Η εκλογική ‘κανονικότητα’ και ο αγώνας που συνεχίζεται σήμερα
Αλλαγή σκυτάλης και πολιτικού προσωπικού λοιπόν στις χθεσινές εκλογές. Ο απερχόμενος πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας μίλησε κατά την διάρκεια της διακυβέρνησης του για την επιστροφή της χώρας στην ‘κανονικότητα’, κάτι που εκ του αποτελέσματος αποδεικνύεται ότι δεν έπεισε όσους χρειαζόταν για να παραμείνει στην κυβέρνηση.
Το αποτέλεσμα των εκλογών, πάντως, είναι μια επιστροφή στην ‘κανονικότητα’ εκ των πραγμάτων. Τα αποτελέσματα μοιάζουν με αυτά των εκλογών του 2009 με ένα νέο δικομματισμό να εδραιώνεται και με τα δέκα χρόνια κρίσης να φέρνουν την αντικατάσταση του ενός πόλου του συστήματος (ΠΑΣΟΚ) από έναν άλλο (ΣΥΡΙΖΑ). Ακόμη και η ναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής αντικαταστάθηκε από την Ελληνική Λύση του Βελόπουλου στον ρόλο του σχετικά πρόσφατου ΛΑ.Ο.Σ. Εκλογικά τουλάχιστον η αστική τάξη διαχειρίστηκε με απόλυτη επιτυχία την κρίση, η οποία αποτέλεσε την μεγαλύτερη δοκιμασία για την ηγεμονία του πολιτικού προσωπικού του καπιταλιστικού συστήματος στην Ελλάδα.
Ωστόσο, οι ομοιότητες με αυτό που κωδικοποιήθηκε ως ‘κανονικότητα’ (η κίβδηλη ευδαιμονία των προ-κρίσης δεκαετιών) τελειώνουν εκεί. Τα οικονομικά στοιχεία της λαϊκής οικονομίας δεν έχουν και δεν θα έχουν ποτέ στο μέλλον την εικόνα που είχαν τις προηγούμενες δεκαετίες. Μια ακόμη μεγάλη διαφορά που κατοχυρώθηκε σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση είναι η εικόνα απαξίωσης του πολιτικού συστήματος από μεγάλο τμήμα του εκλογικού σώματος. Η αποχή που έκλεισε στο 42,08%, αποτελεί την δεύτερη μεγαλύτερη της μεταπολίτευσης και δίνει μια εικόνα μεγάλης απογοήτευσης, μια εικόνα ενός λαού σε παραίτηση και κατάθλιψη. Φυσικά αυτή η εικόνα είναι άμεσο αποτέλεσμα της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ που απογοήτευσε μεγάλο τμήμα των ψηφοφόρων του, οδηγώντας τους είτε σε πολιτική συντηρητικοποιηση, είτε σε απάθεια. Αξίζει να σημειωθεί ότι το ΚΚΕ προειδοποίησε για το που θα οδηγήσει η πολιτική και η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ από το 2012 κιόλας
Σε αυτές τις συνθήκες ‘κανονικότητας’ λοιπόν, το ΚΚΕ κατάφερε να κρατήσει τις δυνάμεις του, οι οποίες εάν κάποιος δει την μεγάλη εικόνα της κατάστασης του κινήματος σε Ευρωπαϊκό επίπεδο δεν είναι διόλου αμελητέες. Πολύ ειδικότερα δε, εάν αναλογιστούμε ότι σε αντίθεση με τα αστικά κόμματα οι ψηφοφόροι του ΚΚΕ είναι πολύ πιο συνειδητοποιημένοι και δραστήριοι, όπως καταμαρτυρούν οι γενναίες προσπάθειες και η εν γένει δυναμική παρουσία των ψηφοφόρων του Κόμματος σε όλη την προεκλογική περίοδο. Ωστόσο, για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους αυτή η σταθεροποίηση των δυνάμεων που καταγράφεται στην κάλπη, ειδικά σε σχέση με την διαμόρφωση συντηρητικών και αντιδραστικών συσχετισμών στην εξουσία δεν είναι αρκετή. Μεγάλα τμήματα του λαού παγιδεύθηκαν και πάλι στα ψεύτικα διλήμματα και ψήφισαν είτε τον ένα πόλο του συστήματος, είτε τον άλλο με ‘μισή καρδιά’. Αυτό είναι αποτέλεσμα της ‘εκπαίδευσης’ του λαού από το πολιτικό σύστημα στην λογική, όχι πια των μειωμένων απαιτήσεων, αλλά στην λογική των ανύπαρκτων απαιτήσεων. Ας είναι, το ΚΚΕ θα είναι εδώ από σήμερα για να αγωνιστεί και για αυτούς που δεν το ψήφισαν και για να αποδείξει ότι αξίζει την εμπιστοσύνη τους και για να συνεχίσει τον αγώνα να πείσει τον λαό ότι αξίζει πολύ περισσότερα και μπορεί να τα πάρει μόνο εάν πιστέψει στις δικές του δυνάμεις.
Σε μια γενικότερα καταθλιπτική εκλογική εικόνα ένα από τα ελπιδοφόρα μηνύματα που έβγαλαν οι κάλπες έρχεται από την Αθήνα και την Αττική, στην οποία βρίσκεται και η μεγαλύτερη μάζα των εργαζομένων, όπου το ΚΚΕ είναι ξεκάθαρα τρίτη δύναμη. Αυτό το αποτέλεσμα μπορεί να αποτελέσει μια βάση στην οποία μπορεί να ‘χτίσει’ το Κόμμα στα επόμενα χρόνια και καταδεικνύει ότι έστω και σε εμβρυϊκό ακόμα επίπεδο, υπάρχουν διεργασίες ενίσχυσης που μπορούν να ενταθούν στην περίοδο που αρχίζει από σήμερα.
Κλείνοντας πρέπει να τονιστεί ότι οι κάλπες δεν είναι τίποτα άλλο από μια αποτύπωση συσχετισμών και σε καμία περίπτωση δεν καθορίζουν τα πάντα. Τίποτα δεν κερδίζεται σε αυτές και τίποτα δεν χάνεται από αυτές. Από αύριο κιόλας ξεκινάει ο αγώνας, με το ΚΚΕ και την πρωτοπόρα εργατική τάξη όπως πάντα στην προμετωπίδα του, εναντίον -μιας ακόμη- αντιλαϊκής κυβέρνησης και ο αγώνας να μεγαλώσουν οι απαιτήσεις και να αυξηθεί η πίστη του λαού στις δικές του δυνάμεις και όχι στον οποιοδήποτε μεσσία. Ούτως ώστε στο παρόν να μπλοκαριστούν όσα περισσότερα από αυτά που έρχονται, αλλά κυριότερα στο μέλλον να ανοίξουν ορίζοντες για μια πραγματική αλλαγή εξουσίας και για μια χώρα και οικονομία που θα δουλεύει πραγματικά για τους πολλούς. Ούτως ώστε να αναστρέψουμε την ζημιά που έκανε ο καιροσκοπισμός του ΣΥΡΙΖΑ στις αξίες, τα ιδανικά, τα σύμβολα, και τα όνειρα των αριστερών και προοδευτικών ανθρώπων του τόπου. Επομένως, ψηλά τις σημαίες και τα κεφάλια σύντροφοι οι πιο όμορφοι αγώνες μας είναι μπροστά μας!
The post Η εκλογική ‘κανονικότητα’ και ο αγώνας που συνεχίζεται σήμερα appeared first on Αγκάρρα.
|
|
Η εκλογή του Νιαζί Γκιζίλγιουρεκ με το ψηφοδέλτιο του ΑΚΕΛ στις ευρωεκλογές είναι μια ιστορική εξέλιξη. Η εκλογή ενός τουρκοκύπριου με τις ψήφους ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων είναι ένα χαστούκι στους εθνικιστές και τους φασίστες και στέλνει ένα ισχυρό μήνυμα για την προοπτική της συνεργασίας, της συμφιλίωσης και της ενότητας των απλών ανθρώπων στο νησί. Δημιουργεί μια νέα δυναμική και ανοίγει ένα παράθυρο ελπίδας για ειρήνη και επανένωση.
