Login
Σε αυτό το πλαίσιο, το ΑΚΕΛ είναι μέρος ενος είδους τοπικού «κράτους» [χωρίς γεωγραφική επικράτεια φυσικά-πλην ίσως των συλλόγων] της ελληνοκυπριακής αριστεράς, η οποία με αντίστοιχους τουρκοκύπριους στην βόρεια Κύπρο, λειτουργεί ανεξάρτητα από το ποιός είναι πρόεδρος, τζαι τηρεί με ευλάβεια το ιστορικά καθορισμένο νομικό πλαίσιο διαχείρισης του κυπριακού. Με απλά λόγια το ΑΚΕΛ, τζαι η τουρκοκυπριακή αριστερά, σαν συνολική κυπριακή αριστερά, είναι ο καλύτερος σύμμαχος του ΟΗΕ, του οργανισμού που έχει κωδικοποιημένα τα κέρδη προηγούμενων αγώνων: ότι η Κύπρος θα είναι ανεξάρτητη, μια πολιτεία και όχι επαρχίες/αποικίες Άλλων, τζαι ότι η λυση βρίσκεται στις συγκλίσεις όπως στο εξαιρετικά σημαντική σταθμισμένη διασταυρωμένη ψήφο.
Τζαι επειδή τζαι η ΕΕ ανήκει επίσης στους θεσμούς με νομική κατοχύρωση της κυπριακής ομοσπονδιακής λύσης σαν μέρος των όρων συμμετοχής της Κύπρου στην ΕΕ, αξίζει να δούμε πάλε ότι εν το ο ΑΚΕΛ, σαν μέρος των θεσμών [αξιωματική αντιπολίτευση] που για να είναι συνεπές με την ανθρωπιστική ιδεολογική του παράδοση τόλμησε στο κλίμα φόβου/άγχους κορωνοϊού τζαι κυβερνητικού bullying τζαι τον ττελιών/Πουρνάρα, να κάμει εκδήλωση για τους μετανάστες ενάντια στο ρατσισμό..
Ρίσκαρε το ΑΚΕΛ, χωρίς να το καταλαβαίνει ίσως. Αλλά αυτά είναι τα πλεονεκτήματα της ιδεολογίας [ενός συνεπούς πλαισίου επιχειρημάτων] όσον αφορά την επιλογή του ιστορικά αναγκαίου αντι του συγκυριακά εύκολου.
Όπως τζαι για το κυπριακό, έπρεπε ένας θεσμος, με σεβασμό, να πει «εν μιλά για εμάς ο Αναστασιάδης», έτσι τζαι στο μεταναστευτικό, το κόμμα που εκπροσωπεί την ηγεμονική ευρωπαϊκή θέση, είναι το ΑΚΕΛ: τούτο το κόμμα /κίνημα είπεν προεκλογικά: «εμείς οι κυπραιοι πολίτες εν δεχόμαστε τα στρατόπεδα συγκέντρωσης ...όπως στην Πουρνάρα......»
Αν έχασε για αυτό το ΑΚΕΛ, είναι προς τιμήν του.. :)..Τζαι θα δικαιωθεί αναπόφευκτα ιστορικά...
Συντήρησε με αξιοπρέπειά την εικόνα της άλλης Κύπρου. Ώσπου να γίνει συνείδηση το μέλλον που έρχεται.
Respect.
• Το κοινό κυπρίων. Αν για αυτό έχασε το ΑΚΕΛ, τότε είναι προς τιμήν του.
Η υποχώρηση του ΑΚΕΛ [ή ίσως πιο σωστά η διάχυση μέρους της αριστερής ψήφου] είναι ενδιαφέρον να αναλυθεί ιστορικά ακριβώς γιατί το ΑΚΕΛ είναι η κωδικοποιημένη [και σε έγγραφα] ιστορία του νεωτερικού/μοντέρνου ορθολογισμού στην πολιτική σφαίρα της κυπριακής κοινωνίας. Οπότε σε αυτό το πλαίσιο το επιχείρημα ότι το ΑΚΕΛ, όπως τζαι άλλα μαζικά αριστερά κόμματα, αντιμετωπίζουν ένα διαφορετικό κοινωνικό σώμα, είναι δεδομένο. Αλλά αξίζει να καταγραφεί σαν μεταβατικό σύμπτωμα της κοινωνιας τζαι το γεγονός ότι είμαστε ανάμεσα σε 2 εποχές – η μια τελειώνει τζαι η άλλη έρκεται. Τζαι σε τούτο το πλαίσιο πρεπει να καταγραφει επισης το ΑΚΕΛ [τζαι ο πρόδρομος του, το ΚΚΚ], ήταν τζαι είναι, θεσμικές μορφές, ανεξάρτητες που το κράτος, οι οποίες αναλυσαν/αναλύουν «προφητικά» [με ορθολογική ανάλυση αιτίας-αποτελέσματος σε συγκεκριμένο πλαίσιο] τις νέες μορφές ηγεμονίας που θα προκύψουν στο μέλλον. Το ΚΚΚ με σαφήνεια εξήγησε γιατί η ανεξαρτησία ήταν τζαι η μόνη εφικτή αντιαποικιακή επιλογή, αλλά τζαι η ευκταία. Είναι το ΑΚΕΛ που αγωνίστηκε [τζαι τελικά για τούτο αποκλείστηκε από το 1948 απο πολλούς θεσμούς] για εκδημοκρατισμό [ο οποίος είναι αυτονόητος για όλους σήμερα], τζαι για την καθιέρωση των εργατικών δικαιωμάτων που είναι η άμυνα σήμερα απέναντι στην νεοφιλελεύθερη αρπαχτή του καθεστώτος διαπλοκής τζαι ημέτερων χαλαρώσεων.
Ποιό είναι λοιπόν το «κοινό κυπρίων» που πρότεινε η αριστερά σε ένα κλίμα άγχους για το κορωνοϊό, κυβερνητικών προσπαθειών εκφοβισμού, τζαι αποκαλύψεων ότι η ημετεροκρατία έφτασε στο μεδούλι – στον ίδιο το πρόεδρο τους. Κανένας άλλος κύπριος πρόεδρος δεν έφτασε σε τέτοια κατάντια...
Οι κύπριοι κατοικούμε σε ένα νησί, αρκετά ευχάριστης διαμονής κλιματικά [γιατί έχουμε τζαι τη κρίση του κλίματος – οι συνέπειες της οποίας «αν δεν γίνει κάτι» θα μας επηρεάσουν άμεσα να «πάρουμε τα βουνά».. :)], αλλά εν το μόνο νησί [άρα εύκολα ελεγχόμενο] στην είσοδο της διώρυγας του Σουέζ, τζαι δίπλα στις πετρελαιοπηγές. Άρα θέλουν το πολλοί για δικά τους συμφέροντα.
