Login
Επειδή μερικοί δεξιοί τάχα μου «προοδευτικοί» ή κοινώς «φιλελέε» [αλλά το «κόμμα κόμμα» στη ψήφο ακόμα τζαι με διαπλοκή, διαφθορά τζαι δυο κράτη - η ψήφος του 2018 μετά το Κραν Μοντανά, θα είναι το ιστορικό τεκμήριο μιας εξίσου ιστορικής υποκρισίας] φαίνεται να έχουν φαντασιώσεις να αναπολήσουν λαφαζανιές πάλι στην πλάτη της αθωότητα της αριστεράς, να αθθυμήσουμε ένα στίχο προειδοποίησης του Πανούση, για την ό,ποια αριστερά τσιμπά ακόμα σε τέτοια κόλπα. Να προσέχουν να μην βρεθούν πάλι [όπως την περίοδο 2004-11, Μαρί]:
«..στον λάκκο με τους φιλελευθέρους
Σαν χριστιανός πρωτάρης...»
Πρόεδρος Συνδέσμου Γονέων καταγγέλλει στην κοινοβουλευτική επιτροπή “για το δημογραφικο” αβάσιμο περιστατικο που διαβάλλει ένα μετανάστη μαθητή και τον στοχοποιεί ως τρομοκράτη του οποίου η δράση δήθεν ανακοπήκε την υστάτη χάρις την έγκαιρη παρέμβαση της αστυνομίας και του σχολείου.
Οι βουλευτές τα ακούουν και εκφράζουν συγκλονισμένες απόψεις ως να αληθεύουν οι ισχυρισμοί χωρίς να τους διασταυρώσουν. Χωρίς καν να έχει κληθεί το ΥΠΠΑΝ και η Επίτροπος για το Παιδί να καταθέσουν στην επιτροπή τις θέσεις τους.
Τα ΜΜΕ ακούουν και αναπαράγουν, και αυτά συγκλονισμένα όπως οι βουλευτές, χωρίς βεβαίως να διασταυρώσουν την πηγή, χωρίς να ρωτήσουν το ΥΠΠΑΝ κ χωρίς να πάρουν την άποψη της οικογένειας του παιδιού.
Μήπως τίθεται θέμα τάξης και για την Παγκύπρια Συνομοσπονδία Γονέων και για τη Βουλή και για τα ΜΜΕ? Παραβίαση δεοντολογίας;
Η επιτροπή για τη δημογραφικό δεν είναι απλά ακόμα μια κοινοβουλευτική επιτροπή - δεν πληροί τα ελάχιστα για να μπορεί να διεξαχθεί μια πολιτισμένη συζήτηση. Μόνο συγκλονισμένες μεροληπτικές συζητήσεις εκ του ασφαλούς αφού δεν προσκαλείται ουδείς που μπορεί να εκφέρει αντίλογο. Είναι ένα εφαλτήριο για να διασπείρει ρατσιστική ρητορική το ΕΛΑΜ. Η ΠτΒ ως θεματοφύλακας του θεσμού τι προτίθεται να πράξει; Να υποθέσουμε πως συμφωνεί με τις συγκλονισμένες συζητήσεις που στοχοποιούν ένα παιδί χωρίς να είναι παρόντες οι αρμόδιοι θεσμοί και οι ενδιαφερόμενοι; Η σιωπή της την αφηνει διπλα εκτεθιμένη, με δεδομένη την υποστηριξη που ελαβε από το ΕΛΑΜ για να εκλεγεί.
Καταλάβατε τι συνέβη χθες στη Βουλή;
------
Ένας τύπος ο οποίος τυχαίνει αν είναι πρόεδρος συνδέσμου γονέων του γυμνασίου της Κοκκινοτριμιθιάς πέταξε μια κοτσάνα, ένα ψέμα …για ένα παιδί με μεταναστευτική βιογραφία.
Προκάλεσε σάλο. Πανικό. Οι πάντες αναπαρήγαγαν τους ισχυρισμούς του, εναντίον ενός παιδιού ότι δήθεν σκόπευε να ανοίξει πυρ κατά πάντων ή ότι θα έβαζε εκρηκτικά στο σχολείο του.
Ο ίδιος άνθρωπος κάνει σήμερα την πάπια… μας λέει ότι δεν θέλει να προβεί σε περεταίρω δηλώσεις θεωρώντας το θέμα λήξαν.
Τελικά ο εκπρόσωπος τύπου της Αστυνομίας ξεκαθάρισε ότι το περιστατικό διερευνήθηκε από τον Δεκέμβριο του 2021 και δεν προέκυψε τίποτε μεμπτό, ούτε εντοπίστηκε κάτι που να παραπέμπει σε ποινικό αδίκημα.
Το παιδί, σύμφωνα με την Επίτροπο Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού δεν έχει καμία σχέση με το «Πουρνάρα» το θέμα δηλαδή που συζητούσε η Ad Hoc Επιτροπή για το Δημογραφικό.
Με άλλα λόγια… Μια αρλούμπα… βρέθηκε στις πρώτες ειδήσεις δελτίων ειδήσεων, σε πηχυαίους τίτλους εφημερίδων, κάποια διαδικτυακά Μέσα δεν δίστασαν μιλήσουν μάλιστα για «μακελάρη».
Η κοινή γνώμη βγάζει για άλλη μια φορά το άχτι της για τους «κακούς ξένους που πυροβολούν τα παιδιά μας». Ο φανατισμός θεριεύει. Η Επιτροπή για το Δημογραφικό της οποίας προεδρεύει το ΕΛΑΜ πετυχαίνει τον σκοπό σύστασης της… την αναπαραγωγή του ρατσισμού και τους μίσους.
Ρητορικά ερωτήματα:
- Θα επιβάλει κάποιος τους κανονισμούς που υποτίθεται υπάρχουν στη Βουλή για αναπαραγωγή ψεμάτων από καλεσμένους;
- Κανένας από τους παρευρισκόμενους δεν γνώριζε την αλήθεια ώστε να την πει από χθες;
- Δεν έχουμε ευθύνη ΟΛΟΙ να μιλήσουμε τουλάχιστον.. για την αποκατάσταση της αλήθειας...ΣΗΜΕΡΑ;
Αυτά.
Τζαι μετα:
Ανακοίνωση του Υπουργείου Παιδείας... μια μέρα μετά (3.39 μ.μ): "Μετά και από αναφορές σε μερίδα των ΜΜΕ -οι οποίες ακολούθησαν τη συνεδρία της ad hoc Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για τη μελέτη του Δημογραφικού Προβλήματος- για δήθεν περιστατικό με εμπλοκή αλλοδαπού μαθητή σε σχολείο της επαρχίας Λευκωσίας, το Υπουργείο Παιδείας, Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας (ΥΠΠΑΝ) ενημερώνει ότι το θέμα σχετίζεται με περιστατικό που αναφέρθηκε τον περασμένο Δεκέμβριο.
Το σχολείο ακολούθησε όλες τις προβλεπόμενες διαδικασίες και το ΥΠΠΑΝ μερίμνησε έτσι που το θέμα εξετάσθηκε από την Αστυνομία. Από την αστυνομική εξέταση προέκυψε ότι δεν υπήρξε κανένα περιστατικό απειλής ή πρόθεσης χρήσης βίας ή όπλου και ότι το όλο συμβάν οφείλετο σε παραπληροφόρηση. Επιπλέον, η αναφορά που έγινε τότε, δεν σχετιζόταν με τον γειτονικό χώρο φιλοξενίας μεταναστών.
Ως εκ τούτου, δεν πρέπει ούτε να αναπαράγεται από ΜΜΕ μια τέτοια ψευδής είδηση ούτε να σχολιάζεται."
Άμα έχεις θείο τον Σαμ, μιλάς και κάνεις και τον μάγκα, κι ας μην είσαι στην ΕΕ.
Άμα δεν τον έχεις θείο γιατί ήδη του έδωσες ότι ήταν να πάρει από σένα, σε πατάει ο Γερμανός κάτω και δε μιλάς κι ας είσαι στην ΕΕ.
Έτσι είναι η ζωή στην εύμορφη Ευρώπη.
Στο ΡΙΚ είχαμε το αμίμητο σκηνικό να γίνει παρέμβαση για να μην μιλήσει βουλευτής της ΕΔΕΚ, ο Ευσταθίου, ο οποίος πλέον είναι σε αντιπαράθεση με τον Σιζόπουλο. Ο δημοσιογράφος, ο κ. Φοινικαριδης, σε μια κίνηση αξιοπρέπειας, παραιτήθηκε από την εκπομπή, προκαλώντας, αν όϊ τίποτε άλλο, εστίαση στη λογοκρισία του ιδρύματος..
Ταυτόχρονα μια διεθνής [με δυτική εστίαση μάλιστα] αξιολόγηση για την ελευθερία της έκφρασης, βρήκε την χώρα του καθεστώτος «μένουμε Ευρώπη» να κατρακυλά. Μάλιστα το πιο ενδιαφέρον είναι ότι την πιο ψηλή βαθμολογία η Κύπρος είσιεν την επί προεδρίας Δημήτρη Χριστόφια – 16, το 2012..
Μετά ήρταν οι «μένουν Ευρώπη» τζαι κατρακύλησε η χώρα στο 65...
Είναι να μην είναι καχύποπτος ο κόσμος;..
Στο εσωτερικό είχαμε ακόμα ένα ρεσιτάλ ρατσισμού, αυτήν τη φορά στη Βουλή από την ad hoc η επιτροπή που παραχώρησαν οι Αβέρωφ/ΔΗΣΥ στο γελαμ, για να ψηφίσουν την Αννίτα. Που αποδείχτηκε παραπλάνηση, οπως γίνεται συνήθως με τον ρατσισμό. Είχαμε επίσης μια ακόμα κωμική στιγμή στο σήριαλ της διαπλοκής – ο Αναστασιάδης να διορίζει επιτροπή κατά της διαφθοράς/διαπλοκής. Τί να πεις; Πόσο πιο κωμική μπορεί να γίνει η κατάσταση με την παραμονή του συγκεκριμένου πολιτικού στο προεδρικό για ακόμα μερικούς μήνες;
Η μεγάλη είδηση προς το τέλος της εβδομάδας, ήταν η πορεία προς την εκλογή προεδρικού υποψήφιου από το ΑΚΕΛ.. Η εικόνα στις εφημερίδες του Σαββάτου ήταν εκφραστική- η Χαραυγή, την οποία, σαν εφημερίδα της Αριστεράς, ενδιέφερε άμεσα το θέμα, είχε μια μικρή πρωτοσέλιδη αναφορά, τζαι μια μικρή στήλη στη σελίδα 3, όπου αναφερόταν ότι υπάρχουν δυο υποψήφιοι [Μαυρογιάννης, Δημητριάδης] με δυνατότητα/ ενδεχόμενο να αυξηθούν, τζαι ότι η διαδικασία θα ολοκληρωθεί αρχές Ιουνίου. Αντίθετα ο Φιλελεύθερος, με τον Δαλίτη, είσιεν πρωτοσέλιδο που εμφανώς πριμοδοτούσε τον Μαυρογιάννη [«Η κρίσιμη ώρα για ΑΚΕΛ με Μαυρογιάννη στην ΚΕ»]. Εδώ εμφανώς ο Δημητριάδης κόπηκε – όπως τζαι η ευρύτερη διαδικασία όπως ήταν στο μονόστηλο της Χαραυγής. Μετά έχει παράπονο ο Δαλίτης όταν σχολιάζεται ότι αντί να λειτουργεί σαν δημοσιογράφος που παρουσιάζει τα δεδομένα, μάλλον φαίνεται να λειτουργεί σαν κάποιος που θέλει να προωθήσει κάτι.. :) ..
Σε ένα πρώτο επίπεδο, η πρόθεση του ΑΚΕΛ να κατεβάσει δυο υποψήφιους στο εσωτερικό του κοινό, τζαι να αφήσει τη δυνατότητα άλλων πιθανοτήτων, είναι δημοκρατική πρόοδος. Συγκριτικά ο ΔΗΣΥ απλώς απέβαλε ντε φάκτο τον Χριστοδουλίδη.
Υπήρξε μια αρνητική αρχική στάση από των χώρο της αριστεράς [όπως εκφράστηκε στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης] για τον Μαυρογιάννη σαν μέρος του καθεστώτος το οποίο πρέπει να ανατραπεί. Αφού η συζήτηση θα συνεχίσει για ένα μήνα, θα φανεί ποιός είναι ποιός. Ο Μ. Σκουριώτης είχε μια ενδιαφέρουσα καταγραφή: ο Μαυρογιάννης συνεργάστηκε με διάφορες κυβερνήσεις, άρα η ηγεσία του ΑΚΕΛ θα νοιώθει περισσότερη σιγουριά για τη στάση του, ενώ ο Δημητριάδης, έχει μια αυτονομία, σαν αστός κλπ, τζαι θα μπορούσε [αν εκλεγεί] να κάμνει παιχνίδι μόνος του. Στα αρνητικά του Μαυρογιάννη καταγράφεται τζαι η αρχική στήριξη του από τις εφημερίδες τζαι τα εκ των φαινομένων δίκτυα τα οποία παραπέμπουν σε Αβέρωφ.. Ίσως τζαι για τούτο ο Πολίτης σταμάτησε κάπως την προβολή του, αλλά τζαι τις επιθέσεις ενάντια στην αριστερά [που απλώνονταν από την οικονομία μέχρι την Ουκρανία.. :)]...Ισως μερικοί να θέλουν να καλοπιάσουν κάπως κάπου την Αριστερά προεκλογικά..:)..Μετα τους οχετούς...:)
Στα υπόλοιπα κόμματα η ΕΔΕΚ, ή μάλλον ο Σιζόπουλος σαν πρόεδρος της ΕΔΕΚ [τζαι ακόμα τζαι τούτον θέτει το ερώτημα «για πόσο;»], μάλλον οδεύει στην απομόνωση. Μετά την αντιπαράθεση με τον Ευσταθίου τζαι το υποτιθέμενο άψε –σβήσε συνέδριο, αποστασιοποιήθηκε τζαι ο Μυριάνθους που τωρα εν σαν να «εφκηκεν με το πολυβόλο». Άρα ο Σιζόπουλος στη Βουλή εκπροσωπεί ντε φάκτο, πια, μόνο τον εαυτό του. Τζαι τούτο εν προβλημα, για τον ίδιο – τί ακριβώς θα διαπραγματευτεί [προεκλογικά ή στις ψηφοφορίες της Βουλής] πια με μία ψήφο; Τζαι τούτο, όμως, είναι προβλημα τζαι για τον Αβέρωφ τζαι για τον ΔΗΣΥ γενικότερα, που φαίνεται να βασίζονταν κάπου στον Σιζό τζιαι τις εν δυναμει ψήφους που εμπόρεν να φέρει – εστω σε κρίσιμες ψηφοφορίες στην Βουλή... τωρά μάλλον δεν..
Τζαι οι δυο πτέρυγες φερέφωνων του ΝΑΤΟ θέλουν να λογοκρίνουν το πραξικόπημα..
Όχι τυχαία... :) ..τζαι στην Κύπρο τζαι στην Ουκρανία..
Για τούτο εν τόσο δουλοπρεπείς στην επιβολή λογοκρισίας... Κάπου σε κάποια φάση του ασυνείδητου τους φαίνεται να υπάρχει η νοσταλγία μιας εφταήμερης χούντας που να επιβάλει το βίτσιο τους..
Εν σας επέρασεν τζαι εν θα σας περάσει... :)
Στο στρατιωτικό επίπεδο από τα μέσα της εβδομάδας, οι ρωσικές δυνάμεις μαζί με τις πολιτοφυλακές των Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονμπάς, φαίνεται να προελαύνουν από το νότο τζαι την ανατολή, με την πρακτική της σταδιακής εμπέδωσης που ακολουθούν μέχρι τώρα. Ταυτόχρονα, φαίνεται να διασφαλίζουν τον έλεγχο του εναέριου χώρου με πυραυλικές τζαι αεροπορικές επιθέσεις ιδιαίτερα σε αποθήκες όπλων που στελλει η Δύση, τζαι διακοπή μορφών συγκοινωνιών, όπως οι σιδηρόδρομοι.
