A witness who survived the killings on the Kyrenia mountains shares what he knows… (Article in English, Turkish and Greek)...

ARTICLE IN ENGLISH, TURKISH AND GREEK…

A witness who survived the killings on the Kyrenia mountains shares what he knows…

Sevgul Uludag

caramel_cy@yahoo.com

Tel: 99 966518

A witness who survived the killing of all the soldiers in his team writes to me, giving the name of his cousin… His cousin's father was "missing" from the Kyrenia area and with the help of a Turkish Cypriot friend whose father is also "missing" from 1974, we had managed to find the burial site and showed it to the Cyprus Missing Persons' Committee and after exhumations there, they had reached the remains and these remains were returned to his family for burial. I had also attended the funeral of this "missing" Greek Cypriot to lay some flowers on his coffin since this was also a "closure" for me, when I was running around, trying to see what had happened to him…
So this witness who survived the killings in the area of Kyrenia is apparently a cousin of the son of that "missing" we had helped whose remains were found…
But whether I know someone from his family or not, regardless of that, I would try to help him…
He sends me two notes that I would like to share with you… He says:
"Dear Sevgul,
You do not know me but I am a first cousin of ….. My name is …... I was involved in one battle in 1974 near Bellapais. We were a team of some 25 soldiers where the only survived was myself who being the first injured I managed to pull back and pretending to be dead and I saw all the others being killed. I want to share this with someone who can trace the whereabouts of these people and I was told that you are a dedicated person for these things…
On the 20.7.1974, I was serving at the base of the … section of the army which was stationed near Bellapais. The following morning I was asked together with another 20 or 25 soldiers to go to the top of a mountain north of this army barracks where there were dug outs to act like an advance guard as at the time the deployment of Turkish army troops was developing and marching towards Kyrenia. Below this small mountain top, at its bottom, we could see 2 small white outbuildings. When we arrived there and during this day and the next day, we could see the Turkish tanks driving along the road from Kyrenia to Kionelli which it was to the west of where we were.
On the 22.7.1974, the day of the agreed ceasefire, we were ordered to leave our post and make our own way towards Bellapais and to the mountain. As I happened to be someone of knowledge of the area, I guided the rest of the group to the east where we were. I knew that there was a road there which was leading to Bellapais.
In order to reach to that road, we had to go down the bank of a small gorge and then up again at which time we saw the road which I believed was leading to Bellapais.
As soon as we walked a few meters away from that gorge top we saw a group of soldiers sitting underneath a carob tree resting and smoking. We saw a few soldiers taking fighting position and we realised they were Turks. I called everyone to take cover and as I was doing so, and my leg was in the air, a bullet hit my leg below the knee.
Apart from my personal weapons we also had a Bren gun. At the time I was holding the bullet box whereas the Bren was a few meters away from me. When I realised that we were ambushed I threw the box to the guy having the Bren and I asked him to cover us to escape.
I realised that being injured, I was not useful there so I started crawling backwards towards the gorge…
While fighting was fierce, I managed to crawl down the east bank of the gorge and started crawling the west bank and when I was halfway up I saw 5 soldiers running down the gorge followed by Turkish soldiers at the top calling them in Greek to surrender…
I remained stationary on the bank of the gorge pretending to be dead while watching what was happening…
The soldiers surrendered by throwing their weapons, they were asked to come back towards the Turkish soldiers and as they were close to them, they opened fire to them and killed them all off.
So some 20 soldiers were killed near the road side and some 5 of them were killed and left there at the bottom of that gorge.
I remained motionless there until all soldiers had disappeared from the top of the gorge and by crawling upwards, I reached the top of the gorge.
Standing on one leg I scanned the area and I saw that to my east south there were 2 houses, near the main road again. It was around 10.30am.
I planned my direct route to these houses and as I was very exhausted when I reached the bottom of the gorge was already 6 p.m. I decided to sleep there to gain effort and in the morning, I continued my journey, always crawling until I reached the top of the gorge again, closer to these houses. As I was approaching the house, a car with GB label on it was driving into the driveway of the houses. I called them in English and two middle aged men came towards me who brought me water. They offered to take me to the Kyrenia hospital, I asked them not to, as I gathered that the hospital was run by the Turkish army, they didn't listen, perhaps because they didn't want to be seen as assisting Greek Cypriot soldiers; when we arrived there, we were turned away and they took me to the Dome Hotel. From there I was taken to Nicosia Hospital by UN.
I have tried a few times to identify the position we were in order to report the killing of these men, but I was never able to do so. Neither could find the 2 houses that belonged to the English nationals.
Perhaps the area became part of a wider army quarters and there is no access to the general public. This is why when I hear about you I thought to tell you this so that you may be able to throw more light on this case. My goal is to be able to see if these dead people were collected at some point and where they were buried.
When the pandemic is permitting movements, I would like to meet with you and see if we can identify this area together and then perhaps people will tell us whether these people were found and where they were buried, so that their families find their remains.
I hope, you will be able to assist.
Kind regards and many thanks…"
I speak with him and I also speak with the officials of the Cyprus Missing Persons' Committee and in the end they call him and arrange to meet. So he meets with the investigators at the office of the Greek Cypriot Member of the CMP – I thank Mr. Leonidas Pantelides, the Greek Cypriot Member of the CMP, who helped in this and called him personally to invite him… They will arrange a visit of the area together, in order to locate the actual places he is talking about…
On the other hand, I remember that we had worked on the two houses that belonged to some English persons back in 1974 and I write to a friend in London whose father was working there as a gardener. He tells me about these two houses… I also call the grandson of the Turkish Cypriot gardener who passed away and the grandson in Nicosia asks his father and his father knows where these two houses are… If they are the same houses, then we would be helping to locate the area where some of those "missing" Greek Cypriots might have been buried…
I will try to arrange a visit to these two houses with the son of the gardener who is based in Nicosia and we will show this to the officials of the CMP before the actual visit of the area, so that they would know beforehand where these two houses are, provided the witness is talking about the same houses…
I also go to visit two burial sites where the digging teams of the CMP found remains… One of them is in the Kyrenia Boghazi, on the mountains where previously, with the help of one of our good Turkish Cypriot readers, the remains of five "missing" Greek Cypriots were found in a gamini… The area they were digging is near the gamini and they have found the remains of three "missing" persons, scattered around the area… Apparently this had been the stream bed and going downhill, the remains were caught among the roots of the trees… I am not sure if they were in the same group of the five "missing" whose remains were found in the gamini or not – only DNA analysis will show us who they were, for certain…
The other place I visit is outside Geunyeli, on the old road from Geunyeli to Kyrenia… This had been the old road of Kyrenia and before the new road to Kyrenia was built after 1974, this had been the road we had been using… On the left side of the road, the remains of one "missing" person has been found by the excavation team of the Cyprus Missing Persons' Committee…
When I visited the site, they were all wearing white overalls since this had been a sort of a garbage dump and there was asbestos among the rubbish…
Not far from here is the "Plumer Forest" where I remember motocrosses were organised years ago… Young motocross racers would jump up the hills and down and race against each other… No, it was not a "forest" in the full sense of the word but an area where there were a bunch of trees…
And again, the same similarity with the other burial site at the Kyrenia Boghazi: A stream bed… Was this person trying to get away from the war by following the stream bed to get to Nicosia from Kyrenia? Or was he from another village from the area?
Again, we would have to wait and see the results of the DNA analysis in order to be certain who he was…
I feel happy and sad at the same time… I feel happy that people are coming to me and speaking to me and we are able to arrange for them to meet with the officials of the CMP for further investigations… But an incredible sadness always accompanies me, like a background – I cannot imagine what sort of hell this witness went through in 1974 and worse, afterwards all those years, thinking back of what had happened, how it happened, reliving the memories over and over again… No one treated those wounds of our souls and we carry them like a second skin… That is why we must ensure that no such conflict ever happens again on this land… And do everything possible to prevent it…
I thank from my heart this witness who wrote to me – I know it took a lot of courage and thinking to do that but I am eternally grateful to him for taking that step… I also thank the officials of the CMP for meeting with him and making sure to start investigating what he has told us…

1.7.2021

Photos:

1. The five Greek Cypriot missing persons whose remains were found in the gamini at the Kyrenia Boghazi...

2. With the excavation team of CMP at the Kyrenia Boghazi…


(*) Article published in the POLITIS newspaper on the 8th of August 2021, Sunday. The article was published in YENİDÜZEN newspaper on the 22nd of June 2021 and here is the link:

https://www.yeniduzen.com/25-kisilik-asker-grubunda-bir-tek-ben-hayatta-kaldim-arkadaslarimin-akibetini-ogrenm-17564yy.htm





YENİDÜZEN – Kıbrıs: Anlatılmamış Öyküler… Sevgül Uludağ – 22 Haziran 2021…

"25 kişilik asker grubunda bir tek ben hayatta kaldım... Arkadaşlarımın akıbetini öğrenmek için bana yardım ediniz..."

Bir Kıbrıslırum şahit, bize yazarak yardım talebinde bulundu ve şöyle dedi:
"Sevgili Sevgül,
Sen beni tanımazsın ama ben ....'nın yeğeniyim... Adım ....'tır."(Sözkonusu Kıbrıslırum şahidin sözünü ettiği yeğeninin babası "kayıp" idi ve biz de onun gömü yerinin bulunmasına yardımcı olmuştuk... S.U.)

BİR TEK BEN HAYATTA KALDIM...
Sözkonusu Kıbrıslırum şahit, başından önemli bir şey geçtiğini, 25 kişilik bir asker grubunda kendisi hariç herkesin öldürülmüş olduğunu gördüğünü belirterek yaşadıklarını bize şöyle anlattı:"1974'te Balabayıs yakınlarında bir çarpışmada idim...25 kişilik bir asker grubuyduk ve ilk yaralanan bendim ve geri çekilip ölü taklidi yapmıştım ve tüm diğerlerinin öldürüldüğünü görmüştüm, hayatta bir tek ben kalmıştım bu gruptan.O nedenle bu insanların başına ne geldiğinin izini sürebilecek birisiyle bu hikayemi paylaşmak istedim ve bana senin kendini bu konulara adamış olan bir şahıs olduğu söylendi... O nedenle sana yazıyorum...

TÜRK ASKERLERİNİ İZLEMEK İÇİN GÖNDERİLMİŞTİK...
20 Temmuz 1974'te ben Balabayıs yakınlarına konuşlanmış olan …. numaralı birliğe bağlı olarak görev yapmaktaydım. Ertesi sabah benden, 20-25 kadar askerle birlikte ordu barakalarının bulunduğu yerin kuzeyindeki dağın tepesine gitmemiz istenmişti – maksat bir tür öncü birlik oluşturarak Girne'ye doğru ilerlemekte olan Türk ordusu askerlerinin durumunu izlemekti.Dağın tepesindeki bu küçük yerdeki noktadan aşağıya doğru baktığımızda, burada iki küçük beyaz bina görebiliyorduk. Oraya vardığımızda ve o gün boyunca ve ertesi günü de, Türk tanklarının Girne'den Gönyeli'ye doğru yolda ilerlediğini görebiliyorduk ki onlar bizim batımızda kalıyordu.

ATEŞKES OLDUYDU AMA...
İki tarafın ateşkes hakkında anlaşmış olduğu 22 Temmuz 1974 günü, olduğumuz yeri terketmemiz ve Balabayıs'a doğru dağa dönmemiz emredilmişti. Ben bu bölge hakkında biraz bilgi sahibi olduğum için, grubumuzu olduğumuz yerin doğusuna doğru götürmeye, onlara rehberlik etmeye başlamıştım. Buralarda bir yerde Balabayıs'a giden bir yol olduğunu biliyordum...

BALABAYIS'A GİDEN YOL...
Ancak o yola varabilmek için önce küçük bir vadinin (boğazın) altlarına doğru inmemiz ve sonra da yukarıya tırmanmamız gerekirdi ki o zaman Balabayıs'a giden yolu görebilecektik...O vadiden birkaç metre uzaklaştığımız anda, bir harnıp ağacının altında bir grup askerin oturup dinlenmekte olduğunu ve sigara içmekte olduğunu gördük... Birkaç askerin de saldırı pozisyonu aldığını görünce, bunların Türk askerleri olduğunu anladık. Ben herkese seslenerek saklanmalarını söyledim, ben de öyle yapıyordum, bacağım havadayken bir kurşunla diz altımdan vuruldum.

VADİYE DOĞRU GERİ GİTTİM...
Kendi silahlarımızdan maada bir de Bren'imiz vardı. O anda ben Bren silahının kurşunlarının bulunduğu kutuyu taşıyordum, Bren silahı ise benden birkaç metre ilerideydi. Tuzağa düşmüş olduğumuzu anlayınca, hemen elimdeki kurşun kutusunu Bren'i taşıyan adama doğru savurttum ve biz kaçmaya çalışırken bizi korumasını istedim.Yaralı olduğum için orada bir yararım olmayacağını anlamıştım, böylece vadiye doğru geri geri emeklemeye başlamıştım…Vadinin doğu tarafından aşağıya doğru emeklemeyi başarmıştım, sonra da batı tarafına doğru emekliyordum ki 5 tane Kıbrıslırum askerin koşarak kaçtıklarını, onları da yukarıdan Türk askerlerinin takip ettiğini ve teslim olmaları için Rumca bağırdıklarını görüp duydum…

ÖLÜ TAKLİDİ YAPIYORDUM...
Olduğum yerde donup kaldım, ölü taklidi yapıyordum ancak olup biteni de izliyordum...Askerler silahlarını atıp teslim oldular, Türk askerlerine doğru yürümeleri söylendi kendilerine ancak yaklaştıkları zaman ateş açıp hepsini de öldürdüler.Yolun kenarında 20 kadar asker öldürülmüştü ve 5 tanesi de öldürüldükleri yerde yani o boğazın/vadinin dibinde kalmışlardı...

