Login
«Ένα σημαντικό κενό στην απόφαση του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου για παύση του Γενικού Ελεγκτή εντοπίζει ο Αναπληρωτής Καθηγητής Διεθνούς Δικαίου και Δικαίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Τμήμα Νομικής του Πανεπιστήμιο Κύπρου, Δρ Αριστοτέλης Κωνσταντινίδης.
Κληθείς από τον «Φ» να σχολιάσει την απόφαση, υποστηρίζει συγκεκριμένα ότι η νομική αξιολόγηση του τρόπου και του ύφους, με το οποίο εξέφραζε ο παυθείς Γενικός Ελεγκτής τις διαφωνίες του, θα έπρεπε να περιλαμβάνει και τις παραμέτρους σε σχέση με την ελευθερία έκφρασης, που έχει κατοχυρώσει το ΕΔΑΔ και που ακολουθούνται και στην κυπριακή νομολογία.
«..Κατά την άποψή μου, η «όλη συμπεριφορά» του Γενικού Ελεγκτή θα έπρεπε να έχει αξιολογηθεί και υπό το φως του άρθρου 19 του Συντάγματος (ελευθερία έκφρασης), αντλώντας καθοδήγηση από την πλούσια νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) επί του ταυτόσημου άρθρου 10 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), όπως τα κυπριακά δικαστήρια παγίως πράττουν στη νομολογία τους.
Αυτό προφανώς δεν έγινε στην υπόθεση Ερωτοκρίτου, την οποία το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο εφάρμοσε ως προηγούμενο, καθώς σε εκείνη την υπόθεση η ανάρμοστη συμπεριφορά αφορούσε διαφθορά και όχι τον τρόπο και το ύφος αμφισβήτησης και αντίδρασης του παυθέντος αξιωματούχου, που άπτονται της ελευθερίας έκφρασης.»
«Το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης δημοσιεύει μια επιστολή από την κρατούμενη, συντρόφισσα και μαχήτρια Khalida Jarrar μέσα από τις ισραηλινές φυλακές:
"Πεθαίνω κάθε μέρα. Το κελί είναι σαν ένα μικρό κλειστό κουτί όπου δεν μπαίνει αέρας. Υπάρχει μόνο μια τουαλέτα στο κελί με ένα μικρό παράθυρο από πάνω, το οποίο αργότερα σφραγίστηκε μόλις μια μέρα μετά τη μεταφορά μου. Δεν μου άφησαν χώρο για να αναπνεύσω, και ακόμη και αυτό που λέγεται «ashnav» (ματάκι) στην πόρτα του κελιού ήταν σφραγισμένο. Υπάρχει μόνο ένα μικρό άνοιγμα όπου κάθομαι τις περισσότερες φορές για να αναπνεύσω. Πνίγομαι στο κελί μου και περιμένω να περάσουν οι ώρες, ελπίζοντας να βρω μερικά σωματίδια οξυγόνου για να αναπνεύσω και να μείνω ζωντανή».
«Άμαχοι πεινούν, διψούν, είναι άρρωστοι. Έχουν μείνει άστεγοι. Έχουν εξωθηθεί πέρα από τα όρια της αντοχής τους. Πολύ πιο πέρα από αυτό που μπορεί να υπομείνει ανθρώπινο ον. Οι ζωές 2.1 εκατομμυρίων ανθρώπων δεν γίνεται να εξαρτώνται από την τύχη και την ελπίδα. Τί απέγινε η στοιχειώδης ανθρωπιά μας;» Τζόις Μισούντα, αξιωματούχος του ΟΗΕ.
Η «ανθρωπιά» μερικών προφανώς εν άλλαξε που την περίοδο που σκοτώνονταν μαζικά οι άνθρωποι στις αποικίες για τα ευρωπαϊκά συμφέροντα. Όμως σήμερα υπάρχει τζαι κάτι βαθύτερο τζαι ευρύτερο – Τούτο που καταρρέει ένεν μόνο η εικόνα μιας «ανθρωπιάς», αλλά τζαι το ιδεολογικό περιτύλιγμα της απόπειρας δυτικής ηγεμονίας...