Το κοινό συμφέρον των κυπρίων είναι να ελέγχουν οι ίδιοι τον γεωγραφικό τους χώρο για να ελέγχουν τζαι τα σύνορα, αλλά τζαι πιθανές στρατιωτικές εμπλοκές. Αν δεν έχουμε Δ.Δ.Ομοσπονδια τότε το βόρειο μέρος θα το απορροφήσει, όχι μόνο το τουρκικό κεφάλαιο, αλλά τζαι ανάλογες μεταναστευτικές ροές. Στην νότια Κύπρο συντελείται μια μεταμόρφωση επίσης πληθυσμιακά [από ΕΕ βασικά], τζαι εμφανίστηκε πρόσφατα ένα μπλοκ απ το γνωστό κύκλωμα δικηγόροι-ελεγκτές-τράπεζες: η πώληση «Κύπρου»| [σε χαρτί-διαβατήριο, τζαι σε γη, πύργους κοκ...]
Η Κύπρος είναι αρκετά μικρή για να έχει μια υποδειγματική δημοκρατία, αλλά μπορεί τζαι να πουληθεί από καιροσκόπους.
Δαλίτης κοπτοραπτική – η πως μπορείς να βάλεις τίτλο ότι ο Αντρος θα δώσει «όνομα διάδοχου» ενώ στην συνέντευξη λαλει σου το αντίθετο – ότι δεν θα χρίσει διάδοχο
Το ξαναγράψαμε, τζαι η πλάκα εν ότι διαμαρτυρήθηκε τζιολας ο Δαλιτης. Όταν ο φιλελεύθερος εσιει ένα άτομο/δημοσιογράφο να καλύπτει την εσωτερική πολιτική ο οποίος είναι τοσο προκατειλημμένος, υπερ του κυβερνώντος κόμματος, τότε είναι τζαι είδος οργανωμένης χειραγώγησης. Ο Δαλιτης δεν είναι αντικειμενικός τζαι το έχει τεκμηριώσει ντε φάκτο. Μιλούμε για τον δημοσιογράφο που έστησε γαϊτανάκι με τον Φουρλα τζαι την Θεοχαρους για να μετατρέψουν μια πρόταση κριτικής στην διχοτόμηση σε απόσπασμα για να προσπαθεί το προεδρικό να δαιμονοποιήσει τους ως δαμέ.
Απολαύσετε τον [σε ρόλο Μηλιωτη να πουμε; Για όσους βλέπουν ακόμα ΡΙΚ] στην προσπάθεια να κατασκευάσει αυτό που δεν είπε το άτομο από το οποίο πήρε συνέντευξη. Συγκρίνετε τον τίτλο με την εισαγωγή εστω της συνέντευξης.
Ο τίτλος του φιλελεύθερου ηταν:
«Ονομα διάδοχου από Άντρο Κυπριανού»
Η εισαγωγή στην συνέντευξη:
«Ο Άντρος Κυπριανού με τη συνέντευξή του στον «Φ» τονίζει πώς έχει άποψη για την διάδοχη κατάσταση στο κόμμα, την οποία θα εκφράσει στα όργανα του κόμματος την ώρα που πρέπει. Ξεκαθαρίζει ωστόσο ότι στο ΑΚΕΛ δεν δίνουν δαχτυλίδια και ούτε ο ίδιος έχει πρόθεση να το κάνει. Όπως υποδεικνύει μάλιστα, η εκλογή θα γίνει από τα νέα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος τα οποία και αυτά θα εκλεγούν στο πλαίσιο του παγκύπριου συνεδρίου που θα πραγματοποιηθεί από τις 2 μέχρι τις 4 Ιουλίου.»
https://www.philenews.com/eidiseis/politiki/article/1208595?fbclid=IwAR1Fyo8Qy72VGoZwD05GqY3ghTxoF4XXUylJm2o_LCFD5cNfOsf8Qh6Aidk#.YLxu2XjGh2A.facebook
• Οι ψήφοι στην Βουλή. Τζαι πάλι οριακά.
Συνολική αποτίμηση ενός βαθιά διχασμένου εκλογικού σώματος: παρά την ανακούφιση του ΔΗΣΥ που μπόρεσε να προσπεράσει [στο χώρο του θεάματος] την πτώση του στα χαμηλότερο ποσοστό από το 1976, εντούτοις οι κοινωνικές συμμαχίες δείχνουν μια βαθιά πόλωση που αναμένεται να συνεχιστεί τζαι να διευρυνθεί – μέχρι να φτάσει επιτέλους τζαι στο μπλοκ της αποχής, το οποίο καλλιεργεί η συναγερμική τακτική για να παθητικοποιεί μερίδα της κοινωνίας.
Όσον αφορά τους ψήφους στη Βουλή, ο ΔΗΣΥ με τις εξαρτήσεις του, το γΕλαμ, την ΔΗΠΑ, τζαι την ΕΔΕΚ του Σιζόπουλου φτάνει στις 29 ψήφους, ενώ η αντιπολίτευση [ΑΚΕΛ, ΔΗΚΟ, Οικολόγοι] στους 27. Η διαφορά είναι ένας ψήφος. Το οποίο συγκριτικά μπορεί να πει κάποιος ότι είναι καλύτερο για την αντιπολίτευση από την προηγούμενη κατάσταση, όταν το ΔΗΚΟ στήριζε την κυβέρνηση μέχρι το 2019 [ενώ είσιεν τζαι το ένα τρίτο των βουλευτών του να έχουν τάσεις προς συναγερμικές εξυπηρετησεις όπως φάνηκε όταν το ΔΗΚΟ κινήθηκε προς την αντιπολίτευση], τζαι η ΕΔΕΚ του Σιζόπουλου είσιεν πάλε 4 βουλευτές με τον Λιλλήκα σαν πρόθυμο φιλοσυναγερμικό στήριγμα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η οριακή [αν την στηρίζει η ΕΔΕΚ] πλειοψηφία της κυβέρνησης, βασίζεται τζαι το κολπο του Σαββίδη [υποτίθεται Γενικός Εισαγγελέας] να προκαλέσει διάσπαση του σχήματος Θεολόγου/κυνηγοί που οδήγησε στην δημιουργια 2 σχημάτων – εμφανώς αν εμμέναν μαζί θα έμπαιναν στην βουλή τζαι η Θεολόγου [τουλάχιστον] θα εντασσόταν στην αντιπολίτευση. Είναι χρήσιμο να έχεις ένα πειθήνιο Εισαγγελέα προεκλογικά προφανώς... :)
Αν τα 3 κόμματα της αντιπολίτευσης στηρίξουν αυτήν την περίοδο ένα συμπαγές μπλοκ ενάντια στην διαπλοκή [ η οποία φυσικά θα συνεχιστεί από τον ΔΗΣΥ] τότε οι 3 βουλευτές της ΕΔΕΚ [πλην Σιζόπουλου] θα είναι σε όπως την μούγια μέσα στο γάλα αν μετατραπούν σε εξόφθαλμα όργανα του ΔΗΣΥ. Διότι το να πουλάς σοσιαλιστική αντιπολίτευση σε επίπεδο να εκλιπαρείς με αναφορές σε «Αντίσταση», αντιφασισμό, κριτική στις τράπεζες κοκ, τζαι να περάσεις μια θητεία της Βουλής σαν όργανο του ΔΗΣΥ θα είναι κάπως χοντρό. Άρα ο ΔΗΣΥ θα έχει κάποιο προβλημα να συσπειρώνει πέρα από το σταθερό μπλοκ των εξαρτήσεων του – ΔΗΣΥ, γΕλαμ, ΔΗΠΑ. Τζαι φυσικά θα εξαρτηθεί από την συνέπεια των 3 κομμάτων της αντιπολίτευσης να συνεργαστούν για να εμποδίσουν την συναγερμική διαπλοκή.