HİÇ HAREKETSİZ KALDIM...
Hiç hareket etmeden olduğum yerde kaldım, ta ki tüm Türk askerleri vadinin yukarısından ayrılsınlar ve sonra da sürünerek bu boğazın tepesine doğru çıktım.Tek ayak üzerinde durarak bölgeyi inceledim ve güneydoğuya doğru iki evin olduğunu gördüm, bunlar anayolun yakınındaydı. Saat 10.30 gibiydi...

İNGİLTERE PLAKALI BİR ARAÇ...
Böylece bu evlere doğru gitmeyi planladım ancak vadinin dibine indiğimde tükenmiş vaziyetteydim ve saat da 6 olmuştu. Orada uyumayı, gücümü toplamayı ve sabahleyin yoluma devam etmeyi kararlaştırdım... Böylece yine yukarıya doğru, eve yakın bir yere doğru emekleyerek tırmandım. Tam yaklaşıyorken bir araç gördü, İngiltere plakası vardı araçta ve bu evlerden birine gidiyordu. Onlara İngilizce olarak seslendim, iki tane orta yaşın üstünde adam bana doğru gelip bana su getirdiler. Beni Girne hastanesine götürmeyi teklif ettiler, onlardan beni oraya götürmemelerini istedim çünkü hastanede artık Türk askerleri vardı ama beni dinlemediler çünkü Rum askerlerine yardım eder gibi görünmek istemiyorlardı – hastaneye gittiğimizde beni almayı reddettiler ve böylece bu iki İngiliz beni Dome Otel'e götürdüler. Oradan da Birleşmiş Milletler tarafından Lefkoşa Hastanesi'ne götürüldüm...

BU YERİ BULAMADIM...
Bu insanların öldürülmesini rapor etmek maksadıyla birkaç kez bu yeri bulmaya çalıştım ama başaramadım. Sözkonusu İngilizler'e ait o iki evi bulmayı da başaramadım.Belki bu bölge daha geniş askeri bölgeye mi dönüştü ve kamuya açık bir yer değil midir artık?İşte o nedenle seninle ilgili birşeyler duyduğumda, bu konuyu senin dikkatine getirmeyi düşündüm, böylece bu konuyu aydınlığa kavuşturabilirsin belki diye... Benim maksadım, bu insanlar bir noktada toplanmışlar mıydı ve nereye gömülmüşlerdi – maksadım bunu öğrenebilmektir, öğrenebilirsek eğer... Arkadaşlarımın akıbetini öğrenebilmek için lütfen bana yardım ediniz...Selamlar ve çok teşekkürler...(Adı yanımızda mahfuz)..."

KAYIPLAR KOMİTESİ'Nİ BİLGİLENDİRDİK...
Konuyla ilgili olarak Kayıplar Komitesi'nin Kıbrıslıtürk ve Kıbrıslırum yetkililerini bilgilendirdik ve kendilerinden yardım istirham ettik. Kayıplar Komitesi yetkililerinin sözkonusu Kıbrıslırum şahitle temasa geçmesi için gerekli bilgileri de sağladık... Bu konuda Kayıplar Komitesi yetkililerinin harekete geçmesini bekleyeceğiz...Bu arada, sözkonusu Kıbrıslırum şahidin sözünü ettiği iki İngiliz'e ait evlerle ilgili kendi araştırmamızı da sürdürüyoruz ve bu konuda topladığımız bilgileri de Kayıplar Komitesi yetkililerine aktaracağız.Umarız kısa süre içerisinde, bize yazıp yardım istemiş olan Kıbrıslırum şahit Kayıplar Komitesi yetkilileri eşliğinde kuzeye gelerek sözünü etmekte olduğu bölgeler hakkında yerinde bilgiler verebilir...

OKURLARIMIZA ÇAĞRI...
Konuyla ilgili olarak daha ayrıntılı bilgi sahibi olan okurlarımızı da isimli veya isimsiz olarak bizi 0542 853 8436 numaralı telefonumuzdan aramaya davet ediyoruz. Kayıplar Komitesi'yle temas etmek isteyen okurlarımız da 181 ihbar hattını arayabilirler...

Fotoğraflar:

1. Girne Boğazı'nda seneler önce bir okurumuzun yardımlarıyla bir gaminide bulunan beş "kayıp" Kıbrıslırum…
2. Girne Boğazı'nda gamini yakınında yeni bir kazı yapan ve üç "kayıp" şahıstan geride kalanları bulan Kayıplar Komitesi kazı ekibiyle birlikte geçtiğimiz Haziran ayında çektiğimiz bir fotoğraf…

https://www.yeniduzen.com/25-kisilik-asker-grubunda-bir-tek-ben-hayatta-kaldim-arkadaslarimin-akibetini-ogrenm-17564yy.htm

(YENİDÜZEN – Kıbrıs: Anlatılmamış Öyküler… Sevgül Uludağ – 22.6.2021)



Ένας μάρτυρας που επέζησε των δολοφονιών στα βουνά της Κερύνειας μοιράζεται αυτά που ξέρει…

Sevgul Uludag

caramel_cy@yahoo.com

Τηλ: 99 966518

Ένας μάρτυρας που επέζησε τη δολοφονία όλων των στρατιωτών στην ομάδα του, μου γράφει, δίνοντας μου το όνομα του ξαδέλφου του… Ο πατέρας του ξαδέλφου του ήταν «αγνοούμενος» από την περιοχή της Κερύνειας και με τη βοήθεια ενός Τουρκοκύπριου φίλου, του οποίου ο πατέρας είναι επίσης «αγνοούμενος» από το 1974, καταφέραμε να βρούμε τον τόπο ταφής και να το δείξουμε στην Κυπριακή Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων και μετά από εκσκαφές εκεί, είχαν βρει τα οστά, και τα οστά αυτά επιστράφηκαν στην οικογένεια του για ταφή. Είχα παρευρεθεί επίσης στην κηδεία αυτού του «αγνοούμενου» Ελληνοκύπριου για να βάλω μερικά λουλούδια στο φέρετρο του, καθώς αυτό ήταν «κλείσιμο» και για μένα, όταν έτρεχα προσπαθώντας να βρω τι του είχε συμβεί…
Έτσι, αυτός ο μάρτυρας που επέζησε των δολοφονιών στην περιοχή της Κερύνειας είναι προφανώς ξάδελφος του γιου αυτού του «αγνοούμενου» που είχαμε βοηθήσει και που βρέθηκαν τα οστά του…
Αλλά είτε γνωρίζω κάποιον από την οικογένεια του είτε όχι, ανεξάρτητα από αυτό, θα προσπαθούσα να τον βοηθήσω…
Μου στέλνει δύο σημειώσεις που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας… Λέει:
«Αγαπητή Sevgul,
Δεν με ξέρεις, αλλά είμαι ο πρώτος ξάδελφος του ….. Το όνομα μου είναι ….. Συμμετείχα σε μια μάχη το 1974 κοντά στο Bellapais. Ήμασταν μια ομάδα περίπου 25 στρατιωτών, και ο μόνος που επέζησε ήμουν εγώ, εφόσον ήμουν ο πρώτος που τραυματίστηκε και κατάφερα να πάω πίσω και να προσποιηθώ ότι ήμουν νεκρός και είδα όλους τους άλλους να δολοφονούνται. Θέλω να το μοιραστώ αυτό με κάποιον που μπορεί να εντοπίσει την τοποθεσία αυτών των ανθρώπων και μου είπαν ότι είστε ένας άνθρωπος αφοσιωμένος σε αυτά τα πράγματα…
Στις 20.7.1974, υπηρετούσα στη βάση του … τμήματος του στρατού που ήταν τοποθετημένη κοντά στο Bellapais. Το επόμενο πρωί μου ζήτησαν μαζί με άλλους 20 ή 25 στρατιώτες να πάω στην κορυφή ενός βουνού βόρεια αυτού του στρατοπέδου, όπου υπήρχαν προχώματα για να δρουν ως προκαταρκτική φρουρά, καθώς εκείνη τη στιγμή η ανάπτυξη τουρκικών στρατιωτικών στρατευμάτων ήταν σε εξέλιξη και προχωρούσε προς την Κερύνεια. Κάτω από αυτή τη μικρή βουνοκορφή, στο κάτω μέρος της, μπορούσαμε να δούμε 2 μικρά άσπρα βοηθητικά κτίρια. Όταν φτάσαμε εκεί και στη διάρκεια αυτής και της επόμενης μέρας, μπορούσαμε να δούμε τα τουρκικά τανκ να οδηγούν κατά μήκος του δρόμου από την Κερύνεια προς το Κιόνελι που ήταν στα δυτικά του σημείου που βρισκόμασταν.
Στις 22.7.1974, την μέρα της συμφωνηθείσας κατάπαυσης του πυρός, μας διέταξαν να αφήσουμε τη θέση μας και να προχωρήσουμε μόνοι μας προς το Bellapais και το βουνό. Καθώς ήμουν κάποιος με γνώση της περιοχής, καθοδήγησα την υπόλοιπη ομάδα προς τα ανατολικά από εκεί που ήμασταν. Ήξερα ότι υπήρχε ένας δρόμος εκεί, που οδηγούσε στο Bellapais.
Για να φτάσουμε σε εκείνο τον δρόμο, έπρεπε να κατεβούμε στην όχθη ενός μικρού φαραγγιού και στη συνέχεια να ανεβούμε και πάλι, οπότε είδαμε τον δρόμο που πίστευα ότι οδηγούσε στο Bellapais.
Μόλις περπατήσαμε λίγα μέτρα μακριά από την κορυφή του φαραγγιού, είδαμε μια ομάδα στρατιωτών να κάθονται κάτω από μια χαρουπιά, να ξεκουράζονται και να καπνίζουν. Είδαμε μερικούς στρατιώτες να παίρνουν θέση μάχης και συνειδητοποιήσαμε ότι ήταν Τούρκοι. Κάλεσα όλους να καλυφτούν και καθώς το έκανα, και το πόδι μου ήταν στον αέρα, μια σφαίρα έπληξε το πόδι μου κάτω από το γόνατο.
Εκτός από τα προσωπικά μου όπλα, είχαμε επίσης ένα όπλο Bren. Σε εκείνη τη φάση κρατούσα το κουτί με τις σφαίρες, ενώ το Bren ήταν λίγα μέτρα μακριά μου. Όταν συνειδητοποίησα ότι πέσαμε σε ενέδρα, έριξα το κουτί στον άντρα που είχε το Bren και του ζήτησα να μας καλύψει για να διαφύγουμε.
Συνειδητοποίησα ότι εφόσον τραυματίστηκα, δεν ήμουν χρήσιμος εκεί, έτσι άρχισα να σέρνομαι προς τα πίσω προς το φαράγγι…
Καθώς η μάχη ήταν έντονη, κατάφερα να συρθώ κάτω στην ανατολική όχθη του φαραγγιού και άρχισα να σέρνομαι στη δυτική όχθη και όταν ήμουν στα μισά του δρόμου, είδα 5 στρατιώτες να τρέχουν κάτω προς το φαράγγι, ακολουθούμενοι από Τούρκους στρατιώτες στην κορυφή και τους καλούσαν στα ελληνικά να παραδοθούν…
Έμεινα ακίνητος στην όχθη του φαραγγιού προσποιούμενος ότι ήμουν νεκρός παρακολουθώντας τι συνέβαινε…
Οι στρατιώτες παραδόθηκαν ρίχνοντας τα όπλα τους, τους ζητήθηκε να επιστρέψουν προς τους Τούρκους στρατιώτες και καθώς ήταν κοντά τους, άνοιξαν πυρ και τους σκότωσαν όλους.
Έτσι, περίπου 20 στρατιώτες δολοφονήθηκαν κοντά στην άκρη του δρόμου και περίπου 5 από αυτούς δολοφονήθηκαν και τους τους άφησαν εκεί στο κάτω μέρος αυτού του φαραγγιού.
Έμεινα εκεί ακίνητος μέχρι που όλοι οι στρατιώτες είχαν εξαφανιστεί από την κορυφή του φαραγγιού και σύρθηκα προς τα πάνω και έφτασα στην κορυφή του φαραγγιού.
Στάθηκα στο ένα πόδι εξέτασα προσεκτικά την περιοχή και είδα ότι στα νοτιοανατολικά μου υπήρχαν 2 σπίτια, κοντά στον κύριο δρόμο. Ήταν περίπου στις 10.30 π.μ.
Σχεδίασα την απευθείας διαδρομή μου προς αυτά τα σπίτια και καθώς ήμουν πολύ εξαντλημένος όταν έφτασα στο κάτω μέρος του φαραγγιού ήταν ήδη 6 μ.μ. Αποφάσισα να κοιμηθώ εκεί για να κερδίσω δυνάμεις και το πρωί συνέχισα το ταξίδι μου, πάντα συρόμενος μέχρι να φτάσω ξανά στην κορυφή του φαραγγιού, πιο κοντά σε αυτά τα σπίτια. Καθώς πλησίαζα το σπίτι, ένα αυτοκίνητο με σήμανση GB οδηγούσε στο δρόμο των σπιτιών. Τους φώναξα στα Αγγλικά και δύο μεσήλικες άντρες ήρθαν προς εμένα και μου έφεραν νερό. Προσφέρθηκαν να με μεταφέρουν στο νοσοκομείο Κερύνειας, τους ζήτησα να μην το κάνουν, καθώς υπέθεσα ότι το νοσοκομείο ήταν υπό την διοίκηση του τουρκικού στρατού, δεν άκουσαν, ίσως επειδή δεν ήθελαν να τους δουν να βοηθούν Ελληνοκύπριους στρατιώτες. Όταν φτάσαμε εκεί, μας έδιωξαν και με πήραν στο ξενοδοχείο Dome. Από εκεί τα Ηνωμένα Έθνη με πήραν στο Νοσοκομείο Λευκωσίας.
Προσπάθησα μερικές φορές να προσδιορίσω τη θέση που βρισκόμασταν για να αναφέρω τη δολοφονία αυτών των ανδρών, αλλά ποτέ δεν τα κατάφερα. Ούτε μπόρεσα να βρω τα 2 σπίτια που ανήκαν στους Άγγλους υπηκόους.
Ίσως η περιοχή έγινε μέρος μιας ευρύτερης στρατιωτικής περιοχής και δεν υπάρχει πρόσβαση στο ευρύ κοινό. Γι αυτό όταν άκουσα για σας σκέφτηκα να σας το πω έτσι ώστε να μπορέσετε να ρίξετε περισσότερο φως σε αυτήν την υπόθεση. Ο στόχος μου είναι να καταφέρω να δω αν αυτά τα νεκρά άτομα συλλέχθηκαν σε κάποια στιγμή και που θάφτηκαν.
Όταν η πανδημία επιτρέπει διακινήσεις, θα ήθελα να συναντηθώ μαζί σας και να δούμε αν μπορούμε να ταυτοποιήσουμε μαζί την περιοχή αυτή και τότε ίσως οι άνθρωποι να μας πουν αν αυτοί οι άνθρωποι βρέθηκαν και που θάφτηκαν, έτσι ώστε οι οικογένειες τους να πάρουν τα οστά τους.
Ελπίζω να μπορέσετε να βοηθήσετε.
Θερμούς χαιρετισμούς και σας ευχαριστώ πολύ...»
Μιλώ μαζί του και επίσης μιλώ με τους λειτουργούς της Κυπριακής Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων και στο τέλος του τηλεφωνούν και κανονίζουν να συναντηθούν. Έτσι συναντάται με τους ερευνητές στο γραφείο του Ελληνοκύπριου Μέλους της ΔΕΑ – ευχαριστώ τον κ. Λεωνίδα Παντελίδη, το Ελληνοκύπριο μέλος της ΔΕΑ, που βοήθησε για αυτό και του τηλεφώνησε προσωπικά για να τον προσκαλέσει… Θα κανονίσουν μια επίσκεψη μαζί στην περιοχή, για να εντοπίσουν τα πραγματικά μέρη στα οποία αναφέρεται…
Από την άλλη, θυμούμαι ότι είχαμε εργαστεί πάνω στα δύο σπίτια που το 1974 ανήκαν σε κάποιους Άγγλους και γράφω σε έναν φίλο στο Λονδίνο, του οποίου ο πατέρας εργαζόταν εκεί ως κηπουρός. Μου λέει για αυτά τα δύο σπίτια… Καλώ επίσης τον εγγονό του Τουρκοκύπριου κηπουρού που έχει πεθάνει και ο εγγονός στη Λευκωσία ρωτά τον πατέρα του και ο πατέρας του ξέρει που είναι αυτά τα δύο σπίτια… Αν είναι τα ίδια σπίτια, τότε θα βοηθήσουμε στον εντοπισμό της περιοχής όπου κάποιοι από εκείνους τους «αγνοούμενους» Ελληνοκύπριους μπορεί να έχουν θαφτεί…
Θα προσπαθήσω να κανονίσω μια επίσκεψη σε αυτά τα δύο σπίτια μαζί με το γιο του κηπουρού που ζει στη Λευκωσία και να τα δείξουμε στους λειτουργούς της ΔΕΑ πριν από την επίσκεψη στην περιοχή, ώστε να γνωρίζουν εκ των προτέρων που βρίσκονται αυτά τα δύο σπίτια, εφόσον ο μάρτυρας μιλά για τα ίδια σπίτια…
Πηγαίνω επίσης να επισκεφτώ δύο χώρους ταφής όπου οι ομάδες της ΔΕΑ βρήκαν οστά… Ένας από αυτούς είναι στο Μπογάζι Κερύνειας, στα βουνά όπου προηγουμένως, με τη βοήθεια ενός από τους καλούς μας Τουρκοκύπριους αναγνώστες, βρέθηκαν τα οστά πέντε «αγνοούμενων» Ελληνοκυπρίων μέσα σε ένα καμίνι... Η περιοχή που έσκαβαν βρίσκεται κοντά στο καμίνι και έχουν βρει τα οστά τριών «αγνοουμένων», διάσπαρτα στην περιοχή... Προφανώς αυτό ήταν το ρέμα και κατεβαίνοντας προς τα κάτω, τα οστά πιάστηκαν ανάμεσα στις ρίζες των δέντρων… Δεν είμαι σίγουρη αν ήταν στην ίδια ομάδα των πέντε «αγνοούμενων» των οποίων τα οστά βρέθηκαν στο καμίνι ή όχι – μόνο η ανάλυση DNA θα μας δείξει στα σίγουρα ποιοι ήταν…
Το άλλο μέρος που επισκέπτομαι είναι έξω από το Κιόνελι, στον παλιό δρόμο από το Κιόνελι προς την Κερύνεια… Αυτός ήταν ο παλιός δρόμος της Κερύνειας και πριν να κατασκευαστεί ο νέος δρόμος προς την Κερύνεια μετά το 1974, αυτός ήταν ο δρόμος που χρησιμοποιούσαμε… Στην αριστερή πλευρά του δρόμου, είχαν βρεθεί τα οστά ενός «αγνοούμενου» ατόμου από την ομάδα εκσκαφών της Κυπριακής Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων…
Όταν επισκέφτηκα το μέρος, όλοι φορούσαν λευκές φόρμες, καθώς αυτό ήταν ένα είδος σκουπιδότοπου και υπήρχε αμίαντος ανάμεσα στα σκουπίδια…
Κοντά βρίσκεται το «Plumer Forest» όπου θυμούμαι ότι διοργανώνονταν αγώνες για μοτοσικλέτες πριν από χρόνια... Οι νέοι μοτοσικλετιστές ανεβοκατέβαιναν στους λόφους και συναγωνίζονταν μεταξύ τους... Όχι, δεν ήταν «δάσος» με την πλήρη έννοια της λέξης, αλλά μια περιοχή όπου υπήρχαν κάποια δέντρων…
Και πάλι, η ίδια ομοιότητα με τον άλλο τόπο ταφής στο Μπογάζι Κερύνειας: Ένα ρυάκι… Άραγε το άτομο αυτό το άτομο προσπαθούσε να ξεφύγει από τον πόλεμο ακολουθώντας το ρυάκι για να φτάσει στη Λευκωσία από την Κερύνεια; Ή ήταν από άλλο χωριό της περιοχής;
Και πάλι, θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε τα αποτελέσματα της ανάλυσης DNA για να είμαστε σίγουροι ποιος ήταν…
Αισθάνομαι χαρούμενη και ταυτόχρονα λυπημένη… Νιώθω χαρούμενη που έρχονται άνθρωποι σε εμένα και μου μιλούν και είμαστε σε θέση να κανονίσουμε να συναντηθούν με τους λειτουργούς της ΔΕΑ για περαιτέρω έρευνες... Αλλά πάντα με συνοδεύει μια απίστευτη θλίψη, σαν φόντο – δεν μπορώ να φανταστώ τι είδος κόλασης πέρασε αυτός ο μάρτυρας το 1974 και χειρότερα, μετά όλα αυτά τα χρόνια, όταν σκέφτεται τι είχε συμβεί, πως συνέβηκε, ξαναζώντας τις αναμνήσεις ξανά και ξανά... Κανένας δεν θεράπευσε αυτές τις πληγές της ψυχής μας και τις κουβαλάμε σαν δεύτερο δέρμα… Γι αυτό πρέπει να διασφαλίσουμε ότι δεν θα ξανασυμβεί καμιά τέτοια σύγκρουση σε αυτή τη γη… Και να κάνουμε ότι είναι δυνατό για να το αποτρέψουμε…
Ευχαριστώ από καρδιάς αυτόν τον μάρτυρα που μου έγραψε – ξέρω ότι χρειάστηκε πολύ θάρρος και σκέψη για να γίνει αυτό, αλλά είμαι αιώνια ευγνώμων σε αυτόν που έκανε αυτό το βήμα… Ευχαριστώ επίσης τους λειτουργούς της ΔΕΑ που συναντήθηκαν μαζί του και φρόντισαν να ξεκινήσουν να ερευνούν όλα όσα μας είπε…