Στο οικονομικό διεθνές επίπεδο, η αδυναμία της Δύσης να επιβληθεί, ήταν εμφανής τζαι στην σύνοδο των G20, αλλά τζαι στο γεγονός ότι κράτη, αλλά τζαι εταιρείες, στην Δύση κινούνται πια ανοικτά προς το νέο καθεστώς πληρωμών σε ρούβλια που καθιέρωσε η Ρωσία. Ένα σημαντικό άλμα αλλαγής στις διεθνείς συναλλαγές. Οι αμερικανοί προσπάθησαν να πιέσουν την Κίνα, αλλά μάλλον τον παιχνίδι [για τους αμερικάνους] φαίνεται χαμένο. Ακόμα τζαι αν ανοίξουν ένα ακόμα μέτωπο σε μια περιοχή [τη Ασία] που έσιει ξεφεύγει πια από τον έλεγχο τους, εν αμφίβολο αν μπορούν πκιον να επιτύχουν κάτι.. Ένα άλλο μέτωπο μάλλον θα σημαίνει μια ακόμα ήττα όπως φάνηκε από το Ιράκ μέχρι το Αφγανιστάν. Οι θεαματικές νίκες γίνονται σκόνη από τις συνέπειες. Μέχρι τζαι οι αμερικανοί μάλλον εκαταλάβαν τον πκιον. Τζαι η Ασία έσιει πολλά πυρηνικά...
Επικοινωνιακά, τα δυτικά ΜΜΕ αγκομαχούν κάθε βράδυ με τις τηλεοράσεις να προβάλουν μονομερώς την προπαγάνδα των Ζελένσκι/Kolomoyskyi [του φερέφωνου αμερικάνων τζαι ολιγαρχών τζαι του ολιγάρχη που τον κατασκεύασε]... Η δυσφορία τζαι η αυξανόμενη απώλεια εμπιστοσύνης ειναι ευδιάκριτη πάντως. Ήδη η προβαλλόμενη λογοκρινόμενη εικόνα των δυτικών ΜΜΕ άρχισε να κωδικοποιείται σαν ο ορισμός της «προπαγάνδας».... Η Δύση έπαιξε με τις κυρώσεις τζαι έπαθε μπούμερανγκ, αν τώρα τζαι τα ΜΜΕ της πάψουν να πείθουν τουλάχιστον το εσωτερικό τους κοινό, η εσωτερική νομιμοποίηση της εξουσίας θα έσιει σοβαρά προβλήματα – όπως φαίνεται τζαι με την διεθνή οικονομική κατάσταση για τα δυτικά συμφέροντα.. Ήδη οι δυο εκλογές που έγιναν στην ΕΕ [Ουγγαρία τζαι Γαλλία] εν τζαι έδειξαν ότι το κοινό πείστηκε από την επαναλαμβανόμενη προπαγάνδα ώστε να παραχθεί ομοφωνία/συσπείρωση ή κοινή αποδοχή..
Η εποχή που η Δύση αγόραζε [με το βάρος του ευρώ τζαι του δολαρίου – τζαι την αόρατη απειλή επεμβάσεων] μάλλον εξαντλήθηκε σε κάποιο αγωγό για να εξυπηρετηθούν μερικοί ολιγάρχες τζαι μικροπρεπή εσωτερικά συμφέροντα στην Δύση... :) ..Άμα δεν κατανοείς ότι τέλειωσε η εποχή της ηγεμονίας σου, καταντάς να σέρνεσαι με την κάθε Νούλαντ να νομίζει ότι «κάνει παιχνίδι» την ώρα που ανοίγει ένα λάκκο για ότι νομίζει ότι υπερασπίζει..
Οι γαλλικές εκλογές που μάλλον πληκτικές ήταν μέχρι πρόσφατα ξαφνικά εφκάλλαν ενδιαφέρουσες διαστάσεις..
Η εικόνα του Μακρόν σαν αδιαμφισβήτητου νικητή, εσούστηκεν κάπως. Με 28% τζαι με την Λεπέν [με στήριξη άλλων της ακροδεξιάς στο δεύτερο γύρο] να κοντέφκει επίσης το 30%+ η έκπληξη της βραδιάς γίνεται καθοριστική. Το κίνημα του Μελανσόν μάζεψε την αριστερά από διάφορες πτέρυγες τζαι οριακά [ για 1+%] θα μπορούσε να πάει δεύτερο γύρο..
«Οι φήμες για το πρόωρο τέλος μου, ήταν μάλλον υπερβολικές» θα εσχολίαζεν η αριστερά, όπως θα ελάλεν τζαι ο Μ. Τουέιν... Μέχρι τζαι η Γιολίτη δακάτω σε μιαν φάση έφκαλε συμπέρασμα ότι μόνο δεξιοί υποψήφιοι θα είχαν σοβαρές πιθανότητες στις εκλογές...
Τελικά γκρεμοτσακίστηκε η υποψήφιος του δεξιού κόμματος, τζαι η αριστερά έφτασε σχεδον στο 22% - συν τα διάφορα μικρά κόμματα ή τζαι ιστορικά κόμματα με χαμηλό ποσοστό..
Ο Μακρόν μάζεψε τέως σοσιαλιστές ψηφοφόρους τζαι ανάλογους που την κεντροδεξιά [τζαι ηλικιακά τους συνταξιούχους]... αλλά μάλλον το παιχνίδι τωρά αννοίει.. Ο Μακρόν εσύναξε τις νεοφιλελεύθερες ανοησίες σαν τάχα μου τεχνοκρατικές εισηγήσεις... τζαι είπεν ότι σκέφτεται ξανά το συνταξιοδοτικό κλπ. Ποιός τον πιστεύκει βέβαια.Διοτι ποτε το ειπεν; Μετα τον πρωτο γυρο των εκλογων όταν εγινε φανερο ότι θελει αριστερους ψηφους [οι οποιοι Λεπεν μπορει να μεν πασιν αλλα μπορει να παν αποχη]. Τζαι στις φοιητικες διαδηλωσεις, το κλιμα ηταν εναντια στις δυο κακες επιλογες [«ουτε ο νεοφιλελευθερος, ουτε η φασιστρια»]... Αλλά τζαι πόση νομιμότητα του έμεινε αν εκλεγεί με το εκλιπαρείν [«γιατί ένεν η Λεπεν» τζαι όϊ γιατί έσιει κάτι ο ίδιος για το οποίο αξίζει να εκλεγεί] την αριστερά;
Μια ενδιαφέρουσα επίσης διάσταση – η πλειοψηφία των ψηφοφόρων μάλλον δεν είναι νατοϊκοί – για να το πούμε έμμεσα..
Τον Μελανσόν είχαν τον επίσης στο μάτι σαν φιλο-πουτινικό... τώρα μάλλον θα γλείψουν τζιαμέ που έφτυναν.. Ο Μελανσόν εν ανάφερε ούτε τον Κοντορόσκυ, ούτε κανένα άλλο φιλελέ νούμερο σαν σύμμαχο του στην ρωσική πολιτική. Αναφέρθηκε αριστερά τζαι αριστερότερα..
« Jean-Luc Mélenchon considers that Putin is a president elected by the ballot box and that one must therefore treat him as a legitimate president. Mélenchon declared to be opposed to his domestic policy and said that if he were Russian, he would be in the opposition; he takes for example the fact that his friend of the Russian Left Front, Sergey Udaltsov, is imprisoned in Russia.[74][75][76]
...... Mélenchon wants France to withdraw from NATO (North Atlantic Treaty Organization),[94][95] and advocates for what he calls a "separate France" which is pacifist.[59] He opposes the concept of a unified European army.[96]
Πέρα από τα θεάματα των δυτικών ΜΜΕ που εξασφάλισαν λογοκρισία της Άλλης άποψης/οπτικής, υπάρχουν 3 βασικές διαστάσεις της αντιπαράθεσης στην Ουκρανία:
1. Το στρατιωτικό. Σε αυτό το επίπεδο η στρατηγική της Ρωσίας φαινεται ότι ήταν να ανοίξει μια σειρά από μέτωπα τζαι μετά την ολοκλήρωση του ελέγχου, μαζί με τις πολιτοφυλακές των λαϊκών δημοκρατιών του Ντονμπάς, της νοτιοανατολικής περιοχής, με κομβικό σημείο την απελευθέρωση ης Μαριούπολης, να αποχωρήσει που το Κίεβο σαν ένδειξη καλής θέλησης στην δήλωση [τζαι θέση στις διαπραγματεύσεις] από το καθεστώς Ζελένσκι οι αποδεχεται την ουδετεροποίηση της Ουκρανίας. Από ότι φαίνεται τώρα η εστίαση είναι στα ανατολικά. Σε ένα γενικότερο πλαίσιο η Ρωσία εξασφάλισε μια ντε φάκτο θέση επιτηρητή λόγω αεροπορικού ελέγχου [τζαι της τοποθέτησης της πυρηνικής επιλογής στο τραπέζι] στην ουδετεροποίηση τζαι τον έλεγχο των εξοπλισμών. Η εστίαση τώρα φαίνεται να είναι η περιοχή Ντονμπάς που είναι σε ποσοστά 80-90% απελευθερωμένη, τζαι πιο βόρεια προς το Χάρκοβο. Σε τούτο το πλαίσιο το καθεστώς του Κίεβου ζητά όπλα, αλλά βασικά κατασκευάζει θεάματα τα οποία προωθούν τα ελεγχόμενα ΜΜΕ με στόχο τζαι άλλες κυρώσεις – τζαι άρα παραπάνω εξυπηρέτηση των αμερικάνικων συμφερόντων τζαι για την ενεργεια αλλα τζαι σαν ειδος προκριμα υπογειας αντιπαραθεσης ΗΠΑ – Γερμανιας. Τα θεαματα Ζελενσκι για δυτικη καταναλωση εχουν σαν στοχο την πιεση στην Γερμανια να αποδεχτει να πληρωνει πιο ακριβα τζαι να αγοραζει από τις ΗΠΑ φυσικο αεριο. Τζαι εμπεδωνει τζαι μια μορφη εξαρτησης. Η “whois the boss”..:)
2. Στο οικονομικό επίπεδο είχαμε την έκπληξη. Ενώ η αντοχή της Κίνας, του Ιράν, της Βενεζουέλας στις κυρώσεις ήταν ενδεικτική της απώλειας ελέγχου από τις ΗΠΑ, η στάση της Ρωσίας άνοιξε μια ολόκληρη νέα σειρά δεδομένων:
Κατ’ αρχήν η Ρωσία φάνηκε να αναμένει το τσουνάμι των κυρώσεων. Τζαι πέρασε σε μια ενδιαφέρουσα αντεπίθεση σε δυο επίπεδα: αρχικά ζήτησε να πληρώνεται σε ρούβλια, τα οποία αντιστοιχεί τώρα με τον χρυσό. Έχει ουσιαστικά φύγει από το σύστημα του δολαρίου. Τούτο που μόνο του εν ιστορική στιγμή τζαι ίσως να εξηγά αρκετή συμπάθεια από μη δυτικές χώρες. Σε αυτό το πλαίσιο, το δυτικο δήθεν πυρηνικό κουμπί του swift απλώς αντικαταστάθηκε από ένα κινεζικό.
Σε ένα δεύτερο επίπεδο, η Ρωσία έβαλε στο τραπέζι τις διάφορες εξαγωγές της – πέρα δηλαδή από την ενέργεια. Τζαι τελικά η Ρωσία εν πολύτιμη τζαι για το σιτάρι. Ο Πούτιν δήλωσε ότι πρώτα θα διατηρηθούν χαμηλές τιμές για την εσωτερική αγορά, μετά θα γίνουν καλές τιμές για φιλικές χώρες τζαι μετά.. :)
Ουσιαστικά όπως παρατήρησε ένας αναλυτής σε επίπεδο παγκόσμιου συστήματος η Ρωσία, όχι μόνο αντικαθιστά το δολάριο κατηγορώντας [δικαιολογημένα] τις ΗΠΑ για μη φερεγγυότητα, αλλά αναδεικνύει τις χώρες παραγωγής πρώτων υλών σαν ίσο παίκτη με τις δυτικές απόπειρες υφαρπαγής [με διάφορους τρόπους] ή τον εκβιασμό για χαμηλές τιμές, του πλούτου των μη δυτικών..
3. Επικοινωνιακά. Η εξουσία στην Δύση δαμέ πόνταρε για να προκαλέσει είτε εσωτερική πίεση στην Ρωσία είτε εξωτερική γενική καταδίκη [η τζαι εσωτερικες πιεσεις για μη πειθηνιους στο «κομμα του πολεμου» - όπως φαινεται με τα ουκρανικα θεαματα σαν πιεση από τους αμερικανους στους ευρωπαιους ιδιαιτερα στους γερμανους].... Εκατάφερεν μεν να πέτυχει ένα είδος σιωπής των αμνών [εσωτερικών ΜΜΕ] αλλά ο πληθυσμός εν φαίνεται πειθήνιος. Πέρα που την Σερβία, το φιάσκο της ομιλίας Ζελένσκι σε Αθήνα τζαι Λευκωσία ήταν ενδεικτικό ότι το επικοινωνιακο σύστημα δεν ελεγχει πλήρως – ακόμα τζαι με καθεστώς λογοκρισίας.. Οι εκλογές στην Ουγγαρία μετατράπηκαν σε ένα είδος δημοψηφίσματος ανάμεσα στον Ορμπάν με θετικές σχέσεις με την Μόσχα [οι απείθαρχοι Ούγγροι στο σύμφωνο της Βαρσοβίας, γίνονται τώρα απείθαρχοι και πάλι αλλά τώρα απέναντι στην δύση με αποκούμπι ..την Ρωσία.. :) ..έτσι πάει η γεωπολιτική]. Απέναντι του ήταν μια συμμαχία που στήριξε η ΕΕ. Αλλά ο Ορμπάν κέρδισε σαφώς. Κέρδισε η ανησυχία για τις αυξήσεις στην οικονομία, αλλά τζαι η μνήμη των Ούγγρων για τον αυταρχισμό του ουκρανικού εθνικισμού. Τζαι η Ουγγρική κοινότητα στην Ουκρανία εν μάρτυρας...
Αναλογα μπορει να πει κανενας τζαι για τον Ερτογαν – οι δημοσκοπησεις τον δειχνουν να ανεβαινει με το να κρατα αποστασεις από την Δυση τζαι να το παιζει μεσολαβητης..
· Πάντως όσον αφορά το τί στηρίζουν οι τοπικοί ακροδεξιοί ήταν εμφανέστατο στις παραστάσεις του τσίρκου Ζελένσκι
Το γελαμ μια χαρα έκατσε στην θέση του. Τζαι στην χώρα του οιδιπόδειου της καιροσκοπικής μας εθνικοφροσύνης, η ταύτιση Αζοφ τζαι ναζιστικής κατοχής, ήταν μάλλον ξεκάθαρη..
Όπως ξεκάθαρο είναι αναπόφευκτα πκιον ότι αυτό που έχουμε εν μια συμμαχία νεοφιλελέ τζαι ακροδεξιάς/νεοναζί..
Άλλωστε τζαι ο θκυο, νεοφιλελε τζαι ακροδεξιοί έχουν προβλημα με τα ιστορικά γεγονότα: θέλουν να ξηχάνουν τι προηγήθηκε των εισβολών – το πραξικόπημα του 1974 στην Κύπρο τζαι του Κίεβου το 2014..
Στην Κύπρο ο Ζελένσκι απάγγειλε το εμβατήριο δημοσίων σχέσεων που του ανάθεσαν, τζαι έκοψε [εκοπηκεν τυχαια τα γερημα..:)] την γραμμή. Διότι προφανώς έξερεν ότι περίμεναν τον πει κάτι για την τουρκική εισβολή με βάση την οποία ξεπλύθηκε τζαι η διαφθορά του στην Κύπρο [Pandora papers κοκ] τζαι η συμμαχία του με τους νεοναζί – με το απλοϊκό [τί να περιμένεις από την νεοφιλελέ εθνικοφροσύνη;] «τουρκική εισβολή, ρωσική εισβολή»] ..Λογικα είπαν του να πει κατι.. αλλά φυσικά τζήνος εν είσιεν καμιάν διάθεση να πει οτιδήποτε εναντίον της Τουρκίας [που περιμένουν ακόμα να καταρρεύσει οι εθνικοφρονες μας.. :)] από την οποία αγοράζει όπλα το καθεστώς του, τζαι η οποία είναι [επιθυμητή που τζήνον] εγγυήτρια στην συμφωνία για ουδετεροποίηση της Ουκρανίας..
