· ΕΜΠΟΡΟΙ ελληνικότητας
Αφού εμφανίζονται πάλε οι εμπόροι ελληνικότητας, το πιο κάτω ποίημα του Καβάφη, αφιερώνεται σε όσους/ες συνειδητοποιούν την γοητευτική αυτονομία της Ανατολής, απέναντι στο ψευδό που αναμασά κλισε..:
«..νερά της Κύπρου, της Συρίας, και της Αιγύπτου,
αγαπημένα των πατρίδων μας νερά. ..»
«Ώστε κοντεύουμε να φθάσουμ’, Έρμιππε.
Μεθαύριο, θαρρώ· έτσ’ είπε ο πλοίαρχος.
Τουλάχιστον στην θάλασσά μας πλέουμε·
νερά της Κύπρου, της Συρίας, και της Αιγύπτου,
αγαπημένα των πατρίδων μας νερά.
Γιατί έτσι σιωπηλός; Ρώτησε την καρδιά σου,
όσο που απ’ την Ελλάδα μακρυνόμεθαν
δεν χαίροσουν και συ; Αξίζει να γελιούμαστε; —
αυτό δεν θα ’ταν βέβαια ελληνοπρεπές.
Ας την παραδεχθούμε την αλήθεια πια·
είμεθα Έλληνες κι εμείς — τί άλλο είμεθα; —
αλλά με αγάπες και με συγκινήσεις της Ασίας,
αλλά με αγάπες και με συγκινήσεις
που κάποτε ξενίζουν τον Ελληνισμό.
Δεν μας ταιριάζει, Έρμιππε, εμάς τους φιλοσόφους
να μοιάζουμε σαν κάτι μικροβασιλείς μας
(θυμάσαι πώς γελούσαμε με δαύτους
σαν επισκέπτονταν τα σπουδαστήριά μας)
που κάτω απ’ το εξωτερικό τους το επιδεικτικά
ελληνοποιημένο, και (τί λόγος!) μακεδονικό,
καμιά Αραβία ξεμυτίζει κάθε τόσο
καμιά Μηδία που δεν περιμαζεύεται,
και με τί κωμικά τεχνάσματα οι καημένοι
πασχίζουν να μη παρατηρηθεί.
Α όχι δεν ταιριάζουνε σ’ εμάς αυτά.
Σ’ Έλληνας σαν κι εμάς δεν κάνουν τέτοιες
μικροπρέπειες.
Το αίμα της Συρίας και της Αιγύπτου που ρέει μες στες φλέβες μας να μη ντραπούμε, να το τιμήσουμε και να το καυχηθούμε.»
Κωνσταντίνος Καβάφης, 1914
Η αντιπαράθεση που προκάλεσε η κωμική προσπάθεια των προυχόντων του Καποδιστριακού, να το παίξουν «ήρταμεν να σας εκπολιτίσουμε» [επίπεδο γελούν τζαι οι όρνιθες] έφκαλε στην επιφάνεια μια ενδιαφέρουσα διαφοροποίηση των ελλήνων – από την μια η νοσταλγία της ρητορικής της «Μεγάλης Ιδέας» [τούτος του Καποδιστριακού μάλλον εν εκατάλαβεν ούτε τί έγινε το 1922 στην Σμύρνη, ούτε το 74 στην Κύπρο] ..Συμπλέγματά αποικιακού εθνικισμού..
Τζαι που την άλλην μερκάν εφκήκεν μια ελληνική καβαφική απάντηση...
Ιδού που η Κύπρος, και πάλι, βοηθά την χερσόνησο των Βαλκανίων, να συνειδητοποιήσει τον δικό της, πλουραλισμό... Όπως η κυπριακή αντίσταση το 74 λειτούργησε σαν καταλύτης για την ελληνική απελευθέρωση που την Χούντα τζαι το κράτος του εμφύλιου...
Θα έπρεπε ο πρύτανης του Καποδιστριακού, να ξέρει τζαι να αποδίδει ευχαριστίες αντί να καβαλά το βαλκανικό καλάμι...
 
Ένα ενδιαφέρον κείμενο..
Όπως καταγράφεται ιστορικά, η χρυσόσκονη της εθνικοφροσύνης, την οποία προωθεί ο Γιώρκος, ήταν τζαι είναι κάλυψη για πολλαπλά οικονομικά συμφέροντα...
Ο Γιώρκος στην Λευκωσία εξήχασε το πουντζιην του;..Οξά θα υπολογίζει να φκάλλει ριάλια που αλλού;...Οξά εν να δούμε το Καποδιστριακό εξάρτημα του Γιώρκου;
Τώρα να δούμε...:)
Το Καποδιστριακό αρπάσει διάφορα στην Λευκωσία: