Login
Kλείνουν σήμερα 47 χρόνια από την έναρξη της δεύτερης φάσης της τουρκικής εισβολής. Μιας εισβολής που συμπλήρωσε το δίδυμο ΝΑΤΟϊκό έγκλημα του 1974 και μιας συνεχιζόμενης κατοχής που ακόμη ματώνει το λαό μας. Όσα είχαν σχεδιαστεί από τους ιμπεριαλιστές στη Λισαβόνα στη σύνοδο του ΝΑΤΟ, εφαρμόστηκαν με το προδοτικό πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή.
Όπως σημειώσαμε και πριν λίγες μέρες στις επετείους του προδοτικού πραξικοπήματος και της πρώτης φάσης της βάρβαρης τουρκικής εισβολής, 47 χρόνια μετά η αναγκαιότητα για κοινή πάλη όλων των Κυπρίων ενάντια στον ιμπεριαλισμό και στην κατοχή είναι επίκαιρη όσο ποτέ άλλοτε. Απέναντι στους φασίστες σοβινιστές ανεξάρτητα της γλώσσας τους, αλλά και απέναντι σε όσους υποτάσσονται στους ιμπεριαλιστές και τις διευθετήσεις που προτάσσουν προς όφελος των δικών τους συμφερόντων, αντί των συμφερόντων του κυπριακού λαού.
Περισσότερα για τη σημερινή μαύρη επέτειο σε παλαιότερο αφιέρωμα: Ολοκλήρωση του δίδυμου ΝΑΤΟϊκού εγκλήματος
Kλείνουν σήμερα 47 χρόνια από τη μαύρη εκείνη μέρα του Ιούλη του 1974 που συμπληρώθηκε το δίδυμο ΝΑΤΟϊκό έγκλημα που συνεχίζει να ματώνει τον τόπο και το λαό μας μέχρι σήμερα. Στις 20 του Ιούλη του 1974 ξεκίνησε η βάρβαρη τουρκική εισβολή σκορπώντας θάνατο και αφήνοντας πίσω της εκατοντάδες χιλιάδες αγνοούμενους, τραυματίες, πρόσφυγες και εγκλωβισμένους. Όσα είχαν σχεδιαστεί από τους ιμπεριαλιστές στη Λισαβόνα στη σύνοδο του ΝΑΤΟ, εφαρμόστηκαν με το προδοτικό πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή.
Η βάρβαρη τουρκική εισβολή ήταν το αποκορύφωμα των ΝΑΤΟϊκών επιβουλεύσεων κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας που μπορούσε να ολοκληρωθεί μόνο με την προδοσία της Χούντας και της ΕΟΚΑ Β’.
Όπως σημειώσαμε και πριν λίγες μέρες στην επέτειο του προδοτικού πραξικοπήματος, 47 χρόνια μετά η αναγκαιότητα για κοινή πάλη όλων των Κυπρίων ενάντια στον ιμπεριαλισμό και στην κατοχή είναι επίκαιρη όσο ποτέ άλλοτε. Απέναντι στους φασίστες σοβινιστές ανεξάρτητα της γλώσσας τους, αλλά και απέναντι σε όσους υποτάσσονται στους ιμπεριαλιστές και τις διευθετήσεις που προτάσσουν προς όφελος των δικών τους συμφερόντων, αντί των συμφερόντων του κυπριακού λαού.
Η εργατική τάξη στην Κύπρο, ανεξάρτητα γλώσσας, πρέπει να υπερβεί τα τεχνητά όρια αυτών των δυο αντιλήψεων και μακριά από μοιρολατρίες, ψευδαισθήσεις, εθνικισμούς και υποταγή στα ιμπεριαλιστικά κέντρα (που δημιούργησαν το Κυπριακό) να πάρει την υπόθεση του τόπου στα χέρια της. Να δώσει την κοινή πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό για λύση υπέρ των λαϊκών συμφερόντων και απέναντι από τους ντόπιους κεφαλαιοκράτες και τα αφεντικά τους τους ιμπεριαλιστές.
47 χρόνια μετά τιμούμε τιμούμε τη μνήμη όσων αντιστάθηκαν στο τουρκοφόρο πραξικόπημα και στον ξένο εισβολέα. Τιμούμε ιδιαίτερα τους κομμουνιστές και δημοκράτες μαχητές που έδωσαν τη μάχη τους ενάντια και στους δυο εχθρούς που υπηρετούσαν το ίδιο αφεντικό. Αυτούς που την ώρα που οι θρασύδειλοι φασίστες έτρεχαν να κρυφτούν, ρίχνονταν ξανά στη μάχη ενάντια στον εισβολέα. Αυτούς που από τα κελιά των πραξικοπηματιών βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή. Αυτούς που προδομένοι και σχεδόν άοπλοι έδωσαν τη μάχη ενάντια στον πάνοπλο εχθρό. Αυτούς που ακόμη και την ώρα που εξελισσόταν η τουρκική εισβολή, ολοκληρώνοντας το ΝΑΤΟϊκό έγκλημα ενάντια στο λαό μας, βρίσκονταν στο στόχαστρο των θρασύδειλων πραξικοπηματιών.
Όλα αυτά καταγράφονται αναλυτικότερα σε παλαιότερο αφιέρωμα μας για την τουρκική εισβολή.