Στην Ευρώπη ο Μπορέλλ, εκπρόσωπος εξωτερικών σχέσεων της ΕΕ, ζητά να επιβληθούν τουλάχιστον κυρώσεις [φυσικά εν ζητά όπλα για να αντισταθούν έστω οι Παλαιστίνιοι – όπως ζητά για την ημέτερη Ουκρανία] ενάντια στους δυο ακροδεξιούς υπουργούς του Ισραήλ που ξικούτσουλα, ζητούσαν τζαι ζητούν να οδηγηθούν οι Παλαιστίνιοι στην λιμοκτονία τζαι την εθνοκαθαρση. Αλλά ακόμα τζαι για ότι ζητά ο Μπορελλ, κάποιοι/ες Ευρωπαίοι θα εξαγοραστούν, ενδεχομενως, για να εμποδίσουν έστω τις κυρώσεις... Οπότε θα μείνει το θέμα απλώς για όσες χώρες [πολιτικούς σε θέσεις εξουσίας] που θέλουν/μπορούν...
Όταν κατέρρεε η Σοβιετική Ένωση, η εξουσία στην Δύση πανηγύριζε το τέλος της διπολικότητας με την έπαρση ενός νικητή που φανταζόταν πια τον εαυτό του σαν ..αυτοκρατορία... Κάθε εξουσία χρειάζεται τζαι την στρατιωτικη υπεροχή [την οποία τότε διασφάλιζε η εκ των εσω διάλυση της ΕΣΣΔ] αλλά τζαι μια ιδεολογία νομιμοποίησης... Η νέα ιδεολογία εμφανίστηκε σχεδόν αμέσως σαν υπόσχεση «φιλελεύθερης δημοκρατίας» – με φόντο φυσικά το νεοφιλελεύθερο δόγμα, μέσω του οποίου η Δύση έλπιζε να επιβάλει την νέα αποικιοκρατία μέσω της οικονομίας...
Το ιδεολογικό δόγμα του αποικιακού φιλελευθερισμού [του, τάχα μου, «τέλους της Ιστορίας»] έδειξε νωρίς τα νύσια του... όταν ο τοπικός εγκάθετος των δυτικών, ο Γιέλτσιν, βομβάρδιζε το ρωσικό κοινοβούλιο για να επιβάλει το δυτικό δόγμα, οι δυτικοί δημοσιογράφοι [τζαι πολιτικοί] δεν ανησύχησαν, ούτε μετέδωσαν το γεγονός για αυτό που ήταν – ένα πραξικόπημα. Όπως άλλωστε σιώπησαν πειθαρχημένα όταν, μπροστά στα μάθκια τους στήθηκε η καλπονοθεία επανεκλογής του Γιέλτσιν το 1996...
Τζαι μετά ακολούθησαν, βομβαρδισμοί στα Bαλκάνια, εισβολές στην Μέση Ανατολή, για την επιβολή της δυτικής εξουσίας τζαι των συμφερόντων της. Φαινόταν σαν ένας νέος Μεσαίωνας του ψέματος [όταν ας πούμε οι σταυροφόροι δολοφονούσαν μαζικά στο όνομα ενός Θεού που υποτίθεται κυρρησε το «αγαπάτε αλλήλους»] τζαι μια νέα αποικιακή εποχή αρπακτικού καπιταλισμού... Η εξουσία δεν πρόσεχε τότε την ανάδυση της αντίστασης από την Τσιάπας του Μεξικού, μέχρι τους δρόμους των μεγαλουπόλεων, μέχρι τα εκλογικά αποτελέσματα δυσφορίας στην Λατινική Αμερική κοκ... Η δυτική εξουσία ζούσε το όνειρο του τέλους της Ιστορίας...
