Login
Την περασμένη εφτομάδα είχαμεν 3 ενδιαφέροντα, τζαι ενδεχομένως εκφραστικά επεισόδια στο δημόσιο λόγο: που την μιαν η ομιλία του παρουσιαστή στην εκδήλωση για την Αμμόχωστο είπεν ξικούτσουλα, χωρίς τους καθωσπρεπισμούς του επίσημου δημόσιου λόγου, το τί λαλούν τζαι σκέφτονται πολλοί Βαρωσιώτες... Τζαι φυσικά εβούρησεν πρώτον το Ελαμ, ως η ένοχη συνείδηση της ΕΟΚΑ β [της οποίας εν ο ιδεολογικός απόγονος] να προσπαθήσει να λογοκρίνει...
Μπορεί όμως η εξουσία να εμποδίσει την έκφραση του λόγου της καθημερινότητας;
Ειχαμεν ταυτοχρονα τζαι την αποκαλυψη του θεαματος Γιαννακη. Όσον αναμενόμενο τζιαι να ήταν ότι θα έππεφτε στα μαλακά, το ότι στο παρά πέντε ήταν να έρτει η Γενική Εισαγγελέια τζιαι να αποσύρει επιπρόσθετες κατηγορίες πέραν που τζιείνες που είσιεν ήδη αποσύρει, εν ήταν αναμενόμενο, ειδικά μετά το κράξιμο στα τόσα όσα τα τελευταία τρία χρόνια που τρέχει η υπόθεση.
Παράλληλα η κυβέρνηση [της οποίας επιάστηκε το πόϊν της με τον συντονιστή που ήταν Αυστραλία] επροσπάθησεν να μετατοπίσει την οργή για τις ευθύνες της στην πυρκαγιά. Τον κεντρικό ρόλο στο παιχνίδι των μετατοπίσεων, εισιεν την η «κάθοδος» Αμερικάνων αξιωματούχων για να διερευνήσουν ότι είδεν τζαι άκουσε η κοινωνία. Το κυβερνητικό σενάριο ήταν μια copy paste αναπαραγωγή της ρητορικής της λαγνείας της εξάρτησης – θα μας πουν οι ημέτεροι ειδικοί, οι εισαγόμενοι, οι ανώτεροι κοκ...
Όταν ο Φιλελεύθερος επροσπάθησεν να πουλήσει τούτο το σενάριο με τιτλο «δικαιώνεται η κυβέρνηση», τα σχόλια των αναγνωστών ήταν εκφραστικά της δυσκολίας πκιον επιβολής του σεναρίου της εξουσίας:
Είναι οι ..ίδιοι που κατάφεραν [?????] να ..κρούσουν το Λος Άντζελες????? Σοβαρευτείτε !!!!!!
Δικαιώνετε;;; Που ποιούς δικαιώνετε μάνι μάνι ρε γλύφτες;;!!
Υπάρχουν δύο προβληματικά στοιχεία στη δημοσίευση αυτή: Πρώτον, ενώ η δημοσίευση αυτή αφορά κάλυψη ρεπορτάζ και όχι ερμηνευτικό δημοσιογραφικό άρθρο- δηλ, άρθρο με υποστήριξη θέσης- ο τίτλος-σχόλιο εκ μέρους της εφημερίδας έχει στόχευση και συγκεκριμένα να δημιουργήσει θετικές εντυπώσεις για την κυβέρνηση. Θέλω να πω ότι είναι ένας τίτλος που περιέχει σχόλιο, ενώ δεν θα έπρεπε, καθώς έχουμε μπροστά μας ρεπορτάζ που καλύπτει απλώς μια είδηση και δεν υποστηρίζεται προσωπική άποψη από αρθρογράφο. Δεύτερον: Πώς ακριβώς δικαιώνεται η απόφαση του προέδρου, αφού καλά καλά η Ομάδα αυτή των Αμερικανών δεν έπιασε δουλειά; Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν είναι μόνο τους κυβερνώντες που κρίνουν οι πολίτες αλλά και τα ΜΜΕ, τα οποία πρέπει να κρατούν πάντοτε όρθιο ανάστημα, εφόσον επιτελούν κι αυτά σπουδαίο λειτούργημα κρίνοντας και καθορίζοντας συνειδήσεις.
