Δέφτερη Ανάγνωση

· Όταν η εικόνα της εξουσίας κωδικοποιείται στην ημετεροκρατία

    Όταν η εικόνα της εξουσίας κωδικοποιείται στην ημετεροκρατία

Γιώργος Μιχαήλ

«Καλωσορίσατε στο «1984» και στο οργουελικό καθεστώς που στήνει ο Νίκος Χριστοδουλίδης, μαζί με συγγενείς, κουμπάρους και φίλους, το οποίο με στρατιές από τρολ αλλά και με θεσμικούς μηχανισμούς, όπως φαίνεται, παρακολουθεί και στοχοποιεί πολίτες που ασκούν ενοχλητική κριτική.

Τα σημερινά δημοσιεύματα ουσιαστικά επιβεβαιώνουν την καταγγελία εναντίον της αστυνομικού της ΚΥΠ, η οποία φαίνεται να ανήκει στο στενό περιβάλλον του προέδρου, κάτι που ενισχύεται και από τον ισχυρισμό ότι αποσπάστηκε στην ΚΥΠ αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων του.

Η απομάκρυνσή της από την ΚΥΠ και η μετάθεσή της στην Υπηρεσία Αλλοδαπών και Μετανάστευσης μοιάζει περισσότερο με επικοινωνιακή τακτική διαχείρισης ζημιάς (damage control), παρά με ουσιαστικό μέτρο αντιμετώπισης του απαράδεκτου αυτού περιστατικού.

Αυτό που θα έπρεπε να είχε συμβεί είναι να τεθεί άμεσα σε διαθεσιμότητα και να διαταχθεί έρευνα εναντίον της για κατάχρηση εξουσίας και ανάρμοστη συμπεριφορά που προσβάλλει και υπονομεύει το κύρος μιας νευραλγικής υπηρεσίας.

Μιας υπηρεσίας που υποτίθεται ότι έχει ως αποστολή τη συλλογή και αξιολόγηση πληροφοριών για την προστασία της εθνικής ασφάλειας και όχι για να βγάζει τα άπλυτα των πολιτών στη φόρα.

Και για άλλη μια φορά τα λαλίστατα κόμματα σιωπούν. Μήπως επειδή δεν τους αρέσει το περιεχόμενο και η ένταση της κριτικής που ασκεί η καταγγέλλουσα ή μήπως επειδή δεν είναι δικό τους μέλος, αλλά ανήκει σε αντίπαλο κόμμα και έτσι δεν αισθάνονται την ανάγκη να το υπερασπιστούν;

Το θέμα όμως δεν έχει να κάμει με το αν συμφωνεί κάποιος με το περιεχόμενο και την ένταση της κριτικής που ασκεί η καταγγέλλουσα, ούτε με το σε ποιο κόμμα ανήκει.

Το θέμα έχει να κάμει με το αυτονόητο και δημοκρατικό δικαίωμα κάθε πολίτη, όπου κι αν ανήκει, να ασκεί ελεύθερα κριτική χωρίς να φοβάται ότι κάποιο μέλος της ΚΥΠ τον παρακολουθεί και συλλέγει πληροφορίες για να τον εκφοβίσει και να τον φιμώσει.

Αυτό το δικαίωμα είναι που θα έπρεπε όλοι να υπερασπιστούμε σήμερα!

Κι όμως, οι περισσότεροι επιλέγουν να σιωπούν, κυρίως από φόβο μήπως και κάποιος τους βγάλει τα άπλυτα στη φόρα…»