Login
GAME CHANGER ΜΕΤΑ ΤΟ ORESHNIC. ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΚΑΙ ΦΟΙΤΣΑΡΙΚΗ ΕΞΈΛΙΞΗ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟΜΕ ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΌ ΠΎΡΑΥΛΟ ΤΩΝ ΡΩΣΣΩΝ.
ΤΟ ORESHNIC.
ΤΕΛΙΚΑ ΕΙΝΑΙ KINETIC WEAPON.
Δηλαδη χωρίς εκρηκτικά.
Ειναι οπως ένας μετεωρίτης.
Η μεγάλη ταχύτητα τον κάνει εφιαλτικό.
7 kg χωρίς εκρηκτικά όταν κτυπήσει με ταχύτητα 12 Μach ( 12 φορές την ταχύτητα του ήχου)
ΚΑΝΕΙ ΌΣΗ ΖΗΜΙΑ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ 5.5 ΤΌΝΟΙ ΕΚΡΗΚΤΙΚΑ !!!!!!!!.
ΚΑΙ ΤΟ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΌ ΣΕ ΠΟΛΛΑΠΛΆΣΙΟ ΒΑΘΟΣ ΑΠΟ ΟΤΙ ΚΑΝΟΝΙΚΟΊ ΠΎΡΑΥΛΟΙ.
ΣΕ ΒΑΘΟΣ 100 ΜΈΤΡΩΝ!!!!!
Και στο κτύπημα των ΡΩΣΣΩΝ ένας ORESHNIC έγινε 36 κτυπήματα αυτού του μεγέθους.
ΦΑΝΤΑΣΤΗΤΕ 36 Χ 5500
ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΙΣΟΔΎΝΑΜΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ
200 ΧΙΛΙΑΔΕΣ KG ΕΚΡΗΚΤΙΚΏΝ.
ΓΙΑ ΣΎΓΚΡΙΣΗ Η ΜΕΓΑΛΎΤΕΡΗ ΒΌΜΒΑ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΑΝ ΟΙ ΙΣΡΑΗΛΙΤΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΤΥΠΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΝΑΣΡΑΛΑ ΗΤΑΝ 2000 KG.
Πληροφορίες λένε ότι το κόστος κατασκευής ενός ORESHNIC είναι 70 εκατομυρια δολάρια
Με τετοια όπλα πλέον αναρωτιέμαι ποια η χρησιμότητα της αεροπορίας και των αεροπλανοφορων.
Θα γίνουν όπως το υππικο μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο.
«Όλες οι λύσεις εν φίνες τζαι ωραίες, άμα εν εφικτές, τζαι άμα μπορείς να τις εφαρμόσεις...» που λαλει τζαι το τραουδιν των Κατσιμιχαιων...
THE ISRAELIS ARE TRYING TO SAFE FACE WITH MISLEADING MILITARY SUCCESS STORIES.
IN ORDER TO SELL THE CEASEFIRE AGREEMENT TO THEIR PEOPLE
ΑΠΌ ΤΗΝ ΜΙΑ ΠΛΕΥΡΆ ΟΙ "ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ" ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛΙΝΟΎ ΣΤΡΆΤΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΔΙΑΚΡΙΤΟΥΣ ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΟΥΣ ΚΥΡΙΩΣ ΑΜΆΧΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ Η ΠΑΝΩΛΕΘΡΙΑ ΤΟΥ ΣΤΟ ΕΔΑΦΟΣ.
Ο σκοπός ήταν να διώξουν την Χεσπολαχ από Νότια του ποταμού Λιτανι που βρίσκεται 30 με 50 χμ βόρεια των συνόρων.
Το 2006 είχαν φτάσει αυτό τον ποταμό στις πρώτες ημέρες. Αυτή την φορά μετά από δύο μήνες μετά από 70 νεκρούς και 700 τραυματίες Ισραηλινούς στρατιωτες κατάφεραν να μπουν μόνο 4 χμ!!.
Και δεν κατεφεραν να κρατήσουν ούτε ένα χωριό εκτός από 3 με 4 χωρια τα οποία ισοπεδωσαν στην κυριολεξία.
Για, να πωλήσουν την κατάπαυση πυρός στους απογοητευμένους Ισραηλιτες ανακοίνωσαν ότι έφτασαν τον ποταμο.
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΞΉΓΗΣΑΝ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ
ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΠΟΥ ΈΦΤΑΣΑΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΑΝΑΤΟΛΙΚΆ ΟΠΟΥ ΤΑ ΧΩΡΙΆ ΕΙΝΑΙ ΔΡΟΥΣΟΙ ΚΑΙ
ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΚΑΙ Ο ΠΟΤΑΜΟΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ 5 ΧΜ ΑΠΟ ΤΑ ΣΎΝΟΡΑ 
Το ότι εφκηκεν ο Χαρούλης να πει το εθνικόφρων εμβατήριο [τωρα το «η αριστερά εν με το Ιράν..:)..ενώ εμείς..»], ενεν παράξενο...οι προγονοί του την δεκαετία του 1940, διέγραφαν αριστερούς που τους εκκλησιαστικούς καταλόγους, για να στήσουν καλπονοθεία...Τζαι η ρητορική ηταν ότι οι αριστεροί ηταν ύποπτοι....Τζαι μετα, κατά περιόδους, οι ιστορικοί πρόγονοι του κάθε Χ. Γεωργιάδη, ασκούσαν τζαι βία εξαφάνισης του διαφορετικού...
Ο Χαρούλης φαίνεται να εσιει ένα κόλλημα για εξουσία, τζαι φαίνεται σαν να εν έτοιμος να πουλήσει οτιδήποτε για μιαν καρέκλα..
Τον συνεργατισμό εδιαλυσαν τον, τζαι για το ταξικό αππωμα [να ελέγχουν οι αστοί τζαι η δεξιά πλήρως το τραπεζιτικό σύστημα], αλλα τζαι που σκέτη ανικανότητα, τζαι διαπλοκή όπως καταγράφει η έρευνα Αρεστη....
Ακόμα, δηλαδή, τζαι αν είχαν έγνοια τα συμφέροντα τους, πάλε της γερημίας ηταν. Το κλείσιμο του Συνεργατισμού έγινε σημείο αναφοράς της ανικανότητας τζαι διαπλοκής της κυβέρνησης Αναστασιάδη που θα τον βουρα πάντα ποπισω τον Γεωργιάδη σαν wannabe πολιτικάντη ... Τζαι το ότι, επίσης, ομολόγησε ξικουτσουλα την αποδοχή της διχοτόμησης, ηταν μέρος της ανικανότητας του στην διαχείριση του λόγου. Γενικώς ο Χαρούλης φαίνεται να πάσχει από ένα σύνδρομο αποτυχιών λόγω ανικανότητας τζαι ταυτόχρονα μια εμμονή με την εξουσία..που φαίνεται να του δημιουργούν τζαι έξτρα καγρι..:)
Ο Χαρούλης εσιει κόλλημά...
Τζαι ο Χριστοδουλίδης εσιει το γιωρκιν το «ειπα-ξηλαλω» φαίνεται...
Αφού εν τζαι η δημοτικότητα του χαμηλή, ειπεν τζαι το επιτελείο Χριστοδουλίδη να σύρει κανένα θέαμα, τζαι ετσι εφτασαμεν στην παράσταση «ΝΑΤΟ» [του 74 αλλα τωρα σαν κιτς – κωμωδία μετα την τραγωδία, που θα ελαλεν τζαι ο Κάρολος..:)]...Προσπαθούν να έβρουν «επίπεδο» συνεργασίας με τους δυτικούς για να πουλήσουν το «έργο» ότι εν να «ενταχθεί η Κύπρος στο ΝΑΤΟ»...ετσι παίζει στα πρωτοσέλιδα των καθεστωτικών ΜΜΕ...
Πέρα από την ανηθικότητα [αλλα σιγά που εν να νοιώσουν ηθική] των δυτικο-στροφων προσφορών υπηρεσιών, με φόντο το έγκλημα στην Γάζα, τζαι το ότι για το ίδιο το «γεγονός» [πιθανή ένταξη στο ΝΑΤΟ σαν ρεαλιστική πιθανότητα] θα πρέπει να εκλιπαρήσουν την Τουρκία για διχοτόμηση, το σκηνικό αθθυμιζει σκλαβοπάζαρο όπου κάποιοι πουλούν τους εαυτούς τους [τζαι στον νουν τους τζαι την χώρα τους/μας].. «Δουλαρες»....όπως το κωδικοποιησεν η Μ. Χριστου...Αλλα εισιεν Ιστορικά άλλην στάση πραγματικά η δεξιά, από το να εκλιπαρεί ξένες επεμβάσεις για να κρατά η να αποκτά καρέκλες εξουσίας;..δαμέ που τον 19ο αιώνα, ο Χατζηγεωργάκης, σαν τότε εκπρόσωπος της διαπλοκής πολιτικής τζαι οικονομικής εξουσίας, έφερνε στρατό να σφάξει τους εξεγερμένους ιθαγενεις, με χρήματα της εκκλησιάς....
