Login
Haji Mike:
Δέκα διπλοκάμπινα γεμάτα εθελοντές πολίτες εκάταφεραν παραπάνω που ολόκληρο κρατικό μηχανισμό της διαφθαρμένης Πανανίας του Α-Πολιτικ. Εσυναχτίκετε μπροστά που τους φακούς τους αγορασμένους στον Ύψωμα σαν μια τακτική ομάδα εφέδρων που παν άδικα μονοημερί στο στρατό μες των λάλαρον να κουτσίσουν στόχους αλλά βρίσκουν το βουνό. Stand Down Νικουιι!
Adonis Florides:
Δεν γίνεται να φταίει ο αέρας. Κάθε Ιούλην φυσά αέρας, κάθε Ιούλην έχουμεν θερμοκρασίες 40+. Ξέρουμεν το ακόμα τζαι εμείς οι πιο αφελείς τζαι άσχετοι. Νομίζω θα πρέπει να το ξέρουν τζαι οι αρμόδιοι. Τα λεφτά που ξοθκιάζουμεν είναι ακριβώς για να προστατευτούμεν ἀμαν φυσά αέρας τζαι άμαν έχουμεν θερμοκρασίες 40+. Πρόεδρε, άηστο, δεν σώζεται με τίποτε.
Christine Petrides:
Κάηκαν τα κρασοχώρια της Λεμεσού, με δυό νεκρους, με τεράστιες υλικές και περιβαλλοντικές ζημιές, επειδή οι αρμόδιοι καθυστέρησαν να αντιδράσουν, επειδή έπαιζαν καμπάνες των εκκλησιών εν έτη 2025 για να εκκενωθούν τα χωριά, και λόγω φτηνού πατριωτισμού, αρνήθηκαν να αποδεχτούν βοηθεια, τζαι ο πρόεδρος της Δημοκρατίας ακόμη απολαμβάνει το πόστο τζαι τους μισθούς του.
Η πράξη του Χρυσοστομίδη [να παραιτηθει από ευθιξία το 2008] , εν το ανέκδοτο που προκαλέι γέλιο στους κύκλους τους.
Η έλλειψη τσίππας όμως τζαι τα extra small @ρχίδια τους, εν το ανέκδοτο στους δικούς μας κύκλους!
Ελπίζω και εύχομαι σε ένα aroxol που να δκιώχνει άχρηστους πολιτικούς, εκτός από κατσαρίδες!
«Σε κάθε περίπτωση, φαίνεται ότι μιλάμε για την 4η μεγαλύτερη πυρκαγιά στην Κύπρο από το 1960 μέχρι σήμερα και την μεγαλύτερη στην περιοχή ελέγχου της Κυπριακής Δημοκρατίας. Σαφώς μεγαλύτερη από Βάβλα το 2000, Σολιά το 2016 και Αρακαπά το 2021.»
Το ότι η κυβέρνηση εξευτελίστηκε με τον υπουργό να λαλεί λλίες μέρες πριν ότι έχουν σχέδια τζαι εργαλεία παρακολούθησης τζαι ελέγχου πυρκαγιών, τζαι μετά να θωρουμεν την καταστροφή, ηταν δεδομένο. Ο Χριστοδουλίδης έσυρεν την οδηγία να μεν έχουμεν θύματα. Θα εμπόρεν να πει απλώς ότι θα έπρεπε να γίνει οργανωμένη εκκένωση, τζαι μπορεί να εγλυτώναν οι δυο νεκροί αν υπήρχε οργάνωση τζαι πληροφόρηση για κλειστούς δρόμους..
Αλλα τζαι γενικότερα εν γνωστόν, ότι αλλάσει το κλίμα, ότι άμα ξεράνει η γη, λόγω της κλιματικής αλλαγής θα εν πιο πιθανές οι πυρκαγιές.. Η κυβέρνηση απλώς απέτυχε σε ό,τι υποσχέθηκε τζαι η οργή για τα εκατομμύρια που πετάσσουνται σε ημέτερους διορισμένους κοκ, προκάλεσαν την απόλυτα λογική οργή...
Ήταν φανερό που την Παρασκευή ότι ‘εππεσε γραμμή να μειωθούν οι αναφορές στα καθεστωτικά ΜΜΕ... τζαι ιδιαίτερα οι ερωτήσεις για τις ευθύνες...
Ήταν τζαι το παλαιστινιακό να πλανιέται στον αέρα... Ήδη πριν ξεκινήσει η πυρκαγιά η αστυνομία ετζυνήαν έναν ύποπτο χαρταετό/σημαία της Παλαιστίνης..εζησαμεν ουσιαστικά την θεατρική σκηνή του «Μην πυροβολείτε τον χαρταετό.. τέθκοια ξεφτίλα... Αλλά στην πυρκαγιά τα ισραηλιτικά αεροπλάνα κατάσβεσης, ήταν απασχολημένα φαίνεται να σκοτώνουν άμαχους στην περιοχή... Ως τζαι η Ιορδανία ανακοίνωσε ότι έστελλεν μας αεροπλάνα, αλλά το Ισραήλ εκωλοβάραν ως το πρωί που ελέγξαμε μόνοι μας την πυρκαγιά... το Ισραήλ του οποίου τους τουρίστες εδιατάχθηκεν να «προστατεύκει» η αστυνομία που πλακάτ της αλήθκειας: ότι το κράτος τους δολοφονεί άμαχους...
