Login
«Ο πρώην Υπουργός Άμυνας και νυν Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας απέστειλε επιστολή στο Πρωτόδικο Δικαστήριο που καταχωρήθηκε στο φάκελο του Δικαστηρίου χωρίς διαφάνεια, με αποτέλεσμα να μην ενημερωθούμε».
Έντονες αντιδράσεις προκαλεί στους κατοίκους του Μιτσερού η καταχώρηση επιστολής στο Πρωτόδικο Δικαστήριο από τον Βοηθό Γενικό Εισαγγελέα, Σάββα Αγγελίδη, σχετικά με την υπόθεση του ασφαλτικού εργοστασίου. Όπως αναφέρουν, σε δελτίο τύπου που εξέδωσαν, η επιστολή καταχωρήθηκε χωρίς προηγούμενη ενημέρωση των επηρεαζόμενων.
Προσθέτουν ότι «πέραν της αδιαφάνειας, μας προβληματίζει τόσο το γεγονός ότι υπογράφεται από πρόσωπο που είχε πολιτική εμπλοκή, όσο και το γεγονός της εκ μέρους τους επίκλησης δημοσίου συμφέροντος, το οποίο επικαλέστηκαν για να ζητήσουν επίσπευση της διαδικασίας».
Ο ΔΗΣΥ, της δεξιάς/ακροδεξιάς, ανησυχά για την εξαγορά γης από ξένους... Εξηχάσαν τα γέρημα τα κατορθώματα της πολιτικής Αναστασιάδη για τα διαβατήρια..
Εν τέλεια του γελασμάτου η κατάσταση:
"Σήμερα στην κοινοβουλευτική επιτροπή Εσωτερικών θα συζητηθεί σχετική πρόταση Νόμου του βουλευτή ΔΗΣΥ Αμμοχώστου, Νίκου Γεωργίου." –
«Αλλοδαποί αγοράζουν γη στην Κύπρο χωρίς ουσιαστικό κώλυμα, εκτοξεύοντας τις τιμές των ακινήτων στο νησί μας επηρεάζοντας συνάμα ομάδες πολιτών, όπως ημεδαπά νεαρά ζευγάρια, που καθημερινά έρχονται αντιμέτωπες με το στεγαστικό ζήτημα.»
Αλόπως ένεν ποτζήνους που πολιτογραφούσε ο Μάστρος του...
Στα τοπικά, εν εμφανές πκιον ότι ξεκινά η προεκλογική για τις επόμενες βουλευτικές, του χρόνου.... Η Αννίτα που το έπαιζεν, πιο ανοικτή στην φιλελεύθερη πτέρυγα της δεξιάς, επήεν στο μνημόσυνο του Γρίβα.. Ο φόβος ροών από την άκρα δεξιά του ΔΗΣΥ προς την οργανωμένη ακροδεξιά [Ελαμ ή ότι άλλα σχήματα προκύψουν] Δαμέ έκαμεν τους τζιαι μια που τες κύριες του ειδήσεις ο Μπολίτης – ήντα τζιαιρούς εφτάσαμεν - Make Cyprus… πιο Δεξιά Again* - Η κανονικοποίηση του ΕΛΑΜ σπρώχνει τον ΔΗΣΥ τρια κλικ... .
Η τάση εν ευρύτερη τζαι στην ευρωπαϊκή κεντροδεξιά – η προσπάθεια, πάντως, των χριστιανοδημοκρατών στην Γερμανία να κινηθούν πιο κοντά στη ρητορική της ακροδεξιάς, εν φαίνεται να τους φκαίνει. Μάλλον συσπειρώνουν τους απέναντι τους. Τζαι έχουν τζαι φιλελεύθερες διαρροές, όπως φάνηκε σε πρόσφατη ψηφοφορία για το μεταναστευτικό στη γερμανική βουλή...
Το ερώτημα ένει πόσες κωλοτούμπες θα κάμει, τελικά, η τοπική φιλελέ δεξιά [που ελέγχει τζαι τα ΜΜΕ της δεξιάς] για να κρατήσει ψήφους που την ακροδεξιά πτέρυγα του κόμματος. Όπως απέδειξε η εμπειρία του Γ. Κληρίδη, το να υιοθετά [συγκυριακά υποτίθεται] ακροδεξιές υστερικές ρητορικές, έστω ευκαιριακά, έσιει κόστος. Με έτσι πρακτικες εν χρειαζεται να απορεί καποιος/α ινταλώς έχασε ότι εφαίνετουν να θεωρεί πιο σημαντικό – που την Δερύνεια, την εποχή των πυραύλων, ως την πολυδιάσπαση του 2004. Η διαδοχή του κόμματος του Κληρίδη, που τον Αναστασιάδη ήταν εκφραστική... Η Καίτη, σήμερα, απλώς εκφράζει τούτην την πραγματικότητα που βίωσε ο πατέρας της..
Τζαι οι ακροδεξιοί, όπως το γΕλαμ, ήδη αρκέφκουν να στήνουν θεάματα μίσους – για να εκλιπαρήσουν ψήφους. Τωρά θα κάμουν πορεία στην Λεμεσό ενάντια στην Μετανάστευση – τζαι έσιει χάζιν να λαλούν στους χειραγωγισιμους, ότι την Κύπρο αγοράζουν την οι «ξένοι» για να πάει συνειρμικά ο νους τους, στους μετανάστες, αντί στα κεφάλαια που εξαγοράζουν, τζαι ξεπλένουν.. που την εποχή των διαβατήριων Αναστασιάδη – το οποίον φυσικά εστήριζεν η ακροδεξιά στους δεύτερους γύρους των εκλογών... τζαι λογικά θα εν μάλλον νάκκον δύσκολο να καταφέρουν οι χειραγωγίσιμοι, να δουν την διασύνδεση της δουλοπρέπειας απέναντι στο Ισραήλ με το μένος ενάντια στους μετανάστες/ισλάμ κλπ... Σαν μετατόπιση από την πραγματικη προσπάθεια ελεγχου τζαι εξαρτησης της Κυπριακής Δημοκρατίας που συμφέροντα τζαι εξαρτήσεις του Ισραήλ –που το μαύρο βαν ως τους ενόπλους στα αεροδρόμια..
Η άλλη, μάλλον αποκαλυπτική, είδηση ήταν η πληροφορία ότι οι ισραηλινοί, για τους οποίους η ακροδεξιά σιωπά πειθήνια, κυκλοφορούν ένοπλοι σε δημόσιους χώρους, όπως τα αεροδρόμια, παντές τζαι εν δικά τους..
Η ακροδεξιά επικαλείται την ΕΟΚΑ, αλλά εν κάμνει ούτε καν πορείες ενάντια στις βάσεις ας πούμε.. όπως στήνει υστερίες ενάντια στους φτωχούς. Τζαι ξεπλένει τους πλούσιους που εξαγοράζουν ..την Κύπρο..
Πάντως το ότι το θέμα της εξαγοράς της γης της Κύπρου, από ξένα κεφάλαια τζαι συμφέροντα, έφτασε στη Βουλή, εν θετικό..
· Weekly Review στα Διεθνη: Η κινέζικη «βόμβα» για την Τεχνητή Νοημοσύνη που σάρωσε τις δυτικές εταιρίες στα χρηματιστήρια. Η Ρωσική προέλαση στην Ουκρανία τζαι η έκρηξη των δρόμων στην Ελλάδα
Η είδηση της εφτομάδας διεθνώς ήταν.. τεχνολογική: η δημοσιοποίηση της κινέζικης deepseek σάρωσε στα χρηματιστήρια, ανταγωνιστικές δυτικές εφαρμογές... Ήταν μια ενδιαφέρουσα χρονικά ανακοίνωση – σαν τεκμήριο σε διεθνή θέα, των αλμάτων της κινέζικης τεχνολογίας... Τζαι πιο φτηνή άρα τζαι διαθέσιμη σε ουλλους η εστω σε παραπανω κοσμο ... εν τζιαι ούλλος ο κόσμος που έσιει πρόσβαση στο διαδίκτυο ή δυνατότητα οικονομική να πληρώνει για πρόσβαση σε εφαρμογές...
Κατά τα άλλα η ρωσική/ρωσόφωνη προέλαση συνεχίζεται – τζαι νοτιοανατολικά στο Ντονμπάς, τζαι βορειοτέρα στην περιοχή του Χαρκοβου... Εν σαφές πκιον ότι η Ουκρανία του Κιέβου, εν έσιει πιθανότητες για τις φαντασιώσεις «νίκης» που σέρβιραν, αρχικά οι δυτικοί τζαι ο κύκλος Ζελένσκι... Τωρά προσπαθούν να φανούν ενοχλητικοί με επιθέσεις μέσω drones σε ρωσικές συνοριακές περιοχές... Αλλά η στρατιωτική πλάστιγγα φαίνεται να βαρεί αναπόφευκτα πκιον υπέρ της Ρωσίας..
Αναμένεται η ό,ποια κίνηση του Τραμπ, με συνάντηση με τον Πούτιν...
Θα φορτωθούν οι ευρωπαίοι τον πόλεμο των ΗΠΑ, τωρά που εν σαφής πκιον η ήττα [στρατιωτικά αλλά τζαι τεχνολογικά];
Στην Ελλάδα, αρκέφκει να φαίνεται στους δρόμους μια συνύπαρξη οργής που υπονομεύκει την πρακτική Μητσοτάκη, για πολυδιάσπαση των αντίπαλών του... Ο κατακλυσμός στους δρόμους για το έγκλημα στα Τέμπη αθθύμιζεν συνειρμικά τα παλιρροιακά κύματα που αμφισβήτησαν το καθεστώς αυταρχισμού της δεξιάς μετά τον εμφύλιο....Τζαι στα πιο πρόσφατα η προηγούμενη φορά με μαζική δυναμική – με εξαίρεση τα επετειακά – ήταν με την καταδίκη των χρυσαύγουλων. Αλλα τζιαι πάλε εν ήταν τόσος ο κόσμος σε τόσα πολλά μέρη τζιαι ακόμα τζιαι στο εξωτερικό
Τα θύματα των Τεμπών θα συνοδεύκουν πάντα πκιον το Μητσοτακέϊκο...
Όπως τζιαι οι συνεχιζόμενες προσπάθειες για συγκάλυψη του εγκλήματος που έφτασεν ακόμα τζιαι στο σημείο να προτείνει για την προεδρία της χώρας άτομο εμπλεκόμενος σε τούτον το έγκλημα, άσχετα αν δεν η βουλή τταππώνει την εκλογήν του βασικά...
Τον Φλεβάρη του 2025 κυκλοφόρησε στη Λευκωσία το βιβλίο της Λέσχης Κινηματικού Αναστοχασμού «Υφαίνοντας το Νήμα: Συγκυρία, Ταξική Σύνθεση και Ανταγωνιστικό Κίνημα στην Κυπριακή Δημοκρατία». Ποιο κάτω ακολουθεί κριτική του βιβλίου. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι δεν πρόκειται για μια τυπική βιβλιοκριτική και, ως εκ τούτου, δεν υπάρχει εκτενής συζήτηση για το περιεχόμενο του βιβλίου, ούτε επαρκής περιγραφή των θετικών συνεισφορών του. Συνεπώς, η παρούσα κριτική προϋποθέτει ότι η αναγνώστρια της έχει διαβάσει το βιβλίο, το οποίο μπορεί να εντοπιστεί προς το παρόν στον κοινωνικό χώρο Καϊμάκκιν. Θα ήθελα επίσης να παροτρύνω τα άτομα που είναι μέρος, ή ασχολούνται με τον κυπριακό ριζοσπαστικό χώρο να διαβάσουν το βιβλίο, τόσο γιατί πρόκειται, τουλάχιστον εξ όσων γνωρίζω, για την πρώτη προσπάθεια προσέγγισης της κυπριακής εμπειρίας με αυτόν τον τρόπο, όσο και γιατί το εκδοτικό εγχείρημα του Faura Books, που έχει εκδώσει το βιβλίο, είναι μια αξιόλογη πρωτοβουλία η οποία καλύπτει ένα ιστορικό κενό και αξίζει της υποστήριξης μας.
Το βιβλίο μπορεί να χωριστεί σε τρία μέρη, αν και αυτά δεν αντικατοπτρίζονται από τα κεφάλαια του με ακρίβεια. Στο πρώτο μέρος παρουσιάζονται βασικά στοιχεία γύρω από την ταξική σύνθεση της κυπριακής εργατικής τάξης στην Κυπριακή Δημοκρατία, αντλώντας στοιχεία κυρίως από τις διαθέσιμες επίσημες στατιστικές και από μέρος της ακαδημαϊκής βιβλιογραφίας. Η παρουσίαση αυτή χωρίζεται γύρω από τις έννοιες της τεχνικής σύνθεσης, της κοινωνικής σύνθεσης και της πολιτικής σύνθεσης, προσφέροντας μια περιγραφή που κυμαίνεται από το μορφωτικό επίπεδο των εργαζομένων, το ρόλο της οικογένειας και το είδος της εργασίας που εκτελείται, μέχρι την ιδιοκατοίκηση, τα μέσα συγκοινωνίας, το πολιτικό τοπίο και τη διάκριση μεταξύ μεταναστευτικής και ντόπιας εργασίας. Αυτό το μέρος του βιβλίου είναι ίσως το ισχυρότερο, συγκεντρώνοντας βασικές πληροφορίες γύρω από την πραγματική, υπάρχουσα εργατική τάξη. Εμπεριέχει, παρόλα αυτά, μια σημαντική αδυναμία, την έλλειψη ιστορικής καταγραφής/ανάλυσης της συγκρότησης και εξέλιξης της κυπριακής εργατικής τάξης. Παρά τις μεμονωμένες ιστορικές αναφορές, έχουμε μια εικόνα του σήμερα χωρίς να ξέρουμε πως ακριβώς φτάσαμε εδώ.
Το δεύτερο μέρος, το οποίο αποτελεί μέσα στο βιβλίο κομμάτι του υποκεφαλαίου σχετικά με την πολιτική σύνθεση, είναι λίγο-πολύ μια καταγραφή διαφόρων πολιτικών δραστηριοτήτων και κοινωνικών αγώνων των τελευταίων ετών, σε συνδυασμό με μια προσπάθεια παρουσίασης των στιγμών, των πτυχών και των διαστάσεων της ταξικής πάλης που εμπεριέχονται μέσα σε αυτούς τους αγώνες. Η καταγραφή είναι από μόνη της αξιοσημείωτη, δεδομένου ότι είναι δυστυχώς σπάνιο για τον κυπριακό ριζοσπαστικό χώρο να διατηρεί τη μνήμη της δικής του πολιτικής δραστηριότητας, πόσο μάλλον της δραστηριότητας άλλων υποκειμένων και οργανώσεων, όπως τα συνδικάτα, οι φοιτητές, οι μετανάστριες κλπ. [15]. Το τρίτο μέρος αποτελείται από το τελευταίο κεφάλαιο, όπου παρουσιάζονται τα βασικά συμπεράσματα του βιβλίου.
Εργατικό Κίνημα & Ταυτότητα
Το βιβλίο αναφέρει την ανάλυση των Endnotes σχετικά με την ιστορία του εργατικού κινήματος (υποσημείωση 46), αλλά δεν φαίνεται να έχει αφομοιώσει όλα τα συμπεράσματα αυτής της ανάλυσης, ακόμη και αν επαναλαμβάνει κάποια από αυτά στα συμπεράσματα του. Όπως αναφέρουν οι Endnotes, το εργατικό κίνημα οργανώθηκε γύρω από τους βιομήχανους εργάτες, φτάνοντας σε ένα εσωτερικό φραγμό στην οργάνωση της υπόλοιπης εργατικής τάξης. Με τη σειρά του, το βιομηχανικό προλεταριάτο δεν αναπτύχθηκε και επεκτάθηκε σε τέτοιο βαθμό που να αποτελεί την πλειοψηφία του πληθυσμού μέσα στον 20ο αιώνα, ενώ μετά τη δεκαετία του ‘70 βλέπουμε την συρρίκνωση του παγκόσμια, και όχι απλώς τη μεταφορά του από τις δυτικές στις ανατολικές χώρες [17]. Η κατάρρευση του εργατικού κινήματος, εν τέλει, συνδέεται με την συρρίκνωση του βιομηχανικού προλεταριάτου, πάνω στο οποίο και κτίστηκε. Όπως επισημάνουν:
«Οι οργανώσεις αυτές δεν θα είχαν πετύχει στα καθήκοντά τους αν δεν στηρίζονταν, την ίδια στιγμή, σε μια επιβεβαιώσιμη ταξική ταυτότητα. Στον βαθμό που έκαναν θυσίες στο όνομα του εργατικού κινήματος, οι εργάτες δεν ενεργούσαν, γενικά, για τα άμεσα συμφέροντά τους. Το να πει κανείς ότι οι εργάτες επιβεβαίωναν μια κοινή ταυτότητα σημαίνει ότι το κίνημα πέτυχε να τους πείσει να αναστείλουν τα συμφέροντά τους, ως μεμονωμένοι πωλητές σε μια ανταγωνιστική αγορά εργασίας και, αντίθετα, να ενεργήσουν κινούμενοι από μια δέσμευση στο συλλογικό πρόταγμα του εργατικού κινήματος» [14 σελ. 26].
«Οι εργάτες μπορούσαν να γεφυρώσουν τα χάσματα, μεταξύ των συντεχνιακών τους συμφερόντων, μόνο στον βαθμό που πίστευαν, και έπειθαν και άλλους να πιστεύουν, σε μια κοινή ταυτότητα: τον συλλογικό εργάτη. Όμως, η ενότητα, που ονομαζόταν έτσι, δεν ήταν μια “πραγματική” ενότητα, δοσμένη άμεσα από την πλήρη άνθηση των καπιταλιστικών κοινωνικών σχέσεων. Ήταν ένας μύθος που τον προϋπέθετε, και τον έθετε, το ίδιο το κίνημα» (έμφαση δική μου) [14 σελ. 79].
Είναι ακριβώς αυτή η αναγνώριση πως η εργατική ταυτότητα (ή ο συλλογικός εργάτης) δεν ήταν ένα φαινόμενο έξω από το εργατικό κίνημα, αλλά παράγωγο του ίδιου του κινήματος – δεν υπήρξε ούτε υπάρχει ανεξάρτητα από αυτό. Η κατάρρευση τόσο του εργατικού κινήματος, όσο και των συνθηκών που το ανέδειξαν, σημαίνει και την κατάρρευση της οργάνωσης της εργατικής τάξης γύρω από την εργατική ταυτότητα καθαυτή. Η ταξική πάλη συνεχίζει, και ενίοτε οι εργάτες εμφανίζονται σαν υποκείμενα μέσα από διάφορες μορφές αγώνα αλλά:
«Δεν μπορούμε, πλέον, να προσφεύγουμε στην έννοια της ταξικής συνείδησης, με ό,τι αυτή συνεπάγεται. Είμαστε αναγκασμένοι να αντιμετωπίσουμε το γεγονός ότι η εργατική τάξη είναι μια τάξη αυτού του τρόπου παραγωγής, που ενοποιείται μόνο στον διαχωρισμό. Φυσικά, υπάρχουν, ακόμα, στιγμές στους αγώνες τους, που οι εργάτες συναντιούνται με έναν τρόπο που διακόπτει την ενότητά τους για το κεφάλαιο, επιτρέποντάς τους να οργανωθούν τόσο εντός, όσο και κατά μήκος, των γραμμών που τους διαχωρίζουν. Όμως, όταν συναντιούνται, σήμερα, αυτό δεν το κάνουν ως τάξη, γιατί το ταξικό ανήκειν είναι αυτό, ακριβώς, που τους χωρίζει» [14 σελ. 82].
Παρόλα αυτά, σε διάφορα σημεία το βιβλίο φαίνεται να υποχωρεί σε παραδοσιακές αναγνώσεις, όπως στη χρήση του όρου της ψευδής συνείδησης, η οποία με τη σειρά του προϋποθέτει μια αυθεντική ταξική συνείδηση η οποία καταπιέζεται:
«[Τ]ο κενό που δημιουργείται από τη συρρίκνωση του κράτους προνοίας καλύπτεται από…την ψευδή συνείδηση και την υλική πραγματικότητα που αυτή δημιουργεί» (σελ. 40).
