Login
Αίτημα της Κοινωνίας για Φορολόγηση του Πλούτου – Δημιουργία Ειδικού Ταμείου Στήριξης
Η «Νέα Σκέψη», εκφράζοντας τις λαϊκές ανάγκες και προβλήματα που εντείνονται από την ταξικά άδικη διαχείριση της κρίσης υγείας και της υπό εξέλιξη κοινωνικής κρίσης, αναλαμβάνει την πρωτοβουλία για προώθηση του αιτήματος δημιουργίας Δημόσιου Ειδικού Ταμείου Στήριξης των λαϊκών στρωμάτων που υποφέρουν μέσω της φορολόγησης του μεγάλου πλούτου.
Απευθύνουμε κάλεσμα σε κάθε προοδευτικό άνθρωπο, βιοπαλαιστή, οικογένεια και οργανωμένο σύνολο που συμφωνεί, σε κοινό αγώνα για μια ουσιαστική κοινωνική διεκδίκηση, ξεκινώντας με την υποστήριξη του αιτήματος. Το αίτημα υποβάλλεται προς την Εκτελεστική και την Κοινοβουλευτική εξουσία με στόχο να εισακουστεί ως λαϊκή απαίτηση.
Θα ακολουθήσουν λεπτομέρειες για τη προώθηση του αιτήματος.
Η κυβέρνηση Αναστασιάδη στην κορύφωση της πανδημίας επέβαλε ξανά υποχρεωτικό εγκλεισμό. Οι ευθύνες της για τον εγκλεισμό είναι τεράστιες.
Αντί τον Σεπτέμβριο το 2020 τα σχολεία να ανοίξουν πλήρως προετοιμασμένα, ο Υπ. Παιδείας εφαρμόζοντας λιτότητα και απρονοησία, τα άφησε στο έλεος της πανδημίας. Δεν προωθήθηκε η τηλεργασία.
Κυρίως όμως, αφέθηκαν τα δημόσια νοσοκομεία και οι επαγγελματίες υγείας αβοήθητοι, χωρίς στήριξη και εξοπλισμό, χωρίς κλίνες, υποβαθμίζοντας τα αιτήματα του προσωπικού σε συντεχνιασμό.
Αντίθετα, οι κλινικάρχες των μεγάλων μονάδων εδώ και χρόνια λαμβάνουν πλούσια συμβόλαια. Η αντεργατική ταξική διαχείριση της πανδημίας πρέπει να αλλάξει πρόσημο.
Οι άνεργοι, οι μικρομεσαίοι ο φτωχόκοσμος, οι νέοι να απαιτήσουν άμεση φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου και πολιτική στήριξης.
Σαν σήμερα, 24 του Απρίλη το 2004, ο λαός απέρριψε το Σχέδιο Ανάν. Πέραν του ΔΗΣΥ και των Ενωμένων Δημοκρατών, όλα τα υπόλοιπα κόμματα, απέρριψαν το σχέδιο και κάλεσαν το λαό να πει ΟΧΙ.
Το σχέδιο Ανάν ήταν το αποτέλεσμα της πολιτικής υποχωρήσεων του Γλαύκου Κληρίδη, η οποία θυσίασε βασικές αρχές για να ικανοποιήσει τις επιθυμίες ξένων κύκλων, ενόψει της ένταξης της Κύπρου στην ΕΕ.
Η ένταξη -έλεγαν πολλοί- θα λειτουργούσε ως καταλύτης για επίλυση του Κυπριακού. Κατέληξε να είναι όμως μια διαδικασία εκβιασμού του λαού, με μαστίγιο και καρότο. Τελικά και με τη πάροδο των χρόνων ξεκαθάρισε το τοπίο και δεν υπήρχε καν καρότο για το λαό της Κύπρου.
Το σχέδιο Ανάν εισήγαγε τη λογική των δυο κρατών, του γεωγραφικού, οικονομικού και πολιτικού διαχωρισμού του λαού, Ε/κ και Τ/κ. Διατηρούσε την Τουρκία στο νησί, με διάφορους τρόπους, άμεσους και έμμεσους. Διατηρούσε τις λογικές του χωριστικού Συντάγματος και επαναβεβαίωνε την παρουσία της Βρετανίας και του ΝΑΤΟ.
Σήμερα, και ενώ πέρασαν 17 χρόνια από τότε, το ίδιο περίπου σκηνικό προδιαγράφεται και ενόψει Γενεύης, ενώ οι ίδιες ομάδες που προπαγάνδιζαν με μανία το σχέδιο Ανάν, οργανώθηκαν εκ νέου και προπαγανδίζουν «Μια λύση». Χωρίς συζήτηση της ουσίας του Κυπριακού και χωρίς επιχειρήματα μιλούν με τρόπο που αφήνει να θεωρηθεί ως υπεύθυνη για τη μη λύση η ημικατεχόμενη Κυπριακή Δημοκρατία την οποία εμμέσως αμφισβητούν και ως κυρίαρχο κράτος στο νησί.
Ο λαός με ποσοστό 76%, ξεκαθάρισε πως δεν αποδέχεται λύσεις που δεν διασφαλίζουν τις βασικές αρχές για ένα κράτος, ένα λαό και διασφάλιση των βασικών ελευθεριών για όλους, Ε/κ και Τ/κ.
