Login
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ ΑΚΤΩΝ & ΚΙΝΗΣΗ SAVE AKAMAS / SAVE CYPRUS
ΚΟΙΝΟ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ – ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 12 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2019
«ΕΚΛΕΙΣΑΝ» ΣΥΜΒΟΛΙΚΑ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ!
ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΚΤΙΖΟΥΝ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΟΤΟΠΟ ΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΗΣ ΦΩΚΙΑΣ
ΣΤΙΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΕΣ ΣΠΗΛΙΕΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΠΕΓΕΙΑΣ, ΣΤΗΝ ΧΕΡΣΟΝΗΣΟ ΑΚΑΜΑ!
Μέλη της Πρωτοβουλίας για την Διάσωση των Φυσικών Ακτών και της Κίνησης Save Akamas / Save Cyprus προέβησαν σήμερα σε μία άμεση και δυναμική δράση, κατά την οποία «έκλεισαν» συμβολικά την είσοδο του Τμήματος Περιβάλλοντος στην Λευκωσία. Η παρέμβαση αυτή αναδεικνύει την λανθασμένη και εκπρόθεσμη απόφαση του Τμήματος Περιβάλλοντος, η οποία συνεχίζει να επιτρέπει τη δόμηση εντός της παράκτιας ζώνης και σε απόσταση μικρότερη των 100 μέτρων από τη θάλασσα, πάνω ακριβώς από το βιότοπο της Μεσογειακής Φώκιας (Monachus monachus) στις Θαλασσινές Σπηλιές του Δήμου Πέγειας.
Η Μεσογειακή Φώκια αποτελεί το πιο απειλούμενο είδος θαλάσσιου θηλαστικού στην Κύπρο, την Μεσόγειο και την Ευρώπη. Ο παγκόσμιος πληθυσμός ανέρχεται περίπου σε 350-450 ενήλικα άτομα και διακρίνεται σε 3-4 υποπληθυσμούς στην Ανατολική Μεσόγειο (Ελλάδα, Τουρκία, Κύπρο), στο Κάβο Μπλάνκο (Μαυριτανία), στο Αρχιπέλαγος Μαδέρα (Πορτογαλία) και στη Δυτική Μεσόγειο (Μαρόκο και Αλγερία). Ο συνολικός πληθυσμός σε ολόκληρη την Κύπρο ανέρχεται περίπου σε 10-15 ενήλικα και νεαρά άτομα. Σύμφωνα με τον Κόκκινο Κατάλογο των Απειλούμενων Ειδών της Διεθνούς Ένωσης για την Διατήρηση της Φύσης, η Μεσογειακή Φώκια χαρακτηρίζεται ως κινδυνεύον είδος σε παγκόσμιο επίπεδο. Παράλληλα, χαρακτηρίζεται ως είδος προτεραιότητας σε ευρωπαϊκό επίπεδο, σύμφωνα με την Οδηγία 92/43/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Μαΐου 1992, για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων καθώς και της άγριας πανίδας και χλωρίδας.
Η επιτόπια διαμαρτυρία της Πρωτοβουλίας για την Διάσωση των Φυσικών Ακτών και της Κίνησης Save Akamas / Save Cyprus διοργανώθηκε μία μόλις ημέρα μετά τη δημοσίευση από το Τμήμα Περιβάλλοντος της Έκθεσης Δέουσας Εκτίμησης Επιπτώσεων στο Περιβάλλον (Ειδικής Οικολογικής Αξιολόγησης) για την περιοχή Θαλασσινές Σπηλιές του Δήμου Πέγειας. Η έκθεση δημοσιεύτηκε την Πέμπτη, 11 Απριλίου 2019, με βάση το άρθρο 16 των περί Προστασίας και Διαχείρισης της Φύσης και της Άγριας Ζωής Νόμων του 2003 μέχρι 2015, που εναρμονίζει τη νομοθεσία της Κυπριακής Δημοκρατίας με τις διατάξεις του άρθρου 6, παράγραφοι 3 και 4, της Οδηγίας 92/43/ΕΟΚ. Η μελέτη εκπονήθηκε στο πλαίσιο της απόφασης που λήφθηκε στη σύσκεψη των Υπουργών Γεωργίας, Αγροτικής Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος και Εσωτερικών στις 22/3/2018, για τις αναπτύξεις που αδειοδοτήθηκαν μεταξύ Μαρτίου 2017 και Μαρτίου 2018 στις Θαλασσινές Σπηλιές του Δήμου Πέγειας, εντός και πλησίον (εφάπτονται) των περιοχών του Δικτύου Natura 2000 Τόπος Κοινοτικής Σημασίας (CY4000010) και Ζώνη Ειδικής Προστασίας (CY4000023) Χερσόνησος Ακάμα. Η μελέτη εκπονήθηκε και η έκθεση δημοσιεύτηκε μετά την έκδοση 4 περιβαλλοντικών εγκρίσεων από το Τμήμα Περιβάλλοντος, καθώς και τη χορήγηση 7 πολεοδομικών αδειών από το Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως για αναπτύξεις που χωροθετούνται στην περιοχή Θαλασσινές Σπηλιές του Δήμου Πέγειας, εντός της παράκτιας ζώνης και σε απόσταση μικρότερη των 100 μέτρων από τη θάλασσα.
Υπενθυμίζεται ότι μεταξύ Μαρτίου 2017 και Μαρτίου 2018, το Τμήμα Περιβάλλοντος εξέδωσε 3 περιβαλλοντικές εγκρίσεις, οι οποίες αφορούν 5 αιτήσεις χορήγησης πολεοδομικών αδειών που υποβλήθηκαν από 3 ιδιωτικές εταιρείες ανάπτυξης γης και χωροθετούνται σε δύο υποπεριοχές των Θαλασσινών Σπηλιών του Δήμου Πέγειας. Οι 2 από τις 3 περιβαλλοντικές εγκρίσεις αφορούν 53 παραθεριστικές κατοικίες με κολυμβητική δεξαμενή έκαστη, 3 βιολογικούς σταθμούς επεξεργασίας λυμάτων και ένα ξενοδοχείο 5 αστέρων, 8 ορόφων και 168 κλινών, που χωροθετούνται μεταξύ των τοποθεσιών Καφίζης και Μανίκης, σε απόσταση περίπου 60 μέτρων από την υψηλότερη χειμερινή ίσαλη γραμμή. Η άλλη μία από τις 3 περιβαλλοντικές εγκρίσεις αφορά 6 παραθεριστικές κατοικίες με κολυμβητική δεξαμενή έκαστη και ένα βιολογικό σταθμό επεξεργασίας λυμάτων, που χωροθετούνται μεταξύ των τοποθεσιών Κανταρκαστοί και Σπήλιος της Φώκαινας, σε απόσταση περίπου 30 μέτρων από την υψηλότερη χειμερινή ίσαλη γραμμή.
Επιπλέον, τον Μάρτιο 2019, το Τμήμα Περιβάλλοντος εξέδωσε μία νέα περιβαλλοντική έγκριση, η οποία αφορά 2 αιτήσεις χορήγησης πολεοδομικών αδειών που υποβλήθηκαν από μία ιδιωτική εταιρεία ανάπτυξης γης και χωροθετούνται σε μία υποπεριοχή των Θαλασσινών Σπηλιών του Δήμου Πέγειας. Η περιβαλλοντική έγκριση αφορά την ανέγερση 27 κατοικιών με κολυμβητική δεξαμενή έκαστη, κτίριο υποδοχής, εσωτερικό ιδιωτικό οδικό δίκτυο και τριτοβάθμιο σταθμό επεξεργασίας υγρών αποβλήτων στις τοποθεσίες Μανίκης και Ασπρόβικλα, σε απόσταση περίπου 60 μέτρων από την υψηλότερη χειμερινή ίσαλη γραμμή.
