Login
Paphos Mayor, Fedon Fedonos, called his experience “shocking” on Monday night, following an inspection by the municipality and state authorities of a complex located in Paphos which was not authorised to house people. There they faced the terrible conditions in which many refugees and migrants are forced to live: residing in an uncomfortably overcrowded house, while each paying an exorbitant fee of up to €300 in rent per month.
Additionally, after the rejection of some demands made by the Municipality of Nicosia from the Ministry of Interior, the Mayor of Nicosia declared his intention to proceed with the racist and illegal measures of forbidding the residence of asylum seekers, refugees and immigrants in the city centre. We inform the Mayor that in principle, the implementation of this intention is in blatant violation of the Law of 2004 for Equal Treatment – Racial or Ethnic – (N.59(I)/ (2004). This law is a product of the following Directive 2000/43/EC on the Application of the Principle of Equal Treatment of Persons Irrespective of Racial or Ethnic Origin.
For many years now, we have been witness to such kinds of “revelations”. As KISA has repeatedly warned and condemned, the housing problem amongst the most vulnerable population groups is rapidly escalating; meanwhile, there is still an absence of any indication of intention by the authorities to formulate and implement the necessary policies and measures to address it, even partially. Immigrants and refugees are not the only groups who bear the consequences of the lack of housing policy, this also extends to Cypriot citizens to an increasing degree. In the case of refugees and immigrants however, the housing problem has always been more difficult and is progressively reaching greater levels of deterioration causing a heartbreaking magnitude of misery.
This despair and exploitation are a product of the discrimination, exclusion and marginalization to which refugees and migrant women have been condemned to since they only have limited and minimal options provided to them. Therefore, they are forced to resort to squalid houses, apartments and even shops, mainly in neglected neighbourhoods. These estates become “gold mines” for their owners and other crooks who notoriously and shamelessly exploit them. The need for affordable housing leads to overcrowding of such houses as tenants seek to share the burden of rent, while landlords make huge profits. The state has always played a key role in the exploitation of these social groups by tolerating their mistreatment and in turn further reinforcing this reality. Even today there are several known cases of exploitation by landlords which we have been reporting to the authorities for a long time and we are still awaiting action.
Further, the governments measures set the rent allowance for asylum seekers at €100 per person and €250 in case of a family. These amounts do not correspond to market prices in the slightest. This so called “solution” enhances the demand for such premises while simultaneously paving the way for overcrowding.
The treatment of asylum seekers in Pournara camp is another example of the effects of lack of state planning. When the state methods did not succeed in bringing European funding to the government, the Ministry of Interior simply decided to open the gates of the camp without preparation and planning, thus leaving around 600 people vulnerable to the demands of the specific housing market.
Currently, the Municipalities that are under the pressure of the toxic climate among their citizens being formed by the rise of the far-right racist and nationalist narrative – both by the government and other far-right neo-Nazi groups and parties – seem to intend to proceed with the closure of such premises, citing reasons of legality of the building permit, use of premises, etc. However, the Municipalities don’t seem to be planning ahead for the consequences suffered by the main victims of this exploitation and illegality: the refugees and immigrants. This method of solving technical problems will exacerbate the already unacceptable and inhumane housing situation faced by these vulnerable groups.
KISA believes that neither stating being “shocked” on social media, nor the racist exclusion measures can solve this very serious problem. Municipalities, collectively through their Union, must ensure that the competent Ministry of Interior and the government will proceed with a specific plan for dealing with and managing the housing problem faced by many social groups. Especially the housing problems of immigrants and refugees must be a priority in view of their vulnerability, defenselessness toward exploitation, marginalisation and discrimination. European funds can even be used for immediate purposes, based on a comprehensive and long-term plan. We emphasize that the right to housing is a human right enshrined in the United Nations Covenant on Social, Economic and Cultural Rights, while obligations to provide housing to asylum seekers and refugees arise also under EU law.
KISA Steering Committee
Ο Δήμαρχος Πάφου Φαίδων Φάιδωνος, το βράδυ της Δευτέρας χαρακτήρισε «συγκλονιστική» την εμπειρία του όταν σε επιθεώρηση των δημοτικών και κρατικών αρχών σε μη αδειοδοτημένο, για την στέγαση ανθρώπων, υποστατικό στην Πάφο, ήρθε αντιμέτωπος με τις άθλιες συνθήκες στις οποίες αναγκάζονταν να ζουν στριμωγμένοι αρκετοί πρόσφυγες και μετανάστριες/τες, καταβάλλοντας μηνιαίο ενοίκιο, μέχρι και 300 ευρώ το άτομο.
Ο Δήμαρχος Λευκωσίας από την άλλη , μετά την απόρριψη ορισμένων αιτημάτων από το Υπουργείο Εσωτερικών, δήλωσε την πρόθεση να προχωρήσει με ρατσιστικά και παράνομα μέτρα για απαγόρευση διαμονής αιτούντων ασύλου, προσφύγων και μεταναστριών/τών στο κέντρο της πόλης. Τον ενημερώνουμε κατ΄αρχήν ότι η υλοποίηση της εν λόγω πρόθεσης παραβιάζει κατάφωρα τον περί Ίσης Μεταχείρισης (Φυλετική ή Εθνοτική Καταγωγή) Νόμο του 2004 (Ν. 59(I)/2004) ο οποίος αποτελεί προϊόν ενσωμάτωσης της Οδηγίας 2000/43/ΕΚ περί Εφαρμογής της Αρχής της Ίσης Μεταχείρισης Προσώπων Ασχέτως Φυλετικής ή Εθνοτικής Καταγωγής.
Τέτοιες και χειρότερες «αποκαλύψεις» γίνονται ήδη και κατά διαστήματα εδώ και χρόνια. Όπως έχει επανειλημμένα ενημερώσει και καταγγείλει η ΚΙΣΑ, το στεγαστικό πρόβλημα των πιο ευάλωτων πληθυσμιακών ομάδων ολοένα και εντείνεται χωρίς να επιδεικνύεται η οποιαδήποτε πρόθεση των αρχών για την εκπόνηση και υλοποίηση των απαιτούμενων πολιτικών και μέτρων για την μερική έστω αντιμετώπιση του. Πλέον, οι συνέπειες της έλλειψης στεγαστικής πολιτικής δεν ακουμπούν μόνο μετανάστριες/τες και πρόσφυγες αλλά επεκτείνονται και σε κύπριους πολίτες σε ολοένα και μεγαλύτερο βαθμό. Στην περίπτωση των προσφύγων και των μεταναστριών/τών, η κατάσταση με το στεγαστικό πρόβλημα πάντοτε ήταν πιο δύσκολη. Τώρα γίνεται πολύ χειρότερη με ακόμη μεγαλύτερη επιδείνωση, φτάνοντας σε αποκαρδιωτικά επίπεδα εξαθλίωσης.
Αυτή η εξαθλίωση και εκμετάλλευση είναι προïόν των διακρίσεων, του αποκλεισμού και της περιθωριοποίησης στην οποία έχουν καταδικαστεί οι πρόσφυγες και οι μετανάστριες/ες, καθώς με τις περιορισμένες έως και ελάχιστες επιλογές που τους παρέχονται αναγκάζονται να καταφύγουν σε πανάθλια σπίτια, διαμερίσματα, ακόμα και καταστήματα σε υποβαθμισμένες κυρίως περιοχές. Αυτά τα υποστατικά λειτουργούν σαν «χρυσωρυχεία» για τους ιδιοκτήτες τους και άλλους επιτήδειους που τους εκμεταλλεύονται αισχρά και ασύστολα. Η ανάγκη για φτηνούς χώρους οδηγεί σε συνωστισμό καθώς οι ένοικοι επιδιώκουν το μοίρασμα του ενοικίου ενώ οι ιδιοκτήτες μαζεύουν υπέρογκα κέρδη. Σε αυτή τη διαδικασία εκμετάλλευσης διαχρονικά ρόλο διαδραματίζει και το κράτος με την ανοχή αυτής της πραγματικότητας καθώς ακόμη και σήμερα υπάρχουν αρκετές γνωστές περιπτώσεις εκμετάλλευσης από ιδιοκτήτες τις οποίες καταγγέλλουμε εδώ και καιρό χωρίς να λαμβάνεται κανένα μέτρο.
Παράλληλα, στο όλο πρόβλημα ήρθαν να προστεθούν τα μέτρα της κυβέρνησης με το επίδομα ενοικίου για τους αιτητές ασύλου να καθορίζεται στο ποσό των €100 ανά άτομο και €250 σε περίπτωση οικογένειας, ποσά που καθόλου δεν ανταποκρίνονται στις τιμές της αγοράς. Η «λύση» αυτή ενισχύει τη ζήτηση τέτοιων υποστατικών αλλά και του αναγκαστικού συνωστισμού σε αυτά. Ακόμη ένα παράδειγμα έλλειψης κρατικού σχεδιασμού ήταν και η μεταχείριση των αιτούντων ασύλου στην Πουρνάρα. Όταν αυτή δεν απέφερε Ευρωπαϊκή χρηματοδότηση στην κυβέρνηση, το Υπουργείο Εσωτερικών απλώς αποφάσισε να ανοίξει τις πύλες χώρες προετοιμασία και σχέδιο, αφήνοντας ταυτόχρονα γύρω στα 600 άτομα στις ορέξεις της συγκεκριμένης στεγαστικής αγοράς.
Η όλη τάση γκετοποίησης, κοινωνικής περιθωριοποίησης, εξαθλίωσης και εκμετάλλευσης των προσφύγων και των μεταναστριών/τών, δημιουργεί σοβαρά κοινωνικά προβλήματα. Στο πλαίσιο αυτό οι Δήμοι πλέον, κάτω από την πίεση του τοξικού κλίματος που διαμορφώνεται με την έξαρση του ακροδεξιού ρατσιστικού και εθνικιστικού αφηγήματος, τόσο της κυβέρνησης όσο και άλλων ακροδεξιών νεοναζιστικών ομάδων και κομμάτων, μεταξύ των δημοτών τους, φαίνεται να προτίθενται να προχωρήσουν στο κλείσιμο τέτοιων υποστατικών, επικαλούμενοι λόγους νομιμότητας άδειας οικοδομής, χρήσης υποστατικών, κλπ. Δεν προνοούν όμως οι Δήμοι για το τι θα γίνει με τα κύρια θύματα αυτής της εκμετάλλευσης και παρανομίας: τους πρόσφυγες και τις/τους μετανάστριες/τες. Η προσπάθεια τους να λύσουν τα τεχνικά προβλήματα με αυτό τον τρόπο θα εντείνει την ήδη απαράδεκτη και απάνθρωπη κατάσταση στέγασης που αντιμετωπίζουν οι ευάλωτες αυτές ομάδες.
Η ΚΙΣΑ θεωρεί ότι ούτε οι δηλώσεις περί «συγκλονισμού» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ούτε τα ρατσιστικά απαγορευτικά μέτρα επιλύουν αυτό το πολύ σοβαρό πρόβλημα. Οι Δήμοι συλλογικά μέσω της Ένωσης τους πρέπει να μεριμνήσουν ώστε το αρμόδιο Υπουργείο Εσωτερικών και η κυβέρνηση να προχωρήσουν σε συγκεκριμένο σχεδιασμό αντιμετώπισης και διαχείρισης του στεγαστικού προβλήματος που αντιμετωπίζουν πολλές κοινωνικές ομάδες, με αυτές των μεταναστριών/των και προσφύγων να αποτελούν προτεραιότητα ενόψει και της ευαλωτότητας τους στην εκμετάλλευση, την περιθωριοποίηση και τις διακρίσεις. Για τους άμεσους σκοπούς μπορούν μάλιστα να αξιοποιηθούν και Ευρωπαϊκά κονδύλια, στη βάση ωστόσο ενός ολοκληρωμένου και μακροπρόθεσμου σχεδιασμού. Τονίζουμε ότι το δικαίωμα κάθε ανθρώπου στη στέγη αποτελεί ανθρώπινο δικαίωμα το οποίο κατοχυρώνεται από το Σύμφωνο για τα Κοινωνικά, Οικονομικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα των Ηνωμένων Εθνών ενώ υποχρεώσεις για παροχή στέγης σε αιτητές ασύλου και πρόσφυγες απορρέουν και από το ενωσιακό δίκαιο.
Διοικητικό Συμβούλιο
Violent employer, while hitting the domestic worker: clean up and get lost!
Domestic worker: where can I go?
Violent employer: go wherever you want. Take the bus, go to Nicosia, go where whores are. I don’t want you here!
The above conversation sums up most explicitly the painful set up of the employment policy and protection framework of domestic workers in Cyprus.
For two days now, public opinion is faced with a new incident of gender-based violence, inhuman and humiliating treatment. Based on the video circulated on social media, the Cypriot employer who, according to posted information, is an ex-police officer, appears to brutally abuse his domestic worker from the Philippines, for reasons related to her right to private life and about which he did not have the right even to know, let alone to judge.
KISA welcomes the immediate response of the police for locating and arresting the perpetrator, who, we hope, will be prosecuted and made an example of for the criminal offences and gender-based violence he has used. However, the fact that the police have not issued a detention order for that person for the purpose of protecting the investigation procedure raises questions, especially as the victim is in a particularly vulnerable positon and the perpetrator is in a power relation vis-à-vis the victim, and without, as it appears from what has been published, also any orders for restricting communication by the perpetrator with his victim.
Also questionable is the fact that the migrant woman has not been placed under protection, does not appear to have been referred to the shelter for victims of domestic violence but appears to be simply under the protection of a domestic workers agent in Cyprus.
Responsible for the perpetuation of this situation are also the law enforcement authorities but also the Social Welfare Services. For the purpose of the implementation of the Domestic Violence Law, domestic workers are considered as members of the family for which they work and reside with. However, despite our repeated actions, todate, instead of prosecuting the perpetrators according to the Domestic Violence Law they continue to prosecute them according to the common criminal code, which provides for lighter penalties and conviction is harder to achieve.
The above indicate most vividly that the Istanbul Convention on combating all forms of violence against women remains a dead letter and a theoretical framework invoked when and as it is suitable at any moment, but without being in effect substantially and effectively implemented
KISA considers that it is urgent to deal substantially and radically with the violations of the rights and protection from violence of migrant women in Cyprus. The employment policy of domestic workers, lack of substantial information and effective protection infrastructure, renders migrant women prey to gender-based violence, systematic violation of their labour rights and exploitation by various networks thriving as a result of the gaps created and allowing them to exploit by the competent services, systematic discrimination and policies of this country.
The Anastasiades government, under the pressure of the climate formed after the failure to timely detect and track down the serial killer a year ago, announced the intention of a public consultation with all stakeholders in order to formulate a new framework of employment and protection of domestic workers and migrant women in general. Unfortunately, after Metaxa’s swift confession and conviction the issue has disappeared from the mass media and the government has once again forgotten its announcements and commitments.
KISA, on the occasion of this new incident, is publishing the positions and proposals it prepared in the context of the government’s announcement for a public consultation and which it has never been able to discuss with the competent authorities as they, until today, reject this dialogue.
KISA calls for the immediate, transparent and objective investigation of the criminal offences the suspect has been charged with, the protection and empowerment of the victim according to the obligations deriving from the relevant legislation for the rihgts of victims but also from the ratification law of the Istanbul Convention, and for opening a dialogue for changing at last the state’s migration policy, which has remained the same, in its basis and philosophy, from 1990 to date.
Steering Committee
Βίαιος Εργοδότης την ώρα που κτυπά την οικιακή εργάτρια: να καθαρίσεις και μετά να χαθείς!
Οικιακή εργαζόμενη: πού μπορώ να πάω;
Βίαιος εργοδότης: πήγαινε όπου θέλεις. Πάρε το λεωφορείο, πήγαινε στη Λευκωσία, πήγαινε εκεί που είναι οι πόρνες. Δεν σε θέλω εδώ!
Η πιο πάνω στιχομυθία συνοψίζει με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο την αλγεινή εικόνα της πολιτικής απασχόλησης και πλαίσιο προστασίας των οικιακών εργαζομένων στη Κύπρο.
Εδώ και δύο μέρες η κοινή γνώμη βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα νέο περιστατικό έμφυλης βίας, απάνθρωπης και ταπεινωτικής μεταχείρισης μετανάστριας οικιακής εργαζόμενης από τον εργοδότη της. Με βάση το βίντεο που έχει κυκλοφόρησε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ο κύπριος εργοδότης της, ο οποίος με βάση πληροφορίες που έχουν κυκλοφορήσει είναι πρώην αστυνομικός, φαίνεται να κακοποιεί βάναυσα την οικιακή του εργαζόμενη από τις Φιλιππίνες, για λόγους που άπτονται του δικαιώματός της στην ιδιωτική ζωή και για τα οποία ούτε καν είχε δικαίωμα να γνωρίζει, πόσον μάλλον να κρίνει.
Η ΚΙΣΑ χαιρετίζει την άμεση ανταπόκριση της αστυνομίας, στη συγκεκριμένη περίπτωση για εντοπισμό και σύλληψη του θύτη ο οποίος ευελπιστούμε ότι θα διωχθεί και θα τιμωρηθεί παραδειγματικά για τα αξιόποινα αδικήματα και την έμφυλη βία που έχει ασκήσει. Εντούτοις, προκαλεί ερωτηματικά η μη έκδοση διατάγματος προσωποκράτησης του εν λόγω προσώπου για σκοπούς προστασίας της ανακριτικής διαδικασίας ιδίως αφού το θύμα είναι σε μια ιδιαίτερα ευάλωτη κατάσταση και ο θύτης σε σχέση εξουσίας έναντί του, χωρίς να διαταχθούν επίσης περιορισμοί στην επικοινωνία του θύτη με το θύμα του, εξ όσων τουλάχιστον προκύπτει από τα δημοσιεύματα. Αν λάβει κανείς υπόψη την ευκολία με την οποία εκδίδονται διατάγματα προσωποκράτησης σε σχέση με άλλα πολύ ελαφρότερα αδικήματα, η στάση αυτή των διωκτικών αρχών και των δικαστηρίων στο σύνολό τους, δεδομένης και της ιδιότητας του θύτη ως πρώην αστυνομικού, δημιουργεί εύλογες ανησυχίες ως προς τον τρόπο χειρισμού της υπόθεσης.
Ερωτηματικά επίσης προκαλεί το γεγονός ότι η μετανάστρια δεν τέθηκε υπό προστασία, δεν φαίνεται να παραπέμφθηκε στο καταφύγιο για θύματα βίας στην οικογένεια αλλά απλώς φαίνεται να βρίσκεται υπό την προστασία ατζέντη οικιακών εργαζομένων στην Κύπρο.
