Login
Introduction
A focused, just, and monitorable plan for net-zero
For the Long-Term Strategy to truly achieve net-zero, it needs to be focused. It must have specific timelines and boundaries. It must appropriately balance the reduction, removal, and offset of emissions. It must include contingency plans in case measures are delayed and technologies are not deployed as fast as assumed.
The LTS needs to be just. Cyprus has an above-average GDP per capita and above-average greenhouse gas emissions per capita. Our contribution to the solution ought to match our contribution to the problem. Small Island Developing States have committed to using 100% renewable energy by 2030. There is no excuse for us not to match the ambition of these countries. Moreover, our goals must not be undermined by our actions — for instance, by depending on the extraction of fossil fuels outside our borders.
The LTS needs to be monitorable. Of course, global changes in the economy, technology, and society will affect how the LTS is implemented. A plan for monitoring is necessary to detect any divergence from the original trajectory as early as possible in order to enable the necessary course correction. The LTS must be accompanied by a timeline of action, with specific milestones and deadlines. In addition, the LTS will need to be expanded beyond 2050 in due course, with an ultimate aim of moving towards net-negative emissions.
Read the Full Report Here
Despite some valiant struggles, the Police Crackdown bill passed in the UK a few weeks ago. It’s not only a frontal attack on the right to protest, but also includes racist restrictions on Gypsy, Roma, and Traveller communities. The law is not an English aberration, but part of a pattern of laws passed or in the works across Europe.
France went first with a law that barely veiled its islamophobic contents with a call to French republicanism, whose colonial nature couldn’t be more obvious. On top of this the new loi securite general is every cop’s wet dream: further militarization of equipment, “privacy” protections for cops to avoid scrutiny, more severe penal codes, and a vast increase in surveillance.
Meanwhile, the Mitsotakis government in Greece is doing its best to undo decades of anti-authoritarian struggles, by destroying some holy cows of the movement, such as allowing cops on campus and creating bureaucratic hurdles for demonstrations.
A similar restructuring has been taking place in Germany, where due to the federal nature of the state, these attacks have been very different depending on the region. While some states went the path of relatively liberal reforms, such as Berlin and Schleswig-Holstein. Others, such as Bavaria and Northrhine-Westphalia (NRW), have been militarizing their police forces and clamping down on protests. As an active participant in the protest against a new “Versammlungsgesetz” (“assembly law”) in NRW, we have been pushing back against this latest attack.
This isn’t the first attack on the freedom of assembly in NRW however. 2018 saw the introduction of a new police law, which, among other things, gave tasers to the police, allowed cops to spy on our phones and computers, added more CCTV surveillance, and significantly increased the time one can be held without a trial. It notably also added further legroom for racial profiling, a practice that is rampant in this country, as even the UN has noticed.
The massive protests against this couldn’t prevent the law and the protest alliance quickly devolved into the internal squabbles the German left excels at. Still, the government seems to have learned more lessons from the process than we did: The new Versammlungsgesetz is focused solely on the (radical) left and its most prominent movements: Antifa and Climate Justice. Which makes it a lot easier to push it through parliament, without any concerned liberals losing too much sleep over it.
The law contains all kinds of nasty stuff: Criminal penalties for disrupting fascist protests, outlawing displays of militancy through similar clothing (e.g. Black bloc or the white vests worn by Ende Gelände), and less oversight for undercover cops. Aside from this headline-grabbing stuff, the already farcical situation of having to register a demonstration in Germany is becoming even more bureaucratic: It can’t be done via phone and only on weekdays. The right to assembly – supposedly guaranteed in the constitution – is becoming more of a joke than it already was. The coalition government in NRW claims to primarily be targeting fascists by making sure they can’t intimidate the public with their demonstrations. A ridiculous lie: Most examples in the accompanying commentary of the law come from the climate and the Antifa movement. It is the latter that is holding back the fascist threat and not the cops who are at best enabling it and at worst are in cahoots with Neonazis.
Normally this whole charade would have gone its usual course: We would have protested honorably, the media would ignore us and the government would push its authoritarian fantasy through parliament. If we were lucky maybe the Greens or the Social Democrats would discover their backbone (elections are coming up after all) and fight to make some cosmetic changes.
Unfortunately for the state government, the largest demonstration against the law so far (~8000) in Düsseldorf a month ago was overshadowed by massive police repression. People were kettled for 9 hours in the blasting heat and for some time weren’t able to go to the toilet and were denied access to water. This usually wouldn’t interest anyone in the media, but this time the cops beat up the wrong guy. As the police were attacking and beating protestors, a DPA journalist was caught in the melee and beaten by the pigs, even as he told them he was a member of the media. This caused some outrage and the state government has announced it will reevaluate the law. Meanwhile, the minor coalition partner of the Christian Democrats suddenly noticed, that the law they were previously more than happy to pass, might infringe on people’s rights!
So where does the radical left figure in all of this? While we don’t care about liberal platitudes at the same time this law would significantly reduce our maneuvering space. To have a realistic chance of defeating it we will have to hold our nose and enter coalitions with people, who, in other circumstances, have no issue with talking about outlawing Antifa or destroying the environment. Still, our chances for defeating this law are better than they ever were, thanks to the blatant stupidity of the cops. We have to seize the momentum and launch a dual attack:
Μια θεατρική παράσταση σχετικά με τη ζωή του επανάστατη της οικουμένης, Ερνέστο Γκεβάρα γνωστού ως Che, που άφησε το στίγμα του στην Κούβα, το νησί της επανάστασης, για το καλύτερο σύστημα υγείας στον κόσμο, για τον διεθνιστικό χαρακτήρα της Κουβανικής επανάστασης ενάντια στον Ιμπεριαλισμό, για τον αλληλέγγυο χαρακτήρα που φέρει με τους λαούς που αγωνίζονται για την ανεξαρτησία τους και τον σοσσιαλισμό αλλά και της φροντίδας σε όλο τον κόσμο με την Κουβανική Διεθνή Ιατρική Ταξιαρχία που πολέμησε την πανδημία όπου κι αν της ζητήθηκε. Ένα έργο γραμμένο με αγάπη προς την ανιδιοτέλεια του ήρωα και τη φλόγα που έζωσε τις εφηβικές μας καρδιές στην Κύπρο, όταν υπερασπίστηκε την ανεξαρτησία του νησιού μας από το βήμα του Ο.Η.Ε. Στόχευσα να θέσω τις άγνωστες πτυχές της νεανικής του ζωής στα μάτια μας χωρίς περιττούς βερμπαλισμούς, με αυτοσαρκασμό και με έναν ιδιότυπο ερωτισμό. Κατέληξα στο αισιόδοξο, στο παρόν και στο μέλλον. Την Κουβανική Επανάσταση. Έτσι γιορτάζουμε τα 93 γενέθλια του Che. Ενάντια στο ιμπεριαλιστικό εμπάργκο και με την επαναστατική αισιοδοξία για το μέλλον.
ΚΥΡΙΑΚΗ 13 ΙΟΥΝΙΟΥ
Ώρα έναρξης: 21.00
ΔΕΥΤΕΡΑ 14 ΙΟΥΝΙΟΥ
Ώρα έναρξης: 21.00
Διάρκεια: 1 ώρα και 15 λεπτά
Τόπος: Σπίτι του Ηθοποιού
Παναθηναίων 5 και Αλκαμένους 175
Ελεύθερη συνεισφορά για την μετάφραση του έργου στα ισπανικά.
Θα υπάρξει σειρά προτεραιότητας με βάση τη χρονική σειρά έλευσης στο χώρο λόγω των γνωστών συνθηκών.
Γράφει – Παίζει: Βασίλης Κυριάκου
Σκηνοθέτης: Γιάννης Σταματίου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Ελένη Καταλιακού
Σκηνογραφία: Μπέτυ Λυρίτη
Ηχητική προσαρμογή: Παναγιώτης Μαζαράκης
The post Θέατρο: EL CHE ( Δελτίο τύπου ) appeared first on Αγκάρρα.
Άντρος Κυπριανού σε συνέντευξη του στο Κανάλι 6 προχθές, μας υπενθύμισε γιατί το εργατικό κόμμα της Κύπρου φαίνεται πως πρέπει να ξανα-ξεσκονίσει και να ανοίγει – που και που τουλάχιστον – βιβλία με τα γραφόμενα του Λένιν, έτσι για να ξέρουν πως να αποφεύγουν ερωτήσεις.
Μεταξύ των πολλών που είπε, στεκόμαστε σε μια φράση που είναι ενδεικτική:
Ερώτηση δημοσιογράφου: Στο ερώτημα ρήξη ή ενσωμάτωση τι λέτε;
Απάντηση Α. Κυπριανού: “Μα τώρα υπάρχει κάποιος ο οποίος θεωρεί ότι μπορεί να υπάρξει ρήξη – σίγουρα όχι ενσωμάτωση – με τρόπο επαναστατικό και να πετύχουμε τον μετασχηματισμό της κοινωνίας με επανάσταση στο σύγχρονο κόσμο όπως λειτουργούν τα πράγματα; Ο Λένιν έλεγε ότι πρέπει να κάμνεις ένα βήμα μπροστά και δύο βήματα πίσω εκεί και όπου χρειάζεται για να μπορείς να χτίζεις στέρεες βάσεις για να διεκδικείς και να πετυχαίνεις το στόχο σου. Ο Λένιν ουδέποτε είπε να πάμε στην αυτοκαταστροφή”
Από την πλευρά μας, εμείς λέμε πως δεν είναι κακό ένα κόμμα να μην δηλώνει επαναστατικό, είναι όμως υποκρισία και προσπάθεια εμπαιγμού του εργατικού κόσμου όταν ένα κόμμα που θέλει να εκπροσωπεί την εργατική τάξη, κοροϊδεύει με τεχνάσματα ότι προσπαθεί να επιτύχει άλλους σκοπούς από αυτούς που πραγματικά επιθυμεί. Υπάρχουν πολλοί θεωρητικοί του οπορτουνισμού, μπορεί να διαλέξει πολύ ευκολότερες ατάκες και στόχους, δεν χρειάζεται να είναι όλα δικαιολογημένα με αποφθέγματα έξω από το πραγματικό περιεχόμενο του Λένιν και του Μάρξ.
The post «Μα τώρα υπάρχει κάποιος ο οποίος θεωρεί ότι μπορεί να υπάρξει ρήξη με τρόπο επαναστατικό και να πετύχουμε τον μετασχηματισμό της κοινωνίας με επανάσταση;» appeared first on Αγκάρρα.
Οπτικο-ακουστική παραγωγή της κεντρικής επιτροπής του ΚΚΕ με αφορμή τα 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821
Σε αυτά τα σύντομα επεισόδια, το υλικό ξεδιπλώνει την ιστορία ξεσκεπάζοντας μύθους και ηρωποιήσεις αλλά αναγνωρίζοντας το μεγαλειώδες ιστορικό γεγονός, ενώ παράλληλα αντλεί ιστορικά μαθήματα για τους αγώνες του μέλλοντος.
Η σειρά των 6 επεισοδίων δίνει στο θεατή την ευκαιρία να παρακολουθήσει την εξέλιξη των γεγονότων που προηγήθηκαν, που οδήγησαν στην επανάσταση και τελικά στη συγκρότηση του ελληνικού αστικού κράτους. Μπορεί επίσης να παρακολουθήσει τις ηρωικές μάχες των πρωταγωνιστών, τις “εμφύλιες” συγκρούσεις, αλλά και να δει μέσα σε ποιες τοπικές και διεθνείς οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες, αυτές οι ιστορικές στιγμές εκδηλώθηκαν. Μέσα από τη σειρά επιχειρείται η αναζήτηση της ιστορικής αλήθειας -σε αντιδιαστολή με το σύνολο των εκδοχών της αστικής ιστοριογραφίας- αλλά και η προσπάθεια εξαγωγής χρήσιμων ιστορικών συμπερασμάτων από την Επανάσταση του 1821.
Επεισόδιο 1ο: «Η Επανάσταση, ατμομηχανή της Ιστορίας»
2ο επεισόδιο: «Στην αυγή της νέας εποχής»
3ο επεισόδιο: «Η πρωτοπορία του αγώνα»
4ο επεισόδιο «Και ποιοι θέλετε να αρματωθούν, αν όχι εμείς;»
5ο επεισόδιο: «“Εμφύλιοι” πόλεμοι. Η επανάσταση μέσα στην επανάσταση»
6ο επεισόδιο: «Η επανάσταση διδάσκει»
Σκηνοθεσία Κώστας Σταματόπουλος
Διεύθυνση Φωτογραφίας – Μοντάζ Σέργιος Κολισίκας
Έρευνα – Επιμέλεια Τμήμα Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ
Παρουσίαση Θέμης Πάνου, Αφροδίτη Βραχοπούλου
Κάμερα Ηλίας Διαμαντάκος, Άκης Βαλεργάκης
Υπεύθυνη Παραγωγής Παυλίνα Αγαλιανού
Σύνθεση πρωτότυπης μουσικής Εύα Φάμπα
Ηχογράφηση Μουσικής Βαγγέλης Φάμπας (στούντιο MassiveProductions)
Έπαιξαν οι μουσικοί
Εύα Φάμπα: Κλασσική κιθάρα
Δημήτρης Κουφαλάκος: Φαγκότο
Φώτης Κόλλιας: Κρουστά
Αφήγηση Σπύρος Κοντορίζος
Ηχογράφηση Σπικάζ Σωτήρης Γκέκας
Motion graphics Γιάννης Κλεφτογιάννης
Εναέριες λήψεις Τηλέμαχος Τσουραμάνης Ορέστης Μπορμπότης
Συμμετείχαν
Χρήστος Μπαλωμένος Μέλος της Ιδεολογικής Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ Οικονομολόγος
Αποστόλης Χαρίσης Μέλος της Ιδεολογικής Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας
Aκούστηκαν τα μουσικά θέματα
Eισαγωγή από “Ένα παλικάρι 20 χρονών” (παραδοσιακό)
Bela Bartok – Out of Doors, Sz. 81
“La Marseillaise”
Solo Cello Passion – Doug Maxwell
The post 1821 – 200 χρόνια από την Ελληνική επανάσταση appeared first on Αγκάρρα.
Η ατάκα ανήκει στον Κυβερνητικό Εκπρόσωπο Κυριάκο Κούσιο με αφορμή ερωτήσεις δημοσιογράφων για το συρματόπλεγμα απώθησης (πιθανών και απίθανων) προσφύγων και μεταναστών στον Αστρομερίτη: «Έχουμε μια κουλτούρα και μια ασφάλεια που πρέπει να προστατέψουμε.
Ο πολιτισμός κιαι η ασφάλεια τους είναι τόσο τραγικά ειρωνικά που μπορούν και τα δύο να συμβολιστούν από το συρματόπλεγμα που έχουν στήσει στον Αστρομερίτη.
ΥΓ: Υπάρχει τζιαι ένα «προιόν» που πρέπει να διασφαλιστεί, αν θέλει κάποιος να αγοράσει “διαβατήρια”
The post «Έχουμε μια κουλτούρα και μια ασφάλεια που πρέπει να προστατέψουμε» appeared first on Αγκάρρα.
Preface
From the 7th through the 12th of September, the largest German automotive fair will take place in Munich. Shortly after, national elections will be held. As the formerly well-established parties are continuously loosing votes, the Green Party might stand a chance to become the strongest party – or at least an indispensable partner for a coalition. Due to these upcoming occasions, we have published our first longer brochure focussing on the climate crisis, how it’s connected to capitalism, mobility and why neither the Green Party, electric cars or green capitalism will solve it. For Beyond Europe, we’ve translated an abridged version.
Capitalism, Germany, and the Automotive Industry
Capitalism has become a global destructive force with irrevocable consequences. Although capitalism is made and performed by humans, it appears to many as an inescapable law of nature, to which we must abide, rather than to the laws and developments our ecosystem. The unbridled destructiveness of capitalism is exemplified by the automotive industry. More than 1/5 of the CO2 emissions are caused by road traffic, and the total amount of emissions is still on the rise. The automotive industry is a climate killer and a huge business. It is the largest industrial sector in Germany, with annual sales in the hundreds of billions. Around 800,000 people here work in the automotive industry, and a similar number are employed in the supplier industry. It is impossible to imagine capitalism without cars. Cars are icons of the capitalist concept to produce ever more, new and bigger things while opening up more markets in the process. The car makes it possible to transport goods and workers flexibly around the world and in turn, enhancing the capitalist process.
The German state has integrated this branch of industry into itself to such an extent, that it would implode if the automotive industry were to come to an end. At least, Germany would be an entirely different state without it. So the diplomacy works tirelessly to increase sales abroad. At home, the state provides incentives – lately up to 5,000 Euros – to ensure that consumers buy one car after another, even though the five- or ten-year-old Volkswagen still fulfills its supposed core purpose, i. e. being a means of transportation, without any reasons for complaint. In addition, other options of transport, such as the railroad system, have been run down over decades. So many people have no real alternative to using a car. The demise of the railroad system is something that can be seen in many countries. In the 70s in western Europe, cars became affordable to most people. From this point on, the public train infrastructure lost its significance and its political support.
The Development Towards Electric Vehicles
So instead of trains, internal combustion SUVs are the big sellers. But the development to battery powered vehicles is where we are heading to: Exhaust emission limits, moral consumer interest and the imminent oil shortage have led to a worldwide development to supposedly “climate-neutral”, battery driven cars. One expression of this change is that Tesla has been able to establish itself as the global market leader in the automotive industry with its e-mobility in a very short time. In Germany, the ideological battle between diesel-nazis and disciples of electric cars has been fought and won by the e-faction. To ensure that Germany is not entirely left behind in this development, the state is paying a hefty price with direct investments in the companies, high premiums for buyers and the expansion of the charging infrastructure. The new technology is supposed to bail out the car companies, and to top it all off, everyone concerned is allowed to publicly claim that this is being done to save the planet. This all changes little in the business model of making profits on the basis of destroying the planet. The production of electric vehicles causes significantly higher emissions than conventional cars. The batteries require the rare resource lithium, the mining of which causes enormous water pollution. At the same time, massive protests have taken place against its extraction: In Bolivia, for example, a large lithium mining project was stopped due to protests by the affected indigenous population, from which Germany had actually already secured its substantial share for the next 70 years. Visibly, interest is shifting from the oil fields in the Middle East to the lithium deposits in South America and the Congo. However, the principle of exploiting natural resources, remains unchanged. The electric vehicle is not a solution, but only the continuation of the planets destruction. The nationwide expansion and promotion of electric mobility and other phony solutions are at the core of green capitalisms ideology.
Green Capitalism and its Annoying Morality
The Greens, as the most important party representing this ideology, are currently enjoying one election success after another. Quite a few voters see them as the only party with the right answer to the climate crisis. Yet local green governments have already beaten protestors out of forests to build highways and couldn’t even manage to accelerate the development of renewable energies. The short-term perspective is a coalition of conservatives with the green party, to which Markus Söder (leader of the Bavarian conservative party) has already welcomed the Greens. In this upcoming coalition, the Greens will always be able to pardon themselves, as it will never be their fault that they could not enforce effective measures to prevent the climate crisis.
At the same time, the Greens even pride themselves with the fact that they wish to act in the interest of the German economy. As just mentioned above, that means nothing else, than massively supporting the automobile industry. The Greens therefore do not want to touch the system of excessive use of resources, but only to replace the raw materials in the long term. According to the Greens, the vehicle fleet should be entirely replaced within the next ten or twenty years. This opens up an enormous sales market for all car manufacturers who manage to wrap some steel, a computer and a few seats around an electric motor, and will cause car sales to skyrocket once again. This, by the way, is a concept that most conservatives can easily agree on.
What is also sweeping over us with the eco-trend and unfortunately does not pass us by – like everything else – is the ideology that comes with green capitalism. Consumption is still good but it must be sustainable and is morally charged. Everywhere, where people have excess money, there must be an offer to spend it again. It is never an option under capitalism to consume less voluntarily. (You may though, take part in expensive life coach practices, where this is what you learn, provided you have the money to do so). So instead, people consume “sustainably” and “organically”. Organic products are first and foremost the means of distinction for a new middle class. It is the way of showing, that one despises how the rich drown in their free floating, champagne filled villa pools just as much as one despises how the poor do not appreciate a healthy organic sandwich. At the same time, “organic” is a new form of egoism: it is wanting to feed oneself and one’s well-tended offspring as healthy as possible. Others may gladly feed their children with vegetables coated in pesticides, while the own child is only offered the organic juices from the glass bottle. And woe betide if the so brought up child fails!
In the organic food industry, as in every capitalistically organized branch of production, products are relabeled, customers are tricked and pay is mostly lousy. To ask oneself, where and how products are made and whether one really needs something is not per se wrong and can help to put oneself and one’s own way of life into a relationship with the world. But the green lifestyle does not do that. It individualizes instead of recognizing.
So Where do we Want to Head to?
We will not watch powerlessly as society is driven against the wall, but will intervene where capitalist irrationality becomes most obvious. We want to take action against capitalism and its rule. In doing so, we do not aim to achieve an original state of nature, however defined. For the relationship of humans to nature is always a social one: every society, in order to survive, must enter into a metabolism with nature. The question is under which sign this exchange takes place. Whether it’s aim is the comprehensive satisfaction of all humans needs or if it’s for the sake of increasing capitalist profit, is crucial.
So while coal and gas infrastructure are already interrupted by regular protests, we find it necessary to take another step: Attack the automotive industry. Next to energy production, the transport sector is the biggest contributor to global warming. In it, capitalist growth and aggressive german nationalism manifested themselves, additionally patriarchal and neocolonial structures are reproduced.
That is why we will scratch at the prestige of the car wherever we can. We will fight against the construction of highways, for livable inner cities in which no one has to be afraid of big, fast, heavy, and dangerous projectiles driving too fast. For a rural life that can be lived without a car, because there is a functioning public transport network and the regional infrastructure that has not been cut for cost reasons. For wage increases in all sectors, reduction of working hours, for worldwide networking of labor and climate struggles. As always, we aim for utopia. Reduce To The Max!
Σαν «τη μεγαλύτερη καταστροφή από το 1974» χαρακτήρισε ο πρόεδρος Αναστασιάδης την πυρκαγιά που ξεκίνησε από το χωριό Αρακαπά και τύλιξε στις φλόγες πολλά χωριά στην ορεινή περιοχή Λάρνακας και Λεμεσού. Κατάστρεψε μια έκταση 55 τετραγωνικών χιλιομέτρων, μεγαλύτερη δηλαδή από ότι καλύπτει η Λεμεσός, η δεύτερη σε μέγεθος πόλη της Κύπρου.
Τέσσερεις νέοι άνθρωποι, μετανάστες εργάτες στις φυτείες ντομάτας κάηκαν ζωντανοί γιατί δεν ενημερώθηκαν έγκαιρα και σωστά πως και από πού να φύγουν. Δεκάδες σπίτια καταστράφηκαν, τεράστιες εκτάσεις καλλιεργειών και δασικής γης, χιλιάδες άγρια ζώα και ζώα σε φάρμες ή κατοικίδια που αφέθηκαν δεμένα ή σε κλουβιά. Μια τεράστια οικολογική καταστροφή. Μαύρισε κυριολεκτικά η ψυχή της Κύπρου.
Έχει άδικο όμως ο Αναστασιάδης, δεν είναι αυτή η μεγαλύτερη καταστροφή μετά το ΄74. Η μεγαλύτερη καταστροφή μετά το ΄74 είναι τα 8 χρόνια δικής του διακυβέρνησης, που ανάμεσα στα άλλα «κατορθώματα» του άφησε την Κύπρο ανοχύρωτη και έρμαιο στις πυρκαγιές. Η Κύπρος είναι ένα νησί που κάθε καλοκαίρι ξεσπούν πυρκαγιές. Στην προηγούμενη μεγάλη πυρκαγιά το 2016 που κατάστρεψε μια τεράστια έκταση στην περιοχή Σολιάς, και χάθηκαν στην εκτέλεση του καθήκοντος δυο πυροσβέστες, ο Αναστασιάδης και οι Υπουργοί του έβγαιναν και μιλούσαν για σχεδιασμούς που θα θωράκιζαν το νησί από τον κίνδυνο πυρκαγιών, για αγορά πτητικών μέσων και άλλα παρόμοια. Τίποτα δεν έκαναν. Καμιά ενίσχυση της πυροσβεστικής υπηρεσίας, με προσωπικό και εξοπλισμό καμιά ενίσχυση του τμήματος δασών, ενώ τα πυροσβεστικά αεροπλάνα δεν αγοράστηκαν ποτέ. Αντίθετα μόλις πριν λίγες βδομάδες η κυβέρνηση εξάγγειλε άλλα 147 εκατομμύρια ευρώ για εξοπλισμό της Εθνικής Φρουράς. (όσο κοστίζουν περίπου 4 πυροσβεστικά αεροπλάνα)
Μπορεί οι άνεμοι να βοήθησαν την πυρκαγιά να εξαπλωθεί γρήγορα αλλά αυτό που της επέτρεψε να ολοκληρώσει το καταστροφικό της έργο μέσα σε ελάχιστες ώρες ήταν η αδυναμία της πυροσβεστικής υπηρεσίας, του τμήματος δασών και των διάφορων άλλων αρμοδίων να ανταποκριθούν άμεσα και αποτελεσματικά στις εκκλήσεις του κόσμου για βοήθεια. Πολύς κόσμος βγήκε στα τηλεοπτικά κανάλια και δήλωνε οργισμένος ότι τα πυροσβεστικά περνούσαν από δίπλα τους αλλά δεν ανταποκρίθηκαν στις εκκλήσεις τους να σώσουν τα σπίτια τους γιατί είχαν άλλες οδηγίες. Ο συντονισμός ανάμεσα στις διάφορες υπηρεσίες ήταν ανύπαρκτος με αποτέλεσμα ο κόσμος να τηλεφωνά στην πυροσβεστική και να του απαντούν δεν είναι δική μας αρμοδιότητα αλλά του τμήματος Δασών ή το ανάποδο.
Τα πτητικά μέσα που περίμεναν δεν ήλθαν ποτέ ή έφτασαν πολύ αργά. Η κυβέρνηση του Ισραήλ που έστειλε δύο πυροσβεστικά αεροπλάνα δήλωσε ότι ζητήθηκε η συνδρομή της το βράδυ του Σαββάτου, πολλές ώρες δηλαδή μετά που ξέσπασε η πυρκαγιά. Έτσι έφτασαν την επόμενη μέρα όταν η καταστροφή είχε ολοκληρωθεί. Από τα δύο ελληνικά αεροπλάνα που ξεκίνησαν από Θεσσαλονίκη έφτασε μόνο το ένα αφού το άλλο έπαθε βλάβη.
Όταν ο Υπουργός εσωτερικών ρωτήθηκε γιατί δεν αγόρασε η κυβέρνηση και άλλα πτητικά μέσα πυρόσβεσης ώστε να υπάρχει επάρκεια και να καλύπτεται άμεσα και αποτελεσματικά κάθε περίπτωση πυρκαγιάς στο νησί απάντησε ότι: «Ένα πυροσβεστικό αεροπλάνο κοστίζει 35 εκατομμύρια ευρώ. Δεν χρειάζεται να ξοδέψουμε αυτά τα λεφτά αφού έχουμε συμφωνία με το Ισραήλ και την Ελλάδα και μπορούν να μας στείλουν πυροσβεστικά αεροπλάνα σε δυο ώρες». Είδαμε τι σήμαινε στην πράξη αυτή η αντίληψη.
Για να κρύψει τις δικές της ευθύνες η κυβέρνηση επικεντρώνεται στη σύλληψη κάποιου που κατηγορήθηκε ότι άναψε φωτιά στο χωράφι του στην περιοχή που ξεκίνησε η πυρκαγιά, ενώ ο Αναστασιάδης έκανε έκκληση προς τους πολίτες να επαγρυπνούν «για όσους ασυνείδητα, είτε εσκεμμένα, είτε εξ αμελείας προκαλούν πυρκαγιές».
Αυτό όταν προέρχεται από μια κυβέρνηση που φέρει την μεγαλύτερη ευθύνη για το μέγεθος της καταστροφής, είναι απαράδεκτο. Έρχεται να προσθέσει την προσβολή πάνω στο πόνο. Αν ξόδευε ένα ελάχιστο μέρος από τα δισεκατομμύρια που χάρισε μέσα από το σκάνδαλο με τα χρυσά διαβατήρια, σε κατασκευαστικές εταιρίες, λογιστικά και δικηγορικά γραφεία, (ανάμεσα τους και το γραφείο Αναστασιάδη, που το διαχειρίζονται οι κόρες του τώρα,) για αγορά πτητικών μέσων και ενίσχυση των πυροσβεστικών τμημάτων θα είχαμε ελέγξει αυτή την πυρκαγιά πριν πάρει αυτές τις καταστροφικές διαστάσεις.
Αν δεν μπορεί να απολογηθεί ο Αναστασιάδης, τουλάχιστο ας σιωπήσει, και αυτός και τα παπαγαλάκια του στα ΜΜΕ που έκαναν γαργάρα τον φρικτό θάνατο τεσσάρων ανθρώπων, απλώς και μόνο γιατί ήταν ξένοι εργάτες. Αν ήταν ντόπιοι όλοι θα μιλούσαν για ένα νέο Μαρί. Η καταστροφή και οι υλικές ζημιές έτσι και αλλιώς είναι πολύ μεγαλύτερες από ότι προκάλεσε η έκρηξη στο Μαρί.
Το πιο σημαντικό βήμα για αποτελεσματική πυροπροστασία είναι να φύγει αυτή η κυβέρνηση του ρατσισμού της αναλγησίας, της διαφθοράς και των σκανδάλων που προσφέρει τα πολλά στους λίγους και προνομιούχους κεφαλαιοκράτες, και ελάχιστα στους πολλούς, τους εργαζόμενους και τους φτωχούς.
Η μέγα-πυρκαγιά (megafire) που ξέσπασε χθες το μεσημέρι, στην ευρύτερη περιοχή των επαρχιών Λεμεσού και Λάρνακας, δεν παρουσιάζει πλέον ενεργά μέτωπα σε εξέλιξη, αλλά υπάρχουν αναζωπυρώσεις σε διάφορα σημεία και ως εκ τούτου δεν μπορούμε να πούμε ότι βρίσκεται υπό έλεγχο.
Η μέγα-πυρκαγιά καλύπτει μία έκταση περίπου 55 τ.χλμ., έχει περίμετρο περίπου 40 χλμ. και εκτείνεται στα διοικητικά όρια των ακόλουθων κοινοτήτων:
• Συκόπετρα – Αρακαπάς – Διερώνα – Επταγώνια – Ακαπνού – Πραστιό Κελλακίου – Κελλάκι της επαρχίας Λεμεσού και
• Οδού – Μελίνη – Ορά – Άγιοι Βαβατσινιάς – Βαβατσινιά – Πάνω Λεύκαρα της επαρχίας Λάρνακας.
Ερωτηματικά παραμένουν κατά πόσον η μέγα-πυρκαγιά έχει προχωρήσει και στα διοικητικά όρια των κοινοτήτων Καμπί και Φαρμακάς της επαρχίας Λευκωσίας.
Η τελευταία μεγάλης κλίμακας πυρκαγιά που ξέσπασε στην Κύπρο ήταν αυτή που σημειώθηκε στις 16 Ιουνίου 2016 στην Κοιλάδα Σολέας, η οποία μέσα σε 4 ολόκληρες ημέρες κατέκαψε συνολικά το 1/3 της έκτασης που κάλυψε μέσα σε μόλις 4 ώρες η μέγα-φωτιά στην ορεινή περιοχή Λεμεσού – Λάρνακας.
Μέχρι στιγμής, η μέγα-πυρκαγιά προκάλεσε τον θάνατο 4 συνανθρώπων μας και συγκεκριμένα μεταναστών εργατών γης με καταγωγή από την Αίγυπτο, οι απανθρακωμένες σοροί των οποίων βρέθηκαν σε γεωργική περιοχή της κοινότητας Οδού στην επαρχία Λάρνακας. Εκφράζουμε συλληπητήρια στα οικεία πρόσωπα των θυμάτων και επισημαίνουμε ότι η απώλεια των 4 συνανθρώπων μας επαναφέρει στο προσκήνιο της επικαιρότητας τις αβίωτες συνθήκες εργασίας και διαβίωσης – τις «ανίερες ζωές» (homo sacer) – των ατόμων με μεταναστευτικό ή/και προσφυγικό υπόβαθρο, τα οποία απασχολούνται κυρίως στον γεωργοκτηνοτροφικό τομέα της κυπριακής οικονομίας.