Τελικά μετά την αποτυχία στην Ουγγαρία με την νίκη του Ορμπάν, ο οποίος δήλωσε οτι θα πληρώνει σε ρούβλι τις συναλλαγές με την Ρωσία, ήρτεν τζαι το φιάσκο Ζελένσκι στην περιοχή μας ...
Ο τύπος μπορεί να επιλέγηκε για να παίζει με διάφορα ακρωτήρια, σαν ηθοποιός, αλλά το όλο επικοινωνιακό σκηνικό ήταν ένα δράμα από την Αθήνα στην Λευκωσία. Στην Αθήνα πρόβαλαν ένα τύπο που φάτσαρε σαν «μούτρο» να λαλεί ότι εν ο τάδε τζαι ο παππούς του πολέμησε κλπ. Κουβέντες του αέρα με ένα πρόσωπο που σίγουρα συναγωνιζόταν εκείνο του Νίξον όταν ελάλεν μετά τις αποκαλύψεις για το Watergate “I am not a crook”/δεν ειμαι απατεωνας..:).. Τζαι στην Ελλάδα υπήρχε από την αρχή της μάχης της Μαριούπολης επαφή με τους ελληνόφωνους τζαι η εικόνα, είτε από τις εικόνες ενός παιδιού, μιας μαθήτριας, ειτε τζαι από ένα θεσμικό εκπρόσωπο ελλήνων εκτός Ελλάδας, ότι οι κατοικοι της Μαριουπολης βιωναν μια μορφη κατοχής από τους Αζόφ..
Αλλά μπορεί να είναι τζαι η βαθιά μνήμη που κάμνει τους Αζόφ να θυμίζουν χίτες τζαι ταγματασφαλίτες στην υπηρεσία της καταστολής/τρομοκρατίας εναντίον της εθνικής αντίστασης τζαι της αριστεράς στον εμφύλιο..
Ίσως μετά την Σερβία να αρκέφκει τζαι η Ελλάδα να θωρεί το ουκρανικό με τις αναλογίες της δεκαετίας του 1940..
Στα θετικά της εφτομάδας είχαμε μια μαζική μαθητική διαδήλωση έξω από ο προεδρικό [για το σύστημα εξετάσεων]. Στα κωμικά είχαμε την ομιλία Ζελένσκι στη Βουλή.
Τζαι η Νούλαντ σέρβιρε στα δουλοπρεπή [ή χαζοχαρούμενα καιροσκοπικά] το πόπαστο.. :) ...Προέδρος ο Τατάρ α;..
Μέρος του φιλμ: η εθνικοφροσύνη τζαι η δυτικολαγνεία της..;
Τούτην την εφτομάδα στο ουκρανικό το μπλοκ της Δύσης που θέλει παράταση του πολέμου, το έριξε, μαζί με τους νεοναζί εκπροσώπους της στην Ουκρανία, στην κατασκευή θεαμάτων δαιμονοποίησης της Ρωσίας – οι εξεγερμένοι της ανατολικής Ουκρανίας είναι έτσι τζαι αλλιώς ρατσιστικά λογοκρινόμενοι/αόρατοι για τις φιλελέ ψυχές στην Δύση.. Αρχικά στην Μπούτσα εμφανίστηκαν πτώματα στον δρόμο μετά που έφυγαν οι Ρώσοι. Τζαι ύστερα ισως να εφτάσαν τζαι στο σημείο να ρίχνουν πυραύλους στην ανατολική Ουκρανία για να ρίξουν την ευθύνη στους Ρώσους. Τζαι χωρίς ανεξάρτητες πηγές, τα δυτικά ΜΜΕ τα οποία χρίστηκαν από το καθεστώς έκτακτης ανάγκης/λογοκρισίας της Άλλης άποψης, το οποίο έχει επιβληθεί στους πολίτες των δυτικών κρατών, σαν τα μόνα που δικαιούνται να πακετάρουν πληροφορίες για το κοινό, αναπαραγουν πειθηνια. Έτσι το δυτικό κοινό βομβαρδίζεται ανελέητα με την πιο χοντροκομμένη προπαγάνδα ανάμεικτη με συναισθηματικούς οδυρμούς.
Η παράσταση Ζελένσκι, όμως, στην ανατολική Μεσόγειο κατάληξε σε μπούμερανγκ, όπως τζαι οι δυτικες ελπιδες στην Ουγγαρία. Οι Ούγγροι έγραψαν κανονικά την προπαγάνδα των δυτικών ΜΜΕ σε συνεργασία με τοπικές υπηρεσίες Ζελενσκι στην Ουκρανία τζαι κέρδισε ο Ορμπάν.
Ο αυτοματισμός με τον οποίο η (ελληνο-) Κυπριακή Δημοκρατία διάλεξε στρατόπεδο στον Ουκρανικό πόλεμο, υιοθετώντας όλες τις κυρώσεις ενάντια στην Ρωσία, η χωρίς αντίλογο πρόσκληση/αποδοχή αιτήματος του Ζελένσκυ να μιλήσει στο κυπριακό κοινοβούλιο ενώ άλλες χώρες της ΕΕ είπαν όχι και η περίσσια άνεση των Αμερικανών να απαιτούν την παράδοση των Ρωσσικής κατασκευής όπλων της Εθνικής Φρουράς στην Ουκρανία, αποδεικνύει περίτρανα πόσο μούφα ήταν τα περί ισχυρής δήθεν πολιτικής επιρροής της Ρωσίας στη Κύπρο.
Κάποια νούμερα πούλησαν θεωρίες μάλιστα ότι δήθεν έφταιγε η Ρωσία για την μη λύση του Κυπριακού τόσα χρόνια, ή ακόμα και για την δημιουργία του και βρήκαν και απελπισμένους που ήθελαν από κάπου να πιαστούν να τις αγοράσουν. Συγχίζοντας το μπίζινες με την πολιτική, τους ολιγάρχες με το κράτος, ακόμα και τους Ρώσσους με τους Ουκρανούς, μας τσαμπουνούσαν ότι ελέγχει όλο το κυπριακό πολιτικό σύστημα η Ρωσία και ότι είμαστε δήθεν Ρωσική αποικία. Όπου νάσαι θα ξαναρχίσει καπάκι το μπλα μπλα για το ΝΑΤΟ ως παράγοντας της λύσης του Κυπριακού και άλλες ιστορίες για αγρίους. Σε αυτή την επερχόμενη συζήτηση η συνεισφορά μου θα περιοριστεί σε μια ατάκα του Πανούση: «πατριώτες μην ξεχνάτε ότι στην νέα τάξη πραγμάτων, εμείς είμαστε τα πράγματα».
Ψες το ΡΙΚ μας έδειξε ένα διασκεδαστικό φιλμάκι όπου ο πρόεδρος των ΗΠΑ κ. Μπαιντεν, εκβίασε την Ουκρανική κυβέρνηση ότι αν δεν πέταγαν έξω με τις κλωτσιές το Γενικό Εισαγγελέα της χώρας, δεν θα τους έδινε το ένα δισεκατομμύριο δολάρια δάνειο που τους υποσχέθηκε. Οι Ουκρανοί αντέδρασαν αρχικά διοτι είναι κυρίαρχο κράτος και κανένας δεν θα τους πει ποιος θα είναι ο γενικός εισαγγελέας τους. Τελικά όμως υπέκυψαν και του έκαναν το χατίρι. Ο κ. Μπαιντεν ευχαριστημένος και γελώντας αποκάλεσε τον τότε Ουκρανό ηγέτη «son of a bitch». Ωραία μέχρις εδώ. Μόνο που το ΡΙΚ δεν μας είπε γιατί η μανία του Μπαιντεν να διώξει τον ουκρανό γενικό εισαγγελέα. Διάφορα πουλάκια λένε ότι κυνηγούσε τον γιο του Αμερικανού προέδρου για παράνομες δραστηριότητες στην Ουκρανία. Ένα από αυτά είναι οι New York Times.
Βλέπετε η Ουκρανία είναι κυρίαρχο κράτος και πρέπει να στηρίξουμε την επιθυμία της να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ. Σύσσωμη η Δύση στήριξε αυτό το δικαίωμα και φτάσαμε μέχρι τον πόλεμο για αυτό το θέμα. Η Ουκρανία όπως δεν εχει το κυρίαρχο δικαίωμα να αποφασίσει ποιος θα είναι ο Γενικός Εισαγγελέας της χώρας. Αυτό εναπόκειται στον κ. Μπαιντεν.
Και πάλι ψες το ΡΙΚ μας πληροφόρησε ότι οι Ρώσσοι βομβάρδισαν ένα εμπορικό κέντρο. Κακό αυτό. Πολύ κακό. Το ΡΙΚ όμως δεν μας είπε γιατί τόση μανία Ρώσοι βομβαρδίζουν εμπορικά κέντρα. Μας το είπε η εφημερίδα ΠΟΛΙΤΗΣ και το ΤικΤοκ σήμερα. Το εμπορικό κέντρο είχε μετατραπεί σε αποθήκη όπλων.
Την υστερία σε σχέση με το ουκρανικό, στην Κύπρο, προσπάθησαν να την προωθήσουν οι νεοφιλελεύθεροι – οι τέλος παντων όπως μπορεί να ονομαστεί η παρειτσα που πουλούσε κάποτε «ευαισθησίες» τζαι υστερα ανακάλυψε στον πανικό της ότι θέλει λογοκρισία, χαφιεδισμούς, επιλεκτικό ρατσισμό κοκ. Το ότι ακολούθησαν οι πιο εθνικόφρονες δεν ηταν έκπληξη...Για την ελληνοκυπριακή δεξιά ο απλοϊκός διαχωρισμός άσπρου – μαύρου ηταν πάντα ο μόνος τρόπος που μπορούσε να κατανοεί το περιβάλλον της. Με φόντο το μόνο πράγμα που τους ενδιαφέρει: να έχουν πρόσβαση στην εξουσία... Οποτε τζαι οι σπασμοί υστερίας γιατί υπήρχε κίνημα ειρήνης [το ανακάλυψαν λόγω ανάγκης..:)] που δεν ξεχνούσε το ιστορικό πλαίσιο τζαι απέδιδε ευθύνες τζαι στο ΝΑΤΟ. Η σύγκριση τζαι το ιστορικό πλαίσιο τους οδηγούσε σε παράκρουση...
Αυτό το σύμπτωμα των ημερών θα πρέπει να θεωρείται σαν θετικό με την έννοια της αποκάλυψης τζαι του τέλους μιας σειρας ψέματων. Τούτοι ενι , τούτοι ηταν...:)
Η απορία εν η εξής: οκ ανακάλυψαν τζαι τα φερέφωνα [εν εξόφθαλμο πκιον] της δεξιάς ότι υπήρχαν Ρώσοι ολιγαρχες τους οποίους εξυπηρετα το κόμμα τζαι ο πρόεδρος που εψηφισαν...Παίζουν πελλον βέβαια ότι οι νυν υστερικοί ενάντια στους Ρώσους ολιγαρχες εψήφιζαν το κόμμα που τους ευκόλυνε τζαι στο οποίο εκαμναν εισφορές. Τζαι για το χατίρι των οποίων εθελαν να μας φορτώσουν τζαι το καθολικό κούρεμα το 2013 – σαν «μένουμε Ευρώπη»..:)..Ε ατε τωρα οι Ρώσοι ολιγαρχες εν κακοί [αφού ετσι σας είπαν να λαλείτε], οι Ουκρανοί;...Εν καλοί ολιγαρχες;...Ως γεγονός; Τι άραγε χρηματοδοτούν οι Ουκρανοί ολιγαρχες;..:)..Τζαι άραγε ποιον σύστημα παράγει ολιγαρχες;..:)
Όταν το Ισραήλ βομβαρδίζει, σκοτώνει, ανατινάζει σπίθκια κλπ η δυτική προπαγάνδα βόσκει αλλού..
Όταν όμως πρέπει να πουλήσει «αντίσταση» τάχα μου από ..ουκρανούς, τότε χωρίς ντροπή πιάνει τζαι εικόνες παλαιστινίων τζαι λανσάρει τες για.. ουκρανικές..
Η παλαιστίνια στην Μέση Ανατολή με φανελλούαν για τον ήλιο, που λαλεί στον στρατιώτη του Ισραήλ να «πάει έσσω του», μεταφερομένη στην ..Ουκρανία..
Εξεχάσαν τα γέρημα ότι εν κυκλοφορούν με φανελλούες στην Ουκρανία..εν κρυάδα..:). Τζια ότι η συγκεκριμένη φωτό εν μια δεκαετία πριν γιατί πλέον η μιτσιά ενηλικιώθηκε στις φυλακές του Ισραήλ..
Αλλά εν τζαι η στρατηγική των Ρώσων διαφορετική. Οι Ρώσοι εν φαίνεται να είχαν την εμμονή να πέτυχουν κάτι θεαματικό άμεσα για να πουλήσουν θέαμα – όπως οι αμερικανοί που εβουρούσαν να φτάσουν στην Βαγδάτη, τζαι είχαν μαζί τους έτοιμα δημοσιογραφικά δίκτυα για να κατασκευάσουν το θέαμα της πτώσης του αγάλματος του Σαντάμ, τζαι μετά την ανακήρυξη «νίκης» από τον Μπους σε ένα πλοίο.
Αντίθετα, η στρατηγική των Ρώσων φαίνεται να βασίζεται στην εμπέδωση – όπως τζαι στην Συρία. Δηλαδή, την κατάληψη στρατηγικών χώρων, τζαι στην σταδιακή προέλαση. Η ρωσική κίνηση βασικά εξασφαλίζει τα σύνορα τζαι προχωρεί προς το εσωτερικό με στρατηγικές κινήσεις παρά με γλήορα θεάματα. Έτσι στην πρώτη φάση καταλήφθηκε το Τσέρνομπιλ. Μετά η εστίαση ήρτεν που τον νότο με την κατάληψη του φράγματος που εμπόδιζε το νερό να πάει στην Κριμαία. Ο στρατός πλησίαζε το Κίεβο τζαι το Χάρκοβο αλλά σταδιακά τζαι διερευνητικά. Ταυτόχρονα, οι πολιτοφύλακες από τις λαϊκές δημοκρατίες του Ντονμπάς αρκέψαν να περνούν στην αντεπίθεση, τζαι σε κάποια φάση ανακοινώθηκε ότι ολόκληρη η παραλία της Αζοφικής θάλασσας ελέγχεται από την πολιτοφυλακή τζαι τον ρωσικό στρατό από την Κριμαία τον οποίο συνάντησε έξω από την Μαριούπολη. Η επόμενη κίνηση αφορούσε την κατάληψη του πιο μεγάλου [σε λειτουργία] πυρηνικού σταθμού στο νότο, ενώ ο ρωσικός στρατός ανάλαβε την διοίκηση της πόλης Χερσόν δίπλα που το φράγμα. Τζαι τωρα ουσιαστικά πολιορκείται η Μαριούπολη τζαι τα ρωσικά στρατεύματα φαίνεται να μπήκαν τζαι στο Χάρκοβο βόρεια. Ο λόγος που οι Ρώσοι επέμεναν σαν πρώτο μέτρο κοινής αποδοχής στην δημιουργία διάδρομων για να φύγουν οι άμαχοι, είναι ακριβώς ότι οι νεοναζί του τάγματος Αζόφ στην Μαριούπολη, αλλά τζαι ομάδες εθνικιστών στο Χάρκοβο χρησιμοποιούν πολίτες σαν ασπίδες..