Ευθύνη φέρουν για την διαιώνιση αυτής της κατάστασης και οι διωκτικές αρχές αλλά και οι Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας. Οι οικιακές εργαζόμενες θεωρούνται για σκοπούς εφαρμογής του περί Βίας στη Οικογένεια Νόμου μέλη της οικογένειας στην οποία διαμένουν και εργάζονται. Εντούτοις, παρά τις επανειλημμένες ενέργειες μας, μέχρι σήμερα, αντί να διώκουν τους θύτες με τον περί Βίας στην Οικογένεια Νόμο συνεχίζουν να τους διώκουν με τον κοινό ποινικό κώδικα όπου οι ποινές είναι ελαφρότερες και η καταδίκη δυσκολότερη.
Τα πιο πάνω καταδεικνύουν, με τον πιο γλαφυρό τρόπο ότι η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης ενάντια σε κάθε μορφής βίας κατά των γυναικών παραμένει γράμμα κενό και ένα θεωρητικό πλαίσιο του οποίου γίνεται επίκληση όταν και όπως συμφέρει ανά πάσα στιγμή, χωρίς όμως να εφαρμόζεται ουσιαστικά και αποτελεσματικό.
Η ΚΙΣΑ θεωρεί ότι επείγει η ουσιαστική και ριζική αντιμετώπιση των παραβιάσεων των δικαιωμάτων και της προστασίας από την βία των μεταναστριών στη Κύπρο. Η πολιτική απασχόλησης των οικιακών εργαζομένων, η έλλειψη ουσιαστικής ενημέρωσης και αποτελεσματικών υποδομών προστασίας, καθιστά τις μετανάστριες έρμαιο στην έμφυλη βία, στη συστηματική παραβίαση των εργασιακών τους δικαιωμάτων και την εκμετάλλευση από τα διάφορα κυκλώματα που ανθίζουν λόγω του κενού που δημιουργούν και που τους επιτρέπουν να αξιοποιούν οι αρμόδιες υπηρεσίες, οι συστημικές διακρίσεις και οι πολιτικές αυτής της χώρας.
Η κυβέρνηση Αναστασιάδη εξήγγειλε κάτω από την πίεση του κλίματος που διαμορφώθηκε μετά την αποτυχία έγκαιρου εντοπισμού του κατά συρροή δολοφόνου πριν από ένα χρόνο την πρόθεση δημόσιας διαβούλευσης με τους εμπλεκόμενους φορείς με σκοπό να διαμορφωθεί ένα νέο πλαίσιο απασχόλησης και προστασίας των οικιακών εργαζομένων και μεταναστριών γενικότερα. Δυστυχώς, μετά την αστραπιαία παραδοχή και καταδίκη του Μεταξά το θέμα εξαφανίστηκε από τα Μέσα και η κυβέρνηση ξέχασε για μια ακόμη φορά τις εξαγγελίες και δεσμεύσεις της.
Η ΚΙΣΑ με την ευκαιρία του νέου αυτού περιστατικού, δημοσιεύει τις θέσεις και προτάσεις που ετοίμασε στο πλαίσιο της εξαγγελθείσας από την κυβέρνηση πρόθεσης για δημόσια διαβούλευση και που ποτέ δεν μπόρεσε να συζητήσει με τις αρμόδιες αρχές αφού μέχρι σήμερα αρνούνται τον διάλογο αυτό.
Η ΚΙΣΑ καλεί σε άμεση, διαφανή και αντικειμενική διερεύνηση των αδικημάτων με τα οποία έχει κατηγορηθεί ο ύποπτος, σε προστασία και ενδυνάμωση του θύματος σύμφωνα με τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τη σχετική νομοθεσία για τα δικαιώματα των θυμάτων αλλά και ο κυρωτικός νόμος της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης και σε έναρξη διαλόγου για αλλαγή επιτέλους της μεταναστευτικής πολιτικής του κράτους η οποία έχει παραμείνει η ίδια, στη βάση και φιλοσοφία της, από το 1990 μέχρι σήμερα.
Διοικητικό
Συμβούλιο
Η ΚΙΣΑ – Κίνηση για Ισότητα, Στήριξη, Αντιρατσισμό σέβεται και υπερασπίζεται το δικαίωμα άποψης και ελευθερίας έκφρασης κάθε προσώπου σε μια δημοκρατική κοινωνία εφόσον αυτές δεν παραβιάζουν τα δικαιώματα άλλων και εφόσον αυτές δεν αποτελούν ρητορική μίσους για οποιοδήποτε λόγο. Όταν η εκπρόσωπος της «Ομάδας πρωτοβουλίας κατοίκων Αγλαντζιάς» δηλώνει ότι το «κέντρο φιλοξενίας ευάλωτων αιτούντων άσυλο» δεν πρέπει να λειτουργήσει στο Πλατύ γιατί το κτίριο γειτνιάζει με το Πάρκο Αθαλάσσας το «οποίο είναι πολύ σημαντικό για την εθνική ασφάλεια όλης της Κύπρου» τότε είναι προφανές ότι αυτές δεν μπορούν να είναι προϊόν ορθολογιστικής σκέψης αλλά εκπηγάζουν από καθαρά ξενοφοβικές και ρατσιστικές θέσεις οι οποίες διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα.
Το Ανοικτό Κέντρο Υποδοχής για Ευάλωτα Πρόσωπα Αιτητές Διεθνούς Προστασίας αποτελεί έργο που εγκρίθηκε μέσα από τα Ταμεία Εσωτερικών Υποθέσεων του Υπουργείου Εσωτερικών και συγχρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Κυπριακή Δημοκρατία, κατά 90% και 10%, αντίστοιχα. Η σχετική συμφωνία επιδότησης του έργου, διάρκειας 22 μηνών, υπογράφηκε στις 07/02/2020 με την κοινοπραξία Μη Κερδοσκοπικών εταιριών και με την συμμετοχή ΜΚΟ. Η ΚΙΣΑ σημειώνει ότι η ίδια δεν συμμετέχει σε αυτή τη συμφωνία.
Το Κέντρο θα φιλοξενεί γύρω στους 50 ευάλωτους αιτούντες ασύλου, όπως π.χ. παιδιά, ιδιαίτερα ασυνόδευτα παιδιά, ανθρώπους με αναπηρία, ηλικιωμένους, έγκυες γυναίκες, μονογονεϊκές οικογένειες με ανήλικα παιδιά, θύματα εμπορίας ανθρώπων, ανθρώπους με σοβαρές ασθένειες, ψυχολογικές διαταραχές και που έχουν υποστεί βασανιστήρια, βιασμό ή άλλες σοβαρές μορφές ψυχολογικής, φυσικής ή σεξουαλικής βίας (όπως γυναίκες θύματα ακρωτηριασμού των γεννητικών οργάνων). Η παροχή ιδιαίτερων και εξειδικευμένων υπηρεσιών και συνθηκών υποδοχής σε αυτά τα πρόσωπα αποτελεί νομική υποχρέωση που απορρέει από το εθνικό, ευρωπαϊκό και διεθνές δίκαιο.
Το συγκεκριμένο κτήριο λειτουργούσε για χρόνια ως ψυχιατρική κλινική, γι’ αυτό και δεν χρειάζεται πολεοδομική ή άλλη άδεια για μετατροπή της χρήσης του. Οι δε επιδιορθώσεις που γίνονται ή και θα γίνουν αφορούν μόνο διορθώσεις και επισκευές στο εσωτερικό του κτιρίου και γι’ αυτό δεν υπήρχε ανάγκη υποβολής αιτήσεων στις πολεοδομικές αρχές.
Έχοντας υπόψη τα πιο πάνω η ΚΙΣΑ θεωρεί εντελώς αναιτιολόγητους και ρατσιστικούς τους ισχυρισμούς της «Ομάδας Πρωτοβουλίας» περί υποβάθμισης της περιοχής και μείωσης της ασφάλειας των κατοίκων έτσι ώστε, μεταξύ άλλων, τα παιδιά να μην μπορούν να παίξουν στους δρόμους. Μάλιστα, θεωρούμε ότι το επιχείρημα ότι κινδυνεύει το Δάσος και η εθνική ασφάλεια ολόκληρης της Κύπρου από την παρουσία 50 ιδιαίτερα ευάλωτων αιτητών ασύλου στο Πλατύ θεωρούμε ότι έχει ξεπεράσει κάθε όριο ρατσιστικού παροξυσμού και παράνοιας.
ΗΚΙΣΑ για μια ακόμη φορά καταγγέλλει το νεοναζιστικό ΕΛΑΜ για εκμετάλλευση επίμαχων κοινωνικών ζητημάτων με σκοπό να δηλητηριάσει την κοινωνία με τις νεοφασιστικές και ρατσιστικές του αντιλήψεις και εθνοτικό μίσος. Η παρουσία, συμπεριφορά και στάση του ΕΛΑΜ στην εν λόγω διαμαρτυρία επιτάσσει για μια ακόμη φορά την ανάγκη οι πολίτες και τα οργανωμένα σύνολα να είναι ιδιαίτερα προσεχτικοί στην εργαλειοποίηση τους από το ΕΛΑΜ και άλλους ακροδεξιούς κύκλους.
Ταυτόχρονα, δεν μπορούμε να μην σχολιάσουμε την ευθυνόφοβη στάση του Υπουργού των Εσωτερικών και του κυβερνώντος κόμματος. Ο Υπουργός Εσωτερικών φέρεται να έχει δηλώσει ότι θα ανταποκριθεί στο κάλεσμα αυτό της «Ομάδας Πρωτοβουλίας» και δεν θα επιτρέψει τη λειτουργία του Κέντρου στην Αγλαντζιά. Αν όντως ισχύει αυτή η θέση του Υπουργού και, αψηφώντας συμβατικές υποχρεώσεις του ίδιου του Υπουργείου του, το οποίο μόλις πριν μερικούς μήνες αξιολόγησε και ενέκρινε την χρηματοδότηση του έργου, αποκαλύπτεται πλέον εντελώς και χωρίς αιδώ το ακροδεξιό, ρατσιστικό και λαϊκίστικο αφήγημα του ίδιου του Υπουργού αλλά και της κυβέρνησης Αναστασιάδη και φανερώνει την ολέθρια συμπόρευση της με το νεοναζισμό.
Η ΚΙΣΑ καταδικάσει την παρουσία και συμμετοχή των δύο υποψήφιων δημάρχων, κ. κ. Κώστα Κόρτα και Ανδρέα Κωνσταντίνου, στην εκδήλωση, ενώ χαιρετίζει την άρνηση της κ. Έφης Ξάνθου, επίσης υποψήφιας δημάρχου Αγλαντζιάς, να παραστεί και να μιλήσει στην εκδήλωση.
Τέλος, η ΚΙΣΑ καταγγέλλει την επίθεση εναντίον του Δώρου Πολυκάρπου, Εκτελεστικού της Διευθυντή, από άτομο που καθ’ όλη την διάρκεια της εκδήλωσης βρισκόταν στο χώρο μαζί με τον εκπρόσωπο Τύπου του ΔΗΣΥ, κ. Δημήτρη Δημητρίου ο οποίος μέχρι σήμερα δεν έχει διαχωρίσει την θέση του και καταδικάσει αυτή την βιαιοπραγία η οποία πραγματοποιήθηκε στην παρουσία του. Να σημειωθεί ότι η Αστυνομία, η οποία ήταν παρούσα στο περιστατικό δεν πρόβηκε στις προβλεπόμενες από το νόμο ενέργειες, ενώ χωρίς να μας προκαλεί ιδιαίτερη έκπληξη, αποσιωπήθηκε από όλα τα παρευρισκόμενα προφανώς πλήρως ελεγχόμενα Μέσα Ενημέρωσης.
Διοικητικό
Συμβούλιο
An asylum seeker with serious mental health problems and suicidal and self-harming tendencies is held in detention, under conditions which are torturous, inhumane and threatening to his well-being and life and is moved from one inappropriate place to another, despite the recommendations of his doctors.
The asylum seeker, who arrived in Cyprus from an African country in January 2020, has been transferred, on the basis of decisions of the Cyprus administrative authorities, about ten times from and to detention centres, camps/ reception centres and hospitals. The conditions under which he is held are absolutely inappropriate for his mental health and as a result he has twice ended up at Athalassa Hospital, after attempts to take his own life.
Despite their clear obligations under the Refugee Law and their capacity for appropriate arrangements and utilisation of alternative detention measures, the Immigration and Asylum Authorities have not to this day taken into consideration the serious health condition of the asylum seeker in question, which can result into further problems as well as other factors aggravating his condition.
Not only did they not consider his vulnerable situation, but they took dangerous decisions and acted in ways which guaranteed the deterioration of his condition, putting his life at further risk.
After repeatedly being obstructed by the authorities, the asylum seeker in question finally managed to gain access to Justice and filed an appeal against his detention order. A few days later, the competent authorities, in an attempt to make the judicial procedures devoid of purpose and escape the protection the Law provides the asylum seeker, decided to “annul” the most recent detention order. Their aim was to issue a new detention order upon completion of his treatment at Athalassa Hospital. Their aim was to issue a new one despite the recommendations of health professionals.
The authorities of the Republic of Cyprus once more show a blatant disregard of their legal obligations towards vulnerable asylum seekers, reaffirming once again their offensive stance and disrespect towards those seeking international protection.
KISA, observes the judicial process and has already applied to the Civil Registry and Migration Department, relevantly informing the co-competent authorities. It has also been in contact with an EU-funded organisation willing to provide a place where the asylum seeker can reside in safety, while it intends to take all measures suited in cases as the present, of gross violations of the right to life, safety and protection against torture, inhumane and degrading treatment and punishment.
The Steering Committee
Αιτητής ασύλου με σοβαρά προβλήματα ψυχικής υγείας και τάσεις αυτοκτονίας και αυτοτραυματισμού αφήνεται στο έλεος της βασανιστικής, απάνθρωπης και απειλητικής για τον ίδιο και τη ζωή του κράτησης, από τον ένα ακατάλληλο χώρο στον άλλο, παρά τις σαφείς συστάσεις ιατρών.
Αιτητής ασύλου ο οποίος έφτασε στην Κύπρο από χώρα της Αφρικής τον Ιανουάριο του 2020, μεταφέρθηκε βάσει αποφάσεων των κυπριακών διοικητικών αρχών, μέχρι και δέκα περίπου φορές από και σε χώρους κράτησης, «φιλοξενίας», νοσηλευτήρια, με τους χώρους κράτησης/ «φιλοξενίας» να είναι υπό συνθήκες παντελώς ακατάλληλες για τη ψυχική του υγεία, με αποτέλεσμα να έχει καταλήξει δύο φορές μέχρι σήμερα στο Νοσοκομείο Αθαλάσσας μετά από προσπάθειες να θέση τέρμα στη ζωή του.
Παρά τις σαφείς υποχρεώσεις τους με βάση τον περί Προσφύγων Νόμο και τις δυνατότητες που τους παρέχονται για κατάλληλες διευθετήσεις σε τέτοιες περιπτώσεις και χρήση εναλλακτικών της κράτησης μέτρων, οι μεταναστευτικές αρχές και οι αρχές ασύλου ουδέποτε μέχρι σήμερα έλαβαν υπόψη τους τη σοβαρότατη κατάσταση της υγειάς του η οποία φέρει παράλληλα και άλλους επιβαρυντικούς παράγοντες.
Όχι μόνο δεν εκτίμησαν την ευάλωτη του κατάσταση, αλλά έλαβαν τη μία επικίνδυνη για τον ίδιο απόφαση μετά την άλλη και έδρασαν με τέτοιο τρόπο ώστε η επιδείνωσή του κάθε φορά και η έκθεσή του σε ακραίες για τη ζωή του καταστάσεις να είναι εγγυημένη και αναπόφευκτη.
Ο αιτητής ασύλου μετά από την κατ’ επανάληψη παρεμπόδισή του από τις αρχές, κατάφερε να αποκτήσει επιτέλους πρόσβαση στη δικαιοσύνη και καταχώρησε προσφυγή κατά του διατάγματος κράτησής του. Λίγες ημέρες μετά, οι αρμόδιες αρχές επιχειρώντας να θέσουν τη δικαστική διαδικασία άνευ αντικειμένου και να διαφύγουν της προστασίας που παρέχει στον αιτητή η νομοθεσία αποφάσισαν να «ακυρώσουν» το πιο πρόσφατο διάταγμα κράτησής του με σκοπό να εκδώσουν νέο διάταγμα κράτησης μετά την ολοκλήρωση της περίθαλψης του στο Νοσοκομείο Αθαλάσσας, παρά τις σαφέστατες συστάσεις των επαγγελματιών υγείας.
Οι αρχές της Κυπριακής Δημοκρατίας για άλλη μία φορά γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια τις νομικές τους υποχρεώσεις σχετικά με ευάλωτους αιτούντες άσυλο, επιβεβαιώνοντας και πάλι την καταχρηστική τους στάση και την ασέβειά τους προς τη δικαστική εξουσία και τους αιτούντες διεθνούς προστασίας,
Η ΚΙΣΑ, παρακολουθώντας παράλληλα τη δικαστική διαδικασία έχει ήδη αποταθεί στο Τμήμα Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης, ενημερώνοντας τις συναρμόδιες αρχές και έχει ήδη έρθει σε επαφή με φορέα ο οποίος προθυμοποιήθηκε να παράσχει χώρο όπου ο αιτητής θα μπορούσε να διαμένει με ασφάλεια, ενώ προτίθεται να λάβει όλα τα αναγκαία μέτρα τα οποία αρμόζουν σε περιπτώσεις όπως την παρούσα και σε ακραίες παραβιάσεις των δικαιωμάτων στη ζωή, την ασφάλεια και την προστασία από βασανιστήρια, απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση και τιμωρία.
Διοικητικό Συμβούλιο
After a Kurdish feminist rally in Vienna-Favoriten was attacked by Turkish fascists on Wednesday, hundreds of anti-fascists took to the streets against this attack on the following day. After yesterday’s demonstration the fascists escalated the situation again and attacked the EKH, an occupied house in Vienna, with a mob of about 200 to 300 people. Stones, bottles and incendiary devices flew on the squatted house, which is shared by left-wing migrant organisations and anarchist aligned squatters.
We have translated an article by Zeynep Arslan (@zeynemarslan) from the Austrian Mosaik Blog to give you a first overview and analysis of the situation. The antifascist demonstrations are organized under the motto Faşizme karşı omuz omuza! – Side by side against fascism! Try to find an answer on the streets!
The noise of the police helicopters could be heard late into the night yesterday. For a long time no peace and quiet returned to the streets of Vienna-Favoriten. It all began with a rally by a Kurdish women’s organisation based in the Ernst Kirchweger Haus (EKH). The participants wanted to point out the increasing number of feminicides in Turkey and Austria. They wanted to show what the effects of anti-women policies are, which can be seen, in the privatisation and destruction of women’s shelters in Salzburg for example.
Then the women were attacked by a group of fascist men. Within a very short period of time, around a hundred right-wing extremists appeared, and a large-scale police operation was launched. The women fled to the EKH and had to stay there for hours for security reasons.
It wasn’t the first attack in the district. Similar incidents occurred on Mayday on the fringes of a rally on Keplerplatz. And a pattern is emerging: the extreme right-wing group of young men seems to have no fear of the security forces, who were even supported by two police helicopters last night.