Το δεύτερο σημαντικό που έδειξαν οι ευρωεκλογές είναι την αποδοκιμασία της κυβέρνησης και του κυβερνητικού κόμματος. Όσο και να δηλώνουν ικανοποιημένοι που διατήρησαν την πρωτιά δεν μπορούν να κρύψουν ότι έχασαν 9% από τις ευρωεκλογές του 2014 και περισσότερες από 18,000 ψήφους. Η Ψαλλίδα από το ΑΚΕΛ μειώθηκε σε 1,5% από το 11% που ήταν στις προηγούμενες ευρωεκλογές. Ο κόσμος αποδοκίμασε τη πολιτική της λιτότητας, των περικοπών, και των σκανδάλων από τους «άριστους των αρίστων» που διόρισε ο Αναστασιάδης. Αποδοκίμασε τη ρατσιστική ρητορική και την απαξίωση που επεχείρησαν για όσους διαφωνούν μαζί τους με χυδαίες εκφράσεις όπως τα «μηδενικά». Αποδοκίμασε τις εθνικιστικές επιθέσεις στο Νιαζί και τις προσβολές προς τους τουρκοκύπριους με τις «δανικές ψήφους».
Το τρίτο σημαντικό στοιχείο που βγήκε μέσα από αυτές τις εκλογές ήταν η αποτυχία του ΕΛΑΜ, του εδώ παραρτήματος της Χρυσής Αυγής να κερδίσει την 6η έδρα. Ολες οι δημοσκοπήσεις του έδιναν προβάδισμα αλλά τελικά την έδρα την κέρδισε η ΕΔΕΚ την οποία ψήφισαν αρκετά άτομα από άλλους χώρους με στόχο να εμποδίσουν το ΕΛΑΜ να εκλέξει ευρωβουλευτή. Μπορεί το ΕΛΑΜ να ανέβασε τα ποσοστά του στο 8.2% αλλά αυτό οφείλετε κυρίως στην μεγάλη αποχή (57,20%). Στην πραγματικότητα κέρδισε μόνο 1300 ψήφους περισσότερους από τις προεδρικές του Φλεβάρη του 2018. Αυτό όμως με κανένα τρόπο δεν πρέπει να μας προκαλεί εφησυχασμό. Σίγουρα χαιρόμαστε που δεν κατάφεραν να εκλέξουν ευρωβουλευτή γιατί αυτό θα τους έδινε ακόμη μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και δυναμική όπως και πόρους αλλά το ότι εδραιώνεται σε ψηλά ποσοστά και κυρίως μέσα στη νεολαία είναι κάτι που πρέπει να αντιμετωπίσουμε άμεσα την επόμενη περίοδο.
Είναι επίσης σημαντικό το ότι για πρώτη φορά τα κόμματα, που την προηγούμενη περίοδο συνεργάστηκαν με τους φασίστες του ΕΛΑΜ σε μια σειρά εκδηλώσεις, όπως για το ενωτικό δημοψήφισμα, τη διαμαρτυρία έξω από την Ελληνική Πρεσβεία, για να μην ανοίξει το οδόφραγμα στην Δερύνεια και πολλά άλλα, αναγκάστηκαν να μιλήσουν ανοικτά για την φασιστική απειλή. Στα πάνελ των συζητήσεων όλα τα κόμματα χαιρέτησαν την εκλογή ευρωβουλευτή από την ΕΔΕΚ και τον αποκλεισμό του ΕΛΑΜ – Χρυσή Αυγή και για πρώτη φορά μίλησαν για ακροδεξιά, για φασιστικό κόμμα και νεοναζί. Μέχρι τώρα μόνο το ΑΚΕΛ αναφέρονταν στο ΕΛΑΜ σαν Χρυσή Αυγή Κύπρου. Τώρα ακόμη και ο Συναγερμός που πριν λίγο καιρό ο Υπουργός του της Παιδείας επισκέφτηκε τους νεοναζί στα γραφεία τους και δήλωσε ότι «μοιράζονται τις ίδιες αρχές και αξίες» χαιρέτησε την εκλογή ευρωβουλευτή από την ΕΔΕΚ και μιλήσει για τον κίνδυνο από το ΕΛΑΜ, παρά το ότι απόφυγε να μιλήσει για φασιστικό κόμμα αλλά μίλησε για εθνικιστικό.
Όλα αυτά δημιουργούν τις προϋποθέσεις για την συγκρότηση ενός πλατιού μετώπου ενάντια στον φασισμό και τον ρατσισμό. Ο φασισμός δεν αντιμετωπίζεται εκλογικά, ούτε και πρέπει να περιμένουμε τις επόμενες εκλογές για να κάνουμε ένα μέτωπο ενάντια στη φασιστική απειλή. Χρειάζεται να συγκροτήσουμε ένα αντιφασιστικό κίνημα που να έχει διάρκεια και μαζικότητα και να μπορεί να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της ακροδεξιάς και των φασιστών όπου εμφανίζονται κάθε φορά. Ένα κίνημα που να αντιστέκεται στις επιθέσεις της κυβέρνησης και των αφεντικών. Μια κοινωνική συμμαχία, που να αποτελείται από τον κάθε ένα και την κάθε μια που δεν θέλει να δει να ξαναγίνονται ολοκαυτώματα και ναζιστικές θηριωδίες, που θέλει να ζήσει σε μια επανενωμένη πατρίδα που θα την «διαφεντεύουν αυτοί που την δουλεύουν», σε μια κοινωνία που να χαρακτηρίζεται από την κοινωνική αλληλεγγύη, την αποδοχή και το σεβασμό της διαφορετικότητας, ανεξάρτητα από θρησκεία, εθνική καταγωγή ή σεξουαλικό προσανατολισμό.
Αν δεν το κάνουμε τώρα, θα έχουμε χαραμίσει μια τεράστια ευκαιρία που μας ανοίγει το κλίμα που δημιουργεί η εκλογή του Νιαζί Γκιζίλγιουρεκ και η ενίσχυση της αριστεράς και των κομμάτων που έστω και αργά αναγνώρισαν την ανάγκη να αντιμετωπιστεί η φασιστική απειλή.
Εργατική Δημοκρατία
27 Μάη 2019
|
Η απόφαση του ΑΚΕΛ να συμπεριλάβει στο ψηφοδέλτιο του για τις Ευρωεκλογές τον τουρκοκύπριο Νιαζί Γκιζίλγιουρεκ, είναι μια από τις πιο σημαντικές αποφάσεις στην ιστορία του. Από μόνη της αυτή η πράξη στέλνει ένα μήνυμα φιλίας και συνεργασίας στην άλλη πλευρά και δημιουργεί μια νέα δυναμική και νέες προοπτικές για το κίνημα επαναπροσέγγισης, ειρήνης και επανένωσης του νησιού μας.
Πιστεύουμε ότι αυτό το μήνυμα θα ήταν ακόμη πιο ισχυρό αν επέλεγε έναν από τους καταξιωμένους τουρκοκύπριους συνδικαλιστές, ιδιαίτερα από τον χώρο των εκπαιδευτικών, που δίνουν καθημερινά τη μάχη μέσα στην τουρκοκυπριακή κοινότητα ενάντια στον εθνικισμό, για ειρήνη και επανένωση. Μια τέτοια επιλογή θα δημιουργούσε ακόμη μεγαλύτερη δυναμική και στις δυο πλευρές.