Τα διαπλεκόμενα κατακτημένα, της εξουσίας τζαι του χρήματος..
Στα διεθνή είχαμε μια άτυπη παραδοχή ήττας από το Ισραήλ, το οποίο αναγκάστηκε να σταματήσει την επίθεση στον Λίβανο, μετα από τα μηδαμινά αποτελέσματα των στρατιωτικών του κινήσεων στο εσωτερικό του Λιβάνου..
Η ισραηλίτικη ακροδεξιά φαίνεται να λύσσαξε, αλλα η απόφαση πάρθηκε...Ετσι στο τέλος, σχεδόν τελετουργικά, το Ισραήλ βομβάρδισε κατοικημένες περιοχές τζαι η Χιζμπολαχ έκαμε επίδειξη δύναμης με ρουκέτες/πυραύλους που κτυπήσαν στόχους σε διάφορα σημεία του Ισραήλ...Πάει τζαι η φαντασίωση του Iron Dome..
Το γιατί αποφάσισε να σταματήσει την επίθεση ο Νετανιαχου, εσιει να κάμει τζαι με την αποτυχία του Ισραήλ στρατιωτικά [απέτυχε να φτάσει εστω απόμακρα στα σημεία που εισιεν φτάσει το 2006, τζαι εν εκαταφερεν να κατακτήσει τζαι να κρατήσει, εστω, οικισμούς]...Οι πρόσφυγες επέστρεφαν με αίσθημα νίκης ανάφεραν τα πρακτορεία...
Τζαι ελυσσξε στην αδυναμία του το κράτος του Τελ Αβίβ τζαι εδιαταξαν να πυροβολούν οι στρατιώτες υπό υποχώρηση..να μεν φανεί το πανηγυρικό κλίμα απέναντι;
Ταυτόχρονα, μαζί με την στρατιωτική αποτυχία, φαίνεται ότι ο Νετανιάχου παζαρευκει προστασία..εκυκλοφορησεν στον γαλλικό τύπο ότι ο Νετανιαχου εκαμεν ντηλ με τον Μακρόν, να μεν τον συλλάβουν αν βρεθεί στην Γαλλία με αντάλλαγμα να μεν ναυαγήσει τζαι τούτην την συμφωνία..
Το παζάρι του εκλιπαρειν...
Στο άλλο μέτωπο στα σύνορα Ανατολής - Δύσης, στην Ουκρανία, η Ρωσία εκαμεν επίδειξη πολεμικού υλικού με ένα βαλλιστικό υπερηχητικό πύραυλο που ταξιδεύκει 10 φορές την ταχύτητα του ήχου, που μπορεί να μπει σε βάθος 100 μέτρα τζαι κουβαλά μεγάλη εκρηκτική δυνατότητα. Ηταν η ρωσική απάντηση/προειδοποίηση στην έγκριση, που τον Μπαϊντεν, της επίθεσης με πυραύλους στο εσωτερικό της Ρωσίας...Ο συγκεκριμένος πύραυλος μπορεί να μεταφέρει τζαι πυρηνικά...
Στο στρατιωτικό επίπεδο η Ρωσία τζαι οι ρωσοφωνοι συνεχίζουν την προέλαση με σχεδόν καθημερινές ανακαταλήψεις/απελευθερώσεις οικισμών στην ανατολική Ουκρανία...
«Πιο Δουλαρα πεθαινεις»
Έχετε κι εσείς την απορία γιατί τόσο η Κυπριακή κυβέρνηση, όσο και σύσσωμη η δεξιά, χωρίς να εξαιρείται η υποτιθέμενη "Επανενωτικη δεξιά" του ΔΗΣΥ, αλλά κυρίως αυτή, θυμήθηκαν ξαφνικά το ΝΑΤΟ, αφού όλοι γνωρίζουν πως είναι αδύνατη η ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ, όχι μόνο γιατί ασκεί βέτο η Τουρκία, αλλά και γιατί η Τουρκία την ίδια στιγμή θα θέσει θέμα ταυτόχρονης ένταξης των κατεχομενων στο ΝΑΤΟ και άρα έμμεσης αναγνώρισης τους;
Μα είσαι χαζούλης;
Επειδή νομίζουν ότι θα ανταλλάξουν τις Τουρκικές Εγγυήσεις που "εμποδίζουν" την λύση του Κυπριακου και την αποχώρηση του Στρατού με τις Νατοϊκες Εγγυήσεις Ελλάδας - Τουρκίας - ΗΠΑ - ΗΒ).
Με άλλα λόγια η αληταρια που μας κυβερνά και η αληταρια που μας κυβερνησε, επιχειρούν στη θέση του ΟΗΕ ( στον οποίο έχει ανατεθεί ο ρόλος του διαμεσολαβητη) να μπει το ΝΑΤΟ.
Δηλαδή από Διεθνές πρόβλημα το Κυπριακό να γίνει Νατοϊκή διευθέτηση.
Δηλαδή πιο Δουλαρα πεθαίνεις.
Στο τέλος να δεις που θα μας πουν ότι εν οι Αριστεροί που εναντιωνονται στην Επανένωση.
Μπορει να δούμε τζαι τον Γρίβα με πανό Unite Cyprus!!
Αλλά όι μόνο του. Αγκαζέ με τον Νετανιαχου!!
· Weekly review – ο Κουμας σαν αλληγορία ενός παρακράτους που λειτουργει παράλληλα με το βαθύ κατεστημένο σαν άτυπος θεσμός;...Ενας ενδιαφέρον συνδυασμός: έλεγχος διορισμού διαιτητών τζαι όσων αναμεταδίδουν, των αθλητικογράφων....
Στα εσωτερικά είχαμε μια συζήτηση στην βουλή για την, εκ των φαινομένων, παρέμβαση του παρακράτους στο ποδόσφαιρο, για να μην δοθεί δημοσιογραφικό βραβείο σε δημοσιογράφο που ερεύνησε τις συγκρούσεις συμφερόντων του Κουμα..
Το βαθύ κατεστημένο τζαι στην μάππα...
Εν πολλά τα λεφτά...
Αν εν να ξεκινήσει κάπου η αντιμετώπιση της διαπλοκής οϊ απλά σαν φαινομένου, αλλα τζαι σαν θεσμού, κάτι σαν παρακράτος, στα πλαίσια ενός ευρύτερου βαθέως κατεστημένου [οικονομικού τζαι πολιτικού], τότε το καθεστώς Κουμα, όπως, ας πουμε, τζαι το καθεστώς Πολυβίου στες τράπεζες, πρέπει να εν σημείο αναφοράς [η τζαι εκκίνησης]...ενεν μόνο μέσα στο δημόσιο που λειτουργει η διαπλοκή στην Κύπρο – εν τζαι στα είδη παρακράτους, που ελέγχουν τα θεάματα/πληροφόρηση, όπως, ανάλογα τζαι την οικονομία μεσω των τραπεζών..
Για τις αποκαλύψεις στην βουλή, για την διαπλοκή δημοσιογράφων/αθλητικογράφων με τον Κουμα, που έφτασε στο σημείο πκιον να λογοκρίνει ποθκιαντροπα....
Οξα να το πουμε ξικουτσουλα – θωρουμεν πρακτικές του υπόκοσμου σε δημόσια θέα;
Καταγραφή από τον Φιλελεύθερο:
«Το θέμα είναι γνωστό. Δωδεκαμελής επιτροπή αποφάσισε να βραβεύσει εκ μέρους της ΕΑΚ δυο δημοσιογράφους. Ο ένας είναι ο δικός μας Φάνης Μακρίδης, που πήρε από την Επιτροπή το πρώτο βραβείο για έρευνά του, που αφορούσε το ενδεχόμενο ασυμβίβαστο του Γιώργου Κούμα ο οποίος ως πρόεδρος της ΚΟΠ παίρνει αποφάσεις για ποδοσφαιρικές ομάδες και ως επιχειρηματίας πωλεί τηλεοπτικό προϊόν αυτών των ομάδων.
Ο δεύτερος είναι ο Μιχάλης Παπαγεωργίου, για τον οποίο η Επιτροπή αποφάσισε να βραβεύσει στην κατηγορία Αρθρογραφία. Διάβασα και το άρθρο του Μιχάλη. Άψογο!
