Login
Μέσα σε τούτον το απέραντον παζάριν, ακόμα τζ̆αι το χώμαν εγίνην προϊόν να του καθορίζει την τιμήν η αγορά.
Οι φιλελεύθεροι οικολόγοι, που θεωρούν ότι η αγορά “με το σωστό περιεχόμενο” θα σώσει την γην με πράσινην ανάπτυξην, πράσινες επενδύσεις, πράσινα κοντράτα, θα έθελα να μου εξηγήσουν τί αξίαν διούν οι νόμοι της σε αυτόν το βουνάριν το χώμαν στην φωτογραφίαν κάπου στα κοτσ̆ινοχώρκα.
Το χώμαν άτε εν τόσα εβρά το αυτοκίνητον. Στο χωράφιν που ετιτσιρώσαν για να φκάλουν το εμπόρεύμαν τί αξίαν διά η αγορά; Τζ̆αι τί αξίαν έσ̆ει τούτη η αξία;
Εντάξει θα σου πουν, έχει νόμους που βάλλουν όρια στην οικονομικήν ανάπτυξην άμα πειράζεται πολλά το περιβάλλον. Μα είντα αγορά είναι άμα θέλει κράτος να την ρυθμίζει. Τι νόμος εν το θεσφάτον της προσφοράς τζ̆αι της ζήτησης; Που τελειώννει ο νόμος τζ̆αι που ξεκινά η ρύθμιση;
Το κείμενο τούτο δεν θα το γράψω για να πω πόσον χάζιν κάμνω με τους θρησκευόμενους της οικονομίας της αγοράς, πράσινους, ροζ, γαλάζιους ή μαύρους, γράφω το για να πω πόσο θλίβομαι να βλέπω την ασυδοσία του καπιταλισμού στην Κύπρο που τίποτε δεν σέβεται. Στα χρόνια των θρησκειών, τα σοβαρά για την ζωήν των ανθρώπων, σωστά η λάθος αξιολογημένα, εταξινόμαν τα η κοινωνία τους στην κατηγορίαν των ιερών τζ̆αι κανένας άνθρωπος, κανέναν εμπόριον, κανέναν αλίσ̆ι βερίσ̆ι δεν εμπόριεν να τα ντζ̆ίσει.
Έναν απείραχτον έδαφος, έσ̆ει μέσα ζωήν. Επειδή λλίοι εκάτσαν να την μελετήσουν κανένας ατζ̆έττης της αγοράς δεν πεϊντίζει την αξίαν της. Χωρίς γαιοσκώληκες, χωρίς βακτηρίδια, χωρίς μύκητες, μια γή πεθαμμένη γίνενται τάκκος. Δεν αερίζεται. Ιδίως το κοτσ̆ινόχωμα τζ̆αι κάθε αργιλώδες έδαφος, κόννος που λαλούμεν. Για να ξαναγινεί το οικοσύστημαν του εδάφους άμα το πειράξεις θέλει 500 χρόνια. Ετιτσιρώσαν τα μισά κοτσ̆ινοχώραφα για να κάμουν κήπους των ξενοδοχείων πας τα κάκκαφα. Πάαιννε να φυτέψεις δεντρά στο τιτσιρωμένον χωράφι που του αφήκαν 10, 20, 30 πόντους χώμα. 10-20 πόντους παράγει κιρτάριν, 30 πόντους μπορεί να κάμεις τζ̆αι πατατερόν με πολλήν νίτρον τζ̆αι φωσφόρον. Δεντρά όμως; Οι επόμενες γενιές που θα κληρονομήσουν το τιτσιρωμένον χωράφιν, εκτός που δεν πρόκειται να ξανάβρουν κοτσ̆ινόχωμαν να γεμώσουν τον λούκκον, θα θέλει αιώνες για να ξαναδούν βιοσύστημαν απείραχτης γης μέσα.
Ούλλες τούτες τες αμετάκλητες αλλαγές που φέρνει η οικονομική δραστηριότητα εν με πολιτικές αποφάσεις που αποτρέπονται άμα εν ανεπιθύμητες για τον ανθρώπινον πολιτισμόν. Καμιά αγορά δεν έχει την παραμικρήν λύσην να προσφέρει. Άρα εν η δημοκρατία που θα δώσει τες κοινωνικές συναινέσεις να αφαιρέσει το “δικαίωμαν” που τζ̆είνον που κρατεί το κοτσ̆ιάνιν να κάμει ότι θέλει. Άσε που στην Κύπρο τζ̆αι νόμους να έχει λλία αλλάσσουν. Παλιά μιαν τσένταν αγγούρκα έκλεφτες που το ποστάνιν του άλλου, άρπασσε σε ο Τουρκόπουλλος. Τωρά τιτσιρώννουν έναν χωράφιν που το κοτσ̆ινόχωμαν του τζ̆αι την ζωήν του, κανένας εν τους είδεν να εφαρμόσει τον νόμον, να προστατέψει τον εθνικόν πλούτον. Φτέρη ολόκληρα φορτώνουν τα πας τα φορτηκά να πουλήσουν την χαβάραν, εξαφανίζοντας χλωρίδαν τζ̆αι πανίδαν που έζ̆εν πάνω χωρίς να δρώσει το φτιν κανενού μουχτάρη. Δεν είναι μόνον το λαϊκιστικόν να σσιωπά για να εν αρεστός τζ̆αι να τον ξαναψηφίζουν, κατά βάθος θεωρεί δίκαιον να “αξιο”ποιήσει κάποιος το μάλιν του.
