Login
Το νέο μπλοκ των πλυντηρίων, αρχικά, περιλάμβανε το τρίο Καλατζής, Κωστούης τζαι Τσαγγάρης.... Τζαι ο καημένος ο Τσουρούλης να προσπαθεί να ..πολεμήσει το κακό... :) ..
Να το πούμε ευγενικά; Μάλλον έσιει ανάγκες πάλε ο ΔΙΑΣ;... :)
Ο Τσαγγάρης τότε στην μεγάλη απόπειρα του ξεπλύματος των τραπεζών, μετά το 2013, ήταν από τις φωνές που τόλμησαν να ψελλίσουν έστω την αληθκεια για την Εγνατίας – τζαι πως ο Ορφανίδης άνοιξε την πόρτα στη διόγκωση των προβλημάτων των τραπεζών..
Προφανώς επέρασεν τζαιρός που τα τότε...
Τζαι όπως λαλεί τζαι ο Τσόμσκι – κοίταξε τα οικονομικά συμφέροντα. Των συγκεκριμένων ΜΜΕ κλπ... ας πουμε... :)
Κρίμα..
Οι εφημερίδες πάντως κράτησαν κάποια ισορροπία... Η Χαραυγή κράτησε ανοικτό το ζήτημα του σκανδάλου της Γιαννάκη τζαι είσιεν τζαι αναφορές σε συμφέροντα που θα μπορούσαν να θέλουν να αντικαταστήσουν την υπουργό...
Ο Πολίτης είσιεν μια συνέντευξη έκπληξη με τον Jho Low, η οποία στο κλίμα που προσπαθούσαν να καλλιεργήσουν μερικοί [πρώην συνεργάτες της επιχείρησης] για λογοκρισία κλπ, ήταν, ας πούμε, ενδιαφέρουσα κίνηση...
Αξιοσημείωτος ήταν τζαι ο Φιλελεύθερος – που κράτησε τις ό,ποιες αποστάσεις από το κλίμα επίθεσης - ενάντια στην Κανάρη, τζαι στις κραυγές του συνεργείου/πλυντηρίου για λογοκρισία των αποκαλύψεων στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης από ανώνυμους/με ψευδώνυμα... Αξιοσημείωτη η αλλαγή εστίασης του κ. Δαλίτη σε τούτο το πλαίσιο.. :)..Οσο για την κατάντια μερικών, ηταν έκδηλη όπως φαίνεται τζαι από το σχόλιο της κ. Ζαρου..
Η κυρίαρχη είδηση της εφτομάδας ήταν η προσπάθεια του συνεργείου ξεπλύματος της Γιαννάκη, να δημιουργήσει αρνητικό κλίμα για την Κανάρη, τζαι φυσικά λογοκρισία για τις αποκαλύψεις. Ήταν ένα κωμικό σκηνικό να τους παρακολουθείς – να έχουν μπροστά τους τεκμήρια ότι λ.χ. η κ. Γιαννάκη δεν φαινόταν να είχε καταθέσει στον φάκελο της αναλυτική βαθμολογία, ότι δεν είχε κάμει πρακτική όπως απαιτείτο, τζαι ότι αυτογελοιοποιείτο με το να καμώνεται ότι είσιεν γνώση της αγγλικής, αλλά έτρεμε μια συζήτηση στα αγγλικά...
Ήταν εμφανές ότι η κ. Γιαννάκη επιάστηκε μέσα – τζαι το συνεργείο δημοσιογραφικού ξεπλύματος, προσπάθησε αρχικά να κατασκευάσει κλίμα ότι θα αντικαθιστούσε την υπουργό ο Χριστοδουλίδης [η υποψία για την διάχυση επήαινε προς το Βίκτωρα άμα έβλεπες το υπόλοιπο συνεργείο], μετά εξαπέλυσε επίθεση για λογοκρισία των αποκαλύψεων [η «δημοκρατία του πλυντηρίου»] τζαι τελικά εφκήκαν να μας πουν ότι οι αποκαλύψεις έγιναν τζαι προηγουμένως – ίσως το πιο γελοίο τους επιχείρημα, ένδειξη τζαι του αδιέξοδου τους. Παραδέχονταν, δηλαδή, ότι η Γιαννάκη συγκάλυψε προηγουμένως. Οξά αποδέχονταν την δική τους γελοιότητα την προηγούμενη περίοδο, όταν προσπαθούσαν να πουλήσουν υπηρεσίες διάψευσης;...