Η μέγα-πυρκαγιά κατέκαψε τεράστιες εκτάσεις κρατικής χαλίτικης γης και ιδιωτικών περιουσιών, εντός και εκτός ορίων ανάπτυξης των παρακείμενων κοινοτήτων, περιλαμβανομένων οικιστικών, γεωργικών και κτηνοτροφικών περιοχών. Σύμφωνα με το ισχύον Σχέδιο Ανάπτυξης και συγκεκριμένα την Δήλωση Πολιτικής για τη Ρύθμιση και τον Έλεγχο της Ανάπτυξης και την Προστασία του Περιβάλλοντος στην Ύπαιθρο και στα Χωριά, ολόκληρη η καμένη έκταση χαρακτηρίζεται ως Περιοχή Εξαιρετικής Φυσικής Καλλονής. Στην περιοχή απαντώνται επίσης αξιόλογα και μοναδικά Προστατευόμενα Τοπία, όπως οι Υδατοφράκτες Αρακαπά και Αγίων Βαβατσινιάς, καθώς και η Βουνοκορφή Σταυρόπευκος στην κοινότητα Οδού και το Γεωμόρφωμα με Εμφανίσεις Χρωμίτη στην κοινότητα Ακαπνού.
Σημειώνεται ότι όλες σχεδόν οι επηρεαζόμενες κοινότητες συγκαταλέγονται στα καθορισμένα χωριά, τα οποία παρουσιάζουν ειδικό κοινωνικό, αρχιτεκτονικό, ιστορικό ή άλλο ενδιαφέρον ή χαρακτήρα, με βάση την ισχύουσα Δήλωση Πολιτικής για την Ύπαιθρο. Τα χωριά αυτά χωροθετούνται σε Περιβαλλοντικά Ευαίσθητες Περιοχές και διαθέτουν, ως επί το πλείστον, Παραδοσιακούς Πυρήνες, οι οποίοι διατηρούν την παλιά δομή και τον χαρακτήρα τους, περιλαμβάνουν παραδοσιακές οικοδομές και άλλα στοιχεία και χαρακτηρίζονται, συνήθως, από το συνεχές σύστημα δόμησης.
Πολύ μεγάλο μέρος της καμένης έκτασης περιλαμβάνει γεωργική γη υψηλής φυσικής αξίας, η οποία διακρίνεται σε τρεις τύπους: (α) γεωργικές εκτάσεις με υψηλό ποσοστό ημι-φυσικής βλάστησης, (β) γεωργικές εκτάσεις με μωσαϊκότητα, χαμηλής έντασης γεωργία και δομικά στοιχεία αγροτικού τοπίου (π.χ. δόμες / ξερολιθιές), καθώς και (γ) γεωργικές εκτάσεις / βοσκότοπους με σημαντικά είδη πανίδας και χλωρίδας. Οι γεωργικές περιοχές υψηλής φυσικής αξίας είναι βασικός δείκτης για την αξιολόγηση της γεωργίας και του περιβάλλοντος.
Από την μέγα-πυρκαγιά απειλήθηκαν άμεσα, αλλά μέχρι στιγμής δεν φαίνεται να επηρεάστηκαν, το Κύριο Κρατικό Δάσος Λεμεσού και το Εθνικό Δασικό Πάρκο Μαχαιρά, τα οποία έχουν ενταχθεί στο ευρωπαϊκό δίκτυο προστατευόμενων περιοχών Natura 2000 ως Τόποι Κοινοτικής Σημασίας / Ειδικές Ζώνες Διατήρησης, για την προστασία των φυσικών οικοτόπων καθώς και της άγριας χλωρίδας και πανίδας. Ωστόσο, δεν είναι ακόμη ξεκάθαρο εάν από την μέγα-πυρκαγιά επηρεάστηκε ή απλά απειλήθηκε το μικρό Κρατικό Δάσος Άγιοι Βαβατσινιάς.
Η μέγα-πυρκαγιά κατέκαψε επίσης πολύ μεγάλες εκτάσεις εντός των λεκάνων απορροής και ζωνών προστασίας των ταμιευτήρων ύδρευσης (φραγμάτων πόσιμου νερού) της Γερμασόγειας και της Καλαβασού.
Επιπρόσθετα, η μέγα-πυρκαγιά κατέκαψε μεγάλο μέρος των γνωστών διαδρόμων – περασμάτων διέλευσης αποδημητικών αγρίων πτηνών του ποταμού Γερμασόγειας και του Βασιλικού ποταμού, καθώς και του νότιου τμήματος του εσωτερικού περάσματος.
Τέλος, η μέγα-πυρκαγιά φαίνεται να επηρέασε ήδη σημαντικά τμήματα δύο προστατευόμενων περιοχών του Δικτύου Natura 2000, οι οποίες έχουν ενταχθεί ως Ζώνες Ειδικής Προστασίας για τη διατήρηση των άγριων πτηνών:
• Στο βορειοδυτικό μέτωπο της μέγα-πυρκαγιάς, μεταξύ των κοινοτήτων Συκόπετρα – Οδού – Μελίνη, φαίνεται να επηρεάστηκε σημαντική έκταση της Ζώνης Ειδικής Προστασίας «Βουνοκορφές Μαδαρής – Παπούτσας». Η περιοχή «Βουνοκορφές Μαδαρής – Παπούτσας» καθορίστηκε ως Ζώνη Ειδικής Προστασίας για τα ακόλουθα 10 είδη πτηνοπανίδας, τα οποία περιλαμβάνονται στο Παράρτημα Ι της Οδηγίας της ΕΕ για τη διατήρηση των άγριων πτηνών (2009/147/ΕΚ, πρώην Οδηγία 79/409/ΕΟΚ) και αναπαράγονται στην περιοχή σε σημαντικούς αριθμούς: Σπιζαετός (Aquila fasciata), Διπλογέρακο (Buteo rufinus), Νυκτοπούλλι (Caprimulgus europaeus), Πευκοτρασιήλα (Lullula arborea), Σκαλιφούρτα (Oenanthe cypriaca), Τρυπομάζης (Sylvia melanothorax), Πέμπετσος (Parus ater cypriotes), Δενδροβάτης (Certhia brachydactyla dorothea), Δακκαννούρα (Lanius nubicus) και Σιταροπούλλι (Emberiza caesia). Στους στόχους διατήρησης της Ζώνης Ειδικής Προστασίας «Βουνοκορφές Μαδαρής – Παπούτσας» περιλαμβάνονται επίσης άλλα 2 σημαντικά είδη πτηνοπανίδας: Ζάνος (Falco peregrinus) και Θουπί (Otus scops cyprius).
• Στο βορειοανατολικό μέτωπο της μέγα-πυρκαγιάς, μεταξύ των κοινοτήτων Οδού – Άγιοι Βαβατσινιάς – Βαβατσινιά, φαίνεται να επηρεάστηκε σημαντική έκταση της Ζώνης Ειδικής Προστασίας «Περιοχή Τζιόνια». Η «Περιοχή Τζιόνια» καθορίστηκε ως Ζώνη Ειδικής Προστασίας για τα ακόλουθα 7 είδη πτηνοπανίδας, τα οποία περιλαμβάνονται στο Παράρτημα Ι της Οδηγίας της ΕΕ για τη διατήρηση των άγριων πτηνών (2009/147/ΕΚ, πρώην Οδηγία 79/409/ΕΟΚ) και αναπαράγονται στην περιοχή σε σημαντικούς αριθμούς: Ζάνος (Falco peregrinus), Νυκτοπούλλι (Caprimulgus europaeus), Σκαλιφούρτα (Oenanthe cypriaca), Τρυπομάζης (Sylvia melanothorax), Πέμπετσος (Parus ater cypriotes), Δακκαννούρα (Lanius nubicus) και Σιταροπούλλι (Emberiza caesia). Στους στόχους διατήρησης της Ζώνης Ειδικής Προστασίας «Περιοχή Τζιόνια» περιλαμβάνονται επίσης άλλα 5 σημαντικά είδη πτηνοπανίδας: Σπιζαετός (Aquila fasciata), Διπλογέρακο (Buteo rufinus), Πευκοτρασιήλα (Lullula arborea), Δενδροβάτης (Certhia brachydactyla dorothea) και Θουπί (Otus scops cyprius).
Είναι ενδεχομένως νωρίς να καταλογίσουμε ευθύνες. Δεν περνά απαρατήρητο, όμως, το γεγονός ότι ήδη από χθες το μεσημέρι το Τμήμα Δασών χαρακτήριζε το έργο κατάσβεσης της πυρκαγιάς ως «ακατόρθωτο». Παρά το γεγονός αυτό, η ενεργοποίηση του πολυδιαφημισμένου μηχανισμού «RescEU» έγινε με πολύ μεγάλη καθυστέρηση, όταν ήδη σκοτείνιαζε, ενώ η εξωτερική βοήθεια με πτητικά μέσα από Ελλάδα και Ισραήλ τέθηκε σε δράση σχεδόν 24 ώρες μετά την πρόκληση της πυρκαγιάς. Την ίδια στιγμή, η πρόταση των Τουρκοκυπρίων να συνδράμουν με δικά τους μέσα μάλλον ακόμα «αξιολογείται». Ανοίγει, λοιπόν, ακόμα μία δημόσια συζήτηση, όχι μόνο για τους φυσικούς, αλλά και τους ηθικούς και πολιτικούς αυτουργούς ακόμα μιας οικολογικής καταστροφής, στο πλαίσιο της οποίας δεν έχουμε πει ακόμα την τελευταία μας κουβέντα.
Εκφράζουμε, τέλος, την αμέριστη αλληλεγγύη μας στις τοπικές κοινότητες και δηλώνουμε έτοιμοι και πρόθυμοι να συνδράμουμε στις προσπάθειες ανοικοδόμησης της περιοχής και αποκατάστασης της κοινής μας, φυσικής και πολιτιστικής κληρονομιάς.
Κυριακή, 4 Ιουλίου 2021
Πρωτοβουλία για την Διάσωση των Φυσικών Ακτών & Κίνηση Save Akamas / Save Cyprus
Αφού πιάσαμε το νήμα της εκπαίδευσης και της μόρφωσης με τα πτυχία του Γιαννάκη, κατα πόσο είναι άξιος ή αν ανελίχθηκε σε κομματικές πλάτες (που και αυτά είναι συμπτώματα του ίδιου του συστήματος), ας μιλήσουμε και για την ουσία:
Η αποσύνδεση των συμπτωμάτων από την ρίζα και ουσία των πραγμάτων είναι ένας εύκολος τρόπος να κεφαλαιοποιήσει κάποιος πολιτικά οφέλη, χωρίς να αγωνιστεί για την εξαφάνιση αυτού που προκαλεί τέτοια φαινόμενα.
Όταν τελειώσουν οι εκλογές, πείτε και σε μας τι είναι και δεν είναι σκάνδαλο τελικά, το νήμα και το ζουμί της υπόθεσης. Εδώ θα είμαστε…
Cover illustration: Academic Capitalism by Øivind Hovland
The post Το ζουμί της υπόθεσης Γιαννάκη appeared first on Αγκάρρα.
Δεν είναι μόνο ότι ο επίτροπος εθελοντισμού είναι θέση άνεφ ουσιαστικής σημασίας, αφού το σύστημα που ζούμε ενισχύει ακριβώς τα αντίθετα αντανακλαστικά στην κοινωνία μας. Δεν είναι ούτε καν το ότι έπαιρνε σχεδόν 7 χιλιάρικα για αυτή τη θέση. Μάλιστα, τόσο απύθμενο το θράσος που από 4.7 χιλιάρικα που έπαιρνε ζήτησε ακόμα δύο και ο πρόεδρος του τα έδωσε, έτσι, επειδή είναι large, ενώ αφήνει την πλειοψηφία του λαού να παρακαλά να του απαντήσουν οι υπηρεσίες για τα επιδόματα.
Όλη η ουσία έγκειται στο γεγονός ότι το αφήγημα των αρίστων είναι απλά αυτό, ένα αφήγημα και τίποτε άλλο. Μια ελιτιστική ματιά στα πράγματα που λένε οι έχοντες εξουσία στους πλεμπαίους από κάτω για να δικαιολογήσουν τη θέση τους. Δεν είναι τυχαίο που ακόμα και η “επιστήμη” των αστών, τα πτυχία του business management δίνουν έμφαση στη δημιουργία και ανάπτυξη δικτύων, όσοι είναι από οικογένεια τα ξέρουν καλά. Ενίοτε, μπορεί να κάτσει και πάνω σε μια καρέκλα και κανένας που αξίζει, αυτό όμως είναι η εξαίρεση που επιβαιβεώνει τον κανόνα και που σε καμία περίπτωση δεν αλλάζει την ουσία και τους στόχους της ίδιας της καρέκλας. Γι΄αυτό και την επόμενη φορά που ένας φιλελές θα εξανίσταται για την διαφθορά η απάντηση δεν είναι να αποφύγουμε τα άτομα τύπου Γιαννάκη αλλά να κοιτάξουμε επιτέλους στο σύστημα που παράγει Γιαννάκηδες.
ΥΓ: Ό συγκεκριμένος έχει καταθέσει πτυχία από το 1997, δεν βρέθηκε ούτε ένας μέσα σε αυτά τα 24 χρόνια να σκεφτεί ότι ίσως κάτι πάει λάθος με τα πτυχία του;
ΥΓ 2: Σε λιγότερο από μια βδομάδα έχουμε εκλογές, αν δεν είναι τυχαίο που βγήκε σήμερα η είδηση, τότε δεν είναι ούτε η αποκάλυψη αθώα.
The post Το απύθμενο θράσος των αρίστων appeared first on Αγκάρρα.
Πραγματοποιήθηκε σήμερα πορεία και συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το Προεδρικό των συντεχνιών των απεργών εκπαιδευτικών απογευματινών προγραμμάτων. Κύριο αίτημά τους είναι η μετατροπή του υπάρχοντος καθεστώτος αγοράς υπηρεσιών που βρίσκεται σε εφαρμογή από το 2013, σε μισθωτών εργαζομένων.
Αλληλέγγυοι στο κάλεσμα των απεργών εργαζομένων βρέθηκαν εκπαιδευτικοί από την ΠΟΕΔ, ΟΕΛΜΕΚ και ΟΛΤΕΚ, το οργανωμένο μαθητικό κίνημα, την ΠΣΕΜ αλλά και ευρύτερα εργαζόμενοι από όλους τους κλάδους. Χαρακτηριστικό της πορείας και της εκδήλωσης ήταν ο παλμός και η αποφασιστικότητα των απεργών για αγώνα μέχρι την ικανοποίηση των δικαίων αιτημάτων τους. Όσο βαθαίνει η κρίση του καπιταλισμού, τόσο θα εντείνεται η εμπορευματοποίηση της παιδείας και άλλο τόσο θα καταστρατηγούνται τα εργασιακά και αλλα δικαιώματα των εργαζομένων του χώρου.
Η αλληλεγγύη ολόκληρης της εργατικής τάξης πρέπει να θεωρείται δεδομένη και να μεγαλώνει στην πράξη όπως πρέπει να εντείνονται και οι εστίες αντίστασης και διεκδίκησης και σε άλλους κλάδους και τομείς της οικονομίας.
Να μην μείνει κανείς εργαζόμενος/η μόνοι στην επίθεση που έρχεται
The post Να μην μείνει κανείς εργαζόμενος μόνος: ανταπόκριση από την πορεία διαμαρτυρίας εκπαιδευτικών απογευματινών προγραμμάτων appeared first on Αγκάρρα.
Η Αιγυπτιακή φρουτονυχτερίδα ή Νυχτοπάππαρος ή Νυχτοκόρακος (Rousettus aegyptiacus) αποτελεί το μοναδικό είδος νυχτερίδας στην Κύπρο που ανήκει στην κατηγορία των Μεγαχειρόπτερων και είναι το μεγαλύτερο σε μέγεθος που υπάρχει στο νησί. Η Κύπρος αποτελεί τη μοναδική ευρωπαϊκή χώρα που φιλοξενεί πληθυσμούς του είδους, κάτι που το κατατάσσει στα πολύ σημαντικά είδη της κυπριακής πανίδας.
Πλέον, καταγράφεται μόνο στα νότια και τα δυτικά του νησιού και σε υψόμετρο μέχρι τα 1.000 μέτρα στα κεντρικά. Παλαιότερα ζούσε και στο ανατολικό τμήμα της Κύπρου (Κάβο Πύλα, Αγία Νάπα, Κάβο Γκρέκο και Παραλίμνι), αλλά η παρουσία του σήμερα είναι αμφίβολη, λόγω της έντονης οικιστικής ανάπτυξης και της εγκατάλειψης των γνωστών καταφυγίων του. Ήταν ένα από τα πιο κοινά είδη χειρόπτερων (νυχτερίδων) στο νησί, αλλά ο τοπικός πληθυσμός του βρίσκεται σε σταθερή πτώση τα τελευταία χρόνια. Το 2005 υπολογίστηκε σε κάτι περισσότερο από 5.000 άτομα, ενώ το 2016 σε λιγότερο από 600.
Το είδος περιλαμβάνεται:
Στα Παραρτήματα II και IV της Οδηγίας 92/43/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 21ης Μαΐου 1992 για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων καθώς και της άγριας πανίδας και χλωρίδας (Οδηγία για τους Οικοτόπους), καθώς και στα αντίστοιχα Παραρτήματα ΙΙ και ΙΙΙ των περί Προστασίας και Διαχείρισης της Φύσης και της Άγριας Ζωής Νόμων του 2003 έως 2015.
Στο Παράρτημα II της Σύμβασης περί της διατήρησης της άγριας ζωής και του φυσικού περιβάλλοντος της Ευρώπης (Σύμβαση της Βέρνης), καθώς και του Κυρωτικού Νόμου της Κυπριακής Δημοκρατίας [24/88].
Στο Παράρτημα II της Σύμβασης περί της διατήρησης των αποδημητικών ειδών που ανήκουν στην άγρια πανίδα (Σύμβαση της Βόννης), καθώς και του Κυρωτικού Νόμου της Κυπριακής Δημοκρατίας [17(ΙΙΙ)/2001].
Στη Συμφωνία για τη Διατήρηση των Πληθυσμών των Ευρωπαϊκών Νυχτερίδων (UNEP/EUROBATS).
Το είδος συγκαταλέγεται επίσης στον Κόκκινο Κατάλογο των Απειλούμενων Ειδών της Διεθνούς Ένωσης για τη Διατήρηση της Φύσης (The International Union for the Conservation of Nature – IUCN Red List of Threatened Species) ως είδος Ελάχιστου Ενδιαφέροντος (Least Concern) σε παγκόσμιο επίπεδο, Μη Αξιολογηθέν (Not Evaluated) σε ευρωπαϊκό επίπεδο και Εγγύς Απειλούμενο (Near Threatened) σε μεσογειακό επίπεδο.
Επιπλέον, σύμφωνα με τη βάση δεδομένων (Habitats Directive Article 17 Reporting web tool) του Ευρωπαϊκού Θεματικού Κέντρου για τη Βιολογική Ποικιλότητα της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Περιβάλλοντος (European Topic Centre on Biological Diversity – ETC/BD, European Environment Agency – EEA), η κατάσταση διατήρησης του είδους στη βιογεωγραφική περιφέρεια της Μεσογείου και στην Κύπρο αξιολογείται ως Μη-ευνοϊκή – Κακή (Unfavourable – Bad).
Παράλληλα, σημειώνεται ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κίνησε διαδικασία παράβασης, στο πλαίσιο της οποίας διαβίβασε στις αρχές της Κυπριακής Δημοκρατίας Προειδοποιητική Επιστολή (Letter of Notice) τον Μάιο 2018 και Αιτιολογημένη Γνώμη (Reasoned Opinion) τον Οκτώβριο 2020 για τον ανεπαρκή καθορισμό του Δικτύου Natura 2000 στην Κύπρο, με σαφή αναφορά σε χερσαίους τύπους φυσικών οικοτόπων και είδη άγριας χλωρίδας και πανίδας που απαντώνται στην Χερσόνησο Ακάμα και δεν καλύπτονται επαρκώς από τα υφιστάμενα όρια της περιοχής Τόπος Κοινοτικής Σημασίας Χερσόνησος Ακάμα. Μεταξύ άλλων, στο πλαίσιο της ισχύουσας διαδικασίας παράβασης, επισημαίνεται ότι η αντιπροσώπευση του είδους Rousettus Aegyptiacus στις υφιστάμενες περιοχές του Δικτύου Natura 2000 αξιολογείται ως Ανεπαρκώς Μέτρια (Insufficiently Moderate), κάτι το οποίο σημαίνει ότι απαιτείται η ένταξη ή επέκταση μίας ή περισσότερων συμπληρωματικών περιοχών για να επιτευχθεί η επαρκής αντιπροσώπευση του είδους στο Δίκτυο Natura 2000.
Το είδος είχε επικηρυχτεί από τις αρμόδιες αρχές ως παράσιτο των καλλιεργειών, επικήρυξη που διήρκησε μέχρι το 1973 και οδήγησε στη θανάτωση αρκετών χιλιάδων ατόμων. Παρότι το είδος είναι προστατευόμενο στην Κύπρο εδώ και αρκετά χρόνια, συνεχίζονται οι μαζικές θανατώσεις και οι βανδαλισμοί στα καταφύγιά του, καθώς πιστεύεται ότι προκαλεί ζημιές σε καλλιέργειες φρούτων.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα του έργου Βελτιώνοντας την κατάσταση διατήρησης των ειδών πανίδας στην Κύπρο: Από την αποκατάσταση των μικροενδιαιτημάτων των ειδών έως τη συνεκτικότητα του οικολογικού τοπίου (Improving the conservation status of fauna species in Cyprus: from microhabitat restoration to landscape connectivity, ICOSTACY – LIFE09 NAT/CY/000247), το είδος απειλείται επίσης από την κατάρρευση των ορυχείων όπου φωλιάζει και την γενικότερη ανθρώπινη όχληση στα καταφύγιά του, ενδεχομένως και από τη χρήση αγροχημικών. Εντούτοις, οι απειλές αυτές μάλλον δεν αρκούν για να ερμηνεύσουν τη δραματική συρρίκνωση του πληθυσμού του, η οποία αποτελεί αντικείμενο προς διερεύνηση από ομάδα Κύπριων και ξένων επιστημόνων τα τελευταία χρόνια, με πιο πιθανή αιτία να είναι η μείωση της τροφής του λόγω εγκατάλειψης της υπαίθρου και της καλλιέργειας φρουτόδεντρων.
Τα Φαράγγια της Ανδρολίκου στη Χερσόνησο του Ακάμα φιλοξενούν μία από τις μεγαλύτερες και πιο υγιείς αποικίες του είδους στην Κύπρο και σε ολόκληρη την Ευρώπη, η οποία μάλιστα εμφανίζεται στο πρώτο επεισόδιο της πρώτης σειράς ντοκιμαντέρ του BBC, υπό την επιμέλεια και παρουσίαση του διάσημου φυσιοδίφη David Attenborough, με τίτλο Η Πρώτη Εδέμ: Ο Μεσογειακός Κόσμος και ο Άνθρωπος – Η Δημιουργία του Κήπου (The First Eden: The Mediterranean World and Man – The Making of the Garden). Η σειρά γυρίστηκε και μεταδόθηκε το 1987. Το ντοκιμαντέρ περιλαμβάνει στιγμιότυπα από διάφορα μέρη της Μεσογείου, μεταξύ των οποίων και τα Φαράγγια της Ανδρολίκου!
Ωστόσο, με βάση τις προτεινόμενες πολοεοδομικές ρυθμίσεις του υπό εκπόνηση Τοπικού Σχεδίου Ακάμα, το είδος κινδυνεύει άμεσα από:
Τη συνεχή επέκταση της υφιστάμενης Λατομικής Ζώνης (ΛΖ) στα διοικητικά όρια της κοινότητας Ανδρολίκου, η οποία χωροθετείται στα νότια των Φαραγγιών της Ανδολίκου,
Την προτεινόμενη δημιουργία νέας Λατομικής Ζώνης (ΛΖ) στα διοικητικά όρια της κοινότητας Ανδρολίκου, η οποία χωροθετείται στα νοτιοδυτικά των Φαραγγιών της Ανδρολίκου,
Την προτεινόμενη δημιουργία της νέας Οικιστικής Ζώνης (Κα10γ), με επιτρεπόμενες χωροθετήσεις εμπορικών δραστηριοτήτων, στα διοικητικά όρια της κοινότητας Νέου Χωριού, η οποία χωροθετείται στα βόρεια των Φαραγγιών της Ανδρολίκου, και
Την προτεινόμενη χωροθέτηση Περιοχής Εξειδικευμένων Αναπτύξεων, στα διοικητικά όρια της κοινότητας Δρούσειας, η οποία χωροθετείται στα νοτιοανατολικά των Φαραγγιών της Ανδρολίκου.
#Τα_αόρατα_θύματα_της_ανάπτυξης #Rousettus_aegyptiacus #Egyptian_fruit_bat #Αιγυπτιακή_φρουτονυχτερίδα #Νυχτοπάππαρος #Νυχτοκόρακος #Φαράγγια_Ανδρολίκου #Χερσόνησος_Ακάμα #Save_Akamas #Σχέδιο_Αειφόρου_Ανάπτυξης_Εθνικού_Δασικού_Πάρκου_Ακάμα #Τοπικό_Σχέδιο_Κοινοτήτων_Ακάμα #Τοπικό_Σχέδιο_Δήμου_Πέγειας
Σάββας Μενοικος
Υπάρχουν εκλογές ρουτίνας τζαι εκλογές ιστορικής σημασίας. Τούτες οι εκλογές ειναι Ιστορικές. Είναι η ευκαιρία για συνέχεια της κοινωνικής πίεσης που συντηρεί την απαίτηση για αποκάλυψη [τζαι την δικαστική διερεύνηση] του σκανδάλου των διαβατήριων [τζαι άλλων προηγουμένως, λ.χ. του Συνεργατισμού], όπως τζαι των κινητοποιήσεων για μια σειρά ζητημάτων. Ταυτόχρονα πρέπει να είμαστε ρεαλιστές τζαι να δούμε ότι στις συνομιλίες έχουμε δυο διχοτομιστες με τους Αναστασιάδη - Τατάρ. Σήμερα το κυπριακό είναι τζαι ζήτημα αντίστασης στα δυο κράτη.
Μπορεί κάποιος να έχει διαφωνίες για συγκεκριμένα θέματα η πολιτικές διαφωνίες με το ΑΚΕΛ. Αλλα το κόμμα της κυπριακής αριστεράς εκφράζει σήμερα, όπως τεκμηριώνεται από την πρακτική του την δεκαετία που πέρασε, τις βασικές διαστάσεις που χρειάζεται η κοινωνία για να προχωρήσει ξεπερνώντας την οπισθοδρόμηση που έφερε η προεδρία του ΔΗΣΥ.
1. 1. Κυπριακό – πρέπει να αντισταθούμε πια στα δυο κράτη. Το ΑΚΕΛ ηταν το μόνο κόμμα το οποίο με συνέπεια [ακόμα τζαι στηρίζοντας τον Αναστασιάδη ενώ το καθεστώς του δαιμονοποιουσε την αριστερά] στήριξε την ιστορική κληρονομιά των συνομιλιών για το κυπριακό οι οποιες κορυφώθηκαν στο Κραν Μοντανα. Αυτήν την στιγμή ειναι η μόνη μαζική οργανωμένη πολιτική δύναμη που δίνει τζαι θα δίνει το τοπικό παράδειγμα, μαζί με τους αντίστοιχους τουρκοκύπριους, τζαι τον ακτιβισμό στους δρόμους, ότι υπαρχει μια σημαντική κοινωνική μερίδα που δεν αποδέχεται με κανένα τρόπο την διχοτόμηση.
2. 2. Αυτό που χρειάζεται απέναντι στην διαφθορά είναι ο εκδημοκρατισμός – και των θεσμών της Πολιτείας αλλα και των μορφών πληροφόρησης με δεδομένο οτι η πλειοψηφία των ΜΜΕ είναι εξαρτωμένη από το καθεστώς του ΔΗΣΥ και τα ανάλογα συμφέροντα. Είναι απαραίτητη η καθιέρωση/τήρηση διαδικασιών τζαι διαφάνειας που να αποτρέπουν την διαπλοκή και τις πελατειακές σχέσεις. Τζαι τούτο θα επιτευχθεί ιστορικά όταν εφαρμοστεί η ισονομία. Το ΑΚΕΛ είναι το κόμμα το οποίο εκπροσωπεί τα κοινωνικά στρώματα που ηταν ιστορικά, τζαι την προηγουμένη δεκαετία, αποκλεισμένα. Τα λαϊκά στρώματα. Οι αριστεροί. Αυτή η περιθωριοποίηση ξεκινά από την δεκαετίας του 1940, απλώθηκε στο Γιωρκατζικο κράτος της δεξιάς την δεκαετίας του 1960, χαλάρωσε μετα το 74, αλλα επανέρχεται με την δεξιά στην εξουσία. Αυτό που είναι ενδιαφέρον με το ΑΚΕΛ είναι ότι δεν είναι προσωποκεντρικο κόμμα ενός ηγέτη, αλλα, ακόμα και σήμερα, λειτουργει σαν εκφραση μιας μερίδας της κοινωνίας σαν συλλογικότητας, η οποία εκφράζεται με πολιτικές θέσεις.
3. 3. Το προβλημα της διαφθοράς δεν είναι περιστασιακό. Διασταυρώνεται με το ζήτημα της οικονομίας και τις πελατειακές σχέσεις. Πρέπει σαφώς να υπαρχει εναλλαγή στην εξουσία, τζαι ο εκδημοκρατισμός με βάση την ισονομία μπορεί να βασιστεί ουσιαστικά στην πολιτική οργάνωση η οποία εκφράζει τους αποκλεισμένους. Η οικονομική κρίση για την οποία υποβληθήκαμε στο μνημόνιο ηταν η μεταφορά μιας τραπεζιτικής κρίσης στην κοινωνία. Τζαι τα συμφέροντα του «λόμπι» των τραπεζών, ελέγχουν την μεγαλύτερη μερίδα των ΜΜΕ ή πολιτειακών θεσμών, τζαι σχετίζονται άμεσα με δικηγορικά γραφεία όπως του Αναστασιάδη, του Νεοκλεους, του Πολυβίου κ.α. Από το ξεπλυμα, φοροδιαφυγή ξένων κεφαλαίων στην πώληση διαβατήριων, η απόσταση δεν είναι μεγάλη. Το ΑΚΕΛ και πάλι μόνο του, μεχρι πρόσφατα, κατάγραφε την ευθύνη των τραπεζών [εν αλλοι φώναζαν για περικοπές στο δημόσιο] τζαι ηταν το κόμμα το οποία σταθερά στην Βουλή ψήφιζε για προστασία των λαϊκών στρωμάτων ενάντια στην προς τα πάνω αναδιανομή του κοινωνικού πλούτου. Δεν είναι θέμα ατόμων και πάλι. Είναι ιδεολογικό ιστορικό θέμα. Το ΑΚΕΛ είναι ο εκπρόσωπος της θέσης για ενίσχυση του Δημόσιου τζαι στήριξης των κοινωνικών ομάδων που έχουν ανάγκη. Ιστορικά είναι η κυπριακή αριστερά η οποία αγωνίστηκε για την δημιουργια του κυπριακού «κράτους πρόνοιας» – τζαι είναι εμφανές ότι η παρουσία της ηταν καταλυτική για να εφαρμοστεί το σημερινό ΓΕΣΥ και όχι αυτό που ήθελε η ΟΕΒ, οι ασφαλιστικές εταιρείες κοκ. Και είναι αναγκαίο να υπαρχει στην Βουλή ένα κόμμα με συνεπείς θέσεις προς την ισονομία και την ενίσχυση των αδυναμων τωρα που θα έρθουν ευρωπαϊκά κονδύλια για την μετα το covid εποχή. Δεν πρέπει να επιτραπεί η ημετεροκρατια της παρελθόντος. Η Βουλή πρέπει να ελεγχει αποφασιστικά την διαχείριση αυτών των κονδυλίων προς το συμφέρον του συνόλου.
4. 4. Το ΑΚΕΛ είναι η πιο συνεπής ιστορικό-πολιτική οργάνωση στήριξης της κοσμικότητας. Το μείγμα του αυταρχισμού με τις χαλαρώσεις από τους κανονισμούς ισονομίας [με κορυφαίο παράδειγμα τον αρχιεπίσκοπο με τις «εξαφανίσεις» αρχαιοτήτων, την «κατάρρευση»/κατεδάφιση διατηρητέων κοκ], από την απόπειρα δίωξης του Γαβριηλ, στην αστυνομία η οποία κάμνει έρευνα με διαταγή της Γιολιτη γιατί η υπουργός εισιεν την εντύπωση ότι την ειρωνευόταν στο facebook, είναι συμπτώματα επιστροφής το παρελθόν, όπως είναι και η ημετεροκρατια του ΔΗΣΥ. Μια νοοτροπία που συνδέεται και με ένα ρατσισμό – όπως φάνηκε με την αδιαφορία της αστυνομίας επι Ιωνα για τις νεκρές μετανάστριες, ή τζαι φαίνεται σήμερα με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης τζαι τα ττελια του Νουρη- τον οποίο σκόπιμα προσπαθεί να διοχετεύσει η συναγερμικη εξουσία. Το ΑΚΕΛ είναι παλιν ιστορικά αλλα τζαι ιδεολογικά το πιο συνεπές κοσμικό κόμμα στην Κύπρο. Κοσμικοί υπαρχουν τζαι σε αλλα κόμματα, αλλα συμπλέουν με αντίθετες θέσεις στα κόμματα τους.
