Login
Σε μια βάρκα για ένα καλύτερο αύριο που δεν θα ξημερώσει ποτέ. Για ακόμα μια φορά η Μεσόγειος Θάλασσα βάφτηκε ολοκόκκινη από το αίμα αθώων, ξεριζωμένων ανθρώπων. Το έγκλημα αυτών; Στριμώχτηκαν σε μια βάρκα για ένα καλύτερο μέλλον στην Ευρώπη. Η Μεσόγειος Θάλασσα έγινε το μεγαλύτερο υδάτινο νεκροταφείο της περιοχής και το χθεσινό ναυάγιο είναι ένα από τα μεγαλύτερα των τελευταίων χρόνων.
Μπροστά μας δεν έχουμε απλά ένα πολύνεκρο ναυάγιο. Έχουμε ένα πολύνεκρο έγκλημα. Ένα έγκλημα του οποίου οι υπαίτιοι χύνουν κροκοδείλια δάκρυα και πίσω από κλειστές πόρτες παίρνουν αποφάσεις για τις ζωές των ανθρώπων με βάση το κέρδος και την εδραίωση μονοπωλίων. Δεν μπορούμε να εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας αμέτοχοι και χωρίς να υποδεικνύουμε τον πραγματικό αίτιο για τους χιλιάδες θανάτους ξεριζωμένων προσφύγων και μεταναστών. Την ίδια ώρα που άνθρωποι πεθαίνουν στη θάλασσα, στριμωγμένοι σε άθλιες συνθήκες η ΕΕ και τα κράτη μέλη προσπαθούν να υιοθετήσουν το Νέο Σύμφωνο της ΕΕ για τη Μετανάστευση και το Άσυλο, το οποίο εντείνει την ένταση της καταστολής σε βάρος των ξεριζωμένων. Την ίδια ώρα που μετρούμε νεκρούς στην Μεσόγειο, αυξάνονται οι περιπολίες της Frontex αλλά και τα κατασταλτικά μέτρα των πρώτων χωρών υποδοχής, με κυριότερο αυτών των παράνομων επαναπροωθήσεων.
Σε όλες αυτές τις εξελίξεις δεν μπορούμε να μένουμε αμέτοχοι. Πρέπει να σπάσουμε το φόβο και την ακροδεξιά ρητορική που διασπείρουν τα ΜΜΕ, πρέπει να αντιπαλέψουμε την μισανθρωπία, τον ρατσισμό που προωθούν οι κυρίαρχοι κύκλοι εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μα πάνω απ’ όλα πρέπει να ανατρέψουμε το σύστημα που αναπαράγει ένα κόσμο με φτωχοποιημένες χώρες και προνομιούχες. Δεν θέλουμε μια Ευρώπη φρούριο που στόχος της είναι τα κέρδη. Θέλουμε μια Ευρώπη των λαών χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Πολύ πρόσφατα η κυβέρνηση κατέθεσε νομοσχέδιο το οποίο προνοεί τη σύσταση ειδικού χώρου κράτησης ανηλίκων. Με μια σημαντική λεπτομέρεια. Στο νομοσχέδιο αυτό περιλαμβανόταν συγκεκριμένη πρόνοια ότι ο χώρος κράτησης θα ανήκει σε ιδιωτική εταιρεία. Η Επιτροπή Οικονομικών της Βουλής, σε πρόσφατη συνεδρία της, «μπλόκαρε» κονδύλι ύψους €800,000 που προνοείτο για τον σκοπό αυτό, μπλοκάροντας, ταυτόχρονα, τις διαδικασίες για ανεύρεση χώρου κράτησης ανήλικων παραβατών. Ως αποτέλεσμα, τερματίστηκαν ( ; ) και οι ενέργειες για προκήρυξη προσφορών. Με αυτή την πράξη μπήκε στον πάγο, έστω προσωρινά, και το σχετικό νομοσχέδιο.