φωτόs:

1. Οι πέντε "αγνοούμενοι" Ελληνοκύπριοι των οποίων τα οστά βρέθηκαν σε καμίνι το Μπογάζι Κερύνειας
2. Μαζί με τη ομάδα εκσκαφών της ΔΕΑ στο Μπογάζι Κερυνειας

The Beach Lies Beneath the Streets – End Automotive Capitalism!

Fight the authoritarian turn: No more police laws.

By Antifa AK Cologne

Despite some valiant struggles, the Police Crackdown bill passed in the UK a few weeks ago. It’s not only a frontal attack on the right to protest, but also includes racist restrictions on Gypsy, Roma, and Traveller communities. The law is not an English aberration, but part of a pattern of laws passed or in the works across Europe.

France went first with a law that barely veiled its islamophobic contents with a call to French republicanism, whose colonial nature couldn’t be more obvious. On top of this the new loi securite general is every cop’s wet dream: further militarization of equipment, “privacy” protections for cops to avoid scrutiny, more severe penal codes, and a vast increase in surveillance.
Meanwhile, the Mitsotakis government in Greece is doing its best to undo decades of anti-authoritarian struggles, by destroying some holy cows of the movement, such as allowing cops on campus and creating bureaucratic hurdles for demonstrations.
A similar restructuring has been taking place in Germany, where due to the federal nature of the state, these attacks have been very different depending on the region. While some states went the path of relatively liberal reforms, such as Berlin and Schleswig-Holstein. Others, such as Bavaria and Northrhine-Westphalia (NRW), have been militarizing their police forces and clamping down on protests. As an active participant in the protest against a new “Versammlungsgesetz” (“assembly law”) in NRW, we have been pushing back against this latest attack.

Death by a thousand bureaucratic cuts

This isn’t the first attack on the freedom of assembly in NRW however. 2018 saw the introduction of a new police law, which, among other things, gave tasers to the police, allowed cops to spy on our phones and computers, added more CCTV surveillance, and significantly increased the time one can be held without a trial. It notably also added further legroom for racial profiling, a practice that is rampant in this country, as even the UN has noticed.
The massive protests against this couldn’t prevent the law and the protest alliance quickly devolved into the internal squabbles the German left excels at. Still, the government seems to have learned more lessons from the process than we did: The new Versammlungsgesetz is focused solely on the (radical) left and its most prominent movements: Antifa and Climate Justice. Which makes it a lot easier to push it through parliament, without any concerned liberals losing too much sleep over it.

The law contains all kinds of nasty stuff: Criminal penalties for disrupting fascist protests, outlawing displays of militancy through similar clothing (e.g. Black bloc or the white vests worn by Ende Gelände), and less oversight for undercover cops. Aside from this headline-grabbing stuff, the already farcical situation of having to register a demonstration in Germany is becoming even more bureaucratic: It can’t be done via phone and only on weekdays. The right to assembly – supposedly guaranteed in the constitution – is becoming more of a joke than it already was. The coalition government in NRW claims to primarily be targeting fascists by making sure they can’t intimidate the public with their demonstrations. A ridiculous lie: Most examples in the accompanying commentary of the law come from the climate and the Antifa movement. It is the latter that is holding back the fascist threat and not the cops who are at best enabling it and at worst are in cahoots with Neonazis.

“Damn it, Hans, we beat up the wrong guy”

Normally this whole charade would have gone its usual course: We would have protested honorably, the media would ignore us and the government would push its authoritarian fantasy through parliament. If we were lucky maybe the Greens or the Social Democrats would discover their backbone (elections are coming up after all) and fight to make some cosmetic changes.
Unfortunately for the state government, the largest demonstration against the law so far (~8000) in Düsseldorf a month ago was overshadowed by massive police repression. People were kettled for 9 hours in the blasting heat and for some time weren’t able to go to the toilet and were denied access to water. This usually wouldn’t interest anyone in the media, but this time the cops beat up the wrong guy. As the police were attacking and beating protestors, a DPA journalist was caught in the melee and beaten by the pigs, even as he told them he was a member of the media. This caused some outrage and the state government has announced it will reevaluate the law. Meanwhile, the minor coalition partner of the Christian Democrats suddenly noticed, that the law they were previously more than happy to pass, might infringe on people’s rights!