5. 5. Η ανεξαρτησία είναι για την Κυπριακή Δημοκρατία η άμυνα της. Και η ανεξαρτησία διασφαλίζεται με ισορροπημένες σχέσεις με τον περίγυρο μας τζαι στον ΟΗΕ. Η εισβολή το 74 δεν έγινε ενώ ηταν ο Μακαριος στην Κύπρο- με τις ισορροπημένες σχέσεις στην περιοχή. Έγινε όταν η συνεργασία χούντας-ΕΟΚΑ β ένταξε την Κύπρο μονοδιάστατα στο χώρο του ΝΑΤΟ, τζαι αρα σε θέμα Ελληνικού και Τούρκικου κράτους. Το ΑΚΕΛ ηταν επίσης ο πιο συνεπής υποστηρικτής της ανεξαρτησίας και στην εξωτερική πολιτική αλλα τζαι των εσωτερικών χρήσεων των συμβόλων της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η τραγική συμπεριφορά της κυβέρνησης με την μονομερή στήριξης του Ισραήλ λ.χ. στην πρόσφατη μεσανατολική κρίση, έφερε την Κύπρο να είναι «σύμμαχος» με χώρα που υποστηρίζει τον εποικισμό τζαι την κατοχή παραβιάζοντας αποφάσεις του ΟΗΕ. Οι μονοδιάστατες εξαρτήσεις της κυβέρνησης [τις οποιες σε διάφορα στάδια στήριξαν διάφορα κόμματα/πολιτικοί] έδειξε τα όρια της όταν το τουρκικό ναυτικό περικύκλωσε την Κύπρο. Τα πλοία του Νετανιαχου του Ισραήλ δεν ήρθαν όπως δεν ήρθαν τζαι τα ελληνικά αεροπλάνα της χούντας το 1974.
Η σημερινή ιστορική «στιγμή» είναι ακόμα απαραίτητα αμυντική – μια μορφή υπεράσπισης [τζαι αποκατάστασης] της Δημοκρατίας σαν καθεστώς ισονομίας, άμυνας απέναντι στο καθεστώς της αρπαχτης των ημέτερων, μια άμυνα απέναντι στο κίνδυνο δυο κρατών, αλλα τζαι μια μορφή αποκατάσταση της αξιοπρέπειας της κυπριακής κοινωνίας – τζαι στο εξωτερικό αλλα τζαι σε σχέση με τις εσωτερικές καταστάσεις που θίγουν την νοημοσύνη μας πκιον.
Η ομάδα πίσω από την Νέα Σκέψη κατεβάζει πρόταση στα λαϊκά στρώματα, για συζήτηση και προβληματισμό αλλά και αίτημα που θα μπορούσε να στηριχθεί ευρύτερα, δεδομένης της κατάστασης με την πανδημία και την αύξηση της ανισότητας. Η πρόταση ανακοινώθηκε με ακτιβιστική παρέμβαση μπροστά από το κτίριο της ΟΕΒ, δείχνοντας έτσι τους πραγματικούς κυρίαρχους και αντίπαλους μας. Είναι μια πρόταση που συμμεριζόμαστε, που θεωρούμε αναγκαία να τεθεί στα λαϊκά στρώματα προς συζήτηση, έξω από προεκλογικές σκοπιμότητες, ερώτημα που δεν εγκλωβίζεται κάτω από λάθος σημαίες, αστικό-κοινοβουλευτικούς συμβιβασμούς και λόγια του αέρα. Είναι μια πρόταση πάλης, συσπείρωσης ευρύτερων λαϊκών μαζών και ας είναι επίσης και μια καλή αρχή για να φανούν οι δυνάμεις που έμειναν στο περιθώριο για πολύ καιρό. Μας έχουν ενημερώσει πως το αίτημα αυτό προφανώς δεν θα μείνει στις υπογραφές στο διαδίκτυο αλλά θα υπάρξουν πολύμορφες συναντήσεις και συζητήσεις με την πρώτη ευκαιρία.
Θα βρείτε το αίτημα για υπογραφή εδώ
Ακολουθεί ολόκληρο το κείμενο
—————————————————————————————————————————–
Αίτημα της Κοινωνίας για Φορολόγηση του Πλούτου για τη Δημιουργία Ειδικού Ταμείου Κοινωνικής Στήριξης
Η «Νέα Σκέψη», αφουγκραζόμενη τις λαϊκές ανάγκες και προβλήματα που εντείνονται από την ταξικά άδικη διαχείριση της κρίσης υγείας και της υπό εξέλιξη κοινωνικής κρίσης, αναλαμβάνει την πρωτοβουλία για προώθηση του Αιτήματος δημιουργίας Δημόσιου Ειδικού Ταμείου Κοινωνικής Στήριξης των λαϊκών στρωμάτων που υποφέρουν, το οποίο θα συσταθεί με πόρους από τη φορολόγηση του μεγάλου πλούτου.
Απευθύνουμε κάλεσμα σε κάθε προοδευτικό άνθρωπο, βιοπαλαιστή, οικογένεια και οργανωμένο σύνολο που συμφωνεί, σε κοινό αγώνα για μια ουσιαστική κοινωνική διεκδίκηση, ξεκινώντας με την υποστήριξη του Αιτήματος. Το αίτημα υποβάλλεται προς την Εκτελεστική και την Κοινοβουλευτική εξουσία με στόχο να εισακουστεί ως λαϊκή απαίτηση.
Απαιτούμε άμεσα την έκτακτη πενταετή φορολόγηση του πλούτου και την δημιουργία Δημόσιου Ειδικού Ταμείου Κοινωνικής Στήριξης.
Τα μέτρα για τη συγκρότηση του Δημόσιου Ειδικού Ταμείου Κοινωνικής Στήριξης θα περιλαμβάνουν τα πιο κάτω:
1. Μια έκτακτη και αποτελεσματική ως προς τον σκοπό, αύξηση του φόρου εισοδήματος ή μια έκτακτη κλιμακωτη φορολογία που θα διαρκέσει μια πενταετία και θα αφορά όσους διαθέτουν περιουσιακά στοιχεία άνω του ποσού των 1.5 εκ.ευρω.
2. Θεσμοθετηση Προγράμματος Αποπληρωμής του Χρέους των Τραπεζών προς την κοινωνία και αποπληρωμή της Ανακεφαλαιοποιησης από την οποία επωφεληθηκαν.
3. Εισαγωγή «ειδικής» Φορολογίας επί της Ακίνητης Περιουσίας της Εκκλησίας και των εισοδημάτων της που μέχρι σήμερα εξαιρούνται, με στόχο την ενίσχυση του ταμείου.
4. Φορολόγηση των κερδών από την πώληση χρεογράφων (μετοχών κ.α.) τα οποία μέχρι σήμερα φοροαπαλλάσονται.
Το Ταμείο θα εξυπηρετήσει στην άμβλυνση τουλάχιστον κάποιων από τις πιο άμεσες συνέπειες της κρίσης. Το Ταμείο αυστηρά θα περιορίζεται στην ανακούφιση της φτώχειας, της ανεργίας, στην αντιμετώπιση της μείωσης εισοδημάτων του πληθυσμού και στην υποστήριξη της δημόσιας υγείας. Θα στοχεύσει, μέσω κοινωνικών έργων, σε νέες θέσεις εργασίας και στην υποστήριξη υφιστάμενων τομέων κρατικής πολιτικής και πρόνοιας. Αφορά το μέρος της κοινωνίας που ποτέ στην ουσία δεν επωφελήθηκε από την ανάπτυξη δηλαδή την μεγάλη πλειοψηφία του λαού.
Η υλοποίηση του αιτήματος προκαλεί ένα ελάχιστο κόστος για το μεγάλο κεφάλαιο και τους μεγαλοεισοδηματίες που επηρεάζονται. Πρόκειται για ένα μικρό πρόβλημα για αυτούς και ένα ελάχιστο χρέος για τους υπόλοιπους που έχουν πραγματική ανάγκη. Για μια πρόταση που μπορεί να συνεισφέρει στην αντιμετώπιση των εντεινόμενων ανισοτήτων.
Σκεπτικό:
Οι ανισότητες οξύνονται στην εποχή του κορονοϊού COVID-19. Οι μισθωτοί, οι χαμηλά αμειβόμενοι, οι εργαζόμενοι σε επισφαλείς θέσεις, χαμηλοσυνταξιούχοι, πολύ μικρές κυρίως οικογενειακές επιχειρήσεις και αυτοεργοδοτούμενοι, άνεργοι, ιδιαίτερα μακροχρόνια άνεργοι, καταβάλλουν τις ίδιες συνεισφορές ή λαμβάνουν την ίδια κρατική χρηματοδότηση ή καθόλου κρατική στήριξη όπως προηγουμένως.
Οι τράπεζες συνεχίζουν να απαιτούν τις δόσεις τους εκτός σε ειδικές περιπτώσεις «βιώσιμων» χρεωστών. Ο φτωχός έχασε το αποκούμπι του Συνεργατισμού τον οποίο αφού πρώτα εισήγαγαν σε καθεστώς εμπορικής τράπεζας, κάτω από την επίβλεψη της Κεντρικής Τράπεζας και της ΕΚΤ, ακολούθως λεηλατήθηκε και ξεπουλήθηκε στα μονοπώλια.
Το σύστημα δημόσιας υγείας της χώρας μας, με αφορμή τη πανδημία φανέρωσε σοβαρές ελλείψεις, τόσο σε κατάλληλο προσωπικό όσο και σε εξοπλισμό. Οι υφιστάμενες κρατικές πολιτικές στήριξης και Πρόνοιας είναι ανεπαρκείς. Υπό τον μανδύα της συρρίκνωσης των δημοσίων οικονομικών, απορρίπτονται ακόμα και οι ελάχιστες πολιτικές αναδιανομής.
Αντίθετα, στο πλαίσιο της συνεχιζόμενης καπιταλιστικής κρίσης η οποία εντάθηκε με το κτύπημα της πανδημίας, συντελείται εκ νέου αναδιανομή του πλούτου με βαριά πλήγματα στην «αγορά εργασίας», στις απολαβές και στα εργασιακά δικαιώματα.
Μια μερίδα εργολάβων αναπτυξιακών έργων καθώς και μεγάλες επιχειρήσεις, περιλαμβανομένου του Τραπεζικού και του τουριστικού τομέα όπως και σε άλλους τομείς της οικονομίας, ενώ είχαν το δικό τους μερίδιο ευθύνης στην οικονομική κρίση, συσσώρευαν για χρόνια εκατομμύρια κερδών.
Οι συνέπειες του εγκλεισμού και η διαχείριση της πανδημίας έχουν ταξικό πρόσημο, ενισχύουν την επισφάλεια, πλήττουν την εργατική τάξη και τα μικρομεσαία στρώματα, ενώ παρέχουν το πρόσχημα για νέες επιθέσεις από την πλουτοκρατία και την κυβέρνηση στα εργατικά δικαιώματα.
Η αύξηση της συνεισφοράς του μεγάλου κεφαλαίου, η οποία είναι απαράδεκτα χαμηλή, χρειάζεται να θεσμοθετηθεί με ένα ειδικό φόρο εκατομμυριούχων και άλλα σχετικά μέτρα.
Πρόκειται για την τάξη που όπως μας υπενθυμίζουν κυβερνητικοί φορείς, η Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΔΝΤ και εγχώριοι οργανισμοί, έφεραν και την «ανάπτυξη» του πλούτου, η οποία κατανέμεται όπως πάντα ανισομερώς ενώ παράγεται από τους μισθωτούς.
Καλούμε τον λαό να υποστηρίξει την άμεση φορολόγηση του πλούτου και των κερδών γιατί αφορά την επιβίωση μιας μεγάλης μερίδας του πληθυσμού.
The post Αίτημα της Κοινωνίας για Φορολόγηση του Πλούτου για τη Δημιουργία Ειδικού Ταμείου Κοινωνικής Στήριξης appeared first on Αγκάρρα.
Αν εβρέθετουν η Καλλιόπη μες στο αεροπλάνον που εστρέφετουν που την Γενεύην, είτε το Ελληνικόν, είτε το Τούρτζ̆ικον, είσ̆αν να τους πει τα ίδια που την άκουσεν ο Ησίοδος να λαλεί τους ματσουκάρηες που αντιπάθαν:
« ποιμένες ἄγραυλοι, κάκ᾽ ἐλέγχεα, γαστέρες οἶον»
Μπορεί να παραξενεύκεστε που βάλλω αρχαία μες το κείμενον μου αφού πάντα γράφω διάλεκτον. Είναι που θαρκέστε πους δεν ιξέρετε αρχαία. Μητρική σας γλώσσα όμως εν η Κυπριακή Ελληνική! Άρα ξέρετε χωρίς να το ξέρετε! Κυπριακά τζ̆αι αρχαία ελληνικά το ίδιον είναι, τζ̆αι θα σας το αποδείξω. Είναι δηλωμένον τζ̆αι που υπουργόν. Όπως εδήλωσεν επισήμως η υπουργάρα της παιδείας, η γλώσσα που μιλούν οι Κυπραίοι έρκεται κατ΄ εύθείας που την αρχαίαν. Τζ̆αι τα ρητοριλλίκκια έχουν βάσην! Οι άλουτοι τζ̆αι οι αχτένιστοι που διαδηλώννουν «ως δαμέ διχοτόμησην» θα έπρεπεν να γνωρίζουν κατά τον υπουργον ότι έστω τζ̆αι ανορθόγραφα, διαλαλούν στους δρόμους όπως το κόμμαν του: «η Κύπρος είναι Ελληνική». «Ώς δαμέ» τζ̆αι που μόνον του φωνάζει «η Κύπρος είναι Ελληνική». Από την στιγμήν που τζ̆αι το «ως» τζ̆αι το «δαμαί», με άλφα γιώτα βέβαια όπως εν το σωστόν, έρκουνται κατ΄ευθείας που τα αρχαία, επιβεβαιώννει το πολιτικόν φαντασιακόν του υπουργού περί γλώσσης.
Πάμεν λοιπόν.
Ποιμένες. Ως δαμέ καταλάβετε: Ματσουκάρηες, βοσ̆σ̆οί, αιγοπροβατοτρόφοι. Ο ποιμήν του ποιμένος. Ο που πάει ομπρός τζ̆αι ακολουθούν κουέλλες τζ̆αι αίγες.
Τζ̆αι οι αίγες, όσοι από εσάς ακολουθείτε ποιμένας, από την Θεογονίαν του Ησιόδου φκαίννετε. Η αιξ της αιγός. Τζ̆αι λαλούμεν «υπό την αιγίδαν». Αν μεν ήταν η αιξ η Αμάλθεια, ούτε ποιμένας ήσ̆αν να ’σ̆εί, ούτε ποίμνια να ακολουθούν. Ούτε καν Γριστούς ήταν να ’σ̆ει ούτε Παναΐες, διότι τζ̆αι τζ̆είνοι υστεροφανούσιμοι του Δία είναι. Όσοι αμαθείς δεν το ξέρουν, εν η Αμάλθεια που ήταν η τροφός του Διός. Που το τζ̆έρρατον της έφκαλλεν τζ̆είνον που ετράβαν η ψυσ̆ή του θεουθκιού να τρώει να ως που να γινεί θεός να πα να καθαρίσει τον τζ̆ύρην του τον Κρόνον που έτρωεν τα παιδκιά του τζ̆αι να ποσπάζεται τζ̆αι τζ̆είνος τζ̆αι η Γαία η μάνα του που την πατριαρχίαν.
Η αιξ εν περίτου που το προλεταριάτον. Ότι χρήσιμον έσ̆ει πάνω της, θα του κάμουν χρήσην τζ̆αι οι θεοί τζ̆αι οι αθρώποι. Ακόμα τζ̆αι που ήρτεν η ώρα της Αμάλθειας τζ̆αι εψόφησεν, πριν να την κάμουν τσαμαρέλλαν, εν που την πετσ̆ιάν της που έκαμεν ασπίδαν ο Ζευς, για να λαλούν οι θνητοί μέχρι σήμμερα «υπό την αιγίδαν». Που μιάν αίγαν εκρέμμετουν η τύχη όσων ακολουθήσαμεν, τζ̆αι θεοί τζ̆αι αθρώποι. Αν μεν εβρέθετουν η Αμάλθεια, ο Κρόνος ήσ̆αν να τρώει κόμα τα παιδκιά του πριν να φτάσουν να ζήσουν. Πιλέ μου τωρά, χάρη στην Αμάλθειαν τζ̆αι τον Δίαν, τζ̆αι θνητούς τζ̆αι θεούς, αντίς να μας φάει ο Κρόνος, ο χρόνος που μας τρώει αφήννει μας να ζήσουμεν τζ̆αι μιαν ζωήν να γευτούμεν τες χαρές της.
«Ποιμένες άγραυλοι», είπεν η Μούσα που τους επροσφώνησεν. Τζ̆αι αγρός ιξέρετε ίνταν πο νι. Αφούς εν είδος αρχαίων ελληνικών που μιλά η Κύπρος. Ξέρετε τζ̆αι την λέξην αυλή. Άγραυλοι φαίνεται σας παράξενον, αλλά κυπριακή διάλεκτος είναι λοιπόν τζ̆αι τούτη. Τωρά εν πλεονασμός να πεις τζ̆αι ποιμήν τζ̆αι άγραυλος. Ο μακαρίτης ο Μαυράτσας έγραψεν τζ̆αι βιβλίον με παρόμοιον τίτλον. Σε τελευταίαν ανάλυσην, εν που τον τζ̆αιρόν της Καλλιόπης, της Κλειούς, της Ευτέρπης, της Μελπομένης, της Πολυμνούς, που να πεις του άλλου άγραυλε εν τζ̆αι ππέφτεις τζ̆αι πολλά έξω με το να του πεις ματσουκάρη, ξύλον απελέτζ̆ητον, κούζουλε, ανάγωγε. Τζ̆αι όι άγραυλοι να νομίσετε τωρά ότι σας μιλώ για Παφιτούες ή Πιτσιλλούες που συναφέρνω την Κλειούν τζ̆αι την Μελπομένην. Εν για τες Μούσες που μιλώ, 800 γρόνια πριν να φέρει στον κόσμον τον γιον του θεού των Εβραίων η Μαρία.
Των Μουσών δεν εμπορούσεν κανένας να τους γελάσει, με θνητός, με θεός, με ηγήτωρ με τράουλλος που ακολουθεί, όι ήσ̆αν να τους γελάσουν οι πονηροί τσ̆ουπάνηες, τα κακ΄ ελέεγχεα. Που τότες οι άγραυλοι ήταν ποδκιάντραποι, αιδώς αργείοι. Στην ύβριν πρώτοι, ιδίως άμαν πάρει ο νους τους αέραν την ώραν που από ματσουκάρηες βρεθούσιν ποιμένες ένστολοι να ηγούνται κουέλλων τζ̆αι να νέμονται πλούτον, γην τζ̆αι ύδωρ.
Τζ̆αι να εγέλαν κανένας γαστέρας οίον της ονειροπαρμένης Ερατούς, μετά την άτην η Καλλιόπη ήσ̆αν να του την φέρει πουπάνω μες το έπος με την νέμεσην τζ̆αι με την τίσην.
Κακ΄ελέγχεον σημαίνει κακόν όνειδος. Τζ̆ει που την αντροπήν τους επεήντιζειν η Καλλιόπη όσοι ήταν κοιλιόδουλοι.
Οι γαστέρες οίον, που εγεμώσαν δκυό αεροπλάνα, έναν τούρτζ̆ικον τζ̆αι έναν ελληνικόν να πάσιν να φαν τον ούτσ̆ιαλιν τους στας Γενεύας, έμπα τζ̆αι το Λήδρα Ππάλας δεν τους εγέμωννεν την γαστέρα, χαριεντίζουνται διότι στρέφουνται πίσω σε φάσην άτης. Εκόψαν να πάσιν 2500 μίλια μάκρος για να πούσιν έναν τίποτε, να ξοδκιάσουν μιαν φάουσαν ριάλλια του δημοσίου τζ̆αι να απλώσουν σκεμπέν (γαστήρ εν η σκεμπέ, εν την γαστέρα που πονείς άμα σε πιάσιν τα κοψίματα που γαστρεντερίτηδαν). Τζ̆αι το «γαστέρες οίον» κυπριακά ένι. Σατέ σκεμπέν που λαλούμεν. Κοιλιόδουλοι, που δεν τους κανούσιν να φαν οφτόν πλουμίν, να φαν οφτόν περτίτζ̆ιν, να φάσιν άγρην του λαού που τρώσιν οι αρκόντοι, να πκιούν γλυκόποτον κρασίν που πίννουν φουμισμένοι. Θέλουν γαστρονομίαν της Γενεύης τζ̆αι μεζεν των Σεϋχέλλων να γλαρώσουν τα υπογάστρια τους.
Οίον που ακολουθεί το γαστέρες εν το κοινόν σατέ. Σατέ πελλάραν λαλούμεν ή πελλάρα σκέττη. Πελλάραν οίον θα ελαλούσαμεν. Οίον φκάλλει τζ̆αι οιωνός. Οίον με ψιλήν που σημαίνει μόνον, όι με δασείαν που θα εσήμενεν τέθκιοι που είσαστιν. Αλλά όπως τα σύχρονα πληκτρολόγια θέλουν θεούς τζ̆αι δαίμονες γράψουν δασείες τζ̆αι ψηλές, γράφουμεν τα στην κοινήν τζ̆αι πρέπει να τα κάμνουμεν σελίνια τζ̆αι ριάλες να καταλάβει ο άλλος. Οιωνός εν το μοναχικόν σαρκοφάγον πουλλίν που φέρνει τα κακά μαντάτα. Τζ̆αι τούτον που το οίον φκαίννει διότι ζ̆ει μόνον του. Πάσιν μια τζ̆οιλιά σκέττη, γαστέρες οίον, παίζοντας τους χαριεντισμένους να φέρουν λύσην ίμις̆ τζ̆αι προκοπήν στον τόπον τζ̆αι στρέφουνται ψία τζ΄εκούρτισεν τες η Μελπομένη να μας παίζουν τραγωδίαν να πουλήσουν τζ̆αι λλίον μελό. Περικκιάττερσιν βέβαια θα σου πούσιν τα μίντια, να φάσιν τζ̆αι τζ̆είνα το κάτι τις τους που τα μιλλοσφοντζ̆ίσματα. Κακοί οιωνοί είναι, μοναχικά αρπαχτικά μαύρα πουλιά που αμα κράξουν λαλούν την καταστροφήν που έπεται.
«Ποιμένες άγραυλοι, κακ΄ελέγχεα, γαστέρες οίον, οιονοί κακοί», θα ήταν μια κυπριακότατη προσφώνηση που θα έκαμνεν με σταράτα λόγια η μούσα που δεν χαρίζει κάστανον. Η Καλλιόπη που άμαν κάμει να μιλήσει με στόμαν θνητού φκάλλει Ομήρου Οδύσσειαν τζ̆αι Θεογονίαν του Ησίοδου. Τζ̆αι αθθυμίζει τζ̆αι σε θνητούς τζ̆αι σε θεούς ότι ύβρις, άτη, νέμεσις τίσις στην ίδιαν σειράν πάσιν πάντα.
Να περιμένουμεν μερικούς μήνες, λαλεί ο Γκουτέρες, για το επόμενον ραντεβού. Ας ελπίσουμεν ότι ενώ οι ποιμένες εν ναν πας τ΄αρπουρα της άτης τους, ο ένας να πουντζ̆ιάζει προϊόντα της διαφθοράς, ο άλλος πουλώντας το Βαρώσιν στα σόγια του Έρτογαν, το έσ̆κιν του κόσμου που σιγοβράζει ηφαίστιον θα κρεπάρει τζ̆αι θα τους τα πουκουππίσει ούλλα, να πάρει στα Τάρταρα ποιμένας αγραύλους, κακ΄ελέγχεα, γαστέρες οίον, που την Άγκυραν στην Χώραν, τζ̆αι την ποτζ̆εί του συρματομπλέγματος τζ̆αι την ποδά.
The last significant wave of uprisings in Iran took place a bit more than a year and a half ago. Like all waves of protest in recent years, it was brutally crushed. But in the country of the mullahs, social protests are the order of the day – despite bans and repression.
by Hamid Mohseni
The year is drawing to a close according to the Iranian calendar. The traditional festivities surrounding Nourouz are currently dominating everyday life in Iran. But it is not only the Corona pandemic that is spoiling the festive mood: this year’s inflation rate of 30-40 percent and the miserable economic situation in the country are weighing on the minds of Iranians nationwide. Representatives of the Islamic Republic wash their hands of the situation – as always – and point the finger at others: in addition to the pandemic, the isolationist policy of the West is to be blamed for this crisis, which in reality only wants to starve the Iranian people with its sanctions. Therefore, they say, it is now all the more important to stand together as a nation.
Iranians know this trick well; since its 40-year existence, the Islamic Republic has been invoking enemies in the West to justify its own disastrous policies. It would be foolish to assume that sanctions have no impact at all on the Iranian economy and the difficult living conditions in the country. But compared to the regime’s homegrown structural problems – massive corruption, cronyism, investments for imperialist proxy wars, brutal neoliberal austerity measures – the actual contribution of sanctions to the disastrous situation is limited, especially when one realizes that the ruling ayatollahs and their military-political-industrial complex of the Revolutionary Guards protect their own privileges and wealth with all their power before giving them up for the good of the population.
The general pauperization of most Iranians increasingly leads to a lack of prospects, fear, existential crises, emigration (if possible) and a steady increase in the suicide rate. But for some years now, it has also found expression in anger and social protests throughout the country.
Protests by pensioners in Iran: “Poverty line: 9 million toman. Our pension: 3.2 million toman.” Source: Iranfocus.com
A nationwide protest movement of pensioners and retirees is particularly noteworthy. For the past six months, thousands of people have been responding to the call of independent pensioners’ unions, gathering on weekends in forty to fifty cities across the country, mostly in front of the Ministry of Labor and its regional offices. They are demanding that their salaries be paid or increased so that they can live above the poverty line in the face of current inflation. In this regard, the protesters have the law on their side: Article 30 of the so-called “Sixth Development Plan Law” provides for an equalization of monthly pensions as the cost of living increases. The government has suspended this increase, citing budget deficits and empty public pots. Apart from lip service, there is no concession, and in some places these demonstrations are even attacked by security forces.
In addition to this regular wave of protests, which is widely observed throughout the country, Iran experiences smaller strikes and workers’ protests on an almost daily basis. Central issues here are workers’ rights and safety. The neoliberal devastation in Iran has led to such precarious conditions that a proper, permanent employment contract with rights guaranteed to workers has become the absolute exception; short-term and daily contracts or verbal agreements are becoming more and more common. Minorities in the multi-ethnic state of Iran are often systematically discriminated against and harassed in the workplace. Independent trade unions and workers’ councils explicitly reject the neoliberal idea of privatizing companies – instead, they are aggressively considering self-organisation, such as at the well-known sugar cane factory “Haft Tappeh” in Ahvaz, which has been on strike more or less continuously for three years. It has thus become a lighthouse for radical, socialist and anti-authoritarian workers’ demands beyond the country’s borders. The biggest debate, however, is undoubtedly about wages. In some sectors, wages have not been paid for almost a year, and when they are paid, they are not in proportion to the rising cost of living. Independent trade unions, as well as left-wing and socialist economists, have long been calling for a minimum wage three times higher than that currently offered by the state.
The oppression of ethnic and religious minorities runs like a red thread through the history of the Islamic Republic. Border regions such as Kurdistan or Sistan-Beluchistan are often systematically neglected regions, where poverty and existential hardship have led to a parallel and vibrant black market economy. In the Kurdish regions of Iran, “Kolbars” transport all goods over the mountains to Iraq for a little money; in Sistan-Beluchistan, “gasoline carriers” sell fuel to neighboring Pakistan because the demand price there is higher. In late February, radical anti-system protests broke out in the region, with clashes with security forces and occupations of government offices. This was triggered by the shooting of at least ten “gasoline carriers” by Iranian security forces under the pretext of fighting smugglers. This systematic and deadly practice of harassment repeatedly leads to protests in the country’s border regions, to which the regime responds exclusively in a repressive manner. Unlike the more bourgeois “Green Movement” in 2009, these regions were central and among the decisive factors in the 2018/2019 social uprising.
_______________
This article was originally published in German on 26th March: https://www.rosalux.de/news/id/44023
THE FREEDOM OF THOUGHT AND CENSORSHIP IN THE TURKISH CYPRIOT PRESS DURING THE BRITISH COLONIAL PERIOD (1878-1960)
By Ahmet Djavit An
Researcher on Turkish Cypriot Political and Cultural History.
Abstract
With the beginning of the British Administration, various weeklies were published in Cyprus with the building of the first Printing Houses. When these newspapers made critics against the policy of the Ottoman Authorities in Istanbul, they were forced to close by the Turkish Cypriot owners in Cyprus. The weekly newspapers “Yeni Zaman”, “Kıbrıs”, the satirical “Kokonoz” and “Akbaba”, “Feryad”, “Mirat-ı Zaman” were closed after their publishers surrendered to the Sultan’s wishes.
The “Doğru Yol” newspaper was under the censorship in May 1920, when it published some columns as blank. The owner of “Söz” weekly, Remzi Okan, was put into prison for two months, because he wrote critical articles about Sait Molla, who was a pro-British Ottoman, sent to Cyprus for exile by the Sultan.
The “Masum Millet” newspaper of the advocate M.Rifat also had problem with the censorship of the British in the first years of 1930’s. The Kemalist newspapers, “Söz” and “Ses”, which were using the words “fatherland” and “our Atatürk” frequently, were put under censorship before the Turkish military school ship “Hamidiye” made a visit to the island.
There were also other cases of censorship, when a book on the “Turks of Cyprus”, published in Turkey by an author of Turkish Cypriot origin, was not allowed to be distributed in Cyprus and a film about the funeral of Kemal Atatürk was not given permission to be screened again at the end of 1930’s.
The last closure of a T/C progressive weekly newspaper “İnkılapçı” was in December 1955, when the Emergency Laws were enforced and all the left-wing newspapers in Cyprus were closed.
Keywords: Cyprus, Ottoman Sultan, Turkish Cypriots, censorship, Kemalism, British colonial administration
Introduction
The rule of Cyprus was transferred from the Ottoman Empire to the British Empire in 1878, but Cyprus remained as an Ottoman territory until the annexation of the island by Britain in 1914. The Muslim-Turkish community, together with the Greek-Christian community, continued to have the Ottoman nationality until then.
This paper shows the oppressive character of the Ottoman Sultan, which resulted with the closure of the critical Turkish newspapers published in Cyprus from 1878 until 1914. After the annexation of the island to Great Britain, the situation did not change. Especially the newspapers that disseminated the modern Kemalist ideas from the new Turkish Republic embarrassed the British colonial administration in Cyprus, since it caused a rivalry between the emerging Greek Cypriot nationalism with the aim of Cyprus’s union with Greece and Turkish Cypriot nationalism, which developed a religious community into a national one in this process.
The title of this paper was given to me years ago by my Greek Cypriot friend Andreas Sophocleus, who asked me to look into the old collections of Turkish Cypriot press. I was already doing a research with my Turkish Cypriot friend, Harid Fedai on the history of Turkish Cypriot newspapers. Mr.Fedai was a Turkologist and he could read those old newspapers with Arabic letters published before 1930 and he had a rich collection of Turkish Cypriot newspapers. I remember both of them with respect, who are not among us today. Since this will be the first study on the subject, I used mainly the newspaper material I read in the old collections of Turkish Cypriot newspapers.