Οι εξελίξεις σύντομα ίσως επαναφέρουν την ανάγκη να τοποθετηθεί εκ νέου ο λαός και αυτό δεν μπορούν να το αποφύγουν όσοι μαγειρεύουν χωρίς το νοικοκύρη.
Τζαι παράλληλα με τον αυταρχισμό τζαι τις ευρύτερες πρακτικές παραβίασης της ισονομίας, σαν προέκταση της ημετεροκρατίας, ο ΔΗΣΥ φαίνεται να άνοιξε προεκλογική με υποσχέσεις χρημάτων σε πρότζεκτς – τζαι πιάνεις το αίσθημα ότι υπόγεια ανοίγονται φακελοι υποσχέσεων...Τώρα θα γινουν προσλήψεις, προαγωγές κοκ; Ξαφνικά δεν έχει σημασία το έλλειμα; Ούτε το Δημόσιο χρέος που εκτοξεύτηκε;
Η πρακτική των υποσχέσεων βολεμάτων θα μπορούσε να είναι προέκταση της ημετεροκρατίας – είναι λες και ο ΔΗΣΥ λαλεί ότι «ναι μεν η οικογένεια του προέδρου τζαι άλλοι ημέτεροι εκάμαν τα παλλούτζια τους χρυσά από το δημόσιο [παραβιάζοντας νόμους τζαι κανονισμούς] αλλά με έτσι «κόλπα» μπορείτε να ωφεληθείτε τζαι εσείς οι lower class ημέτεροι αν μας ξαναψηφίσετε...»
Είπαμε θα φανεί στην πορεία.
Στην Λεμεσό, στις αρχές του 20ου αιώνα, κατά την διάρκεια του καρναβαλιού όταν περνούσε μια πορεία καρναβαλιστών από μια περιοχή με σπίθκια των πλουσίων, οι προνομιούχοι πετάσαν μερικά νομίσματα στο πλήθος κάτω από τα μπαλκόνια τους, για να απολαύσουν ένα θέαμα που το αποκαλούσαν «μάζες». Πως δηλαδή οι φτωχοί γονάτιζαν ή τζαι τσακώνονταν μεταξύ τους, για να μαζέψουν τα νομίσματα. Τα ψίχουλα.
Εκλιπαρώντας τα ψίχουλα της εξουσίας...
Η ρατσιστική αυταρχική προεκλογική ρητορική του ΔΗΣΥ [μετά τα αρχικά δάκρυα Αβέρωφ για τον κίνδυνο διχοτόμησης κλπ] είναι εμφανώς μια απόπειρα για συσπείρωση δεξιάς τζαι ακροδεξιάς. Το ενδιέφεραν βεβαίως, όπως είχαμε ξαναγράψει, είναι τί θα κάμουν οι μετριοπαθείς, υποτίθεται, του ΔΗΣΥ [«φιλελευθέρους» δεν μπορούμε να τους αποκαλούμε πλέον – δεν φαίνεται να υπάρχει στον ΔΗΣΥ τέτοια τάση –πέρα από λεξούλες επίκλησης που διαψεύδονται από την πράξη. Αν υπήρχε θα μιλούσε μέχρι τώρα].
Στο πιο κάτω σχόλιο ο κ. Παπαγεωργίου, θέτει αισιόδοξα το ερώτημα τί θα κάνουν οι μετριοπαθείς του ΔΗΣΥ μπροστά σε αυτή την επίδειξης ρατσισμού, αυταρχισμού και ημετεροκρατίας;
Δυστυχώς, η ιστορική εμπειρία δείχνει ότι η δεξιά τείνει να είναι η πιο πειθήνια παράταξη – «πρόβατα σε μάντρα» θα μπορουσε να ονομασει κανεις τους σχετικους μηχανισμους συσπειρωσης. Για αυτό τζαι η ηγεσία του ΔΗΣΥ φαινεται να περιφρονεί επιδεικτικά την όποια μετριοπαθή θέση/ευαισθησία, ενώ εκλιπαρεί ντε φακτο ουσιαστικά ακροδεξιούς ψήφους.
Τί θα έλεγαν ας πουμε οι κεντροδεξιοί [τέως φιλελεύθεροι] αν εμφανιζόταν ένας ακροδεξιός ρατσιστής σε ψηφοδέλτιο ή ανάλογος λόγος σε ηγετικό στέλεχος, αλλου κόμματος - αντίπαλου της παράταξής τους; ..Η συγκριτική σιωπή τους σήμερα φαινεται να είναι ενδεικτική της λειτουργίας του συνδρόμου της πειθήνιας αγέλης.
Αυτό ήταν το τραγικό λάθος του Κληρίδη που το κατάλαβε στην αποτυχία αυτού που φαινόταν να θεωρούσε ότι θα τον δικαίωνε – την λύση μέσω σχεδίου Αννάν. Μετά από 10 χρόνια εξουσίας ο Κληρίδης είδε ότι οι συνέπειες της ανοχής για λόγους συσπείρωσης με στόχο την καρέκλα [και παράδοσης ουσιαστικά ολόκληρων μηχανισμών του κράτους] στον εθνικισμό, οδήγησε τους οπαδούς του να ψηφίσουν «όχι» κατά τα 2/3 [μόλις 12% μαζί με ανάλογο ποσοστό αριστερών ψήφισαν «ναι»]...