Ανεξάρτητα όμως από αυτό, η υποψηφιότητα Νιαζί Γκιζίλγιουρεκ έχει δημιουργήσει τη δική της δυναμική και έχει αγκαλιαστεί από χιλιάδες κόσμο και από τις δυο πλευρές. Η πιθανή εκλογή του με τις ψήφους ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων θα είναι ένα χαστούκι σε όλους όσους παθαίνουν αλλεργία σε οτιδήποτε προωθεί την συνεργασία, την συμφιλίωση και την ενότητα των απλών ανθρώπων στο νησί. Γι αυτό και έχει προκαλέσει τις αντιδράσεις των εθνικιστών και των φασιστών και στις δυο πλευρές και έχει πανικοβάλει την κυβέρνηση και την παράταξη της που έχουν χάσει την ψυχραιμία τους και καταφεύγουν σε βρισιές και σοφιστείες για να υπονομεύσουν την υποψηφιότητα Νιαζί Γκιζίλγιουρεκ.
Η Εργατική Δημοκρατία από πολύ νωρίς αναγνώρισε τη σημασία και τη δυναμική που μπορεί να έχει μέσα στην κοινωνία ένα δικοινοτικό ψηφοδέλτιο και στις Ευρωεκλογές του 2004 προώθησε την υποψηφιότητα του Μεχμέτ Χασκουλέρ ενώ το 2014 συμμετείχε στο ψηφοδέλτιο της Δικοινοτικής Ριζοσπαστικής Αριστερής Συνεργασίας με υποψήφιους δυο τουρκοκύπριες και τέσσερεις ελληνοκύπριους, τρείς γυναίκες και τρείς άντρες.
Σ΄αυτές τις εκλογές στηρίζουμε το ψηφοδέλτιο του ΑΚΕΛ και ψηφίζουμε Νιαζί Γκιζίλγιουρεκ. Ο κάθε ένας και η κάθε μια που θέλει να δώσει την κόντρα με τον εθνικισμό, με τους φασίστες και τους νοσταλγούς του Χίτλερ, που έχει σιχαθεί τις κολοτούμπες του Αναστασιάδη στο Κυπριακό και τη χυδαία και ρατσιστική ρητορική του, όπως και του Αβέρωφ θα πρέπει να δώσει τη ψήφο του στο ΑΚΕΛ και τον Νιαζί Γκιζίλγιουρεκ.
Ο κάθε ένας που θέλει να μαυρίσει την κυβέρνηση και το κόμμα της για τα κουρέματα, την λιτότητα και τις περικοπές στους μισθούς και τις συντάξεις, για την διάλυση της Δημόσιας Υγείας, και Παιδείας, για το ξεπούλημα του Συνεργατισμού, για τον εναγκαλισμό της με τους νεοναζί του ΕΛΑΜ – Χρυσή Αυγή, ψηφίζει ΑΚΕΛ και Νιαζί Γκιζίλγιουρεκ.
Αυτό όμως δεν είναι αρκετό. Η υποψηφιότητα και πιθανή εκλογή του Νιαζί Γκιζίλγιουρεκ θα πρέπει να γίνει η αφετηρία για να συγκροτήσουμε ένα αντιφασιστικό κίνημα που να έχει διάρκεια και μαζικότητα και να μπορεί να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της ακροδεξιάς και των φασιστών όπου εμφανίζονται κάθε φορά. Ένα κίνημα που να αντιστέκεται στις επιθέσεις της κυβέρνησης και των αφεντικών. Μια κοινωνική συμμαχία, που να αποτελείται από τον κάθε ένα και την κάθε μια που δεν θέλει να δει να ξαναγίνονται ολοκαυτώματα και ναζιστικές θηριωδίες, που θέλει να ζήσει σε μια επανενωμένη πατρίδα που θα την «διαφεντεύουν αυτοί που την δουλεύουν», σε μια κοινωνία που να χαρακτηρίζεται από την κοινωνική αλληλεγγύη, την αποδοχή και το σεβασμό της διαφορετικότητας, ανεξάρτητα από θρησκεία, εθνική καταγωγή ή σεξουαλικό προσανατολισμό.
Σε αυτό τον κόσμο θα φέρει ξανά την ελπίδα και την αυτοπεποίθηση η νίκη της Αριστεράς και του Νιαζί. Αυτός ο κόσμος θέλουμε να χαμογελά στις 27 του Μάη.
Εργατική Δημοκρατία
Λευκωσία 20 Μάη 2019
[…] The lake is the blood of times,
drops of sweat and blood of others.
Your only offer was innocence
Bargained away through time,
in everyday expressions,
Filipino, negro, whore…
Are you shocked?
Please…
Yes, yes, I know, not you.
You would never.
You’re a philanthropist, by definition superior. […]
a quote from the poem: “Why are you shocked?” by Giorgos Pericleous.
Mary Rose Tiburcio, Sierra Graze Seucalliuc, Arian Palanas Lozano, Maricar Valtez Arquiola, Livia Florentina Bunea, Elena Natalia Bunea. Bodies of women and girls,immigrant and insignificant lives for both the cypriot state and the cypriot society. Murdered bodies, thrown into wells, in ponds, in suitcases, that heavy rain and accidental reports from tourists brought recently to the surface. The fact that so far seven women and girls have been murdered indicates something far more abhorrent: the deep racism and misogyny of the Cypriot institutions and the Cypriot society itself.
The invisibility of the immigrant women living and working in Cyprus has transformed into a horrifying spectacle, reminding us of the daily violence to which these women are exposed due to racism, unjust working conditions and patriarchy; conditions established -not only- in cypriot society and consciousness.
The marginalization of the immigrant female workers from the realm of the “political” and their social position as abjects -not subjects- of the institutions of the Cypriot State were revealed by the total indifference of the State to their existence/luck. Once again, the “occupied part of Cyprus”, the “black hole”, functioned as an excuse to the reluctance of the State to deal with such matters. However, the failure to deal with the disappearances is at the same time a failure to recognize the social oppression of immigrant female domestic workers in Cypriot reality; a failure to recognize the violence of gender and power relations.
Behind the distinct story of each murdered woman, there is a structure which is no exception but the common ground of all femicides around the world: patriarchy. From America to Saudi Arabia, from Argentina to Spain, and from Turkey to Cyprus, the basic tool of patriarchal societies is gendered violence. Psychological and physical violence against women is one of the basic methods of their obedience. This type of violence has different manifestations and a different degree of brutality: it starts with words that afflict the bodies of women and objectify their bodies and their sexuality, it becomes systemic and subordinates on the basis of origin, color, class, salary, labor, sexuality and desire, while in its outburst it could result to physical abuse and murderous mania.
Patriarchy has for centuries sowed poison in the minds of men perpetuating a culture of sexism, deeply rooted in inequality and gender discrimination, the economic weakening of women, and the acceptance of toxic masculinity with its nationalistic and militaristic impacts. It is no coincidence that so many centuries of systematic violence create repeated expressions of sexist enforcement: in communication, in contact, in the workplace, in public space. Sexism is the daily expression of patriarchy in our lives. Because in the bipolar concept of power-domination one finds a whole range of sexist violence; from vulgarity to speech, to physical violation, and from rape to death.
The scariest thing of all though, is that we are progressively led to the normalization of this sexist culture and, without reducing the severity and tragedy of the femicides, we must recognize that they are only the tip of the iceberg from the surface of which are emerging cycles of gender violence and hatred that patriarchal societies have imposed in the form of physical, psychological, sexual, economic, institutional and symbolic subordination. Nikos Metaxas is flesh from the flesh of patriarchy in Cyprus, that sees the bodies of immigrant women as temporary, consumable, worthless.
Today, we stand in solidarity with the marginalized communities of immigrant domestic workers and their struggle for visibility and (social) justice. We recognize the privileges we have in making our voices heard more. That’s why we are walking side by side, shouting to uncover institutional violence.
It is our duty to create collective structures that will fight against sexism, patriarchy, racism and nationalism. Our debt is to change the public discourse and the public space so that it shows zero tolerance to cases of sexism.
SILENCE SHALL NOT BE OUR DOMAIN OF ABJECTION.
FEMINIST SELF-DEFENSE EVERYWHERE!
Syspirosi Atakton
10th May 2019
[…] Η λίμνη είναι το αίμα χρόνων,
σταγόνες από ιδρώτα και αίμα άλλων.