Ο Χριστοδουλίδης, ήρτεν τζαι διάψευσε το συνεργείο ότι θα αντικαθιστούσε την Κανάρη [προφανώς κατάλαβε ότι θα ήταν εξίσου γελοίος πια με την Γιαννάκη]... Το έριξε ότι «υπάρχει δουλειά να γίνει στο υπουργείο»..
Ναι, λογικά πρέπει να υπάρχει δουλειά να γίνει. Αλλά εν τζαι η διαφάνεια τζαι η αξιοπιστία μέρος των πραμάτων που πρέπει να γίνουν. Αλλά όσο δεν μετακινείται ή αποχωρεί η Γιαννάκη, θα είναι ένα σκάνδαλο που φορτώνει τον Χριστοδουλίδη με συγκάλυψη διαπλοκής... Σε δημόσια θέα πκιον. Ναι να φύει με αξιοπρέπεια – κάπως.. όπως ήρταν τα πράματα. Αλλά κανεί ..να φύει για να φανεί επιτέλους κάποιος σεβασμός στους πολίτες που πληρώνουν τζαι απαιτούν πκιον μια απλή έστω τήρηση κανονισμών τζαι νόμων ισονομίας..
Γιατί ότι τζαι να κάμει η κ. Γιαννάκη τα δεδομένα εν τζιαμε. Τζαι η γελοιότητα ότι επήεν προεδρικό με τα «πτυχία της» μάλλον σαν φτηνό πυροτέχνημα φαίνεται μπροστά στην άρνηση της να δεχτεί μια συζήτηση έστω στα αγγλικά, τζαι την, εκ των πράγματων, τεκμηριωμένη έλλειψη πρακτικής...
Η κ. Γιαννάκη φαίνεται ότι προάχθηκε μέσω δικτυών πέρα από την αξιοκρατία τζαι την ισονομία...
Τζαι όσον επιμένει να γαντζώνεται στην καρέκλα, μάλλον θα κάμνει την εικόνα της σιηρότερη...
Αν έσιει αμφιβολίες, ας κοιτάξει την εικόνα του Αναστασιάδη....
Το κόλλημα με την καρέκλα πληρώνεται...
Αξίζει τον κόστος να φορτώνει στο μέλλον τέτοια αυτοεικόνα; Το όνομα της θα γίνει σύμβολο προς αποφυγήν...
Τα σέβη μας στην κυρία Κανάρη που τόλμησε...
Την εποχή του καθεστώτος Αναστασιάδη, τζαι οι θκυο [Καλατζής, Κωστούης] πολέμησαν με μένος τους αξιωματούχους [Κ. Κληρίδη, Ο. Μιχαηλίδη] που έκαμναν την δουλειά τους τζαι ντε φάκτο αποκάλυπταν τις «ντροπές» του καθεστώτος Αναστασιάδη...
Η εμπλοκή του Π. Τσαγκάρη, που την άλλην, σε τούτο το πλαίσιο ήταν απογοητευτική... Τί να πει κανείς;... Ίσως τα συμφέροντα στον χώρο εργασίας να λειτουργούν περισσότερο από άλλα κριτήρια;..
Ήταν τζαι επιβαρυντικά μέχρι τζαι σαν ύποπτες ενδείξεις τα υποκριτικά δάκρυα ευαισθησίας των Καλατζή [από πού να ξεκινήσεις με τέτοια περίπτωση; ..από την χυδαία επίθεση στην Ε. Λοϊζίδου ακριβώς πριν μια δίκη στην οποία παίζονταν διάφορα συμφέροντα;] τζαι του Κωνσταντίνου/ Κωστούην [ο οποίος με περισσή «ευαισθησία» προσπαθούσε να ξεπλύνει το ισραηλίτικο μπουλούκι το οποίο αντιμετώπιζε κατηγορία για βιασμό - ήταν τζαι θέμα τουρισμού είπεν μας – να προστατεύσουμε το «όνομα».. :) ..τέτοιο επίπεδο]..
Με τέτοια υπεράσπιση κ. Γιαννάκη, μάλλον προκάλεσες, οντως, περισσότερη καχυποψία...