Ποιόν μάλιν του βρε γάρε μουχτάρη, βρε γάρε ιδιοκτήτη, βρε γάρε που νομίζεις ότι οικονομία είναι άπου αρπάξει; Κοτσ̆ιάνιν σημαίνει δανείζει σου η προηγούμενη γενιά έναν προνόμιον πας έναν κομμάτιν γην να ζήσεις πάνω της τζ̆αι να την παραδώσεις στην επόμενην γενιάν. Να την παραδώσεις στην επόμενην γενιάν. Τζ̆αι αν αγαπάς την επόμενην γενιάν, (“αχ τα παιδάκια μου”), θα την παραδώσεις καλλύττερην, όι τιτσίρικην, να πουλήσεις το χώμαν να γοράσεις μερσεντές.
Η γη η απείραχτη εν γη ιερή. Αλλά πουν την πνευματικότηταν των ανθρώπων να την εβλοήσει; Αφούτις ο αγιασμός των ρασοφόρων δεν κανεί καν για να εβλοήσουν τα όπλα τους, τα στρατόπεδα τους, τα συρματομπλέγματα τους, τα αγάλματα όσον πέμπουν στον τάφον...
Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα, και βγάζει η γης το πρώτο της κυκλάμυνο… Έγραφεν τα ο Γκάτσος που το 76, εμελοποίαν τα ο Χατζ̆ιδάκης, ετραούδαν τα η Φαραντούρη, αλλά ποιός άκουσεν; Ποιός ακούει. Αφού το δάσος θα καεί.
Πραγματοποιήθηκε νωρίτερα σήμερα συνεδρία της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Ισότητας μεταξύ Ανδρών και Γυναικών, με θέμα το «Αίτημα για άδεια εισόδου στην Κύπρο και υποβολή αίτησης ασύλου για την οικογένεια της Σύριας Kawther Abdalaziz”. Στη συνεδρία συμμετείχε η ΚΙΣΑ όπως και άλλες ΜΚΟ καθώς και αρμόδιες κυβερνητικές υπηρεσίες και ανεξάρτητες αρχές και θεσμοί.
H Επιτροπή προχώρησε στην πραγματοποίηση της συνεδρίας με τη συμμετοχή της ΚΙΣΑ παρά το ότι ο Υπουργός Εσωτερικών και σημαντικές για τη συνεδρία υπηρεσίες/τμήματα του Υπουργείου του αρνήθηκαν να παρευρεθούν επειδή, σύμφωνα με επιστολή του προς την Επιτροπή, είχε κληθεί να συμμετάσχει και η ΚΙΣΑ που είναι «παράνομη» καθώς έχει διαγραφεί από το Μητρώο Σωματείων. Αυτή η ενέργεια του Υπουργού κρίθηκε ομόφωνα από την Επιτροπή ως «απαράδεκτη παρέμβαση στο έργο της». Αυτό καταδεικνύει πλέον πέραν πάσης αμφιβολίας ότι η διαγραφή της ΚΙΣΑ, για ασήμαντους και τυπικούς λόγους, ήταν εξ αρχής προγραμματισμένη από τον ΥΠΕΣ, ως μια προσπάθεια φίμωσης της οργάνωσης που εδώ και 23 χρόνια αγωνίζεται με συνέπεια για την ισότητα και για στήριξη των μεταναστών και προσφύγων.
Για το θέμα της διαγραφής της, η ΚΙΣΑ επιθυμεί να πληροφορήσει την κοινωνία για τα ακόλουθα:
Είναι σαφές ότι η ΚΙΣΑ συνεχίζει να διατηρεί το νομικό της καθεστώς στη βάση της κείμενης νομοθεσίας για τις ΜΚΟ και παραμένει ενεργή για την επίτευξη των στόχων της. Η νέα αυτή εχθρική ενέργεια του ΥΠΕ, δεν αποτελεί τίποτα άλλο από ωμό εκβιασμό της ίδιας της Βουλής των Αντιπροσώπων με στόχο τον περιορισμό της ελευθερίας έκφρασης ώστε να μην τεθούν ενώπιον της Βουλής οι πολύ σοβαρές καταγγελίες της ΚΙΣΑ για απάνθρωπη και ταπεινωτική μεταχείριση της εγκύου πρόσφυγα και τις παράνομες επαναπροωθήσεις σε Λίβανο και Συρία. Ο Υπουργός Εσωτερικών δυστυχώς συνεχίζει τη σπίλωση και τη διαβολή της ΚΙΣΑ και των μελών της μέσω της εργαλειοποίησης της παράνομης διαγραφής της από τον ίδιο.
Διοικητικό Συμβούλιο
[i] https://www.coe.int/en/web/commissioner/-/cypriot-authorities-should-investigate-allegations-of-pushbacks-and-ill-treatment-of-migrants-improve-reception-conditions-and-ensure-an-enabling-envi
[ii] https://spcommreports.ohchr.org/TMResultsBase/DownLoadPublicCommunicationFile?gId=26312
[iii] https://picum.org/organisations-denounce-the-ongoing-harassment-against-kisa-and-call-on-the-cypriot-authorities-to-reinstate-their-official-registration-as-a-non-governmental-organisation-ngo/
[iv] https://www.amnesty.org/en/documents/eur17/3763/2021/en/
Below are my answers to the questions asked by Haravgi correspondent Costas Pitsilloudes:
a) How likely is it that the announcements of Ersin Tatar, and also of the Turkish ambassador, Ali Murat Bashcheri, that will change the teaching of history in the schools of North to enter into force?
Turkey has an agenda for Turkifying the occupied part of our island since 1974. The governments in Turkey wanted to make the T/Cs feel “more Turkish and more Moslem”. This policy was intensified especially during the power of the “Justice and Development Party” (AKP). On the other hand, they aim mainly the Anatolian settlers and their children who have been living here in the last almost half a century. They were given the citizenship of the “TRNC” and they vote together with the indigenous Turkish Cypriots, who are less in number than the newcomers.
It is well known that Tatar won last year the “Presidency of the TRNC” in the second round only with 4,412 more votes. This was an increase of 9% that was made possible with the interventions of the officers of the “Turkish Embassy” in Nicosia. The votes came especially from Famagusta and Trikomo areas, where the settlers are mostly settled.