Η μόνη σου προσφορά ήταν η αθωότητα
που ξεπούλησες χρόνια πριν,
σε καθημερινές εκφράσεις,
Φιλιππινέζα, πουτάνα, μαυρού…
Τι σοκαρίστηκες;
Σε παρακαλώ…
Ναι, ναι ξέρω, όχι εσύ.
Εσύ ποτέ.
Είσαι φιλάνθρωπος, εξ ορισμού ανώτερος. […]
απόσπασμα από το ποίημα: ‘´Τι σοκαρίστηκες;”του Γιώργου Περικλέους.
Μαίρη Ρόουζ Τιμπούρκιο, Σιέρα Τιμπούρκιο, Αριάν Παλάνας, Μαρικάρ Βαλτέζ, Λίβια Φλορεντίνα Μπουνέα, Έλενα-Ναταλία Μπουνέα, Ασμίτα Χάντκα Μπίστα. Σώματα γυναικών και κοριτσιών, μεταναστριών, σώματα “χωρίς σημασία” και ζωές “μη-αξιοβίωτες” τόσο για το κυπριακό κράτος όσο και για την κυπριακή κοινωνία. Δολοφονημένα σώματα ξεχασμένα για μήνες, πεταγμένα σε πηγάδια, σε λίμνες, τεμαχισμένα σε βαλίτσες, τα οποία η έντονη βροχή και οι τυχαίες αναφορές από τουρίστες τον Απρίλιο που μας πέρασε έβγαλαν στην επιφάνεια. Όμως, το γεγονός των μέχρι στιγμής εφτά δολοφονημένων γυναικών και κοριτσιών από τον κατά συρροήν δολοφόνο ήρθαν να αναδείξουν και κάτι πολύ πιο αποτρόπαιο: τον βαθύ ρατσισμό και μισογυνισμό των θεσμών, αλλά και της ίδιας της κυπριακής κοινωνίας.
Η αορατότητα των μεταναστριών που ζουν και εργάζονται στη Κύπρο μεταμορφώθηκε σε ένα φρικαλέο (υπερ)θέαμα θυμίζοντάς μας και την βία την οποία βιώνουν καθημερινά λόγω του ρατσισμού, των συνθηκών εργασίας και της πατριαρχίας – στοιχεία εδραιωμένα στην κυπριακή και όχι μόνο κοινωνία και συνείδηση. Η περιθωριοποίηση αυτών των γυναικών από τη σφαίρα του “πολιτικού” αλλά και η κοινωνική τους θέση σαν αποκείμενα -και όχι υποκείμενα- των θεσμών του κυπριακού κράτους διαφάνηκαν περίτρανα από την παντελή αδιαφορία για την ίδια τους την ύπαρξη/τύχη. Για ακόμα μια φορά τα “κατεχόμενα”, η γνωστή πλέον μαύρη τρύπα, λειτούργησαν ως η εύκολη λύση για να δικαιολογηθεί επί της ουσίας η απροθυμία του κρατικού μηχανισμού να ασχοληθεί με τις υποθέσεις αυτές. Γιατί αυτό θα σήμαινε ότι θα αναγκαζόταν να δει πίσω από τις εξαφανίσεις την κοινωνική καταπίεση που κρύβει η θέση μιας γυναίκας μετανάστριας οικιακής εργάτριας στην κυπριακή πραγματικότητα, θα σήμαινε ότι θα αναγκαζόταν να αναγνωρίσει την βία που κρύβουν οι έμφυλες και εξουσιαστικές σχέσεις.
Πίσω από την ξεχωριστή ιστορία κάθε δολοφονημένης γυναίκας, υπάρχει μια κοινή συνισταμένη η οποία δεν αποτελεί εξαίρεση αλλά τον βασικό κανόνα των γυναικοκτονιών ανά το παγκόσμιο: αυτή δεν είναι άλλη από την πατριαρχία. Από την Αμερική μέχρι τη Σαουδική Αραβία, από την Αργεντινή μέχρι την Ισπανία, και από την Τουρκία μέχρι την Κύπρο, βασικό εργαλείο των πατριαρχικών κοινωνιών είναι η έμφυλη βία. Η ψυχολογική και σωματική βία κατά των γυναικών συνιστά μια από τις βασικές μεθόδους υποταγής τους. Αυτού του είδους η βία έχει διαφορετικές εκφάνσεις και διαφορετικό βαθμό βαναυσότητας: ξεκινά με λέξεις που προσβάλλουν χυδαία τα σώματα των γυναικών, εργαλειοποιεί τα σώματα και τη σεξουαλικότητά τους, γίνεται συστημική και τις υποτάσσει με κριτήρια την καταγωγή, το χρώμα, την τάξη, τον μισθό, την εργασία, τη σεξουαλικότητα και την επιθυμία, ενώ στην έξαρσή της παίρνει χαρακτηριστικά σωματικής κακοποίησης και δολοφονικής μανίας.
Η πατριαρχία, για αιώνες, σπέρνει δηλητήριο στα μυαλά των ανθρώπων, για την δήθεν ανωτερότητα του άντρα, για την δήθεν κατωτερότητα της γυναίκας διαιωνίζοντας μια κουλτούρα σεξισμού η οποία είναι βαθιά ριζωμένη στην ανισότητα και τις έμφυλες διακρίσεις, την οικονομική αποδυνάμωση των γυναικών και την αποδοχή της τοξικής αρρενωπότητας με τις εθνικιστικές και μιλιταριστικές της παρακρούσεις. Δεν είναι τυχαίο που τόσοι αιώνες συστηματικής βίας, δημιουργούν αλλεπάλληλες εκφράσεις σεξιστικής επιβολής: στην επικοινωνία, στην επαφή, στον χώρο εργασίας, στον δημόσιο χώρο. Ο σεξισμός είναι η καθημερινή έκφραση της πατριαρχίας μέσα στις ζωές μας. Διότι στη διπολική αντίληψη εξουσιαστή-εξουσιαζόμενης βρίσκει έκφραση όλο το φάσμα της σεξιστικής βίας. Από τη χυδαιότητα στον λόγο, μέχρι τη σωματική παραβίαση, και από τον βιασμό μέχρι τον θάνατο. Το πιο τρομαχτικό βέβαια είναι ότι έχουμε σταδιακά οδηγηθεί στην κανονικοποίηση αυτής της κουλτούρας σεξισμού και, χωρίς να θέλουμε σε καμία περίπτωση να μειώσουμε τη σοβαρότητα και τραγικότητα των γυναικοκτονιών των μεταναστριών γυναικών και κοριτσιών, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου όπου κάτω από την επιφάνειά του αναδεικνύονται αλληλεπικαλυπτόμενοι κύκλοι έμφυλης βίας και μίσους που οι πατριαρχικές κοινωνίες επιβάλλουν στις γυναίκες τόσο στην ιδιωτική όσο και στη δημόσια σφαίρα με τη μορφή της σωματικής, ψυχολογικής, σεξουαλικής, οικονομικής, θεσμικής και συμβολικής τους υποταγής.
Ο αμετανόητος μισογύνης δολοφόνος, δεν είναι μια αποκρουστική παραφωνία μιας κατά τ’ άλλα φυσιολογικής κοινωνίας. Ο Νίκος Μεταξάς είναι σάρκα από την σάρκα της πατριαρχίας στην Κύπρο που βλέπει τα σώματα των μεταναστριών εργατριών ως προσωρινά, αναλώσιμα, χωρίς αξία.
Σήμερα εμείς στεκόμαστε αλληλέγγυες/οι δίπλα στις περιθωριοποιημένες κοινότητες μεταναστριών οικιακών εργατριών και στον αγώνα τους για ορατότητα και (κοινωνική) δικαιοσύνη. Αναγνωρίζουμε τα προνόμια που έχουμε στο να ακουστούν οι φωνές μας περισσότερο. Γι’ αυτό περπατάμε δίπλα-δίπλα και φωνάζουμε για να ξεσκεπάσουμε τις λειτουργίες και δομές της εξουσίας.
