Τζαι ο Άριστος Μιχαηλίδης του Φιλελευθέρου έσιει πολλήν ευαισθησία για παραβίαση του άτυπου κώδικα λογοκρισίας για το κυπριακό; ...Άριστε, ?

Το ξεκάθαρο τεκμήριο της «προδοσίας» των φίλων του Άριστου..

· Τώρα εφταίξαν τους οι ρότσες...

Το ότι το «εγκληματικό» [κατά το σύνδρομο Μυλωνα-Αριστου] βιβλίο ασχολείται με μια ιστορική πρακτική των κυπρίων, τζαι των θκυο κοινοτήτων, εν κάτι που όντως εν τζαι μπορείς να περιμένεις να το καταλάβουν τύποι σαν τον Άριστο τζαι τον Μυλωνά... Τα πλάσματα έμαθαν ένα εμβατήριο, τζαι επαναλαμβάνουν το προσπαθώντας να φωνάξουν «υπάρχω» ανεμίζοντας σημαιουλες που τον τζαιρό της ελληνικής χούντας... που να καταλάβουν την επική διάσταση της ανάδειξης του καθημερινού στον ιστορικό χρόνο; ...τζαι πως η χρήση της κυπριακής στις εκδοχές της με βάση τις 2 μεγαλύτερες κοινότητες, εν όντως επιστροφή τιμής σε τζήνο το βίωμα που οικοδόμησε το κυπριακό τοπίο για αιώνες...

Το μόνο που εκαταλάβαν ήταν ότι κάτι «δικοινοτικό» παίζει τζαι άρα «εμπρός να φωνάξουμε» το εμβατήριο για «ύποπτους «, «προδότες» κοκ [ίντα ένας παππούς στον αρχαιολατρικο οίστρο της υστερίας την εποχή των επιθέσεων στο πανεπιστήμιο, είπεν ότι έπρεπε, τιμωρητικά, να κτίσουν σε ένα τείχος τον άγγονα του που έγραψε σε ένα κείμενο ότι «η Κύπρος εν ήταν πόττε μόνο ελληνικη»] ...επίπεδο Άριστου-Μυλωνά ..Κάποτε τες δικοινοτικές επαφές εδαιμνοποιήσαν τες... Ύστερα.. τζαι ο Τάσσος αποδέχτηκε την ροή μέσω των οδοφραγμάτων τζαι επιχορηγούσε τουρκοκύπριους μαθητές/τριες σε σχολείο στην νότια Λευκωσία...

Ένεν μόνο μια απαράδεκτη επέμβαση λογοκρισίας – εν τζαι μια ακόμα αντιπαράθεση με το παρελθόν που θα πρέπει να κερδηθεί.. ήδη το λογοκρινομ

Κάψιμο «εγκληματικών βιβλίων» στην ναζιστική Γερμάνια σαν ιδεολογικός πρόγονος των νυν υστερικών της λογοκρισίας...

· Πώς τα καταφέρνει η ακροδεξιά να κάμνει συνέχεια πάσες στην Τουρκια. Από την εισβολή ως την σημερινή πάσα με το «εγκληματικό βιβλίο» ?

Ιστορικά, η ελληνοκυπριακή ακροδεξιά υπήρξε ο ιδανικός σύμμαχος του τουρκικού κράτους τζαι του τουρκοκυπριακού εθνικισμού. Το κλασικό παράδειγμα εν το 74, όπου το πραξικόπημα της 15^ης Ιουλίου  έφερε την εισβολή στις 20 του Ιούλη. Τζαι ύστερα τον Αύγουστο, οι μαζικές σφαγές στα χωρκά Αλόα – Μαράθα- Σανταλάρης, άνοιξαν το δρόμο στον περίπατο του τουρκικού στρατού στην Αμμόχωστο, που την εγκατέλειψαν οι εθνικόφρονες χωρίς να σύρουν έστω τζαι μια πιστολιά. Ήταν εύκολο να σκοτώνουν γυναικόπαιδα, αλλά μπροστά στην ιστορική πραγματικότητα, αποδεικνύονταν πάντα δειλοί...

Τωρά το κύκλωμα της κατασκευής υστερίας, εκαμώθηκε ότι στο  βιβλίο με δικοινοτικές αναφορές, υπήρχαν ύποπτες φράσεις που θα μπορούσαν να δώσουν «λάθος εικόνες» στο εξωτερικό κλπ... Έτσι ανάλαβαν να βοηθήσουν την τουρκική προπαγάνδα, η οποία τωρά απλώς θα επικαλείται την απόσυρση του βιβλίου σαν κλασικό παράδειγμα του αυταρχισμού.. «άμα δεν ανέχονται έστω αναφορές σε ένα βιβλίο ποιος μπορεί να τους εμπιστευτεί για λυση;»..