It is interesting that 29 governments and 43 cabinets have served in the occupied area of our island in the last 46 years. Turkish ambassador functions as an appointed governor of the “subordinate administration”. With the help of the local collaborators of the occupation regime, many changes were put into force in the past and new history text books will not be an exception!
b) If this event takes place, what impact can it have on the Turkish Cypriot community, but also and to G/c?
Certainly, the new books will propagate the “two states” policy of the separatist T/C leadership and define the free part of the RoC and the G/C community as a potential enemy like it was done in the previous history text books.
As you know, I, as a retired paediatrician and author of 24 books on Cyprus politics and T/C history, was one of the T/Cs who were denied entry to Turkey on 11 July 2021 according to a list of T/C federalists, a list made in September 2020 before the “Presidential election”. I had also won my case against Turkey at the ECHR in 2003 that started the crossings over the dividing line for the first time after 1974. It must be a political revenge of the Turkish state to put a ban on my entry to Turkey, after the new policy, which brought the separatist Tatar to power in October 2020.
The G/Cs used to make touristic visits to Turkey before the COVID pandemic. I don’t know if they will be allowed to do so, when the “two states” policy of Turkey continues and enmity will be propagated also in the mass media against the Republic of Cyprus.
The curriculum taught in T/C schools are very similar to the one in Turkey. All the text books are imported from Turkey. Only the books about the history of Cyprus were written and printed in Cyprus until 2000’s. The author was Vehbi Zeki Serter, who was a chauvinist history teacher and later a member of the governing “National Unity Party” (UBP). Serter’s books were taught for nearly 30 years in the T/C secondary schools and lyceums. They were written with an ethno-centric Turkish nationalist perspective, legitimizing the “national goal” of the T/C community and denying the legitimacy of the “other” community.
Besides the books on history of Cyprus and history of Turkish Cypriots, other locally written books were also introduced: Geography of Cyprus, Human Rights, Traffic and Information about Life. But when the UBP came to power again in June 2009, all these books were left aside since they were regarded as “far from our national identity”. A new commission was appointed by the UBP, comprising of Turkish and T/C teachers of history that prepared new history text books.
This last call from Erdoğan will be the third change of the history text books, taught at the secondary schools and lyceums. It will certainly have an Islamic-fascist perspective, which will be dehumanizing the G/C community as an enemy again.
c) Do you think that the act to change the history books, is placed in a broader context promoted by the Turkish Cypriot Right (UBP, DP etc.) and Turkish government?
Various speakers addressed the panel by saying that “the T/Cs were the grandchildren of the Ottomans who stepped foot on the island 450 years ago and they needed to know their heritage, religion and history”, as if they knew nothing before and as if no other communities live on our island.
(published in Haravgi newspaper on 12 September 2021 and on https://dialogos.com.cy/proothisi-toy-ethnikismoy-sta-nea-vivlia-tis-istorias-sta-katechomena /)
As we write this, potentially thousands of tons of oil are on their way to blanket the east coast of Cyprus, with some of it already reaching Dipkarpaz/Rizokarpaso, irreversibly damaging the sensitive marine and coastal ecosystems of that region. While we are monitoring the situation as it develops, several facts are clear.
First, the spill originated at Baniyas Thermal Station, a power station in Syria that, like in Cyprus and much of the Middle East, uses oil to generate power. As details emerge, it is clear that the plant has been neglected after years of conflict/civil war in Syria.
Unfortunately, countries in the Eastern Mediterranean and the Middle East, including Cyprus, have been prioritising conflict and the pursuit of profit at the expense of health, safety, and the environment. The fact that no country in the aforementioned region has embraced the revolutionary potential of renewables, and instead all continue burning fuel, is a testament to the vice grip that fossil fuel led economic and political interests have on countries all across this region.
Second, the administrations in the north and the south of Cyprus are once again hamstrung by the political situation on our island. While we commend the efforts to “inform” one another about developments, the COVID pandemic has demonstrated a huge lack of a coherent plan for cooperation between the two sides in the face of various crises. This became obvious over the past years with the deadly wildfires which have left behind burned land and destroyed ecosystems. Whilst Cypriot authorities have been aware of the oil spill since 26 August, plans to take action only emerged on 31 August. Even though the Republic of Cyprus has an oil spill response vessel (Alexandria) as well as other technical equipment and expertise to handle the crisis, the Turkish Cypriot administration has chosen to ask for help from Turkey. Every person in Cyprus, directly or indirectly, is dependent on our island’s sensitive ecosystems. We deserve a response that prioritises our island first, and sets political agendas aside.
Third, the extraction of and reliance on fossil fuels in the Eastern Mediterranean means that disasters like this are just waiting to happen. Even as we see oil cover our eastern sea, political elites in this country are unified behind the senseless strategy, supporting offshore drilling in those same waters. There is no such thing as a “natural” disaster anymore. Every wildfire, every drought, every square kilometer of nature destroyed, is a result of political decisions or inaction and our politicians have all been complicit in this regard. Even the “green” or the more “socialist” political parties have done nothing to advance environmentalism or socialism, but rather embraced the hydrocarbon projects, contributing to the commodification of our common sea.
Fourth, the rampant conflict and instability in our region is a recipe for climate disaster. As we have seen just this year with the worst wildfires on record, and recently when we had the worst drought in 900 years, we are going to need a coordinated and region-wide response to the climate crisis. The fact that we cannot even coordinate a response to an oil spill, a disaster which struck the same region before, means that we need to make a drastic change. This means putting aside the politics of mutually assured destruction and embracing a policy for the future, one that prioritises health and safety over the pursuit of power and profits.
We demand that the administrations on both sides of the divide rise up to the occasion and immediately coordinate a response to the Baniyas Oil Spill.
