Login
«Η Κύπρος κατοικήθηκε για πρώτη φορά την έβδομη χιλιετηρίδα π.χ.»
[Ιστορια της Κύπρου. Κάτιας Χατζηδημητρίου]
Οι πρώτο-ελληνες εμφανίστηκαν στα τέλη της 3ης χιλιετίας π.χ.
Άλλος Γιαννάκης, τούτος ο Τσουρούλλης ... συγχύζει ολόκληρες χιλιετίες. Στην Ελλάδα εμφανίζονται ελληνες την 3 χιλιετία, αλλά στον νουν του Τσουρουλλη, ήρταν Κύπρο πριν να υπάρξουν..
Ας έκαμνες τουλάχιστον μιαν αντιγραφή ρε.. :)
Όσο για τον κυπριακόν πλουραλισμό στον οποίον ανήκει η ο/η τουρκοκύπριος/α γονιός σου, ιδού πέρκει ανατραπείς τζαι λλίον... Μιαν τσίπαν εστω προσωπικής αξιοπρέπειας για την καταγωγή σου... Άτε μέτρα να δούμε πόσες ήταν οι ελληνικές τζαι οι μη ελληνικές πόλεις... τζαι όϊ να το παίξεις «Γιαννάκης – βάλε τζαι τες «μη ελληνικές» στο εσωτερικό.. :) ..Η μισή σου καταγωγή ανήκει σε τούτον τον πλουραλισμό...
«Κατά Κιλικίαν είναι η νήσος Κύπρος και οι πόλεις σε αυτήν οι εξής: η Σαλαμίς ελληνική. Η Καρπάσεια, η Κερύνεια, η Λαπήθις των Φοινίκων, οι Σόλοι, το Μάριον Ελληνικές, η Αμαθούς [οι κάτοικοι της είναι ντόπιοι αρχαίοι/αυτόχθονες].. Υπάρχουν κι άλλες στο εσωτερικό μη Ελληνικές...» Γεωγράφος Σκυλακας, τέλη 6ου αρχές 5ου αιώνα... Μετάφραση «Η αρχαία Κύπρος στας ελληνικάς πηγάς», Κυριάκου Χατζηιωάννου, 1985, έκδοση Ιεράς Αρχιεπισκοπής, σελ. 73.
Άμα η αχαπαροσυνη συναντά τις χαζομάρες του κατηχητικού της ΕΟΚΑ β...
Πώς λαλούμεν, Τσουρούλη, όσους σιήζονται να φαίνονται βασιλικότεροι του βασιλέως;..
Ένας γιος τζαι τουρκοκύπριου/α γονιού, πολεμά την καταγωγή του, ότι ανήκει σε μια πλουραλιστική, δικοινοτική, έστω, κοινωνία για να γίνει αποδεκτός – σε βαθμό γελοιότητας...
Κατά τα άλλα πολλά έγκυρο το SSLie... :)
Ως γεγονός άμαν μιλάς 50 χρόνια για ομοσπονδία τζαι πάεις για διαπραγματεύσεις, ώρες πριν ειπωθεί το σύνθημα, γίνεται πολλά επίκαιρο τζαι λογικό…Ο καημένος ο Τσουρούλης είσιεν τα με την Δέφτερη Ανάγνωση που κατέγραψε την γελοιότητα τζαι την αισχρότητα του συνθήματος... Πάντως φαίνεται ότι η Δέφτερη ελεγχει τζαι το Γενικό Επιτελείο Στρατού της Ελλάδας που εδιάταξεν πειθαρχική έρευνα για τα συνθήματα της πλάκας...
Στην απελπισία του να υπηρετήσει το πλάσμα, φτάνει τζαι στο «ότι να’ναι» σαν καταγραφή του βάθους της εσωτερικής κενότητας...
Ο θάνατος ενός ακτιβιστή, ήταν τζαι μνήμη μιας εποχής ελπίδας, τζαι έστω τζαι ανολοκλήρωτων αλλαγών.. Ο Πανικκος Χρυσάνθου εκωδικοποίησεν τζήνο το κλίμα [στον πιο κάτω σχόλιο] «...σαν όμορφη ουτοπίας αμέσως μετά τον πόλεμο. Και που στη συνέχεια μαζί βιώσαμε το πικρό συναίσθημα του ανεκπλήρωτου ονείρου.»
