Όταν η σχέση του ανθρώπου με μια εικόνα αποκτά ιεραρχική μορφή. Το περιεχόμενο της εικόνας τοποθετείται πάνω από τον άνθρωπο, ο οποίος πρέπει να σέβεται, να προσκυνά, να γονατίζει. Τούτη η σχέση αξιοποιήθηκε που τον φασισμό, αλλά ήταν τζαι το πολιτισμικό προϊόν αιώνων. Στον φασισμό έγινε η μεταφορά τούτης της σχέσης σε μοντέρνα τεχνολογική μορφή. Η υστερία μερικών για την συζήτηση σχετικά με τον θάνατο του Αυξεντίου ήταν αποκαλυπτική – αρχικά είχαμε ένα στρατηγικό ψέμα για να κατασκευαστεί το θέαμα – ότι κάποιος υποστήριξε ότι ο Αυξεντίου αυτοκτόνησε. Σε μια λογική συζήτηση το όλο θέαμα θα περνούσε σαν ακαδημαϊκό ή έστω όσων ενδιαφέρονται για την Ιστορία... Η προσπάθεια στο εθνικόφρων κύκλωμα που ξεπετάχτηκε πάλι να πουλήσει προεκλογική συσπείρωση της ακροδεξιάς στο Ελαμ, άνοιξε το θέμα σε δημόσια συζήτηση. Η σχέση, όμως, που οικοδομήθηκε για το ακροδεξιό ακροατήριο ήταν κλασική μορφή της λατρευτικής σχέσης με μιαν μιτσιά κυπριακή προσθήκη: ο Αυξεντίου εν ιερό, λατρευτική εικόνα, που δεν πρέπει να συζητείται καν... Ακόμα τζαι η επιβεβαίωση ότι τελικά εσκοτώθηκεν που σφαίρα, εθεωρηθηκε βέβηλη. Ακόμα τζαι η υποψία. Σε τούτο το πλαίσιο, ο ίδιος ο Αυξεντίου σταματά να εν άνθρωπος στα μάθκια της ακροδεξιάς νεύρωσης: στην υστερία τους τον ήθελαν να υποφέρει, να κάφκεται... λατρεία του θανάτου τζαι του πόνου;
Η κυπριακή προσθήκη εν η εξής: η δική μας ακροδεξιά εν φτηνιάρικα καιροσκόπα – θέλει ήρωες που να υποφέρουν για να εξαργυρώνει τον πόνο, τον θεϊκό πόνο, σε εξουσία, σε μορφή επιβολής..
Εν τους ενδιαφέρει ο Αυξεντίου – ενδιαφέρει τους να λογοκρίνουν συζητήσεις τζαι σκέψεις. Άλλωστε μετά το 74 η ακροδεξιά επροσπάθησεν πάλε να τυλιχτεί την ΕΟΚΑ για να ξεπλύνει τζαι τα εγκλήματα τζαι την δειλία της το 1974. Τότε ελαλούσαν την ΕΟΚΑ Β..
Η τάση μερικών να πουλούν το ψέμα εν ενδιαφέρουσα. Ο Παπαπολυβίου, που το παίζει σαν ο ιστορικός του Φιλελευθέρου, εφόρησεν τα άρματα του, για κάμει κριτική στον Μ. Μιχαήλ γιατί, υποτίθεται, είπεν ότι αυτοκτόνησε ο Αυξεντίου. Θέαμα ήταν, τζαι, φαίνεται, ότι ο Παπαπολυβιου είπεν να κάμει τζαι την φιγούρα του. Αλλά ήταν μια βαβούρα για ένα ψέμα. Όπως του απάντησε ο Μιχαήλ, τζαι όπως εμπόρεν να δει ό,ποιος επαρακολούθαν την συζήτηση, εν ήταν τούτη η θέση του Μ. Μιχαηλ. Ουσιαστικά, ο Παπαπολυβίου, εμπήκε σε ένα θέαμα, με ένα ψέμα – διότι άλλο να συζητάς πιθανότητες, τζαι άλλο να υιοθετείς κάτι... Είναι να απορείς πώς αξιολογούν τα τεκμήρια μερικοί ιστορικοί.. Οξά να πούμε ότι «τα ράσα εν κάμνουν τον παπά»;
Αλλά ένεν μόνο η εθνικόφρων ομάδα του Φιλελεύθερου, που εν η ίδια που έστησε τζαι το θέαμα υστερίας για τες δικοινοτικές πέτρες. Είχαμε μιαν ανάλογη παραπλάνηση την περασμένη εφτομάδα για την φωτογραφία με το φιλί μιας κυρίας στον Χριστοδουλίδη. Το προεδρικό διεμήνυσε ότι οι δημοσιογράφοι θα μπορούσαν να τηλεφωνούσαν στο προεδρικό για να μάθουν... Τελικά τζαι η φωτογραφία ήταν αληθινή, αλλά ίσως το πιο σημαντικό ήταν η σχέση της γυναίκας με μια πρόσφατά διορισμένη σε πρεσβεία... Η ημετεροκρατία της νυν προεδρίας, κοντεύκει να ξεπεράσει τζαι τζήνη της εποχής Αναστασιάδη; – Αν τζαι συγκριτικά μερικοί θα εμπορουσαν να πουν ότι εφτασεν τον ήδη άμα δεις ότι ο Αναστασιάδης κρίνεται με 2 θητείες... Τότε υπήρχε τζαι ένα κόμμα σαν σημείο αναφοράς των εξυπηρετήσεων – τωρά αυξανόμενα υπάρχει η εικόνα μιας ημετεροκρατίας εστιασμένης στον Χριστοδουλίδη ή το περιβάλλον του.