Μπράβο στον πρόεδρο μας!!! Respect πρόεδρε μας!!!
10 άτομα 10 μέρες 10 εκ. ευρώ χρέωση!!!
Με αυτά τα λεφτά όμως αγοράζεις 2 αεροπλάνα πυρόσβεσης!!!
Και επειδή η κυβέρνηση μας είναι η καλύτερη με διαφορά που είχαμε ποτέ θα τα κάνει όλα με ασφάλεια και σωστά!!!
Μπράβο στον Φιλελεύθερο. Έβγαλε πόρισμα πριν προσγειωθουν οι ειδικοί. Από δημοσιογραφία σχίζει
· Weekly Review: όταν η εξουσία προσπαθεί να μετατοπίσει, αλλά το κοινό εν τσιμπά, τζαι ζει την αλληλεγγύη στους δρόμους...
Η εφτομάδα μετά τες πυρκαγιές εκουβαλαν ένα κλίμα που θα μπορούσε να γίνει τζαι κοινωνικά εκρηκτικό. Μετά την έκρηξη αλληλεγγύης τζαι συλλογικότητας, αρκεψεν [που ακροδεξιό δακτυλούην; Που κάποιον σύμβουλο του κράτους ειδικευμένο για δεκαετίες στην κατασκευή υστεριών; κλπ κλπ] μια προσπάθεια να βρεθεί ένα «κακός αλλοδαπός» για μετατοπιστεί το έγκλημα των κρατικών ευθυνών, σε «εμπρησμό»... Μερικοί ετσιμπήσαν αρχικά, αλλά το κλίμα της αλληλεγγύης, τζαι του τί εβιώθηκεν εν εφάνηκεν να τσιμπά τις ανοησίες για «ύποπτα σακκίδια» κλπ...
Η κυβέρνηση επίσημα, επέρασεν που την χαζοχαρούμενη, εκτός τόπου τζαι χρόνου, αρχική ρητορική του «πετύχαμεν να μεν έχουμεν περισσότερους νεκρούς», σε προσπάθεια κατευνασμού με υποσχέσεις για αποζημιώσεις...
Αλλά όπως εφάνηκεν τζαι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τζαι στην «λαοθάλασσα» των χιλιάδων στον Μόλο της Λεμεσού, ούτε οι υποσχέσεις εν εξεπλύναν την εικόνα της ανευθυνότητας, που ενισχύετουν που την μετατροπή των πολιτών, μέσα από τα «Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης», σε μάρτυρες του τί έγινε τζαι του τί εν έγινε... Η μαρτυρία ενός ατόμου [Ερικ Κιττας εθελοντής σε συνέντευξη στο κανάλι 6] στην περιοχή Σούνι που προειδοποιούσε για την φωθκιά που έμπαινε στο χωρκό, με ένα στρατιωτικό [που εσυνόδευκεν υπουργό] να απαντά στο «εν να καεί κόσμος» με το «στα αρχίδια μου, εγώ πρέπει να φκάλω που δαμέσα τον υπουργό», ήταν εκφραστική...Σαν να βασικά εμπερικλείει υποψια για μια γενικότερη στάση τζιαι θέση τζιαι τη σημασία που διούν στους πολίτες: που τους υψηλόβαθμους αξιωματούχους μέχρι τα πιόνια τους, με ή χωρίς στολή...