Σε άλλα σημεία, υπάρχει μια επιστροφή πίσω στη γνώριμη ανάγνωση περί λανθασμένων επιλογών του εργατικού κινήματος, παρά στην καθοριστική επίδραση της εξέλιξης του καπιταλισμού πάνω στο ίδιο το κίνημα:
«Το εργατικό κίνημα πέτυχε μια πύρρειο νίκη στις δυτικές χώρες…έκανε το εργατικό υποκείμενο συνομιλητή των κυβερνήσεων με σημαντικά οφέλη…και με αντάλλαγμα την ενσωμάτωση του στις διαδικασίες της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Το εργατικό κίνημα ξεδόντιασε τον εαυτό του. Στην πορεία, συνέλαβε στην κατάρρευση της εργατικής ταυτότητας που ήταν η κεντρική προϋπόθεση του…» (σελ. 58).
Τέλος, σε διάφορα σημεία του κειμένου διαφαίνεται μια δυσαρέσκεια συνδυασμένη με αμηχανία για τη δραστηριότητα της τοπικής εργατικής τάξης - μια δυσαρέσκεια που μάλλον κρύβει εκνευρισμό και απογοήτευση για ένα κομμάτι της τάξης που δεν ενεργεί όπως θα έπρεπε, όπου αντί «να επιδιώκεται η συλλογική δράση, συχνά προκρίνεται η οδός της προσωπικής ή οικογενειακής αρπαχτής, η οποία φαίνεται να είναι ποιο ελκυστική» (σελ. 92). Η ουσία εδώ είναι πως δεν φαίνεται ποιο ελκυστική. Είναι ποιο ελκυστική σε σχέση με τα άμεσα συμφέροντά. Είναι σε τέτοια σημεία που μπορούμε να διακρίνουμε στο βιβλίο την παρασκηνιακή διατήρηση ενός μεταφυσικού κοινού ταξικού συμφέροντος ως το σημείο αναφοράς γύρω από το οποίο κινείται η ανάλυση.
Τα Άμεσα Συμφέροντα
Βασική αδυναμία στην ανάλυσή του βιβλίου σχετίζεται με τα αντιφατικά συμφέροντα στο εσωτερικό της εργατικής τάξης. Στο βιβλίο γίνεται μια βασική, αλλά σημαντική καταγραφή των διαιρέσεων στο εσωτερικό της κυπριακής εργατικής τάξης σε σχέση με το φύλο, την εθνικότητα, το καθεστώς εργοδοσίας κτλ. Η συγκέντρωση αυτών των στοιχείων στο βιβλίο και η οργάνωση τους μέσα από το πρίσμα της ταξικής σύνθεσης είναι αδιαμφησβήτητα χρήσιμη. Αυτές οι διαιρέσεις είναι παρόλα αυτά γνωστές. Αυτό που απουσιάζει είναι η ανάλυση του διαχωρισμού των άμεσων συμφερόντων διαφόρων τμημάτων της εργατικής τάξης σε σχέση με άλλα τμήματα της ίδιας τάξης. Υπάρχει η αναγνώριση αυτής της εσωτερικής διαίρεσης, αλλά αντί να μπει στο επίκεντρο της ανάλυσης, η διαίρεση συχνά παρουσιάζεται ως μεταγενέστερη σκέψη.
Για παράδειγμα αναφέρεται πως «παρόλο που περίπου τα δύο τρίτα του πληθυσμού της ΚΔ ανήκουν στην εργατική τάξη, υπάρχουν και στο εσωτερικό της διαστρωματώσεις και αντικρουόμενα συμφέροντα» (σελ. 78), αναφέροντας μετέπειτα πως κομμάτι της εργατικής τάξης εκμεταλλεύονται την μεταναστευτική εργασία, μέσα από φτηνό εργατικό δυναμικό στους τομείς της φροντίδας και της οικιακής εργασίας. Σε άλλο σημείο αναφέρεται πως η ιδιοκατοίκηση στην Κύπρο ανέρχεται στο 70% (σελ. 32), αλλά μετέπειτα αναφέρεται πως ενώ «η μεγάλη πλειοψηφία …της εργατικής τάξης τάσσεται κατά των ψηλών ενοικίων…υπάρχει ένα ποσοστό ντόπιων εργαζόμενων που, ενοικιάζοντας παράλληλα διάφορα διαμερίσματα…επιλέγουν να επωφεληθούν από την κερδοσκοπική αγορά ακινήτων» (σελ. 92). Παρόλα αυτά, δεν ακολουθείται μια ανάλυση που να εστιάζει στις επιπτώσεις αυτών των δεδομένων.
Σχετικά με το επίπεδο της ιδιοκατοίκησης μπορούμε να συμπεράνουμε τα ακόλουθα: α) Η πλειοψηφία του πληθυσμού έχει συμφέρον από τη συνεχιζόμενη αύξηση της αξίας των ακινήτων β) η ενοικίαση ακινήτων παραμένει σημαντικό κομμάτι των εισοδημάτων αρκετών εργαζομένων γ) καθώς οι μισθοί μειώθηκαν μετά το 2009, θα πρέπει να υποθέσουμε ότι η εισοδηματική αναλογία που προέρχεται από τα ενοίκια έχει αυξηθεί για αυτό το τμήμα της εργατικής τάξης. Τα άμεσα συμφέροντα αυτού του κομματιού της εργατικής τάξης είναι αντίθετα με τα άμεσα συμφέροντα εργατών οι οποίοι νοικιάζουν. To παράδοξο θα ήταν να υπήρχε μαζική προσέλευση σε διαμαρτυρίες για τα ψηλά νοίκια, όχι το αντίθετο.
Η απασχόληση μεταναστριών οικιακών εργατριών τόσο την οικιακή εργασία, όσο και για την ιδιωτική φροντίδα του ηλικιωμένου πληθυσμού, είναι καθοριστική για την κοινωνική αναπαραγωγή των ντόπιων εργαζομένων. Σημαντικό κομμάτι της εκμετάλλευσης αυτή της εργασίας συμβαίνει επίσης στη μαύρη αγορά, καθώς οι μετανάστριες εργάτριες επισκέπτονται επιπλέον σπίτια στο ρεπό τους (συνήθως τις Κυριακές), και πληρώνονται για την κάθε επίσκεψη. Είναι μέσα από τη μαύρη αγορά που οι περισσότεροι ντόπιοι εργάτες και εργάτριες επωφελούνται από τα φτηνά εργατικά χέρια των μεταναστριών εργατριών. Υπάρχει επίσης η πρακτική του «διαμοιρασμού» των οικιακών εργαζομένων σε πολλά οικογενειακά νοικοκυριά, μέσω της παράνομης υπερεργασίας τους [16]. Αυτές οι δύο πρακτικές είναι τόσο συχνές που δεν χρειαζόμαστε στατιστικά στοιχεία για να τις θεωρήσουμε διάχυτες μέσα στην ελληνοκυπριακή κοινωνία. Τα άμεσα συμφέροντα όσων εργοδοτούν οικιακές εργάτριες, τόσο επίσημα όσο και περιστασιακά, είναι αντίθετα με τα συμφέροντα των ίδιων των εργατριών, από το μισθό μέχρι και το καθεστώς περιορισμού πρόσβασης στην αγορά εργασίας.
Τα ποιό πάνω καταδεικνύουν μόνο δυο διαστάσεις αντιφατικών άμεσων συμφερόντων στο εσωτερικό της κυπριακής εργατικής τάξης, συμφερόντων που παραμένουν αγεφύρωτα. Χρειαζόμαστε μια εκτεταμένη ανάλυση αυτών ακριβώς των άμεσων συμφερόντων εάν θέλουμε να κατανοήσουμε πραγματικά την πολυπλοκότητα της εμπειρίας της εργατικής τάξης στο νησί. Είμαι επίσης πεπεισμένος πως μόνο μέσα από μια τέτοια ανάλυση θα μπορέσουμε να εξηγήσουμε και να κατανοήσουμε «τις αδυναμίες των κινημάτων επανένωσης τα τελευταία 20 χρόνια στην ΚΔ, σε αντίθεση με την ΤΔΒΚ» (σελ. 69).
Θεωρητικές Ασάφειες
Ο ορισμός που προτάσσεται για τον καπιταλισμό ως «ένα παγκόσμιο μοντέλο κοινωνικής οργάνωσης που παράγει δομικές ανισότητες και ιεραρχίες, με κύριο σκοπό την παραγωγή κέρδους για τα αφεντικά μέσω της εκμετάλλευσης της εργασίας» (σελ. 15), χωρίς αναφορά σε μέσα παραγωγής, την παραγωγή εμπορεύματος για ανταλλαγή και την αξιακή μορφή του προϊόντος, παραμένει εξαιρετικά ανεπαρκής, ενώ συγχύζει αποτελέσματα του καπιταλισμού (διεθνοποίηση) με τον ίδιο τον ορισμό του [9]. Το βιβλίο επίσης χρησιμοποιεί αρκετούς όρους, επεξηγώντας όμως ελάχιστους. Όροι όπως «προλεταριάτο», «εργατική τάξη», «μικροαστοί», «μεσοαστοί», «αστοί», «μικροαστική ιδεολογία», «ψευδή συνείδηση», «ταξική πάλη», «έθνος-κράτος» και «μεσαία τάξη» δεν είναι αυτονόητοι, αφού έχουν χρησιμοποιηθεί με διάφορους τρόπους μέσα στις ριζοσπαστικές θεωρητικές παραδόσεις, και σίγουρα δεν είναι αυτονόητοι για κάθε αναγνώστρια που δεν είναι εξοικειωμένη με τις πολύ συγκεκριμένες ριζοσπαστικές θεωρητικές τάσεις από τις οποίες είναι επηρεασμένο το κείμενο.
Η ανάγνωση του κειμένου ασυνείδητα φέρνει έτσι ένα θεωρητικό-ιδεολογικό γέμισμα από τον αναγνώστη με βάση τις δικές του γνώσεις σχετικά με τους όρους που χρησιμοποιούνται, με το νόημα του κειμένου καθαυτού να παραμένει σε διάφορα σημεία θολό. Είναι κάπως παράδοξο να επιχειρείται ταξική ανάλυση χωρίς διευκρινίσεις σχετικά με τους όρους που χρησιμοποιούνται. Αυτή η θεωρητική ασάφεια έρχεται και δένει με μια γενικότερη θεωρητική έλλειψή που χαρακτηρίζει το βιβλίο – γίνεται π.χ. αναφορές σε ιδεολογία αλλά δεν αναφέρεται ή προτάσσεται θεωρία της ιδεολογίας, αναφέρεται ο εθνικισμός αλλά δεν επιχειρείται ή παρουσιάζεται κάποια θεωρητική ανάγνωση σχετικά με το έθνος, δεν παρουσιάζεται κάποια ιδιαίτερη θεωρία του κράτους κτλ.
Το αποτέλεσμα είναι μια εκτεταμένη απόκλιση μεταξύ του αντικειμένου που επιχειρεί να αναλύσει το βιβλίο και των εργαλείων που χρησιμοποιεί για να το κάνει, καταλήγοντας σε μια περιγραφικού χαρακτήρα καταγραφή, παρά σε αναλυτική εμβάθυνση. Το αναφέρω αυτό γιατί εάν συμφωνήσουμε με τους Endnotes πως οι εργάτες σήμερα όταν «συναντιούνται…δεν το κάνουν ως τάξη», αυτό σημαίνει πως συναντιούνται και οργανώνονται κάτω από άλλες κατηγορίες, ως άλλου τύπου υποκείμενα – ως πολίτες, ως έθνος/λαός, ως γυναίκες, ως η «πλειοψηφία» κτλ. Όπως αναφέρει ο Etienne Balibar σε σχέση με το έθνος:
«Κάθε κοινωνική κοινότητα που αναπαράγεται από τη λειτουργία των θεσμών είναι φαντασιακή, δηλαδή βασίζεται στην προβολή της ατομικής ύπαρξης στο νήμα μιας συλλογικής αφήγησης, στην αναγνώριση ενός κοινού ονόματος και στις παραδόσεις που ζουν ως ίχνη ενός πανάρχαιου παρελθόντος (ακόμη και όταν έχουν κατασκευαστεί και ενσταλαχθεί στο πρόσφατο παρελθόν). Αλλά αυτό καταλήγει στην αποδοχή ότι, υπό ορισμένες συνθήκες, μόνο οι φαντασιακές κοινότητες είναι πραγματικές (μετάφραση δική μου) [18 σελ. 346].»
Αυτές οι κατηγορίες διαμεσολαβούν μεταξύ τάξεων, κοινωνικών σχέσεων και πολιτικής και δεν μπορούν να θεωρηθούν ούτε ως αυτονόητες, ούτε ως απλές ιδεολογικές διαστρεβλώσεις που τυφλώνουν τους εργαζόμενους από κάποια πραγματική, ουσιώδη ταυτότητά τους. Εμπεριέχουν την δική τους ιστορικότητα, κοινωνική δυναμική και εξελικτική πορεία. Η ανάλυση λοιπόν πρέπει να αρχίζει από τη θεωρητική ανάκριση των ίδιων των κατηγοριών, αντί να τις βλέπουμε ως απλές ανορθολογικές εκφράσεις των παθολογιών του καπιταλισμού, εξίσου εύκολες στο να εξηγηθούν και να απορριφθούν. Είναι εδώ που συναντάμε την εργατική τάξη ως πολιτικό υποκείμενο στον 21ο αιώνα, όχι όπως εμείς τη θέλουμε, αλλά όπως αυτή συγκροτείται.
Υπάρχει επίσης η τάση μέσα στο βιβλίο να περιγράφεται η ταξική σύνθεση κινημάτων/πολιτικών χώρων χωρίς να παρατίθεται έστω και μια παραπομπή ή στοιχείο που να δίνει βάση στους ισχυρισμούς. Ενδεικτικά, αυτό γίνεται για τον ριζοσπαστικό χώρο (σελ. 66), για το ΕΛΑΜ (σελ. 72) και για το περιβαλλοντικό κίνημα (σελ. 94). Τέτοιου τύπου περιγραφές απλώς δεν μπορούν να θεωρηθούν αξιόπιστες. Η όποια επίκληση σε «εμπειρική γνώση από τη συμμετοχή…στα κινήματα» (σελ. 19) που αναφέρεται στην εισαγωγή του βιβλίου έχει με τη σειρά της τα όρια της.
Δευτερεύοντα Σχόλια
Σελίδα 31: Αναφέρεται ότι η «στατιστική είναι η επιστήμη του κράτους», με ένα απολογητικό ύφος για τη χρήση στατιστικών στοιχείων που προέρχονται από επίσημους θεσμούς. Εάν τα δεδομένα είναι ανεπαρκή ή προβληματικά, αυτό δεν οφείλεται στην ίδια τη στατιστική ως επιστήμη, αλλά στα στοιχεία που επιλέγει να συλλέξει ο εκάστοτε κρατικός θεσμός, καθώς και για τους λόγους που αποφασίζει να το κάνει. Για παράδειγμα, υπάρχει η παράδοση της κριτικής εγκληματολογίας, όπου τα δεδομένα που συλλέγει το κράτος αμφισβητούνται τόσο θεωρητικά όσο και εμπειρικά, μέσω της συλλογής, καταγραφής και ανάλυσης νέων δεδομένων που εξέρχονται από τη λογική της αστυνόμευσης. Αν συνεχίσουμε να αξιολογούμε μεθόδους και μεθοδολογίες έρευνας με τόσο απλοϊκό τρόπο, στο τέλος θα πρέπει να απορρίψουμε και άλλες επιστημονικές προσεγγίσεις, όπως η εθνογραφία και η αρχειοθέτηση (ως επιστήμες της αποικιοκρατίας), οι συνεντεύξεις και τα focus groups (ως μέθοδοι του marketing), καθώς και την ιστοριογραφία (ως επιστήμη του έθνους-κράτους), για να καταλήξουμε τελικά στη μόνη «αντικειμενική» μέθοδο: την προσωπική εμπειρία. Όσο δεν υπάρχει κατανόηση των διάφορων μεθόδων συλλογής στοιχείων και μεθοδολογιών ανάλυσης, τόσο ο ριζοσπαστικός χώρος θα παραμένει ανίκανος να παράγει τη δική του γνώση, μένοντας εξαρτημένος στην παραγωγή γνώσης από τους υφιστάμενους θεσμούς.
Σελίδα 62: Αναφέρεται πως η ΕΔΕΚ «πάντα είχε κάποιες εθνικές αναφορές αλλά σήμερα έχει μετατραπεί σε συντηρητικό, εθνικιστικό κόμμα με λαϊκές αναφορές». Είναι μια παράδοξη τοποθέτηση για ένα κόμμα του οποίοι οι παραστρατιωτικοί πήραν μέρος στη δικοινοτική βία του 1963-64 με σημαντική συμβολή υπέρ της ελληνοκυπριακής πλευράς στις μάχες του Πενταδάκτυλου. Το ότι πήραν επίσης μέρος στη αντίσταση κατά του πραξικοπήματος δεν σημαίνει πως τα μέλη της λειτουργούσαν πέραν της εθνικής φαντασίωσης – η ΕΔΕΚ στήριζε την κυρίαρχη εθνική γραμμή των Μακαριακών ενάντια στην Γριβική και χουντική γραμμή. Η ΕΔΕΚ ήταν εκ γενετής της ένα εθνικιστικό πολιτικό κόμμα, το οποίο ενίοτε χρησιμοποιούσε τη ρητορική του σοσιαλισμού του τρίτου κόσμου, που χαρακτηριζόταν από έναν αριστερού τύπου εθνικισμό, για να αντλήσει εκλογική στήριξη μεσώ της πολιτικής υπεραξίας που απέκτησε μετά την ήττα του πραξικοπήματος. Το ότι στέγασε για μια δεκαετία μια αριστερή νεολαία (η οποία εκδιώχθηκε αρχικά το 1978 [6] και τελειωτικά το 1981 [7]) δεν αλλοίωσε σε καμία περίπτωση τον πολιτικό και ιδεολογικό της προσανατολισμό. Αν μη τι άλλο καταδεικνύει την ιστορική αποτυχία του ισοδισμού στην Κύπρο.
Σελίδα 72: Αναφέρεται πως η πρώτη διαδήλωση του ΕΛΑΜ στη Λευκωσία το 2009 ακυρώθηκε. Αυτό δεν στέκει. H διαδήλωση διοργανώθηκε κανονικά, αλλά το ΕΛΑΜ σταμάτησε λόγο της αντιπορείας στα φώτα του Debenhams. Η αστυνομία κράτησε τις δύο πορείες χωριστά σε αρκετή απόσταση [1].
Σελίδα 80: Δεν καταγράφεται πως η απεργία στη Wolt κατέληξε σε συλλογική σύμβαση, που παρόλες τις αδυναμίες της είναι σημαντικό κατόρθωμα για ένα κλάδο που χαρακτηρίζεται από επισφαλή εργασία, μεταναστευτικό πληθυσμό και τεράστιες δυσκολίες οργάνωσης [2, 3].
Σελίδα 83: Αναφέρεται πως ο Αλέκος Μοδινός «καταδικάστηκε, και αργότερα στο ΕΔΑΔ…δικαιώθηκε». Ο Μοδινός δεν καταδικάστηκε από Κυπριακό δικαστήριο. Έκανε απευθείας προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων επιχειρηματολογώντας πως η διατήρηση του νόμου κατά της ομοφυλοφιλίας «συνιστά αδικαιολόγητη παρέμβαση στην δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής ζωής» [4, 5]. Μάλιστα, βασικό επιχείρημα της Κυπριακής Δημοκρατίας ήταν πως ο νόμος κατά της ομοφυλοφιλίας σταμάτησε να εφαρμόζεται, επιχείρημα που δεν έγινε αποδεκτό από το ΕΔΑΔ [5].
Σελίδες 84-85: Σχετικά με την ιστορική απουσία ενός φεμινιστικού κινήματος στο νησί, πιθανόν ο ίδιος ο τρόπος προσέγγισης του ζητήματος να αξίζει αναθεώρησης. Παρόλο που δεν υπήρξε φεμινιστικό κίνημα με τον ορισμό που μπορεί να του προσδίδει ο χώρος σήμερα, υπήρξε ιστορικά πολιτική δράση από τις γυναίκες της Κύπρου και από τους διάφορους οργανισμούς, πρωτοβουλίες και ομάδες γυναικών μέσα από τις οποίες οργανώθηκαν. Όπως μιλάμε λοιπόν για το εργατικό κίνημα από τη μια, και την ταξική πάλη από την άλλη, έτσι μπορούμε να μιλήσουμε για το γυναικείο/φεμινιστικό κίνημα από τη μια και για τις έμφυλες σχέσεις και την εξέλιξη τους από την άλλη.