At the same time, we demand for a public commitment for the protection of our common natural heritage, with specific emergency response plans for different types of disasters (wildfires, oil spills etc), as well as a joint declaration cancelling hydrocarbon exploration projects combined with a commitment for an island wide decarbonization strategy.
The post One Sea, One Struggle: Avli Statement on the Baniyas Oil Spill first appeared on AVLI.
Οι καταστροφές λόγω κλιματικών αλλαγών ήδη είναι ορατές σε ολόκληρο τον κόσμο και το μόνο σίγουρο είναι ότι θα αποκτήσουν μεγαλύτερη ένταση και διάρκεια στην πορεία του χρόνου: φωτιές και πλημμύρες, απρόβλεπτος καιρός με ξηρασίες ή συνεχείς και καταρρακτώδεις βροχές και παγωνιά, καταστροφή στις σοδιές με εκτίναξη του κόστους για βασικά είδη διατροφής, άνοδος της στάθμης του νερού, κλιματική μετανάστευση από εκατομμύρια κόσμο, μεγάλες καταστροφές στην βιοποικιλότητα (π.χ., εξεφάνιση μελισσών, εξαφάνιση της ζωής από τους ωκεανούς) που οδηγούν σε απειλή ακόμα και για την επιβίωση της ζωής, κ.α. Τα παραπάνω ακούγονται μακρινά σενάρια επιστημονικής φαντασίας, όμως δυστυχώς είναι η πραγματικότητα που βιώνει η ανθρωπότητα.
Η περιοχή μας, μάλιστα, η Μεσόγειος, αποτελεί ένα από τα επίκεντρα της κλιματικής αλλαγής και ειδικά ένα από τα παγκόσμια hotspots αναμενόμενης αύξησης ξηρασιών με δραματικές συνέπειες για κάθε είδος ζωής. Αυτό είναι ένα από τα κυριότερα συμπεράσματα της πρόσφατης Έκθεσης της Διακυβερνητικής Επιτροπής του ΟΗΕ για την Αλλαγή του Κλίματος. Για την ετοιμασία της έκθεσης εργάστηκαν 200 επιστήμονες από όλο το κόσμο, καταξιωμένοι εμπειρογνώμονες στο αντικείμενο τους, αναλύοντας 14,000 επιστημονικές δημοσιεύσεις. Τεράστια δουλειά και κόπος.
Η νέα έκθεση της Διακυβερνητικής Επιτροπής του ΟΗΕ δεν χτυπάει απλώς καμπανάκι, ρίχνει βόμβα μεγατόνων. ‘Η αλλάζουμε μοντέλο παραγωγής και κατανάλωσης με ραγδαίους ρυθμούς ή βουλιάζουμε σε μια περιβαλλοντική καταστροφή χωρίς προηγούμενο. Με ψυχρή αλλά ακριβή επιστημονική ορολογία, η έκθεση αποτυπώνει την ήδη άσχημη κατάσταση του κλίματος και ζωγραφίζει ένα ζοφερό μέλλον αν δεν ληφθούν άμεσα, δραστικά μέτρα για τη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα και άλλων αερίων του θερμοκηπίου.
Η επιστήμη έχει αναπτυχθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε έχουμε πλέον τις δυνατότητες ασφαλούς παρατήρησης, μοντελοποίησης και πρόβλεψης του καιρού καλύτερα από ποτέ, και με μικρά ποσοστά λάθους (margins of error), μέσω των αισθητήρων μεγάλης ακρίβειας που έχουν τοποθετηθεί τόσο στη γη όσο και στο διάστημα. Είναι πέραν πάσης αμφιβολίας ότι η κλιματική αλλαγή λαμβάνει χώρα σε ολοένα και ετντεινόμενο ρυθμό και απειλεί άμεσα την επιβίωση μας στον πλανήτη. Παράλληλα, είναι εξίσου επιβεβαιωμένο ότι η κλιματική αλλαγή προκαλείται από τον άνθρωπο και τις δραστηριότητες του.
Η έκθεση της Διακυβερνητικής Επιτροπής του ΟΗΕ εξηγά, με εύγλωττο τρόπο, ότι έχουμε ένα «στενό παράθυρο» 10 μόλις χρόνων για να λάβουμε τέτοια δραστικά μέτρα, ώστε να περιορίσουμε την αλλαγή στο «ελάχιστο». Το «ελάχιστο», βέβαια, δεν είναι καθόλου μικρό, αφού πρόκειται προβλέπει περιορισμό της μέσης αύξησης της θερμοκρασίας κατά «μόνο» 1.5 βαθμούς Κελσίου μέχρι το τέλος του αιώνα. Αυτή η αύξηση μπορεί να είναι 1 βαθμός στους πόλους και 3-4 βαθμοί στην Μεσόγειο (!). Και αυτό είναι το καλύτερο που μπορούμε να πετύχουμε υπό τις περιστάσεις. Το «στενό παράθυρο» έχει να κάνει με ριζικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν άμεσα: οριστικό τέλος στα ορυκτά καύσιμα, προστασία δασών και βιοτόπων, στροφή στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, ριζικές αλλαγές στην κτηνοτροφία, στροφή σε διατροφές χωρίς κόκκινο κρέας και αρκετά άλλα.
To Διεθνές Γραφείο Ενέργειας (Ιnternational Energy Agency) εξέδωσε πολύ πρόσφατα μια έκθεση με την ονομασία «Μηδέν εκπομπές μέχρι το 2050: ένας οδικός χάρτης για τον παγκόσμιο ενεργειακό τομέα» (Net Zero by 2050: A Roadmap for the Global Energy Sector). Σύμφωνα με αυτή την έκθεση, όλες οι χώρες πρέπει να δεσμευτούν να μειώσουν τους ρύπους τους κατά 50% μέχρι το 2030 και να φτάσουν σε μηδενικούς ρύπους το 2050. Ρύπους όχι μόνο από διοξείδιο του άνθρακα (CO2), αλλά και από μεθάνιο που προκαλείται κυρίως από την κτηνοτροφία, αλλά και από το δυστυχώς αυξανόμενο λιώσιμο μόνιμων μέχρι στιγμής πάγων σε Σιβηρία και Αρκτική. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος ούτε εύκολες λύσεις. Αλλοίμονο αν παίξουμε τζόγο με το μέλλον των επόμενων γενιών επειδή προτιμήσαμε πρόσκαιρες ανέσεις.
