Login
Στις 13/3/1925 απαγορεύτηκε στο Τενεσί, των ΗΠΑ, η διδασκαλία της θεωρίας της εξέλιξης του Δαρβίνου... Ήταν μέρος μιας συντηρητικής υστερίας που ξεκίνησε με τον «κόκκινο τρόμο» στα τέλη της προηγουμένης δεκαετίας με επιθέσεις ενάντια στην αριστερά... Τζαι ηταν τζαι η δεκαετία της «ποτοαπαγόρευσης»... Την επόμενη δεκαετία, ωστόσο, το κλίμα ανατράπηκε ριζικά με την άνοδο του Ρούσβελτ τζαι το συντεχνιακό κίνημα που σάρωσε την χώρα μετά την κρίση του 1929... Ανάλογα είχαμε τζαι την δεκαετία του 1950, που ξεκίνησε με τον Μακαρθισμό, τζαι ακολουθησε την επόμενη δεκαετία, το κίνημα νεολαίας ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ, τζαι τα κινήματα υπέρ της σεξουαλικής απελευθέρωσης, το φεμινιστικό κίνημα, το κίνημα των ομοφυλοφίλων κοκ...
Η σημερινή κατάσταση με τον Τραμπ τζαι τους οπαδούς του, αθθυμίζει εν μέρει την περίοδο Ρέιγκαν την δεκαετία του 1980 [αν τζαι εμφανώς ο Τραμπ εν πολλά πιο έξυπνος που την κωμική φιγούρα της αχαπαροσύνης του Ρέιγκαν]...
Το αντίστοιχο της απαγόρευσης της διδασκαλίας του Δαρβίνου κάποτε, σήμερα εν «πόλεμος» ενάντια στην κουλτουρα αμφισβήτησης [εστω με τις υπερβολές της] που ονομάστηκε woke... Το καθεστώς Τραμπ – Μασκ εξαπέλυσε επίθεση ενάντια στο εκπαιδευτικό σύστημα που προάγει την ιστορική γνώση για το τί έζησαν οι μειονότητες, ιδιαίτερα οι αφροαμερικανοί, αλλά τζαι για τον ρατσισμό ενάντια σε μορφές φύλου [λ.χ. η υστερία ενάντια στους Τρανς]...
Οι ΗΠΑ ήταν τζαι ένει μια βαθκιά διχασμένη κοινωνία πολιτιστικά. Τζαι αν κρίνει κάποιος/α που την ιστορική εξέλιξη, οι συντηρητικές υστερίες ξεκινούν θεαματικά αλλά ακολουθούνται από την επιστροφή της ριζοσπαστικής ελευθεριότητας που φαινεται να καθορίζει τζαι την ιστορική εξέλιξη...
Όπως σήμερα η θεωρία του Δαρβίνου, εν ντε φάκτο γνώση, έτσι τζαι στο μέλλον, οι σημερινά καταδιωκόμενοι, θα εν αύριο οι δικαιωμένοι... Το θέμα εν αφορά ένα είδους αναπαραγομένου ιστορικού κύκλου. Εν ο αντικατοπτρισμός της ιστορικής πραγματικότητας.. Μια κοινωνία στην αιχμή της τεχνολογικής μεταμόρφωσης γεννά τζαι την συντηρητική αντίδραση [σταθερά επιχορηγημένη από μια μερίδα του κεφαλαίου], αλλά γεννά επίσης τζαι τον ριζοσπαστισμό που πηγαζει που την νέα τεχνολογία. Την δεκαετία του 1920 ήταν ο κινηματογράφος σαν υπονόμευση των συντηρητικών ηθών, την δεκαετία του 1960 ήταν η τηλεόραση [«θωρεί μας ούλλος ο κόσμος/the whole world is watching ήταν το σύνθημα των νεολαιίστικων διαδηλώσεων απέναντι στην αστυνομική βία] ...Σήμερα η ηλεκτρονική δικτύωση παρήγαγε την εξέγερση που οδήγησε στην ήττα του Τραμπ μετά το τέλος της πρώτης του θητείας... Ο Μασκ αγόρασε το twitter/X αλλά η δυναμική της ιστορίας φαινεται να εν εναντίον του....
