· Άκου θράσος
Ιδού εκφράσεις χωρίς ντροπή από το κράτος της απόπειρας γενοκτονίας στην Γάζα:
«...η δημοκρατική Κύπρος προστατεύει την νόμιμη διαμονή, τη θρησκευτική ελευθερία και την εκπαίδευση για όλους».
Εμείς έχουμεν τα ρε λεβέντη – εσείς με τόσα χρόνια κατοχής της Παλαιστίνης, με τους τραμπούκους των εποίκων να κάμνουν επιθέσεις, έσιεις το θράσος να μιλάς για «νόμιμη διαμονή»; ..Εσείς πότε τα εσεβαστήκετε τούτα τα δικαιώματα των Παλαιστίνιων; Όσο για την εκπαίδευση – αφήκετε κανένα θρησκευτικό μνημείο που να μεν το ισοπεδώσετε στην Γάζα;
Τζαι μιλάς εσύ;
Να μας κάμεις τζαι κήρυγμα;
Μάθε την κυπριακή σοφία με την φράση «Απόν αντρέπεται...
Τζαι μιαν τζαι είσαι στην Κύπρο, μάθε τζαι την έννοια της ανοχής, τζαι της ελευθερίας του λόγου που προφανώς εν έσιετε..
Εισιεν τζαι χαζιν, αμα τον εκραξαν τον πρεσβη, που μας ειπεν «πως χαιρετίζει τον ανοιχτό διάλογο για το Ισραήλ.»
Δηλαδή κ. πρέσβη μπορείς να κάμεις διάλογο για τον στρατό του κράτους σου, στον οποίον δίνονται διαταγές να δολοφονούνται άμαχοι παλαιστίνιοι που πασιν να πιάσουν λλιην τροφή, ύστερα που την απόπειρα επιβολής λιμού που επέβαλε το συζήτηση κράτος σου;
«Ο πρέσβης του Ισραήλ στην Κύπρο, Ορέν Ανόλικ, καταδικάζει σε γραπτή του δήλωση την Τετάρτη «την εμφάνιση ασυνήθιστης αντισημιτικής ρητορικής στο δημόσιο λόγο στην Κύπρο τις τελευταίες ημέρες», όπως ισχυρίζεται.
Αναφέρει επίσης ότι, «η δημοκρατική Κύπρος προστατεύει τη νόμιμη διαμονή, τη θρησκευτική ελευθερία και την εκπαίδευση για όλους. Αυτά είναι δυνατά σημεία, όχι παραχωρήσεις. Αυτό που απειλεί τη δημοκρατία δεν είναι η διαφορετικότητα, αλλά η διάδοση μισαλλόδοξων μύθων που στοχεύουν ολόκληρες κοινότητες. Αυτό δεν είναι έκφραση πολιτικής άποψης, είναι ρητορική μίσους. Ο αντισημιτισμός, σε όλες τις μορφές του, δεν έχει θέση στη δημόσια ζωή». https://cyprustimes.com/politiki/israilinos-presvis-asynithisti-antisimitiki-ritoriki-stin-kypro/?fbclid=IwY2xjawLIzF1leHRuA2FlbQIxMQBicmlkETBsVWIwM1daWllKN052WFNGAR64G7cYaxU9G9wyBSPeeqJ_NBMjViNrZai36k_jQ8mtx1BECkahMmmMwIf0_g_aem_ecwVFt0sLNAZB1WoBTKxfQ
the Cradle (english follow)
«Η πρώην δημοσιογράφος του ABC, Antoinette Lattouf, κέρδισε την υπόθεσή της εναντίον του εθνικού ραδιοτηλεοπτικού φορέα, αφού απολύθηκε επειδή κοινοποίησε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μια αναφορά για τα ανθρώπινα δικαιώματα σχετικά με τη Γάζα.»
·
Οπότε μετά που το Ισραήλ, με τις τρύπες στην αεράμυνα, τωρά εν να μας υπερασπιστεί τζαι ..η Τουρκία;
Τούτη η λαγνεία των όπλων ήταν πάντα ύποπτη. Πιο παλιά ήταν τζαι σύμπτωμα ότι κάποιοι ημέτεροι μεσάζοντες θα εφκάλαν λεφτά πουλώντας μας όπλα...
Τωρά το σενάριο μάλλον πιάνει επιπλέον τζαι εξαρτήσεις πολιτικών τζαι κρατών... Οπότε η ταύτιση με τα εγκλήματα του Ισραήλ ελανσάρετουν τζαι με την κωμική υπόσχεση ότι θα μας επροστάτευκεν... τότε που επουλιέτουν η εικόνα για το Ισραήλ σαν σούπερ πολεμική μηχανή... Πριν να αρκέψουν οι πύραυλοι των Χούθι ή του Ιράν να τεκμηριώνουν ότι το διαφημιζόμενο iron dome εν νάκκον σαν το τυρί το κασκαβάλι που τες τρύπες... Ύστερα ήρτεν τζαι η κάθοδος των ισραηλινών με νοοτροπία αποικιοκρατών, τζαι η καχυποψία αυξήθηκε...
Εν πειράζει, όμως, εδιαβεβαίωναν μας οι maniacs των εξοπλισμών, θα μας δώσουν όπλα οι αμερικανοί – τζαι άμα έδειχνες απλώς την στρατιωτική σχέση ΗΠΑ-Ισραήλ, εκαταφέφκαν στην.. ελπίδα της ΕΕ...
Οπότε τώρα θα πληρώνουμε για ευρωπαϊκό εξοπλισμό, αφού το ουκρανικό αρκέφκει να κοστίζει ο κούκος αηδόνι για τους πολίτες της ΕΕ..
Αλλά ακόμα τζαι δαμέ τα γέρημα... Θα ενταχθεί τζαι η Τουρκία στο πρόγραμμα...
Άτε να δούμε που θα καταλήξουν τώρα οι ντελάληδες των εξοπλισμών: διότι οφείλουμε να υπενθυμίσουμε ότι χωρίς το εθνικόφρων πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου, εν θα γινόταν η εισβολή - όπως τζαι στην Ουκρανία χωρίς το πραξικόπημα του 2014 τζαι την επέκταση του ΝΑΤΟ εν θα γινόταν ο πόλεμος...
Στην τοπική επικαιρότητα είχαμε 3 σημαντικές νομικές διαδικασίες: κυκλοφόρησε επιτέλους το πόρισμα για τις συγκρούσεις συμφερόντων Κούμα, μια απόφαση δικαστηριου βάλλει, τζαι πάλι επιτέλους, όρια στην αρπακτικότητα του καθεστώτος των τραπεζών, τζαι μια δικαστής στην Λεμεσό βρέθηκε σε σύγκρουση με δικαστή ο οποίος επέμενε να της υποβάλει να αλλάξει το πόρισμα της σε θανατική ανάκριση...