15 του Ιούλη σήμερα. Μαύρη επέτειος. 47 χρόνια έχουν περάσει από το δίδυμο ιμπεριαλιστικό έγκλημα του 1974, αλλά οι πληγές του παραμένουν ανοικτές. Η Κύπρος και ο λαός της παραμένουν μοιρασμένοι από την τουρκική κατοχή και το συνεχιζόμενο ΝΑΤΟϊκό έγκλημα. Tο προδοτικό πραξικόπημα και η τουρκική εισβολή το μαύρο Ιούλη του 1974 δεν ήταν «κεραυνός εν αιθρία». Η Χούντα των Αθηνών και η ΕΟΚΑ Β’ άνοιξαν την κερκόπορτα στον Αττίλα εκτελώντας το έγκλημα ενάντια στην Κύπρο και στον κυπριακό λαό. Ενα έγκλημα αποτέλεσμα μιας μακρόχρονης συνωμοσίας από τους πιο σκοτεινούς κύκλους των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Διχοτομικά σχέδια, «διπλές ενώσεις», απόπειρες φυσικής εξόντωσης του Προέδρου Μακαρίου και μια σειρά μεθοδεύσεων οδήγησαν στο αποκορύφωμα της προδοσίας της Χούντας και της ΕΟΚΑ Β’ που παρέδωσαν τη μισή Κύπρο στην Τουρκία. Σήμερα τιμούμε τη μνήμη όσων αντιστάθηκαν στο προδοτικό πραξικόπημα, όσων έδωσαν τη μάχη ενάντια στα όπλα που έστρεψε το ΝΑΤΟ ενάντια στην Κυπριακή Δημοκρατία και όσων έδωσαν σε αυτή τη μάχη ότι πολυτιμότερο είχαν. Τιμούμε τους κομμουνιστές και τους δημοκράτες αντιστασιακούς που έδωσαν μια άνιση μάχη ενάντια στα υποχθόνια πλάνα των ιμπεριαλιστών.
47 χρόνια μετά η αναγκαιότητα για κοινή πάλη όλων των Κυπρίων ενάντια στον ιμπεριαλισμό και στην κατοχή είναι επίκαιρη όσο ποτέ άλλοτε. Απέναντι στις σειρήνες του φασισμού και του σοβινισμού, ένθεν κακείθεν του κατοχικού συρματομπλέγματος, αλλά και απέναντι στις σειρήνες της υποταγής σε ιμπεριαλιστικές διευθετήσεις που κάθε άλλο παρά λύνουν το Κυπριακό προς όφελος του λαού μας. Η εργατική τάξη στην Κύπρο, ανεξάρτητα γλώσσας, πρέπει να υπερβεί τα τεχνητά όρια αυτών των δυο αντιλήψεων και μακριά από μοιρολατρίες, ψευδαισθήσεις, εθνικισμούς και υποταγή στα ιμπεριαλιστικά κέντρα (που δημιούργησαν το Κυπριακό) να πάρει την υπόθεση του τόπου στα χέρια της. Να δώσει την κοινή πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό για λύση υπέρ των λαϊκών συμφερόντων και απέναντι από τους ντόπιους κεφαλαιοκράτες και τα αφεντικά τους τους ιμπεριαλιστές.
Ας θυμηθούμε όμως το αφιέρωμά μας στο τουρκοφόρο προδοτικό πραξικόπημα, το πρώτο άρθρο που φιλοξένησε η ιστοσελίδα μας το 2018: Έτσι προδόθηκε η Κύπρος…
Continue reading "Ποιον Ερντογάν έχουμε σήμερα ενώπιον μας και τι θα ανακοινώσει την Τρίτη;"
Πόσο διήρκεσε το θέαμα Αννίτα των φερέφωνων δημοσιογράφων των «ματ» που δήθεν κάμνει ο Αβέρωφ; Δαλίτη;
Κοπέλλια του Πολίτη, Αλήθειας κοκ; Ούτε 10 μέρες;
Μετά είδαμε πως ξεφορτώθηκαν την προηγούμενη τύπισσα, η οποία χρησιμοποιήθηκε σαν «άρωμα γυναίκας», την Γιολίτη...
Άντε να δούμε τώρα ποιά άλλη θα ρίξουν σαν συγκάλυψη της συμμαχίας με το γΕλαμ – τζαι ποιά θα αποδεχτεί... Η εμπειρία του θεάματος Αννίτα είναι εκφραστική...
Κατά το σενάριο συγκάλυψης, η Αννίτα θα εκλεγόταν επειδή.. έκανε κίνηση «ματ» ο Αβέρωφ. Τελικά, εκλέγηκε γιατί ο Καρογιαν κορόιδεψε το ΑΚΕΛ ότι τάχα μου θα τους ψήφιζε, τζαι την κρίσιμη στιγμή που έστησε κομπίνα ο Αβέρωφ [στον δεύτερο γύρο] ο Κάρογιαν φαίνεται ότι ψήφισε ότι υπόβαλε το συμφέρον του [όσα αναμένει από την κυβέρνηση για να μοιράσει παρακάτω;] ενώ ο γΕλαμ έκαμε μια επίσης συντονισμένη στροφή για να εκλέξουν την Αννίτα. Το γΕλαμ δεν πούλησε λαφαζανιές αλά Κάρογιαν, πούλησε το δικό του παραμύθι ότι άλλαξε απόφαση για να εμποδίσει εκλογή του Άντρου Κυπριανού.