Αλλά καμία άλλη μορφή αντίστασης δεν ξεγύμνωσε σε βαθμό γελοιοποίησης την δυτική εξουσία, τζαι τα εξαρτώμενα φερέφωνα της, όσο η τωρασινή κρίση στην Παλαιστίνη. Ξαφνικά, ο κόσμος ολόκληρος παρακολουθεί με δισπίρκασμα, αλλά τζαι με αίσθημα «τέλους των ψεμάτων» την δυτική γελοιοποίηση: Ρίχνουν κυρώσεις στην Ρωσία, τζαι πιο πριν στο Ιράκ, το Ιράν κοκ, για διάφορα, τζαι τωρά που θωρούν σε άμεση αναμετάδοση ένα έγκλημα 40,000 νεκρών, φκάλλουν διστακτικές ανακοινώσεις, ή τολμούν να πουν, ότι... θα.. λάβουν μέτρα...
Η Παλαιστίνη εν η αποκάλυψη της δυτικής ανικανότητας τζαι υποκρισίας. Όπως το ουκρανικό εν η αποκάλυψη της δυτικής ανικανότητας να επιβληθεί στρατιωτικά...
Σήμερα, η Δύση φκάλλει γελοίες ανακοινώσεις ανικανότητας να συνάξει ένα συνοικιακό τραμπούκο, όπως τον Νετανιάχου τζαι τους ακροδεξιούς στους οποίους στηρίζεται... Ο δυτικός δεύτερος χρυσός αιώνας της αποικιοκρατίας, λειώνει μπροστά στα μάθκια μας... Τζαι το ιδεολόγημα του «φιλελευθερισμού» σαν συγκάλυψη της εξουσίας, κατάντησε πια γελοίο κουρελόχαρτο... Με 40,000 πτώματα σε δημόσια θέα...
Για τα ανύπαρκτα όπλα του Σάνταμ κατάστρεψαν μια χώρα, με χιλιάδες μωρα νεκρά για ένα ψέμα – όπως παραδέχτηκε ο τότε υπουργός των ΗΠΑ... Σήμερα απλώς θωρούν.. Βομβάρδισαν την νέα Γιουγκοσλαβία το 1999 για να υπογράψει υποταγή... Σήμερα η ΕΕ, των τόσων ελπίδων τζαι λαφαζανιών, στην ουσία, ακόμα σκέφτεται αν θα πάρει μέτρα για κοινούς δολοφόνους... οι οποίοι στηρίζουν γενοκτονία... Κατά τα άλλα είπαν «ποτέ πια» στον ναζισμό/φασισμό των προγόνων...
Όπως αλλάσσει ο κόσμος η Ευρώπη θα συνειδητοποιήσει το μιτσήν της μέγεθος μπροστά στον υπόλοιπο πλανήτη... Τζαι το Ισραήλ, θα πρέπει να στήσει τα δικά του δικαστήρια για τους ηγέτες του, τζαι τα εγκλήματα που ανέχτηκαν οι καθημερινοί κυρ Παντελήδες...
Τζαι οι γελοίοι που ξεπλένουν ακόμα το έγκλημα θα εκλιπαρούν «μα εγώ εν τζαι..»
Θα αθθυμούμαστεν...
Ο Γιώρκος της Εκκλησίας φκάλλει φιρμάνια... όπως λαλούμεν «αθκιασερός παπάς...»: «να αλλάξουμε στρατηγική» λαλεί.. Δηλαδη; Να γίνει η κυβέρνηση πλήρως απορριπτική; [Γιώρκο εν έσιετε τους ψήφους]...
Οξά να απορριφθεί τζαι η ομοσπονδία – σε ταύτιση με τον Τατάρ;
Τούτες οι συνταγές εν σαν τον ανύπαντρο παπά που εν έκαμεν έρωτα, τζαι παίζει να διά συμβουλές για την σεξουαλική πράξη/εμπειρία...
Αλλά ο Γιώρκος επέταξεν τζαι μια σπόντα, σαν κακομαθημένος εθνικόφρων, ότι η Ελλάδα κάμνει συστάσεις για υποχωρήσεις..