Θα μπορούσε να ελπίζει κάποιος ότι τα πράγματα θα είναι διαφορετικά αυτήν την φορά;
Γιατί όμως;
Τώρα μάλιστα είναι η ίδια η ηγεσία του ΔΗΣΥ που νοσταλγεί τον Μεσαίωνα τζαι εκλιπαρεί την ακροδεξιά για ψίχουλα ψήφων.
Η υποταγή των μετριοπαθών ισως να έσιει να κάμει με την ημετεροκρατία. Σιωπούν για να πάρουν κάτι; Ή ετσι ελπίζουν..Θα δειξει στην πορεια....:)
Αν όμως δεν μιλήσουν ούτε τώρα – οι συνέπειες [όπως τζαι την περίοδο Κληρίδη, όπως τζαι στην ανοχή της ακροδεξιάς από μερίδα της ηγεσίας της δεξιάς πριν το 74] θα έρτουν να τους έβρουν...
Αργά ή γλήορα..
Bambos Papageorgiou
«ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ: ΔΕΝ ΟΛΟΙ ΟΠΙΣΘΟΔΡΟΜΙΚΟΙ ΣΤΟΝ ΔΗΣΥ.
Ζητούν πιστοποίηση εθνικών φρονημάτων από τον ζωγράφο και γυμνασιάρχη Γιώργο Γαβριήλ για να εξευμενίσουνπροφανώς μια μισαλλοδοξη και αντιδημοκρατική μερίδα ψηφοφόρων τους. Στον ΔΗΣΥ όμως ένα μεγαλο μέρος των ψηφοφόρων του δεν είναι ούτε οπισθοδρομικοί, ούτε ενάντια στην ελευθερία έκφρασης. Αυτούς τους έχουν για σίγουρους;»
• Κοινή Πατρίδα: Ερτογάν-Προδρόμου love for ever [από τον Ιούλιο του 74 φαίνεται να κρατά αυτό το love story της ελληνο-τουρκικής εθνικοφροσύνης]
Ήταν μια σύμπτωση που δεν ήταν όμως τυχαία. Μάλλον ιστορικά αναπόφευκτη ήταν.
Την ίδια εφτομάδα διέρρευσε ότι το υπουργείο [υποτίθεται παιδείας της Κυπριακής Δημοκρατίας] κατάληξε στον απόλυτο εξευτελισμό του - να επικαλείται χουντικές πρακτικές «πιστοποίησης φρονημάτων» [σε πλήρη παραγνώριση η αδυναμία κατανόησης των θεσμικών δεδομένων σε μια Δημοκρατία – όπως η ισονομία τζαι το δικαίωμα έκφρασης] σε μια προσπάθεια να ταλαιπωρήσει ένα καλλιτέχνη που αρνείται να υποταχθεί σε ένα αρχιεπίσκοπο που κατάντησε να συμβολίζει τον αποτυχημένο τραπεζίτη τζαι την αποκαλυπτική μορφή του «ιερωμένου» που δεν έχει ενδοιασμούς να μετατρέπει τζαι τον Θεό του σε ανταλλακτική αξία [«ο θεός δεν σώζει δωρεάν»].
Την ίδια ακριβώς εβδομάδα ο Ερντογάν ωρυόταν από την Άγκυρα ενάντια στους δημοκρατικούς θεσμούς στην τουρκοκυπριακή κοινότητα, γιατί αποφασίστηκε ότι τα μαθήματα κορανίου δεν συμβαδίζουν με το κοσμικό σχολείο.
Έτσι τζαι στις δυο κοινότητες της Κύπρου υπάρχει η ίδια διαμάχη – ο Ερντογάν, ο αρχιεπίσκοπος, τζαι ο Προδρόμου φαίνεται να ζητούν πιστοποιητικά υποταγής τζαι φρονημάτων θρησκοληψίας. Τζαι απέναντι τους ο Γαβριήλ τζαι όσοι τον στηρίζουν, τζαι οι τουρκοκύπριοι εκπαιδευτικοί που αντιστέκονται στην επιβολή του Ερντογάν.
Κοινή πατρίδα, κοινή χώρα, κοινές συμμαχίες παρελθοντος τζαι μελλοντος..
Το ότι η νοοτροπία μερικών στο υπουργείο, υποτίθεται, παιδείας είναι ταυτόσημη με αυτήν την Ερντογάν δεν πρέπει να είναι έκπληξη.
Ο εθνικισμός σε κάθε κοινότητα ηταν ιστορικα [ιδιαιτερα μετα την δεκαειτα του 1930] τζαι μια οπισθοδρομική στάση με στόχο την διαφύλαξη μορφών παραδοσιακής εξουσίας.
Το ότι ξαναζούμε κάτι τέτοιο το 2021 μπορεί να είναι κωμικοτραγικό – για την ελληνοκυπριακή κοινότητα, αλλά είναι τζαι θέμα κοινωνικής αντίστασης για κοινοτική ύπαρξη στην τουρκοκυπριακή κοινότητα. Τέτοιες στιγμές κοινών επιθέσεων του παρελθόντος ενάντια στο μέλλον δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνουν.
