Το άγχος των λογοκριτών, μπορεί να εν τζαι νεύρωση για μερικούς/ες, αλλά στην πολιτική, η νεύρωση του αυταρχισμού έσιει υλικές βάσεις στα συ?

Εν προφανές ότι οι maniacs της νεύρωσης του ελέγχου, έχουν επίσης προσωπικά κίνητρα – εν άτομα στη δημόσια ζωή, που φοούνται αποκαλύψεις τζαι κοινωνική οργή... Αθθυμούνται ακόμα, προφανώς, την οργή του πλήθους ενάντια στον «νίκαρο» όταν επροσπάθησεν να περάσει το οριζόντιο κούρεμα για να ευκολύνει τα συμφέροντα του... Ή όπως τον Σιζόπουλο, που εδιάλυσεν την ΕΔΕΚ τζαι προφανώς εν αγχωμένος για το τί μπορεί να αποκαλυφθεί...

· Υποθετικά σενάρια υπονόμευσης των νευρώσεων της εξουσίας

 Πόξω που τη βουλή με τες φουκούες (αφού επιτρέποτνται στον αυτοκινητόδρομο εννά επιτρέπουνται τζιαι στη βουλή ενναιν?) να χαχανίζουμεν παρέες παρέες τζιαι να παίζει το ζαβαρακατρανέμια (ενναιν τζιαι η διαμαρτυρία του γέλιου τζιαι το ζαβαρακατρανέμια που τον τζιαιρό της χούντας όπως ο τρομονόμος?) Εν τζιαι διαμαρτυρία, έτο παίζουμαι λιγκρίν τζιαι κάμνουμε street party....

Αριθμητικά ζητήματα αστυνόμευσης με τήρηση του νόμου: Θα μπορούσαν να βρίσκονται άτομα σε τυχαίες ομάδες που θα δηλώσουν ένα χώρο σαν σημείο συνάντησης, χωρίς να ζητήσουν άδεια... αν υπαρχει αστυνομία να εμφανίζονται 19 άτομα κάθε φορά... η αστυνομία θα συλλαμβάνει πκιον – τζήνον που εν να πάει στους 19;

Πολιτισμικά ζητήματα χρήσης μορφών ενδυμασίας που  καλύφκουν το πρόσωπο: Αν μια ομάδα ατόμων ντυθούν καρναβαλίστικα, σαν μέρος δικής τους τελετής [προσφοράς στον αρχαίο Διόνυσο, ας πούμε] η αστυνομία θα συλλάβει με αδίκημα «καρναβαλίστικες μάσκες σε μη εγκεκριμένη εποχή» η τζιαι περιοχή – αφου οι μιτσιοί ντύνουνται τζιαι γυρίζουν τζιαι τες γειτονιές τους;

Γενικότερα τα προβλήματα του κράτους απέναντι στο υπονομευτικό καρναβάλι εν σοβαρα: Δηλαδή στα καρναβάλια τι θα κάμνει η «επιβολή του νόμου»; εννά συλλαμβάνουν, ας πουμε, καρναβαλιστές με ύποπτα συνθήματα, η παιχνιδιάρικα παραβατικες κουκκουλες; ...

Weekly Review: μια γενικευμένη κρίση εμπιστοσύνης στο νομικό μηχανισμό του κράτους....

Στο εσωτερικό κυριάρχησαν  3 θέματα – ο Αγγελίδης, το νομοσχέδιο για έλεγχο της δημόσιας έκφρασης, τζαι η παρουσίαση του πορίσματος για τους αερόσακους τακατα.

Το κυρίαρχο θέμα αρχικά ηταν μη ανάληψη ευθυνών από τον Αγγελίδη, που βοήθησε να φκει στην επιφάνεια μια ευρύτερη εικόνα, μηχανισμών συγκάλυψης αλλά τζαι πλήρους απουσίας τσίπας...

Το άλλο βασικό θέμα, που μύριζε, ιδιοτελή συμφέροντα συγκαλύψεων, ήταν η έγκριση νομοσχέδιου για απαγορεύσεις στη δημόσια εκφραση.. Η έντονη αντίθεση από την κοινωνία ανάγκασε ουσιαστικά τους εισηγητές/λογοκριτές να διαβεβαιώνουν ότι αν δεν πάρει κάποιος άδεια, δεν υπάρχει καταγραφή για κάποια ποινή/αδίκημα [σύμφωνα με την Τσιρίδου στην Βουλή: «..χωρίς, ωστόσο, να θεσπίζεται κύρωση, αν δεν το πράξει»]..

Η άλλη αποκαλυπτική σκηνή ήταν το πόρισμα για τα ΤΑΚΑΤΑ, ... που τυχαία επαρουσιαστηκε την επέτειο τζιαι εσυνδέθηκε με το Μαρί, αλλά το σημαντικό εν ότι καταλογίζει πολιτικές ευθύνες σε ούλλους τους υπουργούς συγκοινωνιών της δεκαετίας Αναστασιάδη. Εν σημαντικό να παρακολουθείται το πως εννά προχωρήσει η φάση – ειδικά μετά την τόση αμφισβήτηση τζιαι δυσφορία για τη νομική υπηρεσία – ιδιαίτερα για το τί θα κάμουν οι .... «επιλογές σοβαρότητας» με τους πρώην συναδέλφους τους υπουργούς.