Εν τζαι ο Μπαμπινιώτης ένα σύμπτωμα μιας κατάντιας...
Τουλάχιστον ο δικός μας ο γλωσσολόγος με εθνική εστίαση, ο Μενέλαος Χριστοδούλου ξέρει τζαι νάκκον συγκριτική ανάλυση. Τζαι είσιεν τζαι την ειλικρίνεια/εντιμότητα να παραδεχτεί την σημερινή κατάσταση που την δεκαετία του 1990... Ότι με τα γλωσσολογικά κριτήρια η κυπριακή εν «γλώσσα», όϊ απλώς παρακλάδι, διάλεκτος κοκ...
Ο Μπαμπινιώτης στην λαφαζανια να κάμνει κοπτοραπτική ποιές εν γλώσσες τζαι ποιές εν υποδεέστερες διάλεκτοι...
Η γλώσσα του Μπαμπινιώτη αν δεν το ξέρετε, εν «οικουμενική»... Η φαντασίωση του «όταν εμείς είχαμε πολιτισμό, εσείς εσυνάεται βαλανίδια..» ...Η λατινική, η αραβική, η σλαβική κοκ έννεν οικουμενικές;
Τζαι η λατινική έσιει τόσες γλώσσες [τα παρακλάθκια εν θεωρούνται διάλεκτοι, ποτζεί] ενώ στην περίπτωση της ελληνικής, μόνο μια επιτρέπεται..
Για να βάλουμε την ευρύτερη λειτουργία του Μπαμπινιώτη σε πλαίσιο, στο αποικιακό που ανήκει, αξίζει να αθθυμήθουμε την ομολογία [στην οποία δουλοπρεπώς αποδέχετουν την επιβολή των Αθηνών] του Α. Χριστοφίδη, υπουργού παιδείας κάποτε, ότι ένας βασικός παράγοντας [συν οι τοπικοί εξαρτώμενοι] για την μη δημιουργία πανεπιστήμιου, μέχρι την δεκαετία του 1990 – ήταν η πίεση εξ Αθηνών:
«Για το Πανεπιστήμιο, πρέπει να πω ορισμένα πραγματα, διότι είχα μια, τελικά ατυχή, ανάμειξη ίσως στην ίδρυση του. Όπως είναι γνωστό, την ίδρυση Πανεπιστήμιου, ανάγγειλε ο Μακαριος το 1976.... Αλλά διέρρεαν τα έτη και τίποτε δεν εγίνετο, διότι υπήρχαν σφοδρότατες και ισχυρότατες επιφυλάξεις από ελλαδικής πλευράς, από διαδοχικούς προέδρους της Δημοκρατίας και πρωθυπουργούς, όχι μόνο της Νέας Δημοκρατίας αλλά και του ΠΑΣΟΚ...»
«Ελλάδος Φθογγον Χεουσα», σελ. 16
Λαλούν το «εθνική αποικιοκρατία» Μπαμπινιώτη. Πρόσθεσε το στις συλλογές λέξεων/εκφράσεων στις οποίες ειδικεύκεσαι... Τζαι άησε άλλους που ξέρουν, ή που βιώνουν την όποιαν γλώσσα τους, να αποφασίζουν για το όνομά της...τζαι το status της...