Δεν έχει σημασία, όμως, το περιεχόμενο της έρευνας του Φάνη ή του άρθρου του Μιχάλη. Σημασία έχει μόνο ότι η δημοσιογραφία εξευτελίστηκε. Διότι, ενώ ανακοινώθηκαν τα βραβεία η ΕΑΚ υπέκυψε σε παρέμβαση της ΚΟΠ και τα ακύρωσε. Ούτε οι δικαιολογίες της έχουν σημασία. Αρκεί μόνο να πούμε τα εξής:
Ο ακαδημαϊκός Νίκος Καρτακούλλης και ο διευθυντής του ΚΥΠΕ, Ντίνος Φοινικαρίδης, παραιτήθηκαν από την επιτροπή. Ο Πέτρος Χατζηχριστοδούλου στην τελετή αρνήθηκε να παραλάβει αναμνηστική πλακέτα για τη συμμετοχή του στην επιτροπή.
Ο Ντίνος Φοινικαρίδης, πρώην μέλος του ΔΣ της ΕΑΚ, όπως είπε στη Βουλή, «επί της ουσίας φαίνεται να υπήρχε παρέμβαση σοβαρή. Άρα, δεν μου επιτρέπει να είμαι μέλος της κριτικής επιτροπής».
https://www.philenews.com/apopsis/arthra-apo-f/article/1533434/o-exeftelismos-tis-dimosiografias/
· Τζαι μια φωνή/απόηχος της Ιστορικής εμπειρίας, απέναντι στην γλοιώδη δουλοπρέπεια μερικών για την πιθανότητα δυτικής εξάρτησης: «Σε ποιο κανονικό κράτος θα υπήρχε πλήρης άγνοια για ότι προβλέπει μια στρατιωτική συμφωνία;» Τάκης Χατζηδημητρίου
Γιατι ο κύριος Τάκης, έζησε για να αθθυμαται..Πως οι ηγέτες της εθνικοφροσύνης ηταν διορισμένοι των Άγγλων αποικιοκρατών, πως το 64, οι τωρα, δήθεν «προστάτες» έστηναν το σχέδιο Ατσεσον, του διαμοιρασμού της Κύπρου ανάμεσα στις νατοϊκές εγγυήτριες, με κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας...Τζαι ότι η τραγωδία στην Κύπρο το 1974, έγινε σε μια περίοδο που το ΝΑΤΟ, μετα το πραξικόπημα, έλεγχε στρατιωτικά, ολοκληρωτικά την Κύπρο..Τζαι εν εσταμάτησαν την σύμμαχο Τουρκία..Παλε ονειρευκουνταν σχέδια Ατσεσον..
Αντεξαμεν...
Τζαι εν θα ξεχάσουμε..Για να μεν τα ξαναπαθουμεν....
Τζαι για να μεν επικρατήσει στην περιοχή μας «το δίκαιο» των όπλων, όπως κάμνει το προστατευόμενο της Δύσης στην περιοχή, το Ισραήλ...
Αμα νομιμοποιηθεί που τους ναζί του Τελ Αβίβ η επιβολή χωρίς διεθνή προστασία, όπως γίνεται στην Γάζα, εν τζαι εν δύσκολο να δει κάποιος/α τις συνέπειες για τον ροτσο μας...
Ένα σχόλιο αξιοπρεπούς δημοσιογραφικής στάσης...
[Fished from the internet]
Η δημοσιογραφία έχει απαξιωθεί από τους πολίτες και δεν είναι τυχαίο. Κανένας δεν μπορεί να ισχυριστεί πως οι δημοσιογράφοι δεν έχουμε μερίδιο ευθύνης για το πως έχουν διαμορφωθεί τα πράγματα γύρω μας, έστω κι αν υπάρχει η δικαιολογία πως τα φαινόμενα δεν είναι τοπικά, αλλά διεθνή. Ωστόσο, παρά τα χίλια μύρια που μπορεί να προσάψει κάποιος στον τρόπο που λειτουργούν πλέον τα ΜΜΕ, εξακολουθούν να αποτελούν έναν από τους βασικούς πυρήνες ελέγχου των υπόλοιπων εξουσιών. Κι οι βραβεύσεις έχουν στόχο να ενισχύουν αυτή την δράση. Κι αλίμονο αν τις βραβεύσεις ελέγχουν οι ελεγχόμενοι.
Η ακύρωση της βράβευσης από την Ένωση Αθλητικογράφων Κύπρου (ΕΑΚ) στον Φάνη Μακρίδη, δεν πλήττει τον ίδιο. Ο ίδιος θα συνεχίσει να κάνει τη δουλειά του σύμφωνα με την αντίληψη που έχει σαν άτομο για το ποιος είναι ο στόχος της δημοσιογραφίας. Το αν θα έχει σε κάποια βιτρίνα του σπιτιού του ή του γραφείου του μια πλακέτα ή ένα αγαλματάκι, δεν διαφοροποιεί την ποιότητα της δουλειάς του. Αυτό που πλήγηκε -και πολύ σοβαρά μάλιστα- με την απόφαση της ΕΑΚ να υποκύψει στην παρέμβαση της ΚΟΠ αποσύροντας το βραβείο στον Φάνη Μακρίδη, είναι την ελευθερία των δημοσιογράφων και την ανεξαρτησία της δημοσιογραφίας. Με την στάση της αυτή η ΕΑΚ ακυρώνει την αποστολή που πρέπει να έχουν οι δημοσιογράφοι. Η αποστολή μας δεν είναι να κάνουμε δημόσιες σχέσεις με αυτούς που πρέπει να ελέγχουμε προς όφελος του δημοσίου.
Δωδεκαμελής επιτροπή αφού εξέτασε διάφορα δημοσιογραφικά κείμενα, αποφάσισε να απονείμει στον Φάνη Μακρίδη το πρώτο βραβείο στην κατηγορία αφιέρωμα/έρευνα, για την έρευνα που είχε κάνει αναφορικά με τυχόν ασυμβίβαστο για τον πρόεδρο της ΚΟΠ, Γιώργο Κούμα, για τη διπλή ιδιότητα του: από τη μια ως αξιωματούχος της ΚΟΠ έπαιρνε αποφάσεις για ποδοσφαιρικές ομάδες και από την άλλη ως επιχειρηματίας πωλούσε τηλεοπτικό προϊόν ποδοσφαιρικών ομάδων. Επρόκειτο για μια εμπεριστατωμένη έρευνα με στοιχεία, εξ ου και κρίθηκε ως άξια βράβευσης. Λίγο πριν την τελετή όμως η ΚΟΠ (υπό την προεδρία του Κούμα) απέστειλε επιστολή στην ΕΑΚ καλώντας την να αποσύρει τη συγκεκριμένη βράβευση, προβάλλοντας διάφορα νομικά επιχειρήματα. Κι η ΕΑΚ υπέκυψε.
Δεν είναι η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που διάφοροι στέλνουν επιστολές σε ΜΜΕ και δημοσιογράφους απειλώντας με μέτρα σε μια προσπάθεια φίμωσης. Αλίμονο αν κάθε φορά το μέσο ή ο δημοσιογράφος υπακούει. Δεν θα υπήρχε λόγος ύπαρξης των ΜΜΕ εκτός από το να προβάλλουν τι θέλει και τι βολεύει τον καθένα. Αν οι ίδιοι απαξιώνουμε το ρόλο μας, τότε ας υποστούμε το φτύσιμο που δεχόμαστε.
Επιδείνωση παρουσιάζει η αξιοπιστία των πολιτειακών θεσμών, σύμφωνα με νέα έρευνα της StockWatch με δείγμα 600 νοικοκυριά.
Ο μέσος όρος της αξιοπιστίας 16 πολιτειακών θεσμών και οργανισμών υποχώρησε το Σεπτέμβριο του 2024 στο χαμηλότερο επίπεδο από τον Ιανουάριο του 2016, στο 4,93 από τα 10 από 5,10 τον Ιανουάριο του 2024 και 5 το Σεπτέμβριο του 2023.
Σύμφωνα με την έρευνα, τα δύο μεγάλα δημόσια πανεπιστήμια έχουν τα ψηλότερα επίπεδα αξιοπιστίας μεταξύ των οργανισμών που αξιολογούνται στην έρευνα.
Το Πανεπιστήμιο Κύπρου συνεχίζει να θεωρείται ο πιο αξιόπιστος δημόσιος οργανισμός στην Κύπρο με βαθμολογία 7,6 από τα 10 όσο και στην προηγούμενη έρευνα.
Τη δεύτερη ψηλότερη βαθμολογία λαμβάνει το ΤΕΠΑΚ λαμβάνοντας 6,8 όσο και τον Ιανουάριο του 2024..
Στην τρίτη θέση βρίσκεται η ελεγκτική υπηρεσία με 6,5 από 6,3 στην προηγούμενη έρευνα. Η έρευνα έγινε μεταξύ 2-12 Σεπτεμβρίου πριν την απόφαση παύσης του ελεγκτή.
Οι τοπικές αρχές λαμβάνουν βαθμολογία 5,9 από 5,6 και οι κυπριακές ένοπλες δυνάμεις λαμβάνουν βαθμολογία 5,5 από 5,5 στην προηγούμενη έρευνα.
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έλαβε 5,1 από 5,3.