Σε αντίθεση με τα πιο πάνω, το άρθρο 8 (Προστασία και αειφόρος χρήση των παράκτιων ζωνών) του Έβδομου Πρωτοκόλλου της Σύμβασης της Βαρκελώνης για την Ολοκληρωμένη Διαχείριση των Παράκτιων Ζωνών της Μεσογείου, προνοεί όπως τα Μεσογειακά κράτη καθορίζουν παράκτια ζώνη πλάτους τουλάχιστον 100 μέτρων από την υψηλότερη χειμερινή ίσαλη γραμμή, στην οποία δεν επιτρέπεται η δόμηση. Επιπρόσθετα, τα άρθρα 10 (Ειδικά παράκτια οικοσυστήματα) και 11 (Παράκτια τοπία) του Έβδομου Πρωτοκόλλου της Σύμβασης της Βαρκελώνης για την Ολοκληρωμένη Διαχείριση των Παράκτιων Ζωνών της Μεσογείου, προνοούν όπως τα Μεσογειακά κράτη θεσπίζουν ακόμη αυστηρότερα μέτρα για την προστασία θαλάσσιων ενδιαιτημάτων, που φιλοξενούν σπάνια και απειλούμενα είδη άγριας ζωής με υψηλή αξία διατήρησης, και αξιόλογων παράκτιων τοπίων και γεωμορφωμάτων, όπως βραχώδεις ακτογραμμές και θαλασσινές σπηλιές.
Επισημαίνεται ότι το Έβδομο Πρωτόκολλο της Σύμβασης της Βαρκελώνης για την Ολοκληρωμένη Διαχείριση των Παράκτιων Ζωνών της Μεσογείου υπογράφηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση στις 4/12/2008, δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις 4/2/2009, επικυρώθηκε στις 13/9/2010 και τέθηκε σε ισχύ στις 24/3/2011. Ωστόσο, όπως αναφέρεται στην επικαιροποιημένη «Επισκόπηση της Εφαρμογής της Περιβαλλοντικής Πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Κύπρο», η οποία δημοσιεύτηκε την προηγούμενη Παρασκευή, 4 Απριλίου 2019, η Κυπριακή Δημοκρατία δεν έχει υπογράψει και επικυρώσει το Πρωτόκολλο. Όπως σημειώνεται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Κυπριακή Δημοκρατία οφείλει να προβεί στην εντατικοποίηση των προσπαθειών τήρησης των διεθνών υποχρεώσεων της, μέσω της εναρμόνισης της ισχύουσας νομοθεσίας σε εθνικό επίπεδο με τις διατάξεις του Έβδομου Πρωτόκολλου της Σύμβασης της Βαρκελώνης για την Ολοκληρωμένη Διαχείριση των Παράκτιων Ζωνών της Μεσογείου.
Η Πρωτοβουλία για την Διάσωση των Φυσικών Ακτών και η Κίνηση Save Akamas / Save Cyprus καλούν τον Υπουργό Γεωργίας, Αγροτικής Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος και τον Υπουργό Εσωτερικών της Κυπριακής Δημοκρατίας να προβούν στην άμεση ετοιμασία και κατάθεση νομοσχεδίου στη Βουλή των Αντιπροσώπων, το οποίο να καταργεί τον απαρχαιωμένο Νόμο περί της Προστασίας της Παραλίας (ΚΕΦ.59) του 1934 έως 2011 και να εναρμονίζει τη νομοθεσία της Κυπριακής Δημοκρατίας με το Έβδομο Πρωτόκολλο της Σύμβασης της Βαρκελώνης για την Ολοκληρωμένη Διαχείριση των Παράκτιων Ζωνών της Μεσογείου. Τέλος, καλούν τον Υπουργό Γεωργίας, Αγροτικής Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος και τον Υπουργό Εσωτερικών να προβούν στην ετοιμασία και έκδοση σχετικού Διατάγματος για τον καθορισμό παράκτιας ζώνης πλάτους τουλάχιστον 100 μέτρων στην οποία θα απαγορεύεται η δόμηση, καθώς και στη θέσπιση επιπρόσθετων μέτρων προστασίας των ειδικών οικοσυστημάτων και των αξιόλογων τοπίων που βρίσκονται εντός της παράκτιας ζώνης του νησιού.
Note: The translation of the text was done in the framework of the documentary TONGUE –
(https://www.facebook.com/tonguefilm/?fb_…LnadcjU02Q)
Cypriot Consciousness
By Costis Achniotis
Within The Walls, Issue 35, September 1988
This text is my lecture for the event that our magazine has organized at Famagusta Gate. At the same event Mehmet Yiaşin spoke about the “Turkish Cypriot identity in literature”. We will publish Yiasin’s presentation in the next issue in which there will be a feature on Turkish Cypriots. We will also answer to some articles published in the newspapers about our event there.
____________________________________________________________________________
Firstly, I clarify that I understand the definition of collective consciousness (and its contents) not as stable and unchangeable and of course I do not give it the dimension of a natural order. Collective consciousness just as any social concept is changeable and follows the shifting needs of of a society.
This changeability of course is not at all mechanic. The superstructure can drastically act on social evolution. For example the appearance of industries shapes the totality of workers that are possible to become carriers of labor consciousness. Labor consciousness is potentially common for all nations and can determine the totality of the workers of the world. Of course, this understanding is macroscopic. Other factors (individual consciousness) act and shape opposing subtotalities.
For the purpose of this text, I call Cypriot Consciousness, the consciousness of the Cypriot Independence. Therefore, its carrier is anyone who understands Cyprus and its people as an independent entity and strives as a consequence for the protection of the corresponding state institution, the Independent Cypriot State.
Of course the understanding of Cypriot Independence is basically a subject that has not been studied neither historically nor sociologically, nor politically, and this stands for both communities. And it is entirely natural as since the 50’s the consciousness for Enosis (Union with Greece[1]) and for taksim (separation[2]) were entirely dominant. Regardless of the acceptance of this so-called Independence in 1960, the governing teams of both communities were (or were acting like) for Enosis or for taksim. Therefore only this version of history was projected with its corresponding ideological response. It is indicative how misguiding history is in Greek-Cypriot schools.
So it is not easy to realise that CPC (Communist Party of Cyprus) took an anti-union stand. I will quote an excerpt:
“…CPC sees as its duty to protest by any means, firstly against local English government which due to its indifference contributes in the intensification of intercommunal hate between the citizens of Cyprus and secondly against the fraudulent leaders of this place which spoke and will speak in the name of the Cypriot people. DOWN WITH ENOSIS – LONG LIVE THE INDEPENDENCE OF CYPRUS – LONG LIVE THE PROLETARIATS OF THE WORLD (Neos Kosmos, 25.4.1925)
We see that the understanding for Independence was already in combination with the effort to escape bicommunal conflicts.
Of course there is no doubt that since then, up until the categorical acceptance of “Enosis and only Enosis” by AKEL after about 25 years of inaptitude, the folk sentiment of the Greek-Cypriot community was all the more oriented toward Greece. The Turkish-Cypriot minority seems to have lagged behind in terms of following the developments and eventually takes a position after EOKA’s struggle. When AKEL leaned toward Enosis, the Trotskyist Party of Cyprus (which was a small communist organisation) criticized them harshly, as they saw independence as a self-government of the oppressed classes, without mentioning the Turkish-Cypriot community.
I quote an excerpt:
“COMRADES,
May this year’s 1st of May find us on the frontlines of the struggle for the handing down of power to our people, for SELF-GOVERNMENT. The traitorous abandonment of the position for Self-government on the part of the stalinist leadership and the adoption of the position for Enosis should make us come to our senses. We ourselves must stop the poisoning by Enosis. We must make the ill-fated leaders of our laborer’s organisations get on the right track of serving workers’ benefits. If they deny, we should set them aside and keep moving forward in a new polemic, with class-awareness and decisive leadership for the struggle for the handing down of power to the workers and farmers. Enosis can provide us neither better working conditions nor better wages, nor can it ensure our social emancipation. It will merely exchange our chains. Nothing more, nothing less.