Αλλά πριν κλείσει εφτομαδα, το γΕλαμ ήταν με το καπέλο στο χέρι, θκιανονώντας ψίχουλα από τον ΔΗΣΥ...
Η Αννίτα εξαφανίστηκε όπως μια βωβή κούκλα – την μια μέρα η Αννίτα προεδρεύει μιας σύσκεψης, μετά έρχεται ο Αβέρωφ, την γράφει στα παλιά του τα παπούτσια τζαι στήνει θέαμα για να δώσει κάτι στο γΕλαμ.
Η «φεμινιστική» Αννίτα σιωπούσε στο εξευτελισμό της από την ηγέτη της. So much for feminism. Αλλά ο Αβέρωφ ήταν ακόμα πιο αποκαλυπτικός – κτυπιόταν να τηρήσει την συναλλαγή με το γΕλαμ.
Οι δημοσιογράφοι της πλάκας προσπάθησαν αρχικά να το παίξουν ότι όλη η βουλή έδωσε κάτι στους απόγονους των ναζί. Μάλιστα μια απόπειρα ξεπλύματος στον Φιλελεύθερο προσπάθησε να παρουσιάσει την στάση του Αβέρωφ σαν .. «πραγματιστική»..
Αλλά η εικόνα ήταν σαφής. Μόνο ο ΔΗΣΥ κτυπιόταν για το γΕλαμ.
Ήταν η απροκάλυπτη τζαι ξεδιάντροπη εικόνα της συναλλαγής – το γΕλαμ ψήφισε την βωβή Αννίτα για να στήσουν θέαμα «νικητή» τα φερέφωνα στα ΜΜΕ, τζαι μετά το γελαμ απαίτησε την αμοιβή του...
Μια ακριβής περιγραφή του πώς χρησιμοποίησε τζαι τελικά πρόσβαλε την Αννίτα ο Αβέρωφ:
«Με απλά λόγια. Παραμέρισε την ΠτΒ. Την εξουδετέρωσε και την πρόσβαλε ουσιαστικά αφού ακύρωσε όσες διαβουλεύσεις προηγήθηκαν με τον δικό της συντονισμό. Τορπίλισε την διαδικασία με συγκεκριμένο στόχο. Να δώσει προεδρία στο ΕΛΑΜ, το ακροδεξιό του εξαπτέρυγο.»
Ο πρόεδρος Αναστασιάδης ανακοίνωσε 4,4 δις στην ανάκαμψη της οικονομίας σε μια 5ετία. Ολίγη ηλεκτρονική υγεία, ολίγη καινοτομία που είναι της μόδας, πολλά για τις μεγαλο-επιχειρήσεις.
Ούτε λέξη για τους εργαζόμενους. Ούτε λέξη για τους βιοπαλαιστές. Παρά μόνο προώθηση ευέλικτων μορφών απασχόλησης, αλλαγές στο ασφαλιστικό στο πλαίσιο του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού. Η απάντηση από την αντιπολίτευση: «ξαναζεσταμένο φαΐ». Ανεπαρκέστατη κριτική. Εδώ το ΔΝΤ, κατεξοχήν εκπρόσωπος των μονοπωλίων, ζήτησε φορολόγηση του πλούτου για διάσωση της οικονομίας (https://blogs.imf.org/2021/04/16/a-covid-19-recovery-contribution/), αλλά στην Κύπρο φευ.
Οι πόροι προέρχονται από δάνεια στην ΕΕ (που θα τα πληρώσει ο λαός) και θα παν όπως πάντα στις βιώσιμες επιχειρήσεις, εμμέσως στις τράπεζες και για προώθηση της καπιταλιστικής ανάπτυξης με επώδυνες αναδιαρθρώσεις.
Αν ήθελαν λαϊκά βιώσιμη ανάπτυξη, θα φορολογούσαν έστω το μεγάλο κεφάλαιο που κερδίζει από τα μνημόνια εδώ και δέκα σχεδόν χρόνια. Πόσες αναφορές και πηχυαίους τίτλους δεν είδαμε για τα κέρδη των ξενοδοχείων. Θα είχαν έστω για τα μάτια του κόσμου την ελάχιστη προνοητικότητα να μιλήσουν για πρόγραμμα επιστροφής της αναχρηματοδότησης των τραπεζών που χρησιμοποιήθηκαν για τη διάσωση τους. Ενώ ο τελευταίος εργαζόμενος πληρώνει φόρους, τα κέρδη από μετοχές δεν φορολογούνται. Είναι δίκαιο. Ενώ κάθε μισθωτός ή μικρομεσαίος φορολογείται, π.χ. τέλη ακίνητης περιουσίας στους δήμους, οι επιχειρηματικές δραστηριότητες της Εκκλησίας, στην ουσία δεν φορολογούνται. Οι πόροι από αυτά τα κονδύλια μπορούσαν να διασώσουν και θέσεις εργασίας και μισθούς και να βγάλουν, έστω ως παρακάτω, τους 223,000 φτωχούς από τη μιζέρια.
