Login
Πρωτοβουλία για την Διάσωση των Φυσικών Ακτών
Σημείωμα Θέσεων – Τετάρτη, 3 Απριλίου 2019
Προς: Πρόεδρο και Μέλη Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Περιβάλλοντος
Θέμα: Η επέμβαση του Τμήματος Δασών στις προστατευόμενες παραλίες ωοτοκίας των θαλάσσιων χελωνών της Λίμνης και της Αργάκας στον Κόλπο Χρυσοχούς και οι επιπτώσεις στο φυσικό περιβάλλον της περιοχής (Αυτεπάγγελτη εξέταση έπειτα από απόφαση της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Περιβάλλοντος και του κ. Γιώργου Περδίκη, 27/3/2019, Αρ. Φακ. 23.04.036.075-2019)
Στη βάση των πιο πάνω, η ακακία στο Κρατικό Δάσος Μαυραλής δεν αποτελούσε σοβαρή απειλή για οποιοδήποτε ενδημικό, σπάνιο και απειλούμενο είδος που περιλαμβάνεται στο «Κόκκινο Βιβλίο της Χλωρίδας της Κύπρου».
Στοιχεία επικοινωνίας:
Πρωτοβουλία για τη Διάσωση των Φυσικών Ακτών | Initiative for the Protection of the Natural Coastline
Website: http://reclaimthesea.org/ | Email: reclaimthesea@gmail.com |
Facebook: https://el-gr.facebook.com/coastlinecy/
Πρωτοβουλία για τη Διάσωση των Φυσικών Ακτών
Υπόμνημα Θέσεων
Τετάρτη, 10 Οκτωβρίου 2018
Προς: Πρόεδρο και Μέλη Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Περιβάλλοντος
Συνεδρία 10/10/2018. Κεφάλαιο Β. Θέμα 1.
Οι περί της Σύμβασης για την Προστασία της Μεσογείου Θάλασσας από τη Ρύπανση και περί Συναφών Πρωτοκόλλων (Τεχνητοί Ύφαλοι) Κανονισμοί του 2018 (Αρ. Φακ. 23.03.054.085-2017).
Πλαίσιο αναφοράς
Επί της γενικής αρχής, η Πρωτοβουλία για τη Διάσωση των Φυσικών Ακτών θεωρεί ότι η θάλασσα αποτελεί κοινό αγαθό και αναπόσπαστο μέρος του δημόσιου πλούτου. Ως εκ τούτου, η Κυπριακή Δημοκρατία οφείλει να διασφαλίσει τη μακροπρόθεσμη διατήρηση και ολοκληρωμένη διαχείριση του θαλάσσιου χώρου, και την διασφάλιση του ως δημόσιο αγαθό.
Αντ’ αυτού, παρατηρούμε συστηματικές προσπάθειες με στόχο την αποξένωση / εκχώρηση και οικειοποίηση / ιδιωτικοποίηση του θαλάσσιου χώρου. Τονίζουμε την έλλειψη στρατηγικού σχεδιασμού όσον αφορά θαλάσσιες δραστηριότητες, την έλλειψη διαφάνειας και την περιορισμένη διαβούλευση, την ανεπαρκή αιτιολόγηση των αναγκών που καλούνται να καλύψουν οι συγκεκριμένες τροποποιήσεις, αλλά και τη σύγκρουση / ασυμβατότητα των προτεινόμενων Κανονισμών με την ισχύουσα νομοθεσία και τις υποχρεώσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας ως Κράτους Μέλους της ΕΕ.
Το υπό συζήτηση νομοσχέδιο, με τίτλο «Οι περί της Σύμβασης για την Προστασία της Μεσογείου Θάλασσας από τη Ρύπανση και περί Συναφών Πρωτοκόλλων (Τεχνητοί Ύφαλοι) Κανονισμοί του 2018» προβλέπει την έκδοση κανονισμών κατόπιν απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου, «ασκώντας τις εξουσίες που του χορηγούνται με βάση το άρθρο 6 των περί της Σύμβασης για την Προστασία της Μεσογείου Θάλασσας από τη Ρύπανση και περί συναφών Πρωτοκόλλων (Κυρωτικών) Νόμων του 1979 μέχρι 2017».
Οι προτεινόμενοι κανονισμοί, σύμφωνα με το Άρθρο 3 («Πεδίο Εφαρμογής») θα:
«(1) εφαρμόζονται στους τεχνητούς υφάλους, οι οποίοι κατασκευάζονται, τοποθετούνται και λειτουργούν σε θαλάσσιο χώρο της Δημοκρατίας.
(2) […] εφαρμόζονται για την αδειοδότηση δυνητικών επενδύσεων και δεν εφαρμόζονται σε σχέση με έργα τα οποία υλοποιούνται από τη Δημοκρατία».
