Login
Στις 13/3/1925 απαγορεύτηκε στο Τενεσί, των ΗΠΑ, η διδασκαλία της θεωρίας της εξέλιξης του Δαρβίνου... Ήταν μέρος μιας συντηρητικής υστερίας που ξεκίνησε με τον «κόκκινο τρόμο» στα τέλη της προηγουμένης δεκαετίας με επιθέσεις ενάντια στην αριστερά... Τζαι ηταν τζαι η δεκαετία της «ποτοαπαγόρευσης»... Την επόμενη δεκαετία, ωστόσο, το κλίμα ανατράπηκε ριζικά με την άνοδο του Ρούσβελτ τζαι το συντεχνιακό κίνημα που σάρωσε την χώρα μετά την κρίση του 1929... Ανάλογα είχαμε τζαι την δεκαετία του 1950, που ξεκίνησε με τον Μακαρθισμό, τζαι ακολουθησε την επόμενη δεκαετία, το κίνημα νεολαίας ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ, τζαι τα κινήματα υπέρ της σεξουαλικής απελευθέρωσης, το φεμινιστικό κίνημα, το κίνημα των ομοφυλοφίλων κοκ...
Η σημερινή κατάσταση με τον Τραμπ τζαι τους οπαδούς του, αθθυμίζει εν μέρει την περίοδο Ρέιγκαν την δεκαετία του 1980 [αν τζαι εμφανώς ο Τραμπ εν πολλά πιο έξυπνος που την κωμική φιγούρα της αχαπαροσύνης του Ρέιγκαν]...
Το αντίστοιχο της απαγόρευσης της διδασκαλίας του Δαρβίνου κάποτε, σήμερα εν «πόλεμος» ενάντια στην κουλτουρα αμφισβήτησης [εστω με τις υπερβολές της] που ονομάστηκε woke... Το καθεστώς Τραμπ – Μασκ εξαπέλυσε επίθεση ενάντια στο εκπαιδευτικό σύστημα που προάγει την ιστορική γνώση για το τί έζησαν οι μειονότητες, ιδιαίτερα οι αφροαμερικανοί, αλλά τζαι για τον ρατσισμό ενάντια σε μορφές φύλου [λ.χ. η υστερία ενάντια στους Τρανς]...
Οι ΗΠΑ ήταν τζαι ένει μια βαθκιά διχασμένη κοινωνία πολιτιστικά. Τζαι αν κρίνει κάποιος/α που την ιστορική εξέλιξη, οι συντηρητικές υστερίες ξεκινούν θεαματικά αλλά ακολουθούνται από την επιστροφή της ριζοσπαστικής ελευθεριότητας που φαινεται να καθορίζει τζαι την ιστορική εξέλιξη...
Όπως σήμερα η θεωρία του Δαρβίνου, εν ντε φάκτο γνώση, έτσι τζαι στο μέλλον, οι σημερινά καταδιωκόμενοι, θα εν αύριο οι δικαιωμένοι... Το θέμα εν αφορά ένα είδους αναπαραγομένου ιστορικού κύκλου. Εν ο αντικατοπτρισμός της ιστορικής πραγματικότητας.. Μια κοινωνία στην αιχμή της τεχνολογικής μεταμόρφωσης γεννά τζαι την συντηρητική αντίδραση [σταθερά επιχορηγημένη από μια μερίδα του κεφαλαίου], αλλά γεννά επίσης τζαι τον ριζοσπαστισμό που πηγαζει που την νέα τεχνολογία. Την δεκαετία του 1920 ήταν ο κινηματογράφος σαν υπονόμευση των συντηρητικών ηθών, την δεκαετία του 1960 ήταν η τηλεόραση [«θωρεί μας ούλλος ο κόσμος/the whole world is watching ήταν το σύνθημα των νεολαιίστικων διαδηλώσεων απέναντι στην αστυνομική βία] ...Σήμερα η ηλεκτρονική δικτύωση παρήγαγε την εξέγερση που οδήγησε στην ήττα του Τραμπ μετά το τέλος της πρώτης του θητείας... Ο Μασκ αγόρασε το twitter/X αλλά η δυναμική της ιστορίας φαινεται να εν εναντίον του....
