Αν το πιο ενδιαφέρον της πρώτης θητείας Τραμπ ήταν η ικανότητα του να κρατά το κοινό του με ένα λογαριασμό στο τουΐτερ μπροστά σε μια συλλογική επίθεση των mainstream MME.. Στην τωρασινή φάση η εμπειρία μάλλον λαλεί ότι η δαιμονοποίηση δεν αποδίδει όπως παλιά. Αντίθετα μάλλον καταντά ρουτίνα. Ο Τραμπ δέχτηκε επιθέσεις για σχεδόν τα πάντα.. Είσιεν βέβαια τα κεφάλαια, να τραφκιέται στα δικαστήρια... Αλλά στην τελική εκλογική μάχη, κέρδισε τις οριακές ψήφους με άνεση..
Γιατί εκάμαν λάθος επένδυση οι δημοκρατικοί – ότι θα ήταν απλώς σύμβολο προς αποφυγήν.. Τζαι εκωλοβαρούσαν με τον Μπάϊντεν μέχρι πριν λλίους μήνες πριν τις εκλογές, τζαι εφορτώσαν την Χάρις με τα εγκλήματα στην Γάζα...
αντίθετα, με ότι εγίνετουν παλιά, φαίνεται ότι σήμερα ο συνεχής βομβαρδισμός απλώς σταθεροποιεί τις δεξαμενές ψήφων, τζαι έδωσε την ευκαιρία στον Τραμπ να το παίζει τζαι θύμα...
Τζαι ο Τραμπ, σαν έμπειρος της εικόνας, εμίλαν στο «κίνημα» του όπως μιλούν στην καθημερινότητα. Τζαι τούτο παραδόξως ελειτούργαν «δημοκρατικά» για τους οπαδούς, που ταυτίζονταν...
Λόγω τεχνολογίας, η μαζική επικοινωνία γίνεται ντε φάκτο πιο δημοκρατική, με την έννοια του πλουραλισμού... Τζαι στην ανατροπή φκάλει στην επιφάνεια τζαι την ακροδεξιά. Αλλά αναπόφευκτα, αργά ή γληγορά, θα φκει τζαι ο άλλος ιστορικός πόλος που έδωσε σημεία τζαι εκλογικής γραφής, αλλά τζαι δυναμικής κινητοποιήσεων – η ετερόκλητη αριστερά...