«Χιλιάδες Τουρκοκύπριοι συμμετείχαν στη γενική απεργία και μαζική κινητοποίηση έξω από το «κοινοβούλιο» στην κατεχόμενη Λευκωσία, εκφράζοντας την έντονη αντίθεσή τους σε μια σειρά «νομοσχεδίων» που, όπως υποστηρίζουν, θα οδηγήσουν στην περαιτέρω μείωση της αγοραστικής τους δύναμης, στην εξαθλίωση του κόσμου και στην υπονόμευση της οργανωμένης δράσης στον εργασιακό χώρο.
..Οι διαδηλωτές κρατούσαν πανό με συνθήματα όπως «Τέρμα στην κλοπή, στην αδικία και στην εξαθλίωση! Δεν θα σιωπήσουμε», «Δώστε χρήματα στα σχολεία, όχι στα παλάτια» και «Η περιουσία σας, αυτά που κλέψατε από τους εργαζόμενους». Οι ομιλητές από τα συνδικάτα τόνισαν ότι οι κινητοποιήσεις θα συνεχιστούν μέχρι η «κυβέρνηση» να αποσύρει τις επίμαχες ρυθμίσεις για το κόστος ζωής. Αναφέρθηκε ότι σε συναντήσεις με τον «πρωθυπουργό» Ουνάλ Ουστέλ, η απάντηση που έλαβαν ήταν «δεν μπορώ να κάνω τίποτα», γεγονός που ενέτεινε την οργή των συγκεντρωμένων και οδήγησε στην απαίτηση για παραίτηση της «κυβέρνησης».
Σαν σε ιστορική ανατροπή εικόνας των Bloody Christmas, του 1963, τα φετινά Χριστούγεννα, είχαν μιαν αύρα/αερούιν κυπριακής ελπίδας... Η κινητοποίηση των τουρκοκυπρίων μπορεί να έσιει να κάμει με τα εσωτερικά της κοινότητας τους – αλλά η δυναμική κινητοποίηση με βάση τα συνδικάτα, εν τζαι ιστορική κληρονομιά της κοινής κυπριακότητας στην νεωτερικότητα. Με ανάλογες κινητοποιήσεις αποτρέψαν οι ελληνοκύπριοι το καθολικό κούρεμα του Αναστασιάδη το 2013..
Μπορεί να ζουν πολιτικά χωριστά οι 2 κοινότητες, αλλά η επαφή, όπως τεκμηριώνει η ροή τζαι οι ουρές στα σημεία διέλευσης, δημιουργά μιαν κατάσταση όπου οι κυπραίοι βιώνουν ούλλο το νησί σαν χώρα τους..Ή τουλάχιστον τζιοίνοι που το επιλέγουν αντι να έχουν ονειρώξεις μεγάλων πατρίδων που έννεν κάν δικές τους