Εν καλά να αθθυμούμαστεν τζήνη την ελπίδα μετά την κατάρρευση τζαι της Χούντας στην Ελλάδα, τζαι την συνακόλουθη κατάρρευση των εξαρτώμενων δακατω – της ΕΟΚΑ β κλπ..
Το κλίμα τότε είσιεν ένα αίσθημα του «..επιτέλους». Όταν ο Μακάριος επέρασεν που την Αθήνα για να έρτει Κύπρο, στα τέλη του 74, το κύμα των διαδηλωτών που τον υποδέχτηκε, σπάζοντας τις αλυσίδες της αστυνομίας, ήταν μέρος τζαι της πρακτικής αμφισβήτησης του καθεστώτος της εθνικοφροσύνης του εμφύλιου. Τζαι αναγνώριση της Κύπρου που αντιστάθηκε τζαι στην Χούντα τζαι στο ΝΑΤΟ [την συμμαχία ελληνικού τζαι τουρκικού κράτους που το 1964, για επιβολή της διχοτόμησης]..
Στην Κύπρο, το αίσθημα εκουβάλεν τον πόνο του πολέμου, αλλά τζαι την πραγματικότητα ότι οι ακροδεξιοί, τζαι όσοι τους εσυγκαλύφκαν, είχαν ηττηθεί... Τζαι μαζί με τον πόνο υπήρχε τζαι το αίσθημα της αξιοπρέπειας.. Αντισταθήκαμε.. έστω τζαι για μερικές μέρες στο πραξικόπημα.. Τζαι η εικόνα που αννοίετουν μπροστά μας, σε σχέση τζαι με τες εξελίξεις στην Ελλάδα, αλλά τζαι διεθνώς, ήταν μεγάλη... Η κατάρρευση της εθνικοφροσύνης, εφέρεν στην επιφάνεια μια γλυτζιάν κυπριακότητα. Που την μουσική ως την καταγραφή της Ιστορίας. Ήταν κομβική, ας πούμε, η «Κυπριακή Ιστορία» του Γραικού.. Το κλίμα της «αντίστασης» επεριλάμβανε τζαι την εικόνα ενός κοινού αγώνα με τους τουρκοκύπριους... Αλλά τζαι την αλληλεγγύη στους Παλαιστίνιους... Ήταν ένα όραμα κοινωνικής μεταμόρφωσης που εβασίζετουν στην συνειδητοποίηση ότι είμαστε μέρος ενός κινήματος, που είσιεν τζαι περιφερειακές τζαι παγκόσμιες διαστάσεις.. τότε που ο Ιχσάν Αλή, παρομοίαζε τον Μακάριο με τον Αλλιέντε, την Κύπρο με την Χιλή...
Ως τις αρκές της δεκαετίας του 198,0 η «τάξη» είσιεν αποκατασταθεί – στην Εκκλησία μετά τον θάνατο του Μακάριου, ακολούθησε στροφή δεξιότερα. Στην Ελλάδα, η άνοδος του ΠΑΣΟΚ έφερε μια νέα μορφή απόπειρας εξάρτησης... Ο Παπανδρέου ήθελε λόγο πάλε, σαν εκπρόσωπος του ελληνικού κράτους, στο κυπριακό... Μερικοί αθθυμούνται την πρεσβεία, να προσπαθεί να πουλήσει «εθνικόφρωνη αριστερά»..
Η Ιστορία είσιεν τζαι τα πάνω τζαι τα κάτω της..
Αλλά μαζί με την τοπική σαβούρα που εμφανίστηκε τζιαι πάλι την δεκαετία του 1990, το όραμα «της ουτοπίας» έμεινεν σαν τα θεμέλια της Κύπρου που ονειρεύκετουν πέρα που τα οδοφράγματα, για μια ανθρωπότητα παγκόσμια, τζαι περιφερειακή με τους γείτονες μας ...Η περίοδος μετά το 74 ήταν η περίοδος που εθκιεβάζαμεν σαν να εβάλαμεν τες βάσεις μιας άλλης γλώσσας πέρα που τις εισαγόμενες αποικιακές [εθνικές ή γεωπολιτικές]...
Τίποτα εν επήεν χαμένο... :)
Τζήνη η γλώσσα που εδημιουργήθηκεν τότε εν τζήνη που εχαμογελούσεν στο άνοιγμα των οδοφραγμάτων του 2003 [σαν απόηχος του «..μα χτες με την πορεία περνούσες γελαστός»] ..που ονειρεύκεται το μέλλον σαν μια κοινή κυπριακή τζαι πανανθρώπινη Κύπρο στα σύνορα των πολιτισμών..