– Χρέος μας η δημιουργία συλλογικών, οριζόντιων δομών που θα ενδυναμώσουν ενάντια στο σεξισμό, την πατριαρχία, το ρατσισμό και τον εθνικισμό.
– Χρέος μας η επανοικειοποίηση του δημόσιου λόγου και χώρου με μηδενική ανοχή σε περιστατικά καθημερινού σεξισμού.
Η ΣΙΩΠΗ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Η ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ ΜΑΣ.
ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΗ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ ΠΑΝΤΟΥ.
Συσπείρωση Ατάκτων
10 Μαίου 2019
|
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ ΑΚΤΩΝ & ΚΙΝΗΣΗ SAVE AKAMAS / SAVE CYPRUS
ΚΟΙΝΟ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ – ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 12 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2019
«ΕΚΛΕΙΣΑΝ» ΣΥΜΒΟΛΙΚΑ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ!
ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΚΤΙΖΟΥΝ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΟΤΟΠΟ ΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΗΣ ΦΩΚΙΑΣ
ΣΤΙΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΕΣ ΣΠΗΛΙΕΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΠΕΓΕΙΑΣ, ΣΤΗΝ ΧΕΡΣΟΝΗΣΟ ΑΚΑΜΑ!
Μέλη της Πρωτοβουλίας για την Διάσωση των Φυσικών Ακτών και της Κίνησης Save Akamas / Save Cyprus προέβησαν σήμερα σε μία άμεση και δυναμική δράση, κατά την οποία «έκλεισαν» συμβολικά την είσοδο του Τμήματος Περιβάλλοντος στην Λευκωσία. Η παρέμβαση αυτή αναδεικνύει την λανθασμένη και εκπρόθεσμη απόφαση του Τμήματος Περιβάλλοντος, η οποία συνεχίζει να επιτρέπει τη δόμηση εντός της παράκτιας ζώνης και σε απόσταση μικρότερη των 100 μέτρων από τη θάλασσα, πάνω ακριβώς από το βιότοπο της Μεσογειακής Φώκιας (Monachus monachus) στις Θαλασσινές Σπηλιές του Δήμου Πέγειας.
Η Μεσογειακή Φώκια αποτελεί το πιο απειλούμενο είδος θαλάσσιου θηλαστικού στην Κύπρο, την Μεσόγειο και την Ευρώπη. Ο παγκόσμιος πληθυσμός ανέρχεται περίπου σε 350-450 ενήλικα άτομα και διακρίνεται σε 3-4 υποπληθυσμούς στην Ανατολική Μεσόγειο (Ελλάδα, Τουρκία, Κύπρο), στο Κάβο Μπλάνκο (Μαυριτανία), στο Αρχιπέλαγος Μαδέρα (Πορτογαλία) και στη Δυτική Μεσόγειο (Μαρόκο και Αλγερία). Ο συνολικός πληθυσμός σε ολόκληρη την Κύπρο ανέρχεται περίπου σε 10-15 ενήλικα και νεαρά άτομα. Σύμφωνα με τον Κόκκινο Κατάλογο των Απειλούμενων Ειδών της Διεθνούς Ένωσης για την Διατήρηση της Φύσης, η Μεσογειακή Φώκια χαρακτηρίζεται ως κινδυνεύον είδος σε παγκόσμιο επίπεδο. Παράλληλα, χαρακτηρίζεται ως είδος προτεραιότητας σε ευρωπαϊκό επίπεδο, σύμφωνα με την Οδηγία 92/43/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Μαΐου 1992, για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων καθώς και της άγριας πανίδας και χλωρίδας.
Η επιτόπια διαμαρτυρία της Πρωτοβουλίας για την Διάσωση των Φυσικών Ακτών και της Κίνησης Save Akamas / Save Cyprus διοργανώθηκε μία μόλις ημέρα μετά τη δημοσίευση από το Τμήμα Περιβάλλοντος της Έκθεσης Δέουσας Εκτίμησης Επιπτώσεων στο Περιβάλλον (Ειδικής Οικολογικής Αξιολόγησης) για την περιοχή Θαλασσινές Σπηλιές του Δήμου Πέγειας. Η έκθεση δημοσιεύτηκε την Πέμπτη, 11 Απριλίου 2019, με βάση το άρθρο 16 των περί Προστασίας και Διαχείρισης της Φύσης και της Άγριας Ζωής Νόμων του 2003 μέχρι 2015, που εναρμονίζει τη νομοθεσία της Κυπριακής Δημοκρατίας με τις διατάξεις του άρθρου 6, παράγραφοι 3 και 4, της Οδηγίας 92/43/ΕΟΚ. Η μελέτη εκπονήθηκε στο πλαίσιο της απόφασης που λήφθηκε στη σύσκεψη των Υπουργών Γεωργίας, Αγροτικής Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος και Εσωτερικών στις 22/3/2018, για τις αναπτύξεις που αδειοδοτήθηκαν μεταξύ Μαρτίου 2017 και Μαρτίου 2018 στις Θαλασσινές Σπηλιές του Δήμου Πέγειας, εντός και πλησίον (εφάπτονται) των περιοχών του Δικτύου Natura 2000 Τόπος Κοινοτικής Σημασίας (CY4000010) και Ζώνη Ειδικής Προστασίας (CY4000023) Χερσόνησος Ακάμα. Η μελέτη εκπονήθηκε και η έκθεση δημοσιεύτηκε μετά την έκδοση 4 περιβαλλοντικών εγκρίσεων από το Τμήμα Περιβάλλοντος, καθώς και τη χορήγηση 7 πολεοδομικών αδειών από το Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως για αναπτύξεις που χωροθετούνται στην περιοχή Θαλασσινές Σπηλιές του Δήμου Πέγειας, εντός της παράκτιας ζώνης και σε απόσταση μικρότερη των 100 μέτρων από τη θάλασσα.
Υπενθυμίζεται ότι μεταξύ Μαρτίου 2017 και Μαρτίου 2018, το Τμήμα Περιβάλλοντος εξέδωσε 3 περιβαλλοντικές εγκρίσεις, οι οποίες αφορούν 5 αιτήσεις χορήγησης πολεοδομικών αδειών που υποβλήθηκαν από 3 ιδιωτικές εταιρείες ανάπτυξης γης και χωροθετούνται σε δύο υποπεριοχές των Θαλασσινών Σπηλιών του Δήμου Πέγειας. Οι 2 από τις 3 περιβαλλοντικές εγκρίσεις αφορούν 53 παραθεριστικές κατοικίες με κολυμβητική δεξαμενή έκαστη, 3 βιολογικούς σταθμούς επεξεργασίας λυμάτων και ένα ξενοδοχείο 5 αστέρων, 8 ορόφων και 168 κλινών, που χωροθετούνται μεταξύ των τοποθεσιών Καφίζης και Μανίκης, σε απόσταση περίπου 60 μέτρων από την υψηλότερη χειμερινή ίσαλη γραμμή. Η άλλη μία από τις 3 περιβαλλοντικές εγκρίσεις αφορά 6 παραθεριστικές κατοικίες με κολυμβητική δεξαμενή έκαστη και ένα βιολογικό σταθμό επεξεργασίας λυμάτων, που χωροθετούνται μεταξύ των τοποθεσιών Κανταρκαστοί και Σπήλιος της Φώκαινας, σε απόσταση περίπου 30 μέτρων από την υψηλότερη χειμερινή ίσαλη γραμμή.
Επιπλέον, τον Μάρτιο 2019, το Τμήμα Περιβάλλοντος εξέδωσε μία νέα περιβαλλοντική έγκριση, η οποία αφορά 2 αιτήσεις χορήγησης πολεοδομικών αδειών που υποβλήθηκαν από μία ιδιωτική εταιρεία ανάπτυξης γης και χωροθετούνται σε μία υποπεριοχή των Θαλασσινών Σπηλιών του Δήμου Πέγειας. Η περιβαλλοντική έγκριση αφορά την ανέγερση 27 κατοικιών με κολυμβητική δεξαμενή έκαστη, κτίριο υποδοχής, εσωτερικό ιδιωτικό οδικό δίκτυο και τριτοβάθμιο σταθμό επεξεργασίας υγρών αποβλήτων στις τοποθεσίες Μανίκης και Ασπρόβικλα, σε απόσταση περίπου 60 μέτρων από την υψηλότερη χειμερινή ίσαλη γραμμή.
