· Όταν το σκάνδαλο του ξεπλύματος των ευθυνών των τράπεζων για την οικονομική κρίση της περασμένης δεκαετίας πλανιέται σαν κατάλοιπο

Με τα καθεστωτικά ΜΜΕ να μετατοπίζουν την εστίαση από τα οικονομικά δεδομένα της πλειοψηφίας, στην σκιά της προστασίας των συμφερόντων των τραπεζών σαν «προστασίας της οικονομίας», ίσως να εν δύσκολο να κινητοποιηθεί μια μαζική συνειδητοποίηση του γεγονότος ότι ζούμε σε ένα καθεστώς ελέγχου τζαι χειραγώγησης με άξονα τα τραπεζιτικά συμφέροντα... Η συσσώρευση όμως των καταγραφών τζαι υπενθυμίσεων για το πώς ένα είδος βαθέως κατεστημένου διαπλοκής, μετέτρεψε τους υπεύθυνους της κρίσης, που πλήρωσε η κοινωνία, σε προστατευόμενους διαχειριστές των θυμάτων τους, απλώνεται την κατανόηση που προηγείται της μαζικής πράξης... που θα έρτει αναπόφευκτα...

Σύνδεσμος κατά της ασυδοσίας των τραπεζών

«Το Μποϋκοτάζ των Υπολοίπων: Ήρθε η ώρα να ψηφίσουμε... για εμάς»

Στις εκλογές του 2026, το πιο μεγάλο κόμμα θα είναι κόμμα των Δανειοληπτών. Το κόμμα των ανθρώπων που έμαθαν να κοιμούνται με ειδοποιήσεις από εταιρείες εξαγοράς δανείων και “Servicer Reminder” και να ξυπνούν με τα επιτόκια που άλλαξαν παράνομα.

Οι Εταιρείες Εξαγοράς Πιστώσεων — ή όπως ευγενικά αποκαλούνται, “φορείς εξαγοράς και διαχείρισης δανείων” — αγοράζουν χρέη στο 5-20%, τα διεκδικούν στο 100%πλέον ληστρικους τοκους και δηλώνουν ότι «βοηθούν στην αποκατάσταση της οικονομικής ισορροπίας».

Η ισορροπία, βέβαια, βρίσκεται κάπου ανάμεσα στα μπόνους τους και στα αποκαΐδια μιας μεσαίας τάξης που ψάχνει δικαιοσύνη σε ρυθμίσεις που ποτέ δεν συμφώνησαν αλλά τους τις επιβάλλουν οι εταιρείες εξαγοράς και/ή διαχείρισης λόγω της δεσπόζουσα θέσης που απέκτησαν μέσω των κατα παραγγελία νόμων Αβερωφ Νικολα.

Και όμως, υπάρχει μια ιδέα που πλανιέται σαν ανέκδοτο αλλά θα μπορούσε να γίνει πολιτική επανάσταση:

Ø  Αν ένα κόμμα τολμήσει να πει ξεκάθαρα «θα επανεξετάσω τα δάνεια που πουλήθηκαν κάτω του 30% της αξίας τους και θα διαγράψω το υπόλοιπο»,

τότε ο λαός έχει την δύναμη να του δώσει την απόλυτη πλειοψηφία...

Γιατί;

Διότι πίσω από κάθε δάνειο υπάρχει ένας ψηφοφόρος. Πίσω από κάθε εξώδικο, μια οικογένεια. Και πίσω από κάθε fund, μια πολιτική σιωπή που κρατάει χρόνια.

Φαντάσου λοιπόν, το 2026, η κάλπη να γίνει εργαλείο ρύθμισης.

Μια ψήφος όχι για το ποιος «θα κυβερνήσει», αλλά για το ποιος θα διαγράψει — όχι χρέη, αλλά αδικίες.

Δεν είναι επανάσταση με πανό· είναι επανάσταση με στυλό.

Και ίσως η μόνη φορά που ένα «ΝΑΙ» μπορεί να διαγράψει κάτι πραγματικά βαρύ.

https://dialogos.com.cy/i-e-e-diapseydei-ta-proschimata-gia-ta-yperkerdi-ton-trapezon-zitame-forologisi-tora-tonizei-to-akel/?fbclid=IwY2xjawNnIxZleHRuA2FlbQIxMQABHvBOHCk4FS-JtkDgtDaaCR9xROIG1DHMdhIaP2oT4T6SmbOQvGoTYyZ6B21d_aem_mhsybklZf-CPUPO6Z9WMyw