Login
Η δυτική απειλή για τον Νετανιάχου: οι δυτικές κυβερνήσεις μπροστά στην πίεση των δρόμων, όταν οι πολίτες μαζί με την αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη, ανακαλύφκουν τζαι ονομάζουν δίκτυα εξαρτήσεων του Ισραήλ στην χώρα τους... τζαι διεκδικούν την ανεξαρτησία τζαι στην Δημοκρατία δηλαδή..
Εμφανώς οι δυτικές κυβερνήσεις ανέχτηκαν πολλά εγκλήματα στην Γάζα. Οι αιτίες εν ανάγκη να αναλυθούν ορθολογικά – πέρα από την ηθική αθλιότητα που ήδη εν καταγραμμένη ιστορικά. Εν μέρει οι δυτικές κυβερνήσεις, μέλη του ΝΑΤΟ, έχουν άτυπη, αλλά σαφή υποχρέωση, να στηρίζουν την ευρύτερη πολιτική των «δυτικών συμφερόντων». Καθώς το μέγεθος της αθλιότητας του Ισραήλ, άρκεψεν να διαφαίνεται, πολλοί ηγέτες κυβερνήσεων διατηρούσαν μια παγερή σιωπή... Οπότε οι πρόσφατες κινήσεις, τζαι από μεγάλες δυτικές χώρες/δυνάμεις [Γαλλία, Βρετανία, Καναδάς, Ισπανία κ.α] δείχνει ότι η ανοχή προς τον Νετανιάχου [που εν ο βασικός διοργανωτής της σφαγής στην Γάζα] άρκεψεν να υποχωρεί... Η διάχυτη υποψία ότι το Ισραήλ εκβιάζει με στοιχεία υποκλοπών, εν φαίνεται να εμποδίσεν τούτην την φορά, την κίνηση για αναγνώριση της Παλαιστίνης...
Σε τούτο το πλαίσιο θα μπορούσε το Ισραήλ να κάμει εικονικές υποχωρήσεις για να αποφύγει την απόφαση στον ΟΗΕ...
Αλλά ο βασικός παράγοντας των αποφάσεων έννεν τόσο η ευαισθησία [αλλά όντως το σκελετωμένο μωρό θα εν μια εικόνα που το Ισραήλ θα κάμει δεκαετίες να αποφύγει σαν σύμβολο των έργων του στρατού του – αν καταφέρει να τα αποφύγει ποττέ του..].. Οι δυτικοι πολιτικοί αποφάσισαν να αντιδρασουν τζαι για καθαρά εσωτερικούς λόγους... Αυξάνεται δραματικά στους πολίτες, η εικόνα ότι το Ισραήλ κάμνει εγκλήματα τζαι συμπεριφέρεται σαν μια ασύδοτη συμμορία βίας..
Στις ΗΠΑ λ.χ. η πλειοψηφία των δημοκρατικών γερουσιαστών [που ιστορικά στήριζαν το Ισραήλ] ψήφισαν μαζί με τον Μπέρνι Σάντερς [που είναι εβραϊκής καταγωγής] για περιορισμό παροχής συγκεκριμένων όπλων στο Ισραήλ.
Στις δημοσκοπήσεις, το ποσοστό που διαφωνεί με την πολιτική του Ισραήλ στην Γάζα έφτασε το 60% σε αντίθεση με 45% το 2023..
Μέχρι τζαι ο Τραμπ αναγκάστηκεν να σχολιάσει το σκελετωμένο μωρό..
...ύστερα επροσπάθησεν να ξεπλύνει με το εμβατήριο του Ισραήλ, ότι φταίνε τα θύματα. Αλλά για τον Τραμπ για την ώρα, τα σχόλια φαίνεται να ήταν μέρος των ημερήσιων παραστάσεων. Οι ρεπουπλικάνοι στην Γερουσία εψηφίσαν να δώσουν όπλα στο Ισραήλ...
Η δυσκολία που έρκεται εν η δίκη του Νετανιάχου, την οποία ο Τραμπ εζήτησε να ακυρωθεί... Νάκκον μακκωμένος φαίνεται ο Τραμπ σε τούτον το σκηνικό. Ήδη στον νουν του έσιει τζαι εσωτερικές τζαι εξωτερικές αντιπαραθέσεις – όπως το σκάνδαλο Epstein, τζαι τα θεάματα των δασμών..