Γι’ αυτό και η πρωτοβουλία της Νέας Σκέψης για ΑΜΕΣΗ ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ και τη Δημιουργία Δημόσιου Κοινωνικού Ταμείου, σίγουρα πολεμάτε από το μεγάλο κεφάλαιο και όσους χάνουν τη μεγάλη εικόνα, δηλαδή ο λαός στο επίκεντρο. Όταν οι λαϊκές ανάγκες μετατρέπονται σε αιτήματα, τότε και η συζήτηση θα μετατοπιστεί, αλλά και οι αγώνες θα αποκτήσουν περιεχόμενο τόσο για άμεσες όσο και για ευρύτερες διεκδικήσεις.
Στον υγειονομικό τομέα στην Ευρώπη, σίγουρα τα πράγματα μπορούν και να γίνουν χειρότερα. Στην Ινδία η μεταδοτικότητα του ιού έχει διπλασιαστεί. Πολλοί είναι οι κίνδυνοι, πέραν της υγείας εξαιτίας της πανδημίας. Για παράδειγμα για να ορθοποδήσει η Ινδία, μια χώρα με τεράστιες καινοτομικές δυνατότητες και πληθυσμό, χρειάζεται πέραν των 350,000 επαγγελματιών/λειτουργών υγείας που το σύστημα δεν προσέλαβε ποτέ. Επομένως, η λιτότητα και το πρόσταγμα της «ελεύθερης αγοράς» συνέβαλε στην όξυνση του υγειονομικού προβλήματος τη στιγμή που ο μέσος άνθρωπος υποχρεωνόταν να περιστείλει βασικά του δικαιώματα.
Ανάμεσα στα προβλήματα που εργαλειοποιούνται και κεφαλαιοποιούνται από τις άρχουσες τάξεις είναι η εκπαίδευση των λαϊκών συνειδήσεων στον αυταρχισμό της επιβολής περιοριστικών μέτρων. Άλλο πειθαρχία για την δημόσια υγεία και άλλο η λιτότητα και η ανοχή της που εφαρμόζει η κυβέρνηση στο ξεπούλημα της δημόσιας υγείας από τις ευρωπαϊκές κρατικοδίαιτες εξουσίες. Με αφορμή την πανδημία φαίνεται να υιοθετείται περιστολή δικαιωμάτων, ενώ την ίδια στιγμή τα κοινωνικοοικονομικά μέτρα που λαμβάνονται τσακίζουν τον λαό. Για παράδειγμα, κρατικές εγγυήσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων ψηφίζονται για να επιτρέψουν στις Τράπεζες να δανείσουν μόνο στις βιώσιμες επιχειρήσεις και μάλιστα με πάμφθηνο χρήμα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Την ίδια ώρα καμία εγγύηση για τον φτωχό και τον μικρομεσαίο που ο ανταγωνισμός και η τ(ο)αξικότητα στην πανδημική διαχείριση τον κατέστησε μη βιώσιμο, με τους όρους του συστήματος.
Μέσα σε αυτά τα πλαίσια η πρωτοβουλία από ένα σωματείο, το Α.Λ.Σ. ΟΜΟΝΟΙΑ 29M, «αψηφώντας τις οποιεσδήποτε απαγορεύσεις και περιορισμούς που αυταρχικά επιβάλλει η κυβέρνηση με πρόφαση την πανδημία», να πραγματοποιήσει έξω από το Υπουργείο Οικονομικών, κατά την Πρωτομαγιά, συμβολική παρέμβαση «στέλλοντας και μήνυμα για το σήμερα και το αύριο, για τους ταξικούς αγώνες της δικής μας γενιάς» είναι παράδειγμα προς μίμηση σε καιρούς που χρειάζεται να θυμηθούμε ότι η ιστορία γράφεται με ανυπακοή και πάλη ταξική!
Τέτοιες παρεμβάσεις που κατανοούν την πολιτική της άρχουσας τάξης να εκπαιδεύσει το «ποίμνιο» σε μόνο προκαθορισμένες και κυρίως «απαραίτητες» λειτουργίες (ψώνισμα, τελετές κτλ) είναι άξιες αναφοράς. Γιατί η περίοδος που εκτυλίσσεται ενώπιον μας είναι εποχή που οι αγωνιστικές, συστημικά «ανεκπαίδευτες», ταξικά τοποθετημένες φωνές χρειάζεται να πυκνώσουν.
Μια άλλη «ανεκπαίδευτη» απόπειρα είναι και η εκστρατεία με πρωτοβουλία της Νέας Σκέψης για προβολή του Αιτήματος Άμεσης Φορολόγησης του Πλούτου σε τομείς που φοροαπαλλάσονται, του χαρίζονται εκατοντάδες εκατομμύρια ενώ τα λαϊκά σπίτια καταβάλλουν πολλές φορές αβάσταχτες φορολογίες. Τα δεκάδες εκατομμύρια κερδών των εκατομμυριούχων θα έπρεπε να μετατραπούν σε πολιτική υποστήριξης της εργατικής τάξης και των βιοπαλαιστών που δοκιμάζονται διπλά, από την συστημική και πανδημική κρίση και εκμετάλλευση.
Η εκστρατεία Άμεση Φορολόγηση του Πλούτου βρίσκεται εδώ…
Αίτημα της Κοινωνίας για Φορολόγηση του Πλούτου για τη Δημιουργία Ειδικού Ταμείου Κοινωνικής Στήριξης
Υπογράψτε το αίτημα εδώ
Η «Νέα Σκέψη», αφουγκραζόμενη τις λαϊκές ανάγκες και προβλήματα που εντείνονται από την ταξικά άδικη διαχείριση της κρίσης υγείας και της υπό εξέλιξη κοινωνικής κρίσης, αναλαμβάνει την πρωτοβουλία για προώθηση του αιτήματος δημιουργίας Δημόσιου Ειδικού Ταμείου Κοινωνικής Στήριξης των λαϊκών στρωμάτων που υποφέρουν, το οποίο θα συσταθεί με πόρους από τη φορολόγηση του μεγάλου πλούτου.