Η ιστορία της πολιτικής δράσης γύρω από τις έμφυλες σχέσεις στην Κύπρο δεν έχει ακόμη καταγραφεί, αλλά μπορούμε να αναφέρουμε ενδεικτικά εδώ, τουλάχιστον σε σχέση με τις πρώτες δεκαετίες της μεταπολεμικής περιόδου, τη μάχη για τη νομική κατοχύρωση του συναινετικού πολιτικού διαζυγίου και του πολιτικού γάμου [11], και την πρωτοβουλία «Γυναίκες Επιστρέφουν», η οποία παραμένει η μεγαλύτερη κινητοποίηση γυναικών σε δημόσιο χώρο στην Κυπριακή Δημοκρατία [12]. Υπήρχε επίσης τουλάχιστον μια γυναικεία οργάνωση μέσα στο ριζοσπαστικό χώρο τη δεκαετία του ‘80 (Ομάδα Γυναικών Λευκωσίας, 1979-81) [13], ενώ υπήρξε επίσης κάποια πρωτοβουλία για την ενδοοικογενειακή βία μέσα στη δεκαετία του ‘90. Είμαι βέβαιος πως εάν γίνει μια μεθοδική έρευνα, θα εντοπιστούν όλο και περισσότερες πρωτοβουλίες και δράσεις του παρελθόντος που μας είναι άγνωστες. Μια κριτική ιστορική καταγραφή της πραγματικής εξέλιξης των έµφυλων σχέσεων, αν και δύσκολη, είναι ο μόνος τρόπος μέσα από τον οποίο θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε τόσο την ιστορική εξέλιξη αυτών των σχέσεων, όσο και τη γυναίκα ως πολιτικό και κοινωνικό υποκείμενο μέσα στο κυπριακό πλαίσιο.
Σελίδα 105: Η απόρριψη από τον ριζοσπαστικό χώρο πως η βόρεια Κύπρος βρίσκεται υπό κατοχή δεν έχει προσφέρει κάποια ιδιαίτερη εναλλακτική ανάγνωση όλα αυτά τα χρόνια, πέραν από μια καταδίκη των δύο εθνικισμών και μια γενικότερη αδιαφορία κατανόησης της ιστορικής εμπειρίας και εξέλιξης της Τουρκοκυπριακής κοινότητας μετά το 1974, καθώς και των κοινωνικών σχέσεων στο βόρειο τμήμα του νησιού. Το ότι το Τούρκικό κράτος ασκεί αποτελεσματικό συνολικό έλεγχο της βόρειας Κύπρου δεν είναι απλώς κάποιο νομικίστικο σόφισμα, αλλά η υλική πραγματικότητα όσων κατοικούν και ζουν στην περιφέρεια της ΤΔΒΚ, ενός αυτοανακηρυγμένου κράτους του οποίου το σύνταγμα ορίζει πως η εσωτερική και εξωτερική άμυνα ελέγχεται από τις Τούρκικές δυνάμεις [19], με την αστυνομία, τις τουρκοκυπριακές ένοπλες δυνάμεις και την πυροσβεστική υπηρεσία να υπάγονται στον Τούρκικο στρατό [20]. Το ελάχιστο για την ύπαρξη ενός κράτους είναι να μπορεί να ασκεί αποκλειστική νόμιμη βία εντός της επικράτειας που διεκδικεί [21]. Η ΤΔΒΚ δεν πληροί αυτό το κριτήριο. Μαίνεται σε όσους/όσες επιμένουν στην απόρριψη της κατανόησης της βόρειας Κύπρου ως μια διοίκηση ενός γεωγραφικού χώρου υπό τον έλεγχο του Τούρκικού κράτους, να προσφέρουν μια ανάλυση που παρουσιάζει κάποιο αξιόλογο ορισμό του κράτους και εξηγεί τι σχηματισμός είναι εν τέλει η ΤΔΒΚ.
Υποσημείωση 77, σελίδα 105: Αδυνατώ να κατανοήσω με ποια λογική ή ορισμό μπορεί να αναφέρεται η Δυτική Όχθη ως κράτος. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αποδοθεί ο όρος «κράτος» στην Παλαιστινιακή Αρχή, καθώς οι στρατιωτικές δυνάμεις του Ισραήλ δρουν ανεξέλεγκτα μέσα στη Ζώνη A (οι επιθέσεις μέσα στην Τζενίν μιλούν από μόνες τους [8]). Οι Ζώνες B & C βρίσκονται υπό επίσημο στρατιωτικό έλεγχο του Ισραήλ.
Delirium
Αναφορές
[1] Charalambous C. (2009) ‘We’ll come at night and find you, traitor’. Cyprus Mail, 29 Δεκέμβρη. Σελίδα 123 στο ‘Φασισμός, Ξενοφοβία, Εκμετάλλευση και Ρατσιστική Βία στην Κύπρο (Έβδομη Έκδοση)’. Διαθέσιμο στο: https://movementsarchive.org/doku.php?id=el:magazines:antifaarchive:no_7 [18/02/25].
[2] IWW Cyprus (2024) Victory(?) in the struggle of delivery drivers! Διαθέσιμο στο: https://www.iww.cy/articles/victory-struggle-delivery-drivers/ [18/02/25].
[3] Karakondylou C. (2024) First collective agreement covering delivery workers to come into force. In-Cyprus, 5 Ιούλη, Διαθέσιμο στο https://in-cyprus.philenews.com/insider/first-collective-agreement-covering-delivery-workers-to-come-into-force/ [18/02/25].
[4] Kamenou N. (2011) ‘Cyprus is the Country of Heroes, Not of Homosexuals’: Sexuality, Gender and Nationhood in Cyprus. Διδακτορική Διατριβή. Λονδίνο: King's College London, σελίδα 153.
[5] European Court of Human Rights (1993) Case of Modinos v. Cyprus (Application no. 15070/89). 22 Απριλίου, σελίδες 6-7.
[6] Θεοδόρου Φ. (1978) Σ.Ν. ΕΔΕΝ: Κρίση - Μια Σύντομη Αναφορά. Δελτίο Συζήτησης, Τεύχος 3, σελίδες 19-22.
[7] Αριστερή Πτέρυγα (1981) Διακήρυξη της Αριστερής Πτέρυγας του Σ.Κ. ΕΔΕΚ. Σοσιαλιστική Έκφραση, Φύλλο 100, σελίδες 2-3.
[8] Al Jazeera (2025) Israeli army’s Jenin raid enters 2nd month; mass displacement in West Bank. Al Jazeera, 19 Φλεβάρη, Διαθέσιμο στο https://www.aljazeera.com/news/2025/2/19/israeli-armys-jenin-raid-enters-2nd-month-mass-displacement-in-west-bank [20/02/25].
[9] Με βάση τη λογική του ορισμού που προτάσσεται, δεν υπήρχε καπιταλισμός π.χ. τον 16ο-18ο αιώνα στην Αγγλία [10] επειδή δεν αποτελούσε ακόμη «παγκόσμιο μοντέλο κοινωνικής οργάνωσης». Προφανώς και δεν υποστηρίζεται τέτοια θέση μέσα στο βιβλίο, αλλά αυτό είναι το λογικό επακόλουθο με βάση τον ορισμό που παρουσιάζεται.
[10] Wood E. M. (2002) The Origin of Capitalism: A Longer View. Verso: Λονδίνο, σελίδες 125-129.
[11] ΙστοριΚων (2023) Κύπρος: Ο πόλεμος για το πολιτικό διαζύγιο. Podcast. Διαθέσιμο στο https://www.listennotes.com/podcasts/ ιστορικων-historicon/112-κύπρος-ο-πόλεμος-για-το-8DCdQq-Yy5a/ [19/02/25].
[12] Hadjipavlou M. & Mertan B. (2010) Cypriot Feminism: An Opportunity to Challenge Gender Inequalities and Promote Women’s Rights and a Different Voice. The Cyprus Review, 22(2), σελ. 247-268, σελίδα 250.
[13] Κυπριακό Κινηματικό Αρχείο (2024) Ομάδα Γυναικών Λευκωσίας. Διαθέσιμο στο https://movementsarchive.org/doku.php?id=el:groups:omadaginekon [19/02/25].
[14] Endnotes (2015) A History of Separation. In: Endnotes Volume 4, Unity in Separation. Διαθέσιμο στο https://endnotes.org.uk/issues/4 [20/02/25]. Ελληνική μετάφραση από qutopic. Διαθέσιμη στο: https://inmediasres.espivblogs.net/files/2016/06/a_history_of_separation_root.pdf [20/02/25].
[15] Κυπριακές Υποσημειώσεις (2022) The Extra-Parliamentary Radical Milieu of Cyprus: Available Sources. Διαθέσιμο στο https://cyfootnotes.blogspot.com/2022/11/the-extra-parliamentary-radical-milieu.html [20/02/25].
[16] Hadjigeorgiou N. (2020) Report on the Status of Foreign Domestic Workers in Cyprus. Σελίδα 22. Διαθέσιμο στο https://ssrn.com/abstract=4396345 [20/02/25].
[17] Benanav A. (2020) Automation and the Future of Work. Λονδίνο: Verso, σελίδα 22.
[18] Balibar E. (1990) The Nation Form: History and Ideology. Review (Fernand Braudel Center), 13(3), σελ. 329-361.
[19] Σύνταγμα ΤΔΒΚ (1985) Transitional Article 10. Διαθέσιμο στο https://ombudsman.gov.ct.tr/Portals/20/Constitution%20of%20TRNC.pdf [20/02/25].
[20] Moudouros N. (2021) State of Exception in the Mediterranean: Turkey and the Turkish Cypriot Community. Λονδίνο: Palgrave Macmillan, σελίδα 21.
[21] Weber M. (2004) Politics as a Vocation. Στο: David Owen & Tracy B. Strong (eds.), The Vocation Lectures. Cambridge: Hackett, σελ. 32-94, σελίδα 33.
Despite the significant challenges posed by the ongoing criminalisation and attacks, KISA played a pivotal role in disseminating information and raising awareness about the importance of safeguarding the right to asylum, protecting the rights of migrants and refugees, and upholding the rule of law in Cyprus.
Έχουν περάσει δύο βδομάδες από την επιχείρηση-φιάσκο στη Ποταμιά, η οποία οδήγησε στη δολοφονία από αστυνομική σφαίρα του Shoaib Khan, μετανάστη από το Πακιστάν και η κοινωνία παραμένει στο σκοτάδι όσον αφορά τα πραγματικά γεγονότα και τις ευθύνες των εμπλεκόμενων αστυνομικών και της ηγεσίας της αστυνομίας. Μετα την σύλληψη του οδηγού του οχήματος στις 15 Ιανουάριου, στην ουσία η επιλεκτική πληροφόρηση από πλευράς της αστυνομίας επικεντρώνεται σχεδόν αποκλειστικά σε θέματα που σχετίζονται με την διακίνηση ανθρώπων προς τις ελεγχόμενες από την κυβέρνηση περιοχές.
Σύμφωνα με τα όσα ανέφερε, μεταξύ άλλων, ο ανακριτής της υπόθεσης στο δικαστήριο στις 16.01.2025:
Δύο βδομάδες μετά από το φιάσκο της επιχείρησης στην Ποταμιά, η αστυνομία οφείλει να τερματίσει τη συσκότιση και να ενημερώσει με πλήρη διαφάνεια την κοινωνία με πειστικές και τεκμηριωμένες απαντήσεις μεταξύ άλλων για τα ακόλουθα:
Τα γεγονότα που έχουν δει το φως της δημοσιότητας δημιουργούν εύλογα ερωτήματα και αμφιβολίες και για τον λόγο που οι αστυνομικοί είχαν μεταβεί τη συγκεκριμένη μέρα στην Ποταμιά. Καλούμε την Αστυνομία να ενημερώσει την κοινωνία κατά πόσον οι αστυνομικοί είχαν μεταβεί εκεί για σκοπούς περιπολίας, όπως αρχικά είχε δηλωθεί, ή για κάποια συγκεκριμένη επιχείρηση και αν ναι ποια ήταν η αποστολή τους και με ποιες οδηγίες;
Διοικητικό Συμβούλιο
According to Sigmalive, “On January 6, 2025, members of the Anti-Poaching Unit of the MAD attempted to intercept around 8.00 p.m. 3 vehicles in the Potamia Area, a rental saloon car with E/C plates, a saloon car with T/C plates and a black double cab with no plates.
According to the reports, the double cab escaped to the buffer zone, the T/C picked up speed and the policeman tried to shoot the tyres unsuccessfully, resulting in the double cab also escaping to the buffer zone. The third vehicle, with E/C plates attempted to move towards the officers and struck the service vehicle. A second officer also unsuccessfully used a pistol, resulting in this vehicle also moving into the buffer zone.
According to the Alpha TV correspondent, around 8.40 pm a large police force was combing the area and citizens had asked whether they had seen anyone running towards the community.
On the same day, about an hour after the events in Potamia, a former asylum seeker from Pakistan was found dead by a citizen in a parking lot on Kalypso street in Acropolis. According to reports, the man was naked from the waist up, had no blood on his body and had several documents next to him, including his own, his watch and the sum of 500 euros.
On 10.01.2025, the police announced after the necropsy that this man was finally killed by a bullet of a police officer’s service weapon during the chase that took place in Potamia village on 06.01.2025. It may be noted that the police on 06.01.2025, after the conclusion of the Medical Examiner, ruled out the possibility that the death was caused by a criminal act. In fact, a small hole in his body which was caused by a bullet was considered on 06.01.2025 to have been caused by an injury from a small stone during his fall.
Following the above developments, the Attorney General, as a prosecuting authority and at the same time legal advisor to the State, decided “to appoint the Senior Attorney of the Republic, Mr. Ninos Kekkos, as an independent Criminal Investigator, to head the investigations conducted by the Police”.
Following questions raised by reports that the deceased had been shot in the right side of his back, which ended up near the spine, the police claimed, according to reports, that the third vehicle, a rental vehicle with E/C plates, moved backwards towards them in a threatening manner and possibly the migrant was locked in the hood when he was accidentally hit by the police bullet.
KISA believes that the government and the prosecuting authorities must answer the serious questions raised by this new police fiasco with transparency:
KISA Steering Committee
Σύμφωνα με το Sigmalive, “στις 6 Ιανουαρίου 2025 μέλη του Ουλαμού Πάταξης Λαθροθηρίας της ΜΑΑΔ επιχείρησαν να ανακόψουν γύρω στις 8.00 μ.μ. 3 οχήματα στην Περιοχή Ποταμιάς, ένα αυτοκίνητο ενοικιάσεως σαλούν με Ε/Κ πινακίδες, ένα σαλούν με Τ/Κ πινακίδες και ένα μαύρο διπλοκάμπινο χωρίς πινακίδες.
Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, το διπλοκάμπινο διέφυγε προς τη νεκρή ζώνη, το Τ/Κ ανέπτυξε ταχύτητα και o αστυνομικός προσπάθησε να πυροβολήσει ανεπιτυχώς τα ελαστικά με αποτέλεσμα να διαφύγει και αυτό στη νεκρή ζώνη. Το τρίτο όχημα, με τις Ε/Κ πινακίδες προσπάθησε να κινηθεί προς τους αστυνομικούς και κτύπησε στο υπηρεσιακό όχημα. Ένας δεύτερος αστυνομικός έκανε επίσης χωρίς επιτυχία χρήση πιστολιού με αποτέλεσμα και αυτό το όχημα να κινηθεί στη νεκρή ζώνη.
Σύμφωνα με την ανταποκρίτρια του Άλφα TV, γύρω στις 8.40 μ.μ. μεγάλη αστυνομική δύναμη χτένιζε την περιοχή και πολίτες είχαν ρωτηθεί κατά πόσον είδαν κάποιον να τρέχει προς την κοινότητα.
Την ίδια μέρα, περίπου μια ώρα μετά τα γεγονότα στην Ποταμιά, εντοπίστηκε από πολίτη νεκρός σε χώρο στάθμευσης στην οδό Καλυψούς στην Ακρόπολη πρώην αιτητής ασύλου από το Πακιστάν. Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, ο άντρας ήταν γυμνός από τη μέση και πάνω, δεν είχε αίματα στο σώμα και είχε δίπλα του διάφορα έγγραφα μεταξύ των οποίων και τα δικά του, το ρολόι του καθώς και το ποσό των 500 ευρώ.
Στις 10.01.2025, η αστυνομία ανακοίνωσε μετά τη νενομισμένη νεκροτομή ότι τελικά ο συγκεκριμένος άντρας σκοτώθηκε από σφαίρα υπηρεσιακού όπλου αστυνομικού κατά την καταδίωξη που έγινε στο χωριό Ποταμιά στις 06.01.2025. Να σημειωθεί ότι η αστυνομία στις 06.01.2025, μετά και από το πόρισμα του Ιατροδικαστή, απέκλεισε το ενδεχόμενο ο θάνατος να προκλήθηκε από εγκληματική πράξη. Μάλιστα, μικρή τρύπα στο σώμα του η οποία προκλήθηκε από σφαίρα, θεωρήθηκε στις 06.01.2025 ότι προκλήθηκε από τραυματισμό του από μικρή πέτρα κατά την πτώση του.
Μετά τις πιο πάνω εξελίξεις ο Γενικός Εισαγγελέας, ως διωκτική αρχή και ταυτόχρονα νομικός σύμβουλος του κράτους, αποφάσισε να διορίσει τον κ. Νίνο Κέκκο, Ανώτερο Εισαγγελέα της Νομικής Υπηρεσίας ως «ανεξάρτητο» ανακριτή για τον συντονισμό των αστυνομικών ερευνών για την υπόθεση.
Μετά από ερωτήματα που προέκυψαν από πληροφορίες ότι ο νεκρός δέχτηκε σφαίρα στη δεξιά πλευρά της πλάτης του, η οποία κατέληξε κοντά στη σπονδυλική στήλη η αστυνομία ισχυρίστηκε, σύμφωνα με δημοσιεύματα, ότι το τρίτο όχημα, ενοικιάσεως με Ε/Κ πινακίδες, κινήθηκε προς τα πίσω απειλητικά προς το μέρος τους και ενδεχομένως ο μετανάστης να ήταν στο καπό κλειδωμένος όταν κτυπήθηκε κατά λάθος από την αστυνομική σφαίρα.
Η ΚΙΣΑ θεωρεί ότι οι κυβέρνηση και οι διωκτικές αρχές οφείλουν να απαντήσουν με διαφάνεια τα σοβαρά ερωτήματα που προκύπτουν από το νέο αυτό φιάσκο της αστυνομίας:
Διοικητικό Συμβούλιο ΚΙΣΑ
Η Παγκόσμια Ημέρα Μεταναστών (18 Δεκεμβρίου)i μας βρίσκει φέτος αντιμέτωπους με μπαράζ μισαλλόδοξων επιθέσεων από την ακροδεξιά και τους εθνικιστές συνοδοιπόρους της κατά των δικαιωμάτων των μεταναστών, των παιδιών με μεταναστευτική βιογραφία, της αρχής της μη διάκρισης και του κράτους δικαίου γενικότερα.
Η ακροδεξιά με την υποδαύλιση των εθνικιστών και τη στήριξη μεγάλης μερίδας των mainstream media επιτείνει ακόμα περισσότερο την εκστρατεία δυσφήμησης και αποξένωσης των ασυνόδευτων παιδιών. Καθημερινές δηλώσεις ρητορικής μίσους iiπαρελαύνουν καθημερινά από όλα σχεδόν τα ΜΜΕχωρίς αντίλογο και αμφισβήτηση.
Στο επίπεδο του κοινοβουλίου οι δυνάμεις αυτές, συνεπικουρούμενες από τα κόμματα …. αναθεώρησαν την νομοθεσία για τα ασυνόδευτα παιδιά ούτως ώστε μέσα από αμφισβητούμενης αξιοπιστίας διαδικασίες και εξετάσεις προσδιορισμού της ηλικίας τους, σε περίπτωση που αρνηθούν να τις υποστούν αφού επηρεάζουν την υγεία τους, να θεωρούνται ενήλικες και να παραβιάζονται τα δικαιώματα τους.
Χαρακτηριστική είναι, μεταξύ άλλων, η επίθεση που εξαπέλυσαν κατά των δικαιωμάτων των παιδιών με μεταναστευτική βιογραφία σε σχέση με την αύξηση του επιδόματος τέκνου. Οι εκπρόσωποι των νεοναζί στη Βουλήiii δεν δίστασαν να δηλώσουν ευθαρσώς ότι εναντιώνονται στη στήριξη για αύξηση γεννήσεων παιδιών από μικτούς γάμους ή και μη Κύπριους γονείς γιατί αυτά τα παιδιά δεν είναι «ελληνόπουλα». Μάλιστα καταψήφισαν την αύξηση του επιδόματος τέκνου για όλο τον πληθυσμό ώστε να αποκλειστούν τα παιδιά με μεταναστευτική βιογραφία.