Ο Ιούλης του 1974 που έδωσε τον Ντενκτάς ώθηση εξουσίας, ξεκίνησε από την νοοτροπία επιβολης της εθνικοφροσυνης την 15η Ιουλίου..
https://voiceoftheisland.com.cy/144127/?fbclid=IwAR3w-aNzIkQU-2424Ooxgqsvys58rDM-wVbUtx7Txu2jTD50KLPOdTmrD3c
Ο Προδρόμου, ο αυταρχισμός τζαι η εκ των φαινομένων αδυναμία της εθνικοφροσύνης να αντιληφθεί την έννοια της ισονομίας..
Corina Demetriou
«Ο Πρόδρομος Προδρόμου προφανώς διώκει το Γαβριήλ στα πλαίσια προσωπικής βεντέτας του ατόμου που τον διόρισε: του αρχιεπισκόπου. Τούτο είναι σαφώς χειρότερο από την πράξη της Γιολίτη να χρησιμοποιήσει τον κρατικό μηχανισμό για να θυματοποιήσει άτομο, με στόχο να «περισώσει» την τιμή του παπά της.
Ο Προδρόμου που ακουστά έχει τη νομιμότητα δεν δρα εξ ιδίων. Δρα σε ένα πλαίσιο όπου ο νόμος και τα δικαιώματα παρακάμπτονται με τη μεγαλύτερη ευκολία, διαμέσου υπουργικών διαταγμάτων που ελλείπονται νομιμότητας, συνταγματικότητας και συμβατότητας με το κεκτημένο της ΕΕ. Το ίδιο έπραξε και ο υπουργός Υγείας (βλ. διατάγματα απαγόρευσης διαδηλώσεων) και ο ΥΠΕΣ (βλ. διατάγματα ψώρας στο Πουρνάρα, διατάγματα απαγόρευσης εγκατάστασης προσφύγων στη Χλώρακα, διατάγματα κλεισίματος προσφυγικών δομών κλπ- έχει τα πρωτεία ο Νουρής στις αυθαιρεσίες).
Δε ξέρω αν υφίσταται εγκύκλιος που να επιβάλλει στους εκπαιδευτικούς να παίρνουν τα παιδιά μας εκκλησία, να τα εξομολογούν, να τα παίρνουν εκδρομές *μόνο* σε ‘εθνικά΄ή θρησκευτικά μνημεία και γενικώς να προωθούν το Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών. Αν υπάρχει είναι σαφώς παράνομη. Υπάρχουν σωρεία αποφάσεων και του δικού μας γραφείου Επιτρόπου Διοίκησης (πρώην) καθώς και διεθνών θεσμών πως οι εκκλησιασμοί και οι εξομολογήσεις, καθώς και οι σχολικές εκδρομές σε χώρους εκτέλεσης (πχ φυλακισμένα μνήματα) και σε προσκυνήματα οστών και παντόφλων δε μπορούν να γίνονται κατά το σχολικό χρόνο γιατί στα μάτια του παιδιού εμφανίζονται ως σχολικές υποχρεώσεις, έστω και αν τυπικά είναι «προαιρετικά». Και επειδή το παιδί που δε συμμετέχει για οποιοδήποτε λόγο – και όλοι οι λόγοι είναι θεμιτοί- (πχ γιατί έχει γονείς που ακόμα τα έχουν 400 σε τούτον τον τόπο) θα νιώθει αποκλεισμένο και περιθωριοποιημένο και ίσως γι αυτό το λόγο να υποχρεωθεί να συμμετάσχει. Αυτό δεν είναι εκπαίδευση, αυτό είναι προπαγάνδα και εκβιασμός. Αν ο Γιώργος Γαβριήλ συμπεριφέρθηκε ως εκπαιδευτικός αντί ως υποτακτικός της εκκλησίας και της εθναρχίας, τότε έπραξε το καθήκον του, και απέναντι στο νόμο, στον εργοδότη του και στην κοινωνία.
Ο διανοούμενος εαυτός του Πρόδρομου Προδρόμου ίσως γνωρίζει πως η διακριτική μεταχείριση υπαλλήλου από τον εργοδότη του λόγω των πεποιθήσεων του είναι παράνομη, στη βάση νομοθεσίας που μεταφέρει την Ευρωπαϊκή Οδηγία για την Ίση μεταχείριση στην Εργασία (2000/78) και ο εργοδότης τιμωρείται με πρόστιμο ή και φυλάκιση. Και καμία εγκύκλιος που εκδίδει ο ίδιος ο εργοδότης δεν τον σώζει, διότι καμία απόφαση υπουργού δεν ιεραρχείται ψηλότερα από το κεκτημένο. Η πρακτική των υπουργικών διαταγμάτων υποβίβασαν τη δημοκρατία σε πεδίο απόλυτης ανομίας και κυβερνητικής αυθαιρεσίας. Η δημόσια παιδεία δεν είναι το τσιφλίκι κανενός υπουργού και δε μπορεί να ρυθμίζεται αυθαίρετα και ανεξάρτητα από το νόμο, χωρίς διαβούλευση με την κοινωνία και τους φορείς της εκπαίδευσης. Δεν επιστρέφουμε στο μεσαίωνα επειδή εξέδωσε μια εγκύκλιο ενας υπουργός.»