Αλλά τζαι τα καθεστωτικά ΜΜΕ [πέρα που μερικές τηλεοράσεις που επήαν να παίξουν με το «σακκίδιο του αλλοδαπού εμπρηστή»] ετηρήσαν γενικά μια θέση ανοικτή στην κριτική – ιδιαίτερα οι εφημερίδες... Ήταν τζαι μια σπάνια, για δεκαετίες, εικόνα σύγκλισης της αριστεράς [Χαραυγή] με εφημερίδες του ΔΗΣΥ [Αλήθεια, Πολιτης]... Σε τέθκοιο πλαίσιο αρκέψαν τζαι οι «διαρροές» κατευνασμού – «θα γίνει ανασχηματισμός σύντομα» κοκ...
Στα ιστορικά θετικά οι κινητοποιήσεις τζαι η ευρύτερη κοινωνική αντίδραση εβάλαν στο τραπέζι μια κοινωνική απαίτηση ευθυνών, που θα βαραίνει το κράτος σαν θεσμό πκιον....
Τωρά εν θα αποσύρει τον Κόμπο που νομιμοποιά την κατοχή, η κυβέρνηση που απέσυρε το βιβλίο για τις δικοινοτικές πέτρες;...
Οι υστερικοί του απορριπτισμού εν θα ζητήσουν να μάθουν αν οι Ισραηλίτες αποδέχονται το κυβερνητικό «αφήγημα» για «μορφές κατοχής»;
Η υποκρισία της γελοιότητας...
«Έντονες αντιδράσεις καταγράφονται για την επιλογή της κυβέρνησης να συμμετέχει στη ψεσινή εορταστική εκδήλωση της πρεσβείας του Ισραήλ, την ώρα δηλαδή που φλεγόταν η ορεινή Λεμεσός και ανακοινώνονταν οι πρώτοι νεκροί της πυρκαγιάς.
Ήδη στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης εκατοντάδες πολίτες εκφράζουν απορία και αγανάκτηση για την παρουσία του Υπουργού Εξωτερικών, Κ. Κόμπου στη δεξίωση για την εθνική επέτειο του Κράτους του Ισραήλ, την ώρα που δασοπυροσβέστες, πυροσβέστες, δασικοί εργάτες και εθελοντές πολίτες έδιναν την μάχη με τα μέτωπα της φωτιάς. Στο φωτογραφικό υλικό από τη ψεσινή δεξίωση που έχει αναρτήσει σήμερα η πρεσβεία του Ισραήλ στην Κύπρο, ο Υπουργό Εξωτερικών περιχαρής εορτάζει μαζί με το Ισραηλινό πρέσβη την ανεξαρτησία του ισραηλινού κράτους.
Μια ολοένα και μεγαλύτερη μερίδα πολιτών εγείρει ερωτήματα προς την κυβέρνηση Χριστοδουλίδη, η οποία όχι μόνο δεν ενοχλείται από τη συνεχιζόμενη γενοκτονία που διαπράττει το καθεστώς Νετανιάχου στη Γάζα, αλλά δεν συγκινείται ούτε από τις δραματικές στιγμές που περνά η ίδια η χώρα μας και να αποφύγει τέτοιες ενέργειες, όπως η παρουσία σε πανηγυρικές δεξιώσεις.»
Αφού το επαλέψαμε τζαι εσώσαμεν ότι εμπόρεν να σωθεί, ήρτεν τζαι το κράτος των δολοφόνων να πουλήσει «βοήθεια» τζαι αμέσως εβουρήσαν οι υπηρεσίες προπαγάνδας της πρεσβείας... Φιλελεύθερος, Σίγμα....
Πληρώνει καλά άραγε η υπηρεσία προπαγάνδας – έστω τζαι ενάντια στην λογική;
Αφού το Ισραήλ εν δίπλα μας, γιατί εν ήρταν που την πρώτη ημέρα/νύχτα;..Εθέλαν να καεί κάμποσος τόπος τζαι ύστερα να έρτουν με την αθλιότητα της προπαγάνδας;
Δηλαδή αν ήταν, ας πούμε, πολεμική σύρραξη θα εκαρτερούσαν να δουν τί θα κάμουμε μόνοι μας τζαι ύστερα ήταν να έρτουν άμα ετέλειωνεν η αντιπαράθεση; Να πιάσουν τζαι τζήνοι κάτι;
Μάσιαλλα σύμμαχος...