Two to three young people can turn into fifty to a hundred within minutes. They act as owners and guards of Favoriten and want to supervise their district. They forbid residents and visitors to events to consume alcohol during the Muslim month of fasting Ramadan. They try to keep Kurdish music and language out of the public. They also like to sic the police on Turkish-Kurdish participants of events – with the insinuation that they are followers of the PKK (Kurdish Workers Party). Self-confidently they accuse the police and the Austrian state of allowing a terrorist organisation to take over public space. They mobilise each other via their mobile phones and are organized in hierarchical roles.
The group’s world view is shaped by the political ideas of Turkish President Recep Tayyip Erdoğan. They position themselves as his defenders and do not shy away from making the wolf salute (comparable to the Hitler salute as a distinctive sign of Turkish fascists), which is forbidden in Austria, in the presence of the police.
How is it possible that young people who were born in Vienna and Austria internalized such an unreflected racist Turkish way of thinking and generalized hatred? Unfortunately the omnipresent discrimination in Austria favours the propaganda of the Turkish right-wing extremists. Young people who regularly experience exclusions according to the motto “You are and can be with us, but you will never be one of us” can never feel equal rights and equal treatment. This structural and institutional racism prevents a common, pluralistic understanding of democracy across cultural and national affiliations.
The male “us” narrative à la Erdoğan offers these young people an identity, even if it is constructed and artificial. The corresponding messages and war propaganda from Turkey reach them daily – and are received by them uncritically and without reflection. When they are confronted by others because of their attacks, they declare that despite their citizenship and perfect German they will remain foreigners forever and ever. Their disorientation provides fertile ground for right-wing extremist propaganda.
The young people born in Austria take on the megalomania of “Turkishness” across borders. Basic democratic rights obviously have no place in this. That’s why they attack marginalized groups from their supposed “own” cultural circle: Kurds, Alevis and women. For them, their rights are part of the “corrupt Christian strangeness” in which, in their opinion, they live. They seem to have found a feeling of belonging only in the group. In the group they feel strong – but even a rally against violence against women becomes unbearable for them and threatens their male power.
So we are dealing with an aggressive inferiority complex. It is rooted in a constructed legitimation of identity, that refers to Turkish history. It begins in the steppes of Central Asia, continues through the invasion of Anatolia, the collapse of the Ottoman Empire and migration into the European diaspora. Various massacres, genocides and defamations in the course of the formation of the Turkish nation state a good hundred years ago are also part of this legitimation.
The Turkish state doctrine grants them the international privileged status of “Turk-Turkish-Sunni-Muslim Man”. To defend the leader and the fatherland, even far from Turkey, any use of force is justified. This can also be seen in violent anger against women.
Last night the self-proclaimed “guardians of Favouriten” were able to carry out their second action this year in front of the Austrian public. Prior to this, their attack was directed against the May Day rally on Keplerplatz. These developments can no longer be ignored. Behind them lies a political power structure that operates transnationally. The young men are only a pretense. The structures and ideologies behind them reach as far as Turkey. A trivialisation of the current incidents would be irresponsible towards the future.
What is needed is courageous action against all forms of racism, which goes hand in hand with sexism – no matter what corner it may come from. Each and every one of us must democratically engage and take responsibility for our common future. The world views that further stabilize a male-dominated ideology must be broken up. The patterns and motivation for racist and sexist violence and incitement to hatred are always the same: the perpetrators want to compensate for their own feelings of inferiority and the existential fear associated with it. After all, the young right-wing extremists are not as strong and courageous as they themselves believe.
[English Follows]
Το 1988 συστάθηκε η Επιτροπή Συμπαράστασης στον Αντιρρησία Συνείδησης Γ. Πάρπα, μετά από την φυλάκιση του πρώτου Αντιρρησία Συνείδησης στην Κυπριακή Δημοκρατία. Το αρχείο έχει πλέον εντοπίσει, καθώς και δακτυλογραφήσει διάφορο σχετικό υλικό (που χρειάζεται μετάφραση).
1) Για μια γενική καταγραφή της σύστασης της επιτροπής βλέπε το 'Ένας Αρνητής Στράτευσης - Το Τέλος του Μακροχρόνιου Αγώνα'.
2) Για υλικό της Επιτροπής βλέπε την σελίδα της στο αρχείο.
3) Για το κείμενο της Πρωτοβουλίας Ενάντια στον Κοινωνικό Ρατσισμό βλέπε 'Συμπαράσταση στον Αντιρρησία Συνείδησης Γιάννη Πάρπα'.
4) Για την ιδεολογική κόντρα που εξελικτικέ βλέπε το πρώτο κείμενο μαζί με το κείμενο 'Για τις Θεωρητικές Κλανιές του Δ. Μιχαήλ στη Σοσ. Έκφραση'.
In 1988 the Committee for the Support of Conscientious Objector Yiannis Parpas was formed, after the imprisonment of the first Conscientious Objector in the Republic of Cyprus. The archive has by now located, as well as typed various material (that is now in need of translation as it is only available in Greek).
1) For a general documentation of the formation of the committee look at 'A Conscientious Objector - The end of the Long Struggle (Ένας Αρνητής Στράτευσης - Το Τέλος του Μακροχρόνιου Αγώνα)'.
2) For the material of the Committee check its page on the archive.
3) For the text of the Initiative Against Social Racism look at 'Support towards Conscientious Objector Yiannis Parpas (Συμπαράσταση στον Αντιρρησία Συνείδησης Γιάννη Πάρπα)'.
4) For the ideological tensions which developed check the first text alongside the text 'On the Theoretical Farts of D. Mihail in Socialist Expression (Για τις Θεωρητικές Κλανιές του Δ. Μιχαήλ στη Σοσ. Έκφραση)'.
Translation of an article by Antifa AK Cologne
“When you talk about a revolution, most people think violence, without realizing that the real content of any kind of revolutionary thrust lies in the principles, in the goal that you’re striving for, not in the way you reach them.”
–Angela Davis
3 weeks ago, the African-American George Floyd was brutally murdered by police officers. Since then, an anti-racist wave of protest against police violence and White Supremacy has been spreading, which is being taken up internationally. In France, England, Brazil, the Czech Republic, Canada, but also in Germany, masses of racialized people and those standing in solidarity are taking to the streets in the middle of the pandemic. In the various countries where protests are taking place, different social situations exist from which the uprisings arise. White Left activism must show solidarity with the struggling organisations and movements of black people and people of color and recognise their spearhead role in the anti-racist struggle. We are communists from Germany who participated in the protests in Cologne and would like to present some analyses and theses on the current #BlackLivesMatter movement.
In the USA, black people make up 13% of the total population, but at the same time 33% of corona patients who need hospital treatment. They suffer from poverty-related pre-existing conditions, such as diabetes, much more frequently and receive much worse health care, as they are much more likely to be affected by poverty. Black people are more than twice as often victims of murder by police officers than white people. The murder of George Floyd was certainly not an isolated case, but the straw that broke the camel’s back. The massive rage that is currently erupting everywhere merely makes these brutal facts visible. The images of the riots and the looting in the USA are by no means frightening, as postulated by bourgeois media, but are an expression of the need to upset the murderous status quo. One could plunder for a lifetime; this would not replace what capitalism stole.
The movement has already had some success. 54% support in the US-population for the burning Minneapolis police department speaks for itself. Now the police department there is to be disbanded. Worldwide, the #BlackLivesMatter protests have caused colonial monuments glorifying slavery to be hit, as in Bristol and Brussels. These successes would not have been possible without the far-reaching mass militancy. No petition had achieved this before. In Germany no monument has been tackled so far. Some influential political figures externalize the problem: it is an American phenomenon. Former faction leader of the Christian Democrats, Friedrich Merz, claims that there is no latent racism in the police. The facts tell us something else: since 1990, at least 159 People of Colour and black people have died in police custody in Germany. The racist terror does not only come from the state, but also from racists and fascists who have killed at least 209 people since 1990. In Germany racism is present everywhere. The rulers do everything to make it ignoreable for the majority of society – to the murderous disadvantage of those targeted by racism.
The internationalization of the protests makes three things clear: racism and capitalism are inseparable. Racist plundering only works with social pacification and class contract. The bourgeois state plays a central role here: it secures the capitalist normalcy, and thus inevitably also the racism that supports it and shapes it. That is why it and its personnel are now faltering in the face of the internationalization of the uprisings that are continuing in many places. The uprisings, when they attack systemic racism, necessarily attack the whole system. Civil liberties will only be accepted by those in power if the social movements can be integrated into the status quo. And: Where understanding is expressed in another country about the protest, it is usually unpopular as soon as it is directed at one’s own ruling class and it does not remain peaceful. But the renewed protests in Atlanta also make it clear that the state can try to pacify its inmates with reforms and at the same time fight the uprising with the help of the military, but also gets massive headwind from the internationalization of the protests. Whether Trump, Bolsonaro, Macron or Johnson: They are currently getting a lot of fire under their asses.
The last social movements had a subjective factor and lived on spontaneity, which caused their rapid growth: whether it was the students of Fridays for Future, who will still feel the effects of the climate catastrophe during their lifetime, or the women’s movement, which attacks the systematic double exploitation of gendering under capitalism worldwide, or the BLM movement, which makes the daily murderous threat to black people visible. Social movements take up and attack the contradictions concretely: Whether racist police violence, patriarchal and sexual exploitation or the climate catastrophe. The fight for the whole can only be won by expanding the struggles. Where systematic oppression by domination is made a problem of individuals or certain groups, the so-called “progressive neoliberalism” beckons with quotas and ridiculous reforms like body cams to satisfy the state inmates. Revolutionary answers to the crisis do not speak of individual perpetrators and redistribution. With #DefundThePolice the police as an institution is questioned. Meanwhile, in Hamburg and Berlin it quickly became clear how the smallest spark of resistance against police officers is dealt with. We have to attack racist structures and institutions, as well as colonial continuities, where we live and struggle. In other words: disempowering capital and the perpetrators of violence and expropriating the rich.
#BlackLivesMatter feeds off the anti-colonial struggles of the Black Power movement. Black culture plays a central role here, which in turn comes from a resistant tradition and poses questions of social representation and participation radically from below, but at the same time has gained quite a high popularity. Without this popularity, the wave of protest would not have been able to internationalize so quickly. In the German public and the German left, black culture is marginalized, as is knowledge of the struggles of movements and organizations. Often black voices are overheard, or their critical sting is removed. Afro-German communists, like the resistance fighter Hilarius Gilges, who was brutally murdered by the Nazis in 1933 in Düsseldorf, or the partisan fighter Carlos Grevkey, who was also murdered by Nazis, are not well known in the anti-fascist German left. This statement is directed as a criticism of ourselves, as part of this movement.
Racism is treated as a problem and, across different political camps, as structural violence. Even Horst Seehofer (German minister of the interior) and others say: We have a racism problem. This could be seen as a discursive victory for interventions critical of racism. The problem is: the legitimate questions about representation of black people and PoC, as soon as they are taken up by the Congress, the EU Parliament and the Bundestag, lack the class standpoint. Intersectional research and theoretical approaches are very vulnerable to being turned against themselves, as they have already been appropriated by the bourgeois academic sphere. The realization that many social conflicts and injustices of our time can be interpreted on the basis of the categories race, class, gender, does not necessarily put them in conflict with the capital relation. In contrast to this is the notion of striving to overcome capitalist rule, which is expressed through class relations, racism and gender relations. The difference lies in the fact that in comparison to diversity-oriented and racism-critical approaches, capitalism as a whole is denounced. Racism and gender relations are by no means a side contradiction to class relations. They are historically closely connected and can only appear to be interwoven with each other. Thus this theory differs from bourgeois theories by two central features: It has a Marxist basis on which to argue. That is, it goes beyond the categorization of inequalities. Secondly, in contrast to academic intersectionality theory approaches, the theory of triple oppression in particular aims at the revolutionary overcoming of capitalism. Or, to use Bobby Seales (Black Panther Party) words:
“We are an organisation that represents black people and many white radicals relate to this and unterstand that the Black Panther Party is a righteous revolutionary front against this racist decadent, capitalistic system. Our organisation doesn’t have any white people as members. If a white man in a radical group wants to give me some guns, I’ll take them. I’m not going to refuse them because he’s white.”
If we as leftists want to make our contribution to the BLM movement, we must intervene practically and locally. For Cologne, a minimal catalogue of measures would be the abolition of the construct of “dangerous places” (a rationalization for stop and frisk), such as the Domplatte and Ebertplatz, an end to racist police controls, #JusticeforKrys (a young man shot and by a conservative politician), Herkesin Meydani – a memorial in Keupstraße (where nazi terrorists detonated a mailbomb), the private accommodation of fugitives and to dump the Kaiser Wilhelm statues in the Rhine. Nationwide: the disarmament of the police, the return of colonial looted goods, immediate debt relief and reparations payments for former German colonies, a reappraisal of the involvement of German shipbuilders and financial houses in the slave trade and the evacuation of all camps. Those who do not want to talk about colonialism should also keep quiet about capitalism.
Η φετινή Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων βρίσκει την ανθρωπότητα σε πρωτόγνωρες καταστάσεις, με την πανδημία του κορονοϊού να μετρά εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και εκατομμύρια κρούσματα, ενώ ο εγκλεισμός και τα άλλα περιοριστικά μέτρα έχουν ήδη επιφέρει μια τεράστια οικονομική κρίση με ανυπολόγιστες οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες.
Με την πανδημία όμως αναδείχτηκαν με τον πιο εύγλωττο και τραγικό τρόπο και οι εγγενείς και συστημικές αδυναμίες στα συστήματα ασύλου όλων των χωρών, περιλαμβανομένης της Κύπρου, ενώ δημιούργησε τις προϋποθέσεις και συνθήκες για κατάφωρες παραβιάσεις των δικαιωμάτων των προσφύγων, ακόμα και αυτής της βασικής αρχής της απαγόρευσης της επαναπροώθησης προσφύγων σε χώρες όπου υπάρχει κίνδυνος δίωξης. Η Κυπριακή Δημοκρατία ήδη κατά την περίοδο της ισχύος των μέτρων κατά της πανδημίας προέβη σε δύο επαναπροωθήσεις προσφύγων κατά παράβαση του διεθνούς και του ευρωπαϊκού δικαίου. Όπως ανέφερε και σε σημερινό μήνυμά της η Επίτροπος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης « οι επαναπροωθήσεις και η βία εναντίον των προσφύγων στα σύνορα πρέπει να σταματήσουν».
Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, εκατοντάδες πρόσφυγες τέθηκαν υπό κράτηση, είτε στα κρατητήρια Μενόγειας, είτε στο Κέντρο Υποδοχής στην Κοφίνου είτε στο Κέντρο Πουρνάρα υπό το πρόσχημα της «προστασίας» τους ή/και της προστασίας της δημόσιας υγείας χωρίς να συντρέχει κανένας απολύτως λόγος διαφορετικής μεταχείρισής τους σε σχέση με τις υπόλοιπες ομάδες του πληθυσμού, κατά παράβαση των αρχών της αναγκαιότητας και αναλογικότητας, υπό συνθήκες πραγματικά απάνθρωπες, εξευτελιστικές και ταπεινωτικές. Η διατήρηση δε των μέτρων κράτησης των προσφύγων στο Κέντρο Πουρνάρα υπό το πρόσχημα μιας άλλης «πανδημίας» αυτής της ψώρας, μετά το άνοιγμα κατά τα άλλα της κοινωνικής ζωής των προσώπων, αποτελεί ντροπή.
Ταυτόχρονα, η ανθρωπότητα γίνεται μάρτυρας της έντασης και επέκτασης των διακρίσεων, της ξενοφοβίας, του ρατσισμού, της ρητορικής και των εγκλημάτων μίσους, με αποκορύφωμα την ψυχρή δολοφονία του George Floyd από την αστυνομία, εναντίον των πιο αδύναμων και των πιο ευάλωτων, όπως οι μαύροι και οι Λατίνοι στις ΗΠΑ, οι μαύροι, οι Ασιάτες και οι εθνικές μειονότητες στη Βρετανία, οι μετανάστες και οι πρόσφυγες παντού.
Στην Κύπρο, ο Υπουργός Εσωτερικών ανακοίνωσε την νέα «Ολοκληρωμένη Μεταναστευτική Πολιτική» της κυβέρνησης Αναστασιάδη. Μια πολιτική που κάθε άλλο παρά «ολοκληρωμένη» είναι αφού εστιάζεται μόνο σε εκείνες τις πτυχές του ασύλου, οι οποίες έχουν αναδειχθεί μέσα από μια ακραία ρητορική ως το «πρόβλημα» που διακινδυνεύει, όπως διακηρύσσεται, ακόμα και την επιβίωση της χώρας. Καμία αναφορά δεν έγινε στην ένταξη των προσφύγων, καμία αναφορά στα όσα οι πρόσφυγες προσφέρουν στις χώρες προστασίας και καμία αναφορά σε πολιτικές οι οποίες θα αντιμετωπίσουν τον αποκλεισμό των προσφύγων, το ρατσισμό και διακρίσεις που βιώνουν καθημερινά.
Από τη νέα «Ολοκληρωμένη Μεταναστευτική Πολιτική» προκύπτουν-
Η ΚΙΣΑ, με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας Προσφύγων καλεί εκ νέου το κράτος να αρθεί στο ύψος των νομικών και ηθικών του υποχρεώσεων έναντι των προσφύγων και να επαναξιολογήσει τις πολιτικές του έτσι ώστε αυτές να συνάδουν με το διεθνές και ευρωπαϊκό δίκαιο. Καλεί το κράτος να τερματίσει τη συστηματική ρητορική εναντίον των προσφύγων και αιτητών ασύλου και να λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα για την υιοθέτησης ενός δίκαιου και αποτελεσματικού συστήματος ασύλου, το οποίο να επιτρέπει την αξιοπρεπή διαβίωση και ένταξη των προσφύγων στην κοινωνία.
Η ΚΙΣΑ καλεί την κοινωνία και όλους τους φορείς της σε όλα τα επίπεδα να αντισταθεί στο λαϊκισμό και την ξενοφοβική και ρατσιστική ρητορική μίσους εναντίον των προσφύγων και να δείξει ότι η αλληλεγγύη και οι αρχές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ισότητας αποτελούν αρχές πάνω στις οποίες βασίζεται στέρεα η κοινωνία μας.
Διοικητικό Συμβούλιο
Η ΚΙΣΑ παρακολούθησε τη διάσκεψη του Υπουργού Εσωτερικού κ. Νίκου Νουρή για να παρουσιάσει την Ολοκληρωμένη Μεταναστευτική Πολιτική της Κυβέρνησης.