First Turkish Cypriot Newspapers
The publication of the first newspapers in Cyprus started with the coming of first printing machine to the island in 1878. Although we do not have a copy that has survived to the present day, the first Turkish newspaper published on the island by a Turkish Cypriot, was the “Saded” (Topic) newspaper. According to the records, the first issue of this weekly newspaper was published on 11 July 1889 by Mehmet Emin Efendi, who was a retired person from the Property Directorate. The “Saded” was published only 16 issues.[1]
Two years later, on 25 December 1891, we see the first issue of the “Zaman” (Time) newspaper, which was published until 2 September 1900 and we have its whole collection. Therefore, some people prefer to begin the Turkish Cypriot press history with this newspaper. The “Zaman” newspaper was published by the “Osmanlı Kıraathanesi” (Ottoman Reading Room), which was established by a group of Turkish Cypriot notables, who were worried about the future of the island. The merchant Hacı Derviş Efendi was the owner of the newspaper and Muzafferrüddin Galip, who was brought from Istanbul, was the chief author. Journalist Mehmet Remzi (Okan) made the following assessment regarding Zaman’s publications: “When we look at the publication of the daily “Zaman”, we can say that the main purpose of this newspaper was to serve Sultan Hamid and to smother the young ideas that were awakened in favour of legitimacy and freedom at the time!”[2]
After one year of publication, Derviş Efendi had a dispute with the members of the administrative committee of the Ottoman Reading Room. In the second year, Hacı Derviş Efendi continued to publish the newspaper on his own name. Because his publication was in favour of the Sultan, the merchant Hacı Derviş Efendi, the publisher of the daily Zaman, was rewarded with the rank of “mir-i miran” (grand seigneur) on 10 February 1895 and he was started to be called “Derviş Paşa”. A few years later, when the writers of the newspaper started to criticize the Istanbul government and to publish articles that supported the “Young Turk Movement”, the rank of Derviş Paşa was withdrawn by the Sultan. Thereupon, Hacı Derviş Efendi began to intervene in the articles, published in the newspaper and some of the writers, who did not like this, left the newspaper. “Zaman” newspaper continued for a while, until the publication ended on 2 September 1900, with the issue No. 423.
After the Ottoman Reading House separated its way with “Zaman” newspaper, “Yeni Zaman” (New Time) newspaper started to be published on 22 August 1892. As in “Zaman”, the writers of this newspaper were Muzafferüddin Galib and Mehmed Faik Bey. Faik Bey once again criticized Memduh Paşa and one day he left Cyprus for Istanbul and never came back. As the two writers left the island and settled in Istanbul before the end of the year, “Yeni Zaman” newspaper had to stop its publication on 27 February 1893 with its last issue No. 28.
Upon the closure of the “Yeni Zaman”, Kûfizade Mustafa Asaf Bey obtained permission from the colonial government to publish a new newspaper in his name. On 6 March 1893 he began to publish the weekly newspaper, called “Kıbrıs” (Cyprus). In every aspect, this newspaper was considered as the continuation of the “Yeni Zaman” and therefore its first copy had the No. 29. The “Kıbrıs” newspaper, like the “Zaman”, first published in loyalty to the Sultan of the time, but later was influenced by the “Young Turk” movement and began to be popular among the people with its articles. As journalist Mehmet Remzi (Okan) stated below, these publications continued until 1898 and one day the newspaper suddenly closed down:
“Despite all our research, it has not been possible to learn the real reasons for the closure of the “Kıbrıs” newspaper. However, according to the information given to us by a person, who was involved in these drafts at that time, the Cypriot newspaper owner had an agreement with Memduh Paşa, the Minister of Internal Affairs, and closed the newspaper upon the orders and signs he received from him. If we have to believe the claim of the same person, Asaf Bey agreed to close down “Kıbrıs” on the condition of receiving 500 kurush per month and he received this money regularly until the declaration of the constitution (1908).” [3]
Ahmet Tevfik Efendi, who was one of the writers that left “Zaman” newspaper after Derviş Paşa interfered with the writers, started to publish the first Turkish Cypriot humour newspaper named “Kokonoz” (Old Man) on 27 November 1896. However, “Kokonoz” ended its publication with the 22nd issue of 17 September 1897. “Kokonoz” was prevented from entering the Ottoman territory, according to an order dated 10 August 1897 and an additional letter sent to the Ministry of Interior, Customs, Zaptiye and the Ministry of Post and Telegraph.[4]
Immediately after “Kokonoz” stopped its publication, a humour newspaper, called “Akbaba” (Vulture), was published by Ahmet Tevfik Efendi on 1 October 1897, which was accepted as the continuation of “Kokonoz”. After a while, the “Kokonoz” adopted the ideas of the “Young Turk” movement and Ahmet Tevfik Efendi started to attack the Sultan with open and very sharp satire. We learned from an article titled “The Consequence of Wrongfulness” published in this newspaper on 27 May 1898 (No: 17) that the “Akbaba” was banned by the Sultan for a second time, because the newspaper “advocated not to give back Thessaly”. Perhaps the transition from “Kokonoz” to “Akbaba” was in order to bypass this ban.
According to Mehmet Remzi, “That is why the number of readers of “Akbaba” has decreased and poor Tevfik Efendi has fallen into a very affectionate state. As if this problem was not enough, Sultan Hamid sentenced him to death and has prohibited him to go to Turkey with this decision.” [5] After three months, Akbaba had to stop its publication on 19 August 1898 (No.23).
The pro-Young Turk “Feryad” (Scream) was a fortnightly newspaper, published by Hocazade Osman Enveri, only four issues between 11 December 1899 and 31 January 1900. Mehmet Remzi made the following assessment regarding the “Feryad” newspaper: “Although Feryad appeared as a genuine Young Turk newspaper, it stopped after 4 issues and never appeared later. According to the information we received privately, the newspaper “Feryad” was again closed on the sign of the Ottoman Government and the owner was allocated three hundred kurush per month! At that time, while the Greek Cypriots established newspapers one after another, we were setting up printing offices in order to grab a few kurush and closing it at the first opportunity. When one examines these events, one feels like to curse the Sultan and the vizier of that time!” [6]
According to the information provided by Mehmet Remzi, the first four issues of “Mirat-ı Zaman” (Mirror of Time), the first issue of which was published on 3 March 1900, were published by Ahmet Tevfik Efendi, the owner and director of the newspaper, as a stone print. Later, he interrupted his publication and published regularly every week after 27 April 1901. The newspaper “Mirat-ı Zaman” ceased its publication between 25 November 1901 and 16 June 1902. Later, the publication continued at intervals. The writers of “Mirat-ı Zaman” were Ahmet Tevfik Efendi and Rıza Bey from Vize. According to a document, dated 19 June 1901, they were tried in absentia, on 14 July 1901, according to the Ottoman Penal Code. It was alleged that “they dared to make some harmful and treacherous publication” in this newspaper. They were sentenced for “a life-long stay in a walled city” and “to be rendered from the civil law” and “the already-foreclosure of their property has been decided to be managed.” [7] But despite this decision, “Mirat-ı Zaman” continued its publication with intervals and eventually stopped its publication on 18 April 1910 (Issue No.368)
The pro-Young Turk “Mirat-ı Zaman” newspaper, which had mutual discussions with the “Sünuhat” (in Arabic it means “the issues that came to mind”) newspaper, published in 1906, was supporting the “Vatan” (Fatherland) newspaper of Bodamyalızade Mehmet Şevket Bey, a member of the Legislative Assembly, which appeared in 1911 and it was opposing the pro-Evkaf newspaper, Seyf (Sword). According to Harid Fedai, “Because of the influx of the Turkish newspapers, coming to the island after the Second Constitutionalism in Turkey, the circulation of the “Mirat-ı Zaman” fell down. Ahmed Tevfik Efendi would also try his luck again by publishing the humor newspaper “Kokonoz”. [8] Between 2 May 1910 and 28 June 1910, Ahmet Tevfik Efendi re-published the weekly humour newspaper “Kokonoz”, but he stopped publishing after 9 issues. Mehmet Remzi made this evaluation for him: “Regarding the difficulties he was confronted for the sake of his profession and his persistence and strength, we are in the opinion that Ahmet Tevfik Efendi was the most valuable deceased Cypriot journalist.” [9]
Hacı Mehmet Arif Efendi was the owner of the “Sünuhat” newspaper, which had 246 issues, published between 1 October 1906 and 3 November 1912. His son, Professor Ahmet Şükrü Esmer, in an interview with Cemalettin Ünlü, described the Sünuhat’s political attitude as follows: “As for our newspaper, being pro-Sultan at that time, meant being on the side of the Sultan and being from Istanbul. The loyalty to the meant loyalty to Turkey. As a matter of fact, the policy of our newspaper changed after the 1908 Constitutional Monarchy and started to publish articles in favour of the Committee of Union and Progress. That is why our newspaper opposed the British policy of Evkaf, confronted Musa Irfan Bey at the head of Evkaf and started a fight with the newspaper Mir’at-ı Zaman, which supported them. (...) There was freedom in the Cyprus press, I can say. The British were tolerant to the press. In fact, this was their traditional attitude towards the press. I can say that they would never interfere.” [10]
Let us continue with the Printer Mehmet Akif’s account of the events: “(After the closure of the “Kıbrıs” newspaper on 21 December 1914, due to World War I) no Turkish newspaper was published in Cyprus until 1919, because England was at war with Turkey. Already the Turkish community was not used to giving money for a newspaper. The newspapers appeared to the benefit of the community, but in fact, they were simply snatching a cone or holding a personal grudge or hunting the community for someone else’s account.” [11]
According to an article, titled “Apology to our readers” published in “Doğru Yol” (Right Path) newspaper on 14 April 1920 (Issue: 29), it was understood that some of the articles of the newspaper, published at that time, were censored by the British colonial administration and therefore the censored places appeared in white. The referred article wrote the following: “The profession that “Doğru Yol” has followed since its first publication is known to our readers. For this reason, we do not say much about it, we leave the appreciation to commentators. From now on, our newspaper will not be able to subjugate the readers’ view as pleasant as before. Therefore, we ask that they have no bad opinions about us. On the ground that our newspaper has been subjected to censorship by the Directorate of the War Department since this week, the places of the free articles seen in our previous issues will be seen as white. We hope that our readers will appreciate our position under this obligation and will not spare the abundance of affection they have shown for us until so far.”
In 1925, the advocate Ahmet Raşit, editor-in-chief of the newspaper “Doğru Yol”, was opposing to İrfan Bey, the Director of the Department of Evkaf and he also published dissenting articles by Dr.Eyyub Necmeddin in his newspaper.
Kemalist “Söz” newspaper of Mehmet Remzi Okan
According to the information quoted by Oktay Öksüzoğlu from Vedia Okan, Mehmet Remzi Okan’s article, titled “There are treacherous and seditious persons among us, beware” was published in “Söz” (Word) newspaper on 3 April 1926, which caused the imprisonment of Mehmet Remzi Okan for two months. [12] In “Söz” newspaper of 15 June 1926, Mehmet Remzi Okan announced to his readers his two months’ imprisonment, because of a personal attack on Sait Molla, who was a pro-British Turkish statesman, residing in Cyprus.
After the declaration of the Republic of Turkey, “Söz” and “Doğru Yol” newspapers were supporting the right of the Turkish Cypriots to immigrate to Turkey, according to the Lausanne Treaty. On the other hand, the “Birlik” (Unity) newspaper of Hacıbulgurzade Ahmet Hulusi was against the immigration.
I continue with Printer Akif’s account, as he describes these two tendencies:
“On 4 September (1926), Mr. M. Fehmi and his brother A. Retmi went to the prison with some of his friends and took Remzi Okan out. When Remzi Okan saw the article against the immigration in “Söz” newspaper that they gave him in the carriage on the way, he became angry against Fehmi Bey and he could not calm his anger until he came to the printing office. As a reaction to Remzi Okan’s angriness against Fehmi Bey, Fehmi Bey only responded with the following short sentences: “Remzi Efendi, my conscience orders me to warn the Turks of the island by writing against such embarrassment. If you are happy with it, OK. If you’re not, it’s your problem.” Akif continues: “On the other hand, “Birlik” newspaper continued its seriousness. At that time, an article was sent by the Pharmacist M. Münir to the newspaper “Söz” and “Doğru Yol” against the immigration, but neither of the newspapers published this article. Since its author had a copy of the article, the same article was sent to “Birlik” newspaper and it was published there.” [13]
The first issue of “Masum Millet” (Innocent Nation) newspaper was published on 11 April 1931. After its issue, published on 14 March 1932 (No: 43), it did not come out due to censorship for more than 5 months. On 18 August 1932 (No: 44), there was only a publication of a “Supplement to “Masum Millet”. The main newspaper was not published again for three and a half months. The owner and the editor of the newspaper “John Rifat” (nick-name of Cengizzade Mehmet Rifat) explained this interval as follows: “Since the censorship intervened to our articles, which were not related with the government, but with our national affairs, we put our publication on holiday in the first week of April until 3 December 1932, when the new governor arrived.” [14]
“Masum Millet” was re-published on 3 December 1932 as a “Supplement to “Innocent Nation” (Issue: 45). (This time the title of the newspaper was not printed in Arabic letters, but in Latin letters.) “John Rifat”, who learned from the British press the arrival of Sir Reginald Edward Stubbs as the new governor of Cyprus, said “Welcome” to him in this issue and introduced the problems of the community to him in 11 points. “John Rifat” published 13 open letters addressed to the Undersecretariat of the Colony of Cyprus in the issues published between the 10 December 1932 (Issue 46) and 11 March 1933 (Issue 59).
Starting from 8 April 1933 (Issue: 63) onwards, the “Masum Millet” newspaper was published two times in a week. On 23 August 1933 (Issue: 102), “John Rifat” complained about “Söz” newspaper and wrote the following under the title of “Söz’s derived reign of censorship”:
“Mr. “Söz” must know well that the “Masum Millet”, who succeeded in abolishing the Government’s censorship administration with bayonet, will no longer submit to the derived reigns of censorship that have emerged as such.” The last issue of “Masum Millet” newspaper had the date of 29 August 1933 (Issue: 203).
As stated in British secret reports, when World War II began, “Söz” newspaper was described as Turkish nationalist and against the British colonial government. According to a report, dated 29 October 1937, from Governor Palmer to the British Secretary of State, the publication of the “Söz” was suspended for a month in 1937 (between 17 August 1937 and 17 September 1937).[15] In an article published in “Söz”, it was written that “there was a life of imprisonment on the island and the only way to escape from this prison was through Turkey”. Therefore, the newspaper had been placed under constant censorship since June 1938. The British officials stated that no other newspaper, except the “Söz”, was subject to constant censorship on the island. Mr. Remzi had petitioned the authorities to abolish this censorship.
When the Turkish Cypriot newspaper “Ses” (Voice) wanted to publish on its issue of 14 June 1938, an article with the title “Turkish Cypriots Help to the Earthquake (Victims)”, originally published in Cumhuriyet newspaper on 7 June 1938 (in İstanbul), it was censored. In this article, “The greatness of the feelings of brotherhood between the Turkish Cypriots and the homeland Turks” was mentioned and the attitude of the Evkaf administration was criticized.”[16]
It is known from the official records that both “Söz” and “Ses” newspapers, which were being published on the same ideological line, were censored on the occasion of the arrival of Hamidiye School Ship to Cyprus on 20 June 1938. Censorship began before the ship arrived in Cyprus and “Söz” newspaper announced this on 4 June 1938 as follows: “CENSOR: By the order of the Reverend Colonial Undersecretary, our newspaper will be censored from yesterday onwards until the order that will terminate it.”
The censorship was also applied on the “Ses” newspaper of 14 June 1938. However, Hasan İzzet Asım Bey, owner and director of “Ses” newspaper, died on 23 June 1938 and the publication of “Ses” ended. [17] The headline of the “Söz” on 21 June 1938 was “Hamidiye in our Island” and since the news was censored, the underneath of the headline was blank. In a secret report, dated 24 June 1938, sent from the British Colonial Governor Palmer to MacDonald, the following was reported: “The “Söz” and “Ses” newspapers have been making propaganda for Turkish nationalism for a long time, while they attack the Evkaf administration and frequently include concepts such as “Motherland” and “Our Atatürk’. Therefore, these newspapers were censored before Hamidiye arrived.”[18]
The following information was included in a “secret and personal” letter, dated 30 June 1938, sent by the British Colonial Governor Palmer from Nicosia to the British Ambassador in Turkey Percy Lorainne: “The arrival of Hamidiye spurred the feelings of nationalism (among the Turks here). Moreover, the articles of the “Cumhuriyet” (Republic) newspaper (published in Turkey) on 24 May and 7 June issues are also of concern. The “Cumhuriyet” is a publication that can find a considerable readership in Cyprus. Finally, the Cyprus Governing Council had to take a decision, advising me not to forbid this newspaper from entering the island. I wanted to get your opinion on this issue before taking this prohibition and preventing it from entering Cyprus. Probably, the Republic of Turkey does not want its relations with Cyprus to be deteriorated. [19] The “Söz” of 27 August 1938 wrote the following: “The Jubilee of the “Söz” will not be held.” The newspaper also published a letter signed by “Acting Colonial Secretary Stanley”. Censorship continued.
The “Söz” Newspaper of 18 October 1938, published the following news: “According to what is announced in the official newspaper, published on Friday, the importation to the island of the book called “Turks of Cyprus” (Kıbrıs Türkleri), printed and published in Turkey, has been called strictly forbidden. The police administration carried out research in some businesses and establishments, but could not find the book. The author of the book is İsmet Konur, History Teacher of Denizli (city).” The writer was born in Cyprus.
A letter, dated 12 January 1939, sent to the Minister of Colonies by Mehmet Remzi Okan, owner and editor of “Söz” daily, included the following complaint: “The Cyprus administration censors my newspaper without giving any reason, and I am not allowed to publish even the articles on Cyprus published in the Manchester Guardian, Daily Telegraph, Morning Post. I hope you will justify my belief that freedom of the press and thought within the Commonwealth is not an empty concept.” [20]
The following information from Battershill to Acheson was sent from Nicosia with a record of 15 September 1939 (Confidential): “Söz” is the only newspaper in Cyprus today under censorship. You shouldn’t answer Remzi for another two months. It is not appropriate for us to remove censorship for now. Moreover, we believe that the sister-in-law of the new Turkish consul is behind this “Söz” headache. Let’s implement the “wait and see” policy on this issue.”[21]
The Turkish Cypriot press announced in December 1938 that the film, containing scenes from Atatürk’s funeral and life, would be brought to Cyprus and screened at the Papadopoulos cinema in Nicosia. But Governor Palmer forbade the film to be shown. This film about the funeral could only be screened in the mid-1940s. On 3 May 1939, speaking at the British Parliament, Mr. Foot criticized the Colonial Minister: “It is not right to prohibit the screening of the Atatürk film and the wedding film of the Greek Royal family, while films showing fascist movements and events are permitted on the island.” Colonial Minister MacDonald said in his reply that there was a censorship committee of civil and official authorities in Cyprus and that he had no control, and that he did not know why the film was banned.[22]
M. Necati Ozkan started a series of articles, entitled “What are the real reasons for our tendency to head autonomous administration?” in “Söz” newspaper on 5 June 1937. Despite the fact that it was said at the end of the second article “to be continued”, “Söz” newspaper made the following statement in its copy on 12 June 1937: “Open information for Mr M. Necati Özkan: We hereby declare that we will not be able to publish the further parts of the precious articles that you have sent to be issued in the sequence, and we kindly ask you to excuse us. Director of “Söz”: M. R. Okan.”
On 22 July 1937, the Cumhuriyet newspaper (of Istanbul) published a news, written from Cyprus, under the title “An event that causes for the Turkish Cypriots excitement” and the event was announced to the Turkish public opinion as follows: “The “Ses” newspaper is the publication organ of those who attack and accuse with national betrayal the ones who seem to support the autonomous administration. (…) A second and stronger front of them was emerged with the Manifests, published by a personality called, the advocate Cengizzade M. Rifat, who studied law (!) in Turkey, knows very well Greek and English.”
The “Söz” newspaper referred in its issue of 4 August 1937 to the above news in its headline “The Cyprus correspondent of Cumhuriyet gives false news to its readers” and wrote this: “We stopped the articles of Necati Özkan, because what we think is sufficient for now. When the time and the day comes, we will never hesitate to publish the further parts of the article. Let us also add that there were no complaints by any of our readers for publishing Necati Özkan’s articles, on the contrary, there were many who wanted us to continue publishing those articles.” [23]
M. Necati Özkan wrote a letter on 19 February 1939 to the Secretary-General of the Republican People’s Party in Turkey and complained that Mr. Remzi’s family was under the influence of the British and therefore his articles were no longer published. He would like to ask for help in setting up a newspaper himself.
Advocate C.M.Rifat, one of the prominent figures of the Turkish Cypriot press, explained why he opposed giving autonomy to the administration of the island, with a series of manifests (Declarations), he issued in 1937. As Mr Rifat did not like the publication policies of the Turkish Cypriot newspapers “Söz” and “Ses”, he wrote in the “Kıbrıs” newspaper on 21 November 1949 the following about these hand-outs: “We had to publish these four manifests, since there were no other Turkish publication organ.” [24]
When Mehmet Remzi, the owner of “Söz” newspaper, went to Istanbul on 16 November 1941 for his illness, he died there on 22 January 1942. Vedia and Bedia, two of Mehmet Remzi’s daughters were not old enough to have a licence for a newspaper, therefore the publication of “Söz” had to stop on 10 February 1942. But a month later, this time, they put Dr. Fazıl Küçük as the licence owner and started to publish a new newspaper called “Halkın Sesi” (The Voice of the People) on 14 March 1942. According to Vedia Okan, 9 months later, because of an article by the columnist “Yavuz”, criticizing the government’s decision to move the schools to Lapta, the “Halkın Sesi” was sentenced to 3 months of closure and was forced to suspend its publication from 21 January 1943 until 21 April 1943. On the day, when the newspaper re-appeared, the “Halkın Sesi”, in an article titled “Getting Started Again” and signed by Dr. M. Fadıl Küçük, explained that “the newspaper had been closed for 3 months by the order of the Undersecretary. After that, the newspaper started to be published three times in a week, on Sunday-Wednesday-Friday. Dr. Küçük argued that this punishment was imposed by the British, who would allow the “Söz” to be published once again. Vedia Okan, one of Remzi Bey’s daughters, who had a disagreement with Dr. Küçük, got the licence of “Söz” newspaper, after she completed 25 years of age and started to publish “Söz” together with his sister Bedia on 5 March 1943, but this time on a daily basis.
Last years of British Adminstration
M. Necati Özkan, who was one of the Turkish Cypriot members of the Legislative Council, which was abolished in 1931, began to publish a daily newspaper called “İstiklâl” (Independence) on 28 October 1949. The newspaper informed its readers on 5 February 1950 as follows: “There was an ugly assault on our editor-in-chief by Enver Mustafa, the brother of Mehmet Ali Pamir, the Vice-President of the Turkish Cypriot Cultural Association in Ankara, This incident aroused sadness and hatred among our people. Necati Özkan’s glasses were broken in the first move and his right eye was seriously and dangerously injured.”
On 4 June 1950, Necati Özkan founded the “Turkish Cypriot Union Independence Party” and continued his political struggle for leadership against the political views of Dr. Küçük and his newspaper “Halkın Sesi” until the beginning of 1954. However, Necati Özkan had to close his newspaper with the its last copy of 13 January 1954 and withdrew from politics after his cigarette factory was burned “by unknown people” on the night of 6 December 1953.
The first issue of the newspaper “İnkılapçı” (Revolutionary) was published on 13 September 1955. It was owned by the Revolutionary Press Company Ltd. and its director was Fazıl Önder. In the first issue of the weekly “İnkılâpçı”, the purpose of the newspaper was described as follows: “The name of our newspaper is “Revolutionary”. We are revolutionaries. Our inspiration comes from the people of Turkey, who revolted against the internal enemies and external attackers in 1918-1922 and from Atatürks, who guided and led this movement.”
The newspaper began to be published on Mondays starting from its 11th issue of 21 November 1955 and wrote: ‘Now our goal is to come out twice a week very soon. We trust our people’. However, after the 14th issue, the Revolutionary had to stop publishing. In its final copy of 12 December 1955 (No: 14) there were the following news: “On the occasion of the 7th Anniversary of the Declaration of Human Rights, we invite the administrators of the Court to respect the human rights (Revolutionary)”. An article had the title “On the occasion of Cox’s visit to our island” by Fazıl Önder and another article, titled “Threat” wrote as follows: “We observe that random letters of threat have been sent here and there recently. Two weeks ago, we received a letter from Mr. Sevim, a prominent sportsman, from Limassol. A letter of the same setting came to our office the other day. Contents: ‘Stop the “Revolutionary” newspaper’, ‘you will be killed’, ‘your head will be crushed’ etc. “
The “İnkılapçı” was among the newspapers that the British colonial administration banned in December 1955 when a state of emergency was declared on the island. The “Hürsöz” (Free Word) newspaper provided the following information in its issue of 16 December 1955: “The weekly Turkish newspaper ‘İnkılâpçı’ was officially declared illegal. Other newspapers, banned for one year, were the Greek newspapers “Neos Demokratis” and “Aneksartitos” in Greek”. On 8 January 1956, Hürsöz reported as follows: “The Greek Cypriot communist newspaper “Embros” was closed yesterday. Its rooms in the Zavalli Printing House were sealed.”
Fazıl Önder, the 32-year-old owner and editor-in-chief of the Turkish “İnkılapçı” newspaper suffered a brutal murder on 24 May 1958. In this first wave of terrorism, initiated by the Turkish Resistance Organization (TMT), an underground organization affiliated with the Turkish Cypriot leadership, other Turkish Cypriots known as left-leaning were either killed or injured. From now on, TMT intimidated both the Turkish Cypriot press and those, who thought differently from the leadership. Freedom of thought in the Turkish Cypriot community was suppressed for a long time after the British colonial rule ended in 1960.
Conclusion
The above narrative of events shows that the critical Turkish Cypriot newspapers were not tolerated either by the Ottoman Sultan or by the British colonial administration. The newspaper owners were bribed to stop their publications. The newspapers used blank columns in order to show the censored news or articles. There were cases that newspaper owners were put into prison or killed.
(This paper was read at International Conference on Colonial Cyprus (1878-1960) in memory of Aristides Coudounaris, held on 7-8 February 2020 at the University of Nicosia, organized by The Cyprus Society of Historical Studies in collaboration with the Department of History and Archaeology, University of Cyprus; the School of Law, University of Nicosia; and the Department of History, Political and International Studies, Neapolis University of Pafos.)
Bibliography (in Turkish):
1. An, Ahmet, The Political History of the Turkish Cypriots (1930-1960): The Forgotten Political History of the Turkish Cypriots and the Struggles for the Leadership in the Mirror of the Press, Nicosia 2006
2. An, Ahmet, The History of the Turkish Cypriot Press, Volume: 2, The List of Newspapers and Journals published by Turkish Cypriots (1878-2013, Nicosia 2013
3. Fedai, Harid and Ahmet An, The History of Turkish Cypriot Press with Excerpts (1891-1963), Volume: 1, Nicosia 2012
4. Gazioğlu, .Ahmet C., The Turks in the Circle of Enosis, Nicosia 1996
5. Gürel, Şükrü S., The History of Cyprus (1878-1960) Colonialism, Nationalism and International Politics, Volume: 1, Ankara 1984
6. Öksüzoğlu, Oktay, Portraits from the Turkish Cypriot Press: 1, Mehmet Remzi Okan, Nicosia 1990
7. Ünlü, Cemaleddin, The Press Event in Cyprus (1878-1981), Ankara 1981
[1] Harid Fedai and Ahmet An, The History of Turkish Cypriot Press with Excerpts (1891-1963) Vol:1, Nicosia 2012, p.7
[2] The History of Newspaper in Cyprus, Söz newspaper, 10 August 1933
[3] Söz, 10 August 1933
[4] Asst. Prof. Dr. Mehmet Demiryürek, Turkish Cypriot Press and the Government of Turkey (Ottoman Period) (1878-1910), Ankara University, Journal of the Institute of Turkish Revolutionary History, May-November 2000, Issue 25-26, pp.128- 129
[5] Söz, 17 August 1933
[6] ibid
[7] M. Demiryürek, ibid, p.130
[8] H. Fedai and A. An, The History of Turkish Cypriot Press with Excerpts (1891-1963), Vol.1, Nicosia 2012, p.26
[9] Söz, 17 August 1933
[10] The Press Event in Cyprus (1878-1981), Ankara 1981, pp.39-40
[11] The History of Turkish Press and Journalism in Cyprus, Kıbrıs newspaper, 18 April 1949
[12] Portraits from the Turkish Cypriot Press: 1, Mehmet Remzi Okan, Nicosia 1990, p.9
[13] ibid
[14] From the writings of “Söz”, which were rude and mischievous and were similar with a Thief’s Lantern, Masum Millet, 25 October 1933, Issue:120
[15] Şükrü S. Gürel, History of Cyprus (1878-1960) Colonialism, Nationalism and International Politics, Vol:1, Ankara 1984, p.182
[16] Cited by Şükrü S. Gürel, ibid, p.189
[17] Since the last copy of the “Ses”s collection in the National Archive in Kyrenia is dated 21 January 1938, the last issue of “Ses” newspaper should be dated 14 or 21 June 1938
[18] Cited by Şükrü S. Gürel, ibid, p.190
[19] ibid
[20] CO 67/300/4, Governor’s Dispatch, 3 February 1939 (secret) Enclosure No.1, cited by Şükrü S.Gürel, ibid, p.182
[21] ibid
[22] A.C.Gazioglu, The Turks in the Circle of Enosis, Nicosia 1996, pp.312-313
[23] Cited by Ahmet An, Political History of Turkish Cypriots (1930-1960), Nicosia 2006, pp.91-95
[24] ibid, p.90
Στρατηγική και δέουσα μελέτη εκτίμησης επιπτώσεων στο περιβάλλον κατόπιν… έγκρισης του Σχεδίου Αειφόρου Ανάπτυξης ΕΔΠ Ακάμα από το Υπουργικό Συμβούλιο
Περίπου 75% της χερσαίας έκτασης των προστατευόμενων περιοχών του Δικτύου Natura 2000 Τόπος Κοινοτικής Σημασίας (ΤΚΣ) Χερσόνησος Ακάμα και Ζώνη Ειδικής Προστασίας (ΖΕΠ) Χερσόνησος Ακάμα κηρύχθηκε σε Εθνικό Δασικό Πάρκο (ΕΔΠ) Ακάμα. Το ΕΔΠ Ακάμα έχει χερσαία έκταση 7.762 εκτάρια και περιλαμβάνει τα Κρατικά Δάση Ακάμα, Πέγειας, Μελέτη, Χάλαβρον, Πετράτη – Ανδρολίκου, Λαόνας και Αγίου Γεωργίου (Θαλασσινές Σπηλιές Πέγειας), καθώς και την κρατική δασική γη στην περιοχή Κυπάρισσος. Η αρμόδια αρχή για την προστασία και διαχείριση του ΕΔΠ Ακάμα είναι το Τμήμα Δασών του Υπουργείου Γεωργίας, Αγροτικής Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος.
Το «Σχέδιο Αειφόρου Ανάπτυξης ΕΔΠ Ακάμα» εκπονήθηκε τον Φεβρουάριο 2018 από κοινοπραξία ιδιωτικών γραφείων περιβαλλοντικών μελετών. Τον Νοέμβριο του 2018 εγκρίθηκαν προκαταρκτικά οι στόχοι και οι κύριες πρόνοιες του «Σχεδίου Αειφόρου Ανάπτυξης ΕΔΠ Ακάμα» από το Υπουργικό Συμβούλιο, ενώ τον Φεβρουάριο 2020 το Υπουργικό Συμβούλιο ενέκρινε όλες τις κύριες πρόνοιες του «Σχεδίου Αειφόρου Ανάπτυξης ΕΔΠ Ακάμα». Στο πλαίσιο του εν λόγω Σχεδίου, προτείνεται η δημιουργία 14 κόμβων υποδομών και εξυπηρέτησης επισκεπτών, καθώς και η βελτίωση του οδικού δικτύου, το οποίο περιλαμβάνει 11 κύριους δασικούς δρόμους που διασχίζουν το ΕΔΠ Ακάμα. Τον Σεπτέμβριο 2019 εξαγγέλθηκε ο αρχιτεκτονικός διαγωνισμός, με θέμα «Κόμβοι Υποδομών Διαχείρισης του ΕΔΠ Ακάμα», τον Φεβρουάριο 2020 ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα του αρχιτεκτονικού διαγωνισμού από το Τμήμα Δασών και τον Οκτώβριο 2020 επικαιροποιήθηκε το «Σχέδιο Αειφόρου Ανάπτυξης ΕΔΠ Ακάμα» από το Τμήμα Δασών, με βάση τα αποτελέσματα του αρχιτεκτονικού διαγωνισμού.
Μετά την έγκριση όλων των κύριων προνοιών του «Σχεδίου Αειφόρου Ανάπτυξης ΕΔΠ Ακάμα» από το Υπουργικό Συμβούλιο, τον Οκτώβριο του 2020 εκπονήθηκε «Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων», τον Ιανουάριο 2021 εκπονήθηκε «Μελέτη Ειδικής Οικολογικής Αξιολόγησης (Δέουσας Εκτίμησης Επιπτώσεων)» και τον Απρίλιο 2021 «Συμπληρωματική Μελέτη Ειδικής Οικολογικής Αξιολόγησης (Δέουσας Εκτίμησης Επιπτώσεων)» για την υλοποίηση του. Στο παρόν στάδιο, εκκρεμεί η αξιολόγηση των μελετών και η έκδοση των αναγκαίων εκθέσεων και γνωματεύσεων από το Τμήμα Περιβάλλοντος του Υπουργείου Γεωργίας, Αγροτικής Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος.