Το πόρισμα για τον Κούμα, θα περάσει από την Νομική Υπηρεσία, όπου συνήθως οι φάκελοι για μη βολικά θέματα, αρχειοθετούνται τζαι εξαφανίζονται... Με τον Κούμα βέβαια το θέμα εν χοντρό γιατί η εικόνα των συγκρούσεων συμφερόντων φαίνεται που τζ̆αιρόν, τζαι εν επίσης κωδικοποιημένη στην μεγάλη πλειοψηφία τζαι των ποδοσφαιρόφιλων... Όσο τζαι να προσπαθήσουν τα δίκτυα του Κούμα, η εικόνα της διαπλοκής τζαι σύγκρουσης συμφερόντων, εν δεδομένη πκιον.... Τζαι αργά ή γλήορα θα τραφκιέται σε δικαστήρια αν δεν αποχωρήσει... με τον ρόλο του να είναι μια τάτσα ανάλογη του Αναστασιάδη... Τζαι το θέμα θα φτάσει τζαι στην πολιτική σφαίρα – για την ανάγκη μέτρων ελέγχου του κραυγαλέου της διαπλοκής... Εκτός αν μερικοί θα περιμένουν καμίαν έκρηξη στην κερκίδα για να καταλάβουν..
Η απόφαση δικαστηρίου για τις τράπεζες [σε σχέση τζαι με τους δανειολήπτες – τα μεγάλα θύματα της κρίσης των τραπεζών] εν μέρος τζήνης της αργής διαδικασίας, όπως στην αναγνώριση της υπόθεσης δολοφονίας του Θανάση, ή του Κούμα στο μέλλον, όπου η κοινωνική δυσφορία [με βοήθεια ευρωπαϊκής επίκλησης - δαμέ] καταφέρνει τα τελικά,...
Στο πλαίσιο των δικαστηρίων, που μερίδα τους φαίνεται να εν αντιμέτωπη επίσης με την κοινωνική δυσφορία, η προσπάθεια του προέδρου του επαρχιακού δικαστηρίου Λεμεσού να αλλάξει απόφαση της θανατικής ανακρίτριας, καταγράφει τζαι την προσπάθεια επιβολής [απαιτήσεων ο άλλος να αλλάξει η ανακρίτρια την αναφορά της – η φαντασίωση της απολυταρχίας μερικών]. Η άρνησή της, εν ενδεικτική ελπίδων έστω τζαι στο δικαστικό σύστημα, που κάποτε εχειραγωγήτουν που συμπτώματα όπως Πολυβίου-Νικολάτου. το σημαντικό εν ήταν απλώς η άρνηση, αλλά τζιαι το γεγονός ότι του εζήτησε να της στείλει γραπτώς την διαφωνία του τζιαι τις παρατηρήσεις του στην απόφαση. Κάτι που φυσικά δεν έκαμεν ο Πρόεδρος του Επαρχιακού τζιαι τούτο λαλεί πολλά...
Η δικαστής που αρνήθηκε υπακοή, είναι η κυρία Ντόρια Βαρωσιώτου που έκαμεν ένα που τα πιο σημαντικά βήματα δικαίωσης της αμφισβήτησης για το πώς πέθανε ο Θανάσης της κ. Αντριάνας
Μπορεί να κινούνται αργά οι θεσμοί αλλά κάτι φαίνεται να τζυλά... Τζαι δημοσιογραφικά αν κρίνουμε που τις έρευνες μερικών δημοσιογράφων...
· Οι δειλοί της εθνικοφροσύνης. Ο Χρίστου του Ελαμ που απέφυγε τον στρατό γιατί εν εμπόρεν, αλλά για σωματοφύλακας έκαμνε..
Η «ιστορική στιγμή» της ελληνοκυπριακής ακροδεξιάς εθνικοφροσύνης, καταγράφηκε σαν η ιστορική της εικόνα το καλοτζαίρι του 74 – να το παίζουν εκφοβισμός των συμπολιτών τους στις 15 του Ιούλη, τζαι βούρος στο Τρόοδος στις 20....
Γιώργος Μιχαήλ
Οι 2 μεταμοσχεύσεις στο μάτι δεν τον εμπόδισαν όμως να γίνει φρουρός του Μιχαλολιάκου, αλλά φρουρός της πατρίδας του δεν μπορούσε να γίνει. Ψευτοπατριώτης!
Για ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΛΑΜ
Τcόγλανοc ο Επιούcιοs @tsoglanos_cy
Πάσχει απο κερατοκώνο ο Χρίστου για αυτό δεν έκανε
στρατό αλλά μπορούσε άνετα να είναι μπράβος αρχηγού εγκληματικής οργάνωσης.
Εκτός που τα θεάματα των διορισμένων Αναστασιάδη, έχουμε τζαι την ξεφτίλα ότι τα διάφορα παρακλάθκια [όπως στα καθεστωτικά ΜΜΕ] του βαθέως κατεστημένου, φαίνονται τζαι που το εξωτερικό...
Οι ιδιοκτήτες ΜΜΕ τζαι οι πόθοι της εξουσίας για έλεγχο της πληροφόρησης τζαι λογοκρισία
Για όσους/ες παρακολουθούν την εξέλιξη των ελληνοκυπριακών ΜΜΕ, εν σαφές ότι ξεκίνησε μια διαδικασία συγκεντροποίησης τζαι ελέγχου που την δεκαετία του 1990.. Ουσιαστικά, το κεφάλαιο τότε [με παρακλάθκια στην δεξιά εννοείται] έστησε τηλεοράσεις τζαι ραδιοφωνικά δίκτυα [ο ραδιοφωνικός τομέας, πάντως, ήταν πιο δημοκρατικός] με τα οποία εκαθόρισε τα όρια του δημόσιου διάλογου. Οι μορφές αντίστασης σε τούτην την κυριαρχία αρκέψαν μέσω ίντερνετ την δεκαετία 2000-10, τζαι ιδιαίτερα την επόμενη δεκαετία. Την περίοδο 2010-20, τα καθεστωτικά ΜΜΕ αρκέψαν να νοιώθουν τον περιορισμό της επιρροής τους τζαι την αυξανόμενη καχυποψία του κοινού: ναι, επιβάλαν διάφορα, εξυπηρετώντας τις τράπεζες, αλλά εν εκαταφέραν να περάσουν το οριζόντιο κούρεμα, ούτε να συντηρήσουν την δαιμονοποίηση της λύσης.. [στο δημοψήφισμα το 2004 εκαταφέραν το, αλλά ήταν μια φευγαλέα στιγμή – τελικά ούτε την δαιμονοποίηση για το πέρασμα μέσω των οδοφραγμάτων εν εκαταφέραν να την πουλήσουν στην πλειοψηφία...
Σήμερα εν φανερό ότι το ελεγχόμενο σύστημα πληροφόρησης περνά ένα νέον είδος συγκεντροποίησης – με επενδυτές που μετά την προεδρία Αναστασιάδη [που φαίνεται να κωδικοποίησε τζαι τα οικονομικά κέρδη τζαι τα οφεληματα της προεδρικής εξουσίας] επενδύουν στα καθεστωτικά ΜΜΕ με φόντο τις επόμενες εκλογές...
Πέρα που την συγκεντροποίηση που ελέγχει την ερμηνεία της πληροφόρησης, υπάρχουν τζαι τα διάφορα δίκτυα συμφερόντων – το ότι η ΚΟΠ του Κούμα επαρέμβηκε να μεν τιμηθεί ο δημοσιογράφος Φάνης Μακρίδης που αποκάλυψε σκηνικά σύγκρουσης συμφερόντων, εν ενδεικτικό..