Όσον αφορά στη βαθμολογία της αστυνομίας, διαμορφώθηκε στο 5,1 από 5,2, ενώ τα δικαστήρια στο 4,8 από 5 και η γενική εισαγγελία έλαβε 4,2 από 4,8.
Η εκκλησία είχε μεγάλη επιδείνωση στην αξιοπιστία της εν μέσω των σκανδάλων, στο 4,4 από 5,4.
Η αξιοπιστία της Κεντρικής Τράπεζας ανήλθε στο 4,8 από 4,9 στην προηγούμενη έρευνα.
Η βαθμολογία του υπουργείου οικονομικών παρέμεινε στο 4,8 όσο και στην προηγούμενη έρευνα.
Στο 3,9 από 4 υποχώρησε η βαθμολογία της κυβέρνησης και της βουλής επίσης στο 3,9 από 4,1.
Όπως φαίνεται και από τον πίνακα, τη χαμηλότερη βαθμολογία αξιοπιστίας έλαβαν τα πολιτικά κόμματα και οι πολιτικοί.
Οι μετρήσεις αξιοπιστίας γίνονται από τη RAI για λογαριασμό της StockWatch από το 2013.
Το μέγεθος του δείγματος για τα νοικοκυριά ήταν 600 άτομα. Η κάλυψη ήταν παγκύπρια, αστικές και αγροτικές περιοχές, άντρες και γυναίκες 18 χρονών και άνω.
Η μεθοδολογία ήταν
τυχαία, πολυσταδιακή στρωματοποιημένη δειγματοληψία.
Η μέθοδος συλλογής στοιχείων ήταν με τηλεφωνικές συνεντεύξεις από το τηλεφωνικό
κέντρο της RΑΙ.
Η έρευνα έγινε μεταξύ 2-12 Σεπτεμβρίου 2024.
Της Γεωργίας Χαννή
Σε αυτή την ψηφιακή συλλογή έχουν οργανωθεί χρονολογικά κείμενα και άρθρα του Φειδία Χριστοδουλίδη, τα οποία δημοσιεύτηκαν από τον Ιούλιο του 2020 μέχρι τον Απρίλιο του 2024.
Η συλλογή μπορεί να εντοπιστεί πατώντας εδώ.
The use and abuse of the colonial presence of the United Kingdom in Cyprus: Time for the Decolonisation of Cyprus
Nikos Trimikliniotis
Η χρήση και η κατάχρηση της αποικιακής παρουσίας του Ηνωμένου Βασιλείου στην Κύπρο: Έφτασε η ώρα της Αποαποικιοποίησης της Κύπρου
Νίκος Τριμικλινιώτης
Κείμενο επεξεργασμένο για το 6ον συνέδριο Αριστερά και Κυπριακό 16-1--24
1. Πριν ακούσω τις ομιλίες των συντρόφων που μίλησαν πριν από μένα, αντιλαμβανόμενος ότι μάλλον θα καλύψουν με άριστο τρόπο το βασικό πλαίσιο την ανάλυσης που είχα σχεδιάσει και στείλει στους οργανωτές τους συνεδρίου αυτού που ήταν η να τεθεί το σκεπτικό για την ανάγκη άμεσης κατάργησης των Βρετανικών βάσεων, περιορίστηκα στην δεκάλεπτη ομιλία μου στο ουσιαστικό μέρος για το τί να κάνουμε ως Αριστερά στο συγκεκριμένο ζήτημα. Στο κείμνο που ακολουθεί έχω συμπεριλάβει και στοιχεία της αρχικής μου τοποθέτησης, ενώ ακροθιγώς απαντώ στο σχόλιο του Μιχάλη Παπαπέτρου που θεώρησε ότι αν τέθει θέμα βάσεων από τώρα ως προϋπόθεση, τότε δημιουργεί νέα εμπόδια για τη λύση του Κυπριακού.
2. Δεν ξέρω τί το μέλλον φυλάει για τα παιδιά μας στην κοινή αυτή γη που λέγεται Κύπρος, όταν δε θα είμαστε εδώ πλέον, αν δηλαδή τα καταφέρουμε ν αποφύγουμε την άμεση καταστροφή από ένα ολοκληρωτικό πόλεμο σε ένα τόσο πολωμένο κι επικίνδυνο κόσμο. Αν δηλαδή η θερμοκρασίες κι οι συνθήκες εδώ το 2050 ή 2080 θα επιτρέπουν την ανθρώπινη διαβίωση για να εφαρμοστεί το όραμα μας για μια σοσιαλιστική χώρα που θα υπερβεί τον καπιταλισμό. Η αβεβαιότητα αυτή όχι μόνο δε πρέπει να μας να αποθαρρύνει, αλλά να μας πεισμώνει περισσότερο για να εντείνουμε την δράση μας γιατί δεν μπορούμε να παραδοθούμε στην απαισιοδοξία.
3. Κι όμως σήμερα προηγείται μια άλλη συζήτηση. Η ανάγκη για λύση καθίσταται πιο επιτακτική και ως αντιπολεμικό καθήκον μας όχι μόνο για τον κυπριακό λαό, αλλά και ως καθήκον μας στους γειτονικούς λαούς. Ωστόσο, η λύση του Κυπριακού, όπως εμείς το αντιλαμβανόμαστε σε μια λογική μετάβασης σε ένα βιώσιμο και συμβατό με το περιβάλλον με το σχέδιο μας για σοσιαλιστικό μετασχηματισμό προϋποθέτει ως μέρος της λύσης την κατάργηση των Βρετανικών βάσεων και αποτίναξη όλων των στοιχείων που εξυπηρετούν τους ιμπεριαλιστές όπως κι όλες τις διευκολύνσεις στους Αμερικανούς και τους Νατοϊκούς, πχ Βρετανούς, Γάλλους, Γερμανούς, καθώς επίσης και Τούρκους και Έλληνες. Αυτό δεν το επιλέξαμε εμείς. Το επέλεξαν οι ιμπεριαλιστές που έχουν ταυτίσει τα συμφέροντα τους με το γενοκτονικό και ιμπεριαλιστικό Ισραήλ υπό την νεοφασιστική ηγεσία του Νεντανιάχου― αυτό οδηγεί τον κόσμο στον ολοκληρωτικό πόλεμο και την καταστροφή κάθε προοπτικής όχι μόνο για την όποια προοδευτική-δημοκρατική μετάβαση στην περιοχή μας, αλλά στον όλεθρο. Ωστόσο, αυτό μπορεί να επέλθει μόνο μέσα από ένα κοινό μέτωπο πάλης με τις δύο κοινότητες διαφορετικά θα μετατραπεί σε απλώς ακόμα ένα εμπόδιο για τη λύση που θα δημιουργεί ακόμα μια διαφορά ανάμεσα στις δύο κοινότητες – ακόμα ένα εργαλείο του ιμπεριαλιστικού «διαίρει και βασίλευε» (όπως ο Μιχάλης Παπαπέτρου ανέφερε στο συνέδριο αυτό, επιχειρηματολογώντας ενάντια στην θέση μου).
6. Η Τουρκία υπό τον αυταρχικό Ερτογάν υπήρξε ένα από τους στενότερους οικονομικούς και στρατιωτικούς εταίρους του Ισραήλ. Κι όμως σε ένα άλλο επίπεδο είναι οι δύο αυταρχικά κράτη-δυνάστες που ανταγωνίζονται μεταξύ τους – δεν είναι πρωτάκουστο να υπάρχουν ενδοϊμπεριαλιστικοί ή άλλοι ανταγωνισμοί για ηγεμονία. Το 2017 ο Αναστασιάδης με παρότρυνση του Νετανιάχου κι άλλων στην Κύπρο κι αλλού προτίμησε να προωθήσει τη διχοτόμηση στο Τσαβούσογλου παρά να λύσει το κυπριακό. Δεν ήθελαν Τουρκοκυπρίους να έχουν λόγο στην διαχείριση του κοινού κράτους – ο Νεντανιάχου αλλά και μια πολιτική τάση που εκφράζει ισχυρή μερίδα της ελληνοκυπριακής άρχουσας τάξης στην οποία ανήκει και ο Χριστοδουλίδης προφανώς βλέπει του Τουρκοκυπρίους απλώς ως «το μακρύ χέρι της Άγκυρας». Σήμερα, λόγω της γενοκτονίας στη Γάζα, οι οικονομικές σχέσεις μεταξύ Ισραήλ-Τουρκίας έχουν διαταραχθεί ακόμα περισσότερο.