Σε αντίθεση με τα πιο πάνω, το άρθρο 8 (Προστασία και αειφόρος χρήση των παράκτιων ζωνών) του Έβδομου Πρωτοκόλλου της Σύμβασης της Βαρκελώνης για την Ολοκληρωμένη Διαχείριση των Παράκτιων Ζωνών της Μεσογείου, προνοεί όπως τα Μεσογειακά κράτη καθορίζουν παράκτια ζώνη πλάτους τουλάχιστον 100 μέτρων από την υψηλότερη χειμερινή ίσαλη γραμμή, στην οποία δεν επιτρέπεται η δόμηση. Επιπρόσθετα, τα άρθρα 10 (Ειδικά παράκτια οικοσυστήματα) και 11 (Παράκτια τοπία) του Έβδομου Πρωτοκόλλου της Σύμβασης της Βαρκελώνης για την Ολοκληρωμένη Διαχείριση των Παράκτιων Ζωνών της Μεσογείου, προνοούν όπως τα Μεσογειακά κράτη θεσπίζουν ακόμη αυστηρότερα μέτρα για την προστασία θαλάσσιων ενδιαιτημάτων, που φιλοξενούν σπάνια και απειλούμενα είδη άγριας ζωής με υψηλή αξία διατήρησης, και αξιόλογων παράκτιων τοπίων και γεωμορφωμάτων, όπως βραχώδεις ακτογραμμές και θαλασσινές σπηλιές.
Επισημαίνεται ότι το Έβδομο Πρωτόκολλο της Σύμβασης της Βαρκελώνης για την Ολοκληρωμένη Διαχείριση των Παράκτιων Ζωνών της Μεσογείου υπογράφηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση στις 4/12/2008, δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις 4/2/2009, επικυρώθηκε στις 13/9/2010 και τέθηκε σε ισχύ στις 24/3/2011. Ωστόσο, όπως αναφέρεται στην επικαιροποιημένη «Επισκόπηση της Εφαρμογής της Περιβαλλοντικής Πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Κύπρο», η οποία δημοσιεύτηκε την προηγούμενη Παρασκευή, 4 Απριλίου 2019, η Κυπριακή Δημοκρατία δεν έχει υπογράψει και επικυρώσει το Πρωτόκολλο. Όπως σημειώνεται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Κυπριακή Δημοκρατία οφείλει να προβεί στην εντατικοποίηση των προσπαθειών τήρησης των διεθνών υποχρεώσεων της, μέσω της εναρμόνισης της ισχύουσας νομοθεσίας σε εθνικό επίπεδο με τις διατάξεις του Έβδομου Πρωτόκολλου της Σύμβασης της Βαρκελώνης για την Ολοκληρωμένη Διαχείριση των Παράκτιων Ζωνών της Μεσογείου.
Η Πρωτοβουλία για την Διάσωση των Φυσικών Ακτών και η Κίνηση Save Akamas / Save Cyprus καλούν τον Υπουργό Γεωργίας, Αγροτικής Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος και τον Υπουργό Εσωτερικών της Κυπριακής Δημοκρατίας να προβούν στην άμεση ετοιμασία και κατάθεση νομοσχεδίου στη Βουλή των Αντιπροσώπων, το οποίο να καταργεί τον απαρχαιωμένο Νόμο περί της Προστασίας της Παραλίας (ΚΕΦ.59) του 1934 έως 2011 και να εναρμονίζει τη νομοθεσία της Κυπριακής Δημοκρατίας με το Έβδομο Πρωτόκολλο της Σύμβασης της Βαρκελώνης για την Ολοκληρωμένη Διαχείριση των Παράκτιων Ζωνών της Μεσογείου. Τέλος, καλούν τον Υπουργό Γεωργίας, Αγροτικής Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος και τον Υπουργό Εσωτερικών να προβούν στην ετοιμασία και έκδοση σχετικού Διατάγματος για τον καθορισμό παράκτιας ζώνης πλάτους τουλάχιστον 100 μέτρων στην οποία θα απαγορεύεται η δόμηση, καθώς και στη θέσπιση επιπρόσθετων μέτρων προστασίας των ειδικών οικοσυστημάτων και των αξιόλογων τοπίων που βρίσκονται εντός της παράκτιας ζώνης του νησιού.
Πρωτοβουλία για την Διάσωση των Φυσικών Ακτών
Σημείωμα Θέσεων – Τετάρτη, 3 Απριλίου 2019
Προς: Πρόεδρο και Μέλη Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Περιβάλλοντος
Θέμα: Η επέμβαση του Τμήματος Δασών στις προστατευόμενες παραλίες ωοτοκίας των θαλάσσιων χελωνών της Λίμνης και της Αργάκας στον Κόλπο Χρυσοχούς και οι επιπτώσεις στο φυσικό περιβάλλον της περιοχής (Αυτεπάγγελτη εξέταση έπειτα από απόφαση της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Περιβάλλοντος και του κ. Γιώργου Περδίκη, 27/3/2019, Αρ. Φακ. 23.04.036.075-2019)
Στη βάση των πιο πάνω, η ακακία στο Κρατικό Δάσος Μαυραλής δεν αποτελούσε σοβαρή απειλή για οποιοδήποτε ενδημικό, σπάνιο και απειλούμενο είδος που περιλαμβάνεται στο «Κόκκινο Βιβλίο της Χλωρίδας της Κύπρου».
Στοιχεία επικοινωνίας:
Πρωτοβουλία για τη Διάσωση των Φυσικών Ακτών | Initiative for the Protection of the Natural Coastline
Website: http://reclaimthesea.org/ | Email: reclaimthesea@gmail.com |
Facebook: https://el-gr.facebook.com/coastlinecy/
Παρασκευή, 22 Μαρτίου 2019
Κοινό Δελτίο Τύπου
Οικολογική Παρέμβαση Φίλοι του Ακάμα, Ομοσπονδία Περιβαλλοντικών Οργανώσεων Κύπρου, Κυπριακό Ίδρυμα Προστασίας της Φύσης Terra Cypria, Πτηνολογικός Σύνδεσμος Κύπρου, Φίλοι της Γης Κύπρου, Οικολογική Κίνηση Κύπρου, Περιβαλλοντικό Ερευνητικό Κέντρο Ενάλια Φύσις και Πρωτοβουλία για τη Διάσωση των Φυσικών Ακτών
22 Μαρτίου 1986: Μια ομάδα ατόμων που ενδιαφέρεται για την προστασία της Φύσης επισκέπτεται μια από τις τελευταίες φυσικές περιοχές της Κύπρου που γλύτωσε από την ανεξέλεγκτη και διάσπαρτη τουριστική ανάπτυξη, τη Χερσόνησο Ακάμα. Κατά την επίσκεψη αυτή, η ομάδα, που αργότερα θα πάρει το όνομα ‘Φίλοι του Ακάμα’ ζητά από το Κράτος την κήρυξη της Χερσονήσου Ακάμα σε περιοχή προστασίας. 33 ολόκληρα χρόνια μετά, η ίδια ομάδα, με σύμμαχους άλλες 7 οργανώσεις, εξακολουθούν να ζητούν από το Κράτος τα αυτονόητα.
Τις τελευταίες τρείς δεκαετίες, η σημασία της Χερσονήσου Ακάμα για τη Φύση και τον Άνθρωπο έχει αναγνωριστεί από νομοθεσίες και διατάγματα, ενώ μία σειρά από σχέδια διατήρησης και διαχείρισης έχουν ετοιμαστεί για την περιοχή. Παρόλα αυτά, μια σύντομη επίσκεψη στον Ακάμα είναι αρκετή για να αντιληφθεί κανείς την απουσία διαχείρισης και την παρουσία πολλών παρανομιών για την άρση των οποίων δεν έχει ληφθεί κανένα μέτρο. Παράνομα εστιατόρια και αναψυκτήρια και άλλες παράνομες κατασκευές και αυθαίρετες επεμβάσεις, η παρουσία πλείστων των οποίων χρονολογείται, εξακολουθούν να υφίστανται.
