Login
«Irene Charalambides
Ο Υπ. Δικαιοσύνης εξαγγέλλει μεταρρυθμίσεις καθιστώντας σαφές ότι τα νομοσχέδια για διαχωρισμό εξουσιών για άρση του ανέλεγκτου θα περάσουν από νομοτεχνικό έλεγχο από την Νομική Υπηρεσία. Δεν σκέφτηκε η κυβέρνηση Χριστοδουλίδη πως δεν μπορούν να ελέγχουν τα νομοσχέδια αυτοί που κάθετα διαφωνούν με τη συγκεκριμένη μεταρρύθμιση, ούτε ότι θα μπορούσαν να απευθυνθούν άλλου, όπως και προηγούμενοι πρόεδροι έπραξαν όταν διαφωνούσαν με τον Γενικό Εισαγγελέα. Υπενθυμίζω ότι παρά το γεγονός ότι πρόκειται για προεκλογική εξαγγελία του Προέδρου Χριστοδουλίδη ο Εισαγγελέας επέμενε να αποκαλεί εμμονικους, σε συνεδριάσεις στο κοινοβούλιο, με το διαχωρισμό όσους επιμένουμε στη συγκεκριμένη συνταγματική μεταρρύθμιση ενημερώνοντας μας ότι όταν ο Πρόεδρος εξάγγελε τη συγκεκριμένη θέση δεν είχε ενημερωθεί ορθά από τους συνεργάτες του. Αυτά μόνο στην Κύπρο συμβαίνουν. Ισως γιατί η έννοια της σύγκρουσης συμφέροντος αποδείχθηκε δυσνόητη για τα δεδομένα του νησιού μας. Συνεπώς κ. Υπουργέ επιτρέψτε μου να διατηρώ αμφιβολίες ...»
· Η κρίση του ιστορικού, μετα-ψυχροπολεμικού, κόμματος της Γερμανικής Αριστεράς
Τζαι ενώ το ιστορικό κόμμα της αριστεράς, το Die Linke, βολοδέρνει στην προσπάθεια συντήρησης της θέσης του στο υπάρχον πολιτικό σύστημα, η γερμανική κοινή γνώμη φαίνεται να κινείται πιο αποφασιστικά απέναντι στην υποκρισία «προστασίας του Ισραήλ» με βάση το παρελθόν... Ενώ τον περασμένο Νιοβρη υπήρχε στήριξη της ισραηλίτικης επίθεσης στην Γάζα από το 63% της Γερμανικής κοινωνίας, σήμερα η εικόνα έχει αντιστραφεί ριζικά – 61% είναι εναντίον της ισραηλίτικης επίθεσης τζαι [αναπόφευκτα] των συνακολούθων εγκλημάτων, που όσο τζαι να τα λογοκρίνει η επίσημη προπαγάνδα, εν διάχυτα στις εναλλακτικές πηγές πληροφόρησης..
Germany remains an outlier. The repressive institutional response to any display of solidarity or calls for peace has been shocking. The initial positioning of left-wing party Die Linke — including its leadership’s refusal to call for a cease-fire and to take a clear stand against Israel’s crimes — is often explained away as a response to the “specific German context.” Die Linke was built around the commitment to peace — but the shock over the Hamas war crimes on October 7 left it near-silent. Still, if the German historical relationship to Israel and its influence on reactions to the current war is well-documented, perhaps more attention should be paid to what most Germans actually think.
A recent poll showed a considerable shift in German public attitudes to the ongoing Israeli war in Gaza. If in November this “operation” had 63 percent polling support, now 61 percent are against. This trend should also be related to the massive number of German weapons daily used by the Israeli army to commit its massacres in Gaza.
We might imagine that the reality of the war and shifting public opinion would convince this left-wing party to change its stance, and back the urgent protests to oppose the war and Germany’s role in it. Has Die Linke done that? No. Its European election manifesto did not once mention Gaza, or any cease-fire call, let alone the suspension of the EU’s association agreement with Israel or a specific ban on exports of weapons. The fact that another left-wing party like MERA25 used the term “genocide” and called in its manifesto to “stop German complicity” shows that the political space for platforming Palestine solidarity does exist.
Die Linke’s choice to formally ignore this crucial issue raises many essential strategic and political questions at a time when it is constantly polling no better than 4 percent and lacks strong connections with larger organized groups or social movements in Germany. The contradiction is even more striking given that Die Linke has often spoken of a “movement” strategy that would allow the party to be seen as organically connected with a range of social issues. Its catastrophic result in the EU elections, on under 3 percent support, shows that in Germany, like elsewhere, left-wing voters will not be rallied by a deafening silence.