Παρά τις εξαγγελίες, η διάσκεψη του Υπουργού δεν ήταν καθόλου διαφωτιστική και εν πολλοίς αποτυχημένη για τους εξής λόγους:
Τα μέτρα που εξήγγειλε για τους φοιτητές αποσκοπούν στον περιορισμό της υποβολής αιτήσεων ασύλου και όχι στη σφαιρική αντιμετώπιση του σοβαρού αυτού προβλήματος, της παραπληροφόρησης και εκμετάλλευσης υπηκόων τρίτων χωρών που έρχονται για να φοιτήσουν στη Κύπρο. Η δήλωση που θέλει να εισάξει ο Υπουργός, ότι ένα άτομο που έρχεται ως φοιτητής δεν έχει πρόβλημα δίωξης στη χώρα του, εκτός του ότι παραβιάζει τον περί Προσφύγων Νόμο και την έννοια του επί τόπου πρόσφυγα, είναι και εντελώς αναποτελεσματική αφού μετατίθεται το βάρος στους ίδιους τους φοιτητές, αντί στα κολλέγια που θα πρέπει να αναθεωρήσουν τις πολιτικές και διαδικασίες τους, αλλά και την ποιότητα της εκπαίδευσης που παρέχουν. Μια τέτοια δήλωση δεν έχει καμία νομική ισχύ, ούτε και θα μπορούσε να απαγορεύσει σε φοιτητή να υποβάλει αίτηση ασύλου εάν οι λόγοι δίωξης ανέκυψαν μετά την είσοδό του στη χώρα, ή αν επικαλεστεί ότι τη δήλωση την έκανε συνειδητά για να μπορέσει να μεταβεί σε ασφαλή χώρα για να υποβάλει αίτηση ασύλου.
Το πρόβλημα των κολλεγίων είναι υπαρκτό και δεν θα λυθεί με τον τρόπο τον οποίο προτείνεται από τον Υπουργό. Το κράτος θα μπορέσει να αντιμετωπίσει το πρόβλημα αυτό μόνο εάν-
Η δήλωση για τη δημιουργία νέου Κέντρου Υποδοχής Μεταναστών στη Μενόγεια, όπου θα παραμένουν οι αιτητές ασύλου μέχρι την εξέταση των αιτήσεών τους, προφανώς υποδηλώνει κλειστό κέντρο κράτησης, κάτι το οποίο απαγορεύεται βάσει του ευρωπαϊκού και εθνικού δικαίου, το οποίο ορίζει ότι οι αιτητές ασύλου έχουν δικαίωμα ελεύθερης κυκλοφορίας, το οποίο μόνο κατ΄ εξαίρεση και για πολύ συγκεκριμένους λόγους που καθορίζονται εξαντλητικά στο νόμο μπορεί να περιοριστεί.
Η υιοθέτηση ασφαλών χωρών καταγωγής, μεταξύ των οποίων και χώρες όπως η Αίγυπτος, το Πακιστάν και άλλες, όπου αποδεδειγμένα υπάρχουν σοβαρές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σε συνδυασμό με την τροποποίηση ακόμα και του Συντάγματος ώστε ουσιαστικά να εξανεμιστούν οι καθορισμένες για όλες τις άλλες προσφυγές προθεσμίες θα έχουν ως αποτέλεσμα την παραβίαση του δικαιώματος σε αποτελεσματικό ένδικο μέσο που κατοχυρώνεται από το Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ε.Ε. και τις σχετικές οδηγίες της Ε.Ε.
Διοικητικό Συμβούλιο ΚΙΣΑ
Στις 05.06.2020, το Δικαστήριο καταδίκασε την ΚΙΣΑ, για δράσεις της κατά το 2010 στο πλαίσιο της εντολής της ως ΜΚΟ. Οι δράσεις της αποσκοπούσαν, όπως αυτές καταγράφονται σε σχετική έκθεση της ΚΙΣΑ, στην καταπολέμηση της ρητορικής μίσους και του εθνικισμού στο διαδίκτυο Το δικαστήριο έκρινε ότι το προσχέδιο υπομνήματος που ετοιμάσαμε για διαβούλευση με άλλες ΜΚΟ ήταν δυσφημιστικό για τον κ. Χρίστο Κληρίδη.
Η ΚΙΣΑ, ως Μη Κυβερνητική Οργάνωση η οποία από την ίδρυση της αγωνίζεται εναντίον του ρατσισμού και της ρητορικής μίσους είχε και εξακολουθεί να έχει τη θέση ότι η ιστοσελίδα Christofias Watch εξέφραζε ρητορική μίσους και υποκινούσε σε βία εναντίον μεταναστών, μουσουλμάνων, ΜΚΟ και άλλων φορέων που αγωνίζονται για το σεβασμό και προώθηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και κατά του ρατσισμού, καθώς και εναντίον όσων τάσσονταν υπέρ της ΔΔΟ και υποστηρικτών του Σχεδίου Ανάν. Μια από αυτές τις περιπτώσεις αποτέλεσε η υποκίνηση σε μίσος και βία κατά της αξιοπρέπειας και ζωής του δημοσιογράφου Μακάριου Δρουσιώτη. Το ιστολόγιο κατ’ επανάληψη έκφραζε τη θέση ότι ο κ. Δρουσιώτης «σε οποιανδήποτε κανονική χώρα στον κόσμο … θα είχε αυτό που του αξίζει…» υπονοώντας με τα ακόλουθα την εκτέλεση του ως προδότη … «Γιουσουφάκι, αλήτη, δειλέ, προδότη. Ένας λάκκος με ασβέστη σου χρειάζεται. Ούτε καν σφαίρα στο κρανίο».
Ο κ. Ξενής Ξενοφώντος φερόταν να είναι εκ των διαχειριστών της εν λόγω ιστοσελίδας, η προσπάθεια εντούτοις των αρχών να διερευνήσουν την όλη υπόθεση για διάπραξη ποινικών αδικημάτων απέτυχε για διαδικαστικούς λόγους. Την υπεράσπισή του στην υπόθεση ανέλαβε ο κ. Χρίστος Κληρίδης. Κατά τον εν λόγω χρόνο, ο κ. Κληρίδης εκπροσωπούσε την Κύπρο στο Διοικητικό Συμβούλιο του Οργανισμού Θεμελιωδών Δικαιωμάτων (FRA). Ο κ. Ξενοφώντος εκπροσωπούσε την Κύπρο στο ίδιο σώμα ως αναπληρωτής του κ. Κληρίδη, ενώ η ΚΙΣΑ ήταν μέλος της πλατφόρμας ΜΚΟ του ίδιου οργανισμού.
Όπως φαίνεται και από την απόφαση του Δικαστηρίου, η ΚΙΣΑ, στη βάση της θέσης της ότι τόσο ο κ. Ξενοφώντος όσο και ο κ. Κληρίδης δεν είχαν πλέον τα εχέγγυα για να εκπροσωπούν την Κύπρο στο Διοικητικό Συμβούλιο του FRA, ο οποίος αποτελεί οργανισμό της Ε.Ε. με κύριο ρόλο και εντολή του την καθοδήγηση των κρατών μελών ως προς την καταπολέμηση, μεταξύ άλλων, της ρητορικής μίσους, της ξενοφοβίας και του ρατσισμού, αποτάθηκε σε άλλες ΜΚΟ ανθρωπίνων δικαιωμάτων για να γίνει κοινό υπόμνημα προς τη FRA και την κυβέρνηση η οποία εισηγείται τα πρόσωπα προς διορισμό, με το οποίο να ζητούσαμε την αντικατάστασή τους.
Το προσχέδιο του κοινού υπομνήματος προωθήθηκε στον κ. Κληρίδη από δημοσιογράφο, η οποία όπως διαπιστώθηκε από έρευνα δεν έλαβε το μήνυμα από την ΚΙΣΑ αλλά από τη μητέρα της. Η μητέρα της την περίοδο εκείνη εργαζόταν σε μίαν από τις ΜΚΟ στην οποία στάλθηκε το μήνυμα από την ΚΙΣΑ, με σαφή αναφορά μη προώθησης σε άλλους παραλήπτες.
Οι κ. κ. Κληρίδης και Ξενοφώντος προχώρησαν άμεσα στην καταχώρηση αγωγής λιβέλου μέσω του δικηγόρου κ. Λουκή Λουκαΐδη. Μετά από αυτή την εξέλιξη και σε συνεννόηση με τις υπόλοιπες ΜΚΟ, η πρωτοβουλία ετοιμασίας κοινού υπομνήματος εγκαταλείφθηκε και ποτέ δεν προωθήθηκε αίτημα προς τη FRA ή την κυβέρνηση για αντικατάσταση τους από το Δ.Σ. της FRA, γεγονός για το οποίο το Δικαστήριο δεν πείστηκε από την μαρτυρία που προσκομίστηκε του ίδιου του Διευθυντή του FRA. Ο κ. Ξενοφώντος στην πορεία απέσυρε την προσφυγή του μετά από διορισμό του ως δικαστής.
Δυστυχώς, η ΚΙΣΑ δεν κατάφερε να πείσει το Δικαστήριο ότι ο λόγος που άσκησε κριτική στον κ. Κληρίδη, ως μέρος της δράσης της, ήταν επειδή-
Ως εκ τούτου, η ΚΙΣΑ μετά από αξιολόγηση της απόφασης του δικαστηρίου και νομική συμβουλή έχει αποφασίσει να την εφεσιβάλει. Σε αυτό το στάδιο εντούτοις αναφέρουμε ότι μας ανησυχεί ιδιαίτερα το γεγονός ότι το Δικαστήριο δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται το ρόλο των ΜΚΟ, αποδίδοντας κακοπιστία στην άσκησή μιας από τις πιο σημαντικές λειτουργίες τους, δηλαδή την άσκηση κριτικής και πίεσης για σκοπούς επίτευξης των νόμιμων στόχων τους που στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν η καταπολέμηση της ρητορικής μίσους, του εθνικισμού, του ρατσισμού και της ξενοφοβίας.
Η επιδίκαση δε αποζημίωσης ύψους €10,000 πλέον τόκους για περίοδο δέκα ετών που διάρκεσε η εκδίκαση της υπόθεσης και δικηγορικά έξοδα, πλήττει καίρια μια μη κερδοσκοπική Οργάνωση χωρίς εισοδήματα πέραν των προγραμμάτων που υλοποιεί με χρηματοδότηση της Ε.Ε.. Πολύ φοβούμαστε, η βαρύτατη αυτή ποινή δεν είναι άσχετη, όπως προκύπτει και από τις αναφορές του Δικαστηρίου, με το γεγονός ότι η ΚΙΣΑ επέμενε να ασκήσει το δικαίωμα της σε δίκαιη δίκη και να μην συμβιβαστεί σε απολογία.
Διοικητικό Συμβούλιο ΚΙΣΑ
On 05.06.2020, the Court convicted KISA for actions in 2010 in the framework of its mandate as an NGO. These actions, as recorded in a relevant KISA report, aimed at combating hate speech and nationalism online. The Court ruled that a draft petition we prepared for consultation with other NGOs was defamatory for Mr Christos Clerides.
KISA, as a NGO, which since its establishment is fighting against racism and hate speech, had and continues to have the position that the Christofias Watch website expressed hate speech and incited violence against migrants, Muslims, NGOs and other agencies fighting for the respect and promotion of human rights and against racism. Christofias-Watch targeted especially those who supported a Bicommunal Bizonal Federation for the solution of the Cyprus Problem and the “Yes” at the referendum of 2004 / the Annan Plan. One of the instances of this was incitement of hate and violence against the dignity and life of journalist Makarios Drousiotis. The webpage repeatedly expressed the position that Mr Drousiotis «in any other regular country in the world … would get what he deserved …», implying with the following his execution as a traitor … “Muslim lover, punk, coward, traitor. A pit of lime is what you need. Not even a bullet in the head.”
Mr Xenis Xenofontos was reportedly one of the administrators of the said webpage but the authorities’ attempts to investigate the commission of criminal offences failed for procedural reasons. Mr Christos Clerides took on his defence. At the time, Mr Clerides represented Cyprus at the Management Board of the Fundamental Rights Agency (FRA). Mr Xenofontos represented Cyprus at the same body as an alternate member for Mr Clerides, while KISA was a member of the NGO Platform of the same organisation.
As shown in the Court decision, KISA, on the basis of its position that both Mr Xenofontos and Mr Clerides no longer had the credentials to represent Cyprus on the Management Board of FRA. FRA, is an EU agency with the main role and mandate to guide member states to combating, among others, hate speech, xenophobia and racism. KISA contacted other human rights NGOs for a joint petition to FRA and the government – which proposes the persons to be appointed on the Board – with which we would be asking for their replacement.
The draft of the joint petition was forwarded to Mr Clerides by a journalist, who as established by an inquiry did not receive the message from KISA but from her mother. At the time, her mother worked for an NGO, to which KISA had sent the message, with a clear reference to non-forwarding to other recipients.
Mr Clerides and Mr Xenofontos proceeded immediately to filing a libel suit through the lawyer Mr Loukis Loucaides. Following this development and in consultation with the other NGOs, the initiative for the preparation of a joint petition was abandoned. A request to FRA or the government for their replacement by the MB was never sent to FRA, a fact about which the Court was not convinced by the testimony provided by the Director of FRA himself. At some point and after his appointment as judge, Mr Xenofontos withdrew his claim.
Unfortunately, KISA did not manage to convince the Court that the reason it criticised Mr Clerides, as part of its actions, was because-
In view of the above, after serious consideration of the Court decision and legal advice, KISA has decided to appeal the decision. At this stage, however, we are particularly concerned that the Court does not appear to understand the role of NGOs, attributing bad faith in the exercise of one of their most important functions, i.e. criticism and pressure in pursuing their legitimate objectives, which in this particular case was combating hate speech, nationalism, racism and xenophobia.
The award of damages amounting to €10,000, plus interest for a period of ten years while the case was in court as well as legal expenses, strikes a severe blow against a non-profit organisation with no resources other than those from projects funded by the EU. We are concerned that this severe penalty is not irrelevant to the fact that, as follows from the Court’s references, KISA insisted on exercising its right to a fair trial and not to compromise with an apology.
Steering Committee
Λόγω του όγκου του καινούργιου υλικού, οι πιο κάτω λίστες είναι περιληπτικές. Επίσης, ενημερώνουμε εδώ πως η Λεπτομερής Αναζήτηση είναι ξανά σε λειτουργία στο Ελληνικό τμήμα του Αρχείου.
Σελίδες για τις ακόλουθες ομάδες, ιστοσελίδες και χώρους έχουν πλέον δημιουργηθεί στο Ελληνικό τμήμα του αρχείου:
Μεγάλη αύξηση του δακτυλογραφημένου υλικού, κύριος από στα πιο κάτω περιοδικά και ομάδες, καθώς και στις θεματικές 'Οικολογία', 'δημόσιοι χώροι' και 'δικαίωμα στην πόλη':
Due to the large number of the new material, the following lists are only a brief summary. In addition, we would like to announce here that the Detailed Search Option (Λεπτομερής Αναζήτηση) is again functional on the Greek version of the Archive.
Pages for the following groups, websites and spaces have been created in the Greek version of the archive:
An extensive increase in typed material, mainly from the following magazines and groups as well as under the sujects of 'Ecology (Οικολογία)', 'public spaces (δημόσιοι χώροι)' and "right to the city (δικαίωμα στην πόλη)':
[English follows]
Στην έκδοση της Κυριακής (07/06/2020) του πολιτιστικού ενθέτου “Παράθυρο” της εφημερίδας Πολίτης φιλοξενείται συνέντευξη δύο εκ των συντακτών του Κυπριακού Κινηματικού Αρχείου. Στην συνέντευξη με τίτλο “Ενα αρχείο για το κυπριακό ριζοσπαστικό κίνημα” συζητούμε το ξεκίνημα και τα πρώτα βήματα του Αρχείου πριν τέσσερα χρόνια, παρουσιάζουμε το υλικό που έχουμε ήδη ανεβάσει, και εξερευνούμε τους τρόπους με τους οποίους το Αρχείο μπορεί να εμπλουτιστεί καθώς συνεχίζουμε.
Ευχαριστούμε την συντάκτρια του πολιτιστικού ρεπορτάζ του Πολίτη, Μερόπη Μωυσέως, για την πρόσκληση και ευκαιρία να παρουσιάσουμε το αρχείο σε ένα πιο ευρύ κοινό.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι με τους οποίους μπορείτε να βοηθήσετε το Αρχείο, όπως για παράδειγμα η προσφορά σκαναρισμένου υλικού, η δακτυλογράφηση και μετάφραση υλικού που είναι ήδη ανεβασμένο, και η βοήθεια στην πλαισίωση του υλικού στον ιστορικό του τόπο μέσα από την συγγραφή σύντομων σημειωμάτων. Θα χαρούμε να ακούσουμε από εσάς μέσω e-mail στο arxeio@riseup.net.
In the Sunday (07/06/2020) edition of Politis' cultural section “Parathyro” (Window), you can find an interview (here, in Greek) with two of the editors of the Cyprus Movements Archive. In the interview titled “An archive for the Cypriot radical movement”, we discuss the beginnings and first steps of the Archive four years ago, we present currently uploaded material, and explore the ways in which the Archive can be improved as we move forward.
We thank Meropi Moiseos, Culture reporter for Politis, for the invitation and the opportunity to make the Archive known to a wider audience.
There are many ways in which you can contribute to the Archive, such as providing scanned material, typing and translating existing material, and help frame the material in its historical context by writing short historical notes. We welcome your communication at arxeio@riseup.net.
A note on the necessity of archiving.
(Greek follows)
On the 21st of May, 2020, the server of espiv.net, which hosts a plethora of websites and blogs of political groups, went offline, due to reasons outlined in the trilingual text (Greek, English, Spanish) shared by the espiv.net collective which we reproduce in solidarity below. Websites and blogs with a rich accumulated material of historical significance disappeared overnight, with unclear prospects for their full or partial recovery. From the perspective of our archive, we have now lost access to the websites of antifa λευkoşa, Skapoula and faq, with our only access remaining the material archived in the Wayback Machine (links to the Wayback Machine captures exist on the Movements' Archive page for each group).
Taking these sad news as a pretext, we would like to remind the significance of the continuous and decentralized archiving of our political activity and history, including websites, as the preservation and collecting of material online, without the creation of website security backups, entails the weakness of having a “single flaw” (as is, for example, the cases of Geocities, Wordpress and the websites with rented URLs), constituting in many occasions websites as more vulnerable than printed material.
Μια σημείωση για την ανάγκη της αρχειοθέτησης.