Θεωρούμε το ζήτημα αυτό εξαιρετικά κρίσιμο με σοβαρότατες κοινωνικές προεκτάσεις σε πολλά επίπεδα. Η κυβερνητική θέση για διαχείριση του χώρου από ιδιωτικό φορέα πρέπει να ιδωθεί μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο της νεοφιλελεύθερης φιλοσοφίας που προφανώς ασπάζεται η νυν κυβέρνηση και το κυβερνών κόμμα, αλλά και εν γένει του ίδιου του τρόπου λειτουργίας του καπιταλιστικού συστήματος. Είναι φυσιολογική απόρροια του τρόπου λειτουργίας του κεφαλαίου, το οποίο επιζητεί συνεχώς νέα πεδία κερδοφορίας, νέες αγορές, καινούριες ευκαιρίες για «επένδυση» και προς αυτή την κατεύθυνση την διεύρυνση της εμπορευματοποίησης σε «ανεξερεύνητες εστίες». Μια διαδικασία, δηλαδή, που δεν διστάζει να ιδιωτικοποιεί όχι μόνο κοινωνικά αγαθά (ηλεκτρισμός, νερό, τηλεπικοινωνίες κ.λπ.) αλλά και κατ’ εξοχήν κοινωνικές-κρατικές λειτουργίες, όπως η δημόσια ασφάλεια, ασφάλεια αεροδρομίων, χώροι υποδοχής αιτητών ασύλου, η κοινωνική επιτήρηση-επανένταξη παραβατών, κ.λπ.
Λαμβάνοντας υπόψη τα όσα κυοφορούνται στο εν λόγω νομοσχέδιο δεν αποκλείεται η ανάθεση της ασφάλειας και διαχείρισης του σχεδιαζόμενου κέντρου κράτησης ανήλικων παραβατών να αποτελέσει πιλοτικά τον προάγγελο δημιουργίας ιδιωτικών φυλακών (και για ενήλικες). Πάντοτε, βέβαια, υπό το πρόσχημα της «μείωσης των κρατικών δαπανών», της «δημοσιονομικής εξυγίανσης», της «αποσυμφόρησης των φυλακών» κ.λπ., πιθανόν στο εγγύς μέλλον, τα μεγάλα ιδιωτικά οικονομικά συμφέροντα θα προωθήσουν μέσω του πολιτικού προσωπικού τους μια τέτοια προοπτική.
Η εντατικοποιημένη προσπάθεια γεωπολιτικής πρόσδεσης της Κύπρου στις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και το δυτικό άρμα, συνοδεύεται και με υιοθέτηση πρακτικών στο κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο, αφού ως καλά γνωστό τέτοιου είδους χώροι κράτησης/ιδιωτικές φυλακές υπάρχουν εδώ και χρόνια στην «μητρόπολη του καπιταλισμού» και αυξάνονται ετησίως.
Ας είμαστε λοιπόν υποψιασμένοι και σε εγρήγορση.
Οι καταστροφές λόγω κλιματικών αλλαγών ήδη είναι ορατές σε ολόκληρο τον κόσμο και το μόνο σίγουρο είναι ότι θα αποκτήσουν μεγαλύτερη ένταση και διάρκεια στην πορεία του χρόνου: φωτιές και πλημμύρες, απρόβλεπτος καιρός με ξηρασίες ή συνεχείς και καταρρακτώδεις βροχές και παγωνιά, καταστροφή στις σοδιές με εκτίναξη του κόστους για βασικά είδη διατροφής, άνοδος της στάθμης του νερού, κλιματική μετανάστευση από εκατομμύρια κόσμο, μεγάλες καταστροφές στην βιοποικιλότητα (π.χ., εξεφάνιση μελισσών, εξαφάνιση της ζωής από τους ωκεανούς) που οδηγούν σε απειλή ακόμα και για την επιβίωση της ζωής, κ.α. Τα παραπάνω ακούγονται μακρινά σενάρια επιστημονικής φαντασίας, όμως δυστυχώς είναι η πραγματικότητα που βιώνει η ανθρωπότητα.
Η περιοχή μας, μάλιστα, η Μεσόγειος, αποτελεί ένα από τα επίκεντρα της κλιματικής αλλαγής και ειδικά ένα από τα παγκόσμια hotspots αναμενόμενης αύξησης ξηρασιών με δραματικές συνέπειες για κάθε είδος ζωής. Αυτό είναι ένα από τα κυριότερα συμπεράσματα της πρόσφατης Έκθεσης της Διακυβερνητικής Επιτροπής του ΟΗΕ για την Αλλαγή του Κλίματος. Για την ετοιμασία της έκθεσης εργάστηκαν 200 επιστήμονες από όλο το κόσμο, καταξιωμένοι εμπειρογνώμονες στο αντικείμενο τους, αναλύοντας 14,000 επιστημονικές δημοσιεύσεις. Τεράστια δουλειά και κόπος.