Την εποχή του καθεστώτος Αναστασιάδη, τζαι οι θκυο [Καλατζής, Κωστούης] πολέμησαν με μένος τους αξιωματούχους [Κ. Κληρίδη, Ο. Μιχαηλίδη] που έκαμναν την δουλειά τους τζαι ντε φάκτο αποκάλυπταν τις «ντροπές» του καθεστώτος Αναστασιάδη...
Η εμπλοκή του Π. Τσαγκάρη, που την άλλην, σε τούτο το πλαίσιο ήταν απογοητευτική... Τί να πει κανείς;... Ίσως τα συμφέροντα στον χώρο εργασίας να λειτουργούν περισσότερο από άλλα κριτήρια;..
Ήταν τζαι επιβαρυντικά μέχρι τζαι σαν ύποπτες ενδείξεις τα υποκριτικά δάκρυα ευαισθησίας των Καλατζή [από πού να ξεκινήσεις με τέτοια περίπτωση; ..από την χυδαία επίθεση στην Ε. Λοϊζίδου ακριβώς πριν μια δίκη στην οποία παίζονταν διάφορα συμφέροντα;] τζαι του Κωνσταντίνου/ Κωστούην [ο οποίος με περισσή «ευαισθησία» προσπαθούσε να ξεπλύνει το ισραηλίτικο μπουλούκι το οποίο αντιμετώπιζε κατηγορία για βιασμό - ήταν τζαι θέμα τουρισμού είπεν μας – να προστατεύσουμε το «όνομα».. :) ..τέτοιο επίπεδο]..
Με τέτοια υπεράσπιση κ. Γιαννάκη, μάλλον προκάλεσες, οντως, περισσότερη καχυποψία...
Οπότε εν τζαι ήταν παράξενο ίνταλως μερικοί εβουρήσαν να υπερασπιστούν ανάλογες νοοτροπίες όπως στο παρελθόν τους. Όπως έγραψε τζαι Jho Low στο parody του, ο Πιμπίσιης του Φιλελευθέρου, που εφκήκεν ισορροπημένα, έμοιαζε, στο υπάρχον πλαίσιο, με δημοσιογράφο για Πούλιτζερ [στα αμερικάνικα πλαίσια].. :)
Τελικά η μειωμένη ροή νερού ένεν μόνο λόγω της μειωμένης βροχόπτωσης..
Κάποιο δικτυο ημετερων φαινεται να επετρεψε σε ιχθυοτροφείο να διοχετεύει τα νερά ποτζεί..
Τελικά εν έμεινε τίποτε που να μεν το ξεπούλησε το καθεστώς Αναστασιάδη;
«Αρκετοί διερωτώνται πως χάθηκε το νερό από το φράγμα του Σαϊττά:
Το 2017 ο τότε υπουργός Γεωργίας – και τώρα ποδοσφαιρικός παράγοντας – Νίκος Κουγιάλης παραχώρησε με επιστολή το 30% του Κούρη για τις ανάγκες ιχθυοτροφείου το οποίο λειτουργεί παράνομα στην κοίτη του ποταμού στην Τριμίκλινη.
Το νερό του Κούρη είναι εθνικός πλούτος, δεν είναι προσωπική περιουσία του κ. Κουγιάλη (ή του οποιουδήποτε άλλου έχει συμμετοχή σε αυτή την αλχημεία) για να το διανέμουν με αδιαφανείς διαδικασίες και ύποπτα κίνητρα.
Ο ιδιώτης κατασκεύασε ιδιωτικό φράγμα στον Κούρη πριν από το κυρίως φράγμα και εκτρέπει το 100% του νερού. (φωτο1) Από τον Μάϊο ούτε σταγόνα νερού δεν μπαίνει στο φράγμα (φωτό2).
Για τη μεταφορά του νερού τσιμεντώθηκε η κοίτη του Κούρη (φωτό3) και μπαζώθηκαν με τσιμέντο τα δέντρα (φωτό4).
Όλα αυτά κατά παράβαση της νομοθεσίας για την προστασία των ποταμών και της διαχείρισης των υδάτων, αλλά με τις ευλογίες του διεφθαρμένου συστήματος εξουσίας.»