Οι αμερικανοί όταν κατέλαβαν την Βαγδάτη διορισαν ένα δικό τους κυβερνήτη – πιο αποικιακό σύνδρομο δύσκολα βρίσκεις. Οι Ρώσοι αντίθετα φαίνεται να επενδύουν στις πολιτοφυλακές του Ντονμπάς, αλλά τζαι σε μελλοντικές μορφές ουκρανικής αυτοδιοίκησης... Για αυτό τζαι η επιφυλακτικότητα τους ενδεχομένως να προχωρήσουν άμεσα σε ένα πόλεμο με μαζικό βομβαρδισμό κατοικημένων περιοχών... Οι Ρώσοι μάλλον θέλουν ενα γείτονα που θα σέβεται τις ευαισθησίες τους, τζαι εν θαn ρατσιστικός απέναντι σε ομόγλωσσους κλπ, ενώ οι αμερικανοί μάλλον ήθελαν [όπως το ελαλούσαν άλλωστε] να διοικήσουν ένα κράτος, τζαι να το «κατασκευάσουν σαν έθνος» [nation building] όπως βόλευε τις ΗΠΑ... ένα κράτος ευρωπαίων εποίκων ήθελε να κατασκευάσει ένα νεοαποικιακό κράτος για τους ιθαγενείς της Μεσοποτάμιας. Η ύβρις ήταν σαφής. Αλλά οι αμερικανοί δεν μπορούσαν να καταλάβουν..
Κανονικά, με βάση την τάση των εκ καθήκοντως δημοσιογράφων που υποτίθεται [διότι μάλλον χειραγώγηση φαίνεται να προσπαθούν να κάμουν] καλύφκουν την προεκλογική περίοδο, το σκηνικό στην ΔΗΠΑ, που υποτίθεται, και πάλι, ότι εκφράζει ένα 6% των ψηφοφόρων, θα έπρεπε να σχολιαστεί ποικιλοτρόπως – όπως τα «χαλιά» τζαι το «ελαφρύ προβάδισμα» του Παμπορίδη που πουλούσαν μερικοί/ες από φτηνό αέρα όπως αποδείχτηκε..
Στην ΔΗΠΑ, λοιπόν, τα στελέχη που αποχωρήσαν από το ΔΗΚΟ πριν τις βουλευτικές τζαι εκ των φαινομένων, έφεραν μια μάζα ψηφοφόρων του ΔΗΚΟ [να πουμε 3 με 4%;] στο σχήμα που είχε στήσει ο Κάρογιαν, δεν συμμετέχουν σαν αξιωματουχοι στο κόμμα. Οι μεν Μουσιούτας τζαι Τρυφωνίδης, επελεξαν να μεινουν «εκτος ηγετικης πυραμιδας» – ενώ ο Προκοπίου [που δεν εκλέγηκε τελικά] επικαλέστηκε «προσωπικούς λόγους» [βλ. φιλελευθερος, 17/2, σελ. 6] τζαι για τον Βότση [που εκλέγηκε αλλά έφαεν του την θέση ο Κάρογιαν, σαν πρόεδρος του κόμματος] έμεινε μετέωρο το γιατί. Περιμένει να φύει ο Κάρογιαν τζαι να του δώσει την θέση; Καλά κρασιά.. :)
Επί της ουσίας αυτή η εξέλιξη σημαίνει ότι οι 4 τέως βουλευτές του ΔΗΚΟ, ή έστω οι 2 που εκλέγηκαν, θα μπορούσαν να διαφωνήσουν με τις επιλογές του σχήματος Κάρογιαν – το οποίο βασίζεται σε τέως διορισμένους του Αναστασιάδη [όπως τον αμίμητο Λακκοτρύπη που επέβλεψε με φούσκες τζαι ανοησίες το ναυάγιο του προγράμματος γεωτρήσεων]..
Σε αυτό το πλαίσιο, η ΔΗΠΑ του Κάρογιαν μπορεί να πάει με Αβέρωφ, στον οποίον οφείλει καρέκλες, αλλά τζαι με Χριστοδουλίδη, αν έχουν επαφή με τον Πάλμα..
Οι αποχωρήσαντες από το ΔΗΚΟ, όμως, έχουν μια αυτόνομη [από τον Κάρογιαν] βάση τζαι άρα μπορεί να παίξουν σε διάφορα ταμπλό..
Όπως έφυαν, ας πούμε, από το ΔΗΚΟ μπορεί να φύουν με περισσότερη ευκολία από την ΔΗΠΑ.. που είναι αμφίβολο αν θα υπάρχει στο μέλλον. Τζαι υπάρχει βέβαια τζαι το ζήτημα αν οι Δηκοϊκοί που στήριξαν συγκεκριμένα άτομα στις βουλευτικές, θα τα ακολουθήσουν στις προεδρικές, ή αν θα επιστρέψουν, έτσι τζαι αλλιώς, στον ιστορικό τους χώρο...
Οπότε, όπως τζαι με την ΕΔΕΚ, τζαι σε τούτο το σχήμα, την ΔΗΠΑ, μάλλον φαίνεται ότι θα έχουμε ευμετάβλητες στάσεις τζαι ροές..
Τα γέρημα, εν μπορεί πκιον ο Πετρίδης των τραπεζών τζαι ο Αβέρωφ των συμφερόντων, να παίξουν πάλε την κασέτα.. «φταίει ο Χριστόφιας»...Μια φτηνή προσπάθεια, δηλαδή, συγκάλυψης του τί κάμνουν.... Όπως κάμνουν πάντα οι ένοχοι άμα πιαστούν στα πράσα..
Υπήρχε κανονισμός, όπως το καταγραφεί τζαι ο Γενικός Ελεγκτής, αλλά υπήρχε τζαι σαφής ευρωπαϊκή οδηγία ότι η μείωση του ΦΠΑ θα έπρεπε να γίνεται μόνο για κοινωνικούς σκοπούς [για τους ιθαγενείς δηλαδή] αλλά το κράτος των Αβέρωφ-Πετρίδη λτδ εφάρμοσε τον, παράνομα, για ξένους επενδυτές εκατομμυρίων. Από όπου επωφελήθηκαν δικηγορικά γραφεία [της οικογένειας Αναστασιάδη, άλλων συγγενών, υπουργών κοκ] επιχειρήσεις developers [όπως του γαμπρού του προέδρου των Αβέρωφ/Πετρίδη λτδ] κλπ. Κλοπή δημοσίου πλούτου λέγεται. Αφαιρέθηκαν παράνομα εισοδήματα του δημοσίου για να ευνοηθούν ημέτεροι. Τζαι αν έρτει αύριο καμπάνα από την ΕΕ; ..Να πληρώσουν οι Αβέρωφ, Πετριδης, Χαρούλης, Αναστασιάδης κλπ; ..Κάποιος νόμος πρέπει να γίνει τζαι για τούτο...
Να περιμένουμε λ.χ. από τον κ. Δαλίτη, που με τόσο πάθος ανακαλύφκει «χαλιά στρωμένα», ότι θα διερευνήσει τις πηγές χρηματοδότησης της προεκλογικής του Αβέρωφ [σαν υποψήφιου του κόμματος που έστησε την πιο πάνω παρατυπία];.. :)
Ο Δαλίτης του Φιλελεύθερου φαίνεται να είναι ένα ενδιαφέρον σύμπτωμα που αναπόφευκτα θα πιστωθεί στο δίκτυο Αβέρωφ. Ο ρόλος του, με κύριους πρωτοσέλιδους τίτλους, φαίνεται να είναι ότι προσπαθεί να προωθεί θέματα που να δημιουργούν εν δυναμει κρίση εμπιστοσύνης στην αντιπολίτευση – ανάμεσα στο ΔΗΚΟ τζαι το ΑΚΕΛ ας πούμε. Παρακολουθώντας τα δημοσιεύματά του, αυτή η διάσταση είναι σταθερή – αρχικά μάλιστα φάνηκε να προωθει την ιδέα [τώρα με ποιά σοβαρότητα, μόνο ο καθρέφτης του μπορεί να απαντήσει] ότι ο Ν. Παπαδόπουλος θα στήριζε Αβέρωφ... Άμα ξέμεινε από σοβαροφάνεια αυτό το σενάριο, άρχισε το σενάριο Παμπορίδη [με το αμίμητα κωμικό πρωτοσέλιδο ότι η απόφαση του ΑΚΕΛ να ξεκινήσει συζητήσεις – με το ΔΗΚΟ βασικά- σήμαινε ότι «στρώνει χαλί» στον Παμπορίδη. Τέτοια «δημοσιογραφία».. :)] κοκ... Το Σάββατο, 19/2, ταυτόχρονα με τον Πολίτη [τουλάχιστον τζήνοι εν το είχαν τζαι κύριο τίτλο] προσπάθησε να πουλήσει το ότι το ΔΗΚΟ συζητά στήριξη ..Χριστοδουλίδη... Μεγάλο άγχος πρέπει να έσιει ο Αβέρωφ για πιθανή συνεργασία της αντιπολίτευσης, για να αφήσει το εσωτερικό του προβλημα [τον Χριστοδουλίδη] τζαι να βουρά να του έβρει υποστηρικτές. Στο κείμενό του, ο Δαλίτης παραδέχεται ότι το ΔΗΚΟ δεν επιβεβαιώνει τις «πληροφορίες» [του Αβέρωφ να πούμε;.. :)], αλλά ο Δαλιτης στο καθήκον;..
Για να κατανοηθεί ίσως το άγχος του επιτελείου Αβέρωφ, που φαίνεται να εκφράζεται από τον Δαλίτη [σαν είδος δυτικού ΜΜΕ που περιμένει εισβολή στην Ουκρανία, χθες] ίσως να είναι χρήσιμο να δει κανείς ένα σχόλιο του Πιμπίσιη [επίσης όπως φαίνεται, προσκείμενο του ΔΗΣΥ, αλλά με μια πιο αποστασιοποιημενη στάση] στις αρχές της εβδομάδας, όπου σε ένα γενικολόγο κείμενο έριχνε την σπόντα ότι γίνονται δημοσκοπήσεις αλλά δεν δημοσιοποιούνται κοκ. Γιατί δεν έχουν έρεισμα οι υποψήφιοι που τις παραγγέλλουν ας πούμε, γιατί τα κόμματα είναι σε κρίση κλπ. Για την αντιπολίτευση τουύτο δεν έχει ιδιαίτερο νόημα, αφού ακόμα συζητούν το κοινό πρόγραμμα τζαι οι υποψήφιοι είναι ακόμα άγνωστοι... Όμως αναπόφευκτα η σκέψη πάει στον ξεκάθαρα δηλωμένο υποψήφιο – τον Αβέρωφ- που στηρίζεται από κόμμα. Δεν μπορεί κανείς να φανταστεί ότι ο Αβέρωφ, τζαι το επιτελείο που τον στηρίζει, εν κάμνει δημοσκοπήσεις [με δεδομένο μάλιστα ότι ο Χριστοδουλιδης διέρρευσε πριν λλιον τζαιρό δημοσκόπηση που έδειχνε τον Αβέρωφ στο 7%]...
Λίγο μετά το σχόλιο Πιμπισιη, ο Αβέρωφ [προκαλώντας προφανώς υποψίες για πού τον τρώει τζαι που κνίθεται] ανακοίνωσε ότι ο ΔΗΣΥ δεν έχει σχέδιο Β τζαι ότι ο ίδιος δεν θα αποσυρθεί. Είπε κανένας επίσημα ότι θα αποσυρθεί;.. :)
Οπότε η δήλωση μάλλον είναι απάντηση σε έμμεσες αναφορές [όπως ίσως του Πιμπίσιη;] ίσως τζαι στο εσωτερικό του ΔΗΣΥ, για να στηρίξει την υποψηφιότητα του που μάλλον έσιει τζαι εσωτερικά προβλήματα πειστικότητας..
Σε έτσι πλαίσιο φαίνεται να είναι αναπόφευκτα προσπάθεια μετατόπισης ένας πρωτοσέλιδος τίτλος Δαλίτη που ψάχνει πάλι [όπως με το «χαλί» του Παμπορίδη] προβλήματα στην αντιπολίτευση..
Κατά τα άλλα ο ΔΗΣΥ ξεκίνησε φουλ προεκλογική. Μοιράζει σε ημέτερους τ/κ υποστατικά, «βρέχει λοχίες στην αστυνομία» λαλούν στις ειδήσεις, κοκ; ..Ο Αβέρωφ επί το έργον;.. :)
Τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών της 30ης Μαΐου, καταγράφονται πλέον στην ιστορία. Η «Νέα Σκέψη», θεωρεί πως εκείνο που έχει σημασία, είναι η ορθή ανάγνωση τους και η εξαγωγή συμπερασμάτων για πολλές παραμέτρους που αφορούν στην πολιτική, στην οικονομική και στην κοινωνική διάρθρωση του κράτους και της κοινωνίας στη σύγχρονη Κύπρο, μέλος της ΕΕ από το 2004.
Κάποια σημεία μπορούν να διαβαστούν ως εξής:
Ένα ποσοστό της τάξης του 34.28%, που μεταφράζεται σε 191,228 ψηφοφόρους, τήρησε αποχή από τη διαδικασία της ψηφοφορίας. Αν συνυπολογιστεί και ένας αριθμός γύρω στους 90,000 που ενώ έχουν δικαίωμα ψήφου, επέλεξαν να μην εγγραφούν στον εκλογικό κατάλογο, τότε μπορούμε να διαπιστώσουμε πως σχεδόν το 40% όσων έχουν δικαίωμα ψήφου στην Κύπρο, απαξιώνει τον αστικό κοινοβουλευτισμό. Στην ουσία, θεωρεί πως ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, δεν έχει να περιμένει κάτι ουσιαστικό για τη ζωή του και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Ταυτόχρονα, οφείλουμε να επισημάνουμε πως αυτή η μερίδα του κόσμου που απαξιώνει, ταυτόχρονα απαξιώνεται από το ίδιο το σύστημα και εξωθείται στην αποχή, η οποία δεν έχει επιπτώσεις στο κατεστημένο.
Την ίδια στιγμή, καταγράφηκε ένας διπλασιασμούς της εκλογικής δύναμης του φασιστικού κόμματος στην Κύπρο, το οποίο μάλιστα κατατάσσεται πλέον στην τέταρτη θέση, με βάση τα αποτελέσματα. Η απαξίωση του αστικού κοινοβουλευτικού συστήματος, ο βίος και η πολιτεία των κομμάτων που το αποτελούν, οδήγησαν στη ραγδαία άνοδο του αριθμού των πολιτών που δυστυχώς, επιλέγει φασισμό, χωρίς ενδοιασμούς.
Το κυβερνών κόμμα και ενώ ασκεί τις αντιλαϊκές πολιτικές και ταυτόχρονα συνελήφθη να διαπράττει σωρεία παράνομων πράξεων, είτε ως στελέχη, είτε ως εκτελεστική εξουσία, βυθισμένο σε μια πρωτόγνωρη διαφθορά, εντούτοις διατήρησε σε μεγάλο βαθμό τα ποσοστά του. Παρέμεινε πρώτη δύναμη, με αυξημένη διαφορά από το δεύτερο κόμμα. Μαζί στα σκάνδαλα και διάφοροι θεσμοί, καθώς και άλλα κόμματα ή στελέχη τους, οπότε σε συνδυασμό με την αποχή ως πράξη απαξίωσης, καμιά τιμωρία δεν φαίνεται να έχει πρακτικά αγγίξει το σύστημα.
Μικρά νεοσύστατα κόμματα, με παλαιά στελέχη κομμάτων της συντήρησης, παρουσιάστηκαν ως η αλλαγή και κατέγραψαν θεαματικά ποσοστά, σε μια εκλογική διαδικασία όπου τρία τουλάχιστο μικρά κόμματα, απέτυχαν να φτάσουν το όριο εισόδου του 3.6% και έμειναν χωρίς εκπροσώπηση στη βουλή. Με αυτό το δεδομένο, ένα ποσοστό γύρω στο 15% όσων ψήφισαν δεν αντιπροσωπεύονται σήμερα στη βουλή.