Στη βάση της ίδιας ρατσιστικής και εθνικιστικής προσέγγισης, προχώρησαν στην τροποποίηση της Νομοθεσίας για νομική αρωγή σε υποθέσεις ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας, με την οποία στερούν το δικαίωμα επιλογής του δικηγόρου τους, αναπόσπαστο στοιχείο του δικαιώματος δίκαιης δίκης σε αιτητές ασύλου, ακόμα και στην πολύ απίθανη περίπτωση που τους εγκριθεί νομική αρωγή, φαινόμενο σπάνιο. Σύμφωνα με τον ακροδεξιό Βουλευτή, Σωτήρη Ιωάννου, η πρόταση «είχε κατατεθεί από το ΕΛΑΜ και έχει υιοθετηθεί πλήρως από το Υπουργείο Δικαιοσύνης»iv.
Τα περί καταπολέμησης των κυκλωμάτων δικηγόρων στην ουσία είναι συνθήματα για εσωτερική κατανάλωση και παραπλάνηση του λαού. Στην πραγματικότητα, οι εγκρίσεις για νομική αρωγή δεν ξεπερνούν μερικές δεκάδες τον χρόνο και επομένως καθόλου δεν αγγίζουν το θέμα των κυκλωμάτων δικηγόρων. Αντίθετα, η κατάργηση του δικαιώματος επιλογής δικηγόρου εκτός από παράνομη οδηγεί τους αιτητές στα χέρια των κυκλωμάτων που μέχρι σήμερα μέσω των συνεργατών τους στις διάφορες κοινότητες διέδιδαν στους αιτητές ότι οι αιτήσεις για νομική αρωγή δεν έχουν κανένα βαθμό επιτυχίας και ως εκ τούτου είναι καλύτερα να πληρώσουν από την αρχή τους δικηγόρους στους οποίους τους «προωθούσαν» για να αποφύγουν την άσκοπη ταλαιπωρία τους με τις αιτήσεις νομικής αρωγής.
Η ΚΙΣΑ καλεί την κυβέρνηση και τα κόμματα του ούτω καλούμενου δημοκρατικού τόξου να προχωρήσουν στην τροποποίηση του περί Νομικής Αρωγής Νόμου και υιοθετήσουν τις διατάξεις σχετικής οδηγίες της Ε.Ε. για τη δημιουργία καταλόγου δικηγόρων οι οποίοι να έχουν εκπαιδευτεί και καταρτιστεί κατάλληλα για να δικαιούνται να συμπεριληφθούν στη λίστα αυτή, ως το μόνο αποτελεσματικό μέτρο καταπολέμησης κυκλωμάτων στις τάξεις των δικηγορικών γραφείων, κάτι που μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει ούτε και απαιτείται.
Αποκορύφωμα των επιθέσεων των νεοναζί του ΕΛΑΜ και των εθνικιστών συνοδοιπόρων του, αποτέλεσε το κάλεσμα τους για σύλληψη και απέλαση των Σύρων προσφύγων vπου και νομικά και ηθικά είχαν κάθε δικαίωμα να βγουν στους δρόμους και να διαδηλώσουν υπέρ της πτώσης του καθεστώτος Άσαντ.
Στα μάτια των νεοναζί και των λοιπών εθνικιστών, το σύνολο των δυνάμεων της συριακής εξέγερσης αλλά και ο Συριακός λαός κατά του καθεστώτος είναι φανατικοί τρομοκράτες που δεν πρέπει να απολαμβάνουν βασικά ανθρώπινα δικαιώματα όπως αυτό της ελευθερίας έκφρασης, ή του συναθροίζεσαι στην Κύπρο, μια θέση άκρως επικίνδυνη για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του συνόλου της κοινωνίας.
Αν η κυβέρνηση όλα αυτά τα χρόνια σεβόταν στο ελάχιστο τα δικαιώματα των προσφύγων στην Κύπρο, σήμερα θα έλπιζε αρκετοί από αυτούς να θέλουν να συμβάλουν στην καλή σχέση της κυβέρνησης με τη νέα κυβέρνηση της Συρίας και να είναι οι καλύτεροι «πρεσβευτές» της Κύπρου στη νέα Συρία.
Θλιβερό είναι επίσης το γεγονός ότι η κυβέρνηση, παρά τις εξαγγελίες της για διεκδίκηση «πρωτοποριακού ρόλου» στα γεγονότα και εξελίξεις στη μετά Άσαντ Συρία, δεν βρήκε μια θετική και υποστηρικτική κουβέντα να πει δημόσια για τους πρόσφυγες που ζουν εδώ και που πολλοί από αυτούς βασανίστηκαν, καταδιώχθηκαν ή και έχασαν δικούς τους ανθρώπους στα χέρια του καθεστώτος. Αντίθετα, δήλωσε πρώτη και καλύτερη ανάμεσα στις άλλες χώρες της ΕΕ, ότι πολύ θα χαρεί να “διευκολύνει” την αποχώρηση των Σύρων προσφύγων από την Κύπρο.
Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε με ιδιαίτερη ανησυχία ότι το νεοναζιστικό κόμμα ΕΛΑΜ έχει ρυμουλκήσει τον ΔΗΣΥ που συμμετέχει στο ΕΛΚ κα τα δύο άλλα κόμματα (ΔΗΚΟ / ΕΔΕΚ) που συμμετέχουν στο S&D σε ένα άκρως ξενόφοβο και αντιμεταναστευτικό μέτωπο με αποτέλεσμα να έχει μια σταθερή κοινοβουλευτική πλειοψηφία υπέρ των διάφορων αντιμεταναστευτικών και αντιπροσφυγικών νομοθετημάτων και κοινοβουλευτικών θέσεων, ακόμη και όταν αυτά εξόφθαλμα ευρίσκονται σε σύγκρουση τόσο με το Σύνταγμα όσο και το Ευρωπαϊκό κεκτημένο και τις διεθνείς συμβάσεις που έχει κυρώσει και δεσμεύουν την Κύπρο.
Η ΚΙΣΑ, με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας για τα Δικαιώματα των Μεταναστών, κρούει για μια ακόμη φορά τον κώδωνα του κινδύνου για τους σοβαρούς κινδύνους που εγκυμονεί για ολόκληρη την κοινωνία η άνοδος της ακροδεξιάς και των εθνικο-λαϊκιστών συνοδοιπόρων τους και καλεί την πολιτεία να αναλογιστεί και να αναλάβει τις ευθύνες της για αντιμετώπιση αντί για το στρώσιμο του χαλιού σ’ αυτές τις δυνάμεις.
Ταυτόχρονα, εκφράζουμε την ανησυχία μας για την αδυναμία των πολιτικών δυνάμεων που εναντιώνονται σε αυτή την εξέλιξη να αρθρώσουν πειστικό πολιτικό αντίλογο και να διασφαλίσουν την αναχαίτηση αυτής της καταστροφικής για τον τόπο πορείας.
Δυστυχώς, εκτός από την πλειοψηφία των ΜΜΕ που αναμεταδίδει αμάσητα και χωρίς αντίλογο τα μηνύματα τους στην κοινωνία, αδυναμία παρουσιάζουν και οι ανεξάρτητες αρχές προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ιδιαίτερα η Επίτροπος Διοίκησης, η οποία αποφεύγει να αναλάβει τον ρόλο της και να σταθεί μαζί με τις ΜΚΟ ανάχωμα στη διάδοση των ρατσιστικών τους θέσεων και της ρητορικής μίσους που συστηματικά εκφέρουν οι δυνάμεις αυτές κατά συγκεκριμένων κοινωνικών, θρησκευτικών και εθνοτικών ομάδων και την άνοδο τους στη κοινωνία ευρύτερα.
Διοικητικό Συμβούλιο
Η ΚΙΣΑ παρακολουθεί με έντονη ανησυχία και αγανάκτηση τις συνεχιζόμενες ρατσιστικές επιθέσεις κατά των διανομέων φαγητού αλλά και την ανεξέλεγκτη άνοδο της ρητορικής μίσους εναντίον μεταναστών και προσφύγων, ακόμη και κατά των ιδιαίτερα ευάλωτων ασυνόδευτων παιδιών.
Η ρατσιστική βία και επιθέσεις κατά των διανομέων δεν ξεκίνησε στο κενό ενώ δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως απλή παραβατική συμπεριφορά κάποιων νεαρών προσώπων. Η ΚΙΣΑ πριν ακόμα τα πογκρόμ στη Χλώρακα και στη Λεμεσό, αλλά και μετά από αυτά, ενημέρωσε την Αστυνομία και έδωσε όσα στοιχεία είχε στη διάθεσή της για συγκεκριμένα πρόσωπα και κύκλους, οι οποίοι όχι μόνο υποκινούσαν σε μίσος και πράξεις βίας αλλά δήλωναν απροκάλυπτα ότι εάν το κράτος δεν αναλάβει να «καθαρίσει» όπως ανέφεραν τη χώρα, θα έπαιρναν τον νόμο στα χέρια τους και θα το έπρατταν οι ίδιοι.
Από τότε μέχρι σήμερα, οι αρχές δεν έκαναν οτιδήποτε ουσιαστικό για να αντιμετωπίσουν την κατάσταση. Το μόνο που έπραξαν ήταν κάποιες εκ των υστέρων συλλήψεις και ποινικές διώξεις για τα πογκρόμ της Λεμεσού, οι οποίες μάλιστα έχουν υποβαθμιστεί και παραπεμφθεί από το κακουργιοδικείο στο επαρχιακό δικαστήριο ενώ με οδηγίες του Γενικού Εισαγγελέα έχει αφαιρεθεί από τις κατηγορίες και το ρατσιστικό κίνητρο. Οι ηθικοί αυτουργοί και υποκινητές ουδέποτε συνελήφθησαν και ουδέποτε διώχθηκαν από το κράτος.
Είναι φανερό ότι η καταστολή ως η κατ΄ εξοχήν πολιτική που υιοθέτησε το κράτος δεν είναι αποτελεσματική και οι επιθέσεις αυτές δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται αποκλειστικά μέσω του ποινικού δικαίου ή της «καλύτερης» αστυνόμευσης, ούτε και μπορούν να απομονώνονται από τη γενικότερη και ευρύτερη άνοδο του ρατσισμού και των εγκλημάτων μίσους.
Σε αυτό το πλαίσιο θα πρέπει να αξιολογηθεί ο ρόλος της οργανωμένης, «πολιτικά νομιμοποιημένης» και μη ακροδεξιάς, η οποία είναι φανερό ότι αξιοποιεί την ευαλωτότητα νεαρών προσώπων σε υποβαθμισμένες περιοχές που βρίσκονται αντιμέτωποι με πολλαπλά προβλήματα, σε μια κοινωνία ανισοτήτων και έξαρσης της φτωχοποίησης, υποκινώντας τους σε πράξεις βίας και ρατσισμού κατά ακόμα πιο ευάλωτων προσώπων ενεργώντας ως ηθικοί αυτουργοί.
Το ίδιο θα πρέπει να γίνει και σε σχέση με την αντίδραση τοπικών κοινωνιών ακόμα και στη φιλοξενία στις κοινότητές τους δομών παιδιών υπό τη φροντίδα του κράτους, η οποία επίσης απορρέει δυστυχώς από ρατσιστικά και ξενοφοβικά κίνητρα.
Η ΚΙΣΑ θεωρεί ότι η οργάνωση διαδήλωσης από το ΕΛΑΜ στη Λάρνακα την ερχόμενη βδομάδα εναντίον των ασυνόδευτων ανηλίκων κατηγορώντας τους για βία και εγκληματικότητα αποτελεί μια προσπάθεια αποενοχοποίησης της ρατσιστικής βίας και των επιθέσεων κατά των μεταναστών και ως εκ της φύσης της θα έπρεπε όχι μόνο να απαγορευθεί ως εκδήλωση έκφρασης και ρητορικής μίσους αλλά να ενεργοποιήσει τα αντανακλαστικά των δημοκρατικών πολιτών και θεσμών της χώρας και στην άμεση αντίδραση σε αυτή.
Η ΚΙΣΑ καλεί-
Διοικητικό Συμβούλιο ΚΙΣΑ
2 Νοεμβρίου 2024
Η ΚΙΣΑ έχει στη διάθεσή της σωρεία υποθέσεων με τις οποίες μπορεί να πείσει και τον πιο δύσπιστο πολίτη και πολίτιδα ότι η κα Στυλιανού-Λοττίδη έχει καταντήσει το Γραφείο του Επιτρόπου Διοικήσεως και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων από μια αξιόπιστη Ανεξάρτητη Αρχή προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε «πλυντήριο» της κρατικής ασυδοσίας.
Η διαχείριση της καταγγελίας Παλαιστίνιου πρόσφυγα που δεν του επιτράπηκε η είσοδος στη Κύπρο και στη συνέχεια απελάθηκε είναι χαρακτηριστική τής πιο πάνω τραγικής διαπίστωσης.
Ο κ. Α.Σ. (για ευνόητους λόγους δεν αναφέρεται το πραγματικό του όνομα) είναι Παλαιστίνιος από τη Χεβρώνα και ζούσε στην Κύπρο από το 2009 μέχρι το 2013 με το καθεστώς της συμπληρωματικής προστασίας. Το 2013 ο κ. Α.Σ., μη αντέχοντας άλλο τις δύσκολες συνθήκες του καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας (που συνειδητά η κυβέρνηση διαμόρφωσε), ζήτησε να τερματιστεί η προστασία αυτή, όπως έκαναν και κάνουν πολλοί άλλοι πρόσφυγες (ο ακριβής αριθμός τους αποκρύπτεται από τις Αρχές για πολιτικές σκοπιμότητες) και επέστρεψε πίσω στη Χεβρώνα.
Μετά από την επιδρομή της Χαμάς και την άνευ προηγουμένου στρατιωτική επίθεση του Στρατού του Ισραήλ ο κ. Α.Σ. κατάφερε να ταξιδέψει στο αεροδρόμιο Πάφου με σκοπό να ζητήσει εκ νέου άσυλο στη Κύπρο. Οι Αρχές της Κύπρου, αντί να του επιτρέψουν την είσοδο στο έδαφος της Κύπρου και να του παραχωρήσουν πρόσβαση στις διαδικασίες ασύλου, τον έθεσαν υπό κράτηση με σκοπό την απέλαση.
Η ΚΙΣΑ αποτάθηκε εκ μέρους του παραπονούμενου τόσο στον τότε Υπουργό Εσωτερικών όσο και στην Επίτροπο Διοικήσεως και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, η οποία πέραν της αρμοδιότητάς της ως Επίτροπος Διοίκησης έχει επίσης αρμοδιότητα για την παρακολούθηση απελάσεων ως ανεξάρτητη αρχή παρακολούθησης των υποχρεωτικών επιστροφών/απελάσεων.
Η Επίτροπος Διοίκησης με επιστολή της ημερομηνίας 24.09.2024 (10 μήνες αργότερα) μας ενημέρωσε «ότι η Υπηρεσία Ασύλου πρόκειται, σε σύντομο χρονικό διάσημα (sic) να καλέσει τον … με σκοπό να τον καθοδηγήσει να υποβάλει, εκ νέου, μεταγενέστερη αίτηση…». Μάλιστα μας ενημέρωσε ότι «ενόψει της πιο πάνω θετικής εξέλιξης… ότι η διερεύνηση του παραπόνου τερματίζεται».
Γιατί θεωρούμε ότι η επίτροπος ενήργησε ως πλυντήριο της κρατικής ασυδοσίας αντί ως ανεξάρτητη αρχή χρηστής διοίκησης και ανθρωπίνων δικαιωμάτων;
Διοικητικό Συμβούλιο
We welcome today’s decision of the ECtHR in M.A. AND Z.R. v. CYPRUS (Appl. No 39090/20), in which KISA, EuroMed Rights and the Human Rights Center of Ghent University, also participated as a third party interveners. The ruling reveals and highlights in the clearest way the violations of human rights of asylum seekers who, at risk of their lives, try to enter the Republic to seek protection but are illegally refouled , in this case to Lebanon.
We had repeatedly positioned ourselves against the illegal refoulement of Syrians and other refugees to Lebanon, stressing that the policies adopted under the Ministry of Nikos Nouris and were continued by Konstantinos Ioannou under the current government and Deputy Minister of Immigration and International Protection, Nikola Ioannidis, who boast about their “successful” immigration policy of sea or buffer zone refoulement , are in violation of the ECHR and international law.
In its detailed judgment, the ECtHR decided that the Republic of Cyprus violated Article 3 of the ECHR, both from a procedural and a substantive point of view, since the applicants’ refoulement to Lebanon put them at risk of indirect refoulement to Syria and in living conditions in Lebanon that violate Article 3 (inhuman and degrading treatment).Further, it found that the Applicants were deported collectively , without their asylum claim being examined and without an individualized assessment of their asylum claim, which it accepted that they had made orally (Article 4, Protocol 4).The ECtHR also held that the applicants’ right to an effective remedy (Article 13) had been violated for not been able to address the above violations before a court in the Republic, and finally held that the applicants’ right not to be subjected to inhuman and degrading treatment had been violated due to the conditions under which the authorities of the Republic had them confined in a boat in the sea for a period of two days, without enough food and hygiene conditions, before they were finally refouled to Lebanon.
Most importantly, the ECtHR rejects the government’s narrative that it wants to consider Lebanon as a safe third country after accepting that illegal returns to Syria are taking place, while the situation and conditions of refugees in Lebanon are tragic and amount to inhuman and degrading treatment. The ECtHR did not accept that the readmission agreement between Cyprus and Lebanon ensures protection against human rights violations and in particular against indirect refoulement to Syria. The ECtHR also awarded €22,000 in damages to each applicant as well as attorney’s fees and costs.
Today’s decision is a positive example of the promotion of human rights and unveiling their violations by the state, through the cooperation of lawyers, NGOs and academics, and KISA expresses its appreciation and we would like to thank all those who worked selflessly for this excellent result.
Once again, we call on the government to comply with its obligations under the laws of the Republic, the ECHR and international law and to end its policies of human rights violations and the refoulement of migrants and refugees. We call on the government to –
EuroMed Rights
KISA- Action for Equality, Support, Antiracism
CLDH – Lebanese Centre for Human Rights
Καλωσορίζουμε τη σημερινή απόφαση του ΕΔΑΔ στην Υπόθεση M.A. AND Z.R. v. CYPRUS (Appl. No 39090/20)1, στην οποία η ΚΙΣΑ μαζί με το EuroMed Rights και το Human Rights Center του Πανεπιστημίου Ghent συμμετείχαμε επίσης ως τρίτο ενδιαφερόμενο μέρος. Η απόφαση αποκαλύπτει και αναδεικνύει με τον πιο σαφή τρόπο τις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων των αιτητών ασύλου που με κίνδυνο της ζωής τους προσπαθούν να εισέλθουν στη Δημοκρατία για να ζητήσουν προστασία αλλά επαναπροωθούνται παράνομα, στη συγκεκριμένη περίπτωση στον Λίβανο.
Είχαμε κατ΄επανάληψη τοποθετηθεί εναντίον των παράνομων επαναπροωθήσεων στον Λίβανο, Σύριων και άλλων προσφύγων, τονίζοντας ότι οι πολιτικές που υιοθετήθηκαν επί Υπουργίας Νίκου Νουρή, συνεχίστηκαν από τον Κωνσταντίνο Ιωάννου με την παρούσα κυβέρνηση και τον νυν Υφυπουργό Μετανάστευσης Νικόλα Ιωαννίδη, οι οποίοι κομπάζουν για την «επιτυχημένη » τους μεταναστατευτική πολιτική των επαναπροωθήσεων στη θάλασσα ή των επαναπροωθήσεων στη νεκρή ζώνη, παραβιάζουν την ΕΣΔΑ και το διεθνές δίκαιο.