Η κατάσταση κινδυνεύει να καταστεί μη αναστρέψιμη. Είναι επιτακτικό όπως όλες οι χώρες και πόλεις κηρύξουν κατάσταση επείγουσας ανάγκης και να δεσμευτούν σε ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ και ΜΕΤΡΗΣΙΜΑ μέτρα μέχρι το 2030 ως πρώτο σταθμό και μέχρι το 2050 ως δεύτερο. Οι μεγάλες ευθύνες εντοπίζονται στο ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα και στον όλο, δομικό, τρόπο λειτουργίας του που στοχεύει στο κέδρος πάση θυσία. Έστω και αν αυτή η θυσία είναι η ίδια η γη που μας φιλοξενεί. Οι μεγάλες πολυεθνικές και εθνικές εταιρίες με τις ρυπογόνες πρακτικές τους σε συνδυασμό με την αδυναμία αλλά και απροθυμία αρκετών κρατών να επιβάλουν διαφορετικές πρακτικές αποτελούν την κυριότερη πηγή ύπαρξης και διαιώνισης του προβλήματος. Ο εντοπισμός της πρωταρχικής και κύριας ευθύνης δεν μειώνει βέβαια και τη δική μας ατομική πρακτική και ευθύνη.
Η ανθρωπότητα μπορεί να αντιμετωπίσει την πιο μεγάλη κοινή πρόκληση που είχαμε ποτέ στην ιστορία μας, φτάνει να δράσουμε άμεσα και συλλογικά. Ζούμε ιστορικές στιγμές και το ρολόι χτυπά εναντίον μας. Το ότι ο εχθρός σε ορισμένες περιπτώσεις δεν φαίνεται με γυμνό μάτι (;) κάνει την πρόκληση ακόμη πιο μεγάλη και δεν πρέπει να ξεγελά. Πρώτα από όλα όμως πρέπει να ξεκινήσουμε από την παραδοχή του προβλήματος: η κλιματική και την οικολογική κρίση αποτελεί το μεγαλύτερο πρόβλημα του σύγχρονου ανθρώπινου πολιτισμού, ο οποίος κινδυνεύει με εξαφάνιση μαζί με την κατάρρευση του κλίματος και της βιοποικιλότητας.
Η αριστερά πρέπει να αποτελέσει την προμετωπίδα στην επείγουσα προσπάθεια για αντιμετώπιση της πολύ άσχημης κατάστασης και να περισώσουμε ότι προλαβαίνουμε. Σημαντικά ζητήματα σε αυτή την προσπάθεια και χωρίς αυταπάτες για το τι μπορεί να επιτευχθεί στα πλαίσια ενός εκμεταλλευτικού συστήματος μπορούν (ενδεικτικά) να αποτελέσουν:
Δεν ανακαλύπτουμε τον τροχό, ικανοποιητικές λύσεις υπάρχουν εκεί έξω αρκεί να προωθήσουμε πολιτικές και πολιτικές επιλογές που υπερασπίζονται τα αυτονόητα. Η ενέργεια μπορεί και πρέπει να αποτελέσει κοινωνικό αγαθό, να ανήκει στους πολίτες, να παράγεται από τους πολίτες με τρόπο φιλικό στο περιβάλλον και τη φύση και με κοινωνικά δίκαιο τρόπο. Οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας μπορούν να κάνουν το όνειρο πραγματικότητα, φτάνει να τοποθετούνται σωστά και στοχευμένα, προστατεύοντας και σεβόμενοι το υφιστάμενο φυσικό περιβάλλον.
Ο πλανήτης δεν αντέχει άλλες πρακτικές και καταστροφή του περιβάλλοντος με σκοπό το υπερκέρδος όπως επιβάλλει το καπιταλιστικό σύστημα και μοντέλο ανάπτυξης.
Introduction
A focused, just, and monitorable plan for net-zero
For the Long-Term Strategy to truly achieve net-zero, it needs to be focused. It must have specific timelines and boundaries. It must appropriately balance the reduction, removal, and offset of emissions. It must include contingency plans in case measures are delayed and technologies are not deployed as fast as assumed.
The LTS needs to be just. Cyprus has an above-average GDP per capita and above-average greenhouse gas emissions per capita. Our contribution to the solution ought to match our contribution to the problem. Small Island Developing States have committed to using 100% renewable energy by 2030. There is no excuse for us not to match the ambition of these countries. Moreover, our goals must not be undermined by our actions — for instance, by depending on the extraction of fossil fuels outside our borders.
The LTS needs to be monitorable. Of course, global changes in the economy, technology, and society will affect how the LTS is implemented. A plan for monitoring is necessary to detect any divergence from the original trajectory as early as possible in order to enable the necessary course correction. The LTS must be accompanied by a timeline of action, with specific milestones and deadlines. In addition, the LTS will need to be expanded beyond 2050 in due course, with an ultimate aim of moving towards net-negative emissions.
Read the Full Report Here
Στις 19 Ιουλίου 2021 το Πολιτιστικό Ίδρυμα 1948 πραγματοποίησε εκδήλωση μνήμης και τιμής στο μνημείο πεσόντων αντιστασιακών στον Άγιο Νικόλαο στην Λεμεσό.
