Login
Μέσα σε τούτον το απέραντον παζάριν, ακόμα τζ̆αι το χώμαν εγίνην προϊόν να του καθορίζει την τιμήν η αγορά.
Οι φιλελεύθεροι οικολόγοι, που θεωρούν ότι η αγορά “με το σωστό περιεχόμενο” θα σώσει την γην με πράσινην ανάπτυξην, πράσινες επενδύσεις, πράσινα κοντράτα, θα έθελα να μου εξηγήσουν τί αξίαν διούν οι νόμοι της σε αυτόν το βουνάριν το χώμαν στην φωτογραφίαν κάπου στα κοτσ̆ινοχώρκα.
Το χώμαν άτε εν τόσα εβρά το αυτοκίνητον. Στο χωράφιν που ετιτσιρώσαν για να φκάλουν το εμπόρεύμαν τί αξίαν διά η αγορά; Τζ̆αι τί αξίαν έσ̆ει τούτη η αξία;
Εντάξει θα σου πουν, έχει νόμους που βάλλουν όρια στην οικονομικήν ανάπτυξην άμα πειράζεται πολλά το περιβάλλον. Μα είντα αγορά είναι άμα θέλει κράτος να την ρυθμίζει. Τι νόμος εν το θεσφάτον της προσφοράς τζ̆αι της ζήτησης; Που τελειώννει ο νόμος τζ̆αι που ξεκινά η ρύθμιση;
Το κείμενο τούτο δεν θα το γράψω για να πω πόσον χάζιν κάμνω με τους θρησκευόμενους της οικονομίας της αγοράς, πράσινους, ροζ, γαλάζιους ή μαύρους, γράφω το για να πω πόσο θλίβομαι να βλέπω την ασυδοσία του καπιταλισμού στην Κύπρο που τίποτε δεν σέβεται. Στα χρόνια των θρησκειών, τα σοβαρά για την ζωήν των ανθρώπων, σωστά η λάθος αξιολογημένα, εταξινόμαν τα η κοινωνία τους στην κατηγορίαν των ιερών τζ̆αι κανένας άνθρωπος, κανέναν εμπόριον, κανέναν αλίσ̆ι βερίσ̆ι δεν εμπόριεν να τα ντζ̆ίσει.
Έναν απείραχτον έδαφος, έσ̆ει μέσα ζωήν. Επειδή λλίοι εκάτσαν να την μελετήσουν κανένας ατζ̆έττης της αγοράς δεν πεϊντίζει την αξίαν της. Χωρίς γαιοσκώληκες, χωρίς βακτηρίδια, χωρίς μύκητες, μια γή πεθαμμένη γίνενται τάκκος. Δεν αερίζεται. Ιδίως το κοτσ̆ινόχωμα τζ̆αι κάθε αργιλώδες έδαφος, κόννος που λαλούμεν. Για να ξαναγινεί το οικοσύστημαν του εδάφους άμα το πειράξεις θέλει 500 χρόνια. Ετιτσιρώσαν τα μισά κοτσ̆ινοχώραφα για να κάμουν κήπους των ξενοδοχείων πας τα κάκκαφα. Πάαιννε να φυτέψεις δεντρά στο τιτσιρωμένον χωράφι που του αφήκαν 10, 20, 30 πόντους χώμα. 10-20 πόντους παράγει κιρτάριν, 30 πόντους μπορεί να κάμεις τζ̆αι πατατερόν με πολλήν νίτρον τζ̆αι φωσφόρον. Δεντρά όμως; Οι επόμενες γενιές που θα κληρονομήσουν το τιτσιρωμένον χωράφιν, εκτός που δεν πρόκειται να ξανάβρουν κοτσ̆ινόχωμαν να γεμώσουν τον λούκκον, θα θέλει αιώνες για να ξαναδούν βιοσύστημαν απείραχτης γης μέσα.
Ούλλες τούτες τες αμετάκλητες αλλαγές που φέρνει η οικονομική δραστηριότητα εν με πολιτικές αποφάσεις που αποτρέπονται άμα εν ανεπιθύμητες για τον ανθρώπινον πολιτισμόν. Καμιά αγορά δεν έχει την παραμικρήν λύσην να προσφέρει. Άρα εν η δημοκρατία που θα δώσει τες κοινωνικές συναινέσεις να αφαιρέσει το “δικαίωμαν” που τζ̆είνον που κρατεί το κοτσ̆ιάνιν να κάμει ότι θέλει. Άσε που στην Κύπρο τζ̆αι νόμους να έχει λλία αλλάσσουν. Παλιά μιαν τσένταν αγγούρκα έκλεφτες που το ποστάνιν του άλλου, άρπασσε σε ο Τουρκόπουλλος. Τωρά τιτσιρώννουν έναν χωράφιν που το κοτσ̆ινόχωμαν του τζ̆αι την ζωήν του, κανένας εν τους είδεν να εφαρμόσει τον νόμον, να προστατέψει τον εθνικόν πλούτον. Φτέρη ολόκληρα φορτώνουν τα πας τα φορτηκά να πουλήσουν την χαβάραν, εξαφανίζοντας χλωρίδαν τζ̆αι πανίδαν που έζ̆εν πάνω χωρίς να δρώσει το φτιν κανενού μουχτάρη. Δεν είναι μόνον το λαϊκιστικόν να σσιωπά για να εν αρεστός τζ̆αι να τον ξαναψηφίζουν, κατά βάθος θεωρεί δίκαιον να “αξιο”ποιήσει κάποιος το μάλιν του.
Ποιόν μάλιν του βρε γάρε μουχτάρη, βρε γάρε ιδιοκτήτη, βρε γάρε που νομίζεις ότι οικονομία είναι άπου αρπάξει; Κοτσ̆ιάνιν σημαίνει δανείζει σου η προηγούμενη γενιά έναν προνόμιον πας έναν κομμάτιν γην να ζήσεις πάνω της τζ̆αι να την παραδώσεις στην επόμενην γενιάν. Να την παραδώσεις στην επόμενην γενιάν. Τζ̆αι αν αγαπάς την επόμενην γενιάν, (“αχ τα παιδάκια μου”), θα την παραδώσεις καλλύττερην, όι τιτσίρικην, να πουλήσεις το χώμαν να γοράσεις μερσεντές.
Η γη η απείραχτη εν γη ιερή. Αλλά πουν την πνευματικότηταν των ανθρώπων να την εβλοήσει; Αφούτις ο αγιασμός των ρασοφόρων δεν κανεί καν για να εβλοήσουν τα όπλα τους, τα στρατόπεδα τους, τα συρματομπλέγματα τους, τα αγάλματα όσον πέμπουν στον τάφον...
Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα, και βγάζει η γης το πρώτο της κυκλάμυνο… Έγραφεν τα ο Γκάτσος που το 76, εμελοποίαν τα ο Χατζ̆ιδάκης, ετραούδαν τα η Φαραντούρη, αλλά ποιός άκουσεν; Ποιός ακούει. Αφού το δάσος θα καεί.
Below are my answers to the questions asked by Haravgi correspondent Costas Pitsilloudes:
a) How likely is it that the announcements of Ersin Tatar, and also of the Turkish ambassador, Ali Murat Bashcheri, that will change the teaching of history in the schools of North to enter into force?
Turkey has an agenda for Turkifying the occupied part of our island since 1974. The governments in Turkey wanted to make the T/Cs feel “more Turkish and more Moslem”. This policy was intensified especially during the power of the “Justice and Development Party” (AKP). On the other hand, they aim mainly the Anatolian settlers and their children who have been living here in the last almost half a century. They were given the citizenship of the “TRNC” and they vote together with the indigenous Turkish Cypriots, who are less in number than the newcomers.
It is well known that Tatar won last year the “Presidency of the TRNC” in the second round only with 4,412 more votes. This was an increase of 9% that was made possible with the interventions of the officers of the “Turkish Embassy” in Nicosia. The votes came especially from Famagusta and Trikomo areas, where the settlers are mostly settled.
It is interesting that 29 governments and 43 cabinets have served in the occupied area of our island in the last 46 years. Turkish ambassador functions as an appointed governor of the “subordinate administration”. With the help of the local collaborators of the occupation regime, many changes were put into force in the past and new history text books will not be an exception!
b) If this event takes place, what impact can it have on the Turkish Cypriot community, but also and to G/c?
Certainly, the new books will propagate the “two states” policy of the separatist T/C leadership and define the free part of the RoC and the G/C community as a potential enemy like it was done in the previous history text books.
As you know, I, as a retired paediatrician and author of 24 books on Cyprus politics and T/C history, was one of the T/Cs who were denied entry to Turkey on 11 July 2021 according to a list of T/C federalists, a list made in September 2020 before the “Presidential election”. I had also won my case against Turkey at the ECHR in 2003 that started the crossings over the dividing line for the first time after 1974. It must be a political revenge of the Turkish state to put a ban on my entry to Turkey, after the new policy, which brought the separatist Tatar to power in October 2020.
The G/Cs used to make touristic visits to Turkey before the COVID pandemic. I don’t know if they will be allowed to do so, when the “two states” policy of Turkey continues and enmity will be propagated also in the mass media against the Republic of Cyprus.
The curriculum taught in T/C schools are very similar to the one in Turkey. All the text books are imported from Turkey. Only the books about the history of Cyprus were written and printed in Cyprus until 2000’s. The author was Vehbi Zeki Serter, who was a chauvinist history teacher and later a member of the governing “National Unity Party” (UBP). Serter’s books were taught for nearly 30 years in the T/C secondary schools and lyceums. They were written with an ethno-centric Turkish nationalist perspective, legitimizing the “national goal” of the T/C community and denying the legitimacy of the “other” community.
Besides the books on history of Cyprus and history of Turkish Cypriots, other locally written books were also introduced: Geography of Cyprus, Human Rights, Traffic and Information about Life. But when the UBP came to power again in June 2009, all these books were left aside since they were regarded as “far from our national identity”. A new commission was appointed by the UBP, comprising of Turkish and T/C teachers of history that prepared new history text books.
This last call from Erdoğan will be the third change of the history text books, taught at the secondary schools and lyceums. It will certainly have an Islamic-fascist perspective, which will be dehumanizing the G/C community as an enemy again.
c) Do you think that the act to change the history books, is placed in a broader context promoted by the Turkish Cypriot Right (UBP, DP etc.) and Turkish government?
Various speakers addressed the panel by saying that “the T/Cs were the grandchildren of the Ottomans who stepped foot on the island 450 years ago and they needed to know their heritage, religion and history”, as if they knew nothing before and as if no other communities live on our island.
(published in Haravgi newspaper on 12 September 2021 and on https://dialogos.com.cy/proothisi-toy-ethnikismoy-sta-nea-vivlia-tis-istorias-sta-katechomena /)
As we write this, potentially thousands of tons of oil are on their way to blanket the east coast of Cyprus, with some of it already reaching Dipkarpaz/Rizokarpaso, irreversibly damaging the sensitive marine and coastal ecosystems of that region. While we are monitoring the situation as it develops, several facts are clear.
First, the spill originated at Baniyas Thermal Station, a power station in Syria that, like in Cyprus and much of the Middle East, uses oil to generate power. As details emerge, it is clear that the plant has been neglected after years of conflict/civil war in Syria.
Unfortunately, countries in the Eastern Mediterranean and the Middle East, including Cyprus, have been prioritising conflict and the pursuit of profit at the expense of health, safety, and the environment. The fact that no country in the aforementioned region has embraced the revolutionary potential of renewables, and instead all continue burning fuel, is a testament to the vice grip that fossil fuel led economic and political interests have on countries all across this region.
Second, the administrations in the north and the south of Cyprus are once again hamstrung by the political situation on our island. While we commend the efforts to “inform” one another about developments, the COVID pandemic has demonstrated a huge lack of a coherent plan for cooperation between the two sides in the face of various crises. This became obvious over the past years with the deadly wildfires which have left behind burned land and destroyed ecosystems. Whilst Cypriot authorities have been aware of the oil spill since 26 August, plans to take action only emerged on 31 August. Even though the Republic of Cyprus has an oil spill response vessel (Alexandria) as well as other technical equipment and expertise to handle the crisis, the Turkish Cypriot administration has chosen to ask for help from Turkey. Every person in Cyprus, directly or indirectly, is dependent on our island’s sensitive ecosystems. We deserve a response that prioritises our island first, and sets political agendas aside.
Third, the extraction of and reliance on fossil fuels in the Eastern Mediterranean means that disasters like this are just waiting to happen. Even as we see oil cover our eastern sea, political elites in this country are unified behind the senseless strategy, supporting offshore drilling in those same waters. There is no such thing as a “natural” disaster anymore. Every wildfire, every drought, every square kilometer of nature destroyed, is a result of political decisions or inaction and our politicians have all been complicit in this regard. Even the “green” or the more “socialist” political parties have done nothing to advance environmentalism or socialism, but rather embraced the hydrocarbon projects, contributing to the commodification of our common sea.
Fourth, the rampant conflict and instability in our region is a recipe for climate disaster. As we have seen just this year with the worst wildfires on record, and recently when we had the worst drought in 900 years, we are going to need a coordinated and region-wide response to the climate crisis. The fact that we cannot even coordinate a response to an oil spill, a disaster which struck the same region before, means that we need to make a drastic change. This means putting aside the politics of mutually assured destruction and embracing a policy for the future, one that prioritises health and safety over the pursuit of power and profits.
We demand that the administrations on both sides of the divide rise up to the occasion and immediately coordinate a response to the Baniyas Oil Spill.
At the same time, we demand for a public commitment for the protection of our common natural heritage, with specific emergency response plans for different types of disasters (wildfires, oil spills etc), as well as a joint declaration cancelling hydrocarbon exploration projects combined with a commitment for an island wide decarbonization strategy.