Απαραίτητες προϋποθέσεις πριν από την έγκριση του Σχεδίου Αειφόρου Ανάπτυξης ΕΔΠ Ακάμα από το Υπουργικό Συμβούλιο
• Άρση των αυθαίρετων επεμβάσεων και επιβλαβών δραστηριοτήτων, καθώς και κατεδάφιση των παράνομων κατασκευών και αποκατάσταση της περιβαλλοντικής ζημιάς, εντός ή/και πλησίον του ΕΔΠ Ακάμα και των προστατευόμενων περιοχών του Δικτύου Natura 2000 ΤΚΣ και ΖΕΠ Χερσόνησος Ακάμα.
• Απαλλοτρίωση των περίκλειστων ιδιωτικών περιουσιών στο ΕΔΠ Ακάμα, η ανάκτηση των οποίων από το κράτος θεωρείται απαραίτητη για σκοπούς δημόσιας ωφέλειας, όπως η συντήρηση και ανάπτυξη φυσικών πηγών πλούτου, περιλαμβανομένων των δασών και των υδάτων, η καλύτερη οριοθέτηση και διαχείριση του ΕΔΠ Ακάμα και των επιμέρους κρατικών δασών, καθώς και η διατήρηση και προστασία ειδών δασικής χλωρίδας και πανίδας ή δασικών οικοσυστημάτων εξαιρετικής σημασίας ή σπανιότητας που απαντώνται σε αυτά, με βάση το άρθρο 3(2)(κ) του περί Αναγκαστικής Απαλλοτριώσεως Νόμου του 1962 έως 2014 και το άρθρο 13 του περί Δασών Νόμου του 2012 έως 2018.
• Επέκταση της περιοχής ΤΚΣ Χερσόνησος Ακάμα, με βάση τις πρόσφατες διαπιστώσεις και εισηγήσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, όπως αυτές διατυπώνονται στο πλαίσιο ισχύουσας διαδικασίας παράβασης για τον ανεπαρκή καθορισμό του δικτύου προστατευόμενων περιοχών Natura 2000 στην Κύπρο. Η επιτακτική αυτή ανάγκη προκύπτει από την ισχύουσα διαδικασία παράβασης, που έχει κινήσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας, στο πλαίσιο της οποίας διαβίβασε Προειδοποιητική Επιστολή στις 18.05.2018 και Αιτιολογημένη Γνώμη στις 30.10.2020, λόγω του ανεπαρκούς καθορισμού του Δικτύου Natura 2000 στην Κύπρο. Ειδικά όσον αφορά την προστατευόμενη περιοχή ΤΚΣ Χερσόνησος Ακάμα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επισημαίνει την ανάγκη άμεσης και επαρκούς αντιπροσώπευσης σημαντικών τύπων φυσικών οικοτόπων, καθώς και ειδών άγριας χλωρίδας και πανίδας.
• Έκδοση Διατάγματος Κήρυξης της προστατευόμενης περιοχής ΤΚΣ Χερσόνησος Ακάμα σε Ειδική Ζώνη Διατήρησης (ΕΖΔ) και έκδοση διατάγματος καθορισμού μέτρων προτεραιότητας για την ΕΖΔ, με βάση το άρθρο 13 του περί Προστασίας και Διαχείρισης της Φύσης και Άγριας Ζωής Νόμου του 2003 έως 2015.
• Έκδοση Διατάγματος Προστασίας και Διαχείρισης της Φύσης και Άγριας Ζωής για την περιοχή ΕΖΔ Χερσόνησος Ακάμα, με βάση το άρθρο 15 του περί Προστασίας και Διαχείρισης της Φύσης και Άγριας Ζωής Νόμου του 2003 έως 2015.
• Έκδοση Διατάγματος Προστασίας και Διαχείρισης των Άγριων Πτηνών και Θηραμάτων για την περιοχή ΖΕΠ Χερσόνησος Ακάμα, με βάση τα άρθρα 6 και 7 του περί Προστασίας και Διαχείρισης ΑγρΊων Πτηνών και Θηραμάτων Νόμου του 2003 έως 2020.
Προβληματισμοί και επιφυλάξεις επί των προνοιών του Σχεδίου Αειφόρου Ανάπτυξης ΕΔΠ Ακάμα
• Αποτροπή δημιουργίας τετελεσμένων, μέσω προειλημμένων Αποφάσεων του Υπουργικού Συμβουλίου ή/και βεβιασμένων ενεργειών των συναρμόδιων αρχών. Σημειώνεται ότι:
– Το Τμήμα Δασών υπέβαλε ήδη αίτημα στον Υπουργό Εσωτερικών για την, κατά παρέκκλιση, ανέγερση κόμβου με αναψυκτήριο στην τοποθεσία Φοντάνα Αμορόζα, εντός της Διατηρητέας Περιοχής Ειδικού Ενδιαφέροντος, Χαρακτήρα και Φυσικής Καλλονής, η οποία κηρύχθηκε με βάση το άρθρο 38(1) του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου (ΚΔΠ 114/89). Σύμφωνα με το Διάταγμα Διατήρησης (ΚΔΠ 114/89), «καμιά μετατροπή του φυσικού περιβάλλοντος θα γίνεται ή οικοδομική εργασία θα εκτελείται στην περιοχή […] η οποία είναι ειδικού ενδιαφέροντος, χαρακτήρα και φυσικής καλλονής». Τονίζεται ότι το πιο πάνω αίτημα υποβλήθηκε πριν από την υποβολή του Σχεδίου Αειφόρου Ανάπτυξης ΕΔΠ Ακάμα σε Ειδική Οικολογική Αξιολόγηση (Δέουσα Εκτίμηση Επιπτώσεων).
– Ο κύριος δασικός δρόμος Άγιος Μηνάς – Νέο Χωριό βρίσκεται ήδη στη διαδικασία εγγραφής του στο δημόσιο οδικό δίκτυο, πριν από την υποβολή του Σχεδίου Αειφόρου Ανάπτυξης ΕΔΠ Ακάμα σε Ειδική Οικολογική Αξιολόγηση (Δέουσα Εκτίμηση Επιπτώσεων). Η ενέργεια αυτή είναι πλήρως αντίθετη με τις προβλεπόμενες ρυθμίσεις και τα διαχειριστικά μέτρα που περιλαμβάνονται τόσο στο Διαχειριστικό Σχέδιο της Περιοχής Natura 2000 ΤΚΣ Χερσόνησος Ακάμα, όσο και στο Διαχειριστικό Σχέδιο της Περιοχής Natura 2000 ΖΕΠ Χερσόνησος Ακάμα.
• Ορθή, επαρκής και έγκαιρη υποβολή του Σχεδίου Αειφόρου Ανάπτυξης ΕΔΠ Ακάμα, περιλαμβανομένης τόσο της κατασκευής κόμβων υποδομών όσο και της βελτίωσης οδικού δικτύου, σε Στρατηγική Περιβαλλοντική Εκτίμηση και Ειδική Οικολογική Αξιολόγηση (Δέουσα Εκτίμηση Επιπτώσεων), με βάση το άρθρο 4(2) του περί της Εκτίμησης των Επιπτώσεων στο Περιβάλλον από Ορισμένα Σχέδια και/ή Προγράμματα Νόμου του 2005, το άρθρο 16 του περί Προστασίας και Διαχείρισης της Φύσης και της Άγριας Ζωής Νόμου του 2003 έως 2015, και το άρθρο 7(5) του περί Προστασίας και Διαχείρισης των Αγρίων Πτηνών και Θηραμάτων Νόμου του 2003 έως 2020.
• Συναξιολόγηση των έμμεσων, αθροιστικών και συνεργιστικών επιπτώσεων του Σχεδίου Αειφόρου Ανάπτυξης ΕΔΠ Ακάμα, καθώς και των σωρευτικών επιπτώσεων που αναμένεται να προκύψουν από την έγκριση και υλοποίηση του Σχεδίου, σε συνδυασμό με άλλα έργα και σχέδια που χωροθετούνται στη Χερσόνησο Ακάμα.
• Ειδικά όσον αφορά τις σωρευτικές επιπτώσεις, συναξιολόγηση των επιπτώσεων του Σχεδίου Αειφόρου Ανάπτυξης ΕΔΠ Ακάμα και των υπό εκπόνηση Σχεδίων Ανάπτυξης, δηλαδή των Τοπικών Σχεδίων Κοινοτήτων Ακάμα και Δήμου Πέγειας, τόσο στο πλαίσιο της Στρατηγικής Περιβαλλοντικής Εκτίμησης, όσο και της Ειδικής Οικολογικής Αξιολόγησης (Δέουσας Εκτίμησης Επιπτώσεων).
• Επαρκής αξιολόγηση των εναλλακτικών λύσεων για τη χωροθέτηση των κόμβων υποδομής και την εξυπηρέτηση των επισκεπτών του ΕΔΠ Ακάμα, με ιδιαίτερη έμφαση στα αναψυκτήρια, τα καταστήματα αναμνηστικών ειδών και τους χώρους στάθμευσης, καθώς και τη βελτίωση του υφιστάμενου οδικού δικτύου και κυρίως την ασφαλτόστρωση κύριων δασικών δρόμων.
• Εναρμόνιση των προτάσεων του Σχεδίου Αειφόρου Ανάπτυξης ΕΔΠ Ακάμα με τις πιο κάτω διατάξεις του περί Δασών Νόμου του 2012 έως 2018 και τις πρόνοιες της Δήλωσης Δασικής Πολιτικής του 2013:
– Κήρυξη των Χερσαίων Ζωνών Υψηλής Προστασίας της Φύσης που εμπίπτουν στο ΕΔΠ Ακάμα, όπως αυτές καθορίζονται στα Διαχειριστικά Σχέδια των Περιοχών Natura 2000 ΤΚΣ και ΖΕΠ Χερσόνησος Ακάμα, σε φυσικά αποθέματα, με βάση το άρθρο 15(α) του περί Δασών Νόμου του 2012 έως 2018.
– Κήρυξη των σημαντικών γεωμορφολογικών και πολιτιστικών στοιχείων που εμπίπτουν στο ΕΔΠ Ακάμα και αποτελούν αντιπροσωπευτικά δείγματα της ιδιαίτερης οικολογικής σημασίας και εξαιρετικής αισθητικής αξίας της Χερσονήσου Ακάμα, σε δασικά μνημεία, με βάση το άρθρο 16(α) του περί Δασών Νόμου του 2012 έως 2018.
– Κήρυξη περιοχών που εμπίπτουν στο ΕΔΠ Ακάμα, στις οποίες απαντώνται σπάνια και απειλούμενα είδη χλωρίδας που περιλαμβάνονται στο Κόκκινο Βιβλίο της Χλωρίδας της Κύπρου, σε φυσικά μικρό-αποθέματα, με βάση το άρθρο 16(β) του περί Δασών Νόμου του 2012 έως 2018.
– Εναρμόνιση των προνοιών του Σχεδίου Αειφόρου Ανάπτυξης ΕΔΠ Ακάμα με την ισχύουσα Νομοθεσία της Κυπριακής Δημοκρατίας, χωρίς επηρεασμό των διατάξεων του περί Προστασίας και Διαχείρισης της Φύσης και της Άγριας Ζωής Νόμου του 2003 έως 2015, του περί Προστασίας και Διαχείρισης Άγριων Πτηνών και Θηραμάτων Νόμου του 2003 έως 2020, καθώς και του περί Αλιείας Νόμου (ΚΕΦ.135), περιλαμβανομένων των Κανονισμών και Διαταγμάτων που έχουν εκδοθεί δυνάμει των πιο πάνω Νόμων, με βάση το άρθρο 20(1) του περί Δασών Νόμου του 2012 έως 2018.
– Ενσωμάτωση των στόχων διατήρησης, των διαχειριστικών μέτρων και των προβλεπόμενων ρυθμίσεων που περιλαμβάνονται στα Διαχειριστικά Σχέδια των Περιοχών Natura 2000 ΤΚΣ και ΖΕΠ Χερσόνησος Ακάμα, τα οποία έχουν ετοιμαστεί, εγκριθεί και δημοσιευτεί από το Τμήμα Περιβάλλοντος, τον Απρίλιο του 2016, και την Υπηρεσία Θήρας και Πανίδας του Υπουργείου Εσωτερικών, τον Σεπτέμβριο του 2016, με βάση το άρθρο 20(2)(α) του περί Δασών Νόμου του 2012 έως 2018.
• Ορθή, επαρκής και έγκαιρη καταγραφή, ανάλυση, εκτίμηση και αξιολόγηση των επιπτώσεων στο φυσικό και πολιτιστικό τοπίο, με βάση τον περί της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για το Τοπίο (Κυρωτικό) Νόμο του 2006.
• Εναρμόνιση των προνοιών του «Σχεδίου Αειφόρου Ανάπτυξης ΕΔΠ Ακάμα» με το Έβδομο Πρωτόκολλο της Σύμβασης της Βαρκελώνης για την Ολοκληρωμένη Διαχείριση των Παράκτιων Ζωνών της Μεσογείου. Ειδικότερα, με βάση το άρθρο 8(2) του Πρωτοκόλλου, απαγορεύεται η δόμηση σε απόσταση μικρότερη των 100 μ. τουλάχιστον από την υψηλότερη χειμερινή ίσαλη γραμμή. Επιπρόσθετα, με βάση τα άρθρα 10, 11, 12 και 13 του Πρωτοκόλλου, τα συμβαλλόμενα μέρη πρέπει να λαμβάνουν ακόμη αυστηρότερα μέτρα για την προστασία των ειδικών παράκτιων οικοσυστημάτων (εκβολές ποταμών, θαλάσσια ενδιαιτήματα, παράκτια δάση και θίνες), των παράκτιων τοπίων σε προστατευόμενες ζώνες, καθώς και των μικρών νήσων και της πολιτιστικής κληρονομιάς στις παράκτιες ζώνες προστατευόμενων περιοχών. Επισημαίνουμε ότι το εν λόγω Πρωτόκολλο τέθηκε σε ισχύ στην Ευρωπαϊκή Ένωση στις 24.03.2011. Η υπογραφή και η κύρωση του Πρωτοκόλλου από την Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί ευρωπαϊκό δίκαιο και δεσμεύει τα Κράτη Μέλη και τα θεσμικά τους όργανα. Συνεπώς, η εφαρμογή του Πρωτοκόλλου είναι δεσμευτική για την Κυπριακή Δημοκρατία, παρόλο που δεν το υπέγραψε και δεν το επικύρωσε μέχρι σήμερα.
Σημεία του Σχεδίου Αειφόρου Ανάπτυξης ΕΔΠ Ακάμα, τα οποία χρήζουν αναθεώρησης και τροποποίησης
• Επαναχωροθέτηση του σημείου εισόδου από το τέρμα στην αρχή του αγροτικού δρόμου Ίνειας – Λάρας, εισήγηση η οποία δεν επηρεάζει το χωροταξικό σχεδιασμό του ΕΔΠ Ακάμα, διασφαλίζει τη σύνδεση του βασικού κορμού / της περιοχής πυρήνα με τα επιμέρους τμήματα / τις περιοχές δορυφόρους του ΕΔΠ Ακάμα, συμβάλλει στην αποτροπή περαιτέρω πιέσεων και απειλών στη Θαλάσσια Προστατευόμενη Περιοχή Λάρας – Τοξεύτρας και τις περιοχές Natura 2000 ΤΚΣ και ΖΕΠ Χερσόνησος Ακάμα, μειώνει σημαντικά το κόστος σχεδιασμού του ΕΔΠ Ακάμα και διασφαλίζει τη σύνδεση του ΕΔΠ Ακάμα με τις τοπικές κοινότητες, οι οποίες θα επωφελούνται από τη χρήση των υφιστάμενων υποδομών διανυκτέρευσης, εστίασης και αναψυχής εντός των ορίων ανάπτυξης τους.
• Αποτροπή χωροθέτησης αναψυκτηρίου και καταστήματος αναμνηστικών ειδών στο τέρμα του αγροτικού δρόμου Ίνειας – Λάρας, σε πολύ μικρή απόσταση από την Θαλάσσια Προστατευόμενη Περιοχή Λάρας – Τοξεύτρας.
• Αποτροπή χωροθέτησης αναψυκτηρίου στο Νότιο Κόλπο της Λάρας, εντός ή/και πλησίον της Ζώνης Προστασίας της Παραλίας και της Θαλάσσιας Προστατευόμενης Περιοχής Λάρας – Τοξεύτρας.
• Αποτροπή χωροθέτησης αναψυκτηρίου στην τοποθεσία Άγιος Επιφάνιος / Φοντάνα Αμορόζα, εντός της Διατηρητέας Περιοχής Ειδικού Ενδιαφέροντος, Χαρακτήρα και Φυσικής Καλλονής, καθώς και της Ζώνης Προστασίας της Παραλίας.
• Οποιεσδήποτε εργασίες συντήρησης και βελτίωσης του υφιστάμενου οδικού δικτύου πρέπει να γίνουν στη βάση των διαχειριστικών μέτρων και προβλεπόμενων ρυθμίσεων που περιλαμβάνονται στα Διαχειριστικά Σχέδια των περιοχών Natura 2000 ΤΚΣ και ΖΕΠ Χερσόνησος Ακάμα (π.χ. απαγόρευση ασφαλτόστρωσης υφιστάμενου οδικού δικτύου, μη υλοποίηση άλλων έργων δημόσιας υποδομής, όπως ηλεκτροδότησης, υδροδότησης και αποχέτευσης, μη εγγραφή δασικών δρόμων και αγροτικών χωματόδρομων στο δημόσιο οδικό δίκτυο, απαγόρευση ανοίγματος νέων δασικών και αγροτικών δρόμων, απαγόρευση εγγραφής μη εγγεγραμμένων οδικών προσβάσεων, κτλ).
• Μη ασφαλτόστρωση κύριων δασικών δρόμων στις περιοχές Άσπρος Ποταμός – Τοξεύτρα – Λάρα, Άγιος Μηνάς – Σμιγιές και Σμιγιές – Κουτσαγκάς – Κουδουνάς, προς αποφυγή των σοβαρών, αρνητικών και μη αναστρέψιμων επιπτώσεων, οι οποίες αναμένεται να επέλθουν στην ακεραιότητα και τη συνοχή των προστατευόμενων περιοχών του Δικτύου Natura 2000 ΤΚΣ και ΖΕΠ Χερσόνησος Ακάμα.
• Δραστικός περιορισμός ή/και απαγόρευση (με σαφώς καθορισμένες εξαιρέσεις, π.χ. ιδιοκτήτες γης, κάτοικοι κοινοτήτων, Άτομα με Αναπηρία / ΑμεΑ, κ.α.) διακίνησης ιδιωτικών οχημάτων, ελεγχόμενη πρόσβαση και διακίνηση οχημάτων τύπου σαφάρι για σκοπούς παροχής υπηρεσιών διακίνησης των επισκεπτών του ΕΔΠ Ακάμα, καθώς και απαγόρευση διακίνησης τετράτροχων μοτοσυκλετών (γουρούνων) εντός του ΕΔΠ Ακάμα και των προστατευόμενων περιοχών του Δικτύου Natura 2000 ΤΚΣ και ΖΕΠ Χερσόνησος Ακάμα.
• Προώθηση και ενίσχυση της διακίνησης επισκεπτών του ΕΔΠ Ακάμα με οχήματα μεταφοράς επισκεπτών σε όλους τους κύριους δασικούς δρόμους, με στόχο τη μείωση ή/και αποτροπή της διακίνησης ιδιωτικών οχημάτων και των σημαντικά αρνητικών επιπτώσεων που επιφέρει ο αυξημένος κυκλοφοριακός φόρτος στις προστατευόμενες περιοχές του Δικτύου Natura 2000, κυρίως κατά την καλοκαιρινή τουριστική περίοδο.
Σημεία που χρήζουν περαιτέρω ανάλυσης και συμπερίληψης στο Σχέδιο Αειφόρου Ανάπτυξης ΕΔΠ Ακάμα
• Προστασία και διαχείριση των λεγόμενων «νέων κρατικών δασών» που κηρύχθηκαν το 2016 (ΚΔΠ 187/2016), πέρα από τα λεγόμενα «παλαιά κρατικά δάση», τα οποία κηρύχθηκαν το 1940 (ΚΔΠ 474/1940).
• Ενσωμάτωση διαχειριστικών κατευθύνσεων και προτεινόμενων μέτρων που περιλαμβάνονται στη Μελέτη για την Εκτίμηση της Βοσκοϊκανότητας και Ετοιμασία Σχεδίου Διαχείρισης της Βόσκησης στον Ακάμα, η οποία εκπονήθηκε το Φεβρουάριο 2016 από το Τμήμα Δασών, στο πλαίσιο υπόθεσης διερεύνησης πιθανής παράβασης (EU Pilot) από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
• Εκπόνηση και εφαρμογή Ειδικής Μελέτης Φέρουσας Ικανότητας Κυνηγίου και Σχεδίου Διαχείρισης Θηρεύσιμων Ειδών στη Χερσόνησο Ακάμα, με βάση το Διαχειριστικό Σχέδιο της Περιοχής Natura 2000 ΖΕΠ Χερσόνησος Ακάμα, το οποίο έχει εκπονηθεί και δημοσιευτεί από την Υπηρεσία Θήρας και Πανίδας του Υπουργείου Εσωτερικών.
Ο αγώνας για περιβαλλοντική δικαιοσύνη συνεχίζεται
Το προτεινόμενο «Σχέδιο Αειφόρου Ανάπτυξης ΕΔΠ Ακάμα» ουσιαστικά έρχεται να εισβάλει στην περιοχή πυρήνα (core area) των προστατευόμενων περιοχών του Δικτύου Natura 2000 ΤΚΣ και ΖΕΠ Χερσόνησος Ακάμα, χωροθετώντας αναψυκτήρια και καταστήματα αναμνηστικών ειδών, και ασφαλτοστρώνοντας δασικούς δρόμους σε υπό-περιοχές της Χερσονήσου Ακάμα, οι οποίες θα έπρεπε να απολαμβάνουν το αυστηρότερο καθεστώς προστασίας (π.χ. Ζώνη Προστασίας της Παραλίας, Θαλάσσια Προστατευόμενη Περιοχή Λάρας – Τοξεύτρας, Διατηρητέα Περιοχή Ειδικού Ενδιαφέροντος, Χαρακτήρα και Φυσικής Καλλονής Λουτρά της Αφροδίτης – Φοντάνα Αμορόζα, κ.α.). Για εμάς, ο αγώνας για την προστασία της Χερσονήσου Ακάμα δεν ξεκίνησε με το «Σχέδιο Αειφόρου Ανάπτυξης Εθνικού Δασικού Πάρκου Ακάμα», ούτε και θα τελειώσει με την έγκριση ή ακύρωσή του.
Η Χερσόνησος Ακάμα αποτελεί, μαζί με το Ακρωτήρι Λεμεσού και την Χερσόνησο Καρπασίας, μία από τις τελευταίες παράκτιες περιοχές προστασίας της φύσης και της βιοποικιλότητας στην Κύπρο. Αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της κοινής μας φυσικής και πολιτιστικής κληρονομιάς. Καλούμε τις αρμόδιες αρχές να αντιμετωπίσουν την Χερσόνησο Ακάμα ως τέτοια, αντί να την αλλοιώσουν και να την μετατρέψουν σ’ ένα kitsch τουριστικό προορισμό, ανεγείροντας αναψυκτήρια και καταστήματα αναμνηστικών ειδών ή ασφαλτοστρώνοντας δασικούς δρόμους μέσα στα ακάμωτα. Εμείς από την πλευρά μας θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για την προστασία της κοινής μας, φυσικής και πολιτιστικής κληρονομιάς. Γιατί, όπως μας θυμίζει και ο Murray Bookchin, «αν δεν πραγματοποιήσουμε το αδύνατο, θα βρεθούμε αντιμέτωποι με το αδιανόητο».
Πρωτοβουλία για τη Διάσωση των Φυσικών Ακτών
& Κίνηση Save Akamas / Save Cyprus, 19.04.2021
*Οι πιο πάνω θέσεις στηρίζονται σε σειρά τοποθετήσεων που υποβλήθηκαν προς τις Αρμόδιες Αρχές, από το 2016 μέχρι σήμερα, από την Πρωτοβουλία για τη Διάσωση των Φυσικών Ακτών σε συνεργασία με την Ομοσπονδία Περιβαλλοντικών Οργανώσεων Κύπρου (ΟΠΟΚ) και άλλες Περιβαλλοντικές Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις.
Ανάμεσα στα είδη καθορισμού της περιοχής του Δικτύου Natura 2000 Τόπος Κοινοτικής Σημασίας Χερσόνησος Ακάμα (Site of Community Interest Chersonisos Akama) περιλαμβάνονται τα δύο είδη προτεραιότητας των θαλάσσιων χελωνών, η Χελώνα Καρέτα (Caretta caretta) και η Πράσινη Χελώνα (Chelonia mydas).
Ειδικότερα, η Χερσόνησος Ακάμα είναι η πιο σημαντική περιοχή ωοτοκίας του κινδυνεύοντος είδους προτεραιότητας της Πράσινης Χελώνας σε ολόκληρη την Κύπρο και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Σημειώνεται ότι η Κύπρος είναι το μοναδικό κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο οποίο αναπαράγεται η Πράσινη Χελώνα και ένα από τα δυο κράτη στη Μεσόγειο (μαζί με την Τουρκία). Η Χερσόνησος Ακάμα είναι εξαιρετικά σημαντική για την ωοτοκία τόσο της Πράσινης Χελώνας όσο και της Χελώνας Καρέτα, αφού σε αυτήν παρατηρείται περίπου το 75% και το 25% των συνολικών φωλιών στην Κυπριακή Δημοκρατία, αντίστοιχα.
Στην Χερσόνησο Ακάμα υπάρχουν εννέα παραλίες ωοτοκίας των δύο ειδών θαλάσσιων χελωνών, από τις οποίες οι έξι θεωρούνται ως κύριες παραλίες ωοτοκίας. Από τα βόρεια προς τα νότια, οι κύριες παραλίες ωοτοκίας περιλαμβάνουν τις Καραβόπετρες, τη Βόρεια Λάρα, τη Λάρα, τη Νότια Λάρα, τους Άγιους Φανέντες και την Τοξεύτρα. Μικρότερης έκτασης ωοτοκία, πλην όμως σημαντική, παρατηρείται στην παραλία του Ασπρόκρεμμου – Χάλαβρον στο Νέο Χωριό, η οποία από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 και έπειτα επηρεάστηκε σημαντικά από την επέκταση των ορίων ανάπτυξης και την ανέγερση ξενοδοχειακών μονάδων και παραθεριστικών κατοικιών, στην παραλία Τζιόνι, καθώς και στην αμμώδη παραλία που βρίσκεται απέναντι από τις Νησίδες Καννούθκια και Σκλινιτζιά, γνωστή και ως Κόππος.
Οι θαλάσσιες χελώνες και τα αυγά τους προστατεύονται στην Κύπρο από τον περί Αλιείας Νόμο (Κεφάλαιο 135) του 1972 και τους περί Αλιείας Κανονισμούς του 1989-90, ενώ η προστασία του σημαντικότερου βιοτόπου των θαλάσσιων χελωνών στην περιοχή Λάρας και Τοξεύτρας διασφαλίστηκε μέσω των περί Αλιείας Κανονισμών και του περί Προστασίας της Παραλίας Διατάγματος του 1989-90.
Συγκεκριμένα, τα δύο είδη θαλάσσιων χελωνών της Πράσινης Χελώνας και της Κοινής Χελώνας προστατεύονται από τον περί Αλιείας Νόμο (Κεφάλαιο 135) του 1972. Έκτοτε, το Τμήμα Αλιείας και Θαλάσσιων Ερευνών προστατεύει τις φωλιές τους, με επίκεντρο το Σταθμό στην περιοχή προστασίας Λάρας-Τοξεύτρας. Οι πρώτες έρευνες που αφορούσαν φωλιές θαλάσσιων χελωνών διεξήχθησαν μεταξύ 1976 και 1977. Το ετήσιο Πρόγραμμα Προστασίας των Θαλάσσιων Χελωνών στις παραλίες της Λάρας και της Τοξεύτρας ξεκίνησε από το Τμήμα Αλιείας και Θαλάσσιων Ερευνών το 1978, έχοντας ως κύριους στόχους την προστασία των θαλάσσιων χελωνών, των αυγών τους και των νεογέννητων χελωνών από τους φυσικούς τους εχθρούς, κυρίως τις αλεπούδες, και τις ανθρώπινες δραστηριότητες.
Η Θαλάσσια Προστατευόμενη Περιοχή Λάρας – Τοξεύτρας κηρύχθηκε το 1989, μέσω των περί Αλιείας Κανονισμών που αρχικά εκδόθηκαν από το Υπουργικό Συμβούλιο (Κανονιστική Διοικητική Πράξη 172/1989) και στη συνέχεια επικυρώθηκαν από τη Βουλή των Αντιπροσώπων (Κανονιστική Διοικητική Πράξη 273/1990), στη βάση του άρθρου 6 του περί Αλιείας Νόμου (Κεφάλαιο 135).
Η Θαλάσσια Προστατευόμενη Περιοχή Λάρας – Τοξεύτρας περιλαμβάνει την παραλιακή περιοχή μέχρι 90 μέτρα από τη θάλασσα και τη θαλάσσια περιοχή μέχρι 20 μέτρα βάθος, από το Αργάκι του Γιουσούφη στα βόρεια μέχρι την εκβολή του Άσπρου Ποταμού στα νότια. Εκτείνεται κατά μήκος της ακτογραμμής σε απόσταση περίπου 10 χλμ. και έχει συνολική έκταση περίπου 650 εκτάρια. Χωροθετείται στη διοικητική επικράτεια των Κοινοτήτων Ίνειας και Κάτω Αρόδων, καθώς και του Δήμου Πέγειας. Η Θαλάσσια Προστατευόμενη Περιοχή Λάρας – Τοξεύτρας περιλαμβάνει τις 6 προαναφερθείσες κύριες παραλίες ωοτοκίας θαλάσσιων χελώνων στην Χερσόνησο Ακάμα.
Στο πλαίσιο των περί Αλιείας Κανονισμών του 1989-90, εντός της Θαλάσσιας Προστατευόμενης Περιοχής Λάρας – Τοξεύτρας απαγορεύεται η τοποθέτηση ομπρελών, κρεβατιών, αντίσκηνων και τροχόσπιτων, η παραμονή πάνω στην παραλιακή περιοχή κατά τις νυκτερινές ώρες, αρχίζοντας μία ώρα πριν τη δύση και μέχρι μία ώρα μετά την ανατολή του ήλιου, το ψάρεμα εκτός με καλάμι, η χρήση ή αγκυροβόληση σκάφους χωρίς άδεια, καθώς και η οδήγηση οποιουδήποτε οχήματος πάνω στις παραλίες.
Παράλληλα, μέσω σχετικού Διατάγματος που εκδόθηκε από το Υπουργικό Συμβούλιο (Κανονιστική Διοικητική Πράξη 8/1990), στη βάση του άρθρου 5(1) του περί Προστασίας της Παραλίας Νόμου (Κεφάλαιο 59), απαγορεύεται η ανέγερση οποιασδήποτε κατασκευής (προσωρινής ή μόνιμης μορφής) στις περιοχές της παραλίας των κοινοτήτων Ίνειας και Κάτω Αρόδων, καθώς και του Δήμου Πέγειας, οι οποίες εμπίπτουν εντός ή εφάπτονται της Θαλάσσιας Προστατευόμενης Περιοχής Λάρας – Τοξεύτρας.
Λόγω του ότι περιλαμβάνει τις κύριες παραλίες ωοτοκίας θαλάσσιων χελωνών στη δυτική ακτή της Κύπρου, η Θαλάσσια Προστατευόμενη Περιοχή Λάρας – Τοξεύτρας κηρύχθηκε το 2013 ως Ειδικά Προστατευόμενη Περιοχή Μεσογειακής Σημασίας (Special Protection Area of Mediterranean Importance, SPAMI), στη βάση του Πρωτοκόλλου για τις Ειδικά Προστατευόμενες Περιοχές και τη Βιολογική Ποικιλότητα της Μεσογείου της Σύμβασης της Βαρκελώνης (Protocol concerning Specially Protected Areas and Biological Diversity in the Mediterranean of the Barcelona Convention), το οποίο υπογράφτηκε στο πλαίσιο του Μεσογειακού Σχεδίου Δράσης του Προγράμματος Περιβάλλοντος των Ηνωμένων Εθνών (Mediterranean Action Plan / United Nations Environment Programme, MAP/UNEP). Η Θαλάσσια Προστατευόμενη Περιοχή Λάρας – Τοξεύτρας κηρύχθηκε επίσης σε Βιογενετικό Απόθεμα (Biogenetic Reserve) από τη Σύμβαση της Βέρνης για τη Διατήρηση της Ευρωπαϊκής Άγριας Ζωής και των Φυσικών Οικοτόπων (Bern Convention on the Conservation of European Wildlife and Natural Habitats) του Συμβουλίου της Ευρώπης (Council of Europe).