• Ποιός κυβερνά αυτήν την Χώρα; Οι πολίτες οξά οι οίκοι αξιολόγησης των τραπεζών;
Τελικά με την γάγγραινα [όπως εξελίσσεται] των τραπεζιτικών συμφερόντων σε διασύνδεση με τα συμφέροντα δικηγορικών γραφείων κοκ, τίθεται ξεκάθαρα το ερώτημα, αν θα πρέπει να γίνει τζαι ποδά, στην ελληνοκυπριακή κοινότητα, ένα κίνημα με τιτλο «Αυτή η χώρα είναι δική μας»..
Προσέξετε τα δεδομένα – οι τράπεζες με τη ανοχή της κυβέρνησης παραβιάζουν ευρωπαϊκές οδηγίες για δικαιώματα των δανειοληπτών. Τελικά [καθώς η αντιπολίτευση συγκροτεί πλειοψηφία ή τζαι λόγω πιέσεων των πολιτών] η αντιπολίτευση ετοιμάζει νομοσχέδια για προστασία των δανειοληπτών. Στα ευρωπαϊκά πλαίσια.
Τζαι ιδου τζαι οι οίκοι αξιολόγησης οι οποίοι λειτουργώντας με ένα αποικιακό τρόπο λαλούν μας – «οϊ μεν το κάμετε διότι εμείς νομίζουμε ότι εν θα εν καλό για τις τράπεζες». Άσχετο δηλαδή αν σας κλέφκουν ή παρανομούν με βάση ευρωπαϊκή οδηγία/κανονισμό... Να αθθυμήσουμε ότι οι οίκοι αξιολόγησης εν επήραν χαμπάρι το ότι έρκετουν η κρίση που εξεκκίνησε το 2007-08; Έτσι για το επίπεδο εγκυρότητας..
Που τζιαμαί τζαι τζει, τίθεται πάλε θέμα τραπεζών – στηρίζουμε τις τράπεζες σχεδόν 10 χρόνια. Κάποτε πρέπει να σταματήσει τούτο φκιολίν τζαι να δούμε σαν κοινωνία πως θα λειτουργούν όσα τραπεζιτικά ιδρύματα μπορούν, μόνα τους..
Αν για να έχουμε τράπεζες θα πρέπει να έχουν προτεραιότητα τα συμφέροντα που εξυπηρετούν πλούσιους πελάτες δικηγορικών γραφείων ημέτερων, τζαι να έχουμε τζαι τους οίκους αξιολόγησης να μας το παίζουν αποικιακοί κυβερνήτες, τότε ίσως να εν τζαιρός να τεθεί θέμα νομιμότητας. Δαμέ που εφτάσαμε έχουν το θράσος να μας ζητούν να παραβιάζουμε ευρωπαϊκές οδηγίες...
Για τα συμφέροντα μερικών...
«Δίχτυ προστασίας για τους δανειολήπτες ετοιμάζει η αντιπολίτευση, η οποία μάλιστα ετοίμασε σχέδιο Β σε περίπτωση που δεν συναινέσει η κυβέρνηση στις αλλαγές οι οποίες προωθούνται.
Το θέμα συζητήθηκε στη χθεσινή συνεδρία της Επιτροπής Οικονομικών, στην οποία συμφωνήθηκε η γραμμή την οποία θα ακολουθήσει η αντιπολίτευση για επίτευξη του στόχου.
Όπως εξήγησε ο βουλευτής του ΑΚΕΛ, Άριστος Δαμιανού, την επόμενη Πέμπτη 22 Απριλίου στη συνεδρία της Ολομέλειας της Βουλής θα τεθεί προς ψήφιση το νομοσχέδιο για τα δικαστήρια μαζί με τις τροπολογίες των κομμάτων, οι οποίες στοχεύουν στην επαναφορά του συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος των δανειοληπτών να διεκδικούν αναστολή της εκποίησης της περιουσίας τους, το οποίο ετσιθελικά και κατά τρόπο απαράδεκτο αφαιρέθηκε με πρωτοβουλία της κυβέρνησης, του κυβερνώντος κόμματος και μιας ευκαιριακής πλειοψηφίας στη Βουλή το 2018. Παράλληλα, θα παραμείνουν σε εκκρεμότητα οι 13 προτάσεις νόμου οι οποίες είναι κατατεθειμένες στην Επιτροπή Οικονομικών, καθώς και η πρόταση του ΑΚΕΛ για επιμήκυνση της αναστολής των εκποιήσεων μέχρι τις 31 Ιουλίου 2021, ώστε σε περίπτωση που η κυβέρνηση αποσύρει το νομοσχέδιο προκειμένου αποφύγει την επαναφορά του δικτύου προστασίας των δανειοληπτών, τότε η Επιτροπή Οικονομικών να προχωρήσει με την άλλη οδό ψηφίζοντας τις αυτόνομες προτάσεις νόμου.