Εν σημαντική τζιαι η αναφορά στην άρνηση για συμβολή που τους τουρκοκύπριους, ειδικά σε μια περίοδο τζιαι λιότερο που μιαν εφτομάδα μετά που είσιεν βρεθεί ο Χριστοδουλίδης με τον Τατάρ για να διερευνήσουν όπως ελαλούσαν τη πιθανότητα επανέναρξης συνομιλιών για το Κυπριακό. Αρνηθήκαν βοήθεια σε πυροσβέστες τζιαι οχήματα, επειδή υποτίθεται εχρειάζουνταν εναέρια μέσα τζιαι ύστερα που λλίες ώρες ελαλούσαν ότι τα εναέρια μέσα εν εμπορούσαν να κάμουν ρίψεις λόγω του αέρα. Ποιο που τα δκυο ισχύει τελικά; Ή καλύττερα τί τους εκόλιεν να δεκτούν τη βοήθεια έστω ως ένδειξη αποδοχής της καλής θέλησης που επιδείχθηκε τζιαι να το αξιοποιήσουν ακριβώς πολιτικά για επανέναρξη διαλόγου;
Ένα που τα πιο ενδιαφέροντα φαινόμενα στην κοινωνιολογία, εν μελέτη των «στιγμών» συλλογικής κινητοποίησης, ταύτισης η/τζαι οργής.. Σε έτσι «ιστορικές στιγμές», όπως λ.χ. η Κομμούνα του Παρισιού τον 19ο αιώνα, ο Μάης του 1968, τον περασμένο αιώνα, ή «στιγμές» εθνικής ταύτισης [όπως η 28 Οκτωβρίου στην Ελλάδα] ..σε έτσι «στιγμές» δημιουργείται ένα αίσθημα αλληλοβοήθειας, μοιράσματος του πόνου ή της οργής, με το ξεπέρασμα του ατομικού τζαι την αναζήτηση νοήματος στην επικοινωνία/ταύτιση με τους Άλλους... Στο συλλογικό..
Ψυχαναλυτικά, θα μπορούσε να πει κάποιος/α ότι η «ορμή του Έρωτα» αναδύεται για να αντιμετωπίσει τον «αιώνιο αντίπαλό» της, την «ορμή του Θανάτου»... όπως το περίγραψε ο Φρόιντ στο «Η δυσφορία στον πολιτισμό»...
Τούτο το φαινόμενο αναδύθηκε στην Κύπρο τζήνες τες 2-3 ημέρες της πυρκαγιάς. Το ότι εσυμμετείχαν τζαι οι αλλοδαποί εργάτες, τζαι οι τουρκοκύπριοι, ήταν το σύμπτωμα του φαινομένου – η ανάδυση του αισθήματος αγάπης – για την γη, για τον/την άλλον άνθρωπο, τον γείτονα ή τον άγνωστο...
Μαζί με την μνήμη του «κακού» θα πλανιέται τζαι η μνήμη της αυθόρμητης αλληλεγγύης... της γοητείας τζαι της δύναμης της συλλογικότητας...
Η διάχυση της επικοινωνίας έγινε σε μεγάλο βαθμό στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπου καταγράφηκε το βιωματικό...
Θα φανεί στην συνέχεια πως θα
κωδικοποιηθεί το αίσθημα της συλλογικότητας αλλά τζαι της οργής.....
Σκηνή 1 [Elena Hadjiyerou]
«Τρεις ξένοι εργάτες κάπου εδώ στα Λατσιά, μόλις σχόλασαν από τις οικοδομές. Ήταν σχεδόν ώρα να κλείσει το σούπερ μάρκετ. Μπήκαν και φόρτωσαν τρία καρότσια γεμάτα: ψωμιά, ξηρή τροφή, χυμούς, νερά, δημητριακά, πετσέτες....
... Καθώς έφευγαν, άκουσα την ταμία να λέει στη συνάδελφό της:
«Είναι από Ρουμανία. Εγώ από Βουλγαρία, αλλά τους καταλάβαινα. Παίρνουν τρόφιμα για τη Λεμεσό. Για τα χωριά που κάηκαν».
«Τι;» είπα αυθόρμητα. «Όλα αυτά για τη Λεμεσό;»
«Ναι, γι’ αυτό πήραν τόσα πολλά», απάντησε. «Και με τόση χαρά…»
Τους βρήκα έξω, να φορτώνουν τα πράγματα με απίστευτη ζωντάνια.
«Μπορώ να σας ρωτήσω κάτι;»
«Ναι, ρώτα κυρία».
