Login
Η συσπείρωση μεγάλης μερίδας της ιστορικής εργατικής τάξης, στην ετερόκλητη συμμαχία του Τραμπ, καταγράφει με σχεδόν επίσημο τρόπο την κρίση [ή τις συνέπειες που προκαλούν πολιτική κρίση] της παγκοσμιοποίησης, η οποία λανσαρίστηκε την δεκαετία του 1990 σαν «το τέλος της Ιστορίας», το νέο πλανητικό καθεστώς, μετά την εκ των φαινομένων ήττα του σοσιαλισμού στην Σοβιετική Ένωση. 30 χρόνια μετά η παγκοσμιοποίηση φαίνεται να βάλλει νερά που παντού. Η εξάπλωση των επικοινωνιών έχει προχωρήσει με συντριπτικούς ρυθμούς – τζαι άρα η οικουμενικότητα [σαν η παγκοσμιοποίηση των ανθρώπων, αντί του κεφαλαίου] λειτουργεί σαν το πρώτο παγκόσμιο δίκτυο της ανθρωπότητας..
Όμως η οικονομική διάσταση της παγκοσμιοποίησής, ενώ έσιει προχωρήσει αρκετά, τώρα φθίνει εμφανώς. Ο πυρήνας του προβλήματος, είναι οι αντιδράσεις σε διάφορες χώρες – τζαι μάλιστα τζαι σε χώρες του δυτικού πυρήνα. Σε τούτο έπαιξε τζαι ο Τραμπ... Το βαθύτερο πρόβλημα, είναι η παρακμή της δυτικής ηγεμονίας. Διότι η παγκοσμιοποίηση της δεκαετίας του 1990, είσιεν σαν πολιτικό/στρατιωτικό της στήριγμα τούτον ακριβώς: την δυτική ηγεμονία..
Σήμερα, μια μεγάλη μερίδα του πλανήτη λειτουργει, η προσπαθεί να λειτουργήσει, με θεσμούς εκτός Δύσης. Οι BRICS εν η πιο γνωστή τζαι επιτυχημένη προσπάθεια εναλλακτικών οικονομικών μηχανισμών... Αλλά η αλλαγή εν τζαι πιο δραματική με φόντο την Ρωσία σαν στρατιωτική δύναμη τζαι την Κίνα σαν οικονομική δύναμη..
Η Ρωσία πολέμησε ουσιαστικά με την Δύση, η οποία εξόπλιζε τζαι εξοπλίζει την Ουκρανία του Κίεβου... τζαι φαίνεται να νικά... Ακόμα πιο εντυπωσιακά άντεξε με επιτυχία την δυτική απόπειρα οικονομικού πολέμου με τις κυρώσεις..
Στον οικονομικό τομέα, όμως, εν η Κίνα που έσιει όϊ μόνο ξεπεράσει τεχνολογικά την Δύση, αλλά τζαι λειτουργά σαν ένα εναλλακτικό πρότυπο οικονομικής συγκρότησης... Ένα μιξ σύστημα θεσμών, αλλά με άξονα τον δημόσιο προγραμματισμό της οικονομίας..
Σε τούτο το πλαίσιο, η προσπάθεια διάφορων χωρών να ξαναφτιάξουν ένα είδος αυτονομίας μέσα από πολλαπλές εξωτερικές σχέσεις, φαίνεται να εν το μοτίβο της εποχής. Ιδού τζαι η απρόσμενη δικαίωση του κινήματος των Αδέσμευτων μετά την αποικιοκρατία...
Το ότι οι αμερικανοί, της ιδεολογίας της «ελεύθερης αγοράς» στην παγκοσμιοποίηση, εφτάσαν στο σημείο να καταφεύγουν στον προστατευτισμό [τον οποίον εκπροσωπεί η εκλογή Τραμπ] εν τζαι μια οικονομική καταγραφή της κρίσης της παγκοσμιοποίησης που με τόση φανφάρα κηρύχτηκε τότε..
Ενδιαφέροντες [οξά «εξαιρετικοί» κατά την κινεζική εκδοχή] [ «..καιροί».... :)
Όταν 12 άνθρωποι σκοτώθηκαν στις επιθέσεις στο Charlie Hebdo, οι Παγκόσμιοι ηγέτες συγκεντρώθηκαν στο Παρίσι για μια Πορεία Αλληλεγγύης.