Εν τζήνο το όραμα που εκαταγράφηκεν τζαι στο «Εντός των τειχών» την δεκαετία του 1980..
Πανίκκος Χρυσάνθου:
«Στη μνήμη του φίλου Κότζινου, που τον κηδεύουμε σε λίγο στον Άη Νικόλα, δίνω για τους κοινούς μας φίλους μια φωτογραφία του 1976. Είναι μια μικρή καθημερινή, ανθρώπινη στιγμή από μια επίσκεψή μας σε Παλαιστίνιους φίλους στο Λίβανο. Το διάβασμα ήταν μια από τις καθημερινές του αγάπες. Στο νου μου είναι μια σκέψη: Όταν πεθαίνει ένας φίλος με τον οποίο μοιράστηκες ένα κομμάτι της ζωής σου, είναι σαν να πεθαίνει ένα κομμάτι του εαυτού σου. Ο Κότζινος είναι ένας από τους παλιούς φίλους, που μαζί ζήσαμε τη φόρα μιας όμορφης ουτοπίας αμέσως μετά τον πόλεμο. Και που στη συνέχεια μαζί βιώσαμε το πικρό συναίσθημα του ανεκπλήρωτου ονείρου.»
«Ουδείς με απέλυσε!
Αν και δεν
θα ήθελα, μέρες που είναι, να ασχοληθώ με τα έργα και τις ημέρες του Νίκου
Αναστασιάδη ωστόσο, επειδή έλαβα μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου απόσπασμα
συνέντευξης του τέως προέδρου στον Χρύσανθο Τσουρούλλη (TSOUROULLIS UNSENSORED
12.11.2024), είμαι εκ των λεχθέντων του, υποχρεωμένος να τοποθετηθώ.
Συγκεκριμένα ο κ. Τσουρούλλης στο πλαίσιο της συνδιάλεξης των δύο ρώτησε: «Θα νομίζουν ότι είστε δισεκατομμυριούχος», και ο κ. Αναστασιάδης απάντησε: «Υπήρξε ένας δημοσιογράφος ο οποίος απελύθη μετά που το έγραψε, ότι έβγαλα την πρώτη πενταετία 300 εκατ.». «Άρα εσείς δεν φορτώσατε σε αεροπλάνο μισό δισεκατομμύριο για να τα πάρετε σε άλλη χώρα; ρώτησε ο κ. Τσουρούλλης. Και ο κ. Αναστασιάδης απάντησε, «Κάνοντας ένα αστείο είπα: πέστε μου πόσα κοντέινερς απαιτούνται για να βάλεις 300 εκατ., και μου είπαν ένα αριθμό 40 τόσα κοντέινερ, για να βάλεις 300 εκατομμύρια», και γελώντας στη συνέχεια κατέληξε… «Ε, ένα-δυό κοντέινερ έστειλα, χα, χα, χα».
Επειδή ο
τόπος είναι μικρός και ο κόσμος μας γνωρίζει, για χάρη και μόνο της κουβέντας,
θα πω τα εξής:
1ον. Να
θυμίσουμε στον κ. Αναστασιάδη κάτι που δεν έπρεπε να είχε λησμονήσει: Μετά το
βαθύ κούρεμα αρχές του Μάρτη του 2013, στις 27 Μαρτίου ένα αεροπλάνο από την
Φρανκφούρτη προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο της Λάρνακας μεταφέροντας 5 δισ. ευρώ
σε μετρητά, ώστε να τροφοδοτηθούν στις 28.03.2013 οι τράπεζες κατά την πρώτη
μέρα ανοίγματος τους μετά από αρκετές ημέρες. Σύμφωνα με δημοσιεύματα της
εποχής, τα χρήματα φορτώθηκαν σε 4, σύμφωνα με άλλους σε 6 κοντέινερ και με
συνοδεία μεγάλης αστυνομικής δύναμης έφθασαν στην Λευκωσία για να φυλαχθούν στα
θησαυροφυλάκια της Κεντρικής Τράπεζας. Τα χρήματα που έστειλε η ΕΚΤ δεν ήταν
μόνο χαρτονομίσματα των 500 ευρώ αλλά χαρτονομίσματα από 5 μέχρι 500 ευρώ ώστε
να λειτουργήσουν ουσιαστικά οι τράπεζες. Ενώ, λοιπόν, πέντε δισ. Μεταφέρθηκαν
σε 4-6 κοντέινερ, όπως συνηγορούν τα γεγονότα, οι επαΐοντες στους οποίους
απευθύνθηκε ο τέως πρόεδρος, ισχυρίζεται πως του είπαν ότι χρειάζονται... 40
κοντέινερ για να μεταφερθούν 300 εκατ.!