Χαιρετισμό απεύθυνε ο Γιάννος Κατσουρίδης. Ομιλητές ήταν η Μαρίνα Αρμεύτη, εκπαιδευτικός και θυγατέρα δολοφονηθέντα από την ΕΟΚΑ Β’ και ο Πολύδωρος Πολυδώρου, στρατιώτης του 361 ΤΠ τραυματίας κι αιχμάλωτος πολέμου 1974.
Πιο κάτω παρατίθεται το κείμενο του Γιάννου Κατσουρίδη και της Μαρίνας Αρμεύτη.
Δεν μας τους έφερε η θάλασσα της Κερύνειας
Με αυτά τα λόγια ο ποιητής Κώστας Μόντης αποτύπωσε την τραγωδία της Κύπρου τον μαύρο εκείνο Ιούλη του 1974 αδυνατώντας να πιστέψει ότι η πανέμορφη θάλασσα της Κερύνειας ξέρασε εκείνη την μέρα φωτιά και θάνατο. Και έχει δίκιο να είναι δύσπιστος ο ποιητής. Διότι δεν αποφάσισαν μια καλή πρωία οι Αττίλες να πλευρίσουν τις καταγάλανες ακρογιαλιές και να αποβιβάσουν τις ορδές τους. Μόνο αφελείς και συνειδητά παραπληροφορούντες, προσπαθώντας να αποσείσουν τις δικές τους ευθύνες ακολουθούν αυτή την οδό.
Το πραξικόπημα και η εισβολή του μαύρου εκείνου Ιούλη μόνο απρόσμενη δεν ήταν. Το πραξικόπημα και η εισβολή, (οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος όπως λέγαμε κάποτε) σχεδιάστηκαν υπερατλαντικά και εκτελέστηκαν από την Τουρκία, την ελλαδική χούντα, αλλά και τους εντός Κύπρου επίορκους και προδότες. Έστω και αν σήμερα μέσω λήθης και παραχάραξης αυτά αμφισβητούνται.
Το ζήτημα των ευθυνών για το δίδυμο έγκλημα κατά της Κύπρου, για την μεγάλη μάζα του κυπριακού λαού, είχε λυθεί από την ίδια στιγμή που αυτό εκτελείτο. Η λαϊκή σοφία αλάθητη και αδέκαστη έβγαλε την δική της ετυμηγορία και δεν χρειάστηκε ποτέ δικαστήρια, εφετεία και ιστορικούς του μέλλοντος. Ο λαός μας από τότε βροντοφώναξε και δαχτυλόδειξε τους ενόχους της προδοσίας και της καταστροφής.
ΕΟΚΑ Β’ δολοφόνοι!
Δώστε την χούντα στο λαό!
Κίσινγκερ (και στο πρόσωπο του ο αμερικάνικος και νατοϊκός ιμπεριαλισμός), καταζητούμενος για φόνο εκ προμελέτης ενός ολόκληρου λαού!
Έξω ο Αττίλας από την Κύπρο!
Άμεσα, υπεύθυνα και ανεπηρέαστα ο λαός έκρινε, δίκασε και καταδίκασε στη συνείδηση του τους ενόχους. Ούτε φάκελοι χρειάστηκαν, ούτε δίκες, ούτε λεπτομέρειες, ούτε ιστορικοί του μέλλοντος. Το ντοκουμέντα, βέβαια, απέδειξαν έκτοτε και κατηγορηματικά την ορθότητα, της άμεσης λαϊκής σοφίας. Όπως δεν χρειάστηκαν πολλά λόγια και υπολογισμοί για να ορθώσουν το ανάστημα τους, ήρωες συμπατριώτες μας που έδωσαν το πολυτιμότερο αγαθό για τον άνθρωπο, την ίδια τους τη ζωή, για τον λαό και την πατρίδα.
Ήρωες που τα παιδιά τους δεν πρόλαβαν να τους γνωρίσουν.
Ήρωες που μνημονεύουμε καθεχρονικά και που αρκετούς εξ’ αυτών ακόμα δεν γνωρίζουμε την τύχη τους 47 χρόνια μετά.
Ήρωες, που απάντησαν αμέσως παρόν στο κάλεσμα της πατρίδας, πολέμησαν, αιχμαλωτίστηκαν και στιγματίστηκαν εφ’ όρου ζωής από τις μνήμες των βιωμάτων.
Οι στιγμές των μεγάλων επιλογών και η ποιότητα των ανθρώπων
Στη ζωή μας, οι στιγμές που αναλογούν στον καθένα μας να κάνει τις μεγάλες επιλογές είναι πολύ λίγες. Ιδιαίτερα όταν αυτές οι επιλογές αφορούν σε συνειδητές αποφάσεις με το διακύβευμα να είναι το πολυτιμότερο και συγκλονιστικότερο αγαθό: η ίδια η ζωή. Οι πεσόντες στο πραξικόπημα και την εισβολή έδωσαν συνειδητά τη ζωή τους στον αγώνα για ιδανικά και αξίες που οι ίδιοι έκριναν και κατέταξαν παραπάνω από την ίδια τη ζωή: για ελευθερία, για δημοκρατία, για την γλυκιά πατρίδα Κύπρο, το χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στο πέλαγο.
Η πράξη τους αυτή καταδεικνύει το μεγαλείο της ψυχής του ενσυνείδητου ανθρώπου, του ενσυνείδητου αγωνιστή και πατριώτη. Σε ένα περιβάλλον, προδοσίας και ανοργανωσιάς, με τους πρωταίτιους να κρύβονται, θα μπορούσαν να μείνουν και αυτοί πίσω. Δεν θα ταίριαζε όμως με τον χαρακτήρα τους. Οι νεκροί του πραξικοπήματος και της εισβολής, παιδιά του κυπριακού λαού, παιδιά της μάνας Κύπρου, έτρεξαν άμεσα να σώσουν το οτιδήποτε σωζόταν. Πολέμησαν σε ένα αγώνα άνισο και προδομένο. Στημένο από έξω και προδομένο από μέσα.