Αποσκοπούν δηλαδή στη δημιουργία νομικού πλαισίου για την κατασκευή, τοποθέτηση και λειτουργία ιδιωτικών τεχνητών υφάλων. Σύμφωνα με το προτεινόμενο νομοσχέδιο: «Για την έκδοση ή ανανέωση άδειας κατασκευής, τοποθέτησης και λειτουργίας τεχνητών υφάλων σε θαλάσσιο χώρο καταβάλλονται τέλη που ανέρχονται σε επτακόσια ευρώ (€ 700)» (Άρθρο 7), «η άδεια χρήσης θαλάσσιου χώρου σε θαλάσσια περιοχή της Δημοκρατίας για σκοπούς κατασκευής, τοποθέτησης και λειτουργίας τεχνητών υφάλων χορηγείται από το Υπουργικό Συμβούλιο» (Άρθρο 8), και «για κάθε θαλάσσια περιοχή, σε σχέση με την οποία εκδίδεται άδεια χρήσης θαλάσσιου χώρου για σκοπούς τοποθέτησης και λειτουργίας τεχνητών υφάλων, καταβάλλονται τέλη 17 σεντ ετησίως για κάθε τετραγωνικό μέτρο της επιφάνειας του θαλάσσιου βυθού που αποτελεί τη συνολική περιοχή έκτασης των τεχνητών υφάλων, περιλαμβανομένης της θαλάσσιας περιοχής που ορίζεται με βάση το Άρθρο 5Α του Περί Αλιείας Νόμου» (Άρθρο 9).
Κατευθυντήριες Γραμμές
Σύμφωνα με ανακοίνωση που εξέδωσε ο Κυπριακός Οργανισμός Τουρισμού (ΚΟΤ) στις 2/7/2015, με αφορμή την «Εβδομάδα Ζηνοβίας», διεξήγαγε έρευνα για τη «Λειτουργία και διαχείριση των υπό δημιουργία θαλασσίων προστατευόμενων περιοχών με την τοποθέτηση τεχνητών υφάλων – θαλάσσιων πάρκων στην Κύπρο», την οποία παρέδωσε στο Τμήμα Αλιείας και Θαλασσίων Ερευνών για πιθανή αξιοποίηση. Προς συνέχεια της συγκεκριμένης έρευνας και με αφορμή τη συζήτηση του συγκεκριμένου νομοσχεδίου, σε επιστολή ημερομηνίας 24/9/2018, ο ΚΟΤ αναφέρει προς την Κοινοβουλευτική Επιτροπή Περιβάλλοντος ότι ο τομέας του καταδυτικού τουρισμού έχει μεγάλες προοπτικές ανάπτυξης και γι’αυτό τον λόγο στηρίζει την προσπάθεια που γίνεται για ρύθμιση των περιβαλλοντικών θεμάτων που αφορούν τη δημιουργία τεχνητών υφάλων.
Δεν αντιλαμβανόμαστε στη βάση ποιας δικαιοδοσίας και τεχνογνωσίας, ο ΚΟΤ προέβη σε μια έρευνα για τη «λειτουργία και διαχείριση των υπό δημιουργία θαλασσίων προστατευόμενων περιοχών με την τοποθέτηση τεχνητών υφάλων – θαλάσσιων πάρκων στην Κύπρο». Επισημαίνουμε ότι σύμφωνα με τις κατευθυντήριες αρχές του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας (Food and Agriculture Organisation – FAO) του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, στόχοι των τεχνητών υφάλων είναι «η αναβάθμιση και / ή βελτίωση των φυσικών βιοτόπων, η αύξηση της παραγωγικότητας του οικοσυστήματος και η διαχείρηση των αλιευτικών πόρων» («to recover and/or improve natural habitats, increase productivity and manage aquatic resources») [1]. Επιπρόσθετα, οι κατευθυντήριες γραμμές του Μεσογειακού Σχεδίου Δράσης του Προγράμματος Περιβάλλοντος των Ηνωμένων Εθνών (United Nations Environment Programme / Mediterranean Action Plan – UNEP/MAP), αν και αναγνωρίζουν ότι οι τεχνητοί ύφαλοι μπορούν να στοχεύουν και στην προώθηση έρευνας και αναψυχής, τονίζουν πως πρωταρχικός στόχος των τεχνητών υφάλων είναι το «να παρέχουν ορισμένες λειτουργίες ενός φυσικού υφάλου, όπως η προστασία, η αναγέννηση, η συγκέντρωση και/ή η ενίσχυση της βιολογικής ποικιλομορφίας ή / και των πληθυσμών των έμβιων θαλάσσιων πόρων» («emulate some functions of a natural reef such as protecting, regenerating, concentrating, and/or enhancing [biological diversity and/or] populations of living marine resources») [2]. Σύμφωνα με το «Ερωτηματολόγιο Αντίκτυπου» του προτεινόμενου Νομοσχεδίου, ο στόχος των προτεινόμενων Κανονισμών είναι «η παραχώρηση χρήσης χώρου για τη διεξαγωγή και αδειοδότηση δυνητικών επενδύσεων με τεχνητούς υφάλους στο θαλάσσιο χώρο», γεγονός το οποίο δεν συνάδει με τις πιο πάνω κατευθυντήριες γραμμές.