Για να δούμε τι θα μας πει ο Γενικός Ελεκτής της Δημοκρατίας για το αν όντως το συρματόπλεγμα του Νουρή στοίχισε 182 ευρώ το μέτρο κι αν υπήρχε μίζα.
Νέα Ομάδα Στήριξης Γενικού Ελεγκτή
Αξίζει να σκεφτεί κάποιος/α το πόσα χρήματα σπαταλήθηκαν στα θεάματα του καθεστώτος Αναστασιάδη.. τζαι πόσοι σιώπησαν...
Τζαι τα ττέλια του Νουρή εν κλασικό παράδειγμα...
Πρώτα που ούλλα τα ττέλια ήταν ένα ιδεολογικό παράδειγμα του πως οι φιλελέ, ας πούμε, ανέχτηκαν τον ξεθκιάντροπο ρατσισμό...
Οι καρέκλες τζαι τα βολέματα να εν καλά ...
Αλλά εν τζαι το κόστος – τα νούμερα που εφώναζαν σαν κουρτισμενα φερέφωνα για τα «δημοσιοοικονομικά» [για τα τσεκκούθκια συντάξεων των φτωχών], για να συγκαλυφτεί το γεγονός ότι οι τράπεζες εσύραν μας στην κρίση, με «φωνή με ακρόαση» για τα έξοδα του Νουρή..
Επίπεδο συνέπειας λόγου......
Έτσι φαίνεται να ήταν πάντα ο ΔΗΣΥ τζαι οι οπαδοί του. Τζαι επί Κληρίδη ανάλογα – από τα εξοπλιστικά, τους S300, στο σκάνδαλο του χρηματιστηρίου τζαι στην επιστροφή του Γιωρκατζισμού με τις πελατειακές σχέσεις που ξεκίνησαν άμεσα με το ξέπλυμα των 62...
Οπότε τώρα που έγινε αποδεκτό ότι η όλη ιδέα των συρματοπλεγμάτων Νουρή, ήταν τζαι προβληματική για τους κάτοικους, αλλά τζαι επικίνδυνη πολιτικά σε μια χώρα που προσπαθεί να επανενωθεί, άτε να μάθουμε τζαι το κόστος.. :)
Οσον αφορα τις διαστασεις του σκηνικου αξιζει τζαι ένα σχολιο για τις αντιδράσεις του Συναγερμού δια της προέδρου του: Για το θέμα Ουλούτσαι, η Αννίτα εν εκάταλαβεν γιατί ενοχληθήκαν «κάποιοι» με την ανακοινωθήσαν συμμετοχήν του στην αντικατοχική. Αλλά για τα ττέλια του Νουρή καμία ανακοίνωση σχόλιο, ενώ όταν ήταν κυβέρνηση ήταν αναγκαιότητα J
1η του Οκτώβρη, εθνική ημέρα Ανεξαρτησίας της Κυπριακής Δημοκρατίας, αν και άσχετη με την όποια επέτειο ανεξαρτησίας (16 Αυγούστου 1960).
Σήμερα συμπληρώνονται 61 χρόνια Κυπριακής Δημοκρατίας. 61 χρόνια μια κολοβής ανεξαρτησίας που πολεμήθηκε από τον ιμπεριαλισμό που αξιοποίησε πλήρως τους ντόπιους φασίστες για να εφαρμόσει τα άνομα σχέδια του εις βάρος του λαού μας. 61 χρόνια μετά την ανεξαρτησία και 47 χρόνια μετά το δίδυμο ΝΑΤΟϊκό έγκλημα του προδοτικού πραξικοπήματος της Χούντας των Αθηνών και της ΕΟΚΑ Β’ και της βάρβαρης τουρκικής εισβολής ο αγώνας του κυπριακού λαού για τερματισμό της κατοχής συνεχίζεται. Η πάλη αυτή πρέπει να έχει αντι-ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα και να στοχεύει σε λύση που να επανενώνει πραγματικά τον τόπο και το λαό μας και όχι να υπηρετεί τους θύτες που αιματοκύλισαν το λαό μας…
Ας θυμηθούμε παλαιότερα άρθρα με αφορμή την ημέρα ανεξαρτησίας της Κύπρου, αλλά και την πραγματική επέτειο της ανακήρυξης της ανεξαρτησίας:
1η Οκτώβρη – Συνεχίζεται ο αντικατοχικός αγώνας
Η εξουσία δεν είναι μονοδιάστατη ούτε μονοπολική, καθότι εμπεριέχει διαβαθμίσεις αναφορικά με την ισχύ και την ένταση του κάθε πόλου που την συγκροτεί συνολικά (κεφάλαιο, κράτος, ΜΜΕ κλπ). Υπό αυτή την έννοια, η κυβερνητική εξουσία και η εκλογική κατάληψη της αποτελεί μόνο το ένα σκέλος, το πολιτικό τμήμα που υψώνεται πάνω στο οικονομικό. Γιατί, στις ταξικά προσδιορισμένες αστικές κοινωνίες η εξουσία κατέχεται από εκείνους που ελέγχουν τα κλειδιά της οικονομίας, που έχουν στην ιδιοκτησία τους τα μέσα παραγωγής και τον κοινωνικό πλούτο που παράγεται.