They still can’t hold us back

Ο «βορράς», ο «νότος» και οι «παρίες»

«Πλέον δεν θέλουμε να αναφερόμαστε σε Βορρά και Νότο. Από τούδε και στο εξής θα λέμε ‘Τούρκοι της Κύπρου’. Έτσι αντιμετωπίζουμε το γεγονός και έτσι θα συνεχίσουμε να πράττουμε». Το συγκεκριμένο απόσπασμα από τις δηλώσεις του Ερντογάν στα Κατεχόμενα στις 20 Ιουλίου 2021, μπορεί να αντιμετωπιστεί ως μια απλή επανάληψη αυτών που έμειναν γνωστές ως … Συνεχίστε την ανάγνωση Ο «βορράς», ο «νότος» και οι «παρίες»

Τα προβλήματα στο εσωτερικό, το timing για Βαρώσια και η σκακιέρα του Ερντογάν

Τα εσωτερικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, στην Τουρκία, σε συνδυασμό με τα γεοπολιτικά κενά που παρατηρούνται εδώ και χρόνια, στην περιοχή που επιδιώκει να εκμεταλλευτεί η Τουρκία, είχαν ως αποτέλεσμα ο Τούρκος Πρόεδρος να σκληρύνει την εξωτερική του πολιτική, ειδικά σε ότι αφορά στο Κυπριακό. Ο τουρκολόγος και και Λέκτορας στο Τμήμα … Συνεχίστε την ανάγνωση Τα προβλήματα στο εσωτερικό, το timing για Βαρώσια και η σκακιέρα του Ερντογάν

Λύση «κομμάτι – κομμάτι» προωθεί η Τουρκία

Οι τουρκικοί σχεδιασμοί και εξαγγελίες σε σχέση με την περίκλειστη πόλη της Αμμοχώστου έχουν χαρακτήρα καθοριστικό σε ό,τι αφορά την εξέλιξη του Κυπριακού προβλήματος, εκτιμά ο τουρκολόγος Νίκος Μούδουρος. Έχοντας στο μικροσκόπιο του την κάθοδο Ερντογάν στα κατεχόμενα, αξιολογεί όλες τις κινήσεις και σημειολογεί ακόμη και την συνοδεία του από τον εταίρο του στον τουρκικό … Συνεχίστε την ανάγνωση Λύση «κομμάτι – κομμάτι» προωθεί η Τουρκία

Αξιολόγηση της επίσκεψης Έρντογαν στα κατεχόμενα

Αξιολόγηση της επίσκεψης Έρντογαν στα κατεχόμενα. Εκπομπή Πρωινή Επιθεώρηση με την δημοσιογράφο Κατερίνα Ηλιάδη, στις 21 Ιουλίου 2021

FROM OUR ARCHIVES: Ένας πολύ μακρύς αρραβώνας…

Ένας πολύ μακρύς αρραβώνας…

Sevgul Uludag

caramel_cy@yahoo.com

Τηλ: 99 966518

Όχι, δεν ήταν μια σκηνή από την ταινία της Audrey Tautou «Ένας πολύ μακρύς αρραβώνας» όπου η Mathilde ψάχνει για τον αρραβωνιαστικό της, που ίσως να είχε σκοτωθεί στο πεδίο της μάχης στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Η Audrey Tautou, την οποία ξέρουμε από την ταινία «Αμελί», σε αυτή την ταινία υποδύεται την Mathilde, που προσπαθεί να μάθει τι απέγινε ο αρραβωνιαστικός της με τη βοήθεια ενός ιδιωτικού ντετέκτιβ. Αντί την Mathilde, πάω να δω την Ayshe από την Ποταμιά που τώρα ζει στο Αργάκι (Akchay) και που για τα τελευταία 36 χρόνια αναζητεί τον «αγνοούμενο» σύζυγο της …
Γεννημένη στην Ποταμιά, η οικογένεια της μετά την αιματοχυσία στον Άγιο Σωζόμενο (Arpalik) το 1964 φεύγει για ασφάλεια για την Λουρουτζίνα. Πέντε αδελφές και τέσσερεις αδελφοί, η μητέρα τους Hatice και ο πατέρας τους Ahmet άρχισαν να ζουν πρόσφυγες στη Λουρουτζίνα. Έκτισαν προσφυγικά σπίτια έξω από το χωριό και μετακόμισαν εκεί… Η ζωή τους συνεχίστηκε στην Λουρουτζίνα…
Ένας από τους αδελφούς της Ayshe πήγε στον Άγιο Σωζόμενο με τα ζώα της οικογένειας για να ζήσει εκεί και η Ayshe πήγε μαζί του για να τον βοηθήσει. Εκεί γνώρισε τον Mehmet Hasan Choban, τον γιο του «Κάρκα», του οποίου η οικογένεια επέστρεψε στον Άγιο Σωζόμενο για να επιδιορθώσει το σπίτι τους και να μείνει για να φροντίζει τα ζώα τους… Υπήρχαν 4 ή 5 οικογένειες που ζούσαν στον Άγιο Σωζόμενο, ένα εγκαταλειμμένο χωριό όπου τα τούβλινα σπίτια κατάρρεαν κάτω από τον ήλιο και τη βροχή… Ένα πολύ φτωχό χωριό, αφημένο στην καταστροφή, με τον περισσότερο πληθυσμό του να ζει στη Λουρουτζίνα ως πρόσφυγες…
Η Ayshe και ο Mehmet αρραβωνιάστηκαν τον Ιούνιο του 1974 και πήγαν στη Λευκωσία για τον πολιτικό τους γάμο (nikah). Σχεδίαζαν να κάνουν τον γάμο τους τον επόμενο χρόνο, το 1975, και μετά να κτίσουν ένα σπίτι στον Άγιο Σωζόμενο όπου είχε γη η οικογένεια του Mehmet. Έκαναν σχέδια για το σπίτι που θα έκτιζαν αλλά τα πράγματα δεν έγιναν όπως τα προγραμμάτιζαν και άφησαν την Ayshe μόνη σε αυτόν τον κόσμο, να της λείπει ο «αγνοούμενος» σύζυγος της Mehmet…
Στις 14 Αυγούστου 1974, ο Huseyin, ένας άλλος χωριανός από τον Άγιο Σωζόμενο, ξεκίνησε για να πάει στο κοντινό Πετροφάνι, όπου ήταν αρραβωνιασμένη η αδελφή του. Καθοδόν συνελήφθηκε από κάποιους Ελληνοκύπριους. Ο Djemal, πατέρας του Huseyin, πήγε στον αστυνομικό σταθμό στο Πυρρόι για να πει στην Ελληνοκυπριακή αστυνομία ότι ο γιος του «αγνοείτο» με το τρακτέρ του, αλλά και εκείνος συνελήφθηκε. Τους πήραν στη Λάρνακα για να τους δείρουν και να τους βασανίσουν και να τους ανακρίνουν για «όπλα» και «αρχηγούς» του χωριού τους… Δεν υπήρχαν όπλα στον Άγιο Σωζόμενο, ο Mehmet δεν είχε ούτε κυνηγετικό όπλο, δεν είχε καμία σχέση με την Τουρκοκυπριακή υπόγεια οργάνωση ΤΜΤ, αλλά ο Huseyin και ο πατέρας του, «παραδέχτηκαν» μετά από βασανιστήρια ότι «Υπήρχαν όπλα και ο Mehmet ήταν ο αρχηγός της ΤΜΤ στο χωριό…»
Έτσι ο Κ. από τη Λάρνακα, ένας γνωστός Ελληνοκύπριος που ήταν αναμειγμένος στην εξαφάνιση ορισμένων Τουρκοκυπρίων το 1963, ξεκίνησε για τον Άγιο Σωζόμενο σε ένα λαντρόβερ, για να «συλλάβει» τον Mehmet. Πήγε μαζί με δυο νεαρούς Ελληνοκύπριους τον Γ. και τον Α. στην Ποταμιά για να τον πάρει, και όλοι μαζί πήγαν στον Άγιο Σωζόμενο στο σπίτι του Mehmet.
«Ήταν άρρωστος εκείνη τη μέρα και ξάπλωνε όταν ήρθαν» θυμάται η Ayshe, «ήμουν εκεί… Ήταν και ο Huseyin στο λαντρόβερ… Το σοκ για μένα ήταν που είδα τον Γ. και τον Α. να έρχονται για να συλλάβουν τον σύζυγο μου. Μεγαλώσαμε μαζί στην Ποταμιά, ο πατέρας του Γ. ήταν καλός φίλος του πατέρα μου, η μητέρα μου έκανε σούπα τραχανά και ερχόταν νωρίς το πρωί για να φάει σούπα με τον πατέρα μου και να πάνε μαζί κυνήγι … Πολλές φορές καθόμασταν στο ίδιο τραπέζι για να φάμε, στο σπίτι τους… Δεν έπρεπε να το κάνει αυτό σε ένα συγχωριανό του, μας ήξερε, ήξερε πολύ καλά ότι ο σύζυγος μου ήταν αθώος. Στον Άγιο Σωζόμενο δεν υπήρχαν όπλα, ούτε «οργάνωση», ούτε «αρχηγός». Ο καθένας έβλεπε τη δουλειά του και είχαμε πολύ καλές σχέσεις με τους Ελληνοκύπριους από τα γύρω χωριά. Οι άνθρωποι από την Αθηαίνου (Kiracikeuy) έρχονταν να πάρουν το γάλα μας, όλοι έρχονταν στο σπίτι της πεθεράς μου και τους πρόσφερε φαγητό και φιλοξενία. Είτε ήταν ο αγροφύλακας ή υψηλόβαθμοι υπάλληλοι, έρχονταν για να την επισκεφτούν αφού το σπίτι της ήταν το μόνο με κατάλληλο καθιστικό όπου μπορούσε να δεχτεί επισκέπτες… Άρεσε στην πεθερά μου να έχει ένα καθαρό και σωστό σπίτι… Όλοι μας γνώριζαν… Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω τι έκαναν στον σύζυγο μου και πως ο πατέρας του Γ. δεν έκανε τίποτε για να τους σταματήσει…»
Πήραν τον Mehmet για να τους «δείξει τα όπλα» αλλά δεν υπήρχαν όπλα για να τους δείξει, έτσι ο Mehmet προσπάθησε να διαφύγει και τον πυροβόλησαν στο πόδι… Μετά τον έβαλαν στο λαντρόβερ και σύμφωνα με την Ayshe σταμάτησαν στο καφενείο στην Ποταμιά, όπου, λέει, κάποιοι άνθρωποι είδαν τον πληγωμένο σύζυγο της στο λαντρόβερ, ενώ ο Κ., ο Γ. και ο Α. αγόραζαν τσιγάρα.
Την στιγμή που πήραν τον σύζυγο της από το σπίτι τους, έτρεξε για να ενημερώσει τα Ηνωμένα Έθνη στο χωριό. Το αυτοκίνητων των ΗΕ πήγε για να ψάξει και βρήκε τον Mehmet στο λαντρόβερ, «αλλά δεν επιτρεπόταν στα ΗΕ να τους προσεγγίζουν» μας εξηγά.
Αργότερα υπήρχαν ιστορίες ότι πήραν το Mehmet στο νοσοκομείο στη Λάρνακα για «θεραπεία» αλλά δεν υπήρχαν αρχεία για να δείξουν ότι ήταν εκεί και οι νοσοκόμες και οι γιατροί δεν θυμούνται να είχε έρθει τέτοιο άτομο. Ο Mehmet «εξαφανίστηκε» από το πρόσωπο της γης…
Άκουγε προσεκτικά το κάθε όνομα αιχμαλώτου πολέμου καθώς γίνονταν οι ανταλλαγές αιχμαλώτων αλλά δεν άκουσε το όνομα του Mehmet… Καθώς συνειδητοποίησε ότι ήταν «αγνοούμενος», αρρώστησε πολύ, έκλαιγε και περίμενε, περίμενε και έκλαιγε, ελπίζοντας ότι είναι κάπου κλειδωμένος και ότι θα ερχόταν πίσω…
Η Ayshe έμεινε στον Άγιο Σωζόμενο μέχρι το 1975, οπότε μια μέρα ο αδελφός της Altuner ήρθε για να την πάρει στο βόρειο μέρος του νησιού. Εγκαταστάθηκε μαζί του πρώτα στην Άσσια για να φροντίζει 200 αίγες μαζί του και πέντε χρόνια μετά, όταν ο αδελφός της έφυγε από την Κύπρο για την Αγγλία, εγκαταστάθηκε στο Αργάκι με μερικά πρόβατα, για να ζήσει με την μητέρα και τον πατέρα της, να δουλεύει και να περιμένει…
Έχει όμορφα γκριζοπράσινα μάτια, είναι λεπτή σαν νεαρή κοπέλα, περιμένει ακόμα για να μάθει την τύχη του συζύγου της. Θα μπορούσε να παντρευόταν, αλλά λέει ότι ποτέ δεν σκέφτηκε να ξαναπαντρευτεί.
«Ήμουν μόλις 22 χρονών, αλλά όλα αυτά τα χρόνια τον περίμενα να έρθει πίσω…»
Είναι τώρα 63 χρονών και ζει με την μητέρα της Hatice…
Αν κάποιος ξέρει για την τύχη του Mehmet Hasan Choban από τον Άγιο Σωζόμενο, το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να το πούμε στην Ayshe που δεν είχε ποτέ τον γάμο που ονειρευόταν, που ποτέ δεν έκτισε το σπίτι που ονειρευόταν στον Άγιο Σωζόμενο, που ποτέ δεν έκανε παιδιά αφού ο σύζυγος της είναι «αγνοούμενος». Αν κάποιος από την Ποταμιά θυμάται οτιδήποτε για την τύχη αυτού του νεαρού άντρα, του Mehmet, παρακαλώ τηλεφωνήστε μου στο 99 966518… Ίσως να μπορέσουμε να βρούμε τα οστά του έτσι ώστε η Ayshe να μπορέσει τουλάχιστον να τον θάψει και να έχει τουλάχιστον ένα τάφο όπου να επισκέπτεται τον σύζυγο της…
Τίποτε δεν θα αλλάξει το παρελθόν, όμως μπορούμε να κάνουμε ανθρωπιστικές χειρονομίες για να αλλάξουμε το μέλλον…

(*) Article published in POLITIS in September 2010.

Photo: The "missing" Mehmet Hasan Choban (Karga) from Ayios Sozomenos…

https://sevgululudag.blogspot.com/2021/07/from-our-archives-very-long-engagement.html?fbclid=IwAR3BGrYsXraz1vQG_oSnYO3gDeUUqJfMg1Vb6z1mhc0E0qidIKMuxY3bDWU

FROM OUR ARCHIVES... A very long engagement...

A very long engagement...