The post One Sea, One Struggle: Avli Statement on the Baniyas Oil Spill first appeared on AVLI.
Introduction
A focused, just, and monitorable plan for net-zero
For the Long-Term Strategy to truly achieve net-zero, it needs to be focused. It must have specific timelines and boundaries. It must appropriately balance the reduction, removal, and offset of emissions. It must include contingency plans in case measures are delayed and technologies are not deployed as fast as assumed.
The LTS needs to be just. Cyprus has an above-average GDP per capita and above-average greenhouse gas emissions per capita. Our contribution to the solution ought to match our contribution to the problem. Small Island Developing States have committed to using 100% renewable energy by 2030. There is no excuse for us not to match the ambition of these countries. Moreover, our goals must not be undermined by our actions — for instance, by depending on the extraction of fossil fuels outside our borders.
The LTS needs to be monitorable. Of course, global changes in the economy, technology, and society will affect how the LTS is implemented. A plan for monitoring is necessary to detect any divergence from the original trajectory as early as possible in order to enable the necessary course correction. The LTS must be accompanied by a timeline of action, with specific milestones and deadlines. In addition, the LTS will need to be expanded beyond 2050 in due course, with an ultimate aim of moving towards net-negative emissions.
Read the Full Report Here
Despite some valiant struggles, the Police Crackdown bill passed in the UK a few weeks ago. It’s not only a frontal attack on the right to protest, but also includes racist restrictions on Gypsy, Roma, and Traveller communities. The law is not an English aberration, but part of a pattern of laws passed or in the works across Europe.
France went first with a law that barely veiled its islamophobic contents with a call to French republicanism, whose colonial nature couldn’t be more obvious. On top of this the new loi securite general is every cop’s wet dream: further militarization of equipment, “privacy” protections for cops to avoid scrutiny, more severe penal codes, and a vast increase in surveillance.
Meanwhile, the Mitsotakis government in Greece is doing its best to undo decades of anti-authoritarian struggles, by destroying some holy cows of the movement, such as allowing cops on campus and creating bureaucratic hurdles for demonstrations.
A similar restructuring has been taking place in Germany, where due to the federal nature of the state, these attacks have been very different depending on the region. While some states went the path of relatively liberal reforms, such as Berlin and Schleswig-Holstein. Others, such as Bavaria and Northrhine-Westphalia (NRW), have been militarizing their police forces and clamping down on protests. As an active participant in the protest against a new “Versammlungsgesetz” (“assembly law”) in NRW, we have been pushing back against this latest attack.
This isn’t the first attack on the freedom of assembly in NRW however. 2018 saw the introduction of a new police law, which, among other things, gave tasers to the police, allowed cops to spy on our phones and computers, added more CCTV surveillance, and significantly increased the time one can be held without a trial. It notably also added further legroom for racial profiling, a practice that is rampant in this country, as even the UN has noticed.
The massive protests against this couldn’t prevent the law and the protest alliance quickly devolved into the internal squabbles the German left excels at. Still, the government seems to have learned more lessons from the process than we did: The new Versammlungsgesetz is focused solely on the (radical) left and its most prominent movements: Antifa and Climate Justice. Which makes it a lot easier to push it through parliament, without any concerned liberals losing too much sleep over it.
The law contains all kinds of nasty stuff: Criminal penalties for disrupting fascist protests, outlawing displays of militancy through similar clothing (e.g. Black bloc or the white vests worn by Ende Gelände), and less oversight for undercover cops. Aside from this headline-grabbing stuff, the already farcical situation of having to register a demonstration in Germany is becoming even more bureaucratic: It can’t be done via phone and only on weekdays. The right to assembly – supposedly guaranteed in the constitution – is becoming more of a joke than it already was. The coalition government in NRW claims to primarily be targeting fascists by making sure they can’t intimidate the public with their demonstrations. A ridiculous lie: Most examples in the accompanying commentary of the law come from the climate and the Antifa movement. It is the latter that is holding back the fascist threat and not the cops who are at best enabling it and at worst are in cahoots with Neonazis.
Normally this whole charade would have gone its usual course: We would have protested honorably, the media would ignore us and the government would push its authoritarian fantasy through parliament. If we were lucky maybe the Greens or the Social Democrats would discover their backbone (elections are coming up after all) and fight to make some cosmetic changes.
Unfortunately for the state government, the largest demonstration against the law so far (~8000) in Düsseldorf a month ago was overshadowed by massive police repression. People were kettled for 9 hours in the blasting heat and for some time weren’t able to go to the toilet and were denied access to water. This usually wouldn’t interest anyone in the media, but this time the cops beat up the wrong guy. As the police were attacking and beating protestors, a DPA journalist was caught in the melee and beaten by the pigs, even as he told them he was a member of the media. This caused some outrage and the state government has announced it will reevaluate the law. Meanwhile, the minor coalition partner of the Christian Democrats suddenly noticed, that the law they were previously more than happy to pass, might infringe on people’s rights!
So where does the radical left figure in all of this? While we don’t care about liberal platitudes at the same time this law would significantly reduce our maneuvering space. To have a realistic chance of defeating it we will have to hold our nose and enter coalitions with people, who, in other circumstances, have no issue with talking about outlawing Antifa or destroying the environment. Still, our chances for defeating this law are better than they ever were, thanks to the blatant stupidity of the cops. We have to seize the momentum and launch a dual attack:
Μια θεατρική παράσταση σχετικά με τη ζωή του επανάστατη της οικουμένης, Ερνέστο Γκεβάρα γνωστού ως Che, που άφησε το στίγμα του στην Κούβα, το νησί της επανάστασης, για το καλύτερο σύστημα υγείας στον κόσμο, για τον διεθνιστικό χαρακτήρα της Κουβανικής επανάστασης ενάντια στον Ιμπεριαλισμό, για τον αλληλέγγυο χαρακτήρα που φέρει με τους λαούς που αγωνίζονται για την ανεξαρτησία τους και τον σοσσιαλισμό αλλά και της φροντίδας σε όλο τον κόσμο με την Κουβανική Διεθνή Ιατρική Ταξιαρχία που πολέμησε την πανδημία όπου κι αν της ζητήθηκε. Ένα έργο γραμμένο με αγάπη προς την ανιδιοτέλεια του ήρωα και τη φλόγα που έζωσε τις εφηβικές μας καρδιές στην Κύπρο, όταν υπερασπίστηκε την ανεξαρτησία του νησιού μας από το βήμα του Ο.Η.Ε. Στόχευσα να θέσω τις άγνωστες πτυχές της νεανικής του ζωής στα μάτια μας χωρίς περιττούς βερμπαλισμούς, με αυτοσαρκασμό και με έναν ιδιότυπο ερωτισμό. Κατέληξα στο αισιόδοξο, στο παρόν και στο μέλλον. Την Κουβανική Επανάσταση. Έτσι γιορτάζουμε τα 93 γενέθλια του Che. Ενάντια στο ιμπεριαλιστικό εμπάργκο και με την επαναστατική αισιοδοξία για το μέλλον.
ΚΥΡΙΑΚΗ 13 ΙΟΥΝΙΟΥ
Ώρα έναρξης: 21.00
ΔΕΥΤΕΡΑ 14 ΙΟΥΝΙΟΥ
Ώρα έναρξης: 21.00
Διάρκεια: 1 ώρα και 15 λεπτά
Τόπος: Σπίτι του Ηθοποιού
Παναθηναίων 5 και Αλκαμένους 175
Ελεύθερη συνεισφορά για την μετάφραση του έργου στα ισπανικά.
Θα υπάρξει σειρά προτεραιότητας με βάση τη χρονική σειρά έλευσης στο χώρο λόγω των γνωστών συνθηκών.
Γράφει – Παίζει: Βασίλης Κυριάκου
Σκηνοθέτης: Γιάννης Σταματίου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Ελένη Καταλιακού
Σκηνογραφία: Μπέτυ Λυρίτη
Ηχητική προσαρμογή: Παναγιώτης Μαζαράκης
The post Θέατρο: EL CHE ( Δελτίο τύπου ) appeared first on Αγκάρρα.
Άντρος Κυπριανού σε συνέντευξη του στο Κανάλι 6 προχθές, μας υπενθύμισε γιατί το εργατικό κόμμα της Κύπρου φαίνεται πως πρέπει να ξανα-ξεσκονίσει και να ανοίγει – που και που τουλάχιστον – βιβλία με τα γραφόμενα του Λένιν, έτσι για να ξέρουν πως να αποφεύγουν ερωτήσεις.
Μεταξύ των πολλών που είπε, στεκόμαστε σε μια φράση που είναι ενδεικτική:
Ερώτηση δημοσιογράφου: Στο ερώτημα ρήξη ή ενσωμάτωση τι λέτε;
Απάντηση Α. Κυπριανού: “Μα τώρα υπάρχει κάποιος ο οποίος θεωρεί ότι μπορεί να υπάρξει ρήξη – σίγουρα όχι ενσωμάτωση – με τρόπο επαναστατικό και να πετύχουμε τον μετασχηματισμό της κοινωνίας με επανάσταση στο σύγχρονο κόσμο όπως λειτουργούν τα πράγματα; Ο Λένιν έλεγε ότι πρέπει να κάμνεις ένα βήμα μπροστά και δύο βήματα πίσω εκεί και όπου χρειάζεται για να μπορείς να χτίζεις στέρεες βάσεις για να διεκδικείς και να πετυχαίνεις το στόχο σου. Ο Λένιν ουδέποτε είπε να πάμε στην αυτοκαταστροφή”
Από την πλευρά μας, εμείς λέμε πως δεν είναι κακό ένα κόμμα να μην δηλώνει επαναστατικό, είναι όμως υποκρισία και προσπάθεια εμπαιγμού του εργατικού κόσμου όταν ένα κόμμα που θέλει να εκπροσωπεί την εργατική τάξη, κοροϊδεύει με τεχνάσματα ότι προσπαθεί να επιτύχει άλλους σκοπούς από αυτούς που πραγματικά επιθυμεί. Υπάρχουν πολλοί θεωρητικοί του οπορτουνισμού, μπορεί να διαλέξει πολύ ευκολότερες ατάκες και στόχους, δεν χρειάζεται να είναι όλα δικαιολογημένα με αποφθέγματα έξω από το πραγματικό περιεχόμενο του Λένιν και του Μάρξ.
The post «Μα τώρα υπάρχει κάποιος ο οποίος θεωρεί ότι μπορεί να υπάρξει ρήξη με τρόπο επαναστατικό και να πετύχουμε τον μετασχηματισμό της κοινωνίας με επανάσταση;» appeared first on Αγκάρρα.
Οπτικο-ακουστική παραγωγή της κεντρικής επιτροπής του ΚΚΕ με αφορμή τα 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821
Σε αυτά τα σύντομα επεισόδια, το υλικό ξεδιπλώνει την ιστορία ξεσκεπάζοντας μύθους και ηρωποιήσεις αλλά αναγνωρίζοντας το μεγαλειώδες ιστορικό γεγονός, ενώ παράλληλα αντλεί ιστορικά μαθήματα για τους αγώνες του μέλλοντος.
Η σειρά των 6 επεισοδίων δίνει στο θεατή την ευκαιρία να παρακολουθήσει την εξέλιξη των γεγονότων που προηγήθηκαν, που οδήγησαν στην επανάσταση και τελικά στη συγκρότηση του ελληνικού αστικού κράτους. Μπορεί επίσης να παρακολουθήσει τις ηρωικές μάχες των πρωταγωνιστών, τις “εμφύλιες” συγκρούσεις, αλλά και να δει μέσα σε ποιες τοπικές και διεθνείς οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες, αυτές οι ιστορικές στιγμές εκδηλώθηκαν. Μέσα από τη σειρά επιχειρείται η αναζήτηση της ιστορικής αλήθειας -σε αντιδιαστολή με το σύνολο των εκδοχών της αστικής ιστοριογραφίας- αλλά και η προσπάθεια εξαγωγής χρήσιμων ιστορικών συμπερασμάτων από την Επανάσταση του 1821.
Επεισόδιο 1ο: «Η Επανάσταση, ατμομηχανή της Ιστορίας»
2ο επεισόδιο: «Στην αυγή της νέας εποχής»
3ο επεισόδιο: «Η πρωτοπορία του αγώνα»
4ο επεισόδιο «Και ποιοι θέλετε να αρματωθούν, αν όχι εμείς;»
5ο επεισόδιο: «“Εμφύλιοι” πόλεμοι. Η επανάσταση μέσα στην επανάσταση»
6ο επεισόδιο: «Η επανάσταση διδάσκει»
Σκηνοθεσία Κώστας Σταματόπουλος
Διεύθυνση Φωτογραφίας – Μοντάζ Σέργιος Κολισίκας
Έρευνα – Επιμέλεια Τμήμα Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ
Παρουσίαση Θέμης Πάνου, Αφροδίτη Βραχοπούλου
Κάμερα Ηλίας Διαμαντάκος, Άκης Βαλεργάκης
Υπεύθυνη Παραγωγής Παυλίνα Αγαλιανού
Σύνθεση πρωτότυπης μουσικής Εύα Φάμπα
Ηχογράφηση Μουσικής Βαγγέλης Φάμπας (στούντιο MassiveProductions)
Έπαιξαν οι μουσικοί
Εύα Φάμπα: Κλασσική κιθάρα
Δημήτρης Κουφαλάκος: Φαγκότο
Φώτης Κόλλιας: Κρουστά
Αφήγηση Σπύρος Κοντορίζος
Ηχογράφηση Σπικάζ Σωτήρης Γκέκας
Motion graphics Γιάννης Κλεφτογιάννης
Εναέριες λήψεις Τηλέμαχος Τσουραμάνης Ορέστης Μπορμπότης
Συμμετείχαν
Χρήστος Μπαλωμένος Μέλος της Ιδεολογικής Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ Οικονομολόγος
Αποστόλης Χαρίσης Μέλος της Ιδεολογικής Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας
Aκούστηκαν τα μουσικά θέματα
Eισαγωγή από “Ένα παλικάρι 20 χρονών” (παραδοσιακό)
Bela Bartok – Out of Doors, Sz. 81
“La Marseillaise”
Solo Cello Passion – Doug Maxwell
The post 1821 – 200 χρόνια από την Ελληνική επανάσταση appeared first on Αγκάρρα.