· Ο τίτλος στους «Times of Israel» τα είπε όλα: «Για Πρώτη φορά, το Ισραήλ μόλις έχασε ένα πόλεμο»
«Σε αντίθεση με προηγούμενες εκστρατείες στην Γάζα [πολλά πιο μιτσιές συγκριτικά] σήμερα δεν υπάρχει καμία σημαντική μερίδα της ισραηλινής κοινωνίας, η οποία να διεκδικα νίκη, μετά την εκεχειρία.. Η ρητορική του «κόφκουμεν/κουρεύκουμεν το γρασίδι/χορτάρι» που εχρησιμοποιήτουν σε προηγούμενες επιθέσεις στην Γάζα, έλειπε τούτην την φορά.. Αντίθετα υπήρχε μια ημι-ομοφωνία στο εσωτερικό του Ισραήλ, ότι η συμφωνία ήταν αδιαμφισβήτητα κακή, ακόμα τζαι καταστροφική για την χώρα..
..Ο ακροδεξιός υπουργός εθνικής ασφάλειας, Ben-Gvir , ονόμασε την συμφωνία «απόλυτη παράδοση», ενώ ο Bezalel Smotrich, υπουργός οικονομικών, επίσης ακροδεξιός, εχαρακτήρισε τη συμφωνία «επικίνδυνη» που θέτει σε κίνδυνο την «εθνική ασφάλεια»...
Ο πρόεδρος Χέρσογκ απέφυγε να σχολιάσει κάτι συγκεκριμένο στην απόφαση για εκεχειρία, αλλά σχολίασε το όλο σκηνικό με ανάλογους όρους: «Ας μην έχουμε αυταπάτες. Αυτή η συμφωνία – όταν υπογραφεί, εγκριθεί τζαι εφαρμοστεί – θα φέρει μαζί της βαθκειά οδύνη, δύσκολες σοκαριστικές στιγμές..»
«The headline in the Times of Israel says it all: “For the First Time, Israel Just Lost a War.”
Unlike previous military campaigns in Gaza—on a much smaller scale compared to the current genocidal war—there is no significant strand of Israeli society claiming victory. The familiar rhetoric of “mowing the lawn”, which Israel often uses to describe its wars, is notably absent. Instead, there is a semi-consensus within Israel that the ceasefire deal was unequivocally bad, even disastrous for the country.
The word “bad” carries broad implications. For Israeli National Security Minister Itamar Ben-Gvir, it represents a “complete surrender”. For the equally extremist Finance Minister Bezalel Smotrich, it is a “dangerous deal” that compromises Israel’s “national security”.
Israeli President Isaac Herzog refrained from offering political specifics but addressed the deal in equally strong terms: “Let there be no illusions. This deal—when signed, approved and implemented—will bring with it deeply painful, challenging and harrowing moments.”
Foreign Minister Gideon Sa’ar, along with other Israeli officials, tried to justify the deal by framing Israel’s ultimate goal as the freeing of captives. “If we postpone the decision, who knows how many will remain alive?” he said.
However, many in Israel, along with an increasing number of analysts, are now questioning the government’s narrative. Israeli Prime Minister Benjamin Netanyahu had previously rejected similar ceasefire agreements in May and July, impeding any possibility of negotiation.»
Ο Τραμπ μπορεί να κατασκευάζει θεάματα, αλλά η ρητορική του μπορεί να εν τζαι εκφραστική της εποχής. Οι ατάκες για προσάρτηση ουσιαστικά του Καναδά, τζαι [αν χρειαστεί] τζαι στρατιωτική επέκταση που την Γροιλανδία, ως την διώρυγα του Παναμά, μπορεί να ακούεται σαν πυροτέχνημα... αλλά πρωτοφανές στο μετά το 1945 διεθνές σύστημα... Η Δύση φαινόταν να ξεσαλώνει, μετά την διάλυση της ΕΣΣΔ την δεκαετια του 1990 [Ουσιαστικά τζαι τότε έγινε εισβολή στον Παναμά, τζαι μετά ακολούθησαν βομβαρδισμοί, τζαι επεμβάσεις όπως στην Λιβύη], αλλά έστω ρητορικά εκράταν τα προσχήματα... σαν αυτοδιορισμένος αστυνομικός του διεθνούς συστήματος... Ή, έστω τζαι θεαματική, ρητορική του Τραμπ, ένεν παράδοξη – εν προέκταση ..της χρηματοδότησης λ.χ. του πολέμου στην Ουκρανία, τζαι στην ενίσχυση του εγκλήματος στην Γάζα... Με τον Τραμπ οι ΗΠΑ, φαίνεται να λαλούν ξικούτσουλα, τί εκάμναν ήδη πρόσφατα, αλλά με κάποιο κέτσαπ ρητορικής συγκάλυψης... Τωρά εν η εικόνα γύμνη...