Δεν μπορώ καν να προσποιηθώ ότι γνωρίζω τι σημαίνει για μια μάνα και ένα πατέρα να έχουν θάψει παιδί. Δεν μπορώ καν να προσποιηθώ ότι μπορώ να μπω στη θέση της μάνας και του πατέρα που έφυγαν από τη ζωή χωρίς να ξέρουν την τύχη του παιδιού τους. Στη θέση του παιδιού που μεγάλωσε χωρίς τον γονιό του, ή που δεν τον γνώρισε ποτέ. Ούτε στη θέση του αδελφού και της αδελφής μπορώ να μπω. Μπορώ μόνο να μετρήσω τον πόνο τους και να σεβαστώ.
Η μοίρα των νεκρών της μάνας Κύπρου, στην μεγάλη πλειοψηφία τους νέων, ήταν τραγικά συγκλονιστική: πριν προλάβουν να γνωρίσουν τη ζωή και τις χαρές της, την θυσίασαν. Σε μικρογραφία είναι η μοίρα της Κύπρου.
Μπορούν να κλείσουν οι πληγές;
Λένε ότι ο χρόνος κλείνει πληγές, ότι μαλακώνει τον πόνο. Είναι όμως πληγές που μένουν ανοιχτές και αιμορραγούν για χρόνια. Μια τέτοια πληγή προκλήθηκε από το πραξικόπημα και την εισβολή. Και έχει όνομα. Ονομάζεται ΚΑΤΟΧΗ. Και θα επουλωθεί μόνο όταν το κυπριακό λυθεί με τρόπο που θα ικανοποιεί τον κυπριακό λαό στο σύνολο του, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους και όχι τους Νατοϊκούς δήθεν φίλους και συμμάχους και τις εγγυήτριες δυνάμεις. Αλήθεια, τόσο εύκολα ξεχάσαμε το ΝΑΤΟ – CIA – ΠΡΟΔΟΣΙΑ ώστε ορισμένοι να ζητούν νατοϊκές εγγυήσεις σε μια πιθανή λύση;
Ο αγώνας του κυπριακού λαού στο σύνολο του (Εκ και Τκ) ήταν και είναι δισυπόστατος: αντιιμπεριαλιστικός/αντικατοχικός αφενός και αντιεθνικιστικός αφετέρου. Όποιος το εγκλωβίζει/περιορίζει στο ένα πλαίσιο δεν προσφέρει καλή υπηρεσία. Η κατοχή είναι κατοχή. Το να αποφεύγεις να την ονοματίζεις δεν είναι κάτι προοδευτικό. Αν η κατοχή δεν είναι κατοχή και αν τα κατεχόμενα είναι ένας απλός γεωγραφικός προσδιορισμός, τότε και το πραξικόπημα είναι εμφύλιος σπαραγμός ή άφρων και όχι προδοτικό; Διότι δεν μπορεί να είναι επιχείρημα το αν η αναφορά σε κατοχή ενοχλεί ορισμένους. Το θέμα είναι αν απεικονίζει την πραγματικότητα.
Η μαχαιριά του δίδυμου εγκλήματος έντυσε στα μαύρα τον κυπριακό λαό και άφησε αιμάσσουσες τις πληγές στο σώμα της πατρίδας μας και στις καρδιές του λαού μας. Πληγές, που αρμυρίζονται κάθε φορά που ερχόμαστε προσκυνητές στη θυσία των ηρώων μας ανήμερα των μαύρων επετείων. Πληγές που έχουμε το χρέος να κλείσουμε.
Η ενότητα ως συστατικό αγώνα για απαλλαγή από την κατοχή και επανένωση
Στον αγώνα για απαλλαγή από τα τετελεσμένα της εισβολής απαιτείται συλλογικότητα, ομοψυχία και ενότητα. Τα έχουμε ακούσει πολλές φορές αυτά τα λόγια και είναι όντως απαραίτητα συστατικά του αντικατοχικού αγώνα. Οι λέξεις, όμως, πολλές φορές σημαίνουν διαφορετικά πράγματα για τον καθένα. Αποκτούν νόημα αναλόγως ποιος και με ποια σκοπιμότητα τις χρησιμοποιεί.
Η ενότητα για παράδειγμα. Μια λέξη, μια έννοια, που δεν είναι φιλολογική και αφηρημένη ειδικά στο πλαίσιο του αγώνα για απαλλαγή από την κατοχή και επανένωση. Η ενότητα για να είναι στέρεη πρέπει να οικοδομηθεί στη βάση της γνώσης της ιστορικής αλήθειας και του σεβασμού της. Της μεταμέλειας και της συγγνώμης. Οτιδήποτε άλλο θα είναι εφήμερο και χωρίς διάρκεια. Διότι σε τελική ανάλυση η μόνη που δεν ευθύνεται για την κάθοδο του Αττίλα, τους σκοτωμούς, την κατοχή και την προσφυγιά, είναι η θάλασσα της Κερύνειας.
Η ιστορία αυτού του τόπου είναι γραμμένη με αίμα.
Δόξα και τιμή σε όλους όσοι πότισαν με το αίμα τους το δέντρο της κυπριακής ελευθερίας.
Δόξα και τιμή στους ήρωες της αντίστασης στο προδοτικό πραξικόπημα και στην τουρκική εισβολή.
Αιώνια ας είναι η μνήμη όσων έχασαν τη ζωή τους κατά το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή του 1974.
Αιώνια και τιμημένη.
