή του 1974.
Αιώνια και τιμημένη.
Γιάννος Κατσουρίδης
Να αντιστεκόμαστε στη λήθη και το φασισμό
Παρόλο που σκόπευα να ξεκινήσω αλλιώς αυτή μου την παρέμβαση, άλλαξα γνώμη. Πρέπει να σας εξηγήσω απλά γιατί γράφω εδώ. Γράφω εδώ γιατί έχω να επιτελέσω ένα χρέος. Το καλύτερο μνημόσυνο στους νεκρούς μας είναι να τους θυμόμαστε και αντιστεκόμενοι στη λήθη να αντιστεκόμαστε στην παραχάραξη της ιστορίας, να αντιστεκόμαστε στον φασισμό.
Εδώ διαβάζουν νεαρά παιδιά που διψούν για γνώση. Σε εσάς απευθύνομαι, γιατί την ιστορία αυτών των ηρώων δεν σας την είπαν στα σχολεία. Άλλους τους βολεύει και άλλοι έχουν την φωλιά τους λερωμένη. Έτσι συνήθως προσπερνούν όλοι με ταχύτητα το πραξικόπημα. Η τουρκική εισβολή όμως δεν έγινε ως κεραυνός αν αιθρία.
47 χρόνια πέρασαν και ακόμα δεν λέμε την αλήθεια στα παιδιά.
Παρόλο που κάθε φορά που ξεστομίζω τις λέξεις η καρδιά μου σπαράζει, θα σας πω. Έχω χρέος να σας πω!
Η ΕΟΚΑ Β΄ ήταν μια τρομοκρατική οργάνωση. Την ίδρυσε ο Γρίβας το 1971. Από τότε ξεκίνησαν οι κλοπές όπλων από στρατόπεδα, οι ανατινάξεις αστυνομικών σταθμών, οι απόπειρες δολοφονίας του Μακαρίου. Από το 1972 άρχισαν οι δολοφονίες αθώων πολιτών για τα πιστεύω τους, για την υποστήριξη τους στον νόμιμα εκλελεγμένο πρόεδρό μας Αρχιεπίσκοπο Μακάριο. Το αποκορύφωμα της προδοτικής δράσης τους ήταν η διενέργεια του πραξικοπήματος με την Χούντα των Αθηνών που έλεγχε τις δυνάμεις του στρατού. 67 δολοφονίες αθώων πολιτών μετρά η δράση των ΕΟΚΑΒητατζήδων. Γίνονταν συνήθως νύχτα, με κουκούλες και σκότωναν όποιον βάφτιζαν προδότη.
Προδότες έλεγαν όσους αντιτάσσονταν στο αίτημα της Ένωσης, προδότες έλεγαν όσους είχαν το μυαλό και το θάρρος να αποκαλύπτουν πως το αίτημα της Ένωσης ήταν απλά ένα εύηχο σύνθημα ενώ ταυτόχρονα σήμαινε τη διχοτόμηση της Κύπρου, αφού μετά το 1960 είχαμε δικό μας Ανεξάρτητο κράτος.
Το πραξικόπημα ομολογουμένως άνοιξε την κερκόπορτα στην Τουρκία να εισβάλει. Πολλοί το προέβλεπαν. Γι’ αυτό και αγωνίστηκαν μαζί με τον πρόεδρο Μακάριο για να παραμείνει η Κύπρος αφοσιωμένη στην δημοκρατική τάξη και νομιμότητα. Ήταν ο μόνος δρόμος για να κρατήσουμε την Κύπρο ενωμένη και να μην γίνει η τουρκική εισβολή.
Ναι οι δολοφόνοι ήταν πολίτες αυτού του τόπου. Κάποιοι ζουν, κάποιοι έχουν πεθάνει. Κρυμμένοι πίσω από τον κλάδο ελαίας του Μακαρίου νομίζουν πως τα εγκλήματά τους παραγράφηκαν. Κάποιοι μέχρι σήμερα παραμένουν αμετανόητοι. Δίκες δεν έγιναν. Στοιχεία καταστράφηκαν. Η Τουρκική εισβολή βόλεψε έτσι ώστε να έχουν προτεραιότητα οι χιλιάδες πρόσφυγες και νεκροί της εισβολής. Όταν οι μανάδες μας διεκδικούσαν δίκες για τους δικούς μας νεκρούς τις χλεύαζαν λέγοντάς τους «Και τους χιλιάδες της εισβολής ποιος θα τους δικαιώσει».
Έτσι πέρασαν 47 ολόκληρα χρόνια αποσιώπησης των εγκλήμάτων.
Εμείς όμως θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε κατά του φασισμού.
Εμείς θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε ενάντια στην παραχάραξη της ιστορίας.
Εμείς διεκδικούμε την αλήθεια: ποιος, που πότε, γιατί;
Μόνο η ιστορική αυτογνωσία θα συμβάλλει σε μια ουσιαστική συμφιλίωση. Με μισόλογα δεν διδάσκουμε ιστορία. Με μισόλογα δεν διατηρούμε την μνήμη. Με μισόλογα είμαστε καταδικασμένοι να ξαναπάθουμε τα ίδια.
Έχουμε ανάγκη να καλλιεργήσουμε μια διαφορετική κουλτούρα στο σχολείο και το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Το χρωστάμε στα παιδιά μας. Θέλουμε να έχουν γνώση και αντίληψη της εξέλιξης της νεότερης ιστορίας μας. Να μπορούν να κρίνουν και να μην παρασύρονται από τα συνθήματα του κάθε λαοπλάνου. Αυτή είναι η ευθύνη μας. Να γνωρίζουμε το παρελθόν. Να ξέρουμε πώς θα βαδίσουμε στο μέλλον. Με μια Κύπρο της ελευθερίας, της ειρήνης και της δημιουργίας!
Λοιπόν, να λέτε όχι στον φανατισμό. Όχι στο τυφλό μίσος. Να διεκδικείτε τις αξίες σας και να μην κάνετε βήμα πίσω όταν πρόκειται για το κοινό καλό και το συμφέρον των πολλών. Τον όμορφο αγώνα της δημοκρατίας θα τον συνεχίσετε εσείς.
Μαρίνα Αρμεύτη
Τις τελευταίες μέρες δύο γεγονότα από τη διεθνή πολιτική αναδεικνύουν ζητήματα τεράστιας σημασίας για όλους τους αγωνιζόμενους λαούς και για όλους τους ανθρώπους. Ζητήματα αξιοπρέπειας που άπτονται του δικαιώματος λαών και ανθρώπων να καθορίζουν τη ζωή τους με τις δικές τους επιλογές. Ζητήματα με μεγάλη συνάφεια τόσο για τον αγώνα του κυπριακού λαού, αλλά και του κάθε αριστερού, εργατικού κινήματος οποιασδήποτε απόχρωσης παγκοσμίως. Το ένα γεγονός αφορά στις διαδηλώσεις που έλαβαν χώρα στην Κούβα για την έλλειψη φαρμάκων, τροφίμων και ηλεκτρισμού. Ο κόσμος κατέβηκε στο δρόμο για να εκφράσει τη δυσαρέσκεια του. Αυτή την υπαρκτή και φυσιολογική αντίδραση μερίδα της κουβανικής κοινωνίας προσπαθούν να εκμεταλλευτούν οι λογής-λογής “δημοκράτες” και “ανθρωπιστές”, προεξάρχοντος των ΗΠΑ και της ΕΕ. Από ότι φαίνεται η προσπάθεια αποσταθεροποίησης του νησιού της επανάστασης μπαίνει σε ένα νέο δρόμο, στα πρότυπα των πολύχρωμων επαναστάσεων που είδαμε στην Ευρώπη πριν μερικά χρόνια. Πατώντας ανέντιμα πάνω σε πραγματικά και υπαρκτά προβλήματα που ο ίδιος ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός προκάλεσε στον κουβανικό λαό με το εγκληματικό εμπάργκο που επιβάλλουν εδώ και 60 χρόνια, έρχονται τώρα να στηρίξουν τις συγκεκριμένες διαμαρτυρίες και να ζητήσουν αλλαγή καθεστώτος. Η λέξη ντροπή χάνει τη σημασία της. Τα αιτήματα δεν μπορεί παρά να είναι αλληλεγγύη στον κουβανικό λαό και στην ηγεσία του. Άμεσος τερματισμός του εγκληματικού εμπάργκο. Αφήστε τον κουβανικό λαό να αποφασίσει για τον εαυτό του. Το δεύτερο γεγονός είναι στη γειτονιά μας και αφορά στον θάνατο της 31χρονης θυγατέρας της Παλαιστίνιας αγωνίστριας και μέλους του Παλαιστινιακού κοινοβουλίου με το Λαικό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, Khalida Jarrar, και τη στάση του κράτους του Ισραήλ. Η Jarrar βρίσκεται στα μπουντρούμια του Ισραηλινού κράτους χωρίς να της έχει απαγγελθεί κατηγορία. Προφανώς το μόνο της έγκλημα, όπως και χιλιάδων άλλων Παλαιστινίων, είναι ο αγώνας τους για ελεύθερη πατρίδα. Το Ισραηλινό κράτος αρνείται να της επιτρέψει να παραστεί στην κηδεία του παιδιού της! Ενώνουμε τη φωνή μας με όλους όσοι ζητούν την άμεση απελευθέρωση της Khalida και τον άμεσο τερματισμό των εγκληματικών πρακτικών του Ισραήλ απέναντι σε ένα ολόκληρο λαό.