Sevgul Uludag

Caramel_cy@yahoo.com

99 966518

No, it wasn't a scene from the movie of Audrey Tautou, `A Very Long Engagement` where Mathilde, searches for her fiancé, who might have been killed in the battlefield during World War 1. Audrey Tautou, whom we know from her movie `Amelie`, in this movie, plays Mathilde, who with the help of a private investigator, tries to find out what happened to her fiancé. Instead of Mathilde, the woman I go to see is Ayshe from Potamia, now living in Argaki (Akchay), who has been searching for her `missing` husband for the last 36 years...
Born in Potamia, her family would flee to Louroudjina for safety after the bloodshed in Ayios Sozomenos (Arpalik) village in early 1964. Five sisters and four brothers, their mother Hatice and father Ahmet would start living as refugees in Louroudjina. They would build refugee houses outside the village and they would move there... Their life would continue in Louroudjina...
One of Ayshe's brothers would go to Ayios Sozomenos with the animals of their family to live there and she would go with him to help out. There, she would meet Mehmet Hasan Choban, the son of `Karga` (`The Crow`) whose family would return to Ayios Sozomenos to repair their house and stay and tend their animals... There would be four or five families living in Ayios Sozomenos, a deserted village where sunbrick houses which would crumble under the sun and the rain... A very poor village, its main population in Louroudjina living as refugees, left to destruction...
Ayshe and Mehmet would get engaged in June 1974 and would go to Nicosia for the civilian marriage `nikah`. They would plan to have their wedding the following year, in 1975, after they would build a house in Ayios Sozomenos where Mehmet's family had land. Plans would be drawn up for the house they would build but things would not go as planned, leaving Ayshe alone in this world, `missing` her husband Mehmet...
On the 14th of August 1974, another villager from Ayios Sozomenos, Huseyin, would set out to go to Petrofani village nearby, where his sister had been engaged. On the way he would be arrested by some Greek Cypriots. Huseyin's father, Djemal would go to Piroi village to the police station to tell the Greek Cypriot police that his son had gone `missing` with his tractor but he too, would be arrested. They would take them to Larnaca to beat up and torture and ask about `guns` and `leaders` of their village... There had been no guns at Ayios Sozomenos, Mehmet did not even have a shotgun for hunting, he had no connection with the Turkish Cypriot underground organization TMT but Huseyin and his father, would `admit` under torture that `There were guns and Mehmet was the leader of TMT in the village...`
So K. from Larnaca, a well known Greek Cypriot who had been involved in the disappearance of some Turkish Cypriots back in 1963, would set out for Ayios Sozomenos in a landrover, to `capture` Mehmet. He would go to Potamia to take with him two young Greek Cypriots, G. and A. and all together they would go to Ayios Sozomenos, to the house of Mehmet.
`He had been ill that day and was lying in bed as they came` Ayshe remembers, `I was there... Huseyin too, was in the landrover... The shock for me was seeing G. and A. coming to arrest my husband. We grew up together in Potamia, G.'s father was a good friend of my father, my mother would make trahana soup and he would come early morning to have soup with my father and they would go hunting together... Many times, we would sit at the same table to eat, in their house... He shouldn't have done that to a co-villager, he knew us, he knew perfectly well that my husband was innocent. In Ayios Sozomenos, there were no guns, no `organization`, no `leader`. We were all minding our own business and we had had very good relations with Greek Cypriots from surrounding villages. People from Athienou (Kiracikeuy) would come to get our milk, everyone would come to my mother-in-law's house and she would offer them food and hospitality. Whether it was rural constable or high officials, they would come visit her since hers was the only house with a proper sitting room where she could accept guests... My mother-in-law liked to have a clean and proper house... They all knew us... I still can't believe what they did to my husband and how the father of G. did nothing to prevent them from taking him...`
They would take Mehmet to `show them the guns` but there had been no guns to show so Mehmet would try to escape so they would shoot him on his leg... Then they would put him in the landrover and according to Ayshe would stop at Potamia at the coffeeshop where she says, some people saw her wounded husband in the landrover while K., G. and A. would buy cigarettes.
The moment her husband would be taken from their house, she would run to inform the UN in the village. The UN car would go looking and would find Mehmet in the landrover, `but the UN was not allowed to come near them` she explains.
Later on there would be stories that Mehmet had been taken to Larnaca hospital for `treatment` but no records would show he had ever been there and nurses or doctors would not remember such a person being brought in. Mehmet would `disappear` from the face of earth...
She would listen very carefully to every single name of the prisoners of war as they were being exchanged but would not hear Mehmet's name... As she would realize that he is `missing`, she would get terribly sick, crying and waiting, waiting and crying, hoping that he is locked up somewhere and would come back...
Ayshe would stay until 1975 in Ayios Sozomenos when one day her brother Altuner would come to take her to the northern part of the island. She would settle with him first in Assia to tend 200 goats together with him and five years later, as her brother would leave Cyprus for England, she would settle in Argaki with some sheep, to live with her mother and father, to work and to wait...
She has beautiful greyish green eyes, slim like a young girl, still waiting to know the fate of her husband. She could have got married but she says she never thought of marrying again.
`I was only 22 years old but all these years, I waited for him to come back...`
She is 63 years old now and she lives with her mother, Hatice...
If anyone knows of the fate of Mehmet Hasan Choban from Ayios Sozomenos, the least we can do is to tell Ayshe, who could never have the wedding she was dreaming of, who could never build the house in Ayios Sozomenos that she was dreaming of, who could never have children since her husband is `missing`. If anyone from Potamia remembers anything about the fate of this young man, Mehmet, please call me at 99 966518... Perhaps we can find his remains so Ayshe can at least bury him and at least have a grave to visit her husband...
Nothing will change the past but we can do humanitarian gestures to change the future...

14.9.2010

(*) Article published in POLITIS newspaper in September 2010…

Photo: The "missing" Mehmet Hasan Karga…

Πολιτικές εξαγγελίες, ιδεολογικοί συμβολισμοί από την κάθοδο Έρντογαν στην Κύπρο

Απόσπασμα από την εκπομπή Alpha Ενημέρωση στις 21 Ιουλίου 2021.

Σχολιασμός της επίσκεψης Έρντογαν στην Κύπρο

Σχολιασμός της επίσκεψης Έρντογαν στην Κύπρο στις 20 Ιουλίου 2021 Με την Ευαγγελία Μπαλταντζή, στην εκπομπή «Ναι μεν αλλά», πρώτο πρόγραμμα ΕΡΤ Εδώ ολόκληρη η ραδιοφωνική εκμπομπή.

💾

OFFSITE ON AIR: Για την κάθοδο Έρντογαν στα κατεχόμενα

Πολιτικές εξαγγελίες, ιδεολογικοί συμβολισμοί από την κάθοδο Έρντογαν στην Κύπρο

Απόσπασμα από την εκπομπή Alpha Ενημέρωση στις 21 Ιουλίου 2021.

Σχολιασμός της επίσκεψης Έρντογαν στην Κύπρο

Σχολιασμός της επίσκεψης Έρντογαν στην Κύπρο στις 20 Ιουλίου 2021 Με την Ευαγγελία Μπαλταντζή, στην εκπομπή “Ναι μεν αλλά”, πρώτο πρόγραμμα ΕΡΤ Εδώ ολόκληρη η ραδιοφωνική εκμπομπή.

💾

OFFSITE ON AIR: Για την κάθοδο Έρντογαν στα κατεχόμενα

Παράνομη Επίσκεψη Ερντογάν στα Κατεχόμενα – Ν. Μούδουρος & Ζ. Τζιάρρας

Ο Λέκτορας στο Τμήμα Τουρκικών και Μεσανατολικών Σπουδών Πανεπιστημίου Κύπρου Νίκος Μούδουρος και ο Διεθνολόγος, ερευνητής PRIO Ζήνωνας Τζιάρρας σχολιάζουν τη σημασία και τις προεκτάσεις της παράνομης επίσκεψης του Ερντογάν στην κατεχόμενη Κύπρο. ΡΙΚ 1, 19/07/2021

Ποιον Ερντογάν έχουμε σήμερα ενώπιον μας και τι θα ανακοινώσει την Τρίτη;

Του Νικόλα Ζαννέττου – n.zannettos@alphacyprus.com.cy Ποια Τουρκία έχουμε σήμερα ενώπιον μας; Ποιος είναι επιτέλους ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν; Τι θα ανακοινώσει από τα κατεχόμενα την ερχόμενη Τρίτη; Δύναται ο Τούρκος Πρόεδρος να οπισθοχωρήσει στο κυπριακό και να επανέλθει ποτέ ξανά στη λύση ομοσπονδίας; Αυτά και πολλά άλλα ήταν ανάμεσα στα ερωτήματα που απασχόλησαν την κουβέντα …

Continue reading "Ποιον Ερντογάν έχουμε σήμερα ενώπιον μας και τι θα ανακοινώσει την Τρίτη;"

Τουρκοκυπριακά κόμματα μποϊκοτάρουν τον Ερντογάν

Η απόφαση των τουρκοκυπριακών κομμάτων Κοινοτικής Δημοκρατίας (TDP) και Ρεπουμπλικανικού Τουρκικού (CTP) να απέχουν-μποϊκοτάρουν πιθανή ομιλία Έρντογαν στη “βουλή” των κατεχομένων, στο παρόν στάδιο πετυχαίνει την επισημοποίηση της διαφωνίας ενός πολύ μεγάλου τμήματος της κοινότητας σε σχέση με το ποια τουρκοκυπριακή ιδεολογική δύναμη θα πρέπει να είναι “συνομιλητής” της Άγκυρας, αλλά και ποια πρέπει να …

Continue reading "Τουρκοκυπριακά κόμματα μποϊκοτάρουν τον Ερντογάν"

Από τον “στρατό της κοσμικότητας” προς τον “στρατό του έθνους”; Μετασχηματισμοί στις σχέσεις στρατού – πολιτικής στην Τουρκία

Ινστιτούτο Ερευνών Προμηθέας, Κείμενο Εργασίας 2021/1 Περίληψη Αξιοποιώντας πτυχές του θεωρητικού πλαισίου για την κρίση ηγεμονίας (crisis of hegemony) και την εμφάνιση της μορφής κράτους έκτακτης ανάγκης (exceptional state form), το παρόν άρθρο αναλύει την ρευστότητα των σχέσεων πολιτικής – στρατού στην Τουρκία σε δύο επίπεδα: το δομικό και το ιδεολογικό. Υποστηρίζεται ότι με το …

Continue reading "Από τον “στρατό της κοσμικότητας” προς τον “στρατό του έθνους”; Μετασχηματισμοί στις σχέσεις στρατού – πολιτικής στην Τουρκία"

Nothing Is Impossible – About Automotive Capitalism and Its End

Preface

From the 7th through the 12th of September, the largest German automotive fair will take place in Munich. Shortly after, national elections will be held. As the formerly well-established parties are continuously loosing votes, the Green Party might stand a chance to become the strongest party – or at least an indispensable partner for a coalition. Due to these upcoming occasions, we have published our first longer brochure focussing on the climate crisis, how it’s connected to capitalism, mobility and why neither the Green Party, electric cars or green capitalism will solve it. For Beyond Europe, we’ve translated an abridged version.

Capitalism, Germany, and the Automotive Industry

Capitalism has become a global destructive force with irrevocable consequences. Although capitalism is made and performed by humans, it appears to many as an inescapable law of nature, to which we must abide, rather than to the laws and developments our ecosystem. The unbridled destructiveness of capitalism is exemplified by the automotive industry. More than 1/5 of the CO2 emissions are caused by road traffic, and the total amount of emissions is still on the rise. The automotive industry is a climate killer and a huge business. It is the largest industrial sector in Germany, with annual sales in the hundreds of billions. Around 800,000 people here work in the automotive industry, and a similar number are employed in the supplier industry. It is impossible to imagine capitalism without cars. Cars are icons of the capitalist concept to produce ever more, new and bigger things while opening up more markets in the process. The car makes it possible to transport goods and workers flexibly around the world and in turn, enhancing the capitalist process.

The German state has integrated this branch of industry into itself to such an extent, that it would implode if the automotive industry were to come to an end. At least, Germany would be an entirely different state without it. So the diplomacy works tirelessly to increase sales abroad. At home, the state provides incentives – lately up to 5,000 Euros – to ensure that consumers buy one car after another, even though the five- or ten-year-old Volkswagen still fulfills its supposed core purpose, i. e. being a means of transportation, without any reasons for complaint. In addition, other options of transport, such as the railroad system, have been run down over decades. So many people have no real alternative to using a car. The demise of the railroad system is something that can be seen in many countries. In the 70s in western Europe, cars became affordable to most people. From this point on, the public train infrastructure lost its significance and its political support.

The Development Towards Electric Vehicles

So instead of trains, internal combustion SUVs are the big sellers. But the development to battery powered vehicles is where we are heading to: Exhaust emission limits, moral consumer interest and the imminent oil shortage have led to a worldwide development to supposedly “climate-neutral”, battery driven cars. One expression of this change is that Tesla has been able to establish itself as the global market leader in the automotive industry with its e-mobility in a very short time. In Germany, the ideological battle between diesel-nazis and disciples of electric cars has been fought and won by the e-faction. To ensure that Germany is not entirely left behind in this development, the state is paying a hefty price with direct investments in the companies, high premiums for buyers and the expansion of the charging infrastructure. The new technology is supposed to bail out the car companies, and to top it all off, everyone concerned is allowed to publicly claim that this is being done to save the planet. This all changes little in the business model of making profits on the basis of destroying the planet. The production of electric vehicles causes significantly higher emissions than conventional cars. The batteries require the rare resource lithium, the mining of which causes enormous water pollution. At the same time, massive protests have taken place against its extraction: In Bolivia, for example, a large lithium mining project was stopped due to protests by the affected indigenous population, from which Germany had actually already secured its substantial share for the next 70 years. Visibly, interest is shifting from the oil fields in the Middle East to the lithium deposits in South America and the Congo. However, the principle of exploiting natural resources, remains unchanged. The electric vehicle is not a solution, but only the continuation of the planets destruction. The nationwide expansion and promotion of electric mobility and other phony solutions are at the core of green capitalisms ideology.