Γιάννος Κατσουρίδης
Να αντιστεκόμαστε στη λήθη και το φασισμό
Παρόλο που σκόπευα να ξεκινήσω αλλιώς αυτή μου την παρέμβαση, άλλαξα γνώμη. Πρέπει να σας εξηγήσω απλά γιατί γράφω εδώ. Γράφω εδώ γιατί έχω να επιτελέσω ένα χρέος. Το καλύτερο μνημόσυνο στους νεκρούς μας είναι να τους θυμόμαστε και αντιστεκόμενοι στη λήθη να αντιστεκόμαστε στην παραχάραξη της ιστορίας, να αντιστεκόμαστε στον φασισμό.
Εδώ διαβάζουν νεαρά παιδιά που διψούν για γνώση. Σε εσάς απευθύνομαι, γιατί την ιστορία αυτών των ηρώων δεν σας την είπαν στα σχολεία. Άλλους τους βολεύει και άλλοι έχουν την φωλιά τους λερωμένη. Έτσι συνήθως προσπερνούν όλοι με ταχύτητα το πραξικόπημα. Η τουρκική εισβολή όμως δεν έγινε ως κεραυνός αν αιθρία.
47 χρόνια πέρασαν και ακόμα δεν λέμε την αλήθεια στα παιδιά.
Παρόλο που κάθε φορά που ξεστομίζω τις λέξεις η καρδιά μου σπαράζει, θα σας πω. Έχω χρέος να σας πω!
Η ΕΟΚΑ Β΄ ήταν μια τρομοκρατική οργάνωση. Την ίδρυσε ο Γρίβας το 1971. Από τότε ξεκίνησαν οι κλοπές όπλων από στρατόπεδα, οι ανατινάξεις αστυνομικών σταθμών, οι απόπειρες δολοφονίας του Μακαρίου. Από το 1972 άρχισαν οι δολοφονίες αθώων πολιτών για τα πιστεύω τους, για την υποστήριξη τους στον νόμιμα εκλελεγμένο πρόεδρό μας Αρχιεπίσκοπο Μακάριο. Το αποκορύφωμα της προδοτικής δράσης τους ήταν η διενέργεια του πραξικοπήματος με την Χούντα των Αθηνών που έλεγχε τις δυνάμεις του στρατού. 67 δολοφονίες αθώων πολιτών μετρά η δράση των ΕΟΚΑΒητατζήδων. Γίνονταν συνήθως νύχτα, με κουκούλες και σκότωναν όποιον βάφτιζαν προδότη.
Προδότες έλεγαν όσους αντιτάσσονταν στο αίτημα της Ένωσης, προδότες έλεγαν όσους είχαν το μυαλό και το θάρρος να αποκαλύπτουν πως το αίτημα της Ένωσης ήταν απλά ένα εύηχο σύνθημα ενώ ταυτόχρονα σήμαινε τη διχοτόμηση της Κύπρου, αφού μετά το 1960 είχαμε δικό μας Ανεξάρτητο κράτος.
Το πραξικόπημα ομολογουμένως άνοιξε την κερκόπορτα στην Τουρκία να εισβάλει. Πολλοί το προέβλεπαν. Γι’ αυτό και αγωνίστηκαν μαζί με τον πρόεδρο Μακάριο για να παραμείνει η Κύπρος αφοσιωμένη στην δημοκρατική τάξη και νομιμότητα. Ήταν ο μόνος δρόμος για να κρατήσουμε την Κύπρο ενωμένη και να μην γίνει η τουρκική εισβολή.
Ναι οι δολοφόνοι ήταν πολίτες αυτού του τόπου. Κάποιοι ζουν, κάποιοι έχουν πεθάνει. Κρυμμένοι πίσω από τον κλάδο ελαίας του Μακαρίου νομίζουν πως τα εγκλήματά τους παραγράφηκαν. Κάποιοι μέχρι σήμερα παραμένουν αμετανόητοι. Δίκες δεν έγιναν. Στοιχεία καταστράφηκαν. Η Τουρκική εισβολή βόλεψε έτσι ώστε να έχουν προτεραιότητα οι χιλιάδες πρόσφυγες και νεκροί της εισβολής. Όταν οι μανάδες μας διεκδικούσαν δίκες για τους δικούς μας νεκρούς τις χλεύαζαν λέγοντάς τους «Και τους χιλιάδες της εισβολής ποιος θα τους δικαιώσει».
Έτσι πέρασαν 47 ολόκληρα χρόνια αποσιώπησης των εγκλήμάτων.
Εμείς όμως θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε κατά του φασισμού.
Εμείς θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε ενάντια στην παραχάραξη της ιστορίας.
Εμείς διεκδικούμε την αλήθεια: ποιος, που πότε, γιατί;
Μόνο η ιστορική αυτογνωσία θα συμβάλλει σε μια ουσιαστική συμφιλίωση. Με μισόλογα δεν διδάσκουμε ιστορία. Με μισόλογα δεν διατηρούμε την μνήμη. Με μισόλογα είμαστε καταδικασμένοι να ξαναπάθουμε τα ίδια.
Έχουμε ανάγκη να καλλιεργήσουμε μια διαφορετική κουλτούρα στο σχολείο και το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Το χρωστάμε στα παιδιά μας. Θέλουμε να έχουν γνώση και αντίληψη της εξέλιξης της νεότερης ιστορίας μας. Να μπορούν να κρίνουν και να μην παρασύρονται από τα συνθήματα του κάθε λαοπλάνου. Αυτή είναι η ευθύνη μας. Να γνωρίζουμε το παρελθόν. Να ξέρουμε πώς θα βαδίσουμε στο μέλλον. Με μια Κύπρο της ελευθερίας, της ειρήνης και της δημιουργίας!
Λοιπόν, να λέτε όχι στον φανατισμό. Όχι στο τυφλό μίσος. Να διεκδικείτε τις αξίες σας και να μην κάνετε βήμα πίσω όταν πρόκειται για το κοινό καλό και το συμφέρον των πολλών. Τον όμορφο αγώνα της δημοκρατίας θα τον συνεχίσετε εσείς.
Μαρίνα Αρμεύτη
One Radical Planet 