Η σκέψη όλων μας δεν μπορεί παρά να είναι στους πληγέντες και την ανείπωτη περιβαλλοντική καταστροφή. Ο άνθρωπος δυστυχώς αδυνατεί να καταλάβει ότι η φιλοξενία του σε αυτόν τον πλανήτη φαίνεται να έχει ημερομηνία λήξης. Σε πιο πρακτικό επίπεδο, η κυπριακή πολιτεία, παρόλες τις υπεράνθρωπες προσπάθειες των πυροσβεστών, του τμήματος δασών και των εθελοντών και παρά το επαναλαμβανόμενο του φαινομένου των καλοκαιρινών πυρκαγιών, στο όνομα μιας δήθεν ορθολογικής δημόσιας πολιτικής, εξακολουθεί να μην επενδύει σε ουσιαστικές υποδομές πυρόσβεσης περιλαμβανομένου επαρκούς ανθρώπινου δυναμικού. Εξού και ψαχνόμαστε κάθε φορά σε γειτονικά κράτη για βοήθεια. Μια παρόμοια οικονομίστικη και λογιστική προσέγγιση που ακολουθείται και στην υγεία και την παιδεία. Αντί για Αίαντες αγοράστε αεροπλάνα πυρόσβεσης!
Στις 14/6/2021 οι νυν Γενικός Εισαγγελέας και Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας ανέτρεψαν την απόφαση του προκατόχου τους και αποφάσισαν τη μη ποινική δίωξη 15 μελών της αστυνομίας για παραμέληση υπηρεσιακού καθήκοντος κατά τη διερεύνηση της εξαφάνισης των 7 δολοφονημένων γυναικών και κοριτσιών στην γνωστή υπόθεση Ορέστης-Αποέλ. Η εν λόγω πολιτική απόφαση, ενδεδυμένη με νομικό περίβλημα, δεν είναι παρά ακόμα μια απόδειξη του πως η ασύγγνωστη αμέλεια των αστυνομικών, που οδήγησε στην κατά συρροή δολοφονία μεταναστριών, δεν αποτελεί μεμονωμένο περιστατικό, αλλά έκφανση της πατριαρχίας, του θεσμικού ρατσισμού και της αδιαφορίας του κράτους προς τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα (ταξική μεροληψία). Η μη άσκηση ποινικής δίωξης καθιστά τους προϊστάμενους της Νομικής Υπηρεσίας συνένοχους στην αναπαρωγή της κουλτούρας ατιμωρησίας για εγκλήματα έμφυλης βίας. Παράλληλα, συμβάλει στην εμπέδωση του θεσμικού ρατσισμού που αντιμετωπίζει τις μετανάστριες ως ανθρώπους δεύτερης κατηγορίας (βλ. δήλωση Αναστασιάδη: «ζητήσαμε συγγνώμη, ανεξάρτητα αν τα θύματα ήταν αλλοδαπές»). Χωρίς να παραγνωρίζουμε πως ο αγώνας δεν μπορεί να περιορίζεται μόνο στις ποινικές διαδικασίες, θεωρούμε ότι η μη ποινική δίωξη συνιστά λάθος και ενδεχομένως ενέχει σκοπιμοτήτων. Η έναρξη ποινικής διαδικασίας δεν συνεπάγεται σίγουρη εκ των προτέρων καταδίκη των υπόπτων. Άλλωστε οι νομικές ερμηνείες ποικίλουν όπως έδειξαν και οι δύο διαφορετικές γνωματεύσεις δύο διαφορετικών εισαγγελέων. Η κοινωνία όμως ολόκληρη απαιτούσε την ποινική δίωξη όσων αμέλησαν να πράξουν το καθήκον τους και να προστατεύσουν τις 7 γυναίκες και κορίτσια.Έναντι μιας κοινωνίας που κουκουλώνει τη δολοφονία φτωχών γυναικών που ήρθαν στη Κύπρο για ένα καλύτερο αύριο, προτάσσουμε μια κοινωνία απαλλαγμένη από ταξική εκμετάλλευση, χωρίς διακρίσεις στη βάση του φύλου, του χρώματος και όποιουδήποτε άλλου χαρακτηριστικού. Μια κοινωνία στην οποία όλοι οι άνθρωποι θα έχουν πραγματικά ίσο δικαίωμα στη ζωή.
Despite some valiant struggles, the Police Crackdown bill passed in the UK a few weeks ago. It’s not only a frontal attack on the right to protest, but also includes racist restrictions on Gypsy, Roma, and Traveller communities. The law is not an English aberration, but part of a pattern of laws passed or in the works across Europe.
France went first with a law that barely veiled its islamophobic contents with a call to French republicanism, whose colonial nature couldn’t be more obvious. On top of this the new loi securite general is every cop’s wet dream: further militarization of equipment, “privacy” protections for cops to avoid scrutiny, more severe penal codes, and a vast increase in surveillance.
Meanwhile, the Mitsotakis government in Greece is doing its best to undo decades of anti-authoritarian struggles, by destroying some holy cows of the movement, such as allowing cops on campus and creating bureaucratic hurdles for demonstrations.
A similar restructuring has been taking place in Germany, where due to the federal nature of the state, these attacks have been very different depending on the region. While some states went the path of relatively liberal reforms, such as Berlin and Schleswig-Holstein. Others, such as Bavaria and Northrhine-Westphalia (NRW), have been militarizing their police forces and clamping down on protests. As an active participant in the protest against a new “Versammlungsgesetz” (“assembly law”) in NRW, we have been pushing back against this latest attack.
This isn’t the first attack on the freedom of assembly in NRW however. 2018 saw the introduction of a new police law, which, among other things, gave tasers to the police, allowed cops to spy on our phones and computers, added more CCTV surveillance, and significantly increased the time one can be held without a trial. It notably also added further legroom for racial profiling, a practice that is rampant in this country, as even the UN has noticed.
The massive protests against this couldn’t prevent the law and the protest alliance quickly devolved into the internal squabbles the German left excels at. Still, the government seems to have learned more lessons from the process than we did: The new Versammlungsgesetz is focused solely on the (radical) left and its most prominent movements: Antifa and Climate Justice. Which makes it a lot easier to push it through parliament, without any concerned liberals losing too much sleep over it.
The law contains all kinds of nasty stuff: Criminal penalties for disrupting fascist protests, outlawing displays of militancy through similar clothing (e.g. Black bloc or the white vests worn by Ende Gelände), and less oversight for undercover cops. Aside from this headline-grabbing stuff, the already farcical situation of having to register a demonstration in Germany is becoming even more bureaucratic: It can’t be done via phone and only on weekdays. The right to assembly – supposedly guaranteed in the constitution – is becoming more of a joke than it already was. The coalition government in NRW claims to primarily be targeting fascists by making sure they can’t intimidate the public with their demonstrations. A ridiculous lie: Most examples in the accompanying commentary of the law come from the climate and the Antifa movement. It is the latter that is holding back the fascist threat and not the cops who are at best enabling it and at worst are in cahoots with Neonazis.
Normally this whole charade would have gone its usual course: We would have protested honorably, the media would ignore us and the government would push its authoritarian fantasy through parliament. If we were lucky maybe the Greens or the Social Democrats would discover their backbone (elections are coming up after all) and fight to make some cosmetic changes.
Unfortunately for the state government, the largest demonstration against the law so far (~8000) in Düsseldorf a month ago was overshadowed by massive police repression. People were kettled for 9 hours in the blasting heat and for some time weren’t able to go to the toilet and were denied access to water. This usually wouldn’t interest anyone in the media, but this time the cops beat up the wrong guy. As the police were attacking and beating protestors, a DPA journalist was caught in the melee and beaten by the pigs, even as he told them he was a member of the media. This caused some outrage and the state government has announced it will reevaluate the law. Meanwhile, the minor coalition partner of the Christian Democrats suddenly noticed, that the law they were previously more than happy to pass, might infringe on people’s rights!
So where does the radical left figure in all of this? While we don’t care about liberal platitudes at the same time this law would significantly reduce our maneuvering space. To have a realistic chance of defeating it we will have to hold our nose and enter coalitions with people, who, in other circumstances, have no issue with talking about outlawing Antifa or destroying the environment. Still, our chances for defeating this law are better than they ever were, thanks to the blatant stupidity of the cops. We have to seize the momentum and launch a dual attack:
Μια θεατρική παράσταση σχετικά με τη ζωή του επανάστατη της οικουμένης, Ερνέστο Γκεβάρα γνωστού ως Che, που άφησε το στίγμα του στην Κούβα, το νησί της επανάστασης, για το καλύτερο σύστημα υγείας στον κόσμο, για τον διεθνιστικό χαρακτήρα της Κουβανικής επανάστασης ενάντια στον Ιμπεριαλισμό, για τον αλληλέγγυο χαρακτήρα που φέρει με τους λαούς που αγωνίζονται για την ανεξαρτησία τους και τον σοσσιαλισμό αλλά και της φροντίδας σε όλο τον κόσμο με την Κουβανική Διεθνή Ιατρική Ταξιαρχία που πολέμησε την πανδημία όπου κι αν της ζητήθηκε. Ένα έργο γραμμένο με αγάπη προς την ανιδιοτέλεια του ήρωα και τη φλόγα που έζωσε τις εφηβικές μας καρδιές στην Κύπρο, όταν υπερασπίστηκε την ανεξαρτησία του νησιού μας από το βήμα του Ο.Η.Ε. Στόχευσα να θέσω τις άγνωστες πτυχές της νεανικής του ζωής στα μάτια μας χωρίς περιττούς βερμπαλισμούς, με αυτοσαρκασμό και με έναν ιδιότυπο ερωτισμό. Κατέληξα στο αισιόδοξο, στο παρόν και στο μέλλον. Την Κουβανική Επανάσταση. Έτσι γιορτάζουμε τα 93 γενέθλια του Che. Ενάντια στο ιμπεριαλιστικό εμπάργκο και με την επαναστατική αισιοδοξία για το μέλλον.
ΚΥΡΙΑΚΗ 13 ΙΟΥΝΙΟΥ
Ώρα έναρξης: 21.00
ΔΕΥΤΕΡΑ 14 ΙΟΥΝΙΟΥ
Ώρα έναρξης: 21.00
Διάρκεια: 1 ώρα και 15 λεπτά
Τόπος: Σπίτι του Ηθοποιού
Παναθηναίων 5 και Αλκαμένους 175
Ελεύθερη συνεισφορά για την μετάφραση του έργου στα ισπανικά.