Η εικόνα του Ισραήλ, όμως, έσιει μπει πκιον θεαματικά σε άλλην εποχή. Όταν ο πρόεδρος της Κολομβίας σταματά τις εξαγωγές ενεργειας στο Ισραήλ, εν σημάδι τζαι που τον παγκόσμιο Νότο...
Ένα που τα πιο ενδιαφέροντα φαινόμενα στην κοινωνιολογία, εν μελέτη των «στιγμών» συλλογικής κινητοποίησης, ταύτισης η/τζαι οργής.. Σε έτσι «ιστορικές στιγμές», όπως λ.χ. η Κομμούνα του Παρισιού τον 19ο αιώνα, ο Μάης του 1968, τον περασμένο αιώνα, ή «στιγμές» εθνικής ταύτισης [όπως η 28 Οκτωβρίου στην Ελλάδα] ..σε έτσι «στιγμές» δημιουργείται ένα αίσθημα αλληλοβοήθειας, μοιράσματος του πόνου ή της οργής, με το ξεπέρασμα του ατομικού τζαι την αναζήτηση νοήματος στην επικοινωνία/ταύτιση με τους Άλλους... Στο συλλογικό..
Ψυχαναλυτικά, θα μπορούσε να πει κάποιος/α ότι η «ορμή του Έρωτα» αναδύεται για να αντιμετωπίσει τον «αιώνιο αντίπαλό» της, την «ορμή του Θανάτου»... όπως το περίγραψε ο Φρόιντ στο «Η δυσφορία στον πολιτισμό»...
Τούτο το φαινόμενο αναδύθηκε στην Κύπρο τζήνες τες 2-3 ημέρες της πυρκαγιάς. Το ότι εσυμμετείχαν τζαι οι αλλοδαποί εργάτες, τζαι οι τουρκοκύπριοι, ήταν το σύμπτωμα του φαινομένου – η ανάδυση του αισθήματος αγάπης – για την γη, για τον/την άλλον άνθρωπο, τον γείτονα ή τον άγνωστο...
Μαζί με την μνήμη του «κακού» θα πλανιέται τζαι η μνήμη της αυθόρμητης αλληλεγγύης... της γοητείας τζαι της δύναμης της συλλογικότητας...
Η διάχυση της επικοινωνίας έγινε σε μεγάλο βαθμό στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπου καταγράφηκε το βιωματικό...
Θα φανεί στην συνέχεια πως θα
κωδικοποιηθεί το αίσθημα της συλλογικότητας αλλά τζαι της οργής.....
Σκηνή 1 [Elena Hadjiyerou]
«Τρεις ξένοι εργάτες κάπου εδώ στα Λατσιά, μόλις σχόλασαν από τις οικοδομές. Ήταν σχεδόν ώρα να κλείσει το σούπερ μάρκετ. Μπήκαν και φόρτωσαν τρία καρότσια γεμάτα: ψωμιά, ξηρή τροφή, χυμούς, νερά, δημητριακά, πετσέτες....
... Καθώς έφευγαν, άκουσα την ταμία να λέει στη συνάδελφό της:
«Είναι από Ρουμανία. Εγώ από Βουλγαρία, αλλά τους καταλάβαινα. Παίρνουν τρόφιμα για τη Λεμεσό. Για τα χωριά που κάηκαν».
«Τι;» είπα αυθόρμητα. «Όλα αυτά για τη Λεμεσό;»
«Ναι, γι’ αυτό πήραν τόσα πολλά», απάντησε. «Και με τόση χαρά…»
Τους βρήκα έξω, να φορτώνουν τα πράγματα με απίστευτη ζωντάνια.
«Μπορώ να σας ρωτήσω κάτι;»
«Ναι, ρώτα κυρία».
«Πού τα πάτε;»
«Στη Λεμεσό. Στα χωριά. Πάμε να βοηθήσουμε. Πρέπει να βοηθήσουμε».
«Μπορώ να σας φωτογραφήσω; Να το βάλω στο Facebook;»
Γέλασαν.
«Δεν μας πειράζει, αλλά εν το κάμνουμε για τούτο».
Ανθρώπινη αλληλεγγύη. Αγνή, αληθινή, θαυματουργή.»