«Πού τα πάτε;»
«Στη Λεμεσό. Στα χωριά. Πάμε να βοηθήσουμε. Πρέπει να βοηθήσουμε».
«Μπορώ να σας φωτογραφήσω; Να το βάλω στο Facebook;»
Γέλασαν.
«Δεν μας πειράζει, αλλά εν το κάμνουμε για τούτο».
Ανθρώπινη αλληλεγγύη. Αγνή, αληθινή, θαυματουργή.»
Σκηνή 2 [ανακοίνωση της κοινότητας Βιετναμέζων που κατοικούν στην Κύπρο για αλληλεγγύη]
«In this crisis, we, the Vietnamese who live and work in Cyprus, cannot stand alone. Kindness and empathy, among us cannot be indifferent to the pain of the citizens of our country.
Let the compassionate heart of every Vietnamese be lit. Together, let's join hands to share, to help those who are struggling, with this great loss. We can spread love and help so that affected people soon receive practical and timely help. Every contribution, every action is a ray of hope, the strength that helps those in loss to rise up, begin anew.
All supporters please contact QTVs of Cities in Cyprus.
Community Chairman: Nguyen Duc Manh.»
Σκηνή 3 [η τουρκοκυπριακή αλληλεγγύη]
«Ο Τουρκοκύπριος
δημοσιογράφος Mert Özdağ ανάρτησε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook
μια συγκλονιστική περιγραφή της διάσωσης μιας ηλικιωμένης Ελληνοκύπριας, την
οποία μετέφερε με το αυτοκίνητό του μακριά από τη φλεγόμενη περιοχή.
«Ο ουρανός ήταν σκεπασμένος με καπνό, τα πουλιά είχαν φύγει, τα δέντρα
έκλαιγαν. Εσύ ήσουν εκεί, στο κέντρο αυτής της κόλασης, και χαμογελούσες»,
γράφει ο Özdağ, περιγράφοντας τη στιγμή που αντίκρισε την ηλικιωμένη. «Ήταν σαν
να ήσουν αποφασισμένη να μείνεις εκεί, με όλο σου το παρελθόν, τις ρίζες σου,
τις αναμνήσεις σου», προσθέτει.
Στη συνέχεια εξιστορεί τη στιγμή της διάσωσης, όταν την πήρε στο όχημά του:
«Εκείνη τη στιγμή δεν ήμασταν ούτε Τούρκοι, ούτε Ρωμιοί. Ούτε ηλικιωμένοι, ούτε
νέοι. Ήμασταν δύο ψυχές που η μία εμπιστεύτηκε την άλλη. Καθώς κρατούσα τα
κουρασμένα σου χέρια, ένιωσα το βάρος της ιστορίας να με κατακλύζει. Αλλά
ταυτόχρονα, η πόρτα για μια νέα αρχή άνοιγε μπροστά μας.»
Η ανάρτηση κορυφώνεται με έναν βαθύ στοχασμό:
«Δεν μετέφερα μόνο έναν άνθρωπο. Μετέφερα ένα παρελθόν, μια μνήμη, μια ελπίδα
για ειρήνη. Και κάθε φορά που το θυμάμαι, η ελπίδα μέσα μου μεγαλώνει. Γιατί
ξέρω πως, αν το θελήσουμε, μπορούμε να ξαναγεννηθούμε από τις στάχτες με
αγάπη.»
Ο Özdağ κλείνει την ανάρτησή του με μια συγκινητική ευχή: «Ελπίζω αυτό το
γράμμα να φτάσει σε σένα και να σου θυμίσει πόσο πολύτιμη είσαι. Τα λίγα λεπτά
που περάσαμε μαζί μου δίδαξαν ένα μάθημα ζωής που δεν θα ξεχάσω ποτέ.»
«Ο Ορχούν Καράγκιοζλου, Τουρκοκύπριος κάτοικος της Λεύκας, αποφασίζοντας ότι δεν χρειάζεται να περιμένει την άδεια των ηγετών για να βοηθήσει την πατρίδα του, ξεκίνησε για τη Λεμεσό, αφού πρώτα έκανε κάλεσμα για τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης.
"Πηγαίνω νερό, μπισκότα, ιατρικό υλικό, τσάπες και φτυάρια σε όσους προσπαθούν να σβήσουν τη φωτιά."
Maria Shakalli
Σκηνή 4: οι Αιγύπτιοι στην Λεμεσό..
Μια ομάδα Αιγύπτιων επήαν στον Άη Αντώνη στη Λεμεσό να βοηθήσουν σε κέντρο πρώτης υποδοχής τζιαι να δώκουν το μεροκάματό τους την Παρασκευή που επληρωθήκαν, τζιαι όταν τους είπαν «εν χρειάζεται», επροτείναν να μείνουν ούλλοι μαζί σε ένα σπίτι για να μπόρουν να παραχωρήσουν τα σπίθκια τους στους πληγέντες
One Radical Planet 