Θα υπάρξει σειρά προτεραιότητας με βάση τη χρονική σειρά έλευσης στο χώρο λόγω των γνωστών συνθηκών.
Γράφει – Παίζει: Βασίλης Κυριάκου
Σκηνοθέτης: Γιάννης Σταματίου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Ελένη Καταλιακού
Σκηνογραφία: Μπέτυ Λυρίτη
Ηχητική προσαρμογή: Παναγιώτης Μαζαράκης
The post Θέατρο: EL CHE ( Δελτίο τύπου ) appeared first on Αγκάρρα.
Άντρος Κυπριανού σε συνέντευξη του στο Κανάλι 6 προχθές, μας υπενθύμισε γιατί το εργατικό κόμμα της Κύπρου φαίνεται πως πρέπει να ξανα-ξεσκονίσει και να ανοίγει – που και που τουλάχιστον – βιβλία με τα γραφόμενα του Λένιν, έτσι για να ξέρουν πως να αποφεύγουν ερωτήσεις.
Μεταξύ των πολλών που είπε, στεκόμαστε σε μια φράση που είναι ενδεικτική:
Ερώτηση δημοσιογράφου: Στο ερώτημα ρήξη ή ενσωμάτωση τι λέτε;
Απάντηση Α. Κυπριανού: “Μα τώρα υπάρχει κάποιος ο οποίος θεωρεί ότι μπορεί να υπάρξει ρήξη – σίγουρα όχι ενσωμάτωση – με τρόπο επαναστατικό και να πετύχουμε τον μετασχηματισμό της κοινωνίας με επανάσταση στο σύγχρονο κόσμο όπως λειτουργούν τα πράγματα; Ο Λένιν έλεγε ότι πρέπει να κάμνεις ένα βήμα μπροστά και δύο βήματα πίσω εκεί και όπου χρειάζεται για να μπορείς να χτίζεις στέρεες βάσεις για να διεκδικείς και να πετυχαίνεις το στόχο σου. Ο Λένιν ουδέποτε είπε να πάμε στην αυτοκαταστροφή”
Από την πλευρά μας, εμείς λέμε πως δεν είναι κακό ένα κόμμα να μην δηλώνει επαναστατικό, είναι όμως υποκρισία και προσπάθεια εμπαιγμού του εργατικού κόσμου όταν ένα κόμμα που θέλει να εκπροσωπεί την εργατική τάξη, κοροϊδεύει με τεχνάσματα ότι προσπαθεί να επιτύχει άλλους σκοπούς από αυτούς που πραγματικά επιθυμεί. Υπάρχουν πολλοί θεωρητικοί του οπορτουνισμού, μπορεί να διαλέξει πολύ ευκολότερες ατάκες και στόχους, δεν χρειάζεται να είναι όλα δικαιολογημένα με αποφθέγματα έξω από το πραγματικό περιεχόμενο του Λένιν και του Μάρξ.
The post «Μα τώρα υπάρχει κάποιος ο οποίος θεωρεί ότι μπορεί να υπάρξει ρήξη με τρόπο επαναστατικό και να πετύχουμε τον μετασχηματισμό της κοινωνίας με επανάσταση;» appeared first on Αγκάρρα.
Οπτικο-ακουστική παραγωγή της κεντρικής επιτροπής του ΚΚΕ με αφορμή τα 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821
Σε αυτά τα σύντομα επεισόδια, το υλικό ξεδιπλώνει την ιστορία ξεσκεπάζοντας μύθους και ηρωποιήσεις αλλά αναγνωρίζοντας το μεγαλειώδες ιστορικό γεγονός, ενώ παράλληλα αντλεί ιστορικά μαθήματα για τους αγώνες του μέλλοντος.
Η σειρά των 6 επεισοδίων δίνει στο θεατή την ευκαιρία να παρακολουθήσει την εξέλιξη των γεγονότων που προηγήθηκαν, που οδήγησαν στην επανάσταση και τελικά στη συγκρότηση του ελληνικού αστικού κράτους. Μπορεί επίσης να παρακολουθήσει τις ηρωικές μάχες των πρωταγωνιστών, τις “εμφύλιες” συγκρούσεις, αλλά και να δει μέσα σε ποιες τοπικές και διεθνείς οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες, αυτές οι ιστορικές στιγμές εκδηλώθηκαν. Μέσα από τη σειρά επιχειρείται η αναζήτηση της ιστορικής αλήθειας -σε αντιδιαστολή με το σύνολο των εκδοχών της αστικής ιστοριογραφίας- αλλά και η προσπάθεια εξαγωγής χρήσιμων ιστορικών συμπερασμάτων από την Επανάσταση του 1821.
Επεισόδιο 1ο: «Η Επανάσταση, ατμομηχανή της Ιστορίας»
2ο επεισόδιο: «Στην αυγή της νέας εποχής»
3ο επεισόδιο: «Η πρωτοπορία του αγώνα»
4ο επεισόδιο «Και ποιοι θέλετε να αρματωθούν, αν όχι εμείς;»
5ο επεισόδιο: «“Εμφύλιοι” πόλεμοι. Η επανάσταση μέσα στην επανάσταση»
6ο επεισόδιο: «Η επανάσταση διδάσκει»
Σκηνοθεσία Κώστας Σταματόπουλος
Διεύθυνση Φωτογραφίας – Μοντάζ Σέργιος Κολισίκας
Έρευνα – Επιμέλεια Τμήμα Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ
Παρουσίαση Θέμης Πάνου, Αφροδίτη Βραχοπούλου
Κάμερα Ηλίας Διαμαντάκος, Άκης Βαλεργάκης
Υπεύθυνη Παραγωγής Παυλίνα Αγαλιανού
Σύνθεση πρωτότυπης μουσικής Εύα Φάμπα
Ηχογράφηση Μουσικής Βαγγέλης Φάμπας (στούντιο MassiveProductions)
Έπαιξαν οι μουσικοί
Εύα Φάμπα: Κλασσική κιθάρα
Δημήτρης Κουφαλάκος: Φαγκότο
Φώτης Κόλλιας: Κρουστά
Αφήγηση Σπύρος Κοντορίζος
Ηχογράφηση Σπικάζ Σωτήρης Γκέκας
Motion graphics Γιάννης Κλεφτογιάννης
Εναέριες λήψεις Τηλέμαχος Τσουραμάνης Ορέστης Μπορμπότης
Συμμετείχαν
Χρήστος Μπαλωμένος Μέλος της Ιδεολογικής Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ Οικονομολόγος
Αποστόλης Χαρίσης Μέλος της Ιδεολογικής Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας
Aκούστηκαν τα μουσικά θέματα
Eισαγωγή από “Ένα παλικάρι 20 χρονών” (παραδοσιακό)
Bela Bartok – Out of Doors, Sz. 81
“La Marseillaise”
Solo Cello Passion – Doug Maxwell
The post 1821 – 200 χρόνια από την Ελληνική επανάσταση appeared first on Αγκάρρα.
Η ατάκα ανήκει στον Κυβερνητικό Εκπρόσωπο Κυριάκο Κούσιο με αφορμή ερωτήσεις δημοσιογράφων για το συρματόπλεγμα απώθησης (πιθανών και απίθανων) προσφύγων και μεταναστών στον Αστρομερίτη: «Έχουμε μια κουλτούρα και μια ασφάλεια που πρέπει να προστατέψουμε.
Ο πολιτισμός κιαι η ασφάλεια τους είναι τόσο τραγικά ειρωνικά που μπορούν και τα δύο να συμβολιστούν από το συρματόπλεγμα που έχουν στήσει στον Αστρομερίτη.
ΥΓ: Υπάρχει τζιαι ένα «προιόν» που πρέπει να διασφαλιστεί, αν θέλει κάποιος να αγοράσει “διαβατήρια”
The post «Έχουμε μια κουλτούρα και μια ασφάλεια που πρέπει να προστατέψουμε» appeared first on Αγκάρρα.
Continue reading "Ποιον Ερντογάν έχουμε σήμερα ενώπιον μας και τι θα ανακοινώσει την Τρίτη;"
Continue reading "Τουρκοκυπριακά κόμματα μποϊκοτάρουν τον Ερντογάν"
Preface
From the 7th through the 12th of September, the largest German automotive fair will take place in Munich. Shortly after, national elections will be held. As the formerly well-established parties are continuously loosing votes, the Green Party might stand a chance to become the strongest party – or at least an indispensable partner for a coalition. Due to these upcoming occasions, we have published our first longer brochure focussing on the climate crisis, how it’s connected to capitalism, mobility and why neither the Green Party, electric cars or green capitalism will solve it. For Beyond Europe, we’ve translated an abridged version.
Capitalism, Germany, and the Automotive Industry
Capitalism has become a global destructive force with irrevocable consequences. Although capitalism is made and performed by humans, it appears to many as an inescapable law of nature, to which we must abide, rather than to the laws and developments our ecosystem. The unbridled destructiveness of capitalism is exemplified by the automotive industry. More than 1/5 of the CO2 emissions are caused by road traffic, and the total amount of emissions is still on the rise. The automotive industry is a climate killer and a huge business. It is the largest industrial sector in Germany, with annual sales in the hundreds of billions. Around 800,000 people here work in the automotive industry, and a similar number are employed in the supplier industry. It is impossible to imagine capitalism without cars. Cars are icons of the capitalist concept to produce ever more, new and bigger things while opening up more markets in the process. The car makes it possible to transport goods and workers flexibly around the world and in turn, enhancing the capitalist process.