Η πυρκαγια ήταν τζαι η αποκάλυψη της ισραηλίτικης υποκρισίας... Η δημόσια του αποκάλυψη στο ρότσο μας – η υποκρισία τους έτσι τζι αλλιώς εν τζιαμέ τζιαι σε σχέση με τη Γάζα – πόσα λεπτά μετά τη συμφωνία ανακωχή εσύραν πόμπες;
Haji Mike:
Δέκα διπλοκάμπινα γεμάτα εθελοντές πολίτες εκάταφεραν παραπάνω που ολόκληρο κρατικό μηχανισμό της διαφθαρμένης Πανανίας του Α-Πολιτικ. Εσυναχτίκετε μπροστά που τους φακούς τους αγορασμένους στον Ύψωμα σαν μια τακτική ομάδα εφέδρων που παν άδικα μονοημερί στο στρατό μες των λάλαρον να κουτσίσουν στόχους αλλά βρίσκουν το βουνό. Stand Down Νικουιι!
Adonis Florides:
Δεν γίνεται να φταίει ο αέρας. Κάθε Ιούλην φυσά αέρας, κάθε Ιούλην έχουμεν θερμοκρασίες 40+. Ξέρουμεν το ακόμα τζαι εμείς οι πιο αφελείς τζαι άσχετοι. Νομίζω θα πρέπει να το ξέρουν τζαι οι αρμόδιοι. Τα λεφτά που ξοθκιάζουμεν είναι ακριβώς για να προστατευτούμεν ἀμαν φυσά αέρας τζαι άμαν έχουμεν θερμοκρασίες 40+. Πρόεδρε, άηστο, δεν σώζεται με τίποτε.
Christine Petrides:
Κάηκαν τα κρασοχώρια της Λεμεσού, με δυό νεκρους, με τεράστιες υλικές και περιβαλλοντικές ζημιές, επειδή οι αρμόδιοι καθυστέρησαν να αντιδράσουν, επειδή έπαιζαν καμπάνες των εκκλησιών εν έτη 2025 για να εκκενωθούν τα χωριά, και λόγω φτηνού πατριωτισμού, αρνήθηκαν να αποδεχτούν βοηθεια, τζαι ο πρόεδρος της Δημοκρατίας ακόμη απολαμβάνει το πόστο τζαι τους μισθούς του.
Η πράξη του Χρυσοστομίδη [να παραιτηθει από ευθιξία το 2008] , εν το ανέκδοτο που προκαλέι γέλιο στους κύκλους τους.
Η έλλειψη τσίππας όμως τζαι τα extra small @ρχίδια τους, εν το ανέκδοτο στους δικούς μας κύκλους!
Ελπίζω και εύχομαι σε ένα aroxol που να δκιώχνει άχρηστους πολιτικούς, εκτός από κατσαρίδες!
«Σε κάθε περίπτωση, φαίνεται ότι μιλάμε για την 4η μεγαλύτερη πυρκαγιά στην Κύπρο από το 1960 μέχρι σήμερα και την μεγαλύτερη στην περιοχή ελέγχου της Κυπριακής Δημοκρατίας. Σαφώς μεγαλύτερη από Βάβλα το 2000, Σολιά το 2016 και Αρακαπά το 2021.»
Το ότι η κυβέρνηση εξευτελίστηκε με τον υπουργό να λαλεί λλίες μέρες πριν ότι έχουν σχέδια τζαι εργαλεία παρακολούθησης τζαι ελέγχου πυρκαγιών, τζαι μετά να θωρουμεν την καταστροφή, ηταν δεδομένο. Ο Χριστοδουλίδης έσυρεν την οδηγία να μεν έχουμεν θύματα. Θα εμπόρεν να πει απλώς ότι θα έπρεπε να γίνει οργανωμένη εκκένωση, τζαι μπορεί να εγλυτώναν οι δυο νεκροί αν υπήρχε οργάνωση τζαι πληροφόρηση για κλειστούς δρόμους..