Απευθύνουμε κάλεσμα σε κάθε προοδευτικό άνθρωπο, βιοπαλαιστή, οικογένεια και οργανωμένο σύνολο που συμφωνεί, σε κοινό αγώνα για μια ουσιαστική κοινωνική διεκδίκηση, ξεκινώντας με την υποστήριξη του αιτήματος. Το αίτημα υποβάλλεται προς την Εκτελεστική και την Κοινοβουλευτική εξουσία με στόχο να εισακουστεί ως λαϊκή απαίτηση.
Απαιτούμε άμεσα την έκτακτη πενταετή φορολόγηση του πλούτου και τη δημιουργία Δημόσιου Ειδικού Ταμείου Κοινωνικής Στήριξης.
Τα μέτρα για τη συγκρότηση του Δημόσιου Ειδικού Ταμείου Κοινωνικής Στήριξης θα περιλαμβάνουν τα πιο κάτω:
Το Ταμείο θα εξυπηρετήσει στην άμβλυνση τουλάχιστον κάποιων από τις πιο άμεσες συνέπειες της κρίσης. Το Ταμείο αυστηρά θα περιορίζεται στην ανακούφιση της φτώχειας, της ανεργίας, στην αντιμετώπιση της μείωσης εισοδημάτων του πληθυσμού και στην υποστήριξη της δημόσιας υγείας. Θα στοχεύσει, μέσω κοινωνικών έργων, σε νέες θέσεις εργασίας και στην υποστήριξη υφιστάμενων τομέων κρατικής πολιτικής και πρόνοιας. Αφορά το μέρος της κοινωνίας που ποτέ στην ουσία δεν επωφελήθηκε από την ανάπτυξη δηλαδή την μεγάλη πλειοψηφία του λαού.
Η υλοποίηση του αιτήματος προκαλεί ένα ελάχιστο κόστος για το μεγάλο κεφάλαιο και τους μεγαλοεισοδηματίες που επηρεάζονται. Πρόκειται για ένα μικρό πρόβλημα για αυτούς και ένα ελάχιστο χρέος για τους υπόλοιπους που έχουν πραγματική ανάγκη. Για μια πρόταση που μπορεί να συνεισφέρει στην αντιμετώπιση των εντεινόμενων ανισοτήτων.
Σκεπτικό
Οι ανισότητες οξύνονται στην εποχή του κορονοϊού COVID-19. Οι μισθωτοί, οι χαμηλά αμειβόμενοι, οι εργαζόμενοι σε επισφαλείς θέσεις, χαμηλοσυνταξιούχοι, πολύ μικρές κυρίως οικογενειακές επιχειρήσεις και αυτοεργοδοτούμενοι, άνεργοι, ιδιαίτερα μακροχρόνια άνεργοι, καταβάλλουν τις ίδιες συνεισφορές ή λαμβάνουν την ίδια κρατική χρηματοδότηση ή καθόλου κρατική στήριξη όπως προηγουμένως.
Οι τράπεζες συνεχίζουν να απαιτούν τις δόσεις τους εκτός σε ειδικές περιπτώσεις «βιώσιμων» χρεωστών. Ο φτωχός έχασε το αποκούμπι του Συνεργατισμού τον οποίο αφού πρώτα εισήγαγαν σε καθεστώς εμπορικής τράπεζας, κάτω από την επίβλεψη της Κεντρικής Τράπεζας και της ΕΚΤ, ακολούθως λεηλατήθηκε και ξεπουλήθηκε στα μονοπώλια.
Το σύστημα δημόσιας υγείας της χώρας μας, με αφορμή τη πανδημία φανέρωσε σοβαρές ελλείψεις, τόσο σε κατάλληλο προσωπικό όσο και σε εξοπλισμό. Οι υφιστάμενες κρατικές πολιτικές στήριξης και Πρόνοιας είναι ανεπαρκείς. Υπό τον μανδύα της συρρίκνωσης των δημοσίων οικονομικών, απορρίπτονται ακόμα και οι ελάχιστες πολιτικές αναδιανομής.
Αντίθετα, στο πλαίσιο της συνεχιζόμενης καπιταλιστικής κρίσης η οποία εντάθηκε με το κτύπημα της πανδημίας, συντελείται εκ νέου αναδιανομή του πλούτου με βαριά πλήγματα στην «αγορά εργασίας», στις απολαβές και στα εργασιακά δικαιώματα.
Μια μερίδα εργολάβων αναπτυξιακών έργων καθώς και μεγάλες επιχειρήσεις, περιλαμβανομένου του Τραπεζικού και του τουριστικού τομέα όπως και σε άλλους τομείς της οικονομίας, ενώ είχαν το δικό τους μερίδιο ευθύνης στην οικονομική κρίση, συσσώρευαν για χρόνια εκατομμύρια κερδών.