Υπάρχει μια γοητεία ειλικρίνειας σε τούτες τες μικρές εκρήξεις των νευρώσεων του απορριπτισμού: Η ομολογία ότι ακόμα τζαι όσοι τυλιούνται την γαλανόλευκη, άμα φέρει ο φούρνος την πυρά, που θα ελάλεν τζαι αείμνηστος για τα ατάκες του, Τόμμης, ξαφνικά φκαίνει τους μια κυπριακότητα που εν διεκδικά απλώς αυτονομία/ανεξαρτησία αλλά θέλει τζαι να επιβάλει σε άλλους [τζαι εξωτερικούς τζαι εσωτερικούς] την θέση/εξουσία της.. Σε σχέση με την Ελλάδα, πουλιέται πασατέμπος μάρκας «ελληνισμός»... Σύμφωνα με την κυπριακή του εκδοχή, οι κύπριοι εθνικόφρονες εν πιο έλληνες που τους έλληνες...
Υγείαν έστω τζαι με νεύρωση...
Εισαγωγικά
Διήρκεσε 10 μέρες, η ιστορική πλέον, απεργία των διανομών έτοιμου φαγητού οι οποίοι εργάζονται για την εταιρεία Wolt. Η απεργία, η οποία ξεκίνησε στην Λευκωσία, εξαπλώθηκε σιγά σιγά σε ολόκληρη την Κύπρο. Σύμφωνα με τους ίδιους τους απεργούς σε δήλωση τους την οποία παρέδωσαν στην εταιρεία στις 13 Δεκεμβρίου 2022, αφορμή για την απεργία ήταν η μείωση της βασικής πληρωμής τους από €2,40 εντός ακτίνας παράδοσης ενός χιλιομέτρου σε €2,26. Βέβαια, οι διεκδικήσεις και τα αιτήματα των διανομέων δεν σταματούν εδώ καθώς θα μπορούσε να ειπωθεί πως τα αιτήματα τους όχι μόνο είναι σχετικά μετριοπαθή αλλά και ότι είναι αυτονόητα. Άλλωστε, τα προβλήματα και οι δυσκολίες τις οποίες αντιμετωπίζουν ως επισφαλείς εργαζόμενοι είναι πάρα πολλά.
Για να κατανοήσουμε τις δυσκολίες τις οποίες αντιμετωπίζουν οι απεργοί διανομείς, πρέπει πρώτα να εξετάσουμε την φύση της εργασίας σε πλατφόρμα και το εργασιακό καθεστώς τους.
Η φύση της εργασία σε πλατφόρμα και το νομικό εργασιακό καθεστώς των διανομέων
Το εργασιακό καθεστώς των εργαζομένων σε πλατφόρμα γενικότερα και των διανομέων απεργών συγκεκριμένα, είναι ιδιαίτερα επισφαλές. Γενικά οι εργαζόμενοι σε πλατφόρμες θεωρούνται ως αυτοεργοδοτούμενοι ή ως ανεξάρτητοι εργολάβοι και όχι ως εργοδοτούμενοι, και με αυτό τον τρόπο δεν απολαμβάνουν τις ίδιες νομικές προστασίες και ωφελήματα τα οποία απολαμβάνει ένας εργοδοτούμενος, όπως για παράδειγμα κατώτατο μισθό, συλλογικές διαπραγματεύσεις, προστασία σχετικά με το ωράριο εργασίας, ασφάλεια και υγεία στο χώρο εργασίας, άδειες με απολαβές, ανεργιακό επιδόμα και επιδόματα ασθένειας, όπως επίσης και συνταξιοδοτικά δικαιώματα. Περαιτέρω, ένας αυτοεργοδοτούμενος ή εργολάβος διανομέας είναι υπεύθυνος για την συντήρηση του εξοπλισμού και του οχήματος του με δικά του έξοδα, υπεύθυνος για τα καύσιμα που αναλώνει και εν γένει αναλαμβάνει όλες τις σχετικές επιβαρύνσεις.