Ωστόσο, κανένας παγκόσμιος ηγέτης δεν έχει οργανώσει μια πορεία διαμαρτυρίας για τη δολοφονία περισσότερων από 40.000 αμάχων, από τους οποίους οι 20.000 είναι παιδιά,
207 εργαζομένους στον τομέα της βοήθειας του ΟΗΕ και 171 δημοσιογράφους στη Γάζα
@Via Mohamad Safa
«Άμαχοι πεινούν, διψούν, είναι άρρωστοι. Έχουν μείνει άστεγοι. Έχουν εξωθηθεί πέρα από τα όρια της αντοχής τους. Πολύ πιο πέρα από αυτό που μπορεί να υπομείνει ανθρώπινο ον. Οι ζωές 2.1 εκατομμυρίων ανθρώπων δεν γίνεται να εξαρτώνται από την τύχη και την ελπίδα. Τί απέγινε η στοιχειώδης ανθρωπιά μας;» Τζόις Μισούντα, αξιωματούχος του ΟΗΕ.
Η «ανθρωπιά» μερικών προφανώς εν άλλαξε που την περίοδο που σκοτώνονταν μαζικά οι άνθρωποι στις αποικίες για τα ευρωπαϊκά συμφέροντα. Όμως σήμερα υπάρχει τζαι κάτι βαθύτερο τζαι ευρύτερο – Τούτο που καταρρέει ένεν μόνο η εικόνα μιας «ανθρωπιάς», αλλά τζαι το ιδεολογικό περιτύλιγμα της απόπειρας δυτικής ηγεμονίας...
Στην Ευρώπη ο Μπορέλλ, εκπρόσωπος εξωτερικών σχέσεων της ΕΕ, ζητά να επιβληθούν τουλάχιστον κυρώσεις [φυσικά εν ζητά όπλα για να αντισταθούν έστω οι Παλαιστίνιοι – όπως ζητά για την ημέτερη Ουκρανία] ενάντια στους δυο ακροδεξιούς υπουργούς του Ισραήλ που ξικούτσουλα, ζητούσαν τζαι ζητούν να οδηγηθούν οι Παλαιστίνιοι στην λιμοκτονία τζαι την εθνοκαθαρση. Αλλά ακόμα τζαι για ότι ζητά ο Μπορελλ, κάποιοι/ες Ευρωπαίοι θα εξαγοραστούν, ενδεχομενως, για να εμποδίσουν έστω τις κυρώσεις... Οπότε θα μείνει το θέμα απλώς για όσες χώρες [πολιτικούς σε θέσεις εξουσίας] που θέλουν/μπορούν...
Όταν κατέρρεε η Σοβιετική Ένωση, η εξουσία στην Δύση πανηγύριζε το τέλος της διπολικότητας με την έπαρση ενός νικητή που φανταζόταν πια τον εαυτό του σαν ..αυτοκρατορία... Κάθε εξουσία χρειάζεται τζαι την στρατιωτικη υπεροχή [την οποία τότε διασφάλιζε η εκ των εσω διάλυση της ΕΣΣΔ] αλλά τζαι μια ιδεολογία νομιμοποίησης... Η νέα ιδεολογία εμφανίστηκε σχεδόν αμέσως σαν υπόσχεση «φιλελεύθερης δημοκρατίας» – με φόντο φυσικά το νεοφιλελεύθερο δόγμα, μέσω του οποίου η Δύση έλπιζε να επιβάλει την νέα αποικιοκρατία μέσω της οικονομίας...
Το ιδεολογικό δόγμα του αποικιακού φιλελευθερισμού [του, τάχα μου, «τέλους της Ιστορίας»] έδειξε νωρίς τα νύσια του... όταν ο τοπικός εγκάθετος των δυτικών, ο Γιέλτσιν, βομβάρδιζε το ρωσικό κοινοβούλιο για να επιβάλει το δυτικό δόγμα, οι δυτικοί δημοσιογράφοι [τζαι πολιτικοί] δεν ανησύχησαν, ούτε μετέδωσαν το γεγονός για αυτό που ήταν – ένα πραξικόπημα. Όπως άλλωστε σιώπησαν πειθαρχημένα όταν, μπροστά στα μάθκια τους στήθηκε η καλπονοθεία επανεκλογής του Γιέλτσιν το 1996...