Σε αυτό το πλέγμα κοινωνικών σχέσεων υπάρχουν οι εκμεταλλευτές και οι εκμεταλλευόμενοι, οι κοινωνικές τάξεις (αστική – εργατική) που συγκροτούνται γύρω από την κεντρική σύγκρουση της αντιθετικής σχέσης κεφαλαίου – εργασίας, Μια εκλογική νίκη, ακόμη και ενός κόμματος που αυτοπροσδιορίζεται ως αριστερό (όπως του ΣΥΡΙΖΑ το 2015) δεν αρκεί για να μετασχηματιστεί η κοινωνία. Δεν καταργείται η ταξική πάλη, δεν αίρονται οι κοινωνικές τάξεις με την άνοδο του Α ή Β κόμματος στον κυβερνητικό θώκο, ούτε η ταξική σύγκρουση μπορεί απλά να μεταφερθεί από τη οικονομική σφαίρα (χώροι εργασίας, επιχειρήσεις, λιμάνια κ.ά.) στη κρατική σφαίρα (κυβέρνηση, υπουργεία). Το αστικό κράτος δεν μπορεί παρά με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να συνιστά την εκτελεστική επιτροπή της άρχουσας τάξης (όπως το έθεσε ο Μαρξ) που το διευθύνει, όπως και το κοινοβούλιο δεν μπορεί παρά για τους κομμουνιστές να αποτελεί ένα πεδίο αξιοποίησης για την απογύμνωση του ως αστικού θεσμού. Συνεπώς, δεν είναι αρκετή η βούληση, η θέληση, η τόλμη κ.ά. μιας «αριστερής» κυβέρνησης για να αλλάξει θεμελιακά η κοινωνία, πόσο μάλλον όταν δεν θέτει καν το ζήτημα εκεί που δημιουργείται, δηλαδή στην παραγωγική διαδικασία (καπιταλισμός), αλλά αποσπασματικά στον τρόπο αναπαραγωγής/διαχείρισης του (αναδιανομή, ανακατανομή).
Σε αυτό το πλαίσιο και στον αστερισμό του επαναπροσδιορισμού του αστικού/καπιταλιστικού διπολισμού όπως χαρτογραφήθηκε στις ελληνικές εθνικές εκλογές μπορούν να εξαχθούν χρήσιμα συμπεράσματα, με ευρύτερες προεκτάσεις που αφορούν και την Κύπρο, όσον αφορά τη πολιτική ουσία των πραγμάτων:
(α) Το πολιτικό δίπολο (νεοφιλελευθερισμός – σοσιαλδημοκρατία) όπως εξακτινώνεται και σε όλο τον ευρωπαϊκό χώρο διατηρείται με ορισμένες όμως τροποποιήσεις στο εσωτερικό του δεύτερου καθώς αντανακλάται περισσότερο μια μεταμοντέρνα νεοαριστέρα και όχι μια παραδοσιακή-ρεφορμιστική σοσιαλδημοκρατία.
(β) Σε ο,τι αφορά την κομματική εκπροσώπηση του δεύτερου πόλου (σοσιαλδημοκρατία) έχουμε μια εδραιωμένη μετατόπιση αφού ο ΣΥΡΙΖΑ έχει οριστικά πάρει τη θέση του παλιού ΠΑΣΟΚ (νυν ΚΙΝΑΛ) και αυτό αποτυπώνεται στα αποτελέσματα του εκλογικού χάρτη. Το νεοκομματικό δίπολο ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ, εκφράζει το πολιτικό δίπολο νεοφιλελευθερισμού/συντηρητισμού – σοσιαλδημοκρατίας/νεοαριστερας που κυριαρχεί σε εκλογικό επίπεδο.