Τζαι η κυβέρνηση με την νομική υπηρεσία γυρεύκουν τρόπους ελέγχου του δημόσιου λόγου. Άγχος της εξουσίας για καθορισμό των ορίων του δημόσιου λόγου.
Εν προσπάθειες ελέγχου της έκφρασης τζαι από ότι φαίνεται κοπέλλια θωρούν σας τζαι που το εξωτερικό... :)
Ο Ερντογάν φέρεται να είπεν ότι εν να έρτει Κύπρο να πειθαρχήσει τους τουρκοκύπριους... σε μιαν ακόμα αποκαλυπτική στιγμή της άτυπης ιστορικής συνεργασίας μεταξύ του τουρκικού κράτους τζαι της ελληνοκυπριακής ακροδεξιάς [που εκατσιάριζεν τούτην την περίοδο ενάντια στις επαφές των 2 κοινοτήτων – όπως για την συναυλία της δικοινοτικής χορωδίας] ...
Αλλά καλά κάμνει ο Ερντογάν να αθθυμάται.. Η Κύπρος εν «μιτσήν αλλά εν ροτσίν»...Εν τζαι μέσω των τουρκοκυπριακών κινητοποιήσεων στις αρχές του αιώνα που έσπασε το καθεστώς των κεμαλικών. Τζαι τωρά μπορεί η Κύπρος να εν πάλε σημείο καμπής...για τζήνον...
Τζαι εν γενικό σύνδρομο των ιθαγενων – τζαι οι ελληνοκύπριοι, ας πούμε, ενομίσαν αρχικά ότι η ελληνική μεραρχία, μετά το 1964, θα τους επροστάτευκεν... Τζαι σε 3 χρόνια ανακουφιστήκαν που εσηκώθηκεν τζαι έφυεν. Τζαι στις εκλογές του 1968 εψηφίσαν με πάθος ανεξαρτησία στο πρόσωπο του Μακάριου, του εφικτού..
Υπήρξαν 2 μεγάλες κλοπές στην μεταμοντέρνα εποχή της Κυπριακής Δημοκρατίας: το σκάνδαλο του χρηματιστήριου, τζαι η μετατόπιση των σκανδάλων των τραπεζών στο δημόσιο το 2013, τζαι την συνακόλουθη υφαρπαγή γης, σπιθκιων κοκ από το δίκτυο των τραπεζών σε συνεργασία με το ημέτερο τους δίκτυο στην Βουλή τζαι στην εκτελεστική εξουσία...
Η σχέση Νικολάτου-Πολυβίου [οι αμοιβαίες συναλλαγές] εν εκφραστικές πώς οι τράπεζες φαίνεται να λειτουργούν πκιον σαν παρακράτος με το δικαστικό σύστημα σαν πλυντήριο ξεπλύματος των ημέτερων..
Η αρπακτική πρακτική συνεχίζεται...
Να αθθυμάστε όμως που εκατάληξεν η πρώτη μεγάλη αρπακτή των τοκογλύφων την δεκαετία του 1920...
Την δυσαρέσκεια της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Νομικών εκφράζει ο Πρόεδρός της, Νίκος Τορναρίτης, με επιστολή του προς τον Πρόεδρο του Διοικητικού Συμβουλίου του Συνδέσμου Εταιρειών Πιστωτικών Διευκολύνσεων και Διαχειριστριών Εταιρειών Πιστωτικών Διευκολύνσεων (ΣΕΔΠ), για την άρνηση του Συνδέσμου για εκ νέου παροχή αναστολής εκποιήσεων, πλειστηριασμών ή/και ανάκτησης ακινήτων (repossession), μέχρι να τεθεί σε ισχύ η προωθούμενη σχετική νομοθεσία. Καλεί τον Σύνδεσμο να μην προχωρήσει σε εκποιήσεις.
Με την επιστολή ο Πρόεδρος της Επιτροπής επισημαίνει την «ανάγκη εξεύρεσης τρόπου προστασίας των εγκλωβισμένων αγοραστών υπό το φως της πρόσφατης απόφασης του Εφετείου με την οποία κρίθηκαν ως αντισυνταγματικές οι ρυθμίσεις που αφορούν την προστασία τους», αναφέροντας ότι το ζήτημα έχει εγγραφεί προς εξέταση από την Επιτροπή.
Kλείνουν σήμερα 49 χρόνια από τη μαύρη εκείνη μέρα του Ιούλη του 1974 που συμπληρώθηκε το δίδυμο ΝΑΤΟϊκό έγκλημα που συνεχίζει να ματώνει τον τόπο και το λαό μας μέχρι σήμερα, ενώ η κατοχική Τουρκία κλιμακώνει διαρκώς τις προκλήσεις της. Στις 20 του Ιούλη του 1974 ξεκίνησε η βάρβαρη τουρκική εισβολή σκορπώντας θάνατο και αφήνοντας πίσω της εκατοντάδες χιλιάδες αγνοούμενους, τραυματίες, πρόσφυγες και εγκλωβισμένους. Όσα είχαν σχεδιαστεί από τους ιμπεριαλιστές στη Λισαβόνα στη σύνοδο του ΝΑΤΟ, εφαρμόστηκαν με το προδοτικό πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή.
Η βάρβαρη τουρκική εισβολή ήταν το αποκορύφωμα των ΝΑΤΟϊκών επιβουλεύσεων κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας που μπορούσε να ολοκληρωθεί μόνο με την προδοσία της Χούντας και της ΕΟΚΑ Β’.
Όπως σημειώσαμε και πριν λίγες μέρες στην επέτειο του προδοτικού πραξικοπήματος, 49 χρόνια μετά η αναγκαιότητα για κοινή πάλη όλων των Κυπρίων ενάντια στον ιμπεριαλισμό και στην κατοχή είναι επίκαιρη όσο ποτέ άλλοτε. Απέναντι στους φασίστες σοβινιστές ανεξάρτητα της γλώσσας τους, αλλά και απέναντι σε όσους υποτάσσονται στους ιμπεριαλιστές και τις διευθετήσεις που προτάσσουν προς όφελος των δικών τους συμφερόντων, αντί των συμφερόντων του κυπριακού λαού.
Η εργατική τάξη στην Κύπρο, ανεξάρτητα γλώσσας, πρέπει να υπερβεί τα τεχνητά όρια αυτών των δυο αντιλήψεων και μακριά από μοιρολατρίες, ψευδαισθήσεις, εθνικισμούς και υποταγή στα ιμπεριαλιστικά κέντρα (που δημιούργησαν το Κυπριακό) να πάρει την υπόθεση του τόπου στα χέρια της. Να δώσει την κοινή πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό για λύση υπέρ των λαϊκών συμφερόντων και απέναντι από τους ντόπιους κεφαλαιοκράτες και τα αφεντικά τους τους ιμπεριαλιστές.
49 χρόνια μετά τιμούμε τιμούμε τη μνήμη όσων αντιστάθηκαν στο τουρκοφόρο πραξικόπημα και στον ξένο εισβολέα. Τιμούμε ιδιαίτερα τους κομμουνιστές και δημοκράτες μαχητές που έδωσαν τη μάχη τους ενάντια και στους δυο εχθρούς που υπηρετούσαν το ίδιο αφεντικό. Αυτούς που την ώρα που οι θρασύδειλοι φασίστες έτρεχαν να κρυφτούν, ρίχνονταν ξανά στη μάχη ενάντια στον εισβολέα. Αυτούς που από τα κελιά των πραξικοπηματιών βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή. Αυτούς που προδομένοι και σχεδόν άοπλοι έδωσαν τη μάχη ενάντια στον πάνοπλο εχθρό. Αυτούς που ακόμη και την ώρα που εξελισσόταν η τουρκική εισβολή, ολοκληρώνοντας το ΝΑΤΟϊκό έγκλημα ενάντια στο λαό μας, βρίσκονταν στο στόχαστρο των θρασύδειλων πραξικοπηματιών.