Στις 21 του Μάη του 2020 ο server της σελίδας espiv.net, η οποία φιλοξενά μια πληθώρα σελίδων και blog πολιτικών ομάδων, έπεσε, για λόγους που καταγράφονται στο τρίγλωσσο κείμενο (Ελληνικά, Αγγλικά, Ισπανικά) που ανέβασε η κολεκτίβα του espiv.net και το οποίο αναπαράγουμε πιο κάτω ως ένδειξη αλληλεγγύης. Σελίδες και blogs που συσσώρευαν πλούσιο υλικό ιστορικής σημασίας εξαφανίστηκαν σε ένα βράδυ, με ασαφείς προοπτικές σχετικά με την πλήρη ή μερική αποκατάστασή τους. Από τη σκοπιά του αρχείου μας, έχουμε πλέον χάσει την πρόσβαση μας στους ιστότοπους των ομάδων antifa λευkoşa, Σκαπούλα και faq, με μόνη μας πρόσβαση που παραμένει να είναι το υλικό που αρχειοθέτησε το Wayback Machine (links στα captures του Wayback Machine υπάρχουν στη σελίδα της κάθε ομάδας πάνω στο Κινηματικό Αρχείο).
Με πρόφαση τα θλιβερά αυτά νέα, θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε την σημασία της συνεχούς και αποκεντρωμένης αρχειοθέτησης της πολιτικής μας δραστηριότητας και πολιτικής μας ιστορίας, συμπεριλαμβανομένων και των διαδικτυακών σελίδων, καθώς η διατήρηση και συλλογή υλικού διαδικτυακά χωρίς τη δημιουργία αντιγράφων ασφαλείας ιστότοπου εμπεριέχει την αδυναμία του “ένός μοναδικού σημείου βλάβης” (όπως για παράδειγμα οι περιπτώσεις του Geocities, του Wordpress καθώς και των σελίδων με ενοικιασμένα URLs), καθιστώντας το πολλές φορές πιο ευάλωτο από το έντυπο υλικό.
Ακολουθεί το τρίγλωσσο κείμενο της κολεκτίβας του espiv.net όπως αυτό ανέβηκε στη σελίδα τους, στα Ελληνικά, Αγγλικά και Ισπανικά.
The text of the espiv.net collective follows, as it was presented on their website, in Greek, English and Spanish.
Την Πέμπτη 21/5 και μετά απο προφορική εντολή και πρωτοβουλία της πρυτάνεως του Παντείου στην Δ/νση Μηχανοργάνωσης, ο server του espiv.net βγήκε εκτός λειτουργίας. Αφορμή αποτέλεσε μια καταγγελία για παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων. Συγκεκριμένα, η καταγγελία αυτή αφορούσε δύο τίτλους βιβλίων τα οποία ήταν ανεβασμένα σε μορφή pdf σε ένα από τα εκατοντάδες blogs που φιλοξενεί ο server.
Απο την πρώτη στιγμή, ως συλλογικότητα διαχείρισης του espiv, προσπαθήσαμε να επικοινωνήσουμε με την πρυτανεία και να βρεθεί λύση, κρίνοντας ότι η υπάρξη και η πρόσβαση στο περιεχόμενο των blogs το συντομότερο δυνατό είναι άμεση προτεραιότητα μας.
Ο server, στον οποίο φιλοξενούνται 850 blogs -η πλειοψηφία των οποίων αποτελεί βασικό ηλεκτρονικό μέσο έκφρασης πολιτικών συλλογικοτήτων, συνελεύσεων γειτονιάς και εργατικών σωματείων- βρίσκεται στην Πάντειο απο την αρχή λειτουργίας του εγχειρήματος το 2008 έως σήμερα, σε ένα δημόσιο πανεπιστήμιο στην Αθήνα.
Οι επανειλλημένες προσπάθειές μας να επικοινωνήσουμε και να έχουμε μια σαφή απάντηση από την πρυτανεία έπεσαν στο κενό. Θα έπρεπε κανείς και καμία να είναι πολύ καλόπιστος ή αφελής για να υποθέσει ότι όλο αυτό οφείλεται σε αυξημένα ακαδημαϊκά καθήκοντα. Άλλωστε η εντολή για το κλείσιμο του server δόθηκε εντυπωσιακά γρήγορα. Την Πέμπτη 28/5, μία εβδομάδα μετά, λάβαμε τηλεγραφική ενημέρωση ότι η Πρύτανης θα παραπέμψει το θέμα μας σε επόμενο συμβούλιο της συγκλήτου του Παντείου, με άγνωστη ημερομηνία. Προφανής στόχος η νομιμοποίηση της καταστολής του εγχειρήματος πίσω από κλειστές ηλεκτρονικές πόρτες τηλεδιασκέψεων. Φαίνεται πως με τις σχολές κλειστές και μετά απο ένα δίμηνο lockdown οι συνθήκες θεωρήθηκαν ευνοϊκές για να προστεθεί άλλη μια κινηματική υποδομή στον μακρύ κατάλογο των καταλήψεων και εγχειρημάτων που έχουν κατασταλεί τελευταία. Επιλογή που επεκτείνει την καταστολή στο πεδίο του internet, επιβάλλοντας την κανονικότητα των social media, της ψηφιακής ρουφιανιάς και της καταγραφής και επιτήρησης της κάθε πληροφορίας που διακινείται στο διαδίκτυο, δείχνοντας ξανά ότι το ρόλο του μπάτσου μπορούν να παίξουν κάλλιστα οι κάθε λογής πρυτάνεις και κρατικοί υπάλληλοι. Η επιλογή να κατασταλλεί μία υποδομή που στηρίζεται και αποτελεί τον διαδικτυακό τόπο έκφρασης δεκάδων συλλογικοτήτων του ανταγωνιστικού κινήματος, δεν μπορεί παρά να μας βρει απέναντί τους. Απευθύνουμε κάλεσμα σε πρωτοβουλιακές δράσεις αντιπληροφόρησης και αλληλεγγύης από τις ομάδες και συλλογικότητες που φιλοξενούνται στον espiv, ενάντια στην καταστολή άλλης μίας κινηματικής υποδομής.
ΚΑΜΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΦΙΜΩΣΗ ΝΑ ΜΗΝ ΜΕΙΝΕΙ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΗ!
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΙΝΗΜΑΤΙΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ!
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΥΤΑΝΕΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΤΕΙΟΥ(ΣΤΟΝ ΠΕΖΟΔΡΟΜΟ)
ΠΕΜΠΤΗ 4/6/2020 12:00
Hello, comrades:
We would like to inform you about the latest developments on the shutdown of the server.
The information we received is that the server went out of order after an oral command of the rector of Panteion University to their computerisation section on the occasion of a complaint about digital piracy.
More specifically, this complaint concerned two book titles that were uploaded in pdf format to one of the hundreds of blogs hosted by the server. We immediately tried to contact the rectorial authorities and work out a solution, wanting to regain access to the content of the blogs as soon as possible.
The server, which hosts 850 blogs, has been located in Panteion University since the beginning of Espiv project in 2008. From time to time issues have arisen, and so far we have managed to overcome them and keep the server in place, at a public university in Athens (Greece).
We understand that many things have changed over the last 12 years, and from time to time we have discussed the real conditions under which Espiv project continues to operate. However, it is our intention and desire to keep the server in place, with all political and labour collectives, neighbourhood assemblies and self-organised projects hosted on it.
Our repeated attempts to receive a clear answer from the rectorial authorities fell on deaf ears. On Thursday, 28 May 2020 (a week after the shutdown), we received information that the rector will refer our issue to the next council of the senate of Panteion University, which is unknown when it will take place. One should not be too superstitious or naive to assume that all this is due to increased academic duties. After all, the command to shut down the server was given impressively quickly. With universities still closed and after a two-month lockdown, conditions were considered favourable to add another movement’s infrastructure to the long list of squats and projects recently suppressed. A choice that expands repression in the field of internet, imposing the normality of social media, digital snitching, and recording and surveillance of any information circulated on the internet, again showing that the role of the cop can be played well by all sorts of rectors and state employees. The choice to suppress an infrastructure that supports the expression of dozens of collectives within the antagonist movement can only find us against them.
We will let you know of any further developments and mobilisations.
No political gagging left unanswered.
Not a step back.
The administration crew of espiv.net
LLAMADO A MOVILIZACIÓN APOYO Y SOLIDARIDAD CONTRA LA POLÍTICA DE AMORDAZAMIENTO DE ESPIV
El jueves 21/5, luego de orden verbal e iniciativa de la Rectora de la Universidad Panteio hacia la Dirección de Informática, el servidor de espiv.net quedó fuera de funcionamiento. El motivo fue una denuncia por violación de derechos intelectuales. Concretamente, esta denuncia se refería a los títulos de dos libros los cuales estaban subidos en formato .pdf en uno de los cientos de blogs que hospeda el servidor.
Desde el primer momento, como colectivo de administración de espiv, intentamos comunicarnos con la rectora para encontrar una solución considerando la existencia y el acceso al contenido de los blogs lo antes posible, es nuestra prioridad.
El servidor, en el cual se aloja 850 blogs -la mayoría de los cuales constituyen medio electrónico básico de expresión de colectivos políticos, asambleas barriales, y asociaciones de trabajadores- se encuentra en la Universidad Panteio desde el comienzo de la iniciativa en el 2008 hasta hoy, una universidad pública en Atenas, Grecia.
Nuestros repetidos intentos de comunicarnos y tener una respuesta clara del rectorado cayeron en saco roto. Tendría que ser cualquier/a muy crédulo o muy ingenuo para suponer que todo esto se debe a un aumento de de los deberes u obligaciones académicas. Por otro lado, la orden para el cierre del servidor se expidió asombrosamente rápido. El jueves 28/5, una semana después, recibimos una comunicación telegráfica que la Rectora derivará el tema al próxima reunión del Consejo Académico del Panteio, con fecha aún desconocida. Objetivo evidente, la legalización de la represión sobre la iniciativa tras las cerradas puertas electrónicas de una teleconferencia.
Se nota que con las universidades cerradas, y luego de dos meses de “lockdown” las condiciones se estimaron favorables para agregar otra infraestructura ligada a movimientos sociales al largo catálogo de okupaciones y proyectos que han sido objeto de desalojos y mano dura últimamente. Elección que extiende la represión al ámbito del internet, imponiendo la normalización de las redes sociales (social media), de la intriga y la delación digital, del registro y la vigilancia de cada información que circule por la red, mostrando una vez mas que el rol de policía, puede jugarlo perfectamente cualquier rector y empleado estatal.
La opción de suprimir una infraestructura que se apoya en y constituye lugar de expresión en la red para decenas de colectivos del movimiento antagonista, no puede sino encontrarnos enfrentándolos. Dirigimos el llamado a iniciativas, acciones de contrainformación y solidaridad por parte de los grupos y colectivos que se hospedan en espiv, en contra de la represión de otra estructura mas de los movimientos sociales.
NINGÚN AMORDAZAMIENTO POLÍTICO SIN RESPUESTA!
NI UN PASO ATRÁS!
CONCENTRACIÓN EN SOLIDARIDAD FRENTE AL RECTORADO DE LA UNIV. PANTEIO - ATENAS
JUEVES 4/6/2020 - 12:00
In recent days, there has been an uproar over the clashes between foreign students in Limassol. KISA has informed the competent authorities and has made public its view on several occasions that the continued growth of low-quality private educational institutions has multiple negative effects on both the students themselves and society, at large. Unfortunately, the authorities and in this case could not care less…
These institutions, which are mainly aimed at exploiting rather than educating students, have, among other things, led to attracting people who are not primarily concerned with education but to exploit individual opportunities offered by a less oppressive society than that in their country of origine. Furthermore, many students come to Cyprus with very different representations as to where they come and in what conditions as well as with regard to their legal status and the rights that this entails.
A small number of students, mainly from India, for purely selfish reasons and for creating followers, try to make up for their boredom and frustration through the consumption of alcoholic beverages and the organization of ritual clashes and fan scuffles.
Despite the fact that we take such violent incidents very seriously, such as those that took place over the weekend in Limassol, we condemn in the most unequivocal way their exploitation by far-right and populist circles, who are trying to exploit them to stigmatise all immigrants and refugees in the country, for their own political expediencies. Unfortunately, this climate has been encouraged time and time again by unacceptable statements by the Minister of the Interior himself and the tolerance shown to date by the law enforcement authorities for hate speech issues.
Both KISA and the Indian community in Cyprus with which KISA cooperates invite the competent authorities to work with them to address these problems as quickly as possible in a constructive manner and not by demonization, in a framework that ensures the integration of immigrants into society.
At the same time, we call on the government and in particular, the Ministries of Interior and Education, to take steps to improve the quality of private higher education institutions as well as the smooth integration of foreign students into society, such as their right to part-time work in their fields of study.
Steering Committee
Τις τελευταίες μέρες έχει γίνει σάλος με αφορμή τις συγκρούσεις ξένων φοιτητών στη Λεμεσό. Η ΚΙΣΑ έχει ενημερώσει τις αρμόδιες αρχές και έχει δημοσιοποιήσει την άποψη της σε αρκετές περιπτώσεις ότι η συνεχιζόμενη αύξηση ιδιωτικών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων χαμηλής ποιότητας έχει πολλαπλές αρνητικές επιπτώσεις τόσο στους ίδιους τους φοιτητές όσο και στην κοινωνία ευρύτερα. Δυστυχώς, οι αρχές και σε αυτή την περίπτωση αγρόν αγόρασαν …
Τα ιδρύματα αυτά, που στόχο έχουν κυρίως την εκμετάλλευση παρά την εκπαίδευση φοιτητών, μεταξύ άλλων έχουν οδηγήσει στην προσέλκυση ανθρώπων που δεν έχουν ως πρώτο μέλημα τους την εκπαίδευση αλλά την αξιοποίηση ατομικών ευκαιριών που προσφέρει μια λιγότερο καταπιεστική κοινωνία από αυτή στη χώρα από την οποία προέρχονται. Περαιτέρω, πολλοί φοιτητές έρχονται στην Κύπρο με πολύ διαφορετικές παραστάσεις ως προς το πού έρχονται και σε ποιες συνθήκες καθώς και αναφορικά με το νομικό τους καθεστώς και τα δικαιώματα που αυτό εμπεριέχει.
Ένας μικρός αριθμός φοιτητών, κυρίως από την Ινδία, για καθαρά εγωιστικούς λόγους και για δημιουργία οπαδών , προσπαθεί να αναπληρώσει την πλήξη και απογοήτευση τους μέσα από την κατανάλωση αλκοολούχων ποτών και τη διοργάνωση τελετουργικών συγκρούσεων και οπαδικών συμπλοκών.
Παρά το γεγονός ότι θεωρούμε πολύ σοβαρά τέτοιου είδους βίαια επεισόδια, όπως αυτά που εξελίχθηκαν κατά το Σαββατοκυρίακο στη Λεμεσό, καταδικάζουμε με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο την εκμετάλλευση τους από ακροδεξιούς και λαϊκιστικούς κύκλους, οι οποίοι προσπαθούν να τα αξιοποιήσουν για να στιγματίσουν για δικές τους σκοπιμότητες το σύνολο των μεταναστριών/τών και προσφύγων στη χώρα. Δυστυχώς, το κλίμα αυτό έχει ενθαρρυνθεί και υποθάλπεται με απαράδεκτες δηλώσεις από τον ίδιο τον Υπουργό Εσωτερικών και την ανοχή που επέδειξαν μέχρι σήμερα οι διωκτικές αρχές για θέματα ρητορικής μίσους.
Τόσο η ΚΙΣΑ όσο και η κοινότητα των Ινδών στην Κύπρο με την οποία η ΚΙΣΑ συνεργάζεται καλούν τις αρμόδιες αρχές να συνεργαστούν μαζί τους ώστε να αντιμετωπιστούν το συντομότερο δυνατό αυτά τα προβλήματα με τρόπο εποικοδομητικό και όχι με δαιμονοποιήσεις, σε ένα πλαίσιο που διασφαλίζει την ένταξη των μεταναστών στην κοινωνία.
Ταυτόχρονα, καλούμε την κυβέρνηση και ιδιαίτερα τα Υπουργεία Εσωτερικών και Παιδείας να προχωρήσουν σε μέτρα αναβάθμισης της ποιότητας των ιδιωτικών ιδρυμάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης καθώς και την ομαλής ένταξης των ξένων φοιτητών στην κοινωνία, όπως για παράδειγμα το δικαίωμα μερικής απασχόλησης τους στον τομέα των σπουδών τους.
Διοικητικό Συμβούλιο
Solidarity statement from antiauthoritarians in Germany and Austria
After a white cop in Minneapolis, Minnesota suffocated the Afro-American George Floyd under the eyes of three of his colleagues, half the country is on fire. It was not the first racist murder by the US police, it was not even the first one this year and not the last since. It was just one too many.
The night after George’s murder, protests broke out in all kinds of cities across the United States and quickly increased. The protests were organized from within black communities in big US cities and quickly met with a huge wave of solidarity. After Trump had feigned sympathy and demanded an investigation into the murder, the mask has now fallen: Swinging his Bible, the autocrat declares the protests to be terror, against which he now wants to bring in the military, after the National Guard has already been mobilized in most states. Following the motto “when the looting starts, the shooting starts”, Trump wants to put a stop to the social uprisings. In the same breath, he wants to blame antifa directly for the protests, whom he has long since known to be communist and anarchist agitators. Fair enough! But while the truncheon orgies continue on the streets of America, Trump leads a campaign against those who stand in the way of the unchained state power.
The authoritarian Republican bloc in the US has long since mobilized all its media power to shift the discourse: Instead of racist cops and structural violence, FOX News discusses looting and terrorism. In trying to divide the protest into peaceful and violent, the Liberals, as so often, willingly let themselves be pulled in front of the Republicans’ trolley and toot the same horn: While armed sections of the Ku Klux Klan have opened the hunt under the eyes of the police, the Liberals on both sides of the Atlantic emphasize how important it is to remain non-violent. As if this is an option against police state and gangs of nazi thugs!
Trump had already made it clear in his presidential election campaign that he would not only stand for complete neo-liberal unleashing, but would also be prepared to use the strong state to beat this order into existence with all necessary force. The social distortions in a country where half the population considers health insurance to be Stalinist cannot be ignored. The COVID crisis has only exacerbated these differences: More than 20 million people lost their jobs and the foodbank queues stretch for miles. While it is the role of the state to ensure the normal accumulation of capital in times of peace and crisis, particularly exceptional situations such as this one show the other side of the coin: where integration fails, terror must be unleashed!
Meanwhile in Germany a whole sea of crocodile tears is being shed. From the conservative paper FAZ to the left-liberal Taz, from Christian Democrats to the Left party everyone agrees that one cannot handle justified anger in this way. Forgotten are the beatings of the G20 summit, the state’s involvement in Nazi networks, forgotten the evictions, deportations, deaths in police custody, etc… We write this declaration in solidarity one day after the 53rd anniversary of the murder of the student Benno Ohnesorg by the bullet of a German policeman.
It is not new that for the state no means are too drastic in the fight against insurrections to secure its monopoly on the use of violence. We send greetings of solidarity to our comrades and friends on the streets of American cities, who are showing practical solidarity against the state’s power!
From Germany & Austria to Minneapolis: Fight the Police! Solidarity beyond borders! Black lives matter! Abolish the system from below!