Στην περίπτωση της Wolt όπου όπως ισχυρίζεται η ίδια η εταιρεία πάνω από το 80% των διανομέων απασχολούνται από τρίτες εταιρείες, συνεργάτες της, οι οποίες ασχολούνται με την διαχείριση στόλου, τα πράγματα είναι πολύ πιο δυσμενή για τους διανομείς. Ενώ κάποιος διανομέας που απασχολείται απευθείας από την Wolt μπορεί να κρατήσει ολόκληρο το ποσό από κάθε διαδρομή, όσο πενιχρό και να είναι αυτό, όπως αναφέρει ένας διανομέας απεργός οι εταιρείες διαχείρισης στόλου αποκόπτουν από τον μισθό τους 30% με κάθε παραγγελία, και αφού είναι υπό το καθεστώς αυτοεργοδοτούμενου ή εργολάβου, καταβάλλουν μόνοι τους κοινωνικές ασφαλίσεις και συνεισφορά στο ΓΕΣΥ ένα 11% από πάνω. Το 59% ανά παραγγελία/παράδοση που υπολείπεται, δεν είναι καθαρό κέρδος για τον διανομέα, αφού πρέπει από αυτό να μεριμνήσει για την συντήρηση του οχήματος του, τα καύσιμα που αναλώνει κλπ.
Επίσης δεν μπορεί να αγνοηθεί το γεγονός ότι η εργασία του διανομέα έτοιμου φαγητού είναι φυλετικοποιημένη. Η συντριπτική πλειοψηφία των διανομέων είναι υπήκοοι τρίτων χωρών, οι οποίοι μπορεί να βρίσκονται στην Κύπρο και ως αιτητές ασύλου ή ως φοιτητές. Το επισφαλές αυτό καθεστώς διαμονής τους στην Κύπρο σε συνδυασμό με το καθεστώς εργασίας τους βοηθά και συνεισφέρει περαιτέρω στην πειθαρχικοποίηση των διανομέων.
Το επάγγελμα του διανομέα έτοιμου φαγητού εκτός από επισφαλές είναι και άκρως επικίνδυνο. Σύμφωνα με στατιστικές του Τμήματος Επιθεώρησης Εργασίας, τα περισσότερα εργατικά τροχαία ατυχήματα αφορούν κυρίως διανομείς έτοιμου φαγητού. Αυτό φυσικά δεν είναι τυχαίο. Εξαιτίας του μοντέλου πληρωμής ανά παραγγελία/παράδοση, οι διανομείς δεν έχουν άλλη επιλογή παρά να προσπαθούν να εκτελέσουν όσο το δυνατό περισσότερες παραγγελίες σε όσο το δυνατόν μικρότερο χρονικό διάστημα. Οι οδικές συνθήκες εξάλλου για μοτοσυκλετιστές και ποδηλάτες στην Κύπρο δεν είναι και οι καλύτερες. Οι πενιχρές πληρωμές τους δίνουν το αντιφατικό κίνητρο να θέτουν την ζωή τους σε κίνδυνο έτσι ώστε να βγάλουν τα προς το ζην. Το μοντέλο πληρωμής των διανομέων προσομοιάζει το μοντέλο του «μισθού με το κομμάτι» το οποίο ήταν διαδεδομένο τον 19ο αιώνα στα εργοστάσια. Όπως εξηγεί ο Μαρξ (Το Κεφάλαιο, Τόμος Πρώτος, (Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα, 2002, σ.σ. 572-3 :
Όταν είναι δοσμένος ο μισθός με το κομμάτι, έχει φυσικά προσωπικό συμφέρον ο εργάτης να εντείνει όσο το δυνατό περισσότερο την εργατική του δύναμε, πράγμα που ευκολύνει τον κεφαλαιοκράτη ν’ ανεβάζει τον κανονικό βαθμό εντατικότητας. Προσωπικά επίσης έχει συμφέρον ο εργάτης να παρατείνει την εργάσιμη ημέρα, γιατί έτσι ανεβαίνει ο ημερήσιος ή ο βδομαδιάτικος μισθός του.