Σύμφωνα με τον Κόκκινο Κατάλογο των Απειλούμενων Ειδών της Διεθνούς Ένωσης για τη Διατήρηση της Φύσης (The International Union for the Conservation of Nature Red List of Threatened Species), δύο από τις σημαντικότερες απειλές για τα είδη καθορισμού και προτεραιότητας των θαλάσσιων χελώνων, το Ευάλωτο (Vulnerable) Caretta caretta και το Κινδυνεύον (Endangered) Chelonia mydas, είναι:
Τόσο η οικιστική και τουριστική ανάπτυξη, όσο και η ανθρώπινη διείσδυση / έντονη παρουσία στον οικότοπο και η όχληση, λόγω παράκτιων δραστηριοτήτων αναψυχής και άλλων δραστηριοτήτων, επιφέρουν σημαντικά αρνητικές επιπτώσεις, οι οποίες περιλαμβάνουν αλλοίωση των οικοσυστημάτων, υποβάθμιση των ενδιαιτημάτων, όχληση των ειδών και έμμεσες επιπτώσεις, όπως η μειωμένη αναπαραγωγική επιτυχία.
Σημειώνεται επίσης ότι, σύμφωνα με το Πρωτόκολλο της Σύμβασης της Βαρκελώνης για την Ολοκληρωμένη Διαχείριση των Παράκτιων Ζωνών της Μεσογείου (Protocol on Integrated Coastal Zone Management in the Mediterranean of the Barcelona Convention), απαγορεύεται η δόμηση σε απόσταση μικρότερη των 100 μ. τουλάχιστον από την υψηλότερη χειμερινή ίσαλη γραμμή. Επιπρόσθετα, τα συμβαλλόμενα μέρη πρέπει να λαμβάνουν ακόμη αυστηρότερα μέτρα για την προστασία των ειδικών παράκτιων οικοσυστημάτων (εκβολές ποταμών, θαλάσσια ενδιαιτήματα, παράκτια δάση και θίνες), των παράκτιων τοπίων σε προστατευόμενες ζώνες, καθώς και των μικρών νήσων και της πολιτιστικής κληρονομιάς στις παράκτιες ζώνες προστατευόμενων περιοχών. Το Πρωτόκολλο υπογράφηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση στις 04.12.2008, δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις 04.02.2009 επικυρώθηκε στις 13.09.2010 και τέθηκε σε ισχύ στις 24.03.2011. Η υπογραφή και η κύρωση του Πρωτοκόλλου από την Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί ευρωπαϊκό δίκαιο και δεσμεύει τα Κράτη Μέλη και τα θεσμικά τους όργανα. Συνεπώς, η εφαρμογή του Πρωτοκόλλου είναι δεσμευτική για την Κυπριακή Δημοκρατία, παρόλο που δεν το υπέγραψε και δεν το επικύρωσε μέχρι σήμερα.
Ωστόσο, σύμφωνα με το Σχέδιο Αειφόρου Ανάπτυξης Εθνικού Δασικού Πάρκου Ακάμα, εντός ή/και πλησίον της Θαλάσσιας Προστατευόμενης Περιοχής Λάρας – Τοξεύτρας χωροθετούνται:
Οι περισσότερες από τις υποδομές εξυπηρέτησης και αναψυχής επισκεπτών εντός ή/και πλησίον της Θαλάσσιας Προστατευόμενης Περιοχής Λάρας – Τοξεύτρας χωροθετούνται σε απόσταση μικρότερη των 100 μέτρων από την υψηλότερη χειμερινή ίσαλη γραμμή.
Το Σχέδιο Αειφόρου Ανάπτυξης Εθνικού Δασικού Πάρκου Ακάμα, αν και προσπαθεί να πείσει ότι θα πετύχει την προστασία και διαχείριση των περιοχών του Δικτύου Natura 2000 στην Χερσόνησο Ακάμα, ουσιαστικά έρχεται να αναιρέσει κανονισμούς και διατάγματα αυστηρής προστασίας, όπως αυτά στην Θαλάσσια Προστατευόμενη Περιοχή Λάρας – Τοξεύτρας, μέσω της χωροθέτησης «κόμβων διευκολύνσεων και εξυπηρέτησης επισκεπτών». Η προσέγγιση αυτή, αφενός θα οδηγήσει σε αύξηση της επισκεψιμότητας, πίεσης και όχλησης σημαντικών ειδών καθορισμού και προτεραιότητας, όπως τα δύο είδη θαλάσσιων χελώνων, και αφετέρου θα ανοίξει «παραθυράκια» για μελλοντικές αναπτύξεις στην περιοχή, κυρίως μέσω της παραχώρησης πρόσβασης σε ασφαλτοστρωμένους δημόσιους δρόμους.
Και όλα αυτά τη στιγμή που η Θαλάσσια Προστατευόμενη Περιοχή Λάρας – Τοξεύτρας θα πρέπει, με βάση τον περί Δασών Νόμο του 2012 έως 2018, να κηρυχθεί σε «φυσικό απόθεμα» (“nature reserve”).
Είναι συνεπώς εύκολο να διαβάζουμε και να ακούμε «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» για την προστασία και διαχείριση της Χερσονήσου Ακάμα. Έχουμε όμως κάθε λόγο, εξαιτίας όσων αναφέρουμε πιο πάνω να ανησυχούμε για την Χερσόνησο Ακάμα και να είμαστε σε εγρήγορση, έχοντας στόχο την ακύρωση των ασύμβατων και επιζήμιων σχεδίων που προωθεί η κυβέρνηση.
Πρωτοβουλία για την Διάσωση των Φυσικών Ακτών
& Κίνηση Save Akamas / Save Cyprus, 13.04.2021.
Πρωτοβουλία για την Διάσωση των Φυσικών Ακτών
& Κίνηση Save Akamas / Save Cyprus
Για τη συρρίκνωση και τον κατακερματισμό της Χερσονήσου Ακάμα
«Το πανό είχε τη δική του ιστορία…»
Η Πρωτοβουλία για την Διάσωση των Φυσικών Ακτών και η Κίνηση Save Akamas / Save Cyprus θεωρούν ότι η σημαντικότερη απειλή που αντιμετωπίζει η Χερσόνησος Ακάμα τις τελευταίες τρεις δεκαετίες είναι ο κατακερματισμός και η συρρίκνωση της περιοχής προστασίας της φύσης και της βιοποικιλότητας.
Η ιστορία του κατακερματισμού και της συρρίκνωσης της προστατευόμενης περιοχής της Χερσονήσου Ακάμα συνοψίζεται στα ακόλουθα σημεία:
• 1987-1995, Απόθεμα Βιόσφαιρας (Biosphere Reserve), UNESCO, χερσαία έκταση 23.000 εκτάρια
Μεταξύ 1987 και 1995, η Χερσόνησος Ακάμα προτάθηκε ως Απόθεμα Βιόσφαιρας (Biosphere Reserve) της UNESCO, με χερσαία έκταση 23.000 εκτάρια. Ειδικότερα, το «Περιβαλλοντικό Σχέδιο Δράσης για την Κύπρο» (“Environmental Action Plan for Cyprus”) δημοσιεύτηκε από την Κυπριακή Δημοκρατία και το Πρόγραμμα Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών (United Nations Development Programme – UNDP), τον Νοέμβριο 1987. Ένα από τα εννιά βασικά σημεία του «Περιβαλλοντικού Σχεδίου Δράσης για την Κύπρο» ήταν η «κήρυξη της Χερσονήσου Ακάμα σε εθνικό πάρκο και διεθνές απόθεμα βιόσφαιρας» (“declare the Akamas Peninsula a national park and an international biosphere reserve”).
Το «Διαχειριστικό Σχέδιο Διατήρησης για την Χερσόνησο Ακάμα» (“Conservation Management Plan for the Akamas Peninsula”) εκπονήθηκε μεταξύ 1990 και 1995. Η ανάθεση σε διεθνή ομάδα εξειδικευμένων μελετητών έγινε από το Γραφείο Προγραμματισμού της Κυπριακής Δημοκρατίας, στο πλαίσιο του Μεσογειακού Περιβαλλοντικού Προγράμματος Τεχνικής Βοήθειας (Mediterranean Environment Technical Assistance Programme – METAP), με τη συγχρηματοδότηση του Προγράμματος Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών (United Nations Development Programme – UNDP), της Παγκόσμιας Τράπεζας (World Bank), της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (Commission of the European Communities) και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (European Investment Bank – EIB).
Το «Διαχειριστικό Σχέδιο Διατήρησης για την Χερσόνησο Ακάμα» προνοούσε την κήρυξη ολόκληρης της Χερσονήσου Ακάμα σε Απόθεμα Βιόσφαιρας, στο πλαίσιο του Προγράμματος Άνθρωπος και Βιόσφαιρα (Man and the Biosphere Programme) της UNESCO. Το προτεινόμενο Απόθεμα Βιόσφαιρας θα κάλυπτε χερσαία έκταση 23,000 εκταρίων και θα περιελάμβανε πέντε ζώνες διαχείρισης:
• 1987, 1997 & 2016, Συστάσεις για τη διατήρηση της Χερσονήσου Ακάμα (Recommendations on the conservation of the Akamas Peninsula), Μόνιμη Επιτροπή, Σύμβαση της Βέρνης για τη Διατήρηση της Ευρωπαϊκής Άγριας Ζωής και των Φυσικών Οικοτόπων, Συμβούλιο της Ευρώπης (Standing Committee, Bern Convention on the Conservation of European Wildlife and Natural Habitats, Council of Europe), χερσαία έκταση 23.000 εκτάρια
Στις 11.12.1987, η Μόνιμη Επιτροπή της Σύμβασης της Βέρνης για τη Διατήρηση της Ευρωπαϊκής Άγριας Ζωής και των Φυσικών Οικοτόπων του Συμβουλίου της Ευρώπης υιοθέτησε τη «Σύσταση Αρ. 7 (1987) για την προστασία των θαλάσσιων χελώνων και του ενδιαιτήματος τους» (“Recommendation No. 7 (1987) on the protection of marine turtles and their habitat”). Κατόπιν υποβολής σχετικού παραπόνου, από το 1996 μέχρι σήμερα, η Μόνιμη Επιτροπή της Σύμβασης της Βέρνης του Συμβουλίου της Ευρώπης παρακολουθεί σε ετήσια βάση την υπόθεση της διατήρησης της Χερσονήσου Ακάμα και των παραλιών ωοτοκίας των δύο θαλάσσιων χελώνων. Στις 05.12.1997, υιοθέτησε τη «Σύσταση Αρ. 63 (1997) για τη διατήρηση της Χερσονήσου Ακάμα, στην Κύπρο, και, κυρίως, των παραλιών ωοτοκίας των ειδών Caretta caretta και Chelonia mydas» (“Recommendation No. 63 (1997) on the conservation of the Akamas Peninsula, Cyprus, and, in particular, of the nesting beaches of Caretta caretta and Chelonia mydas”). Επιπλέον, στις 11.11.2016, υιοθέτησε τη «Σύσταση Αρ. 191 (2016) για τη διατήρηση της Χερσονήσου Ακάμα και των παραλιών ωοτοκίας των θαλάσσιων χελώνων στον Κόλπο Χρυσοχούς» (“Recommendation No. 191 (2016) on the conservation of the Akamas Peninsula and the sea turtle nesting beaches of Chrysochou Bay, Cyprus”).
Μεταξύ άλλων, η Μόνιμη Επιτροπή της Σύμβασης της Βέρνης του Συμβουλίου της Ευρώπης εισηγείται όπως η Κυπριακή Δημοκρατία προβεί στην «κήρυξη ολόκληρης της Χερσονήσου Ακάμα σε εθνικό πάρκο, απόθεμα βιόσφαιρας ή προστατευόμενη περιοχή με αντίστοιχο διεθνές καθεστώς προστασίας, περιλαμβάνοντας στην προστατευόμενη περιοχή την περιοχή Natura 2000» (“declare the whole of the Akamas Peninsula a national park, a biosphere reserve or a protected area with comparable international protected status, including in the protected area the Natura 2000 area”).
• 1989-2014, Σημαντική Περιοχή για τα Πουλιά (Important Bird Area), BirdLife Cyprus & BirdLife International, χερσαία έκταση 20.772 εκτάρια
Μεταξύ 1989 και 2014, η Χερσόνησος Ακάμα αναγνωρίστηκε από τον Πτηνολογικό Σύνδεσμο Κύπρου (BirdLife Cyprus) ως Σημαντική Περιοχή για τα Πουλιά (με κωδικό 12027), με βάση τα κριτήρια του BirdLife International, στο πλαίσιο του Προγράμματος Σημαντικές Περιοχές για τα Πουλιά (Important Bird Areas Programme). Η χερσαία έκταση της Σημαντικής Περιοχής για τα Πουλιά Χερσόνησος Ακάμα – Φαράγγια Αγίας Αικατερίνης και Αγίας Παρασκευής ανέρχεται στα 20.772 εκτάρια. Η Σημαντική Περιοχή για τα Πουλιά καθορίστηκε για πρώτη φορά το 1989 και στη συνέχεια επικαιροποιήθηκε το 2000, 2004 και το 2014. Το μεγαλύτερο μέρος της Σημαντικής Περιοχής για τα Πουλιά κηρύχθηκε ως Γνωστός Διάδρομος – Πέρασμα Διέλευσης Αποδημητικών Αγρίων Πτηνών από την Υπηρεσία Θήρας και Πανίδας του Υπουργείου Εσωτερικών, τον Απρίλιο 2006.
• 1998-2003, Ειδική Ζώνη Διατήρησης (Special Area of Conservation), Δίκτυο Natura 2000, Ευρωπαϊκή Ένωση, χερσαία έκταση 17.690 εκτάρια
Μεταξύ 1998 και 2003, η Χερσόνησος Ακάμα χαρτογραφήθηκε και προτάθηκε για ένταξη στο Δίκτυο Natura 2000 ως Ειδική Ζώνη Διατήρησης (με κωδικό CY4000010). Η συνολική έκταση της προτεινόμενης Ειδικής Ζώνης Διατήρησης Χερσόνησος Ακάμα ανερχόταν στα 25.541 εκτάρια, εκ των οποίων 17.690 εκτάρια αποτελούσαν την χερσαία έκταση και 7.851 εκτάρια αποτελούσαν την θαλάσσια έκταση. Ο φορέας υλοποίησης του έργου ήταν η τότε Υπηρεσία Περιβάλλοντος του Υπουργείου Γεωργίας, Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος (νυν Τμήμα Περιβάλλοντος Υπουργείου Γεωργίας, Αγροτικής Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος), με τη συγχρηματοδότηση της Γενικής Διεύθυνσης Περιβάλλοντος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Το έργο «Ειδικές Περιοχές Διατήρησης (Οδηγία 92/43/ΕΟΚ) στην Κύπρο» / “Special Areas of Conservation (Directive 92/43/EEC) in Cyprus” (με κωδικό LIFE98 TCY/CY/172) υλοποιήθηκε μεταξύ 01.04.1999-30.09.2002, στο πλαίσιο του «Προγράμματος LIFE Τρίτες Χώρες 1992-2006» (“LIFE Third Countries 1992-2006 Programme”). Η τελική έκθεση του έργου δημοσιεύτηκε από το Υπουργείο Γεωργίας, Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος και το Υπουργείο Εσωτερικών της Κυπριακής Δημοκρατίας, τον Νοέμβριο 2003.
• 2009, Ζώνη Ειδικής Προστασίας (Special Protection Area), Δίκτυο Natura 2000, Ευρωπαϊκή Ένωση, χερσαία έκταση 10.231 εκτάρια
Το 2009, τμήμα της Χερσονήσου Ακάμα εντάχθηκε στο Δίκτυο Natura 2000 ως Ζώνη Ειδικής Προστασίας (με κωδικό CY4000023) για τη διατήρηση των αγρίων πτηνών. Η συνολική έκταση της καθορισμένης περιοχής Ζώνη Ειδικής Προστασίας Χερσόνησος Ακάμα ανέρχεται στα 18.082 εκτάρια, εκ των οποίων 10.231 εκτάρια αποτελούν τη χερσαία έκταση και 7.851 εκτάρια αποτελούν τη θαλάσσια έκταση. Η αρμόδια αρχή για την προστασία και διαχείριση της περιοχής Ζώνη Ειδικής Προστασίας είναι η Υπηρεσία Θήρας και Πανίδας του Υπουργείου Εσωτερικών. Η περιοχή Ζώνη Ειδικής Προστασίας Χερσόνησος Ακάμα κηρύχθηκε από την Κυπριακή Δημοκρατία τον Δεκέμβριο 2009. Το «Διαχειριστικό Σχέδιο για την Περιοχή του Δικτύου Natura 2000 Ζώνη Ειδικής Προστασίας Χερσόνησος Ακάμα» εκπονήθηκε και δημοσιεύτηκε από την Υπηρεσία Θήρας και Πανίδας τον Σεπτέμβριο 2016. Ωστόσο, μέχρι σήμερα εκκρεμεί η έκδοση του αναγκαίου διατάγματος προστασίας και διαχείρισης των αγρίων πτηνών και θηραμάτων στη Ζώνη Ειδικής Προστασίας Χερσόνησος Ακάμα.
• 2009-2010 & 2016-2019, Τόπος Κοινοτικής Σημασίας (Site of Community Importance), Δίκτυο Natura 2000, Ευρωπαϊκή Ένωση, χερσαία έκταση 10.163 εκτάρια
Μεταξύ 2009 και 2010, τμήμα της Χερσονήσου Ακάμα συμπεριλήφθηκε στο Δίκτυο Natura 2000 ως Τόπος Κοινοτικής Σημασίας (με κωδικό CY4000010), για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων καθώς και της άγριας χλωρίδας και πανίδας. Η συνολική έκταση της καθορισμένης περιοχής Τόπος Κοινοτικής Σημασίας Χερσόνησος Ακάμα ανέρχεται στα 17.914 εκτάρια, εκ των οποίων 10.163 εκτάρια αποτελούν τη χερσαία έκταση και 7.851 εκτάρια αποτελούν τη θαλάσσια έκταση. Οι αρμόδιες αρχές για την προστασία και διαχείριση της περιοχής Τόπος Κοινοτικής Σημασίας είναι το Τμήμα Περιβάλλοντος, το Τμήμα Δασών και το Τμήμα Αλιείας και Θαλάσσιων Ερευνών του Υπουργείου Γεωργίας, Αγροτικής Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος. Η περιοχή Τόπος Κοινοτικής Σημασίας προτάθηκε από την Κυπριακή Δημοκρατία τον Ιούλιο 2009 και κηρύχθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή τον Φεβρουάριο 2010. Το «Διαχειριστικό Σχέδιο για την Περιοχή του Δικτύου Natura 2000 Τόπος Κοινοτικής Σημασίας Χερσόνησος Ακάμα» εκπονήθηκε τον Ιούνιο 2014 και δημοσιεύτηκε από το Τμήμα Περιβάλλοντος στις αρχές Απριλίου 2016. Στα τέλη Απριλίου 2016, κατόπιν απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου Κύπρου η κήρυξη της καθορισμένης περιοχής Τόπος Κοινοτικής Σημασίας Χερσόνησος Ακάμα ακυρώθηκε για διαδικαστικούς λόγους. Τα όρια της περιοχής αναδημοσιεύτηκαν τον Σεπτέμβριο 2016 και οι σχετικές ενστάσεις υποβλήθηκαν μεταξύ Οκτωβρίου και Νοεμβρίου 2016. Ακολούθως, μεταξύ Ιουλίου και Σεπτεμβρίου 2019, επανακηρύχθηκε η περιοχή Τόπος Κοινοτικής Σημασίας Χερσόνησος Ακάμα. Ωστόσο, μέχρι σήμερα εκκρεμεί η έκδοση των αναγκαίων διαταγμάτων για:
Η χερσαία έκταση της περιοχής Τόπος Κοινοτικής Σημασίας Χερσόνησος Ακάμα, όπως αυτή καθορίστηκε μεταξύ 2009-2010 και 2016-2019, περιλαμβάνει την περιοχή άγριας φύσης (wilderness area) και τις χερσαίες τοποθεσίες οικολογικής αξίας (terrestrial sites of ecological value), οι οποίες συναποτελούν την περιοχή πυρήνα (core area) του προτεινόμενου Αποθέματος Βιόσφαιρας της UNESCO. Επιπλέον, αντιστοιχεί περίπου στο 50% της προτεινόμενης περιοχής Ειδική Ζώνη Διατήρησης Χερσόνησος Ακάμα, όπως αυτή είχε χαρτογραφηθεί και προταθεί αρχικά στο πλαίσιο του έργου «Ειδικές Περιοχές Διατήρησης (Οδηγία 92/43/ΕΟΚ) στην Κύπρο», μεταξύ 1998 και 2003.
Τον Μάιο 2011, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κίνησε διαδικασία παράβασης και διαβίβασε προειδοποιητική επιστολή (letter of notice) στις αρχές της Κυπριακής Δημοκρατίας για τον ανεπαρκή καθορισμό της περιοχής Τόπος Κοινοτικής Σημασίας Χερσόνησος Ακάμα. Η υπόθεση παράβασης έκλεισε και αρχειοθετήθηκε τον Νοέμβριο 2018. Ωστόσο, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κίνησε νέα διαδικασία παράβασης, στο πλαίσιο της οποίας διαβίβασε στις αρχές της Κυπριακής Δημοκρατίας προειδοποιητική επιστολή (letter of notice) τον Μάιο 2018 και αιτιολογημένη γνώμη (reasoned opinion) τον Οκτώβριο 2020 για τον ανεπαρκή καθορισμό του Δικτύου Natura 2000 στην Κύπρο, με σαφή αναφορά σε χερσαίους τύπους φυσικών οικοτόπων και είδη άγριας χλωρίδας και πανίδας που απαντώνται στην Χερσόνησο Ακάμα και δεν καλύπτονται επαρκώς από τα όρια της περιοχής Τόπος Κοινοτικής Σημασίας Χερσόνησος Ακάμα. Η διαδικασία παράβασης κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας εκκρεμεί μέχρι σήμερα και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μπορεί να παραπέμψει την υπόθεση στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
• 2016 μέχρι σήμερα, Εθνικό Δασικό Πάρκο Ακάμα, Τμήμα Δασών, Υπουργείο Γεωργίας, Αγροτικής Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος, χερσαία έκταση 7.762 εκτάρια
Το 2016, περίπου το 75% των προστατευόμενων περιοχών του Δικτύου Natura 2000 Τόπος Κοινοτικής Σημασίας και Ζώνη Ειδικής Προστασίας Χερσόνησος Ακάμα κηρύχθηκε σε Εθνικό Δασικό Πάρκο Ακάμα. Το Εθνικό Δασικό Πάρκο Ακάμα έχει χερσαία έκταση 7.762 εκτάρια και περιλαμβάνει τα Κύρια Κρατικά Δάση Ακάμα, Πέγειας, Μελέτη, Χάλαβρον, Πετράτη – Ανδρολίκου, Λαόνας και Αγίου Γεωργίου – Θαλασσινών Σπηλιών Πέγειας, καθώς και την κρατική δασική γη στην περιοχή Κυπάρισσος. Η αρμόδια αρχή για την προστασία και διαχείριση του Εθνικού Δασικού Πάρκου Ακάμα είναι το Τμήμα Δασών του Υπουργείου Γεωργίας, Αγροτικής Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος. Το «Σχέδιο Αειφόρου Ανάπτυξης Εθνικού Δασικού Πάρκου Ακάμα» εκπονήθηκε τον Φεβρουάριο 2018 και επικαιροποιήθηκε τον Οκτώβριο 2020. Στο πλαίσιο του εν λόγω Σχεδίου, προτείνεται η δημιουργία 14 κόμβων υποδομών και εξυπηρέτησης επισκεπτών, καθώς και η βελτίωση του οδικού δικτύου, το οποίο περιλαμβάνει 11 κύριους δασικούς δρόμους που διασχίζουν το Εθνικό Δασικό Πάρκο Ακάμα. Τον Οκτώβριο 2020 εκπονήθηκε «Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων» και τον Ιανουάριο 2021 εκπονήθηκε «Μελέτη Ειδικής Οικολογικής Αξιολόγησης (Δέουσας Εκτίμησης Επιπτώσεων)» από την υλοποίηση του «Σχεδίου Αειφόρου Ανάπτυξης Εθνικού Δασικού Πάρκου Ακάμα». Στο παρόν στάδιο, εκκρεμεί η αξιολόγηση των δύο μελετών και η έκδοση των αναγκαίων εκθέσεων / γνωματεύσεων από το Τμήμα Περιβάλλοντος του Υπουργείου Γεωργίας, Αγροτικής Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος.
Το «Σχέδιο Αειφόρου Ανάπτυξης Εθνικού Δασικού Πάρκου Ακάμα», μεταξύ άλλων, προνοεί τη χωροθέτηση μεγάλου αριθμού αναψυκτηρίων σε περιβαλλοντικά ευαίσθητες περιοχές (Φοντάνα Αμορόζα, Νότιος Κόλπος Λάρας, διασταύρωση Ίνειας – Λάρας, Φαράγγι Άβακα και Άσπρος Ποταμός), την κατασκευή μεγάλου αριθμού καταστημάτων αναμνηστικών ειδών σε περιβαλλοντικά ευαίσθητες περιοχές (Λουτρά της Αφροδίτης, Σμιγιές, διασταύρωση Ίνειας – Λάρας και Άσπρος Ποταμός), καθώς και την ασφαλτόστρωση τριών κύριων δασικών δρόμων (Άσπρος Ποταμός – Τοξεύτρα – Λάρα, Σμιγιές –Άγιος Μηνάς και Κουδουνάς – Σμιγιές). Αρκετές από τις πρόνοιες του «Σχεδίου Αειφόρου Ανάπτυξης Εθνικού Δασικού Πάρκου» αντιβαίνουν τις διατάξεις της ισχύουσας νομοθεσίας ή/και συγκρούονται με τα μέτρα διαχείρισης που περιλαμβάνονται στα «Διαχειριστικά Σχέδια των Περιοχών Natura 2000 Τόπος Κοινοτικής Σημασίας και Ζώνη Ειδικής Προστασίας Χερσόνησος Ακάμα».
Ο αγώνας για περιβαλλοντική δικαιοσύνη συνεχίζεται
Τα τελευταία 30 χρόνια, λοιπόν, η προστατευόμενη περιοχή της Χερσονήσου Ακάμα έχει συρρικνωθεί κατά το ήμισυ. Το προτεινόμενο «Σχέδιο Αειφόρου Ανάπτυξης Εθνικού Δασικού Πάρκου Ακάμα» έρχεται ουσιαστικά να εισβάλει στην περιοχή πυρήνα (core area), τοποθετώντας αναψυκτήρια και καταστήματα αναμνηστικών ειδών, και ασφαλτοστρώνοντας δασικούς δρόμους εντός της Χερσονήσου Ακάμα, η οποία θα έπρεπε να απολαμβάνει το αυστηρότερο καθεστώς προστασίας.
Ο αγώνας για την προστασία της Χερσονήσου Ακάμα δεν ξεκίνησε με το «Σχέδιο Αειφόρου Ανάπτυξης Εθνικού Δασικού Πάρκου Ακάμα», ούτε και θα τελειώσει με την έγκριση ή ακύρωσή του.
Η Χερσόνησος Ακάμα αποτελεί, μαζί με το Ακρωτήρι και την Καρπασία, μία από τις τελευταίες παράκτιες περιοχές προστασίας της φύσης και της βιοποικιλότητας στην Κύπρο. Αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της κοινής μας φυσικής και πολιτιστικής κληρονομιάς. Καλούμε τις αρμόδιες αρχές να αντιμετωπίσουν την Χερσόνησο Ακάμα ως τέτοια, αντί να την καρατομούν, ανοίγοντας την όρεξη σε διάφορους «καλοθελητές», οι οποίοι βλέπουν «ζώνες ανάπτυξης» μέσα στα ακάμωτα. Εμείς από την πλευρά μας θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για την προστασία της κοινής μας, φυσικής και πολιτιστικής κληρονομιάς. Γιατί, όπως μας θυμίζει και ο Murray Bookchin, «αν δεν πραγματοποιήσουμε το αδύνατο, θα βρεθούμε αντιμέτωποι με το αδιανόητο».
Πρωτοβουλία για την Διάσωση των Φυσικών Ακτών
& Κίνηση Save Akamas / Save Cyprus, 23.03.2021.
Συμφραζόμενα
To τελευταίο διάστημα, μια πρωτόγνωρη ροή καταγγελιών για σεξουαλική παρενόχληση τζαι άσκηση λεκτικής ή σωματικής βίας στον εργασιακό χώρο αλλά τζαι σε άλλους χώρους κατακλύζει τη δημόσια σφαίρα. Σε πολλές χώρες του κόσμου τα γυναικεία κινήματα ανεβάζουν ξανά τα μανίτζια τζαι αγωνίζουνται για τιμωρία των θυτών, για διαμόρφωση προστατευτικών μηχανισμών υπέρ ατόμων που επιβιώσαν βιασμού, σεξουαλικής παρενόχλησης ή έμφυλης κακοποίησης, τζαι για εδραίωση αντισεξιστικής κουλτούρας. Τούντο κείμενο εν μια προσπάθεια να κάμουμε ξεκάθαρο το διακύβευμα τούντης περιόδου σε σχέση με την έμφυλη βία τζαι τες διασυνδέσεις της με το υπάρχον συστημικό πλέγμα. Παράλληλα εν τζαι μια προσπάθεια, να συμβάλουμε, ως κινηματικός χώρος, στη δημιουργία δομών τζαι δικτύου προστασίας ατόμων που επιβιώσαν που έμφυλη βία.
Στην Κύπρο, για δεκαετίες ολόκληρες, άτομα σε συνθήκες ευαλωτότητας -γυναίκες, μετανάστριες, γκέι άντρες, τρανς άτομα, κουήρ υποκείμενα, παιδιά- που επιβιώσαν που έμφυλη βία ετοποθετούνταν σε καθεστώς σιωπής εξαιτίας της ανεπάρκειας κράτους, θεσμών τζαι κοινωνίας για παροχή προστασίας τζαι υλικής τζαι ψυχολογικής υποστήριξης. Μόλις θκυο χρόνια πριν, «εβάψαν» τον ύπνο μας οι δολοφονίες γυναικών μεταναστριών που άντρα σε στρατιωτικό αξίωμα. Τότε, οι καταγγελίες εξαφάνισης αγνοηθήκαν, με το πρόσχημα ότι «μάλλον» οι γυναίκες επεράσαν στα κατεχόμενα, τζιαι σήμερα, τούτη η εγκληματική αμέλεια παραμένει ατιμώρητη, καθώς το δικαστήριο αποφάσισε ότι κανένας εμπλεκόμενος αστυνομικός εν θα διωχθεί ποινικά.
Κρατική, θεσμική τζιαι κοινωνική ανεπάρκεια
Ανεπαρκείς κρατικές τζαι θεσμικές υπηρεσίες προστασίας ευάλωτων ατόμων, κουλτούρα συγκάλυψης εγκλημάτων έμφυλης βίας, ανοχή των δικαστηρίων σε βιαστές με μικρές ποινές τζαι ελαφρυντικά, απαλλαγή ιερωμένων κακοποιητών που την εκκλησία εν χαρακτηριστικά του συστήματος που συνδέουνται με το ευρύτερο δίκτυο της πατριαρχίας τζαι των ανισοτήτων, όπως τούτες διασταυρώνουνται πάνω στα σώματά μας τζαι στην καθημερινή μας εμπειρία (το φύλο μας, η τάξη μας, η σεξουαλικότητά μας, η ικανότητά μας, οι εθνικές σημάνσεις). Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η πρόσφατη γυναικοκτονία στο χωριό Εργάτες, όπου γνωστός επί χρόνια κακοποιητής δολοφόνησε στο σπίτι τους τη γυναίκα του τζαι τον μικρό τους γιο. Τραγικό, επίσης, παράδειγμα, η υπόθεση της Έλενας Φραντζή, η οποία, που ηλικία 4 χρονών, κακοποιούνταν σεξουαλικά που τον ιερωμένο στην ανάδοχη οικογένεια που είσιε δοθεί, τζαι που παρόλες τες προσπάθειές της να φέρει την κακοποίησή της στην επιφάνεια, οι, κατά τα άλλα, υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας εφροντίσαν να την κρατήσουν καλά αποσιωπημένη.