Η νέα έκθεση της Διακυβερνητικής Επιτροπής του ΟΗΕ δεν χτυπάει απλώς καμπανάκι, ρίχνει βόμβα μεγατόνων. ‘Η αλλάζουμε μοντέλο παραγωγής και κατανάλωσης με ραγδαίους ρυθμούς ή βουλιάζουμε σε μια περιβαλλοντική καταστροφή χωρίς προηγούμενο. Με ψυχρή αλλά ακριβή επιστημονική ορολογία, η έκθεση αποτυπώνει την ήδη άσχημη κατάσταση του κλίματος και ζωγραφίζει ένα ζοφερό μέλλον αν δεν ληφθούν άμεσα, δραστικά μέτρα για τη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα και άλλων αερίων του θερμοκηπίου.
Η επιστήμη έχει αναπτυχθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε έχουμε πλέον τις δυνατότητες ασφαλούς παρατήρησης, μοντελοποίησης και πρόβλεψης του καιρού καλύτερα από ποτέ, και με μικρά ποσοστά λάθους (margins of error), μέσω των αισθητήρων μεγάλης ακρίβειας που έχουν τοποθετηθεί τόσο στη γη όσο και στο διάστημα. Είναι πέραν πάσης αμφιβολίας ότι η κλιματική αλλαγή λαμβάνει χώρα σε ολοένα και ετντεινόμενο ρυθμό και απειλεί άμεσα την επιβίωση μας στον πλανήτη. Παράλληλα, είναι εξίσου επιβεβαιωμένο ότι η κλιματική αλλαγή προκαλείται από τον άνθρωπο και τις δραστηριότητες του.
Η έκθεση της Διακυβερνητικής Επιτροπής του ΟΗΕ εξηγά, με εύγλωττο τρόπο, ότι έχουμε ένα «στενό παράθυρο» 10 μόλις χρόνων για να λάβουμε τέτοια δραστικά μέτρα, ώστε να περιορίσουμε την αλλαγή στο «ελάχιστο». Το «ελάχιστο», βέβαια, δεν είναι καθόλου μικρό, αφού πρόκειται προβλέπει περιορισμό της μέσης αύξησης της θερμοκρασίας κατά «μόνο» 1.5 βαθμούς Κελσίου μέχρι το τέλος του αιώνα. Αυτή η αύξηση μπορεί να είναι 1 βαθμός στους πόλους και 3-4 βαθμοί στην Μεσόγειο (!). Και αυτό είναι το καλύτερο που μπορούμε να πετύχουμε υπό τις περιστάσεις. Το «στενό παράθυρο» έχει να κάνει με ριζικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν άμεσα: οριστικό τέλος στα ορυκτά καύσιμα, προστασία δασών και βιοτόπων, στροφή στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, ριζικές αλλαγές στην κτηνοτροφία, στροφή σε διατροφές χωρίς κόκκινο κρέας και αρκετά άλλα.
To Διεθνές Γραφείο Ενέργειας (Ιnternational Energy Agency) εξέδωσε πολύ πρόσφατα μια έκθεση με την ονομασία «Μηδέν εκπομπές μέχρι το 2050: ένας οδικός χάρτης για τον παγκόσμιο ενεργειακό τομέα» (Net Zero by 2050: A Roadmap for the Global Energy Sector). Σύμφωνα με αυτή την έκθεση, όλες οι χώρες πρέπει να δεσμευτούν να μειώσουν τους ρύπους τους κατά 50% μέχρι το 2030 και να φτάσουν σε μηδενικούς ρύπους το 2050. Ρύπους όχι μόνο από διοξείδιο του άνθρακα (CO2), αλλά και από μεθάνιο που προκαλείται κυρίως από την κτηνοτροφία, αλλά και από το δυστυχώς αυξανόμενο λιώσιμο μόνιμων μέχρι στιγμής πάγων σε Σιβηρία και Αρκτική. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος ούτε εύκολες λύσεις. Αλλοίμονο αν παίξουμε τζόγο με το μέλλον των επόμενων γενιών επειδή προτιμήσαμε πρόσκαιρες ανέσεις.