7. Eίναι προφανές ότι αυτό που οι ΗΠΑ θέλουν από την ΚΔ, και που προωθεί ευχαρίστως ο Νίκος Χριστουλίδης (και μια ισχυρή μερίδα της αστικής τάξης) με τον «στρατηγικό διάλογο Κύπρου-ΗΠΑ» είναι να δοθούν στρατιωτικά ανταλλάγματα και διευκολύνσεις (και ακόμα και βάσεις) στις ΗΠΑ, έναντι στη στρατιωτικής συνεργασίας και σύνδεσης με το Ισραήλ. Κι αυτό αφορά μόνο στο νότιο μέρος της Κύπρου, έχοντας ξεγράψει το βόρειο τμήμα που θεωρείται υπό Τουρκικό έλεγχο. Κι έτσι η πράσινη γραμμή που όλο και περισσότερο στρατιωτικοποιείται μετατρέπεται όλο και περισσότερο σε σκληρό σύνορο με αποτέλεσμα κι εμπεδώνεται η διχοτόμηση. Όλα στο βωμό της στήριξης του γενοκτονικού Ισραήλ.
8. Η χρήση και κατάχρησης των βρετανικών στρατιωτικών βάσεων στην Κύπρο έχει αποκτήσει μεγαλύτερη σημασία μετά την πρόσφατη χρήση των βάσεων για την υποστήριξη του Ισραήλ και τις επιθέσεις εναντίον των Χούντι στην Υεμένη. Στο παρελθόν χρησιμοποιήθηκε για διάφορες άλλες αποστολές του ΝΑΤΟ στη Λιβύη, το Ιράκ και το Λίβανο.
9. Η πάγια θέση της Αριστερά ότι πρέπει πρώτα να λυθεί το Κυπριακό, και μόνο τότε, κι από κοινού με τους Τουρκοκυπρίους να τεθεί θέμα βάσεων, έχει πλέον ξεπεραστεί. Οι βάσεις και η χρήση της Κύπρου ως Νατοϊκή πλατφόρμα, ως «αβύθιστο αεροπλανοφόρο» είναι γεγονός που οφείλουμε να πολεμήσουμε, όχι στο μέλλον, αλλά άμεσα. Το σκεπτικό της Αριστεράς για την πάγια αυτή θέση της ήταν ότι δεν έπρεπε να ανοιχθεί κι άλλο μέτωπο με τους Βρετανούς τώρα που θα λειτουργεί ως εμπόδιο στην λύση, και σίγουρα δεν πρέπει αυτό να είναι ζήτημα αντιπαράθεσης ανάμεσα στις δύο κοινότητες. Εύλογα και ορθά θέτει αυτά τα δύο ζητήματα, κι αυτά πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη, φροντίζοντας να μη λειτουργήσουν με αυτόν τον αρνητικό τρόμο. Εξ ου κι η πρόταση μου όπως το ζήτημα της κατάργησης των βάσεων να αποτελέσει κοινό αίτημα των κινημάτων ειρήνης κι επανένωσης και στις δύο κοινότητες.
10. Η λύση του κυπριακού πρέπει να τεθεί άμεσα και παράλληλα με την κατάργηση των βάσεων και κάθε διευκολύνσεων προς τους ιμπεριαλιστές που συμπράττουν και μαζί με το Ισραήλ διαπράττουν γενοκτονία και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Στόχος μας πρέπει άμεσα να είναι να ξεκινήσει ένας διάλογος μεταξύ της Αριστεράς ακαδημαϊκής κοινότητας, των νομικών και των ακτιβιστών σχετικά με την επείγουσα ανάγκη να τερματιστεί η αποικιακή παρουσία του Ηνωμένου Βασιλείου στην Κύπρο. Το θέμα αυτό έχει αποκτήσει επείγοντα χαρακτήρα τον τελευταίο χρόνο λόγω της εμπλοκής των Βρετανικών Περιοχών Κυρίαρχων Βάσεων (SBAs) με τις σοβαρές παραβιάσεις του Διεθνούς Ανθρωπιστικού Δικαίου κατά του παλαιστινιακού λαού από το κράτος του Ισραήλ στη Γάζα. Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου παρουσίασε τις SBAs ως ένα πιθανό μοντέλο για τη διπλωματική διευθέτηση της υπόθεσης του Αρχιπελάγους Τσάγκος.
11. Αποτελεί τραγική ειρωνεία ότι η διαβόητη δήλωση του υπουργού Εξωτερικών για τις Αποικίες, Χένρι Χόπκινσον, πριν από εβδομήντα χρόνια, όταν η Κύπρος ήταν βρετανική αποικία, φαίνεται να ισχύει και σήμερα: Ο Hopkinson είχε δηλώσει ότι «υπάρχουν ορισμένα εδάφη στην Κοινοπολιτεία τα οποία, λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών τους, δεν μπορούν ποτέ να περιμένουν να είναι πλήρως ανεξάρτητα». Στην Κυπριακή Δημοκρατία δόθηκε ανεξαρτησία, αλλά όχι στο έδαφος υπό τις ΣΒΑ, καθώς αυτό είναι ενταγμένο σε ένα πολύπλοκο σύστημα συνθηκών μεταξύ του Ηνωμένου Βασιλείου, της Τουρκίας, της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας.[6] Τα εδάφη αυτά παραμένουν ως νεοαποικιακό φυλάκιο υπό τους Βρετανούς στο διηνεκές με το Ηνωμένο Βασίλειο να περιφρονεί ακόμη και να καταβάλει το «ενοίκιο», μεταμφιεσμένο ως «οικονομική βοήθεια» που το Ηνωμένο Βασίλειο ήταν υποχρεωμένο να καταβάλει στην ΚΔ βάσει των Συνθηκών. Δυστυχώς, αυτή η παλιά αποικιοκρατική δήλωση αποδείχθηκε όχι μόνο προκλητική αλλά και προφητική[7] καθώς οι διαιρέσεις της Κύπρου συνεχίζονται μέχρι σήμερα.[8]
12. Η γεωπολιτική σημασία της Κύπρου αυξανόταν καθώς η βρετανική αποικιακή δύναμη υποχωρούσε. Με την άνοδο του Ψυχρού Πολέμου, η Κύπρος έγινε αντιληπτή ως «ένα πιόνι» και όχι ως «το πετράδι στο στέμμα»[9], αλλά όπως στην πολιτική, ένα πιόνι σε μια στρατηγικής σημασίας θέση της σκακιέρας μπορεί να απειλήσει ακόμα και τον βασιλιά.[10] Με την υποχώρηση της Βρετανικής Αυτοκρατορίας και τη σταδιακή εκτόπισή της από τις Ηνωμένες Πολιτείες, η Κύπρος εντάχθηκε στη «νέα» αυτοκρατορική πραγματικότητα, μια «αυτοκρατορία των βάσεων».[11] η Βρετανία παρέδωσε «την αυτοκρατορία της σε κατώτερο εταίρο στην εγκαθίδρυση της αμερικανικής».[12] δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι για την Κύπρο, μεταξύ άλλων εδαφών όπως το Άντεν, η Μαλαισία, η Κένυα και το Ιράν, η βρετανική κυριαρχία «υποθηκεύτηκε» από τις ΗΠΑ. Όπως σημείωσε ο αείμνηστος Ed Rooby τα βρετανικά και αμερικανικά συμφέροντα είναι στενά συνυφασμένα καθώς «είναι δύσκολο να μιλήσουμε για σαφώς καθορισμένα “διακριτά βρετανικά συμφέροντα” στο νησί σήμερα, επειδή από το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ο ιμπεριαλιστικός ρόλος της Βρετανίας στην Κύπρο (όπως και αλλού) ήταν, στην ουσία, να ενεργεί ως ημιαυτόνομος υπολοχαγός της ηγεμονίας των ΗΠΑ.»[13] Ο Ψυχρός Πόλεμος μεταμόρφωσε τη σημασία των χωρών ανάλογα με τις συγκεκριμένες γραμμές ρήξης.[14] επιπλέον, η ανακάλυψη υδρογονανθράκων και τα ευρύτερα ενεργειακά παιχνίδια στην Ανατολική Μεσόγειο έκαναν τη θέση Κύπρος πιο σημαντική, όμως η στροφή της ΚΔ και η σύνδεση-ταύτιση της κυβέρνησης με το γενοκτονικό Ισραήλ φέρνει την χωρά πιο κοντά στο μάτι του κυκλώνα.[15]
