Login
Με τα καθεστωτικά ΜΜΕ να μετατοπίζουν την εστίαση από τα οικονομικά δεδομένα της πλειοψηφίας, στην σκιά της προστασίας των συμφερόντων των τραπεζών σαν «προστασίας της οικονομίας», ίσως να εν δύσκολο να κινητοποιηθεί μια μαζική συνειδητοποίηση του γεγονότος ότι ζούμε σε ένα καθεστώς ελέγχου τζαι χειραγώγησης με άξονα τα τραπεζιτικά συμφέροντα... Η συσσώρευση όμως των καταγραφών τζαι υπενθυμίσεων για το πώς ένα είδος βαθέως κατεστημένου διαπλοκής, μετέτρεψε τους υπεύθυνους της κρίσης, που πλήρωσε η κοινωνία, σε προστατευόμενους διαχειριστές των θυμάτων τους, απλώνεται την κατανόηση που προηγείται της μαζικής πράξης... που θα έρτει αναπόφευκτα...
Σύνδεσμος κατά της ασυδοσίας των τραπεζών
«Το Μποϋκοτάζ των Υπολοίπων: Ήρθε η ώρα να ψηφίσουμε... για εμάς»
Στις εκλογές του 2026, το πιο μεγάλο κόμμα θα είναι κόμμα των Δανειοληπτών. Το κόμμα των ανθρώπων που έμαθαν να κοιμούνται με ειδοποιήσεις από εταιρείες εξαγοράς δανείων και “Servicer Reminder” και να ξυπνούν με τα επιτόκια που άλλαξαν παράνομα.
Οι Εταιρείες Εξαγοράς Πιστώσεων — ή όπως ευγενικά αποκαλούνται, “φορείς εξαγοράς και διαχείρισης δανείων” — αγοράζουν χρέη στο 5-20%, τα διεκδικούν στο 100%πλέον ληστρικους τοκους και δηλώνουν ότι «βοηθούν στην αποκατάσταση της οικονομικής ισορροπίας».
Η ισορροπία, βέβαια, βρίσκεται κάπου ανάμεσα στα μπόνους τους και στα αποκαΐδια μιας μεσαίας τάξης που ψάχνει δικαιοσύνη σε ρυθμίσεις που ποτέ δεν συμφώνησαν αλλά τους τις επιβάλλουν οι εταιρείες εξαγοράς και/ή διαχείρισης λόγω της δεσπόζουσα θέσης που απέκτησαν μέσω των κατα παραγγελία νόμων Αβερωφ Νικολα.
Και όμως, υπάρχει μια ιδέα που πλανιέται σαν ανέκδοτο αλλά θα μπορούσε να γίνει πολιτική επανάσταση:
Ø Αν ένα κόμμα τολμήσει να πει ξεκάθαρα «θα επανεξετάσω τα δάνεια που πουλήθηκαν κάτω του 30% της αξίας τους και θα διαγράψω το υπόλοιπο»,
τότε ο λαός έχει την δύναμη να του δώσει την απόλυτη πλειοψηφία...
Γιατί;
Διότι πίσω από κάθε δάνειο υπάρχει ένας ψηφοφόρος. Πίσω από κάθε εξώδικο, μια οικογένεια. Και πίσω από κάθε fund, μια πολιτική σιωπή που κρατάει χρόνια.
Φαντάσου λοιπόν, το 2026, η κάλπη να γίνει εργαλείο ρύθμισης.
Μια ψήφος όχι για το ποιος «θα κυβερνήσει», αλλά για το ποιος θα διαγράψει — όχι χρέη, αλλά αδικίες.
Δεν είναι επανάσταση με πανό· είναι επανάσταση με στυλό.
Και ίσως η μόνη φορά που ένα «ΝΑΙ» μπορεί να διαγράψει κάτι πραγματικά βαρύ.
Εν προφανές ότι οι maniacs της νεύρωσης του ελέγχου, έχουν επίσης προσωπικά κίνητρα – εν άτομα στη δημόσια ζωή, που φοούνται αποκαλύψεις τζαι κοινωνική οργή... Αθθυμούνται ακόμα, προφανώς, την οργή του πλήθους ενάντια στον «νίκαρο» όταν επροσπάθησεν να περάσει το οριζόντιο κούρεμα για να ευκολύνει τα συμφέροντα του... Ή όπως τον Σιζόπουλο, που εδιάλυσεν την ΕΔΕΚ τζαι προφανώς εν αγχωμένος για το τί μπορεί να αποκαλυφθεί...
Πόξω που τη βουλή με τες φουκούες (αφού επιτρέποτνται στον αυτοκινητόδρομο εννά επιτρέπουνται τζιαι στη βουλή ενναιν?) να χαχανίζουμεν παρέες παρέες τζιαι να παίζει το ζαβαρακατρανέμια (ενναιν τζιαι η διαμαρτυρία του γέλιου τζιαι το ζαβαρακατρανέμια που τον τζιαιρό της χούντας όπως ο τρομονόμος?) Εν τζιαι διαμαρτυρία, έτο παίζουμαι λιγκρίν τζιαι κάμνουμε street party....
Αριθμητικά ζητήματα αστυνόμευσης με τήρηση του νόμου: Θα μπορούσαν να βρίσκονται άτομα σε τυχαίες ομάδες που θα δηλώσουν ένα χώρο σαν σημείο συνάντησης, χωρίς να ζητήσουν άδεια... αν υπαρχει αστυνομία να εμφανίζονται 19 άτομα κάθε φορά... η αστυνομία θα συλλαμβάνει πκιον – τζήνον που εν να πάει στους 19;
Πολιτισμικά ζητήματα χρήσης μορφών ενδυμασίας που καλύφκουν το πρόσωπο: Αν μια ομάδα ατόμων ντυθούν καρναβαλίστικα, σαν μέρος δικής τους τελετής [προσφοράς στον αρχαίο Διόνυσο, ας πούμε] η αστυνομία θα συλλάβει με αδίκημα «καρναβαλίστικες μάσκες σε μη εγκεκριμένη εποχή» η τζιαι περιοχή – αφου οι μιτσιοί ντύνουνται τζιαι γυρίζουν τζιαι τες γειτονιές τους;
Γενικότερα τα προβλήματα του κράτους απέναντι στο υπονομευτικό καρναβάλι εν σοβαρα: Δηλαδή στα καρναβάλια τι θα κάμνει η «επιβολή του νόμου»; εννά συλλαμβάνουν, ας πουμε, καρναβαλιστές με ύποπτα συνθήματα, η παιχνιδιάρικα παραβατικες κουκκουλες; ...
One Radical Planet 