Green Capitalism and its Annoying Morality

The Greens, as the most important party representing this ideology, are currently enjoying one election success after another. Quite a few voters see them as the only party with the right answer to the climate crisis. Yet local green governments have already beaten protestors out of forests to build highways and couldn’t even manage to accelerate the development of renewable energies. The short-term perspective is a coalition of conservatives with the green party, to which Markus Söder (leader of the Bavarian conservative party) has already welcomed the Greens. In this upcoming coalition, the Greens will always be able to pardon themselves, as it will never be their fault that they could not enforce effective measures to prevent the climate crisis.

At the same time, the Greens even pride themselves with the fact that they wish to act in the interest of the German economy. As just mentioned above, that means nothing else, than massively supporting the automobile industry. The Greens therefore do not want to touch the system of excessive use of resources, but only to replace the raw materials in the long term. According to the Greens, the vehicle fleet should be entirely replaced within the next ten or twenty years. This opens up an enormous sales market for all car manufacturers who manage to wrap some steel, a computer and a few seats around an electric motor, and will cause car sales to skyrocket once again. This, by the way, is a concept that most conservatives can easily agree on.

What is also sweeping over us with the eco-trend and unfortunately does not pass us by – like everything else – is the ideology that comes with green capitalism. Consumption is still good but it must be sustainable and is morally charged. Everywhere, where people have excess money, there must be an offer to spend it again. It is never an option under capitalism to consume less voluntarily. (You may though, take part in expensive life coach practices, where this is what you learn, provided you have the money to do so). So instead, people consume “sustainably” and “organically”. Organic products are first and foremost the means of distinction for a new middle class. It is the way of showing, that one despises how the rich drown in their free floating, champagne filled villa pools just as much as one despises how the poor do not appreciate a healthy organic sandwich. At the same time, “organic” is a new form of egoism: it is wanting to feed oneself and one’s well-tended offspring as healthy as possible. Others may gladly feed their children with vegetables coated in pesticides, while the own child is only offered the organic juices from the glass bottle. And woe betide if the so brought up child fails!

In the organic food industry, as in every capitalistically organized branch of production, products are relabeled, customers are tricked and pay is mostly lousy. To ask oneself, where and how products are made and whether one really needs something is not per se wrong and can help to put oneself and one’s own way of life into a relationship with the world. But the green lifestyle does not do that. It individualizes instead of recognizing.

So Where do we Want to Head to?

We will not watch powerlessly as society is driven against the wall, but will intervene where capitalist irrationality becomes most obvious. We want to take action against capitalism and its rule. In doing so, we do not aim to achieve an original state of nature, however defined. For the relationship of humans to nature is always a social one: every society, in order to survive, must enter into a metabolism with nature. The question is under which sign this exchange takes place. Whether it’s aim is the comprehensive satisfaction of all humans needs or if it’s for the sake of increasing capitalist profit, is crucial.

So while coal and gas infrastructure are already interrupted by regular protests, we find it necessary to take another step: Attack the automotive industry. Next to energy production, the transport sector is the biggest contributor to global warming. In it, capitalist growth and aggressive german nationalism manifested themselves, additionally patriarchal and neocolonial structures are reproduced.

That is why we will scratch at the prestige of the car wherever we can. We will fight against the construction of highways, for livable inner cities in which no one has to be afraid of big, fast, heavy, and dangerous projectiles driving too fast. For a rural life that can be lived without a car, because there is a functioning public transport network and the regional infrastructure that has not been cut for cost reasons. For wage increases in all sectors, reduction of working hours, for worldwide networking of labor and climate struggles. As always, we aim for utopia. Reduce To The Max!

 

‘Garantör’ sımsıkı koruyor(!): “Kabul edilemez yolcular odasında kilit altında tutuldum”

İletişim Uzmanı Ali Bizden, dün akşam yaşadığı olayları kişisel sosyal medya hesabından yaptığı açıklama ile duyurdu. Açıklama şöyle: 8 Eylül 2020’de verilen talimatla ‘milli güvenliğe Devam »

KISA after the rejection of its appeal by the Administrative Court

On 10/06/2021, the Administrative Court rejected KISA’s recourse against the decision of the General Registrar to deregister KISA from the Register of Associations. In effect, with this decision, in contrast with independent officials and institutions of the UN and the Council of Europe, the AC considers that the Ministry of Interior legally deregistered an NGO active in the fields of migration and human rights for 23 years, simply because it did not inform the Registrar of Associations on time that its constitution was compatible with the Associations and Institutions Law (104(I)/2017).

A constitution that was, right from the beginning of KISA’s establishment in 1998, compatible with the most important provisions of the Law on Associations and Institutions of 2017, including those regarding adherence to the principles of democracy and fundamental rights and freedoms. In contrast, provisions of the constitution of many other associations, mainly in the area of sports, in blatant violation of the provisions of article 4. (1) of the Law, define that their objective is “the continuous dedication of the members to the Greek-Christian ideals of our race”  or “the Greek edification of its members and the Greek youth of the Island in general”.  Regarding these associations, the Minister of Interior and the Registrar of Associations did not see and therefore did not establish that these constitutional provisions “aim at or tend to undermine … Democracy, democratic institutions, … fundamental rights and freedoms”.  These Associations, unlike KISA, were never subjected to any sanctions, never mind deregistration, for not complying with the legislation.

in the decision of the AD there are serious omissions and failure to examine or justify critical aspects of the violations of the Constitution, the European Convention on Human Rights, the International Covenant on Civil and Political Rights and other European and international human rights legal instruments regarding the human rights of association and assembly but also of the freedom of expression. In addition, the AC omitted to engage with the totally unnecessary and disproportionately severe sanction imposed on KISA in relation to the stated objective.   

Contrary to the decision of the AC, and emphasizing the violations of the above European and international conventions and other legal instruments, European agencies and bodies, such as the European Commissioner for Human Rights of the Council of Europe and five OHCHR Special Rapporteurs of the UN, who with a letter and joint communication to the Minister of Interior and the Cyprus government, respectively, express their concerns about the deteriorating operational environment for NGOs in Cyprus as and about the deregistration of KISA and many other NGOs from the Register of Associations. They also consider deregistration as an extreme and disproportionate measure, which   should «never be used to address minor infractions». 

With this extremely disappointing decision, the AC opens the door to the Ministry of Interior to proceed to concluding the dissolution of KISA, a process that had already started unlawfully without the required by law court decision when, in February 2021, the Minister of Interior issued an order to the banks to freeze KISA’s accounts, as well as of other deregistered associations, with all the consequences this entails. Repeating the practices of discriminatory treatment and dealing with the “good” and the “bad” NGOS, the former that  “do a wonderful job … and we want them on the side of the state» , and the latter that  «maximise issues and target the state services» , with a new order the Minister called on the banks to de-freeze the accounts of some associations, mainly in the sports sector.

Declaring once again its determination to continue its work and its adherence to its mission and objectives for equality and diversity, the struggle against discrimination and racism, the safeguarding and promotion of human rights and the rule of law for all people, KISA has already filed an appeal before the Supreme Court and will submit a request for an accelerated procedure,

Under these circumstances and in order to exclude any possibility of suspending KISA’s operation and action, we have proceeded to registering the organisation under the legal personality of Non-Profit Company, with exactly the same name and same objectives. Despite the fact that this legal status, under which many other NGOs have chosen to operate, is not the ideal solution for us, nevertheless does provide the only option for KISA to continue its work and action until the reinstatement of its registration in the Register of Associations.

KISA calls on civil society organisations, organised or other groups and entities, activists and society at large to stand with us and declare their support and solidarity not only with KISA but also against the toxic anti-migrant narrative, against racism and nationalism, against the corruption and graft of the Anastasiades government, against the legitimisation and normalisation of the Golden Dawn of Cyprus and the devastating plunge to the extreme right and fascism, for democracy and the rule of law. In order to reinforce and strengthen the already declared support and solidarity of many European and international networks and NGOs.

And finally, KISA calls on the House of Representatives to proceed immediately to the amendment of the legislation in order to enable the deregistered NGOs to have their legality reinstated after documenting their compliance with the legislation provisions. This amendment will also revoke the unequal and special treatment of some associations, as in the case of the Cyprus Olympic Committee and the Cyprus Paralympic Committee, with the Amendment of the Cyprus Sports Association Law (15(I)/2021). Although both Committees had been deregistered, the governing party restored the legality of exclusively these two associations through a law of doubtful legality and the urgency procedure, without even asking them to present information for their compliance with the law.   

Steering Committee

Η ΚΙΣΑ μετά την απόρριψη της προσφυγής της από το Διοικητικό Δικαστήριο

Στις 10/06/2021, το Διοικητικό Δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή της ΚΙΣΑ κατά της απόφασης του Γενικού Εφόρου Σωματείων να διαγράψει την ΚΙΣΑ από το Μητρώο Σωματείων. Στην ουσία, με την απόφαση αυτή το ΔΔ, σε αντίθεση με τους ανεξάρτητους αξιωματούχους και θεσμούς του ΟΗΕ και του Συμβουλίου της Ευρώπης,  θεωρεί ότι νόμιμα το Υπουργείο Εσωτερικών διέγραψε μια ΜΚΟ που εδώ και 23 χρόνια δραστηριοποιείται στους τομείς της μετανάστευσης και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αποκλειστικά και μόνο επειδή δεν ενημέρωσε  έγκαιρα τον Έφορο Σωματείων ότι το καταστατικό της είναι συμβατό με τον περί Σωματείων και Ιδρυμάτων Νόμο (104(I)/2017)..  

Ένα καταστατικό, σημειώνεται, που εξαρχής  της σύστασης της ΚΙΣΑ το 1998, ήταν συμβατό με τις πιο σημαντικές πρόνοιες του Νόμου περί Σωματείων και Ιδρυμάτων του 2017, περιλαμβανόμενων και αυτών για την προσήλωση στις αρχές της δημοκρατίας και των θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών.  Αντίθετα, πρόνοιες του καταστατικού πολλών σωματείων, κυρίως στο χώρο του αθλητισμού, κατά κατάφωρη παραβίαση των διατάξεων του άρθρου 4.(1) του Νόμου, ορίζουν πως σκοπός τους είναι «η συνεχής προσήλωση των μελών εις τα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη της φυλής μας» ή «η Ελληνοπρεπής διάπλαση των μελών του και γενικά της Ελληνικής νεότητας της Νήσου». Για αυτά τα σωματεία, ο Υπουργός Εσωτερικών και ο Έφορος Σωματείων δεν είδαν και, επομένως, δεν διαπίστωσαν ότι αυτές οι καταστατικές πρόνοιες  «στοχεύουν ή τείνουν να υπονομεύσουν … τη Δημοκρατία, τους δημοκρατικούς θεσμούς ,… τα θεμελιώδη δικαιώματα και ελευθερίες του ατόμου». Τα Σωματεία αυτά, αντίθετα με την ΚΙΣΑ, ουδέποτε υπέστησαν οποιαδήποτε κύρωση, πόσω μάλλον διαγραφή τους για τη μη συμμόρφωση τους με τη Νομοθεσία.

Στην απόφασή του ΔΔ παρατηρούνται σοβαρές ελλείψεις και παράλειψη εξέτασης ή αιτιολόγησης της κατάληξης επί κρίσιμων πτυχών των παραβιάσεων του Συντάγματος, της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, του Διεθνούς Συμφώνου για τα Αστικά και Πολιτικά Δικαιώματα  και άλλων ευρωπαϊκών και διεθνών νομικών εργαλείων για τα ανθρώπινα δικαιώματα σε ότι αφορά στα ανθρώπινα δικαιώματα του συνέρχεσθαι και συνεταιρίζεσθαι αλλά και της ελευθερίας έκφρασης. Παρέλειψε επίσης το ΔΔ να ασχοληθεί με την καθόλου απαραίτητη και δυσανάλογα αυστηρή ποινή που επιβλήθηκε στην ΚΙΣΑ σε σχέση με τον επιδιωκόμενο σκοπό.

Σε αντίθεση με την απόφαση του ΔΔ, και τονίζοντας τις παραβιάσεις των πιο πάνω Ευρωπαϊκών και διεθνών συμβάσεων και άλλων νομικών εργαλείων, Ευρωπαϊκοί και διεθνείς φορείς και σώματα, όπως η Επίτροπος για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του Συμβουλίου της Ευρώπης και πέντε Ειδικοί Εισηγητές (Special Rapporteurs) του OHCHR των ΗΕ, οι οποίοι με επιστολή και κοινό διάβημα τους προς τον Υπουργό Εσωτερικών και την Κυπριακή κυβέρνηση, αντίστοιχα, εκφράζουν τις ανησυχίες τους για την επιδείνωση του περιβάλλοντος λειτουργίας των ΜΚΟ στην Κύπρο όπως και για τη διαγραφή της ΚΙΣΑ και πολλών άλλων ΜΚΟ από το Μητρώο Σωματείων. Θεωρούν δε τη διαγραφή ως ακραίο και μη αναλογικό μέτρο, το οποίο «ουδέποτε πρέπει να χρησιμοποιείται για αντιμετώπιση μικρο-παραβάσεων».