• Αν κάνει κάποιος μια ανάλυση δεξαμενής ψήφων, η εικόνα είναι η εξής: Το γΕλαμ πήρε το 3% που έχασε η Αλληλεγγύη, η ΔΗΠΑ απορρόφησε το σχεδόν 3% που έχασε ο ΔΗΣΥ, [μαζί με ένα άλλο αναμενόμενο σχεδόν 3% που πήρε από το ΔΗΚΟ – το οποίο μακροπρόθεσμα, όπως τζαι άλλες δηκοϊκές αποσχίσεις θα επιστρέψει αργά ή γρήγορα στο ΔΗΚΟ]. Η ΕΔΕΚ κράτησε τα ποσοστά της τζαι πήρε ότι ελάχιστο περισσότερο από τους προσωπικούς ψήφους του Λιλλήκα. Το ΑΚΕΛ φαίνεται να έχασε ψήφους προς την Αλλαγή Γενιάς που πλησίασε το 3% - ή ίσως τζαι στο σχήμα «Ενεργοί Πολιτες-κυνηγοι».
Σε αυτό το πλαίσιο, τα πολλαπλά σχήματα, διαμαρτυρίας, ουσιαστικά σπατάλησαν ψήφους αναδεικνύοντας σαν θεαματικό έστω «κερδισμένο» το κυβερνητικό μπλοκ παρά τις απώλειες του τζαι τα πρωτοφανή για το ίδιο χαμηλά ποσοστά. Διότι τελικά οι πρωτοφανείς αριθμοί υποψήφιων και σχημάτων δεν φάνηκε να αγγίζουν/μειώνουν την αποχή. Ανακυκλώσαν τους υπάρχοντες ψήφους.
Είναι λογικό, με φόντο την διαπλοκή που θα συνεχιστεί [υπάρχει και κόμμα, η ΔΗΠΑ, που φάνηκε να εκλέγηκε με ανάλογες περιρρεουσες προσμονές.. :)] ότι θα συνεχίσει [και είναι θετικό] να υπάρχει προθυμία για υποψηφιότητες από ανεξάρτητους ή νέα σχήματα. Αλλά ίσως στο μέλλον να είναι τζαι πιο ορθολογικά συνασπισμένες για να μην σπαταλούν ψήφους. Ήδη, ένα από τα θετικά σε σύγκριση με το 2016 είναι το γεγονός ότι τα προσωποπαγή σχήματα όπως της Θεοχάρους τζαι του Λιλλήκα εμείναν εκτός ή εξαφανίστηκαν. Ενδεικτικά ίσως του γεγονότος ότι το εκλογικό σώμα που ψηφίζει, παρακολουθεί ποιοί χειραγωγούνται από τον ΔΗΣΥ.
Ένα σημαντικό πλεονέκτημα της κυπριακής εμπειρίας άμυνας στις πολλαπλές επιθέσεις της δεκαετίας του 2010-20 ήταν ότι η κυπριακή εξωθεσμική αριστερά /χώρος [στην πλειοψηφία του] δεν κόλλησε την αντι-κομμουνιστική, αντι-ακελική υστερία [τζαι ένα είδος ρατσισμού που ξεκινούσε από το ιδεολογικό τζαι έφτανε στο ταξικό επίπεδο] που λάνσαρε ο ΔΗΣΥ τζαι οι κύκλοι της συντήρησης, των τραπεζών τζαι του νεοφιλελευθερισμού. Μερικοί προσπάθησαν τζαι στον εξωθεσμικό χώρο [όπως προσπάθησαν σε σχέση με την θεσμική αριστερά τζαι οι απορριπτικοί τζαι οι δουλοπρεπείς του ΔΗΣΥ - του «καλού Αναστασιάδη» του 2004 κοκ] να καλλιεργήσουν τζαι στον εξωθεσμικό χώρο ανάλογες τάσεις υποταγής [είτε σαν εθνοπατριώτες τάχα μου αντι-ιμπεριαλιστές, είτε σαν ισοπεδωτικοί της ευθύνης του εθνικισμού, σαν τεκνα του συναγερμικού «όλοι φταίνε», που έφτανε μερικές φορές τζαι στην αναπαραγωγή φτηνών κλισε από το διεθνές ρεπερτόριο, όπως το ξέπλυμα του Ισραήλ με κέτσαπ αντισημιτισμού κοκ], αλλά η σύγκλιση της συνέπειας του ΑΚΕΛ από την μια αλλά τζαι η ωριμότητα των εξωθεσμικών καταβολών του εξωθεσμικου χώρου, απετρεψαν, μπορει να πει κανεις, την χειραγωγηση..