Όλα αυτά καταγράφονται αναλυτικότερα σε παλαιότερο αφιέρωμα μας για την τουρκική εισβολή.
Επιδίωξη των αστικών κρατών είναι η αναβάθμιση της εγχώριας αστικής τάξης στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα. Καθώς η αναβάθμιση μιας εγχώριας αστικής τάξης σημαίνει υποβάθμιση μιας άλλης, ο αγώνας καπιταλιστικής αναβάθμισης σηματοδοτεί το διεθνή ανταγωνισμό ανάμεσα στις αστικές τάξεις.
The post Οι δύο πατρίδες appeared first on Αγκάρρα.
Μεταξύ 4 και 7 Ιουλίου έλαβε χώρα στο Σικάγο συνέδριο υπό τον τίτλο «Σοσιαλισμός 2019», με διοργανωτές το κόμμα «Δημοκρατικοί Σοσιαλιστές της Αμερικής» (DSA), το περιοδικό Jacobin και την τροτσκιστική οργάνωση International Socialist Organization (ISO).
Σε σχετικό άρθρο που δημοσιεύθηκε στον ιστότοπο «The Gray Zone», αποκαλύπτονται πολύ ενδιαφέρουσες πτυχές του εν λόγω συνεδρίου, το οποίο φέρεται να συνδέεται άμεσα με πηγές του κυβερνητικού μηχανισμού των ΗΠΑ.
«Σε αυτό το συνέδριο, κάποια απ’ το πιο ισχυρά ινστιτούτα της αμερικανικής σοσιαλιστικής – αλλά απροκάλυπτα αντικομμουνιστικής – αριστεράς έχουν μαζέψει ενα ετερόκλητο πλήθος ακτιβιστών αλλαγής καθεστώτων, προκειμένου να δαιμονοποιήσουν τους επίσημους εχθρούς της Ουάσινγκτον», αναφέρει το «The Gray Zone».
Σε ενα πάνελ με θέμα την Κίνα συμμετείχαν ομιλητές από δυο διαφορετικούς οργανισμούς που, αμφότεροι, χρηματοδοτούνται από το περίφημο Εθνικό Ίδρυμα για τη Δημοκρατία (National Endowment for Democracy) που ιδρύθηκε από την κυβέρνηση Ρίγκαν τη δεκαετία του ’80 προκειμένου να στηρίξει «αντιφρονούντες» και «αντιπολιτευόμενες ομάδες» σε μια σειρά χώρες, με σκοπό την ανατροπή νόμιμων κυβερνήσεων που δεν είναι αρεστές στις ΗΠΑ.
Αξίζει να σημειωθεί εδώ πως το εν λόγω Ίδρυμα – που συνδέεται άμεσα με την CIA – έχει δαπανήσει εκατομμύρια δολάρια για την ενίσχυση των πραξικοπηματικών ενεργειών της δεξιάς αντιπολίτευσης στη Βενεζουέλα, ενώ αντίστοιχα κονδύλια έχουν διατεθεί για αντικομμουνιστική προπαγάνδα ενάντια στην κουβανική κυβέρνηση.
Ενα άλλο παράδειγμα, χαρακτηριστικό των συμμετεχόντων στο συνέδριο «Σοσιαλισμός 2019», είναι ο δημοσιογράφος Anand Gopal, στέλεχος ιδρύματος που χρηματοδοτείται απευθείας από το αμερικανικό ΥΠΕΞ. Ο Gopal, που λαμβάνει μέρος ανελλιπώς σε τέτοιου είδους συνέδρια, ανέλαβε να συντονίσει πάνελ με θέμα «Μια σοσιαλιστική οπτική της Αραβικής Άνοιξης».
Πέραν όμως της Κίνας και της Αραβικής Άνοιξης, οι διοργανωτές του συνεδρίου προχώρησαν και σε απροκάλυπτη προπαγάνδα ενάντια στις κυβερνήσεις της Κούβας και της Νικαράγουα. Σύμφωνα με το «The Gray Zone», διοργανώθηκαν πάνελ με την συμμετοχή ακροδεξιών ακτιβιστών από τη Νικαράγουα οι οποίοι παρουσιάστηκαν δήθεν ως… αντιφρονούντες φοιτητές.
Εξαιρετικά ενδιαφέρον στοιχείο του δημοσιεύματος αποτελεί η συμμετοχή στελεχών τροτσκιστικών οργανώσεων που με το μανδύα του «σοσιαλισμού» επιχειρούν να προωθήσουν τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα σε χώρες της Λατινικής Αμερικής. Σημειώνει, μεταξύ άλλων, το «The Gray Zone»:
«Ενα ακόμη αξιοσημείωτο πάνελ του Συνεδρίου Σοσιαλισμός 2019, με τίτλο «Προβλήματα της Αριστεράς των ΗΠΑ: Οι περιπτώσεις της Κούβας και της Νικαράγουα», έλαβε χώρα υπό τον συντονισμό των Νταν Λα Μποτζ και Σάμουελ Φάρμπερ, βετεράνους τροτσκιστές και ένθερμους υποστηρικτές της αλλαγής καθεστώτων στις δυο χώρες».
Ο Φάρμπερ, κουβανός αυτοεξόριστος που εγκατέλειψε την Κούβα το 1958, ενα χρόνο πριν το θρίαμβο της Επανάστασης, είναι γνωστός πολέμιος της σοσιαλιστικής κυβέρνησης της Κούβας. Σήμερα γράφει άρθρα ενάντια στην Κουβανική Επανάσταση για τα περιοδικά Jacobin και New Politics.
Σε παρόμοιο πλαίσιο κινείται και ο Λα Μποτζ, ηγετικό στέλεχος των «Δημοκρατικών Σοσιαλιστών της Αμερικής», που δε χάνει ευκαιρία να δημοσιεύει κείμενα σε τροτσκιστικά έντυπα ενάντια στην επανάσταση των Sandinistas.
Αναφορικά με το ρόλο τροτσκιστικών ομάδων στη Λατινική Αμερική, το δημοσίευμα αναφέρεται, μεταξύ άλλων, στην «Marea Socialista», τροτσκιστική οργάνωση της Βενεζουέλας, γνωστή για την εχθρική της στάση απέναντι στην κυβέρνηση Μαδούρο. Όπως σημειώνεται, τον περασμένο Φεβρουάριο, εν μέσω των αμερικανικών προσπαθειών για πραξικοπηματική ανατροπή της νόμιμης κυβέρνησης, ηγετικό στέλεχος της Marea Socialista είχε συνάντηση με τον Χουάν Γκουαϊδό, προσφέροντας «κριτική στήριξη» στη μαριονέτα των ΗΠΑ
Πηγή: Ατέχνως
The post «Σοσιαλισμός»… made in USA: Συνέδριο στις ΗΠΑ με ομιλίες από πουλέν του ιμπεριαλισμού με εμπειρία σε regime change appeared first on Αγκάρρα.