Στην Κύπρο, όπως τζαι σε άλλες χώρες, η αδυναμία της αστυνομίας να προστατέψει τα θύματα εν κραυγαλέα. Τα θύματα πολλές φορές αποθαρρύνουνται να καταγγείλουν τους θύτες τζαι τούτον έσιει να κάμει με μια φοβερά προβληματική νοοτροπία ανεκτικότητας που επιβάλλεται να επιδεικνύουν οι γυναίκες/τα θύματα προς το ανδρικό προνόμιο τζαι τη βία που ασκεί ο εκάστοτε θύτης για να το διατηρήσει. Τούτη η αποθάρρυνση εκφράζεται με «συμβουλές» του τύπου: εννα σάσει με τον τζαιρόν, κάμε υπομονήν, μεν του αντιμιλάς, έτσι εν οι αρσενιτζοί, μα τζαι συ κάτι πρέπει να του είπες, κάτι πρέπει να του έκαμες, τι εν τούτα που φορείς κ.λπ. Βέβαια, τούτον αποσκοπεί στην αποφυγή στοιχειοθέτησης μιας υπόθεσης τζαι τη διαιώνιση της έμφυλης ιεραρχίας μέσα που τη δημιουργία μιας κουλτούρας αποσιώπησης τζαι συγκάλυψης.
Στο πλαίσιο της πατριαρχικής επιτελεστικότητας των φύλων, το ανδρικό φύλο επιστρατέφκει πολλούς μηχανισμούς επικράτησης για να φτάνει κάθε μέρα στο οντολογικό συμπέρασμα «είμαι άντρας ακόμα, είμαι κυρίαρχος, εν έχασα το πάνω σιέρι». Πολλές φορές, τούτοι οι μηχανισμοί εν εκφράζουνται με εμφανώς βίαιη συμπεριφορά, αλλά λεκτική τζαι συναισθηματική κακοποίηση, χειριστικότητα, άσκηση εξουσίας, υποτιμητικά, μισογύνικα σχόλια τζαι επίδειξη θέσης ισχύος. Τούτον εφάνηκε τζαι στες υποθέσεις που εφκήκαν στην επιφάνεια στην Ελλάδα τζαι μετέπειτα τζαι στην Κύπρο. Σε πολλές που τούτες τες καταθέσεις, η κακοποίηση εν άφηννε σημάθκια ορατά που να μπορούν να λειτουργήσουν ως μαρτυρία ή να στοιχειοθετηθούν δικαστικά. Αφορούσεν, όμως, κατάχρηση θέσης εξουσίας τζαι λεκτική κακοποίηση σε βαθμό που οδηγούσε τα θύματα πολλές φορές σε ψυχολογική κατάπτωση, εφόσον ήταν αναγκασμένα να ανεχτούν τη συγκεκριμένη συμπεριφορά για να μεν χάσουν τη δουλειά τους, για να μεν περιθωριοποιηθούν εργασιακά ή για να μεν στιγματιστούν με άλλες κατηγορίες.
Τα θύματα, λοιπόν, τούντης βίας εν συνήθως (νεαρές) γυναίκες, ομοφυλόφιλοι άντρες, ανήλικ@ έφηβ@ ή παιδιά. Ευάλωτα, δηλαδή, άτομα σε ένα ευρύτερο δίκτυο πατριαρχικής τζαι καπιταλιστικής βίας που κανονικοποιεί τζαι επιτρέπει την αναπαραγωγή σχέσεων εξουσίας. Τζαι εν δαμέ ακριβώς που το πρόβλημα αποκαλύπτει τες διασταυρώσεις του.
Πατριαρχία τζαι καπιταλισμός
Εντός της πατριαρχίας, ενθαρρύνεται η ιδέα ότι οι άντρες ένι τζαι πρέπει να αισθάνουνται κυρίαρχοι. Οι άντρες θεωρούν ότι πρέπει να έχουν το πάνω σιέρι στον δημόσιο τζαι στον ιδιωτικό χώρο, να αποκαθιστούν μιαν αίσθησην ισχύος τζαι ελέγχου, που την εξισώνουν με την αρρενωπότητα. Άντρες με οικονομικήν τζαι πολιτικήν ισχύ θεωρούν ότι έχουν δικαίωμα άσκησης εξουσίας τζαι πολλά συχνά εκδηλώνουν διάχυτα τον μισογυνισμό τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι δηλώσεις Αναστασιάδη για την αεροπειρατεία, το 2016, σε πτήση προς Κύπρο (που αλλοδαπό πρώην σύζυγο Κύπριας υπηκόου), σχετικά με τον λόγο του συμβάντος: «Πάντα υπάρχει μια γυναίκα». «Πάντα υπάρχει μια γυναίκα» για τον λόγο που οι άντρες γίνουνται βίαιοι ή «εξωθούνται στα άκρα» λαλεί μας ο Πρόεδρος της ΚΔ! Σε ίδιο μήκος κύματος εκινήθηκε τζαι το «You are too cute», ως απάντηση (!) σε ερώτηση γυναίκας δημοσιογράφου ή το πρόσφατο infantilization της Υπουργού Δικαιοσύνης, Έμιλυς Γιολίτη στο αίτημα του κόσμου να αποδοθούν ευθύνες για κατάχρηση εξουσίας.
Όμως, τούτος ο προνομιακός Λόγος που εγκαθιστά τες γυναίκες στη θέση του φταίχτη για την βία που τελικά θα βιώσουν, εν αφορά μόνο πολιτικά τζαι/ή οικονομικά ισχυρά ανδρικά υποκείμενα: η προσπάθεια έμφυλης κυριαρχίας στο πλαίσιο της πατριαρχίας, εν διαταξική. Καθώς ούλλο τζαι περισσότεροι άντρες στον σύγχρονο (ύστατο hopefully) καπιταλισμό, ωθούνται στην ανεργία ή στην εργασιακήν επισφάλεια, τζαι ούλλο τζαι περισσόττερες γυναίκες μπαίνουν στην εργασία για να εξυπηρετήσουν τες καπιταλιστικές ανάγκες, πολλοί άντρες με τη χρήση λεκτικής ή/τζαι σωματικής βίας προσπαθούν να διατηρήσουν την κυριαρχία τους, τον ρόλο τους δηλαδή στην έμφυλην ιεραρχία, καθώς νιώθουν να χάνουν τον έλεγχο τζαι το αντρικό τους γόητρο μέσα στες συνθήκες εξαθλίωσης του καπιταλισμού.
Ο σεξιστικός τρόπος σκέψης πάει σιέρι σιέρι με τον καπιταλισμό τζαι τα συστήματα που προάγουν τον ανταγωνισμό τζαι την ιεραρχία. Σε ένα σύστημα μιλιταριστικού καπιταλισμού, τούτες οι συνδέσεις μπορούν να γίνουν εύκολα. Όσον η σεξιστική σκέψη διαμορφώνει τα αγόρια ως δυνάμει «δολοφόνους», ως στρατιώτες του ιμπεριαλισμού που πρέπει να διατηρούν εξουσία επί άλλων χωρών τζαι περιθωριοποιεί τες γυναίκες σε περιφερειακούς, παθητικούς ή συγκαταβατικούς ρόλους, τότε η έμφυλη βία ενναν μέρος της καθημερινότητάς μας τζαι κάθε φορά που στο δελτίο εννα παίζει έναν ακόμα «έγκλημα πάθους» με πρωταγωνιστή ένα άτομο «με ψυχολογικά προβλήματα», εμείς εννα πέφτουμε που το συννεφούι.
Ξέρουμεν τζαιρό τωρά, ότι καθένα που τούτα τα εγκλήματα, ένεν έγκλημα πάθους, ούτε τα ψυχολογικά προβλήματα που είσιεν ο θύτης εν ξεκάρφωτα που το πατριαρχικό πλαίσιο. Εν τζαιρός να σταματήσει τούτη η αποπολιτικοποίηση στον λόγο περί εγκλήματος στην Κύπρο. Καθένα που τούτα τα εγκλήματα εν έγκλημα πατριαρχίας τζαι μισογυνισμού, με θύτην έναν άντρα που εδιδάχτηκεν τζαι αισθάνεται ότι έσιει το δικαίωμα, που θέση τοξικής αρρενωπότητας, να επιτεθεί, ακόμα τζαι να αφαιρέσει τη ζωή μιας γεναίκας, για να αποκαταστήσει την έμφυλη τάξη. Κάθε φοράν, έσιει σχέση με τους έμφυλους ρόλους τζαι την αποκατάστασή τους, όπως είπαμε παραπάνω.
Τι εν τζείνο που διά τη δικαιοδοσία σε έναν άτομο σε θέση στρατιωτικού να αφαιρέσει ζωές μεταναστριών γυναικών, αν όι η απαξίωση των ζωών τούτων των γυναικών, στο πλαίσιο ενός λόγου τζαι ενός συστήματος φτηνής οικιακής εργασίας, που τες υποβίβασε σε αναλώσιμα προιόντα, που τες απογύμνωσε ως ανθρώπινες οντότητες, που τους αφαίρεσε τζαι τους αφαιρεί βασικά πολιτικά τζαι εργασιακά δικαιώματα. Εν τέθκοιες θανατοπολιτικές, στα πλαίσια του καπιταλισμού, που επέτρεψαν στον κάθε Μεταξά να εξαφανίζει γυναίκες σε παρόμοια θέση, τζαι στην αστυνομία να αμελεί εγκληματικά για την εξαφάνισή τους. Η απαξίωση της ζωής τούτων των γυναικών βρωμεί φασισμό. Εν η απαξίωση της ζωής που οδήγησε κάποτε στο ολοκαύτωμα. Τζαι εν καθημερινή διαπαιδαγώγηση, φασιστική προπαγάνδα, πλύση εγκεφάλου, ώσπου να φτάσει «να χαλάσει το μηχανάκι του Ες Ες», όπως έγραφε χαρακτηριστικά ο Καμπανέλλης, στη μαρτυρία του για το Μαουτχάουζεν.
Διεκδικώ λοιπόν, το δικαίωμα της μαρτυρίας. Διεκδικώ το δικαίωμα να ενθυμούμαι τες νεκρές μου. Θέλω όπως η Αντιγόνη να πενθήσω τες νεκρές μου. Θέλω όπως η Αντιγόνη, να θάψω τες νεκρές μου. Τζαι θέλω ο Κρέοντας, επιτέλους, να καταποντιστεί.
Ανάληψη ευθύνης
Τον περασμένο Φλεβάρη, μέσα που ένα μακροσκελές κείμενο στον προσωπικό της λογαριασμό σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης, η μουσικός Ανδρούλα Καφά περιέγραψε την παρενόχληση που εβίωσε σε νεαρήν ηλικία στον χώρο του θεάτρου, συμβάλλοντας στο να ξεκινήσει τζαι στην Κύπρο μια συζήτηση πάνω στο θέμα της σεξουαλικής παρενόχλησης τζαι της έμφυλης κακοποίησης. Ακολούθησεν η δημόσια τοποθέτηση του ηθοποιού Ανδρέα Φυλακτού για τη σεξουαλική παρενόχληση που εβίωσε, όταν εργάζετουν στον ΘΟΚ (αναφερόμενος σε «διαμεσολαβητή»). Μέσα σε τούντο κλίμα τζαι με αφορμή τες δηλώσεις του Ανδρέα Φυλακτού, η Υπουργός Δικαιοσύνης Έμιλυ Γιολίτη, εφκήκε να δηλώσει ότι «η αδράνεια των θυμάτων προστατεύει τους θύτες», παραγνωρίζοντας ξανά που τη θέση του προνομίου της, την ανυπαρξία κοινωνικού τζαι θεσμικού δικτύου προστασίας για άτομα που έχουν επιβιώσει σεξουαλικής παρενόχλησης, τζαι διαιωνίζοντας την κουλτούτα του victim-blaming. Λίο τζαιρό μετά, εκυκλοφόρησε η επιστολή του Δημήτρη Χειμώνα για την έλλειψη στήριξης που μέρους του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου (ΘΟΚ) στην καταγγελία του για σεξουαλική παρενόχληση.
Ο ασκός του Αιόλου άνοιξε τζαι παρότι ακόμα η κυπριακή μικροκοινωνία εν μουθκιασμένη, κάτι φαίνεται να αλλάσσει. Η Ένωση Κυπρίων ηθοποιών δέχεται αρκετά παράπονα το τελευταίο διάστημα τζαι διά οδηγίες για το πώς να κάμεις καταγγελία. Το Δίκτυο Ενάντια στη Βία κατά των Γυναικών παρέχει υποστήριξη σε γυναίκες που υπέστηκαν έμφυλη βία. Ομάδες φεμινιστικές οργανώνουνται με αυξανόμενους ρυθμούς, δράσεις κατά της έμφυλης βίας πλημμυρίζουν τη δημόσια σφαίρα, προσπαθώντας να ασκήσουν πίεση για τη δημιουργία ενός ευρύτερου θεσμικού δικτύου προστασίας τζαι μιας κουλτούρας αντισεξιστικής. Η βία ανησυχεί τζαι απασχολεί έναν μεγάλον αριθμό ανθρώπων πλέον, όμως εν σημαντικό τούτη η βία να συνδεθεί με την πατριαρχική σκέψη. Η φεμινιστική σκέψη προσφέρει εργαλεία ερμηνείας τούτης της κατάστασης. Τζαι εν στο σιέρι μας να καταστήσουμε τούτα τα εργαλεία διαθέσιμα σε ούλλ@. Για τη διαμόρφωση μιας αντιπατριαρχικής κουλτούρας σε επίπεδο κοινωνίας, κινηματικών δομών τζαι πολιτικών θεσμών.
Πρώτα εμείς μέσα που τες κινηματικές διαδικασίες δηλώνουμε μηδέν ανοχή σε εμφυλη βια τζαι παρενόχληση. Δεν θεωρούμε το κίνημα απαλλαγμένο που σχέσεις εξουσίας ή ρομαντικοποίηση της βιας. Πρώτα εμεις διατηρούμε το δικαίωμα να δημιουργούμε ασφαλείς χώρους μακριά που οποιοδήποτε μας καταπιέζει, χωρίς να έχουμεν υποχρέωση να λογοδοτούμε εσωτερικά ή εξωτερικά στο κίνημα, σε οργανώσεις ή ομάδες για τούτο. Γινουμαστεν η αγκαλιά που θέλουμε να έχουμεν όταν βρεθούμε σε ευάλωτη θέση τζαι χτίζουμε την εμπιστοσύνη μεταξύ μας. Παράλληλα, φροντίζουμε να δημιουργήσουμε τζαι να διοχετεύσουμε στη δημόσια σφαίρα το λεξιλόγιο που χρειαζούμαστε ώστε να περιγράψουμε τες παραβιάσεις που βιώνουμε, τζαι που πολλές φορές δεν μας ένι διαθέσιμο. Η απουσία τούντου λεξιλογίου οδήγησε πολλές φορές στο να αποκαλεστούμε εμείς τζαι πολλές άλλες παράλογες, υπερβολικές ή πελλές. Τούτο το κείμενο, λοιπόν, εν μια προσπάθεια κατανόησης του πατριαρχικού τζαι καπιταλιστικού χαρακτήρα της βίας που βιώνουμε τζαι που γινούμαστε μάρτυρες καθημερινά, τζαι ταυτόχρονα, μια απόπειρα προώθησης ενός τέθκοιου λεξιλογίου.
Χρόνια πολλά στη γυναίκα, αλλά ποια γυναίκα;
Τη γυναίκα του βασιλιά ή την γυναίκα του καθημερινού μόχθου, της ευθύνης, της αγωνίστριας για τα δικαιώματα του λαού;
Αυτό είναι το ερώτημα.
Τα θέματα είναι πολλά: εξάρτηση σε οικονομικό επίπεδο, προβλήματα ορατότητας ειδικά σε χώρες που οι γυναίκες δεν έχουν καν πρόσβαση στην αγορά εργασίας, ενδο-οικογενειακή βία, αναπαραγωγικά δικαιώματα, ζητήματα ταυτότητας, ρόλων και δημιουργίας στερεοτύπων ως προς τι είναι και δεν είναι γυναίκα, πως πρέπει και πως δεν πρέπει να συμπεριφέρεται.
Όσοι είναι λίγο πιο φιλελεύθερα διαβασμένοι και εκλεπτισμένοι από τους εντελώς “πατρίς-θρησκεία-οικογένεια” και της εθνικόφρονης αντίληψης “γυναίκας που ο ρόλος της στην κοινωνία να μεγαλώσει παιδιά στο σπίτι” θα μας μιλήσουν για Πατριαρχία. Αλλά τι είδους θεώρηση της Πατριαρχίας είναι αυτή που τσουβαλιάζει τους άντρες ανεξαρτήτως τάξης ως μέρος του συστήματος εκμετάλλευσης της γυναίκας; Είναι η Πατριαρχία έτσι όπως την βιώνουμε κάτι άλλο εκτός από κομμάτι και χαρακτηριστικό του καπιταλιστικού συστήματος;
Οι γυναίκες δεν είναι ούτε ενιαίο στρώμα ούτε ταξικός προσδιορισμός, όπως μας χωρίζει το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα η ίδια η πραγματικότητα. Οι περισσότερες γυναίκες όπως και οι άντρες εμπίπτουν σε κατηγορίες που δεν επιθυμούν οι ίδιες. Άλλες εκμεταλλεύονται ανθρώπους (γυναίκες και άντρες) από τη θέση της μανατζαρέας, της CEO, της πολιτικού και άλλες προσπαθούν να βγάλουν το ψωμί τους, σε συνθήκες σκληρότερες απ’ ότι οι περισσότεροι άντρες διότι το καπιταλιστικό σύστημα θέλει να αποστάξει και τον τελευταίο ιδρώτα και ενέργεια τους για ιδιωτικό όφελος, άλλων γυναικών και αντρών.
Το σύστημα (οι αστικές δυνάμεις, είτε στην πολιτική είτε στον επιχειρηματικό κόσμο) προσπαθεί να ενσωματώσει τον μεγάλο αγώνα των γυναικών, ζαχαρώνει μια μειοψηφία με θέσεις για να εκμεταλλευτεί την πλειοψηφία, όπως έκανε με τους άντρες στο παραλθόν και συνεχίζει να κάνει. Τι σημασία έχει αν η κυβέρνηση έχει μόνο γυναίκες υπουργούς αν η πολιτική είναι ενάντια στους ανθρώπους συνολικά; Τι κερδίζει η καθημερινή γυναίκα εαν μια στα εκατομμύρια έχει γίνει “πετυχημένη επιχειρηματίας”; Ο καταμερισμός εργασίας (εντός και εκτός οικίας) δεν εξυπηρετεί απλά και αόριστα τους άντρες αλλά το σύστημα εκμετάλλευσης, στο οποίο συμμετέχουν και γυναίκες. Άρα ο αγώνας δεν είναι γυναίκες γενικά και αόριστα αλλά ως γυναίκες και της θέσης τους στο σύστημα εκμετάλλευσης, τον καπιταλισμό. Κοινώς, η οικονομική βάση του συστήματος, ενισχύει και επανακαθορίζει τον έμφυλο διαχωρισμό και διακρίσεις σε άλλα επίπεδα της κοινωνικής ζωής.
Οπόταν για εμάς, αν σημαίνει κάτι η μέρα της γυναίκας είναι ένας αγωνιστικός χαιρετισμός στις γυναίκες που καθημερινά προσπαθούν να διαλύσουν τα ταξικά όρια που τους θέτει το σύστημα. Στην προσπάθεια τους να ξεπεράσουν δοτές απαρχαιωμένες ταυτότητες δεν συμμαχούν διαταξικά ενάντια σε άλλο φύλο αλλά αντιλαμβάνονται τους φυσικούς τους συμμάχους μέσα στο εκμεταλλευτικό σύστημα. Που αντιλαμβάνονται ότι αποθράσυνση των βιαστών και κακοποιητών δεν έγκειται απλά στο φύλο τους αλλά στην ίδια τη φύση του κπαιταλιστικού συστήματος, που επιβραβεύει την κυριαρχία και την εκμετάλλευση.
Χαιρετίζουμε λοιπόν, τις γυναίκες που οργανώνουν και οργανώνονται με άλλα φύλα για να τελειώσει το σύστημα που απελευθερώνει δυνάμεις καταστολής, που υποθάλπτει τη βία είτε σωματική είτε λεκτική, που σταματάει τα όνειρα και υποσκάπτει την ελευθερία των γυναικών για το σώμα τους και τα άλλα δικαιώματα τους.
ΥΓ: Αναγνωρίζουμε και δεν αναιρούμε πως και οι γυναίκες ανώτερων στρωμάτων είναι συνδεδεμένες πολύπλοκα μέσα στο υπάρχον σύστημα, ενδέχεται και γίνονται διακρίσεις και κακοποιήσεις εις βάρος τους. Δεν θεωρούμε πως τυχόν αλλαγή του συστήματος, αυτόματα θα έρθουν και αλλαγές σε νοοτροπίες και συμπεριφορές. Όμως, η αλλαγή ενός συστήματος που έχει σαν βάση του την κυριαρχία μέσω της ιδιοποίησης του πλούτου και αποκοπής από τον κοινωνικό του χαρακτήρα στη παραγωγή, μπορεί να ανατρέψει το περιβάλλον στο οποίο ανθούν αυτές οι συμπεριφορές και στη θέση τους μπορούν να αναδειχθούν και καλλιεργηθούν άλλες κοινωνικές σχέσεις.
Cover: ‘After Emory Douglas’ (1968) by Lazaro Abreu Padro
The post Μέρα της γυναίκας appeared first on Αγκάρρα.
Η χθεσινή μέρα με ένα ελάχιστο κοινό παρονομαστή ενάντια στον αυταρχισμό και τις επιλογές της κυβέρνησης έδωσε την δυνατότητα σε πολύ κόσμο, από όλα τα φάσματα της κοινωνίας να κατεβεί στο δρόμο και να δείξει δυσαρέσκεια σε αυτό που βιώνει. Το μέγεθος της διαμαρτυρίας έδωσε και λύσεις στο ζήτημα ασφάλειας της πορείας. Η κυβέρνηση προφανώς χάνοντας το θέμα επικοινωνιακά τόσο την προηγούμενη βδομάδα όσο και τις μέρες που μεσολάβησαν με προβοκατόρικες δηλώσεις αστυνομίας και πολιτικών αρχηγών, αναγκάστηκε να παρατάξει μια αστυνομία χωρίς “plan B”. Η μαζικότητα και συμμετοχή ακόμα και φιλελεύθερων εντός της κυβερνητικής παράταξης στην πορεία κατέστησε ενδεχόμενη βία εκ μέρους της αστυνομίας όπλο ενάντια στην ίδια την κυβέρνηση.
Ο καθένας κάνει την δική του ανάλυση και απολογισμό της μέρας. Για εμάς, το σημαντικό τις τελευταίες δύο βδομάδες ήταν τα αντανακλαστικά που έδειξε η Κυπριακή κοινωνία και η απόδειξη πως μπορεί να μπει στη διαδικασία να σηκωθεί από τον καναπέ, εαν νιώθει πως υπάρχει ανάγκη. Πιστώνουμε στους διοργανωτές όπως και την Θύρα 9 την αντίληψη σε αυτό το βασικό και την διάθεση να απευθυνθούν ευρύτερα. Η απεύθυνση ευρύτερα σημαίνει πως κατέβηκε κόσμος με ότι είχε στη συνείδηση του και έχει ξεφύγει σίγουρα από τα συνθήματα της κάθε μεμονωμένης παράταξης. Γι’ αυτό ίσως δούμε την επόμενη μέρα και μια προσπάθεια από την κάθε παράταξη η ομάδα να ερμηνεύσει με όρους εσωτερικού διαλόγου την μεγάλη παρουσία του κόσμου.
Δεν θεωρούμε πως υπάρχει ανάγκη να εμπλακούμε στο “τρίτο ημίχρονο” των σόσιαλ μίντια (τι ακούστηκε περισσότερο, ποιου ήταν πρώτο το πανό, γιατί οι τάδε ήρθαν, γιατί οι άλλοι λένε άλλα, ποιος φάνηκε κτλ) με όρους πολιτικού κουτσομπολιού. Το σημαντικό είναι να βγουν τα κατάλληλα συμπεράσματα για την φύση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας. Σε αυτό πιστεύουμε πως μπορούμε να συνεχίσουμε με το χθεσινό σαν ένα επιπλέον γεγονός και κίνητρο.
Για εμάς είναι ξεκάθαρο πως ο αυταρχισμός που βιώνουμε και η διαχείριση της πανδημίας, δεν είναι επιλογές που έπεσαν από τον ουρανό αλλά είναι συνυφασμένα με την ουσία του καπιταλισμού ως σύστημα παραγωγής, αλλά και της ειδικής περίπτωσης έτσι όπως έχει διαμορφωθεί ιστορικά στην Κύπρο. Τα άτομα μπορούν να παραιτηθούν, να καθαιρεθούν, να δικαστούν, ακόμα και να καταλήξουν στην φυλακή, αλλά αυτό για εμάς δεν είναι δικαιοσύνη. Πιο δίκαιος θα γίνει ο κόσμος μας όταν καταφέρει η Κυπριακή κοινωνία αυτή την εναντίωση και ορμή να μετουσιώσει σε οργάνωση και αλλαγή των όρων του παιχνιδιού που ευνοούν αυτές τις πολιτικές επιλογές και γεννούν Αναστασιάδηδες και Γιολίτες. Αυτή την κατεύθυνση επιλέγουμε και αυτά θα προσπαθήσουμε να αναδείξουμε μέσα από τα γραφόμενα μας
The post “Ως Δαμέ”: η επόμενη μέρα appeared first on Αγκάρρα.
Σύντροφοι και Συντρόφισσες της ΘΥΡΑ 9,
Όπως υποσχεθήκαμε στους ίδιους μας τους εαυτούς αλλά και σε όλα τα στελέχη της ΘΥΡΑ 9, δεν πρόκειται να μας φοβίσει και να μας σταματήσει καμία κρατική καταστολή όσο βάρβαρη και εάν είναι. Το μόνο που καταφέρνουν είναι να γινόμαστε πιο δυνατοί, πιο σοφοί, και πιο έξυπνοι, βρίσκοντας πάντα νέα σχέδια για να αγωνιζόμαστε. Σαν οργανωμένο σύνολο δώσαμε πολλούς αγώνες δίπλα στην κοινωνία, τόσο ταξικούς όσο και κοινωνικούς. Για χρόνια τώρα στεκόμαστε στην πρώτη γραμμή γιατί νιώθουμε υποχρέωση μας, όντας ιδεολόγοι, να μην μένουμε μόνο σε κενά κείμενα αλλά όσα λέμε να τα μετουσιώνουμε σε πράξεις.
Δεν θα μπορούσαμε λοιπόν να απέχουμε από μια τέτοια διαμαρτυρία, που όσες και εάν είναι οι διαφορές μας με κομμάτια του κινήματος που κάνουν το κάλεσμα, οι σκοποί της συγκεκριμένης μας βρίσκουν σύμφωνους.Διαδηλώνουμε λοιπόν και αυτό το Σάββατο για ένα καλύτερο και πιο ανθρώπινο αύριο. Διαδηλώνουμε για έναν καλύτερο κόσμο που στο επίκεντρο του θα βρίσκεται ο άνθρωπος και όχι τα κέρδη των αφεντικών. Διαδηλώνουμε εναντίων των ταξικών μέτρων που έχει πάρει η κυβέρνηση όλο αυτό το διάστημα για να προστατεύσει τον κόσμο από την πανδημία, αλλά που πάντα έχει σαν στόχο να εξασφαλίσει τα συνεχής κέρδη των επιχειρήσεων και των τραπεζών.
Διαδηλώνουμε για να βάλουμε ένα τέρμα στην κρατική καταστολή και τον συνεχής εξοπλισμό της αστυνομίας που έχει σαν στόχο να διαλύει διαδηλώσεις σαν και αυτή του περασμένου Σάββατου. Διαδηλώνουμε για να δείξουμε πως ο κόσμος δεν ξεχνά και απαιτά να παταχθεί η διαφθορά.
Εμείς δεν έχουμε αυταπάτες πως αυτό το σύστημα μπορεί να εξανθρωπιστεί και με μερικές αλλαγές προσώπων σε καρέκλες να δούμε την αλλαγή που επιθυμούμε. Δεν έχουμε αυταπάτες πως η καταστολή του προηγούμενου Σάββατου ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό που δεν θα επαναληφθεί. Δεν έχουμε αυταπάτες πως αλλάζοντας το κυβερνών κόμμα με ένα οποιοδήποτε άλλο κόμμα θα επιφέρει αλλαγή του συστήματος. Κανένα κόμμα στην Κύπρο δεν έχει σαν πρόγραμμα την ρήξη με το υπάρχον κοινωνικοπολιτικό σύστημα.
Ξέρουμε ότι η καλύτερη απάντηση στον κρατικό αυταρχισμό δεν είναι μια πρόσκαιρη σύγκρουση, αλλά η (ανα)συγκρότηση και η ενίσχυση ενός ταξικού πόλου μέσα στην κοινωνία, που να μπορεί μαζικά, συντονισμένα και οργανωμένα να παλέψει όχι μόνο εφήμερα στον δρόμο, αλλά σε κάθε κοινωνικό χώρο. Να οργανωθούν εστίες αντίστασης παντού από μαθητές, φοιτητές, εργαζομένους με αιτήματα και στόχους που να έχουν στο επίκεντρο τις λαϊκές ανάγκες και να βάζουν τις βάσεις για την οργάνωση της ταξικής αντεπίθεσης απέναντι στο αστικό κράτος και το κεφάλαιο. Καλούμε λοιπόν όλους εσάς που σπάσατε τον φόβο το προηγούμενο Σάββατο να ξανακατεβείτε μαζί μας.
Καλούμε όλους εσάς που για τον οποιοδήποτε λόγο απουσιάζατε, να πορευτείτε στο πλάι μας. Και η δική μας προσυγκέντρωση με το ξεχωριστό μας μπλοκ θα είναι η ώρα 16:00 στο πάρκο Κολοκάση. Όλα τα στελέχη μας να είναι παρών.#ωςδαμε20_2
ΑΝ ΟΧΙ ΤΩΡΑ, ΤΟΤΕ ΠΟΤΕ;ΑΝ ΟΧΙ ΕΜΕΙΣ, ΤΟΤΕ ΠΟΙΟΙ;
Υ.Γ – Υπενθυμίζουμε ξανά πως αρνητές του ιού ΔΕΝ είμαστε για αυτό καλούμε τα στελέχη μας που θα κατεβούν μαζί μας στο δρόμο οπως είναι εφοδιασμένα με μάσκα και να κρατάνε τις απαραίτητες αποστάσεις.
The post Ανακοίνωση ΘΥΡΑ 9 για την νέα πορεία το Σάββατο 20/2/2021 στις 16:00 appeared first on Αγκάρρα.
Μερικές σημειώσεις με αφορμή το Σαββατιάτικο ξύλο της Αστυνομίας σε ειρηνική πορεία / διαδήλωση
Η Σαββατιάτικη εκδήλωση ήταν ερώτημα είχαμε γράψει. Το ερώτημα αυτό για εμάς ήταν, κατά πόσο η Κυπριακή αστική δημοκρατία, μπορεί να συμπεριφερθεί ανάλογα με τους δικούς της κανόνες, αν μπορεί να ανεχθεί αμφισβήτηση και να εκτελέσει το καθήκον προστατεύοντας τα υφιστάμενα θεσμικά κατοχυρωμένα πολιτικά δικαιώματα.
Η απάντηση μετά το Σάββατο είναι ένα εμφατικό ΟΧΙ.
Αυτό το όχι το γνωρίζαμε και από πριν βέβαια μέσω της συλλογικής ιστορικής εμπειρίας, αλλά έχει επιβεβαιωθεί ξανά. Δεν είναι ιδίωμα της Κύπρου, γι’ αυτό και ίσως ενστικτωδώς άρχισαν οι συγκρίσεις με αντίστοιχο κίνημα στις ΗΠΑ “I can’t breathe” (δεν ταυτίζονται αν ρωτάτε εμάς).
1. Ας είμαστε ειλικρινείς, η διαδήλωση δεν έκφραζε απόλυτα κάποιον παρευρισκόμενο πέρα από τους ίδιους του συντάκτες του κειμένου. Δεν είναι αυτό όμως το ζήτημα, εμείς στηρίξαμε, όπως και πολλοί άλλοι γιατί ήταν μια καλή ευκαιρία για αντίδραση στα όσα βιώνουμε. Τα αιτήματα ήταν πάρα πολύ μετριοπαθή, δεν έπιαναν την ουσία της κατάστασης, αλλά εναντιώνονταν στο αποτέλεσμα (αυταρχισμός, διαφθορά, διαχείριση της πανδημίας ακόμα και για Κυπριακό είδαμε). Δεδομένου ότι στηριζόταν σε μια προοδευτική βάση με την ευρύτερη έννοια, στήριξαν άτομα, ομάδες και προσωπικότητες από δεξιά μέχρι αριστερά στις ιδέες, από φτωχά-εργατικά στρώματα μέχρι και μεσο-αστικά στρώματα.