Σκηνή 2 [ανακοίνωση της κοινότητας Βιετναμέζων που κατοικούν στην Κύπρο για αλληλεγγύη]
«In this crisis, we, the Vietnamese who live and work in Cyprus, cannot stand alone. Kindness and empathy, among us cannot be indifferent to the pain of the citizens of our country.
Let the compassionate heart of every Vietnamese be lit. Together, let's join hands to share, to help those who are struggling, with this great loss. We can spread love and help so that affected people soon receive practical and timely help. Every contribution, every action is a ray of hope, the strength that helps those in loss to rise up, begin anew.
All supporters please contact QTVs of Cities in Cyprus.
Community Chairman: Nguyen Duc Manh.»
Σκηνή 3 [η τουρκοκυπριακή αλληλεγγύη]
«Ο Τουρκοκύπριος
δημοσιογράφος Mert Özdağ ανάρτησε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook
μια συγκλονιστική περιγραφή της διάσωσης μιας ηλικιωμένης Ελληνοκύπριας, την
οποία μετέφερε με το αυτοκίνητό του μακριά από τη φλεγόμενη περιοχή.
«Ο ουρανός ήταν σκεπασμένος με καπνό, τα πουλιά είχαν φύγει, τα δέντρα
έκλαιγαν. Εσύ ήσουν εκεί, στο κέντρο αυτής της κόλασης, και χαμογελούσες»,
γράφει ο Özdağ, περιγράφοντας τη στιγμή που αντίκρισε την ηλικιωμένη. «Ήταν σαν
να ήσουν αποφασισμένη να μείνεις εκεί, με όλο σου το παρελθόν, τις ρίζες σου,
τις αναμνήσεις σου», προσθέτει.
Στη συνέχεια εξιστορεί τη στιγμή της διάσωσης, όταν την πήρε στο όχημά του:
«Εκείνη τη στιγμή δεν ήμασταν ούτε Τούρκοι, ούτε Ρωμιοί. Ούτε ηλικιωμένοι, ούτε
νέοι. Ήμασταν δύο ψυχές που η μία εμπιστεύτηκε την άλλη. Καθώς κρατούσα τα
κουρασμένα σου χέρια, ένιωσα το βάρος της ιστορίας να με κατακλύζει. Αλλά
ταυτόχρονα, η πόρτα για μια νέα αρχή άνοιγε μπροστά μας.»
Η ανάρτηση κορυφώνεται με έναν βαθύ στοχασμό:
«Δεν μετέφερα μόνο έναν άνθρωπο. Μετέφερα ένα παρελθόν, μια μνήμη, μια ελπίδα
για ειρήνη. Και κάθε φορά που το θυμάμαι, η ελπίδα μέσα μου μεγαλώνει. Γιατί
ξέρω πως, αν το θελήσουμε, μπορούμε να ξαναγεννηθούμε από τις στάχτες με
αγάπη.»
Ο Özdağ κλείνει την ανάρτησή του με μια συγκινητική ευχή: «Ελπίζω αυτό το
γράμμα να φτάσει σε σένα και να σου θυμίσει πόσο πολύτιμη είσαι. Τα λίγα λεπτά
που περάσαμε μαζί μου δίδαξαν ένα μάθημα ζωής που δεν θα ξεχάσω ποτέ.»
«Ο Ορχούν Καράγκιοζλου, Τουρκοκύπριος κάτοικος της Λεύκας, αποφασίζοντας ότι δεν χρειάζεται να περιμένει την άδεια των ηγετών για να βοηθήσει την πατρίδα του, ξεκίνησε για τη Λεμεσό, αφού πρώτα έκανε κάλεσμα για τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης.
"Πηγαίνω νερό, μπισκότα, ιατρικό υλικό, τσάπες και φτυάρια σε όσους προσπαθούν να σβήσουν τη φωτιά."
Maria Shakalli
Σκηνή 4: οι Αιγύπτιοι στην Λεμεσό..
Μια ομάδα Αιγύπτιων επήαν στον Άη Αντώνη στη Λεμεσό να βοηθήσουν σε κέντρο πρώτης υποδοχής τζιαι να δώκουν το μεροκάματό τους την Παρασκευή που επληρωθήκαν, τζιαι όταν τους είπαν «εν χρειάζεται», επροτείναν να μείνουν ούλλοι μαζί σε ένα σπίτι για να μπόρουν να παραχωρήσουν τα σπίθκια τους στους πληγέντες
One Radical Planet 