Οι συνέπειες του εγκλεισμού και η διαχείριση της πανδημίας έχουν ταξικό πρόσημο, ενισχύουν την επισφάλεια, πλήττουν την εργατική τάξη και τα μικρομεσαία στρώματα, ενώ παρέχουν το πρόσχημα για νέες επιθέσεις από την πλουτοκρατία και την κυβέρνηση στα εργατικά δικαιώματα.
Η αύξηση της συνεισφοράς του μεγάλου κεφαλαίου, η οποία είναι απαράδεκτα χαμηλή, χρειάζεται να θεσμοθετηθεί με ένα ειδικό φόρο εκατομμυριούχων και άλλα σχετικά μέτρα. Πρόκειται για την τάξη που όπως μας υπενθυμίζουν κυβερνητικοί φορείς, η Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΔΝΤ και εγχώριοι οργανισμοί, έφεραν και την «ανάπτυξη» του πλούτου, η οποία κατανέμεται όπως πάντα ανισομερώς ενώ παράγεται από τους μισθωτούς.
Καλούμε τον λαό να υποστηρίξει την άμεση φορολόγηση του πλούτου και των κερδών γιατί αφορά την επιβίωση μιας μεγάλης μερίδας του πληθυσμού.
Υπογράψτε το αίτημα εδώ
Στην κινητοποίηση στην ελληνοκυπριακή πλευρά φάνηκαν να συγκλίνουν 3 δυναμικές – προηγούμενες οργανώσεις/πλατφόρμες για την λύση, μια μαζική επίσης παρουσία αριστερών από την θεσμική αριστερά, αλλά χωρίς να τονίζεται η παρουσία με ιδιαίτερο μπλοκ ή οργανωτικά συνθήματα, τζαι το παιχνιδιάρικο ύφος του Ως Δαμέ, που έκαμε μια προ-συγκέντρωση, αλλά μετά απλώς διαχύθηκε ενισχύοντας τον πλουραλισμό του πλήθους..
• Κάθε συνιστώσα κουβαλούσε το δικό της ιστορικό βάρος. Η θεσμική αριστερά του ΑΚΕΛ είναι η παράταξη, η οποία οικοδομήθηκε από τα κάτω σαν δικοινοτικό κίνημα την δεκαετία του 1940, τζαι παρά τις συγκυρίες τζαι τους όποιους ελιγμούς/μανούβρες κοκ υπήρξε ιστορικά η παράταξη η οποία κράτησε το βάρος της ανάγκης συμβίωσης [σε εποχές δύσκολες – η διαδρομή από τον λιθοβολισμό του Μένοικου στην δολοφονία των Καβάζογλου - Μισιαούλη απλώς αλλαξε η γλώσσα των μασκοφόρων – η εστίαση ήταν η ίδια].. Αυτοί ήταν που φωναξαν το ιστορικό σύνθημα «οι τούρκοι της Κύπρου είναι αδελφοί μας» το 1977, τζαι αυτοί θα επιμένουν στο σύνθημα «Η Κύπρος ανήκει στο λαό της» για όλες τις δεκαετίες μετά το 74 – σε εύκολες τζαι δύσκολες εποχές..
Το κίνημα/οργανώσεις/πλατφόρμες επανένωσης-λύσης μετά το 2004 κάλυπτε τζαι μέρος της αριστεράς [συμμετείχαν σαφώς οι οργανώσεις της αριστεράς ] αλλά άνοιξε τζαι προς πάλαι ποτέ υποτίθεται «φιλελεύθερη δεξιά». Ήταν κινητοποιήσεις τζαι πρακτικές που δημιούργησαν ένα πλέγμα δικοινοτικών σχέσεων [από εκπαιδευτικούς μέχρι μουσικές συνευρέσεις κοκ] το οποίο ιστορικά άρχισε να δένει ξανά μαζί την κυπριακή κοινωνία πέρα από τους διαχωρισμούς του 1964 τζαι 74.. Τζαι μια δυναμική εκφραση αυτού του κινήματος/συλλογής οργανώσεων/πρακτικών ήταν η αντίδραση στο κλείσιμο των οδοφραγμάτων το 2020.
Αυτή η συνιστώσα μπορεί να δημιούργησε μια ντε φάκτο νέα πραγματικότητα κοινών πρακτικών αλλά κουβαλούσε ακόμα αρκετά τα απωθημένα του 2004.
Η μαζική είσοδος του «Ως Δαμέ»,, φετος, μπόλιασε το κοινό πλήθος της 24 Απρίλιου με ένα παιχνιδιάρικο ύφος – η κατεύθυνση ήταν η ιστορικά καθορισμένη πορεία της επανένωσης. Αλλά με το παιχνίδισμα του πλουραλισμού. Που δεν ήταν μόνο στην ελληνοκυπριακή κοινότητα. Η πολλαπλότητα των σημαιών τζαι των συνθημάτων, μπορεί να μην ήταν μια συνειδητή προσπάθεια του Ως Δαμέ σαν συλλογικότητας που συγκροτείται στο δρόμο, αλλά ήταν το πνεύμα τζαι το κλίμα που μετάφερε σαν αύρα στην όλη κινητοποίηση..