Το ΕΔΑΔ με τη λεπτομερή απόφαση του καταπέλτη, αποφάσισε ότι η Κυπριακή Δημοκρατία παραβίασε το άρθρο 3 της ΕΣΔΑ, τόσο από διαδικαστικής όσο και ουσιαστικής άποψης αφού η επαναπροώθηση των αιτητών στον Λίβανο τους έθεσε σε κίνδυνο έμμεσης επαναπροώθησης στη Συρία αλλά και σε συνθήκες διαβίωσης στο Λίβανο που παραβιάζουν το άρθρο 3 (απάνθρωπη και ταπεινωτική μεταχείριση). Περαιτέρω, έκρινε ότι οι Αιτητές απελάθηκαν ομαδικά, χωρίς να εξεταστεί το αίτημα ασύλου τους και χωρίς εξατομικευμένη αξιολόγηση του αιτήματος τους για άσυλο, το οποίο αποδέχθηκε ότι υπέβαλαν προφορικά (Άρθρο 4, Πρωτόκολλο 4). Το ΕΔΑΔ, έκρινε επίσης ότι παραβιάστηκε το δικαίωμα των αιτητών σε αποτελεσματικό ένδικο μέσο (Άρθρο 13) εναντίον των πιο πάνω παραβιάσεων αφού δεν θα μπορούσαν να αποταθούν σε οποιοδήποτε δικαστήριο στη Δημοκρατία, ενώ έκρινε τέλος ότι παραβιάστηκε το δικαίωμα των αιτητών να μην υπόκεινται σε απάνθρωπη και ταπεινωτική μεταχείριση λόγω των συνθηκών υπό τις οποίες οι αρχές της Δημοκρατίας τους είχαν εγκλωβισμένους σε μια βάρκα μέσα στη θάλασσα για περίοδο δύο ημερών, χωρίς την αναγκαία τροφή και συνθήκες υγιεινής, πριν τους επαναπροωθήσουν τελικά παράνομα στον Λίβανο.
Σημαντικό όμως είναι κυρίως το γεγονός ότι το ΕΔΑΔ απορρίπτει το αφήγημα της κυβέρνησης που θέλει να θεωρεί τον Λίβανο ως ασφαλή τρίτη χώρα αφού αποδέχθηκε ότι από το Λίβανο πραγματοποιούνται παράνομες επαναπροωθήσεις στη Συρία, ενώ η κατάσταση και οι συνθήκες διαμονής των προσφύγων στον Λίβανο είναι τραγικές που ισοδυναμούν με απάνθρωπη και ταπεινωτική μεταχείριση. Το ΕΔΑΔ δεν αποδέχθηκε ότι η συμφωνία επανεισδοχής μεταξύ Κύπρου – Λιβάνου διασφαλίζει προστασία από παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ιδίως από έμμεση επαναπροώθηση στη Συρία. Το ΕΔΑΔ επιδίκασε επίσης 22,000 ευρώ αποζημιώσεις σε κάθε αιτητή καθώς επίσης και δικηγορικά έξοδα.
Η σημερινή απόφαση αποτελεί παράδειγμα των θετικών αποτελεσμάτων σε σχέση με την προώθηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την ανάδειξη των παραβιάσεων τους από το κράτος, μέσα από τη συνεργασία δικηγόρων, μη κυβερνητικών οργανώσεων (ΜΚΟ) και ακαδημαϊκών.
Καλούμε για ακόμα μια φορά την κυβέρνηση να συμμορφωθεί με τις υποχρεώσεις της που απορρέουν από τους νόμους της Δημοκρατίας, την ΕΣΔΑ και το διεθνές δίκαιο και να τερματίσει τις πολιτικές παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων και επαναπροωθήσεων των μεταναστών και προσφύγων. Καλούμε την κυβέρνηση όπως –
EuroMed Rights
ΚΙΣΑ – Κίνηση για Ισότητα, Στήριξη. Αντιρατσισμό
Κέντρο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Λιβάνου (CLDH)
Birleşik Kıbrıs Partisi Eğitim Sekreteri Hikmet Olgaçer, Kıbrıs Türk Eğitimciler Sendikası Başkanı Himmet Turgut’un, Cevdet Yılmaz’a hitaben yazdığı dilekçenin buzdağının görünen yüzü olduğunu, esas meselenin Türkiye’deki AKP iktidarının ülkemizde yürüttüğü asimilasyon ve entegrasyon siyaseti olduğunu vurguladı.
“ Okullarımızda kaderciliği, tek adam ve biat kültürünü yerleştirmeye çalışıyorlar “diyen Hikmet Olgaçer, bunların bilinçli atılan adımlar olduğunu ve laik eğitime karşı dinsel temelli eğitimin hedeflendiğini belirtti.
“ Ayni filmi Türkiye’de de gördük “ diyen BKP Eğitim Sekreteri Hikmet Olgaçer, “ Nüfusu değiştiren zihniyet, taşıdığı yeni nüfusu hedef alarak Kıbrıs’ın kuzeyini ilhak etmeye çalışmaktadır “ dedi.
Eğitim Bakanı Nazım Çavuşoğlu’nun “ Himmet Turgut hadsizlik yaptı “ diyerek olayı geçiştiremeyeceğini belirten Hikmet Olgaçer, esas tepkinin İslamcı asimilasyon politikalarını hayata geçirmeye çalışan, Ankara’daki AKP iktidarına karşı gösterilmesi gerektiğini vurguladı.
Ülkemizdeki siyasi parti, sendika ve sivil toplum örgütlerinin bunu gizleyerek, tepkiyi kişiye yöneltmeye çalışmasını eleştiren Hikmet Olgaçer, bunun sorunların çözümüne yardımcı olamayacağını belirtti.
Ankara’daki AKP iktidarının sarı sendikalar kurdurtarak eğitim sendikalarını bölmeye çalıştığını dile getiren BKP Eğitim Sekreteri Hikmet Olgaçer, rejim ve hükümetin gerçek yüzlerinin deşifre edilmesini talep etti.
Η αμηχανία των ελίτ στις ΗΠΑ, για εξωτερική πληροφόρηση των πολιτών της χώρας τους, τζαι η παραβατική αναζήτηση των πολιτών...
«..Μερικές φορές η αμερικανική οξυθυμία του κοινού καταλήγει σε ανακουφιστικούς χώρους. Η απειλή να κλείσουν το Τικ Τοκ, οδήγησε πολλούς της γενιάς Ζ να μετακινηθούν στην επίσης κινεζική πλατφόρμα Red Note...
Τζαι τούτη η κίνηση είσιεν πολλά ενδιαφέρουσες προεκτάσεις, ιδιαίτερα όταν στον διάλογο μεταξύ Κινέζων τζαι Αμερικάνων, αρκέψαν να εμφανίζονται συγκριτικά μέτρα.. όπως λ.χ. την συζήτηση του πόσο στοιχίζει να πάρεις νοσοκομειακή μεταφορά. Οι κινέζοι ρωτούσαν αν όντως χρειάζονται πολλά χρήματα για χρήση νοσοκομειακού στις ΗΠΑ – αρχικά φαίνονταν να νομίζουν, ότι ό,τι είχαν ακούσει ήταν απλά προπαγάνδα της κυβέρνησης τους.... Στον διαλογο, όμως αναδύθηκε που την μερκά των αμερικάνων πόσο δύσκολη είσιεν γίνει η ζωή, ειδικά για του νέους...»
Άτε τωρά να βουρούν να λογοκρίνουν μη-αμερικάνικες πλατφόρμες..
Οι ΗΠΑ χρησιμοποίησαν το προβάδισμα τους στην τεχνολογία της επικοινωνίας που την δεκαετία του 1990, τζαι στους πολέμους με το Ιράκ, αλλά τζαι ευρύτερα την 20ετία, 2000-20... Όπως την χρήση του facebook για ανατροπή καθεστώτων που δεν έλεγχε η Δύση στην Μέση Ανατολή – με κλασικό παράδειγμα την επέμβαση στην Λιβύη το 2011..
Σήμερα όμως... εν οι ΗΠΑ που φαίνονται να θέλουν να λογοκρίνουν. Τζαι οι «αντίπαλοί» τους να έχουν τεχνολογική ανεση – Όπως έγινε με το Τικ Τοκ...
Η ευρύτερα όπως γίνεται με το δόγμα της ελεύθερης αγοράς που επουλήθηκε τόσο μετά το 1990... τζαι σήμερα εφτάσαμε στο σημείο να εν οι ΗΠΑ που θέλουν περιορισμό της ελεύθερης αγοράς.... με προστατευτισμό...»
«But sometimes that American irascibility ends up at a refreshing place. The threat of banning a social media platform so many used actually pushed many Gen Z members to download a Chinese social media app deliciously named Red Note. This is a magnificent fuck around and find out moment. Especially when a topic that made the rounds during early exchanges on that site involved cross-cultural discussions about the cost of taking an ambulance to get care in America. Chinese users on Red Note asked if it was true that in America one needs to pay huge amounts for an ambulance—they thought that perhaps this fact was part of their own government’s propaganda campaign about life in the US. The exchanges back and forth were telling, mainly telling in how difficult life in America has become for many, especially the young. Discussions like, how in many cases, two jobs are needed to simply afford rent, that groceries are beyond expensive, that the homeless are often criminalized and fined. Basically for those who remember the 90’s sitcom term…..it was “bad naked”.
https://www.counterpunch.org/2025/01/21/the-red-note-white-and-blue/
Η τελευταία πενταετία υπήρξε αποκαλυπτική για την λειτουργία της Δημοκρατίας στην Δύση, αλλά τζαι για την αποκάλυψη των μηχανισμών τεχνολογικού ελέγχου στην Δημόσια Σφαίρα..
Η λογοκρισία των Ρωσικών ΜΜΕ στη Δύση, με την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία, ήταν εντυπωσιακή σαν δημόσια ομολογία, ότι πολιτικές ελίτ στη Δύση [ΗΠΑ, ΕΕ] εφοουνταν ουσιαστικά, να μην ακούσουν την «άλλη άποψη» οι πολίτες τους. Πρωτοφανής κίνηση, από το 1960 τουλάχιστον, στο πώς ανακοινώθηκε επίσημα, τζαι έγινε προσπάθεια να επιβληθεί ευρύτερα μια νοοτροπία δαιμονοποίησης θα μπορούσε να πει κάποιος/α..
Ξαφνικά, η Δύση απαγόρευκε τον μηχανισμό που διαφήμιζε σαν χαρακτηριστικό της Δημοκρατίας της...
Όμως, η τεχνολογική επέκταση των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης, παρέμεινε σαν ελπίδα, ότι γενικότερα οι πολίτες μπορούσαν να έχουν εναλλακτικές πηγές/μορφές πληροφόρησης..
Τζαι μετά ήρτεν η Γάζα... Μετά την αρχική φάση όπου τα ΜΚΔ χρησιμοποιούνταν σαν χώρος πληροφόρησης, άρχισε σιγά σιγα να εμφανίζεται τζαι να βιώνεται ένα αόρατο είδος ελέγχου – τζαι στο facebook τζαι στο Χ Τουΐτερ...
Ουσιαστικά, η προσπάθεια λογοκρισίας [με shadowing κλπ] οδήγησε στην κατανόηση πως οι ιδιοκτήτες [τζαι τα συμφέροντα που εκφράζουν] των τεχνολογικών πλατφόρμων, μπορούν να λογοκρίνουν ..έστω τζαι έμμεσα/συγκαλυμμένα...
Τζαι η αποκάλυψη ήδη οδηγά τζαι τους πολίτες σε εναλλακτικές λύσεις, αλλά τζαι στην δημοκρατικη καχυποψία απέναντι σε μορφές οικονομικών τζαι άλλων συμφερόντων..
Σε τελική ανάλυση ο Ζούκενμπεργκ τζαι ο Μασκ, μπορεί να εβοηθήσαν κάπως την προπαγάνδα του Ισραήλ, αλλά μάλλον τζαι το Ισραήλ τζαι τζήνοι έχασαν μια βασική διάσταση – την εμπιστοσύνη του κοινού..
Η ανθρωπότητα [ακριβώς γιατί η Γάζα έγινε παγκόσμιο σύμβολο] κέρδισε την καχυποψία απέναντι στην εξουσία με την αντίσταση στην Γάζα τζαι το κύμα συμπαράστασης που υπονομευσε τις λογοκρισίες τζαι στο ίντερνετ, όπως κάποτε οι πλατφόρμες του ίντερνετ, υπονόμευσαν την προπαγάνδα των τηλεοράσεων σαν βασικού μηχανισμού μαζικής πληροφόρησης/χειραγώγησης ..κοκ..
Ένα απλό παράδειγμα, του τί λογοκρίνεται [αφού ξέρουμε πκιον τα κόλπα] στο Instagram μετά την επιβολή περιορισμών στο «πολιτικό περιεχόμενο»..
«A study by Accountable Tech found that progressive Instagram accounts (including this one) experienced a 65% drop in reach after Meta implemented restrictions on political content. Researchers analyzed viewership data from five prominent accounts, highlighting the significant impact of Meta’s changes on the visibility of politically oriented social media content.
The study analyzed engagement from five prominent accounts focused on topics such as voting and reproductive rights over a three-month period.
Meta’s strategy to reduce the visibility of unrequested political posts aims to create a more positive user experience, but critics argue that the policy’s vague definition of “political” is suppressing important information from activists and marginalized groups during a crucial election year. Meta has been distancing itself from political content amid past criticism over misinformation and bias.
According to our account’s Meta insights, our account reached 200% more users right after the U.S. election.”
· Ο τίτλος στους «Times of Israel» τα είπε όλα: «Για Πρώτη φορά, το Ισραήλ μόλις έχασε ένα πόλεμο»
«Σε αντίθεση με προηγούμενες εκστρατείες στην Γάζα [πολλά πιο μιτσιές συγκριτικά] σήμερα δεν υπάρχει καμία σημαντική μερίδα της ισραηλινής κοινωνίας, η οποία να διεκδικα νίκη, μετά την εκεχειρία.. Η ρητορική του «κόφκουμεν/κουρεύκουμεν το γρασίδι/χορτάρι» που εχρησιμοποιήτουν σε προηγούμενες επιθέσεις στην Γάζα, έλειπε τούτην την φορά.. Αντίθετα υπήρχε μια ημι-ομοφωνία στο εσωτερικό του Ισραήλ, ότι η συμφωνία ήταν αδιαμφισβήτητα κακή, ακόμα τζαι καταστροφική για την χώρα..
..Ο ακροδεξιός υπουργός εθνικής ασφάλειας, Ben-Gvir , ονόμασε την συμφωνία «απόλυτη παράδοση», ενώ ο Bezalel Smotrich, υπουργός οικονομικών, επίσης ακροδεξιός, εχαρακτήρισε τη συμφωνία «επικίνδυνη» που θέτει σε κίνδυνο την «εθνική ασφάλεια»...
Ο πρόεδρος Χέρσογκ απέφυγε να σχολιάσει κάτι συγκεκριμένο στην απόφαση για εκεχειρία, αλλά σχολίασε το όλο σκηνικό με ανάλογους όρους: «Ας μην έχουμε αυταπάτες. Αυτή η συμφωνία – όταν υπογραφεί, εγκριθεί τζαι εφαρμοστεί – θα φέρει μαζί της βαθκειά οδύνη, δύσκολες σοκαριστικές στιγμές..»
«The headline in the Times of Israel says it all: “For the First Time, Israel Just Lost a War.”
Unlike previous military campaigns in Gaza—on a much smaller scale compared to the current genocidal war—there is no significant strand of Israeli society claiming victory. The familiar rhetoric of “mowing the lawn”, which Israel often uses to describe its wars, is notably absent. Instead, there is a semi-consensus within Israel that the ceasefire deal was unequivocally bad, even disastrous for the country.
The word “bad” carries broad implications. For Israeli National Security Minister Itamar Ben-Gvir, it represents a “complete surrender”. For the equally extremist Finance Minister Bezalel Smotrich, it is a “dangerous deal” that compromises Israel’s “national security”.
Israeli President Isaac Herzog refrained from offering political specifics but addressed the deal in equally strong terms: “Let there be no illusions. This deal—when signed, approved and implemented—will bring with it deeply painful, challenging and harrowing moments.”
Foreign Minister Gideon Sa’ar, along with other Israeli officials, tried to justify the deal by framing Israel’s ultimate goal as the freeing of captives. “If we postpone the decision, who knows how many will remain alive?” he said.
However, many in Israel, along with an increasing number of analysts, are now questioning the government’s narrative. Israeli Prime Minister Benjamin Netanyahu had previously rejected similar ceasefire agreements in May and July, impeding any possibility of negotiation.»
Με δεδομένο ότι τζαι οι τάσεις αντίστασης, όπως τζαι οι τάσεις αυταρχισμού, επανέρχονται σε νέες μορφές αντιπαραθέσεων, στην εξελικτική πορεία της Ιστορίας, εν σημαντικό να αθθυμούμαστε τις αντιστάσεις που εβάλαν όρια στην απόπειρα επέλασης του αυταρχισμού. Οι ρίζες του αυταρχισμού μπορεί να πηαίνουν πιο πίσω από το 1958, αλλά οι δολοφονίες τζηνη την χρονιά, που μασκοφόρους του Γρίβα, τζαι ανάλογους της ΤΜΤ στην τουρκοκυπριακή κοινότητα, εβάλαν τες βάσεις της βίας που είδαμε μετά ως το 74... τζαι μερικούς/ες φαίνεται να τους έμεινεν αήπιν το μένος τζαι η ρητορική... τζαι όσοι αντιστάθηκαν τότε, τζαι εκπλήρωσαν με την ζωή τους, αξίζει να αναφέρονται σαν μια πρώιμη μορφή της ιστορικής αντίστασης, που έφτιαξε τελικά μια πιο δημοκρατική κοινωνία μετα το 74..
Οι δολοφονίες των Ττοφαρή τζαι Πέτρου τον Γενάρη του 1958 ήταν προϊόν των οδηγιών του Γρίβα να κτυπηθεί η αριστερά σαν κοινωνική παράταξη για να μεν υπάρχει σαν πολιτική δύναμη [όπως τα ανάφερε τζαι ο ίδιος σε επιστολή στον Άνθιμο τότε]... Οι μασκοφόροι επήαν στη Λύση τζαι την Κώμα του Γιαλού, για να εκφοβίσουν τζαι να κλείσουν τους αριστερούς συλλόγους... Όταν οι πολίτες/εργαζόμενοι εσταθήκαν μπροστά στις πόρτες τζαι αρνήθηκαν να φύουν, η απάντηση ήταν ο θάνατος... Αλλά όπως έγραψε τζαι ο Παύλος Λιασίδης για τον Πέτρου, «τζαι αντί να σβήσεις, έφεξες..» ..Οι δολοφονίες επροκαλέσαν μαζικές διαδηλώσεις οργής για τις δολοφονίες, τζαι αποστασιοποιήσεις που τους μασκοφόρους, που πολλούς δεξιούς...
Εκόπηκεν η φορά του αυταρχισμού..
«21 Ιανουαρίου 1958 - μνήμη Ηλία Τοφαρή από την Κώμα του Γιαλού και Μιχάλη Πέτρου από τη Λύση. Σαν σήμερα πριν από 67 χρόνια δολοφονήθηκαν την ίδια περίπου ώρα οι δύο λαϊκοί αγωνιστές. Η δολοφονία τους ήταν η αρχή του πολύ τραγικού 1958 όταν ο Γρίβας εξαπέλυσε την αιματηρή επίθεσή του κατά της Αριστεράς η οποία κορυφώθηκε τον Μάιο. Την ίδια περίοδο η Κύπρος θρήνησε δεκάδες Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους σε ένα κύμα διακοινοτικές βίας. Ο Μιχάλης Πέτρου και Ηλίας Τοφαρής αποτελούν μέχρι σήμερα φωτεινά σύμβολα της δημοκρατίας και ελεύθερης έκφρασης κατά των αυταρχικών μεθοδεύσεων του Γρίβα. Σε όλους τους λαϊκούς αγωνιστές που δολοφόνησε η ακροδεξιά στηρίζεται η πολιτική της ενότητας, της συνεννόησης, της αποδεκτηκότητας που θα μπορούσε να αποτελέσει το θεμέλιο της ενιαίας Κύπρου.»
Το ότι η αστυνομία βρίσκεται σε δημόσια κρίση, εφάνηκεν τζαι με την γελοία απόπειρα εκφοβισμού των πολιτών, με 3 συλλήψεις στο τέλος της διαδήλωσης ενάντια στην αστυνομική βία, όπως φάνηκε με τον θάνατο στην Ποταμιά..
Ποιό ήταν το πλάνο δηλαδή – να φοβερίσουν με συλλήψεις/ταλαιπωρία σε έτσι διαδηλώσεις διαμαρτυρίες πολιτών για την αστυνομική βία;
Ουσιαστικά, το μόνο που κατάφεραν ήταν να δημοσιοποιήσουν την εκδήλωση..