Αν, όμως, οι ΗΠΑ κέρδισαν υποτίθεται τον ψυχρό πόλεμο, γιατί τούτη η «ανάγκη» επεμβάσεων, απειλών, συγκαλύψεων κλπ;... Οι αντίπαλοι εν παραδόξως οι ίδιοι: Η Ρωσία, τζαι τωρά τζαι η Κίνα... Αλλά μη υποταγή/έλεγχος, υπάρχει διάχυτος πκιον παγκόσμια - αρκετές χώρες λ.χ. παρά το δυτικό μονοπώλιο ακόμα στις διεθνείς συναλλαγές, καταφέρνουν να προσπερνούν τις δυτικες κυρωσεις... Τζαι η τάση αυτονομίας φαίνεται να διευρύνεται τζαι στην Αφρική τζαι την λατινική Αμερική... Η Ασία σε μεγαλο βαθμο είναι εκτός ελέγχου της Δύσης [Κίνα, Ινδία, Ιράν, εν μέρει Τουρκία]... Οι ΗΠΑ εν με τους συμμάχους που είχαν στον Ψυχρό πόλεμο.. την Ευρώπη υπό δυσφορία των τοπικών πληθυσμών.. την Ιαπωνία... Τώρα μέχρι τζαι η Ινδονησία εντάχθηκε στους BRICS..
Η παρακμή της δυτικής εξουσίας ένεν τωρασινή, εν συνέχεια του τέλους της αποικιοκρατίας. Τζαι η «νίκη» στον ψυχρό πόλεμο φαίνεται να ήταν μια φευγαλέα στιγμή.. Σε τούτον το πλαίσιο το τέλος του ψυχρού πολέμου φαίνεται να ήταν, ουσιαστικά, μια αναδιάταξη δυνάμεων... που συνεχίζεται σήμερα με την κρίση της δυτικής ηγεμονίας – τζαι πολιτικά τζαι οικονομικά. Εν η Δύση που θέλει προστατευτισμό τωρά..
Από ότι φαίνεται στον πιο κάτω πίνακα ένεν μόνο στις χώρες της ανατολικής [τεως σοσιαλιστικης] Ευρώπης [Σλοβακία, Σερβία, Ρουμανία, τέως Ανατολική Γερμανία, Ουγγαρία] όπου ο πληθυσμός εν ενάντια στην στήριξη του καθεστώτος Ζελένσκι. Όπως φαίνεται τζαι στη δυτική Ευρώπη, τον Ζελένσκι έχουν τον για ξεφτίλα... Αλλά η εσωτερική ευρωπαϊκή διαφοροποίηση εν τζαι εκφραστική της κρίσης της απόπειρας επιβολής [μέσω αυταρχισμού, λογοκρισίας κοκ] του αντι-ρωσικού πολέμου των ΗΠΑ, ενάντια στα συμφέροντα των ευρωπαίων....
Καταγραφή της μαζικής πτώσης στήριξης του πολέμου του ΝΑΤΟ... Η κόκκινη γραμμή καταγράφει την στήριξη στον πόλεμο και η μπλε την στήριξη των διαπραγματεύσεων τζαι της εκεχειρίας...
«Public support for continuing Nato's war in Ukraine (the red line) has plummeted. Support for a ceasefire and negotiations (the blue line) has risen across Europe - where many governments are already using rising arms expenditure as an excuse for why they are squeezing working people». Kevin Ovenden (via Mark H)
Ό,τι γράφτηκε με το αίμα των λαών δεν σβήνει με το βρόμικο μελάνι των αστών. Συμπληρώνονται σήμερα 78 χρόνια από τη συντριβή του φασισμού. Τότε, που στις 9 του Μάη 1945 οι ναζί παραδίδονταν άνευ όρων και η σημαία της Σοβιετικής Ένωσης κυμάτιζε περήφανα στο Ράιχσταγκ, ήδη μέρες προηγουμένως.
Εκείνη τη μέρα που οι εγκληματίες ναζιστές συνθηκολογούσαν μετά από τον πιο αιματηρό πόλεμο που γνώρισε η ανθρωπότητα. Εναν πόλεμο που κράτησε πεντέμισι χρόνια και κόστισε στην ανθρωπότητα 60 εκατομμύρια νεκρούς, εκατομμύρια τραυματίες και ανάπηρους και ανυπολόγιστες υλικές καταστροφές.
Η σημερινή μέρα είναι μέρα μνήμης και τιμής στα εκατομμύρια των θυμάτων της χιτλεροφασιστικής θηριωδίας και των ηρώων αντιφασιστών. Είναι μέρα τιμής στους αγώνες των λαών για την αντίκρουση της χειρότερης ιδεοληψίας που γέννησε ο βάρβαρος καπιταλισμός.
Το φίδι του ναζισμού τσακίστηκε από την πάλη των λαών με την καθοριστική συμβολή της ΕΣΣΔ και τις θυσίες του σοβιετικού λαού. Από την εποποιία του Στάλινγκραντ μέχρι την κατάληψη του Βερολίνου και τις θυσίες των κομμουνιστών που πρωταγωνίστησαν στην αντίσταση στους κατακτητές σε όλη την Ευρώπη. Από τη Γαλλία μέχρι τη Γιουγκοσλαβία και την Ελλάδα.
Το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ στην Ελλάδα, οι Γάλλοι κομμουνιστές, οι αντάρτες του Τίτο στη Γιουγκοσλαβία, αλλά και τα κομμουνιστικά κινήματα στις υπόλοιπες χώρες. Και οι Κύπριοι κομμουνιστές, παίρνοντας τη σκυτάλη από τους εθελοντές του Ισπανικού Εμφυλίου, δεν αποτέλεσαν εξαίρεση. Πολέμησαν το φασισμό, δίνοντας στη συνέχεια την πάλη για αποστράτευση, «προεόρτιο» των σκληρών αντιαποικιακών και ταξικών αγώνων που έδωσε η κυπριακή εργατική τάξη στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’40. Συνολικά ο κυπριακός λαός είχε τη δική του συμβολή στην αντιφασιστική νίκη. Περίπου 30 χιλιάδες Κύπριοι, E/κ και Τ/κ, στρατεύτηκαν εθελοντικά στο νησί μας, αλλά και στο εξωτερικό και πολέμησαν στα μέτωπα της Ευρώπης, της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής και αρκετοί άφησαν την τελευταία τους πνοή πολεμώντας το φασισμό.
Ανίερη παραχάραξη της ιστορίας
Παρόλο που αρχικά ο καπιταλιστικός κόσμος εξέθρεψε το ναζισμό με την ελπίδα να τον στρέψει ενάντια στην ΕΣΣΔ, όταν τους κτύπησε συμμάχησαν προσωρινά με την ΕΣΣΔ, αλλά μετά τον Πόλεμο επανήλθαν. Και μέσα στην επίθεση που εξαπέλυσαν ενάντια στη σοσιαλιστική κοινότητα στόχευσαν στην παραποίηση της ιστορίας και της συμβολής της ΕΣΣΔ στην αντιφασιστική νίκη.
Η αντικομμουνιστική πολιτική «πυροβολεί» και την αντιφασιστική μνήμη, ενισχύοντας και πάλι εν μέσω καπιταλιστικής κρίσης την αναβίωση του φασισμού. Στο χορό αυτής της διαστρέβλωσης της ίδιας της αντιφασιστικής νίκης πρωταγωνιστεί η ΕΕ των μονοπωλίων και οι απολογητές της, που επιχειρούν να μετατρέψουν την 9η του Μάη σε «Μέρα Ευρώπης» (δηλαδή Μέρα της ΕΕ) και επιχειρούν να εξισώσουν το φασισμό με τον κομμουνισμό με την εκστρατεία παραχάραξης και αντικομμουνιστικού μίσους που προωθούν.
«Ξεχνούν» το Σύμφωνο του Μονάχου το 1938 (Γερμανία, Ιταλία, Βρετανία, Γαλλία) και μεθοδεύουν να καθιερώσουν την 23η Αυγούστου ως «μέρα ολοκληρωτισμού» λόγω του Συμφώνου Μολότοφ Ρίμπεντροπ του 1939. Άμεση προσπάθεια εξίσωσης του φασισμού με το σοσιαλισμό.
«Ξεχνούν» ότι με την άρνησή τους και την υπονόμευσή τους ανάγκασαν τη Μόσχα να κερδίσει πολύτιμο χρόνο με το εν λόγω Σύμφωνο.