Εν τω μεταξύ, ο οίκος Moody’s επιχείρησε για άλλη μια φορά χθες να κάνει παρέμβαση απειλώντας ότι ενδεχόμενη αλλαγή του νομικού πλαισίου θα οδηγήσει σε πρόσθετες προβλέψεις από τις τράπεζες και θα καταστήσει λιγότερο ελκυστικές τις πωλήσεις δανείων. Εκτίμησε επίσης ότι αναμένεται νέο κύμα μη εξυπηρετούμενων δανείων, ενώ προανήγγειλε νέες πωλήσεις δανείων αλλά και εκποιήσεις. Από την άλλη, χαρακτήρισε ως πιστωτικά θετικό γεγονός τη μείωση κατά 43% των μη εξυπηρετούμενων δανείων στις κυπριακές τράπεζες, παρά την πανδημία.
Σημειώνεται ότι το βασικό επιχείρημα το οποίο προτάσσουν η κυβέρνηση και οι τράπεζες για τη μη αλλαγή του νομικού πλαισίου είναι οι αξιολογήσεις των οίκων.»
https://dialogos.com.cy/stinetai-xana-dichty-prostasias-toys-daneioliptes-schedio-v-antipoliteysi/
• Ένας κυπραιος αστυνομικός σώζει την τιμή της κοινωνίας τζαι της εποχής – από τους κάθε Νουρήες, Χαρούληδες Αναστασιάδηες κοκ..
Όταν η εξουσία προσπαθεί να βουττήσει την κοινωνία στο βούρκο του ρατσισμού, η καθημερινή αντίσταση είναι αυτό που σώζει την αξιοπρέπεια του ατόμου, τζαι δημιουργεί τα αντι-σώματα αντίστασης στο οχετό που προσπαθεί να συγκαλύψει άλλα με τη δαιμονοποίηση των αδύναμων..
Η είδηση λαλεί: Διώκεται πειθαρχικά ο υπεύθυνος του χώρου κράτησης στα Μεσόγεια. Επειδή επέτρεψε στους κρατουμένους «να χρησιμοποιούν επιπρόσθετα στρώματα ύπνου, να παίζουν βόλεϊ και να πλένουν... υπερβολικά τα ρούχα τους.» [16/4/2021, Χαραυγή]...
Όταν οι ναζί προσπαθούσαν να εξοντώσουν μερίδα πολιτών/ανθρώπων εξαπέλυαν εκστρατείες δαιμονοποίησης. Αυτό κάμνουν τζαι όσοι φαίνεται να κουβαλούν στην ντουλάπα κατάλοιπα στρατπεδων συγκέντρωσης τζαι μετά την ήττα του φασισμού/ρατσισμού το 1945.
Ο αστυνομικός υπεύθυνος του χώρου συμπεριφέρθηκε σαν άνθρωπος – όχι σαν όργανο που υπακούει τυφλά στην υστερία που κατασκευάζει η εξουσία.
Τζαι αν ήταν να δούμε την πράξη του σαν μέρος της κυπριακής Ιστορίας – το συγκεκριμένο άτομο, στον θεσμικο χωρο που εργαζεται, ανήκει στην παράδοση που στις 15 Ιουλίου αρνήθηκε να υποταχθεί στο πραξικόπημα της χούντας τζαι του φασισμού της ΕΟΚΑ β..
ΥΓ. Τζαι για να μεν μπαίνουμε στο παιχνίδι της δαιμονοποίησης, θυμίζουμε ότι ακόμα τζαι στην υστερία του Μάρτη για τα ττέλια, μόνο 42% συμφωνούσε με την κίνηση της κυβέρνησης τζαι τα χαζοχαρούμενα θεάματα της Θεοχάρους.
Σαββίδης – Κούσιος σε συντονισμό;
Να καταγραφεί ότι η δήλωση Σαββίδη στην Βουλή ακολούθησε ανάλογη δήλωση του Κούσιου [των συμφερόντων Αλταμίρα]. Να το πούμε τυχαίο ή να πούμε ότι είναι τεκμήριο ενός συντονισμού στα πλαίσια της προεκλογικής απόπειρας του κυβερνώντος κόμματος να ξεπλύνει ευθύνες – τζαι για διαπλοκή άλλα τζαι για την χυδαία παραβίαση της ισονομίας;
Corina Demetriou
Οι δηλώσεις Κουσιου ότι οι επενδύσεις στο Καζίνο ήταν τέτοιου ύψους που δικαιολογούσαν τις πολιτογραφήσεις (έστω κ αν δεν πληρούνταν οι προϋποθέσεις), σε οποιαδήποτε άλλη χώρα θα προκαλούσαν θύελλα αντιδράσεων από το νομικό κόσμο και πρωτίστως από το δικηγορικό σύλλογο. Οι δηλώσεις αυτές σε τίποτε δε διαφέρουν από τις επίμαχες δηλώσεις του κ. Πιττάτζη στη κάμερα του Al Jazeera. Και θέτουν υπο αμφισβήτηση το ίδιο το κράτος δικαίου, αφού το κέρδος βαφτίζεται ως υψιστο αγαθό και η δικαιοσύνη απλώς όχημα για το πρώτο, που στην ανάγκη μπορεί και να παραμεριστεί αν αυτό 'επιβάλλουν' οι οικονομικές συνθήκες.