Όσον αφορά τη διαβούλευση που προηγήθηκε, σε αυτή συμμετείχαν ως επί το πλείστον συναρμόδιες αρχές. Η διαβούλευση πραγματοποιήθηκε μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, χωρίς να διεξαχθεί οποιαδήποτε δημόσια παρουσίαση και ακρόαση με τα ενδιαφερόμενα μέρη. Ο μόνος περιβαλλοντικός μη κυβερνητικός οργανισμός που κλήθηκε να υποβάλει απόψεις ήταν η Ομοσπονδία Περιβαλοντικών Οργανώσεων Κύπρου (ΟΠΟΚ), οι θέσεις της οποίας ήταν αρνητικές και δεν ενσωματώθηκαν στους προτεινόμενους Κανονισμούς.
Κατά την άποψη μας, υπάρχει έλλειψη διαφάνειας και επαρκούς αιτιολόγησης όσον αφορά τους προτεινόμενους Κανονισμούς. Σύμφωνα με το άρθρο 28 (Επαρκής Αιτιολογία) των περί Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμων του 1999 έως 2014: «(1) Η αιτιολογία μιας διοικητικής πράξης πρέπει να είναι σαφής, ώστε να μην αφήνει αμφιβολίες ως προς το ποιος ήταν ο πραγματικός λόγος που οδήγησε το διοικητικό όργανο στη λήψη της απόφασης. (2) Δεν αποτελεί επαρκή αιτιολογία η αναφορά στην απόφαση γενικών χαρακτηρισμών που μπορούν να εφαρμοστούν και να ισχύουν για κάθε περίπτωση ούτε η απλή αναφορά των γενικών όρων του νόμου που μπορούν να τύχουν εφαρμογής σε οποιαδήποτε περίπτωση. (3) Αναιτιολόγητη είναι μια πράξη που επικαλείται γενικά και αόριστα το δημόσιο συμφέρον. Το δημόσιο συμφέρον του οποίου γίνεται επίκληση πρέπει να εξειδικεύεται με αναφορά σε συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά στα οποία στηρίχτηκε η κρίση του αρμόδιου διοικητικού οργάνου» [7].
Αντιλαμβανόμαστε ότι η τοποθέτηση και λειτουργία τεχνητών υφάλων από επενδυτές αποσκοπεί σε κάποια ωφελήματα στους ίδιους τους επενδυτές. Νοουμένου ότι η δημιουργία τεχνητών υφάλων έχει πολύ υψηλό οικονομικό κόστος, ποιά θα είναι τα ωφελήματα και με ποιό τρόπο θα γίνει η απόσβεση ενός ιδιώτη επενδυτή;
Ταυτόχρονα η εκχώρηση δημόσιου (θαλάσσιου) χώρου ενέχει και άλλους προβληματισμούς και ερωτήματα τα οποία δεν έχουν απαντηθεί. Τι είδους δικαιώματα αποκτά ένας ιδιώτης επενδυτής, ο οποίος ενδέχεται να υποβάλει αίτηση για χορήγηση άδειας κατασκευής, τοποθέτησης και λειτουργίας τεχνητού υφάλου στο θαλάσσιο χώρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, με βάση τους προτεινόμενους Κανονισμούς; Στη βάση ποιων κριτηρίων και προδιαγραφών θα γίνεται η επιλογή του θαλάσσιου χώρου στον οποίο θα κατασκευαστεί ένας τεχνητός ύφαλος;
Πέρα από την ασυμβατότητα των προτεινόμενων Κανονισμών με τις Κατευθυντήριες Γραμμές Διεθνών Οργανισμών, όπως ο FAO και το UNEP/MAP, θα θέλαμε να σημειώσουμε και τους προβληματισμούς μας σχετικά με την ευθυγράμμιση / εναρμόνιση του συγκεκριμένου Νομοσχεδίου, με άλλες υποχρεώσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας, και συγκεκριμένα τη θέσπιση ενός δικτύου Θαλάσσιων Προστατευόμενων Περιοχών, καθώς και την εκπόνηση ενός Θαλάσσιου Χωροταξικού Σχεδιασμού.
Θαλάσσιες Προστατευόμενες Περιοχές
Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο προωθείται με το πρόσχημα ότι οι τεχνητοί ύφαλοι θα «συμβάλλουν στην ανάπτυξη της βιοποικιλότητας, στην ανάκαμψη των ιχθυοαποθεμάτων και στην προσέλκυση καταδυτικού τουρισμού» (Άρθρο2: «Ερμηνεία»).