The German state has integrated this branch of industry into itself to such an extent, that it would implode if the automotive industry were to come to an end. At least, Germany would be an entirely different state without it. So the diplomacy works tirelessly to increase sales abroad. At home, the state provides incentives – lately up to 5,000 Euros – to ensure that consumers buy one car after another, even though the five- or ten-year-old Volkswagen still fulfills its supposed core purpose, i. e. being a means of transportation, without any reasons for complaint. In addition, other options of transport, such as the railroad system, have been run down over decades. So many people have no real alternative to using a car. The demise of the railroad system is something that can be seen in many countries. In the 70s in western Europe, cars became affordable to most people. From this point on, the public train infrastructure lost its significance and its political support.
The Development Towards Electric Vehicles
So instead of trains, internal combustion SUVs are the big sellers. But the development to battery powered vehicles is where we are heading to: Exhaust emission limits, moral consumer interest and the imminent oil shortage have led to a worldwide development to supposedly “climate-neutral”, battery driven cars. One expression of this change is that Tesla has been able to establish itself as the global market leader in the automotive industry with its e-mobility in a very short time. In Germany, the ideological battle between diesel-nazis and disciples of electric cars has been fought and won by the e-faction. To ensure that Germany is not entirely left behind in this development, the state is paying a hefty price with direct investments in the companies, high premiums for buyers and the expansion of the charging infrastructure. The new technology is supposed to bail out the car companies, and to top it all off, everyone concerned is allowed to publicly claim that this is being done to save the planet. This all changes little in the business model of making profits on the basis of destroying the planet. The production of electric vehicles causes significantly higher emissions than conventional cars. The batteries require the rare resource lithium, the mining of which causes enormous water pollution. At the same time, massive protests have taken place against its extraction: In Bolivia, for example, a large lithium mining project was stopped due to protests by the affected indigenous population, from which Germany had actually already secured its substantial share for the next 70 years. Visibly, interest is shifting from the oil fields in the Middle East to the lithium deposits in South America and the Congo. However, the principle of exploiting natural resources, remains unchanged. The electric vehicle is not a solution, but only the continuation of the planets destruction. The nationwide expansion and promotion of electric mobility and other phony solutions are at the core of green capitalisms ideology.
Green Capitalism and its Annoying Morality
The Greens, as the most important party representing this ideology, are currently enjoying one election success after another. Quite a few voters see them as the only party with the right answer to the climate crisis. Yet local green governments have already beaten protestors out of forests to build highways and couldn’t even manage to accelerate the development of renewable energies. The short-term perspective is a coalition of conservatives with the green party, to which Markus Söder (leader of the Bavarian conservative party) has already welcomed the Greens. In this upcoming coalition, the Greens will always be able to pardon themselves, as it will never be their fault that they could not enforce effective measures to prevent the climate crisis.
At the same time, the Greens even pride themselves with the fact that they wish to act in the interest of the German economy. As just mentioned above, that means nothing else, than massively supporting the automobile industry. The Greens therefore do not want to touch the system of excessive use of resources, but only to replace the raw materials in the long term. According to the Greens, the vehicle fleet should be entirely replaced within the next ten or twenty years. This opens up an enormous sales market for all car manufacturers who manage to wrap some steel, a computer and a few seats around an electric motor, and will cause car sales to skyrocket once again. This, by the way, is a concept that most conservatives can easily agree on.
What is also sweeping over us with the eco-trend and unfortunately does not pass us by – like everything else – is the ideology that comes with green capitalism. Consumption is still good but it must be sustainable and is morally charged. Everywhere, where people have excess money, there must be an offer to spend it again. It is never an option under capitalism to consume less voluntarily. (You may though, take part in expensive life coach practices, where this is what you learn, provided you have the money to do so). So instead, people consume “sustainably” and “organically”. Organic products are first and foremost the means of distinction for a new middle class. It is the way of showing, that one despises how the rich drown in their free floating, champagne filled villa pools just as much as one despises how the poor do not appreciate a healthy organic sandwich. At the same time, “organic” is a new form of egoism: it is wanting to feed oneself and one’s well-tended offspring as healthy as possible. Others may gladly feed their children with vegetables coated in pesticides, while the own child is only offered the organic juices from the glass bottle. And woe betide if the so brought up child fails!
In the organic food industry, as in every capitalistically organized branch of production, products are relabeled, customers are tricked and pay is mostly lousy. To ask oneself, where and how products are made and whether one really needs something is not per se wrong and can help to put oneself and one’s own way of life into a relationship with the world. But the green lifestyle does not do that. It individualizes instead of recognizing.
So Where do we Want to Head to?
We will not watch powerlessly as society is driven against the wall, but will intervene where capitalist irrationality becomes most obvious. We want to take action against capitalism and its rule. In doing so, we do not aim to achieve an original state of nature, however defined. For the relationship of humans to nature is always a social one: every society, in order to survive, must enter into a metabolism with nature. The question is under which sign this exchange takes place. Whether it’s aim is the comprehensive satisfaction of all humans needs or if it’s for the sake of increasing capitalist profit, is crucial.
So while coal and gas infrastructure are already interrupted by regular protests, we find it necessary to take another step: Attack the automotive industry. Next to energy production, the transport sector is the biggest contributor to global warming. In it, capitalist growth and aggressive german nationalism manifested themselves, additionally patriarchal and neocolonial structures are reproduced.
That is why we will scratch at the prestige of the car wherever we can. We will fight against the construction of highways, for livable inner cities in which no one has to be afraid of big, fast, heavy, and dangerous projectiles driving too fast. For a rural life that can be lived without a car, because there is a functioning public transport network and the regional infrastructure that has not been cut for cost reasons. For wage increases in all sectors, reduction of working hours, for worldwide networking of labor and climate struggles. As always, we aim for utopia. Reduce To The Max!
On 10/06/2021, the Administrative Court rejected KISA’s recourse against the decision of the General Registrar to deregister KISA from the Register of Associations. In effect, with this decision, in contrast with independent officials and institutions of the UN and the Council of Europe, the AC considers that the Ministry of Interior legally deregistered an NGO active in the fields of migration and human rights for 23 years, simply because it did not inform the Registrar of Associations on time that its constitution was compatible with the Associations and Institutions Law (104(I)/2017).
A constitution that was, right from the beginning of KISA’s establishment in 1998, compatible with the most important provisions of the Law on Associations and Institutions of 2017, including those regarding adherence to the principles of democracy and fundamental rights and freedoms. In contrast, provisions of the constitution of many other associations, mainly in the area of sports, in blatant violation of the provisions of article 4. (1) of the Law, define that their objective is “the continuous dedication of the members to the Greek-Christian ideals of our race” or “the Greek edification of its members and the Greek youth of the Island in general”. Regarding these associations, the Minister of Interior and the Registrar of Associations did not see and therefore did not establish that these constitutional provisions “aim at or tend to undermine … Democracy, democratic institutions, … fundamental rights and freedoms”. These Associations, unlike KISA, were never subjected to any sanctions, never mind deregistration, for not complying with the legislation.
in the decision of the AD there are serious omissions and failure to examine or justify critical aspects of the violations of the Constitution, the European Convention on Human Rights, the International Covenant on Civil and Political Rights and other European and international human rights legal instruments regarding the human rights of association and assembly but also of the freedom of expression. In addition, the AC omitted to engage with the totally unnecessary and disproportionately severe sanction imposed on KISA in relation to the stated objective.
Contrary to the decision of the AC, and emphasizing the violations of the above European and international conventions and other legal instruments, European agencies and bodies, such as the European Commissioner for Human Rights of the Council of Europe and five OHCHR Special Rapporteurs of the UN, who with a letter and joint communication to the Minister of Interior and the Cyprus government, respectively, express their concerns about the deteriorating operational environment for NGOs in Cyprus as and about the deregistration of KISA and many other NGOs from the Register of Associations. They also consider deregistration as an extreme and disproportionate measure, which should «never be used to address minor infractions».
With this extremely disappointing decision, the AC opens the door to the Ministry of Interior to proceed to concluding the dissolution of KISA, a process that had already started unlawfully without the required by law court decision when, in February 2021, the Minister of Interior issued an order to the banks to freeze KISA’s accounts, as well as of other deregistered associations, with all the consequences this entails. Repeating the practices of discriminatory treatment and dealing with the “good” and the “bad” NGOS, the former that “do a wonderful job … and we want them on the side of the state» , and the latter that «maximise issues and target the state services» , with a new order the Minister called on the banks to de-freeze the accounts of some associations, mainly in the sports sector.
Declaring once again its determination to continue its work and its adherence to its mission and objectives for equality and diversity, the struggle against discrimination and racism, the safeguarding and promotion of human rights and the rule of law for all people, KISA has already filed an appeal before the Supreme Court and will submit a request for an accelerated procedure,
Under these circumstances and in order to exclude any possibility of suspending KISA’s operation and action, we have proceeded to registering the organisation under the legal personality of Non-Profit Company, with exactly the same name and same objectives. Despite the fact that this legal status, under which many other NGOs have chosen to operate, is not the ideal solution for us, nevertheless does provide the only option for KISA to continue its work and action until the reinstatement of its registration in the Register of Associations.
KISA calls on civil society organisations, organised or other groups and entities, activists and society at large to stand with us and declare their support and solidarity not only with KISA but also against the toxic anti-migrant narrative, against racism and nationalism, against the corruption and graft of the Anastasiades government, against the legitimisation and normalisation of the Golden Dawn of Cyprus and the devastating plunge to the extreme right and fascism, for democracy and the rule of law. In order to reinforce and strengthen the already declared support and solidarity of many European and international networks and NGOs.
And finally, KISA calls on the House of Representatives to proceed immediately to the amendment of the legislation in order to enable the deregistered NGOs to have their legality reinstated after documenting their compliance with the legislation provisions. This amendment will also revoke the unequal and special treatment of some associations, as in the case of the Cyprus Olympic Committee and the Cyprus Paralympic Committee, with the Amendment of the Cyprus Sports Association Law (15(I)/2021). Although both Committees had been deregistered, the governing party restored the legality of exclusively these two associations through a law of doubtful legality and the urgency procedure, without even asking them to present information for their compliance with the law.
