• Κοινή Πατρίδα: Ερτογάν-Προδρόμου love for ever [από τον Ιούλιο του 74 φαίνεται να κρατά αυτό το love story της ελληνο-τουρκικής εθνικοφροσύνης]

• Κοινή Πατρίδα: Ερτογάν-Προδρόμου love for ever [από τον Ιούλιο του 74 φαίνεται να κρατά αυτό το love story της ελληνο-τουρκικής εθνικοφροσύνης]

Ήταν μια σύμπτωση που δεν ήταν όμως τυχαία. Μάλλον ιστορικά αναπόφευκτη ήταν.

Την ίδια εφτομάδα διέρρευσε ότι το υπουργείο [υποτίθεται παιδείας της Κυπριακής Δημοκρατίας] κατάληξε στον απόλυτο εξευτελισμό του - να επικαλείται χουντικές πρακτικές «πιστοποίησης φρονημάτων» [σε πλήρη παραγνώριση η αδυναμία κατανόησης των θεσμικών δεδομένων σε μια Δημοκρατία – όπως η ισονομία τζαι το δικαίωμα έκφρασης] σε μια προσπάθεια να ταλαιπωρήσει ένα καλλιτέχνη που αρνείται να υποταχθεί σε ένα αρχιεπίσκοπο που κατάντησε να συμβολίζει τον αποτυχημένο τραπεζίτη τζαι την αποκαλυπτική μορφή του «ιερωμένου» που δεν έχει ενδοιασμούς να μετατρέπει τζαι τον Θεό του σε ανταλλακτική αξία [«ο θεός δεν σώζει δωρεάν»]. 

Την ίδια ακριβώς εβδομάδα ο Ερντογάν ωρυόταν από την Άγκυρα ενάντια στους δημοκρατικούς θεσμούς στην τουρκοκυπριακή κοινότητα, γιατί αποφασίστηκε ότι τα μαθήματα κορανίου δεν συμβαδίζουν με το κοσμικό σχολείο.

Έτσι τζαι στις δυο κοινότητες της Κύπρου υπάρχει η ίδια διαμάχη – ο Ερντογάν, ο αρχιεπίσκοπος, τζαι ο Προδρόμου φαίνεται να ζητούν πιστοποιητικά υποταγής τζαι φρονημάτων θρησκοληψίας. Τζαι απέναντι τους ο Γαβριήλ τζαι όσοι τον στηρίζουν, τζαι οι τουρκοκύπριοι εκπαιδευτικοί που αντιστέκονται στην επιβολή του Ερντογάν.

Κοινή πατρίδα, κοινή χώρα, κοινές συμμαχίες παρελθοντος τζαι μελλοντος..

Το ότι η νοοτροπία μερικών στο υπουργείο, υποτίθεται, παιδείας είναι ταυτόσημη με αυτήν την Ερντογάν δεν πρέπει να είναι έκπληξη.

Ο εθνικισμός σε κάθε κοινότητα ηταν ιστορικα [ιδιαιτερα μετα την δεκαειτα του 1930] τζαι μια οπισθοδρομική στάση με στόχο την διαφύλαξη μορφών παραδοσιακής εξουσίας.

Το ότι ξαναζούμε κάτι τέτοιο το 2021 μπορεί να είναι κωμικοτραγικό – για την ελληνοκυπριακή κοινότητα, αλλά είναι τζαι θέμα κοινωνικής αντίστασης για κοινοτική ύπαρξη στην τουρκοκυπριακή κοινότητα. Τέτοιες στιγμές κοινών επιθέσεων του παρελθόντος ενάντια στο μέλλον δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνουν.