Το Τμήμα Αλιείας και Θαλασσίων Ερευνών (ΤΑΘΕ) του Υπουργείου Γεωργίας, Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος, έχει από το 2012 θεσπίσει, και ξεκινήσει να εφαρμόζει σχετική στρατηγική για τη δημιουργία θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών με τεχνητούς υφάλους. Έχουν ήδη εκδοθεί 6 διατάγματα για απαγόρευση αλιείας και διέλευσης σκαφών σε καθορισμένες θαλάσσιες περιοχές, με βάση το Άρθρο 5Α («Έκδοση διατάγματος απαγόρευσης της αλιείας ή/και της διέλευσης σκαφών») του «Περι Αλιείας Νόμο (ΚΕΦ.135)» [3]. Τα διατάγματα αυτά αφορούν τις ακόλουθες περιοχές: Θαλάσσια Προστατευόμενη Περιοχή Παραλιμνίου [4], Θαλάσσια Περιοχή Τεχνητού Υφάλου στην Αγία Νάπα [5], Ναυάγιο Ζηνοβία στη Λάρνακα [6], Θαλάσσια Προστατευόμενη Περιοχή Αμαθούντας στην Λεμεσό [7], Θαλάσσια Προστατευόμενη Περιοχή στο Δασούδι στην Λεμεσό [8] και Θαλάσσια Προστατευόμενη Περιοχή Τεχνητού Υφάλου Γεροσκήπου στην Πάφο [9].
Σύμφωνα με την Ειδική Έκθεση της Ελεγκτικής Υπηρεσίας της Κυπριακής Δημοκρατίας για τη «Διαχείριση Θαλάσσιων Προστατευόμενων Περιοχών στην Κύπρο», η «απουσία ενιαίας εθνικής στρατηγικής στην Κύπρο για τη διαχείριση των θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών και ο καταρτισμός επιμέρους στρατηγικών εγγράφων ενδεχομένως να οδηγεί σε κατακερματισμό των προσπαθειών της Δημοκρατίας για την προστασία των περιοχών και των ειδών και οικοτόπων που απαντώνται σε αυτές» [10]. Η Ειδική Έκθεση επίσης αναφέρει ότι «διαπιστώνονται ανεπάρκειες στους μηχανισμούς παρακολούθησης της κατάστασης των προστατευόμενων περιοχών με τεχνητούς υφάλους, ενώ ο βαθμός εφαρμογής των καθορισμένων μέτρων διαχείρισης και η αποτελεσματικότητά τους στη διατήρηση των προστατευόμενων ειδών και περιοχών, δεν φαίνεται να αξιολογούνται» [11].
Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο δεν θα βοηθήσει ως προς την εφαρμογή μιας ενιαίας εθνικής στρατηγικής για θαλάσσιες προστατευόμενες περιοχές στην Κύπρο, η οποία πρέπει να έχει προτεραιότητα. Αντίθετα, θα αποτελέσει ένα επιπλέον εμπόδιο, καθώς αντί να κηρύσσονται θαλάσσιες προστατευόμενες περιοχές με βάση οικολογικά κριτήρια, θα δημιουργούνται στη βάση ιδιωτικών συμφερόντων και επενδυτικών προγραμμάτων.
Θαλάσσιος Χωροταξικός Σχεδιασμός
Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο προωθείται ενώ αναμένεται να ολοκληρωθεί ο Θαλάσσιος Χωροταξικός Σχεδιασμός (ΘΧΣ – Maritime Spatial Planning, MSP), ένα από τα βασικά εργαλεία της Ολοκληρωμένης Θαλάσσιας Πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σύμφωνα με την Γενική Διεύθυνση Περιβάλλοντος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, με την έννοια του ΘΧΣ υποδηλώνεται «ο σχεδιασμός του χρόνου και του τόπου άσκησης ανθρώπινων δραστηριοτήτων στη θάλασσα, προκειμένου να διασφαλίζεται η αποτελεσματικότητα και η βιωσιμότητά τους στον μέγιστο δυνατό βαθμό. Κατά τη διαδικασία αυτή, όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη συνεργάζονται με διαφάνεια με στόχο τον σχεδιασμό των θαλάσσιων δραστηριοτήτων» [12]. Η Κυπριακή Δημοκρατία εναρμονίστηκε με την Οδηγία 2014/89/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 23ης Ιουλίου 2014 Περί Θεσπίσεως Πλαισίου για τον Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό με την ψήφιση από την Βουλή των Αντιπροσώπων του περί Θαλάσσιου Χωροταξικού Σχεδιασμού και άλλων Συναφών Θεμάτων Νόμου του 2017 [Ν. 144(I)/2017] [13] στις 29/9/2017 και τη δημοσίευση του στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας στις 13/10/2017.
