Αποχαιρετισμός στην Σούλλαν των κοινών μας διαδηλώσεων.... ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΟΥΛΛΑΝ – SULLA’YA CENAZE KONUŞMASI (Rumca’nın altında Türkçesi da var) του Αντώνη Χ

     Αποχαιρετισμός στην Σούλλαν των κοινών μας διαδηλώσεων....

ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΟΥΛΛΑΝ – SULLA’YA CENAZE KONUŞMASI (Rumca’nın altında Türkçesi da var) του Αντώνη Χατζήκυριακου...

Γεια σου κυρία Σούλλα· γιατί πάντα κυρία ήσουν.

Η πρώτη φορά που εγέλασες του Χάρου ήταν άμαν ήσουν μωρόν, που χαζίριν να σε πάρει το άσθμαν. Τότε που ο παπάς σου, ο μάστρε-Αντωνής, άμαν του είπεν ο γιατρός ότι η θεραπεία εν ακριβή, είπεν του “πιάστο παντελόνιν μου τζ̆αι γιάνε το μωρόν μου”. Ζαττίν έννεν ο γιατρός που σε έγιανεν. Ήταν η θέληση σου να ζήσεις.

H άλλη φοράν ήταν άμαν εμάσ̆εσουν να φέρεις αλλό έναν μωρόν σε τούντον κόσμον. Έτρεμες ολόκληρη που την συψαιμίαν. Αλλά ίνταμπου να σου κάμει εσέναν μια συψαιμία; Δαμαί με τον καρκίνον επάλλιωννες 24 χρόνια. Εκέρδισες τον τέσσερις φορές, μετά που 2 μεταστάσεις. Η γιατρός σου είπεν, “12 χρόνια μεταστατικός καρκίνος εν εξαιρετική περίπτωση”. Εκατάφερες να ξεχωρίσεις τζ̆αι δαμαί.

Χώρκα ούλλες οι άλλες μάχες μου έδωκες στην ζωήν σου. Πάντα αγωνίστρια ήσουν. Στον υπέρτατον βαθμόν. Πρώτα τζ̆αι κύρια, ενάντια στην διχοτόμησην τζ̆αι τούτους ούλλους που εμοιράσαν τούντον τόπον. Για τες μάχες σου στο επαγγελματικόν σου περιβάλλον εν θα πω πολλά. Που σέναν έμαθα στην πράξην τούτον που διατύπωσεν ο Παλαιστίνιος κριτικός της λογοτεχνίας Έντουαρντ Σαΐντ: Το δίλημμαν είναι αν θα αρθρώννουμεν την αλήθκειαν της εξουσίας ή αν θα αρθρώννουμεν την αλήθκειαν απέναντι στην εξουσίαν. Εσύ ήσουν ξεκάθαρη σε τούτον τζ̆αι επλήρωσες το τίμημαν, πρώτα τζ̆αι κύρια ως γεναίκα. Έκαμνες τούτον που λαλεί έναν τούρτζ̆ικον τραγούδιν με τίτλον, «γράφε, γράφε δημοσιογράφε», που τους καλεί να γράφουν για την κοινωνικήν τζ̆αι οικονομικήν αδικίαν τζ̆αι όι να σ̆ιαμαλίζουν την εξουσίαν. Όποτε το ακούω σκέφτουμαι σε.

Αλλά η αναγνώριση, η ουσιαστική τζ̆αι η πραγματική αναγνώριση, έρκεται που αλλού. Που τα καθημερινά πλάσματα που σε εσταματούσαν στον δρόμον για να σου πουν “Μπράβο κυρία Σούλλα”. Οι απρόσμενες τζ̆αι αναπάντεχες ευχαριστίες που ανθρώπους που σου ελαλούσαν ότι άννοιξες τους τους ορίζοντές τους, ότι έδειξεις τους αλήθκειες που εν εξέραν, αλλά κυρίως, γιατί εν έκαμες ποττέ πίσω που τες αρχές σου.

Οι διεκδικήσεις σου, όμως, εν ήταν ούλλες δύσκολες, εν απαιτούσαν πάντα να παλεύκεις με τα κύμματα. Είσ̆ες τζ̆αι όμορφες διεκδικήσεις που απλά ετζ̆υλούσαν. Όπως τότε στην παραλίαν του Ακταίου στο Βαρώσιν το ’68 – τζ̆είνην την επαναστατικήν χρονιάν –, άμαν δεκαεφτά χρονών κορούδα είδες έναν ξαθθόν ομορφόπαιδον με γαλάζ̆ια μμάθκια. Έφκαλες τον φωτογραφίαν τζ̆αι επήες να του ζητήσεις την διεύθυνσην του για να του την στείλεις. Τούτος ήταν ο Ευάγγελος σου. Το ’74, όταν εν είσ̆εν τίποτε στην Κύπρο πλέον τζ̆αι ήταν να πάει στην Αθήναν, ακολούθησες τον χωρίς να το σκεφτείς. Αρώτησεν σε ο μάστρε-Αντωνής, “Αγαπάς τον κόρη μου;” “Αγαπώ τον παπά”. Επήες τζ̆ι έκαμνες μπέιμπι σίτινγκ τζ̆ι εδίδασκες Αγγλικά που το τηλέφωνον. Είδες μιαν αγγελίαν στην εφημερίδαν ότι η Αμερικάνικη Πρεσβεία εγύρευκεν δασκάλους να διδάσκουν αγγλικά που το τηλέφωνον ιμίσ̆ι μου. Τηλέφωνον εν είσ̆ετε, αλλά είχαν οι γειτόνοι σας. Σε έναν που τα πολλά όμορφα τζ̆ι απρόσμενα συναπαντήματα της ζωής, ήταν η αρφή του Σκελέα, του σπουδαίου κουμμουνιστή που ήταν που τους πρωτοπόρους που εστήσαν το ΚΚΚ. Άμαν η γεναίκα άκουσεν για την Αμερικάνικην Πρεσβείαν, χαζίριν να της έρτει κόλπος. Αλλά τι να κάμεις, έπρεπεν να έβρεις μιαν δουλειάν. Η επιμονή σου ανταμοίφθηκεν όταν ήβρες δουλειάν στην ΕΡΤ. Την αγάπην με την οποίαν αντιμετώπισες τες δυσκολίες της ζωής σας στην Αθήναν, ο Ευάγγελος σου ανταπόδωσεν σου την μιαν ζωήν, κοντά εξήντα χρόνια τζ̆αι, κυρίως, άμαν σου εβάσταν το σ̆έριν με στοργήν ως το τέλος. Τι άλλον να θέλει έναν πλάσμαν;