Steering Committee
Στις 10/06/2021, το Διοικητικό Δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή της ΚΙΣΑ κατά της απόφασης του Γενικού Εφόρου Σωματείων να διαγράψει την ΚΙΣΑ από το Μητρώο Σωματείων. Στην ουσία, με την απόφαση αυτή το ΔΔ, σε αντίθεση με τους ανεξάρτητους αξιωματούχους και θεσμούς του ΟΗΕ και του Συμβουλίου της Ευρώπης, θεωρεί ότι νόμιμα το Υπουργείο Εσωτερικών διέγραψε μια ΜΚΟ που εδώ και 23 χρόνια δραστηριοποιείται στους τομείς της μετανάστευσης και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αποκλειστικά και μόνο επειδή δεν ενημέρωσε έγκαιρα τον Έφορο Σωματείων ότι το καταστατικό της είναι συμβατό με τον περί Σωματείων και Ιδρυμάτων Νόμο (104(I)/2017)..
Ένα καταστατικό, σημειώνεται, που εξαρχής της σύστασης της ΚΙΣΑ το 1998, ήταν συμβατό με τις πιο σημαντικές πρόνοιες του Νόμου περί Σωματείων και Ιδρυμάτων του 2017, περιλαμβανόμενων και αυτών για την προσήλωση στις αρχές της δημοκρατίας και των θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Αντίθετα, πρόνοιες του καταστατικού πολλών σωματείων, κυρίως στο χώρο του αθλητισμού, κατά κατάφωρη παραβίαση των διατάξεων του άρθρου 4.(1) του Νόμου, ορίζουν πως σκοπός τους είναι «η συνεχής προσήλωση των μελών εις τα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη της φυλής μας» ή «η Ελληνοπρεπής διάπλαση των μελών του και γενικά της Ελληνικής νεότητας της Νήσου». Για αυτά τα σωματεία, ο Υπουργός Εσωτερικών και ο Έφορος Σωματείων δεν είδαν και, επομένως, δεν διαπίστωσαν ότι αυτές οι καταστατικές πρόνοιες «στοχεύουν ή τείνουν να υπονομεύσουν … τη Δημοκρατία, τους δημοκρατικούς θεσμούς ,… τα θεμελιώδη δικαιώματα και ελευθερίες του ατόμου». Τα Σωματεία αυτά, αντίθετα με την ΚΙΣΑ, ουδέποτε υπέστησαν οποιαδήποτε κύρωση, πόσω μάλλον διαγραφή τους για τη μη συμμόρφωση τους με τη Νομοθεσία.
Στην απόφασή του ΔΔ παρατηρούνται σοβαρές ελλείψεις και παράλειψη εξέτασης ή αιτιολόγησης της κατάληξης επί κρίσιμων πτυχών των παραβιάσεων του Συντάγματος, της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, του Διεθνούς Συμφώνου για τα Αστικά και Πολιτικά Δικαιώματα και άλλων ευρωπαϊκών και διεθνών νομικών εργαλείων για τα ανθρώπινα δικαιώματα σε ότι αφορά στα ανθρώπινα δικαιώματα του συνέρχεσθαι και συνεταιρίζεσθαι αλλά και της ελευθερίας έκφρασης. Παρέλειψε επίσης το ΔΔ να ασχοληθεί με την καθόλου απαραίτητη και δυσανάλογα αυστηρή ποινή που επιβλήθηκε στην ΚΙΣΑ σε σχέση με τον επιδιωκόμενο σκοπό.
Σε αντίθεση με την απόφαση του ΔΔ, και τονίζοντας τις παραβιάσεις των πιο πάνω Ευρωπαϊκών και διεθνών συμβάσεων και άλλων νομικών εργαλείων, Ευρωπαϊκοί και διεθνείς φορείς και σώματα, όπως η Επίτροπος για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του Συμβουλίου της Ευρώπης και πέντε Ειδικοί Εισηγητές (Special Rapporteurs) του OHCHR των ΗΕ, οι οποίοι με επιστολή και κοινό διάβημα τους προς τον Υπουργό Εσωτερικών και την Κυπριακή κυβέρνηση, αντίστοιχα, εκφράζουν τις ανησυχίες τους για την επιδείνωση του περιβάλλοντος λειτουργίας των ΜΚΟ στην Κύπρο όπως και για τη διαγραφή της ΚΙΣΑ και πολλών άλλων ΜΚΟ από το Μητρώο Σωματείων. Θεωρούν δε τη διαγραφή ως ακραίο και μη αναλογικό μέτρο, το οποίο «ουδέποτε πρέπει να χρησιμοποιείται για αντιμετώπιση μικρο-παραβάσεων».
Με την άκρως απογοητευτική αυτή απόφασή του, το ΔΔ ανοίγει διάπλατα την πόρτα προς το Υπουργείο Εσωτερικών να προχωρήσει στην ολοκλήρωση διάλυσης της ΚΙΣΑ, διαδικασία που άρχισε ήδη παράνομα χωρίς την απαιτούμενη από το νόμο απόφαση δικαστηρίου όταν, τον Φεβρουάριο 2021, ο Υπουργός Εσωτερικών εξέδωσε διάταγμα προς τις τράπεζες για πάγωμα των λογαριασμών της ΚΙΣΑ, όπως και άλλων σωματείων που έχουν διαγραφεί, με όλες τις συνέπειες που αυτό συνεπάγεται. Επαναλαμβάνοντας τις πρακτικές της διακριτικής μεταχείρισης και αντιμετώπισης των «καλών» και «κακών» ΜΚΟ, των μεν που “επιτελούν θεάρεστο έργο … και εμείς θέλουμε στο πλευρό του Κράτους» και των δε που «μεγιστοποιούν και στοχοποιούν τις ίδιες τις υπηρεσίες του Κράτους» , με νέο διάταγμα ο Υπουργός κάλεσε τις τράπεζες να ξεπαγώσουν τους λογαριασμούς ορισμένων από τα διαγραφέντα σωματεία, κυρίως στον τομέα του αθλητισμού.
Δηλώνοντας ακόμα μια φορά την αποφασιστικότητά της να συνεχίσει το έργο της και την προσήλωσή της στην αποστολή και τους στόχους της για την ισότητα, τη διαφορετικότητα, την πάλη ενάντια στις διακρίσεις και το ρατσισμό, τη διασφάλιση και προώθηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του κράτους δικαίου για όλους τους ανθρώπους, η ΚΙΣΑ έχει ήδη καταχωρίσει Έφεση ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου και θα υποβάλει αίτημα για σύντομη εκδίκασή της.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες και για να μην υπάρξει καμιά πιθανότητα αναστολής της λειτουργίας και δράσης της ΚΙΣΑ, προχωρήσαμε στην εγγραφή της με το νέο νομικό καθεστώς της Μη-Κερδοσκοπικής Εταιρείας, με ακριβώς το ίδιο όνομα και τους ίδιους σκοπούς και στόχους. Παρά το ότι το νομικό αυτό καθεστώς, υπό το οποίο έχουν επιλέξει να λειτουργούν πολλές άλλες ΜΚΟ, δεν αποτελεί για μας την ιδανική λύση, εντούτοις παρέχει τη μοναδική επιλογή στην ΚΙΣΑ για συνέχιση του έργου και της δράσης της μέχρι την επαναφορά της εγγραφής της στο Μητρώο Σωματείων.
Η ΚΙΣΑ καλεί οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών, οργανωμένες ή μη ομάδες και σύνολα, ακτιβίστριες και ακτιβιστές και την κοινωνία γενικά να συμπορευθούν μαζί μας και να δηλώσουν την αλληλεγγύη και τη συμπαράστασή τους όχι μόνο προς την ΚΙΣΑ αλλά και ενάντια στον τοξικό αντιμεταναστευτικό λόγο, ενάντια στο ρατσισμό και τον εθνικισμό, ενάντια στη διαφθορά και την αναξιοκρατία της κυβέρνησης Αναστασιάδη, ενάντια στη νομιμοποίηση και κανονικοποίηση της Χρυσής Αυγής της Κύπρου και την ολέθρια κατρακύλα προς την άκρα δεξιά και τον φασισμό, για τη δημοκρατία και ένα κράτος δικαίου. Για να ενισχύσουν και ενδυναμώσουν ακόμα περισσότερο τη δεδηλωμένη αλληλεγγύη και συμπαράσταση πάμπολλων Ευρωπαϊκών και διεθνών δικτύων και ΜΚΟ.
Τέλος, η ΚΙΣΑ καλεί τη Βουλή των Αντιπροσώπων να προχωρήσει άμεσα στη τροποποίηση της Νομοθεσίας ώστε να μπορέσουν οι ΜΚΟ που έχουν διαγραφεί να επανακτήσουν τη νομιμότητα τους μετά από τεκμηρίωση της συμμόρφωσής τους με τις πρόνοιες της Νομοθεσίας. Με την τροποποίηση αυτή, θα αρθεί επίσης και η άνιση και ειδική μεταχείριση σωματείων, όπως έγινε στην περίπτωση της Κυπριακής Ολυμπιακής Επιτροπής και της Κυπριακής Παραολυμπιακής Επιτροπής, με τον Νόμο που τροποποιεί τους περί του Κυπριακού Οργανώσιμού Αθλητισμού Νόμους , Ν. 015(Ι)/2021. Παρά το ότι ως σωματεία και οι δύο Επιτροπές είχαν διαγραφεί, το κυβερνών κόμμα επανάφερε τη νομιμότητα τους, προώθησε μιας αμφιβόλου νομιμότητας νομοθεσίας μέσω της διαδικασίας του κατεπείγοντος, με την οποία επανάφερε τη νομιμότητα αποκλειστικά των δύο αυτών σωματείων χωρίς καν να τους ζητηθεί να παρουσιάσουν στοιχεία ότι έχουν συμμορφωθεί με τον Νόμο.