Φυσικά, οι κωμικοί θεατρίνοι της λογοκρισίας εν θέλουν λύση, οπότε η απόπειρα υστερίας, εν έμμεσο τεκμήριο στην σταθερή, ιστορικά, προσπάθεια τους να βοηθούν την τουρκοκυπριακή ακροδεξιά που θέλει διχοτόμηση..

Να πούμε ότι εν ανόητοι τζαι εν καταλάβουν ότι κατασκευάζουν ότι υποτίθεται εν θέλουν; Μπα... κάποιοι είναι συνειδητά όργανα τζαι κάποιοι/ες εν όργανα με τις συνέπειες των πρακτικών τους... Ο Μυλωνάς, ας πούμε, σαν δημιουργός του πλαισίου της ρητορικής των δημοσίων σχέσεων του Τατάρ για να δικαιολογά την διχοτόμηση..

· Η ανακάλυψη των «εγκληματικών βιβλίων». Όταν ο Άριστος Μιχαηλίδης σύρνει τον Φιλελεύθερο στον πάτο τζαι αθθυμίζει την εποχή που οι ν?

·         Η ανακάλυψη των «εγκληματικών βιβλίων». Όταν ο Άριστος Μιχαηλίδης σύρνει τον Φιλελεύθερο στον πάτο τζαι αθθυμίζει την εποχή που οι ναζί εκάφκαν «εγκληματικά βιβλία» την δεκαετία του 1930...

Το αποκορύφωμα του πρόσφατου θεάματος γελοιότητας των τραμπούκων της ακροδεξιάς, ήταν το πρωτοσέλιδο του Φιλελεύθερου στις 5 Ιουνίου μιαν ημέρα μετά το ξεκίνημα του τσίρκου Μυλωνάς-Αριστος Μιχαηλίδης [διευθυντής σύνταξης παρακαλώ], λτδ: «Ζητούνται ευθύνες για το εγκληματικό βιβλίο»... η έννοια «εγκληματικό βιβλίο» του παρόντος θεάματος οδηγά με μαθηματική ακρίβεια στην ανάμνηση του πως οι ναζί, την δεκαετία του 1930, εκάφκαν ότι εθεωρουσαν σαν «εγκληματικά» βιβλία... που υπονομεύκαν το «εθνικό φρόνημα», που προωθούσαν οι ναζί.. τούτη εν η ιστορική καταγωγή του όρου που ελάνσαρε πρωτοσέλιδα η εφημερίδα στην οποία εν διευθυντής σύνταξης ο Άριστος Μιχαηλίδης.. Καλά ο Μυλωνάς εζούσε το μάλλον, στην αχαπαροσύνη της νεύρωσής του, σαν αγώνα «για την καρέκλα» [ερκουνται βουλευτικές εκλογές..:)]... θκιακονόντας από το ακροδεξιό ακροατήριο.. ενεν τζαι πολλοί, τα γέρημα, οι ψηφοφόροι ποτζεί αλλά εν πολλοί οι μονοστέφανοι που θέλουν την καρέκλα που φκαίνει που τζήνο το ακροατήριο...Οποτε τζαι ο «αγών» του κάθε Μυλωνά..:)

Θα μπορούσε να πει κάποιος/α «ε καλά ο Φιλελεύθερος έγραψεν πολλές αρλούμπες ιστορικά... Με τον Άριστο τί καρτεράς δηλαδή;...» ..Αξίζει, όμως, να αθθυμούμαστεν την Ιστορία: ο πατέρας Παττίχης, την δεκαετία του 1950, αρνήθηκε να υποκύψει στην απαίτηση του Γρίβα [με ξεκάθαρη απειλή για τους τραμπουκισμούς] να απολύσει τον Φιφή Ιωάννου... Ο Φιφής εθεωρείτο που τον Γρίβα σαν ένας επικίνδυνος [«εγκληματικός» κατά τον Άριστο της σημερινής γελοιότητας] ανεξαρτησιακός... Τελικά αποχωρησεν ο Φιφής για να σωθεί η εφημερίδα...Ο τότε Παττιχης όμως εσταθηκεν στον πουντον του...

Το ποιός δικαιώθηκε Ιστορικά, στο τέλος, με την ανεξαρτησία εν εμφανές... Όπως εμφανές ενι τζαι ποιός φαίνεται να κουβαλά ακόμα την νεύρωση του πελλόγιωρκου....