Η εξουσία δεν είναι μονοδιάστατη ούτε μονοπολική, καθότι εμπεριέχει διαβαθμίσεις αναφορικά με την ισχύ και την ένταση του κάθε πόλου που την συγκροτεί συνολικά (κεφάλαιο, κράτος, ΜΜΕ κλπ). Υπό αυτή την έννοια, η κυβερνητική εξουσία και η εκλογική κατάληψη της αποτελεί μόνο το ένα σκέλος, το πολιτικό τμήμα που υψώνεται πάνω στο οικονομικό. Γιατί, στις ταξικά προσδιορισμένες αστικές κοινωνίες η εξουσία κατέχεται από εκείνους που ελέγχουν τα κλειδιά της οικονομίας, που έχουν στην ιδιοκτησία τους τα μέσα παραγωγής και τον κοινωνικό πλούτο που παράγεται.
Σε αυτό το πλέγμα κοινωνικών σχέσεων υπάρχουν οι εκμεταλλευτές και οι εκμεταλλευόμενοι, οι κοινωνικές τάξεις (αστική – εργατική) που συγκροτούνται γύρω από την κεντρική σύγκρουση της αντιθετικής σχέσης κεφαλαίου – εργασίας, Μια εκλογική νίκη, ακόμη και ενός κόμματος που αυτοπροσδιορίζεται ως αριστερό (όπως του ΣΥΡΙΖΑ το 2015) δεν αρκεί για να μετασχηματιστεί η κοινωνία. Δεν καταργείται η ταξική πάλη, δεν αίρονται οι κοινωνικές τάξεις με την άνοδο του Α ή Β κόμματος στον κυβερνητικό θώκο, ούτε η ταξική σύγκρουση μπορεί απλά να μεταφερθεί από τη οικονομική σφαίρα (χώροι εργασίας, επιχειρήσεις, λιμάνια κ.ά.) στη κρατική σφαίρα (κυβέρνηση, υπουργεία). Το αστικό κράτος δεν μπορεί παρά με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να συνιστά την εκτελεστική επιτροπή της άρχουσας τάξης (όπως το έθεσε ο Μαρξ) που το διευθύνει, όπως και το κοινοβούλιο δεν μπορεί παρά για τους κομμουνιστές να αποτελεί ένα πεδίο αξιοποίησης για την απογύμνωση του ως αστικού θεσμού. Συνεπώς, δεν είναι αρκετή η βούληση, η θέληση, η τόλμη κ.ά. μιας «αριστερής» κυβέρνησης για να αλλάξει θεμελιακά η κοινωνία, πόσο μάλλον όταν δεν θέτει καν το ζήτημα εκεί που δημιουργείται, δηλαδή στην παραγωγική διαδικασία (καπιταλισμός), αλλά αποσπασματικά στον τρόπο αναπαραγωγής/διαχείρισης του (αναδιανομή, ανακατανομή).
Σε αυτό το πλαίσιο και στον αστερισμό του επαναπροσδιορισμού του αστικού/καπιταλιστικού διπολισμού όπως χαρτογραφήθηκε στις ελληνικές εθνικές εκλογές μπορούν να εξαχθούν χρήσιμα συμπεράσματα, με ευρύτερες προεκτάσεις που αφορούν και την Κύπρο, όσον αφορά τη πολιτική ουσία των πραγμάτων:
(α) Το πολιτικό δίπολο (νεοφιλελευθερισμός – σοσιαλδημοκρατία) όπως εξακτινώνεται και σε όλο τον ευρωπαϊκό χώρο διατηρείται με ορισμένες όμως τροποποιήσεις στο εσωτερικό του δεύτερου καθώς αντανακλάται περισσότερο μια μεταμοντέρνα νεοαριστέρα και όχι μια παραδοσιακή-ρεφορμιστική σοσιαλδημοκρατία.
(β) Σε ο,τι αφορά την κομματική εκπροσώπηση του δεύτερου πόλου (σοσιαλδημοκρατία) έχουμε μια εδραιωμένη μετατόπιση αφού ο ΣΥΡΙΖΑ έχει οριστικά πάρει τη θέση του παλιού ΠΑΣΟΚ (νυν ΚΙΝΑΛ) και αυτό αποτυπώνεται στα αποτελέσματα του εκλογικού χάρτη. Το νεοκομματικό δίπολο ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ, εκφράζει το πολιτικό δίπολο νεοφιλελευθερισμού/συντηρητισμού – σοσιαλδημοκρατίας/νεοαριστερας που κυριαρχεί σε εκλογικό επίπεδο.
Είναι ενδιαφέρον να δούμε κατά πόσο οι κινήσεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ θα οδηγήσουν σε μια εκ νέου επανεκτίμηση της ταυτότητας του, και μετατροπή του από κινηματική-πολιτισμική νεοαριστερά του «ατομικού δικαιωματισμού», των identity politics, των πλατειών κ.α. (βλ. Ποδέμος, Ντιε Λίνκε) σε μια δεξιά σοσιαλδημοκρατία ευρωπαϊκής κοπής (βλ. συμμαχία S&D σε ευρωκοινοβούλιο). Βέβαια, η κοινωνική βάση στην οποία απευθύνεται παραμένει η ίδια, δηλαδή τα μεσαία αστικά στρώματα θεματοποιώντας κυρίως ζητήματα αισθητικής, ετερότητας, τρόπους ζωής, κατανάλωση κ.ά. και ούτε κατά διάνοια δεν αναφέρεται σε αλλαγή του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και οργάνωσης της εργασίας (ακόμη και μέσω μεταρρυθμίσεων). Πηγαίνοντας ξανά πίσω στο 2015 και ιχνηλατώντας την πορεία του μέχρι σήμερα, καταδεικνύεται ακόμη εμφατικότερα πως δεν τίθεται κανένα ζήτημα του τύπου «ήθελε, αλλά δεν μπορούσε», «προσπάθησε, αλλά συνθηκολόγησε», «αναγκάστηκε να υποχωρήσει» κ.ά.
Επί του πρακτέου, και σε ο,τι αφορά τον «πόλεμο θέσεων» είναι σημαντικό να καταγραφεί ότι η αστική τάξη έχει καταφέρει σε μεγάλο βαθμό να (επανα)διαμορφώσει και να στήσει το πολιτικό παιχνίδι με τέτοιους όρους όπως καθρεφτίστηκε στις εκλογές ώστε οι κύριοι παίκτες, είτε φορούν ροζ, είτε μπλε, είτε πράσινη φανέλα να βάζουν γκολ για τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Ενώ φαινομενικά εμφανίζονται ως να έχουν διαφορές, αυτές δεν αφορούν καμία ουσιαστική διαφοροποίηση σχετικά με την εξυπηρέτηση, προώθηση και υλοποίηση των συμφερόντων του κεφαλαίου, του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος. Η αστική τάξη, ως η κυρίαρχη επί των κοινωνικών σχέσεων, έχει οριοθετήσει ηγεμονικά το πεδίο της κοινωνικό-πολιτικής αντιπαράθεσης και κανονικοποιήσει τα όρια του πλαισίου σύγκρουσης, με τρόπο που δεν αμφισβητείται η λογική του καπιταλισμού, ο πυρήνας των εκμεταλλευτικών του σχέσεων (ατομική ιδιοκτησία μέσων παραγωγής / εμπορευματοποίηση εργατικής δύναμης).