Οι πιο πάνω διαπιστώσεις του Μαρξ έχουν άμεση εφαρμογή και στην περίπτωση των διανομέων έτοιμου φαγητού.
Το μέλλον – Η προτεινόμενη Ευρωπαϊκή οδηγία αναφορικά με την εργασία σε πλατφόρμες.
Η οδηγία σχετικά με τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας σε πλατφόρμες προτάθηκε για πρώτη φορά από το Συμβούλιο από τον Δεκέμβριο του 2021. Ο σκοπός της οδηγίας είναι να εισάγει τεκμήριο εργοδότησης (σε αντίθεση με αυτοεργοδότηση ή εργολαβία) και να ρυθμίσει την αλγοριθμική διαχείριση στην εργασία.
Στην πρώτη του μορφή το κείμενο της οδηγίας έθετε πέντε κριτήρια τα οποία μπορούσαν να δείξουν ότι η σχέση μεταξύ πλατφόρμας και εργαζόμενου είναι σχέση μεταξύ εργοδότη και εργοδοτούμενου. Τα κριτήρια αυτά είναι τα εξης:
Στην περίπτωση που δύο από αυτά τα πέντε κριτήρια ικανοποιούνταν, τότε τεκμαίρεται σχέση εργοδότησης μεταξύ της πλατφόρμας και του εργαζόμενου και η πλατφόρμα θα πρέπει να το αντικρούσει, αποδεικνύοντας στην ουσία ότι ο εργαζόμενος είναι αυτοεργοδοτούμενος και όχι εργοδοτούμενος, κάτι που θα ήταν πολύ δύσκολο έως αδύνατο.
Φυσικά οι δυνάμεις της αντίδρασης στην Ευρώπη προσπαθούν να «αραιώσουν» το αρχικό κείμενο έτσι ώστε να είναι πιο δύσκολο να ενεργοποιηθεί το τεκμήριο της εργοδότησης.
Κινητοποιήσεις όπως η απεργία των διανομέων έτοιμου φαγητού στην Κύπρο είναι ο μόνος τρόπος που μπορούν να πετύχουν τις διεκδικήσεις τους οι εργαζόμενοι. Ο ταξικός αγώνας και η αλληλεγγύη είναι το μόνο όπλο που έχει στην διάθεση της η εργατική τάξη. Πράγματι, η αλληλεγγύη που έδειξαν στον αγώνα των διανομέων ομάδες όπως η Antifa, το IWW Κύπρου, η Θύρα 9 αλλά ακόμα και η ΠΕΟ και άλλες οργανώσεις δείχνουν ότι εργατική τάξη είναι πάντα έτοιμη για αγώνα και ότι είναι μια δύναμη την οποία πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη η άρχουσα τάξη. Απόδειξη της επιτυχίας της απεργίας είναι η επαναφορά της αμοιβής των εργαζομένων στα προηγούμενα επίπεδα και το ότι το Τμήμα Εργασιακών Σχέσεων κάλεσε σε συνάντηση τους απεργούς και την Wolt, την Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου ενώ εντός του Ιανουαρίου αναμένεται το πόρισμα του.
Εργάτες όλου του κόσμου, ενωθείτε! Δεν έχετε τίποτα να χάσετε, παρά μόνο τις αλυσίδες σας!
Β.Κ.
Η στήλη «Απόψεις» φιλοξενεί αρθρογραφία γνώμης που κινείται μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο των αρχών και αξιών του Πολιτιστικού Ιδρύματος 1948. Τα άρθρα αποτελούν προσωπικές απόψεις των συντακτών τους και δεν εκφράζουν, κατ’ ανάγκην, το Πολιτιστικό Ίδρυμα 1948.
Η Συντεχνία Διδακτορικών Επιστημόνων Διδασκαλίας και Έρευνας (ΔΕΔΕ) εξαγγέλλει 48ωρη απεργία στις 22/01/2018 για διεκδίκηση των δικαιωμάτων των μελών της που εργάζονται στο Πανεπιστήμιο Κύπρου.