Αποκρύπτουν ότι το Σύμφωνο αυτό υπογράφτηκε μόνο αφού είχαν ναυαγήσει όλες οι προηγούμενες προσπάθειες της ΕΣΣΔ για να συγκροτηθεί αντιχιτλερικό μέτωπο εξ υπαιτιότητας των ιδίων…
«Ξεχνούν» αυτό το αποκορύφωμα της πολιτικής του «κατευνασμού» από τις αστικές δημοκρατίες τους: Το Σύμφωνο του Μονάχου το 1938, όπου Αγγλία και Γαλλία συμφώνησαν με Χίτλερ και Μουσολίνι και εκχώρησαν τμήμα της Τσεχοσλοβακίας στη ναζιστική Γερμανία.
Ο εξαναγκασμός της ΕΣΣΔ στο σύμφωνο μη επίθεσης με το Βερολίνο παρουσιάζεται προκλητικά ως «συμμαχία των δύο αξόνων του κακού» για να εξυπηρετηθεί ο σκοπός της εξίσωσης φασισμού με σοσιαλισμό…
Στόχος τους να δηλητηριάσουν τα μυαλά των νέων
Αποκρύβουν επιμελώς τη συνεργασία φασιστών με τους ναζί και τους ηρωοποιούν σήμερα ως «αντιστασιακούς στη σοβιετική κατοχή», την ίδια ώρα που σέρνουν ως «τρομοκράτες» στα δικαστήρια υπερήλικους αντιστασιακούς και στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού για δολοφονίες γκεσταμπιτών… Αυτά γίνονται στις χώρες της Βαλτικής (μέλη της ΕΕ) όπου είναι παράνομα τα κομμουνιστικά κόμματα, όπου ρωσόφωνοι πολίτες δεν έχουν πολιτικά δικαιώματα και όπου βετεράνοι δοσίλογοι με στολές των SS γυρίζουν τα σχολεία και τα νηπιαγωγεία (!) για να «μάθουν» στα παιδιά την παραχαραγμένη ιστορία των αστών. Τα δε μνημεία της αντιφασιστικής νίκης έχουν εξοβελιστεί και οι φασίστες παρελαύνουν δημόσια με τις ευλογίες των Αρχών. Τα ίδια και χειρότερα στην Ουκρανία, όπου ποινικοποιήθηκε πλήρως ο σοσιαλισμός και διώκεται το ΚΚ Ουκρανίας, όπως αντίστοιχα έχουν ποινικοποιηθεί σοσιαλιστικά σύμβολα σε αρκετά μέλη της ΕΕ, που μάλιστα έχουν το θράσος να δίνουν συντάξεις «εθνικού ήρωα» σε όσους εντάχθηκαν στα SS! Ο ιμπεριαλισμός και οι απολογητές των συμφερόντων των μονοπωλίων επιχειρούν να σβήσουν την προσφορά του κομμουνιστικού κινήματος.
Σε σειρά μελών της ΕΕ έχει ποινιοκοποιηθεί η κομμουνιστική – ταξική δράση και αντίστοιχα σύμβολα.
Φυσικά με διαφορετικό πρόσημο προτάσσεται ο αντικομμουνισμός και από την καπιταλιστική Ρωσία, όπου ο εορτασμός της Αντιφασιστικής Νίκης εργαλειοποιείται προς παραπλάνηση του λαού και εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου. Όπως αποδεικνύει και ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος στην Ουκρανία στα πλαίσια της ενδοϊμπεριαλιστικής σύγκρουσης ΗΠΑ-ΕΕ-ΝΑΤΟ με την καπιταλιστική Ρωσία. Η καπηλεία της κόκκινης σημαίας της νίκης από την άρχουσα τάξη της Ρωσίας μετά την καπιταλιστική παλινόρθωση, επιχειρεί ξεκάθαρα να εκμεταλλευτεί τα αντιφασιστικά και φιλοσοβιετικά αισθήματα του λαού. Και φυσικά οι Ρώσοι καπιταλιστές και η εξουσία τους, που με κάθε ευκαιρία λοιδορούν τον σοσιαλισμό και τους ηγέτες της ΕΣΣΔ, όπως απέδειξε και το περσινό πολεμικό διάγγελμα του Πούτιν, δεν μπορούν να παίρνουν «συγχωροχάρτι» γιατί χρησιμοποιούν την κόκκινη σημαία της νίκης για να ξεγελάσουν το λαό. Άλλωστε στο μόνο που συμφώνησαν όλοι οι αντιπάλοι της διαμάχης στην Ουκρανία είναι ο αντισοβιετισμός και ο αντικομμουνισμός τους… Από την ΕΕ, τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ μέχρι τον Πούτιν και το φιλοναζιστικό καθεστώς του Κιέβου.
