Login
Το ημέτερο συμφέρον γαρ...
Την περασμένη εφτομάδα είχαμε μια κωμική σύγκλιση, δυο, κατά τα άλλα υποτίθεται αντίπαλων ρητορικών: Ο Μυλωνάς [τζήνος που φοάται τις δικοινοτικές πέτρες] αναπαρήγαγε ένα άρθρο του Καραμπελιά που ήταν μια ποθκιάντραπη απόπειρα ξεπλύματος του Ισραήλ τζαι των εγκλημάτων του. Αλλά ο Καραμπελιάς, που κάποτε προσπάθησε ανεπιτυχώς να το παίξει «ηγετίσκος» στον εξωκοινοβουλευτικό αριστερό χώρο στην Αθήνα, με εθνικιστική ταύτιση, εισηγήθηκε το 1983, την εποχή του «κράτους» του Ντενκτάς κλπ, την παραχώρηση της βόρειας Κύπρου στην Τουρκία, για να «λήξει η διαμάχη», αναλύοντας εμφανώς που την οπτική των συμφερόντων του ελληνικού κράτους...
Ο καημένος ο Μυλωνάς εν copy paste… Οξά εν τζαι τούτος της διχοτόμησης, τζαι σαν κλασικά δειλός της απορριπτικής εθνικοφροσύνης, εν το λαλεί; ...Ο καθένας με τα ήθη τζαι το ήθος/τσίπα του...
Που την άλλην πλευρά της πολιτικής γελοιότητας, είχαμε το Κωστούην που το έπαιζε τζαι κριτική κάποτε στον Πολίτη, να προσπαθεί με άρθρο στον Φιλελεύθερο [όπου μάλλον φαίνεται να έσιει ισραηλιτικά εξασφαλισμένη σελίδα] να ξεπλύνει την λιμοκτονία των μωρών στην Γάζα..
Προς τιμήν του ο Φιλελεύθερος είσιεν, σε μετέπειτα τεύχος, εκδοτικό κείμενο για το έγκλημα στην Γάζα – διαχωρίζοντας έμμεσα την θέση των υπόλοιπων δημοσιογράφων έστω, από την αθλιότητα του δημοσιεύματος του Κωστουθκιού, που φαίνεται να αναπαράγει δουλοπρεπώς ότι του στείλουν.. όταν η εξάρτηση γίνεται κατάντια..
Η σύγκλιση των εθνικιστών με τους φιλελέ στην ρητορική για το Ισραήλ, εν πρέπει να φαίνεται παράδοξη. Μιλούμεν, εκ των φαινομενων, για μια εξωτερική πολιτική του Ισραήλ, η οποία φαίνεται να κυριαρχείται από την χρήση εξαγορών ή την υποβολή μέσω εκβιασμών [με βάση στοιχεία που εσυνάξαν/υποκλέψαν που τις ηλεκτρονικές παρακολουθήσεις... των διάφορων «Μαύρων βαν»]....Σε ετσι εποχες μετριεται τζαι η αισθηση τσιπας οντως...
Η επέτειος του πραξικοπήματος ενεν μόνο μια ανάμνηση των συνεπειών ενός εγκλήματος [που έφερε σαν συνέπεια την εισβολή] αλλα εν τζαι επέτειος για το ανυπότακτο ήθος της αντίστασης..των καθημερινών ανθρώπων, οι οποίοι εφκηκαν στους δρόμους, που την Λάρνακα, την Λεμεσό, την Πάφο, αλλα τζαι σε χωρκα στα βουνά του Τροόδους, για να εμποδίσουν το έγκλημα...Ηταν μια στιγμή της κυπριακής αξιοπρέπειας, που στοίχισε σε αρκετούς την ζωή τους αλλα έστειλε τζαι το μήνυμα διεθνώς ότι εν ηταν αποδεκτή η εισβολή της χούντας με στόχο την διπλή προσάρτηση [που ηταν ο στόχος, όπως εφανηκεν στις 20 Ιουλίου]...τζαι εβοηθησεν τζηνες τες λλιες μέρες που διάρκεσε, να φύει ο Μακαριος, τζαι να υπαρχει, παρα τα ερείπια του προεδρικού, ένα διεθνές σύμβολο της ανυπότακτης Κύπρου....
Μια καταγραφή αντίστασης από τα βουνά:
«Στο αμπελοχώρι της Δοράς, κρυμμένο ανάμεσα σε βουνά, μας υποδέχεται το άγαλμα του ήρωα Ντίνου Παύλου, που δολοφονήθηκε από τους πραξικοπηματίες στις 16 Ιουλίου του 1974. Ο ίδιος και ο συγχωριανός του Νίκος Παναγιώτου, με τον γιο του Αντώνη, ακούγοντας για το πραξικόπημα και πως «Ο Μακάριος είναι νεκρός» έτρεξαν στο γειτονικό χωριό Μαλλιά για να συστήσουν ομάδα μαζί με άλλους αντιστασιακούς για παροχή βοήθειας. Εκεί τον εκτέλεσαν εν ψυχρώ γνωστοί ΕΟΚΑβητατζήδες, μερικοί από τους οποίους ποτέ δεν τιμωρήθηκαν και πέθαναν σε βαθειά γεράματα, έχοντας χαρεί τα παιδιά και τα εγγόνια τους.»
Της Δενας Αναξαγορου
One Radical Planet 