Υπήρχε πάλε ένα αίσθημα χαράς. Παρά πόνου/απογοήτευσης/απωθημένων...Ενα βλεμμα που κοιταζε το μελλον..:)
Η τουρκοκυπριακή κινητοποίηση συγκεντρώθηκε στην πλατεία Ινονού, η οποία είναι από τις αρχές του 2000, ο χώρος οπου συγκεντρώνονται η αριστερά αλλά τζαι οι δυναμικές της λύσης – σαν σημείο αναφοράς. Σαν ένας χώρος εν δυναμει δυαδικής εξουσίας/δυναμικής. Ένας εναλλακτικός χώρος απέναντι στην εξουσία - όταν η εξουσία είναι εξαρτωμένη ή/τζαι διχοτομική. Με αυτήν την έννοια, η δυναμική της λύσης αλλά τζαι των πολλαπλών ομάδων/κινημάτων/συντεχνιών που συγκροτούν τον κοινωνικό πόλο της «εξουσίας» απέναντι στον θεσμικό του κράτους, έχουν κερδίσει ένα πλεονέκτημα στο δρόμο.
Στην ελληνοκυπριακή κοινότητα, το κυπριακό δεν μάζευε πλήθη. Ακόμα τζαι το συλλαλητήριο του «όχι» το 2004, παρά τα σαρωτικά ποσοστά που πήρε στο δημοψήφισμα το «όχι», δεν ήταν ιδιαίτερα μαζικό.. Τζαι ανάλογα οι προσπάθειες για συγκρότηση κινητοποιήσεων για την λύση μετά το 2004, είχαν περιορισμένο βεληνεκές αριθμητικά. Μια σημαντική εξαίρεση ήταν η μαζική δικοινοτική Πρωτομαγιά του 2014. Εκεί ήταν λες τζαι ξαναμπήκε η Ιστορία στο προσκήνιο με χιλιάδες ανθρώπους να ενώνουν την φωνή τους για λύση..
Η συνέχεια, ωστόσο, δεν είχε την ίδια δυναμική. Παρά τις κάποιες προσπάθειες για κινητοποιήσεις την περίοδο Μοντ Πελεράν – Κραν Μοντανά, [με μια ενδιαφερουσα νεα προσπαθεια, το Unite Cyprus now] αφησε μια πολύ πικρη γευση η συνειδητοποίηση του κόλπου που είχε παίξει ο Αναστασιάδης τζαι ο κύκλος γυρόν του [τζαι τα μιντιακά τους φερέφωνα] από το 2004 [αυτόν το τυπάκο τον πουλούσαν κάποτε σαν «πολιτικό της λύσης».. :)] ..Έμεινε ένα πικρό αίσθημα που ενίσχυε το ευρύτερο αίσθημα αποχής κινητοποιήσεων για το κυπριακό. Ποιός θα έβγαινε στο δρόμο για να στηρίξει ένα τύπο σαν τον Αναστασιάδη σαν «ηγέτη λύσης» τζαι όλα τα άλλα φαιδρά, με βάση τα οποία γαντζώθηκε τζαι ο ίδιος τζαι τα σχετικά δικηγορικά γραφεία, στην εξουσία;
Σε αυτό το πλαίσιο, η κινητοποίηση του Σαββάτου ήταν μια τομή: Γύρω στις 3 χιλιάδες άτομα [με μερικούς να εκτιμούν ότι ήταν και περισσότερος ο κόσμος προς τις 4000] απλωθήκαν στους δρόμους. Ήταν σιγουρα η πιο μαζική εκδήλωση υπέρ της λύσης μετά το φιάσκο του Κραν Μοντανά τζαι ίσως η δεύτερη πιο μαζική μετά την Πρωτομαγιά του 2014..
Τζαι προγραμματισμενη κινητοποιηση στους δρόμους είσιεν να αντιμετωπίσει, στην συγκεκριμενη συγκυρια, ένα φορτισμένο κλίμα με την κυβέρνηση να ανακοινώνει νέο λόκνταουν, άρα τζαι ένα υπόγειο πανικό – αλλά τζαι ανάγκες απόδρασης τις λλίες ώρες πριν τον εγκλεισμό. Τζαι όμως μαζευτηκαν χιλιαδες παρα την συγκυρια. Γιατι τωρα πια υπηρχε η συνειδηση ότι οι πρωταγωνιστες/τριες δεν ηταν στα ανακτορα της εξουσιας, αλλα τζιαμε..στο «δρομο»... Απέναντι οι απορριπτικοί της υποτίθεται «Αδούλωτης Κερύνειας» του Σιεκέρσαββα κοκ, μάζεψαν μερικές εκατοντάδες.. [υποτίθεται «αδούλωτη» ακριβώς γιατί η πρακτική της οδηγεί, σαν συνέπεια, με μαθηματική ακρίβεια, όπως η 15η τζαι η 20η Ιουλιου] στην προσάρτηση της βόρειας Κύπρου στην Τουρκία]..
Η διεκδίκηση της επανένωσης αποκτά δυναμική σε ένα νέο πλαίσιο – νεώς μορφών κινητοποίησης που τωρά πια, τζαι παρά τα ττέλια, εν δικοινοτικές – τζαι πλουραλιστικές...
Τζαι συνειδητο αρκεφκει να κατανοει ότι εν τζαι κεντρο βαρους της πολιτικης πκιον..
Ένας νέος «δρόμος»...
Ενας βετερανος των κινητοποιησεων το εκφρασε ετσι...
«Christos Tombazos
Δεν είναι ώρα για αποτίμηση. Ούτε για συμπεράσματα. Ένα είναι το σίγουρο όμως. Δεν θα ξεμπερδέψουν εύκολα μαζί μας οι διχοτομιστές. Τσουνάμι ο λαός της ειρήνης και της επανένωσης μέσα σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες.