Με την άκρως απογοητευτική αυτή απόφασή του, το ΔΔ ανοίγει διάπλατα  την πόρτα προς το Υπουργείο Εσωτερικών να προχωρήσει  στην ολοκλήρωση διάλυσης της ΚΙΣΑ, διαδικασία που άρχισε ήδη παράνομα χωρίς την απαιτούμενη από το νόμο απόφαση δικαστηρίου όταν,  τον Φεβρουάριο 2021, ο Υπουργός Εσωτερικών εξέδωσε διάταγμα προς τις τράπεζες για πάγωμα των λογαριασμών της ΚΙΣΑ, όπως και άλλων σωματείων που έχουν διαγραφεί, με όλες τις συνέπειες που αυτό συνεπάγεται. Επαναλαμβάνοντας τις πρακτικές της διακριτικής μεταχείρισης και αντιμετώπισης των «καλών» και «κακών» ΜΚΟ, των μεν που  “επιτελούν θεάρεστο έργο … και εμείς θέλουμε στο πλευρό του Κράτους»  και των δε που «μεγιστοποιούν και στοχοποιούν τις ίδιες τις υπηρεσίες του Κράτους» , με νέο διάταγμα ο Υπουργός κάλεσε τις τράπεζες να ξεπαγώσουν τους λογαριασμούς ορισμένων από τα διαγραφέντα σωματεία, κυρίως στον τομέα του αθλητισμού.

Δηλώνοντας ακόμα μια φορά την αποφασιστικότητά της  να συνεχίσει το έργο της και την προσήλωσή της στην αποστολή και τους στόχους της για την ισότητα, τη διαφορετικότητα, την πάλη ενάντια στις διακρίσεις και το ρατσισμό, τη διασφάλιση και προώθηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του κράτους δικαίου για όλους τους ανθρώπους, η ΚΙΣΑ έχει ήδη καταχωρίσει Έφεση ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου και θα υποβάλει αίτημα για σύντομη εκδίκασή της.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες και για να μην υπάρξει καμιά πιθανότητα αναστολής της λειτουργίας και δράσης της ΚΙΣΑ, προχωρήσαμε στην εγγραφή της με το νέο νομικό καθεστώς της Μη-Κερδοσκοπικής Εταιρείας, με ακριβώς το ίδιο όνομα και τους ίδιους σκοπούς και στόχους. Παρά το ότι το νομικό αυτό καθεστώς, υπό το οποίο έχουν επιλέξει να λειτουργούν πολλές άλλες  ΜΚΟ,  δεν αποτελεί για μας την ιδανική λύση, εντούτοις παρέχει τη μοναδική επιλογή στην ΚΙΣΑ για συνέχιση του έργου και της δράσης της μέχρι την επαναφορά της εγγραφής της στο Μητρώο Σωματείων.

Η ΚΙΣΑ καλεί οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών, οργανωμένες ή μη ομάδες και σύνολα, ακτιβίστριες και ακτιβιστές και την κοινωνία γενικά να συμπορευθούν μαζί μας και να δηλώσουν την αλληλεγγύη και τη συμπαράστασή τους όχι μόνο προς την ΚΙΣΑ αλλά και ενάντια στον τοξικό αντιμεταναστευτικό λόγο, ενάντια στο ρατσισμό και τον εθνικισμό, ενάντια στη διαφθορά και την αναξιοκρατία της κυβέρνησης Αναστασιάδη,  ενάντια στη νομιμοποίηση και κανονικοποίηση της  Χρυσής Αυγής της Κύπρου και την ολέθρια κατρακύλα προς την άκρα δεξιά και τον φασισμό, για τη δημοκρατία και ένα κράτος δικαίου. Για να ενισχύσουν και ενδυναμώσουν ακόμα περισσότερο τη δεδηλωμένη αλληλεγγύη και συμπαράσταση πάμπολλων Ευρωπαϊκών και διεθνών δικτύων και ΜΚΟ.

Τέλος,  η ΚΙΣΑ καλεί τη Βουλή των Αντιπροσώπων να προχωρήσει άμεσα στη τροποποίηση της Νομοθεσίας ώστε να μπορέσουν οι ΜΚΟ που έχουν διαγραφεί να επανακτήσουν τη νομιμότητα τους μετά από τεκμηρίωση της συμμόρφωσής τους με τις πρόνοιες της Νομοθεσίας.   Με την τροποποίηση αυτή, θα αρθεί επίσης και η άνιση και ειδική μεταχείριση σωματείων, όπως έγινε στην περίπτωση της Κυπριακής Ολυμπιακής Επιτροπής και της Κυπριακής Παραολυμπιακής Επιτροπής, με τον Νόμο που τροποποιεί τους περί του Κυπριακού Οργανώσιμού Αθλητισμού Νόμους , Ν. 015(Ι)/2021. Παρά το ότι ως σωματεία και οι δύο Επιτροπές είχαν διαγραφεί, το κυβερνών κόμμα επανάφερε τη νομιμότητα τους,  προώθησε μιας αμφιβόλου νομιμότητας νομοθεσίας μέσω της διαδικασίας του κατεπείγοντος, με την οποία επανάφερε τη νομιμότητα αποκλειστικά των δύο αυτών σωματείων χωρίς καν να τους ζητηθεί να παρουσιάσουν στοιχεία ότι έχουν συμμορφωθεί με τον Νόμο.

Διοικητικό Συμβούλιο    

Αναστασιάδης ο κύριος υπεύθυνος της τραγωδίας

Η δομική κρίση στην Τουρκία και η αντιπαράθεση για το μέλλον των Τουρκοκυπρίων

Για τη μέγα-πυρκαγιά στην ορεινή περιοχή Λεμεσού – Λάρνακας

Η μέγα-πυρκαγιά (megafire) που ξέσπασε χθες το μεσημέρι, στην ευρύτερη περιοχή των επαρχιών Λεμεσού και Λάρνακας, δεν παρουσιάζει πλέον ενεργά μέτωπα σε εξέλιξη, αλλά υπάρχουν αναζωπυρώσεις σε διάφορα σημεία και ως εκ τούτου δεν μπορούμε να πούμε ότι βρίσκεται υπό έλεγχο.

Η μέγα-πυρκαγιά καλύπτει μία έκταση περίπου 55 τ.χλμ., έχει περίμετρο περίπου 40 χλμ.  και εκτείνεται στα διοικητικά όρια των ακόλουθων κοινοτήτων:

• Συκόπετρα – Αρακαπάς – Διερώνα – Επταγώνια – Ακαπνού – Πραστιό Κελλακίου – Κελλάκι της επαρχίας Λεμεσού και

• Οδού – Μελίνη – Ορά – Άγιοι Βαβατσινιάς – Βαβατσινιά – Πάνω Λεύκαρα της επαρχίας Λάρνακας.

Ερωτηματικά παραμένουν κατά πόσον η μέγα-πυρκαγιά έχει προχωρήσει και στα διοικητικά όρια των κοινοτήτων Καμπί και Φαρμακάς της επαρχίας Λευκωσίας.

Η τελευταία μεγάλης κλίμακας πυρκαγιά που ξέσπασε στην Κύπρο ήταν αυτή που σημειώθηκε στις 16 Ιουνίου 2016 στην Κοιλάδα Σολέας, η οποία μέσα σε 4 ολόκληρες ημέρες κατέκαψε συνολικά το 1/3 της έκτασης που κάλυψε μέσα σε μόλις 4 ώρες η μέγα-φωτιά στην ορεινή περιοχή Λεμεσού – Λάρνακας.

Μέχρι στιγμής, η μέγα-πυρκαγιά προκάλεσε τον θάνατο 4 συνανθρώπων μας και συγκεκριμένα μεταναστών εργατών γης με καταγωγή από την Αίγυπτο, οι απανθρακωμένες σοροί των οποίων βρέθηκαν σε γεωργική περιοχή της κοινότητας Οδού στην επαρχία Λάρνακας. Εκφράζουμε συλληπητήρια στα οικεία πρόσωπα των θυμάτων και επισημαίνουμε ότι η απώλεια των 4 συνανθρώπων μας επαναφέρει στο προσκήνιο της επικαιρότητας τις αβίωτες συνθήκες εργασίας και διαβίωσης – τις «ανίερες ζωές» (homo sacer) – των ατόμων με μεταναστευτικό ή/και προσφυγικό υπόβαθρο, τα οποία απασχολούνται κυρίως στον γεωργοκτηνοτροφικό τομέα της κυπριακής οικονομίας.

Η μέγα-πυρκαγιά κατέκαψε τεράστιες εκτάσεις κρατικής χαλίτικης γης και ιδιωτικών περιουσιών, εντός και εκτός ορίων ανάπτυξης των παρακείμενων κοινοτήτων, περιλαμβανομένων οικιστικών, γεωργικών και κτηνοτροφικών περιοχών. Σύμφωνα με το ισχύον Σχέδιο Ανάπτυξης και συγκεκριμένα την Δήλωση Πολιτικής για τη Ρύθμιση και τον Έλεγχο της Ανάπτυξης και την Προστασία του Περιβάλλοντος στην Ύπαιθρο και στα Χωριά, ολόκληρη η καμένη έκταση χαρακτηρίζεται ως Περιοχή Εξαιρετικής Φυσικής Καλλονής. Στην περιοχή απαντώνται επίσης αξιόλογα και μοναδικά Προστατευόμενα Τοπία, όπως οι Υδατοφράκτες Αρακαπά και Αγίων Βαβατσινιάς, καθώς και η Βουνοκορφή Σταυρόπευκος στην κοινότητα Οδού και το Γεωμόρφωμα με Εμφανίσεις Χρωμίτη στην κοινότητα Ακαπνού.

Σημειώνεται ότι όλες σχεδόν οι επηρεαζόμενες κοινότητες συγκαταλέγονται στα καθορισμένα χωριά, τα οποία παρουσιάζουν ειδικό κοινωνικό, αρχιτεκτονικό, ιστορικό ή άλλο ενδιαφέρον ή χαρακτήρα, με βάση την ισχύουσα Δήλωση Πολιτικής για την Ύπαιθρο. Τα χωριά αυτά χωροθετούνται σε Περιβαλλοντικά Ευαίσθητες Περιοχές και διαθέτουν, ως επί το πλείστον, Παραδοσιακούς Πυρήνες, οι οποίοι διατηρούν την παλιά δομή και τον χαρακτήρα τους, περιλαμβάνουν παραδοσιακές οικοδομές και άλλα στοιχεία και χαρακτηρίζονται, συνήθως, από το συνεχές σύστημα δόμησης.

Πολύ μεγάλο μέρος της καμένης έκτασης περιλαμβάνει γεωργική γη υψηλής φυσικής αξίας, η οποία διακρίνεται σε τρεις τύπους: (α) γεωργικές εκτάσεις με υψηλό ποσοστό ημι-φυσικής βλάστησης, (β) γεωργικές εκτάσεις με μωσαϊκότητα, χαμηλής έντασης γεωργία και δομικά στοιχεία αγροτικού τοπίου (π.χ. δόμες / ξερολιθιές), καθώς και (γ) γεωργικές εκτάσεις / βοσκότοπους με σημαντικά είδη πανίδας και χλωρίδας. Οι γεωργικές περιοχές υψηλής φυσικής αξίας είναι βασικός δείκτης για την αξιολόγηση της γεωργίας και του περιβάλλοντος.

Από την μέγα-πυρκαγιά απειλήθηκαν άμεσα, αλλά μέχρι στιγμής δεν φαίνεται να επηρεάστηκαν, το Κύριο Κρατικό Δάσος Λεμεσού και το Εθνικό Δασικό Πάρκο Μαχαιρά, τα οποία έχουν ενταχθεί στο ευρωπαϊκό δίκτυο προστατευόμενων περιοχών Natura 2000 ως Τόποι Κοινοτικής Σημασίας / Ειδικές Ζώνες Διατήρησης, για την προστασία των φυσικών οικοτόπων καθώς και της άγριας χλωρίδας και πανίδας. Ωστόσο, δεν είναι ακόμη ξεκάθαρο εάν από την μέγα-πυρκαγιά επηρεάστηκε ή απλά απειλήθηκε το μικρό Κρατικό Δάσος Άγιοι Βαβατσινιάς.

Η μέγα-πυρκαγιά κατέκαψε επίσης πολύ μεγάλες εκτάσεις εντός των λεκάνων απορροής και ζωνών προστασίας των ταμιευτήρων ύδρευσης (φραγμάτων πόσιμου νερού) της Γερμασόγειας και της Καλαβασού.

Επιπρόσθετα, η μέγα-πυρκαγιά κατέκαψε μεγάλο μέρος των γνωστών διαδρόμων – περασμάτων διέλευσης αποδημητικών αγρίων πτηνών του ποταμού Γερμασόγειας και του Βασιλικού ποταμού, καθώς και του νότιου τμήματος του εσωτερικού περάσματος.

Τέλος, η μέγα-πυρκαγιά φαίνεται να επηρέασε ήδη σημαντικά τμήματα δύο προστατευόμενων περιοχών του Δικτύου Natura 2000, οι οποίες έχουν ενταχθεί ως Ζώνες Ειδικής Προστασίας για τη διατήρηση των άγριων πτηνών:

• Στο βορειοδυτικό μέτωπο της μέγα-πυρκαγιάς, μεταξύ των κοινοτήτων Συκόπετρα – Οδού – Μελίνη, φαίνεται να επηρεάστηκε σημαντική έκταση της Ζώνης Ειδικής Προστασίας «Βουνοκορφές Μαδαρής – Παπούτσας». Η περιοχή «Βουνοκορφές Μαδαρής – Παπούτσας» καθορίστηκε ως Ζώνη Ειδικής Προστασίας για τα ακόλουθα 10 είδη πτηνοπανίδας, τα οποία περιλαμβάνονται στο Παράρτημα Ι της Οδηγίας της ΕΕ για τη διατήρηση των άγριων πτηνών (2009/147/ΕΚ, πρώην Οδηγία 79/409/ΕΟΚ) και αναπαράγονται στην περιοχή σε σημαντικούς αριθμούς: Σπιζαετός (Aquila fasciata), Διπλογέρακο (Buteo rufinus), Νυκτοπούλλι (Caprimulgus europaeus), Πευκοτρασιήλα (Lullula arborea), Σκαλιφούρτα (Oenanthe cypriaca), Τρυπομάζης (Sylvia melanothorax), Πέμπετσος (Parus ater cypriotes), Δενδροβάτης (Certhia brachydactyla dorothea), Δακκαννούρα (Lanius nubicus) και Σιταροπούλλι (Emberiza caesia). Στους στόχους διατήρησης της Ζώνης Ειδικής Προστασίας «Βουνοκορφές Μαδαρής – Παπούτσας» περιλαμβάνονται επίσης άλλα 2 σημαντικά είδη πτηνοπανίδας: Ζάνος (Falco peregrinus) και Θουπί (Otus scops cyprius).