Τζαι σαν το «κερασάκι στην τούρτα» που λαλούν, ήρτεν μας τζαι η γραφικότητα, μιας τύπισσας που ήταν στην ΚΥΠ τζαι απείλαν μιαν άλλην ότι θα δημοσιοποιήσει τα «άπλυτα της». Δηλαδή η ΚΥΠ κάμνει τζαι προσωπικές έρευνες για εξυπηρέτηση των στελεχών της; ...Τουλάχιστον σαν ένδειξη ευαισθησίας, εφύαν την που την ΚΥΠ. Αλλά εμάθαμεν ότι, εν αδίκημα να αναφέρεις δημόσια την ιδιότητα μέλους της ΚΥΠ. Δηλαδή πως αλλιώς θα αποφύγεις εκβιασμούς από μέλος της ΚΥΠ;....Τζαι το «κερασάκι» πάλε – η τύπισσα που απειλούσε μέσω ΚΥΠ φαίνεται να ήταν αγκρισμενη για «κριτική στον Προέδρο»...
Η ημετεροκρατία των οπαδών...
Τοπικές Αυγουστιάτικες υστερίες: κάποιοι θέλουν να κλείσουν οδοφράγματα επικοινωνίας, τζαι κάποιοι κτυπιούνται γιατί να συζητηθεί αν ο Αυξεντίου πέθανε με το να καεί ή από σφαίρα... δηλαδή μερικοί αντλούν ικανοποίηση [;] από το να καεί ένας ήρωας αντί απλώς να πεθάνει; Εν κάμποσα ανώμαλο το εθνικόφρων spirit στον ρότσο μας, από ότι φαίνεται... :)
«Γιατί θεωρείτε ότι μειώνει τη θυσία του Αυξεντίου το γεγονός ότι μπορεί να αυτοκτόνησε ή να τον σκότωσε ο σύντροφος του; Εν κάτι που γνωρίζουμε χρόνια ότι στο πτώμα του βρέθηκε σφαίρα στο κεφάλι, άρα προς τι αυτή η παράλογη στροφή ενάντια σε κάποιον που απλά είπε το αυτονόητο και το κοινώς γνωστό;
Απλά δημιουργείτε ένα φαντασιακό κόσμο ο οποίος αν μετακινηθεί έστω και μια ίντζα, νιώθετε ότι ολόκληρο το οικοδόμημα καταρρέει. Παίρνετε αξία από το φαντασιακό σας κόσμο. Αυτό είναι το θέμα. Τουλάχιστον κάποιοι/κάποιες. Άλλοι κάμνουν το καθαρά για μαντρισμό ψήφων, ή επειδή φαίνεται να τους φεύγουν λίγα πρόβατα από το μαντρί...
Ναι, κατά πάσα πιθανότητα αυτοκτόνησε (δε νομίζω να τον εκτέλεσε ο συναγωνιστής του, διότι μάλλον θα το άκουαν οι Άγγλοι τžαι θα τον ερωτούσαν όταν εφκήκε, πράμα που δεν έγινε).
Θα ήταν περισσότερο ήρωας αν απλά εκάθετουν να κρούσει μέχρι τέλους;;;»