Με βάση τα δεδομένα της ιστορικής εμπειρίας, η βιομηχανία του απορριπτισμού, σαν συγκαλυμμένη διαδικασία διχοτομισμού, θα ξεκινήσει να αφορμολοέται πάλε για να μπλοκάρει οποιαδήποτε κίνηση...
Αλλά η ιστορική εμπειρία καταγράφει επίσης, ότι η τουρκοκυπριακή κοινότητα έσιει τις δικές της δυναμικές. Εν έστειλαν τον Τατάρ [τζαι την φαντασίωση των δυο κρατών που υποστήριζε] έσσω του, για να ικανοποιήσουν οποιαδήποτε ανάλογη ελληνοκυπριακή φαντασίωση. Οπως δείχνουν τζαι οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις εκάμαν το, πρώτα από όλα για την αξιοπρέπεια τους, αλλα τζιαι το συμφέρον τους με την έννοια της επιβίωσης: Ξέρουν ότι δκυο κράτη σημαίνει την εξαφάνιση τους τζιαι την πλήρη ποδηγέτηση που την Τουρκία. Θελουν μια αξιοπρεπή σχέση/συμφωνία τζαι με τους ελληνοκύπριους [στο πλαίσιο μιας λύσης] αλλα τζαι μια σχέση αυτονομίας που την Τουρκια. Το εκλογικό αποτέλεσμα σε τούτο το πλαίσιο ηταν μια κίνηση μετατόπισης από την στασιμότητα του στάτους κβο, αλλά τζαι αντίδραση/αντίσταση στην εξάρτηση από την Τουρκία, η οποία εκωδικοποιήτουν με την τουρκοκυπριακή υπεράσπιση των κοσμικών τους θεσμών.. Τζαι μια κοινότητα που παρά τις διαψεύσεις ελπίδων, αλλά τζαι εξωτερικών πιέσεων [από Τουρκία] καταφέρνει για μια εικοσαετία να κρατά τζαι την ελπίδα ζωντανή, αλλά τζαι την εικόνα της αυτονομίας της, εν θα γίνει ποττέ υπηρέτης των φαντασιώσεων του «Ντενκτάς στο Νότο» [του ελληνοκυπριακού απορριπτισμού] όπως το έθεσε ο Γρήγορης Ιωάννου στο ομώνυμο βιβλίο του. Οι τουρκοκύπριοι εν αυτόνομος παίκτης στην κυπριακό πλουραλιστικό σύνολο... Τζιαι υπάρχει τζιαι ανάμεσά τους – τζιαι στην πλουραλιστική αριστερά πλουραλισμός
Θέλουν λύση, αλλά εν θέλουν καππέλωμα...
Οι ελληνοκύπριοι μπορεί να έχουν την ΕΕ σαν είδος backup στήριξης [ότι τζαι να σημαίνει τούτο], αλλά με τις αποφάσεις/θεσμοθετήσεις του 2004, τζαι οι τουρκοκύπριοι έχουν ευρωπαϊκή πρόσβαση. Τζαι καμιά που τες 2 κοινότητες εν μπορεί να κλείσει τους δρόμους/οδοφράγματα που άνοιξε η μεγάλη ιστορική στιγμή του 2004. Όποιοι κωλοβαρούν [για ημέτερα ιδιοτελή συμφέροντα] απλώς θα συνειδητοποιούν αργά ή γληορα την αναπόφευκτη υλική πραγματικότητα: ότι η λύση εν το κλειδί του μέλλοντος. Αν λ.χ. η απορριπτική/διχοτομική πτέρυγα των ελληνοκυπρίων μπλοκάρει ξανά την αναπόφευκτη διαδικασία λύσης, θα μείνει να ονειρεύκεται γεωτρήσεις που θα μπλοκάρει το τουρκικό κράτος....
· Πόσο πιο ηλίθιο μπορεί να γίνει το σκηνικό; Η ΕΕ ανεγείρει μνημείο για τους ελληνοκύπριους αγνοουμένους με μεσολάβηση της υποτίθεται Κυπριακής Δημοκρατίας όλων των κατοίκων της..
Το θέαμα απλώς αναδεικνύει την γελοία μεροληψία μερίδας της ελληνοκυπριακής πολιτικής εξουσίας..
Τζαι τί περιμένουν δηλαδή – ότι θα καταπιούν οι ξένοι το θέαμα ή ότι εν θα δουν την χυδαία μεροληψία;
Μια ιστορική αναφορά για τα θύματα της περιόδου 1963-67 για το σημερινό ξεδιάντροπο της κατασκευής μονομερούς μνήμης:
«..Στην περίοδο 1963 σκοτώθηκαν και αγνοούνται σε συγκρούσεις περίπου 419 Τουρκοκύπριοι και 215 Ελληνοκύπριοι. Αν σκοτώθηκαν διπλάσιοι Τουρκοκύπριοι σε μια κοινότητα που είναι περίπου τέσσερις φορές πιο μικρή, αναλογούν περίπου οκτώ Τουρκοκύπριοι σε κάθε Ελληνοκύπριο, σε σχέση με τον πληθυσμό κάθε κοινότητας.»
[20 χρόνια μετά από τι: Η πολλαπλή νοηματοδότηση του 1974. Γιάννης Παπαδάκης, 1995, στο «Ανατομία μιας Μεταμόρφωσης.»]
Θέλουμεν ειρήνη τζαι η χώρα μας εν γεμάτη όπλα [Άσε που υπάρχουν τζαι τα ψώνια που θέλουν να αγοράζουμε τζαι άλλα όπλα...]
Από την δεκαετία του 1990 είναι τεκμηριωμένο ότι η αγοραπωλησίες όπλων εν μια επικερδής επιχείρηση για τους μεσάζοντες... Ιδιαίτερα τους τοπικούς...
Η πολεμοκαπηλία είναι οικονομική επιχείρηση σε βάρος της κοινωνίας – που πληρώνει τα όπλα τζαι θα πληρώσει το τίμημα, αν ξαναπροκύψει κανένα 1974...
What a striking paradox…!
On one hand, we speak of building peace.
We strive for the resumption of negotiations,
and we dream of a sustainable and shared future on this beautiful island.
On the other hand, some are turning our common homeland into a ticking bomb.
Has history taught them nothing?
Let us not allow this paradox to define our future.
Let us choose peace.
Let us choose shared responsibility and shared hope.
Let this island be remembered not for its wounds, but for its courage to heal.
Εν σημαντική τζιαι η αναφορά στην άρνηση για συμβολή που τους τουρκοκύπριους, ειδικά σε μια περίοδο τζιαι λιότερο που μιαν εφτομάδα μετά που είσιεν βρεθεί ο Χριστοδουλίδης με τον Τατάρ για να διερευνήσουν όπως ελαλούσαν τη πιθανότητα επανέναρξης συνομιλιών για το Κυπριακό. Αρνηθήκαν βοήθεια σε πυροσβέστες τζιαι οχήματα, επειδή υποτίθεται εχρειάζουνταν εναέρια μέσα τζιαι ύστερα που λλίες ώρες ελαλούσαν ότι τα εναέρια μέσα εν εμπορούσαν να κάμουν ρίψεις λόγω του αέρα. Ποιο που τα δκυο ισχύει τελικά; Ή καλύττερα τί τους εκόλιεν να δεκτούν τη βοήθεια έστω ως ένδειξη αποδοχής της καλής θέλησης που επιδείχθηκε τζιαι να το αξιοποιήσουν ακριβώς πολιτικά για επανέναρξη διαλόγου;