Η ατάκα ανήκει στον Κυβερνητικό Εκπρόσωπο Κυριάκο Κούσιο με αφορμή ερωτήσεις δημοσιογράφων για το συρματόπλεγμα απώθησης (πιθανών και απίθανων) προσφύγων και μεταναστών στον Αστρομερίτη: «Έχουμε μια κουλτούρα και μια ασφάλεια που πρέπει να προστατέψουμε.
Ο πολιτισμός κιαι η ασφάλεια τους είναι τόσο τραγικά ειρωνικά που μπορούν και τα δύο να συμβολιστούν από το συρματόπλεγμα που έχουν στήσει στον Αστρομερίτη.
ΥΓ: Υπάρχει τζιαι ένα «προιόν» που πρέπει να διασφαλιστεί, αν θέλει κάποιος να αγοράσει “διαβατήρια”
The post «Έχουμε μια κουλτούρα και μια ασφάλεια που πρέπει να προστατέψουμε» appeared first on Αγκάρρα.
Preface
From the 7th through the 12th of September, the largest German automotive fair will take place in Munich. Shortly after, national elections will be held. As the formerly well-established parties are continuously loosing votes, the Green Party might stand a chance to become the strongest party – or at least an indispensable partner for a coalition. Due to these upcoming occasions, we have published our first longer brochure focussing on the climate crisis, how it’s connected to capitalism, mobility and why neither the Green Party, electric cars or green capitalism will solve it. For Beyond Europe, we’ve translated an abridged version.
Capitalism, Germany, and the Automotive Industry
Capitalism has become a global destructive force with irrevocable consequences. Although capitalism is made and performed by humans, it appears to many as an inescapable law of nature, to which we must abide, rather than to the laws and developments our ecosystem. The unbridled destructiveness of capitalism is exemplified by the automotive industry. More than 1/5 of the CO2 emissions are caused by road traffic, and the total amount of emissions is still on the rise. The automotive industry is a climate killer and a huge business. It is the largest industrial sector in Germany, with annual sales in the hundreds of billions. Around 800,000 people here work in the automotive industry, and a similar number are employed in the supplier industry. It is impossible to imagine capitalism without cars. Cars are icons of the capitalist concept to produce ever more, new and bigger things while opening up more markets in the process. The car makes it possible to transport goods and workers flexibly around the world and in turn, enhancing the capitalist process.
The German state has integrated this branch of industry into itself to such an extent, that it would implode if the automotive industry were to come to an end. At least, Germany would be an entirely different state without it. So the diplomacy works tirelessly to increase sales abroad. At home, the state provides incentives – lately up to 5,000 Euros – to ensure that consumers buy one car after another, even though the five- or ten-year-old Volkswagen still fulfills its supposed core purpose, i. e. being a means of transportation, without any reasons for complaint. In addition, other options of transport, such as the railroad system, have been run down over decades. So many people have no real alternative to using a car. The demise of the railroad system is something that can be seen in many countries. In the 70s in western Europe, cars became affordable to most people. From this point on, the public train infrastructure lost its significance and its political support.
The Development Towards Electric Vehicles
So instead of trains, internal combustion SUVs are the big sellers. But the development to battery powered vehicles is where we are heading to: Exhaust emission limits, moral consumer interest and the imminent oil shortage have led to a worldwide development to supposedly “climate-neutral”, battery driven cars. One expression of this change is that Tesla has been able to establish itself as the global market leader in the automotive industry with its e-mobility in a very short time. In Germany, the ideological battle between diesel-nazis and disciples of electric cars has been fought and won by the e-faction. To ensure that Germany is not entirely left behind in this development, the state is paying a hefty price with direct investments in the companies, high premiums for buyers and the expansion of the charging infrastructure. The new technology is supposed to bail out the car companies, and to top it all off, everyone concerned is allowed to publicly claim that this is being done to save the planet. This all changes little in the business model of making profits on the basis of destroying the planet. The production of electric vehicles causes significantly higher emissions than conventional cars. The batteries require the rare resource lithium, the mining of which causes enormous water pollution. At the same time, massive protests have taken place against its extraction: In Bolivia, for example, a large lithium mining project was stopped due to protests by the affected indigenous population, from which Germany had actually already secured its substantial share for the next 70 years. Visibly, interest is shifting from the oil fields in the Middle East to the lithium deposits in South America and the Congo. However, the principle of exploiting natural resources, remains unchanged. The electric vehicle is not a solution, but only the continuation of the planets destruction. The nationwide expansion and promotion of electric mobility and other phony solutions are at the core of green capitalisms ideology.
Green Capitalism and its Annoying Morality
The Greens, as the most important party representing this ideology, are currently enjoying one election success after another. Quite a few voters see them as the only party with the right answer to the climate crisis. Yet local green governments have already beaten protestors out of forests to build highways and couldn’t even manage to accelerate the development of renewable energies. The short-term perspective is a coalition of conservatives with the green party, to which Markus Söder (leader of the Bavarian conservative party) has already welcomed the Greens. In this upcoming coalition, the Greens will always be able to pardon themselves, as it will never be their fault that they could not enforce effective measures to prevent the climate crisis.
At the same time, the Greens even pride themselves with the fact that they wish to act in the interest of the German economy. As just mentioned above, that means nothing else, than massively supporting the automobile industry. The Greens therefore do not want to touch the system of excessive use of resources, but only to replace the raw materials in the long term. According to the Greens, the vehicle fleet should be entirely replaced within the next ten or twenty years. This opens up an enormous sales market for all car manufacturers who manage to wrap some steel, a computer and a few seats around an electric motor, and will cause car sales to skyrocket once again. This, by the way, is a concept that most conservatives can easily agree on.
What is also sweeping over us with the eco-trend and unfortunately does not pass us by – like everything else – is the ideology that comes with green capitalism. Consumption is still good but it must be sustainable and is morally charged. Everywhere, where people have excess money, there must be an offer to spend it again. It is never an option under capitalism to consume less voluntarily. (You may though, take part in expensive life coach practices, where this is what you learn, provided you have the money to do so). So instead, people consume “sustainably” and “organically”. Organic products are first and foremost the means of distinction for a new middle class. It is the way of showing, that one despises how the rich drown in their free floating, champagne filled villa pools just as much as one despises how the poor do not appreciate a healthy organic sandwich. At the same time, “organic” is a new form of egoism: it is wanting to feed oneself and one’s well-tended offspring as healthy as possible. Others may gladly feed their children with vegetables coated in pesticides, while the own child is only offered the organic juices from the glass bottle. And woe betide if the so brought up child fails!
In the organic food industry, as in every capitalistically organized branch of production, products are relabeled, customers are tricked and pay is mostly lousy. To ask oneself, where and how products are made and whether one really needs something is not per se wrong and can help to put oneself and one’s own way of life into a relationship with the world. But the green lifestyle does not do that. It individualizes instead of recognizing.
So Where do we Want to Head to?
We will not watch powerlessly as society is driven against the wall, but will intervene where capitalist irrationality becomes most obvious. We want to take action against capitalism and its rule. In doing so, we do not aim to achieve an original state of nature, however defined. For the relationship of humans to nature is always a social one: every society, in order to survive, must enter into a metabolism with nature. The question is under which sign this exchange takes place. Whether it’s aim is the comprehensive satisfaction of all humans needs or if it’s for the sake of increasing capitalist profit, is crucial.
So while coal and gas infrastructure are already interrupted by regular protests, we find it necessary to take another step: Attack the automotive industry. Next to energy production, the transport sector is the biggest contributor to global warming. In it, capitalist growth and aggressive german nationalism manifested themselves, additionally patriarchal and neocolonial structures are reproduced.
That is why we will scratch at the prestige of the car wherever we can. We will fight against the construction of highways, for livable inner cities in which no one has to be afraid of big, fast, heavy, and dangerous projectiles driving too fast. For a rural life that can be lived without a car, because there is a functioning public transport network and the regional infrastructure that has not been cut for cost reasons. For wage increases in all sectors, reduction of working hours, for worldwide networking of labor and climate struggles. As always, we aim for utopia. Reduce To The Max!
Σαν «τη μεγαλύτερη καταστροφή από το 1974» χαρακτήρισε ο πρόεδρος Αναστασιάδης την πυρκαγιά που ξεκίνησε από το χωριό Αρακαπά και τύλιξε στις φλόγες πολλά χωριά στην ορεινή περιοχή Λάρνακας και Λεμεσού. Κατάστρεψε μια έκταση 55 τετραγωνικών χιλιομέτρων, μεγαλύτερη δηλαδή από ότι καλύπτει η Λεμεσός, η δεύτερη σε μέγεθος πόλη της Κύπρου.
Τέσσερεις νέοι άνθρωποι, μετανάστες εργάτες στις φυτείες ντομάτας κάηκαν ζωντανοί γιατί δεν ενημερώθηκαν έγκαιρα και σωστά πως και από πού να φύγουν. Δεκάδες σπίτια καταστράφηκαν, τεράστιες εκτάσεις καλλιεργειών και δασικής γης, χιλιάδες άγρια ζώα και ζώα σε φάρμες ή κατοικίδια που αφέθηκαν δεμένα ή σε κλουβιά. Μια τεράστια οικολογική καταστροφή. Μαύρισε κυριολεκτικά η ψυχή της Κύπρου.
Έχει άδικο όμως ο Αναστασιάδης, δεν είναι αυτή η μεγαλύτερη καταστροφή μετά το ΄74. Η μεγαλύτερη καταστροφή μετά το ΄74 είναι τα 8 χρόνια δικής του διακυβέρνησης, που ανάμεσα στα άλλα «κατορθώματα» του άφησε την Κύπρο ανοχύρωτη και έρμαιο στις πυρκαγιές. Η Κύπρος είναι ένα νησί που κάθε καλοκαίρι ξεσπούν πυρκαγιές. Στην προηγούμενη μεγάλη πυρκαγιά το 2016 που κατάστρεψε μια τεράστια έκταση στην περιοχή Σολιάς, και χάθηκαν στην εκτέλεση του καθήκοντος δυο πυροσβέστες, ο Αναστασιάδης και οι Υπουργοί του έβγαιναν και μιλούσαν για σχεδιασμούς που θα θωράκιζαν το νησί από τον κίνδυνο πυρκαγιών, για αγορά πτητικών μέσων και άλλα παρόμοια. Τίποτα δεν έκαναν. Καμιά ενίσχυση της πυροσβεστικής υπηρεσίας, με προσωπικό και εξοπλισμό καμιά ενίσχυση του τμήματος δασών, ενώ τα πυροσβεστικά αεροπλάνα δεν αγοράστηκαν ποτέ. Αντίθετα μόλις πριν λίγες βδομάδες η κυβέρνηση εξάγγειλε άλλα 147 εκατομμύρια ευρώ για εξοπλισμό της Εθνικής Φρουράς. (όσο κοστίζουν περίπου 4 πυροσβεστικά αεροπλάνα)
Μπορεί οι άνεμοι να βοήθησαν την πυρκαγιά να εξαπλωθεί γρήγορα αλλά αυτό που της επέτρεψε να ολοκληρώσει το καταστροφικό της έργο μέσα σε ελάχιστες ώρες ήταν η αδυναμία της πυροσβεστικής υπηρεσίας, του τμήματος δασών και των διάφορων άλλων αρμοδίων να ανταποκριθούν άμεσα και αποτελεσματικά στις εκκλήσεις του κόσμου για βοήθεια. Πολύς κόσμος βγήκε στα τηλεοπτικά κανάλια και δήλωνε οργισμένος ότι τα πυροσβεστικά περνούσαν από δίπλα τους αλλά δεν ανταποκρίθηκαν στις εκκλήσεις τους να σώσουν τα σπίτια τους γιατί είχαν άλλες οδηγίες. Ο συντονισμός ανάμεσα στις διάφορες υπηρεσίες ήταν ανύπαρκτος με αποτέλεσμα ο κόσμος να τηλεφωνά στην πυροσβεστική και να του απαντούν δεν είναι δική μας αρμοδιότητα αλλά του τμήματος Δασών ή το ανάποδο.
Τα πτητικά μέσα που περίμεναν δεν ήλθαν ποτέ ή έφτασαν πολύ αργά. Η κυβέρνηση του Ισραήλ που έστειλε δύο πυροσβεστικά αεροπλάνα δήλωσε ότι ζητήθηκε η συνδρομή της το βράδυ του Σαββάτου, πολλές ώρες δηλαδή μετά που ξέσπασε η πυρκαγιά. Έτσι έφτασαν την επόμενη μέρα όταν η καταστροφή είχε ολοκληρωθεί. Από τα δύο ελληνικά αεροπλάνα που ξεκίνησαν από Θεσσαλονίκη έφτασε μόνο το ένα αφού το άλλο έπαθε βλάβη.