Ας αναλογιστεί ο δικηγορικός σύλλογος και τις δικές του ευθύνες του για τη νοσηρή κατάσταση της δικαιοσύνης στη χώρα μας.
• Για την απίστευτη δήλωση Σαββίδη στην Βουλή, σε συζήτηση για την διαφθορά/διαπλοκή: «Μακάρι να έρχονταν κι άλλες επενδύσεις κι ας δίναμε κι άλλα διαβατήρια».
Μετά προσπάθησε να τα μασήσει – ότι ήταν προσωπικές του απόψεις. Άρα αναγνωρίζει την προσωπική του προκατάληψη [που παραπέμπει στην σύγκρουση συμφερόντων που πλανιέται πάνω από τον ρόλο του στην κυβερνηση που εγκρινε τις παρανομιες – τζαι, κατά συνεπεια, στον διορισμό του] ..Ένας Γενικός Εισαγγελέας πάει στην Βουλή τζαι υπερασπίζεται παρανομίες – τζαι μετά απλώς λαλείι ότι εν προσωπική του άποψη ότι επιτρέπεται η παραβίαση του νόμου για κάποια συμφέροντα;
Ποιού είναι δικηγόρος ο κ. Σαββιδης; Αυτό πρέπει να αποφασίσει. Το ότι κατάντησε κωμικός πια με το να φορά του θεσμικό ρόλο του εισαγγελέα, ενώ λειτουργει ταυτόχρονα τζαι σαν δικηγόρος των πρακτικών του όταν ήταν στο υπουργικό, είναι εμφανές... Τζαι ας μην επικαλείται «βάραθρα». Η πραγματικότητα που προκαλεί το χιούμορ [τζαι την όποια ειρωνεία] είναι μπροστά του..
George Melachrinos
«Γιώργος (ή Γιωργακης;;;;) Σαββιδης:
«Ε, δεν θα στήσουμε και λαϊκά δικαστήρια για τα διαβατήρια».
52% των «χρυσών διαβατηρίων» δόθηκαν ΠΑΡΑΝΟΜΑ!
Ναι, ρε!!! Να μη στήσουμε λαϊκά δικαστήρια εμείς.
Στήσε ΕΣΥ, τα ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ! Έχεις αρ@@@ια να τα στήσεις;;;
Όντας ΥΠΟΥΡΓΟΣ που τα ενέκρινε; Και τα έφερναν τα δικηγορικά γραφεία ΝΙΚΟΣ ΧΡ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ κ Σια, των Υπουργών, του Συλλουρη, του Τζιοβανη;;;»
https://www.stockwatch.com.cy/el/article/oikonomia/g-eisaggeleas-de-tha-stisoyme-laiko-dikastirio-gia-ta-diavatiria?qt-popular_block=1&fbclid=IwAR3WnQyI8SXWFl-VR2TpgV65N4nOs3WQ5HqrZhZbZmac9ScbqBflmjujZ8c
Όταν ανακοινώθηκε ότι τελικά θα παραπεμφθούν 12 ατομα σε δίκη για τον θάνατο του Στυλιανού, η πρώτη σκέψη ηταν ότι ίσως ο Σαββιδης να κατάλαβε κάτι από το κράξιμο που έφαγε για το ξεπλυμα των αστυνομικών στην υπόθεση των δολοφονιών των μεταναστριών. Αλλα μετα κοιτάζεις το πλαισιο..τζαι εν δύσκολο να μεν δεις την σκοπιμότητα της ταυτόχρονης σχεδόν ανακοίνωσης της υπόθεσης για τον Στυλιανού τζαι του αρχικού πορίσματος της έρευνας Νικολατου – μισά διαβατήρια παράνομα...Μια κυβέρνηση που εν παράνομη στην πράξη...:)
Τα σέβη μας στον Γιώργο Μιχαήλ...
Γιώργος Μιχαήλ
«Αν δεν μπορείς να ελέγξεις απολυτά τα ΜΜΕ έλεγξε τουλάχιστον την ατζέντα τους!