Σύμφωνα με το Άρθρο 2 του σχετικού Νόμου, «Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχέδιο» σημαίνει το «εθνικό σχέδιο ή σχέδια που καταρτίζονται, εγκρίνονται και δημοσιεύονται ως αποτέλεσμα της διαδικασίας του θαλάσσιου χωροταξικού σχεδιασμού» («Ερμηνεία»). Επιπρόσθετα, σύμφωνα με το Άρθρο 17(2) («Κατάρτιση του Θαλάσσιου Χωροταξικού Σχεδίου»), η θέσπιση του Θαλάσσιου Χωροταξικού Σχεδίου «θα πρέπει να καταρτιστεί το συντομότερο δυνατό και το αργότερο έως την 31η Μαρτίου 2021».
Σημειώνεται ότι στις 25/10/2017 και ενώ η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είχε ανοίξει υπόθεση παράβασης του κοινοτικού κεκτημένου, η οποία βρισκόταν σε επίπεδο Αιτιολογημένης Γνώμης, για μη εναρμόνιση με την σχετική Οδηγία [14], το Υπουργικό Συμβούλιο ενέκρινε και εξουσιοδότησε τον Υπουργό Γεωργίας, Αγροτικής Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος όπως καταθέσει τους προτεινόμενους Κανονισμούς στη Βουλή των Αντιπροσώπων για έγκριση.
Η ψήφιση των προτεινόμενων Κανονισμών από την Βουλή των Αντιπροσώπων και η προώθηση επενδύσεων υπό μορφή ιδιωτικών τεχνητών υφάλων θα δημιουργήσει τετελεσμένα εν τω μέσω της διαδικασίας κατάρτισης του θαλάσσιου χωροταξικού σχεδιασμού.
Εισηγήσεις
Έχοντας ως γνώμονα το γεγονός ότι η θάλασσα αποτελεί κοινό αγαθό και δημόσιο πλούτο, θεωρούμε ότι σε κρατική ακίνητη ιδιοκτησία πρέπει να αδειοδοτούνται αποκλειστικά σχέδια, προγράμματα ή/και έργα, τα οποία εξυπηρετούν υπέρτερους λόγους σημαντικού δημοσίου συμφέροντος και αιτιολογούνται επαρκώς, με αναφορά σε συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά. Προτεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας θα πρέπει να είναι μια Ολοκληρωμένη Θαλάσσια Πολιτική βασισμένη σε οικολογικά πρωτίστως κριτήρια, αλλά και κοινωνικά, και όχι σε δυνητικές επενδύσεις οι οποίες θα οικειοποιηθούν δημόσιο πλούτο για παραγωγή κέρδους από ιδιώτες επενδυτές.
Η οικειοποίηση και αποξένωση των κοινών αγαθών – της γης, των δασών, των παραλιών, της ακτογραμμής και της θάλασσας – δεν νομιμοποιείται ηθικά, κοινωνικά και πολιτικά. Στη βάση των πιο πάνω, η Πρωτοβουλία για τη Διάσωση των Φυσικών Ακτών διαφωνεί με τους υπό συζήτηση Κανονισμούς και εισηγείται την απόσυρση τους από το Υπουργείο Γεωργίας, Αγροτικής Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος ή την καταψήφιση τους από την Κοινοβουλευτική Επιτροπή Περιβάλλοντος και την Ολομέλεια της Βουλής των Αντιπροσώπων.
Λευκωσία, Τετάρτη, 10/10/2018
Πρωτοβουλία για την Διάσωση των Φυσικών Ακτών
Υποσημειώσεις και Παραπομπές
[1] Practical Guidelines for the Use of Artificial Reefs in the Mediterranean and the Black Sea. Studies and Reviews. General Fisheries Commission for the Mediterranean. No. 96. Rome, FAO 2015; p.2.
[2] UNEP(DEPI)/MED IG.23/21. 20th Ordinary Meeting of the Contracting Parties to the Convention for the Protection of the Marine Environment and the Coastal Region of the Mediterranean and its Protocols Tirana, Albania, 17-20 December 2017. Agenda item 3: Thematic Decisions Draft Decision IG.23/15: Updated Guidelines for Regulating the Placement of Artificial Reefs at Sea.
[3] Ο περί Αλιείας Νόμος (ΚΕΦ.135)
[10] Ελεγκτική Υπηρεσία της Δημοκρατίας. Ειδική Έκθεση αρ. ΠΕ/03/2018. Διαχείριση Θαλάσσιων Προστατευόμενων Περιοχών στην Κύπρο. 25 Ιουνίου 2018; σελ. 1.
[11] Ό.π. σελ.2.