Αιωρείται, μόνο, αν το σκηνικό με τις συλλήψεις ήταν εκ των άνω διαταγή/οδηγία, η αν ήταν πρωτοβουλία μιας ομάδας πικκαρισμένων αστυνομικών που εν καταφέρνουν ακόμα να διαχωρίσουν τα απωθημένα/νευρώσεις τους που τον δημόσιο ρόλο τους [για τον οποίο πληρώνονται από τους πολίτες στους οποίους, κατά συνέπεια, οφείλουν σεβασμό]...
Στον δημόσιο λόγο, είχαμε μιαν απόπειρα της ακροδεξιάς, να βοσκήσει στα θολά νερά των θεαμάτων «κίνδυνος για την οικογένεια» κλπ... Τζαι η Κουτσελίνη σε αυτό-γελοιοποίηση να μεν ξέρει/καταλάβει το σύνταγμα... Λλίον πολλά ήταν να μας φκάλει τζαι «αλλοδαπούς» τους Μαρωνίτες, Καθολικούς κοκ. Όσους γενικά ένεν ορθόδοξοι..
Η υστερία της ακροδεξιάς αθθύμιζεν τις λαφαζανιές αρκετών ανάλογων τυπάκων, την περίοδο πριν την δημιουργία του Πανεπιστημίου Κύπρου..
Τζαι μια ευχάριστη νότα που τα εκκλησιαστικά – ο Γιώρκος της αρχιεπισκοπής, σε κόντρα με τον Τυχικό, τον μητροπολίτη Πάφου, για το αν θα φέρουν τα κόκκαλα του Απ Παύλου, που το Βατικανό, με δεδομένο ότι ο μητροπολίτης θεωρεί [όπως τζαι μια ευρύτερη ιστορική παράδοση της Ορθοδοξίας] αιρετικό τον Πάπα... Εν καλά να ξέρουμε τί κυκλοφορά τζαι ποτζεί. Διότι έχουν τζαι χάζιν μερικοί – ο Γιώρκος εν πρόεδρος μιας ομοσπονδίας [τούτη φαίνεται να εν η σχέση των μητροπόλεων στην Εκκλησία της Κύπρου] αλλά στην πολιτική φκάλλει σπυρκά για την ..ομοσπονδία... :) ..Όταν η καρέκλα εμποδίζει την απλή λογική σύγκριση...
Η εφτομάδα διεθνώς εστιάστηκε στο θέαμα της ανόδου, πάλε, του Τραμπ στην εξουσία. Αν υπήρχαν θκυο σημεία αναπόφευκτης εστίασης: το ένα ήταν η εικόνα του club των δισεκατομμυριούχων που θα στελεχώνει την κυβέρνηση Τραμπ... Μια πτέρυγα του κεφαλαίου, οι δισεκατομμυριούχοι, εν τηρούν καν τα προσχήματα της Δημοκρατίας, για σύγκρουση συμφερόντων [τζήνοι τατάες, τζήνοι παπάες – θα εγκρίνουν, σαν υπουργοί, τις παροχές, ευκολίες κλπ στις επιχειρήσεις τους]..
Το σιέρι του Μασκ που έμοιαζε [οξά ήταν σαν παιδιάστικη κίνηση επίδειξης;] με ναζί χαιρετισμό, αθθύμισε επίσης ότι ο σκληρός πυρήνας των οπαδών του Τραμπ, έσιει ακροδεξιές φαντασιώσεις... Αλλά ο ίδιος ο Τραμπ ξέρει ότι αν εκλέγηκε [τζαι τώρα τζαι το 2016 με την Χίλαρι] ήταν ακριβώς γιατί εδιασπάστηκαν οι αντίπαλοι του – είτε λόγω Γάζας, τωρά, είτε λόγω ουκρανικού [που εκμεταλλεύτηκε ο Τραμπ] κοκ]... Αρα, λογικά, θα προσπαθεί να κρατά διασπασμένη την αντιπολίτευση...
Θα δείξει...
Στην Μέση Ανατολή, η εκεχειρία στην Γάζα άντεξε την εφτομάδα.. :) ..Παρά τους οδυρμούς των ακροδεξιών του Ισραήλ, για ήττα, υποχώρηση κλπ..
Fished IA
«Ξέρετε γιατί κοκκίνισε ακόμη και η ντροπή ακούγοντας την ανακοίνωση του ΔΣ του ΑΠΟΕΛ για τον υπουργό Εργασίας για τις οφειλές προς το ταμείο των κοινωνικών ασφαλίσεων;
Το εξήγησε πολύ απλά ο πρόεδρος του Παγκύπριου Συνδέσμου Ποδοσφαιριστών στο πρωινό δρομολόγιο.
Νά λοιπόν πως κλέβουν το ταμείο οι οργισμένοι ποδοσφαιροπατερες .
Εδώ και ενάμιση χρόνο ο Σύνδεσμος έκανε καταγγελία στο υπουργείο Εργασίας για τα διπλα συμβόλαια που υπογράφουν σωματεία και ποδοσφαιριστές. Ενα κανονικό με παχυλούς μισθούς και ένα δεύτερο, είπε ο κύριος Νεοφυτιδης, των 150 και των 400 ευρώ τον μήνα.
Αυτα τα διπλά συμβόλαια όπως είπε είναι το 99.9% .
Δηλαδή δίνουν στους ακριβοπληρωμένους ποδοσφαιριστές στο κρυφό συμβόλαιο διακόσιες χιλιάδες ευρώ τον χρόνο και στο επίσημο συμβόλαιο έξι χιλιάδες τον χρόνο για να πληρώνουν λιγότερους φόρους και λιγότερες εισφορές στο ΤΚΑ
Δεν φτάνει που εξαπατούν το κράτος είναι και αχάριστοι αφού δεν πληρώνουν ούτε τα μικρά ποσα, που προκύπτουν από τις απάτες τους.
Δεν φτάνει που μας κλέβουν φανερά θυμώνουν γιατί κάποιοι τολμούν να πουν τα πράγματα με το όνομα τους οι ξεδιάντροποι.»
Μεγάλο μαράζι για την Δημοκρατία φαίνεται να έχουν μερικοί στις ΗΠΑ... Αφού εν ελέγχουν το Τικ Τοκ, προσπαθούν να το λογοκρίνουν – ή να πουληθεί σε αμερικανικά συμφέροντα..
Φανταστείτε το φιλελέ πάθος αν λογοκρινόταν με ανάλογη επιχειρηματολογία το facebook ή το X-Twitter- σε μη δυτική χώρα...
Αλλά στην Δύση, λογοκρίναν ήδη την ρωσική τηλεόραση...
Το ενδιαφέρον ένεν μόνο η προς τα έξω υποκρισία [φωνές για λογοκρισία αλλού, αλλά εφαρμογής της στο εσωτερικό για ημέτερα συμφέροντα] αλλά τζαι η ανασφάλεια της εξουσίας που προκαλεί την λογοκρισία..
Τί φοβάται το αμερικανικό κατεστημένο από τους πολίτες της χώρας;
Τί φοβούνταν οι λογοκριτές της ΕΕ από την Ρωσική τηλεόραση; Ήδη σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες η απάντηση, με βάση τζαι εκλογικά αποτελέσματα, είναι ότι οι πολίτες θεωρούν λογική την ρωσική θέση στο ουκρανικό...
Οι κινήσεις λογοκρισίας εκφράζουν τζαι ένα είδος αβεβαιότητας της εξουσίας, αλλά ουσιαστικά εν χαμένος κόπος. Η νέα τεχνολογία ων επικοινωνιών εν ελέγχεται πκιον που την Δύση. Η απαγόρευση του Τικ Τοκ [μιας κινέζικης πλατφόρμας] εν εκφραστική της απώλειας δυτικού ελέγχου... Αλλά ευρύτερα η νέα τεχνολογία χρησιμοποιείται πκιον τζαι που τους μη-δυτικούς, που μάλλον καταφέρνουν τα τζαι καλλύτερα..
Το οποίον εν τζαι τεκμήριο ανόδου του μη δυτικών τζαι στο τεχνολογικό επίπεδο. Στην Ευρώπη το telegram έγινε η πλατφόρμα που υπονόμευσε την λογοκρισία ουκρανικό... Στις ΗΠΑ το Τικ Τοκ υπονόμευσε την λογοκρισία για το παλαιστινιακό, την Γάζα..
Αλλά τζαι τωρά ακόμα τζαι αν εφαρμοστεί ο νόμος των συντηρητικών, ήδη οι χρήστες μετακινούνται σε άλλο κινεζικό μέσο επικοινωνίας, το RedNote..
Ακόμα πιο ενδιαφέρον εν ότι εν ο Μπάϊντεν που έγκρινε το νομοσχέδιο, ενώ ο Τραμπ εκράτησεν αποστάσεις... Τζαι υποσχέθηκε να παρέμβει..
Ιδού η εικόνα: να παένεις για εκλογές τζαι ο ένας, φιλελεύθερος τάχα μου, θέλει να λογοκρίνει μια πλατφόρμα 170 εκατομμυρίων χρηστών. Ενώ ο άλλος [που θα εκλεγεί τελικά] κερδίζει με τις αποστάσεις. Ήταν τζαι το Τικ Τοκ προεκλογικό θέμα, αλλά τζαι δείχνει τις συνέπειες της λογοκρισίας σε δημόσια θέα..Τζαι ο Τραμπ εκάλεσεν το CEO του Τικ Τοκ στο inauguration του - Στην ορκωμοσία Τραμπ ο CEO του TikTok - Πώς σχεδιάζει να το κρατήσει «ζωντανό» ο νέος πρόεδρος - CNN.gr
Ο Τραμπ φαίνεται να έσιει τζαι συμφέροντα, με αμερικανό επενδυτή του Τικ Τοκ, αλλά τζήνο που μετρά εν τζαι το Στριπ τηζ της υποκρισίας των υποτιθέμενων «εξαγωγέων» Δημοκρατίας με τις υστερίας λογοκρισίας...
«Federal banditry regarding TikTok proceeds apace. Back on April 23, president Joe Biden signed the bill that led us to the current precipice, over which 170 million American TikTok users now teeter. Why proscribe this wildly popular platform that a full half of all Americans use and enjoy? Because nitwits in congress lost it over China holding a one percent stake in the mother company. The mega-brains on the supreme court appear poised to agree with them. (Newsflash: On January 13, Bloomberg reported that if the ban can’t be stopped, maybe Elon Musk would acquire TikTok, somehow not, I think, what white house neanderthals had in mind.) Ironically, with the impending ban, TikTok users flee en masse to the Chinese app RedNote. What’s a government censor to do? No matter which way they turn, they can’t prevent users from contact with Chinese social technology. Just think what this could mean!
Some politicians, however, know which way the wind blows. Back in late December, Donald Trump asked the supreme court to block the ban. He stated, according to Zerohedge December 28, that “he would like to pursue negotiations to resolve some of the issues involved and salvage the platform,” before the January 19 divest-or-be-banned deadline for TikTok’s parent company, ByteDance. Remember, back in 2020 Trump himself called for outlawing TikTok, but he, unlike Biden, later seemed perturbed about the opinion of some 100 million plus voters.
As noted in these CounterPunch pages March 29, “Trump may also be trying to align with Jeff Yass, the billionaire stake holder in TikTok, a money-man who owns much of another company that recently merged with Trump’s Truth Social.” Whatever the president elect’s motives, in this he is doing the correct thing, while Biden may figure the TikTok voters already dropped him like a hot potato and he has nothing more to lose.
Indeed, Trump noted in a December 16 press conference that “TikTok had an effect on the support he received from young people in the election.” Also, Trump’s brief cited “the impact of the law on TikTok’s 170 million users,” and raised the free speech issue as well, saying this ban would lead to a “slippery slope toward global government censorship of social-media speech.” Meanwhile, attorney general Merrick “Make America a Banana Republic” Garland defended the law. Of course. Free speech and a free press are doubtless much lower on the priorities ladder than that bugaboo of neoliberal Dems – “disinformation!”
Eve Ottenberg is a novelist and journalist. Her latest novel is Booby Prize. She can be reached at her website.
https://www.counterpunch.org/2025/01/17/tik-tok-the-feds-are-coming-for-your-free-speech/
Αφού είπαμε να αθθυμηθούμεν τις συγκαλύψεις της αστυνομίας που την δεκαετία του 1990, [ένεν τότε που εμάθαμε τζαι για την συγκάλυψη του αδελφού του Αναστασιάδη;], αξίζει να αθθυμήθουμε ότι ήταν τζαι η εποχή, που λανσάρονταν οι ιδιωτικοποιήσεις σαν... σωτηρία...
Οι απολογητές εχαθήκαν τωρά να εξηγήσουν τις ιδιαίτερες συμφωνίες στην ιδιωτικοποίηση του λιμανιού της Λεμεσού, ας πούμε..
Οι ιδιωτικοποιήσεις ήταν τζαι ένει η κλοπή δημόσιου πλούτου, για τα συμφέροντα ιδιωτών... που φαίνεται τζαι να λαδώνουν διάφορους ποτζεί ποδά..
Μικρό παράδειγμα για ιστορική υπενθύμιση: ποιός ελεγχει το νερό στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ... Με φόντο τις πυρκαγιές στην Καλιφόρνια..
«Καθώς οι καταστροφικές πυρκαγιές μαίνονται στο Λος Άντζελες, η συμπεριφορά ορισμένων διασημοτήτων απέναντι στην τραγωδία εκατοντάδων χιλιάδων Αμερικανών προκαλεί έντονες αντιδράσεις, με τους κατοίκους να κατηγορούν τους πλούσιους και ορισμένους celebrities για σπατάλη νερού που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στην κατάσβεση, παρά τα αυστηρά μέτρα εξοικονόμησης, που ισχύουν από το 2022.
Διασημότητες όπως η Κιμ Καρντάσιαν, ο Σιλβέστερ Σταλόνε και ο Κέβιν Χαρτ έχουν δεχθεί κριτική για υπερβολική κατανάλωση νερού, την ώρα που οι κάτοικοι υποχρεώνονται να περιορίζουν τη χρήση του σε οκτώ λεπτά ποτίσματος, δύο φορές την εβδομάδα, αναφέρει η Mirror.
Συγκεκριμένα, στην Κιμ Καρντάσιαν, η οποία διαθέτει ακίνητο αξίας 60 εκατομμυρίων δολαρίων στην περιοχή The Oaks -η οποία βρίσκεται κοντά σε ένα μεγάλο πύρινο μέτωπο- είχε επιβληθεί πρόστιμο το 2022 για χρήση 878.215 λίτρων νερού, περισσότερο από το επιτρεπόμενο όριο.
Παρά τους ισχυρισμούς των διάσημων ότι είχαν συμμορφωθεί με τους κανόνες εξοικονόμησης νερού, γείτονες καταγγέλλουν πως αγνόησαν τους κανόνες, επειδή είχαν την οικονομική δυνατότητα να πληρώσουν τα πρόστιμα.
Αυτό σημαίνει πως πολλοί διάσημοι μπορεί να σπατάλησαν ζωτικούς υδάτινους πόρους που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να βοηθήσουν στην καταπολέμηση των καταστροφικών πυρκαγιών.
Χαρακτηριστικά, ένας γείτονας της Κιμ Καρντάσιαν, μιλώντας στη Mail on Sunday είπε: «Η Κιμ δεν είναι η μόνη που χρησιμοποιήσει το νερό αλόγιστα. Αυτές οι διασημότητες έχουν την αίσθηση ότι έχουν δικαίωμα στα πάντα. Σε όλους είπαν να μειώσουν το νερό ακριβώς για αυτή την κατάσταση, για να το διατηρήσουν για την καταπολέμηση των πυρκαγιών. Συνέχισαν να ποτίζουν επειδή μπορούσαν να πληρώσουν τα πρόστιμα».
Εν τω μεταξύ, η αντίδραση της αδελφής της Κιμ, Κλόε Καρντάσιαν, εν μέσω της καταστροφικής φωτιάς στο Λος Άντζελες ήταν απλά να στραφεί εναντίον των πολιτικών της πόλης, χαρακτηρίζοντας τον δήμαρχο «ανέκδοτο». Στην ανάρτησή της στο Instagram, υποστήριξε την επικεφαλής της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας, Κριστίν Κρόουλι, η οποία είχε δηλώσει ότι οι ανεπάρκειες στη διαχείριση των πυρκαγιών εμπόδισαν το έργο των διασωστών.
Σημειώνεται ότι οι φλόγες έχουν ήδη στοιχίσει τη ζωή σε περίπου 16 ανθρώπους, ενώ έχουν καεί πάνω από 37.000 στρέμματα γης και έχουν καταστραφεί 12.000 κατασκευές.
Τουλάχιστον 13 άνθρωποι παραμένουν αγνοούμενοι, σύμφωνα με αξιωματούχους.»
Γιατί εν πιστεύκουν την αστυνομία οι πολίτες – μπορεί να υπάρχουν εσωτερικές δομές συγκάλυψης, αλλά υπάρχει τζαι η ιστορική μνήμη της κοινωνίας σαν σύνολο
Η αστυνομία φαίνεται πκιον να μπαίνει επίσης στον δημόσιο διάλογο της απονομιμοποίησης... Η δολοφονία στην Ποταμιά, τζαι η άτσαλη τζαι αντιφατική απόπειρα της αστυνομίας να κάμει damage control, με φόντο μάλιστα τζαι όσα ανεξήγητα φαίνεται να αναδυθήκαν που το 2012, μάλλον ΄σννοιξεν μια πόρτα στο παρελθόν... Για δολοφονίες που συγκαλύφτηκαν...
Αλλά σιγά σιγά ιστορικά τα εσωτερικά σύστημα/δομές ελέγχου, γίνονται διάτρητα...
«Η Οξάνα Ράντσεβα ήταν ένα κορίτσι 20 χρόνων που το 2001 είχε έρθει στην Κύπρο για να εργαστεί ως χορεύτρια, όπως τουλάχιστον νόμιζε. Δώδεκα μέρες μετά την άφιξη της βρέθηκε νεκρή, σε πεζοδρόμιο της οδού Γλάδστωνος στη Λεμεσό, κάτω από διαμέρισμα όπου την είχαν φυλακίσει για να την εκπορνεύουν. Ο θάνατος της καταχωρήθηκε ως αυτοκτονία κι ο πατέρας της άρχισε ένα πολύχρονο αγώνα για να καταδείξει τις πραγματικές συνθήκες θανάτου του παιδιού του. Στην υπόθεση εμπλέκοντο και αστυνομικοί οι οποίοι, λίγες μέρες πριν, σε προηγούμενη απόπειρα απόδρασης, την είχαν συλλάβει και παραδώσει στον ιδιοκτήτη του καμπαρέ που την είχε φέρει στην Κύπρο. Βρίσκοντας πόρτες κλειστές, ο πατέρας προσέφυγε στο ΕΔΑΔ το οποίο καταδίκασε την Κύπρο. Μετά την απόφαση διατάχθηκε ποινική ανάκριση η οποία αθώωσε όλους τους εμπλεκόμενους. Ο πατέρας ωστόσο δεν πείστηκε και συνέχισε να στέλνει επιστολές στη Γενική Εισαγγελία λαμβάνοντας την απάντηση πως «η πάροδος του χρόνου κάνει αδύνατη τη συλλογή νέων στοιχείων» και πως μάλλον προσπάθησε να κατεβεί από το μπαλκόνι μεθυσμένη αφού χημική ανάλυση στην οποία βασίστηκε ιατροδικαστική εξέταση ανίχνευσε αλκοόλ στα ούρα της.
Κι ύστερα ήρθε η Αντριάνα Νικολάου επιμένοντας πως ο θάνατος του γιού της δεν ήταν αυτοκτονία. Εν μέρει δικαιώθηκε, αλλά κανένας δεν τιμωρήθηκε. Αστυνομικοί και ιατροδικαστής είχαν πείσει τους πάντες, εκτός από τους γονείς, πως επρόκειτο για αυτοκτονία.
Ακολουθήσε το 2012 ο θάνατος της Χριστίνα Καλαϊτσίδου ο οποίος προήλθε σύμφωνα με την πρώτη ιατροδικαστική γνωμάτευση, από πυρκαγιά που ξέσπασε από αναμμένο τσιγάρο στο δωμάτιο όπου κοιμόταν. Κι εδώ χρειάστηκε ο αγώνας του πατέρα για να αποδειχτεί πως δολοφονήθηκε από το σύζυγο της.