Η υλοποίηση του Σχεδίου Αειφόρου Ανάπτυξης του Εθνικού Δασικού Πάρκου Ακάμα, το οποίο εγκρίθηκε από το Υπουργικό Συμβούλιο το 2018, προϋποθέτει άρση όλων αυτών των παρανομιών πριν την υλοποίησή του. Αυτό όμως δεν έχει γίνει. Οι μόνες δράσεις που έχουν μέχρι τώρα προωθηθεί αφορούν οδικά έργα σε περιοχή που δεν επιτρέπεται καμία οικοδομική εργασία και αλλοίωση του φυσικού περιβάλλοντος (δρόμος Λουτρά της Αφροδίτης-Φοντάνα Αμορόζα). Το Σχέδιο προβλήθηκε από την Κυβέρνηση σαν ένα πολύ φιλόδοξο σχέδιο, πλην όμως περιέχει πλείστες προβληματικές πτυχές που χρήζουν συνολικής και σοβαρής αντιμετώπισης για να επιτευχθεί η βιώσιμη ανάπτυξη της Χερσονήσου του Ακάμα. Πρόνοιες του Σχεδίου όπως η χωροθέτηση κόμβων αναψυχής για επισκέπτες και η αναβάθμιση δρόμων είναι ανησυχητικές, πόσο μάλλον το γεγονός ότι το Σχέδιο δεν έχει υποβληθεί σε Δέουσα Εκτίμηση και σε Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, αναγκαίες διαδικασίες που απαιτεί η νομοθεσία.
Διερωτόμαστε λοιπόν, τι θα γράφουν οι εφημερίδες για τη Χερσόνησο του Ακάμα σε 33 χρόνια από σήμερα; Θα έχουν αρθεί οι παρανομίες για τις οποίες οι αρμόδιες αρχές κάθε χρόνο δίνουν υποσχέσεις ότι θα λάβουν δράση; Θα υπάρξει ποτέ ουσιαστική διαχείριση, προστασία και επιτήρηση της Χερσονήσου ή όλα θα βρίσκονται ακόμα στα χαρτιά;
Οι Φίλοι του Ακάμα, η Ομοσπονδία Περιβαλλοντικών Οργανώσεων, το Κυπριακό Ίδρυμα Προστασίας της Φύσης – Terra Cypria, ο Πτηνολογικός Σύνδεσμος Κύπρου, οι Φίλοι της Γης, η Οικολογική Κίνηση Κύπρου, η Πρωτοβουλία για τη Διάσωση των Φυσικών Ακτών και το Περιβαλλοντικό Ερευνητικό Κέντρο – Ενάλια Φύσις καλούν όλα τα αρμόδια τμήματα να περάσουν από τα λόγια στα έργα. Να λάβουν άμεση δράση για την άρση των παρανομιών και να προωθήσουν τη σωστή διαχείριση της περιοχής εφαρμόζοντας τα Διαχειριστικά Σχέδια για τις περιοχές Natura 2000 της Χερσονήσου Ακάμα. Τότε και μόνο τότε ο Ακάμας, θα αναδειχθεί στην ολότητά του και θα ωφεληθούν ουσιαστικά οι κάτοικοι και οι κοινότητες της περιοχής.
|
Διοργανωτές: ΑΚΕΛ, ΠΕΟ, ΕΔΟΝ, ΠΟΓΟ, ΕΚΑ, Προοδευτική Κ.Φ., ΠΣΕ, ΚΙΣΑ, Αριστερή Πτέρυγα, Εργατική Δημοκρατία, Νέα Διεθνιστική Αριστερά, Πρωτοβουλία Ενάντια στη Φασιστική Απειλή.
Κοινή διακήρυξη των συμμετεχόντων για την κινητοποίηση:
Η 21η Μαρτίου είναι η Παγκόσμια Μέρα Δράσης Ενάντια στον Ρατσισμό. Με αυτή την ευκαιρία χιλιάδες άνθρωποι σε ολόκληρη την Ευρώπη και στον υπόλοιπο κόσμο, πραγματοποιούν εκδηλώσεις και πορείες διαμαρτυρίας και αντίστασης ενάντια στον ρατσισμό και τον φασισμό. Μαζί τους και εμείς εδώ στην Κύπρο ενώνουμε τη φωνή μας και διαδηλώνουμε την προσήλωση μας στην πάλη ενάντια σε αυτές τις μισάνθρωπες ιδεολογίες. Μια πάλη που στα χρόνια τούτα γίνεται ακόμα πιο επιτακτική και οφείλει να είναι συνεχής και ανυποχώρητη.
Δυστυχώς οι γενεσιουργές αιτίες που οδηγούν εκατομμύρια ανθρώπους να εγκαταλείψουν τον τόπο και την οικογένεια τους όχι μόνο δεν εξαλείφονται αλλά αυξάνονται και εξαναγκάζουν όλο και περισσότερους στην προσφυγιά και τη μετανάστευση. Και πέραν τούτου, οι ίδιοι κυρίαρχοι κύκλοι, που ευθύνονται για αυτή την κατάσταση, με πρωτοστάτες τις ΗΠΑ, την Ευρωπαϊκή Ένωση και κράτη μέλη της, προωθούν αντιμεταναστευτικές πολιτικές και ρατσιστικές ρητορικές , καταδικάζοντας αυτούς τους ανθρώπου στην φτώχεια και την εκμετάλλευση. Τείχη κτίζονται στα σύνορα με το Μεξικό αλλά και μέσα στην ίδια την ΕΕ για να εμποδίσουν μετανάστες και πρόσφυγες να περάσουν με αποτέλεσμα να βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε άθλιες συνθήκες. Είναι χιλιάδες οι πρόσφυγες και μετανάστες, κυρίως γυναίκες και παιδιά, που πνίγονται κάθε χρόνο στα παγωμένα νερά της Μεσογείου προσπαθώντας να βρουν ένα ασφαλές καταφύγιο. Ακόμη και όταν καταφέρνουν να φτάσουν κάπου, αντιμετωπίζουν τον θεσμικό ρατσισμό και τον αποκλεισμό, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τον εξαναγκασμό σε επιστροφή τους σε «ασφαλείς χώρες» όπως η Τουρκία στο πλαίσιο «συμφωνίας ντροπής» με την ΕΕ.
Με τέτοιες πολιτικές, ενισχύονται και αυξάνονται οι ακροδεξιές, νεοναζιστικές και φασιστικές οργανώσεις και κόμματα, που εντείνουν τις επιθέσεις τους και ασκούν καθημερινά εγκλήματα και βία ενάντια σε προσφυγικές και μεταναστευτικές ομάδες και σε όσους τους συμπαραστέκονται.
Στον εθνικισμό, την ξενοφοβία, τον ρατσισμό έχουν στραφεί και κόμματα της κεντροδεξιάς τα οποία έχουν υιοθετήσει ένα πολιτικό λόγο που προσπαθεί να φορτώσει στους πρόσφυγες και τους μετανάστες, ιδιαίτερα τους μουσουλμάνους, την ευθύνη για την ανεργία, τη φτωχοποίηση και όλα τα μεγάλα και μικρά οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ευρώπη.
Ο πραγματικός υπεύθυνος για αυτά όμως είναι η ίδια η ΕΕ και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές λιτότητας που ακολουθούν. Είναι το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα που στο επίκεντρο του έχει το κέρδος και την εκμετάλλευση.
