Καθώς η πληκτική επανάληψη των υστεριών των απορριπτικών ανεβάζει τον ήχο από τον φόβο της πιθανότητας βημάτων επανένωσης στο κυπριακό, αξίζει πκιον να συζητούμεν τζαι τί εκπροσωπεί τούτη η εμφανώς εξαρτωμένη, τζαι επαναλαμβανομένη απόπειρα κατασκευής υστερίας...
Μια τάση εν η ακροδεξιά, η οποία προσπαθεί να εξορκίζει τις ενοχές της για το 74 με το να πουλά τον μπαμπούλα του κακού Τούρκου. Το ότι πουλά έτσι χαζομάρες τζαι ο Βενιζέλος που προσπαθούσε να κρατήσει μια τουλάχιστον σοβαροφανή πόζα, εν μάλλον ενδεικτικό άγχους...
Το σενάριο του Δούντα ότι με τον χρόνο θα εμπεδωθεί η διχοτόμηση κλπ, μάλλον παίζει ανάποδα πκιον – Όσον περνά ο τζαιρός, τζαι ενώ τα απορριπτικά φερέφωνα, ανεβάζουν τον ήχο των τυμπάνων, η πραγματικότητα είναι ότι με βάση τις εσωτερικές δυναμικές της καθημερινότητας, τζαι την διεθνή πλαισίωση τζαι που τον ΟΗΕ αλλά τζαι που την ΕΕ, η επανένωση προχωρά αργά αλλά σταθερά που τα κάτω...
Όϊ ακόμα σαν συνολική λύση, αλλά σαν βήματα που διαχέονται κάτω που τις αντένες του απορριπτισμού
Η περίοδος 2003-04 ήταν ένα είδος κυπριακής επανάστασης που άνοιξε τα οδοφράγματα τζαι έφτιαξεν μια νέα τζαι θεσμική αλλά τζαι βιωματική πραγματικότητα..
Το ερώτημα είναι ποιά συμφέροντα εμποδίσαν την λύση όσο τζαιρό οι ηλικιωμένοι που επεθάναν πκιον, εμπορούσαν να ζήσουν ξανά στον τόπο τους, ή τα κοπελλούθκια τους να έχουν την περιουσία τους..
Κάποιοι εκερδοσκοπούσαν σε βάρος των προσφύγων. Τζαι προφανώς υπήρχαν τζαι οικονομικά συμφέροντα...
Η λύση μοιάζει με την κυπριακή γλώσσα. Όσο τζαι να την εκαταπιέζαν, όσο τζαι να της εκλείαν την πόρτα έβρισκε τρόπους να μπει που το παράθυρο..
Όση χολή τζαι να επροσπαθήσαν να σιωνώσουν οι διχοτομιστες [της ακροδεξιάς ή της πουγκα τους], εκλείαν μιαν πόρτα αλλά άννοιεν ένα πλήθος από παραθυρούθκια...