Το πιο κουφό ήταν οι του ΔΙΑ, που βοήθησαν στις εκλογή του Τατάρ με τις υστερίες στην Δερύνεια στο ενδιάμεσο των τουρκοκυπριακών προεδρικών εκλογών, να έχουν πρόβλημα γιατί του έπιασεν συνέντευξη ο Φειδίας... Τζαι γιατί εν του είπεν να βρεθούν σε κανένα καφενούην; ...Το επίπεδο υστερίας της εθνικόφρων νεύρωσης... Εν τζαι ενδιαφέρον ότι η νέα ατάκα των wannabe λογοκριτών εν η λέξη «αφήγημα», το «κυβερνητικό αφήγημα»....Τζαι επειδή η κυβέρνηση υιοθέτησε ένα αφήγημα, εν υπόχρεοι οι πολίτες να το ακολουθούν; ...Μιας Πολιτείας, που εκτός από τις προσπάθειες του Δ. Χριστόφια, εν αναγνώρισε ακόμα τις σφαγές σε Αλόα-Μαράθα-Σανταλάρη-Τόχνη; ..της Κυπριακής Δημοκρατίας....
«Ορισμένα συμβάντα κρατούν την προσοχή του κόσμου για μέρες χωρίς αυτά καθαυτά να είναι «τεράστιου» ενδιαφέροντος για τον τόπο. Το πρώτο ηταν η υπόθεση με τους ερωτοτροπούντες αστυνομικούς. Το δεύτερο ο …Φειδίας.
Το λοιπόν για να τελειώνουμε με αυτή την παντομίμα θα αναφέρω τα εξής.
Ο Φειδίας είναι ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ πολίτης της ΚΔ, είναι ευρωβουλευτής και χαίρει όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που του παρέχει ο καταστατικός χάρτης του ΟΗΕ, οι νομοθεσίες της ΕΕ και φυσικά το σύνταγμα της Κύπρου. Εχει την ελευθερία της έκφρασης και σεβασμού αυτής, την ελευθερία της μετακίνησης σε ΟΛΗ την επικράτεια της Κύπρου και φυσικά να παίρνει συνεντεύξεις οποτεδήποτε και οποιουδήποτε θέλει με την άδεια φυσικά του ατόμου που θα του πάρει συνεντευξη.
Ο Φειδίας δεν έκανε τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από την άσκηση αυτών των δικαιωμάτων. Δεν θα του πούμε εμείς που θα πάει, ποτε θα πάει και σε ποιον θα πάρει συνέντευξη ή τι θα τον ρωτήσει. Αν έκανε κάτι το παράνομο τότε ας επικεντρωθούν τα όργανα της πολιτείας στην συγκεκριμένη παρανομία και τίποτα περισσότερο.
Οι υπόλοιποι ας αφήσουμε τον άνθρωπο να ασκήσει τα δικαιώματα του.»
Η αδυναμία της ακροδεξιάς/εθνικοφροσύνης να καταλάβει τις συνέπειες: ότι άμα λάσσει, σαν προσπάθεια να λογοκρίνει, είτε βιβλίο, είτε δημόσιο λόγο, ουσιαστικά προκαλεί, σαν συνέπεια, το αντίθετο που τζήνο που την πανικοβάλει – πρόσφατα επεισόδια..
Που την δεκαετία του 1990, με τις υστερίες για το Πανεπιστήμιο [που εν ήθελε η εθνικοφροσύνη] απόψεις εκτός της ηγεμονικής ιδεολογίας [όπως η αυτονομία της κυπριακότητας στην εκπομπή του Χωρίς Πλαίσια], η ακροδεξιά, έστησεν ένα μηχανισμό προσπαθειών λογοκρισίας, που λειτουργεί/καταλήγει σε μπούμερανγκ, όπως τζαι άλλες προηγούμενες της απόπειρες της [λ.χ. ΕΟΚΑ β, πραξικόπημα, εισβολή]: αντί να λογοκρίνουν στην ουσία δημοσιοποιούν: Στην εκπομπή του Χωρίς Πλαίσια λ.χ. η δική τους υστερική αντίδραση, έθεσε το θέμα της κυπριακής ταυτότητας σε ούλλην την κοινωνία – είτε είδε, είτε εν είδεν την εκπομπή. Τζαι ανάλογα μετά.. τούτην την περίοδο είχαμε, σαν αναλογία, την υστερία για το δικοινοτικό βιβλίο στην Μπιενάλε... Το βιβλίο ελογοκρίθηκεν μεν [αποσύρθηκε] αλλά ουσιαστικά τώρα θα μείνει σαν ιστορικό βιβλίο, το οποίο θα είναι μέρος της κυπριακής πολιτικής/πολιτισμικής ιστοριογραφίας. Αντί ένα απλώς σεβαστό κείμενο σε μια διεθνή έκθεση. Τωρά δημοσιοποιήθηκε εσωτερικά τζαι έγινε μέρος των πετρών που οικοδομούν την νέα μορφή της αναδυόμενης κυπριακότητας. Τζαι όπως το Χωρίς Πλαίσια τότε, θα διαχυθεί σαν μορφή κωδικοποίησης αισθημάτων που με την συζήτηση που ακολούθησε αποκτήσαν λέξεις «οι εμπειρίες χωρίς ονομα»..
Ανάλογα τζαι η υστερία για την συνέντευξη του Φειδία με τον Τατάρ. Η πτέρυγα της λογοκρισίας έφκαλεν πάλε την υστερία της περίπατο... γιατί να πάει στο ψευδό... γιατί το ένα, γιατί το άλλο..τζαι εκολλησαν τζαι άλλοι, δυστυχώς, πέρα που την ακροδεξιά..
Ο Μιχαλάκης Σαββίδης έθεσεν το αφοπλιστικά ξεκάθαρα. Ο Φειδίας έσιει κάθε δικαίωμα να το κάμει, τζαι γιατί ακριβώς εν άτομο της επικοινωνίας... τζαι παρουσιάζει απόψεις... Οι υστερικοί, τούτον που θέλουν εν λογοκρισία...
Τζαι όπως τζαι με προηγούμενες υστερίες, η προσπάθεια λογοκρισίας στην τεχνολογική κουλτούρα της επικοινωνίας στην εποχή μας γίνεται μπούμερανγκ...
Μνήμη από το «Χωρίς Πλαίσια» ....