WORKERS, FARMERS, OPPRESSED,
Move forward in the struggle for our emancipation. The struggle for our economic and political demands. The battle for the improvement of our working conditions and Social Security. For the creation of more jobs for the unemployed. For unemployment benefits. For the organisation and class awareness of all of the oppressed. For SELF-GOVERNMENT. For a Government of Workers – Farmers, that feels for the worker and protects the farmer. For the complete national and social liberation.”
In this text there is no mention of Turkish-Cypriots. But in the municipal elections the idea of proportionate representation of Turkish-Cypriots is projected from the candidates of this party and at the same time the request for Enosis is condemned in exchange for the request for Self-Government. The request for Enosis is considered a request which is entirely bourgeois (Ergatis, 15 May 1949).
The organisation of Trotskyists broke up and got dismantled soon after. One of the reasons is that a fraction of the members becomes for Enosis as one can witness through the conversational essays in it’s later editions.
We can see that briefly before the 50s, the Greek-Cypriot left tends to ambiguously want independence without always condemning Enosis and combines this demand with an intense worker’s politics (it is not by chance that the last labour struggles happened back then) and an understanding of danger that is included in a possible intercommunal conflict (and certainly other reasons such as geopolitical ones).
I do not know whether you, like myself, see that history actively justified the dears of the leftists of the era.
Whereas the Greek-Cypriot community votes for “Enosis and only Enosis” as one in 1950, and for the entire decade it leaves no space for anything else, I suppose that hidden within the bourgeois class exist thoughts for independence, because of course it cannot be by chance that Makarios gave that infamous interview in 1957 or that the national council of the time takes part, even in disagreement, in the negotiations in Zurich and London.
In making a report of the 50s, we can in summary say that the entire revolutionary force of the Cypriot people, Turkish Cypriot and Greek Cypriot, was wasted on marginalising the conscious participation of the working class, in order for an intercommunal conflict to be built and for neither self-government nor Enosis but for dependence to be given.
This is why Cypriot Consciousness is always a newborn consciousness. It has never overcome the stage of infancy. In consequence, its face is marked by the sorrow of profound old-age and the main sentiment that it can feel is the uncertain pain of existence. Cypriot Consciousness exists trampled under the feet of its adversaries who are caught in an infinite hand-to-hand battle. From the point of view of where it exists, on the ground, it sees them as enormous giants. Regardless of the constant trampling, the Cypriot Consciousness is saved by the fact that none of the giants is entirely dominant. Otherwise the Cypriot Consciousness would be lost.
The Cypriot Consciousness thinks itself weak. That’s why it plays possum, waiting for better days.
The Cypriot Consciousness is weak and humble. It knows it and doesn’t go to battle. It settles for cackling at the weakness of its far stronger adversaries who are nonetheless also too weak to impose their own order of things. In its ears the voices echo like empty words and fanfare.
Cypriot Consciousness has the arrogance of the marginals.
[1]. The dominant Greek Cypriot Discourse which called for union with Greece.
[2]. The dominant Greek Cypriot Discourse which called for complete separation of the two communities.
Μαθητικό σκίτσο για την Έλενα, από τον τοίχο του Βασίλη Καφαντάρη
Τες τελευταίες μέρες εγίναμε μάρτυρες μιας υπόθεσης που είδε τα φώτα της δημοσιότητας πολλά αργά. Μιαν υπόθεση σεξουαλικής κακοποίησης ενός κοριτσιού, σήμερα 29 ετών, που τον ιερωμένο ανάδοχο γονιό της, το οποίο πριν που λλίες μέρες επέθανε κάτω που άγνωστα αίτια. Ξέρουμε καλά ότι τέθκοιες περιπτώσεις υπάρχουν, αλλά τζείνο που λείπει που την δημόσια σφαίρα εν η συζήτηση που αφορά στο πώς το σώμα ενός κοριτσιού ή μιας νεαρής γυναίκας μπαίνει σε μια διαλεκτική όπου στο τέλος της ιστορίας αμφισβητείται η αξία της ίδιας της της ύπαρξης. Είναι, λοιπόν, κάποια άτομα πιο άξια να προστατευτούν ή ακόμα τζαι να υπάρχουν που άλλα στην κυπριακή κοινωνία;
Μια πτυχή τούτης της υπόθεσης αφορά τον ρόλο τζαι τη στάση της ηγεσίας της εκκλησίας, που βέβαια έν προκαλούν έκπληξη. Η εκκλησιαστική ηγεσία, όπως εσυνέβηκε τζαι σε άλλες περιπτώσεις παιδοφιλίας από ιερωμένους που είδαν την δημοσιότητα στο παρελθόν στην Κύπρο -αλλά τζαι όπως είδαμε να συμβαίνει τζαι σε άλλες χώρες (π.χ με την καθολική εκκλησία)-, επιχείρησε, τούτα ούλλα τα χρόνια που την «απασχόλησε» η υπόθεση αλλά τζαι τωρά, να διατηρήσει την τάξη πραγμάτων, για να συνεχίζει ο ιερέας ναν ο φορέας της αλήθκειας, ακόμα τζαι όταν τούτος λειτουργεί εις βάρος της ψυχικής τζαι σωματικής υπόστασης των παιδιών. Τότε, η Ιερά Σύνοδος αθώωσε τον ιερέα -θύτη τζαι επανέφερε τον στα ιερατικά του καθήκοντα. Μάλιστα, όπως παρακολουθούμε στο βίντεο που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο, ο θύτης ιερωμένος, αμέσως μετά την αποφυλάκισή του, απευθύνθηκε στην θεία εξουσία για να τον στηρίξει τζαι ένας που τους επί γης αντιπροσώπους της επαρείχεν του δημόσια στήριξη. Σήμερα, όταν ανακινήθηκε το θέμα μετά τον θάνατο της Έλενας, παρακολουθούμε την αλληλοεπίρριψη ευθυνών μεταξύ αρχιεπισκόπου και μητροπολίτη Ταμασού συνεχίζοντας στην ουσία την προσπάθεια συγκάλυψης των ευθυνών τους.
Μια άλλη πτυχή, τζαι τζείνη που μας αφορά παραπάνω, εν η τοπική κοινότητα τζαι τα σεξιστικά αντανακλαστικά της. Αφορμολοημένη που αντιλήψεις περί ηθικής τζαι γυναικείας σεξουαλικότητας, μέρος της τοπικής κοινότητας καταδικάζει την κακοποιημένη γυναίκα τζαι μετά τον θάνατο της, αρνούμενη ακόμα τζαι την δικαστική καταδίκη. Στην ρητορική που βλέπει την δημοσιότητα η τοπική στήριξη στον ιερωμένο αναφέρεται σε ανάρμοστη σεξουαλική συμπεριφορά της νεαρής γυναίκας, για να στηρίξει το στήσιμο μιας υπόθεσης ότι τάχα η όλη δικαστική διαδικασία ήταν μια σκευωρία τζαι ότι ένα δεκάχρονο κορίτσι τζαι αργότερα μια νεαρή γυναίκα, που υποβλήθηκε σε επίπονες δικαστικές διαδικασίες, είσσιεν ως κίνητρο τον διασυρμό ενός «άγιου» ανθρώπου. Μια ρητορική που εν αρκετά κοινή σε τέθκοιες περιπτώσεις που την πλευρά του θύτη, πλην όμως βρίσκει στήριξη στο εύφορο έδαφος του εγκληματικού μισογυνισμού της κοινότητας, απόρροια τζαι της πατριαρχίας που χαρακτηρίζει ευρύτερα την κυπριακή κοινωνία. Η σεξουαλικότητα της νεαρής κοπέλας χρησιμοποιείται όι μόνο ως δικαιολογία για τον εξευτελισμό της, αλλά τζαι σαν μια ένδειξη ότι, επειδή εν λερωμένη, εν μια ζωή που έν αξίζει σημασίας ίσως ακόμα τζαι ύπαρξης γενικότερα. Η μικρή κοινωνία ενός χωρκού της Κύπρου ξερνά εγκληματικό σεξισμό που δημιουργεί τες προϋποθέσεις όι μόνο της συγκεκριμένης κακοποίησης, αλλά τζαι άλλων μεταγενέστερων κακοποιήσεων τζαι θυματοποίησης.