Όταν ο Υπουργός εσωτερικών ρωτήθηκε γιατί δεν αγόρασε η κυβέρνηση και άλλα πτητικά μέσα πυρόσβεσης ώστε να υπάρχει επάρκεια και να καλύπτεται άμεσα και αποτελεσματικά κάθε περίπτωση πυρκαγιάς στο νησί απάντησε ότι: «Ένα πυροσβεστικό αεροπλάνο κοστίζει 35 εκατομμύρια ευρώ. Δεν χρειάζεται να ξοδέψουμε αυτά τα λεφτά αφού έχουμε συμφωνία με το Ισραήλ και την Ελλάδα και μπορούν να μας στείλουν πυροσβεστικά αεροπλάνα σε δυο ώρες». Είδαμε τι σήμαινε στην πράξη αυτή η αντίληψη.
Για να κρύψει τις δικές της ευθύνες η κυβέρνηση επικεντρώνεται στη σύλληψη κάποιου που κατηγορήθηκε ότι άναψε φωτιά στο χωράφι του στην περιοχή που ξεκίνησε η πυρκαγιά, ενώ ο Αναστασιάδης έκανε έκκληση προς τους πολίτες να επαγρυπνούν «για όσους ασυνείδητα, είτε εσκεμμένα, είτε εξ αμελείας προκαλούν πυρκαγιές».
Αυτό όταν προέρχεται από μια κυβέρνηση που φέρει την μεγαλύτερη ευθύνη για το μέγεθος της καταστροφής, είναι απαράδεκτο. Έρχεται να προσθέσει την προσβολή πάνω στο πόνο. Αν ξόδευε ένα ελάχιστο μέρος από τα δισεκατομμύρια που χάρισε μέσα από το σκάνδαλο με τα χρυσά διαβατήρια, σε κατασκευαστικές εταιρίες, λογιστικά και δικηγορικά γραφεία, (ανάμεσα τους και το γραφείο Αναστασιάδη, που το διαχειρίζονται οι κόρες του τώρα,) για αγορά πτητικών μέσων και ενίσχυση των πυροσβεστικών τμημάτων θα είχαμε ελέγξει αυτή την πυρκαγιά πριν πάρει αυτές τις καταστροφικές διαστάσεις.
Αν δεν μπορεί να απολογηθεί ο Αναστασιάδης, τουλάχιστο ας σιωπήσει, και αυτός και τα παπαγαλάκια του στα ΜΜΕ που έκαναν γαργάρα τον φρικτό θάνατο τεσσάρων ανθρώπων, απλώς και μόνο γιατί ήταν ξένοι εργάτες. Αν ήταν ντόπιοι όλοι θα μιλούσαν για ένα νέο Μαρί. Η καταστροφή και οι υλικές ζημιές έτσι και αλλιώς είναι πολύ μεγαλύτερες από ότι προκάλεσε η έκρηξη στο Μαρί.
Το πιο σημαντικό βήμα για αποτελεσματική πυροπροστασία είναι να φύγει αυτή η κυβέρνηση του ρατσισμού της αναλγησίας, της διαφθοράς και των σκανδάλων που προσφέρει τα πολλά στους λίγους και προνομιούχους κεφαλαιοκράτες, και ελάχιστα στους πολλούς, τους εργαζόμενους και τους φτωχούς.
Η μέγα-πυρκαγιά (megafire) που ξέσπασε χθες το μεσημέρι, στην ευρύτερη περιοχή των επαρχιών Λεμεσού και Λάρνακας, δεν παρουσιάζει πλέον ενεργά μέτωπα σε εξέλιξη, αλλά υπάρχουν αναζωπυρώσεις σε διάφορα σημεία και ως εκ τούτου δεν μπορούμε να πούμε ότι βρίσκεται υπό έλεγχο.
Η μέγα-πυρκαγιά καλύπτει μία έκταση περίπου 55 τ.χλμ., έχει περίμετρο περίπου 40 χλμ. και εκτείνεται στα διοικητικά όρια των ακόλουθων κοινοτήτων:
• Συκόπετρα – Αρακαπάς – Διερώνα – Επταγώνια – Ακαπνού – Πραστιό Κελλακίου – Κελλάκι της επαρχίας Λεμεσού και
• Οδού – Μελίνη – Ορά – Άγιοι Βαβατσινιάς – Βαβατσινιά – Πάνω Λεύκαρα της επαρχίας Λάρνακας.
Ερωτηματικά παραμένουν κατά πόσον η μέγα-πυρκαγιά έχει προχωρήσει και στα διοικητικά όρια των κοινοτήτων Καμπί και Φαρμακάς της επαρχίας Λευκωσίας.
Η τελευταία μεγάλης κλίμακας πυρκαγιά που ξέσπασε στην Κύπρο ήταν αυτή που σημειώθηκε στις 16 Ιουνίου 2016 στην Κοιλάδα Σολέας, η οποία μέσα σε 4 ολόκληρες ημέρες κατέκαψε συνολικά το 1/3 της έκτασης που κάλυψε μέσα σε μόλις 4 ώρες η μέγα-φωτιά στην ορεινή περιοχή Λεμεσού – Λάρνακας.
Μέχρι στιγμής, η μέγα-πυρκαγιά προκάλεσε τον θάνατο 4 συνανθρώπων μας και συγκεκριμένα μεταναστών εργατών γης με καταγωγή από την Αίγυπτο, οι απανθρακωμένες σοροί των οποίων βρέθηκαν σε γεωργική περιοχή της κοινότητας Οδού στην επαρχία Λάρνακας. Εκφράζουμε συλληπητήρια στα οικεία πρόσωπα των θυμάτων και επισημαίνουμε ότι η απώλεια των 4 συνανθρώπων μας επαναφέρει στο προσκήνιο της επικαιρότητας τις αβίωτες συνθήκες εργασίας και διαβίωσης – τις «ανίερες ζωές» (homo sacer) – των ατόμων με μεταναστευτικό ή/και προσφυγικό υπόβαθρο, τα οποία απασχολούνται κυρίως στον γεωργοκτηνοτροφικό τομέα της κυπριακής οικονομίας.
Η μέγα-πυρκαγιά κατέκαψε τεράστιες εκτάσεις κρατικής χαλίτικης γης και ιδιωτικών περιουσιών, εντός και εκτός ορίων ανάπτυξης των παρακείμενων κοινοτήτων, περιλαμβανομένων οικιστικών, γεωργικών και κτηνοτροφικών περιοχών. Σύμφωνα με το ισχύον Σχέδιο Ανάπτυξης και συγκεκριμένα την Δήλωση Πολιτικής για τη Ρύθμιση και τον Έλεγχο της Ανάπτυξης και την Προστασία του Περιβάλλοντος στην Ύπαιθρο και στα Χωριά, ολόκληρη η καμένη έκταση χαρακτηρίζεται ως Περιοχή Εξαιρετικής Φυσικής Καλλονής. Στην περιοχή απαντώνται επίσης αξιόλογα και μοναδικά Προστατευόμενα Τοπία, όπως οι Υδατοφράκτες Αρακαπά και Αγίων Βαβατσινιάς, καθώς και η Βουνοκορφή Σταυρόπευκος στην κοινότητα Οδού και το Γεωμόρφωμα με Εμφανίσεις Χρωμίτη στην κοινότητα Ακαπνού.
Σημειώνεται ότι όλες σχεδόν οι επηρεαζόμενες κοινότητες συγκαταλέγονται στα καθορισμένα χωριά, τα οποία παρουσιάζουν ειδικό κοινωνικό, αρχιτεκτονικό, ιστορικό ή άλλο ενδιαφέρον ή χαρακτήρα, με βάση την ισχύουσα Δήλωση Πολιτικής για την Ύπαιθρο. Τα χωριά αυτά χωροθετούνται σε Περιβαλλοντικά Ευαίσθητες Περιοχές και διαθέτουν, ως επί το πλείστον, Παραδοσιακούς Πυρήνες, οι οποίοι διατηρούν την παλιά δομή και τον χαρακτήρα τους, περιλαμβάνουν παραδοσιακές οικοδομές και άλλα στοιχεία και χαρακτηρίζονται, συνήθως, από το συνεχές σύστημα δόμησης.
Πολύ μεγάλο μέρος της καμένης έκτασης περιλαμβάνει γεωργική γη υψηλής φυσικής αξίας, η οποία διακρίνεται σε τρεις τύπους: (α) γεωργικές εκτάσεις με υψηλό ποσοστό ημι-φυσικής βλάστησης, (β) γεωργικές εκτάσεις με μωσαϊκότητα, χαμηλής έντασης γεωργία και δομικά στοιχεία αγροτικού τοπίου (π.χ. δόμες / ξερολιθιές), καθώς και (γ) γεωργικές εκτάσεις / βοσκότοπους με σημαντικά είδη πανίδας και χλωρίδας. Οι γεωργικές περιοχές υψηλής φυσικής αξίας είναι βασικός δείκτης για την αξιολόγηση της γεωργίας και του περιβάλλοντος.
Από την μέγα-πυρκαγιά απειλήθηκαν άμεσα, αλλά μέχρι στιγμής δεν φαίνεται να επηρεάστηκαν, το Κύριο Κρατικό Δάσος Λεμεσού και το Εθνικό Δασικό Πάρκο Μαχαιρά, τα οποία έχουν ενταχθεί στο ευρωπαϊκό δίκτυο προστατευόμενων περιοχών Natura 2000 ως Τόποι Κοινοτικής Σημασίας / Ειδικές Ζώνες Διατήρησης, για την προστασία των φυσικών οικοτόπων καθώς και της άγριας χλωρίδας και πανίδας. Ωστόσο, δεν είναι ακόμη ξεκάθαρο εάν από την μέγα-πυρκαγιά επηρεάστηκε ή απλά απειλήθηκε το μικρό Κρατικό Δάσος Άγιοι Βαβατσινιάς.
Η μέγα-πυρκαγιά κατέκαψε επίσης πολύ μεγάλες εκτάσεις εντός των λεκάνων απορροής και ζωνών προστασίας των ταμιευτήρων ύδρευσης (φραγμάτων πόσιμου νερού) της Γερμασόγειας και της Καλαβασού.
Επιπρόσθετα, η μέγα-πυρκαγιά κατέκαψε μεγάλο μέρος των γνωστών διαδρόμων – περασμάτων διέλευσης αποδημητικών αγρίων πτηνών του ποταμού Γερμασόγειας και του Βασιλικού ποταμού, καθώς και του νότιου τμήματος του εσωτερικού περάσματος.
Τέλος, η μέγα-πυρκαγιά φαίνεται να επηρέασε ήδη σημαντικά τμήματα δύο προστατευόμενων περιοχών του Δικτύου Natura 2000, οι οποίες έχουν ενταχθεί ως Ζώνες Ειδικής Προστασίας για τη διατήρηση των άγριων πτηνών:
• Στο βορειοδυτικό μέτωπο της μέγα-πυρκαγιάς, μεταξύ των κοινοτήτων Συκόπετρα – Οδού – Μελίνη, φαίνεται να επηρεάστηκε σημαντική έκταση της Ζώνης Ειδικής Προστασίας «Βουνοκορφές Μαδαρής – Παπούτσας». Η περιοχή «Βουνοκορφές Μαδαρής – Παπούτσας» καθορίστηκε ως Ζώνη Ειδικής Προστασίας για τα ακόλουθα 10 είδη πτηνοπανίδας, τα οποία περιλαμβάνονται στο Παράρτημα Ι της Οδηγίας της ΕΕ για τη διατήρηση των άγριων πτηνών (2009/147/ΕΚ, πρώην Οδηγία 79/409/ΕΟΚ) και αναπαράγονται στην περιοχή σε σημαντικούς αριθμούς: Σπιζαετός (Aquila fasciata), Διπλογέρακο (Buteo rufinus), Νυκτοπούλλι (Caprimulgus europaeus), Πευκοτρασιήλα (Lullula arborea), Σκαλιφούρτα (Oenanthe cypriaca), Τρυπομάζης (Sylvia melanothorax), Πέμπετσος (Parus ater cypriotes), Δενδροβάτης (Certhia brachydactyla dorothea), Δακκαννούρα (Lanius nubicus) και Σιταροπούλλι (Emberiza caesia). Στους στόχους διατήρησης της Ζώνης Ειδικής Προστασίας «Βουνοκορφές Μαδαρής – Παπούτσας» περιλαμβάνονται επίσης άλλα 2 σημαντικά είδη πτηνοπανίδας: Ζάνος (Falco peregrinus) και Θουπί (Otus scops cyprius).
• Στο βορειοανατολικό μέτωπο της μέγα-πυρκαγιάς, μεταξύ των κοινοτήτων Οδού – Άγιοι Βαβατσινιάς – Βαβατσινιά, φαίνεται να επηρεάστηκε σημαντική έκταση της Ζώνης Ειδικής Προστασίας «Περιοχή Τζιόνια». Η «Περιοχή Τζιόνια» καθορίστηκε ως Ζώνη Ειδικής Προστασίας για τα ακόλουθα 7 είδη πτηνοπανίδας, τα οποία περιλαμβάνονται στο Παράρτημα Ι της Οδηγίας της ΕΕ για τη διατήρηση των άγριων πτηνών (2009/147/ΕΚ, πρώην Οδηγία 79/409/ΕΟΚ) και αναπαράγονται στην περιοχή σε σημαντικούς αριθμούς: Ζάνος (Falco peregrinus), Νυκτοπούλλι (Caprimulgus europaeus), Σκαλιφούρτα (Oenanthe cypriaca), Τρυπομάζης (Sylvia melanothorax), Πέμπετσος (Parus ater cypriotes), Δακκαννούρα (Lanius nubicus) και Σιταροπούλλι (Emberiza caesia). Στους στόχους διατήρησης της Ζώνης Ειδικής Προστασίας «Περιοχή Τζιόνια» περιλαμβάνονται επίσης άλλα 5 σημαντικά είδη πτηνοπανίδας: Σπιζαετός (Aquila fasciata), Διπλογέρακο (Buteo rufinus), Πευκοτρασιήλα (Lullula arborea), Δενδροβάτης (Certhia brachydactyla dorothea) και Θουπί (Otus scops cyprius).