Η Συντεχνία Διδακτορικών Επιστημόνων Διδασκαλίας και Έρευνας (ΔΕΔΕ) έχει εξαγγείλει 48ωρη προειδοποιητική απεργία στις 22 και 23 του Γενάρη στο πανεπιστήμιο Κύπρου, λόγω της άρνησης των πρυτανικών αρχών να συζητήσουν μία σειρά από αιτήματα και εισηγήσεις της που αφορούν τη βελτίωση της ποιότητας του ερευνητικού και διδακτικού έργου, καθώς επίσης στοιχειώδη δικαιώματα όπως αξιοπρεπή μισθό, άδεια μητρότητας και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Τα αιτήματα αυτά, που θα λειτουργήσουν προς όφελος τόσο της ακαδημαϊκής κοινότητας όσο και της κοινωνίας σαν σύνολο, είχαν τεθεί από την ΔΕΔΕ επίσημα εδώ και δύο χρόνια, ωστόσο η πρυτανεία επέλεξε να τα αγνοήσει επιδεικτικά.
Ο Πρύτανης Κωνσταντίνος Χριστοφίδης σε πρόσφατη δήλωσή του έφτασε μέχρι το σημείο να ισχυριστεί ότι τα «παιδιά αυτά» [sic] δεν μπορούν να απεργήσουν γιατί δεν είναι εργαζόμενοι, προφανώς επειδή θεωρεί ερευνητές και διδάσκοντες, κατόχους διδακτορικού τίτλου, ως σκλάβους κι όχι ως ισότιμα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο συγκεκριμένος πρύτανης συμπεριφέρεται σαν τσιφλικάς απέναντι σε δουλοπάροικους. Παρόμοια αυταρχικότητα επέδειξε και απέναντι στους φοιτητές τους οποίους εξανάγκασε, με την απειλή της μη εγγραφής στα μαθήματα, να πληρώσουν για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη την οποία ο ίδιος επέλεξε, χωρίς καμία συζήτηση και χωρίς να δώσει εναλλακτική επιλογή. Φυσικά η αλαζονεία του δεν περιορίζεται στα «στενά» όρια του πανεπιστημίου. Πριν από λίγο καιρό είχε απειλήσει τους πολίτες της Λάρνακας με ακύρωση των σχεδίων για δημιουργία πανεπιστημιακής σχολής στη Λάρνακα, εάν οι Λαρνακείς δεν αποδέχονταν την κατασκευή βιομηχανικού λιμανιού στην πόλη τους.
Θα πρέπει να τονιστεί ότι οι ερευνητές και διδάσκοντες που εκπροσωπεί η ΔΕΔΕ αποτελούν μία ακόμα κατηγορία επισφαλώς εργαζόμενων και πενιχρά αμειβόμενων ανθρώπων, η οποία εμφανίζεται όλο και συχνότερα τα τελευταία χρόνια στο πλαίσιο αλλαγής των εργασιακών σχέσεων που ακολουθεί ο νεοφιλελευθερισμός. Η στήριξή μας στις κινητοποιήσεις της ΔΕΔΕ είναι σημαντική και μας αφορά όλους γιατί διεκδικεί αυτονόητα δικαιώματα και αξιοπρέπεια. Ευελπιστούμε ότι ο αγώνας τους θα αποτελέσει την απαρχή διεκδικήσεων και από άλλες κατηγορίες επισφαλώς εργαζομένων όπως συμβασιούχων αορίστου χρόνου, εργαζομένων με παροχή υπηρεσιών ή ημιαπασχολούμενων στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, οι οποίοι αυτή τη στιγμή είναι έρμαια στις ορέξεις των αφεντικών.
Απέναντι στην ασυδοσία της κυριαρχίας απαντούμε με αλληλεγγύη.
Νίκη στον αγώνα της ΔΕΔΕ.
Συσπείρωση Ατάκτων
16/01/2018
One Radical Planet