Ταυτόχρονα, τζείνο που πρέπει να μας απασχολήσει πιο πολλά που την εκκλησσιά, εν η εγκληματική στάση του κράτους τζαι των θεσμών του. Το αίμα της νεαρής κοπέλας έλουσε τζαι τα σιέρκα του κράτους. Αν τζαι έξερε, ταυτιζόμενο με την εκκλησία τζαι την κοινότητα, υποκινούμενο που την πατριαρχία τζαι τον μισογυνισμό τζαι εγκλωβισμένο μέσα στην αδιέξοδη εξάρτηση του που την εκκλησσιά, αμέλησε την προστασία της τζαι εκαθόρισε με την αδιάφορη αδράνεια του τες προϋποθέσεις για τον θάνατο της. Το κράτος τζαι οι υπηρεσίες του, που ετοποθετήσαν τούτην την κοπέλα όταν ήταν παιδί σε ανάδοχη οικογένεια λόγω ακατάλληλων συνθηκών στην βιολογική της οικογένεια, αντιμετωπίσαν την σαν μιας άλλης κατηγορίας άνθρωπο. Εάν ένα παιδί 10 χρονών που κακοποιήθηκε αγνοείται με τούντον τρόπο που τες υπηρεσίες ευημερίας, αντιλαμβανόμαστε (όπως πολύ πιθανό τζαι η ίδια η κοπέλα) ότι για το κράτος η ζωή της εν λιόττερο αξιοβίωτη. Στην συνέχεια, όταν ήταν πλέον ενήλικας τζαι αποφάσισε να προχωρήσει σε καταγγελία, όσο τζαι να κατάφερε να στοιχειοθετήσει την ποινική υπόθεση, ένα μεγάλο μέρος της κοινότητας εστράφηκε εναντίον της, θυματοποιώντας την ξανά.Τότε οι υπηρεσίες του κράτους ήταν πάλε απούσες για να την προστατέψουν τζαι να την στηρίξουν, όπως τζαι πιο μετά, όταν πλέον είσσιεν περάσει που πολλές διαδικασίες ανακρίσεων τζαι επανεξετάσεων στο δικαστήριο για να καταδικαστεί ο θύτης, τζαι η εκκλησία αθώωσεν τον τζαι τζείνος επέστρεψε στα ιερά του καθήκοντα.
Η κοινωνία μας έννεν μόνο μια βαθκιά πατριαρχική κοινωνία, αλλά ταυτόχρονα μια κοινωνία όπου κυριαρχεί η σχέση εξουσίας εκκλησίας τζαι κράτους πάνω στις ζωές μας. Τούτη η σχέση εκφράστηκε στη ζωή της Έλενας σαν ένας επαναλαμβανόμενος βιασμός. Χρειάζεται να δοθούν αγώνες για να ανατραπεί τούτη η καταπιεστική για μας συνθήκη. Χρειάζεται να δοθούν αγώνες για να διεκδικήσουμε τζαι να κερδίσουμε χώρο, για να ακούεται ο λόγος τζαι η φωνή των γυναικών που βιώνουν βία. Έν ανεχούμαστε μια κοινωνία τζαι ένα κράτος που υπερασπίζεται τους βιαστές, την πατριαρχία, τον μισογυνισμό τζαι εγκληματεί εις βάρος των γυναικών, λες τζαι τα σώματα, οι ζωές τζαι οι φωνές τους μετρούν λλιόττερο. Οι ευθύνες ούλλων εν εγκληματικές. Έν θέλουμε άλλα τέθκοια περιστατικά ξανά. Κανεί πκιον.
Συσπείρωση Ατάκτων, 31/3/2018
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ!
Καμία ανοχή στους νεοναζί ΕΛΑΜ – ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ!
Την νύχτα 17 προς 18 του Σεπτέμβρη 2013, τάγμα εφόδου της νεοναζιστικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή δολοφονεί τον αντιφασίστα μουσικό Παύλο Φύσσα, στην Αθήνα. Αυτό συνέβηκε μόλις λίγους μήνες μετά την εκλογή τους για πρώτη φορά στη Ελληνική Βουλή, το 2012.
Η διεθνής κατακραυγή για τη δολοφονία και η ορμή του αντιφασιστικού κινήματος στην Ελλάδα οδήγησαν όλη την ηγεσία της Χρυσής Αυγής – ανάμεσα τους και την κοινοβουλευτική ομάδα – στα δικαστήρια όχι μόνο για τη δολοφονία αλλά και για σύσταση και λειτουργία εγκληματικής οργάνωσης. Η δίκη ακόμα συνεχίζεται.
Αυτή είναι η μητρική οργάνωση του ΕΛΑΜ – της Χρυσής Αυγής της Κύπρου. Δεν το λέμε εμείς – το λένε οι ίδιοι!
Για αυτό, από μόνο του το γεγονός της εισόδου του ΕΛΑΜ στη Βουλή είναι μια πολύ ανησυχητική και επικίνδυνη εξέλιξη που δεν σηκώνει καμιά υποτίμηση. Μα το πιο ανησυχητικό είναι η ασυλία που απολαμβάνει το ΕΛΑΜ από τα ΜΜΕ, συμπεριλαμβανομένου του ΡΙΚ, και το πολιτικό κατεστημένο.
Τα κρούσματα βίας απέναντι στους Τουρκοκύπριους παρουσιάζουν αύξηση τον τελευταίο καιρό από μέλη του ΕΛΑΜ και άλλα φασιστικά στοιχεία που εκτρέφονται από τον ρατσισμό και τον εθνικισμό της κυπριακής δεξιάς.
Στις 15 του Νοέμβρη 2015 αυτοκίνητο με τουρκοκυπριακές πινακίδες δέχθηκε επίθεση από μαθητές, μέλη του ΕΛΑΜ, κατά τη διάρκεια της επετειακής τους πορείας. Στις 15 Μαΐου, στην Μακαρίου, κοντά στα γραφεία του ΕΛΑΜ και το κτήριο του ΑΠΟΕΛ, ομάδα 30 τραμπούκων επιτέθηκε σε Τουρκοκύπριο οδηγό. Στις 2 Αυγούστου, πάλι έξω από το ΑΠΟΕΛ, αυτοκίνητο Τουρκοκυπρίων όχι μόνο δέχτηκε επίθεση αλλά και κυνηγήθηκε στο δρόμο. Και αυτές είναι μόνο οι καταγραμμένες περιπτώσεις.
Πριν λίγες εβδομάδες, οι δύο βουλευτές του ΕΛΑΜ μαζί με τέσσερις βουλευτές του ΔΗΣΥ και με ένα της Αλληλεγγύης μαζί με «αγανακτισμένους» πατατοπαραγωγούς, στην περιοχή Αμμοχώστου, τραμπούκισαν και απείλησαν ελληνοκύπριο επιχειρηματία που συνεργάζεται με Τουρκοκύπριο πατατοπαραγωγό μέσα στα πλαίσια του Κανονισμού της Πράσινης Γραμμής.
Είναι φανερό ότι, αφού δεν μπορούν να επιβάλουν το κλείσιμο των οδοφραγμάτων, προσπαθούν να δημιουργήσουν κλίμα φόβου και τρομοκρατίας ανάμεσα στους Τουρκοκύπριους ώστε να μην τα διασχίζουν.