Η ισορροπία των δυο χώρων ηταν έκδηλη στην ιστορική παρέμβαση του ως δαμέ τον Φερβαρη-Μαρτη φέτος: οι ως δαμέ όπως το κωδικοποίησε ο Γρηγόρης Ιωάννου υπήρξαν η πρώτη μαζική παρέμβαση του εξωθεσμικου χώρου η οποία καθόρισε γεγονότα [όπως το χαλάρωμα της απόπειρας συντήρησης της αυταρχικής επιβολής με την δικαιολογία της πανδημίας, τζαι την μαζική εκφραση της οργής για την διαπλοκή, που επικεντρωνόταν τωρα πια στο ίδιο το προεδρικό, όπως αποκαλύπτονταν με τις έρευνες για το εμπόριο διαβατήριων]. Όταν το κράτος Γιολιτη – Αναστασιάδη κατέφυγε στην καταστολή ηταν κομβική η παρέμβαση του ΑΚΕΛ ως θεσμικής αριστεράς για να κατοχυρωθεί το δικαίωμα στην δεύτερη μαζική εκδήλωση χωρίς τους κατασταλτικούς μηχανισμούς. Τζαι ανάλογα δεν ηταν τυχαίο ότι η επίθεση ενάντια στους ως δαμέ, μετα την πορεία στο προεδρικό, με την αποσπασματική αναφορά στην έννοια «νότος» [σε μια πρόταση που έκανε ουσιαστικά κριτική στον διχοτομισμό της κυβέρνησης Αναστασιάδη] από τα ΜΜΕ τζαι τα δίκτυα της κυβέρνησης/ΔΗΣΥ, προσπάθησε να διασυνδέσει την επίθεση τζαι με εστίαση στο ΑΚΕΛ που αρνιόταν να ακολουθήσει την κατασκευή της συναγερμικης θεαματικης υστερίας. Διότι παρα τους διακριτούς τους χώρους τοσο η θεσμική όσο και η εξωθεσμική αριστερά εκφράζουν ένα χώρο σύγκλισης ανάλογων αιτημάτων τζαι διεκδικήσεων [εκδημοκρατισμό ενάντια στον αυταρχισμό , αντίσταση στην διχοτόμηση, αντίσταση στην διαφθορά τζαι ευνοιοκρατία/πελατειακές σχέσεις στα πλαίσια της άνισης κατανομής πλούτου στον καπιταλισμό, αντίσταση στον ρατσισμό κοκ]...
Η ύπαρξη της θεσμικής τζαι της εξωθεσμικής αριστεράς σαν παράλληλων χώρων είναι ιστορικά αναγκαία στην μεταμοντέρνα κατάσταση. Ακριβώς γιατί στην θεσμική αριστερά πάντα θα προκύπτουν όσοι κολλούν στην καρέκλα ή όσοι θα εκλιπαρούν αποδοχή από την αστική τάξη μέσα από τα κόμματα/τάσεις της [όπως στο κυπριακό – με τον εθνοπατριωτισμο τζαι την δουλοπρεπεια στην δεξια/ΔΗΣΥ], ενώ στην εξωθερμική αριστερά θα υπάρχουν τζαι όσοι, για ανάλογους λόγους ,θα πουλούν πύρινη ρητορική πριν βρεθούν να υπηρετούν τη εξουσία... Η ισορροπία των δυο [θεσμικής τζαι εξωθεσμικής αριστεράς] σαν το πρότυπο της «ιδεολογίας» τζαι της «ουτοπίας» [στην κοινωνιολογία της Γνώσης του Μανχάϊμ] σε αυτονομία μορφων κοινωνικης αλλαγης τζαι ιστορικής αλληλεπίδρασης μεταξυ τους. Που φαινεται να λειτουργα ηδη σε διαφορες περιοχες του πλανητη..
• Το μπλοκ της αντιπολίτευσης V: ΑΚΕΛ σαν η θεσμικη αριστερα
Η θεσμική αριστερά του ΑΚΕΛ με ότι ανθρώπινα λάθη κλπ μπορει να την πιστωσει καποιος/α, είναι ιστορικα το κάστρο του νεωτερικού ορθολογισμού στην κυπριακή πολιτική: για την κοσμική παιδεία, για τον διαχωρισμό κράτους-εκκλησίας [εξού τζαι η αντιπάθεια του αρχιεπίσκοπου για το ΑΚΕΛ], για την στήριξη της ανεξαρτησίας σαν πρακτικής ισορροπιών στην εξωτερική πολιτική, τζαι για τον εμπέδωση ενός κράτους πρόνοιας με βάση τον πλούτο το νησιού. Ειρωνικά, ενώ το ΑΚΕΛ είναι ο πολιτικός εκφραστής των λαϊκών στρωμάτων, έγινε τζαι ο φορέας του εκμοντερνισμού, ακριβώς γιατί η κυπριακή αστική τάξη ποτέ δεν ανέλαβε τέτοιο ρόλο. Αντίθετα, όπως δείχνει τζαι η εμπειρία του ΔΗΣΥ στην εξουσία, το όλο πλέγμα των σχέσεων της τοπικής αστικής τάξης φαίνεται να στηρίζεται σε μορφές διαπλοκής τζαι εξωτερικης εξαρτησης. Σε αυτό ακριβώς, το πλαίσιο δεν είναι καθόλου παράξενο ότι το ΑΚΕΛ παρά το ότι κρατούσε αποστάσεις από την ευρωλαγνειία, εντούτοις , σε θεσμικό επίπεδο, το κόμμα που ήταν πιο κοντά στο ευρωπαϊκό θεσμικό πλαίσιο. Τζαι εκατάφερεν, σε τουτην την δυσκολη περιοδο, μονο του, να δέσει μαζί θέματα οικονομικής ισότητας τζαι αναδιανομής του πλούτου με βάση το δημόσιο, με θέματα κοσμικότητας, ανεξαρτησίας τζαι ηθικής στην διεθνή πολιτική, τζαι ευαισθησιών από τους μετανάστες μέχρι την οικολογία. Το πεδίο ακριβώς πάνω στο οποίο κτίζει τζαι η εξωθερμική αριστερά μιας νέας γενιάς τις σύνθεσεις της..
Με αυτά τα δεδομένα, το ΑΚΕΛ άντεξε εντυπωσιακά καλά αν δει κανείς την επίθεση που δέχτηκε – αλλά τζαι συγκριτικά με αλλα μαζικά ιστορικά εργατικά κινήματα [όπως λ.χ. Ισραηλ, Γερμανια, Ιταλια κοκ] Αυτή η αντοχή πρέπει να τονιστεί γιατί η επιθεση ήταν πολλαπλή – από τα ΜΜΕ τζαι σχεδόν από το σύνολο των υπόλοιπων κομμάτων για ένα διάστημα, τζαι σε ένα ευρύ φάσμα θεμάτων..
Μια σημαντική ταξική διάσταση της θεσης του ΑΚΕΛ ήταν η αντίσταση στην ταύτιση πολλων [της πλειοψηφιας των ΜΜΕ τζαι των κομμάτων – τζαι λογικά όχι χωρίς συναλλαγές] με τον νεοφιλελευθερισμό. Μια ταυτιση που περιλαμβανε επιθέσεις ενάντια στις ορθολογικές εισηγήσεις του ΑΚΕΛ για την ταξική διάσταση των μέτρων που λαμβάνονται, ή για το ρόλο των τραπεζών.