Αλλα τζαι γενικότερα εν γνωστόν, ότι αλλάσει το κλίμα, ότι άμα ξεράνει η γη, λόγω της κλιματικής αλλαγής θα εν πιο πιθανές οι πυρκαγιές.. Η κυβέρνηση απλώς απέτυχε σε ό,τι υποσχέθηκε τζαι η οργή για τα εκατομμύρια που πετάσσουνται σε ημέτερους διορισμένους κοκ, προκάλεσαν την απόλυτα λογική οργή...
Ήταν φανερό που την Παρασκευή ότι ‘εππεσε γραμμή να μειωθούν οι αναφορές στα καθεστωτικά ΜΜΕ... τζαι ιδιαίτερα οι ερωτήσεις για τις ευθύνες...
Ήταν τζαι το παλαιστινιακό να πλανιέται στον αέρα... Ήδη πριν ξεκινήσει η πυρκαγιά η αστυνομία ετζυνήαν έναν ύποπτο χαρταετό/σημαία της Παλαιστίνης..εζησαμεν ουσιαστικά την θεατρική σκηνή του «Μην πυροβολείτε τον χαρταετό.. τέθκοια ξεφτίλα... Αλλά στην πυρκαγιά τα ισραηλιτικά αεροπλάνα κατάσβεσης, ήταν απασχολημένα φαίνεται να σκοτώνουν άμαχους στην περιοχή... Ως τζαι η Ιορδανία ανακοίνωσε ότι έστελλεν μας αεροπλάνα, αλλά το Ισραήλ εκωλοβάραν ως το πρωί που ελέγξαμε μόνοι μας την πυρκαγιά... το Ισραήλ του οποίου τους τουρίστες εδιατάχθηκεν να «προστατεύκει» η αστυνομία που πλακάτ της αλήθκειας: ότι το κράτος τους δολοφονεί άμαχους...
Εν σημαντική τζιαι η αναφορά στην άρνηση για συμβολή που τους τουρκοκύπριους, ειδικά σε μια περίοδο τζιαι λιότερο που μιαν εφτομάδα μετά που είσιεν βρεθεί ο Χριστοδουλίδης με τον Τατάρ για να διερευνήσουν όπως ελαλούσαν τη πιθανότητα επανέναρξης συνομιλιών για το Κυπριακό. Αρνηθήκαν βοήθεια σε πυροσβέστες τζιαι οχήματα, επειδή υποτίθεται εχρειάζουνταν εναέρια μέσα τζιαι ύστερα που λλίες ώρες ελαλούσαν ότι τα εναέρια μέσα εν εμπορούσαν να κάμουν ρίψεις λόγω του αέρα. Ποιο που τα δκυο ισχύει τελικά; Ή καλύττερα τί τους εκόλιεν να δεκτούν τη βοήθεια έστω ως ένδειξη αποδοχής της καλής θέλησης που επιδείχθηκε τζιαι να το αξιοποιήσουν ακριβώς πολιτικά για επανέναρξη διαλόγου;
Ένα που τα πιο ενδιαφέροντα φαινόμενα στην κοινωνιολογία, εν μελέτη των «στιγμών» συλλογικής κινητοποίησης, ταύτισης η/τζαι οργής.. Σε έτσι «ιστορικές στιγμές», όπως λ.χ. η Κομμούνα του Παρισιού τον 19ο αιώνα, ο Μάης του 1968, τον περασμένο αιώνα, ή «στιγμές» εθνικής ταύτισης [όπως η 28 Οκτωβρίου στην Ελλάδα] ..σε έτσι «στιγμές» δημιουργείται ένα αίσθημα αλληλοβοήθειας, μοιράσματος του πόνου ή της οργής, με το ξεπέρασμα του ατομικού τζαι την αναζήτηση νοήματος στην επικοινωνία/ταύτιση με τους Άλλους... Στο συλλογικό..