Δεν πρέπει να αφήσουμε τα νεοναζιστικά στοιχεία να δρουν ανενόχλητα!
Δεν μπορούμε να ανεχόμαστε αυτές τις επιθέσεις χωρίς καμιά αντίδραση!
Δεν πρέπει να τους αφήσουμε να επαναλάβουν τις συγκρούσεις του 63-67!
Αντιδρούμε τώρα!
Δεν πρέπει να επιτρέψουμε ξανά ο ΣΩΒΙΝΙΣΜΟΣ και η ΜΙΣΑΛΛΟΔΟΞΙΑ να επικρατήσουν στο νησί με αποτέλεσμα ένα νέο αιματοκύλισμα και την οριστική διχοτόμηση!
Καμία ανοχή στους νεοναζί ΕΛΑΜ – ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ!
Νέα Διεθνιστική Αριστερά (ΝΕΔΑ)
Πρωτοβουλία Ενάντια στην Φασιστική Απειλή
Αντιφασιστικό Δίκτυο Λεμεσού
Εργατική Δημοκρατία
ΚSP – Σοσιαλιστικό Κόμμα Κύπρου
YKP – Κόμμα Νέα Κύπρος
Η Συνέλευση για την δημιουργία Αντιφασιστικού Αντιρατσιστικού Μετώπου (στην οποία συμμετέχει και το Αντιφασιστικό Δίκτυο Λεμεσού μαζί με άλλες ομάδες, συλλογικότητες και άτομα) διοργανώνει Αντιφασιστική και Αντιρατσιστική εκδήλωση με συζήτηση και συναυλίες στο Θεατράκι του Μόλου στην Λεμεσό (Επίχωση) το Σάββατο στις 16 Ιουλίου και ώρα 19:00.
Πρόγραμμα Εκδήλωσης:
Συζήτηση: Το παρελθόν και το παρόν του Φασισμού στην Κύπρο και πως απαντάμε.
Ομιλητές: Αλέξης Αλέκου, Γιώργος Χαραλάμπους
Συναυλία: Αρχή Δια Του Ρεμπέτικου, Μπερτέδες, Julio Κομπολόι, Στέλιος Πελλάρας
Tο κείμενο της Συνέλευσης:
Σε μια περίοδο που η διεθνής οικονομική κρίση φαίνεται να μην έχει τελειωμό, παρά μόνο να βαθαίνει όλο και περισσότερο, η ακροδεξιά και οι φασίστες δυναμώνουν σε όλη την Ευρώπη αλλά και σε άλλες χώρες μέσα από την αναγωγή του ρατσισμού και του εθνικισμού σε επίσημη πολιτική των κυβερνήσεων όπως την είδαμε να εκδηλώνεται και στην περίπτωση των προσφύγων που ζητούν καταφύγιο στην Ευρώπη.
Στην Κύπρο, ο φασιστικός λόγος έχει διαχυθεί σε πολλά επίπεδα της δημόσιας ζωής και η φασιστική συμμορία του ΕΛΑΜ είναι πια μέσα στη βουλή, πράγμα που τους δίνει τη δυνατότητα να λειτουργούν και με βούλα του «δημοκρατικού» κόμματος. Εκείνοι οι οποίοι χτυπούν Τουρκοκυπρίους και ακτιβιστές, που είναι αδελφό κόμμα με τους ναζί δολοφόνους της Χρυσής Αυγής, εκείνοι που ονειρεύονται αναγέννηση της ΕΟΚΑ Β’, οι νοσταλγοί του Άουσβιτς, δεν έχουν καμία θέση σε καμία δημοκρατική κοινωνία.
Το κράτος στηρίχτηκε από τη δημιουργία του στον επιθετικό εθνικισμό και στην μισαλλοδοξία απέναντι στους Τουρκοκύπριους, κάτι που αποτέλεσε και αποτελεί ακόμα ένα παράγοντα που άνοιξε το δρόμο για το δυνάμωνα των φασιστών. Σε ένα κράτος όπου οι φασιστικές ιδέες εκφράζονται μέσα από ρατσιστικές, σεξιστικές και ομοφοβικές δηλώσεις και συμπεριφορές στελεχών και άλλων κομμάτων, σε ένα κράτος που έχει βασιστεί από τη δημιουργία του στον εθνικισμό και τη μισαλλοδοξία, που όχι απλώς επιτρέπει και ενθαρρύνει τη διάχυση φασιστικών ιδεών αλλά σκορπά το ίδιο τις ιδέες του μίσους σε όλα τα επίπεδα: Με την ενίσχυση του στρατού και του μιλιταρισμού, με ένα εκπαιδευτικό σύστημα που διδάσκει τα παιδιά μας ότι «ο εχθρός παραμονεύει», μέσω των σχέσεών του με την εκκλησία, της οποίας ο ηγέτης δηλώνει ότι χάρηκε που μπήκαν οι φασίστες στη βουλή χωρίς να αντιμετωπίζει συνέπειες για αυτό. Με την ηρωοποίηση και συγκάλυψη φασιστών τύπου Γρίβα.
Όλα αυτά τα ζητήματα, μας φέρνουν αντιμέτωπους με μια ιστορική αναγκαιότητα: Να χτίσουμε ένα μαχητικό αντιφασιστικό μέτωπο, που θα είναι ικανό να αντιπαρατεθεί στο ρατσισμό, να μην επιτρέψει στους φασίστες να επιβάλουν ένα κλίμα φόβου και τρομοκρατίας μέσα στην κοινωνία και να τους στείλει στη θέση τους, δηλαδή στους υπονόμους της ιστορίας.
Οι ομάδες, συλλογικότητες και άτομα που απαρτίζουν αυτή τη συνέλευση, αποφασίσαμε να δουλέψουμε προς αυτή την κατεύθυνση και σαν πρώτο σταθμό διοργανώνουμε μια εκδήλωση στις 16 Ιουλίου, με στόχο να θεσμοθετηθεί ένα ετήσιο αντιρατσιστικό φεστιβάλ, αρχής γενομένης από το ερχόμενο φθινόπωρο.
Η επιλογή της συγκεκριμένης μέρας δεν είναι τυχαία. Φιλοδοξούμε να αποτελέσει μια πρώτη πολιτική απάντηση στους φασίστες αλλά και στις εθνικιστικές και ρατσιστικές εκδηλώσεις της επίσημης πολιτείας με αφορμή τις επετείους της εισβολής και του πραξικοπήματος. Μια εκδήλωση όπου θα συζητήσουμε όχι μόνο την ιστορία, προβάλλοντας έναν διαφορετικό τρόπο μνήμης αυτής της περιόδου. και την σημερινή άνοδο του φασισμού (και του ΕΛΑΜ στην Κύπρο) αλλά και τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να την ανατρέψουμε.
Καλούμε όλους/ες όσοι θέλουν να παλέψουν ενάντια στο φασισμό, το ρατσισμό και τη μισαλλοδοξία, στην εκδήλωση στις 16/7, στο θεατράκι του μόλου Λεμεσού.
Την περασμένη Κυριακή 08/05/2016 διοργανώσαμε αντιφασιστική πορεία με αφορμή την επέτειο της αντιφασιστική νίκης των λαών κατά του ναζισμού, αλλά και ενάντια στην αυξημένη και αποθρασυμένη παρουσία φασιστών-νεοναζί στην Λεμεσό, ιδιαίτερα τώρα ενόψει βουλευτικών εκλογών.
Κατά την διάρκεια της προσυγκέντρωσης μας, στην πλατεία Διοικητηρίου και προτού καταφθάσει ο κύριος όγκος των συντρόφων και αλληλέγγυων, δεχτήκαμε οργανωμένη και προσχεδιασμένη επίθεση από 30 περίπου μέλη νεοναζιστικών κομμάτων και οργανώσεων του ευρύτερου ακροδεξιού χώρου, εφοδιασμένων με κράνη, σιδερολοστούς, πτυσσόμενα γκλοπ και αλυσίδες.