Είναι ενδεχομένως νωρίς να καταλογίσουμε ευθύνες. Δεν περνά απαρατήρητο, όμως, το γεγονός ότι ήδη από χθες το μεσημέρι το Τμήμα Δασών χαρακτήριζε το έργο κατάσβεσης της πυρκαγιάς ως «ακατόρθωτο». Παρά το γεγονός αυτό, η ενεργοποίηση του πολυδιαφημισμένου μηχανισμού «RescEU» έγινε με πολύ μεγάλη καθυστέρηση, όταν ήδη σκοτείνιαζε, ενώ η εξωτερική βοήθεια με πτητικά μέσα από Ελλάδα και Ισραήλ τέθηκε σε δράση σχεδόν 24 ώρες μετά την πρόκληση της πυρκαγιάς. Την ίδια στιγμή, η πρόταση των Τουρκοκυπρίων να συνδράμουν με δικά τους μέσα μάλλον ακόμα «αξιολογείται». Ανοίγει, λοιπόν, ακόμα μία δημόσια συζήτηση, όχι μόνο για τους φυσικούς, αλλά και τους ηθικούς και πολιτικούς αυτουργούς ακόμα μιας οικολογικής καταστροφής, στο πλαίσιο της οποίας δεν έχουμε πει ακόμα την τελευταία μας κουβέντα.
Εκφράζουμε, τέλος, την αμέριστη αλληλεγγύη μας στις τοπικές κοινότητες και δηλώνουμε έτοιμοι και πρόθυμοι να συνδράμουμε στις προσπάθειες ανοικοδόμησης της περιοχής και αποκατάστασης της κοινής μας, φυσικής και πολιτιστικής κληρονομιάς.
Κυριακή, 4 Ιουλίου 2021
Πρωτοβουλία για την Διάσωση των Φυσικών Ακτών & Κίνηση Save Akamas / Save Cyprus
Αφού πιάσαμε το νήμα της εκπαίδευσης και της μόρφωσης με τα πτυχία του Γιαννάκη, κατα πόσο είναι άξιος ή αν ανελίχθηκε σε κομματικές πλάτες (που και αυτά είναι συμπτώματα του ίδιου του συστήματος), ας μιλήσουμε και για την ουσία:
Η αποσύνδεση των συμπτωμάτων από την ρίζα και ουσία των πραγμάτων είναι ένας εύκολος τρόπος να κεφαλαιοποιήσει κάποιος πολιτικά οφέλη, χωρίς να αγωνιστεί για την εξαφάνιση αυτού που προκαλεί τέτοια φαινόμενα.
Όταν τελειώσουν οι εκλογές, πείτε και σε μας τι είναι και δεν είναι σκάνδαλο τελικά, το νήμα και το ζουμί της υπόθεσης. Εδώ θα είμαστε…
Cover illustration: Academic Capitalism by Øivind Hovland
The post Το ζουμί της υπόθεσης Γιαννάκη appeared first on Αγκάρρα.
Δεν είναι μόνο ότι ο επίτροπος εθελοντισμού είναι θέση άνεφ ουσιαστικής σημασίας, αφού το σύστημα που ζούμε ενισχύει ακριβώς τα αντίθετα αντανακλαστικά στην κοινωνία μας. Δεν είναι ούτε καν το ότι έπαιρνε σχεδόν 7 χιλιάρικα για αυτή τη θέση. Μάλιστα, τόσο απύθμενο το θράσος που από 4.7 χιλιάρικα που έπαιρνε ζήτησε ακόμα δύο και ο πρόεδρος του τα έδωσε, έτσι, επειδή είναι large, ενώ αφήνει την πλειοψηφία του λαού να παρακαλά να του απαντήσουν οι υπηρεσίες για τα επιδόματα.
Όλη η ουσία έγκειται στο γεγονός ότι το αφήγημα των αρίστων είναι απλά αυτό, ένα αφήγημα και τίποτε άλλο. Μια ελιτιστική ματιά στα πράγματα που λένε οι έχοντες εξουσία στους πλεμπαίους από κάτω για να δικαιολογήσουν τη θέση τους. Δεν είναι τυχαίο που ακόμα και η “επιστήμη” των αστών, τα πτυχία του business management δίνουν έμφαση στη δημιουργία και ανάπτυξη δικτύων, όσοι είναι από οικογένεια τα ξέρουν καλά. Ενίοτε, μπορεί να κάτσει και πάνω σε μια καρέκλα και κανένας που αξίζει, αυτό όμως είναι η εξαίρεση που επιβαιβεώνει τον κανόνα και που σε καμία περίπτωση δεν αλλάζει την ουσία και τους στόχους της ίδιας της καρέκλας. Γι΄αυτό και την επόμενη φορά που ένας φιλελές θα εξανίσταται για την διαφθορά η απάντηση δεν είναι να αποφύγουμε τα άτομα τύπου Γιαννάκη αλλά να κοιτάξουμε επιτέλους στο σύστημα που παράγει Γιαννάκηδες.
ΥΓ: Ό συγκεκριμένος έχει καταθέσει πτυχία από το 1997, δεν βρέθηκε ούτε ένας μέσα σε αυτά τα 24 χρόνια να σκεφτεί ότι ίσως κάτι πάει λάθος με τα πτυχία του;
ΥΓ 2: Σε λιγότερο από μια βδομάδα έχουμε εκλογές, αν δεν είναι τυχαίο που βγήκε σήμερα η είδηση, τότε δεν είναι ούτε η αποκάλυψη αθώα.
The post Το απύθμενο θράσος των αρίστων appeared first on Αγκάρρα.
Πραγματοποιήθηκε σήμερα πορεία και συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το Προεδρικό των συντεχνιών των απεργών εκπαιδευτικών απογευματινών προγραμμάτων. Κύριο αίτημά τους είναι η μετατροπή του υπάρχοντος καθεστώτος αγοράς υπηρεσιών που βρίσκεται σε εφαρμογή από το 2013, σε μισθωτών εργαζομένων.
Αλληλέγγυοι στο κάλεσμα των απεργών εργαζομένων βρέθηκαν εκπαιδευτικοί από την ΠΟΕΔ, ΟΕΛΜΕΚ και ΟΛΤΕΚ, το οργανωμένο μαθητικό κίνημα, την ΠΣΕΜ αλλά και ευρύτερα εργαζόμενοι από όλους τους κλάδους. Χαρακτηριστικό της πορείας και της εκδήλωσης ήταν ο παλμός και η αποφασιστικότητα των απεργών για αγώνα μέχρι την ικανοποίηση των δικαίων αιτημάτων τους. Όσο βαθαίνει η κρίση του καπιταλισμού, τόσο θα εντείνεται η εμπορευματοποίηση της παιδείας και άλλο τόσο θα καταστρατηγούνται τα εργασιακά και αλλα δικαιώματα των εργαζομένων του χώρου.
Η αλληλεγγύη ολόκληρης της εργατικής τάξης πρέπει να θεωρείται δεδομένη και να μεγαλώνει στην πράξη όπως πρέπει να εντείνονται και οι εστίες αντίστασης και διεκδίκησης και σε άλλους κλάδους και τομείς της οικονομίας.
Να μην μείνει κανείς εργαζόμενος/η μόνοι στην επίθεση που έρχεται
The post Να μην μείνει κανείς εργαζόμενος μόνος: ανταπόκριση από την πορεία διαμαρτυρίας εκπαιδευτικών απογευματινών προγραμμάτων appeared first on Αγκάρρα.
Η Αιγυπτιακή φρουτονυχτερίδα ή Νυχτοπάππαρος ή Νυχτοκόρακος (Rousettus aegyptiacus) αποτελεί το μοναδικό είδος νυχτερίδας στην Κύπρο που ανήκει στην κατηγορία των Μεγαχειρόπτερων και είναι το μεγαλύτερο σε μέγεθος που υπάρχει στο νησί. Η Κύπρος αποτελεί τη μοναδική ευρωπαϊκή χώρα που φιλοξενεί πληθυσμούς του είδους, κάτι που το κατατάσσει στα πολύ σημαντικά είδη της κυπριακής πανίδας.
Πλέον, καταγράφεται μόνο στα νότια και τα δυτικά του νησιού και σε υψόμετρο μέχρι τα 1.000 μέτρα στα κεντρικά. Παλαιότερα ζούσε και στο ανατολικό τμήμα της Κύπρου (Κάβο Πύλα, Αγία Νάπα, Κάβο Γκρέκο και Παραλίμνι), αλλά η παρουσία του σήμερα είναι αμφίβολη, λόγω της έντονης οικιστικής ανάπτυξης και της εγκατάλειψης των γνωστών καταφυγίων του. Ήταν ένα από τα πιο κοινά είδη χειρόπτερων (νυχτερίδων) στο νησί, αλλά ο τοπικός πληθυσμός του βρίσκεται σε σταθερή πτώση τα τελευταία χρόνια. Το 2005 υπολογίστηκε σε κάτι περισσότερο από 5.000 άτομα, ενώ το 2016 σε λιγότερο από 600.
Το είδος περιλαμβάνεται:
Στα Παραρτήματα II και IV της Οδηγίας 92/43/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 21ης Μαΐου 1992 για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων καθώς και της άγριας πανίδας και χλωρίδας (Οδηγία για τους Οικοτόπους), καθώς και στα αντίστοιχα Παραρτήματα ΙΙ και ΙΙΙ των περί Προστασίας και Διαχείρισης της Φύσης και της Άγριας Ζωής Νόμων του 2003 έως 2015.
Στο Παράρτημα II της Σύμβασης περί της διατήρησης της άγριας ζωής και του φυσικού περιβάλλοντος της Ευρώπης (Σύμβαση της Βέρνης), καθώς και του Κυρωτικού Νόμου της Κυπριακής Δημοκρατίας [24/88].
Στο Παράρτημα II της Σύμβασης περί της διατήρησης των αποδημητικών ειδών που ανήκουν στην άγρια πανίδα (Σύμβαση της Βόννης), καθώς και του Κυρωτικού Νόμου της Κυπριακής Δημοκρατίας [17(ΙΙΙ)/2001].
Στη Συμφωνία για τη Διατήρηση των Πληθυσμών των Ευρωπαϊκών Νυχτερίδων (UNEP/EUROBATS).
Το είδος συγκαταλέγεται επίσης στον Κόκκινο Κατάλογο των Απειλούμενων Ειδών της Διεθνούς Ένωσης για τη Διατήρηση της Φύσης (The International Union for the Conservation of Nature – IUCN Red List of Threatened Species) ως είδος Ελάχιστου Ενδιαφέροντος (Least Concern) σε παγκόσμιο επίπεδο, Μη Αξιολογηθέν (Not Evaluated) σε ευρωπαϊκό επίπεδο και Εγγύς Απειλούμενο (Near Threatened) σε μεσογειακό επίπεδο.
Επιπλέον, σύμφωνα με τη βάση δεδομένων (Habitats Directive Article 17 Reporting web tool) του Ευρωπαϊκού Θεματικού Κέντρου για τη Βιολογική Ποικιλότητα της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Περιβάλλοντος (European Topic Centre on Biological Diversity – ETC/BD, European Environment Agency – EEA), η κατάσταση διατήρησης του είδους στη βιογεωγραφική περιφέρεια της Μεσογείου και στην Κύπρο αξιολογείται ως Μη-ευνοϊκή – Κακή (Unfavourable – Bad).
Παράλληλα, σημειώνεται ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κίνησε διαδικασία παράβασης, στο πλαίσιο της οποίας διαβίβασε στις αρχές της Κυπριακής Δημοκρατίας Προειδοποιητική Επιστολή (Letter of Notice) τον Μάιο 2018 και Αιτιολογημένη Γνώμη (Reasoned Opinion) τον Οκτώβριο 2020 για τον ανεπαρκή καθορισμό του Δικτύου Natura 2000 στην Κύπρο, με σαφή αναφορά σε χερσαίους τύπους φυσικών οικοτόπων και είδη άγριας χλωρίδας και πανίδας που απαντώνται στην Χερσόνησο Ακάμα και δεν καλύπτονται επαρκώς από τα υφιστάμενα όρια της περιοχής Τόπος Κοινοτικής Σημασίας Χερσόνησος Ακάμα. Μεταξύ άλλων, στο πλαίσιο της ισχύουσας διαδικασίας παράβασης, επισημαίνεται ότι η αντιπροσώπευση του είδους Rousettus Aegyptiacus στις υφιστάμενες περιοχές του Δικτύου Natura 2000 αξιολογείται ως Ανεπαρκώς Μέτρια (Insufficiently Moderate), κάτι το οποίο σημαίνει ότι απαιτείται η ένταξη ή επέκταση μίας ή περισσότερων συμπληρωματικών περιοχών για να επιτευχθεί η επαρκής αντιπροσώπευση του είδους στο Δίκτυο Natura 2000.