Διοικητικό Συμβούλιο
Σαν «τη μεγαλύτερη καταστροφή από το 1974» χαρακτήρισε ο πρόεδρος Αναστασιάδης την πυρκαγιά που ξεκίνησε από το χωριό Αρακαπά και τύλιξε στις φλόγες πολλά χωριά στην ορεινή περιοχή Λάρνακας και Λεμεσού. Κατάστρεψε μια έκταση 55 τετραγωνικών χιλιομέτρων, μεγαλύτερη δηλαδή από ότι καλύπτει η Λεμεσός, η δεύτερη σε μέγεθος πόλη της Κύπρου.
Τέσσερεις νέοι άνθρωποι, μετανάστες εργάτες στις φυτείες ντομάτας κάηκαν ζωντανοί γιατί δεν ενημερώθηκαν έγκαιρα και σωστά πως και από πού να φύγουν. Δεκάδες σπίτια καταστράφηκαν, τεράστιες εκτάσεις καλλιεργειών και δασικής γης, χιλιάδες άγρια ζώα και ζώα σε φάρμες ή κατοικίδια που αφέθηκαν δεμένα ή σε κλουβιά. Μια τεράστια οικολογική καταστροφή. Μαύρισε κυριολεκτικά η ψυχή της Κύπρου.
Έχει άδικο όμως ο Αναστασιάδης, δεν είναι αυτή η μεγαλύτερη καταστροφή μετά το ΄74. Η μεγαλύτερη καταστροφή μετά το ΄74 είναι τα 8 χρόνια δικής του διακυβέρνησης, που ανάμεσα στα άλλα «κατορθώματα» του άφησε την Κύπρο ανοχύρωτη και έρμαιο στις πυρκαγιές. Η Κύπρος είναι ένα νησί που κάθε καλοκαίρι ξεσπούν πυρκαγιές. Στην προηγούμενη μεγάλη πυρκαγιά το 2016 που κατάστρεψε μια τεράστια έκταση στην περιοχή Σολιάς, και χάθηκαν στην εκτέλεση του καθήκοντος δυο πυροσβέστες, ο Αναστασιάδης και οι Υπουργοί του έβγαιναν και μιλούσαν για σχεδιασμούς που θα θωράκιζαν το νησί από τον κίνδυνο πυρκαγιών, για αγορά πτητικών μέσων και άλλα παρόμοια. Τίποτα δεν έκαναν. Καμιά ενίσχυση της πυροσβεστικής υπηρεσίας, με προσωπικό και εξοπλισμό καμιά ενίσχυση του τμήματος δασών, ενώ τα πυροσβεστικά αεροπλάνα δεν αγοράστηκαν ποτέ. Αντίθετα μόλις πριν λίγες βδομάδες η κυβέρνηση εξάγγειλε άλλα 147 εκατομμύρια ευρώ για εξοπλισμό της Εθνικής Φρουράς. (όσο κοστίζουν περίπου 4 πυροσβεστικά αεροπλάνα)
Μπορεί οι άνεμοι να βοήθησαν την πυρκαγιά να εξαπλωθεί γρήγορα αλλά αυτό που της επέτρεψε να ολοκληρώσει το καταστροφικό της έργο μέσα σε ελάχιστες ώρες ήταν η αδυναμία της πυροσβεστικής υπηρεσίας, του τμήματος δασών και των διάφορων άλλων αρμοδίων να ανταποκριθούν άμεσα και αποτελεσματικά στις εκκλήσεις του κόσμου για βοήθεια. Πολύς κόσμος βγήκε στα τηλεοπτικά κανάλια και δήλωνε οργισμένος ότι τα πυροσβεστικά περνούσαν από δίπλα τους αλλά δεν ανταποκρίθηκαν στις εκκλήσεις τους να σώσουν τα σπίτια τους γιατί είχαν άλλες οδηγίες. Ο συντονισμός ανάμεσα στις διάφορες υπηρεσίες ήταν ανύπαρκτος με αποτέλεσμα ο κόσμος να τηλεφωνά στην πυροσβεστική και να του απαντούν δεν είναι δική μας αρμοδιότητα αλλά του τμήματος Δασών ή το ανάποδο.
Τα πτητικά μέσα που περίμεναν δεν ήλθαν ποτέ ή έφτασαν πολύ αργά. Η κυβέρνηση του Ισραήλ που έστειλε δύο πυροσβεστικά αεροπλάνα δήλωσε ότι ζητήθηκε η συνδρομή της το βράδυ του Σαββάτου, πολλές ώρες δηλαδή μετά που ξέσπασε η πυρκαγιά. Έτσι έφτασαν την επόμενη μέρα όταν η καταστροφή είχε ολοκληρωθεί. Από τα δύο ελληνικά αεροπλάνα που ξεκίνησαν από Θεσσαλονίκη έφτασε μόνο το ένα αφού το άλλο έπαθε βλάβη.
Όταν ο Υπουργός εσωτερικών ρωτήθηκε γιατί δεν αγόρασε η κυβέρνηση και άλλα πτητικά μέσα πυρόσβεσης ώστε να υπάρχει επάρκεια και να καλύπτεται άμεσα και αποτελεσματικά κάθε περίπτωση πυρκαγιάς στο νησί απάντησε ότι: «Ένα πυροσβεστικό αεροπλάνο κοστίζει 35 εκατομμύρια ευρώ. Δεν χρειάζεται να ξοδέψουμε αυτά τα λεφτά αφού έχουμε συμφωνία με το Ισραήλ και την Ελλάδα και μπορούν να μας στείλουν πυροσβεστικά αεροπλάνα σε δυο ώρες». Είδαμε τι σήμαινε στην πράξη αυτή η αντίληψη.
Για να κρύψει τις δικές της ευθύνες η κυβέρνηση επικεντρώνεται στη σύλληψη κάποιου που κατηγορήθηκε ότι άναψε φωτιά στο χωράφι του στην περιοχή που ξεκίνησε η πυρκαγιά, ενώ ο Αναστασιάδης έκανε έκκληση προς τους πολίτες να επαγρυπνούν «για όσους ασυνείδητα, είτε εσκεμμένα, είτε εξ αμελείας προκαλούν πυρκαγιές».
Αυτό όταν προέρχεται από μια κυβέρνηση που φέρει την μεγαλύτερη ευθύνη για το μέγεθος της καταστροφής, είναι απαράδεκτο. Έρχεται να προσθέσει την προσβολή πάνω στο πόνο. Αν ξόδευε ένα ελάχιστο μέρος από τα δισεκατομμύρια που χάρισε μέσα από το σκάνδαλο με τα χρυσά διαβατήρια, σε κατασκευαστικές εταιρίες, λογιστικά και δικηγορικά γραφεία, (ανάμεσα τους και το γραφείο Αναστασιάδη, που το διαχειρίζονται οι κόρες του τώρα,) για αγορά πτητικών μέσων και ενίσχυση των πυροσβεστικών τμημάτων θα είχαμε ελέγξει αυτή την πυρκαγιά πριν πάρει αυτές τις καταστροφικές διαστάσεις.
Αν δεν μπορεί να απολογηθεί ο Αναστασιάδης, τουλάχιστο ας σιωπήσει, και αυτός και τα παπαγαλάκια του στα ΜΜΕ που έκαναν γαργάρα τον φρικτό θάνατο τεσσάρων ανθρώπων, απλώς και μόνο γιατί ήταν ξένοι εργάτες. Αν ήταν ντόπιοι όλοι θα μιλούσαν για ένα νέο Μαρί. Η καταστροφή και οι υλικές ζημιές έτσι και αλλιώς είναι πολύ μεγαλύτερες από ότι προκάλεσε η έκρηξη στο Μαρί.
Το πιο σημαντικό βήμα για αποτελεσματική πυροπροστασία είναι να φύγει αυτή η κυβέρνηση του ρατσισμού της αναλγησίας, της διαφθοράς και των σκανδάλων που προσφέρει τα πολλά στους λίγους και προνομιούχους κεφαλαιοκράτες, και ελάχιστα στους πολλούς, τους εργαζόμενους και τους φτωχούς.
Η μέγα-πυρκαγιά (megafire) που ξέσπασε χθες το μεσημέρι, στην ευρύτερη περιοχή των επαρχιών Λεμεσού και Λάρνακας, δεν παρουσιάζει πλέον ενεργά μέτωπα σε εξέλιξη, αλλά υπάρχουν αναζωπυρώσεις σε διάφορα σημεία και ως εκ τούτου δεν μπορούμε να πούμε ότι βρίσκεται υπό έλεγχο.
Η μέγα-πυρκαγιά καλύπτει μία έκταση περίπου 55 τ.χλμ., έχει περίμετρο περίπου 40 χλμ. και εκτείνεται στα διοικητικά όρια των ακόλουθων κοινοτήτων:
• Συκόπετρα – Αρακαπάς – Διερώνα – Επταγώνια – Ακαπνού – Πραστιό Κελλακίου – Κελλάκι της επαρχίας Λεμεσού και
• Οδού – Μελίνη – Ορά – Άγιοι Βαβατσινιάς – Βαβατσινιά – Πάνω Λεύκαρα της επαρχίας Λάρνακας.
Ερωτηματικά παραμένουν κατά πόσον η μέγα-πυρκαγιά έχει προχωρήσει και στα διοικητικά όρια των κοινοτήτων Καμπί και Φαρμακάς της επαρχίας Λευκωσίας.
Η τελευταία μεγάλης κλίμακας πυρκαγιά που ξέσπασε στην Κύπρο ήταν αυτή που σημειώθηκε στις 16 Ιουνίου 2016 στην Κοιλάδα Σολέας, η οποία μέσα σε 4 ολόκληρες ημέρες κατέκαψε συνολικά το 1/3 της έκτασης που κάλυψε μέσα σε μόλις 4 ώρες η μέγα-φωτιά στην ορεινή περιοχή Λεμεσού – Λάρνακας.