Ψυχαναλυτικά, θα μπορούσε να πει κάποιος/α ότι η «ορμή του Έρωτα» αναδύεται για να αντιμετωπίσει τον «αιώνιο αντίπαλό» της, την «ορμή του Θανάτου»... όπως το περίγραψε ο Φρόιντ στο «Η δυσφορία στον πολιτισμό»...
Τούτο το φαινόμενο αναδύθηκε στην Κύπρο τζήνες τες 2-3 ημέρες της πυρκαγιάς. Το ότι εσυμμετείχαν τζαι οι αλλοδαποί εργάτες, τζαι οι τουρκοκύπριοι, ήταν το σύμπτωμα του φαινομένου – η ανάδυση του αισθήματος αγάπης – για την γη, για τον/την άλλον άνθρωπο, τον γείτονα ή τον άγνωστο...
Μαζί με την μνήμη του «κακού» θα πλανιέται τζαι η μνήμη της αυθόρμητης αλληλεγγύης... της γοητείας τζαι της δύναμης της συλλογικότητας...
Η διάχυση της επικοινωνίας έγινε σε μεγάλο βαθμό στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπου καταγράφηκε το βιωματικό...
Θα φανεί στην συνέχεια πως θα
κωδικοποιηθεί το αίσθημα της συλλογικότητας αλλά τζαι της οργής.....
Σκηνή 1 [Elena Hadjiyerou]
«Τρεις ξένοι εργάτες κάπου εδώ στα Λατσιά, μόλις σχόλασαν από τις οικοδομές. Ήταν σχεδόν ώρα να κλείσει το σούπερ μάρκετ. Μπήκαν και φόρτωσαν τρία καρότσια γεμάτα: ψωμιά, ξηρή τροφή, χυμούς, νερά, δημητριακά, πετσέτες....
... Καθώς έφευγαν, άκουσα την ταμία να λέει στη συνάδελφό της:
«Είναι από Ρουμανία. Εγώ από Βουλγαρία, αλλά τους καταλάβαινα. Παίρνουν τρόφιμα για τη Λεμεσό. Για τα χωριά που κάηκαν».
«Τι;» είπα αυθόρμητα. «Όλα αυτά για τη Λεμεσό;»
«Ναι, γι’ αυτό πήραν τόσα πολλά», απάντησε. «Και με τόση χαρά…»
Τους βρήκα έξω, να φορτώνουν τα πράγματα με απίστευτη ζωντάνια.
«Μπορώ να σας ρωτήσω κάτι;»
«Ναι, ρώτα κυρία».
«Πού τα πάτε;»
«Στη Λεμεσό. Στα χωριά. Πάμε να βοηθήσουμε. Πρέπει να βοηθήσουμε».
«Μπορώ να σας φωτογραφήσω; Να το βάλω στο Facebook;»
Γέλασαν.
«Δεν μας πειράζει, αλλά εν το κάμνουμε για τούτο».
Ανθρώπινη αλληλεγγύη. Αγνή, αληθινή, θαυματουργή.»
Σκηνή 2 [ανακοίνωση της κοινότητας Βιετναμέζων που κατοικούν στην Κύπρο για αλληλεγγύη]
«In this crisis, we, the Vietnamese who live and work in Cyprus, cannot stand alone. Kindness and empathy, among us cannot be indifferent to the pain of the citizens of our country.
Let the compassionate heart of every Vietnamese be lit. Together, let's join hands to share, to help those who are struggling, with this great loss. We can spread love and help so that affected people soon receive practical and timely help. Every contribution, every action is a ray of hope, the strength that helps those in loss to rise up, begin anew.