Έχει λοιπόν εδραιώσει και θεμελιώσει το αξίωμα που λέει πως σημασία δεν έχει ποιος ασκεί την εξουσία (π.χ. ΝΔ, ή ΣΥΡΙΖΑ, ή ΚΙΝΑΛ), αλλά το ποιος την κατέχει (αστική τάξη) καταφέρνοντας να προβάλει τα συμφέροντας της τόσο μέσω μιας νεοφιλελεύθερης-συντηρητικής κυβέρνησης όσο και μέσω μια σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης (ακόμη και κυβέρνησης της «ριζοσπαστικής αριστεράς, της ρήξης, της ανατροπής κοκ»). Πρέπει δε να τονιστεί, ότι αυτό το δίπολο στην παρούσα συγκυρία δεν ενσαρκώνει καν μια υποτυπώδη αντίθεση ανάμεσα σε διαφορετικές λογικές διαχείρισης του καπιταλισμού καθότι το εύρος των διαχειριστικών επιλογών έχει ουσιαστικά σμικρυνθεί, ενώ σε ο,τι αφορά το γεωπολιτικό κομμάτι (συμμαχίες με ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ, συνεργασία με Ισραήλ, εξωτερική πολιτική) υπάρχει πλήρης και κρυστάλλινη ευθυγράμμιση των αστικών κομμάτων.
Έτσι, είναι επιτακτικό να τονισθεί και να αναδειχθεί ακόμη μια φορά το προφανές (που πολλές φορές μπουρδουκλώνεται από δήθεν «αριστερές ψαγμένες αναλύσεις») πως οι (όποιες) διαφορές ανάμεσα στο πολιτικό/κομματικό προσωπικό της αστικής τάξης είναι αφενός περισσότερο (α) έκφραση ορισμένων μικροδιαφορων ως προς τον τρόπο και την τακτική επιβολής των ταξικών συμφερόντων της κυρίαρχης τάξης που ελέγχει τα μέσα παραγωγής και την εξουσία συνολικότερα, και αφετέρου (β) απόρροια ενός ανταγωνισμού σε μικρό-επίπεδο ανάμεσα στο πολιτικό προσωπικό ως προς το δηλαδή ποιο κόμμα θα εξυπηρετήσει καλύτερα το κεφάλαιο (επιχειρηματίες, βιομήχανους, τραπεζίτες, εφοπλιστές κ.α.) διαχειριζόμενο το αστικό κράτος για να απολαύσει και το ίδιο μέρισμα από τη νομή της κυβερνητικής εξουσίας. Δεν υπάρχει καμία, επί της ουσίας, αμφισβήτηση της στρατηγικής του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, καθώς το ζήτημα δεν είναι αν θα βρίσκεσαι στην αριστερή ή τη δεξιά λωρίδα αυτού του δρόμου, αλλά το κατά πόσο θα ακολουθήσεις μια διαφορετική στρατηγική, συνεπώς ένα διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης. Αυτόν που δεν θα εδράζεται στο κέρδος και την αδιάκοπη τάση αναζήτησης κερδοφορίας, αλλά θα τοποθετεί τις σύγχρονες ανθρώπινες ανάγκες στο πυρήνα του σχεδιασμού της οικονομίας.
Δεν είναι τυχαία άλλωστε τα λόγια του κατά πολλούς σκληροπηρυνικά ακροδεξιού Άδωνη Γεωργιάδη στην παράδοση παραλαβή του Υπουργείου Ανάπτυξης και Επενδύσεων, που ενώ ευχαρίστησε τον Γιάννη Δραγασάκη “για την ωραία συζήτηση που είχαν” ανέφερε, “δεν ερχόμαστε εδώ για να γκρεμίσουμε, ερχόμαστε για να χτίσουμε κι εμείς αυτά που θεωρούμε σωστά” ενώ δεν παρέλειψε να αναφέρει πολύ συγκεκριμένα ότι “πολλές από τις δικές σας πρωτοβουλίες έτυχαν και της δικής μας συναίνεσης στη Βουλή”. Κλείνοντας, ευχήθηκε απευθυνόμενος στον κ. Δραγασάκη “κι εγώ να τύχω της δικής σας συναινέσεως εφόσον το κρίνετε στο μέλλον. Έχουμε πολιτική αλλαγή, αλλά το κράτος πρέπει να έχει συνέχεια, δεν έχουμε σκοπό να βγάλει ο ένας το μάτι του άλλου”.
Κλείνοντας, σε ο,τι αφορά την Ελλάδα, αυτόν τον δρόμο, τη λεωφόρο του μέλλοντος, την αναγκαία προοπτική οικοδόμησης του σοσιαλισμού – κομμουνισμού μπορεί να εκφράσει ο ιστορικά διαμορφωμένος, εργασιακά ριζωμένος και συλλογικό πολιτικός φορέας (ΚΚΕ) της εργατικής τάξης και των συμμαχικών της λαϊκών στρωμάτων – τάξη που αποτελεί το επαναστατικό κοινωνικό υποκείμενο, και την εν γένει πολιτικά κινητήριο δύναμη, στις παρούσες ιστορικές συνθήκες του καπιταλιστικού συστήματος.
The post Εκλογές, αστικά δίπολα και…καπιταλιστική συνέχεια appeared first on Αγκάρρα.
Η εκλογική ‘κανονικότητα’ και ο αγώνας που συνεχίζεται σήμερα
Αλλαγή σκυτάλης και πολιτικού προσωπικού λοιπόν στις χθεσινές εκλογές. Ο απερχόμενος πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας μίλησε κατά την διάρκεια της διακυβέρνησης του για την επιστροφή της χώρας στην ‘κανονικότητα’, κάτι που εκ του αποτελέσματος αποδεικνύεται ότι δεν έπεισε όσους χρειαζόταν για να παραμείνει στην κυβέρνηση.
Το αποτέλεσμα των εκλογών, πάντως, είναι μια επιστροφή στην ‘κανονικότητα’ εκ των πραγμάτων. Τα αποτελέσματα μοιάζουν με αυτά των εκλογών του 2009 με ένα νέο δικομματισμό να εδραιώνεται και με τα δέκα χρόνια κρίσης να φέρνουν την αντικατάσταση του ενός πόλου του συστήματος (ΠΑΣΟΚ) από έναν άλλο (ΣΥΡΙΖΑ). Ακόμη και η ναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής αντικαταστάθηκε από την Ελληνική Λύση του Βελόπουλου στον ρόλο του σχετικά πρόσφατου ΛΑ.Ο.Σ. Εκλογικά τουλάχιστον η αστική τάξη διαχειρίστηκε με απόλυτη επιτυχία την κρίση, η οποία αποτέλεσε την μεγαλύτερη δοκιμασία για την ηγεμονία του πολιτικού προσωπικού του καπιταλιστικού συστήματος στην Ελλάδα.