Μέχρι στιγμής, η μέγα-πυρκαγιά προκάλεσε τον θάνατο 4 συνανθρώπων μας και συγκεκριμένα μεταναστών εργατών γης με καταγωγή από την Αίγυπτο, οι απανθρακωμένες σοροί των οποίων βρέθηκαν σε γεωργική περιοχή της κοινότητας Οδού στην επαρχία Λάρνακας. Εκφράζουμε συλληπητήρια στα οικεία πρόσωπα των θυμάτων και επισημαίνουμε ότι η απώλεια των 4 συνανθρώπων μας επαναφέρει στο προσκήνιο της επικαιρότητας τις αβίωτες συνθήκες εργασίας και διαβίωσης – τις «ανίερες ζωές» (homo sacer) – των ατόμων με μεταναστευτικό ή/και προσφυγικό υπόβαθρο, τα οποία απασχολούνται κυρίως στον γεωργοκτηνοτροφικό τομέα της κυπριακής οικονομίας.
Η μέγα-πυρκαγιά κατέκαψε τεράστιες εκτάσεις κρατικής χαλίτικης γης και ιδιωτικών περιουσιών, εντός και εκτός ορίων ανάπτυξης των παρακείμενων κοινοτήτων, περιλαμβανομένων οικιστικών, γεωργικών και κτηνοτροφικών περιοχών. Σύμφωνα με το ισχύον Σχέδιο Ανάπτυξης και συγκεκριμένα την Δήλωση Πολιτικής για τη Ρύθμιση και τον Έλεγχο της Ανάπτυξης και την Προστασία του Περιβάλλοντος στην Ύπαιθρο και στα Χωριά, ολόκληρη η καμένη έκταση χαρακτηρίζεται ως Περιοχή Εξαιρετικής Φυσικής Καλλονής. Στην περιοχή απαντώνται επίσης αξιόλογα και μοναδικά Προστατευόμενα Τοπία, όπως οι Υδατοφράκτες Αρακαπά και Αγίων Βαβατσινιάς, καθώς και η Βουνοκορφή Σταυρόπευκος στην κοινότητα Οδού και το Γεωμόρφωμα με Εμφανίσεις Χρωμίτη στην κοινότητα Ακαπνού.
Σημειώνεται ότι όλες σχεδόν οι επηρεαζόμενες κοινότητες συγκαταλέγονται στα καθορισμένα χωριά, τα οποία παρουσιάζουν ειδικό κοινωνικό, αρχιτεκτονικό, ιστορικό ή άλλο ενδιαφέρον ή χαρακτήρα, με βάση την ισχύουσα Δήλωση Πολιτικής για την Ύπαιθρο. Τα χωριά αυτά χωροθετούνται σε Περιβαλλοντικά Ευαίσθητες Περιοχές και διαθέτουν, ως επί το πλείστον, Παραδοσιακούς Πυρήνες, οι οποίοι διατηρούν την παλιά δομή και τον χαρακτήρα τους, περιλαμβάνουν παραδοσιακές οικοδομές και άλλα στοιχεία και χαρακτηρίζονται, συνήθως, από το συνεχές σύστημα δόμησης.
Πολύ μεγάλο μέρος της καμένης έκτασης περιλαμβάνει γεωργική γη υψηλής φυσικής αξίας, η οποία διακρίνεται σε τρεις τύπους: (α) γεωργικές εκτάσεις με υψηλό ποσοστό ημι-φυσικής βλάστησης, (β) γεωργικές εκτάσεις με μωσαϊκότητα, χαμηλής έντασης γεωργία και δομικά στοιχεία αγροτικού τοπίου (π.χ. δόμες / ξερολιθιές), καθώς και (γ) γεωργικές εκτάσεις / βοσκότοπους με σημαντικά είδη πανίδας και χλωρίδας. Οι γεωργικές περιοχές υψηλής φυσικής αξίας είναι βασικός δείκτης για την αξιολόγηση της γεωργίας και του περιβάλλοντος.
Από την μέγα-πυρκαγιά απειλήθηκαν άμεσα, αλλά μέχρι στιγμής δεν φαίνεται να επηρεάστηκαν, το Κύριο Κρατικό Δάσος Λεμεσού και το Εθνικό Δασικό Πάρκο Μαχαιρά, τα οποία έχουν ενταχθεί στο ευρωπαϊκό δίκτυο προστατευόμενων περιοχών Natura 2000 ως Τόποι Κοινοτικής Σημασίας / Ειδικές Ζώνες Διατήρησης, για την προστασία των φυσικών οικοτόπων καθώς και της άγριας χλωρίδας και πανίδας. Ωστόσο, δεν είναι ακόμη ξεκάθαρο εάν από την μέγα-πυρκαγιά επηρεάστηκε ή απλά απειλήθηκε το μικρό Κρατικό Δάσος Άγιοι Βαβατσινιάς.
Η μέγα-πυρκαγιά κατέκαψε επίσης πολύ μεγάλες εκτάσεις εντός των λεκάνων απορροής και ζωνών προστασίας των ταμιευτήρων ύδρευσης (φραγμάτων πόσιμου νερού) της Γερμασόγειας και της Καλαβασού.
Επιπρόσθετα, η μέγα-πυρκαγιά κατέκαψε μεγάλο μέρος των γνωστών διαδρόμων – περασμάτων διέλευσης αποδημητικών αγρίων πτηνών του ποταμού Γερμασόγειας και του Βασιλικού ποταμού, καθώς και του νότιου τμήματος του εσωτερικού περάσματος.
Τέλος, η μέγα-πυρκαγιά φαίνεται να επηρέασε ήδη σημαντικά τμήματα δύο προστατευόμενων περιοχών του Δικτύου Natura 2000, οι οποίες έχουν ενταχθεί ως Ζώνες Ειδικής Προστασίας για τη διατήρηση των άγριων πτηνών:
• Στο βορειοδυτικό μέτωπο της μέγα-πυρκαγιάς, μεταξύ των κοινοτήτων Συκόπετρα – Οδού – Μελίνη, φαίνεται να επηρεάστηκε σημαντική έκταση της Ζώνης Ειδικής Προστασίας «Βουνοκορφές Μαδαρής – Παπούτσας». Η περιοχή «Βουνοκορφές Μαδαρής – Παπούτσας» καθορίστηκε ως Ζώνη Ειδικής Προστασίας για τα ακόλουθα 10 είδη πτηνοπανίδας, τα οποία περιλαμβάνονται στο Παράρτημα Ι της Οδηγίας της ΕΕ για τη διατήρηση των άγριων πτηνών (2009/147/ΕΚ, πρώην Οδηγία 79/409/ΕΟΚ) και αναπαράγονται στην περιοχή σε σημαντικούς αριθμούς: Σπιζαετός (Aquila fasciata), Διπλογέρακο (Buteo rufinus), Νυκτοπούλλι (Caprimulgus europaeus), Πευκοτρασιήλα (Lullula arborea), Σκαλιφούρτα (Oenanthe cypriaca), Τρυπομάζης (Sylvia melanothorax), Πέμπετσος (Parus ater cypriotes), Δενδροβάτης (Certhia brachydactyla dorothea), Δακκαννούρα (Lanius nubicus) και Σιταροπούλλι (Emberiza caesia). Στους στόχους διατήρησης της Ζώνης Ειδικής Προστασίας «Βουνοκορφές Μαδαρής – Παπούτσας» περιλαμβάνονται επίσης άλλα 2 σημαντικά είδη πτηνοπανίδας: Ζάνος (Falco peregrinus) και Θουπί (Otus scops cyprius).
• Στο βορειοανατολικό μέτωπο της μέγα-πυρκαγιάς, μεταξύ των κοινοτήτων Οδού – Άγιοι Βαβατσινιάς – Βαβατσινιά, φαίνεται να επηρεάστηκε σημαντική έκταση της Ζώνης Ειδικής Προστασίας «Περιοχή Τζιόνια». Η «Περιοχή Τζιόνια» καθορίστηκε ως Ζώνη Ειδικής Προστασίας για τα ακόλουθα 7 είδη πτηνοπανίδας, τα οποία περιλαμβάνονται στο Παράρτημα Ι της Οδηγίας της ΕΕ για τη διατήρηση των άγριων πτηνών (2009/147/ΕΚ, πρώην Οδηγία 79/409/ΕΟΚ) και αναπαράγονται στην περιοχή σε σημαντικούς αριθμούς: Ζάνος (Falco peregrinus), Νυκτοπούλλι (Caprimulgus europaeus), Σκαλιφούρτα (Oenanthe cypriaca), Τρυπομάζης (Sylvia melanothorax), Πέμπετσος (Parus ater cypriotes), Δακκαννούρα (Lanius nubicus) και Σιταροπούλλι (Emberiza caesia). Στους στόχους διατήρησης της Ζώνης Ειδικής Προστασίας «Περιοχή Τζιόνια» περιλαμβάνονται επίσης άλλα 5 σημαντικά είδη πτηνοπανίδας: Σπιζαετός (Aquila fasciata), Διπλογέρακο (Buteo rufinus), Πευκοτρασιήλα (Lullula arborea), Δενδροβάτης (Certhia brachydactyla dorothea) και Θουπί (Otus scops cyprius).