Είναι χαρακτηριστικό ότι παρόλο που αρκετά από αυτά τα άτομα προέρχονται από διαφορετικά κόμματα και οργανώσεις, έδρασαν από κοινού και συντονισμένα εναντίον μας, κι αυτό αποδεικνύει ότι λειτουργούν σαν συγκοινωνούντα δοχεία.
Παρά τον αιφνιδιασμό και την αρχική υποχώρηση μας από την επίθεση του τάγματος εφόδου των φασιστών, καταφέραμε να ανακόψουμε στη συνέχεια την προσπάθεια τους να μας κτυπήσουν και να μας διαλύσουν, αλλά και με την άφιξη περισσοτέρων συντρόφων/φισσων μας στο χώρο, να ανασυνταχθούμε και να κυνηγήσουμε τους φασίστες, αναγκάζοντας τους εν τέλει σε φυγή.
Παρά την θρασύδειλη επίθεση που δεχτήκαμε από τα παρακρατικά μαντρόσκυλα του συστήματος, καταφέραμε να οργανωθούμε και πραγματοποιήσαμε την προγραμματισμένη μας πορεία με συμμετοχή 80 ατόμων, εισπράττοντας παράλληλα θετικά σχόλια από απλό κόσμο και περαστικούς.
Αξιοσημείωτη η στάση της αστυνομίας, αφού συγκάλυψαν εντελώς τη φασιστική επίθεση εναντίον μας, αφήνοντας απόλυτα ελεύθερο το πεδίο σ αυτούς να έρθουν να μας κτυπήσουν εντελώς ανενόχλητοι.
Όμως όταν ανασυγκροτηθήκαμε, έκαναν έντονη την εμφάνιση τους, περικυκλώνοντας ασφυκτικά την πορεία. Μάλιστα ένας αστυνομικός φωτογράφιζε και βιντεογραφούσε σε ολόκληρη την διαδρομή της πορείας.
Ήταν τόσο απροκάλυπτη η στάση τους που εμφανίστηκαν ακόμα και δημοσιεύματα σε συστημικά ΜΜΕ, που έκαναν λόγο για αδιαφορία της αστυνομίας, ενώ είχαν πληροφορίες για οργανωμένο κτύπημα ενάντια στην αντιφασιστική πορεία.
Τονίζουμε ότι η επίθεση που δεχτήκαμε, όχι μόνο δεν μας τρομοκρατεί, αλλά μας πεισμώνει ακόμη περισσότερο να συνεχίσουμε τον αγώνα μας. Η αποφασιστικότητα μας και η δυναμική που είχε η πορεία ήταν η καλύτερη απάντηση, με ενισχυμένη την αλληλεγγύη και συμμετοχή στο αντιφασιστικό κίνημα.
Θα αντισταθούμε και δεν θα ανεχτούμε τη στοχοποίηση, χτυπήματα και απειλές κατά συντρόφων μας. Καλούμε όλους τους αντιφασίστες/τριες, αλλά και τον κάθε ανυπότακτο άνθρωπο, να συσπειρωθούν και να ενωθούν μαζί μας, για να συνεχίσουμε όλες και όλοι μαζί πιο μαζικά και δυναμικά τον αγώνα ενάντια στον φασισμό και το σύστημα που τον εκτρέφει.
ΟΥΤΕ ΛΕΜΕΣΟ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ
ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ ΛΕΜΕΣΟΥ
ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ 8/5 ΩΡΑ 19:00 ΠΛΑΤΕΙΑ ΔΙΟΙΚΗΤΗΡΙΟΥ
Στις 9 Μαΐου 1945, με την συνθηκολόγηση της ναζιστικής Γερμανίας, ήρθε το τέλος του πιο αιματηρού πολέμου στην ιστορία της ανθρωπότητας, του Β” Παγκοσμίου, που στοίχισε τη ζωή σε 80 εκατομμύρια ανθρώπους. Σήμερα, δυστυχώς, η φρίκη του ολοκληρωτικού πολέμου και του φασισμού – ναζισμού δεν είναι μια εικόνα από το μακρινό παρελθόν, αλλά η σκληρή πραγματικότητα που ζούμε γύρω μας, με άλλη μορφή και μέσα.
Η καπιταλιστική κρίση, όχι μόνο δεν καταλαγιάζει, αλλά βαθαίνει, κι αυτό κάνει τα κράτη και το κεφάλαιο να δρουν ακόμα πιο επιθετικά απέναντι στους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, επιχειρώντας να επιβάλουν ένα σύγχρονο κοινωνικό και εργασιακό μεσαίωνα. Αυτή η κρίση παράλληλα, οξύνει τις πολεμικές συγκρούσεις και τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, με την Συρία δίπλα μας και την Μέση Ανατολή να είναι στο επίκεντρο των αντιπαραθέσεων, κάτι που ασφαλώς δεν μας αφήνει ανεπηρέαστους.
Μέσα σ αυτές τις συνθήκες υπάρχει άνοδος της ακροδεξιάς και των νεοναζιστικών κομμάτων και οργανώσεων, κι αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Στις κρίσιμες στιγμές οι φασιστικές συμμορίες και τα κόμματα είναι τα πιο χρήσιμα δεκανίκια του συστήματος. Στηρίζουν την εργοδοσία και τα αφεντικά ώστε να καταστείλουν τις όποιες εργατικές αντιστάσεις, αφού απ αυτούς χρηματοδοτούνται. Μην ξεχνάμε ότι τον ίδιο ακριβώς ρόλο έπαιξαν στην Κύπρο, όταν πρωτοεμφανίστηκαν στην εποχή των πιο άγριων απεργιών, το 1948.
Παράλληλα προωθούν το ρατσιστικό μίσος και την στοχοποίηση προσφύγων και μεταναστών ώστε να βοηθήσουν τους καπιταλιστές να ρίξουν τα μεροκάματα συνολικά για όλους τους εργαζόμενους, αλλά και για να μην υπάρχει ενότητα και αλληλεγγύη στη εργατική τάξη. Γιατί είναι ευκολότερο να σπάσεις το κεφάλι του διπλανού σου για να πάρεις τη θέση του, παρά να ανατρέψεις την εξουσία του κεφαλαίου.
Επιβάλλουν έτσι τον κοινωνικό κανιβαλισμό, το αίσθημα της απελπισίας και την καταφυγή στην εξόντωση του ‘’άλλου’’. Ο ‘άλλος’’ στην αρχή είναι ο μετανάστης, ο αλλόθρησκος, ο ‘’παρεκκλίνων’’ σεξουαλικά ή ηθικά. Μετά είναι ο δημόσιος υπάλληλος. Έπειτα ο συνδικαλιστής και ο αριστερός ή αναρχικός που στηρίζει τους ‘’άλλους’’. Και μετά είναι ο οποιοσδήποτε, ο ίδιος μας ο εαυτός.
Στο ζοφερό πολιτικό τοπίο και την προεκλογική περίοδο που διανύουμε στην Κύπρο, επιχειρούν να εμφανιστούν ως κάτι το διαφορετικό, το καθαρό, το ελπιδοφόρο απέναντι στις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις και τα καθεστωτικά κόμματα. Κανένας δεν πρέπει να ξεγελιέται από τον λαϊκισμό και την προσπάθεια του ελαμ και άλλων να παρουσιάσει ένα φιλολαϊκό πρόσωπο με κινήσεις “φιλανθρωπίας”. Που κι αυτές φυσικά είναι μόνο για Έλληνες. Τα ίδια έκανε και η Κου Κουξ Κλαν και ο Χίτλερ για να αποκτήσει την κοινωνική αποδοχή και να ανέλθει στην εξουσία. Βλέπουμε και την μητρική τους οργάνωση, την χρυσή αυγή τι κάνει στην ελληνική βουλή. Στήριξη στην ασυδοσία του τραπεζικού κεφαλαίου, υπεράσπιση των φοροαπαλλαγών των εφοπλιστών και των ιδιωτικοποιήσεων. Τα ίδια που προωθεί και η κυπριακή κυβέρνηση!
