Login
Το ότι η αστυνομία βρίσκεται σε δημόσια κρίση, εφάνηκεν τζαι με την γελοία απόπειρα εκφοβισμού των πολιτών, με 3 συλλήψεις στο τέλος της διαδήλωσης ενάντια στην αστυνομική βία, όπως φάνηκε με τον θάνατο στην Ποταμιά..
Ποιό ήταν το πλάνο δηλαδή – να φοβερίσουν με συλλήψεις/ταλαιπωρία σε έτσι διαδηλώσεις διαμαρτυρίες πολιτών για την αστυνομική βία;
Ουσιαστικά, το μόνο που κατάφεραν ήταν να δημοσιοποιήσουν την εκδήλωση..
Αιωρείται, μόνο, αν το σκηνικό με τις συλλήψεις ήταν εκ των άνω διαταγή/οδηγία, η αν ήταν πρωτοβουλία μιας ομάδας πικκαρισμένων αστυνομικών που εν καταφέρνουν ακόμα να διαχωρίσουν τα απωθημένα/νευρώσεις τους που τον δημόσιο ρόλο τους [για τον οποίο πληρώνονται από τους πολίτες στους οποίους, κατά συνέπεια, οφείλουν σεβασμό]...
Στον δημόσιο λόγο, είχαμε μιαν απόπειρα της ακροδεξιάς, να βοσκήσει στα θολά νερά των θεαμάτων «κίνδυνος για την οικογένεια» κλπ... Τζαι η Κουτσελίνη σε αυτό-γελοιοποίηση να μεν ξέρει/καταλάβει το σύνταγμα... Λλίον πολλά ήταν να μας φκάλει τζαι «αλλοδαπούς» τους Μαρωνίτες, Καθολικούς κοκ. Όσους γενικά ένεν ορθόδοξοι..
Η υστερία της ακροδεξιάς αθθύμιζεν τις λαφαζανιές αρκετών ανάλογων τυπάκων, την περίοδο πριν την δημιουργία του Πανεπιστημίου Κύπρου..
Τζαι μια ευχάριστη νότα που τα εκκλησιαστικά – ο Γιώρκος της αρχιεπισκοπής, σε κόντρα με τον Τυχικό, τον μητροπολίτη Πάφου, για το αν θα φέρουν τα κόκκαλα του Απ Παύλου, που το Βατικανό, με δεδομένο ότι ο μητροπολίτης θεωρεί [όπως τζαι μια ευρύτερη ιστορική παράδοση της Ορθοδοξίας] αιρετικό τον Πάπα... Εν καλά να ξέρουμε τί κυκλοφορά τζαι ποτζεί. Διότι έχουν τζαι χάζιν μερικοί – ο Γιώρκος εν πρόεδρος μιας ομοσπονδίας [τούτη φαίνεται να εν η σχέση των μητροπόλεων στην Εκκλησία της Κύπρου] αλλά στην πολιτική φκάλλει σπυρκά για την ..ομοσπονδία... :) ..Όταν η καρέκλα εμποδίζει την απλή λογική σύγκριση...
Η κουλτούρα του συνδυασμού στοιχείων από διαφορετικές θρησκείες, από τα κάτω, την καθημερινότητα, ήταν ένα βασικό χαρακτηριστικό της Κύπρου ιστορικά. Τζαι στην περίοδο πριν τους πολέμους των εθνικιστών [1958-1974] τούτο το φαινόμενο εκφράζετουν με διάφορους τρόπους. Η πιο γνωστή κοινότητα διασταύρωσης θρησκειών, που εμφανίζετουν τζαι στην Μεσαορία τζαι στην Τηλλυρκά τζαι στο Τρόοδος, ήταν οι Λινοπάμπακοι... Αλλά τα στοιχεία συμβίωσης ήταν διάχυτα τζαι στις καθημερινές τελετουργίες...
Η πιο κάτω καταγραφή του Αζίζ εν τεκμήρια της σοφίας, αλλά τζαι της γοητείας, τζηνης της ιστορικής καθημερινότητας :)..
«Η μάνα μου, μουσουλμάνα αγύριστη, μας κάπνιζε με φύλλα της ελιάς που έπαιρνε από την εκκλησιά του χωρκού. Μια φορά που πήγαμε με τα δικά μου παιθκιά, να τη δούμε στο χωρκό, και έτυχε να ήταν το μπαϊράμι, όταν μας κάπνηζε της είπα, άννε- μητέρα, οι κάμποι στο χωρκό εν γεμάτες ελιές. Σαν έρκουμαι να κόψω τζιαι να σου φέρω… απάντησε μου με ένα σεμνό ειλικρινές ύφος: «Όι γιε μου, τούτη εν δκιαβασμένη…» Δηλαδή, την διάβαζε και την ευλογούσε ο παπάς!… Μουσουλμάνα, πήγαινε και έπαιρνε τη … διαβασμένη ελιά από την εκκλησία! Αυτό να πει σεβασμός! Έτσι ζούσαμε στο χωρκό. Με χαιρετίσματα στον σημερινό αρχηγό της εκκλησιάς… Κι όταν βκάλλει εγκυκλίους να ξέρει να μιλά και με τη γλώσσα της μάνας μου…»
One Radical Planet 