· Ο τίτλος στους «Times of Israel» τα είπε όλα: «Για Πρώτη φορά, το Ισραήλ μόλις έχασε ένα πόλεμο»
«Σε αντίθεση με προηγούμενες εκστρατείες στην Γάζα [πολλά πιο μιτσιές συγκριτικά] σήμερα δεν υπάρχει καμία σημαντική μερίδα της ισραηλινής κοινωνίας, η οποία να διεκδικα νίκη, μετά την εκεχειρία.. Η ρητορική του «κόφκουμεν/κουρεύκουμεν το γρασίδι/χορτάρι» που εχρησιμοποιήτουν σε προηγούμενες επιθέσεις στην Γάζα, έλειπε τούτην την φορά.. Αντίθετα υπήρχε μια ημι-ομοφωνία στο εσωτερικό του Ισραήλ, ότι η συμφωνία ήταν αδιαμφισβήτητα κακή, ακόμα τζαι καταστροφική για την χώρα..
..Ο ακροδεξιός υπουργός εθνικής ασφάλειας, Ben-Gvir , ονόμασε την συμφωνία «απόλυτη παράδοση», ενώ ο Bezalel Smotrich, υπουργός οικονομικών, επίσης ακροδεξιός, εχαρακτήρισε τη συμφωνία «επικίνδυνη» που θέτει σε κίνδυνο την «εθνική ασφάλεια»...
Ο πρόεδρος Χέρσογκ απέφυγε να σχολιάσει κάτι συγκεκριμένο στην απόφαση για εκεχειρία, αλλά σχολίασε το όλο σκηνικό με ανάλογους όρους: «Ας μην έχουμε αυταπάτες. Αυτή η συμφωνία – όταν υπογραφεί, εγκριθεί τζαι εφαρμοστεί – θα φέρει μαζί της βαθκειά οδύνη, δύσκολες σοκαριστικές στιγμές..»
«The headline in the Times of Israel says it all: “For the First Time, Israel Just Lost a War.”
Unlike previous military campaigns in Gaza—on a much smaller scale compared to the current genocidal war—there is no significant strand of Israeli society claiming victory. The familiar rhetoric of “mowing the lawn”, which Israel often uses to describe its wars, is notably absent. Instead, there is a semi-consensus within Israel that the ceasefire deal was unequivocally bad, even disastrous for the country.
The word “bad” carries broad implications. For Israeli National Security Minister Itamar Ben-Gvir, it represents a “complete surrender”. For the equally extremist Finance Minister Bezalel Smotrich, it is a “dangerous deal” that compromises Israel’s “national security”.
Israeli President Isaac Herzog refrained from offering political specifics but addressed the deal in equally strong terms: “Let there be no illusions. This deal—when signed, approved and implemented—will bring with it deeply painful, challenging and harrowing moments.”
Foreign Minister Gideon Sa’ar, along with other Israeli officials, tried to justify the deal by framing Israel’s ultimate goal as the freeing of captives. “If we postpone the decision, who knows how many will remain alive?” he said.
However, many in Israel, along with an increasing number of analysts, are now questioning the government’s narrative. Israeli Prime Minister Benjamin Netanyahu had previously rejected similar ceasefire agreements in May and July, impeding any possibility of negotiation.»
Ο Τραμπ μπορεί να κατασκευάζει θεάματα, αλλά η ρητορική του μπορεί να εν τζαι εκφραστική της εποχής. Οι ατάκες για προσάρτηση ουσιαστικά του Καναδά, τζαι [αν χρειαστεί] τζαι στρατιωτική επέκταση που την Γροιλανδία, ως την διώρυγα του Παναμά, μπορεί να ακούεται σαν πυροτέχνημα... αλλά πρωτοφανές στο μετά το 1945 διεθνές σύστημα... Η Δύση φαινόταν να ξεσαλώνει, μετά την διάλυση της ΕΣΣΔ την δεκαετια του 1990 [Ουσιαστικά τζαι τότε έγινε εισβολή στον Παναμά, τζαι μετά ακολούθησαν βομβαρδισμοί, τζαι επεμβάσεις όπως στην Λιβύη], αλλά έστω ρητορικά εκράταν τα προσχήματα... σαν αυτοδιορισμένος αστυνομικός του διεθνούς συστήματος... Ή, έστω τζαι θεαματική, ρητορική του Τραμπ, ένεν παράδοξη – εν προέκταση ..της χρηματοδότησης λ.χ. του πολέμου στην Ουκρανία, τζαι στην ενίσχυση του εγκλήματος στην Γάζα... Με τον Τραμπ οι ΗΠΑ, φαίνεται να λαλούν ξικούτσουλα, τί εκάμναν ήδη πρόσφατα, αλλά με κάποιο κέτσαπ ρητορικής συγκάλυψης... Τωρά εν η εικόνα γύμνη...