[12] Γενική Διεύθυνση Περιβάλλοντος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Ευρωπαϊκή Επιτροπή > Θαλάσσια πολιτική > Ολοκληρωμένη Θαλάσσια Πολιτική > Θαλάσσιος Χωροταξικός Σχεδιασμός
[13] CYLaw > Ο περί Θαλάσσιου Χωρταξικού Σχεδιασμού και άλλων Συναφών Θεμάτων Νόμος του 2017 (144(I)/2017)
[14] European Commission > Press Releases Database > Δέσμη Παραβάσεων Ιουλίου – Μέρος 1: Κυριότερες Αποφάσεις – Βρυξέλλες, 13 Ιουλίου 2017. 11. Θαλάσσια Πολιτική και Αλιεία.
Ecopolis is a 3-day anti-commercial festival with no sponsors. All events will be free. This year’s festival schedule is as follows (more info soon):
25/07 – Talks, presentations, and discussions
26/07 – Art exhibitions and performances
27/07 – Concert
Donations help us maintain the festival’s independent and self-funded character, so they are more than welcome.
The city as the main field of social activity and action reflects the wider social environment. Ecopolis festival aims to reveal, challenge, and renegotiate the social tensions of everyday life in the streets, squares and benches of Nicosia. A city that is drowning in coffee shops, street-side tables and fashionable bars. The old city of Nicosia has changed face: from sub-developed historical center it has now fulfilled its potential as an ideal city-commodity, maintaining the advertisable image of the “last divided capital”, while the accelerated gentrification of the last years has constituted it as an urban jewel “clean” from social relations and situations that oppose commodity relations mediated by spectacle.
Skyscrapers for high-class apartments and businesses, pedestrian zones occupied by the tables of countless interchangeable shops, the lack of public benches, fences around Faneromeni church that get taller every year, sidewalks full of parked cars, sky-rocketing rents that become prohibitive for migrant residents –all a result of gentrification and the consumerist influx which followed, creating a city where the only acceptable social / political activity is consumption. Meanwhile, barbed wire, barrels and armies force us us to live our geographical and historic site as half, mediated by the symbols of hatred and tedious queues at the checkpoints to walk a distance of 100 meters.
For us, these are factors composing a challenging landscape of action, in which we intervene creatively by expressing and making proposals for societies organized outside hierarchical, capitalist and sexist mentalities and institutions, on the basis of self-organization, solidarity and companionship. The Ecopolis festival is being held this year for the first time by the Ecopolis working group on ecology and the city. Ecopolis festival aims to put forth the claim to the city as a Common, as a field of resistance to the social and environmental endeavors of neoliberalism. We want to create the conditions in which the city is experienced as a point of reference and socialization, action and experimentation, rather than as a polished real estate commodity bought and sold according to the laws of the market and current trends.
By ALLEN J. SCHABEN / LOS ANGELES TIMES Amid fog, Mark Massara surfs in front of shark’s tooth rock at Martins Beach. (Allen J. Schaben / Los Angeles Times)
The California Coastal Act for decades has scaled back mega-hotels, protected wetlands and, above all, declared that access to the beach was a fundamental right guaranteed to everyone.
But that very principle could be dismantled in the latest chapter of an all-out legal battle that began as a local dispute over a locked gate.
On one side, property owner and Silicon Valley billionaire Vinod Khosla wants Martins Beach, a secluded crescent-shaped stretch of sand and bluffs, to himself. On the other, generations of beachgoers demand continued access to a path long used by the public. The squabble has spurred a spate of lawsuits that now focus on whether Khosla needs state permission to gate off the road — and a string of California courts has said he does.
Unwilling to back down, Khosla is now appealing to the U.S. Supreme Court over his right to shut out the public. His latest argument not only challenges the constitutionality of the Coastal Act — if taken up by the nation’s highest court, it would put into question long-established land use procedures and any state’s power to regulate development anywhere.
“It’s bold, it’s arrogant, it wants to strike at the core of our society,” said Joe Cotchett, lead attorney for the Surfrider Foundation, which sued Khosla in its fight for public coastal access. “This is so much bigger than a little beach in San Mateo County. It’s a steppingstone to every coastline in the United States.”
Khosla, not short on money nor shy on tactics, has tapped a new lawyer uniquely suited to overcome the longshot odds of bringing this argument before the nation’s nine top justices. Now leading his legal team is Paul Clement, who served as U.S. solicitor general under President George W. Bush, has clerked for the late Justice Antonin Scalia and “argued more Supreme Court cases since 2000 than any lawyer in or out of government,” according to his professional bio at Kirkland & Ellis LLP.
He has defended a number of conservative positions, such as arguing against same-sex marriage and leading the legal challenge against President Obama’s Affordable Care Act.
In his 151-page petition to the Supreme Court, Clement described California’s coastal policies as “Orwellian” and made the case that private property should not be taken for public use without just compensation: “the Coastal Act cannot constitutionally be applied to compel uncompensated physical invasions of private property.”