Ο κόσμος ας μην έχει αυταπάτες στις εκλογές για κανένα κόμμα, παλιό ή καινούργιο, ή δήθεν ανεξαρτήτους. Παρά τις όποιες επιμέρους διαφορές τους όλοι υπηρετούν με ευλάβεια το πολιτικοοικονομικό σύστημα και την άρχουσα τάξη.
Η ελπίδα δεν βρίσκεται στις κάλπες άλλα στους ανυποχώρητους κι ακηδεμόνευτους αγώνες των εργαζομένων και της νεολαίας για την κοινωνική ανατροπή. Κανένας πολιτικός σωτήρας δεν μπορεί να αναλάβει» για μας, μόνο με αυτοοργάνωση και αλληλεγγύη μπορούμε να σώσουμε τις ζωές μας.
Αυτά προσπαθήσαμε να προτάξουμε με την μέχρι τώρα δράση μας, με κινητοποιήσεις και παρεμβάσεις αλλά και διαφορές εκδηλώσεις.
Ενδεικτικά συμμετείχαμε σε κινητοποιήσεις εναντία στις εκποιήσεις σπιτιών, στον δρόμο αλλά και με συγκεντρώσεις αλληλεγγύης σε κατοίκους που κινδύνευαν άμεσα με έξωση. Σε εργατικούς αγώνες, στην πρωτομαγιά μαζί με τους Κούρδους συντρόφους προωθώντας έμπρακτα την διεθνιστική αλληλεγγύη και ενότητα. Προβάλαμε την μάχη που δίνουν οι ίδιοι όχι μόνο για αυτοδιάθεση αλλά και για μια άλλη κοινωνία, με την αυτοοργάνωση των κοινοτήτων στη Ροζάβα, όπως και το αντίστοιχο παράδειγμα των Ζαπατίστας στα βουνά του Μεξικού. Πραγματοποιήσαμε εκδήλωση για την γυναικεία χειραφέτηση, με ιστορική αναδρομή στους αγώνες των γυναικών στην Κύπρο, την Ελλάδα και διεθνώς. Ακόμα για το προσφυγικό και για την ιστορία, τους αγώνες και την προοπτική του εργατικού κινήματος στην Κύπρο.
Όλα αυτά ήταν φυσικό να ενοχλήσουν τους φασίστες, γνωστούς θρασύδειλους που έμαθαν να δρουν μόνο μέσα στο σκοτάδι. Έτσι στοχοποίησαν την συλλογικότητα μας και συντρόφους/φισες. Μάλιστα μόλις πριν λίγες μέρες προσπάθησαν με ύπουλο τρόπο να τρομοκρατήσουν και να κτυπήσουν συντρόφους όταν αποχωρούσαν μόνοι από εκδήλωση μας. Η προσπάθεια τους έπεσε στο κενό χάρη στη αποφασιστικότητα άλλων συντρόφων που με τη άμεση κινητοποίηση και παρουσία τους απέτρεψαν τα χειρότερα και τους ανάγκασαν να διαλυθούν χωρίς να συμβεί το παραμικρό.
Ας το βάλουν καλά στο μυαλό τους ότι όχι μόνο δεν τρομοκρατούμαστε, αλλά θα συνεχίσουμε ακόμα πιο δυναμικά τον αγώνα μας. Ο αντιφασιστικός και αντικαπιταλιστικός χώρος θα υπερασπιστεί με κάθε τρόπο τους αγωνιστές του, θα απαντήσει μαχητικά μέσα από μαζικές μορφές και διαδικασίες σε κάθε προσπάθεια τρομοκράτησης, που προέρχεται από την φασιστική και παρακρατική βία.
ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΜΟ
ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ ΛΕΜΕΣΟΥ
Την Τετάρτη 27 Απριλίου, ώρα 19:30, στο καφενείο Στο Δρόμο, θα γίνει εκδήλωση με προβολή και συζήτηση, για την ιστορία, τους αγώνες και την προοπτική του εργατικού κινήματος στην Κύπρο, με αφορμή και την επέτειο της εργατικής πρωτομαγιάς. Θα γίνει παρουσίαση και ιστορική αναδρομή από τον κοινωνιολόγο και ερευνητή της ιστορίας του εργατικού κινήματος στην Κύπρο, Αντρέα Παναγιώτου.
Την Τετάρτη 27 Απριλίου, ώρα 19:30, στο καφενείο Στο Δρόμο, θα γίνει εκδήλωση με προβολή και συζήτηση, για την ιστορία, τους αγώνες και την προοπτική του εργατικού κινήματος στην Κύπρο, με αφορμή και την επέτειο της εργατικής πρωτομαγιάς. Θα γίνει παρουσίαση και ιστορική αναδρομή από τον κοινωνιολόγο και ερευνητή της ιστορίας του εργατικού κινήματος στην Κύπρο, Αντρέα Παναγιώτου.
Πορεία ταξικής ενότητας και διεθνιστικής αλληλεγγύης για την εργατική πρωτομαγιά στην Λεμεσό, Σάββατο 23/4.
Προσυγκεντρωση ώρα 10:00 π.μ στο οίκημα της κουρδικής κοινότητας, οδός Ναυαρίνου 10.
Η απελευθέρωση της εργατικής τάξης είναι έργο της ίδιας (Καρλ Μαρξ)
Πορεία ταξικής ενότητας και διεθνιστικής αλληλεγγύης για την εργατική πρωτομαγιά στην Λεμεσό, Σάββατο 23/4.
Προσυγκεντρωση ώρα 10:00 π.μ στο οίκημα της κουρδικής κοινότητας, οδός Ναυαρίνου 10.
Η απελευθέρωση της εργατικής τάξης είναι έργο της ίδιας (Καρλ Μαρξ)
Προβολή – συζήτηση με την συμμετοχή της Κουρδικής κοινότητας στην Λεμεσό. Την Πεμπτη 7 Απριλίου, ώρα 19:30, στην καφετέρια Στο Δρόμο, οδός Γενεθλίου Μιτελλά, Λεμεσός
Μέσα στα σύνορα της Τουρκίας, η κουρδική αντίσταση άντεξε στην σκληρή κρατική τρομοκρατία και στους μαζικούς εκτοπισμούς από το στρατοκρατικό καθεστώς. Στο πλευρό τους η επαναστατική αριστερά καθώς και αναρχικοί. Μάλιστα πριν λίγες μόλις μέρες, 10 κομμουνιστικές οργανώσεις στην Τουρκία μαζί με το PKK (Εργατικό Κόμμα Κουρδιστάν), ανακοίνωσαν την ίδρυση του Ενιαίου Λαϊκού Επαναστατικού Κινήματος, για να συντονίσουν τη δράση τους.
Στις κουρδικές περιοχές της Συρίας όμως γίνεται πραγματικά μια επανάσταση. Ο αγώνας ενάντια στους τζιχαντιστές είναι μονάχα μια πτυχή της Ροζάβα, η άλλη πτυχή είναι το κοινωνικό πείραμα που βρίσκεται σε εξέλιξη. Η αυτόνομη περιοχή της Ροζάβα, που συστάθηκε το 2011 ως τρία αντισυστημικά αντικαπιταλιστικά καντόνια, αποτελεί ένα εγχείρημα διαφυλετικής και διαθρησκευτικής κοινωνικής αυτοδιεύθυνσης πέρα από κρατικά σύνορα. Η ανάληψη της πολιτικής ισχύος από τις τοπικές συνελεύσεις (κομμούνες, όπως έχουν ονομαστεί) δημιουργούν μια βάση για την κατάργηση των εκμεταλλευτικών σχέσεων, την αναθεώρηση των αναγκών, την αναδόμηση της παραγωγής, την συλλογική αναδιοργάνωση της εργασίας. Να αναφέρουμε ως παράδειγμα, ότι η Ροζάβα είναι το μοναδικό μέρος στον κόσμο όπου το πετρέλαιο βρίσκεται στην συλλογική διάθεση των κατοίκων.
