Μέρα της γυναίκας

Χρόνια πολλά στη γυναίκα, αλλά ποια γυναίκα;

Τη γυναίκα του βασιλιά ή την γυναίκα του καθημερινού μόχθου, της ευθύνης, της αγωνίστριας για τα δικαιώματα του λαού;

Αυτό είναι το ερώτημα.

Τα θέματα είναι πολλά: εξάρτηση σε οικονομικό επίπεδο, προβλήματα ορατότητας ειδικά σε χώρες που οι γυναίκες δεν έχουν καν πρόσβαση στην αγορά εργασίας, ενδο-οικογενειακή βία, αναπαραγωγικά δικαιώματα, ζητήματα ταυτότητας, ρόλων και δημιουργίας στερεοτύπων ως προς τι είναι και δεν είναι γυναίκα, πως πρέπει και πως δεν πρέπει να συμπεριφέρεται.

Όσοι είναι λίγο πιο φιλελεύθερα διαβασμένοι και εκλεπτισμένοι από τους εντελώς “πατρίς-θρησκεία-οικογένεια” και της εθνικόφρονης αντίληψης “γυναίκας που ο ρόλος της στην κοινωνία να μεγαλώσει παιδιά στο σπίτι” θα μας μιλήσουν για Πατριαρχία. Αλλά τι είδους θεώρηση της Πατριαρχίας είναι αυτή που τσουβαλιάζει τους άντρες ανεξαρτήτως τάξης ως μέρος του συστήματος εκμετάλλευσης της γυναίκας; Είναι η Πατριαρχία έτσι όπως την βιώνουμε κάτι άλλο εκτός από κομμάτι και χαρακτηριστικό του καπιταλιστικού συστήματος;

Οι γυναίκες δεν είναι ούτε ενιαίο στρώμα ούτε ταξικός προσδιορισμός, όπως μας χωρίζει το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα η ίδια η πραγματικότητα. Οι περισσότερες γυναίκες όπως και οι άντρες εμπίπτουν σε κατηγορίες που δεν επιθυμούν οι ίδιες. Άλλες εκμεταλλεύονται ανθρώπους (γυναίκες και άντρες) από τη θέση της μανατζαρέας, της CEO, της πολιτικού και άλλες προσπαθούν να βγάλουν το ψωμί τους, σε συνθήκες σκληρότερες απ’ ότι οι περισσότεροι άντρες διότι το καπιταλιστικό σύστημα θέλει να αποστάξει και τον τελευταίο ιδρώτα και ενέργεια τους για ιδιωτικό όφελος, άλλων γυναικών και αντρών.

Το σύστημα (οι αστικές δυνάμεις, είτε στην πολιτική είτε στον επιχειρηματικό κόσμο) προσπαθεί να ενσωματώσει τον μεγάλο αγώνα των γυναικών, ζαχαρώνει μια μειοψηφία με θέσεις για να εκμεταλλευτεί την πλειοψηφία, όπως έκανε με τους άντρες στο παραλθόν και συνεχίζει να κάνει. Τι σημασία έχει αν η κυβέρνηση έχει μόνο γυναίκες υπουργούς αν η πολιτική είναι ενάντια στους ανθρώπους συνολικά; Τι κερδίζει η καθημερινή γυναίκα εαν μια στα εκατομμύρια έχει γίνει “πετυχημένη επιχειρηματίας”; Ο καταμερισμός εργασίας (εντός και εκτός οικίας) δεν εξυπηρετεί απλά και αόριστα τους άντρες αλλά το σύστημα εκμετάλλευσης, στο οποίο συμμετέχουν και γυναίκες. Άρα ο αγώνας δεν είναι γυναίκες γενικά και αόριστα αλλά ως γυναίκες και της θέσης τους στο σύστημα εκμετάλλευσης, τον καπιταλισμό. Κοινώς, η οικονομική βάση του συστήματος, ενισχύει και επανακαθορίζει τον έμφυλο διαχωρισμό και διακρίσεις σε άλλα επίπεδα της κοινωνικής ζωής.

Οπόταν για εμάς, αν σημαίνει κάτι η μέρα της γυναίκας είναι ένας αγωνιστικός χαιρετισμός στις γυναίκες που καθημερινά προσπαθούν να διαλύσουν τα ταξικά όρια που τους θέτει το σύστημα. Στην προσπάθεια τους να ξεπεράσουν δοτές απαρχαιωμένες ταυτότητες δεν συμμαχούν διαταξικά ενάντια σε άλλο φύλο αλλά αντιλαμβάνονται τους φυσικούς τους συμμάχους μέσα στο εκμεταλλευτικό σύστημα. Που αντιλαμβάνονται ότι αποθράσυνση των βιαστών και κακοποιητών δεν έγκειται απλά στο φύλο τους αλλά στην ίδια τη φύση του κπαιταλιστικού συστήματος, που επιβραβεύει την κυριαρχία και την εκμετάλλευση.

Χαιρετίζουμε λοιπόν, τις γυναίκες που οργανώνουν και οργανώνονται με άλλα φύλα για να τελειώσει το σύστημα που απελευθερώνει δυνάμεις καταστολής, που υποθάλπτει τη βία είτε σωματική είτε λεκτική, που σταματάει τα όνειρα και υποσκάπτει την ελευθερία των γυναικών για το σώμα τους και τα άλλα δικαιώματα τους.

ΥΓ: Αναγνωρίζουμε και δεν αναιρούμε πως και οι γυναίκες ανώτερων στρωμάτων είναι συνδεδεμένες πολύπλοκα μέσα στο υπάρχον σύστημα, ενδέχεται και γίνονται διακρίσεις και κακοποιήσεις εις βάρος τους. Δεν θεωρούμε πως τυχόν αλλαγή του συστήματος, αυτόματα θα έρθουν και αλλαγές σε νοοτροπίες και συμπεριφορές. Όμως, η αλλαγή ενός συστήματος που έχει σαν βάση του την κυριαρχία μέσω της ιδιοποίησης του πλούτου και αποκοπής από τον κοινωνικό του χαρακτήρα στη παραγωγή, μπορεί να ανατρέψει το περιβάλλον στο οποίο ανθούν αυτές οι συμπεριφορές και στη θέση τους μπορούν να αναδειχθούν και καλλιεργηθούν άλλες κοινωνικές σχέσεις.

Cover: ‘After Emory Douglas’ (1968) by Lazaro Abreu Padro

The post Μέρα της γυναίκας appeared first on Αγκάρρα.