Ωστόσο, οι ομοιότητες με αυτό που κωδικοποιήθηκε ως ‘κανονικότητα’ (η κίβδηλη ευδαιμονία των προ-κρίσης δεκαετιών) τελειώνουν εκεί. Τα οικονομικά στοιχεία της λαϊκής οικονομίας δεν έχουν και δεν θα έχουν ποτέ στο μέλλον την εικόνα που είχαν τις προηγούμενες δεκαετίες. Μια ακόμη μεγάλη διαφορά που κατοχυρώθηκε σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση είναι η εικόνα απαξίωσης του πολιτικού συστήματος από μεγάλο τμήμα του εκλογικού σώματος. Η αποχή που έκλεισε στο 42,08%, αποτελεί την δεύτερη μεγαλύτερη της μεταπολίτευσης και δίνει μια εικόνα μεγάλης απογοήτευσης, μια εικόνα ενός λαού σε παραίτηση και κατάθλιψη. Φυσικά αυτή η εικόνα είναι άμεσο αποτέλεσμα της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ που απογοήτευσε μεγάλο τμήμα των ψηφοφόρων του, οδηγώντας τους είτε σε πολιτική συντηρητικοποιηση, είτε σε απάθεια. Αξίζει να σημειωθεί ότι το ΚΚΕ προειδοποίησε για το που θα οδηγήσει η πολιτική και η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ από το 2012 κιόλας
Σε αυτές τις συνθήκες ‘κανονικότητας’ λοιπόν, το ΚΚΕ κατάφερε να κρατήσει τις δυνάμεις του, οι οποίες εάν κάποιος δει την μεγάλη εικόνα της κατάστασης του κινήματος σε Ευρωπαϊκό επίπεδο δεν είναι διόλου αμελητέες. Πολύ ειδικότερα δε, εάν αναλογιστούμε ότι σε αντίθεση με τα αστικά κόμματα οι ψηφοφόροι του ΚΚΕ είναι πολύ πιο συνειδητοποιημένοι και δραστήριοι, όπως καταμαρτυρούν οι γενναίες προσπάθειες και η εν γένει δυναμική παρουσία των ψηφοφόρων του Κόμματος σε όλη την προεκλογική περίοδο. Ωστόσο, για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους αυτή η σταθεροποίηση των δυνάμεων που καταγράφεται στην κάλπη, ειδικά σε σχέση με την διαμόρφωση συντηρητικών και αντιδραστικών συσχετισμών στην εξουσία δεν είναι αρκετή. Μεγάλα τμήματα του λαού παγιδεύθηκαν και πάλι στα ψεύτικα διλήμματα και ψήφισαν είτε τον ένα πόλο του συστήματος, είτε τον άλλο με ‘μισή καρδιά’. Αυτό είναι αποτέλεσμα της ‘εκπαίδευσης’ του λαού από το πολιτικό σύστημα στην λογική, όχι πια των μειωμένων απαιτήσεων, αλλά στην λογική των ανύπαρκτων απαιτήσεων. Ας είναι, το ΚΚΕ θα είναι εδώ από σήμερα για να αγωνιστεί και για αυτούς που δεν το ψήφισαν και για να αποδείξει ότι αξίζει την εμπιστοσύνη τους και για να συνεχίσει τον αγώνα να πείσει τον λαό ότι αξίζει πολύ περισσότερα και μπορεί να τα πάρει μόνο εάν πιστέψει στις δικές του δυνάμεις.
Σε μια γενικότερα καταθλιπτική εκλογική εικόνα ένα από τα ελπιδοφόρα μηνύματα που έβγαλαν οι κάλπες έρχεται από την Αθήνα και την Αττική, στην οποία βρίσκεται και η μεγαλύτερη μάζα των εργαζομένων, όπου το ΚΚΕ είναι ξεκάθαρα τρίτη δύναμη. Αυτό το αποτέλεσμα μπορεί να αποτελέσει μια βάση στην οποία μπορεί να ‘χτίσει’ το Κόμμα στα επόμενα χρόνια και καταδεικνύει ότι έστω και σε εμβρυϊκό ακόμα επίπεδο, υπάρχουν διεργασίες ενίσχυσης που μπορούν να ενταθούν στην περίοδο που αρχίζει από σήμερα.
Κλείνοντας πρέπει να τονιστεί ότι οι κάλπες δεν είναι τίποτα άλλο από μια αποτύπωση συσχετισμών και σε καμία περίπτωση δεν καθορίζουν τα πάντα. Τίποτα δεν κερδίζεται σε αυτές και τίποτα δεν χάνεται από αυτές. Από αύριο κιόλας ξεκινάει ο αγώνας, με το ΚΚΕ και την πρωτοπόρα εργατική τάξη όπως πάντα στην προμετωπίδα του, εναντίον -μιας ακόμη- αντιλαϊκής κυβέρνησης και ο αγώνας να μεγαλώσουν οι απαιτήσεις και να αυξηθεί η πίστη του λαού στις δικές του δυνάμεις και όχι στον οποιοδήποτε μεσσία. Ούτως ώστε στο παρόν να μπλοκαριστούν όσα περισσότερα από αυτά που έρχονται, αλλά κυριότερα στο μέλλον να ανοίξουν ορίζοντες για μια πραγματική αλλαγή εξουσίας και για μια χώρα και οικονομία που θα δουλεύει πραγματικά για τους πολλούς. Ούτως ώστε να αναστρέψουμε την ζημιά που έκανε ο καιροσκοπισμός του ΣΥΡΙΖΑ στις αξίες, τα ιδανικά, τα σύμβολα, και τα όνειρα των αριστερών και προοδευτικών ανθρώπων του τόπου. Επομένως, ψηλά τις σημαίες και τα κεφάλια σύντροφοι οι πιο όμορφοι αγώνες μας είναι μπροστά μας!
The post Η εκλογική ‘κανονικότητα’ και ο αγώνας που συνεχίζεται σήμερα appeared first on Αγκάρρα.
Μαθητικό σκίτσο για την Έλενα, από τον τοίχο του Βασίλη Καφαντάρη
Τες τελευταίες μέρες εγίναμε μάρτυρες μιας υπόθεσης που είδε τα φώτα της δημοσιότητας πολλά αργά. Μιαν υπόθεση σεξουαλικής κακοποίησης ενός κοριτσιού, σήμερα 29 ετών, που τον ιερωμένο ανάδοχο γονιό της, το οποίο πριν που λλίες μέρες επέθανε κάτω που άγνωστα αίτια. Ξέρουμε καλά ότι τέθκοιες περιπτώσεις υπάρχουν, αλλά τζείνο που λείπει που την δημόσια σφαίρα εν η συζήτηση που αφορά στο πώς το σώμα ενός κοριτσιού ή μιας νεαρής γυναίκας μπαίνει σε μια διαλεκτική όπου στο τέλος της ιστορίας αμφισβητείται η αξία της ίδιας της της ύπαρξης. Είναι, λοιπόν, κάποια άτομα πιο άξια να προστατευτούν ή ακόμα τζαι να υπάρχουν που άλλα στην κυπριακή κοινωνία;
Μια πτυχή τούτης της υπόθεσης αφορά τον ρόλο τζαι τη στάση της ηγεσίας της εκκλησίας, που βέβαια έν προκαλούν έκπληξη. Η εκκλησιαστική ηγεσία, όπως εσυνέβηκε τζαι σε άλλες περιπτώσεις παιδοφιλίας από ιερωμένους που είδαν την δημοσιότητα στο παρελθόν στην Κύπρο -αλλά τζαι όπως είδαμε να συμβαίνει τζαι σε άλλες χώρες (π.χ με την καθολική εκκλησία)-, επιχείρησε, τούτα ούλλα τα χρόνια που την «απασχόλησε» η υπόθεση αλλά τζαι τωρά, να διατηρήσει την τάξη πραγμάτων, για να συνεχίζει ο ιερέας ναν ο φορέας της αλήθκειας, ακόμα τζαι όταν τούτος λειτουργεί εις βάρος της ψυχικής τζαι σωματικής υπόστασης των παιδιών. Τότε, η Ιερά Σύνοδος αθώωσε τον ιερέα -θύτη τζαι επανέφερε τον στα ιερατικά του καθήκοντα. Μάλιστα, όπως παρακολουθούμε στο βίντεο που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο, ο θύτης ιερωμένος, αμέσως μετά την αποφυλάκισή του, απευθύνθηκε στην θεία εξουσία για να τον στηρίξει τζαι ένας που τους επί γης αντιπροσώπους της επαρείχεν του δημόσια στήριξη. Σήμερα, όταν ανακινήθηκε το θέμα μετά τον θάνατο της Έλενας, παρακολουθούμε την αλληλοεπίρριψη ευθυνών μεταξύ αρχιεπισκόπου και μητροπολίτη Ταμασού συνεχίζοντας στην ουσία την προσπάθεια συγκάλυψης των ευθυνών τους.