Ο ιμπεριαλισμός επιχειρεί να σβήσει την προσφορά του Κομμουνιστικού Κινήματος, να κρύψει τις κατακτήσεις του σοσιαλιστικού συστήματος. Επιδιώκει να καταστήσει τις νεότερες γενιές ευάλωτες στη μαύρη προπαγάνδα, να τις υποτάξει μαζικά στα σημερινά του εγκλήματα. Ο αντικομμουνισμός αποτελεί παγκόσμια ιδεολογική και πολιτική δράση των κυρίαρχων δυνάμεων, προκειμένου να υψωθούν απέραστα τείχη, ιδιαίτερα σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, προς την πάλη για το σοσιαλισμό-κομμουνισμό. Τη μόνη εναλλακτική στην καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Καμία όμως πλαστογραφία δεν θα σβήσει την εποποιία του Στάλινγκραντ, του Λένινγκραντ, της Μόσχας, του Κουρσκ, της Σεβαστούπολης, του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και των παρτιζάνων και αντιστασιακών σε όλη την υφήλιο. Εποποιίες της αντιφασιστικής πάλης που έγιναν ύμνοι στα χείλη των λαών.
Φάρος η εποποιία του σοβιετικού λαού
Η ΕΣΣΔ ήταν εκείνη που άλλαξε την πορεία του πολέμου με τις επικές μάχες του Στάλινγκραντ και της Μόσχας. Ήταν αυτές οι μάχες που έδωσαν το σήμα της αντεπίθεσης και της τελικής νίκης. Και οι λαοί γνωρίζουν τη συμβολή της ΕΣΣΔ παρ’ όλες τις προσπάθειες παραχάραξης της Ιστορίας και τις προσπάθειες του Δυτικού Κόσμου να προωθήσει την Απόβαση στη Νορμανδία ως το πιο καθοριστικό σημείο του πολέμου, ενώ ήδη ο Κόκκινος Στρατός αντεπιτέθηκε για την τελική νίκη και την απελευθέρωση των λαών της Ανατολικής Ευρώπης.
Οι θυσίες και οι μάχες του κάθε λαού ήταν σημαντικότατες στην αντιφασιστική νίκη. Δεν θέλουμε να μηδενίσουμε τίποτα. Αλλά όταν εξισώνουν το σοσιαλισμό με το φασισμό κάποια πράγματα πρέπει να λέγονται.
Το KK Σοβιετικής Ένωσης και η ηγεσία του ήταν ο οργανωτής και καθοδηγητής του παλλαϊκού αυτού αγώνα που απελευθέρωσε τον κόσμο από το τέρας του ναζισμού. Από την εποποιία του Στάλινγκραντ, του Λένινγκραντ, του Κουρσκ, στην απελευθέρωση των ανατολικοευρωπαϊκών πρωτευουσών. Μια εποποιία που δεν μπορεί να σβήσει καμία πλαστογραφία της ιστορίας. Μιας θυσίας και προσφοράς του σοβιετικού λαού, σύμβολο και για τους αγώνες του μέλλοντος και για την ανωτερότητα του σοσιαλισμού.
Πλησίασαν τα 30 εκατομμύρια οι ανθρώπινες θυσίες της EΣΣΔ, μαζί με τους αναπήρους και τους τραυματισμένους.
Ενδεικτικά, τα θύματα Βρετανών και Αμερικανών ήταν 375 χιλιάδες και 405 χιλιάδες, αντίστοιχα.
Τεράστιες ήταν ακόμα και οι άλλες καταστροφές που υπέστη η ΕΣΣΔ με ολοκληρωτικές καταστροφές, ολοκαυτώματα και γενοκτονίες.
Την 1η προς 2α του Μάη 1945, η Κόκκινη Σημαία με το σφυροδρέμανο υψώθηκε οριστικά στο Ράιχσταγκ, αν και είχε ανυψωθεί και στις 30 του Απρίλη προς Πρωτομαγιά, προσωρινά. Τη νύχτα της 8ης προς 9η του Μάη η Γερμανία συνθηκολόγησε άνευ όρων στον στρατάρχη Γκ. Ζούκοφ. Στις 24 του Ιούνη πραγματοποιήθηκε η Παρέλαση της Νίκης στην Κόκκινη Πλατεία με τα λάβαρα των ηττημένων ναζί να γίνονται ένας σωρός μπροστά από το μαυσωλείο του Λένιν ενώπιον του ηγέτη της Νίκης, Ι. Στάλιν.