Είναι ενδεχομένως νωρίς να καταλογίσουμε ευθύνες. Δεν περνά απαρατήρητο, όμως, το γεγονός ότι ήδη από χθες το μεσημέρι το Τμήμα Δασών χαρακτήριζε το έργο κατάσβεσης της πυρκαγιάς ως «ακατόρθωτο». Παρά το γεγονός αυτό, η ενεργοποίηση του πολυδιαφημισμένου μηχανισμού «RescEU» έγινε με πολύ μεγάλη καθυστέρηση, όταν ήδη σκοτείνιαζε, ενώ η εξωτερική βοήθεια με πτητικά μέσα από Ελλάδα και Ισραήλ τέθηκε σε δράση σχεδόν 24 ώρες μετά την πρόκληση της πυρκαγιάς. Την ίδια στιγμή, η πρόταση των Τουρκοκυπρίων να συνδράμουν με δικά τους μέσα μάλλον ακόμα «αξιολογείται». Ανοίγει, λοιπόν, ακόμα μία δημόσια συζήτηση, όχι μόνο για τους φυσικούς, αλλά και τους ηθικούς και πολιτικούς αυτουργούς ακόμα μιας οικολογικής καταστροφής, στο πλαίσιο της οποίας δεν έχουμε πει ακόμα την τελευταία μας κουβέντα.
Εκφράζουμε, τέλος, την αμέριστη αλληλεγγύη μας στις τοπικές κοινότητες και δηλώνουμε έτοιμοι και πρόθυμοι να συνδράμουμε στις προσπάθειες ανοικοδόμησης της περιοχής και αποκατάστασης της κοινής μας, φυσικής και πολιτιστικής κληρονομιάς.
Κυριακή, 4 Ιουλίου 2021
Πρωτοβουλία για την Διάσωση των Φυσικών Ακτών & Κίνηση Save Akamas / Save Cyprus
Σαν σήμερα πριν από 78 χρόνια το ΑΚΕΛ πήρε μια ιστορική απόφαση, καλώντας τα μέλη του να συστρατευτούν στον ένοπλο αγώνα κατά του χιτλεροφασισμού.Ήταν μια απόφαση με τεράστια πολιτική σημασία καθώς έστελνε μήνυμα προς ολόκληρο τον κυπριακό λαό για ενωτική αντιφασιστική δράση και έμπρακτη διεθνιστική αλληλεγγύη προς τους λαούς που υπέφεραν από την επέλαση των ναζιστών και ιδιαίτερα στον δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό που αγωνιζόταν ενάντια στην ναζιστική κατοχή. Επίσης, συνέδεε τον αντιιμπεριαλιστικό-αντιφασιστικό αγώνα για απελευθέρωση από τον ναζισμό, με την πάλη για αυτοδιάθεση της Κύπρου και απαλλαγή από την αγγλική αποικιοκρατία.Ο νικηφόρος αγώνας των λαών και η συντριβή του ναζισμού-φασισμού στον Β’ παγκόσμιο πόλεμο, έδωσε τεράστια ώθηση στον κυπριακό λαό για να εντείνει τον δικό του αγώνα για απελευθέρωση από τον αγγλικό αποικιακό ζυγό.
Η απόφαση του ΑΚΕΛ για μαζική κατάταξη, οι εμπειρίες χιλιάδων κυπρίων εθελοντών και από τις δύο κοινότητες στα πολεμικά μέτωπα και οι θυσίες στα πεδία των μαχών, ήταν μια συνειδητή πολιτική ενέργεια για να διεκδικήσει και η Κύπρος την ελευθερία της.
Μετά τον πόλεμο, η Αριστερά, πρωτοστάτησε στο κίνημα αποστράτευσης ενάντια στα σχέδια των Άγγλων να στείλουν τους Κύπριους εθελοντές σε πολεμικές εκστρατείες, εντός της βρετανικής αυτοκρατορίας, για καταστολή απελευθερωτικών και αντιαποικιακών κινημάτων άλλων λαών. Σε μια τέτοια διαδήλωση, έπεσε νεκρός ο Τάσος Κυθραιώτης από πυρά Βρετανού αξιωματικού, στις 8 Οκτωβρίου 1945.
Η ιστορική μνήμη είναι ιδιαίτερα σημαντική για μας κι αυτοί οι ένδοξοι αγώνες αποτελούν πηγή έμπνευσης και διδαγμάτων, αλλά και μια υπενθύμιση ότι ο αγώνας σήμερα ενάντια στην κατοχή και τη διχοτόμηση, ενάντια στον ιμπεριαλισμό και το φασισμό, ενάντια στον εθνικισμό, είναι αναγκαίος όσο ποτέ άλλοτε.
Τhe Attorney General’s decision, to put an end to the criminal prosecution of the police officers involved in the investigation of the brutal murders of seven migrant women and girls by the serial killer Metaxas, is as yet another severe blow of the Anastasiades government against combating the criminal negligence and structural racism of the Police. The decision is an affront to justice and its role but also to the vindication and dignity of the victims and their families, as well as all migrant and refugee women in this country. With the decision of the Attorney General, there is another downhill plunge of immunity and impunity, arbitrariness and violation of every principle of the rule of law.
KISA has repeatedly pointed out that, with totally unacceptable and condemnable policies and practices such as the present decision of the Attorney General, it is not possible to tackle effectively the multiple structural and social discrimination, labour and sexual exploitation and gender-based violence experienced daily by migrant and refugee women in Cyprus, and which feed on and are supported by structural racism, sexism, criminal negligence and indifference of the Police and all other competent authorities.
Therefore, KISA calls on the government and the state in general again to respond to the urgent need for the development of a specific policy and action plan for the effective prevention and combating of gendered-base violence against migrant and refugee women. The development of such a plan should be through a coordinated public dialogue with civil society organisations, including organisations and/or representatives of the migrant and refugee communities.
In participating in today’s protest organised by POGO, at 12:00, outside the offices of the Legal Service, KISA calls on everybody to take part so that we condemn and joint our voices against the Attorney General’s decision, but to also our respect to the victims and to express our solidarity with the migrant and refugee women in our country.
Steering Committee
Η απόφαση του Γενικού Εισαγγελέα για τερματισμό της ποινικής δίωξης των αστυνομικών που εμπλέκονταν στη διερεύνηση των στυγερών φόνων των επτά μεταναστριών γυναικών και κοριτσιών από τον κατά συρροή δολοφόνο Μεταξά αποτελεί ένα καίριο πλήγμα της κυβέρνησης Αναστασιάδη στην καταπολέμηση του θεσμικού ρατσισμού και της εγκληματικής αμέλειας της αστυνομίας. Η απόφαση πλήττει τη δικαιοσύνη και το ρόλο της αλλά και τη δικαίωση και αξιοπρέπεια των θυμάτων και των οικογενειών τους, και κατ’ επέκταση όλων των μεταναστριών και γυναικών προσφύγων στη χώρα. Με την απόφαση του Γενικού Εισαγγελέα, παίρνει ακόμα μια βουτιά ο κατήφορος της ασυδοσίας, της αυθαιρεσίας και της καταπάτησης κάθε αρχής του κράτους δικαίου.
Η ΚΙΣΑ έχει επανειλημμένα επισημάνει ότι, με άκρως απαράδεκτες και καταδικαστέες πολιτικές και πρακτικές όπως η προκείμενη απόφαση του Γενικού Εισαγγελέα, δεν είναι δυνατό να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά οι πολλαπλές συστημικές και κοινωνικές διακρίσεις, η εργασιακή και σεξουαλική εκμετάλλευση και η έμφυλη βία που βιώνουν καθημερινά οι μετανάστριες και οι γυναίκες πρόσφυγες στην Κύπρο, και οι οποίες θρέφονται και συνεπικουρούνται από τον θεσμικό ρατσισμό, τον σεξισμό, την εγκληματική αμέλεια και αδιαφορία της αστυνομίας και όλων των άλλων αρμόδιων αρχών.
Γιαυτό, η ΚΙΣΑ καλεί εκ νέου την κυβέρνηση και την πολιτεία γενικότερα να ανταποκριθούν στην επείγουσα ανάγκη για ανάπτυξη συγκεκριμένου σχεδίου πολιτικής και δράσης για την αποτελεσματική πρόληψη και καταπολέμηση της έμφυλης βίας εναντίον των γυναικών μεταναστριών και προσφύγων. Η ανάπτυξη του σχεδίου θα πρέπει να γίνει μέσα από ένα συντονισμένο δημόσιο διάλογο με τις οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών, περιλαμβανόμενων και οργανώσεων ή/και εκπροσώπων των μεταναστευτικών και προσφυγικών κοινοτήτων.
Συμμετέχοντας στη σημερινή εκδήλωση διαμαρτυρίας που οργανώνεται από την ΠΟΓΟ, στις 12:00, έξω από τη Νομική Υπηρεσία, η ΚΙΣΑ καλεί όλες και όλους να συμμετέχουν για να καταδικάσουμε και να ενώσουμε τη φωνή μας ενάντια στην απόφαση του Γενικού Εισαγγελέα, αλλά και για να αποτίνουμε φόρος τιμής στα θύματα και να δηλώσουμε την αλληλεγγύη μας με τις γυναίκες μετανάστριες και πρόσφυγες στη χώρα μας.
Διοικητικό Συμβούλιο
Five OHCHR Special Rapporteurs[1] of the UN in a joint Communication to the Cyprus government express their concerns about-
With their communication, the 5 Special Rapporteurs call on the government to take “all necessary measures to halt the alleged violations and prevent their re-occurrence and in the event that the investigations support or suggest the allegations to be correct, to ensure the accountability of any person(s) responsible for the alleged violations”.
This new communication follows the letter of the Commissioner for Human Rights of the Council of Europe to the Minister of Interior, in which the Commissioner expressed her concerns to the Cypriot authorities about –
On 05/06/2021, the government replied to the joint communication with a totally negative stance and content letter, which leaves no room for cooperation and understanding with the competent institutions of the UN. As shown in the comments submitted by KISA to the 5 Special Rapporteurs, the government’s allegations are totally unfounded and not based on true facts.
Steering Committee
[1] Special Rapporteur on the rights to freedom of peaceful assembly and of association; Special Rapporteur on the promotion and protection of the right to freedom of opinion and expression; Special Rapporteur on the situation of human rights defenders; Special Rapporteur on the human rights of migrants; Special Rapporteur on trafficking in persons, especially women and children