Login
Kλείνουν σήμερα 49 χρόνια από τη μαύρη εκείνη μέρα του Ιούλη του 1974 που συμπληρώθηκε το δίδυμο ΝΑΤΟϊκό έγκλημα που συνεχίζει να ματώνει τον τόπο και το λαό μας μέχρι σήμερα, ενώ η κατοχική Τουρκία κλιμακώνει διαρκώς τις προκλήσεις της. Στις 20 του Ιούλη του 1974 ξεκίνησε η βάρβαρη τουρκική εισβολή σκορπώντας θάνατο και αφήνοντας πίσω της εκατοντάδες χιλιάδες αγνοούμενους, τραυματίες, πρόσφυγες και εγκλωβισμένους. Όσα είχαν σχεδιαστεί από τους ιμπεριαλιστές στη Λισαβόνα στη σύνοδο του ΝΑΤΟ, εφαρμόστηκαν με το προδοτικό πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή.
Η βάρβαρη τουρκική εισβολή ήταν το αποκορύφωμα των ΝΑΤΟϊκών επιβουλεύσεων κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας που μπορούσε να ολοκληρωθεί μόνο με την προδοσία της Χούντας και της ΕΟΚΑ Β’.
Όπως σημειώσαμε και πριν λίγες μέρες στην επέτειο του προδοτικού πραξικοπήματος, 49 χρόνια μετά η αναγκαιότητα για κοινή πάλη όλων των Κυπρίων ενάντια στον ιμπεριαλισμό και στην κατοχή είναι επίκαιρη όσο ποτέ άλλοτε. Απέναντι στους φασίστες σοβινιστές ανεξάρτητα της γλώσσας τους, αλλά και απέναντι σε όσους υποτάσσονται στους ιμπεριαλιστές και τις διευθετήσεις που προτάσσουν προς όφελος των δικών τους συμφερόντων, αντί των συμφερόντων του κυπριακού λαού.
Η εργατική τάξη στην Κύπρο, ανεξάρτητα γλώσσας, πρέπει να υπερβεί τα τεχνητά όρια αυτών των δυο αντιλήψεων και μακριά από μοιρολατρίες, ψευδαισθήσεις, εθνικισμούς και υποταγή στα ιμπεριαλιστικά κέντρα (που δημιούργησαν το Κυπριακό) να πάρει την υπόθεση του τόπου στα χέρια της. Να δώσει την κοινή πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό για λύση υπέρ των λαϊκών συμφερόντων και απέναντι από τους ντόπιους κεφαλαιοκράτες και τα αφεντικά τους τους ιμπεριαλιστές.
49 χρόνια μετά τιμούμε τιμούμε τη μνήμη όσων αντιστάθηκαν στο τουρκοφόρο πραξικόπημα και στον ξένο εισβολέα. Τιμούμε ιδιαίτερα τους κομμουνιστές και δημοκράτες μαχητές που έδωσαν τη μάχη τους ενάντια και στους δυο εχθρούς που υπηρετούσαν το ίδιο αφεντικό. Αυτούς που την ώρα που οι θρασύδειλοι φασίστες έτρεχαν να κρυφτούν, ρίχνονταν ξανά στη μάχη ενάντια στον εισβολέα. Αυτούς που από τα κελιά των πραξικοπηματιών βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή. Αυτούς που προδομένοι και σχεδόν άοπλοι έδωσαν τη μάχη ενάντια στον πάνοπλο εχθρό. Αυτούς που ακόμη και την ώρα που εξελισσόταν η τουρκική εισβολή, ολοκληρώνοντας το ΝΑΤΟϊκό έγκλημα ενάντια στο λαό μας, βρίσκονταν στο στόχαστρο των θρασύδειλων πραξικοπηματιών.
Όλα αυτά καταγράφονται αναλυτικότερα σε παλαιότερο αφιέρωμα μας για την τουρκική εισβολή.
Ο εορτασμός της 1ης του Μάη είναι ένας ελάχιστος φόρος τιμής στους πρωτοπόρους εργάτες του Σικάγο των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, οι οποίοι το 1886 άνοιξαν τον δρόμο, διεκδίκησαν τα αυτονόητα. Απαίτησαν με βάση το σύνθημα 8-8-8, οκτώ ώρες εργασίας, οκτώ ώρες ανάπαυσης και οκτώ ώρες ψυχαγωγίας, καθώς και καλύτερες συνθήκες εργασίας. Η εξέγερση στο Σικάγο ήταν η πιο μαχητική πορεία της εποχής, στην οποία έλαβαν μέρος 90 χιλιάδες εργάτες, ενώ σ’ ολόκληρη την Αμερική συμμετείχαν 350 χιλιάδες εργάτες σε 1.200 εργοστάσια των ΗΠΑ.
Το επείγον σύνθημα για την εργατική τάξη είναι ένα: Να σταθεί στα πόδια της, να οργανώσει τη δύναμη και τα αιτήματα της, να αντισταθεί με υπερηφάνεια και αποφασιστικότητα και να χαράξει το δικό της μέλλον.
Το πισωγύρισμα της καπιταλιστικής παλινόρθωσης στην ανατολική Ευρώπη, δεν μπορεί να γίνεται πρόφαση υποταγής και μοιρολατρίας. Εν μέσω καπιταλιστικών κρίσεων και μπροστά στην επέλαση των κεφαλαιοκρατών ενάντια στα εργατικά δικαιώματα, πρέπει η εργατική τάξη να οργανωθεί. Να αγωνιστεί με ταξικό πρόσημο για τα δικαιώματά της στα πλαίσια πάντοτε της μεγαλύτερης πάλης για ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.
Το ερώτημα «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» παραμένει επίκαιρο. Ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες. Απέναντι από ψευδαισθήσεις σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης αντιτάσσεται η ταξική πάλη για ανατροπή του βάρβαρου καπιταλιστικού συστήματος.
Παλαιότερα άρθρα μας για την Εργατική Πρωτομαγιά:
1η Mάη 2020: Να μην θυσιαστούν οι εργαζόμενοι σε ακόμα μια κρίση!
Η Εργατική Πρωτομαγιά, σήμαντρο ταξικής πάλης
One Radical Planet