Clement and Khosla’s team of Bay Area lawyers did not respond to requests for comment. Khosla declined to comment for this article.
The Supreme Court will probably decide in the next three months whether to take up the case. Chances are slim: Of the thousands of appeals filed each year, only about 100 are granted review. But with conservative interpretations of property rights gaining prominence and President Trump’s recent appointment of Justice Neil M. Gorsuch, having the right lawyer and a well-crafted argument might just be enough to win the four Supreme Court votes needed for the case to move forward, legal experts said.
Khosla’s arguments, while ambitious, are “artfully drafted in an effort to capture the attention of at least four justices,” said Richard Frank, director of the California Environmental Law and Policy Center at UC Davis. “This petition is targeted directly at the conservative wing of the United States Supreme Court, and it certainly is plausible that the court could grant review in this case given the quality of representation and the issues involved.”
The issues date back to 2008, when Khosla, a co-founder of Sun Microsystems, bought the 89-acre property south of Half Moon Bay for $32.5 million.
The Deeney family that sold Martins Beach had, for almost a century, maintained a public bathroom, parking lot, even a general store. Surfers, fishermen and picnickers paid 25 cents to enter. The fee eventually went up to $10.
Khosla, in legal filings, said he “was willing to give the business a go, and continued to allow members of the public to access the property upon payment of a fee. But [he] soon faced the same problem the Deeneys had faced: The business was operating at a considerable loss, as the costs of keeping the beach, the parking lot and other facilities in operable and safe condition significantly exceeded the fees the business generated.”
So he shut the gate, hired security and posted “do not enter” signs.
A number of public interest groups have since sued Khosla. He, in turn, has sued the California Coastal Commission, the State Lands Commission and San Mateo County, over what he considered an interference of his property rights.
A San Mateo County Superior Court judge, however, dismissed his case, stating that he had to go through the commission’s permit process or enforcement proceedings before he could resort to a lawsuit.
The case that could be heard by the U.S. Supreme Court began when Surfrider sued Khoslaon the grounds that he failed to apply for the development permit required to change public access to the coastline. A local court sided with Surfrider and a state appeals court upheld that decision, ordering Khosla to unlock the gate while the dispute continues. Khosla appealed again to the state Supreme Court, which declined to hear the case.
Nowadays, the gate is sometimes open, sometimes closed. Sheriff’s officials have said it would not arrest members of the public for trespassing. The Coastal Commission last fall began the formal process of notifying Khosla of public access violations, which could amount to fines of as much as $11,250 per day per violation.
The commission, not an official party to the Surfrider suit, said it is reviewing Khosla’s appeal to the Supreme Court. The state attorney general’s office said it was aware of the petition and provided no additional comment.
Khosla is not the first wealthy landowner to challenge coastal regulations. Many still recall the 22-year fight with music producer David Geffen to unlock his Malibu gate. (Geffen eventually handed over the keys).
But not all fights have ended in public victory. When the Coastal Commission demanded in the 1980s that James and Marilyn Nollan allow the public to walk on their beachfront in Ventura in exchange for obtaining a building permit to enlarge their house, the Supreme Court ruled the agency had gone too far.
In handing down the 1987 Nollan vs. California Coastal Commission decision, Scalia compared the commission’s tactics to “an out-and-out plan of extortion.” The first of a number of rulings in which the court tilted the law toward protection of property rights, it dramatically scaled back the commission’s power to require public access ways to the coast.
“Nollan had a catalytic effect, and I expect any decision in the Martins Beach case … would have a similar sweeping and catalytic effect on public access law and property rights more generally,” Frank said. “It’s one of those landmark foundational cases that is cited all the time throughout the nation and has prompted more litigation.”
Ralph Faust, who was the commission’s general counsel from 1986 to 2006, said a striking difference between the Nollan case and Martins Beach is that Khosla is challenging the Coastal Act “as written, not as it’s applied.”
Nollan applied for a permit but didn’t like the stipulations the commission required, so he challenged them, Faust said. Khosla is skipping that step altogether and arguing that the requirement to seek a permit — as well as the state court injunction to maintain the status quo of keeping the gate open while the matter is being decided — violates his rights as a property owner.
“That’s a pretty stunningly broad attack on state government,” Faust said. “If he were to win on that and just get a declaration that the Coastal Act could not possibly be constitutionally interpreted to require a permit for that kind of development — that would be just huge.”
The Nollan case unfolded in unexpected ways and to this day affects the way access rights are argued and how land should be set aside for the public, Faust said. Should the Supreme Court take up Khosla’s appeal, the implications are beyond imaginable.
“Just because you think you know what the situation is when you’re talking about a case, doesn’t mean that’s how it’s going to look if the Supreme Court actually decides something,” he said.
“These things take on a life of their own.”
Interested in coastal issues? Follow @RosannaXia on Twitter.
UPDATES:
2:25 p.m.: This article was updated with additional details of the history of the legal dispute involving Martins Beach.