All supporters please contact QTVs of Cities in Cyprus.
Community Chairman: Nguyen Duc Manh.»
Σκηνή 3 [η τουρκοκυπριακή αλληλεγγύη]
«Ο Τουρκοκύπριος
δημοσιογράφος Mert Özdağ ανάρτησε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook
μια συγκλονιστική περιγραφή της διάσωσης μιας ηλικιωμένης Ελληνοκύπριας, την
οποία μετέφερε με το αυτοκίνητό του μακριά από τη φλεγόμενη περιοχή.
«Ο ουρανός ήταν σκεπασμένος με καπνό, τα πουλιά είχαν φύγει, τα δέντρα
έκλαιγαν. Εσύ ήσουν εκεί, στο κέντρο αυτής της κόλασης, και χαμογελούσες»,
γράφει ο Özdağ, περιγράφοντας τη στιγμή που αντίκρισε την ηλικιωμένη. «Ήταν σαν
να ήσουν αποφασισμένη να μείνεις εκεί, με όλο σου το παρελθόν, τις ρίζες σου,
τις αναμνήσεις σου», προσθέτει.
Στη συνέχεια εξιστορεί τη στιγμή της διάσωσης, όταν την πήρε στο όχημά του:
«Εκείνη τη στιγμή δεν ήμασταν ούτε Τούρκοι, ούτε Ρωμιοί. Ούτε ηλικιωμένοι, ούτε
νέοι. Ήμασταν δύο ψυχές που η μία εμπιστεύτηκε την άλλη. Καθώς κρατούσα τα
κουρασμένα σου χέρια, ένιωσα το βάρος της ιστορίας να με κατακλύζει. Αλλά
ταυτόχρονα, η πόρτα για μια νέα αρχή άνοιγε μπροστά μας.»
Η ανάρτηση κορυφώνεται με έναν βαθύ στοχασμό:
«Δεν μετέφερα μόνο έναν άνθρωπο. Μετέφερα ένα παρελθόν, μια μνήμη, μια ελπίδα
για ειρήνη. Και κάθε φορά που το θυμάμαι, η ελπίδα μέσα μου μεγαλώνει. Γιατί
ξέρω πως, αν το θελήσουμε, μπορούμε να ξαναγεννηθούμε από τις στάχτες με
αγάπη.»
Ο Özdağ κλείνει την ανάρτησή του με μια συγκινητική ευχή: «Ελπίζω αυτό το
γράμμα να φτάσει σε σένα και να σου θυμίσει πόσο πολύτιμη είσαι. Τα λίγα λεπτά
που περάσαμε μαζί μου δίδαξαν ένα μάθημα ζωής που δεν θα ξεχάσω ποτέ.»
«Ο Ορχούν Καράγκιοζλου, Τουρκοκύπριος κάτοικος της Λεύκας, αποφασίζοντας ότι δεν χρειάζεται να περιμένει την άδεια των ηγετών για να βοηθήσει την πατρίδα του, ξεκίνησε για τη Λεμεσό, αφού πρώτα έκανε κάλεσμα για τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης.
"Πηγαίνω νερό, μπισκότα, ιατρικό υλικό, τσάπες και φτυάρια σε όσους προσπαθούν να σβήσουν τη φωτιά."
Maria Shakalli
Σκηνή 4: οι Αιγύπτιοι στην Λεμεσό..
Μια ομάδα Αιγύπτιων επήαν στον Άη Αντώνη στη Λεμεσό να βοηθήσουν σε κέντρο πρώτης υποδοχής τζιαι να δώκουν το μεροκάματό τους την Παρασκευή που επληρωθήκαν, τζιαι όταν τους είπαν «εν χρειάζεται», επροτείναν να μείνουν ούλλοι μαζί σε ένα σπίτι για να μπόρουν να παραχωρήσουν τα σπίθκια τους στους πληγέντες
One Radical Planet 