Ο Ιούλης του 1974 που έδωσε τον Ντενκτάς ώθηση εξουσίας, ξεκίνησε από την νοοτροπία επιβολης της εθνικοφροσυνης την 15η Ιουλίου..

https://voiceoftheisland.com.cy/144127/?fbclid=IwAR3w-aNzIkQU-2424Ooxgqsvys58rDM-wVbUtx7Txu2jTD50KLPOdTmrD3c

Ένα σχόλιο από το χιούμορ του Ως δαμέ, για την νέα σύγκλιση του αυταρχισμού της ελληνο-τουρκικης εθνικοφροσυνης

• Το παρελθόν απέναντι στο μέλλον ΙΙ: Ένας αυταρχισμός που δεν σέβεται πκιον ουτε καν τα δημοκρατικά θεσμικά προσχήματα .

· Από τις «αυστηρές κυρώσεις» στην «ικανοποίηση υπό τις περιστάσεις» τζαι αρλουμπολογία για τις λεκτικές αλλαγές στα προσχέδια που θυμίζ?

·  Από τις «αυστηρές κυρώσεις» στην «ικανοποίηση υπό τις περιστάσεις» τζαι αρλουμπολογία για τις λεκτικές αλλαγές στα προσχέδια που θυμίζουν πια στημένο σενάριο, παραχώρησης ψίχουλων για να κόφκει δρόμο η υπόθεση..

Μια ακόμα φούσκα στα sidelines της εφτομάδας ήταν τζαι το κυπριακό. Η σύνοδος της ΕΕ αποφάσισε νέα παράταση για να δουν, αν και πώς, θα κάνουν ή δεν θα κάμουν κοκ, κάτι για την Τουρκία με βάση τις θέσεις της Ελλάδας τζαι της Κύπρου…Το ότι δεν θα έβγαινε κάτι από την σύνοδο ήταν ξεκάθαρο αν έβλεπε κανείς τα συμφέροντα που εμπλέκονται τζαι τα δεδομένα. Αλλά μεγάλο μέρος της ελληνοκυπριακής δημοσιογραφίας βόσκει πια σε ένα ελεγχόμενο κομματούιν γης με επιτρεπόμενα χόρτα μόνο εκείνα της κυβερνητικής προπαγάνδας. Η περιγραφή λ.χ. του Φρίξου Δαλίτη στον Φιλελεύθερο για την συζήτηση τζαι τις «παρεμβάσεις Μητσοτάκη» ήταν τόσο κωμική που έμοιαζε με εκθεσούλα σε μαθητικό περιοδικό της νεολαίας του ΔΗΣΥ. Λες και ενδιαφέρει κανένα στην ΕΕ η άποψη του Μητσοτάκη..Υπαρχουν 3 δεδομένα στο τραπέζι και όποιος τα αγνοεί/παραβλέπει  είναι καταδικασμένος να αναπαράγει την κυβερνητική προπαγάνδα που ξεκινά με φούσκες Χριστοδουλίδη και καταλήγει σε αέρα κουπανιστό «ικανοποίησης υπό τις περιστάσεις»

1.    Το τουρκικό κράτος [πέρα δηλαδή από τον Ερντογάν] έχει πια ένα σημαντικό/κομβικό γεωπολιτικό ρόλο, όπως απέδειξε με τις παρεμβάσεις του από την Λιβύη μέχρι το Αζερμπαϊτζάν [ή ακόμα και πως διαχειρίστηκε έξυπνα την ήττα της συμμαχίας των ισλαμιστών στην Συρία στην οποία η Τουρκία είχε εμπλακεί με άλλα δυτικά συμφέροντα]. Δεν έχει μόνο ένα από τους πιο μεγάλους στρατούς του ΝΑΤΟ, αλλά κατέχει και μια γεωγραφική θέση και εχει ένα θεσμικό μείγμα [πλειοψηφικά μουσουλμανική κοινωνία με κοσμικούς θεσμούς] που την καθιστούν χώρα-κλειδί για την δυτική Ασία και την Μέση Ανατολή ευρύτερα. Το ότι οι χώρες που στήριξαν την Τουρκία επικαλούνταν συμφέροντα του ΝΑΤΟ, θα έπρεπε να κάνει μερικούς να σκεφτούν..