Η κατάσταση κινδυνεύει να καταστεί μη αναστρέψιμη. Είναι επιτακτικό όπως όλες οι χώρες και πόλεις κηρύξουν κατάσταση επείγουσας ανάγκης και να δεσμευτούν σε ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ και ΜΕΤΡΗΣΙΜΑ μέτρα μέχρι το 2030 ως πρώτο σταθμό και μέχρι το 2050 ως δεύτερο. Οι μεγάλες ευθύνες εντοπίζονται στο ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα και στον όλο, δομικό, τρόπο λειτουργίας του που στοχεύει στο κέδρος πάση θυσία. Έστω και αν αυτή η θυσία είναι η ίδια η γη που μας φιλοξενεί. Οι μεγάλες πολυεθνικές και εθνικές εταιρίες με τις ρυπογόνες πρακτικές τους σε συνδυασμό με την αδυναμία αλλά και απροθυμία αρκετών κρατών να επιβάλουν διαφορετικές πρακτικές αποτελούν την κυριότερη πηγή ύπαρξης και διαιώνισης του προβλήματος. Ο εντοπισμός της πρωταρχικής και κύριας ευθύνης δεν μειώνει βέβαια και τη δική μας ατομική πρακτική και ευθύνη.
Η ανθρωπότητα μπορεί να αντιμετωπίσει την πιο μεγάλη κοινή πρόκληση που είχαμε ποτέ στην ιστορία μας, φτάνει να δράσουμε άμεσα και συλλογικά. Ζούμε ιστορικές στιγμές και το ρολόι χτυπά εναντίον μας. Το ότι ο εχθρός σε ορισμένες περιπτώσεις δεν φαίνεται με γυμνό μάτι (;) κάνει την πρόκληση ακόμη πιο μεγάλη και δεν πρέπει να ξεγελά. Πρώτα από όλα όμως πρέπει να ξεκινήσουμε από την παραδοχή του προβλήματος: η κλιματική και την οικολογική κρίση αποτελεί το μεγαλύτερο πρόβλημα του σύγχρονου ανθρώπινου πολιτισμού, ο οποίος κινδυνεύει με εξαφάνιση μαζί με την κατάρρευση του κλίματος και της βιοποικιλότητας.
Η αριστερά πρέπει να αποτελέσει την προμετωπίδα στην επείγουσα προσπάθεια για αντιμετώπιση της πολύ άσχημης κατάστασης και να περισώσουμε ότι προλαβαίνουμε. Σημαντικά ζητήματα σε αυτή την προσπάθεια και χωρίς αυταπάτες για το τι μπορεί να επιτευχθεί στα πλαίσια ενός εκμεταλλευτικού συστήματος μπορούν (ενδεικτικά) να αποτελέσουν:
Δεν ανακαλύπτουμε τον τροχό, ικανοποιητικές λύσεις υπάρχουν εκεί έξω αρκεί να προωθήσουμε πολιτικές και πολιτικές επιλογές που υπερασπίζονται τα αυτονόητα. Η ενέργεια μπορεί και πρέπει να αποτελέσει κοινωνικό αγαθό, να ανήκει στους πολίτες, να παράγεται από τους πολίτες με τρόπο φιλικό στο περιβάλλον και τη φύση και με κοινωνικά δίκαιο τρόπο. Οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας μπορούν να κάνουν το όνειρο πραγματικότητα, φτάνει να τοποθετούνται σωστά και στοχευμένα, προστατεύοντας και σεβόμενοι το υφιστάμενο φυσικό περιβάλλον.
Ο πλανήτης δεν αντέχει άλλες πρακτικές και καταστροφή του περιβάλλοντος με σκοπό το υπερκέρδος όπως επιβάλλει το καπιταλιστικό σύστημα και μοντέλο ανάπτυξης.