Το είδος είχε επικηρυχτεί από τις αρμόδιες αρχές ως παράσιτο των καλλιεργειών, επικήρυξη που διήρκησε μέχρι το 1973 και οδήγησε στη θανάτωση αρκετών χιλιάδων ατόμων. Παρότι το είδος είναι προστατευόμενο στην Κύπρο εδώ και αρκετά χρόνια, συνεχίζονται οι μαζικές θανατώσεις και οι βανδαλισμοί στα καταφύγιά του, καθώς πιστεύεται ότι προκαλεί ζημιές σε καλλιέργειες φρούτων.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα του έργου Βελτιώνοντας την κατάσταση διατήρησης των ειδών πανίδας στην Κύπρο: Από την αποκατάσταση των μικροενδιαιτημάτων των ειδών έως τη συνεκτικότητα του οικολογικού τοπίου (Improving the conservation status of fauna species in Cyprus: from microhabitat restoration to landscape connectivity, ICOSTACY – LIFE09 NAT/CY/000247), το είδος απειλείται επίσης από την κατάρρευση των ορυχείων όπου φωλιάζει και την γενικότερη ανθρώπινη όχληση στα καταφύγιά του, ενδεχομένως και από τη χρήση αγροχημικών. Εντούτοις, οι απειλές αυτές μάλλον δεν αρκούν για να ερμηνεύσουν τη δραματική συρρίκνωση του πληθυσμού του, η οποία αποτελεί αντικείμενο προς διερεύνηση από ομάδα Κύπριων και ξένων επιστημόνων τα τελευταία χρόνια, με πιο πιθανή αιτία να είναι η μείωση της τροφής του λόγω εγκατάλειψης της υπαίθρου και της καλλιέργειας φρουτόδεντρων.
Τα Φαράγγια της Ανδρολίκου στη Χερσόνησο του Ακάμα φιλοξενούν μία από τις μεγαλύτερες και πιο υγιείς αποικίες του είδους στην Κύπρο και σε ολόκληρη την Ευρώπη, η οποία μάλιστα εμφανίζεται στο πρώτο επεισόδιο της πρώτης σειράς ντοκιμαντέρ του BBC, υπό την επιμέλεια και παρουσίαση του διάσημου φυσιοδίφη David Attenborough, με τίτλο Η Πρώτη Εδέμ: Ο Μεσογειακός Κόσμος και ο Άνθρωπος – Η Δημιουργία του Κήπου (The First Eden: The Mediterranean World and Man – The Making of the Garden). Η σειρά γυρίστηκε και μεταδόθηκε το 1987. Το ντοκιμαντέρ περιλαμβάνει στιγμιότυπα από διάφορα μέρη της Μεσογείου, μεταξύ των οποίων και τα Φαράγγια της Ανδρολίκου!
Ωστόσο, με βάση τις προτεινόμενες πολοεοδομικές ρυθμίσεις του υπό εκπόνηση Τοπικού Σχεδίου Ακάμα, το είδος κινδυνεύει άμεσα από:
Τη συνεχή επέκταση της υφιστάμενης Λατομικής Ζώνης (ΛΖ) στα διοικητικά όρια της κοινότητας Ανδρολίκου, η οποία χωροθετείται στα νότια των Φαραγγιών της Ανδολίκου,
Την προτεινόμενη δημιουργία νέας Λατομικής Ζώνης (ΛΖ) στα διοικητικά όρια της κοινότητας Ανδρολίκου, η οποία χωροθετείται στα νοτιοδυτικά των Φαραγγιών της Ανδρολίκου,
Την προτεινόμενη δημιουργία της νέας Οικιστικής Ζώνης (Κα10γ), με επιτρεπόμενες χωροθετήσεις εμπορικών δραστηριοτήτων, στα διοικητικά όρια της κοινότητας Νέου Χωριού, η οποία χωροθετείται στα βόρεια των Φαραγγιών της Ανδρολίκου, και
Την προτεινόμενη χωροθέτηση Περιοχής Εξειδικευμένων Αναπτύξεων, στα διοικητικά όρια της κοινότητας Δρούσειας, η οποία χωροθετείται στα νοτιοανατολικά των Φαραγγιών της Ανδρολίκου.
#Τα_αόρατα_θύματα_της_ανάπτυξης #Rousettus_aegyptiacus #Egyptian_fruit_bat #Αιγυπτιακή_φρουτονυχτερίδα #Νυχτοπάππαρος #Νυχτοκόρακος #Φαράγγια_Ανδρολίκου #Χερσόνησος_Ακάμα #Save_Akamas #Σχέδιο_Αειφόρου_Ανάπτυξης_Εθνικού_Δασικού_Πάρκου_Ακάμα #Τοπικό_Σχέδιο_Κοινοτήτων_Ακάμα #Τοπικό_Σχέδιο_Δήμου_Πέγειας
Σάββας Μενοικος
Υπάρχουν εκλογές ρουτίνας τζαι εκλογές ιστορικής σημασίας. Τούτες οι εκλογές ειναι Ιστορικές. Είναι η ευκαιρία για συνέχεια της κοινωνικής πίεσης που συντηρεί την απαίτηση για αποκάλυψη [τζαι την δικαστική διερεύνηση] του σκανδάλου των διαβατήριων [τζαι άλλων προηγουμένως, λ.χ. του Συνεργατισμού], όπως τζαι των κινητοποιήσεων για μια σειρά ζητημάτων. Ταυτόχρονα πρέπει να είμαστε ρεαλιστές τζαι να δούμε ότι στις συνομιλίες έχουμε δυο διχοτομιστες με τους Αναστασιάδη - Τατάρ. Σήμερα το κυπριακό είναι τζαι ζήτημα αντίστασης στα δυο κράτη.
Μπορεί κάποιος να έχει διαφωνίες για συγκεκριμένα θέματα η πολιτικές διαφωνίες με το ΑΚΕΛ. Αλλα το κόμμα της κυπριακής αριστεράς εκφράζει σήμερα, όπως τεκμηριώνεται από την πρακτική του την δεκαετία που πέρασε, τις βασικές διαστάσεις που χρειάζεται η κοινωνία για να προχωρήσει ξεπερνώντας την οπισθοδρόμηση που έφερε η προεδρία του ΔΗΣΥ.
1. 1. Κυπριακό – πρέπει να αντισταθούμε πια στα δυο κράτη. Το ΑΚΕΛ ηταν το μόνο κόμμα το οποίο με συνέπεια [ακόμα τζαι στηρίζοντας τον Αναστασιάδη ενώ το καθεστώς του δαιμονοποιουσε την αριστερά] στήριξε την ιστορική κληρονομιά των συνομιλιών για το κυπριακό οι οποιες κορυφώθηκαν στο Κραν Μοντανα. Αυτήν την στιγμή ειναι η μόνη μαζική οργανωμένη πολιτική δύναμη που δίνει τζαι θα δίνει το τοπικό παράδειγμα, μαζί με τους αντίστοιχους τουρκοκύπριους, τζαι τον ακτιβισμό στους δρόμους, ότι υπαρχει μια σημαντική κοινωνική μερίδα που δεν αποδέχεται με κανένα τρόπο την διχοτόμηση.
2. 2. Αυτό που χρειάζεται απέναντι στην διαφθορά είναι ο εκδημοκρατισμός – και των θεσμών της Πολιτείας αλλα και των μορφών πληροφόρησης με δεδομένο οτι η πλειοψηφία των ΜΜΕ είναι εξαρτωμένη από το καθεστώς του ΔΗΣΥ και τα ανάλογα συμφέροντα. Είναι απαραίτητη η καθιέρωση/τήρηση διαδικασιών τζαι διαφάνειας που να αποτρέπουν την διαπλοκή και τις πελατειακές σχέσεις. Τζαι τούτο θα επιτευχθεί ιστορικά όταν εφαρμοστεί η ισονομία. Το ΑΚΕΛ είναι το κόμμα το οποίο εκπροσωπεί τα κοινωνικά στρώματα που ηταν ιστορικά, τζαι την προηγουμένη δεκαετία, αποκλεισμένα. Τα λαϊκά στρώματα. Οι αριστεροί. Αυτή η περιθωριοποίηση ξεκινά από την δεκαετίας του 1940, απλώθηκε στο Γιωρκατζικο κράτος της δεξιάς την δεκαετίας του 1960, χαλάρωσε μετα το 74, αλλα επανέρχεται με την δεξιά στην εξουσία. Αυτό που είναι ενδιαφέρον με το ΑΚΕΛ είναι ότι δεν είναι προσωποκεντρικο κόμμα ενός ηγέτη, αλλα, ακόμα και σήμερα, λειτουργει σαν εκφραση μιας μερίδας της κοινωνίας σαν συλλογικότητας, η οποία εκφράζεται με πολιτικές θέσεις.
3. 3. Το προβλημα της διαφθοράς δεν είναι περιστασιακό. Διασταυρώνεται με το ζήτημα της οικονομίας και τις πελατειακές σχέσεις. Πρέπει σαφώς να υπαρχει εναλλαγή στην εξουσία, τζαι ο εκδημοκρατισμός με βάση την ισονομία μπορεί να βασιστεί ουσιαστικά στην πολιτική οργάνωση η οποία εκφράζει τους αποκλεισμένους. Η οικονομική κρίση για την οποία υποβληθήκαμε στο μνημόνιο ηταν η μεταφορά μιας τραπεζιτικής κρίσης στην κοινωνία. Τζαι τα συμφέροντα του «λόμπι» των τραπεζών, ελέγχουν την μεγαλύτερη μερίδα των ΜΜΕ ή πολιτειακών θεσμών, τζαι σχετίζονται άμεσα με δικηγορικά γραφεία όπως του Αναστασιάδη, του Νεοκλεους, του Πολυβίου κ.α. Από το ξεπλυμα, φοροδιαφυγή ξένων κεφαλαίων στην πώληση διαβατήριων, η απόσταση δεν είναι μεγάλη. Το ΑΚΕΛ και πάλι μόνο του, μεχρι πρόσφατα, κατάγραφε την ευθύνη των τραπεζών [εν αλλοι φώναζαν για περικοπές στο δημόσιο] τζαι ηταν το κόμμα το οποία σταθερά στην Βουλή ψήφιζε για προστασία των λαϊκών στρωμάτων ενάντια στην προς τα πάνω αναδιανομή του κοινωνικού πλούτου. Δεν είναι θέμα ατόμων και πάλι. Είναι ιδεολογικό ιστορικό θέμα. Το ΑΚΕΛ είναι ο εκπρόσωπος της θέσης για ενίσχυση του Δημόσιου τζαι στήριξης των κοινωνικών ομάδων που έχουν ανάγκη. Ιστορικά είναι η κυπριακή αριστερά η οποία αγωνίστηκε για την δημιουργια του κυπριακού «κράτους πρόνοιας» – τζαι είναι εμφανές ότι η παρουσία της ηταν καταλυτική για να εφαρμοστεί το σημερινό ΓΕΣΥ και όχι αυτό που ήθελε η ΟΕΒ, οι ασφαλιστικές εταιρείες κοκ. Και είναι αναγκαίο να υπαρχει στην Βουλή ένα κόμμα με συνεπείς θέσεις προς την ισονομία και την ενίσχυση των αδυναμων τωρα που θα έρθουν ευρωπαϊκά κονδύλια για την μετα το covid εποχή. Δεν πρέπει να επιτραπεί η ημετεροκρατια της παρελθόντος. Η Βουλή πρέπει να ελεγχει αποφασιστικά την διαχείριση αυτών των κονδυλίων προς το συμφέρον του συνόλου.
4. 4. Το ΑΚΕΛ είναι η πιο συνεπής ιστορικό-πολιτική οργάνωση στήριξης της κοσμικότητας. Το μείγμα του αυταρχισμού με τις χαλαρώσεις από τους κανονισμούς ισονομίας [με κορυφαίο παράδειγμα τον αρχιεπίσκοπο με τις «εξαφανίσεις» αρχαιοτήτων, την «κατάρρευση»/κατεδάφιση διατηρητέων κοκ], από την απόπειρα δίωξης του Γαβριηλ, στην αστυνομία η οποία κάμνει έρευνα με διαταγή της Γιολιτη γιατί η υπουργός εισιεν την εντύπωση ότι την ειρωνευόταν στο facebook, είναι συμπτώματα επιστροφής το παρελθόν, όπως είναι και η ημετεροκρατια του ΔΗΣΥ. Μια νοοτροπία που συνδέεται και με ένα ρατσισμό – όπως φάνηκε με την αδιαφορία της αστυνομίας επι Ιωνα για τις νεκρές μετανάστριες, ή τζαι φαίνεται σήμερα με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης τζαι τα ττελια του Νουρη- τον οποίο σκόπιμα προσπαθεί να διοχετεύσει η συναγερμικη εξουσία. Το ΑΚΕΛ είναι παλιν ιστορικά αλλα τζαι ιδεολογικά το πιο συνεπές κοσμικό κόμμα στην Κύπρο. Κοσμικοί υπαρχουν τζαι σε αλλα κόμματα, αλλα συμπλέουν με αντίθετες θέσεις στα κόμματα τους.
5. 5. Η ανεξαρτησία είναι για την Κυπριακή Δημοκρατία η άμυνα της. Και η ανεξαρτησία διασφαλίζεται με ισορροπημένες σχέσεις με τον περίγυρο μας τζαι στον ΟΗΕ. Η εισβολή το 74 δεν έγινε ενώ ηταν ο Μακαριος στην Κύπρο- με τις ισορροπημένες σχέσεις στην περιοχή. Έγινε όταν η συνεργασία χούντας-ΕΟΚΑ β ένταξε την Κύπρο μονοδιάστατα στο χώρο του ΝΑΤΟ, τζαι αρα σε θέμα Ελληνικού και Τούρκικου κράτους. Το ΑΚΕΛ ηταν επίσης ο πιο συνεπής υποστηρικτής της ανεξαρτησίας και στην εξωτερική πολιτική αλλα τζαι των εσωτερικών χρήσεων των συμβόλων της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η τραγική συμπεριφορά της κυβέρνησης με την μονομερή στήριξης του Ισραήλ λ.χ. στην πρόσφατη μεσανατολική κρίση, έφερε την Κύπρο να είναι «σύμμαχος» με χώρα που υποστηρίζει τον εποικισμό τζαι την κατοχή παραβιάζοντας αποφάσεις του ΟΗΕ. Οι μονοδιάστατες εξαρτήσεις της κυβέρνησης [τις οποιες σε διάφορα στάδια στήριξαν διάφορα κόμματα/πολιτικοί] έδειξε τα όρια της όταν το τουρκικό ναυτικό περικύκλωσε την Κύπρο. Τα πλοία του Νετανιαχου του Ισραήλ δεν ήρθαν όπως δεν ήρθαν τζαι τα ελληνικά αεροπλάνα της χούντας το 1974.