13. Η γεωπολιτική σημασία της Κύπρου αυξανόταν καθώς η βρετανική αποικιακή δύναμη υποχωρούσε. Με την άνοδο του Ψυχρού Πολέμου, η Κύπρος έγινε αντιληπτή ως «ένα πιόνι» και όχι ως «το πετράδι στο στέμμα», αλλά όπως και στο σκάκι, έτσι και στην πολιτική, ένα πιόνι σε μια στρατηγικής σημασίας θέση της σκακιέρας μπορεί να απειλήσει τον βασιλιά. Με την υποχώρηση της Βρετανικής Αυτοκρατορίας και τη σταδιακή εκτόπισή της από τις Ηνωμένες Πολιτείες, η Κύπρος εντάχθηκε στη «νέα» αυτοκρατορική πραγματικότητα, μια «αυτοκρατορία των βάσεων”. Ή Βρετανία «αποτίναξε την αυτοκρατορία της σε έναν κατώτερο εταίρο στην εγκαθίδρυση της αμερικανικής». Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι για την Κύπρο, μεταξύ άλλων εδαφών όπως το Άντεν, η Μαλαισία, η Κένυα και το Ιράν, η βρετανική κυριαρχία ήταν «εγγυημένη» από τις ΗΠΑ. Όπως σημείωσε ο αείμνηστος συνάδελφος, Ed Rooksby τα βρετανικά και αμερικανικά συμφέροντα είναι στενά συνυφασμένα καθώς «είναι δύσκολο να μιλήσουμε για σαφώς καθορισμένα “διακριτά βρετανικά συμφέροντα” στο νησί σήμερα, επειδή από το τέλος του Β’ΠΠ, ο ιμπεριαλιστικός ρόλος της Βρετανίας στην Κύπρο (όπως και αλλού) ήταν, στην ουσία, να ενεργεί ως ημιαυτόνομος υπολοχαγός στην ηγεμονία των ΗΠΑ. [16] Στην Κυπριακή Δημοκρατία δόθηκε ανεξαρτησία, αλλά όχι στο έδαφος υπό τις Βάσεις, καθώς αυτό είναι ενταγμένο σε ένα πολύπλοκο σύστημα συνθηκών μεταξύ του Ηνωμένου Βασιλείου, της Τουρκίας, της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας.[17] Βάσει της συνθήκης εγκαθίδρυσης, τα εδάφη αυτά παραμένουν ως νεοαποικιακό φυλάκιο υπό τους Βρετανούς στο διηνεκές με το Ηνωμένο Βασίλειο, ενόσω οι αποικιακή δύναμη το επιθυμεί, ενώ οι Βρετανοί περιφρονούν ακόμη και να καταβάλουν το υποτυπώδες «ενοίκιο» που είναι μεταμφιεσμένο ως «οικονομική βοήθεια» όπου ήταν υποχρεωμένοι να καταβάλουν στην ΚΔ βάσει των Συνθηκών.[18]
14. Ο Ψυχρός Πόλεμος μεταμόρφωσε τη σημασία των χωρών ανάλογα με τις συγκεκριμένες γραμμές ρήξης, επιπλέον, η ανακάλυψη υδρογονανθράκων και τα ευρύτερα ενεργειακά παιχνίδια στην Ανατολική Μεσόγειο έκαναν τη θέση Κύπρος πιο σημαντική, αλλά και πιο ευάλωτη εφόσον μετατρέπεται σε ορμητήριο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ και εμπλέκεται, εκ των πραγμάτων στο μεγάλο πρόβλημα μιας Μέσης Ανατολής που φλέγεται. Ακούμε σήμερα από αναλυτές προσκείμενους σε νεοσυντηρητικά think tanks για θέματα ασφάλειας να παροτρύνουν τις ΗΠΑ «να εκτοπίσουν τη Βρετανία από την Κύπρο» κι έτσι με την «αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου από τα νησιά Τσάγκος θα πρέπει να ανοίξει μια ευκαιρία για μια αμερικανική ναυτική βάση στην Ανατολική Μεσόγειο.» Μάλιστα το πλασάρουν κι ως δήθεν αποαποικιοποίηση της Κύπρου καλώντας τη Μεγάλη Βρετανία «να τερματίσει πλήρως την αποικιακή της παρουσία στην Κύπρο», ενώ θεωρούν δεδομένο ότι η ΚΔ θα μισθώσει στις ΗΠΑ τις περιοχές αυτές.[19]
15. Οι Βρετανικές Βάσεις λοιπόν αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του «κυπριακού προβλήματος», καθώς το δυσεπίλυτο αυτό πρόβλημα συνεχίζεται. Η de facto διαίρεση συνεχίζεται παρά τις προσπάθειες επίλυσης του προβλήματος αλλά και αποτελεί τη βάση για τις ιμπεριαλιστικές επιθέσεις στην περιοχή.
[1] «Οδικό Χάρτη Διμερούς Αμυντικής Συνεργασίας υπέγραψαν Κύπρος και ΗΠΑ», Capital.gr, 09-Σεπ-2024
https://www.capital.gr/diethni/3863256/odiko-xarti-dimerous-amuntikis-sunergasias-upegrapsan-kupros-kai-ipa/
[2] Βλ. Λάρκος Λάρκου, «Η τριπλή ερμηνεία», Καθημερινή, 03/11/2024,
[3] Βλ. Χριστόφορος Φωκαϊδης (επιμ.) (2024) Η Κύπρος στην Εποχή των Πολυκρίσεων. Οι μεγάλες προκλήσεις σε 24 ερωταπαντήσεις, Hippasus, Λευκωσία και Χάρης Γεωργιάδης (2024), ο Νέος Ρεαλισμός, Το Κυπριακό 50 χρόνια από την τουρκική εισβολή, Εκδόσεις Παπαζήση.
[4] «Βάση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ η Κύπρος», https://simerini.sigmalive.com/article/2024/11/10/base-ton-epa-kai-tou-nato-e-kupros-apokleistikes-photographies-khartes/
[5] «Ατσάλινη ασπίδα των ΗΠΑ καλύπτει την Κύπρο - Οι πύλες της κολάσεως στη Μ. Ανατολή και το διπλωματικό παρασκήνιο», Σημερινή 11 Αυγούστου 2024, https://simerini.sigmalive.com/article/2024/8/11/atsaline-aspida-ton-epa-kaluptei-ten-kupro-oi-pules-tes-kolaseos-ste-m-anatole-kai-to-diplomatiko-paraskenio-khartes/
[6] Soulioti, S. (2006), Fettered independence, University of Minnesota.
[7] Richard Clogg, R. «The Sovereign Base Areas: colonialism redivivus?», Byzantine and Modern Greek Studies. 2015 39 1, 138-150.
[8] Perry Anderson «The Divisions of Cyprus», London Review of Books, τ. 30 No. 8 - 24 Απριλίου 2008, http://www.lrb.co.uk/v30/n08/perry-anderson/the-divisions-of-cyprus μεταφράστηκε στα ελληνικά, βλ. Οι διαιρέσεις της Κύπρου, Εκδόσεις Άγρα, 2008
[9] Βαρνάβα, Α. (2015) Ο βρετανικός ιμπεριαλισμός στην Κύπρο, 1878-1915. The inconsequential possession, Manchester University Press.
[10] Holland, R. (1998)Britain and the Revolt in Cyprus, 1954-1959, Oxford University Press.
[11] Johnson, C. (2004). The Sorrows of Empire, Λονδίνο και Νέα Υόρκη: Verso, σσ. 151-186.
[12] Johnson, C. (2004). The Sorrows of Empire, Λονδίνο και Νέα Υόρκη: Verso, σσ. 151-186.
[13] Ed Rooksby (2012) «Cyprus and the West: a Critical Perspective on British and US Foreign Policy and Strategic Interests in Cyprus», Nicos Trimikliniotis and Umut Bozkurt (eds.) (2012) Beyond a Divided Cyprus: a State and Society in Transformation, Palgrave Macmillan, 83-98), σ. 84.
[14] Trimikliniotis, N., Bozkurt, U. (2012) «Introduction: Beyond A Divided Cyprus, A Society in a State of Transformation», Trimikliniotis, N. and Bozkurt, U. (eds.) Beyond A Divided Cyprus: A State and Society in Transformation, MacMillan Palgrave, σ. 1-22.
[15] Trimikliniotis, N. (2012) «The Cyprus problem and imperial games in the hydrocarbon era: Trimikliniotis, N. and Bozkurt, U. (eds.) Beyond A Divided Cyprus: A State and Society in Transformation, MacMillan Palgrave, Νέα Υόρκη, σσ. 23-46 και Νίκος Τριμικλινιώτης «Το πρόταγμα της επανένωσης της Κύπρου. Μια ταξική και γεωπολιτική ανάλυση μιας φθίνουσας δυνατότητας», Θέσεις, Τεύχος 140: Ιούλιος - Σεπτέμβριος 2017.
[16] Ed Rooksby (2012) “Cyprus and the West: a Critical Perspective on British and US Foreign Policy and Strategic Interests in Cyprus”, Nicos Trimikliniotis and Umut Bozkurt (eds.) (2012) Beyond a Divided Cyprus: a State and Society in Transformation, Palgrave Macmillan, 83-98), p. 84
[17] Soulioti, S. (2006), Fettered independence, University of Minnesota.