Στις 14/6/2021 οι νυν Γενικός Εισαγγελέας και Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας ανέτρεψαν την απόφαση του προκατόχου τους και αποφάσισαν τη μη ποινική δίωξη 15 μελών της αστυνομίας για παραμέληση υπηρεσιακού καθήκοντος κατά τη διερεύνηση της εξαφάνισης των 7 δολοφονημένων γυναικών και κοριτσιών στην γνωστή υπόθεση Ορέστης-Αποέλ. Η εν λόγω πολιτική απόφαση, ενδεδυμένη με νομικό περίβλημα, δεν είναι παρά ακόμα μια απόδειξη του πως η ασύγγνωστη αμέλεια των αστυνομικών, που οδήγησε στην κατά συρροή δολοφονία μεταναστριών, δεν αποτελεί μεμονωμένο περιστατικό, αλλά έκφανση της πατριαρχίας, του θεσμικού ρατσισμού και της αδιαφορίας του κράτους προς τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα (ταξική μεροληψία). Η μη άσκηση ποινικής δίωξης καθιστά τους προϊστάμενους της Νομικής Υπηρεσίας συνένοχους στην αναπαρωγή της κουλτούρας ατιμωρησίας για εγκλήματα έμφυλης βίας. Παράλληλα, συμβάλει στην εμπέδωση του θεσμικού ρατσισμού που αντιμετωπίζει τις μετανάστριες ως ανθρώπους δεύτερης κατηγορίας (βλ. δήλωση Αναστασιάδη: «ζητήσαμε συγγνώμη, ανεξάρτητα αν τα θύματα ήταν αλλοδαπές»). Χωρίς να παραγνωρίζουμε πως ο αγώνας δεν μπορεί να περιορίζεται μόνο στις ποινικές διαδικασίες, θεωρούμε ότι η μη ποινική δίωξη συνιστά λάθος και ενδεχομένως ενέχει σκοπιμοτήτων. Η έναρξη ποινικής διαδικασίας δεν συνεπάγεται σίγουρη εκ των προτέρων καταδίκη των υπόπτων. Άλλωστε οι νομικές ερμηνείες ποικίλουν όπως έδειξαν και οι δύο διαφορετικές γνωματεύσεις δύο διαφορετικών εισαγγελέων. Η κοινωνία όμως ολόκληρη απαιτούσε την ποινική δίωξη όσων αμέλησαν να πράξουν το καθήκον τους και να προστατεύσουν τις 7 γυναίκες και κορίτσια.Έναντι μιας κοινωνίας που κουκουλώνει τη δολοφονία φτωχών γυναικών που ήρθαν στη Κύπρο για ένα καλύτερο αύριο, προτάσσουμε μια κοινωνία απαλλαγμένη από ταξική εκμετάλλευση, χωρίς διακρίσεις στη βάση του φύλου, του χρώματος και όποιουδήποτε άλλου χαρακτηριστικού. Μια κοινωνία στην οποία όλοι οι άνθρωποι θα έχουν πραγματικά ίσο δικαίωμα στη ζωή.
Απο κρίση σε κρίση το καπιταλιστικό σύστημα και όπως πάντα την πληρώνει ο εργαζόμενος. Συνεχώς παρακολουθούμε μια συντονισμένη κλιμάκωση της επίθεσης στα εργασιακά δικαιώματα και στις συνδικαλιστικές ελευθερίες των εργαζομένων:Αφενός, η προσπάθεια να απεκδυθεί ο εργαζόμενος από τα δικαιώματα που του παρέχει η νομική αναγνώριση της σχέσης εξαρτημένης εργασίας οδηγεί σε νομικά κατασκευάσματα, όπως αυτό της «αγοράς υπηρεσιών», που εντείνουν την επισφάλεια εργασίας και την εκμετάλλευση των εργαζομένων. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι και στηρίζουμε τον αγώνα των καθηγητών στα απογευματινά και βραδινά Εκπαιδευτικά Προγράμματα του ΥΠΠΑΝ ενάντια στην ετσιθελική μετατροπή της σχέσης εργασίας τους σε αυτή της «αγοράς υπηρεσιών». Αφετέρου, η πειθαρχική δίωξη πέντε νοσηλευτριών που συμμορφώθηκαν με απόφαση της συντεχνίας τους, της ΠΑΣΥΝΟ, είναι ενδεικτική της προσπάθειας καταστολής κάθε φωνής που αντιδρά και απαιτεί τα δίκαια των εργαζομένων. Η δε γνωστή προσπάθεια συγκεκριμένων κύκλων να μετατοπίσουν τη συζήτηση και να στρέψουν την κοινωνία ενάντια στους απεργούς νοσηλευτές, μιλώντας για ανευθυνότητα, είναι μια ακόμα υπενθύμιση της ανάγκης για αλληλεγγύη και στήριξη στον αγώνα της ΠΑΣΥΝΟ και σε κάθε αγωνιζόμενο εργαζόμενο. Τα εργατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα αποκτήθηκαν με αίμα και δεν μπορούν να ξεγραφούν με μελάνι. Σκλάβοι του 21ου αιώνα δεν θα γίνουμε!