Η σημερινή ιστορική «στιγμή» είναι ακόμα απαραίτητα αμυντική – μια μορφή υπεράσπισης [τζαι αποκατάστασης] της Δημοκρατίας σαν καθεστώς ισονομίας, άμυνας απέναντι στο καθεστώς της αρπαχτης των ημέτερων, μια άμυνα απέναντι στο κίνδυνο δυο κρατών, αλλα τζαι μια μορφή αποκατάσταση της αξιοπρέπειας της κυπριακής κοινωνίας – τζαι στο εξωτερικό αλλα τζαι σε σχέση με τις εσωτερικές καταστάσεις που θίγουν την νοημοσύνη μας πκιον.
Η ομάδα πίσω από την Νέα Σκέψη κατεβάζει πρόταση στα λαϊκά στρώματα, για συζήτηση και προβληματισμό αλλά και αίτημα που θα μπορούσε να στηριχθεί ευρύτερα, δεδομένης της κατάστασης με την πανδημία και την αύξηση της ανισότητας. Η πρόταση ανακοινώθηκε με ακτιβιστική παρέμβαση μπροστά από το κτίριο της ΟΕΒ, δείχνοντας έτσι τους πραγματικούς κυρίαρχους και αντίπαλους μας. Είναι μια πρόταση που συμμεριζόμαστε, που θεωρούμε αναγκαία να τεθεί στα λαϊκά στρώματα προς συζήτηση, έξω από προεκλογικές σκοπιμότητες, ερώτημα που δεν εγκλωβίζεται κάτω από λάθος σημαίες, αστικό-κοινοβουλευτικούς συμβιβασμούς και λόγια του αέρα. Είναι μια πρόταση πάλης, συσπείρωσης ευρύτερων λαϊκών μαζών και ας είναι επίσης και μια καλή αρχή για να φανούν οι δυνάμεις που έμειναν στο περιθώριο για πολύ καιρό. Μας έχουν ενημερώσει πως το αίτημα αυτό προφανώς δεν θα μείνει στις υπογραφές στο διαδίκτυο αλλά θα υπάρξουν πολύμορφες συναντήσεις και συζητήσεις με την πρώτη ευκαιρία.
Θα βρείτε το αίτημα για υπογραφή εδώ
Ακολουθεί ολόκληρο το κείμενο
—————————————————————————————————————————–
Αίτημα της Κοινωνίας για Φορολόγηση του Πλούτου για τη Δημιουργία Ειδικού Ταμείου Κοινωνικής Στήριξης
Η «Νέα Σκέψη», αφουγκραζόμενη τις λαϊκές ανάγκες και προβλήματα που εντείνονται από την ταξικά άδικη διαχείριση της κρίσης υγείας και της υπό εξέλιξη κοινωνικής κρίσης, αναλαμβάνει την πρωτοβουλία για προώθηση του Αιτήματος δημιουργίας Δημόσιου Ειδικού Ταμείου Κοινωνικής Στήριξης των λαϊκών στρωμάτων που υποφέρουν, το οποίο θα συσταθεί με πόρους από τη φορολόγηση του μεγάλου πλούτου.
Απευθύνουμε κάλεσμα σε κάθε προοδευτικό άνθρωπο, βιοπαλαιστή, οικογένεια και οργανωμένο σύνολο που συμφωνεί, σε κοινό αγώνα για μια ουσιαστική κοινωνική διεκδίκηση, ξεκινώντας με την υποστήριξη του Αιτήματος. Το αίτημα υποβάλλεται προς την Εκτελεστική και την Κοινοβουλευτική εξουσία με στόχο να εισακουστεί ως λαϊκή απαίτηση.
Απαιτούμε άμεσα την έκτακτη πενταετή φορολόγηση του πλούτου και την δημιουργία Δημόσιου Ειδικού Ταμείου Κοινωνικής Στήριξης.
Τα μέτρα για τη συγκρότηση του Δημόσιου Ειδικού Ταμείου Κοινωνικής Στήριξης θα περιλαμβάνουν τα πιο κάτω:
1. Μια έκτακτη και αποτελεσματική ως προς τον σκοπό, αύξηση του φόρου εισοδήματος ή μια έκτακτη κλιμακωτη φορολογία που θα διαρκέσει μια πενταετία και θα αφορά όσους διαθέτουν περιουσιακά στοιχεία άνω του ποσού των 1.5 εκ.ευρω.
2. Θεσμοθετηση Προγράμματος Αποπληρωμής του Χρέους των Τραπεζών προς την κοινωνία και αποπληρωμή της Ανακεφαλαιοποιησης από την οποία επωφεληθηκαν.
3. Εισαγωγή «ειδικής» Φορολογίας επί της Ακίνητης Περιουσίας της Εκκλησίας και των εισοδημάτων της που μέχρι σήμερα εξαιρούνται, με στόχο την ενίσχυση του ταμείου.
4. Φορολόγηση των κερδών από την πώληση χρεογράφων (μετοχών κ.α.) τα οποία μέχρι σήμερα φοροαπαλλάσονται.
Το Ταμείο θα εξυπηρετήσει στην άμβλυνση τουλάχιστον κάποιων από τις πιο άμεσες συνέπειες της κρίσης. Το Ταμείο αυστηρά θα περιορίζεται στην ανακούφιση της φτώχειας, της ανεργίας, στην αντιμετώπιση της μείωσης εισοδημάτων του πληθυσμού και στην υποστήριξη της δημόσιας υγείας. Θα στοχεύσει, μέσω κοινωνικών έργων, σε νέες θέσεις εργασίας και στην υποστήριξη υφιστάμενων τομέων κρατικής πολιτικής και πρόνοιας. Αφορά το μέρος της κοινωνίας που ποτέ στην ουσία δεν επωφελήθηκε από την ανάπτυξη δηλαδή την μεγάλη πλειοψηφία του λαού.
Η υλοποίηση του αιτήματος προκαλεί ένα ελάχιστο κόστος για το μεγάλο κεφάλαιο και τους μεγαλοεισοδηματίες που επηρεάζονται. Πρόκειται για ένα μικρό πρόβλημα για αυτούς και ένα ελάχιστο χρέος για τους υπόλοιπους που έχουν πραγματική ανάγκη. Για μια πρόταση που μπορεί να συνεισφέρει στην αντιμετώπιση των εντεινόμενων ανισοτήτων.
Σκεπτικό:
Οι ανισότητες οξύνονται στην εποχή του κορονοϊού COVID-19. Οι μισθωτοί, οι χαμηλά αμειβόμενοι, οι εργαζόμενοι σε επισφαλείς θέσεις, χαμηλοσυνταξιούχοι, πολύ μικρές κυρίως οικογενειακές επιχειρήσεις και αυτοεργοδοτούμενοι, άνεργοι, ιδιαίτερα μακροχρόνια άνεργοι, καταβάλλουν τις ίδιες συνεισφορές ή λαμβάνουν την ίδια κρατική χρηματοδότηση ή καθόλου κρατική στήριξη όπως προηγουμένως.
Οι τράπεζες συνεχίζουν να απαιτούν τις δόσεις τους εκτός σε ειδικές περιπτώσεις «βιώσιμων» χρεωστών. Ο φτωχός έχασε το αποκούμπι του Συνεργατισμού τον οποίο αφού πρώτα εισήγαγαν σε καθεστώς εμπορικής τράπεζας, κάτω από την επίβλεψη της Κεντρικής Τράπεζας και της ΕΚΤ, ακολούθως λεηλατήθηκε και ξεπουλήθηκε στα μονοπώλια.
Το σύστημα δημόσιας υγείας της χώρας μας, με αφορμή τη πανδημία φανέρωσε σοβαρές ελλείψεις, τόσο σε κατάλληλο προσωπικό όσο και σε εξοπλισμό. Οι υφιστάμενες κρατικές πολιτικές στήριξης και Πρόνοιας είναι ανεπαρκείς. Υπό τον μανδύα της συρρίκνωσης των δημοσίων οικονομικών, απορρίπτονται ακόμα και οι ελάχιστες πολιτικές αναδιανομής.
Αντίθετα, στο πλαίσιο της συνεχιζόμενης καπιταλιστικής κρίσης η οποία εντάθηκε με το κτύπημα της πανδημίας, συντελείται εκ νέου αναδιανομή του πλούτου με βαριά πλήγματα στην «αγορά εργασίας», στις απολαβές και στα εργασιακά δικαιώματα.
Μια μερίδα εργολάβων αναπτυξιακών έργων καθώς και μεγάλες επιχειρήσεις, περιλαμβανομένου του Τραπεζικού και του τουριστικού τομέα όπως και σε άλλους τομείς της οικονομίας, ενώ είχαν το δικό τους μερίδιο ευθύνης στην οικονομική κρίση, συσσώρευαν για χρόνια εκατομμύρια κερδών.
Οι συνέπειες του εγκλεισμού και η διαχείριση της πανδημίας έχουν ταξικό πρόσημο, ενισχύουν την επισφάλεια, πλήττουν την εργατική τάξη και τα μικρομεσαία στρώματα, ενώ παρέχουν το πρόσχημα για νέες επιθέσεις από την πλουτοκρατία και την κυβέρνηση στα εργατικά δικαιώματα.
Η αύξηση της συνεισφοράς του μεγάλου κεφαλαίου, η οποία είναι απαράδεκτα χαμηλή, χρειάζεται να θεσμοθετηθεί με ένα ειδικό φόρο εκατομμυριούχων και άλλα σχετικά μέτρα.
Πρόκειται για την τάξη που όπως μας υπενθυμίζουν κυβερνητικοί φορείς, η Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΔΝΤ και εγχώριοι οργανισμοί, έφεραν και την «ανάπτυξη» του πλούτου, η οποία κατανέμεται όπως πάντα ανισομερώς ενώ παράγεται από τους μισθωτούς.
Καλούμε τον λαό να υποστηρίξει την άμεση φορολόγηση του πλούτου και των κερδών γιατί αφορά την επιβίωση μιας μεγάλης μερίδας του πληθυσμού.
The post Αίτημα της Κοινωνίας για Φορολόγηση του Πλούτου για τη Δημιουργία Ειδικού Ταμείου Κοινωνικής Στήριξης appeared first on Αγκάρρα.
Αν εβρέθετουν η Καλλιόπη μες στο αεροπλάνον που εστρέφετουν που την Γενεύην, είτε το Ελληνικόν, είτε το Τούρτζ̆ικον, είσ̆αν να τους πει τα ίδια που την άκουσεν ο Ησίοδος να λαλεί τους ματσουκάρηες που αντιπάθαν:
« ποιμένες ἄγραυλοι, κάκ᾽ ἐλέγχεα, γαστέρες οἶον»
Μπορεί να παραξενεύκεστε που βάλλω αρχαία μες το κείμενον μου αφού πάντα γράφω διάλεκτον. Είναι που θαρκέστε πους δεν ιξέρετε αρχαία. Μητρική σας γλώσσα όμως εν η Κυπριακή Ελληνική! Άρα ξέρετε χωρίς να το ξέρετε! Κυπριακά τζ̆αι αρχαία ελληνικά το ίδιον είναι, τζ̆αι θα σας το αποδείξω. Είναι δηλωμένον τζ̆αι που υπουργόν. Όπως εδήλωσεν επισήμως η υπουργάρα της παιδείας, η γλώσσα που μιλούν οι Κυπραίοι έρκεται κατ΄ εύθείας που την αρχαίαν. Τζ̆αι τα ρητοριλλίκκια έχουν βάσην! Οι άλουτοι τζ̆αι οι αχτένιστοι που διαδηλώννουν «ως δαμέ διχοτόμησην» θα έπρεπεν να γνωρίζουν κατά τον υπουργον ότι έστω τζ̆αι ανορθόγραφα, διαλαλούν στους δρόμους όπως το κόμμαν του: «η Κύπρος είναι Ελληνική». «Ώς δαμέ» τζ̆αι που μόνον του φωνάζει «η Κύπρος είναι Ελληνική». Από την στιγμήν που τζ̆αι το «ως» τζ̆αι το «δαμαί», με άλφα γιώτα βέβαια όπως εν το σωστόν, έρκουνται κατ΄ευθείας που τα αρχαία, επιβεβαιώννει το πολιτικόν φαντασιακόν του υπουργού περί γλώσσης.
Πάμεν λοιπόν.
Ποιμένες. Ως δαμέ καταλάβετε: Ματσουκάρηες, βοσ̆σ̆οί, αιγοπροβατοτρόφοι. Ο ποιμήν του ποιμένος. Ο που πάει ομπρός τζ̆αι ακολουθούν κουέλλες τζ̆αι αίγες.
Τζ̆αι οι αίγες, όσοι από εσάς ακολουθείτε ποιμένας, από την Θεογονίαν του Ησιόδου φκαίννετε. Η αιξ της αιγός. Τζ̆αι λαλούμεν «υπό την αιγίδαν». Αν μεν ήταν η αιξ η Αμάλθεια, ούτε ποιμένας ήσ̆αν να ’σ̆εί, ούτε ποίμνια να ακολουθούν. Ούτε καν Γριστούς ήταν να ’σ̆ει ούτε Παναΐες, διότι τζ̆αι τζ̆είνοι υστεροφανούσιμοι του Δία είναι. Όσοι αμαθείς δεν το ξέρουν, εν η Αμάλθεια που ήταν η τροφός του Διός. Που το τζ̆έρρατον της έφκαλλεν τζ̆είνον που ετράβαν η ψυσ̆ή του θεουθκιού να τρώει να ως που να γινεί θεός να πα να καθαρίσει τον τζ̆ύρην του τον Κρόνον που έτρωεν τα παιδκιά του τζ̆αι να ποσπάζεται τζ̆αι τζ̆είνος τζ̆αι η Γαία η μάνα του που την πατριαρχίαν.