Είναι ενδιαφέρον να δούμε κατά πόσο οι κινήσεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ θα οδηγήσουν σε μια εκ νέου επανεκτίμηση της ταυτότητας του, και μετατροπή του από κινηματική-πολιτισμική νεοαριστερά του «ατομικού δικαιωματισμού», των identity politics, των πλατειών κ.α. (βλ. Ποδέμος, Ντιε Λίνκε) σε μια δεξιά σοσιαλδημοκρατία ευρωπαϊκής κοπής (βλ. συμμαχία S&D σε ευρωκοινοβούλιο). Βέβαια, η κοινωνική βάση στην οποία απευθύνεται παραμένει η ίδια, δηλαδή τα μεσαία αστικά στρώματα θεματοποιώντας κυρίως ζητήματα αισθητικής, ετερότητας, τρόπους ζωής, κατανάλωση κ.ά. και ούτε κατά διάνοια δεν αναφέρεται σε αλλαγή του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και οργάνωσης της εργασίας (ακόμη και μέσω μεταρρυθμίσεων). Πηγαίνοντας ξανά πίσω στο 2015 και ιχνηλατώντας την πορεία του μέχρι σήμερα, καταδεικνύεται ακόμη εμφατικότερα πως δεν τίθεται κανένα ζήτημα του τύπου «ήθελε, αλλά δεν μπορούσε», «προσπάθησε, αλλά συνθηκολόγησε», «αναγκάστηκε να υποχωρήσει» κ.ά.
Επί του πρακτέου, και σε ο,τι αφορά τον «πόλεμο θέσεων» είναι σημαντικό να καταγραφεί ότι η αστική τάξη έχει καταφέρει σε μεγάλο βαθμό να (επανα)διαμορφώσει και να στήσει το πολιτικό παιχνίδι με τέτοιους όρους όπως καθρεφτίστηκε στις εκλογές ώστε οι κύριοι παίκτες, είτε φορούν ροζ, είτε μπλε, είτε πράσινη φανέλα να βάζουν γκολ για τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Ενώ φαινομενικά εμφανίζονται ως να έχουν διαφορές, αυτές δεν αφορούν καμία ουσιαστική διαφοροποίηση σχετικά με την εξυπηρέτηση, προώθηση και υλοποίηση των συμφερόντων του κεφαλαίου, του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος. Η αστική τάξη, ως η κυρίαρχη επί των κοινωνικών σχέσεων, έχει οριοθετήσει ηγεμονικά το πεδίο της κοινωνικό-πολιτικής αντιπαράθεσης και κανονικοποιήσει τα όρια του πλαισίου σύγκρουσης, με τρόπο που δεν αμφισβητείται η λογική του καπιταλισμού, ο πυρήνας των εκμεταλλευτικών του σχέσεων (ατομική ιδιοκτησία μέσων παραγωγής / εμπορευματοποίηση εργατικής δύναμης).
Έχει λοιπόν εδραιώσει και θεμελιώσει το αξίωμα που λέει πως σημασία δεν έχει ποιος ασκεί την εξουσία (π.χ. ΝΔ, ή ΣΥΡΙΖΑ, ή ΚΙΝΑΛ), αλλά το ποιος την κατέχει (αστική τάξη) καταφέρνοντας να προβάλει τα συμφέροντας της τόσο μέσω μιας νεοφιλελεύθερης-συντηρητικής κυβέρνησης όσο και μέσω μια σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης (ακόμη και κυβέρνησης της «ριζοσπαστικής αριστεράς, της ρήξης, της ανατροπής κοκ»). Πρέπει δε να τονιστεί, ότι αυτό το δίπολο στην παρούσα συγκυρία δεν ενσαρκώνει καν μια υποτυπώδη αντίθεση ανάμεσα σε διαφορετικές λογικές διαχείρισης του καπιταλισμού καθότι το εύρος των διαχειριστικών επιλογών έχει ουσιαστικά σμικρυνθεί, ενώ σε ο,τι αφορά το γεωπολιτικό κομμάτι (συμμαχίες με ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ, συνεργασία με Ισραήλ, εξωτερική πολιτική) υπάρχει πλήρης και κρυστάλλινη ευθυγράμμιση των αστικών κομμάτων.