Ύστερα ήταν η υπόθεση της Πετράνα Μίλκοβα, στη σορό της οποίας έγιναν πέντε νεκροψίες για να διαφανεί πως η γυναίκα κατασπαράχθηκε από σκύλους. Ακολούθησε η περίπτωση 70χρόνου σε γηροκομείο, ο θάνατος του οποίου αποδόθηκε από ιατροδικαστή σε κεφαλοκλείδωμα. Κάμερες όμως στον χώρο έδειξαν πως ο άνθρωπος, έπεσε και μία εργαζόμενη, στην προσπάθεια της να τον σηκώσει τραβώντας τον από τα ρούχα, τον έπνιξε.
Και σήμερα είναι ο θάνατος του Πακιστανού (το όνομα του οποίου δεν θα μάθουμε). Με μία σφαίρα στην πλάτη ο ιατροδικαστής αποφάνθηκε πως δεν υπήρχε εγκληματική ενέργεια. Και τώρα, πρέπει να πιστέψουμε πως ναι μεν η σφαίρα έφυγε από όπλο αστυνομικού, όπως διαφάνηκε τέσσερεις μέρες μετά, αλλά δεν υπήρξε προσπάθεια συγκάλυψης από μέρους της αστυνομίας. Απλά οι ιατροδικαστές δεν μπορούν να διακρίνουν πως είναι η πληγή από σφαίρα και πως από πέτρα. Όσο για τα θύματα, η Οξάνα ήταν πιωμένη και ο Πακιστανός διακινητής. Και ζήσαμε εμείς καλά και οι αρχές καλύτερα..»
Στις πρόσφατες εκλογές στην Κροατία κέρδισε ο υποψήφιος της αριστεράς/σοσιαλδημοκρατικού κόμματος. Ο οποίος όμως διαφωνεί με την δυτική πολιτική στην Ουκρανία...
Πρόσφατα, μάλιστα αρνήθηκε, σαν πρόεδρος, να εγκρίνει την συμμετοχή στρατιωτών της Κροατίας σε άσκηση του ΝΑΤΟ, η οποία θα σχετιζόταν με εκπαίδευση στρατιωτών από την Ουκρανία.....
«Όσο είμαι πρόεδρος», είπε «..δεν θα συμμετέχουν τα στρατεύματα μας.. σε ασκήσεις που μπορεί να μας εμπλέξουν σε πόλεμο»... Επανεκλέγηκε με 74%..
Απλώνεται η αμφισβήτηση της δυτικής επέμβασης τζαι χρηματοδότησης του πολέμου. Τζαι μάλιστα σε χώρες που θεωρούνταν.. ελεγχόμενες.. Η Κροατία μπορεί να ήταν η χώρα καταγωγής του Τίτο, αλλά στους εμφύλιους που ακολούθησαν την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, η Κροατία ανήκε στις χώρες που στηρίχθηκαν από την Δύση [στην διαδικασία διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας] ενώ την Σερβία την στήριξε η Ρωσία..
Τελικά μάλλον κέρδισε ο... Τίτο.. :)
Το ενδιαφέρον σήμερα, εν το ότι η φιλελέ δυτική εξουσία, μέσω των ΜΜΕ προσπαθεί να λογοκρίνει την εστίαση στην Ουκρανία, με κωμικές δαιμονοποιήσεις – η αντίθεση στους οπαδούς του Μπαντέρα στην Ουκρανία, ονομάζεται «ακροδεξιά» ακόμα τζαι άμα έρκεται που αριστερά κόμματα...
Οι φιλελέ νομίζουν ότι μπορούν να βαφτίζουν τον κόσμο όπως θέλουν...
Εν εκαταλάβαν ακόμα το μέγεθος της ήττας τους σε πρόσφατές εκλογές στον δυτικό κόσμο, τζαι ιδιαίτερα τις αιτίες – το να χρηματοδοτείς ένα πόλεμο, τον οποίο να προσπαθείς να επιβάλεις με εσωτερική λογοκρισία, μάλλον εν πουλά... Από την Γάζα στην Ουκρανία.... Όταν το δάκτυλο έδειχνε την αισχρότητα τζαι την απόπειρα λογοκρισίας, οι φιλελέ προσπαθούν να δαιμονοποιήσουν ακόμα το δάκτυλο
Με τα τελικά αποτελέσματα στην Κροατία ο Ζόραν Μιλάνοβιτς διευρύνει
το ποσοστό του στο 75%
– τρεις
φορές (!) παραπάνω από τον κυβερνητικό δεξιό υποψήφιο!
Ετοιμαστείτε
τώρα από να διαβάζετε από τους «κλόουν της δυτικής δημοσιογραφίας» ότι είναι…
• “λαϊκιστής”
• “φιλορώσος και
πουτινικός”
• “εθνικιστής”
• μέχρι και “ακροδεξιός”
!
– παρότι ήταν
Πρωθυπουργός κι αρχηγός του Σοσιαλιστικού κόμματος SDP!
Τα ίδια ακριβώς που λένε (η … γραμμή βλέπετε) για τον Σλοβάκο Fico, τον Γεωργιανό Kombahidje, τον Ρουμάνο Georgescu, τη Γερμανίδα Wagenknecht κλπ κλπ
Στην Ουκρανία πριν τον νυν πόλεμο, έγινε ένα πραξικόπημα το 2014, το οποίο ανέτρεψε ένα εκλεγμένο πρόεδρο, τζαι επέβαλε μια νέα εξουσία της οποίας η ιδεολογία ήταν η μορφή του Μπαντέρα, ουκρανού εθνικιστή συνεργάτη των ναζί στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο..
Το αμόλημα των ακροδεξιών τραμπούκων [το οποίο ενίσχυε η Νούλαντ των ΗΠΑ, τζαι παρά τις επιφυλάξεις των Ευρωπαίων] οδήγησε σε ένα πογκρόμ ενάντια στην αντιπολίτευση, με κορυφαία μορφή φρίκης την πυρπόληση του κτηρίου των συνδικάτων στην Οδησσό στο οποίο βρίσκονταν διαμαρτυρόμενοι ενάντια στο πραξικόπημα – οι οποίοι κάηκαν ζωντανοί......
Το ουκρανικό κράτος της ιδεολογίας Μπαντέρα απαγόρευσε τα κόμματα της αντιπολίτευσης... τζαι προφανώς κυνηγά όπου μπορεί εκφραστές της διαφωνίας... Το ότι τωρά κατηγορούν βουλευτή της αντιπολίτευσης για «υπεξαίρεση αυτοκινήτου» εν ενδιαφέρον – σε μια χώρα με τόσα σκάνδαλα τζαι ημέτερους διαπλεκόμενους ολιγάρχες, το να στήνεται μια διεθνής δικαστική μάχη με μόνη κατηγορία, ένα αυτοκίνητο εν τζαι ενδιαφέρον τζαι ενδεχομένως αποκαλυπτικό της ουκρανικής εξουσίας σήμερα τζαι των επιθέσεων εναντίον των εκφραστών άλλων θέσεων από τις αυταρχικά επιβαλλόμενες από το καθεστώς Ζελένσκι..
Τουλάχιστον, τουλάχιστον με βάση τις αρχικές αποφάσεις των δικών μας δικαστηρίων, μερικοί δικαστές φαίνεται να μεν ακολουθούν το δόγμα της υποταγής...
«Σε εξέλιξη βρίσκεται δικαστική διαμάχη ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, σχετικά με το αίτημα από τις Ουκρανικές Αρχές για έκδοση πρώην Ουκρανού βουλευτή, μέλους του Κόμματος των Περιφερειών, γνωστού για τις φιλορωσικές του θέσεις.
Το αίτημα έκδοσης του αφορά κατ’ ισχυρισμό κατηγορία υπεξαίρεσης αυτοκινήτου το 2015 ενώ για το αίτημα, ο πρώην βουλευτής ενημερώθηκε το 2019 από τις Ουκρανικές Αρχές και το 2023 από τις Κυπριακές Αρχές.»
Το Δικαστήριο Λεμεσού, σε προηγούμενη διαδικασία, αποδέχθηκε την κατάθεση της γραπτής δήλωση του Ουκρανού εκζητούμενου, ως τεκμήριο, εντάσσοντάς τη στην κύρια διαδικασία εξέτασης της υπόθεσης. Στην προχθεσινή διαδικασία (14/1), οι συνήγοροι του κατηγορούμενου προσκόμισαν τεκμήρια ενώπιον του Δικαστηρίου εκ των οποίων αρκετά επιτράπηκε να κατατεθούν, ενώ η εκδίκαση της υπόθεσης αναμένεται να συνεχιστεί τέλος Ιανουαρίου.
Στη γραπτή του δήλωση, ο πρώην βουλευτής αναφέρεται στις πολιτικές του δραστηριότητες, υποστηρίζοντας ότι υπήρξε μέλος του Κόμματος των Περιφερειών από το 2006. Από το 2006 έως το 2012 διετέλεσε βουλευτής του Περιφερειακού Συμβουλίου του Ζιτόμιρ, ενώ κατείχε διάφορες θέσεις, όπως επικεφαλής της παράταξης του κόμματος και αναπληρωτής πρόεδρος του Περιφερειακού Συμβουλίου. Το 2012 εξελέγη βουλευτής του Ουκρανικού Κοινοβουλίου στη μονοεδρική περιφέρεια Νο.64, από το Κόμμα των Περιφερειών, (τότε κυβερνών κόμμα), υποστηρίζοντας τον τότε πρόεδρο Βίκτωρ Γιανουκόβιτς. Μεταξύ άλλων αναφέρεται στη «Επανάσταση της Αξιοπρέπειας» που έλαβε χώρα το 2014 και στα όσα ακολούθησαν στην Ουκρανική Βουλή και γενικότερα στη χώρα του μέχρι σήμερα. Ισχυρίζεται ότι δέχθηκε απειλές από μέλη συγκεκριμένης οργάνωσης, τα οποία προσπάθησαν όπως λέει, να τον πετάξουν σε κάδο απορριμμάτων κατά την προεκλογική του εκστρατεία.
Ο Ουκρανός υποστηρίζει ότι οι κατηγορίες εις βάρος του είναι κατασκευασμένες και πολιτικά υποκινούμενες. Από το 2019 διαμένει στην Κύπρο, όπου έχει υποβάλει αίτημα για πολιτικό άσυλο, το οποίο εκκρεμεί ακόμη η εξέτασή του. Σύμφωνα με τον ίδιο, παρά το ότι προσφέρθηκε να καταθέσει στις Ουκρανικές Αρχές, από την Κύπρο, οι τελευταίες δεν προχώρησαν σε ανάκριση του εδώ και πέντε χρόνια από την ήμερα που προέβη σε αίτημα μέσω του δικηγόρου.
Ο στρατός του Ισραήλ έφκαλεν φιρμάνι να γίνονται blurred τα πρόσωπα ισραηλινών στρατιωτών, όταν δίνουν συνεντεύξεις σε ΜΜΕ...
The Jerusalem Post: 'From now on, almost all soldiers will be blurred in interviews with the media, the IDF announced on Wednesday.'
Εν είδος ιστορικής δικαιοσύνης, οι μια πρακτική την οποία ανάπτυξε το Ισραήλ, η αναζήτηση εγκληματιών πολέμου ενάντια στους εβραίους στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, τώρα θα εφαρμοστεί τζαι εναντίον του Ισραήλ... Όταν κάμνει τζαι τζήνο γενοκτονίες....
Μια ακόμα συνέπεια της απονομιμοποίησης του Ισραήλ με την δικαιολογία του Ολοκαυτώματος..
Μια αφήγηση για το πώς κατάφερε να γλυτώσει την σύλληψη ισραηλινός στρατιώτης στην Βραζιλία... Τζαι ένεν ο μόνος – καταζητούνται 50 ισραηλινοί στρατιώτες για εγκλήματα στην Γάζα..
Όλα εδώ πληρώνονται...
«A dramatic escape was cited by Israeli media as the reason that Yuval Vagdani, a soldier in the Israeli army, managed to escape justice in Brazil.
Vagdani was accused by a Palestinian advocacy legal group, the Hind Rajab Foundation, of carrying out well-documented crimes in Gaza. He is not the only Israeli soldier being pursued for similar crimes.
According to the Israeli Broadcasting Corporation (KAN), more than 50 Israeli soldiers are being pursued in countries ranging from South Africa to Sri Lanka to Sweden.
In one case, the Hind Rajab Foundation filed a complaint in a Swedish court against Boaz Ben David, an Israeli sniper from the 932 Battalion of the Israeli Nahal Brigade. He is also accused of committing war crimes in Gaza.
The Nahal Brigade has been at the heart of numerous war crimes in Gaza. Established in 1982, the brigade is notorious for its unhinged violence against occupied Palestinians. Their role in the latest genocidal atrocities in the Strip has far exceeded their own dark legacy.»
https://www.counterpunch.org/2025/01/16/the-gaza-genocide-the-fall-of-israels-immunity/
Σύμφωνα με τα στατιστικά δεδομένα, οι Δημοκρατικοί έχασαν 19 εκατομμύρια ψήφους από τις προεδρικές του 2020 μέχρι τις προεδρικές ου 2024... Μια πρόσφατη έρευνα/δημοσκόπηση του YouGov καταγράφει σαν σημαντικό παράγοντα αυτής της απώλειας, την στάση του Μπάϊντεν στο θέμα της Γάζας.
Πόσους εκάμαν άποψη, 29% ανάφεραν ότι η αιτία ήταν η κατάσταση στην Γάζα. Συγκριτικά η αποχή λόγω της οικονομίας [το επιχείρημα του πληθωρισμού] ήταν 24%, η μετανάστευση μόλις 11%.. Στις πολιτείες που έχασε ο Μπάϊντεν στον Τραμπ, το ποσοστό που ανάφερε την Γάζα σαν αιτία αποχής ηταν 20%..
...Όσον αφορά τις κοινότητες, οι λευκοί άνδρες ανάφεραν τη Γάζα σε ποσοστό 34% σαν αιτία γιατί δεν ψήφισαν Χάρις, ενώ ανάμεσα στους ισπανόφωνους, η Γάζα σαν αιτία μη ψήφισης δημοκρατικών, ήταν στο 27%..
Between 2020 and 2024, Democrats experienced a significant decline in support at the presidential level, with approximately 19 million Joe Biden voters from 2020 choosing not to vote (or not submitting mail-in ballots) in 2024. A new YouGov survey suggests that Biden’s stance on Israel’s ongoing assault on Gaza played a notable role in this decline.
Among those who stayed home, 29% cited Gaza as their primary reason for not voting, surpassing other concerns such as the economy (24%) and immigration (11%). In states that shifted from Biden in 2020 to Trump in 2024, the percentage citing Gaza as their top issue was smaller but still significant, at 20%.
The poll was commissioned by the Institute for Middle East Understanding Policy Project, an organization critical of Israel’s actions in Gaza.
Diverging from Biden on Gaza did carry the risk of alienating voters who supported his policy, but the survey suggests that risk was minimal compared to the potential upside. Among voters who supported Biden in 2020 and stayed with Harris in 2024, respondents were asked whether breaking with Biden on Gaza would have influenced their enthusiasm for voting for Harris. By a 35-to-5 margin, they indicated it would have made them more enthusiastic, while the rest said it would not have affected their decision.
The survey revealed that Gaza was a particularly significant issue for white voters, with 34% naming it as the top reason they didn’t vote for Harris, and for Hispanic voters, at 27%. The issue was less prominent among Black voters, with only 9% citing it as their primary reason.
Geographically, Gaza’s influence was most pronounced in Arizona, Michigan, and Wisconsin. In Pennsylvania, 19% of respondents cited it as their top reason for not voting, while the numbers were lower in Nevada (13%) and Georgia (6%).
· Arizona: 38%
· Georgia: 6%
· Michigan: 32%
· Nevada: 13%
· Pennsylvania: 19%
· Wisconsin: 32%
·
Σύμφωνα με δημοσκόπηση της εφημερίδας Maariv το 73% των ισραηλινών υποστηρίζει την συμφωνία για εκεχειρία, ενώ μόνο 19% είναι εναντίον.. Όσον αφορά τους ψηφοφόρους κυβέρνησης τζαι αντιπολίτευσης, η μεγάλη πλειοψηφία των οπαδών της αντιπολίτευσης [σε ποσοστό 91%] υποστηρίζει την συμφωνία, ενώ το ποσοστό αποδοχής από τους οπαδούς της κυβέρνησης είναι 52% - μικρότερο μεν, αλλά τζαι πάλε πλειοψηφικά, πάνω από 50%...
Στα εσωτερικά, είχαμε μια αποκαλυπτική επίδειξη γελοιότητας της κυβέρνησης στο θέμα των χρεών ποδοσφαιρικών ομάδων... Όϊ μόνο εν πληρώνουν μερικοί, αλλά τζαι έχουν το μέσο να φέρνουν τον πρόεδρο σε διαμάχη, για να τα βάλει με τον υπουργό του, που απλώς προσπαθεί να εφαρμόσει τον νόμο..
Δαμέ εφκήκαν να εκβιάσουν δημοσίως τζιαι απροκάλυπτα. Εν του είπαν του Νικουθκιου ότι εν η πρώτη τζιαι τελευταία του θητεία [υπονοώντας ότι εν θα τον ξαναστηρίξουν?]
“Κύριε ΠΤΔ που εμφανίζεσαι στα γήπεδα με τη στολή της ομάδας σου, εμείς οι οπαδοί του ΑΠΟΕΛ, σου εγγυούμαστε πως αυτή είναι η πρώτη και Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΟΥ ΘΗΤΕΙΑ.» - Στο στόχαστρο των «Πορτοκαλί» Παναγιώτου και Πρόεδρος, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, kathimerini.com.cy
Δηλαδή αν μια οποιαδήποτε εθελοντική οργάνωση χρωστά στο κράτος, θα επεμβαίνει ο Χριστοδουλίδης, για να δείξει... κατανόηση, οξά μερικά σύνολα/ομάδες/εταιρείες εν προνομιούχες;...
Ως τωρά είχαμε τες τράπεζες σαν τις προνομιούχες εταιρείες τις οποίες σαν δημόσιο, εγγυούμαστε, ελέω εξαρτήσεων βουλευτών... Τωρά εν να επιχορηγούμεν τζαι συγκεκριμένα σωματεία, εν δυνάμει ψηφοφόρων του Χριστοδουλίδη;
Η άλλη είδηση της εφτομάδας ήταν οι απόπειρες της αστυνομίας να εξηγήσουν τον θάνατο από αστυνομικούς πυροβολισμούς στην Ποταμιά. Τις τελευταίες δεκαετίες, σαν να εφτιάχτηκεν ένα είδος εσωτερικού παρακράτους για την προστασία ημέτερων στα εσωτερικά της αστυνομίας.. Ακόμα τζαι να εν απλώς συνέχεια, η σημερινή κατάσταση γίνεται έντονη γιατί το κοινό, αποκτά εικόνα, τζαι οι συγκαλύψεις του παρελθόντος σαν να εν περνούν πκιον.. Παρά τζαι την παύση του Οδυσσέα Μιχαηλίδη, η οποία αντί να περιορίσει την καχυποψία την ενίσχυσε με τεκμήριο της γελοιότητα της διαδικασίας της παύσης – η οποία φαινόταν σαν έκδηλα στημένη παράσταση..
Η εικόνα σήμερα: Εγκλήματα που συγκαλύπτονται. Αλλά τζαι αξιωματούχοι που συγκαλύπτουν... Πώς ξεχάσει κάποιος/α τις αμίμητες δικαιολογίες αμνησίας λ.χ. του βοηθού γενικού εισαγγελέα;..
Διότι μια συγκάλυψη ημέτερου, μπορεί να εν αναγκαία για μερικούς, αλλά η εικόνα ευρύτερα, φτιάχνει τζαι μια κατάσταση απονομιμοποίησης...
Η είδηση της εφτομάδας ήταν η «συμφωνία για εκεχειρία» στην Γάζα... Το Ισραήλ, εκφράζοντας ούλλη την πρακτική της απόπειρας γενοκτονίας, σκότωσε 80 άτομα σε ένα βομβαρδισμό λλίον πριν την έναρξη της συμφωνίας. Τζαι οι ναζί θα εκάμναν μαζικές δολοφονίες, όταν αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν...
Γιατί δέχτηκε τελικά ο Νετανιάχου, μια συμφωνία που απέρριπτε προηγουμένως; Σαφώς οι δυο διακηρυγμένοι στόχοι αποτύχαν – ούτε οι ισραηλίτες όμηροι εβρεθήκαν [η εν νεκροι από ισραηλίτικους βομβαρδισμούς], ούτε η Χαμάς εδιαλύθηκε κλπ. Αντίθετα το Ισραήλ αναγνώρισε ουσιαστικά την Χαμάς, τουλάχιστον ως εταίρο σε/ για διαπραγμάτευση αφού με τζήνη την οργάνωση διαπραγματεύτηκε...