…ums Ganze! – 3rd June 2020
Pages for the following groups have been created in the English section of the archive:
Pages for the following groups and spaces have been created in the Greek section of the archive:
- Kontrasusta
- Cypriot Anarchist Kernel
- XORKO Collaborative Arts Movement
- Workers' Democracy
- Workers' Democracy
- Chrysallida
- Trotskyist Party of Cyprus
-ΚΚΕ Κ.Ο. Κύπρου
- Πλατύπους Λευκωσίας
- antifa λευkoşa
- Island Anarchy
Σελίδες για τις ακόλουθες ομάδες και χώρους έχουν πλέον δημιουργηθεί στο Ελληνικό τμήμα του αρχείου:
Σελίδες για τις ακόλουθες ομάδες έχουν πλέον δημιουργηθεί στο Αγγλικό τμήμα του αρχείου:
-ΚΚΕ Κ.Ο. Κύπρου
- Πλατύπους Λευκωσίας
- antifa λευkoşa
- Island Anarchy
- Kontrasusta
- Cypriot Anarchist Kernel
- XORKO Collaborative Arts Movement
- Workers' Democracy
- Workers' Democracy
- Chrysallida
- Trotskyist Party of Cyprus
Re-post from Its’s Going Down.
The streets of Minneapolis exploded on Tuesday evening, following the horrific murder of a 46 year-old African-American man, George Floyd, at the hands of white police officers on Monday. In a now viral video, Floyd’s grizzly murder was captured on film, as a white police officer held his knee on Floyd’s neck while he lie on the ground for several minutes, as an angry crowd gathered and recorded the killing. In the video, Floyd can be heard saying that he was not able to breathe, echoing the words last spoken by Eric Garner, who was also killed by police in 2014 in a similar incident in New York.
"The more the social order loses credit, the more it arms its police." – The Invisible Committee pic.twitter.com/RcfBXnVycJ
— It's Going Down (@IGD_News) May 27, 2020
As CBS Minnesota wrote:
Overnight, video of the attempted arrest circulated on social media. Posted by Darnella Frazier on Facebook,the nine-minute video shows a white officer pressing his knee into Floyd’s neck behind a squad car. While lying facedown on the road, Floyd repeatedly groans and says he can’t breathe.
“He’s not even resisting arrest right now, bro,” one bystander tells the white officer and his partner, in the video. “You’re f—ing stopping his breathing right now, you think that’s cool?”
After about five minutes, Floyd stops moving and appears unconscious. People in the gathering crowd plead for the officers to check Floyd’s pulse. The officer on Floyd’s neck does not lift his knee until medical personnel arrive and carry him to an ambulance.
Directly following the video of Floyd’s murder going viral, all four of the officers that were involved in the killing were fired, a rarity in cases involving police deadly use of force. Multiple media outlets also reported that the FBI is now investigating the killing “for possible civil-rights violations.” According to Mapping Police Violence, police are charged with a crime following deadly encounters only 1.7% of the time. Data from Killed By Police, a website which tracks police killings, shows that at least 400 people have been killed by law enforcement in 2020, making for an average of around 3 people per day.
They Going Crazy In Minneapolis Rn
— SOLLY THE BANKBOY
Despite expected heavy rains and the firing of the four officers, the demonstration on Tuesday evening brought out thousands of people onto the streets; the vast majority of them wearing masks to prevent the spread of the coronavirus. Arial shots of the demonstration show it stretching across several city blocks. According to folks on the ground, actions happened throughout the city. At the intersection where George Floyd was murdered, there was a continuous gathering and street blockade. Marches on Tuesday took off from various points; collectively converging on the 3rd precinct. During one of these marches, anti-police graffiti slogans were extensively painted. Upon converging at the precinct, the massive crowd surrounded the building and the front window of the precinct was busted out and people began to write slogans on police cars and building walls, while others pelted other windows with eggs and projectiles. People then began attempting to break out more windows before being repelled by police tear gas from officers inside the building.
It should also be noted that during this time, other demonstrations were also taking place – outside of the home of Derek Chauvin, the now fired police officer at the center of the video showing the murder of George Floyd. Posts to social media show large crowds outside of the home of the former officer with one person commenting that several attempts at food delivery had been turned away, “So he’s in there hungry. Hope he’s fucking scared.” Chauvin lives in Oakdale, a suburb of St. Paul, “joining the estimated 94 percent (in 2014) of Minneapolis police officers who live outside the city,” according to one local news report.
Police cruiser smashed up outside MPD 3rd Precinct pic.twitter.com/6Slb4dqcT7
— Unicorn Riot (@UR_Ninja) May 27, 2020
Meanwhile, back at the 3rd precinct, during this chaos, various “peace police” attempted to contain the crowd, trying to get them to stop attacking police property, yet these cries fell almost completely on deaf ears. A group of police wearing gas masks were then successful in pushing the crowd away from the building and towards the police parking lot, where people began to tear open fences to vandalize and attack a variety of police vehicles; breaking out windows, mirrors, popping tires and spray painting slogans.
Battles raged for hours outside MPD's 3rd precinct. After the building was tagged, its windows smashed, and the parking lot gate broken open to allow people to sabotage their vehicles, police fired massive amounts of tear gas in a futile attempt to disperse the crowd. pic.twitter.com/9smcXenNE2
— The Minnesota Wild (@lets_go_wild) May 27, 2020
Enraged, police then began shooting massive amounts of projectile weapons and tear-gas into the parking lot, pushing people onto the adjacent street, and away from their vehicles. Unicorn Riot reported on the ground that these tear-gas canisters led to a series of small fires, which were quickly put out by demonstrators, who also threw the tear gas back towards the police. Officers also shot off large amounts of “marker rounds,” which left large blotches of paint behind when fired; marking an individual for possible later arrest.
Tons of tear gas #GeorgeFloyd pic.twitter.com/UifkKSz1Ez
— Brandon Long (King of Westeros) (@BLongStPaul) May 27, 2020
Over the next several hours, running street battles took place between protesters and law enforcement, much of it within the parking lot of the nearby Target store. Rioters built barricades with shopping cars while police attacked the crowd indiscriminately. Those on the streets, many very young, acted bravely in the face of intense police violence, protecting each other, treating tear-gas, and throwing back smoke canisters. As the evening wore on, people also looted the nearby liquor store and smaller clashes continued to break out with police until the early morning of Wednesday.
A Minneapolis City Council member described the police violence on Twitter, writing:
This is a disgusting display. I’m here on the southside, helping people as I can with milk, water, and towels. So far, I have been unable to prevent the police from firing indiscriminately into the crowd. Moments ago, I held a towel to a teenage girls head as blood poured from it.
Teargas and "marker" rounds are products of Defense Technology, owned by Safariland, a riot control corporation in the US that supplies governments around the world in counter-insurgency projectiles, from Ferguson to Gaza. pic.twitter.com/TD6nH9wK9Y
— It's Going Down (@IGD_News) May 27, 2020
The uprising comes after several months of rising unemployment and massive State failure in the face of the coronavirus, which so-far has led to the deaths of over 100,000 people. People in the so-called US have also watched over the past month as both elite interests and neo-fascist groups have pushed jointly for the economy to “ReOpen,” which has only solidified poor and working-people, often of color, being placed onto the front lines of the pandemic. The fact that police have shown heavily armed far-Right protesters nothing but kid gloves for the past month at various “ReOpen” rallies was also not lost on anyone, and many on social media pointed out the vast difference in police response. Ironically, several far-Right “Boogaloo” protesters did try and intervene in support of the demonstrations in Minneapolis, only to be quickly shown the door.
Ongoing back and forth exchange of police munitions w fireworks and other projectiles from protesters. Crowds angry about George Floyd’s killing have had this area saturated and mostly shut down for quite a few hours now pic.twitter.com/o9JgODeWR0
— Unicorn Riot (@UR_Ninja) May 27, 2020
As the gates to the 3rd precinct's parking lot were being opened, many of the building's windows & doors were showing obvious signs of damage.
Graffiti in the second photo: "George Floyd! Remember it!"
(#GeorgeFloydWasMurdered is trending right now on Twitter) pic.twitter.com/rbaXZTerzK
— Unicorn Riot (@UR_Ninja) May 27, 2020
On Wednesday, May 27th, the City of Minneapolis began construction of a metal fence around the 3rd precinct, as new protests began in the streets.
The city of Minneapolis is literally BUILDING AN ENTIRE WALL around the 3rd Police Precinct on Minnehaha Avenue. They are more concerned about protecting a building than they are with the sanctity or Black life. #JusticeForGeorgeFloyd pic.twitter.com/xTcscHgH17
— untilfreedom (@untilfreedom) May 27, 2020
The Minister of Interior aims at the breach of the right to asylum
and constitutional guarantees
The Minister of Interior openly resorts to incitement to racism, hate speech and a demagogical manipulation of data in order to create a climate in society that would render impossible any sober and democratic debate on asylum and migration issues. At the same time, he attempts to blackmail the Parliament to immediately proceed, without any substantial dialogue, to the adoption of the proposed government bills, which aim at the abolition of constitutional rights and procedural guarantees provided by the European and International Law on asylum, as for example the fundamental right of access to effective judicial remedy.
Indicatively, KISA notes the following:
KISA believes that repressive policies and xenophobic rhetoric do not help resolve accumulating problems. For this reason, it calls upon the Minister of Interior to abandon the demonization of asylum seekers through false and unsubstantiated allegations, hate speech and the targeting of NGOs. What is essential is constructive public debate aimed at enforcing measures for a comprehensive immigration policy and an effective and fair asylum system.
Ο Υπουργός Εσωτερικών καταφεύγει πλέον ανοιχτά στην υπόθαλψη του ρατσισμού, τη ρητορική μίσους και τη δημαγωγική παραποίηση των στοιχείων με στόχο να δημιουργήσει ένα τέτοιο κλίμα στην κοινωνία που καθιστά αδύνατη τη νηφάλια και δημοκρατική συζήτηση στα θέματα ασύλου και μετανάστευσης. Ταυτόχρονα, στοχεύει στον εκβιασμό της Bουλής ώστε να προχωρήσει άμεσα και χωρίς ουσιαστικό διάλογο στην υιοθέτηση των νομοσχεδίων που κατέθεσε η κυβέρνηση, τα οποία αποσκοπούν στην κατάργηση ακόμη και συνταγματικών δικαιωμάτων και των προβλεπόμενων από το ευρωπαϊκό και διεθνές δίκαιο διαδικαστικών εγγυήσεων στον τομέα του ασύλου, όπως το θεμελιώδες δικαίωμα σε πρόσβαση σε αποτελεσματικό ένδικο μέσο.
Ενδεικτικά, η ΚΙΣΑ αναφέρει τα ακόλουθα:
Η ΚΙΣΑ θεωρεί ότι η κατασταλτική πολιτική και η ξενοφοβική ρητορική δεν επιλύουν τα προβλήματα που έχουν συσσωρευτεί. Γι’ αυτό, καλεί τον Υπουργό Εσωτερικών να εγκαταλείψει τη δαιμονοποίηση των αιτητών ασύλου μέσα από ψευδείς και ατεκμηρίωτους ισχυρισμούς, τη ρητορική μίσους και τη στοχοποίηση των ΜΚΟ. Χρειάζεται μια εποικοδομητική δημόσια διαβούλευση με στόχο την τροχοδρόμηση μέτρων για ολοκληρωμένη μεταναστευτική πολιτική και αποτελεσματικό και δίκαιο σύστημα ασύλου.
Διοικητικό Συμβούλιο
by Alice Claire, Christian Frings and John Malamatinas. Originally published in German on Analyse & Kritik. English translation by Angry Workers for Fever Struggle.
The wildcat strike of Romanian agricultural workers in Bornheim shows that struggles are possible even under conditions of racist super-exploitation. Originally published on akweb.de.
On Friday, 15th of May, some of the 250 seasonal workers of the Spargel Ritter company in Bornheim (North Rhine-Westphalia) stopped working in the asparagus and strawberry fields and informed the local press. Management called the police, but the intimidation attempt failed. The strike was covered widely by the media.
The workers are angry because they received ridiculously low wages of 100 to 250 euros instead of the promised 1,500 to 2,000 euros, and because they are housed under inhuman conditions in a container warehouse, idyllically located between a cemetery and a sewage plant on a vacant building site. As a result of the strike, they were immediately threatened with early dismissal and expulsion from their accommodation. Spargel Ritter has been bankrupt since March 1st, according to other sources even since January, and is now managed by the law firm Andreas Schulte-Beckhausen in nearby Bonn. In April, the firm hired both foreign seasonal workers and labourers from Germany without informing them that the company is in a state of insolvency. Obviously the insolvency administrator is using all means necessary to make the company attractive to new investors.
The protest continued on Monday, 18th of May with a rally organised by the anarcho-syndicalist trade union FAU at the accommodation containers, which was attended by about a hundred external supporters. Women workers in particular protested against their exploitation, making impressive and angry speeches. Afterwards, all of them demonstrated together in front of the company’s nearby yard, where some of the outstanding wages were alleged to be paid. Instead, the workers were expected by a chain of police officers and aggressive security guards. It quickly became clear that the strategy of the insolvency administrator was to divide the workers and set them against each other: Some were paid 600 euros, others only 50 or 70 euros. The security guards opposed the presence of a FAU lawyer during the payments, until the police enforced the lawyer’s presence. While the isolation of migrant workers usually means that this type of super-exploitation is largely ignored, the Bornheim case caused a nationwide sensation. Monday was a difficult day, as FAU Bonn tweeted: “A hard day is coming to an end. Even though we cannot be satisfied with the result: The fact that the wages of a few hundred euros were paid at all is a panic reaction of the class enemy. Tomorrow we will enter round 2.”
On Tuesday, the seasonal workers and solidarity activists met for another rally, this time in downtown Bonn, outside the insolvency administrator’s office. From there they went to the Romanian Consulate General, where a delegation of ten workers was received. The consul admonished the workers to be calm and considerate. They should return to their accommodation and wait – because the Consul is in contact with the Romanian Minister of Labour Violeta Alexandru, who is in Berlin at the invitation of the German Minister of Agriculture Julia Klöckner. According to the Consul her second stop after Berlin happened to be Bonn anyway, where she would meet with the Farmers’ Union.
On Wednesday, the minister actually showed up at the lodgings. After a long conversation with the Romanian workers – in which no trade union representatives were allowed – she announced that “everything was settled”: the insolvency administrator had assured her that she would push ahead with the payments, and her ministry would organize a free return to Romania or, in agreement with the German Farmers’ Union, the transfer to another company. After their departure, buses picked up groups of ten workers each for payment at an unknown location. The supporters together with the workers were able to make sure that a lawyer and interpreters were present for all payments, but they had to hand in their mobile phones first.
Since this dubious payment procedure could not be trusted, supporters followed the buses to “unknown places”, which a visibly disoriented police officer tried to prevent them from doing. It came to absurd wild-west-style chases across the strawberry fields, until the busses stopped at a field, where the payments were made in the burning sun. The lawyer made sure that the workers didn’t sign any termination agreements, and many gave him the power of attorney to check their wage claims in court. The FAU announced on Wednesday evening that the minimum target had been reached.
The fact that not all the workers from Romania and a few from Poland took part in the strike is due to the division caused by different contracts. Those workers with contracts running until September instead of only until June who were also promised higher wages saw their contracts of employment endangered by the strike and criticised the unrest that had arisen. In addition to the foreign seasonal workers, about 200 labourers from Germany have been hired since the end of April. As one worker from this group told us, they are called the “German team”, even though they come from all kinds of countries, but are resident in Germany. It is a motley crew – young people who have responded to the call to help “our” farmers to protect the harvest, and people who simply need the money urgently because of short-time work or unemployment. Unlike the workers from Eastern Europe, they are not employed on a piecework basis, but on an hourly wage, and receive a few cents more than the minimum wage of 9.35 euros, to mark the racist differentiation. Another reason for this is that the untrained workers from Germany would not have been able to work at the same pace as the Eastern European workers, who have been doing this kind of work for longer.
At work, the “German” and “Romanian” columns – these are the divisive terms used by the bosses and their foremen – are kept strictly separate when working in the strawberry tunnels, but they run into each other when the full crates are handed over. However, communication usually fails because of the language barrier. On Friday it was noticed that the “Romanian column” was missing, but it seems that word of the strike didn’t get around to the “German column” until Saturday. After the “German column” had continued working on Saturday and Monday, they were sent home for a day on Tuesday because according to the bosses the situation was too heated.
In the past weeks there have been increasing reports on the miserable working and living conditions of agricultural and slaughterhouse workers in Germany. The main reasons for this are the inhumane living conditions to which the workers are exposed and which are even more threatening in the current corona situation due to the lack of protection against infections. While Germany celebrates its low number of cases, it is not surprising that infections break out in places where people live and work under particularly precarious conditions. The refugee accommodation in Sankt Augustin, the slaughterhouse in Dissen and a deceased Romanian field worker in Baden-Württemberg are examples of these scandalous conditions.
The Romanian field workers were initially left on their own. Their outcry was heard by left-wing supporters – above all the FAU. And what about the IG BAU, the mainstream construction union? And the DGB federation? Members of parliament? No chance! With little money and few resources, FAU Bonn managed to support the workers in every step, despite the language barrier – a prime example of concrete solidarity.
This struggle shows above all that even the precarious and unorganised can defend themselves. This experience gives courage for the future. And it remains to be seen whether those who have now been placed on other farms through the Farmers’ Union will carry the strike virus to other fields. In Romania, all major daily newspapers have reported on the strike in Bornheim. This, too, could strengthen the self-confidence and entitlement of the seasonal workers.
In the Corona crisis, in view of the danger of infection, numerous social grievances have become the subject of discussion, which were already disastrous before Corona, but remained hidden for years. In a situation of crisis, people might initially deal with the burdens and troubles on an individual level. But in various sectors, micro-processes of resistance are currently taking place that can easily develop into collective struggles. In some cases these struggles come together, in others the divisions and hierarchies need to be broken through.
Alice Claire is an activist from Cologne and member of Beyond Europe.
Christian Frings is an activist, author and translator (of David Harvey and others).
John Malamatinas is a freelance journalist from Berlin, Brussels and Thessaloniki.
Ανοιχτό Κάλεσμα για Υλικό, Δακτυλογράφηση και Μεταφράσεις
[English Follows]
Ο στόχος μας είναι να αρχειοθετήσουμε το υλικό του ευρύτερου Κυπριακού ριζοσπαστικού χώρου- φυσικά, λόγο της ελαστικότητας της κατηγορίας αυτής, έχουμε πάρει την απόφαση να συμπεριλαμβάνουμε υλικό από διαφορετικές παρατάξεις, ιδεολογικούς χώρους και θεματικές, με βάση πάντα τα τοπικά δρώμενα, άσχετα αν πολλές φορές το υλικό και οι συλλογικότητες που το δημιούργησαν είναι αντιφατικές μεταξύ τους. Ο στόχος μας είναι να αρχειοθετούμε και να κάνουμε προσβάσιμο παλιό και καινούργιο υλικό, όχι να παράγουμε κάποια ξεκάθαρη πολιτική ή ιδεολογική θέση.