2. Λέγοντας αυτά, δεν θεωρούμε πως απαραίτητα το “κίνημα” ή “χώρος” έχει μεγαλώσει ή ότι μπορεί να βάζει αιτήματα κάτω και να ακολουθεί η κοινωνία. Πρώτο, διότι τα αιτήματα αυτά υπάρχουν σε υφιστάμενα κόμματα, άρα φορείς οργανωμένης πολιτικής (αιτήματα που πιάνουν από ΑΚΕΛ μέχρι και Οικολόγους). Κατά δεύτερο, η αντιπαράθεση που γίνεται εντός διαδικτύου κατά πόσο το ΑΚΕΛ έπρεπε να παρέμβει και να στηρίξει την εκδήλωση, δείχνει ακριβώς τα όρια αυτού του χώρου. Ενός χώρου που χαρακτηρίζεται από ανθρώπους με ανησυχίες, δεξιότητες στις νέες τεχνολογίες και νεανικές ιδέες όταν πρόκειται για εκδηλώσεις ειρηνικές (συνεντεύξεις, συναυλίες, κουζίνες, παραγωγή βίντεο, ενημερωτικά κτλ) αλλά με σοβαρά μειονεκτήματα σε θεωρητικές προσεγγίσεις (σχεδόν ο καθένας και η καθεμιά έχει τη δική του ως μονάδα) ενώ πάσχει σοβαρότατα επίσης και στο ζήτημα οργανωτικής δομής (πολλά εγώ που καθιστούν το εγχείρημα οργάνωσης σχεδόν αδύνατο). Χωρίς διάθεση να μειώσουμε την πολλή δουλειά που έγινε τα προηγούμενα χρόνια, ειδικά στο θέμα οικολογία και περιβάλλον, δεν αρκούν κάποια άτομα για ουσιαστικές αλλαγές.
3. Όσοι γνωρίζουν λίγα πράγματα για την πολιτική αρένα της Κύπρου ή έστω από την ιστορία της, κατάλαβαν γιατί το ΑΚΕΛ δεν έλαβε μέρος. Έχει κάνει εκδηλώσεις και άλλα παρόμοια με οργανωμένο τρόπο και δεν θα έμπενε στην λογική “γκρουπούσκουλου” για να στηρίξει κάτι το οποίο ελέγχεται για την οργάνωση του αλλά και την αποσύνδεση του από την οργανωμένη πάλη (εργατικό/ταξικό κίνημα). Η αδυναμία των διοργανωτών να ενημερώσουν ή να έχουν κάποιο πλάνο για το πως θα εξελιχθεί η διαδήλωση/πορεία μπορεί να έδωσαν πλάνα για την κτηνώδη βία της αστυνομίας, αλλα αυτή τη στιγμή έχουμε κόσμο που έχει κατηγορηθεί με ψευδοκατηγορίες και μια 25χρονη κοπέλα που παλεύει να μην χάσει το μάτι της. Δεν είναι απόλυτη η ευθύνη, αλλά δεν μπορείς να καλείς διαμαρτυρία, γνωρίζοντας τα ενδεχόμενα (αν δεν γνώριζαν είναι ακόμη πιο επικίνδυνο), και να βάζεις τον κόσμο να πορευθεί μέσα στα στενά με την αστυνομία μπροστά και πίσω από τους διαδηλωτές, να μην υπάρχει τουλάχιστον μια περιφρούρηση της διαμαρτυρίας. Η βία της αστυνομίας δεν είναι δικαιολογία για την αδυναμία να οργανωθεί στοιχειωδώς μια ειρηνική διαμαρτυρία. Αυτό προς σκέψη στους διοργανωτές. Η εμμέσως πλην σαφώς προσταγή στο ΑΚΕΛ να ζητήσει πράγματα από την κυβέρνηση (παραίτηση Γιολίτη κτλ.), είναι απόδειξη των περιορισμών και δυνατοτήτων του “χώρου”. Το ΑΚΕΛ ορθολογικά με την ιστορία του σε αυτή την περίπτωση ζήτησε εξηγήσεις και εναντιώθηκε στην βία και καταστολή από θέσεις αρχής.
4. Η φιλελέ δεξιά, μουδιασμένη και ανήμπορη να ξεκολλήσει από τις ακροδεξιές καταβολές της, είχε μια ενδιαφέρον τοποθέτηση. Αφού ονόμασε την εκδήλωση “πίτουρα” (ναι κ. Χόπλαρου για σένα μιλάμε), θεωρητικά πάντα, τα έβαλε με τους αρμόδιους γιατί θα μπορούσε να αγνοήσει τους διαδηλωτές και να δείξει πόση δημοκρατία έχουμε. Έχει μια σημασία εδώ να δούμε και λίγο εκτός Κύπρου, αν για παράδειγμα σε κάθε δυτικού τύπου δημοκρατία, το απόγειο του πολιτισμού κατά τέτοιου είδους φιλελεύθερους, ελέγχεται η αστυνομία για βία και καταστολή. Δεν μπορεί, ένας φιλελεύθερος πρόεδρος να μην το σκέφτηκε. Δεν διανοούνται μήπως οι φιλελεύθεροι, αφού είναι και της επιστήμης, γιατί πάντα σε περιόδους έντασης του συστήματος διακυβέρνησης η αστυνομία ανεξαιρέτως χώρας λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο σε αστικές δημοκρατίες; Δεν βλέπουν ένα μοτίβο συμπεριφοράς;
5. Η κυβέρνηση δείχνει μια υπεροψία που σε κάνει να διερωτάσαι αν είναι από τον πανικό ή από την υπερβολική σιγουρια (τείνουμε προς το δεύτερο). Βγήκε η πολιτική προιστάμενη αυτών που έδωσαν ξύλο, να πει πως δεν υπάρχει χώρος στην αστυνομία για αυτά. Άρχισαν λέει και έρευνες, αυτοί που ήταν υπεύθυνοι για την ενορχήστρωση όλου αυτού. Το ότι στις διαμαρτυρίες των Ελαμιτών κατέβαιναν με φανελάκια ενώ σε προοδευτικού περιεχομένου διαδηλώσεις κατεβάζουν αστυνομικούς σαν να πηγαίνουν σε πόλεμο, δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνίας. Μας κοροιδεύουν στα μούτρα. Για να είμαστε όμως ξεκάθαροι, ακόμη και με φυγή της Γιολίτη το πρόβλημα δεν λύνεται. Η αστυνομία για τα εργατικά λαικά στρώματα πρέπει να αποδυναμωθεί με κάθε τρόπο ενώ για την αστική τάξη φαίνεται πως ήταν και είναι προτεραιότητα να ενισχυθεί, όπως είδαμε και με τα καινούργια τους όπλα.
6. Κάτι λείπει από την χώρα μας. Όσοι βλέπουν τον καπιταλισμό να σαπίζει τόσο σε επίπεδο πολιτικής εντός της χώρας όσο και σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, το αναγνωρίζουν. Καλούμαστε να διαλέξουμε μεταξύ διαμαρτυριών που χαρακτηρίζονται από ασυνέχεια, έλλειψη θεωρητικής καθοδήγησης, οργανωτικής δομής και ενός κόμματος που έχει ιστορικά κλείσει ο κύκλος του (τελείωσε η περίοδος των εθνικοαπελευθερωτικών συμβιβασμών με την αστική τάξη) αλλά δεν έχει βρεθεί τρόπος ακόμα να το πει ανοιχτά και να αλλάξει προς την κατεύθυνση που εδώ και πολλά χρόνια έχει αποφασίσει να πορευθεί (σοσιαλδημοκρατία νέου τύπου). Δεν θεωρούμε ότι μπορεί επίσης να δημιουργηθεί ένα ΚΚ έτσι απλά, χωρίς να υπάρχουν οι αγώνες που θα καλείται να εκφράσει και να στηρίξει πολιτικά. Σίγουρα όμως, χρειαζόμαστε ένα συλλογικό ταξικό πόλο που θα υποβοηθήσει στην αναζωπύρωση αγώνων για να δημιουργηθούν κάποιες προυποθέσεις. Ένα τέτοιο πόλο που θα μπορεί να συνδέσει τους εργατικούς, ταξικούς αγώνες με τους αγώνες για κοινωνικά/πολιτικά δικαιώματα, τα άμεσα ζητήματα σε ιστορική κλίμακα και να βοηθήσει την πάλη προς την σωστή μεριά της ιστορίας.
ΥΓ: Η Θύρα 9 πρέπει να είναι μοναδικό εγχείρημα τουλάχιστον σε Ευρωπαικό επίπεδο, με οργάνωση που θυμίζει κόμμα αλλά που δεν είναι. Αποστάσεις, πειθαρχία στη συλλογικότητα, διάθεση για αγώνα, δυνατότητα να συσπειρώνει κόσμο και θέσεις συγκεκριμένες σε πολλά θέματα. Είτε συμφωνεί είτε διαφωνεί κάποιος μαζί τους δεν μπορεί παρά να αναγνωρίζει αυτές τις αρετές. Δεν είναι τυχαίο που η αστυνομία το σκέφτεται δύο και τρεις φορές να επιτεθεί και το κόμμα τους θεωρεί πονοκέφαλο. Ας συνεχίσει αυτά που κάνει, που πολλές φορές είναι περισσότερα από αυτά που της αναλογούν.
The post Αν βγάλεις το φτιασίδωμα θα δεις τι είναι (αστικό) κράτος appeared first on Αγκάρρα.
Άγρια επίθεση της αστυνομίας δέχθηκαν στη Λευκωσία, το Σάββατο, διαδηλωτές που συμμετείχαν σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας για τη διαχείριση της πανδημίας και για τη διαφθορά.
Οι σκηνές βίας και κρατικής καταστολής, που προκάλεσαν οργή στην Κύπρο, σημειώθηκαν το απόγευμα του Σαββάτου όταν οι συγκεντρωμένοι, οι οποίοι φορούσαν μάσκες ως μέτρο πρόληψης κατά του κορονοϊού, πορεύθηκαν προς τη Βουλή. Τότε δέχθηκαν επίθεση από ισχυρή αστυνομική δύναμη που, κάνοντας χρήση δακρυγόνων και εκτοξευτήρων νερού, διέλυσε το πλήθος. Η αστυνομία χτύπησε τους διαδηλωτές και προχώρησε σε τουλάχιστον 10 συλλήψεις.
Πέρα από το θέμα της πανδημίας στην Κύπρο, έχει προκληθεί ζήτημα και με την υπόθεση των «χρυσών διαβατηρίων».
Την επίθεση της αστυνομίας κατά των διαδηλωτών καταδικάζει η ΚΟ του ΚΚΕ στην Κύπρο.
Αναφέρει σε ανακοίνωση:
«Η Κομματική Οργάνωση του ΚΚΕ στην Κύπρο καταδικάζουμε τη χθεσινή επίθεση της Κυπριακής αστυνομίας στην Λευκωσία, που είχε σαν στόχο να διαλύσει συγκέντρωση διαμαρτυρίας που πραγματοποιήθηκε ενάντια στην κυβέρνηση Αναστασιάδη, στον τρόπο που χειρίζεται την πανδημία, αλλά και τα ζητήματα διαφθοράς που έχουν ανακύψει το τελευταίο διάστημα στην Κύπρο.
Στην Κύπρο, η κυβέρνηση αντίστοιχα με την κυβέρνηση της ΝΔ στην Ελλάδα, όχι μόνο δεν λαμβάνουν ουσιαστικά μέτρα απέναντι στην πανδημία, αλλά συνεχίζουν προκλητικά να επικαλούνται την “ατομική ευθύνη” κουνώντας το δάχτυλο στο λαό και κατηγορώντας τον ως υπεύθυνο εάν παραταθεί το λοκντάουν. Παράλληλα, εν μέσω καπιταλιστικής κρίσης, πιάνοντας το νήμα από εκεί που το άφησαν πριν από την πανδημία, κλιμακώνουν την επίθεση με νέες σαρωτικές ανατροπές στα εργασιακά δικαιώματα υπέρ των επιχειρηματικών ομίλων. Όρος για να επιβληθούν αυτά είναι η περαιτέρω ποινικοποίηση και η ένταση της καταστολής των εργατικών – λαϊκών αγώνων, αξιοποιώντας τις συνθήκες της πανδημίας.
Οι εργαζόμενοι με την οργανωμένη πάλη τους για τις σύγχρονες ανάγκες τους, τηρώντας όλα τα μέτρα προστασίας, θα υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους, ακυρώνοντας στην πράξη αντιδραστικούς νόμους και διατάγματα. Καλούμε τους Έλληνες μετανάστες μαζί με τους Κύπριος εργαζόμενους να αξιοποιήσουν την πείρα τους, ενισχύοντας τον προσανατολισμό που βάζει στο στόχαστρο τον πραγματικό αντίπαλο, το κεφάλαιο και την εξουσία του. Να συνεχίσουν να διεκδικούν μέτρα προστασίας της υγείας των εργαζομένων και της νεολαίας, στους χώρους δουλειάς και Εκπαίδευσης».
Πηγή: Ριζοσπάστης
The post Η αστυνομία επιτέθηκε σε διαδήλωση – Ανακοίνωση της ΚΟ του ΚΚΕ στην Κύπρο appeared first on Αγκάρρα.
Θα πάμε και εμείς στο πάρκο, θεωρούμε είναι σημαντικό για την ζύμωση και του ανοίγματος μιας συζήτησης.
Η συζήτηση που πρέπει να κάνουμε δεν μπορεί να είναι απλά μια επιφανειακή προσέγγιση που επιλεκτικά αφήνει άλλα έξω και συμπεριλαμβάνει άλλα ζητήματα, που ίσως οι «κοπτοράπτες» να θεωρούν σημαντικότερα για την συγκυρία. Θέλουμε να συμβάλουμε στην συζήτηση και να κάνουμε ένα διάλογο για το που μπορεί να φτάσει το αστικό κράτος όταν είναι σε πίεση. Δεν θεωρούμε πως ο Νίκος Αναστασιάδης είναι απλά το πρόσωπο της διαφθοράς, αλλά το πρόσωπο στο οποίο συμπυκνώνεται η αστική δημοκρατία έτσι όπως έχει ιστορικά διαμορφωθεί στην Κύπρο. Δεν θεωρούμε πως η ιστορία γράφεται από τα πρόσωπα, αλλά τα πρόσωπα γεννιούνται μέσα από τις εξελίξεις και παίζουν καθοριστικό ρόλο στη ροή. Το ξεφόρτωμα της κεφαλής δεν είναι το τέλος του δρόμου αλλά η αρχή. Με αυτή την αντίληψη είναι σημαντική η εναντίωση στην κεφαλή αυτή τη στιγμή του κράτους που όχι απλά εκμεταλλεύεται, αλλά η εκμετάλλευση έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο που να προσπαθεί να διατάξει και να καταστείλει ακόμα και «πυλώνες» της αστικής δημοκρατίας όπως είναι τα «αυτονόητα» δημοκρατικά δικαιώματα (ελευθερία λόγου, το δικαίωμα στην συνάθροιση κτλ.) που μόνο αυτονόητα δεν είναι.
Η παρουσία μας έχει να κάνει με το καθήκον στην αντίσταση, έστω και με αυτό το πλαίσιο, στη παρούσα φάση, που δείχνει αν μη τι άλλο ότι δεν υπάρχει ομοφωνία σε αυτά που βιώνουμε. Όμως για εμάς είναι ξεκάθαρο, ότι δεν θεωρούμε την συζήτηση περί σε «χειρότερους» και «καλύτερους», σε λιγότερο ή περισσότερο «δημοκρατικούς», σε λιγότερο ή περισσότερο «αυταρχικούς» «διευθαρμένους» ηγέτες της αστικής τάξης. Ο αυταρχισμός και η διαφθορά είναι συνυφασμένη με την εκμετάλλευση και ως τέτοια την αντιλαμβανόμαστε. Είναι εν τέλη ταξική διαδικασία και η αποκαθήλωση του Ν. Αναστασιάδη από τον κυβερνητικό θώκο είναι μέρος της αποδόμησης του αστικού κράτους στη συνείδηση μας ως μερικώς αυτόνομου μηχανισμού που αλλάζει αναλόγως διαχειριστή.
Ο στόχος είναι να πιστέψουμε στη δική μας δύναμη.
Όλοι και όλες εκεί, για την συνείδηση και το μέλλον μας.
Περισσότερες πληροφορίες εδώ
The post ΩΣ ΔΑΜΕ! – Πορεία ενάντια στον Αυταρχισμό και την Διαφθορά – Σάββατο 13/2 16:00 appeared first on Αγκάρρα.
Το ‘πλάνο’ της κυβέρνησης για την διαχείριση της πανδημίας είναι ένας συνδυασμός του ‘ο θεός μαζί σας’ με το ‘βρήκαμε παπά να θάψουμε πεντ-έξι’. Η διαχείριση της πανδημίας ουδεμία σχέση έχει με την πανδημία εν γένει, αλλά με την εκτέλεση συμβολαίων θανάτου από την κυβέρνηση έναντι στόχων που έχουν ξεμείνει από τα μνημόνια και δεν πρόλαβαν να ξεκάνουν οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Για όσους δεν θυμούνται όταν ήρθε η τρόικα πριν μια δεκαετία στην χώρα, έθεσε μια σειρά στόχων που θα μας έκαναν πιο ‘ανταγωνιστικούς’. Μεταξύ αυτών των στόχων, όπως περιγράφεται και στην έκθεση Πισσαρίδη, ήταν η συμπίεση των μισθών και η πτώση τους στα επίπεδα των όμορων Βαλκανικών κρατών, η αλλαγή της δομής της Ελληνικής οικονομίας που βασίζεται σε μεγάλο βαθμό σε μικρές και μεσαίες οικογενειακές επιχειρήσεις, και η δραματική συρρίκνωση της ιδιοκατοίκησης προς όφελος της συγκέντρωσης πλούτου και ακινήτων στα χέρια μονοπωλιακών ομίλων.
Ο πρώτος στόχος εν μέρει επετεύχθη, οι άλλοι δυο στόχοι για διάφορους λόγους έμειναν στην μέση. Το πλάνο της κυβέρνησης λοιπόν έρχεται για να προχωρήσει στην ολοκληρωτική επίτευξη αυτών των στόχων με δυο τρόπους. Ο πρώτος είναι με τα εκτρωματικά νομοσχέδια για τα εργασιακά και την απώλεια προστασίας της πρώτης κατοικίας και ο δεύτερος με τα μέτρα που παίρνει και υποτίθεται “βάζουν την ανθρώπινη ζωή πάνω από την οικονομία”. Έχουν γραφτεί πολλάκις ποια θα ήταν πραγματικά αυτά τα μέτρα (ενίσχυση των συστημάτων υγείας, πραγματική υποστήριξη εργαζομένων, δωρεάν τεστ για όλο τον πληθυσμό κλπ) και υπάρχουν χώρες που τα εφάρμοσαν με επιτυχία. Αντ’αυτού στην Ελλάδα αντί να βλέπουμε ενίσχυση του ΕΣΥ, αντί να βλέπουμε αποσυμφόρηση των ΜΜΜ, αντί να βλέπουμε ουσιαστικά μέτρα προστασίας στους χώρους εργασίας και στα σχολεία, βλέπουμε μια σειρά αλλοπρόσαλλων μέτρων τα οποία δημιουργούν σύγχυση και ενισχύουν τις θεωρίες συνωμοσίας. Τα οποία αυτά μέτρα έχουν ξεκάθαρη οικονομική στόχευση. Το κλείσιμο των περιπτέρων μετά τις 12 πχ δεν έχει να κάνει με την προστασία του πληθυσμού, αλλά με την οικονομική εξόντωση των περιπτεριούχων και την μελλοντική αντικατάσταση τους από μονοπωλιακούς ομίλους τύπου Seven-Eleven. Το λουκέτο στην εστίαση δεν έχει να κάνει με τους παραβάτες, που στην τελική βρες τους και τιμώρησε τους, αλλά με την δομική αλλαγή του τομέα της εστίασης στην Ελλάδα από τις μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις που τον αποτελούν τώρα σε μεγάλες αλυσίδες τύπου Va Pianoκαι ούτω καθεξής.
Ο παλιός μας γνώριμος Κάρολος Μάρξ εξήγησε 200 χρόνια πριν πως τα μικροαστικά στρώματα είναι τα πρώτα που απειλούνται με προλεταριοποίηση στην προσπάθεια κεφαλαιακής συσσώρευσης και ανάπτυξης του καπιταλισμού, αλλά κάποιοι επιμένουν να πιστεύουν στην δυνατότητα που τους δίνει ο καπιταλισμός να έχουν ιδιοκτησία, στον ανύπαρκτο όρο ‘μεσαία τάξη’, σε μονόκερους και άλλα μυθικά πλάσματα. Αυτές οι ψευδαισθήσεις συντηρήθηκαν με δανεικό χρήμα σε όλο τον κόσμο μετά την πετρελαϊκή κρίση της δεκαετίας του 1970, αλλά πλέον οι αντιφάσεις του καπιταλισμού είναι τόσο έντονες που ουδεμία λύση μπορεί να προσφέρει αυτό το σύστημα ακόμα και στα πιο απλά ζητήματα. Για να το πω απλά, το σύστημα αυτό σάπισε από τις ίδιες τις αντιφάσεις του και από εδώ και πέρα μπορεί να παράξει μόνο μιζέρια, κρίση, και εν τέλει πόλεμο. Και όχι αυτό δεν είναι Ελληνικό φαινόμενο, αλλά παγκόσμιο γιατί η κρίση για την οποία προειδοποίησε το ΔΝΤ από πέρυσι ότι έρχεται και φάνηκε με την ύφεση της Γερμανικής οικονομίας πριν καν βήξει ο πρώτος ασθενής του κορονοϊού δεν είναι απότοκο της πανδημίας, όσο και αν προσπαθούν να το φορτώσουν εκεί. Και φαίνεται αυτό στην αποτυχία εν συνόλω της ΕΕ να αντιμετωπίσει την πανδημία, καθώς εάν δεν ξοδέψεις σε επίπεδο κρατών δεν μπορείς να την αντιμετωπίσεις. Αντί να βλέπουμε αυτό, βλέπουμε να συνεχίζονται οι πολιτικές κεφαλαιακής συσσώρευσης προς τα πάνω, όχι γιατί είναι κακοί άνθρωποι οι πολιτικοί ή χαζοί, αλλά γιατί αυτοί είναι οι κανόνες του παιχνιδιού που ονομάζεται καπιταλισμός. Η κερδοφορία των μονοπωλίων έχει πληγεί με τις κρίσεις των 70s, την κρίση του 2008, και την κρίση που ξεκινήσαμε να βιώνουμε τώρα και αυτό σημαίνει άγρια ταξική επίθεση εναντίον των εργαζομένων για να στύψουμε την πέτρα’ μέχρι να επαναφέρουμε την κερδοφορία στα επιθυμητά επίπεδα. Που δεν θα γίνει, εξ’αιτίας των προαναφερθέντων αντιφάσεων του συστήματος, επομένως θα ζούμε μια κατάσταση μόνιμης κρίσης, υπαρξιακής και υλικής εξαθλίωσης.
Η πολιτική της κυβέρνησης βέβαια δεν έχει μόνο οικονομική στόχευση, αλλά και την αγαπημένη της επικοινωνιακή στόχευση. Εκεί που πεθαίνει η πολιτική, ανθίζουν τα επικοινωνιακά τερτίπια. Τα μέτρα που παίρνονται εξασφαλίζουν το «plausible deniability» των κυβερνώντων, καθώς είναι μέτρα ‘ατομικής ευθύνης’. Επομένως όταν αποτύχουν, η φοβερή κυβέρνηση μπορεί να συνεχίζει να μας κοροϊδεύει ότι δεν έχει αποτύχει πουθενά και να φορτώνει την αποτυχία των μέτρων σε αυτούς που δεν τα ακολουθούν. Για να προλάβω διαμαρτυρίες σχετικά με την ατομική ευθύνη, προφανώς και είμαστε υπεύθυνοι και εμείς. Τα βλέπουμε και τα ζούμε καθημερινά τέτοια φαινόμενα, αλλά υπάρχει πλέον και μια λογική κούραση του κόσμου που οδηγεί σε χαλάρωση. Υπάρχει και καχυποψία από τις παλινωδίες. Από εκεί και πέρα η δουλειά της κυβέρνησης δεν είναι να μετακυλήσει τις ευθύνες στον λαό και να καλλιεργήσει τον κοινωνικό αυτοματισμό αλλά να δώσει λύσεις. Ούτε να καλλιεργεί ψευτοδιλήμματα μεταξύ λοκντάουν και ατομικής ευθύνης όταν δεν κάνει ούτε τα βασικά για να στηρίξει την κοινωνία. Φυσικά λύσεις δεν θέλουν, ούτε μπορούν να δώσουν γιατί η δουλειά τους είναι να εξασφαλίσουν την κερδοφορία των ομίλων.
Για να το πούμε ευγενικά, δεν είναι προτεραιότητα της κυβέρνησης η υγεία μας, αρκεί να μην φαίνεται αυτό. Και εκεί είναι και η μεγάλη σύγκρουση των υπόλοιπων πολιτικών με ακροδεξιά πολιτικά φαινόμενα όπως ο Ντ.Τραμπ. Δεν τον ενδιαφέρει ποσώς για την υγεία των πολιτών αλλά το λέει ξεκάθαρα: θα θυσιαστείτε για την οικονομία. Αυτό είναι η πιο ωμή παραδοχή του συστήματος, έκαστος για τον εαυτό του. Οι υπόλοιποι θέλουν να διατηρήσουν το προσωπείο του ‘όλοι μαζί μπορούμε’. Η κρίση του κορονοϊού είναι εικόνα από το εγγύς μέλλον. Δεν είναι παραδοξότητα και παρένθεση στην κανονικότητα αλλά η νέα κανονικότητα. Ακόμη και αν ξεπεραστεί σύντομα η πανδημία έρχονται στον ορίζοντα πολύ πιο δύσκολα και απειλητικά θέματα. Το ότι κυκλοφορούμε με κοντομάνικα αρχές Νοεμβρίου μπορεί σήμερα να είναι σύμμαχος (κατά κάποιο τρόπο) ενάντια στην πανδημία, αλλά είναι σημάδι της κλιματικής αλλαγής που σε σύντομο χρονικό διάστημα θα ερημοποιήσει μεγάλα τμήματα του πλανήτη δημιουργώντας εκατομμύρια κλιματικών προσφύγων. Το πετρέλαιο για το οποίο γίνεται τόσο θόρυβος αυτές τις μέρες λόγω των Ελληνοτουρκικών είναι λίγο πολύ ξεπερασμένο σαν resource. Πλέον μπροστά μας έχουμε συγκρούσεις για βασικούς πόρους όπως το νερό. Το «securitisation» των συνόρων και η αναγωγή της προσφυγικής κρίσης με όρους πολεμικής σύρραξης δεν αφορά τις μικρές και διαχειρίσιμες σε επίπεδο ΕΕ, ροές αλλά τις μελλοντικές εικόνες εκατομμυρίων ανθρώπων που απλά δεν θα μπορούν να επιβιώσουν στις χώρες τους. Η δραματική αύξηση των εξοπλιστικών budget παγκοσμίως και η όξυνση των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων και συγκρούσεων σε έναν πλανήτη με πεπερασμένα resources οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε μεγαλύτερες ή ακόμα και γενικευμένες συρράξεις. Και αυτό έχει απόλυτη συνάφεια με την κρίση κερδοφορίας που αναφέρω πιο πάνω. Αλλά είπαμε, ο καπιταλισμός πλέον δεν μπορεί να δέσει τα κορδόνια του, πόσο μάλλον να δώσει λύσεις σε τέτοιου είδους προβλήματα. Ο καπιταλισμός δημιουργεί αυτά τα προβλήματα καθώς οι τεχνολογικές δυνατότητες που έχουμε σήμερα, η αυτοματοποίηση της παραγωγής κλπ μπορούν να δημιουργήσουν τον παράδεισο εδώ και τώρα αντί για το δυστοπικό μέλλον που απλώνεται μπροστά μας.
Κάτι για τον επιστημονικό κλάδο του οποίου θεωρητικά είμαι κομμάτι του. Οι επιστήμονες δεν είναι θεοί και αυτά που λένε δεν είναι θέσφατο, καθώς επίσης ένας λαμπρός επιστήμονας δεν σημαίνει ότι μπορεί να δώσει και σωστές πολιτικές λύσεις σε προβλήματα. Υπάρχει τρομερά κακή κατανόηση από πλευράς κοινού για το τι είναι η επιστήμη, πως γίνεται η επιστημονική έρευνα, γιατί υπάρχουν διαφορετικές επιστημονικές απόψεις επί ενός θέματος κλπ. Αυτό δεν είναι πρόβλημα του κοινού, αλλά είναι πρόβλημα της παρεχόμενης από τον καπιταλισμό ‘παιδείας’. Ο στόχος της παιδείας πρέπει ακριβώς να είναι αυτή η απόκτηση γενικών γνώσεων και η κατανόηση του ‘πως λειτουργούν τα πράγματα’ και όχι η απόκτηση δεξιοτήτων που χρειάζονται οι καπιταλιστές αυτή την στιγμή με στόχο την στελέχωση της αγοράς εργασίας. Επομένως στόχος δεν είναι να κακίσω το κοινό που αντιμετωπίζει αυτά που λένε οι ειδικοί με καχυποψία, καθώς θεωρώ ότι πρέπει με υπομονή και επιμονή να εξηγούμε τα πάντα στον κόσμο. Η μεγάλη αναζωπύρωση θεωριών συνομωσίας, αν θέλετε μπορεί να θεωρηθεί και ως ενστικτώδες «διάβασμα της κατάστασης» ότι κάτι δεν πάει καλά, αλλά από την άλλη σαφέστατη αδυναμία κατανόησης της πραγματικότητας. Πόσο μάλλον όταν αυτά που κάνει μια κυβέρνηση είναι εντελώς αλλοπρόσαλλα και ρίχνουν λάδι στην φωτιά της καχυποψίας αυτής. Το να λες ‘να αφήσουμε τους επιστήμονες έξω από κάθε αντιπαράθεση’ είναι μια προσπάθεια «τεχνοκρατικοποίησης» μιας πολιτικής διαχείρισης. Το έχουμε ξαναζήσει βέβαια με τους ‘τεχνοκράτες’ οικονομολόγους που έπρεπε να αναλάβουν να λύσουν το ζήτημα της οικονομικής κρίσης λες και η οικονομία είναι μαθηματικά και δεν ενέχει στοιχεία πολιτικής. Στην προκειμένη περίπτωση ωστόσο έχουμε ένα ζήτημα δημόσιας υγείας. Το οποίο σημαίνει ότι πέρα από τους λοιμωξιολόγους, επιδημιολόγους και λοιπούς επιστήμονες της Ιατρικής, λόγο έχουν και πρέπει να έχουν και επιστήμονες άλλων κλάδων για να βρεθούν λύσεις, από στατιστικολόγους, μέχρι συγκοινωνιολόγους, επικοινωνιολόγους, κοινωνιολόγους (φτου φτου κακό κάνουνε τα παιδιά μας κομμουνιστάς), ψυχολόγους κλπ. Από αυτά που γνωρίζω η κυβέρνηση δεν έχει συστήσει τέτοια επιτροπή που αν μη τι άλλο θα έπρεπε να την ακούσουμε με προσοχή. Αντιθέτως όταν βάζεις επιστήμονες να δικαιολογήσουν τάξεις με 25 μαθητές με αστεία και αντι-επιστημονικά σχεδιαγράμματα και να πουν ότι ‘δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι για τα λεωφορεία’ λες και είναι υπουργοί οικονομίας, τότε εσύ τους εκθέτεις ανεπανόρθωτα και φυσικά οι ίδιοι υπονομεύουν το κύρος τους ως επιστήμονες. Και ναι σε τέτοια φαινόμενα όχι επιτρέπεται αλλά επιβάλλεται η αντιπαράθεση.
Οπότε που καταλήγουμε. Στα γνωστά. Είναι ζήτημα επιβίωσης πλέον η ανατροπή αυτού του συστήματος. Όχι απλά μιας κυβέρνησης, αυτοί τόσοι είναι και τους ξέραμε, αλλά χτίσιμο δύναμής που θα τους πάρει όλους μαζί.
Μείνετε ασφαλείς όσο μπορείτε και καλή δύναμη για τους αγώνες που έρχονται…
The post Μερικές σκέψεις για την μέχρι τώρα διαχείριση της κρίσης της πανδημίας από την κυβέρνηση Μητσοτάκη appeared first on Αγκάρρα.
One Radical Planet 