Αφήνουμε τελευταίο, το κόμμα της κυπριακής Αριστεράς. Σε συνθήκες σκληρής αντιλαϊκής επίθεσης που μπορούμε να πούμε πως ξεκίνησε αμέσως μετά την είσοδο στην ΕΕ και εντάθηκε από το 2012 μέχρι και σήμερα – με μνημόνια, ιδιωτικοποιήσεις, χορηγίες στο τραπεζικό κεφάλαιο από τα δημόσια ταμεία, με απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, με εκποιήσεις πρώτης κατοικίας και με ένα ποσοστό φτώχειας γύρω στο 23% δηλ. πέραν των 200,000 ανθρώπων – το κόμμα της αριστεράς κατάφερε, όχι απλά να μην μαζέψει τους εργαζόμενους κοντά του, αλλά να κατρακυλήσει σε ένα ποσοστό της τάξης του 22.3%. Το ποσοστό αυτό, αν ληφθούν υπόψη οι πιο πάνω αριθμοί που αναφέρονται σε όσους απέχουν ή δεν εγγράφονται στους εκλογικούς καταλόγους και με βάση τον αριθμό των επίσημα εγγεγραμμένων, ρίχνει ακόμη περισσότερο την επιρροή του κόμματος στην κυπριακή κοινωνία, περιορίζοντας την γύρω στο 13% όσων έχουν δικαίωμα να ψηφίσουν.
Σε μια σειρά από εκλογικές αναμετρήσεις από το 2012 και μετά, είτε αυτές αφορούσαν Προεδρικές εκλογές, είτε Βουλευτικές, είτε Ευρωεκλογές, το κόμμα της αριστεράς, έχασε. Χαρακτηριστικά, ενώ το 2011 στις αντίστοιχες βουλευτικές εκλογές, είχε λάβει τη στήριξη 132,000 ψηφοφόρων, το 2016 μειώθηκαν στους 90,000 και το 2021 στους μόλις 79,000.
Στο κόμμα της Κυπριακής Αριστεράς, το οποίο συναίνεσε και στήριξε την ένταξη στην ΕΕ, η ρητορική των τελευταίων είκοσι χρόνων άλλαξε. Οι πολιτικές του, εντάχθηκαν στο δοσμένο πλαίσιο διαχείρισης και συνδιαχείρησης του καπιταλιστικού συστήματος, με πρόσχημα το λεγόμενο εκσυγχρονισμό. Είναι χαρακτηριστικό, πως ακόμη και ως αντιπολίτευση για 8 χρόνια, επέλεξε συνειδητά να εξαντλεί τον αγώνα του, στη καλύτερη διαμόρφωση κυβερνητικών μνημονιακών νομοσχεδίων ή και στην απευθείας ψήφιση τους. Η λογική του μονόδρομου, ενός κεφαλαιοκρατικού συστήματος εντός ΕΕ, διαπότισε τα μυαλά και τις πολιτικές των καθοδηγητικών του σωμάτων, σε βαθμό που να μην ξεχωρίζει πλέον, από τα καθαρά συστημικά κόμματα και να θεωρείται από τον απλό ψηφοφόρο που απέχει, το ίδιο με τους λοιπούς.
Στο ίδιο διάστημα και με μια στρατηγική που αναπτύχτηκε στους κόλπους του από το 2004 και ένθεν, οι θέσεις του στο Κυπριακό μεταλλάχθηκαν. Οι αναλύσεις του πλέον δεν θεωρούν σχέδια όπως το Ανάν ή τα πιο πρόσφατα, ως χωριστικά και επικίνδυνα για το λαό και επωφελή μόνο για τον ιμπεριαλισμό που μεσολαβεί, προτείνει και καθορίζει το πλαίσιο λύσης. Στην ουσία δεν καταγράφεται καμιά αναφορά στον ιμπεριαλισμό και την Τουρκία, ως το κύριο εμπόδιο για σωστή λύση. Τα πυρά στρέφονται σε όσους στο εσωτερικό μέτωπο επιλέγουν να μην συναινούν στην όποια ιμπεριαλιστική διευθέτηση, είτε για τους σωστούς, είτε και για τους λάθος λόγους.
Μεγάλο μέρος του κόσμου της αριστεράς, ίσως η πλειοψηφία, δεν εγκρίνει αυτή την πολιτική και τούτο εκφράστηκε με έντονο τρόπο σε διάφορες φάσεις, αρχής γινόμενης με το δημοψήφισμα του 2004. Η στάση της ηγεσίας του ΑΚΕΛ σε αυτό το ζήτημα, ιδιαίτερα στις μέρες μας, έχει οδηγήσει μεγάλο αριθμό υποστηρικτών του σε αποστασιοποίηση και αυτό εκφράζεται και με τα εκλογικά ποσοστά. Ανεξάρτητα όμως από τα όποια εκλογικά ποσοστά των τελευταίων ετών, ακόμα και σε περιόδους που τα ποσοστά ήταν ψηλότερα, αποδείχτηκε, πως αυτά από μόνα τους, δεν ήταν ικανά να μετατραπούν σε δύναμη αντίστασης σε αντιλαϊκές πολιτικές, ιδιαίτερα μετά την ένταξη στην ΕΕ.
Ως εκ τούτου και με βάση τα πιο πάνω, εκείνο που απώλεσε το ΑΚΕΛ ήταν η πολιτική οργάνωση σε ταξική βάση, με στόχο τη ρήξη και τη σύγκρουση με πολιτικές του ντόπιου κεφαλαίου και της ΕΕ. Οι φωνές εντός και πέριξ του κόμματος της αριστεράς, για πλήρη μετατροπή του κόμματος σε σοσιαλδημοκρατικό, καταγράφονται εδώ και δεκαετίες και εντείνονται στις μέρες μας. Το που θα κινηθεί το κόμμα στο αμέσως επόμενο διάστημα, θα κρίνει οριστικά τη θέση του στο πολιτικό πεδίο και ταυτόχρονα θα υποχρεώσει και τους κομμουνιστές που παραμένουν στις τάξεις του, να πάρουν τις αποφάσεις τους.
Σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας, τα οποία είναι απότοκο της ευρωπαϊκής ομηρείας, δεν συζητήθηκαν. Κανένας δεν στόχευσε στην ανάδειξη της φτώχειας και να καταθέσει ριζοσπαστικές πολιτικές ανακούφισης. Η απόκτηση στέγης, σε συνδυασμό με την απώλεια του Συνεργατισμού, που αποτελούσε το στήριγμα των χαμηλών εισοδηματικά στρωμάτων, έχει γίνει σχεδόν αδύνατη. Την ίδια στιγμή, με τις ψήφους των μεγάλων κομμάτων, συμπεριλαμβανομένου του ΑΚΕΛ, ο βασικός νόμος των εκποιήσεων περιουσιών και πρώτης κατοικίας, τέθηκε σε πλήρη εφαρμογή. Καμιά ελπίδα δεν διαγράφεται στον ορίζοντα για τους οικονομικά αδύνατους. Τα ωράρια εργασίας έχουν απορρυθμιστεί, η εργασία σε Κυριακές και αργίες έχει γίνει νόμος και οι μισθοί έχουν κατρακυλήσει σε εξευτελιστικά επίπεδα. Πέραν της αοριστολογίας, καμιά ριζοσπαστική πρόταση προς την κοινωνία, δεν δείχνει πως το πολιτικό προσωπικό της χώρας, νοιάζεται και επιθυμεί ρήξη με το κεφάλαιο για το καλό του λαού.
Τα αποτελέσματα των εκλογών της 30ης Μαΐου, μπορούν να ερμηνευτούν από διάφορους και με διάφορους τρόπους. Για μας αυτό που αναδεικνύεται περίτρανα είναι η χρεωκοπία του συστήματος και του αστικού κοινοβουλευτισμού και των κομμάτων που παλεύουν για τη διαχείριση του καπιταλισμού. Ο λαός είναι απελπιστικά μόνος και έχει αφεθεί στην τύχη του και στα χέρια των αρπακτικών του συστήματος, στα πλαίσια της θεσμοθετημένης ομηρείας στην ΕΕ, που κανένα κόμμα δεν αμφισβητεί. Αντιθέτως, όλες οι πολιτικές προτάσεις που καταγράφηκαν στην προεκλογική περίοδο, αναφέρονται αποκλειστικά στην καλύτερη διαχείριση αυτών ακριβώς των αντιλαϊκών πολιτικών.
Ως συμπέρασμα για το αύριο, μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε πως με βάση τα δεδομένα όπως διαμορφώνονται, έρχονται πολύ δύσκολες μέρες για το λαό μας. Εκείνο που απουσιάζει, είναι η πολιτική και καθαρά ταξική οργάνωση των εργαζομένων. Απουσιάζει η υπεράσπιση των συμφερόντων του λαού με όρους σύγκρουσης με το κεφάλαιο και όχι με όρους εκλογικών ποσοστών και κομματικού οφέλους. Το άμεσο καθήκον αυτή τη στιγμή, είναι η υπόθεση των εργαζομένων και το μέλλον του αγώνα της. Επιβάλλεται η οργάνωση της ταξικής αντεπίθεσης.
Νέα Σκέψη
Σκυφτός, απλωμένος πάνω από τη μηχανή του αυτοκινήτου, μουντζωμένος και με την κούραση όλης της εβδομαδας να βαραίνει το κορμί, προσπαθώ να μαζέψω δυνάμεις, για να ολοκληρωθεί η τελευταία μέρα της εβδομάδας στο μεροκάματο του συνεργείου.
Γιατί όμως εμείς, που βγάζουμε με ιδρώτα και αίμα τίμια το ψωμί μας, να πρέπει να ανεχόμαστε αυτούς που ζουν σαν παράσιτα από τον πλούτο που εμείς παράγουμε; Η σκληρότητα της χειρονακτικής εργασίας σε κάνει να θυμώνεις πιο πολύ με την αδικία που σε περικυκλώνει, σε κάνει να θυμώνεις πιο πολύ και με αυτούς που θα και θα, επειδή σε δυο μέρες είναι οι εκλογές και έχουν ανάγκη την ψήφο σου.
Θυμώνω πιο πολύ με τους υποκριτές που χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τη φτώχεια και τα βάσανα του λαού, αλλά και με τους υποκρινόμενους τους εργατοπατέρες, ενώ αυτοί δεν δούλεψαν πραγματικό μεροκάματο, ούτε μια μέρα στη ζωή τους.
Η φυσιολογική οργή μας για τη διαφθορά, για την αδικία, για την εκμετάλλευση, για το ότι οι εργαζόμενοι δουλεύουμε μέχρι να σπάσουμε, λες και ήμαστε παιχνίδι στα χέρια του πλούσιου εργοδότη, βιομηχάνου, αφεντικού και αφέντη, αυτή η οργή μας, πρέπει να συνδέεται με την αιτία. Και η αιτία είναι ο ίδιος ο καπιταλισμός, το σύστημα αυτό που εκτρέφει την αδικία, προασπίζεται και προάγει την καταπίεση και την εκμετάλλευση, πολλαπλασιάζει τις ανισότητες, ευνοεί τη διαφθορά.
Κανένα κόμμα όμως, δεν μιλά για αυτή την αιτία όλες αυτές τις μέρες που η καταπολέμηση της διαφθοράς έγινε το αγαπημένο σλόγκαν όλων, κατεργάρηδων και κατεργαρέων, παραμυθάδων και λοιπών λαοπλάνων. Και πως άραγε ένα κόμμα που έχει ως άμεσο στόχο την ανάληψη ξανά της εξουσίας για να διαχειριστεί τον καπιταλισμό, μπορεί να μιλήσει για την πραγματική αιτία των παθών του λαού; Πώς θα γίνει αυτό, αφού θέλει να κυβερνήσει στον καπιταλισμό και να διαχειριστεί το σύστημα των πλουσίων και των αστών;
Αν δεν το αντιλαμβανόμαστε αυτό, θα παραμείνουμε για πάντα εγκλωβισμένοι, όπως και τώρα σε μια βασανιστική ψευδαίσθηση, θα παραμείνουμε ως η μια ψήφος εργαλείο με αξία μόνο ως τη μέρα των εκλογών και μετά ξανά στο ίδιο έργο θεατές.
Η οργή μας λοιπόν πρέπει να μετατραπεί σε ταξική συνείδηση, για να έχουν οι αγώνες μας αποτέλεσμα! Η οργή μας να μετατραπεί σε ταξική οργάνωση για να δημιουργήσουμε το σπίτι του λαού και να μπορούν οι αγώνες να γεννούν την ελπίδα και να φέρνουν την πραγματική ελευθερία, τη δικαίωση, την πρόοδο και προκοπή του εργαζομένου και όλου του λαού.
Ό,τι γράφτηκε με το αίμα των λαών δεν σβήνει με το βρόμικο μελάνι των αστών. Συμπληρώνονται σήμερα 76 χρόνια από τη συντριβή του φασισμού. Τότε, που στις 9 του Μάη 1945 οι ναζί παραδίδονταν άνευ όρων και η σημαία της Σοβιετικής Ένωσης κυμάτιζε περήφανα στο Ράιχσταγκ, ήδη μέρες προηγουμένως.
Εκείνη τη μέρα που οι εγκληματίες ναζιστές συνθηκολογούσαν μετά από τον πιο αιματηρό πόλεμο που γνώρισε η ανθρωπότητα. Εναν πόλεμο που κράτησε πεντέμισι χρόνια και κόστισε στην ανθρωπότητα 60 εκατομμύρια νεκρούς, εκατομμύρια τραυματίες και ανάπηρους και ανυπολόγιστες υλικές καταστροφές.
Η σημερινή μέρα είναι μέρα μνήμης και τιμής στα εκατομμύρια των θυμάτων της χιτλεροφασιστικής θηριωδίας και των ηρώων αντιφασιστών. Είναι μέρα τιμής στους αγώνες των λαών για την αντίκρουση της χειρότερης ιδεοληψίας που γέννησε ο βάρβαρος καπιταλισμός.
Το φίδι του ναζισμού τσακίστηκε από την πάλη των λαών με την καθοριστική συμβολή της ΕΣΣΔ και τις θυσίες του σοβιετικού λαού. Από την εποποιία του Στάλινγκραντ μέχρι την κατάληψη του Βερολίνου και τις θυσίες των κομμουνιστών που πρωταγωνίστησαν στην αντίσταση στους κατακτητές σε όλη την Ευρώπη. Από τη Γαλλία μέχρι τη Γιουγκοσλαβία και την Ελλάδα.
Το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ στην Ελλάδα, οι Γάλλοι κομμουνιστές, οι αντάρτες του Τίτο στη Γιουγκοσλαβία, αλλά και τα κομμουνιστικά κινήματα στις υπόλοιπες χώρες. Και οι Κύπριοι κομμουνιστές, παίρνοντας τη σκυτάλη από τους εθελοντές του Ισπανικού Εμφυλίου, δεν αποτέλεσαν εξαίρεση. Πολέμησαν το φασισμό, δίνοντας στη συνέχεια την πάλη για αποστράτευση, «προεόρτιο» των σκληρών αντιαποικιακών και ταξικών αγώνων που έδωσε η κυπριακή εργατική τάξη στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’40. Συνολικά ο κυπριακός λαός είχε τη δική του συμβολή στην αντιφασιστική νίκη. Περίπου 30 χιλιάδες Κύπριοι, E/κ και Τ/κ, στρατεύτηκαν εθελοντικά στο νησί μας, αλλά και στο εξωτερικό και πολέμησαν στα μέτωπα της Ευρώπης, της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής και αρκετοί άφησαν την τελευταία τους πνοή πολεμώντας το φασισμό.
Ανίερη παραχάραξη της ιστορίας
Παρόλο που αρχικά ο καπιταλιστικός κόσμος εξέθρεψε το ναζισμό με την ελπίδα να τον στρέψει ενάντια στην ΕΣΣΔ, όταν τους κτύπησε συμμάχησαν προσωρινά με την ΕΣΣΔ, αλλά μετά τον Πόλεμο επανήλθαν. Και μέσα στην επίθεση που εξαπέλυσαν ενάντια στη σοσιαλιστική κοινότητα στόχευσαν στην παραποίηση της ιστορίας και της συμβολής της ΕΣΣΔ στην αντιφασιστική νίκη.
Η αντικομμουνιστική πολιτική «πυροβολεί» και την αντιφασιστική μνήμη, ενισχύοντας και πάλι εν μέσω καπιταλιστικής κρίσης την αναβίωση του φασισμού. Στο χορό αυτής της διαστρέβλωσης της ίδιας της αντιφασιστικής νίκης πρωταγωνιστεί η ΕΕ των μονοπωλίων και οι απολογητές της, που επιχειρούν να μετατρέψουν την 9η του Μάη σε «Μέρα Ευρώπης» (δηλαδή Μέρα της ΕΕ) και επιχειρούν να εξισώσουν το φασισμό με τον κομμουνισμό με την εκστρατεία παραχάραξης και αντικομμουνιστικού μίσους που προωθούν.