Μια άλλη εξίσου σημαντική διάσταση αφορούσε το ζήτημα του ρατσισμού – αλλά τζαι της διεθνούς εικόνας της χώρας: Ήταν σημαντική, τζαι σε τούτο το πλαίσιο, η αντοχή του ΑΚΕΛ αν αναλογιστεί κανείς το πλέγμα των θεμάτων που είχε να υπερασπιστεί τζαι τις πολλαπλές μορφές επίθεσης που δέχτηκε - απο σενάρια ταύτισης με το ΝΑΤΟ, μέχρι την προώθηση ενός χυδαίου ρατσισμού. Τζαι το ΑΚΕΛ να εν το μόνο θεσμικό κόμμα [μετά τζαι την κατάληψη θεσμικών οργάνων που θα μπορουσαν να διαμαρτυρηθουν για τον ρατσισμο, από ημετέρους του κυκλώματος προεδρικό-ιδιοκτήτες ΜΜΕ] που να αρθρώνει ένα εναλλακτικό λόγο.
Στις προηγούμενες βουλευτικές, το ΑΚΕΛ πήρε 25-26% [με διαρροές τότε προς υποτιθέμενα «κόμματα διαμαρτυρίας» «προσωπικοτήτων» αλλά τζαι μια συγκρατημένη αντιπολίτευση προς τον Αναστασιάδη λόγω κυπριακού – ήταν η περίοδος πριν το Κραν Μοντανά] ενώ στις προεδρικές κινείται αναμεσα στο 27% και 30% με ποσοστά που φτάνουν στο 44% στο δεύτερο γύρο.
Σε αυτές τις εκλογές, φαίνεται να σμικρύνεται η διαφορά του από τον ΔΗΣΥ σε βαθμό που να παίζεται η πρώτη θέση με την όποια συμβολική χρησιμότητα της. Το ΑΚΕΛ έχει κρυφή ψήφο – το θέμα είναι αν τζαι πως θα κινητοποιηθεί.
Το μπλοκ της αντιπολίτευσης:
Το ΑΚΕΛ ηταν τζαι είναι το ιστορικό κόμμα της αντιπολίτευσης. Το ότι κατάφερε να σταθεί στα ποθκια του την περασμένη δεκαετία είναι φόρος τιμής για την ιστορική μνήμη, τζαι ιστορική συνείδηση, των κυπριακών λαϊκών στρωμάτων, αλλά τζαι για το ότι το μέλλον που έρκεται, όπως φαίνεται τζαι από διάχυση της κυπριακοτητας, αλλά τζαι των κινητοποιήσεων [νέων αλλά τζαι εργαζομένων] στο δρόμο, θα δημιουργήσει μια νέα δυναμική για την αριστερά – σε ένα νέο πλαίσιο. Ενδεχομένως, αντίστοιχο με τις μεταμορφώσεις της δεκαετίας του 1940 τζαι 1970.
Μαζί με το ΑΚΕΛ φαίνεται να συγκροτήθηκε τον τελευταίο χρόνο μια αντιπολίτευση, η οποία δεν χειραγωγείται από τα κόλπα του Αβέρωφ, τις εξαγορές του προεδρικού κοκ... Είναι σημαντικό αυτό το μπλοκ τζαι όσοι αλλοι/ες ταυτιστούν μαζί του να έχουν πλειοψηφία στην Βουλή – για να ελέγχεται η εξουσία, αλλά τζαι για να γίνει μια δημοκρατική διαχείριση των ευρωπαϊκών κονδυλίων που θα έρτουν πριν τις επόμενες προεδρικες εκλογές με τις οποίες θα ξεφορτωθούμε ιστορικά, ελπίζουμε, την διαπλοκή από την εξουσία..
Τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών της 30ης Μαΐου, καταγράφονται πλέον στην ιστορία. Η «Νέα Σκέψη», θεωρεί πως εκείνο που έχει σημασία, είναι η ορθή ανάγνωση τους και η εξαγωγή συμπερασμάτων για πολλές παραμέτρους που αφορούν στην πολιτική, στην οικονομική και στην κοινωνική διάρθρωση του κράτους και της κοινωνίας στη σύγχρονη Κύπρο, μέλος της ΕΕ από το 2004.
Κάποια σημεία μπορούν να διαβαστούν ως εξής:
Ένα ποσοστό της τάξης του 34.28%, που μεταφράζεται σε 191,228 ψηφοφόρους, τήρησε αποχή από τη διαδικασία της ψηφοφορίας. Αν συνυπολογιστεί και ένας αριθμός γύρω στους 90,000 που ενώ έχουν δικαίωμα ψήφου, επέλεξαν να μην εγγραφούν στον εκλογικό κατάλογο, τότε μπορούμε να διαπιστώσουμε πως σχεδόν το 40% όσων έχουν δικαίωμα ψήφου στην Κύπρο, απαξιώνει τον αστικό κοινοβουλευτισμό. Στην ουσία, θεωρεί πως ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, δεν έχει να περιμένει κάτι ουσιαστικό για τη ζωή του και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Ταυτόχρονα, οφείλουμε να επισημάνουμε πως αυτή η μερίδα του κόσμου που απαξιώνει, ταυτόχρονα απαξιώνεται από το ίδιο το σύστημα και εξωθείται στην αποχή, η οποία δεν έχει επιπτώσεις στο κατεστημένο.
Την ίδια στιγμή, καταγράφηκε ένας διπλασιασμούς της εκλογικής δύναμης του φασιστικού κόμματος στην Κύπρο, το οποίο μάλιστα κατατάσσεται πλέον στην τέταρτη θέση, με βάση τα αποτελέσματα. Η απαξίωση του αστικού κοινοβουλευτικού συστήματος, ο βίος και η πολιτεία των κομμάτων που το αποτελούν, οδήγησαν στη ραγδαία άνοδο του αριθμού των πολιτών που δυστυχώς, επιλέγει φασισμό, χωρίς ενδοιασμούς.
Το κυβερνών κόμμα και ενώ ασκεί τις αντιλαϊκές πολιτικές και ταυτόχρονα συνελήφθη να διαπράττει σωρεία παράνομων πράξεων, είτε ως στελέχη, είτε ως εκτελεστική εξουσία, βυθισμένο σε μια πρωτόγνωρη διαφθορά, εντούτοις διατήρησε σε μεγάλο βαθμό τα ποσοστά του. Παρέμεινε πρώτη δύναμη, με αυξημένη διαφορά από το δεύτερο κόμμα. Μαζί στα σκάνδαλα και διάφοροι θεσμοί, καθώς και άλλα κόμματα ή στελέχη τους, οπότε σε συνδυασμό με την αποχή ως πράξη απαξίωσης, καμιά τιμωρία δεν φαίνεται να έχει πρακτικά αγγίξει το σύστημα.