Από τις ΗΠΑ εβουρήσαν τζαι ο Τραμπ αλλά τζαι ο Μπάϊντεν, να διεκδικήσουν την εκεχειρία σαν επιτυχία. Ο Μπάϊντεν μάλιστα εκωδικοποίησεν το σαν «κορυφαία στιγμή» της προεδρίας του.. Ενώ η εικονα που διάρρεε εστίαζε στην παρέμβαση του Τραμπ.
Το ότι ο Μπάϊντεν εβούρησεν να οικειοποιηθεί κάτι για το οποίο εν έκαμεν τίποτε για μήνες [επιτρέποντας την σφαγή αμάχων στην Γάζα] εν ενδεικτικό της κατανόησης, ότι η αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη από το εσωτερικό των ΗΠΑ, εστοίχισε του, όϊ μόνο το παρατσούκλι “Genocide Jo”, αλλά εστοίχισε του τις εκλογές, με την αποχή μερίδας των νέων, τζαι της αραβικής τζαι μουσουλμανικής κοινότητας. Τζαι ο Τραμπ, που από ότι φαίνεται ήταν ο παράγοντας που «ανάγκασε» [σύμφωνα τζαι με Ισραηλινά ΜΜΕ] τον Νετανιάχου τζαι την ακροδεξιά συμμαχία του, να αποδεκτούν την συμφωνία, λογικά επενδύει σε τζείνους τους ψήφους... Διότι εκατάλαβεν ότι οι εκλογές κερδίζονται όϊ μόνο με ψήφους υπέρ, αλλά τζαι με αποχή από τους ψηφοφόρους του αντιπάλου. Τζαι στις ΗΠΑ οι διαρροές του αντίπαλου, εν η αριστερά των δημοκρατικών....
Το αν θα κρατήσει η συμφωνία, θα φανεί... Η αδήλωτη δημόσια πρόθεση του Ισραήλ να εξαφανίσει ουσιαστικά την παλαιστινιακή παρουσία στην Γάζα, είτε με την μαζική σφαγή [οι νεκροί ξεπέρασαν τις 46,000], είτε με την πίεση να φύουν προς τα σύνορα με την Αίγυπτο, απέτυχε... Αλλά ένεν μόνο το αίσθημα αποτυχίας που θα βαρύνει το Ισραήλ – η Γάζα έγινε καταλυτής για μια μοναδική τζαι εντυπωσιακή από-νομιμοποίηση του Ισραήλ διεθνώς... Το «Ολοκαύτωμα», η Ισραηλιτική διεθνής νομιμοποίηση, θα είναι πκιον συνώνυμο της Γάζας. Το ότι το διεθνές δικαστήριο εζήτησε σύλληψη πολιτικών του Ισραήλ, θα ήταν αδιανόητο πριν το έγκλημα στην Γάζα... Ήδη το Ισραήλ φκάλλει φιρμάνια να κρύφκονται τα πρόσωπα των στρατιωτών του [που εκάμναν επίδειξη εγκλημάτων] γιατί κινδυνεύκουν να συλληφθούν διεθνώς...
Το Ισραήλ μετέτρεψε την Γάζα σε διεθνές σύμβολο – τζαι όπως τζαι να το δεις, είτε με την απόπειρα του Μπάϊντεν να διεκδικήσει την εκεχειρία [που εν επέβαλε όταν εμπορούσε] είτε με «απειλές» του Τραμπ, οι δυο ηγέτες των ΗΠΑ, του βασικού σύμμαχου/πλυντηρίου του Ισραήλ, προσπαθούν να κερδίσουν εσωτερικούς πόντους για την συνεισφορά τους στην υποχώρηση του Ισραήλ... Τζαι ευρύτερα, στρατιωτικά, η τεκμηρίωση της παραβίασης του Iron Dome [της τεχνολογικά προστατευτικής ασπίδας υποτίθεται] από το Ιράν τζαι τους Χούθι ή τζαι τους home made πυραύλους από την Γάζα, συμπληρώθηκαν τζαι με την νέα στρατιωτική αποτυχία του Ισραήλ στον Λίβανο...
Στα υπόλοιπα διεθνή, συνεχίζεται η ρωσική προέλαση στην ανατολική Ουκρανία – μέχρι την Παρασκευή αναφέρθηκαν 8 απελευθερώσεις/κατακτήσεις 8 χωρκών/κοινοτήτων τζαι νοτιοανατολικά στο Ντονμπάς, τζαι πιο βορειά στην περιοχή του Χαρκόβου...
H εκεχειρία στην Γάζα βάζει άνω τελεία στην μεγαλύτερη γενοκτονία της γενιάς μας αλλά και την ηρωικότερη αντίσταση των τελευταίων δεκαετιών.
Η τελευταία μπορεί να συγκριθεί μόνο με την αντίσταση στο Βιετνάμ και την Αλγερία αν και αυτές είχαν την υποστήριξη της Σοβιετικής ένωσης και του "Τρίτου Κόσμου".
Τα βιβλία του μέλλοντος θα περιγράφουν με ανεξάντλητη μελάνη πώς η πιο μεγάλη φυλακή στον κόσμο στάθηκε όρθια κι αγέρωχη απέναντι στις δυο πιο καταστροφικές θανατικές μηχανές του αιώνα μας και την ανοικτή υποστήριξη όλων των μεγαλύτερων οικονομιών, τεχνολογικών γιγάντων και εταιριών του πλανήτη. Τιμή στους δεκάδες χιλιάδες μάρτυρες - που όπως δείχνει η αμερικανική εκλογική κυνικότητα και το ιδεολογικό μίσος των Δημοκρατικών απέναντι στον αραβικό κόσμο - θα μπορούσαν να είχαν σωθεί.
Μακάρι αυτή η ήττα του Ισραήλ να είναι η αρχή του τέλους του σιωνισμού.
ΥΓ. Στις υποσημειώσεις των βιβλίων αυτών θα (δια)γράφονται και τα ονόματα όλων εκείνων των ακαδημαϊκών, δημοσιογράφων, πολιτικών, ανθρώπων του "πνεύματος και του πολιτισμού" που στήριξαν τους εθνοκτόνους, ή σιώπησαν, σχετικοποίησαν, πόιησαν την νήσσα όταν το παλαιστινιακό κι αραβικό αίμα έτρεχε ποτάμι.
Δεν θα σας ξεχάσουμε ποτέ.
Ο Φειδίας λλίον πολλά εν άνθρωπος του Έλον Μασκ, κατά το Politico
Διότι.. !! ..εν ενέκρινεν την μαντάμ Ούρσουλα [που εν υπό διερεύνηση για σύγκρουση συμφερόντων] τζαι εζήτησε να σταματήσει ο πόλεμος στην Ουκρανία. Η δυτική λογοκρισία τζαι οι μηχανισμοί της..
Το Politico εν κάτι σαν εκφραστικό μέσο της φιλελέ οπτικής στην Ευρώπη. Η εστίαση στον Φειδία, με βάση/υποτιθέμενο «τεκμήριο» ότι ανταλλάσσουν δημοσιεύσεις με τον Μασκ. Τζαι ότι ο Φειδίας αμφισβήτησε [τόλμησε!!] την εκλογή της Ούρσουλα. Η «φιλελεύθερη» οπτική στην δημοσιογραφία... :)
Ή υπακούεις, ή δαιμονοποιείσαι..
Τζαι τωρά με φόντο την εσωτερική κρίση της φιλελέ ηγεμονίας στην Δύση [από Ευρώπη μέχρι βόρεια Αμερική], ο Μασκ που ανάδειξε τον Τραμπ, γίνεται τωρά το φόβητρο με το οποίο θα δαιμονοποιεί ότι θα απομείνει από την φιλελέ πτέρυγα της εξουσίας;..
Το ότι εν καταλάβουν ακόμα το πώς το ουκρανικό στοιχίζει τους πολλαπλά, μπορεί να εν τζαι σύμπτωμα delayed reaction… Πρέπει πρώτα να καταλάβουν ότι η ηγεμονία τους εν υπάρχει πκιον...
Τζαι η εστίαση στον Φειδία μήπως έσιει τζαι εσωτερικούς «πληροφοριοδότες»/καλοθελητές λαφαζανιάς; ..Οξά το Politico απλώθηκε σε «κυνήγι μαγισσών» τζαι ο Πολιτης δακάτω αναπαρήγαγε πειθήνια;
Τα αδικήματα του Φειδία:
«....για παράδειγμα, ο ανεξάρτητος ευρωβουλευτής αμφισβήτησε σε ανάρτησή του το κατά πόσο ήταν δημοκρατικός ο διορισμός της προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, σημειώνοντας ότι η συμφωνία έγινε κεκλεισμένων των θυρών και όχι με την ψήφο πολιτών της ΕΕ. Ο Μασκ αναδημοσίευσε το βίντεο στο Χ, δίνοντας δίκιο στον Φειδία.
Αντίστοιχα, τον Δεκέμβριο του 2024 ο επικεφαλής των εταιρειών Tesla και SpaceX είχε αναδημοσιεύσει βίντεο του Φειδία σχετικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία και την αναγκαιότητα, όπως υποστήριξε, να σταματήσει η στήριξη της Ευρώπης στο Κίεβο για την αντίστασή της στην εισβολή.»
«Ουδείς με απέλυσε!
Αν και δεν
θα ήθελα, μέρες που είναι, να ασχοληθώ με τα έργα και τις ημέρες του Νίκου
Αναστασιάδη ωστόσο, επειδή έλαβα μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου απόσπασμα
συνέντευξης του τέως προέδρου στον Χρύσανθο Τσουρούλλη (TSOUROULLIS UNSENSORED
12.11.2024), είμαι εκ των λεχθέντων του, υποχρεωμένος να τοποθετηθώ.
Συγκεκριμένα ο κ. Τσουρούλλης στο πλαίσιο της συνδιάλεξης των δύο ρώτησε: «Θα νομίζουν ότι είστε δισεκατομμυριούχος», και ο κ. Αναστασιάδης απάντησε: «Υπήρξε ένας δημοσιογράφος ο οποίος απελύθη μετά που το έγραψε, ότι έβγαλα την πρώτη πενταετία 300 εκατ.». «Άρα εσείς δεν φορτώσατε σε αεροπλάνο μισό δισεκατομμύριο για να τα πάρετε σε άλλη χώρα; ρώτησε ο κ. Τσουρούλλης. Και ο κ. Αναστασιάδης απάντησε, «Κάνοντας ένα αστείο είπα: πέστε μου πόσα κοντέινερς απαιτούνται για να βάλεις 300 εκατ., και μου είπαν ένα αριθμό 40 τόσα κοντέινερ, για να βάλεις 300 εκατομμύρια», και γελώντας στη συνέχεια κατέληξε… «Ε, ένα-δυό κοντέινερ έστειλα, χα, χα, χα».
Επειδή ο
τόπος είναι μικρός και ο κόσμος μας γνωρίζει, για χάρη και μόνο της κουβέντας,
θα πω τα εξής:
1ον. Να
θυμίσουμε στον κ. Αναστασιάδη κάτι που δεν έπρεπε να είχε λησμονήσει: Μετά το
βαθύ κούρεμα αρχές του Μάρτη του 2013, στις 27 Μαρτίου ένα αεροπλάνο από την
Φρανκφούρτη προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο της Λάρνακας μεταφέροντας 5 δισ. ευρώ
σε μετρητά, ώστε να τροφοδοτηθούν στις 28.03.2013 οι τράπεζες κατά την πρώτη
μέρα ανοίγματος τους μετά από αρκετές ημέρες. Σύμφωνα με δημοσιεύματα της
εποχής, τα χρήματα φορτώθηκαν σε 4, σύμφωνα με άλλους σε 6 κοντέινερ και με
συνοδεία μεγάλης αστυνομικής δύναμης έφθασαν στην Λευκωσία για να φυλαχθούν στα
θησαυροφυλάκια της Κεντρικής Τράπεζας. Τα χρήματα που έστειλε η ΕΚΤ δεν ήταν
μόνο χαρτονομίσματα των 500 ευρώ αλλά χαρτονομίσματα από 5 μέχρι 500 ευρώ ώστε
να λειτουργήσουν ουσιαστικά οι τράπεζες. Ενώ, λοιπόν, πέντε δισ. Μεταφέρθηκαν
σε 4-6 κοντέινερ, όπως συνηγορούν τα γεγονότα, οι επαΐοντες στους οποίους
απευθύνθηκε ο τέως πρόεδρος, ισχυρίζεται πως του είπαν ότι χρειάζονται... 40
κοντέινερ για να μεταφερθούν 300 εκατ.!
2ον.
Επιπλέον, να θυμίσουμε στους αναγνώστες αλλά και στον κ. Αναστασιάδη πως είχε
αρνηθεί ότι ταξίδεψε στις Σεϋχέλλες όταν είχε ρωτηθεί σχετικά. Εντούτοις, το
γεγονός ότι ταξίδεψε, και μάλιστα δύο φορές, αποκαλύφθηκε από τη μισθοδοσία των
αστυνομικών που τον συνόδευαν.
3ον. Πέραν,
όμως, του κρύου αστείου περί των 40 κοντέινερ, να προσθέσουμε στο παζλ των
πληροφοριών και τα εξής: Άνθρωπος που βρισκόταν επί τόπου, στο αεροδρόμιο
Λάρνακας, μέτρησε 80 αποσκευές ιδίου διαμετρήματος. Υπάρχει και βίντεο από το
εσωτερικό του αεροπλάνου που έφυγε για τις Σεϋχέλλες, μάλιστα με εικόνες από
ένα υπνοδωμάτιο και τις θέσεις επιβατών. Όταν το αεροπλάνο προσγειώθηκε οι
επιβάτες έφυγαν για τις επαύλεις του Σαουδάραβα ενώ άνθρωποι εντεταλμένοι
παρέλαβαν τις 80 πανομοιότυπες αποσκευές για να τις μεταφέρουν στον προορισμό
τους...
4ον. Στην
έκθεση τουρισμού, στο Λονδίνο, πολιτικός-επιχειρηματίας από τις Σεϋχέλλες με
εξαίρετη γνώση του πολιτικο-οικονομικού περιβάλλοντος της χώρας αλλά και με
πολυετή σχέση φιλίας με Κύπριο ξενοδόχο, είχε να του πει πολλά για τις
πληροφορίες. Σχετικές με το ότι, δέκα εκατομμύρια, μετά από το σχετικό
δημοσίευμα στην «Κ», αποφάσισαν να ταξιδέψουν από τις Σεϋχέλλες, στα νησιά του
Αγίου Ματθαίου.
5ον. Σε ότι
αφορά το ότι ο δημοσιογράφος «απελύθη», τα γεγονότα συνηγορούν ότι ο άνθρωπος
έχει μάλλον το ψέμα σε πρώτη διάταξη, αφού γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν απολύθηκε
ο δημοσιογράφος, ο δημοσιογράφος παραιτήθηκε.
Επειδή,
όμως, ούτε οι εκδότες της «Κ» τοποθετήθηκαν έναντι του ψεύδους Αναστασιάδη περί
απόλυσης μου, παραθέτω χαρακτηριστικά αποσπάσματα της σχετικής επιστολής μου,
του Ιανουαρίου του 2021, αφού πρώτα ενημερώσω και τους δύο ότι ο τέως πρόεδρος
μου είχε διαμηνύσει μέσω τέως βουλευτή, ότι εκείνος δεν είχε τίποτε εναντίον
μου, αλλά με κατάγγειλαν στον ίδιο οι εκδότες της «Κ» και του ζήτησαν να μου
ζητήσει να απολογηθώ.
Έγραφα
μεταξύ άλλων και τα παρακάτω στις 13.01.2021 προς τους εκδότες της «Κ»: «Η
άρνηση μου να απολογηθώ οδήγησε στην ανάληψης από μέρους σας πρωτοβουλίας, όπως
μου είπατε, να απευθύνετε τη Δευτέρα 11.01.2021, χωρίς να με ενημερώσετε,
επιστολή δια του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στον Πρόεδρο Αναστασιάδη
αναλαμβάνοντας δέσμευση ανασκευής του δημοσιεύματος, επειδή όπως μου είπατε σας
πήρε το πρωί της Δευτέρας τηλέφωνο απειλώντας ότι θα κινήσει αγωγή. Όσοι
γνωρίζουν καλά την συμπεριφορά των βασικών πολιτικών προσώπων στη Λευκωσία,
ξέρουν ότι ο Νίκος Αναστασιάδης, ποτέ δεν απειλεί δημοσιογράφους με αγωγές
λιβέλου. Το πλέον σύνηθες για τον Πρόεδρο είναι να σε πάρει τηλέφωνο και να σου
σύρει τα εξ αμάξης. Εξάλλου τη Δευτέρα το πρωί, ο κ. Αναστασιάδης είχε συνάντηση
με την απεσταλμένη του Γ.Γ. του ΟΗΕ Τ. Χ. Λουτ και μέχρι το μεσημέρι ήταν
απασχολημένος, όπως όλοι καλά γνωρίζουν. Τέλος απαιτήσατε να συναινέσω σε,
“Διευκρίνηση” στην ηλεκτρονική “Καθημερινή”, για να μην εκτεθεί η εφημερίδα και
να μη συρθεί στα δικαστήρια. Επί του προκειμένου εκτιμώ ότι το κύρος της
εφημερίδας πλήττεται ακριβώς επειδή ο εκδότης έσπευσε στην εξουσία δια το φόβο
αγωγής αντί να υπερασπιστεί, τη θέση του διευθυντή σε ένα εξόχως σημαντικό
ζήτημα αλλά και την αξιοπρέπεια και το κύρος της εφημερίδας την ώρα της κρίσεως
στο Κυπριακό, με την απειλή των δύο κρατών. Ακριβώς όπως είχε κάνει η αείμνηστη
Ελένη Βλάχου, όταν την 21η Απριλίου 1967, με την επιβολή της δικτατορίας των
συνταγματαρχών στην Ελλάδα, ανέστειλε την κυκλοφορία της Καθημερινής και την
κυκλοφόρησε ξανά στις 15 Σεπτεμβρίου 1974.
Επειδή για
μένα προέχει η αξιοπρέπεια, το κύρος και το ήθος στη ζωή και τη δημοσιογραφία
και διότι η αποφυγή του κινδύνου της διχοτόμησης και της δημιουργίας δύο κρατών
στην Κύπρο ισοδυναμεί με ολοκλήρωση της τραγωδίας που επισώρευσε το πραξικόπημα
και συμπλήρωσε η τουρκική εισβολή και καθώς δεν ανέχομαι να συμπράττω με φορείς
τέτοιων πολιτικών θέσεων και πρακτικών, σας πληροφορώ ότι η ως άνω στάση σας
και ενέργειες πέραν του ότι με ακυρώνουν στα μάτια των συνεργατών μου ως
Διευθυντή, αποτελούν και απόπειρα φίμωσης και χειραγώγησής της δημοσιογραφικής
μου άποψης και με προσβάλλουν, ως άνθρωπο αλλά και ως επαγγελματία. Η
συμπεριφορά σας αυτή δεν μου αφήνει ούτε το ελάχιστο περιθώριο να παραμείνω και
με αναγκάζει να υποβάλλω άμεσα την παραίτηση μου από τη θέση του Διευθυντή της
Καθημερινής, στη οποία υπηρέτησα από την 1η Αυγούστου 2008…».
Επειδή, λοιπόν, μετά από τρία χρόνια τα γεγονότα έχουν οδηγήσει στο να εξετάζεται ο Νίκος Αναστασιάδης από την Επιτροπή Διαφθοράς για όσα κατηγορείται στο βιβλίο «Κράτος Μαφία», όποιος κάθεται απέναντι του σε μια συνέντευξη θα πρέπει να παρουσιάζεται πλήρως ενημερωμένος και όταν αυτός λέει ψέματα, στη συγκεκριμένη περίπτωση περί δημοσιογράφου που απολύθηκε, να μη υιοθετεί το ψεύδος. Εξάλλου, αν κάτι έχουμε όλοι μας μάθει στην πάροδο των χρόνων είναι ότι το ψέμα έχει κοντό ποδάρι, χωρίς δυστυχώς να βλέπουμε ότι έχουμε μια χώρα «κουτσών» πολιτικών και δημοσιογράφων, πλείστοι των οποίων τρώνε από το ίδιο τραπέζι της διαφθοράς… Υπάρχουν κι άλλα που θα τα πούμε εν ευθέτω χρόνο!»
One Radical Planet 