Λίγους μήνες αργότερα (2 Σεπτέμβρη 1945) η Ιαπωνία συνθηκολόγησε μετά τη νίκη των σοβιετικών στρατευμάτων επί της στρατιάς της στη Μαντζουρία. Νωρίτερα οι ΗΠΑ, δίχως να υπάρχει στρατιωτική ανάγκη και διαπράττοντας ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα του ιμπεριαλισμού κατά της ανθρωπότητας στον 20ό αιώνα, έριξαν τις ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι (6 και 9 Αυγούστου 1945).
Η αντιφασιστική νίκη συνέβαλε στην κατάργηση του αποικιακού συστήματος και στην απελευθέρωση των λαών των αποικιών. Δυστυχώς η αποφυγή ενός Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου δεν συνεπαγόταν τον τερματισμό της αιματοχυσίας των λαών.
Ο ιμπεριαλισμός έχει άλλα σχέδια και αιματοκυλίζει έκτοτε τον πλανήτη. Ιδιαίτερα μετά την αντεπανάσταση, την ανατροπή της ΕΣΣΔ και την καπιταλιστική παλινόρθωση, οι ιμπεριαλιστές με νέο πρόσχημα την καταπολέμηση της «τρομοκρατίας» που οι ίδιοι εξέθρεψαν, συνεχίζουν να αιματοκυλίζουν τους λαούς για τα συμφέροντα των μονοπωλίων.
Επίκαιρα τα μηνύματα της αντιφασιστικής νίκης
Εν μέσω καπιταλιστικών κρίσεων, η επίθεση των κεφαλαιοκρατών κατά των εργαζομένων έχει κλιμακωθεί, ενώ σηκώνει κεφάλι ξανά ο φασισμός και η ακροδεξιά, σκορπώντας το δηλητήριό τους, υπό την κάλυψη της διαστρέβλωσης και της αντικομμουνιστικής παραχάραξης των άλλων αστικών δυνάμεων, οι οποίοι στρώνουν το χαλί για την αναβίωση του φασισμού. Και τους ενισχύουν ανοικτά εκεί όπου βολεύει (βλ. Ουκρανία) και αλλού υποκριτικά τούς αξιοποιούν με τη λογική του «αντί», για να περάσουν τους εκλεκτούς προώθησης των συμφερόντων των μονοπωλίων (βλ. ευρωεκλογές, εκλογές στην Γαλλία κτλ).
Με τους δήθεν «ευρωσκεπτικιστές» ακροδεξιούς να αποτελούν την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος με τους αστούς υπέρ της ΕΕ. Πάντοτε εντός των ενδοαστικών αντιπαραθέσεων και ανταγωνισμών.
Και όταν κριθεί αναγκαίο, όπως είχε γίνει και με τον Χίτλερ, θα μπορούν να αξιοποιηθούν και πιο άμεσα. Αυτό θα πει αποκούμπι του βάρβαρου εκμεταλλευτικού συστήματος.
Γι’ αυτό το λόγο παραμένει επίκαιρο το μήνυμα της αντιφασιστικής νίκης των λαών και οι αγώνες των λαϊκών δυνάμεων ενάντια στον ιμπεριαλισμό, τα μονοπώλια και το φασισμό. Γι’ αυτό το λόγο παραμένει επίκαιρη η αναγκαιότητα της ταξικής συνειδητοποίησης για την εντατικοποίηση της ανατρεπτικής πάλης των λαϊκών μαζών και των εργαζομένων ενάντια στο ίδιο το εκμεταλλευτικό σύστημα που παράγει και αναπαράγει την εξαθλίωση, τους πολέμους και το φασισμό.
Οι ναζί θρηνούν
Στον Χίτλερ υποκλίνονται οι Χρυσαυγίτες και φυσικά και το τοπικό τους παράρτημα στο νησί μας, που αποκήρυξαν την εγκληματική οργάνωση μετά την καταδίκη της στην Ελλάδα… Τα τελευταία χρόνια επιχειρούν να αυτοπαρουσιαστούν ως δήθεν απλά «εθνικιστές» για να ξεγελάσουν τους ψηφοφόρους.