Μικρά νεοσύστατα κόμματα, με παλαιά στελέχη κομμάτων της συντήρησης, παρουσιάστηκαν ως η αλλαγή και κατέγραψαν θεαματικά ποσοστά, σε μια εκλογική διαδικασία όπου τρία τουλάχιστο μικρά κόμματα, απέτυχαν να φτάσουν το όριο εισόδου του 3.6% και έμειναν χωρίς εκπροσώπηση στη βουλή. Με αυτό το δεδομένο, ένα ποσοστό γύρω στο 15% όσων ψήφισαν δεν αντιπροσωπεύονται σήμερα στη βουλή.
Αφήνουμε τελευταίο, το κόμμα της κυπριακής Αριστεράς. Σε συνθήκες σκληρής αντιλαϊκής επίθεσης που μπορούμε να πούμε πως ξεκίνησε αμέσως μετά την είσοδο στην ΕΕ και εντάθηκε από το 2012 μέχρι και σήμερα – με μνημόνια, ιδιωτικοποιήσεις, χορηγίες στο τραπεζικό κεφάλαιο από τα δημόσια ταμεία, με απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, με εκποιήσεις πρώτης κατοικίας και με ένα ποσοστό φτώχειας γύρω στο 23% δηλ. πέραν των 200,000 ανθρώπων – το κόμμα της αριστεράς κατάφερε, όχι απλά να μην μαζέψει τους εργαζόμενους κοντά του, αλλά να κατρακυλήσει σε ένα ποσοστό της τάξης του 22.3%. Το ποσοστό αυτό, αν ληφθούν υπόψη οι πιο πάνω αριθμοί που αναφέρονται σε όσους απέχουν ή δεν εγγράφονται στους εκλογικούς καταλόγους και με βάση τον αριθμό των επίσημα εγγεγραμμένων, ρίχνει ακόμη περισσότερο την επιρροή του κόμματος στην κυπριακή κοινωνία, περιορίζοντας την γύρω στο 13% όσων έχουν δικαίωμα να ψηφίσουν.
Σε μια σειρά από εκλογικές αναμετρήσεις από το 2012 και μετά, είτε αυτές αφορούσαν Προεδρικές εκλογές, είτε Βουλευτικές, είτε Ευρωεκλογές, το κόμμα της αριστεράς, έχασε. Χαρακτηριστικά, ενώ το 2011 στις αντίστοιχες βουλευτικές εκλογές, είχε λάβει τη στήριξη 132,000 ψηφοφόρων, το 2016 μειώθηκαν στους 90,000 και το 2021 στους μόλις 79,000.
Στο κόμμα της Κυπριακής Αριστεράς, το οποίο συναίνεσε και στήριξε την ένταξη στην ΕΕ, η ρητορική των τελευταίων είκοσι χρόνων άλλαξε. Οι πολιτικές του, εντάχθηκαν στο δοσμένο πλαίσιο διαχείρισης και συνδιαχείρησης του καπιταλιστικού συστήματος, με πρόσχημα το λεγόμενο εκσυγχρονισμό. Είναι χαρακτηριστικό, πως ακόμη και ως αντιπολίτευση για 8 χρόνια, επέλεξε συνειδητά να εξαντλεί τον αγώνα του, στη καλύτερη διαμόρφωση κυβερνητικών μνημονιακών νομοσχεδίων ή και στην απευθείας ψήφιση τους. Η λογική του μονόδρομου, ενός κεφαλαιοκρατικού συστήματος εντός ΕΕ, διαπότισε τα μυαλά και τις πολιτικές των καθοδηγητικών του σωμάτων, σε βαθμό που να μην ξεχωρίζει πλέον, από τα καθαρά συστημικά κόμματα και να θεωρείται από τον απλό ψηφοφόρο που απέχει, το ίδιο με τους λοιπούς.
Στο ίδιο διάστημα και με μια στρατηγική που αναπτύχτηκε στους κόλπους του από το 2004 και ένθεν, οι θέσεις του στο Κυπριακό μεταλλάχθηκαν. Οι αναλύσεις του πλέον δεν θεωρούν σχέδια όπως το Ανάν ή τα πιο πρόσφατα, ως χωριστικά και επικίνδυνα για το λαό και επωφελή μόνο για τον ιμπεριαλισμό που μεσολαβεί, προτείνει και καθορίζει το πλαίσιο λύσης. Στην ουσία δεν καταγράφεται καμιά αναφορά στον ιμπεριαλισμό και την Τουρκία, ως το κύριο εμπόδιο για σωστή λύση. Τα πυρά στρέφονται σε όσους στο εσωτερικό μέτωπο επιλέγουν να μην συναινούν στην όποια ιμπεριαλιστική διευθέτηση, είτε για τους σωστούς, είτε και για τους λάθος λόγους.
Μεγάλο μέρος του κόσμου της αριστεράς, ίσως η πλειοψηφία, δεν εγκρίνει αυτή την πολιτική και τούτο εκφράστηκε με έντονο τρόπο σε διάφορες φάσεις, αρχής γινόμενης με το δημοψήφισμα του 2004. Η στάση της ηγεσίας του ΑΚΕΛ σε αυτό το ζήτημα, ιδιαίτερα στις μέρες μας, έχει οδηγήσει μεγάλο αριθμό υποστηρικτών του σε αποστασιοποίηση και αυτό εκφράζεται και με τα εκλογικά ποσοστά. Ανεξάρτητα όμως από τα όποια εκλογικά ποσοστά των τελευταίων ετών, ακόμα και σε περιόδους που τα ποσοστά ήταν ψηλότερα, αποδείχτηκε, πως αυτά από μόνα τους, δεν ήταν ικανά να μετατραπούν σε δύναμη αντίστασης σε αντιλαϊκές πολιτικές, ιδιαίτερα μετά την ένταξη στην ΕΕ.
Ως εκ τούτου και με βάση τα πιο πάνω, εκείνο που απώλεσε το ΑΚΕΛ ήταν η πολιτική οργάνωση σε ταξική βάση, με στόχο τη ρήξη και τη σύγκρουση με πολιτικές του ντόπιου κεφαλαίου και της ΕΕ. Οι φωνές εντός και πέριξ του κόμματος της αριστεράς, για πλήρη μετατροπή του κόμματος σε σοσιαλδημοκρατικό, καταγράφονται εδώ και δεκαετίες και εντείνονται στις μέρες μας. Το που θα κινηθεί το κόμμα στο αμέσως επόμενο διάστημα, θα κρίνει οριστικά τη θέση του στο πολιτικό πεδίο και ταυτόχρονα θα υποχρεώσει και τους κομμουνιστές που παραμένουν στις τάξεις του, να πάρουν τις αποφάσεις τους.
Σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας, τα οποία είναι απότοκο της ευρωπαϊκής ομηρείας, δεν συζητήθηκαν. Κανένας δεν στόχευσε στην ανάδειξη της φτώχειας και να καταθέσει ριζοσπαστικές πολιτικές ανακούφισης. Η απόκτηση στέγης, σε συνδυασμό με την απώλεια του Συνεργατισμού, που αποτελούσε το στήριγμα των χαμηλών εισοδηματικά στρωμάτων, έχει γίνει σχεδόν αδύνατη. Την ίδια στιγμή, με τις ψήφους των μεγάλων κομμάτων, συμπεριλαμβανομένου του ΑΚΕΛ, ο βασικός νόμος των εκποιήσεων περιουσιών και πρώτης κατοικίας, τέθηκε σε πλήρη εφαρμογή. Καμιά ελπίδα δεν διαγράφεται στον ορίζοντα για τους οικονομικά αδύνατους. Τα ωράρια εργασίας έχουν απορρυθμιστεί, η εργασία σε Κυριακές και αργίες έχει γίνει νόμος και οι μισθοί έχουν κατρακυλήσει σε εξευτελιστικά επίπεδα. Πέραν της αοριστολογίας, καμιά ριζοσπαστική πρόταση προς την κοινωνία, δεν δείχνει πως το πολιτικό προσωπικό της χώρας, νοιάζεται και επιθυμεί ρήξη με το κεφάλαιο για το καλό του λαού.
Τα αποτελέσματα των εκλογών της 30ης Μαΐου, μπορούν να ερμηνευτούν από διάφορους και με διάφορους τρόπους. Για μας αυτό που αναδεικνύεται περίτρανα είναι η χρεωκοπία του συστήματος και του αστικού κοινοβουλευτισμού και των κομμάτων που παλεύουν για τη διαχείριση του καπιταλισμού. Ο λαός είναι απελπιστικά μόνος και έχει αφεθεί στην τύχη του και στα χέρια των αρπακτικών του συστήματος, στα πλαίσια της θεσμοθετημένης ομηρείας στην ΕΕ, που κανένα κόμμα δεν αμφισβητεί. Αντιθέτως, όλες οι πολιτικές προτάσεις που καταγράφηκαν στην προεκλογική περίοδο, αναφέρονται αποκλειστικά στην καλύτερη διαχείριση αυτών ακριβώς των αντιλαϊκών πολιτικών.
Ως συμπέρασμα για το αύριο, μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε πως με βάση τα δεδομένα όπως διαμορφώνονται, έρχονται πολύ δύσκολες μέρες για το λαό μας. Εκείνο που απουσιάζει, είναι η πολιτική και καθαρά ταξική οργάνωση των εργαζομένων. Απουσιάζει η υπεράσπιση των συμφερόντων του λαού με όρους σύγκρουσης με το κεφάλαιο και όχι με όρους εκλογικών ποσοστών και κομματικού οφέλους. Το άμεσο καθήκον αυτή τη στιγμή, είναι η υπόθεση των εργαζομένων και το μέλλον του αγώνα της. Επιβάλλεται η οργάνωση της ταξικής αντεπίθεσης.
Νέα Σκέψη
Στην αρχή ήταν αυτό που θα μπορούσε να ονομαστεί το black block στις διεθνείς κινητοποιήσεις.
Ακολουθούσε το πιο μεγάλο μπλοκ- η μαζική κινητοποίηση που ήρθε για αλληλεγγύη, ή από ηλικιακή νεολαιίστικη ταύτιση – το νέο πολιτικό υποκείμενο. Υπήρχε ταυτόχρονα τζαι μια μερίδα καλλιτεχνών που φάνηκε να βρίσκει στη διαμαρτυρία ενός είδος αισθητικής έκφρασης. Αλλα τζαι άλλες ομάδες του χώρου η ευρύτερα…
Μετά ήταν η θύρα 9 – ένα συμπαγές μαζικό δυναμικό μπλοκ.
Και πιο πίσω με ενα άλλο μαζικό μπλοκ από την θεσμική αριστερά..
Ο πλουραλισμός θύμιζε την κυπριακή ανοχή..
Σε ένα παγκόσμιο επίπεδο η σύνθεση των συνθημάτων τζαι των τάσεων θύμιζε με ένα γοητευτικό τρόπο την προσαρμογή της αμφισβήτησης του μεταμοντέρνου κόσμου στην εμπειρία των Ζαπατίστας του Μεξικού. Το τοπικό που διασταυρωνόταν με το παγκόσμιο.
Δεν ηταν όμως μόνο σύνθεση – ηταν τζαι ένα είδος συνύπαρξης αυτονομιών με διάφορες λειτουργίες. Η ύπαρξη λ.χ. του μπλοκ της ιστορικής θεσμικής αριστεράς, αν και σαν ατομα, δεν ηταν μόνο συμμετοχή ενός μαζικού χώρου – ηταν τζαι μια μορφή συμμέτοχης που μετέφερε επι του εδάφους την θέση του ΑΚΕΛ, σαν θεσμικού χώρου, να μην δοκιμάσει την καταστολή ξανα η αστυνομία…Αλλωστε αυτός ο χώρος συγκροτήθηκε κάποτε με βάση την πολιτική ανυπακοή στην αποικιοκρατία..
Εκτός Κύπρου η θεσμική ιστορική αριστερά βρέθηκε αρκετές φορές σε αντιπαράθεση με την νέα αριστερά των κινημάτων που γέννησε [για να το πουμε συμβολικά] ο Μάης του 68..Στην Κύπρο μπορεί να πει κάποιος ότι δεν υπήρχε τοσο η αντιπαράθεση [διαφοροποίηση σαφώς υπήρξε] όσο η συνύπαρξη σε ένα πλαίσιο διαφορετικών εστιάσεων – λειτουργιών. Ισως να ηταν τζαι αποτέλεσμα της ιστορικής συνειδητοποίησης ενός συνοριακού χώρου όπου ο πλουραλισμός είναι βίωμα τζαι ανάγκη επιβίωσης/συμβίωσης. Αυτές τις εποχές ακόμα τζαι στο παγκόσμιο αρκεφκει ένα είδος γεφυρώματος του χάσματος που άφησε η ανάδυση της μεταμοντέρνας αριστεράς των κινημάτων [η οποία είναι ντε φάκτο πιο αντιεξουσιαστική] σε σχέση με την ιστορική αριστερά του εργατικού κινήματος…
Όπως το κωδικοποίησε η Μαρια Χ. Δεισδαιμόνα από μια κυπριακή ιστορική οπτική γωνία: «Τα Αριστερά συνθήματα που κυριάρχησαν στην διαδήλωση δεν έπεσαν από το πουθενά..[…].Ανήκουν στην Κυπριακή Αριστερά. Είναι των παιθκιων μας. Τζαι των παππουων μας.»