Weekly Review: στα τοπικά είχαμε ένα ακόμα θέαμα απόπειρας υστερικής λογοκρισίας από την ακροδεξιά για ένα βιβλίο [εν κλασικό πκιον ίνταλως φοβάτ

· Να αθθυμούμαστε τες τράπεζες

Υπήρξαν 2 μεγάλες κλοπές στην μεταμοντέρνα εποχή της Κυπριακής Δημοκρατίας: το σκάνδαλο του χρηματιστήριου, τζαι η μετατόπιση των σκανδάλων των τραπεζών στο δημόσιο το 2013, τζαι την συνακόλουθη υφαρπαγή γης, σπιθκιων κοκ από το δίκτυο των τραπεζών σε συνεργασία με το ημέτερο τους δίκτυο στην Βουλή τζαι στην εκτελεστική εξουσία...

Η σχέση Νικολάτου-Πολυβίου [οι αμοιβαίες συναλλαγές] εν εκφραστικές πώς οι τράπεζες φαίνεται να λειτουργούν πκιον σαν παρακράτος με το δικαστικό σύστημα σαν πλυντήριο ξεπλύματος των ημέτερων..

Η αρπακτική πρακτική συνεχίζεται...

Να αθθυμάστε όμως που εκατάληξεν η πρώτη μεγάλη αρπακτή των τοκογλύφων την δεκαετία του 1920...

Την δυσαρέσκεια της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Νομικών εκφράζει ο Πρόεδρός της, Νίκος Τορναρίτης, με επιστολή του προς τον Πρόεδρο του Διοικητικού Συμβουλίου του Συνδέσμου Εταιρειών Πιστωτικών Διευκολύνσεων και Διαχειριστριών Εταιρειών Πιστωτικών Διευκολύνσεων (ΣΕΔΠ), για την άρνηση του Συνδέσμου για εκ νέου παροχή αναστολής εκποιήσεων, πλειστηριασμών ή/και ανάκτησης ακινήτων (repossession), μέχρι να τεθεί σε ισχύ η προωθούμενη σχετική νομοθεσία. Καλεί τον Σύνδεσμο να μην προχωρήσει σε εκποιήσεις.

Με την επιστολή ο Πρόεδρος της Επιτροπής επισημαίνει την «ανάγκη εξεύρεσης τρόπου προστασίας των εγκλωβισμένων αγοραστών υπό το φως της πρόσφατης απόφασης του Εφετείου με την οποία κρίθηκαν ως αντισυνταγματικές οι ρυθμίσεις που αφορούν την προστασία τους», αναφέροντας ότι το ζήτημα έχει εγγραφεί προς εξέταση από την Επιτροπή.

https://www.elemesos.com/dysareskeia-epitropis-nomikon-gia-arnisi-sedp-gia-ek-neou-anastoli-ekpoiiseon/

Cypriot Consciousness

Note: The translation of the text was done in the framework of the documentary TONGUE –
(https://www.facebook.com/tonguefilm/?fb_…LnadcjU02Q)

Cypriot Consciousness

By Costis Achniotis
Within The Walls, Issue 35, September 1988

This text is my lecture for the event that our magazine has organized at Famagusta Gate. At the same event Mehmet Yiaşin spoke about the “Turkish Cypriot identity in literature”. We will publish Yiasin’s presentation in the next issue in which there will be a feature on Turkish Cypriots. We will also answer to some articles published in the newspapers about our event there.
____________________________________________________________________________

Firstly, I clarify that I understand the definition of collective consciousness (and its contents) not as stable and unchangeable and of course I do not give it the dimension of a natural order. Collective consciousness just as any social concept is changeable and follows the shifting needs of of a society.

This changeability of course is not at all mechanic. The superstructure can drastically act on social evolution. For example the appearance of industries shapes the totality of workers that are possible to become carriers of labor consciousness. Labor consciousness is potentially common for all nations and can determine the totality of the workers of the world. Of course, this understanding is macroscopic. Other factors (individual consciousness) act and shape opposing subtotalities.

For the purpose of this text, I call Cypriot Consciousness, the consciousness of the Cypriot Independence. Therefore, its carrier is anyone who understands Cyprus and its people as an independent entity and strives as a consequence for the protection of the corresponding state institution, the Independent Cypriot State.

Of course the understanding of Cypriot Independence is basically a subject that has not been studied neither historically nor sociologically, nor politically, and this stands for both communities. And it is entirely natural as since the 50’s the consciousness for Enosis (Union with Greece[1]) and for taksim (separation[2]) were entirely dominant. Regardless of the acceptance of this so-called Independence in 1960, the governing teams of both communities were (or were acting like) for Enosis or for taksim. Therefore only this version of history was projected with its corresponding ideological response. It is indicative how misguiding history is in Greek-Cypriot schools.