Μια άλλη πτυχή, τζαι τζείνη που μας αφορά παραπάνω, εν η τοπική κοινότητα τζαι τα σεξιστικά αντανακλαστικά της. Αφορμολοημένη που αντιλήψεις περί ηθικής τζαι γυναικείας σεξουαλικότητας, μέρος της τοπικής κοινότητας καταδικάζει την κακοποιημένη γυναίκα τζαι μετά τον θάνατο της, αρνούμενη ακόμα τζαι την δικαστική καταδίκη. Στην ρητορική που βλέπει την δημοσιότητα η τοπική στήριξη στον ιερωμένο αναφέρεται σε ανάρμοστη σεξουαλική συμπεριφορά της νεαρής γυναίκας, για να στηρίξει το στήσιμο μιας υπόθεσης ότι τάχα η όλη δικαστική διαδικασία ήταν μια σκευωρία τζαι ότι ένα δεκάχρονο κορίτσι τζαι αργότερα μια νεαρή γυναίκα, που υποβλήθηκε σε επίπονες δικαστικές διαδικασίες, είσσιεν ως κίνητρο τον διασυρμό ενός «άγιου» ανθρώπου. Μια ρητορική που εν αρκετά κοινή σε τέθκοιες περιπτώσεις που την πλευρά του θύτη, πλην όμως βρίσκει στήριξη στο εύφορο έδαφος του εγκληματικού μισογυνισμού της κοινότητας, απόρροια τζαι της πατριαρχίας που χαρακτηρίζει ευρύτερα την κυπριακή κοινωνία. Η σεξουαλικότητα της νεαρής κοπέλας χρησιμοποιείται όι μόνο ως δικαιολογία για τον εξευτελισμό της, αλλά τζαι σαν μια ένδειξη ότι, επειδή εν λερωμένη, εν μια ζωή που έν αξίζει σημασίας ίσως ακόμα τζαι ύπαρξης γενικότερα. Η μικρή κοινωνία ενός χωρκού της Κύπρου ξερνά εγκληματικό σεξισμό που δημιουργεί τες προϋποθέσεις όι μόνο της συγκεκριμένης κακοποίησης, αλλά τζαι άλλων μεταγενέστερων κακοποιήσεων τζαι θυματοποίησης.
Ταυτόχρονα, τζείνο που πρέπει να μας απασχολήσει πιο πολλά που την εκκλησσιά, εν η εγκληματική στάση του κράτους τζαι των θεσμών του. Το αίμα της νεαρής κοπέλας έλουσε τζαι τα σιέρκα του κράτους. Αν τζαι έξερε, ταυτιζόμενο με την εκκλησία τζαι την κοινότητα, υποκινούμενο που την πατριαρχία τζαι τον μισογυνισμό τζαι εγκλωβισμένο μέσα στην αδιέξοδη εξάρτηση του που την εκκλησσιά, αμέλησε την προστασία της τζαι εκαθόρισε με την αδιάφορη αδράνεια του τες προϋποθέσεις για τον θάνατο της. Το κράτος τζαι οι υπηρεσίες του, που ετοποθετήσαν τούτην την κοπέλα όταν ήταν παιδί σε ανάδοχη οικογένεια λόγω ακατάλληλων συνθηκών στην βιολογική της οικογένεια, αντιμετωπίσαν την σαν μιας άλλης κατηγορίας άνθρωπο. Εάν ένα παιδί 10 χρονών που κακοποιήθηκε αγνοείται με τούντον τρόπο που τες υπηρεσίες ευημερίας, αντιλαμβανόμαστε (όπως πολύ πιθανό τζαι η ίδια η κοπέλα) ότι για το κράτος η ζωή της εν λιόττερο αξιοβίωτη. Στην συνέχεια, όταν ήταν πλέον ενήλικας τζαι αποφάσισε να προχωρήσει σε καταγγελία, όσο τζαι να κατάφερε να στοιχειοθετήσει την ποινική υπόθεση, ένα μεγάλο μέρος της κοινότητας εστράφηκε εναντίον της, θυματοποιώντας την ξανά.Τότε οι υπηρεσίες του κράτους ήταν πάλε απούσες για να την προστατέψουν τζαι να την στηρίξουν, όπως τζαι πιο μετά, όταν πλέον είσσιεν περάσει που πολλές διαδικασίες ανακρίσεων τζαι επανεξετάσεων στο δικαστήριο για να καταδικαστεί ο θύτης, τζαι η εκκλησία αθώωσεν τον τζαι τζείνος επέστρεψε στα ιερά του καθήκοντα.
Η κοινωνία μας έννεν μόνο μια βαθκιά πατριαρχική κοινωνία, αλλά ταυτόχρονα μια κοινωνία όπου κυριαρχεί η σχέση εξουσίας εκκλησίας τζαι κράτους πάνω στις ζωές μας. Τούτη η σχέση εκφράστηκε στη ζωή της Έλενας σαν ένας επαναλαμβανόμενος βιασμός. Χρειάζεται να δοθούν αγώνες για να ανατραπεί τούτη η καταπιεστική για μας συνθήκη. Χρειάζεται να δοθούν αγώνες για να διεκδικήσουμε τζαι να κερδίσουμε χώρο, για να ακούεται ο λόγος τζαι η φωνή των γυναικών που βιώνουν βία. Έν ανεχούμαστε μια κοινωνία τζαι ένα κράτος που υπερασπίζεται τους βιαστές, την πατριαρχία, τον μισογυνισμό τζαι εγκληματεί εις βάρος των γυναικών, λες τζαι τα σώματα, οι ζωές τζαι οι φωνές τους μετρούν λλιόττερο. Οι ευθύνες ούλλων εν εγκληματικές. Έν θέλουμε άλλα τέθκοια περιστατικά ξανά. Κανεί πκιον.
Συσπείρωση Ατάκτων, 31/3/2018