«Ξεχνούν» το Σύμφωνο του Μονάχου το 1938 (Γερμανία, Ιταλία, Βρετανία, Γαλλία) και μεθοδεύουν να καθιερώσουν την 23η Αυγούστου ως «μέρα ολοκληρωτισμού» λόγω του Συμφώνου Μολότοφ Ρίμπεντροπ του 1939. Άμεση προσπάθεια εξίσωσης του φασισμού με το σοσιαλισμό.
«Ξεχνούν» ότι με την άρνησή τους και την υπονόμευσή τους ανάγκασαν τη Μόσχα να κερδίσει πολύτιμο χρόνο με το εν λόγω Σύμφωνο.
Αποκρύπτουν ότι το Σύμφωνο αυτό υπογράφτηκε μόνο αφού είχαν ναυαγήσει όλες οι προηγούμενες προσπάθειες της ΕΣΣΔ για να συγκροτηθεί αντιχιτλερικό μέτωπο εξ υπαιτιότητας των ιδίων…
«Ξεχνούν» αυτό το αποκορύφωμα της πολιτικής του «κατευνασμού» από τις αστικές δημοκρατίες τους: Το Σύμφωνο του Μονάχου το 1938, όπου Αγγλία και Γαλλία συμφώνησαν με Χίτλερ και Μουσολίνι και εκχώρησαν τμήμα της Τσεχοσλοβακίας στη ναζιστική Γερμανία.
Ο εξαναγκασμός της ΕΣΣΔ στο σύμφωνο μη επίθεσης με το Βερολίνο παρουσιάζεται προκλητικά ως «συμμαχία των δύο αξόνων του κακού» για να εξυπηρετηθεί ο σκοπός της εξίσωσης φασισμού με σοσιαλισμό…
Στόχος τους να δηλητηριάσουν τα μυαλά των νέων
Αποκρύβουν επιμελώς τη συνεργασία φασιστών με τους ναζί και τους ηρωοποιούν σήμερα ως «αντιστασιακούς στη σοβιετική κατοχή», την ίδια ώρα που σέρνουν ως «τρομοκράτες» στα δικαστήρια υπερήλικους αντιστασιακούς και στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού για δολοφονίες γκεσταμπιτών… Αυτά γίνονται στις χώρες της Βαλτικής (μέλη της ΕΕ) όπου είναι παράνομα τα κομμουνιστικά κόμματα, όπου ρωσόφωνοι πολίτες δεν έχουν πολιτικά δικαιώματα και όπου βετεράνοι δοσίλογοι με στολές των SS γυρίζουν τα σχολεία και τα νηπιαγωγεία (!) για να «μάθουν» στα παιδιά την παραχαραγμένη ιστορία των αστών. Τα δε μνημεία της αντιφασιστικής νίκης έχουν εξοβελιστεί και οι φασίστες παρελαύνουν δημόσια με τις ευλογίες των Αρχών. Τα ίδια και χειρότερα τα τελευταία χρόνια και στην Ουκρανία με την επέμβαση ΕΕ-ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και τη στήριξη του φιλοναζιστικού καθεστώτος. Σε μια Ουκρανία όπου ποινικοποιήθηκε πλήρως ο σοσιαλισμός και διώκεται το ΚΚ Ουκρανίας, όπως αντίστοιχα έχουν ποινικοποιηθεί σοσιαλιστικά σύμβολα σε αρκετά μέλη της ΕΕ, που μάλιστα έχουν το θράσος να δίνουν συντάξεις «εθνικού ήρωα» σε όσους εντάχθηκαν στα SS! Ο ιμπεριαλισμός και οι απολογητές των συμφερόντων των μονοπωλίων επιχειρούν να σβήσουν την προσφορά του κομμουνιστικού κινήματος.
Σε σειρά μελών της ΕΕ έχει ποινιοκοποιηθεί η κομμουνιστική – ταξική δράση και αντίστοιχα σύμβολα.
Ο ιμπεριαλισμός επιχειρεί να σβήσει την προσφορά του Κομμουνιστικού Κινήματος, να κρύψει τις κατακτήσεις του σοσιαλιστικού συστήματος. Επιδιώκει να καταστήσει τις νεότερες γενιές ευάλωτες στη μαύρη προπαγάνδα, να τις υποτάξει μαζικά στα σημερινά του εγκλήματα. Ο αντικομμουνισμός αποτελεί παγκόσμια ιδεολογική και πολιτική δράση των κυρίαρχων δυνάμεων, προκειμένου να υψωθούν απέραστα τείχη, ιδιαίτερα σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, προς την πάλη για το σοσιαλισμό-κομμουνισμό. Τη μόνη εναλλακτική στην καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Καμία όμως πλαστογραφία δεν θα σβήσει την εποποιία του Στάλινγκραντ, του Λένινγκραντ, της Μόσχας, του Κουρσκ, της Σεβαστούπολης, του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και των παρτιζάνων και αντιστασιακών σε όλη την υφήλιο. Εποποιίες της αντιφασιστικής πάλης που έγιναν ύμνοι στα χείλη των λαών.
Φάρος η εποποιία του σοβιετικού λαού
Η ΕΣΣΔ ήταν εκείνη που άλλαξε την πορεία του πολέμου με τις επικές μάχες του Στάλινγκραντ και της Μόσχας. Ήταν αυτές οι μάχες που έδωσαν το σήμα της αντεπίθεσης και της τελικής νίκης. Και οι λαοί γνωρίζουν τη συμβολή της ΕΣΣΔ παρ’ όλες τις προσπάθειες παραχάραξης της Ιστορίας και τις προσπάθειες του Δυτικού Κόσμου να προωθήσει την Απόβαση στη Νορμανδία ως το πιο καθοριστικό σημείο του πολέμου, ενώ ήδη ο Κόκκινος Στρατός αντεπιτέθηκε για την τελική νίκη και την απελευθέρωση των λαών της Ανατολικής Ευρώπης.
Οι θυσίες και οι μάχες του κάθε λαού ήταν σημαντικότατες στην αντιφασιστική νίκη. Δεν θέλουμε να μηδενίσουμε τίποτα. Αλλά όταν εξισώνουν το σοσιαλισμό με το φασισμό κάποια πράγματα πρέπει να λέγονται.
Το KK Σοβιετικής Ένωσης και η ηγεσία του ήταν ο οργανωτής και καθοδηγητής του παλλαϊκού αυτού αγώνα που απελευθέρωσε τον κόσμο από το τέρας του ναζισμού. Από την εποποιία του Στάλινγκραντ, του Λένινγκραντ, του Κουρσκ, στην απελευθέρωση των ανατολικοευρωπαϊκών πρωτευουσών. Μια εποποιία που δεν μπορεί να σβήσει καμία πλαστογραφία της ιστορίας. Μιας θυσίας και προσφοράς του σοβιετικού λαού, σύμβολο και για τους αγώνες του μέλλοντος και για την ανωτερότητα του σοσιαλισμού.
Πλησίασαν τα 30 εκατομμύρια οι ανθρώπινες θυσίες της EΣΣΔ, μαζί με τους αναπήρους και τους τραυματισμένους.
Ενδεικτικά, τα θύματα Βρετανών και Αμερικανών ήταν 375 χιλιάδες και 405 χιλιάδες, αντίστοιχα.
Τεράστιες ήταν ακόμα και οι άλλες καταστροφές που υπέστη η ΕΣΣΔ με ολοκληρωτικές καταστροφές, ολοκαυτώματα και γενοκτονίες.
Την 1η προς 2α του Μάη 1945, η Κόκκινη Σημαία με το σφυροδρέμανο υψώθηκε οριστικά στο Ράιχσταγκ, αν και είχε ανυψωθεί και στις 30 του Απρίλη προς Πρωτομαγιά, προσωρινά. Τη νύχτα της 8ης προς 9η του Μάη η Γερμανία συνθηκολόγησε άνευ όρων στον στρατάρχη Γκ. Ζούκοφ. Στις 24 του Ιούνη πραγματοποιήθηκε η Παρέλαση της Νίκης στην Κόκκινη Πλατεία με τα λάβαρα των ηττημένων ναζί να γίνονται ένας σωρός μπροστά από το μαυσωλείο του Λένιν ενώπιον του ηγέτη της Νίκης, Ι. Στάλιν.
Λίγους μήνες αργότερα (2 Σεπτέμβρη 1945) η Ιαπωνία συνθηκολόγησε μετά τη νίκη των σοβιετικών στρατευμάτων επί της στρατιάς της στη Μαντζουρία. Νωρίτερα οι ΗΠΑ, δίχως να υπάρχει στρατιωτική ανάγκη και διαπράττοντας ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα του ιμπεριαλισμού κατά της ανθρωπότητας στον 20ό αιώνα, έριξαν τις ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι (6 και 9 Αυγούστου 1945).
Η αντιφασιστική νίκη συνέβαλε στην κατάργηση του αποικιακού συστήματος και στην απελευθέρωση των λαών των αποικιών. Δυστυχώς η αποφυγή ενός Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου δεν συνεπαγόταν τον τερματισμό της αιματοχυσίας των λαών.
Ο ιμπεριαλισμός έχει άλλα σχέδια και αιματοκυλίζει έκτοτε τον πλανήτη. Ιδιαίτερα μετά την αντεπανάσταση, την ανατροπή της ΕΣΣΔ και την καπιταλιστική παλινόρθωση, οι ιμπεριαλιστές με νέο πρόσχημα την καταπολέμηση της «τρομοκρατίας» που οι ίδιοι εξέθρεψαν, συνεχίζουν να αιματοκυλίζουν τους λαούς για τα συμφέροντα των μονοπωλίων.
Επίκαιρα τα μηνύματα της αντιφασιστικής νίκης
Εν μέσω καπιταλιστικών κρίσεων, η επίθεση των κεφαλαιοκρατών κατά των εργαζομένων έχει κλιμακωθεί, ενώ σηκώνει κεφάλι ξανά ο φασισμός και η ακροδεξιά, σκορπώντας το δηλητήριό τους, υπό την κάλυψη της διαστρέβλωσης και της αντικομμουνιστικής παραχάραξης των άλλων αστικών δυνάμεων, οι οποίοι στρώνουν το χαλί για την αναβίωση του φασισμού. Και τους ενισχύουν ανοικτά εκεί όπου βολεύει (βλ. Ουκρανία) και αλλού υποκριτικά τούς αξιοποιούν με τη λογική του «αντί», για να περάσουν τους εκλεκτούς προώθησης των συμφερόντων των μονοπωλίων (βλ. ευρωεκλογές).
Με τους δήθεν «ευρωσκεπτικιστές» ακροδεξιούς να αποτελούν την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος με τους αστούς υπέρ της ΕΕ. Πάντοτε εντός των ενδοαστικών αντιπαραθέσεων και ανταγωνισμών.
Και όταν κριθεί αναγκαίο, όπως είχε γίνει και με τον Χίτλερ, θα μπορούν να αξιοποιηθούν και πιο άμεσα. Αυτό θα πει αποκούμπι του βάρβαρου εκμεταλλευτικού συστήματος.
Γι’ αυτό το λόγο παραμένει επίκαιρο το μήνυμα της αντιφασιστικής νίκης των λαών και οι αγώνες των λαϊκών δυνάμεων ενάντια στον ιμπεριαλισμό, τα μονοπώλια και το φασισμό. Γι’ αυτό το λόγο παραμένει επίκαιρη η αναγκαιότητα της ταξικής συνειδητοποίησης για την εντατικοποίηση της ανατρεπτικής πάλης των λαϊκών μαζών και των εργαζομένων ενάντια στο ίδιο το εκμεταλλευτικό σύστημα που παράγει και αναπαράγει την εξαθλίωση, τους πολέμους και το φασισμό.
Οι ναζί θρηνούν
Στον Χίτλερ υποκλίνονται οι Χρυσαυγίτες και φυσικά και το τοπικό τους παράρτημα στο νησί μας. Τα τελευταία χρόνια επιχειρούν να αυτοπαρουσιαστούν ως δήθεν απλά «εθνικιστές» για να ξεγελάσουν τους ψηφοφόρους.
Φυσικά δεν μπορεί να αποκρυφτεί η νεοναζιστική φύση της εγκληματικής οργάνωσης που ονομάζεται Χρυσή Αυγή. Από τη δεκαετία του ’80 πριν αρχίσει τα προεκλογικά τερτίπια, η Χρυσή Αυγή ήταν Γ’ Ράιχ και ξερό ψωμί…
Με διθύραμβους στο καθεστώς του Χίτλερ, στον εθνικοσοσιαλισμό, στον Ρούντολφ Ες, στα SS και πάει λέγοντας. Το 2005 οι «Χρυσαυγίτες» έκλαιγαν ακόμη για την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών αναφέροντας στο τεύχος 122 του περιοδικού τους «Εμείς δεν γιορτάζουμε τίποτα» στις 9 του Μάη, που χαρακτηρίζουν «αποφράδα μέρα κατοχής»! Η σπορά των ηττημένων του 1945… Οι πολιτικοί απογόνοι των γερμανοτσολιάδων δοσίλογων, Χιτών και ταγματασφαλιτών.
Αντίστοιχα και το παράρτημά τους στην Κύπρο. Αυτά έλεγαν τα «καλά παιδιά» του Αρχιεπισκόπου σε εκδήλωση του ΕΛΑΜ στις 6 του Μάη του 2010 υπό τον τίτλο «9 Μαΐου 1945: Εμείς δεν έχουμε να γιορτάσουμε τίποτε», έστω κι αν εδώ και μερικά χρόνια έχουν κατεβάσει το εν λόγω κείμενο από την ιστοσελίδα τους:
«9 Μαΐου 1945. Οι κόκκινες ορδές του Στάλιν από τα ανατολικά και οι Δυτικοί Σύμμαχοι από τα δυτικά κατέκλυζαν τη Γερμανία σβήνοντας τους εναπομείναντες θύλακες αντίστασης των τελευταίων πιστών της εθνικιστικής ιδέας.
Στο κέντρο του Βερολίνου μερικές χιλιάδες Ευρωπαίων εθελοντών από Γαλλία, Βέλγιο, Ολλανδία, Ισπανία, Ρωσία, Ουκρανία, Λετονία, Ελλάδα καθώς και πολλές άλλες χώρες, θυσιάζονταν για μια ιδεολογία, που ήταν και συνάμα τρόπος ζωής, βγαλμένος από τη φυλετική ψυχή των ευρωπαϊκών εθνών.
Αγωνίζονταν χωρίς ελπίδα, σε μια μάχη που είχε ήδη χαθεί με μόνο οδηγό την τιμή και την πίστη τους. 9 Μαΐου 1945. Οι τοίχοι του Βερολίνου τις ημέρες εκείνες ήταν γεμάτοι αφίσες με το σύνθημα ”Τα τείχη πέφτουν, η καρδιές μας όμως ΟΧΙ”. Ετσι και έγινε το κάστρο έπεσε, η ιδέα όμως παραμένει.
(…) Άλλωστε γι’ αυτό το λόγο, ξεκίνησε ο Β’ ΠΠ εναντίον του σοσιαλισμού που ήταν βασισμένος στο Εθνος, που εφαρμόσθηκε μόνο 6 χρόνια (1933-1939) αφού το κατάστρεψε ο πόλεμος και η ήττα.
Ήταν τόσο επιτυχές και άξιο μιμήσεως, για την ευτυχία και ευημερία των ευρωπαϊκών αλλά και άλλων λαών, ευεργετικό για εργάτες, αγρότες, σπουδαστές, νεολαία, παιδιά, μητέρες και ούτω καθ’ εξής. (…) Εξάλλου αν το μοντέλο έβρισκε μιμητές διεθνώς, ο κομμουνισμός, ο καπιταλισμός θα ακυρώνετο: εάν οι αγρότες και οι εργάτες ήταν πανευτυχείς, γιατί να είναι δυστυχείς στον εφαρμοσμένο κομμουνισμό ή καπιταλισμό.
Αυτός ήταν ένας σημαντικός λόγος κηρύξεως του πολέμου, αλλά και δαιμονοποίησή του από τους νικητές».