Φυσικά δεν μπορεί να αποκρυφτεί η νεοναζιστική φύση της εγκληματικής οργάνωσης που ονομάζεται Χρυσή Αυγή. Από τη δεκαετία του ’80 πριν αρχίσει τα προεκλογικά τερτίπια, η Χρυσή Αυγή ήταν Γ’ Ράιχ και ξερό ψωμί…
Με διθύραμβους στο καθεστώς του Χίτλερ, στον εθνικοσοσιαλισμό, στον Ρούντολφ Ες, στα SS και πάει λέγοντας. Το 2005 οι «Χρυσαυγίτες» έκλαιγαν ακόμη για την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών αναφέροντας στο τεύχος 122 του περιοδικού τους «Εμείς δεν γιορτάζουμε τίποτα» στις 9 του Μάη, που χαρακτηρίζουν «αποφράδα μέρα κατοχής»! Η σπορά των ηττημένων του 1945… Οι πολιτικοί απογόνοι των γερμανοτσολιάδων δοσίλογων, Χιτών και ταγματασφαλιτών.
Αντίστοιχα και στην Κύπρο. Αυτά έλεγαν σε εκδήλωση του ΕΛΑΜ στις 6 του Μάη του 2010 υπό τον τίτλο «9 Μαΐου 1945: Εμείς δεν έχουμε να γιορτάσουμε τίποτε», έστω κι αν εδώ και μερικά χρόνια έχουν κατεβάσει το εν λόγω κείμενο από την ιστοσελίδα τους:
«9 Μαΐου 1945. Οι κόκκινες ορδές του Στάλιν από τα ανατολικά και οι Δυτικοί Σύμμαχοι από τα δυτικά κατέκλυζαν τη Γερμανία σβήνοντας τους εναπομείναντες θύλακες αντίστασης των τελευταίων πιστών της εθνικιστικής ιδέας.
Στο κέντρο του Βερολίνου μερικές χιλιάδες Ευρωπαίων εθελοντών από Γαλλία, Βέλγιο, Ολλανδία, Ισπανία, Ρωσία, Ουκρανία, Λετονία, Ελλάδα καθώς και πολλές άλλες χώρες, θυσιάζονταν για μια ιδεολογία, που ήταν και συνάμα τρόπος ζωής, βγαλμένος από τη φυλετική ψυχή των ευρωπαϊκών εθνών.
Αγωνίζονταν χωρίς ελπίδα, σε μια μάχη που είχε ήδη χαθεί με μόνο οδηγό την τιμή και την πίστη τους. 9 Μαΐου 1945. Οι τοίχοι του Βερολίνου τις ημέρες εκείνες ήταν γεμάτοι αφίσες με το σύνθημα ”Τα τείχη πέφτουν, η καρδιές μας όμως ΟΧΙ”. Ετσι και έγινε το κάστρο έπεσε, η ιδέα όμως παραμένει.
(…) Άλλωστε γι’ αυτό το λόγο, ξεκίνησε ο Β’ ΠΠ εναντίον του σοσιαλισμού που ήταν βασισμένος στο Εθνος, που εφαρμόσθηκε μόνο 6 χρόνια (1933-1939) αφού το κατάστρεψε ο πόλεμος και η ήττα.
Ήταν τόσο επιτυχές και άξιο μιμήσεως, για την ευτυχία και ευημερία των ευρωπαϊκών αλλά και άλλων λαών, ευεργετικό για εργάτες, αγρότες, σπουδαστές, νεολαία, παιδιά, μητέρες και ούτω καθ’ εξής. (…) Εξάλλου αν το μοντέλο έβρισκε μιμητές διεθνώς, ο κομμουνισμός, ο καπιταλισμός θα ακυρώνετο: εάν οι αγρότες και οι εργάτες ήταν πανευτυχείς, γιατί να είναι δυστυχείς στον εφαρμοσμένο κομμουνισμό ή καπιταλισμό.
Αυτός ήταν ένας σημαντικός λόγος κηρύξεως του πολέμου, αλλά και δαιμονοποίησή του από τους νικητές».
Εμείς λοιπόν γιορτάζουμε και τιμούμε την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών με τη σημερινή αντιφασιστική μας πάλη κι οι νεοναζί (όσο κι αν σήμερα θέλουν δημόσια να κρυφτούν και να το παίξουν «απλά» εθνικιστές), ακόμη θρηνούν και για άλλη μια φορά σηκώνουν κεφάλι για να υπηρετήσουν ξανά το κεφάλαιο.
Όσο κι αν θέλουν να κρυφτούν ήταν και παραμένουν πολιτικοί εγγονοί του Χίτλερ και της εμετικής και μισαλλόδοξης ιδεοληψίας τού χειρότερου βραχίονα-αποκούμπι της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, του φασισμού.
One Radical Planet 