Το λαοφιλέστερο άθλημα στην Κύπρο αλλά και σε όλο τον κόσμο στις μέρες μας αποτελεί μια βιομηχανία δισεκατομμυρίων. Η πλήρης εμπορευματοποίηση του και η εκμετάλλευση που υπέστη στα χέρια του κεφαλαίου το καθιστούν ένα από τα πιο μεγάλα κεφάλαια/επιχειρήσεις στον κόσμο. Παρόλα αυτά, διάφορα στοιχεία που παρατηρούνται στις διάφορες του εκφάνσεις και σε διαφορετικά πεδία αποδεικνύουν ότι η λαϊκότητα του αθλήματος δεν έχει ακόμα πεθάνει.
Με αφορμή τις πρόσφατες εξελίξεις στο χώρο του ποδοσφαίρου και την πρόθεση 12 ποδοσφαιρικών ομάδων να αποσχιστούν και να δημιουργήσουν την #EuropeanSuperLeague επικαιροποιώντας με τον πλέον επίσημο τρόπο τις ανισότητες στο χώρο του ποδοσφαίρου, το Πολιτιστικό Ίδρυμα 1948 διοργανώνει συζήτηση με θέμα την εμπορευματοποίηση του ποδοσφαίρου και την λαϊκότητα του που ακόμα είναι ζωντανή.
Συζητάμε με τους Αδάμο Ευσταθίου (Ομόνοια 29Μ), Γιώργο Γρηγορίου ( ΣΥ.ΦΙ Red Rebels Νέα Σαλαμίνας Αμμοχώστου.) και Αντώνη Γκιόκα (Δημοσιογράφο). Συντονίζει ο Ηλίας Κάνια (μέλος ΔΣ Πολιτιστικού Ιδρύματος 1948).
Η συζήτηση θα είναι ζωντανή για το κοινό και θα προβάλλεται από την επίσημη σελίδα μας στο facebook. Το κοινό θα μπορεί κατα την διάρκεια να μοιραστεί σκέψεις και προβληματισμούς αλλά και ερωτήσεις προς τους καλεσμένους.
Κάτι καινούριο γεννιέται. Κάτι που κυοφορείτο εδώ και μερικούς μήνες και που βλέπει το φως της δημοσιότητας σήμερα. Το Πολιτιστικό Ίδρυμα 1948. Ένα πολιτιστικό ίδρυμα που αντιλαμβάνεται τον πολιτισμό με μια ευρεία έννοια και ως τέτοιο φιλοδοξεί σε παρεμβάσεις πολιτιστικού, μορφωτικού, εκπαιδευτικού, κοινωνικού και πολιτικού περιεχομένου. Η ονομασία αντλεί από την ιστορία των λαϊκών στρωμάτων της πατρίδας μας και της αριστεράς ειδικότερα, όπου οι πολιτιστικοί σύλλογοι αποτέλεσαν το όχημα της πολιτιστικής, μορφωτικής και πνευματικής ανύψωσης των λαϊκών μαζών στην Κύπρο. Έχει συγκεκριμένη ταυτότητα, διότι το 1948 είναι ένα έτος σύμβολο του ταξικού αγώνα του λαού μας, που συνοψίζει σε 4 αριθμούς ένα μεγάλο μέρος της σύγχρονης ιστορίας της χώρας μας. Τρία από τα μέλη του ΔΣ του Πολιτιστικού Ιδρύματος 1948 συζητούν για το ίδρυμα, τους σκοπούς και τις φιλοδοξίες του.
Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να διαβάσετε τους σκοπούς μας και την ταυτότητά μας.
One Radical Planet