Φαίνεται να σταθεροποιείται μια τάση για εβδομαδιαία σκάνδαλα – είτε σαν αποκαλύψεις, είτε, συμπληρωματικά, σαν συγκαλύψεις. Η προαγωγή του Κατσουνωτού, παρα τις εκκρεμότητες γύρω από διάφορα στα οποία φέρεται να εν εμπλεκόμενος, έμοιαζε με μια άτυπη δήλωση, από εσωτερικούς μηχανισμούς [λ.χ. στην αστυνομία, ή τζαι στα δίκτυα που άφησε το καθεστώς Αναστασιάδη] ότι οι ημέτεροι εν προστατευόμενοι. Το ότι ο Αρναούτης, ο επικεφαλής της αστυνομίας που την μιαν «μοίραζε διαθεσιμότητες» [με βάση την κωδικοποίηση στα καθεστωτικά ΜΜΕ] τζαι που την άλλη, προαγωγές ατόμων, τα οποία στην κοινωνική συνείδηση εν ταυτισμένα με εικόνες συγκαλύψεων, ήταν αντιφατικό, αλλά λειτουργούσε επίσης σαν επιβεβαίωση υποψιών, για «βαθύ κατεστημένο»... Αναπόφευκτο τζαι το ερώτημα: «ποιοί φοούνται τί;» για να παραβλέπουν έτσι ξικούτσουλα την εικόνα στην κοινωνία;...
Ο Κατσουνωτός εν απλώς σύμπτωμα...