Login
Τζαι στην ναζιστική Γερμανία, τζαι στην ελληνική δικτατορία, για να πάμε πιο κοντά στο φαντασιακό της δεξιάς μας, υπήρχαν οπαδοί του Χίτλερ ή της Χούντας, αλλά εν τα ονομάζουν σήμερα.. «διχασμό»....
Τζαι για να έχουμεν τζαι εικόνα των μεγεθών, γιατί το ξέπλυμα της λέξης «διχασμός» κάμνει το να αναφέρεται σαν διαίρεση ίσων μερών: οι οπαδοί της ακροδεξιάς, ενωτικής μπλα μπλα παράταξης, που κατέβηκαν με το ΔΕΚ σε τζήνες τις εκλογές, έφτασαν μόλις στο 10%...
Τζαι τούτον υποτίθεται εν «διχασμός» της κοινωνίας;...
Τα επεισόδια που κάμνουν οπαδοί δημοφιλών ποδοσφαιρικών ομάδων, εκφράζουν ένα 10% του πληθυσμού. Να ονομάζουμεν τα επεισόδια έξω που τα γήπεδα, «κοινωνικό διχασμό»;
Ο εξευτελισμός των εννοιών στο πλυντήριο των προσπαθειών συγκάλυψης..
Η 20η Ιουλίου σαν καταγραφή της δειλίας της εθνικοφροσύνης....
Το ντοκιμαντέρ του Κακογιάννη με αυθεντικές μαρτυρίες των ημέρων του 74 θα μπει στην Κιβωτό ιστορικής μνήμης της Unesco..
Πολλά καλά. Για να μείνει διαχρονικά καταγεγραμμένη τζαι η αθλιότητα τζαι η δειλία της εθνικόφρων ακροδεξιάς τότε...
Η σκηνή, ας πούμε, που ο εθνικόφρων, στον καφενέ, εν μπορεί να αποφασίσει, παρά το ότι έγινε ήδη η εισβολή, ποιούς θα προτιμούσε, τους έλληνες [εννοώντας τζαι κυπρίους, γείτονες του] Κομμουνιστές ή τους «Τούρκους»... Εν εμπόρεν να απαντήσει... Η κωδικοποίηση του ψατζεμένου κατά την τότε ορολογία της καθημερινότητας..
Η ακροδεξιά το 74 εν απέδειξε απλώς ότι γίνεται όργανο ξένων επεμβάσεων με τις συνέπειες του αυταρχισμού της, αλλά εν τζαι μοναδικό τεκμήριο της δειλίας των εκφραστών της που επανηγύριζαν στις 15 Ιουλίου. Από τις 20 του Ιούλη, που εξεκίνησεν ο πόλεμος, μέχρι τα μέσα Αυγούστου, η ακροδεξιά εν επήεν να πολεμήσει [όπως θα περίμενε κάποιος/α που την ρητορική τους]. Εβούραν στο Τρόοδος για να αποφύγει τον πόλεμο... ή έκαμεν σφαγές αμάχων [Τόχνη, Αλόα, Σανταλάρης, Μαράθα] που ενομιμοποιήσαν, σαν διεθνής εικόνα, την τουρκική προέλαση...
Χειραγωγίσιμοι, δειλοί [η Αμμόχωστος λλίον πιο κάτω που τις σφαγές της εθνικοφροσύνης, καταλήφθηκε χωρίς να πέσει πυροβολισμός]...
Η επέτειος του πραξικοπήματος ενεν μόνο μια ανάμνηση των συνεπειών ενός εγκλήματος [που έφερε σαν συνέπεια την εισβολή] αλλα εν τζαι επέτειος για το ανυπότακτο ήθος της αντίστασης..των καθημερινών ανθρώπων, οι οποίοι εφκηκαν στους δρόμους, που την Λάρνακα, την Λεμεσό, την Πάφο, αλλα τζαι σε χωρκα στα βουνά του Τροόδους, για να εμποδίσουν το έγκλημα...Ηταν μια στιγμή της κυπριακής αξιοπρέπειας, που στοίχισε σε αρκετούς την ζωή τους αλλα έστειλε τζαι το μήνυμα διεθνώς ότι εν ηταν αποδεκτή η εισβολή της χούντας με στόχο την διπλή προσάρτηση [που ηταν ο στόχος, όπως εφανηκεν στις 20 Ιουλίου]...τζαι εβοηθησεν τζηνες τες λλιες μέρες που διάρκεσε, να φύει ο Μακαριος, τζαι να υπαρχει, παρα τα ερείπια του προεδρικού, ένα διεθνές σύμβολο της ανυπότακτης Κύπρου....
Μια καταγραφή αντίστασης από τα βουνά:
«Στο αμπελοχώρι της Δοράς, κρυμμένο ανάμεσα σε βουνά, μας υποδέχεται το άγαλμα του ήρωα Ντίνου Παύλου, που δολοφονήθηκε από τους πραξικοπηματίες στις 16 Ιουλίου του 1974. Ο ίδιος και ο συγχωριανός του Νίκος Παναγιώτου, με τον γιο του Αντώνη, ακούγοντας για το πραξικόπημα και πως «Ο Μακάριος είναι νεκρός» έτρεξαν στο γειτονικό χωριό Μαλλιά για να συστήσουν ομάδα μαζί με άλλους αντιστασιακούς για παροχή βοήθειας. Εκεί τον εκτέλεσαν εν ψυχρώ γνωστοί ΕΟΚΑβητατζήδες, μερικοί από τους οποίους ποτέ δεν τιμωρήθηκαν και πέθαναν σε βαθειά γεράματα, έχοντας χαρεί τα παιδιά και τα εγγόνια τους.»
Της Δενας Αναξαγορου
One Radical Planet 