Short-statement on the gathering of Beyond Europe – Antiauthoritarian Platform Against Capitalism in Nicosia (Cyprus) from the second to the fourth of March 2018
Last weekend antiauthoritarian groups from all over Europe came together in the divided town of Nicosia on the Island of Cyprus, located in the eastern corner of the Mediterranean Sea. Some of us hadn’t seen each other since the riotous nights of the G20 summit in Hamburg in July of last year, while many met for the first time. In 2013, when the platform Beyond Europe was formed, we were riding a wave of emancipatory unrest all over Europe, the United States of America and Northern Africa. This unrest was reacting to the economic crisis of 2008 and how it was handled politically. Today we are facing a different beast. It has risen out of the crackdown of this wave of unrest by the cooperation of neoliberal and authoritarian regimes. What we find as a result of the normalisation of the crisis through the policing of the social and militarization of the police-force is this: A massive resurgence of nationalism and populism in their many intersections with the various guises of authoritarianism and patriarchy. Going back to the recipes of the past, their promise is the promise of an easy solution. Politicians of all colors keep telling us that what separates us are the irreconcilable ‘natures’ of our ethnicities, nationalities, identity cards and genders, of our belonging. But if three days of discussions with fifty people from five countries and eleven cities has proven one thing, it is that this is a lie.
Under global capitalism, more connects us than it separates us. The culturalisation and naturalisation of bourgeois politics and capitalist economy does not solve one single contradiction arising from them. It simply displaces and externalises them. In this way it hinders progressive politics. Its discursive and material prominence is a danger for the safety and livelihood of everything different. The changed situation thus demands of us to take critical stock of our previous attempts. We are still few, weak and isolated. Our own reproduction often depends on the system and the mechanisms we seek to overcome. And we struggle to make our different histories as movements and the circumstances under which they were formed productive. But in a world divided by borders and classes, brutalized and depraved, we are far more surprised by how much common ground there is among us – how similar our desires for a different world are, and how careful we sometimes can be with each other. In several working groups this weekend – on labour and digitalisation, eco-social-struggles, feminist politics, the authoritarian formation and the rise of new fascisms – it became clear that our answer cannot be retreating into a position of self-defense. Even though they were won only by and after hard-fought battles of social movements, liberal rights or the social-democratic welfare state would not be able to counter Nationalism and Capitals even if they were tenable in the current situation. Nationalism and Capitalism are implicated in liberalism and social democracy, managing their on-going proceedings and enacting their exclusions. Instead, we need to expand and proliferate our struggles over the collective self-organisation of our lives: In the household and the neighborhood, the factory, the call-center, cyberspace, on the school-yard or the lecture hall, the fruit plantation, the coal mine or the hospital. The social and democratic experiment of Rojava, erected and defended admit the horrors of the Syrian war, surely is one example. The movement of #blacklivesmatter is another.
Together we will have to figure out what is to be done with so many issues and only very limited resources on our hands. This will take some time and we warmly invite you to join the discussion. This much is clear: It is only together that we can overcome the obstacles erected between us and the construction of a better life – be it the exploitation of our work, of our life or of our environment for the sake of profit and power. Whatever its form, Capitalism will continue to produce misery, surplus populations, war and the destruction of the Earth. So antiauthoritarian politics will have to change, but our goal remains the same: To move beyond state, nation and capital, be it in their national or supernational European incarnations. We won’t accept anything less. – Beyond Europe, Nicosia, 4.3.2018.
On this 8th of March, Beyond Europe takes an antiauthoritarian, anti-capitalist and anti-nationalist stance in the feminist struggles. This means that we are moving beyond traditional borders and radicalizing hegemonic narratives. The traditional approaches that link patriarchy either only to the state or capitalism need to be overridden so that they can be considered antiauthoritarian.
By drawing attention to the facts that patriarchy is the oldest system of oppression but also has the ability to move beyond borders and norms, we call upon its authoritarian structure.
Let’s fight authority on all its levels: from the local to the transnational. Join us in solidarity by supporting your local groups which strive for feminist demands.
We, as Beyond Europe, gathered today outside the Archibishop´s Palace in solidarity of feminist struggles. Particularly, we aim to support the demands for reproductive justice in Cyprus, since abortion is still illegal. There are currently initiatives for decriminalizing abortion in the law and Church of Cyprus is one of the forces who are actively against abortion as well as other political and wider eco-social struggles.
Here you can find the petition that gathers signatures for supporting the decriminalization of abortion in Cyprus: https://secure.avaaz.org/el/petition/Kypriaki_Voyli_Proothisi_tis_protasis_nomoy_gia_tis_ektroseis/?fLcxxab
Here’s the link for the initiative: fb.me/abortionscy
MY BODY – MY CHOICE! OUR RIOT – OUR VOICE!
One Radical Planet 