Έτσι, είναι επιτακτικό να τονισθεί και να αναδειχθεί ακόμη μια φορά το προφανές (που πολλές φορές μπουρδουκλώνεται από δήθεν «αριστερές ψαγμένες αναλύσεις») πως οι (όποιες) διαφορές ανάμεσα στο πολιτικό/κομματικό προσωπικό της αστικής τάξης είναι αφενός περισσότερο (α) έκφραση ορισμένων μικροδιαφορων ως προς τον τρόπο και την τακτική επιβολής των ταξικών συμφερόντων της κυρίαρχης τάξης που ελέγχει τα μέσα παραγωγής και την εξουσία συνολικότερα, και αφετέρου (β) απόρροια ενός ανταγωνισμού σε μικρό-επίπεδο ανάμεσα στο πολιτικό προσωπικό ως προς το δηλαδή ποιο κόμμα θα εξυπηρετήσει καλύτερα το κεφάλαιο (επιχειρηματίες, βιομήχανους, τραπεζίτες, εφοπλιστές κ.α.) διαχειριζόμενο το αστικό κράτος για να απολαύσει και το ίδιο μέρισμα από τη νομή της κυβερνητικής εξουσίας. Δεν υπάρχει καμία, επί της ουσίας, αμφισβήτηση της στρατηγικής του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, καθώς το ζήτημα δεν είναι αν θα βρίσκεσαι στην αριστερή ή τη δεξιά λωρίδα αυτού του δρόμου, αλλά το κατά πόσο θα ακολουθήσεις μια διαφορετική στρατηγική, συνεπώς ένα διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης. Αυτόν που δεν θα εδράζεται στο κέρδος και την αδιάκοπη τάση αναζήτησης κερδοφορίας, αλλά θα τοποθετεί τις σύγχρονες ανθρώπινες ανάγκες στο πυρήνα του σχεδιασμού της οικονομίας.
Δεν είναι τυχαία άλλωστε τα λόγια του κατά πολλούς σκληροπηρυνικά ακροδεξιού Άδωνη Γεωργιάδη στην παράδοση παραλαβή του Υπουργείου Ανάπτυξης και Επενδύσεων, που ενώ ευχαρίστησε τον Γιάννη Δραγασάκη “για την ωραία συζήτηση που είχαν” ανέφερε, “δεν ερχόμαστε εδώ για να γκρεμίσουμε, ερχόμαστε για να χτίσουμε κι εμείς αυτά που θεωρούμε σωστά” ενώ δεν παρέλειψε να αναφέρει πολύ συγκεκριμένα ότι “πολλές από τις δικές σας πρωτοβουλίες έτυχαν και της δικής μας συναίνεσης στη Βουλή”. Κλείνοντας, ευχήθηκε απευθυνόμενος στον κ. Δραγασάκη “κι εγώ να τύχω της δικής σας συναινέσεως εφόσον το κρίνετε στο μέλλον. Έχουμε πολιτική αλλαγή, αλλά το κράτος πρέπει να έχει συνέχεια, δεν έχουμε σκοπό να βγάλει ο ένας το μάτι του άλλου”.
Κλείνοντας, σε ο,τι αφορά την Ελλάδα, αυτόν τον δρόμο, τη λεωφόρο του μέλλοντος, την αναγκαία προοπτική οικοδόμησης του σοσιαλισμού – κομμουνισμού μπορεί να εκφράσει ο ιστορικά διαμορφωμένος, εργασιακά ριζωμένος και συλλογικό πολιτικός φορέας (ΚΚΕ) της εργατικής τάξης και των συμμαχικών της λαϊκών στρωμάτων – τάξη που αποτελεί το επαναστατικό κοινωνικό υποκείμενο, και την εν γένει πολιτικά κινητήριο δύναμη, στις παρούσες ιστορικές συνθήκες του καπιταλιστικού συστήματος.
The post Εκλογές, αστικά δίπολα και…καπιταλιστική συνέχεια appeared first on Αγκάρρα.
One Radical Planet 