2ον.
Επιπλέον, να θυμίσουμε στους αναγνώστες αλλά και στον κ. Αναστασιάδη πως είχε
αρνηθεί ότι ταξίδεψε στις Σεϋχέλλες όταν είχε ρωτηθεί σχετικά. Εντούτοις, το
γεγονός ότι ταξίδεψε, και μάλιστα δύο φορές, αποκαλύφθηκε από τη μισθοδοσία των
αστυνομικών που τον συνόδευαν.
3ον. Πέραν,
όμως, του κρύου αστείου περί των 40 κοντέινερ, να προσθέσουμε στο παζλ των
πληροφοριών και τα εξής: Άνθρωπος που βρισκόταν επί τόπου, στο αεροδρόμιο
Λάρνακας, μέτρησε 80 αποσκευές ιδίου διαμετρήματος. Υπάρχει και βίντεο από το
εσωτερικό του αεροπλάνου που έφυγε για τις Σεϋχέλλες, μάλιστα με εικόνες από
ένα υπνοδωμάτιο και τις θέσεις επιβατών. Όταν το αεροπλάνο προσγειώθηκε οι
επιβάτες έφυγαν για τις επαύλεις του Σαουδάραβα ενώ άνθρωποι εντεταλμένοι
παρέλαβαν τις 80 πανομοιότυπες αποσκευές για να τις μεταφέρουν στον προορισμό
τους...
4ον. Στην
έκθεση τουρισμού, στο Λονδίνο, πολιτικός-επιχειρηματίας από τις Σεϋχέλλες με
εξαίρετη γνώση του πολιτικο-οικονομικού περιβάλλοντος της χώρας αλλά και με
πολυετή σχέση φιλίας με Κύπριο ξενοδόχο, είχε να του πει πολλά για τις
πληροφορίες. Σχετικές με το ότι, δέκα εκατομμύρια, μετά από το σχετικό
δημοσίευμα στην «Κ», αποφάσισαν να ταξιδέψουν από τις Σεϋχέλλες, στα νησιά του
Αγίου Ματθαίου.
5ον. Σε ότι
αφορά το ότι ο δημοσιογράφος «απελύθη», τα γεγονότα συνηγορούν ότι ο άνθρωπος
έχει μάλλον το ψέμα σε πρώτη διάταξη, αφού γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν απολύθηκε
ο δημοσιογράφος, ο δημοσιογράφος παραιτήθηκε.
Επειδή,
όμως, ούτε οι εκδότες της «Κ» τοποθετήθηκαν έναντι του ψεύδους Αναστασιάδη περί
απόλυσης μου, παραθέτω χαρακτηριστικά αποσπάσματα της σχετικής επιστολής μου,
του Ιανουαρίου του 2021, αφού πρώτα ενημερώσω και τους δύο ότι ο τέως πρόεδρος
μου είχε διαμηνύσει μέσω τέως βουλευτή, ότι εκείνος δεν είχε τίποτε εναντίον
μου, αλλά με κατάγγειλαν στον ίδιο οι εκδότες της «Κ» και του ζήτησαν να μου
ζητήσει να απολογηθώ.