[18] ΠΡΟΣΆΡΤΗΜΑ R, ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΙΚΉ ΒΟΉΘΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΉ ΔΗΜΟΚΡΑΤΊΑ. Σχέδιο ανταλλαγής σημειώσεων μεταξύ του Αντιπροσώπου του Ηνωμένου Βασιλείου που είναι εξουσιοδοτημένος να υπογράψει τη Συνθήκη Εγκαθίδρυσης και του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου και του Δρ Κουτσούκ, ΚΥΠΡΟΣ, Cmns. 1093, Υποβλήθηκε στο Κοινοβούλιο από τον Υπουργό Αποικιών, τον Υπουργό Εξωτερικών και τον Υπουργό Άμυνας κατ' εντολή της Αυτής Μεγαλειότητας Ιούλιος 1960.
[19] Michael Rubin. “The U.S. Should Nudge Britain from Cyprus”, National Interest, 8 November 2024
BKP Merkez Yürütme Kurulu üyesi Hikmet Olaçer, Mecliste yaşanan gerginliklerin temelinde ülkede yaşanan anti-demokratik gelişmelerin yattığını belirtti.
Kuzey Kıbrıs’ta siyasetin tıkandığını, Türkiye’deki AKP iktidarının siyasete sürekli müdahale ederek, Kıbrıslı Türklerin iradesini ayaklar altına aldığını belirten Hikmet Olgaçer, UBP-DP-YDP hükümetinin dayatma kararlarla ve despotça ülke yönetmeye çalıştığını vurguladı.
“ Talimatla kurultay yapan, hükümet kuran ve Meclis Başkanı seçmeye çalışan zihniyet, demokrasi ve hukuktan bahsedemez “ diyen Hikmet Olgaçer, “ Meclis de, diğer kurumlar gibi miyadını doldurmuştur “ dedi.
Toplumu boş yere germenin gereği olmadığını, yapılanların kamuoyunu etkilemeye dönük şovlar olduğunu dile getiren BKP Merkez Yürütme Kurulu üyesi Hikmet Olgaçer, Kıbrıs Türk toplumunun kurtuluşunun, özgür, bağımsız, birleşik Kıbrıs’a ulaşıldığında sağlanacağını vurguladı.
Birleşik Kıbrıs Partisi Genel Başkanı İzzet İzcan, TC yetkililerinin Kıbrıs Türk toplumu adına açıklamalar yaparak kararlar almasının kabul edilemez olduğunu vurguladı.
“ TC Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın, KKTC’nin Türk Devletleri için düzenlenen yeni alfabeyi kabul etmeye hazır olduğunu açıklaması buna örnektir “ diyen İzzet İzcan, TC Dış İşleri Bakanı Hakan Fidan “ Kıbrıs adasının yeniden birleşmesi sayfasının kapandığının artık anlaşılmış olması lazım. Adada iki ayrı halk ve iki ayrı devlet var “ diyerek “ Kıbrıs’ta söz ve yetkinin kendilerinde olduğunu dünyaya ilan etmiştir “ dedi.
İrademizi yok sayan açıklamaları kınıyoruz.
Kıbrıs Türk toplumunun iradesini yok sayan bu tür açıklamaları kınadıklarını belirten BKP Genel Başkanı İzzet İzcan, Mecliste görev yapan partileri, Meclis duvarında yazan “ Egemenlik kayıtsız şartsız milletindir “ ibaresine saygılı davranmaya çağırdı.
“ Kıbrıs Türk toplumunun kendi kendini yönetmesi esastır “ diyen İzzet İzcan, Meclis Başkanlığı seçimlerine de müdahale eden TC yetkililerinin alel acele tebrik mesajları yayınlayarak, olayı oldubittiye getirmeye çalıştığını dile getirdi.
Kıbrıs sorununun çözümünün BM kararları çerçevesinde federal çözümle mümkün olduğunu dile getiren İzzet İzcan, “ Kıbrıs Türk toplumunun kendi kendini yönetme ve özgürce yaşama mücadelesi, Kıbrıs sorununun çözümüyle başarıya ulaşacaktır “ dedi.
Birleşik Kıbrıs Partisi Genel Başkanı İzzet İzcan, Mecliste başkanlık seçimi sonucu yaşananların Kuzey Kıbrıs’ta demokrasi olmadığını bir kez daha gözler önüne serdiğini vurguladı.
“ UBP içerisinde dönen entrikalardan sonra, yasal bir Meclis Başkanı seçilmiş değildir “ diyen İzzet İzcan, “ UBP kendi milletvekillerine güvenmediği için, ikinci bir seçim yapmaktan kaçınarak, yasadışı sonucu meşrulaştırmaya çalışıyor “ dedi.
Mecliste muhalefete düşen görevin, yasadışı ilan edilen Meclis Başkanlığı seçim sonuçlarını reddederek, Meclisi boykot etmek olduğunu dile getiren İzzet İzcan, UBP-DP-YDP hükümetinin oldubittilerine boyun eğilemeyeceğini vurguladı.
İşgal altında olan halkın iradesidir.
UBP yetkililerinin meclisin işgal altında olduğunu açıklamasının komik olduğunu dile getiren İzzet İzcan, “ İşgal altında olan halkın iradesidir “ dedi.
Ankara’nın Kuzey Kıbrıs’ta kurduğu rejimin sürdürülebilir olmadığını dile getiren BKP Genel Başkanı İzzet İzcan, parlamentoculuk oynayarak gündemi işgal edenlerin amacının, statükoya hizmet olduğunu vurguladı.
This year, I would like to touch on why we are far from the targeted federal solution to the Cyprus problem. First, let's take a look at the history of the Turkish Cypriots' desire for a separate state.
As is known, the unitary constitution of the Republic of Cyprus, which was established in 1960, encountered some difficulties in implementation and after the 13-article amendment proposals announced by President Makarios on November 30, 1963, these proposals were rejected by Turkey before the Turkish Cypriot leadership on the grounds that they would only grant minority rights to the Turkish Cypriots and the intercommunal clashes began on December 21, 1963.
Dr. Küçük announced on December 30, 1963 that "the Constitution is dead" and that he no longer saw himself as Vice President and that he and the Turkish Cypriot ministers refused to attend government meetings. The Turkish leadership also began to establish parallel services in the regions under Turkish control. Turkish Cypriot civil servants stopped attending their duties.
In the French newspaper Le Monde on January 10, 1964, Vice President Dr. Küçük told the reporter that “the 35th parallel would be the ideal line for the division of Cyprus, and he wanted the northern half of the island, including the ports of Kyrenia and Famagusta, to be given to the Turkish Cypriots. Dr. Küçük added: “We want to create a separate state. Mixed Greek Cypriot-Turkish Cypriot villages can no longer exist. My citizens live under the terror of their Greek Cypriot neighbours. The Turkish Cypriots are not a minority. They are a people with their own language, religion and traditions. We have as much right to this island as the Greek Cypriots.”
In the summer of 1964, President Makarios rejected the proposal presented by the US representative Acheson in Geneva, which was to annex the island to Greece on the condition that Turkey (NATO) would be given a military base on the Karpas Peninsula.
Prof. Nihat Erim, who participated in the negotiations on behalf of Turkey, wrote the following in his memoirs:
“General Turgut Sunalp explained the need for a region larger than the Karpas Peninsula in terms of military needs. Mr. Acheson and American officers accepted the Akanthou region line from the Boghaz to the north of the Gulf of Famagusta. The surface area of Cyprus is 3572 square miles. With the accepted border, 300-350 square miles of this would be the region given to the Turks, that is, approximately 11% of the island... There would also be at least 5 Turkish canton regions. Thus, the Turks would have a say in 25-30% of the island.” (Cyprus within the scope of what I know and see, Ankara 1975, p.374)
The following very important words spoken by Prime Minister İsmet İnönü in the Turkish Grand National Assembly on September 8, 1964 clearly show what the Turkish side perceived from the very beginning about a new constitution to be made for Cyprus: “In order to be within the scope of the treaty, we started the discussion not with the official word of taksim (partition) but with the form of federation.”
INTERCOMMUNAL NEW CONSTITUTIONAL TALKS (1968-1974)
The new constitution to be created in the intercommunal talks that started in June 1968 was based on a “unitary state”. It is recorded that the Turkish Cypriot negotiator Rauf Denktaş made various concessions on constitutional issues and accepted the reduction of the 30% communal representation rate in the state to 20%. However, President Makarios refused to grant the Turkish Cypriots autonomy in their own regions, which they formed by gathering in certain areas of the island and corresponding to 3% of the island’s territory, in return for these concessions. Because he thought that this could lead to the partition of the island in the future.
The Greek Cypriot negotiator Glafkos Kleridis, who has covered these issues in detail in his memoirs, wrote that when discussing with Makarios on April 10, 1973 the inclusion of Article 185 of the 1960 Constitution, which banned both enosis and partition, in the new Constitution, Makarios said that he would not sign any constitution that excluded “enosis” again until Greece and Turkey accepted these prohibitions with a protocol. (Cyprus: My Deposition, Volume: 3, Lefkoşa 1990, p.270)
It is known that the intercommunal talks ended with Prime Minister Ecevit proposing a federal solution to the Cyprus problem after his meeting with Rauf Denktaş on April 2, 1974.