Για να δικαιολογησει οτι αφηκαν δεκάδες πλάσματα στον ήλιο, έτσι σαν δείγμα «ευαισθησίας», εξευτελίζοντας τζαι την Κυπριακή Δημοκρατία σε σχέση με τον ΟΗΕ με την αχαπαροσύνη του, έσυρνε μια ατακούλα της ώρας... «Η πράσινη γραμμή δεν είναι σύνορο»..Τζαι άραγε σενιόρ των κατασκευασμένων ειδήσεων/θεαμάτων, τί θα πουν οι Οηέδες την επόμενη φορά που θα τους έχουμεν ανάγκη; Οξά τούτο εν το εκατάλαβεν ακόμα ο διορισμένος τζαι ο ακριβοπληρωμένος παρέας/σύμβουλος του; Ότι κάθε χρόνο μαχούμαστεν, σαν Κυπριακή Δημοκρατία να μείνει, η Ουνφικυπ;...Οξά τωρά εν να πάει να έβρει τον Γκουτέρες σε νοσοκομείο για να κατασκευάσει είδηση; Αλλά άμα ως την ατάκα φτάνει η κατανόηση μερικών... ή η παραπλάνηση...τέθκια θεάματα γελοιότητας θα έχουμε... «τόσος είναι» κάποιος που θα ελάλεν τζαι η παράφραση του Αβέρωφ που τον Αναγνωστάκη..
Η τακτική του κ. Ιωαννίδη είναι ένας συνδυασμός του "If you can't convince them, confuse them" και του "If you don't like the conversation, change the subject". Όπερ μεθερμηνευόμενο: προσπαθεί να μετατοπίσει τη συζήτηση. Διότι είναι παντελώς άσχετο αν είναι ή δεν είναι σύνορο η πράσινη γραμμή. Είτε είναι είτε δεν είναι, οι υποχρεώσεις που απορρέουν από τη Σύμβαση του 1951 είναι οι ίδιες: υποχρέωση εξέτασης αιτήματος ασύλου, με ό,τι συνεπάγεται.
«Είναι γνωστό ότι το Ισραήλ έχει δημιουργήσει σημαντική παρουσία στο νησί [Κύπρο] με μια βάση της Μοσσάντ [ισραηλινή μυστική υπηρεσία] με μερικές ντουζινες agents/πράκτορες...»
Κοίτα να δεις... :) ..Τελικά, οι υποψίες για τα νούμερα ξεπλύματος εν τζαι διεθνώς γνωστες;
Οπότε άμα συναντάτε τον λόγο των φερέφωνων ξεπλύματος του ισραηλίτικου ρατσισμού, πέρα από τον πειρασμό να ρωτήσετε «πόσα;» [το οποίο σαν κυπραίοι έχουμε την ευγένεια, από οίκτο, να μεν το πετασσουμε στα μούτρα των γελοίων], ή το «40,000 νεκροί ρε, τζαι προσπαθείτε ακόμα να ξεπλύνετε το έγκλημα;», μπορεί τζαι να βοηθά η γαλλική δημοσίευση για τις αιτιες της αθλιοτητας... για το επίπεδο του πάτου τζαι την απουσία τσίπας... Η Ιστορία τζαι η γενική πκιον γνώση των κινητρων μερικων, απλώνεται γυρόν τους, καθώς γίνεται ορατή η συγκαλυμμένη αθλιότητα...
Οι Σαββιδης, Αγγελίδης κουβαλουν ήδη αρκετή υποψία για τις πρακτικές/αποφάσεις τους που αθθυμίζουν ημετεροκρατία : ο Σαββίδης εφαήθηκεν να εμποδίσει έρευνα του Γενικού ελεγκτή, τζαι εδιόρισεν επικεφαλής τον Νικολάτο, ο οποίος φέρεται να είσιεν πάρε-δώσε με τον Πολυβίου της τράπεζας Κύπρου, για ημέτερα οικονομικά συμφέροντα. Τζαι έριξαν το θέμα στα μαλακά όσον αφορά την συμμετοχή των ίδιων, των Σαββιδη-Αγγελίδη, τζαι του Αναστασιάδη στην έγκριση των αποφάσεων..
Βάλε τον αλουπό να γλέπει τις όρνιθες, κοινώς;..
Ο Αγγελίδης, επιάστηκε να ξεπλένει πρώην πελάτη του, τζαι μετά έπαιζεν το αμνησία... Τζαι ο «προστατευόμενος» φαίνεται να εν ύποπτος για διάφορα πιο πρόσφατα... Επίσης ο Αγγελίδης, είσιεν οικογενειακή σχέση με εμπλοκή στην υπόθεση του μαύρου βαν παρακολούθησης...
Σε τούτο το πλαίσιο, το ότι φαινονται
να τρέμουν μια έρευνα για τα εισοδήματά τους, ίσως να μεν παράξενο... Όπως τζαι
το άγχος τους για τις έρευνες του Γενικού Ελεγκτή... Ή για τα σχόλια στο
ίντερνετ... Ο φόβος της αλήθκειας;
One Radical Planet 