Έγραφα
μεταξύ άλλων και τα παρακάτω στις 13.01.2021 προς τους εκδότες της «Κ»: «Η
άρνηση μου να απολογηθώ οδήγησε στην ανάληψης από μέρους σας πρωτοβουλίας, όπως
μου είπατε, να απευθύνετε τη Δευτέρα 11.01.2021, χωρίς να με ενημερώσετε,
επιστολή δια του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στον Πρόεδρο Αναστασιάδη
αναλαμβάνοντας δέσμευση ανασκευής του δημοσιεύματος, επειδή όπως μου είπατε σας
πήρε το πρωί της Δευτέρας τηλέφωνο απειλώντας ότι θα κινήσει αγωγή. Όσοι
γνωρίζουν καλά την συμπεριφορά των βασικών πολιτικών προσώπων στη Λευκωσία,
ξέρουν ότι ο Νίκος Αναστασιάδης, ποτέ δεν απειλεί δημοσιογράφους με αγωγές
λιβέλου. Το πλέον σύνηθες για τον Πρόεδρο είναι να σε πάρει τηλέφωνο και να σου
σύρει τα εξ αμάξης. Εξάλλου τη Δευτέρα το πρωί, ο κ. Αναστασιάδης είχε συνάντηση
με την απεσταλμένη του Γ.Γ. του ΟΗΕ Τ. Χ. Λουτ και μέχρι το μεσημέρι ήταν
απασχολημένος, όπως όλοι καλά γνωρίζουν. Τέλος απαιτήσατε να συναινέσω σε,
“Διευκρίνηση” στην ηλεκτρονική “Καθημερινή”, για να μην εκτεθεί η εφημερίδα και
να μη συρθεί στα δικαστήρια. Επί του προκειμένου εκτιμώ ότι το κύρος της
εφημερίδας πλήττεται ακριβώς επειδή ο εκδότης έσπευσε στην εξουσία δια το φόβο
αγωγής αντί να υπερασπιστεί, τη θέση του διευθυντή σε ένα εξόχως σημαντικό
ζήτημα αλλά και την αξιοπρέπεια και το κύρος της εφημερίδας την ώρα της κρίσεως
στο Κυπριακό, με την απειλή των δύο κρατών. Ακριβώς όπως είχε κάνει η αείμνηστη
Ελένη Βλάχου, όταν την 21η Απριλίου 1967, με την επιβολή της δικτατορίας των
συνταγματαρχών στην Ελλάδα, ανέστειλε την κυκλοφορία της Καθημερινής και την
κυκλοφόρησε ξανά στις 15 Σεπτεμβρίου 1974.
Επειδή για
μένα προέχει η αξιοπρέπεια, το κύρος και το ήθος στη ζωή και τη δημοσιογραφία
και διότι η αποφυγή του κινδύνου της διχοτόμησης και της δημιουργίας δύο κρατών
στην Κύπρο ισοδυναμεί με ολοκλήρωση της τραγωδίας που επισώρευσε το πραξικόπημα
και συμπλήρωσε η τουρκική εισβολή και καθώς δεν ανέχομαι να συμπράττω με φορείς
τέτοιων πολιτικών θέσεων και πρακτικών, σας πληροφορώ ότι η ως άνω στάση σας
και ενέργειες πέραν του ότι με ακυρώνουν στα μάτια των συνεργατών μου ως
Διευθυντή, αποτελούν και απόπειρα φίμωσης και χειραγώγησής της δημοσιογραφικής
μου άποψης και με προσβάλλουν, ως άνθρωπο αλλά και ως επαγγελματία. Η
συμπεριφορά σας αυτή δεν μου αφήνει ούτε το ελάχιστο περιθώριο να παραμείνω και
με αναγκάζει να υποβάλλω άμεσα την παραίτηση μου από τη θέση του Διευθυντή της
Καθημερινής, στη οποία υπηρέτησα από την 1η Αυγούστου 2008…».
Επειδή, λοιπόν, μετά από τρία χρόνια τα γεγονότα έχουν οδηγήσει στο να εξετάζεται ο Νίκος Αναστασιάδης από την Επιτροπή Διαφθοράς για όσα κατηγορείται στο βιβλίο «Κράτος Μαφία», όποιος κάθεται απέναντι του σε μια συνέντευξη θα πρέπει να παρουσιάζεται πλήρως ενημερωμένος και όταν αυτός λέει ψέματα, στη συγκεκριμένη περίπτωση περί δημοσιογράφου που απολύθηκε, να μη υιοθετεί το ψεύδος. Εξάλλου, αν κάτι έχουμε όλοι μας μάθει στην πάροδο των χρόνων είναι ότι το ψέμα έχει κοντό ποδάρι, χωρίς δυστυχώς να βλέπουμε ότι έχουμε μια χώρα «κουτσών» πολιτικών και δημοσιογράφων, πλείστοι των οποίων τρώνε από το ίδιο τραπέζι της διαφθοράς… Υπάρχουν κι άλλα που θα τα πούμε εν ευθέτω χρόνο!»
One Radical Planet