Εμείς λοιπόν γιορτάζουμε και τιμούμε την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών με τη σημερινή αντιφασιστική μας πάλη κι οι νεοναζί (όσο κι αν σήμερα θέλουν δημόσια να κρυφτούν και να το παίξουν «απλά» εθνικιστές ενόψει εκλογών), ακόμη θρηνούν και για άλλη μια φορά σηκώνουν κεφάλι για να υπηρετήσουν ξανά το κεφάλαιο.
Όσο κι αν θέλουν να κρυφτούν ήταν και παραμένουν πολιτικοί εγγονοί του Χίτλερ και της εμετικής και μισαλλόδοξης ιδεοληψίας τού χειρότερου βραχίονα-αποκούμπι της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, του φασισμού.
Η εξουσία δεν είναι μονοδιάστατη ούτε μονοπολική, καθότι εμπεριέχει διαβαθμίσεις αναφορικά με την ισχύ και την ένταση του κάθε πόλου που την συγκροτεί συνολικά (κεφάλαιο, κράτος, ΜΜΕ κλπ). Υπό αυτή την έννοια, η κυβερνητική εξουσία και η εκλογική κατάληψη της αποτελεί μόνο το ένα σκέλος, το πολιτικό τμήμα που υψώνεται πάνω στο οικονομικό. Γιατί, στις ταξικά προσδιορισμένες αστικές κοινωνίες η εξουσία κατέχεται από εκείνους που ελέγχουν τα κλειδιά της οικονομίας, που έχουν στην ιδιοκτησία τους τα μέσα παραγωγής και τον κοινωνικό πλούτο που παράγεται.
Σε αυτό το πλέγμα κοινωνικών σχέσεων υπάρχουν οι εκμεταλλευτές και οι εκμεταλλευόμενοι, οι κοινωνικές τάξεις (αστική – εργατική) που συγκροτούνται γύρω από την κεντρική σύγκρουση της αντιθετικής σχέσης κεφαλαίου – εργασίας, Μια εκλογική νίκη, ακόμη και ενός κόμματος που αυτοπροσδιορίζεται ως αριστερό (όπως του ΣΥΡΙΖΑ το 2015) δεν αρκεί για να μετασχηματιστεί η κοινωνία. Δεν καταργείται η ταξική πάλη, δεν αίρονται οι κοινωνικές τάξεις με την άνοδο του Α ή Β κόμματος στον κυβερνητικό θώκο, ούτε η ταξική σύγκρουση μπορεί απλά να μεταφερθεί από τη οικονομική σφαίρα (χώροι εργασίας, επιχειρήσεις, λιμάνια κ.ά.) στη κρατική σφαίρα (κυβέρνηση, υπουργεία). Το αστικό κράτος δεν μπορεί παρά με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να συνιστά την εκτελεστική επιτροπή της άρχουσας τάξης (όπως το έθεσε ο Μαρξ) που το διευθύνει, όπως και το κοινοβούλιο δεν μπορεί παρά για τους κομμουνιστές να αποτελεί ένα πεδίο αξιοποίησης για την απογύμνωση του ως αστικού θεσμού. Συνεπώς, δεν είναι αρκετή η βούληση, η θέληση, η τόλμη κ.ά. μιας «αριστερής» κυβέρνησης για να αλλάξει θεμελιακά η κοινωνία, πόσο μάλλον όταν δεν θέτει καν το ζήτημα εκεί που δημιουργείται, δηλαδή στην παραγωγική διαδικασία (καπιταλισμός), αλλά αποσπασματικά στον τρόπο αναπαραγωγής/διαχείρισης του (αναδιανομή, ανακατανομή).
Σε αυτό το πλαίσιο και στον αστερισμό του επαναπροσδιορισμού του αστικού/καπιταλιστικού διπολισμού όπως χαρτογραφήθηκε στις ελληνικές εθνικές εκλογές μπορούν να εξαχθούν χρήσιμα συμπεράσματα, με ευρύτερες προεκτάσεις που αφορούν και την Κύπρο, όσον αφορά τη πολιτική ουσία των πραγμάτων:
(α) Το πολιτικό δίπολο (νεοφιλελευθερισμός – σοσιαλδημοκρατία) όπως εξακτινώνεται και σε όλο τον ευρωπαϊκό χώρο διατηρείται με ορισμένες όμως τροποποιήσεις στο εσωτερικό του δεύτερου καθώς αντανακλάται περισσότερο μια μεταμοντέρνα νεοαριστέρα και όχι μια παραδοσιακή-ρεφορμιστική σοσιαλδημοκρατία.
(β) Σε ο,τι αφορά την κομματική εκπροσώπηση του δεύτερου πόλου (σοσιαλδημοκρατία) έχουμε μια εδραιωμένη μετατόπιση αφού ο ΣΥΡΙΖΑ έχει οριστικά πάρει τη θέση του παλιού ΠΑΣΟΚ (νυν ΚΙΝΑΛ) και αυτό αποτυπώνεται στα αποτελέσματα του εκλογικού χάρτη. Το νεοκομματικό δίπολο ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ, εκφράζει το πολιτικό δίπολο νεοφιλελευθερισμού/συντηρητισμού – σοσιαλδημοκρατίας/νεοαριστερας που κυριαρχεί σε εκλογικό επίπεδο.
Είναι ενδιαφέρον να δούμε κατά πόσο οι κινήσεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ θα οδηγήσουν σε μια εκ νέου επανεκτίμηση της ταυτότητας του, και μετατροπή του από κινηματική-πολιτισμική νεοαριστερά του «ατομικού δικαιωματισμού», των identity politics, των πλατειών κ.α. (βλ. Ποδέμος, Ντιε Λίνκε) σε μια δεξιά σοσιαλδημοκρατία ευρωπαϊκής κοπής (βλ. συμμαχία S&D σε ευρωκοινοβούλιο). Βέβαια, η κοινωνική βάση στην οποία απευθύνεται παραμένει η ίδια, δηλαδή τα μεσαία αστικά στρώματα θεματοποιώντας κυρίως ζητήματα αισθητικής, ετερότητας, τρόπους ζωής, κατανάλωση κ.ά. και ούτε κατά διάνοια δεν αναφέρεται σε αλλαγή του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και οργάνωσης της εργασίας (ακόμη και μέσω μεταρρυθμίσεων). Πηγαίνοντας ξανά πίσω στο 2015 και ιχνηλατώντας την πορεία του μέχρι σήμερα, καταδεικνύεται ακόμη εμφατικότερα πως δεν τίθεται κανένα ζήτημα του τύπου «ήθελε, αλλά δεν μπορούσε», «προσπάθησε, αλλά συνθηκολόγησε», «αναγκάστηκε να υποχωρήσει» κ.ά.
Επί του πρακτέου, και σε ο,τι αφορά τον «πόλεμο θέσεων» είναι σημαντικό να καταγραφεί ότι η αστική τάξη έχει καταφέρει σε μεγάλο βαθμό να (επανα)διαμορφώσει και να στήσει το πολιτικό παιχνίδι με τέτοιους όρους όπως καθρεφτίστηκε στις εκλογές ώστε οι κύριοι παίκτες, είτε φορούν ροζ, είτε μπλε, είτε πράσινη φανέλα να βάζουν γκολ για τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Ενώ φαινομενικά εμφανίζονται ως να έχουν διαφορές, αυτές δεν αφορούν καμία ουσιαστική διαφοροποίηση σχετικά με την εξυπηρέτηση, προώθηση και υλοποίηση των συμφερόντων του κεφαλαίου, του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος. Η αστική τάξη, ως η κυρίαρχη επί των κοινωνικών σχέσεων, έχει οριοθετήσει ηγεμονικά το πεδίο της κοινωνικό-πολιτικής αντιπαράθεσης και κανονικοποιήσει τα όρια του πλαισίου σύγκρουσης, με τρόπο που δεν αμφισβητείται η λογική του καπιταλισμού, ο πυρήνας των εκμεταλλευτικών του σχέσεων (ατομική ιδιοκτησία μέσων παραγωγής / εμπορευματοποίηση εργατικής δύναμης).
Έχει λοιπόν εδραιώσει και θεμελιώσει το αξίωμα που λέει πως σημασία δεν έχει ποιος ασκεί την εξουσία (π.χ. ΝΔ, ή ΣΥΡΙΖΑ, ή ΚΙΝΑΛ), αλλά το ποιος την κατέχει (αστική τάξη) καταφέρνοντας να προβάλει τα συμφέροντας της τόσο μέσω μιας νεοφιλελεύθερης-συντηρητικής κυβέρνησης όσο και μέσω μια σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης (ακόμη και κυβέρνησης της «ριζοσπαστικής αριστεράς, της ρήξης, της ανατροπής κοκ»). Πρέπει δε να τονιστεί, ότι αυτό το δίπολο στην παρούσα συγκυρία δεν ενσαρκώνει καν μια υποτυπώδη αντίθεση ανάμεσα σε διαφορετικές λογικές διαχείρισης του καπιταλισμού καθότι το εύρος των διαχειριστικών επιλογών έχει ουσιαστικά σμικρυνθεί, ενώ σε ο,τι αφορά το γεωπολιτικό κομμάτι (συμμαχίες με ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ, συνεργασία με Ισραήλ, εξωτερική πολιτική) υπάρχει πλήρης και κρυστάλλινη ευθυγράμμιση των αστικών κομμάτων.
Έτσι, είναι επιτακτικό να τονισθεί και να αναδειχθεί ακόμη μια φορά το προφανές (που πολλές φορές μπουρδουκλώνεται από δήθεν «αριστερές ψαγμένες αναλύσεις») πως οι (όποιες) διαφορές ανάμεσα στο πολιτικό/κομματικό προσωπικό της αστικής τάξης είναι αφενός περισσότερο (α) έκφραση ορισμένων μικροδιαφορων ως προς τον τρόπο και την τακτική επιβολής των ταξικών συμφερόντων της κυρίαρχης τάξης που ελέγχει τα μέσα παραγωγής και την εξουσία συνολικότερα, και αφετέρου (β) απόρροια ενός ανταγωνισμού σε μικρό-επίπεδο ανάμεσα στο πολιτικό προσωπικό ως προς το δηλαδή ποιο κόμμα θα εξυπηρετήσει καλύτερα το κεφάλαιο (επιχειρηματίες, βιομήχανους, τραπεζίτες, εφοπλιστές κ.α.) διαχειριζόμενο το αστικό κράτος για να απολαύσει και το ίδιο μέρισμα από τη νομή της κυβερνητικής εξουσίας. Δεν υπάρχει καμία, επί της ουσίας, αμφισβήτηση της στρατηγικής του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, καθώς το ζήτημα δεν είναι αν θα βρίσκεσαι στην αριστερή ή τη δεξιά λωρίδα αυτού του δρόμου, αλλά το κατά πόσο θα ακολουθήσεις μια διαφορετική στρατηγική, συνεπώς ένα διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης. Αυτόν που δεν θα εδράζεται στο κέρδος και την αδιάκοπη τάση αναζήτησης κερδοφορίας, αλλά θα τοποθετεί τις σύγχρονες ανθρώπινες ανάγκες στο πυρήνα του σχεδιασμού της οικονομίας.
Δεν είναι τυχαία άλλωστε τα λόγια του κατά πολλούς σκληροπηρυνικά ακροδεξιού Άδωνη Γεωργιάδη στην παράδοση παραλαβή του Υπουργείου Ανάπτυξης και Επενδύσεων, που ενώ ευχαρίστησε τον Γιάννη Δραγασάκη “για την ωραία συζήτηση που είχαν” ανέφερε, “δεν ερχόμαστε εδώ για να γκρεμίσουμε, ερχόμαστε για να χτίσουμε κι εμείς αυτά που θεωρούμε σωστά” ενώ δεν παρέλειψε να αναφέρει πολύ συγκεκριμένα ότι “πολλές από τις δικές σας πρωτοβουλίες έτυχαν και της δικής μας συναίνεσης στη Βουλή”. Κλείνοντας, ευχήθηκε απευθυνόμενος στον κ. Δραγασάκη “κι εγώ να τύχω της δικής σας συναινέσεως εφόσον το κρίνετε στο μέλλον. Έχουμε πολιτική αλλαγή, αλλά το κράτος πρέπει να έχει συνέχεια, δεν έχουμε σκοπό να βγάλει ο ένας το μάτι του άλλου”.
Κλείνοντας, σε ο,τι αφορά την Ελλάδα, αυτόν τον δρόμο, τη λεωφόρο του μέλλοντος, την αναγκαία προοπτική οικοδόμησης του σοσιαλισμού – κομμουνισμού μπορεί να εκφράσει ο ιστορικά διαμορφωμένος, εργασιακά ριζωμένος και συλλογικό πολιτικός φορέας (ΚΚΕ) της εργατικής τάξης και των συμμαχικών της λαϊκών στρωμάτων – τάξη που αποτελεί το επαναστατικό κοινωνικό υποκείμενο, και την εν γένει πολιτικά κινητήριο δύναμη, στις παρούσες ιστορικές συνθήκες του καπιταλιστικού συστήματος.
The post Εκλογές, αστικά δίπολα και…καπιταλιστική συνέχεια appeared first on Αγκάρρα.
[…] Η λίμνη είναι το αίμα χρόνων,
σταγόνες από ιδρώτα και αίμα άλλων.
Η μόνη σου προσφορά ήταν η αθωότητα
που ξεπούλησες χρόνια πριν,
σε καθημερινές εκφράσεις,
Φιλιππινέζα, πουτάνα, μαυρού…
Τι σοκαρίστηκες;
Σε παρακαλώ…
Ναι, ναι ξέρω, όχι εσύ.
Εσύ ποτέ.
Είσαι φιλάνθρωπος, εξ ορισμού ανώτερος. […]
απόσπασμα από το ποίημα: ‘´Τι σοκαρίστηκες;”του Γιώργου Περικλέους.
Μαίρη Ρόουζ Τιμπούρκιο, Σιέρα Τιμπούρκιο, Αριάν Παλάνας, Μαρικάρ Βαλτέζ, Λίβια Φλορεντίνα Μπουνέα, Έλενα-Ναταλία Μπουνέα, Ασμίτα Χάντκα Μπίστα. Σώματα γυναικών και κοριτσιών, μεταναστριών, σώματα “χωρίς σημασία” και ζωές “μη-αξιοβίωτες” τόσο για το κυπριακό κράτος όσο και για την κυπριακή κοινωνία. Δολοφονημένα σώματα ξεχασμένα για μήνες, πεταγμένα σε πηγάδια, σε λίμνες, τεμαχισμένα σε βαλίτσες, τα οποία η έντονη βροχή και οι τυχαίες αναφορές από τουρίστες τον Απρίλιο που μας πέρασε έβγαλαν στην επιφάνεια. Όμως, το γεγονός των μέχρι στιγμής εφτά δολοφονημένων γυναικών και κοριτσιών από τον κατά συρροήν δολοφόνο ήρθαν να αναδείξουν και κάτι πολύ πιο αποτρόπαιο: τον βαθύ ρατσισμό και μισογυνισμό των θεσμών, αλλά και της ίδιας της κυπριακής κοινωνίας.
Η αορατότητα των μεταναστριών που ζουν και εργάζονται στη Κύπρο μεταμορφώθηκε σε ένα φρικαλέο (υπερ)θέαμα θυμίζοντάς μας και την βία την οποία βιώνουν καθημερινά λόγω του ρατσισμού, των συνθηκών εργασίας και της πατριαρχίας – στοιχεία εδραιωμένα στην κυπριακή και όχι μόνο κοινωνία και συνείδηση. Η περιθωριοποίηση αυτών των γυναικών από τη σφαίρα του “πολιτικού” αλλά και η κοινωνική τους θέση σαν αποκείμενα -και όχι υποκείμενα- των θεσμών του κυπριακού κράτους διαφάνηκαν περίτρανα από την παντελή αδιαφορία για την ίδια τους την ύπαρξη/τύχη. Για ακόμα μια φορά τα “κατεχόμενα”, η γνωστή πλέον μαύρη τρύπα, λειτούργησαν ως η εύκολη λύση για να δικαιολογηθεί επί της ουσίας η απροθυμία του κρατικού μηχανισμού να ασχοληθεί με τις υποθέσεις αυτές. Γιατί αυτό θα σήμαινε ότι θα αναγκαζόταν να δει πίσω από τις εξαφανίσεις την κοινωνική καταπίεση που κρύβει η θέση μιας γυναίκας μετανάστριας οικιακής εργάτριας στην κυπριακή πραγματικότητα, θα σήμαινε ότι θα αναγκαζόταν να αναγνωρίσει την βία που κρύβουν οι έμφυλες και εξουσιαστικές σχέσεις.