Μίλησε η σιωπηλή πλειοψηφία. Ακούστε την. Διαφορετικά θα την βρίσκεται μπροστά σας. Πιο μαζικά. Πιο μαχητικά.
Σήμερα ενώσαμε τον δρόμο, έστω με παράλληλες πορείες.
Συνεχίζουμε.
Εντείνουμε.»
Η ανάδυση της Κύπρου του «κοινού δρόμου»
τζαι μορφών δυαδικής εξουσίας
Έτσι τα πλήθη που ξεχυθήκαν στους δρόμους της Λευκωσίας στις 24 Απρίλιου εξέφραζαν μια κοινή ιστορικη βούληση σε αντίθεση με την [πρόσκαιρη ελπίζουμε] εξουσία που εκφράζει την διαπλοκή τζαι την νεοαποικιακό [εθνική ή χρηματιστική] εξάρτηση..
Ο «ενωμένος δρόμος», από τα κάτω, συγκροτεί μια πρώτη μορφή ενός είδους «δυαδικής εξουσίας» [απέναντι στους δυο διχοτομιστές, Τατάρ και Αναστασιάδη] η οποία δηλώνει προκαταβολικά την άρνησή της να δεχτεί οποιοδήποτε ναυάγιο ή απόπειρα διχοτόμησης στο όνομα των συμφερόντων της διαπλοκής τζαι της εξάρτησης.
Έτσι τώρα πια δεν θα κοιτάζουν απορημένοι οι ξένοι για τον παραλογισμό των πολιτικάντηδων που έφερε στην εξουσία η διαπλοκή του χρήματος ή της εξάρτησης. Υπαρχει τωρα πια τζαι η εικονα της αλλης Κυπρου - με τις χιλιάδες στους δρόμους τζαι τες πλατείες..
Αναδύεται η άλλη Κύπρος του «κοινού δρόμου»..
Ο «ενωμένος δρόμος» της κοινής πόλης σαν η κοινωνική ιστορική καταγραφή μιας νέας μορφής πραγματικότητας – της Αντίστασης στους δρόμους που εκφράζει τον ορθολογισμό της επανένωσης:
Όταν τα κύματα της νέας εποχής τζυλούν στους δρόμους μιας ντε φακτο ενιαίας πόλης που την χωρίζουν τεχνητά κατασκευάσματα.
Οι διαδηλώσεις/πορείες στους δρόμους της Λευκωσίας, βόρεια τζαι νότια, το Σάββατο 24/4
Οι συγκυρίες ήταν διαφορετικές – αλλά οι διαδηλώσεις τις ενοποίησαν παρά τους άτυπους σύμμαχους της διχοτόμησης [Τατάρ, Αναστασιάδη]: από την μια οι τουρκοκύπριοι έχουν μια πολιτική ηγεσία που αναδείχτηκε με αμφισβητούμενο τρόπο [από ότι φάνηκε – μέσω εξαγοράς ψήφων], τζαι βρίσκονται σε μια σχέση αντιπαραθεσης με την Άγκυρα, όπως τζαι οι ελληνοκύπριοι πριν το 74, όταν η Αθήνα εσυμπεριφέρετουν σαν εθνικο-αποικιακο κέντρο [«εθνικό κέντρο» ήταν η ορολογία τους τότε- που εν διαφέρει πολλά που την σημερινη νοοτροπία του Ερντογάν] ..Οπότε ο δυναμισμός τζαι η μαζικότητα είσιεν πολλαπλές αφετηρίες. Στην νότια Λευκωσία, η κοινωνική οργή πλανιέται με αφετηρία το καθεστώς διαπλοκής, αλλά τζαι την [συνεπαγόμενη;] ανικανότητα πλέον των θεσμών να οργανωσουν μια έστω ορθολογική διαχείριση [της πανδημίας, των εμβολιασμών, ή εστω της διαχείρισης της τραπεζιτικής κρίσης 10 χρόνια μετά – με τους τραπεζίτες να επιμενουν να τα θελουν ουλλα δικα τους. Τζαι εγγυήσεις τζαι free hand στις εκποιήσεις] καθώς παντού φαίνεται να πλανιέται ένα είδος ημετεροκρατικού δικτύου πελατειακών σχέσεων.
Μπροστά σε τούτα τα δυο πλέγματα σχέσεων [εξαρτησης τζαι διαπλοκης], δυσκολευκει η διατήρηση της προοπτικής λύσης [καθώς πάσιν στην Γενεύη δυο πολιτικάντηδες που με ευκολία, για δικά τους συμφέροντα, θα μπορούσαν να οδηγήσουν την χώρα στην πλήρη εξάρτηση τζαι την σκλήρυνση του διαχωρισμού. Είναι σε τουτο το πλαισιο που η διαπλοκή τζαι η εξωτερική [με εθνικόφρων κέτσαπ] εξάρτηση είναι τα συνοδευτικά της απόπειρας συντήρησης της διχοτόμησης..
Οι πορειες της Λευκωσιας το Σαββατο 24/4 ηταν η απαντηση των δρομων...Για την επανενωση, σαν ιστορικο αιτημα τζαι αναποφευκτη πραγματικοτητα – αλλα τζαι για την αναγκη μιας αλλης Κυπρου..
One Radical Planet 