2.    Η ελληνοκυπριακή πλευρά, η οποία υποτίθεται ότι εκπροσωπεί την Κυπριακή Δημοκρατία, έχει απονομιμοποιηθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό [καταλυτικά μπορεί να πει κάποιος] την περίοδο Αναστασιάδη. Ο καιροσκοπικός χαρακτήρας ενός προέδρου που εμφανώς [και τεκμηριωμένα] αδυνατεί να αντιληφθεί καν την έννοια της σύγκρουσης συμφερόντων, συμβαδίζει με τις ευθύνες που καταλογίζουν όλοι οι παρατηρητές [και της ΕΕ] για το αδιέξοδο στο κυπριακό μετά το Κραν Μοντανά και την ντε φάκτο μετατροπή της Κυπριακής Δημοκρατίας σε ένα είδος κράτους μιας μερίδας [της δεξιας] μιας από τις 2 συνταγματικές κοινότητες. Με απλά λόγια, ο Αναστασιάδης υπήρξε το καλύτερο δώρο για τον Ερντογάν. Μπορεί να μην τίθεται άμεσα θέμα για την συμπεριφορά της Κυπριακής Δημοκρατίας τωρα [με τόσα άλλα πιο σημαντικά προβλήματα], αλλά αν/οταν η ΕΕ βγει από την κρίση λειτουργίας στην οποία βολοδέρνει αυτήν την δεκαετία, μια από τις χώρες που θα βρεθούν υπό πίεση να ξεκαθαρίσουν τις υποχρεώσεις τους [από το 2004] είναι η Κύπρος. Το κόστος των ανόητων κινήσεων Αναστασιάδη να μπλοκάρει τους Τ/Κ εν μέσω πανδημίας [αντί να συνεργαστεί] τζαι να δηλώνει ξεδιάντροπα ότι δεν δέχεται την πολιτική ισότητα [για το φυσικό αέριο και όχι μόνο] θα έρθει να μας βρει – απλώς τώρα μετατρέπει την Κύπρο σε κράτος το οποίο αντιμετωπίζεται σαν minor trouble to be addressed later.

3.    Η ιδέα [από την ελληνοκυπριακή πλευρά και το ελληνικό κράτος] ότι η αυτό-ανακήρυξη ΑΟΖ δεσμεύει και την Τουρκία, είναι, όχι απλώς κωμική, αλλά εμποδίζει την κατανόηση της κατάστασης. Το ότι σε αυτήν την μορφή ρητορικής εσωτερικής αυτό-ικανοποίησης προστίθεται τζαι ο αποκλεισμός των τουρκοκυπριων από την συζήτηση για την ΑΟΖ, οδηγεί την απονομιμοποίηση που αναφέρθηκε πιο πάνω σε ένα ευρύτερο θεσμικό πλαίσιο διεθνώς. Είναι για αυτό που η ναυτική περικύκλωση της Κύπρου έχει γίνει ντε φάκτο, με τον Αναστασιάδη σε ένα κωμικό πια ρόλο, ανίκανου και αμήχανου κομπάρσου των εξελίξεων να αναζητά εσωτερικές δικαιολογίες. Και για αυτό μέχρι και η ΕΕ [ένα κλαμπ στο οποίο συμμετέχουν οι Ε/Κ και το Ελληνικό κράτος] συζητα θέμα περιφερειακής διάσκεψης κοκ. Μπορεί η ΕΕ να βγάζει ρητορικές ανακοινώσεις για να ικανοποιήσει με ρητορικά ψίχουλα Ε/κ και Αθήνα, αλλά ουσιαστικά όλοι κατανοούν πια ότι στο τραπέζι θα πρέπει αναπόφευκτα να υπάρχει μια καρέκλα και για τους τουρκοκύπριους και ότι τίποτα δεν μπορεί να λυθεί χωρίς διάλογο – συμφωνία και με την Τουρκία.