So it is not easy to realise that CPC (Communist Party of Cyprus) took an anti-union stand. I will quote an excerpt:
“…CPC sees as its duty to protest by any means, firstly against local English government which due to its indifference contributes in the intensification of intercommunal hate between the citizens of Cyprus and secondly against the fraudulent leaders of this place which spoke and will speak in the name of the Cypriot people. DOWN WITH ENOSIS – LONG LIVE THE INDEPENDENCE OF CYPRUS – LONG LIVE THE PROLETARIATS OF THE WORLD (Neos Kosmos, 25.4.1925)

We see that the understanding for Independence was already in combination with the effort to escape bicommunal conflicts.

Of course there is no doubt that since then, up until the categorical acceptance of “Enosis and only Enosis” by AKEL after about 25 years of inaptitude, the folk sentiment of the Greek-Cypriot community was all the more oriented toward Greece. The Turkish-Cypriot minority seems to have lagged behind in terms of following the developments and eventually takes a position after EOKA’s struggle. When AKEL leaned toward Enosis, the Trotskyist Party of Cyprus (which was a small communist organisation) criticized them harshly, as they saw independence as a self-government of the oppressed classes, without mentioning the Turkish-Cypriot community.
I quote an excerpt:

“COMRADES,
May this year’s 1st of May find us on the frontlines of the struggle for the handing down of power to our people, for SELF-GOVERNMENT. The traitorous abandonment of the position for Self-government on the part of the stalinist leadership and the adoption of the position for Enosis should make us come to our senses. We ourselves must stop the poisoning by Enosis. We must make the ill-fated leaders of our laborer’s organisations get on the right track of serving workers’ benefits. If they deny, we should set them aside and keep moving forward in a new polemic, with class-awareness and decisive leadership for the struggle for the handing down of power to the workers and farmers. Enosis can provide us neither better working conditions nor better wages, nor can it ensure our social emancipation. It will merely exchange our chains. Nothing more, nothing less.

WORKERS, FARMERS, OPPRESSED,
Move forward in the struggle for our emancipation. The struggle for our economic and political demands. The battle for the improvement of our working conditions and Social Security. For the creation of more jobs for the unemployed. For unemployment benefits. For the organisation and class awareness of all of the oppressed. For SELF-GOVERNMENT. For a Government of Workers – Farmers, that feels for the worker and protects the farmer. For the complete national and social liberation.”

In this text there is no mention of Turkish-Cypriots. But in the municipal elections the idea of proportionate representation of Turkish-Cypriots is projected from the candidates of this party and at the same time the request for Enosis is condemned in exchange for the request for Self-Government. The request for Enosis is considered a request which is entirely bourgeois (Ergatis, 15 May 1949).

The organisation of Trotskyists broke up and got dismantled soon after. One of the reasons is that a fraction of the members becomes for Enosis as one can witness through the conversational essays in it’s later editions.

We can see that briefly before the 50s, the Greek-Cypriot left tends to ambiguously want independence without always condemning Enosis and combines this demand with an intense worker’s politics (it is not by chance that the last labour struggles happened back then) and an understanding of danger that is included in a possible intercommunal conflict (and certainly other reasons such as geopolitical ones).

I do not know whether you, like myself, see that history actively justified the dears of the leftists of the era.

Whereas the Greek-Cypriot community votes for “Enosis and only Enosis” as one in 1950, and for the entire decade it leaves no space for anything else, I suppose that hidden within the bourgeois class exist thoughts for independence, because of course it cannot be by chance that Makarios gave that infamous interview in 1957 or that the national council of the time takes part, even in disagreement, in the negotiations in Zurich and London.

In making a report of the 50s, we can in summary say that the entire revolutionary force of the Cypriot people, Turkish Cypriot and Greek Cypriot, was wasted on marginalising the conscious participation of the working class, in order for an intercommunal conflict to be built and for neither self-government nor Enosis but for dependence to be given.

This is why Cypriot Consciousness is always a newborn consciousness. It has never overcome the stage of infancy. In consequence, its face is marked by the sorrow of profound old-age and the main sentiment that it can feel is the uncertain pain of existence. Cypriot Consciousness exists trampled under the feet of its adversaries who are caught in an infinite hand-to-hand battle. From the point of view of where it exists, on the ground, it sees them as enormous giants. Regardless of the constant trampling, the Cypriot Consciousness is saved by the fact that none of the giants is entirely dominant. Otherwise the Cypriot Consciousness would be lost.

The Cypriot Consciousness thinks itself weak. That’s why it plays possum, waiting for better days.

The Cypriot Consciousness is weak and humble. It knows it and doesn’t go to battle. It settles for cackling at the weakness of its far stronger adversaries who are nonetheless also too weak to impose their own order of things. In its ears the voices echo like empty words and fanfare.

Cypriot Consciousness has the arrogance of the marginals.

[1]. The dominant Greek Cypriot Discourse which called for union with Greece.

[2].  The dominant Greek Cypriot Discourse which called for complete separation of the two communities.