Login
Όταν εφαρμόσαν τον «οικονομικό καταναγκασμό» στην Ρωσία ή άλλες χώρες, οι ευρωπαίοι «ηγέτες» εχειροκροτούσαν.. Αλλά άμα δώσεις στον άλλον πιστόλι, μάλλον θα το χρησιμοποιήσει τζαι εναντίον σου, άμα λάχει ή στην ανάγκη... :)
Τελικά η πολιτική Τραμπ-Μασκ φαίνεται να εν τζαι διδακτική για μερικούς...
Με κάποιον τρόπο οι εξελίξεις μετα την εκλογή Τραμπ, σαν να ολοκληρώνουν ένα ακόμα τέλος του Ψυχρού πολέμου. Όταν διαλύθηκε η ΕΣΣΔ, εκ των έσσω, η νίκη της Δύσης φαινόταν αδιαμφισβήτητη... Με όση έκπληξη, όμως, είδαν διεθνώς, τζαι ιδιαίτερα στην Δύση, την εκ των έσσω [μέσα από μια υφαρπαγή από τους μελλοντικούς ολιγάρχες του δημόσιου πλούτου με υπονόμευση του σοσιαλισμου], με άλλην τόση έκπληξη, είδαν την άνοδο του Πούτιν προς τα τέλη της δεκαετίας του 1990, τζαι ιδιαίτερα την νέα μορφή του ρωσικού κράτους, μετά το 2000.. Η Δύση μετά το 1991, αντιμετώπιζε την Ρωσία σαν δευτερεύουσας σημασίας διεθνή δύναμη... Σε τούτο το πλαίσιο, μπορεί να ερμηνευτεί η προκλητικότητα της Δύσης στην Ουκρανία [ιδιαίτερα μετά το 2014] – ηταν σίουρη για την δύναμη της. Η αποτυχία, ωστόσο, να ηττηθεί στρατιωτικά η Ρωσία, τζαι ακόμα παραπάνω να ηττηθεί με οικονομική τζαι κοινωνική κρίση [την οποίαν θα προκαλούσε η υποτιθέμενη δυτική οικονομική παντοδυναμία], ήταν μια βασική ήττα της Δύσης... Τζαι πρακτικά, αλλά τζαι σαν διεθνής εικόνα.
Οι Ρώσοι επανήλθαν ντε φάκτο σαν παγκόσμια δύναμη πολιτικά, στρατιωτικά, τζαι αναπόφευκτα οικονομικά, με βάση τον πλούτο τους, τόσο τεχνολογικά [σαν κληρονομιά της ΕΣΣΔ] όσο τζαι με βάση τον φυσικό τζαι γεωγραφικό πλούτο της χώρας.
Σε τούτον το νέο πλαίσιο, το δυτικό αφήγημα ηγεμονίας, ήταν σε ήδη σε κρίση που τις αρχές του 2000 με την αποτυχία της κατάληψης του Ιράκ [το οποίο μετά την αμερικάνικη εισβολή, έγινε φιλο-ιρανικό] – την οποία επισφραγίζει, σήμερα, η ντε φάκτο νίκη της Ρωσίας στρατιωτικά. Τζαι η οικονομία των ΗΠΑ, εν σε παρακμή σε σύγκριση με άλλους παίκτες στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. Σε τούτο το πλαίσιο, ο Τραμπ, απλώς εχρησιμοποίησεν την υπάρχουσα πραγματικότητα κρίσης ηγεμονίας, σαν ρητορική «αποτυχίας των προηγούμενων» – με την υπόσχεση [κατά το ανάλογο κλισε της περιοχής μας] «πάλε με χρόνια με τζαιρούς» ...Αν στην οικονομία έσυρεν το στους δασμούς, στην πολιτική η αναγνώριση της νέας πραγματικότητας, παίρνει την μορφή, της εγκατάλειψης της διαμάχης με την Ρωσία... Αν, ας πούμε, ο οικονομικός αντίπαλος εν η Κίνα η οι BRICS, το να διατηρεί καλές σχέσεις με την Ρωσία, εν μάλλον μια λογική κίνηση από την πλευρά των ΗΠΑ στο νυν πλαίσιο..
Οι δυτικοευρωπαίοι που εχλαπακιάσαν τις οικονομίες των τέως σοσιαλιστικών χωρών, ξαφνικά εβρεθήκαν χωρίς δίκτυ προστασίας στο τσίρκο των θεαμάτων.. Οι ΗΠΑ/Τραμπ θέλουν αύξηση των στρατιωτικών δαπανών των Ευρωπαίων, άρα το ιδεολόγημα «υπό την σκιά των ΗΠΑ» χάνεται. Αν η Μόσχα εγκατέλειψε τα σοσιαλιστικά καθεστώτα της ανατολικής Ευρώπης, το 1989-90, οι ΗΠΑ φαίνεται να εγκαταλείπουν σήμερα, για οικονομικούς λόγους, τον ρόλο του προστάτη μιας άτυπης αυτοκρατορίας της Δύσης..
Ο Στάρμερ είπεν ότι το Ηνωμένο Βασίλειο εννά στείλει στρατό στην Ουκρανία να επιτηρήσει την συμφωνία ειρήνευσης διότι εν το σύνορο της Ευρώπης με την Ρωσία. Ο Σολτς τζιαι ο Μακρόν λαλούν του, ‘που πας ρε Καραμήτρο’, είπαμεν να βάλουμε τα κορόιδα να πληρώσουν το μάρμαρο σε στρατιωτικές δαπάνες αλλά εν τζιαι εν τίποτε Κόσοβο το Ντομπας, ‘ξικλάτσσιαρε’. Τζιαι έρκεται μετά τζιαι ο Λαβρώφ να του πει, ‘ρε μα παίζουμε κουμέρες ενόμισες δαμέ’; Τζιαι κάπως έτσι ετέλειωσεν άδοξα πριν καν ξεκινήσει η απόπειρα του Στάρμερ να το παίξει statesman.
Από ότι φαίνεται στον πιο κάτω πίνακα ένεν μόνο στις χώρες της ανατολικής [τεως σοσιαλιστικης] Ευρώπης [Σλοβακία, Σερβία, Ρουμανία, τέως Ανατολική Γερμανία, Ουγγαρία] όπου ο πληθυσμός εν ενάντια στην στήριξη του καθεστώτος Ζελένσκι. Όπως φαίνεται τζαι στη δυτική Ευρώπη, τον Ζελένσκι έχουν τον για ξεφτίλα... Αλλά η εσωτερική ευρωπαϊκή διαφοροποίηση εν τζαι εκφραστική της κρίσης της απόπειρας επιβολής [μέσω αυταρχισμού, λογοκρισίας κοκ] του αντι-ρωσικού πολέμου των ΗΠΑ, ενάντια στα συμφέροντα των ευρωπαίων....
Καταγραφή της μαζικής πτώσης στήριξης του πολέμου του ΝΑΤΟ... Η κόκκινη γραμμή καταγράφει την στήριξη στον πόλεμο και η μπλε την στήριξη των διαπραγματεύσεων τζαι της εκεχειρίας...
«Public support for continuing Nato's war in Ukraine (the red line) has plummeted. Support for a ceasefire and negotiations (the blue line) has risen across Europe - where many governments are already using rising arms expenditure as an excuse for why they are squeezing working people». Kevin Ovenden (via Mark H)
One Radical Planet