Ήσουν τζ̆αι ανήσυχον πνεύμαν. Αγάπας το σινεμά, το θέατρον, τα βιβλία, τες τέχνες. Εν μες σε τούτα που με αναγιώσετε. Άμαν εστράφηκα στην Κύπρον τζ̆ι επήρα τους δικούς μου πολιτικούς δρόμους, έβρισκα τους δικούς σου συντρόφους τζ̆αι συνοδοιπόρους που καμιάν τριανταρκάν χρόνια πριν, τότε που εστήννετε την Κινηματογραφικήν Κίνησην. Ελάμπαν τα μμάθκια τους άμαν με ερωτούσαν «Μα είσαι ο γιος της Σούλλας;»

Έδωκες τζ̆ι επήρες αγάπην. Είσ̆ες πολλύν κόσμον έννοιαν. Πάντα έθελες να βοηθάς. Εν τούτον που σε έκαμεν να κερδίσεις την αγάπην τζ̆αι την εκτίμησην τόσου πολλού κόσμου, την οποίαν είδαμεν να μας πλημμυρίζει με μηνύματα που ήρταν μέσα σε λλιότερον που 36 ώρες. Τούτη ούλλη η αγάπη εν κάτι που ούτε εσύ το ήξερες ή το εσυνειδητοπούσες, ούτε εμείς. Εμάθαμεν το τωρά, τζ̆αι ήταν βάλσαμον για μας, καταπραΰνοντας τον πόνον της απώλειας σου. Ακόμα τζ̆αι δαμαί, εφρόντισες μας.

Ήσουν πάντα η φωνή της οικογένειας. Άμαν εχάσαμεν την προγιαγιάν την Αντζ̆ελούν, εφκήκες να θκιεβάσεις τον επικήδειον· το ίδιον με τον Αντωνήν· το ίδιον με την Αλεξάντραν. Όποτε κάποιος επεθάνισκεν, εζητούσαν σου οι συγγενείς να γράψεις επικήδειον. Μετά που τριαντακάτι χρόνια, τωρά εν το γυρίν σου. Πατώ, τζ̆ιαι πατούμεν, πας τους ώμους μιας γιγάντισσας. Γιατί ο τρόπος να σε έχουμεν εις στην ζωήν μας, πλέον, είναι με το να σε έχουμεν υπόδειγμαν για το πώς να ζ̆ούμεν την δικήν μας ζωήν, όπως την έζησες εσύ: με συνέπειαν, με αρχές, με έγνοιαν για τον διπλανόν τζ̆αι την διπλανήν, με αγάπην για τον τόπον τζ̆αι τους αθρώπους του, με ανήσυχον πνεύμαν, με ανοιχτούς ορίζοντες τζ̆αι, κυρίως, με αξιοπρέπειαν.

Σήμμερα μαζίν μας ήρταν να τιμήσουν την Σούλλαν κάποιοι Κυπραίοι που εν μιλούν ελληνικά. Εν χρέος μου να τους απευθυνθώ στη γλώσσαν τους.

Sevgili dostlar, sevgili yoldaşlar,

Bu memleketin bir sürü dili var. Sulla’ya onur vermeye buraya gelenlerinden bu dillerden birini konuştuğu için, ben de bu dil kullanarak birkaç söz söylemek isterdim.

Emin olun ki, burada olmanız için hem Sulla hem de ailemiz seviniyor.

Sulla’nın hayatı hep mücadeleydi. Aslında bir sürü mücadeleler idi. Bunların en büyüğü Kıbrıs’ın siyasi durumu. Bu hayattan gitmeden önce en büyük derdi, en büyük acısı, Kıbrıs’ın bölünmesi idi. Onun için, gazeteci olarak, uzun ve geniş yollara açıldı; devlet televizyonunda çalıştığı için, bu mücadelenin bedelini de ödedi. Türkçe bir şarkı dinleyince Sulla’yı düşünüyorum: “Yaz yaz gazeteci yaz”. Birinin işini ciddiye almayı Sulla’dan öğrendim.

Toprağı bol olsun, ışıklar içinde yat Sulla. Seni seviyoruz, seni anıyoruz, senden ilham alıyoruz.