Η αιξ εν περίτου που το προλεταριάτον. Ότι χρήσιμον έσ̆ει πάνω της, θα του κάμουν χρήσην τζ̆αι οι θεοί τζ̆αι οι αθρώποι. Ακόμα τζ̆αι που ήρτεν η ώρα της Αμάλθειας τζ̆αι εψόφησεν, πριν να την κάμουν τσαμαρέλλαν, εν που την πετσ̆ιάν της που έκαμεν ασπίδαν ο Ζευς, για να λαλούν οι θνητοί μέχρι σήμμερα «υπό την αιγίδαν». Που μιάν αίγαν εκρέμμετουν η τύχη όσων ακολουθήσαμεν, τζ̆αι θεοί τζ̆αι αθρώποι. Αν μεν εβρέθετουν η Αμάλθεια, ο Κρόνος ήσ̆αν να τρώει κόμα τα παιδκιά του πριν να φτάσουν να ζήσουν. Πιλέ μου τωρά, χάρη στην Αμάλθειαν τζ̆αι τον Δίαν, τζ̆αι θνητούς τζ̆αι θεούς, αντίς να μας φάει ο Κρόνος, ο χρόνος που μας τρώει αφήννει μας να ζήσουμεν τζ̆αι μιαν ζωήν να γευτούμεν τες χαρές της.
«Ποιμένες άγραυλοι», είπεν η Μούσα που τους επροσφώνησεν. Τζ̆αι αγρός ιξέρετε ίνταν πο νι. Αφούς εν είδος αρχαίων ελληνικών που μιλά η Κύπρος. Ξέρετε τζ̆αι την λέξην αυλή. Άγραυλοι φαίνεται σας παράξενον, αλλά κυπριακή διάλεκτος είναι λοιπόν τζ̆αι τούτη. Τωρά εν πλεονασμός να πεις τζ̆αι ποιμήν τζ̆αι άγραυλος. Ο μακαρίτης ο Μαυράτσας έγραψεν τζ̆αι βιβλίον με παρόμοιον τίτλον. Σε τελευταίαν ανάλυσην, εν που τον τζ̆αιρόν της Καλλιόπης, της Κλειούς, της Ευτέρπης, της Μελπομένης, της Πολυμνούς, που να πεις του άλλου άγραυλε εν τζ̆αι ππέφτεις τζ̆αι πολλά έξω με το να του πεις ματσουκάρη, ξύλον απελέτζ̆ητον, κούζουλε, ανάγωγε. Τζ̆αι όι άγραυλοι να νομίσετε τωρά ότι σας μιλώ για Παφιτούες ή Πιτσιλλούες που συναφέρνω την Κλειούν τζ̆αι την Μελπομένην. Εν για τες Μούσες που μιλώ, 800 γρόνια πριν να φέρει στον κόσμον τον γιον του θεού των Εβραίων η Μαρία.
Των Μουσών δεν εμπορούσεν κανένας να τους γελάσει, με θνητός, με θεός, με ηγήτωρ με τράουλλος που ακολουθεί, όι ήσ̆αν να τους γελάσουν οι πονηροί τσ̆ουπάνηες, τα κακ΄ ελέεγχεα. Που τότες οι άγραυλοι ήταν ποδκιάντραποι, αιδώς αργείοι. Στην ύβριν πρώτοι, ιδίως άμαν πάρει ο νους τους αέραν την ώραν που από ματσουκάρηες βρεθούσιν ποιμένες ένστολοι να ηγούνται κουέλλων τζ̆αι να νέμονται πλούτον, γην τζ̆αι ύδωρ.
Τζ̆αι να εγέλαν κανένας γαστέρας οίον της ονειροπαρμένης Ερατούς, μετά την άτην η Καλλιόπη ήσ̆αν να του την φέρει πουπάνω μες το έπος με την νέμεσην τζ̆αι με την τίσην.
Κακ΄ελέγχεον σημαίνει κακόν όνειδος. Τζ̆ει που την αντροπήν τους επεήντιζειν η Καλλιόπη όσοι ήταν κοιλιόδουλοι.
Οι γαστέρες οίον, που εγεμώσαν δκυό αεροπλάνα, έναν τούρτζ̆ικον τζ̆αι έναν ελληνικόν να πάσιν να φαν τον ούτσ̆ιαλιν τους στας Γενεύας, έμπα τζ̆αι το Λήδρα Ππάλας δεν τους εγέμωννεν την γαστέρα, χαριεντίζουνται διότι στρέφουνται πίσω σε φάσην άτης. Εκόψαν να πάσιν 2500 μίλια μάκρος για να πούσιν έναν τίποτε, να ξοδκιάσουν μιαν φάουσαν ριάλλια του δημοσίου τζ̆αι να απλώσουν σκεμπέν (γαστήρ εν η σκεμπέ, εν την γαστέρα που πονείς άμα σε πιάσιν τα κοψίματα που γαστρεντερίτηδαν). Τζ̆αι το «γαστέρες οίον» κυπριακά ένι. Σατέ σκεμπέν που λαλούμεν. Κοιλιόδουλοι, που δεν τους κανούσιν να φαν οφτόν πλουμίν, να φαν οφτόν περτίτζ̆ιν, να φάσιν άγρην του λαού που τρώσιν οι αρκόντοι, να πκιούν γλυκόποτον κρασίν που πίννουν φουμισμένοι. Θέλουν γαστρονομίαν της Γενεύης τζ̆αι μεζεν των Σεϋχέλλων να γλαρώσουν τα υπογάστρια τους.
Οίον που ακολουθεί το γαστέρες εν το κοινόν σατέ. Σατέ πελλάραν λαλούμεν ή πελλάρα σκέττη. Πελλάραν οίον θα ελαλούσαμεν. Οίον φκάλλει τζ̆αι οιωνός. Οίον με ψιλήν που σημαίνει μόνον, όι με δασείαν που θα εσήμενεν τέθκιοι που είσαστιν. Αλλά όπως τα σύχρονα πληκτρολόγια θέλουν θεούς τζ̆αι δαίμονες γράψουν δασείες τζ̆αι ψηλές, γράφουμεν τα στην κοινήν τζ̆αι πρέπει να τα κάμνουμεν σελίνια τζ̆αι ριάλες να καταλάβει ο άλλος. Οιωνός εν το μοναχικόν σαρκοφάγον πουλλίν που φέρνει τα κακά μαντάτα. Τζ̆αι τούτον που το οίον φκαίννει διότι ζ̆ει μόνον του. Πάσιν μια τζ̆οιλιά σκέττη, γαστέρες οίον, παίζοντας τους χαριεντισμένους να φέρουν λύσην ίμις̆ τζ̆αι προκοπήν στον τόπον τζ̆αι στρέφουνται ψία τζ΄εκούρτισεν τες η Μελπομένη να μας παίζουν τραγωδίαν να πουλήσουν τζ̆αι λλίον μελό. Περικκιάττερσιν βέβαια θα σου πούσιν τα μίντια, να φάσιν τζ̆αι τζ̆είνα το κάτι τις τους που τα μιλλοσφοντζ̆ίσματα. Κακοί οιωνοί είναι, μοναχικά αρπαχτικά μαύρα πουλιά που αμα κράξουν λαλούν την καταστροφήν που έπεται.
«Ποιμένες άγραυλοι, κακ΄ελέγχεα, γαστέρες οίον, οιονοί κακοί», θα ήταν μια κυπριακότατη προσφώνηση που θα έκαμνεν με σταράτα λόγια η μούσα που δεν χαρίζει κάστανον. Η Καλλιόπη που άμαν κάμει να μιλήσει με στόμαν θνητού φκάλλει Ομήρου Οδύσσειαν τζ̆αι Θεογονίαν του Ησίοδου. Τζ̆αι αθθυμίζει τζ̆αι σε θνητούς τζ̆αι σε θεούς ότι ύβρις, άτη, νέμεσις τίσις στην ίδιαν σειράν πάσιν πάντα.
Να περιμένουμεν μερικούς μήνες, λαλεί ο Γκουτέρες, για το επόμενον ραντεβού. Ας ελπίσουμεν ότι ενώ οι ποιμένες εν ναν πας τ΄αρπουρα της άτης τους, ο ένας να πουντζ̆ιάζει προϊόντα της διαφθοράς, ο άλλος πουλώντας το Βαρώσιν στα σόγια του Έρτογαν, το έσ̆κιν του κόσμου που σιγοβράζει ηφαίστιον θα κρεπάρει τζ̆αι θα τους τα πουκουππίσει ούλλα, να πάρει στα Τάρταρα ποιμένας αγραύλους, κακ΄ελέγχεα, γαστέρες οίον, που την Άγκυραν στην Χώραν, τζ̆αι την ποτζ̆εί του συρματομπλέγματος τζ̆αι την ποδά.
The last significant wave of uprisings in Iran took place a bit more than a year and a half ago. Like all waves of protest in recent years, it was brutally crushed. But in the country of the mullahs, social protests are the order of the day – despite bans and repression.
by Hamid Mohseni
The year is drawing to a close according to the Iranian calendar. The traditional festivities surrounding Nourouz are currently dominating everyday life in Iran. But it is not only the Corona pandemic that is spoiling the festive mood: this year’s inflation rate of 30-40 percent and the miserable economic situation in the country are weighing on the minds of Iranians nationwide. Representatives of the Islamic Republic wash their hands of the situation – as always – and point the finger at others: in addition to the pandemic, the isolationist policy of the West is to be blamed for this crisis, which in reality only wants to starve the Iranian people with its sanctions. Therefore, they say, it is now all the more important to stand together as a nation.
Iranians know this trick well; since its 40-year existence, the Islamic Republic has been invoking enemies in the West to justify its own disastrous policies. It would be foolish to assume that sanctions have no impact at all on the Iranian economy and the difficult living conditions in the country. But compared to the regime’s homegrown structural problems – massive corruption, cronyism, investments for imperialist proxy wars, brutal neoliberal austerity measures – the actual contribution of sanctions to the disastrous situation is limited, especially when one realizes that the ruling ayatollahs and their military-political-industrial complex of the Revolutionary Guards protect their own privileges and wealth with all their power before giving them up for the good of the population.
The general pauperization of most Iranians increasingly leads to a lack of prospects, fear, existential crises, emigration (if possible) and a steady increase in the suicide rate. But for some years now, it has also found expression in anger and social protests throughout the country.
Protests by pensioners in Iran: “Poverty line: 9 million toman. Our pension: 3.2 million toman.” Source: Iranfocus.com
A nationwide protest movement of pensioners and retirees is particularly noteworthy. For the past six months, thousands of people have been responding to the call of independent pensioners’ unions, gathering on weekends in forty to fifty cities across the country, mostly in front of the Ministry of Labor and its regional offices. They are demanding that their salaries be paid or increased so that they can live above the poverty line in the face of current inflation. In this regard, the protesters have the law on their side: Article 30 of the so-called “Sixth Development Plan Law” provides for an equalization of monthly pensions as the cost of living increases. The government has suspended this increase, citing budget deficits and empty public pots. Apart from lip service, there is no concession, and in some places these demonstrations are even attacked by security forces.
In addition to this regular wave of protests, which is widely observed throughout the country, Iran experiences smaller strikes and workers’ protests on an almost daily basis. Central issues here are workers’ rights and safety. The neoliberal devastation in Iran has led to such precarious conditions that a proper, permanent employment contract with rights guaranteed to workers has become the absolute exception; short-term and daily contracts or verbal agreements are becoming more and more common. Minorities in the multi-ethnic state of Iran are often systematically discriminated against and harassed in the workplace. Independent trade unions and workers’ councils explicitly reject the neoliberal idea of privatizing companies – instead, they are aggressively considering self-organisation, such as at the well-known sugar cane factory “Haft Tappeh” in Ahvaz, which has been on strike more or less continuously for three years. It has thus become a lighthouse for radical, socialist and anti-authoritarian workers’ demands beyond the country’s borders. The biggest debate, however, is undoubtedly about wages. In some sectors, wages have not been paid for almost a year, and when they are paid, they are not in proportion to the rising cost of living. Independent trade unions, as well as left-wing and socialist economists, have long been calling for a minimum wage three times higher than that currently offered by the state.
The oppression of ethnic and religious minorities runs like a red thread through the history of the Islamic Republic. Border regions such as Kurdistan or Sistan-Beluchistan are often systematically neglected regions, where poverty and existential hardship have led to a parallel and vibrant black market economy. In the Kurdish regions of Iran, “Kolbars” transport all goods over the mountains to Iraq for a little money; in Sistan-Beluchistan, “gasoline carriers” sell fuel to neighboring Pakistan because the demand price there is higher. In late February, radical anti-system protests broke out in the region, with clashes with security forces and occupations of government offices. This was triggered by the shooting of at least ten “gasoline carriers” by Iranian security forces under the pretext of fighting smugglers. This systematic and deadly practice of harassment repeatedly leads to protests in the country’s border regions, to which the regime responds exclusively in a repressive manner. Unlike the more bourgeois “Green Movement” in 2009, these regions were central and among the decisive factors in the 2018/2019 social uprising.
_______________
This article was originally published in German on 26th March: https://www.rosalux.de/news/id/44023
One Radical Planet