Στην ίδια μας τη χώρα ακροδεξιοί, εθνικιστές και φασίστες σηκώνουν κεφάλι και προσπαθούν να επιβάλουν τις ρατσιστικές και εθνικιστικές τους πολιτικές πατώντας πάνω στην ανοχή και τη στήριξη από τα δεξιά κόμματα και στις δυο πλευρές. Απειλούν να τινάξουν στον αέρα τη διαπραγματευτική διαδικασία για λύση του Κυπριακού στα πλαίσια μιας Δικοινοτικής Διζωνικής Ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα όπως αυτή προβλέπεται στα σχετικά ψηφίσματα του ΟΗΕ.
Δηλώνουμε την αντίθεσή μας στην Ευρώπη φρούριο, στην Ευρώπη των φραχτών και των προσφυγικών στρατοπέδων συγκέντρωσης, στην Ευρώπη του ρατσισμού και του αποκλεισμού. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους μετανάστες και τους πρόσφυγες, στηρίζουμε την προστασία και προώθηση των δικαιωμάτων τους και την καταπολέμηση της εκμετάλλευσης και των διακρίσεων εναντίον τους.
Ενώνουμε τη φωνή μας, Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, με τις προοδευτικές δυνάμεις σε όλη την Ευρώπη και τον κόσμο και συμμετέχουμε σε αυτή τη διεθνή κινητοποίηση. Καλούμε, όλες τις προοδευτικές οργανώσεις, τους μετανάστες και τους πρόσφυγες που ζουν στην Κύπρο και άτομα να έλθουν μαζί μας σε αυτή τη δικοινοτική πορεία για να τη μετατρέψουμε σε ένα συλλαλητήριο για την ειρήνη, τη δημοκρατία, την ίση μεταχείριση, τα ανθρώπινα δικαιώματα και την κοινωνική αλληλεγγύη.
Όλοι και όλες μαζί, το Σάββατο, 23 του Μάρτη στις 11:00 πμ συγκεντρωνόμαστε στον κυκλικό κόμβο του ΟΧΙ στη Λευκωσία για να πορευθούμε και να φωνάξουμε ενάντια στο ρατσισμό, τον εθνικισμό και το φασισμό.
|
|
|
ο φεστιβάλ Φύλα τζαι Εξουσία οργανώνεται για έκτη συνεχή χρονιά που την Συσπείρωση Ατάκτων, μιαν αναρχική, αντί-εξουσιαστική ομάδα που εν ενάντια σε κάθε μορφής καταπίεση τζαι η οποία εδρεύκει στην Λευκωσία. Το φετινό φεστιβάλ ξεφεύγει που την μορφή που είχεν άλλες χρονιές τζαι απομακρύνεται που τις θεωρητικές παρεμβάσεις (ή εισηγήσεις …
(Πρακτικές Κουήρ (Queer) στη Σύγχρονη Κυπριακή Τέχνη)
Ellada Evangelou, Nicos Philippou & Marilena Zackheos “Queer Praxis in Contemporary Cypriot Art” will explore contemporary artistic practices in Cyprus that disrupt heteronormative narratives pertaining to family relations, nationalism, tradition, and inheritance. The panel will ask: What types …
(Αναπαραγωγική δικαιοσύνη και το δικαίωμα στην έκτρωση στη βόρεια και νότια Κύπρο)
Dayanışma and Syspirosi Atakton This joint presentation of Dayanışma and Syspirosi Atakton will discuss the issue of abortion and reproductive rights in North and South Cyprus …
(Διαθεματικότητες: Φεμινισμός, αντιμιλιταρισμός, οικολογία, αντικαπιταλισμός και βιγκανισμός)
Erman Dolmacı The revolution will be intersectional, or it won’t be my revolution. Time’s up single-issue activists. There is no struggle left but OUR collective struggle.
Ερμάν Ντολματζί Η επανάσταση θα είναι διαθεματική ή …
(xaritini+elena=lfe)
Χαριτίνη Κυριάκου & Έλενα Βασιλείου Μια παραστασιακή διάλεξη με τις Χαριτίνη Κυριάκου και Έλενα Βασιλείου σε σχέση με τις αντιφάσεις και την (α)ορατότητα της γυναικείας και λεσβιακής επιθυμίας.
Xaritini Kyriakou & Elena Vasiliou A performative lecture with xaritini Kyriakou and Elena Vasiliou in relation to …
(Εκσκαφή σκληρών δίσκων: Ματιές γυναικείων κυπριακών σωμάτων και φωνών σε ασαφή σειρά)
Evi Tselika For the last eight or so years I have been gathering stories and images from Cyprus which relate to female ancient deities …
(Views and perceptions of deeply religious people (Christian Orthodox) about homosexuality)
Ιωάννα Κουταλιανού Η παρουσίαση θα είναι βασισμένη πάνω σε ποιοτική έρευνα που πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια διπλωματικής εργασίας το 2015. Η εν λόγω έρευνα πραγματεύεται την κοινωνική κατασκευή της …
(Women’s migration and sex work: destabilizing the logocentric framework of trafficking)
Νάντια Ευθυμίου & Έλενα Πισσαρίδου Για το ζήτημα της σωματεμπορίας, παρατηρούμε ένα πληθωρισμό ακαδημαϊκού λόγου που αφορά στη θυματοποίηση των γυναικών και στις πολιτικές του κράτους για πάταξη …
Πάτα εδώ για την ελληνική έκδοση
For the fifth consecutive year, Syspirosi Atakton, an anarchist, anti-authoritarian, anti-oppressive group rooted in Nicosia organizes the Genders and Power festival. The aim is to discuss and elaborate on the ways genders, in their intersections with multiple sociopolitical and cultural categories of difference, interact …
Click here for the English version
Το φεστιβάλ Φύλα τζαι Εξουσία οργανώνεται για πέμπτη συνεχή χρονιά που την Συσπείρωση Ατάκτων, μιαν αναρχική, αντί-εξουσιαστική ομάδα που εν ενάντια σε κάθε μορφής καταπίεση τζαι η οποία εδρεύκει στην Λευκωσία. Σκοπός μας ένει να συζητήσουμε τζαι θεωρητικά να επεκταθούμε πάνω στους μυριάδες τρόπους …
The configuration of woman identity in Turkish Literature is very much related to the political, economic and cultural development and transform that took place in the country. Most of the modern female authors refuse to treat woman as an inferior gender and …
ΚΙΙΦ: Το Κέντρο Ισότητας και Ιστορίας του Φύλου αποτελεί μια πρωτοβουλία που δημιουργήθηκε από ομάδα γυναικών και αντρών με κοινό ενδιαφέρον στα θέματα ισότητας και ιστορίας του Φύλου. Όσες και όσοι συμμετέχουν στο Κέντρο εργάζονται εθελοντικά με σκοπό να συνεισφέρουν …
Απο τα πλαισια της κοινωνίας και της εργασίας εως τους κόλπους της οικογενειακης ζωής οι γυναίκες παλευουν με την άνιση αντιμετώπιση κ τον σεξισμο. Η ιστορία του φεμινιστικου κινήματος εχει να μας διδάξει πολλά και να καταδείξει οτι η ανισοτιμια των δυο …
Thisis not a rap song It’s my attempt to sing song I’ musing math and ping pong with a hint of pro-te-sting
A short performance of crafted text and language by dancer and performance artist Eleana Alexandrou. This presentation is part …
This is a dance performance that explores a space where orientalism and postcolonial subjectivity encounter Judith Butler’s theories of gender and Leo Bersani’s questions on masculinity. Informed by theoretical discourse, the costumes and choreography of this piece evoke rites of transformation and …
Οι Αστικές Λεπτομέρειες - ΛΟΥΝΑ, βασίζονται στην ενεργοποίηση ξεχασμένων χώρων της πόλης και επιδιώκουν μέσα από εικαστικές δράσεις και συνεντεύξεις να αισθητοποιήσουν καταστάσεις και εποχές της πόλης και να ενεργοποιήσουν τη δημόσια μνήμη.
A young woman is raped at a roadblock outside Famagusta as she escapes military invasion. Love stories across ethnicities, time zones, barriers, generations, spanning London, Jamaica, US. A journey to find a friend lost in the wars and divisions. Young migrant …