Το αρχείο λειτουργεί επί εθελοντικής βάσεως - κατ επέκταση στο αρχείο μπαίνει υλικό το οποίο εντοπίσαμε ή μας στάλθηκε και το οποίο είναι διατεθειμένος κόσμος είτε να βοηθήσει για να βρεθεί είτε να μας το στείλει. Καθώς η διαδικασία αρχειοθέτησης (καθώς και δακτυλογράφησης/μετάφρασης) είναι ατελείωτη, ενώ ο χρόνος και οι δυνατότητες μας περιορισμένες, δουλεύουνε πάνω στο υλικό το οποίο είναι για εμάς προσβάσιμο και το οποίο έχουμε εντοπίσει μέσα από τα διάφορα ανεπίσημα αρχεία στα οποία έχουμε πρόσβαση.
Αν έχετε υλικό το οποίο δεν βρίσκεται στο αρχείο (φυλλάδια, μπροσούρες, περιοδικά κλπ), που ότι εμπίπτει στους στόχους μας θα το αρχειοθετήσουμε με χαρά αν μας το στείλετε σε ηλεκτρονική μορφή (scans, pdf files κτλ) - αν μπορείτε, συμπεριλάβετε τον μήνα και την χρόνια έκδοσης του κάθε υλικού ξεχωριστά. Επίσης, αν το υλικό εμπίπτει σε συλλογικότητες που δεν βρίσκονται στο αρχείο, θα θέλαμε να ζητήσουμε τα ακόλουθα στοιχεία σε σχέση με την κάθε συλλογικότητα: Περιοχή [πόλη] Περίοδος Δράσης [χρονιές] Ιδεολογία [σοσιαλισμός, αναρχισμός, κτλ] και ιστοσελίδα, αν υπήρξε. Επίσης, αν ενδιαφέρεστε στο να μεταφράσετε/δακτυλογραφήσετε κείμενα που ήδη βρίσκονται στο αρχείο, μεταφράστε/δακτυλογραφήστε το κείμενο της επιλογής σας και στείλτε μας το. Θα αναλάβουμε όπως ανεβεί η μετάφραση/δακτυλογραφημένο κείμενο σας στο αρχείο.
Κυπριακό Κινηματικό Αρχείο.
Επικοινωνία κατά προτίμηση με e-mail: arxeio@riseup.net
Open Call for Material, Typing and Translations
Our aim is to archive material from the broader Cypriot radical scene - of course, due to the elasticity of this category, we have taken the decision to include material from multiple political groups, ideological currents and topics, based always on local developments, regardless of the fact that many times the material collected as well as the groups that produced it, are in contradiction with each other. Out aim is to archive and make accessible old and new material, not to produce a clear political or ideological position.
The archive functions on a voluntary basis - by extension, in the archive we include material that we have located or that was sent to us and which people are willing to help locating, or send. As the process of archiving (as well as typing/translating) is never-ending, while out free time and our capacities are limited, we work mainly on material that is accessible to us and which we have located through the various unofficial archives that we have access to. If you have material that is not currently on the archive (leaflets, brochures, magazines etc) and which fit within out aims, we will gladly archive it if you send it to us in a digital form (scans, pdf files etc) - if you can, include the month and year of publication for each individual material. In addition, if the material falls under a group or collective that is not currently on the archive, we would like to ask that you include the following basic information in relation to each group: Area [City], Active Period [which Years], Ideological Position [socialism, anarchism etc.] and website, if it existed.
Furthermore, if you are interested in translating or typing up texts that are already available on the archive, translate/type the text of your choice and send it to us. We will make sure that the translation/typed text will be uploaded on the archive.
Cyprus Movements Archive.
Preferred mode of contact is via e-mail: arxeio@riseup.net
In the framework of an unprecedented coincidence, with the end of the restrictive measures of the free movement of all other citizens in view of the COVID-19 pandemic, on 19/5/2020 the Council of Ministers declared the so-called First Reception Centre for Asylum Seekers Pournara as an infested area because of scabies, with the Minister of Health having first classified scabies as one of the dangerous infectious diseases. On 20/5/2020, with a new decree, the Minister of Health prohibited the entry and exit to and from the Centre of anybody other than those working there but also of the newly entering asylum seekers, for an indefinite period. The decree has no expiry date.
KISA expresses its reservations in principle as to whether the Centre has indeed been infested with scabies. According to many detainees at the centre, they have no information of scabies cases and neither have they been visited by doctors to inform or examine them for it. In view of this, it cannot be ruled out that the government, using its well-trodden practice during the restrictive measures for the pandemic and using it as a pretext, in violation of all rights of asylum seekers and with racist and discriminative policies, has imposed its arbitrary decisions to transfer hundreds of asylum seekers from other places and to actually detain them at the Pournara centre.
According to the World Health Organisation (WHO), “scabies occurs worldwide. However, it is the most vulnerable groups – young children and the elderly in resource-poor communities – who are especially susceptible to scabies and the secondary complications of infestation. The highest rates of infestation occur in countries with hot, tropical climates, especially in communities where overcrowding and poverty coexist, and where there is limited access to treatment.” WHO also adds, among others, that “refugee or internally displaced person camps are at particularly high risk, as the overcrowding typically present in the camps increases skin to skin contact between infested and uninfested individuals.” The government is not only not moving asylum seekers from the said Centre in view of the new claimed infectious disease so as to ensure the health of the detained asylum seekers and the proper medical care of those infected but, by enlisting the not competent Minister of Health to illegally decree the detention of asylum seekers, allows the entry of only newly entering asylum seekers. In other words, it also puts new persons in immediate danger of infection.
KISA has repeatedly condemned the inhuman, humiliating and degrading conditions at the Pournara Centre and has denounced its being turned to a Centre of illegal and arbitrary detention of asylum seekers. It regrets to observe that this policy has been assisted by the vague if not altogether absent criticism of independent authorities and more particularly of the Office of the Commissioner for Administration and Human Rights.
KISA has already publically denounced the report laundering the government by the Commissioner of Administration and Human Rights and especially in her capacity as the National Preventive Mechanism against Torture and Other Cruel, Inhuman or Degrading Treatment or Punishment. The Commissioner has very recently expressed her satisfaction and hastened to inform the relevant international bodies for the immediate, in her view, response of the government for the “improvement” works at Pournara.
KISA denounces that, if the story about scabies is indeed true, it is the government itself that through its policies has created the conditions for the onset of the infection at Pournara, which operates with no regulatory or legal framework, in overcrowded conditions unsuitable for long-term stay and without essential and effective access by the detained asylum seekers to medical care or to their human rights and decent reception conditions.
KISA calls on all human rights organisations and citizens, every single one of whom have recently experienced restrictions of their free movement but whose conditions, however, cannot be compared to those at the Pournara detention centre, to condemn this policy and to protest against the violations of the human rights of refugees and asylum seekers.
KISA calls on the state –
Steering
Committee
Στο πλαίσιο μιας πρωτοφανούς σύμπτωσης, με την λήξη των περιοριστικών της ελεύθερης κυκλοφορίας μέτρων για όλους τους άλλους πολίτες αναφορικά με την πανδημία του κορωνοϊού, το Υπουργικό Συμβούλιο κήρυξε στις 19/5/2020 ως μολυσμένη περιοχή από ψώρα το λεγόμενο Κέντρο Πρώτης Υποδοχής Αιτητών Ασύλου Πουρνάρα, αφού πρώτα ο Υπουργός Υγείας κατέταξε την ψώρα στις επικίνδυνες μολυσματικές ασθένειες. Στις 20/5/2020 με νέο διάταγμά του ο Υπουργός Υγείας διατάσσει την απαγόρευση της εισόδου και εξόδου από το Κέντρο οποιουδήποτε προσώπου εκτός από τους εργαζόμενους αλλά και τους νεοεισερχόμενους αιτητές ασύλου επ’ αόριστον. Το διάταγμα δεν έχει ημερομηνία λήξης.
Η ΚΙΣΑ εκφράζει κατ΄αρχήν τις επιφυλάξεις της κατά πόσον πράγματι το Κέντρο έχει μολυνθεί με ψώρα. Σύμφωνα με πολλούς κρατούμενους στο κέντρο, δεν έχουν πληροφορίες για περιπτώσεις ψώρας ούτε και τους έχει επισκεφθεί γιατρός για να τους ενημερώσει / εξετάσει για κάτι τέτοιο με αποτέλεσμα να μη αποκλείεται η κυβέρνηση, χρησιμοποιώντας την πεπατημένη πρακτική της που εφάρμοσε κατά τη διάρκεια των περιοριστικών μέτρων για τον κορωνοϊό και με πρόσχημα αυτόν, κατά παράβαση όλων των δικαιωμάτων των αιτητών ασύλου και με ρατσιστικές και διαχωριστικές πολιτικές, μετέφερε από άλλους χώρους φιλοξενίας και επέβαλε με ετσιθελικές αποφάσεις της την παραμονή εκατοντάδων αιτητών ασύλου στο κέντρο Πουρνάρα υπό συνθήκες κράτησης.
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ), «η ψώρα εμφανίζεται οπουδήποτε στον κόσμο. Εντούτοις, είναι οι πιο ευάλωτες ομάδες – παιδιά, ηλικιωμένοι και φτωχές κοινότητες που είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι στην ψώρα και στις δευτερογενείς επιπλοκές της μόλυνσης. Τα ψηλότερα επίπεδα μόλυνσης εμφανίζονται σε χώρες με ζεστά, τροπικά κλίματα, ιδιαίτερα σε κοινότητες όπου επικρατεί ο υπερπληθυσμός και η φτώχεια και όπου υπάρχει περιορισμένη πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας.» Ο ΠΟΥ αναφέρει επίσης ότι, μεταξύ άλλων, «πρόσφυγες και εσωτερικά εκτοπισμένα πρόσωπα σε κέντρα τίθενται σε εξαιρετικά μεγάλο κίνδυνο, επειδή ο υπερπληθυσμός που πολύ συχνά υφίσταται σε τέτοια κέντρα, αυξάνει τη δερματική επαφή μεταξύ των μολυσμένων και μη μολυσμένων ατόμων.» [1] Η κυβέρνηση όχι μόνο δεν μετακινεί αιτητές ασύλου από το εν λόγω Κέντρο ενόψει της νέας ισχυριζόμενης μολυσματικής ασθένειας ώστε να διασφαλίσει την υγεία των κρατούμενων αιτητών ασύλου και την ορθή ιατρική περίθαλψη όσων έχουν μολυνθεί, αλλά , επιστρατεύοντας τον αναρμόδιο Υπουργό Υγείας να διατάζει την κράτηση αιτητών ασύλου παράνομα, επιτρέπει μόνο την είσοδο νεοεισερχόμενων αιτητών ασύλου. Θέτει δηλαδή σε άμεσο κίνδυνο για μόλυνση και νέα πρόσωπα.
Η ΚΙΣΑ έχει κατ΄επανάληψη καταδικάσει τις απάνθρωπες, ταπεινωτικές και εξευτελιστικές συνθήκες που επικρατούν στο Κέντρο Πουρνάρα και έχει καταγγείλει τη μετατροπή του σε Κέντρο παράνομης και αυθαίρετης κράτησης αιτητών ασύλου. Με λύπη της δε παρατηρεί ότι σε αυτήν την πολιτική συνέδραμε και η χαλαρή μέχρι και ανύπαρκτη κριτική των ανεξάρτητων αρχών και ιδιαίτερα του Γραφείου της Επιτρόπου Διοίκησης και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Η ΚΙΣΑ έχει ήδη προβεί σε δημόσια καταγγελία για την έκθεση–ξέπλυμα της κυβέρνησης από την Επίτροπο Διοίκησης και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων υπό την ιδιότητά της μάλιστα του Εθνικού Μηχανισμού Πρόληψης των Βασανιστηρίων και Άλλων Μορφών Σκληρής, Απάνθρωπης ή Εξευτελιστικής Μεταχείρισης ή Τιμωρίας. Η Επίτροπος μόλις πρόσφατα έκφρασε την ικανοποίηση της και έσπευσε να ενημερώσει και τα ανάλογα διεθνή σώματα για την άμεση, όπως την χαρακτήρισε, ανταπόκριση της κυβέρνησης για τα έργα «βελτίωσης» στο Πουρνάρα.
Η ΚΙΣΑ καταγγέλλει ότι, αν όντως αληθεύουν τα περί ψώρας, είναι η ίδια η κυβέρνηση που με τις πολιτικές της έχει δημιουργήσει τις συνθήκες για την εμφάνιση της μόλυνσης στο Κέντρο Πουρνάρα, το οποίο λειτουργεί χωρίς κανένα κανονιστικό και νομικό πλαίσιο, σε συνθήκες υπερπληθυσμού και ακατάλληλες για μακρόχρονη παραμονή και χωρίς ουσιαστικά και αποτελεσματική πρόσβαση των αιτητών ασύλου σε παροχή υπηρεσιών υγείας αλλά και σε όλα τα άλλα ανθρώπινα δικαιώματα τους και αξιοπρεπείς συνθήκες υποδοχής.
Η ΚΙΣΑ καλεί όλες τις οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τους πολίτες, οι οποίοι πρόσφατα έζησαν ο κάθε ένα ξεχωριστά τους περιορισμούς στην ελεύθερη κυκλοφορία τους, των οποίων όμως οι συνθήκες δεν θα μπορούσαν να συγκριθούν με τις συνθήκες κράτησης στο Κέντρο Πουρνάρα, να καταδικάσουν αυτή την πολιτική και να διαμαρτυρηθούν για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των προσφύγων και αιτητών ασύλου.
Η ΚΙΣΑ καλεί το κράτος-
Διοικητικό
Συμβούλιο
[1] https://www.who.int/neglected_diseases/diseases/scabies-and-other-ectoparasites/en/?fbclid=IwAR3faGj1g1qEuTfOYxlS-7fqb0uKqpkCOjG9oyLosEtqo8zAqSe1TizN0FM
For more than two weeks, young people from Fridays For Future in Germany have been on hunger strike. From the very beginning the protesters in Germany tried to establish a contact to youngsters at the Moria refugee camp. At a joint press conference on 19th of May, young people from the Moria slum camp prepared and read out very moving statements. Two youngsters from the small German town of Landau. Under the name “Colored Rain” they called on people to join their protest. Sooner said than done: Another hunger strike by a person from Dresden followed. Also in Trier two other activists joined the action. On May 19, the hunger strike in Landau was ended by a protest march to the state capital Mainz. There their demands were symbolically handed over to the state government. Earlier, the activist from Dresden had already ended his action, while the hunger strike in Trier continues.
The youths criticized above all the inactivity of the politicians in meeting the demand to evacuate the camps. Even if the hungerstrike is now partly done, the exchange between the young comrades from Germany and Moria is still active. This is an important thing to strengthen each other and create a common understanding of a joined fight against the border regime.
The situation has not improved. The European migration regime is too deeply inhumane, Moria is an example of this. So let us fight together to counter the policy of exclusion and dehumanisation. The words of the young people of Moria urge us not to give up this fight!
The statements in text form:
Alireza (17)
Moria Refugee Camp, Greece, 19th of May
Usually people describe happiness as improvement, or they say if you want to have a happy life you should live in the moment, but when I look at my situation in the camp, I realize I am going backward instead of improving and I am experiencing a bad period of life, I don’t know, maybe this is my punishment because of I was born as an immigrant.
Hussain ali (16)
Moria refugee camp, Greece, 19th of May
I’m Hussain Ali. I’m 16 years old and I live in section where they keep minors. Coming from illegal ways is like you accepted a challenge of life or death. When we decided to come from illegal ways I didn’t know this but slowly slowly I knew that coming from this ways is like a suicide but there was no way for us. For being alive we used to accept this challenge and we started as I was a teenager it was hard to come but I thought that I can pass this bad way and I will reach to Europe and the problems will be finish.After a lots of hard days and many problems I reached to Greece and I thought I finished my problems but that was just a dream. Moria is a small Afghanistan.insecure, not safe and a place where we get mental problems and many other problems.
We are the most bitter story of the world.
Nazanin (26)
Moria refugee camp, Greece, 19th of May
When it comes the name of Moria, immediately all the thoughts go through the terrible available situations inside the camp such as overcrowding problems, horrible sanitation, lack of basic needs like water, electricity fuel and…
Definitely these can be the most important and problematic issues that are visible at a glance but if we pay attention deeply there are more hidden and unsaid things, let’s think about the mother who crossed the dangerous borders to make her child’s future but lost her in the fire, nothing left but burnt bones.
The father who lost his innocent boy during the crazy fights and no one asked why? How?
Or Someone who came here to find peace and safety but is living in a more dangerous, unsafe and stressful place even more than the land he has come from.
The child whose toy was changed to a fake knife and trying to do, talk and shout just what he saw in the adults.
The girl who tried to learn, be independent and stand on her own feet but is even more vulnerable than ever that should rely on someone else to take one step out of his living area.
The people who are losing their mind, patient, tolerance due to living in this awful situation and dealing with so many challenges.
Milad (21)
Moria refugee camp, Greece, 19th of May
My name is Milad, 21 years old from Afghanistan. Before entering the European soil, I had some imaginations from Europe, for example, European countries respect a lot to human rights, so that Europe will be the best place to have a safe and comfortable life, but unfortunately, Moria refugee camp proved that it’s nothing but an imagination, I realized that in the first days in Moria. And I’ve been in this hell for five months.
In Moria, at days I’m facing to the danger which is treating people’s lives all around the world, COVID-19, which is treating my life as well because in this camp, unlike the rest of the world which people have the ability to protect themselves from this virus by washing their hands frequently, keeping their distance from each other or even having sufficient and suitable medical equipments and supplies to be far from getting infected by this virus, we don’t have enough medical supplies, we don’t have enough water to wash our hands, even we can’t keep our distance between each other because of long lines like food lines, shower lines, toilet lines, market lines, Doctor lines or even ATM line, and the reason is that because it is an overcrowded camp. And at nights I’m facing to the danger of being injured or killed in huge fights between refugees, which keeps me awake for hours at nights. I have to be awake in nights when fights are happening because of my safety.
Europe was a strong big hope for me like a narrow bright light in the deepest terrifying darkness days of my life, but Moria proved that it was nothing but an imagination and took that light from me and took me to another deepest terrifying darkness days of my life again in another place.
Yaser (16)
Moria refugee camp, Greece, 19th of May
Moria, hell of migrants, it’s a good place for criminals, murderers, rapists, thieves and fighters, a place where people have to stay in lines for hours, a place where there is only few clinics for 19000 of migrants, a place where there is no school for thousands of youngsters who came for a brighter future, a place where there is no water to wash our hands, a place full of trash, a place where police has no control over fights in there own homeland.
Three days ago a fight happened between volunteers of Movement and Team humanity, it was a huge fight more than five people were stabbed and police did nothing, later that day at night there was another fight between two Hazara and Panjshiri nations and I am pretty sure more than fifteen people were stabbed that night, in that morning I witnessed cut fingers on the ground.