Η κοινωνική επανάσταση στην Ροζάβα και η διαρκής εξέγερση στην Τουρκία ανοίγουν δρόμους για τον επαναστατικό αγώνα σε όλη την γη. Ήδη διεθνιστές, οργανώσεις, ομάδες από διάφορες χώρες, βρίσκονται στη Ροζάβα και συμμετέχουν στη διαδικασία ή έχουν ενωθεί σε διεθνιστικά τάγματα και πολεμούν στο αντάρτικο των YPG-YPJ.
Όλα αυτά θα δούμε σε εκδήλωση με προβολή και συζήτηση μαζί με την Κουρδική κοινότητα στην Λεμεσό. Η αλληλεγγύη το όπλο μας, επαναστατική αυτοοργάνωση παντού!
Την ερχόμενη Τρίτη 15 του μηνός ώρα 20:00 στο καφενείο Στο Δρόμο θα γίνει εκδήλωση με προβολή και συζήτηση, αφιερωμενη στον αγώνα για την γυναικεία χειραφέτηση
Θα υπάρχει παρουσίαση και ιστορική αναδρομή στους αγώνες των γυναικών στην Κύπρο, την Ελλάδα και διεθνώς.
Θα γίνει ειδική αναφορά στο κίνημα στη Ροζάβα, εκεί όπου ιδρύθηκε από τις Κούρδισες μαχήτριες ο πρώτος καθαρά γυναικείος αντάρτικος στρατός στο κόσμο, με το σύνθημα:
«Η επανάσταση δεν θα σώσει τις γυναίκες, αλλά χρειάζεται τη σκέψη, τη δράση και την οργάνωση των γυναικών. Η Επανάσταση χρειάζεται το χρώμα της γυναίκας»
Θα μιλήσει αγωνίστρια από την Κουρδική κοινότητα στην Λεμεσό!
Από τις αρχές του 2016 και μέχρι τις 5 Φεβρουαρίου τουλάχιστον 374 άνθρωποι έχουν πεθάνει προσπαθώντας να φθάσουν σε ευρωπαϊκό έδαφος, σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό για τη Μετανάστευση (IOM). Οι περισσότεροι από αυτούς στο Αιγαίο.
Την ίδια στιγμή οι κυβερνήσεις και η ΕΕ προωθούν και εφαρμόζουν ρατσιστική πολιτική με κλειστά σύνορα, απελάσεις και εγκλεισμό των προσφύγων σε στρατόπεδα και φυλακες. Η εμπλοκή του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο φερνει ακόμα περισσότερο θάνατο και πολεμους. Την απάνθρωπη πολιτική της ΕΕ ακολουθεί και η κυπριακή κυβερνηση με τα κεντρα κράτησης, τις φυλακίσεις και απελάσεις.
Απεναντι σ αυτούς εμείς εκφράζουμε αλληλεγγύη σε πρόσφυγες και μετανάστες και παλεύουμε για δικαιώματα, ελευθερίες και κοινή πάλη των εργαζομενων στην Κύπρο.
Να γκρεμίσουμε την «Ευρώπη-φρούριο», τις φυλακες, τα σύνορα. Κοινή πάλη των λαών ενάντια στους ιμπεριαλιστές, το ΝΑΤΟ, την φιλοπόλεμη και ρατσιστική πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων.
ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΟΙ ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΙ, ΚΥΠΡΙΟΙ ΚΑΙ ΞΕΝΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΕΝΩΜΕΝΟΙ
Σήμερα, Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2015 επιχειρήθηκε από κλητήρα να επιδώσει χαρτί έξωσης σε οικογένεια που διαμένει στις Εργατικές Πολυκατοικίες του Οργανισμού Χρηματοδοτήσεως Στέγης, αγνοώντας επιδεικτικά την οποιαδήποτε οικονομική ή οικογενειακή κατάσταση που βρίσκεται η οικογένεια αυτή.
Στο άκουσμα και μόνο της είδησης δεκάδες αλληλέγγυοι και αλληλέγγυες έσπευσαν στο χώρο και εμπόδισαν τον κλητήρα στο να προχωρήσει στην πράξη αυτή. Ο κλητήρας ειδοποίησε την αστυνομία και τρεις (3) αστυνομικοί κατέφθασαν στο χώρο της συγκέντρωσης των αλληλέγγυων. Μετά από διαβουλεύσεις ο κλητήρας και οι αστυνομικοί αποχώρησαν από το χώρο χωρίς να επιδώσουν οποιονδήποτε χαρτί στους ένοικους της κατοικίας.
Το περιστατικό αυτό δεν συμβαίνει για πρώτη φορά ούτε είναι μια ξεχωριστή περίπτωση. Είναι κομμάτι μιας ευρύτερης πολιτικής που προωθείτε το τελευταίο διάστημα προς όφελος ντόπιου και ξένου κεφαλαίου και νομοθετείτε – υλοποιείτε από τους πολιτικούς εκπροσώπους τους στη βουλή. Η έξωση αυτή έρχεται αμέσως μετά την ψήφιση από τη βουλή για πακετοποίηση των κόκκινων δανείων και η κυπριακή κοινωνία καλείται πλέον να αντιμετωπίσει το φαινόμενο κατασχέσεων κατοικιών από τις τράπεζες , όπως έχουμε όλοι παρακολουθήσει να συμβαίνει σε όλες τις χώρες που έχουν περάσει σε καθεστώς «μνημονιακής σωτηρίας». Η κρίση τους λοιπόν και κυριολεκτικά πλέον μας χτυπάει την πόρτα.
Οι εξώσεις και οι κατασχέσεις κατοικιών δεν είναι συνέπεια της αδιαφορίας ή της δήθεν αφερεγγυότητας ορισμένων και μόνο τμημάτων της κοινωνίας, ούτε αφορά, όπως λέει η κυβέρνηση, μόνο πολίτες που την χρησιμοποιούν ως δικαιολογία για την κρίση. Αφορά κυρίως τα χαμηλά, λαϊκά στρώματα της κοινωνίας που έχουν μείνει άνεργοι ή που έχουν δει το μισθό τους να κουτσουρεύεται στο μισό και πλέον δεν έχουν ούτε τα βασικά για την διαβίωση τους, συνέπεια των πολιτικών λιτότητας που εφαρμόζει η κυβέρνηση Αναστασιάδη-ΤΡΟΙΚΑ
Ξεκαθαρίζουμε λοιπόν ότι δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν να ξεσπιτώσει συνάνθρωπο μας επειδή πολύ απλά το δικαίωμα στη στέγη και την αξιοπρεπή διαβίωση , πέραν από συνταγματικό είναι και αδιαπραγμάτευτο. Σήμερα ήταν η μέρα μιας φτωχής οικογένειας σε συνοικία της Λεμεσού, αύριο ξημερώνει για όλους εμάς το ίδιο και χειρότερο. Στην επίθεση αυτή δεν πρέπει να μείνει κανένας μόνος/μόνη. Όλοι εμείς εργαζόμενοι, άνεργοι , φοιτητές, άνθρωποι της διπλανής πόρτας καλούμαστε να είμαστε σε επαγρύπνηση και να σταθούμε ανάχωμα στη λαίλαπα που έρχεται.
Καλούμε όλους και όλες να σταθούμε εμπόδιο στο ξεσπίτωμα των συνανθρώπων μας και το αίτημα για αξιοπρεπή ζωή να γίνει φάρος για τις μάχες που έρχονται .
Κινημα Ενάντια στις Εκποιήσεις
Αλληλέγγυοι/ες
One Radical Planet 