It is also recorded that during the NATO meeting in Lisbon on June 4-7, 1971, the Greek representative Christos Palamas and the Turkish representative Osman Olcay prepared a plan to get rid of the President of Cyprus Makarios and declare "double enosis". This plan was implemented through the double betrayal of July 15 and 20, 1974, and our island was divided into two regions.
EVALUATION OF THE ANNAN PLAN VOTE HELD IN THE NORTH AT THE END OF THE FEDERAL CONSTITUTION TALKS (1977-2017)
After the summit agreements in 1977 and 1979, it was decided to continue the inter-communal talks on the basis of a "federal state". This process, which went through various stages, ended on April 24, 2004, with the "Annan Plan", named after the UN Secretary General, being submitted to the approval of the parties.
This solution plan could not be implemented and was eliminated, because it was accepted by 64.91% on the Turkish side and rejected by 75.38% on the Greek side in referendums held in both regions of the island. In fact, this plan, supported by the EU and the US, did not touch the British bases in Cyprus, but foresaw the recognition of the separatist structure in the north. On the other hand, it was striking that the Turkish settlers, who had moved to the part of the island occupied by Turkey since 1974, in violation of the 1949 Geneva Convention, were allowed to vote in the referendum. The nearly 65% positive vote rate in the referendum held north of the partition line was exaggerated and misinterpreted by both the Turkish Cypriot side and Turkey for many years. However, the results of a survey conducted by Kudret Akay, Director of the Cyprus Social Research Center (SOAR), among 960 people between June 4-11, 2003, were not promising us a reunification. They can be summarized as follows:
The views of voters in the north who voted “yes”:
1. 69.7% believed that their state would be recognized internationally and foresaw a positive course of events.
2. 67.3% supported EU membership.
3. 66.1% were in favour of separate sovereignty.
4. 58.5% believed that the land they were using would legally be owned by them.
5. 57.7% thought that the TRNC would be part of an internationally recognized state.
6. Those who considered a common state with the Greek Cypriots were 33.7% of those who voted “yes.”
7. Those who said “I said “yes” for the reunification of my homeland” were only 28.1%.
The views of the voters in the north who voted “no”:
1. 54.3% did not want to return the “land that was made a homeland”.
2. 44% did not want to join the EU without Turkey becoming a member.
3. 36.5% were against partnership with Greek Cypriots.
4. 29.2% believed that they would be negatively affected by new property relations.
5. 27.3% believed that they would be negatively affected by territorial adjustments.
6. 19.2% thought that they would not have a state of their own that would be recognized internationally. (Radikal newspaper, Istanbul, July 30, 2004)
As can be clearly seen from all these answers, the majority of the participants in the survey were motivated by nationalist feelings regarding “homeland”, “land” and “Turkey” and believed that the separatist “TRNC” statelet under the auspices of the Republic of Turkey would be recognized with EU membership.
THE POINT REACHED BY THE LAST ROUND OF TALKS
The Talat-Christophias talks, which began in September 2008, continued until 2013, when Eroğlu was elected president in 2010. Anastasiadis was elected in 2013, but the talks could only begin a year later, when the two leaders reached an agreement on February 11, 2014. Akıncı took over in 2015. He achieved significant rapprochement in the talks with Anastasiadis in Mont Pelerin in January 2017 and in Crans Montana in June 2017.
Despite the hundreds of pro-federation statements made in the past 50 years, it is known by political observers who have been following the events closely that the Turkish side, when talking about federation, actually wants the island and the Republic of Cyprus to be divided. In fact, Cyprus President Vasiliou spoke openly in a statement he gave to the BBC and said that the solution proposals of the Turkish Cypriot side were based on a different perception: “We are talking about a federation, but it is a federation for a single country. The Turkish Cypriot proposals want us to talk about two separate countries, two independent states. We cannot talk on this basis.” (Cyprus Mail, 5.3.1989)
The blockages in the intercommunal talks are due to this difference in understanding. The contradictions between what was said during Turkey’s military intervention in the summer of 1974 with the excuse of “restoring the constitutional order in Cyprus that had been disrupted” and what was done later are obvious. Moreover, contrary to the agreement signed by the three guarantor countries in 1960, the independence, sovereignty and territorial integrity of the Republic of Cyprus could not be protected and the 36% of the land in the north of the island has been subject to ethnic cleansing and military occupation for 50 years.
We should note that Rauf Denktaş officially mentioned the confederation for the first time in his Presidential Oath speech at the Cyprus Turkish Federated State Assembly on July 9, 1983. However, after that, whenever the Turkish side sat down for negotiations for a new federal constitution, it proved with all its behaviours and statements that it was not sincere. However, there are certain principles and concepts of international law that have been determined for years. Politics cannot be made without perceiving these. Different meanings cannot be attributed to them according to the interpretations of individuals. Federation cannot be interpreted instead of taksim, or federation cannot be interpreted instead of confederation.
FEDERALIST CANDIDATES IN THE PRESIDENTIAL ELECTIONS HELD ON BOTH SIDES OF THE TAKSIM LINE
As is known, on July 7, 2017, the negotiations were interrupted again in the Swiss town of Crans Montana. The federal constitution was almost finished and while the last "Security" chapter was being discussed, a disagreement arose and then the Turkish side moved away from the UN parameters and turned to the "two separate states" policy.
Of the candidates who participated in the first round of the presidential elections held in the occupied area on October 11, 2020 and who were in favour of resolving the Cyprus problem with a federal constitution, independent candidate Mustafa Akıncı received 35,053 votes (29.84%), while CTP candidate Tufan Erhürman received 24,008 votes (21.67%). Independent candidate Kudret Özersay, who resigned from the People's Party General Chairmanship, received 6,574 votes (5.74%).
A week later, in the second round held on October 18, 2020, Mustafa Akıncı, who ran as the sole candidate of the supporters of a federal solution, received 62,910 votes (48.31%). But the winner was Ersin Tatar, who defended the new policy of the occupying power Turkey, “two separate states”. The difference in votes between Tatar, who was elected with 67,322 votes (51.69%), and Akıncı, who lost the election, was only 4,412. A report was published by the supporters of a federal solution stated that Turkey interfered in these elections held in the occupied area. The rate of those who did not participate in the elections was 32.71%.
In the presidential elections held south of the division line on February 12, 2023, the votes received by the candidate of the supporters of a federal solution, Mavroyannis, were 189,335 (48.03%), but Christodoulides won the race with 204,867 votes (51.97%). Here, the difference between the winning and losing candidates was 15,532 votes, while the rate of those, who did not participate in the elections was 27.55%.
As can be seen from the figures, while the federalist votes on both sides reached 48%, unfortunately a common federal Cyprus front could not be established. Because there is no consensus among the federalists on both sides. Neither AKEL nor CTP has prepared a summary containing the issues on which convergence was reached in Crans Montana. The communities have not been enlightened on this issue.
WHAT IS THE PROPORTION OF TURKISH CYPRIOTS WHO ARE IN FAVOR OF THE FEDERAL UNION OF THE ISLAND?
According to the statement made by the Republic of Cyprus authorities for the elections held on June 9, 2024 for the Cypriot representatives to be sent to the European Parliament, the number of registered Turkish Cypriots over the age of 18 who are eligible to vote was 104,118. Of these, 103,281 resided in the occupied northern part of the island, while 837 resided in the southern part.
In the meantime, let us also recall that the number of Turkish Cypriots with a Republic of Cyprus ID is 110,734, and 83,950 of them have obtained a passport. (Fileleftheros, April 1, 2018)
The overall voter turnout in the European Parliament elections was 58.86% across the island. It is thought-provoking that only 5,676 out of 104,118 registered Turkish Cypriot voters (6.8% of the total number of voters) voted. The number of voters who came from the north occupied by Turkey was 5,523.
Then we need to ask: Why did the 62,910 Turkish Cypriot voters who voted for the federalist candidate Mustafa Akıncı in the north, who is in favour of the reunification of the island under a new federal constitution, refrain from participating in the EP elections? We have stated above that the CTP, which claims to be in favour of a federal solution, received 34,008 votes in the first round. This means that they are not sincerely in favour of a federal union either.
The sincerity of those in favour of a federal solution within the Greek Cypriot community can be assessed by the reluctance to establish a common political front with the Turkish Cypriot federalists.
Since April 23, 2003, when the division line between the Turkish Cypriot and Greek Cypriot communities was opened with some crossing points, the political forces that will fight for the federal union of all Cypriots have unfortunately not yet been organized within the framework of a common political program, and we are far from the targeted federal solution to the Cyprus problem.
(Read at the 6th Annual Conference of the “Left and Cyprus Problem” Group, held at the Home for Cooperation in Nicosia on 16th November 2024)
Articles regarding the experiences of Cypriot women in Britain. Published in Issue 4 (Series 2) of Women's Voice newspaper, in April of 1977.
It can be found by pressing here.
One Radical Planet