Is that the how safe Europe is? Is this the humanity they are always talking about?
Please leave no one behind
JOINT STATEMENT
On 15 May 2020, the administration of the self-declared Turkish Republic of Northern Cyprus (TRNC) forcibly sent 100 Syrian refugees, including unaccompanied children, to Mersin, Turkey. They have been transferred to Kilis, near the Syrian border, where they are now. Most of the 100 Syrian refugees – 56 – are children and women and girls are in the majority.
On 24 April 2020, the TRNC had already forcibly sent 75 Syrian refugees, including unaccompanied children, to Mersin, Turkey, from where they have been reportedly moved to a camp in the province of Kahramanmaraş. All 175 Syrian refugees have expressed their intent to apply for asylum and find protection in an EU member state. Syrians forcibly returned to Turkey face a risk of onward refoulement to Syria.
This group of 175 refugees arrived by boat on 20 March and were pushed back to the sea by the coastguard of the republic of Cyprus as the boat was approaching the southern part of the island, which is under the jurisdiction and control of the government of the Republic of Cyprus. Many of these refugees were trying to join their families already settled in the Republic of Cyprus, which is a member of the European Union. The boat went north, capsized and the refugees were rescued by the “Turkish Cypriot administration” which has effective control over the northern part of the island. The refugees were housed in an apartment complex for a 14-day quarantine period due to the COVID-19 pandemic. At the end of the quarantine period, they continued to be detained – this time arbitrarily, in violation of the law of the “Turkish Cypriot administration” which authorises the detention of irregular migrants for eight days extendable only by a court order.
We, the undersigned organisations condemn the push-back of the vessel from Cypriot waters by the government of Cyprus, which amounts to refoulement in violation of the prohibition of non-refoulement set out under the 1951 Geneva Convention and EU law on asylum, and infringes Article 3 of the European Convention on Human Rights
We, the undersigned organisations also condemn the
return of 175 refugees to Turkey and the arbitrary detention of these persons
by the “Turkish Cypriot administration”. These acts also violate the 1951
Refugee Convention and Article 3 of the European Convention on Human Rights.
The detention of minors additionally violates the Convention on the Rights of
the Child, in particular Articles 9, 10, 22 and 37 on detention of children,
the right to reunification with members of the family and the right of every
child to be with both parents. States are obliged to
provide appropriate care to unaccompanied children. On April
13, UNICEF
said that all governments should impose a moratorium on detaining children and
urgently release children where alternatives are possible, due to heightened
risks of Covid-19 in detention.
Recommendations
We call on the “Turkish Cypriot administration” and Turkey to:
We call on the government of the Republic of Cyprus to:
ΚΟΙΝΗ ΔΗΛΩΣΗ
Στις 15 Μαΐου 2020, η διοίκηση της αυτοανακηρυχθείσας Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου (ΤΔΒΚ) έστειλε βίαια 100 Σύρους πρόσφυγες, συμπεριλαμβανομένων ασυνόδευτων παιδιών, στη Μερσίνα της Τουρκίας. Μεταφέρθηκαν στο Κίλις, κοντά στα σύνορα της Συρίας, όπου βρίσκονται τώρα. Οι περισσότεροι από τους 100 Σύρους πρόσφυγες -56- είναι παιδιά, ενώ η πλειονότητα είναι γυναίκες και κορίτσια.
Στις 24 Απριλίου 2020, η ΤΔΒΚ είχε ήδη στείλει βίαια 75 Σύρους πρόσφυγες, συμπεριλαμβανομένων ασυνόδευτων παιδιών, στη Μερσίνα της Τουρκίας, από όπου, σύμφωνα με πληροφορίες, μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδο στην επαρχία Καραμανμαράς. Και οι 175 Σύροι πρόσφυγες έχουν εκφράσει την πρόθεση να υποβάλουν αίτηση ασύλου και να βρουν προστασία σε ένα κράτος-μέλος της ΕΕ. Σύροι που στάληκαν βίαια στην Τουρκία αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο περαιτέρω επαναπροώθησής τους στη Συρία.
Αυτή η ομάδα 175 προσφύγων έφτασε με πλοιάριο στις 20 Μαρτίου και σπρώχθηκε πίσω στη θάλασσα από την Ακτοφυλακή της Κυπριακής Δημοκρατίας, καθώς το πλοιάριο πλησίαζε στο νότιο τμήμα του νησιού, το οποίο βρίσκεται υπό τη δικαιοδοσία και τον έλεγχο της Κυβέρνησης της Κυπριακή Δημοκρατίας. Πολλοί από αυτούς τους πρόσφυγες προσπαθούσαν να επανενωθούν με τις οικογένειές τους που έχουν ήδη εγκατασταθεί στην Κυπριακή Δημοκρατία, η οποία είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το πλοίο πήγε βόρεια, αναποδογυρίστηκε και οι πρόσφυγες διασώθηκαν από την «Τουρκοκυπριακή Δοίκηση», η οποία έχει αποκλειστικό έλεγχο στο βόρειο τμήμα του νησιού. Οι πρόσφυγες στεγάστηκαν σε συγκρότημα διαμερισμάτων για περίοδο καραντίνας 14 ημερών λόγω της πανδημίας Covid-19. Στο τέλος της περιόδου καραντίνας, συνέχισαν να κρατούνται – αυτή τη φορά αυθαίρετα, κατά παράβαση του νόμου της «Τουρκοκυπριακής Διοίκησης» που επιτρέπει την κράτηση παράτυπων μεταναστών για οκτώ ημέρες, παρατεινόμενης μόνο με δικαστική απόφαση.
Εμείς, οι οι πιο κάτω υπογράφουσες οργανώσεις, καταδικάζουμε την εκδίωξη του πλοιαρίου από τα κυπριακά ύδατα από την Κυβέρνηση της Κύπρου, κάτι πουο ισοδυναμεί με επαναπροώθηση κατά παράβαση της απαγόρευσης μη επαναπροώθησης όπως ορίζεται στη Σύμβαση της Γενεύης του 1951 και στο Δίκαιο της ΕΕ για το άσυλο, και παραβιάζει το Άρθρο 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.
Εμείς, οι οι πιο κάτω
υπογράφουσες οργανώσεις, καταδικάζουμε επίσης την
επιστροφή των 175 προσφύγων στην Τουρκία και την αυθαίρετη κράτηση αυτών των
ατόμων από την «Τουρκοκυπριακή Διοίκηση». Αυτές οι πράξεις επίσης παραβιάζουν τη Σύμβαση για τους Πρόσφυγες του 1951 και το
Άρθρο 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Η κράτηση ανηλίκων
παραβιάζει επίσης τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, ιδίως τα Άρθρα 9,
10, 22 και 37 για την κράτηση παιδιών, το δικαίωμα επανένωσης με μέλη της
οικογένειας και το δικαίωμα κάθε παιδιού να είναι και με τους δύο γονείς. Τα κράτη υποχρεούνται να παρέχουν
κατάλληλη φροντίδα σε ασυνόδευτα παιδιά. Στις 13Απριλίου, η UNICEF δήλωσε
ότι όλες οι κυβερνήσεις πρέπει να επιβάλουν μορατόριουμ στην κράτηση παιδιών και να απελευθερώσουν επειγόντως παιδιά
όπου είναι δυνατές εναλλακτικές λύσεις, λόγω των αυξημένων κινδύνων εξαιτίας του Covid-19 κατά την κράτηση.
Συστάσεις
Καλούμε την «Τουρκοκυπριακή Διοίκηση» και την Τουρκία όπως:
Καλούμε την Κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας όπως:
Υπογράφουσες Οργανώσεις:
Solidarity with the strike of the harvest workers in Bornheim (near Bonn)! Ultra low wages, mouldy food and no protection from Covid-19. German asparagus and strawberries taste like workers exploitation!
On the ground report by Severin Marten, Alice Claire and John Malamatinas
Hundreds of syndicalists and activists expressed on Monday solidarity with the wild strike of the Asparagus harvest workers in #Bornheim between Bonn and Cologne in Germany.
Last Friday hundreds of seasonal workers stopped work on the asparagus and strawberry fields, whereupon the management of the company called the police to intimidate them. Like thousands of other seasonal workers, the harvest workers in Bornheim live and work under catastrophic conditions: The wages of the now insolvent Spargelhof Ritter were kept, the accommodation is under inhumane conditions – an imminent homelessness could be averted. The workers complain not only about mouldy food, unheated mass accommodation next to a sewage plant and a complete lack of protection against corona – but also about not being paid. They had only been paid 100 to 250 Euros for a month of hard work.
The company belongs (or belonged until a few months ago) to the Ritter family, but has been in insolvency administration since the beginning of March. Andreas Schulte-Beckhausen’s lawyer’s office is responsible, and according to media reports it already has a new investor for the large company on hand. In the main season, the farm is said to have employed up to 500 harvest workers in the years before.
The protest began on Monday at the accommodation containers and continued at the company farm. Tough negotiations were held all day. Around 3 pm the situation comes to a critical point. Suddenly it is said that the payment of outstanding wages should take place on the farm. A police chain awaits them there, and two security men are also there, who were very aggressive towards union organisers. They say that money should only be given to people who are on an ominous list. The assumption was obvious that the strategy of the insolvency administrator was to set the employees against each other, in which some paid 600 Euros and others only 50 or 70. The lawyer from the insolvency administration came out and sat in the car. He drove away. People were yelling that they want their money. The police protected the car and partly took action against the field workers. Outrage reigns.
Where the isolation of the migrant workers from the rest of the world usually leads to that this over-exploitation being largely ignored, the joint organisation with FAU Bonn was able to cause a nationwide sensation. It was a difficult day as FAU Bonn tweets: “A bone-crushing day draws to a close. Even if we cannot be satisfied with the result: that wages of a few hundred euros were paid at all is a panic reaction of the class enemy. Tomorrow is round 2.”
German agriculture is largely based on low-wage work performed by migrant workers. About 300,000 seasonal migrant workers come every year to Germany to work in the fields. Shifts of 14 hours, seven days a week for unhealthy heavy work are not uncommon. They work and live under catastrophic conditions and are mostly isolated from the outside world from the time they are picked up and taken to their accommodation in order to maintain the over-exploitation of migrant labour.
Now it is important to continue to maintain solidarity with the workers and not to be satisfied with the payment of small amounts of money.
Therefore, come to Bonn (Oxfordstraße 2) tomorrow at 10 a.m. in front of the seat of the insolvency administration, which is in charge of paying out the wages.
Germany you lousy piece of asparagus!
Δεν είναι τυχαίο που η Ενωμένη Ευρώπη των καπιταλιστών έχει λυσσάξει να σβήσει από την συλλογική μνήμη κάθε δημοκρατικού και προοδευτικού άνθρωπου τη σημασία και συμβολή του Κόκκινου Στρατού στην αντιφασιστική νίκη των λαών. Προασπιζόμενος την πατρίδα από τα Ναζιστικά στρατεύματα, ο Kόκκινος Στρατός προάσπισε τα συμφέροντα όλων των λαών του κόσμου. Γι΄αυτό και εμείς έχουμε υποχρέωση όχι απλά την υπενθύμιση της μεγάλης αντιφασιστικής νίκης, αλλά επίσης την συμβολή του Κόκκινου Στρατού και την καίρια σημασία της σοσιαλιστικής οικόνομίας που εξόπλισε το λαό με υλικά, οργάνωση και σθένος.
Για όλα αυτά και πολλά άλλα θυμόμαστε και θα θυμόμαστε για πάντα
Από το λογοτεχνικό-συμβολικό
«Κάθε άνθρωπος που αγαπά την ελευθερία, χρωστάει στον Κόκκινο Στρατό περισσότερα από ό, τι μπορεί ποτέ να πληρώσει»
Έρνεστ Χεμινγουέι
Στο πραγματικό
«Δεν θα κερδίζαμε εμείς τον πόλεμο και η μοίρα της πατρίδας μας θα διαμορφώνονταν αλλιώς εάν δεν υπήρχε η ατσαλένια δύναμη μας, το Κόμμα. Τα πιο δύσκολα και υπεύθυνα καθήκοντα του πολέμου πρωτίστως πέφτανε στις πλάτες των κομμουνιστών. Η οργάνωση της βιομηχανίας, η δουλειά στα μετόπισθεν. Θαυμάζω το τεράστιο έργο που έγινε στις πιο δύσκολες μέρες. Σύντομα, από τον Ιούνη μέχρι τον Δεκέμβρη του 1941 μεταφέρθηκαν 1500 επιχειρήσεις από τις περιοχές που απειλούνταν από την κατοχή, στην Ανατολή και ξαναλειτούργησαν. Η νεολαία γνωρίζει τι σημαίνουν μεγάλες επιχειρήσεις και οικοδομές. Φανταστείτε ότι η επιχείρηση αεροπλάνων μέσα σ’ ένα – δυο μήνες ξανάρχισε να παράγει στη νέα τοποθεσία. Μέρα και νύχτα κινούνταν στρατιωτικά τρένα με βιομχανηκές εγκαταστάσεις και αντιστρόφως από την Ανατολή με οπλισμό και στρατό. Η γιγαντιαία αυτή κυκλοφορία γίνονταν με εντάσεις, ανωμαλίες, παρεξηγήσεις, συγκρούσεις, ωστόσο συντελούνταν αδιάκοπα, αυξάνονταν υποταγμένη στην καθοδηγητική οργανωτική δύναμη. Ο κρίκος αυτός είναι μόνο ένας από τις αναρίθμητες φροντίδες που πήρε στις πλάτες του το Κόμμα. Είμαι περήφανος που ανδρώθηκα και αναπτύχθηκα σε αυτό το Κόμμα.»
Στρατάρχης Γκεόργκι Κ. Ζούκοφ, Συνέντευξη στην “Κομσομόλσκαγια Πράβντα”, 1970.
Πηγή: Ατέχνως
The post Η σημαία μας: για την 9η Μαΐου appeared first on Αγκάρρα.
Support the call for strike against racism, for self-organization and a beautiful life for everyone by the germany-wide Day of Rage initiative!
Dear friends, dear comrades,
We migrant self-organisations call on our siblings to join us for a day of enragement and a general strike on 8 May 2020. We call on people with migration heritage, Jewish people, BIPoCs and all people in solidarity to strike with us.
Why the 08 May? The date is considered the day of liberation. But while the war and the Nazi dictatorship came to an end, the Nazi ideology and its representatives lived on and so racism and anti-semitism have a long tradition in Germany. After the end of the Second World War, Germany was at most only symbolically denazified. Former members and functionaries of the NSDAP and SA held political offices here and in Europe after 1945 or ran successful businesses.
Already in the 1950s, there were acts of racist violence. In 1979, Cuban contract workers Raúl García Paret and Delfin Guerra were killed in the GDR during resistance to racist violence. During this time, attacks on immigrants were poorly or not at all documented and so we do not know all the names of victims of racist violence. But the list of names of victims we know is long and apparently endless.
On Thursday, February 19, 2020, nine people with migration heritage were shot dead by a racist in Hanau, five others were injured.
Their names:
Gökhan Gültekin
Ferhat Unvar
Mercedes Kierpacz
Sedat Gürbüz
Hamza Kurtović
Kaloyan Velkov
Vili Viorel Păun
Fatih Saraçoğlu
Said Nesar Hashemi
To this day, politics watches as our siblings, friends and our anti-fascist comrades are killed, even in the custody of state institutions, therefore we cannot rely on them. They do not protect us and at the very least since the NSU we know that in Germany, in all likelihood, protection of perpetrators continues.
We are not silent, we are not intimidated, we do not engage in racist discussions, we do not abandon the streets to Nazis. If Germany wants to continue to cosy up to Nazis, we will have no part in it!
Inspired by the Ramazan Avcı initiative, we take our fury and grief to the streets on May 8th. Get organized and call for a strike with us.
Day of Outrage, 08 May, Germany-wide
Call from Migrantifa Berlin
We cannot rely on the State – self-organize migrant protection and denazify all state apparatuses now!
We join our brothers* and sisters* in a call for all people with migration experience and inheritance, all Jewish persons, Sinti and Romani persons, Black, Indigenous, and People of Color, and all those who feel solidarity with us, to come together and express our rage, our grief, our remembrance, and our resistance.
May 8th is commemorated as “Tag der Befreiung” to celebrate our liberation from National Socialism – this year in Berlin it will be a legal public holiday for the very first time. Although the war and the national socialist dictatorship ended in Europe, the fascist, racist, and antisemitic ideology of National Socialism lives on. Not four years following the end of the Second World War, voices from the political and social spheres loudly demanded a stop to denazification. So it is not at all surprising that shortly after 1945 thousands of former members and officials of the NSDAP (National Socialist German Workers’ Party) took over leading positions in politics, the justice system, national security, and the economy.
Seventy-five years after “liberation” we see a Germany where, once again, fascists and racists march on the streets and commit murder, where they insert right-wing ideology in parliaments, schools, and the police force under the guise of democracy and freedom of expression. Germany has once again become a leading player on the world stage, and it will ensure that its “interests” are enforced in order to secure its “prosperity” – no matter what the cost.
The pogroms in Rostock-Lichtenhagen, the attempted murder in Mölln, the National Socialist Underground affair (NSU-Komplex), the murders of Oury Jalloh in Dessau, Burak Bektaş in Berlin, and, most recently, Arkan Hussein K. in Celle, the attacks in Halle and in Hanau, as well as the daily murders at the European borders – all these are just a few of the thousands manifestations of the fight between an imaginary “inside” and “outside.”
It is not a poison that is responsible for this, but a State that fuels and legitimizes a racist and nationalist ideology by prioritizing national interests and by propagating a value system of “useful versus useless.” And at the same time, it is also the State that protects right-wing perpetrators with its bloody hands: relatives are blamed, files get shredded, deals are struck with dictators, and the right of asylum readily suspended. Evidently, racism and right-wing extermination ideology is not a matter of a few mentally unstable individuals. It is a structural problem within mainstream society, one that is inherent to the logic of the bourgeois State and its institutions.
So we call out and say: Enough! We will not let ourselves be divided and we refuse to tolerate more racism, more fascism, and more murders in Germany! Let us take up the torch of our parents and grandparents and continue the struggle! Let us bring our voices together loudly and express our rage, our grief, and our resolve – whether on our balconies or on the street, from a place of anger or remembrance, for the right to come, to stay and to leave, online or offline. We will exercise our rights, we will make others uncomfortable, we will organize ourselves – beyond borders, for social justice, and in solidarity and remembrance for all those affected by right-wing and racist violence! There will be no final stroke!
From Moria to Hanau, no forgiveness, no forgetting!
#rassismustötet #lagerabschaffen
In remembrance – #saytheirnames #hanauWarKeinEinzelfall
How to protest:
All information regarding time, location, printing materials, etc. will be published on our website and on our social media channels!
One Radical Planet 