Η Ιστορία ξανάρχισε να τζυλά στους δρόμους της Κύπρου…
Το 84% της δημοσκόπησης του Φιλελεύθερου στηρίζει τζαι την Ελεγκτική Υπηρεσία [στο καθήκον της, τζαι στα πλαίσια της ισονομίας, να ερευνήσει όλους τους φακέλους] τζαι την πλειοψηφία στην Βουλή που στήριξε την εν λόγω απαίτηση [μαζί με αλλα αιτήματα] τζαι καταψήφισε τον προϋπολογισμό. Τζαι προφανώς δείχνει την απομόνωση στην οποία βρίσκεται ο Αναστασιάδης με την αυταρχική του κίνηση να προσπαθήσει να παύσει τον Ελεγκτή που δεν τον συγκαλύπτει [διότι αυτό είναι το πραγματικό προβλημα του Αναστασιάδη –δεν τον συγκαλύπτουν]
Οι δημοσκοπήσεις σε αυτήν την χώρα δεν είναι ακριβώς έγκυρες. Ιδιαίτερα όσον αφορά την κριτική στην Κυβέρνηση Αναστασιάδη – η οποία έχει αρκετά λεφτά, τζαι άλλους μηχανισμούς, για να ελεγχει τζαι τα ΜΜΕ τζαι να καθοριζει την εικόνα που προβάλουν. Η κατάντια των τηλεοπτικών δελτίων ειδήσεων αποκορυφώθηκε τις τελευταίες εφτομαδες με «δημοσιογράφους» να λειτουργούν σαν εκπρόσωποι τύπου του ΔΗΣΥ στις επιθέσεις εναντίον του Γενικού Ελεγκτή. Η, με χαζές πάσες νηπιαγωγείου, προς εκπροσώπους της κυβέρνησης όπως το αμιμητο «είναι καιρός να φύγει ο Γενικός Ελεγκτής;» [Γιατι απέτυχε ο ΔΗΣΥ στην Βουλή να συγκαλύψει το σκάνδαλο των διαβατηρίων..άρα να καρατομηθεί αυτός που κάμνει έρευνα..]..
Όταν όμως μια εφημερίδα, όπως ο Φιλελεύθερος, η οποία εστω τζαι έμμεσα, αλλα θεαματικά [με πρωτοσέλιδο εκδοτικό την Τρίτη] στήριξε την ψήφιση του προϋπολογισμού [ότι δηλαδή ήθελε ο ΔΗΣΥ και το προεδρικό], δημοσιευκει δημοσκόπηση που δείχνει ένα σαρωτικό 84% υπερ της θέσης του Γενικού Ελεγκτή τζαι της πλειοψηφίας στην Βουλή, μάλλον το πλαίσιο καταγράφει μια εγκυρότητα. Για να το δημοσιεύουν ακόμα και αυτοί που πήραν την σχετική θέση προηγουμένως…J
[Φυσικά στο Πολίτη κοκ λ.χ. δεν θα δείτε κάτι τέτοιο – εκεί δεν υπαρχει χώρος καν για την άλλη άποψη. Ο Παττιχης είναι τελικά πιο έξυπνος..:)]..
Και η πλειοψηφία στον ΔΗΣΥ θεωρεί ότι πρέπει να δοθούν οι Φάκελοι. Τζαι στην ΕΔΕΚ..Με ποσοστά του 78%..
Ενδιαφέροντες καιροί..
«Παράδοση των φακέλων στον Γενικό Ελεγκτή, Οδυσσέα Μιχαηλίδη, ζητά η κυπριακή κοινωνία. Η συντριπτική πλειοψηφία των Κυπρίων σε ποσοστό 84% έχει την άποψη ότι οι φάκελοι των πολιτογραφήσεων πρέπει να δοθούν στον Γενικό Ελεγκτή για ενδελεχή έλεγχο. Αξιοσημείωτο επίσης είναι το γεγονός ότι μόνο ένας στους δέκα τάσσεται ενάντια στην παράδοση των φακέλων, ενώ ποσοστό 6% δεν παίρνει θέση επί του θέματος. Στα συμπεράσματα αυτά καταλήγει η τηλεφωνική έρευνα της Cypronetwork Consultancy Group, η οποία πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό του «Φιλελεύθερου».
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, εξαιρετικό ενδιαφέρον έχουν οι τοποθετήσεις των συμμετασχόντων, με βάση την κομματική τους προέλευση. Συγκεκριμένα, με βάση την κομματική προέλευση των ψηφοφόρων, τα αντίστοιχα ποσοστά κυμαίνονται από 57% (όπως των ψηφοφόρων της Αλληλεγγύης), μέχρι και 100% (όπως καταγράφηκε από τους ψηφοφόρους των Οικολόγων). Η σχετική διακύμανση για τα υπόλοιπα κόμματα ήταν ΕΛΑΜ 74%, ΕΔΕΚ 78%, Συμμαχία Πολιτών 80%, ΔΗΣΥ 78%, ΔΗΚΟ 89% και ΑΚΕΛ 93%.»
«Μετά το θρυλικό συλλαλητήριο της επιστροφής του Μακαρίου από τις Σεϋχέλλες, θα χρειαστεί να επιστρέψει και ο Αναστασιαδης από τις Σεϋχέλλες καθότι ισάριθμο ποσοστό πολιτών απαιτεί το άνοιγμα των Φακέλων. 84%.
Αισίως για πρώτη φορά αγαπητέ "Πρόεδρε της Λύσης που έγινε Διχοτόμηση", εμφανίστηκε ένα ποσοστό που ξεπερνά το γνωστό 76%.
Αυτή η κυβέρνηση πρέπει να φύγει με κάθε θυσία Η Κύπρος αξίζει κάτι καλύτερο από τους κλητηρες των Χριστιανοδημοκρατων.
Η Κύπρος δεν αξίζει τον εκφασισμο που βιώνει 7 χρόνια. Για τα σχολεία μας που έγιναν φυτώρια ακροδεξιων, για το ξέπλυμα του Πελλογιωρκου από το Νηπιαγωγείο, για το θράσος αυτών των κυρίων που ενώ διαπραγματευονταν με στήριξη των Αριστερών, μας αποκαλούσαν Μηδενικά.
Για να ξαναμπεί η Κύπρος στον χάρτη των Δημοκρατικών χωρών με σεβασμό στις Διεθνείς της σχεσεις.
Δεν είναι μόνο οι Φακελοι.
Οι Φάκελοι είναι μόνο η αφορμή, όπως ήταν για τον Αλ Καπονε ο φόρος.»
One Radical Planet 