Τζαι μετά ακολούθησαν, βομβαρδισμοί στα Bαλκάνια, εισβολές στην Μέση Ανατολή, για την επιβολή της δυτικής εξουσίας τζαι των συμφερόντων της. Φαινόταν σαν ένας νέος Μεσαίωνας του ψέματος [όταν ας πούμε οι σταυροφόροι δολοφονούσαν μαζικά στο όνομα ενός Θεού που υποτίθεται κυρρησε το «αγαπάτε αλλήλους»] τζαι μια νέα αποικιακή εποχή αρπακτικού καπιταλισμού... Η εξουσία δεν πρόσεχε τότε την ανάδυση της αντίστασης από την Τσιάπας του Μεξικού, μέχρι τους δρόμους των μεγαλουπόλεων, μέχρι τα εκλογικά αποτελέσματα δυσφορίας στην Λατινική Αμερική κοκ... Η δυτική εξουσία ζούσε το όνειρο του τέλους της Ιστορίας...
Αλλά καμία άλλη μορφή αντίστασης δεν ξεγύμνωσε σε βαθμό γελοιοποίησης την δυτική εξουσία, τζαι τα εξαρτώμενα φερέφωνα της, όσο η τωρασινή κρίση στην Παλαιστίνη. Ξαφνικά, ο κόσμος ολόκληρος παρακολουθεί με δισπίρκασμα, αλλά τζαι με αίσθημα «τέλους των ψεμάτων» την δυτική γελοιοποίηση: Ρίχνουν κυρώσεις στην Ρωσία, τζαι πιο πριν στο Ιράκ, το Ιράν κοκ, για διάφορα, τζαι τωρά που θωρούν σε άμεση αναμετάδοση ένα έγκλημα 40,000 νεκρών, φκάλλουν διστακτικές ανακοινώσεις, ή τολμούν να πουν, ότι... θα.. λάβουν μέτρα...
Η Παλαιστίνη εν η αποκάλυψη της δυτικής ανικανότητας τζαι υποκρισίας. Όπως το ουκρανικό εν η αποκάλυψη της δυτικής ανικανότητας να επιβληθεί στρατιωτικά...
Σήμερα, η Δύση φκάλλει γελοίες ανακοινώσεις ανικανότητας να συνάξει ένα συνοικιακό τραμπούκο, όπως τον Νετανιάχου τζαι τους ακροδεξιούς στους οποίους στηρίζεται... Ο δυτικός δεύτερος χρυσός αιώνας της αποικιοκρατίας, λειώνει μπροστά στα μάθκια μας... Τζαι το ιδεολόγημα του «φιλελευθερισμού» σαν συγκάλυψη της εξουσίας, κατάντησε πια γελοίο κουρελόχαρτο... Με 40,000 πτώματα σε δημόσια θέα...
Για τα ανύπαρκτα όπλα του Σάνταμ κατάστρεψαν μια χώρα, με χιλιάδες μωρα νεκρά για ένα ψέμα – όπως παραδέχτηκε ο τότε υπουργός των ΗΠΑ... Σήμερα απλώς θωρούν.. Βομβάρδισαν την νέα Γιουγκοσλαβία το 1999 για να υπογράψει υποταγή... Σήμερα η ΕΕ, των τόσων ελπίδων τζαι λαφαζανιών, στην ουσία, ακόμα σκέφτεται αν θα πάρει μέτρα για κοινούς δολοφόνους... οι οποίοι στηρίζουν γενοκτονία... Κατά τα άλλα είπαν «ποτέ πια» στον ναζισμό/φασισμό των προγόνων...
Όπως αλλάσσει ο κόσμος η Ευρώπη θα συνειδητοποιήσει το μιτσήν της μέγεθος μπροστά στον υπόλοιπο πλανήτη... Τζαι το Ισραήλ, θα πρέπει να στήσει τα δικά του δικαστήρια για τους ηγέτες του, τζαι τα εγκλήματα που ανέχτηκαν οι καθημερινοί κυρ Παντελήδες...
Τζαι οι γελοίοι που ξεπλένουν ακόμα το έγκλημα θα εκλιπαρούν «μα εγώ εν τζαι..»
Θα αθθυμούμαστεν...
One Radical Planet