Αν, όμως, οι ΗΠΑ κέρδισαν υποτίθεται τον ψυχρό πόλεμο, γιατί τούτη η «ανάγκη» επεμβάσεων, απειλών, συγκαλύψεων κλπ;... Οι αντίπαλοι εν παραδόξως οι ίδιοι: Η Ρωσία, τζαι τωρά τζαι η Κίνα... Αλλά μη υποταγή/έλεγχος, υπάρχει διάχυτος πκιον παγκόσμια - αρκετές χώρες λ.χ. παρά το δυτικό μονοπώλιο ακόμα στις διεθνείς συναλλαγές, καταφέρνουν να προσπερνούν τις δυτικες κυρωσεις... Τζαι η τάση αυτονομίας φαίνεται να διευρύνεται τζαι στην Αφρική τζαι την λατινική Αμερική... Η Ασία σε μεγαλο βαθμο είναι εκτός ελέγχου της Δύσης [Κίνα, Ινδία, Ιράν, εν μέρει Τουρκία]... Οι ΗΠΑ εν με τους συμμάχους που είχαν στον Ψυχρό πόλεμο.. την Ευρώπη υπό δυσφορία των τοπικών πληθυσμών.. την Ιαπωνία... Τώρα μέχρι τζαι η Ινδονησία εντάχθηκε στους BRICS..
Η παρακμή της δυτικής εξουσίας ένεν τωρασινή, εν συνέχεια του τέλους της αποικιοκρατίας. Τζαι η «νίκη» στον ψυχρό πόλεμο φαίνεται να ήταν μια φευγαλέα στιγμή.. Σε τούτον το πλαίσιο το τέλος του ψυχρού πολέμου φαίνεται να ήταν, ουσιαστικά, μια αναδιάταξη δυνάμεων... που συνεχίζεται σήμερα με την κρίση της δυτικής ηγεμονίας – τζαι πολιτικά τζαι οικονομικά. Εν η Δύση που θέλει προστατευτισμό τωρά..
Από ότι φαίνεται στον πιο κάτω πίνακα ένεν μόνο στις χώρες της ανατολικής [τεως σοσιαλιστικης] Ευρώπης [Σλοβακία, Σερβία, Ρουμανία, τέως Ανατολική Γερμανία, Ουγγαρία] όπου ο πληθυσμός εν ενάντια στην στήριξη του καθεστώτος Ζελένσκι. Όπως φαίνεται τζαι στη δυτική Ευρώπη, τον Ζελένσκι έχουν τον για ξεφτίλα... Αλλά η εσωτερική ευρωπαϊκή διαφοροποίηση εν τζαι εκφραστική της κρίσης της απόπειρας επιβολής [μέσω αυταρχισμού, λογοκρισίας κοκ] του αντι-ρωσικού πολέμου των ΗΠΑ, ενάντια στα συμφέροντα των ευρωπαίων....
Καταγραφή της μαζικής πτώσης στήριξης του πολέμου του ΝΑΤΟ... Η κόκκινη γραμμή καταγράφει την στήριξη στον πόλεμο και η μπλε την στήριξη των διαπραγματεύσεων τζαι της εκεχειρίας...
«Public support for continuing Nato's war in Ukraine (the red line) has plummeted. Support for a ceasefire and negotiations (the blue line) has risen across Europe - where many governments are already using rising arms expenditure as an excuse for why they are squeezing working people». Kevin Ovenden (via Mark H)
One Radical Planet 