• Στο βορειοανατολικό μέτωπο της μέγα-πυρκαγιάς, μεταξύ των κοινοτήτων Οδού – Άγιοι Βαβατσινιάς – Βαβατσινιά, φαίνεται να επηρεάστηκε σημαντική έκταση της Ζώνης Ειδικής Προστασίας «Περιοχή Τζιόνια». Η «Περιοχή Τζιόνια» καθορίστηκε ως Ζώνη Ειδικής Προστασίας για τα ακόλουθα 7 είδη πτηνοπανίδας, τα οποία περιλαμβάνονται στο Παράρτημα Ι της Οδηγίας της ΕΕ για τη διατήρηση των άγριων πτηνών (2009/147/ΕΚ, πρώην Οδηγία 79/409/ΕΟΚ) και αναπαράγονται στην περιοχή σε σημαντικούς αριθμούς: Ζάνος (Falco peregrinus), Νυκτοπούλλι (Caprimulgus europaeus), Σκαλιφούρτα (Oenanthe cypriaca), Τρυπομάζης (Sylvia melanothorax), Πέμπετσος (Parus ater cypriotes), Δακκαννούρα (Lanius nubicus) και Σιταροπούλλι (Emberiza caesia). Στους στόχους διατήρησης της Ζώνης Ειδικής Προστασίας «Περιοχή Τζιόνια» περιλαμβάνονται επίσης άλλα 5 σημαντικά είδη πτηνοπανίδας: Σπιζαετός (Aquila fasciata), Διπλογέρακο (Buteo rufinus), Πευκοτρασιήλα (Lullula arborea), Δενδροβάτης (Certhia brachydactyla dorothea) και Θουπί (Otus scops cyprius).

Είναι ενδεχομένως νωρίς να καταλογίσουμε ευθύνες. Δεν περνά απαρατήρητο, όμως, το γεγονός ότι ήδη από χθες το μεσημέρι το Τμήμα Δασών χαρακτήριζε το έργο κατάσβεσης της πυρκαγιάς ως «ακατόρθωτο». Παρά το γεγονός αυτό, η ενεργοποίηση του πολυδιαφημισμένου μηχανισμού «RescEU» έγινε με πολύ μεγάλη καθυστέρηση, όταν ήδη σκοτείνιαζε, ενώ η εξωτερική βοήθεια με πτητικά μέσα από Ελλάδα και Ισραήλ τέθηκε σε δράση σχεδόν 24 ώρες μετά την πρόκληση της πυρκαγιάς. Την ίδια στιγμή, η πρόταση των Τουρκοκυπρίων να συνδράμουν με δικά τους μέσα μάλλον ακόμα «αξιολογείται». Ανοίγει, λοιπόν, ακόμα μία δημόσια συζήτηση, όχι μόνο για τους φυσικούς, αλλά και τους ηθικούς και πολιτικούς αυτουργούς ακόμα μιας οικολογικής καταστροφής, στο πλαίσιο της οποίας δεν έχουμε πει ακόμα την τελευταία μας κουβέντα.

Εκφράζουμε, τέλος, την αμέριστη αλληλεγγύη μας στις τοπικές κοινότητες και δηλώνουμε έτοιμοι και πρόθυμοι να συνδράμουμε στις προσπάθειες ανοικοδόμησης της περιοχής και αποκατάστασης της κοινής μας, φυσικής και πολιτιστικής κληρονομιάς.

Κυριακή, 4 Ιουλίου 2021

Πρωτοβουλία για την Διάσωση των Φυσικών Ακτών & Κίνηση Save Akamas / Save Cyprus

16 Ιουνίου 1943 – Οι κύπριοι κομμουνιστές στα όπλα εναντίον των Ναζί

Σαν σήμερα πριν από 78 χρόνια το ΑΚΕΛ πήρε μια ιστορική απόφαση, καλώντας τα μέλη του να συστρατευτούν στον ένοπλο αγώνα κατά του χιτλεροφασισμού.Ήταν μια απόφαση με τεράστια πολιτική σημασία καθώς έστελνε μήνυμα προς ολόκληρο τον κυπριακό λαό για ενωτική αντιφασιστική δράση και έμπρακτη διεθνιστική αλληλεγγύη προς τους λαούς που υπέφεραν από την επέλαση των ναζιστών και ιδιαίτερα στον δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό που αγωνιζόταν ενάντια στην ναζιστική κατοχή. Επίσης, συνέδεε τον αντιιμπεριαλιστικό-αντιφασιστικό αγώνα για απελευθέρωση από τον ναζισμό, με την πάλη για αυτοδιάθεση της Κύπρου και απαλλαγή από την αγγλική αποικιοκρατία.Ο νικηφόρος αγώνας των λαών και η συντριβή του ναζισμού-φασισμού στον Β’ παγκόσμιο πόλεμο, έδωσε τεράστια ώθηση στον κυπριακό λαό για να εντείνει τον δικό του αγώνα για απελευθέρωση από τον αγγλικό αποικιακό ζυγό.

Η απόφαση του ΑΚΕΛ για μαζική κατάταξη, οι εμπειρίες χιλιάδων κυπρίων εθελοντών και από τις δύο κοινότητες στα πολεμικά μέτωπα και οι θυσίες στα πεδία των μαχών, ήταν μια συνειδητή πολιτική ενέργεια για να διεκδικήσει και η Κύπρος την ελευθερία της.

Μετά τον πόλεμο, η Αριστερά, πρωτοστάτησε στο κίνημα αποστράτευσης ενάντια στα σχέδια των Άγγλων να στείλουν τους Κύπριους εθελοντές σε πολεμικές εκστρατείες, εντός της βρετανικής αυτοκρατορίας, για καταστολή απελευθερωτικών και αντιαποικιακών κινημάτων άλλων λαών. Σε μια τέτοια διαδήλωση, έπεσε νεκρός ο Τάσος Κυθραιώτης από πυρά Βρετανού αξιωματικού, στις 8 Οκτωβρίου 1945.

Η ιστορική μνήμη είναι ιδιαίτερα σημαντική για μας κι αυτοί οι ένδοξοι αγώνες αποτελούν πηγή έμπνευσης και διδαγμάτων, αλλά και μια υπενθύμιση ότι ο αγώνας σήμερα ενάντια στην κατοχή και τη διχοτόμηση, ενάντια στον ιμπεριαλισμό και το φασισμό, ενάντια στον εθνικισμό, είναι αναγκαίος όσο ποτέ άλλοτε.

The Attorney General’s decision for not prosecuting the police officers who failed to protect the 7 murdered migrant women is a provocation to society!

Τhe Attorney General’s decision, to put an end to the criminal prosecution of the police officers involved in the investigation of the brutal murders of seven migrant women and girls by the serial killer Metaxas, is as yet another severe blow of the Anastasiades government against combating the criminal negligence and structural racism of the Police. The decision is an affront to justice and its role but also to the vindication and dignity of the victims and their families, as well as all migrant and refugee women in this country. With the decision of the Attorney General, there is another downhill plunge of immunity and impunity, arbitrariness and violation of every principle of the rule of law. 

KISA has repeatedly pointed out that, with totally unacceptable and condemnable policies and practices such as the present decision of the Attorney General, it is not possible to tackle effectively the multiple structural and social discrimination, labour and sexual exploitation and gender-based violence experienced daily by migrant and refugee women in Cyprus, and which feed on and are supported by structural racism, sexism, criminal negligence and indifference of the Police and all other competent authorities.

Therefore, KISA calls on the government and the state in general again to respond to the urgent need for the development of a specific policy and action plan for the effective prevention and combating of gendered-base violence against migrant and refugee women. The development of such a plan should be through a coordinated public dialogue with civil society organisations, including organisations and/or representatives of the migrant and refugee communities.

In participating in today’s protest organised by POGO, at 12:00, outside the offices of the Legal Service, KISA calls on everybody to take part so that we condemn and joint our voices against the Attorney General’s decision, but to also our respect to the victims and to express our solidarity with the migrant and refugee women in our country.

Steering Committee

💾

Προκαλεί την κοινωνία η απόφαση του Γ. Εισαγγελέα για μη δίωξη αστυνομικών που αμέλησαν να προστατεύσουν τις 7 δολοφονηθείσες μετανάστριες

Η απόφαση του Γενικού Εισαγγελέα για τερματισμό της ποινικής δίωξης  των αστυνομικών που  εμπλέκονταν στη διερεύνηση των στυγερών φόνων των επτά μεταναστριών γυναικών και κοριτσιών από τον κατά συρροή δολοφόνο Μεταξά αποτελεί ένα καίριο πλήγμα της κυβέρνησης Αναστασιάδη στην καταπολέμηση του θεσμικού ρατσισμού και της εγκληματικής  αμέλειας της αστυνομίας.  Η απόφαση πλήττει τη δικαιοσύνη και το ρόλο της αλλά και τη δικαίωση και αξιοπρέπεια των θυμάτων και των οικογενειών τους, και κατ’ επέκταση όλων των μεταναστριών και γυναικών προσφύγων στη χώρα. Με την απόφαση του Γενικού Εισαγγελέα,  παίρνει ακόμα μια βουτιά ο κατήφορος της ασυδοσίας, της αυθαιρεσίας και της καταπάτησης κάθε αρχής του κράτους δικαίου.

Η ΚΙΣΑ έχει επανειλημμένα επισημάνει ότι, με άκρως απαράδεκτες και  καταδικαστέες πολιτικές και πρακτικές όπως η προκείμενη απόφαση του Γενικού Εισαγγελέα, δεν είναι δυνατό να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά οι πολλαπλές συστημικές και κοινωνικές διακρίσεις, η εργασιακή και σεξουαλική εκμετάλλευση και η έμφυλη βία που βιώνουν καθημερινά οι μετανάστριες και οι γυναίκες πρόσφυγες στην Κύπρο, και οι οποίες θρέφονται και συνεπικουρούνται από τον θεσμικό ρατσισμό, τον σεξισμό, την εγκληματική αμέλεια και αδιαφορία της αστυνομίας και όλων των άλλων αρμόδιων αρχών.

Γιαυτό, η ΚΙΣΑ καλεί εκ νέου την κυβέρνηση και την πολιτεία γενικότερα να ανταποκριθούν στην επείγουσα ανάγκη για ανάπτυξη συγκεκριμένου σχεδίου πολιτικής και δράσης για την αποτελεσματική  πρόληψη και καταπολέμηση της έμφυλης βίας εναντίον των γυναικών μεταναστριών και προσφύγων. Η ανάπτυξη του σχεδίου θα πρέπει να γίνει μέσα από ένα συντονισμένο δημόσιο διάλογο με τις οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών, περιλαμβανόμενων και οργανώσεων ή/και εκπροσώπων των μεταναστευτικών και προσφυγικών κοινοτήτων.

Συμμετέχοντας στη σημερινή εκδήλωση διαμαρτυρίας που οργανώνεται από την ΠΟΓΟ, στις 12:00, έξω από τη Νομική Υπηρεσία, η ΚΙΣΑ καλεί όλες και όλους να συμμετέχουν για να καταδικάσουμε και να ενώσουμε τη φωνή μας ενάντια στην απόφαση του Γενικού Εισαγγελέα, αλλά και για να αποτίνουμε φόρος τιμής στα θύματα και να δηλώσουμε την αλληλεγγύη μας με τις γυναίκες μετανάστριες και πρόσφυγες στη χώρα μας.  

Διοικητικό Συμβούλιο

💾

5 UN Special Rapporteurs express their concern about NGOs in Cyprus and KISA’s deregistration

Five OHCHR Special Rapporteurs^[1] of the UN in a joint Communication to the Cyprus government express their concerns about-

1. The deteriorating environment for NGOs in Cyprus;
2. KISA’s deregistration from the Register of Associations and Foundations; and for
3. The continued persecution of KISA and its leadership.

With their communication, the 5 Special Rapporteurs call on the government to take “all necessary measures to halt the alleged violations and prevent their re-occurrence and in the event that the investigations support or suggest the allegations to be correct, to ensure the accountability of any person(s) responsible for the alleged violations”.

This new communication follows the letter of the Commissioner for Human Rights of the Council of Europe to the Minister of Interior, in which the Commissioner expressed her concerns to the Cypriot authorities about –

1. Allegations of pushbacks and ill-treatment of migrants;
2. The reception conditions in the centres hosting asylum seekers; and
3. The deteriorating environment for NGOs in general and KISA in particular.

On 05/06/2021, the government replied to the joint communication with a totally negative stance and content letter, which leaves no room for cooperation and understanding with the competent institutions of the UN. As shown in the comments submitted by KISA to the 5 Special Rapporteurs, the government’s allegations are totally unfounded and not based on true facts.

Steering Committee                          

---

[1] Special Rapporteur on the rights to freedom of peaceful assembly and of association; Special Rapporteur on the promotion and protection of the right to freedom of opinion and expression; Special Rapporteur  on the situation of human rights defenders; Special Rapporteur on the human rights of migrants; Special Rapporteur on trafficking in persons, especially women and children