Πίσω από την ξεχωριστή ιστορία κάθε δολοφονημένης γυναίκας, υπάρχει μια κοινή συνισταμένη η οποία δεν αποτελεί εξαίρεση αλλά τον βασικό κανόνα των γυναικοκτονιών ανά το παγκόσμιο: αυτή δεν είναι άλλη από την πατριαρχία. Από την Αμερική μέχρι τη Σαουδική Αραβία, από την Αργεντινή μέχρι την Ισπανία, και από την Τουρκία μέχρι την Κύπρο, βασικό εργαλείο των πατριαρχικών κοινωνιών είναι η έμφυλη βία. Η ψυχολογική και σωματική βία κατά των γυναικών συνιστά μια από τις βασικές μεθόδους υποταγής τους. Αυτού του είδους η βία έχει διαφορετικές εκφάνσεις και διαφορετικό βαθμό βαναυσότητας: ξεκινά με λέξεις που προσβάλλουν χυδαία τα σώματα των γυναικών, εργαλειοποιεί τα σώματα και τη σεξουαλικότητά τους, γίνεται συστημική και τις υποτάσσει με κριτήρια την καταγωγή, το χρώμα, την τάξη, τον μισθό, την εργασία, τη σεξουαλικότητα και την επιθυμία, ενώ στην έξαρσή της παίρνει χαρακτηριστικά σωματικής κακοποίησης και δολοφονικής μανίας.
Η πατριαρχία, για αιώνες, σπέρνει δηλητήριο στα μυαλά των ανθρώπων, για την δήθεν ανωτερότητα του άντρα, για την δήθεν κατωτερότητα της γυναίκας διαιωνίζοντας μια κουλτούρα σεξισμού η οποία είναι βαθιά ριζωμένη στην ανισότητα και τις έμφυλες διακρίσεις, την οικονομική αποδυνάμωση των γυναικών και την αποδοχή της τοξικής αρρενωπότητας με τις εθνικιστικές και μιλιταριστικές της παρακρούσεις. Δεν είναι τυχαίο που τόσοι αιώνες συστηματικής βίας, δημιουργούν αλλεπάλληλες εκφράσεις σεξιστικής επιβολής: στην επικοινωνία, στην επαφή, στον χώρο εργασίας, στον δημόσιο χώρο. Ο σεξισμός είναι η καθημερινή έκφραση της πατριαρχίας μέσα στις ζωές μας. Διότι στη διπολική αντίληψη εξουσιαστή-εξουσιαζόμενης βρίσκει έκφραση όλο το φάσμα της σεξιστικής βίας. Από τη χυδαιότητα στον λόγο, μέχρι τη σωματική παραβίαση, και από τον βιασμό μέχρι τον θάνατο. Το πιο τρομαχτικό βέβαια είναι ότι έχουμε σταδιακά οδηγηθεί στην κανονικοποίηση αυτής της κουλτούρας σεξισμού και, χωρίς να θέλουμε σε καμία περίπτωση να μειώσουμε τη σοβαρότητα και τραγικότητα των γυναικοκτονιών των μεταναστριών γυναικών και κοριτσιών, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου όπου κάτω από την επιφάνειά του αναδεικνύονται αλληλεπικαλυπτόμενοι κύκλοι έμφυλης βίας και μίσους που οι πατριαρχικές κοινωνίες επιβάλλουν στις γυναίκες τόσο στην ιδιωτική όσο και στη δημόσια σφαίρα με τη μορφή της σωματικής, ψυχολογικής, σεξουαλικής, οικονομικής, θεσμικής και συμβολικής τους υποταγής.
Ο αμετανόητος μισογύνης δολοφόνος, δεν είναι μια αποκρουστική παραφωνία μιας κατά τ’ άλλα φυσιολογικής κοινωνίας. Ο Νίκος Μεταξάς είναι σάρκα από την σάρκα της πατριαρχίας στην Κύπρο που βλέπει τα σώματα των μεταναστριών εργατριών ως προσωρινά, αναλώσιμα, χωρίς αξία.
Σήμερα εμείς στεκόμαστε αλληλέγγυες/οι δίπλα στις περιθωριοποιημένες κοινότητες μεταναστριών οικιακών εργατριών και στον αγώνα τους για ορατότητα και (κοινωνική) δικαιοσύνη. Αναγνωρίζουμε τα προνόμια που έχουμε στο να ακουστούν οι φωνές μας περισσότερο. Γι’ αυτό περπατάμε δίπλα-δίπλα και φωνάζουμε για να ξεσκεπάσουμε τις λειτουργίες και δομές της εξουσίας.
– Χρέος μας η δημιουργία συλλογικών, οριζόντιων δομών που θα ενδυναμώσουν ενάντια στο σεξισμό, την πατριαρχία, το ρατσισμό και τον εθνικισμό.
– Χρέος μας η επανοικειοποίηση του δημόσιου λόγου και χώρου με μηδενική ανοχή σε περιστατικά καθημερινού σεξισμού.
Η ΣΙΩΠΗ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Η ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ ΜΑΣ.
ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΗ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ ΠΑΝΤΟΥ.
Συσπείρωση Ατάκτων
10 Μαίου 2019
Στην Ελλάδα, με αφορμή τις διαπραγματεύσεις που ξεκίνησαν για το Μακεδονικό, εθνικιστικές/φασιστικές ομάδες βρήκαν ξανά την ευκαιρία να συσπειρωθούν και να σπείρουν την μισαλλοδοξία τους στην ελληνική κοινωνία, έχοντας και αυτή την φορά βοήθεια από την πλειοψηφία των συστημικών ΜΜΕ. Την Κυριακή 21 Ιανουαρίου πραγματοποιήθηκε από τους πιο πάνω κύκλους στην Θεσσαλονίκη, μεγάλο συλλαλητήριο με στόχο την αποτροπή κάποιας τυχόν συμφωνίας για το θέμα του ονόματος. Το εθνικιστικό συλλαλητήριο, πέραν της απόπειρας αναβίωσης των ακραίων εθνικιστικών εξάρσεων της δεκαετίας του 90 λειτούργησε ως κάλυψη σε ομάδες για να επιτεθούν σε νησίδες ελευθερίας της πόλης, όπως η κατάληψη Libertaria και ο ελεύθερος κοινωνικός χώρος σχολείο, καταφέρνοντας μάλιστα να κάψουν ολοκληρωτικά το κτίριο της κατάληψης. Και σε αυτή την περίπτωση φάνηκε ότι ο εσωτερικός εχθρός που με τόσο πάθος αναζητούν οι κύκλοι του εθνικισμού δεν είναι είναι άλλος από τον ταξικό αντίπαλο των ελίτ, είναι οι δυνάμεις που μάχονται για κοινωνική δικαιοσύνη και ελευθερία.
Καθώς ξεθωριάζει το όνειρο της προσδοκώμενης οικονομικής ανάπτυξης η οποία θα έφερνε την ευημερία στους λαούς, και τα κράτη των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου βλέπουν τα σχέδια τους για περιφερειακή οικονομική κυριαρχία να καταρρέουν, αρχίζει να φαίνεται ξεκάθαρα και το πραγματικό πρόσωπο του καπιταλισμού, αυτό της στυγνής εκμετάλλευσης των ανθρώπων και της φύσης προς όφελος μίας ελίτ. Σε αυτό το κοινωνικό περιβάλλον και καθώς ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι αυξάνουν τις αντιστάσεις τους απέναντι στην κυριαρχία και αμφισβητούν έμπρακτα την ηγεμονία του οικονομισμού οι άρχουσες τάξεις καταφεύγουν στο αποτελεσματικότερο εργαλείο που τους ανέδειξε και ισχυροποίησε τους τελευταίους αιώνες, τον εθνικισμό. Έτσι, δημιουργείται ένα κλίμα έντασης στην περιοχή, είτε μέσω στρατιωτικής επίδειξης ισχύος είτε μέσω δηλώσεων, το οποίο έχει ως κύριο στόχο την ενθάρρυνση του εγχώριου εθνικισμού. Άλλωστε, το σημαντικότερο χαρακτηριστικό του εθνικισμού είναι ότι αναπαράγεται τροφοδοτώντας τον εθνικισμό του «αντιπάλου».
Στην δική μας βραχονησίδα, όπου βιώνουμε τα αποτελέσματα των εθνικισμών καθημερινά, η πρόσφατη μεγέθυνση του εθνικισμού εκδηλώνεται μέσα από την εδραίωση των φασιστών του ΕΛΑΜ στην δημόσια σφαίρα, οι οποίοι έμμεσα και άμεσα υποστηρίζονται από την Εκκλησία της Κύπρου. Ακολουθώντας το παράδειγμα της «Μητέρας Πατρίδας», οι ελληνοκύπριοι εθνικιστές διοργάνωσαν –υπο τον μανδύα οπαδών- εκδήλωση για την ελληνικότητα της Mακεδονίας συνδέοντας την με την “ελληνικότητα της Κύπρου”. Οι τυχοδιωκτισμοί της ε/κ αστικής τάξης για (προεκλογική) εξόρυξη υδρογονανθράκων και οι επιδιώξεις του τουρκικού κράτους να λειτουργεί ως νταβατζής στην περιοχή, με τις επακόλουθες εντάσεις έχουν οδηγήσει στο να εμφανίζεται και ανοιχτά η διχοτόμηση σαν ενδεχόμενο λύσης, εξυπηρετώντας τις επιδιώξεις των εθνικιστών είτε αυτές είναι φανερές (για τους τ/κ) είτε κρυφές (για τους ε/κ). Στην αντίπερα πλευρά του συρματοπλέγματος, πριν από λίγο καιρό εθνικιστές επιτέθηκαν στα γραφεία της εφημερίδας Afrika και σε συνδυασμό με την επίθεση κατά της Τουρκοκύπριας βουλευτή Doğuş Derya προκάλεσαν τις αντιδράσεις των Τουρκοκυπρίων, που κατέβηκαν κατά χιλιάδες στους δρόμους υπό καταρρακτώδη βροχή για να διαδηλώσουν ενάντια στον φασισμό.
Για τους λαούς των Βαλκανίων και της ανατολικής Μεσογείου, των οποίων η πρόσφατη ιστορία έχει διαμορφωθεί από τους συγκρουόμενους εθνικισμούς και τα δεινά που έχουν επιφέρει, οι τελευταίοι εθνικιστικοί παροξυσμοί δεν πρέπει να μείνουν αναπάντητοι και δεν πρέπει να αφεθούν να δηλητηριάσουν για ακόμα μία φορά την περιοχή. Σε αυτό το πλαίσιο, η διεθνιστική αντιφασιστική πορεία στην Θεσσαλονίκη στις 10 Μαρτίου είναι πολύ σημαντική για την ανάδειξη της αλληλεγγύης των λαών.
Και εδώ στην Κύπρο όμως δεν πρέπει να παρακολουθούμε τις εξελίξεις παθητικά. Τώρα που οι εθνικισμοί οξύνονται είναι που πρέπει να βρεθούμε ξανά στους δρόμους με όλες τις δυνάμεις που αγωνίζονται για επανένωση. Για εμάς εδώ είναι ξεκάθαρο ότι ο αγώνας ενάντια στον εθνικισμό είναι και αγώνας για την επανένωση της Κύπρου, όπως και το αντίθετο, ο αγώνας για επανένωση είναι αγώνας ενάντια στον εθνικισμό.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ LIBERTATIA
ΤΣΑΚΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ/ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ ΑΠΟ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΑΝ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ
ΠΑΝΒΑΛΚΑΝΙΚΗ-ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ
ΣΑΒΒΑΤΟ 10 ΜΑΡΤΗ, ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 12:00 ΚΑΜΑΡΑ
Η Συντεχνία Διδακτορικών Επιστημόνων Διδασκαλίας και Έρευνας (ΔΕΔΕ) εξαγγέλλει 48ωρη απεργία στις 22/01/2018 για διεκδίκηση των δικαιωμάτων των μελών της που εργάζονται στο Πανεπιστήμιο Κύπρου.
Η Συντεχνία Διδακτορικών Επιστημόνων Διδασκαλίας και Έρευνας (ΔΕΔΕ) έχει εξαγγείλει 48ωρη προειδοποιητική απεργία στις 22 και 23 του Γενάρη στο πανεπιστήμιο Κύπρου, λόγω της άρνησης των πρυτανικών αρχών να συζητήσουν μία σειρά από αιτήματα και εισηγήσεις της που αφορούν τη βελτίωση της ποιότητας του ερευνητικού και διδακτικού έργου, καθώς επίσης στοιχειώδη δικαιώματα όπως αξιοπρεπή μισθό, άδεια μητρότητας και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Τα αιτήματα αυτά, που θα λειτουργήσουν προς όφελος τόσο της ακαδημαϊκής κοινότητας όσο και της κοινωνίας σαν σύνολο, είχαν τεθεί από την ΔΕΔΕ επίσημα εδώ και δύο χρόνια, ωστόσο η πρυτανεία επέλεξε να τα αγνοήσει επιδεικτικά.
Ο Πρύτανης Κωνσταντίνος Χριστοφίδης σε πρόσφατη δήλωσή του έφτασε μέχρι το σημείο να ισχυριστεί ότι τα «παιδιά αυτά» [sic] δεν μπορούν να απεργήσουν γιατί δεν είναι εργαζόμενοι, προφανώς επειδή θεωρεί ερευνητές και διδάσκοντες, κατόχους διδακτορικού τίτλου, ως σκλάβους κι όχι ως ισότιμα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο συγκεκριμένος πρύτανης συμπεριφέρεται σαν τσιφλικάς απέναντι σε δουλοπάροικους. Παρόμοια αυταρχικότητα επέδειξε και απέναντι στους φοιτητές τους οποίους εξανάγκασε, με την απειλή της μη εγγραφής στα μαθήματα, να πληρώσουν για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη την οποία ο ίδιος επέλεξε, χωρίς καμία συζήτηση και χωρίς να δώσει εναλλακτική επιλογή. Φυσικά η αλαζονεία του δεν περιορίζεται στα «στενά» όρια του πανεπιστημίου. Πριν από λίγο καιρό είχε απειλήσει τους πολίτες της Λάρνακας με ακύρωση των σχεδίων για δημιουργία πανεπιστημιακής σχολής στη Λάρνακα, εάν οι Λαρνακείς δεν αποδέχονταν την κατασκευή βιομηχανικού λιμανιού στην πόλη τους.
Θα πρέπει να τονιστεί ότι οι ερευνητές και διδάσκοντες που εκπροσωπεί η ΔΕΔΕ αποτελούν μία ακόμα κατηγορία επισφαλώς εργαζόμενων και πενιχρά αμειβόμενων ανθρώπων, η οποία εμφανίζεται όλο και συχνότερα τα τελευταία χρόνια στο πλαίσιο αλλαγής των εργασιακών σχέσεων που ακολουθεί ο νεοφιλελευθερισμός. Η στήριξή μας στις κινητοποιήσεις της ΔΕΔΕ είναι σημαντική και μας αφορά όλους γιατί διεκδικεί αυτονόητα δικαιώματα και αξιοπρέπεια. Ευελπιστούμε ότι ο αγώνας τους θα αποτελέσει την απαρχή διεκδικήσεων και από άλλες κατηγορίες επισφαλώς εργαζομένων όπως συμβασιούχων αορίστου χρόνου, εργαζομένων με παροχή υπηρεσιών ή ημιαπασχολούμενων στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, οι οποίοι αυτή τη στιγμή είναι έρμαια στις ορέξεις των αφεντικών.
Απέναντι στην ασυδοσία της κυριαρχίας απαντούμε με αλληλεγγύη.
Νίκη στον αγώνα της ΔΕΔΕ.
Συσπείρωση Ατάκτων
16/01/2018
One Radical Planet 