Ο Γενικός Εισαγγελέας επέλεξε χθες - και όχι τυχαία – να παραλάβει στις 11.45 την ενδιάμεση έκθεση της Ερευνητικής Επιτροπής για τα «χρυσά» διαβατήρια» και στις 12.15 να ανακοινώσει την απόφασή του για ποινικές διώξεις στην υπόθεση του Στυλιανού, στην παρουσία τηλεοπτικών καμερών και στην απουσία δημοσιογράφων, με πρόσχημα φυσικά – τι άλλο- την πανδημία! Και κάποιος εύλογα μπορεί να διερωτηθεί «καλά δεν μπορούσε ο Γενικός Εισαγγελέας να προγραμματίσει τα δυο σημαντικά αυτά ειδησεογραφικά γεγονότα σε διαφορετικές ημέρες και όχι την ίδια ημέρα και μάλιστα με μισή ώρα διαφορά το ένα από το άλλο;» Η απάντηση είναι απλή. Φυσικά και θα μπορούσε. Όμως κάτι τέτοιο δεν θα εξυπηρετούσε τον προφανή στόχο του «συμψηφισμού» δύο ειδήσεων, μιας αρνητικής και μιας θετικής είδησης, στη λογική του «αν δεν μπορείς να ελέγξεις σε απόλυτο βαθμό τα ΜΜΕ, έλεγξε τουλάχιστον την ατζέντα τους». Με αυτό το επικοινωνιακό τέχνασμα, η ενδιάμεση έκθεση και η βαρύγδουπη δήλωση του Νικολάτου ότι το 51.8% των πολιτογραφήσεων είναι παράνομες, υποβαθμίστηκε και επισκιάστηκε, σε κάποιο βαθμό, ακούσια ή εκούσια, από τα ΜΜΕ και από την απόφαση για την ποινική δίωξη 12 αγνώστων προσώπων στην υπόθεση του τραγικού θανάτου του άτυχου Στυλιανού. Συνεπώς, ο προγραμματισμός και των δύο αυτών ειδησεογραφικών γεγονότων την ίδια ημέρα και με ελάχιστη χρονική διαφορά μεταξύ τους, όχι μόνο δεν έτυχε αλλά πέτυχε απόλυτα! Και το χειρότερο είναι ότι πέτυχε με την επικοινωνιακή εκμετάλλευση μιας τραγικής υπόθεσης που αφορά στον θάνατο ενός 14χρονου παιδιού λόγω της εγκληματικής αδιαφορίας της πολιτείας, με μοναδικό σκοπό τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης από το σκάνδαλο των διαβατηρίων, φανερώνοντας έτσι και το πραγματικό ποιόν του Γενικού Εισαγγελέα, ο οποίος στην προσπάθεια του να ταυτιστεί με το συναίσθημα των πολιτών, με υποκριτικό τρόπο, εξέφρασε μπροστά τις κάμερες τον συγκλονισμό του και την ευχή του «ποτέ, μα ποτέ, να μην γίνουμε μάρτυρες ανάλογων περιστατικών ξανά». Ωσάν να μην είναι ο ίδιος άνθρωπος που φέρεται να αποφάσισε πριν από λίγες ημέρες την αναστολή των ποινικών διώξεων στην υπόθεση των δολοφονιών των μεταναστριών και των παιδιών τους. Πού πήγε η ευαισθησία και ο συγκλονισμός του σε αυτή την περίπτωση; Και επιτέλους κύριε Σαββίδη αντιληφθείτε ότι δεν προσφέρονται όλα τα ζητήματα για πολιτική και επικοινωνιακή εκμετάλλευση. Ντραπείτε και λίγο!»
Ιδου πως λειτουργει η Μετατόπιση: Το σκάνδαλο μιας κυβέρνησης που μοιράζει διαβατήρια παραβιάζοντας τους δικούς της κανόνες, πάει στο κάτω μέρος του πρωτοσέλιδου, για να εστιαστεί η προσοχή στον «καλο Σαββίδη» στην υπόθεση του Παναγιώτη...
21 Απριλίου 1967. 54 χρόνια από τη μέρα που η Ελλάδα και η δημοκρατία μπήκαν στον γύψο. Για το “καλό τους”…
54 χρόνια από τη μέρα που ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για την κυπριακή τραγωδία. Αφού ο κυπριακός λαός δεν συνεμορφώθην με τις δυτικές, ιμπεριαλιστικές επιταγές. Που φυσικά είχαν εκδοθεί για το “καλό μας”…
21 Απριλίου 1967. Η μέρα που το μετεμφυλιακό καθεστώς της ελληνικής δεξιάς αφαιρεί και το τελευταίο φύλο δημοκρατικής συκής. Αν είχε ποτέ βέβαια. Με την ανοχή και την στήριξη του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ εγκαθιδρύεται ένα καθεστώς διώξεων και ανελευθερίας. Όπως σε τόσα άλλα μέρη του πλανήτη.
Η απριλιανή δικτατορία δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Εκκολάφθηκε πάνω στις αντιθέσεις του μετεμφυλιακού κράτους και με άξονα τις συγκρούσεις για το ρόλο του παλατιού και του στρατού. Βέβαια όλες οι συνιστώσες του μετεμφυλιακού κράτους συμφωνούσαν σε ένα. Στη χρήση όλων των ιδεολογικών, πολιτικών και κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους αυτού ενάντια στην δημοκρατία και την αριστερά. Ειδικά τους κομμουνιστές.
Η οικονομική πολιτική της χούντας, όπως έχει αποδείξει πλέον η ιστορική έρευνα, βοήθησε και στήριξε το μεγάλο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο εις βάρος των λαϊκών στρωμάτων και μάλιστα πολλές φορές προς όφελος των ίδιων των πρωτεργατών της.
54 Απρίληδες την πλάτη μας βαραίνουν και στοιχειώνουν τα όνειρα μας.
Το Πολιτιστικό Ίδρυμα 1948 τιμά τη μνήμη των θυμάτων της χούντας, όλων όσων έδωσαν τη ζωή τους, δολοφονήθηκαν, φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν, υπέστησαν βασανιστήρια, συνεισφέροντας με τον δικό τους τρόπο στην ανάπτυξη της αντιδικτατορικής πάλης.
Συμπληρώνονται σήμερα 56 ακριβώς χρόνια από την 11η Απριλίου 1965 όταν τα φασιστικά βόλια της TMT δολοφόνησαν τους κομμουνιστές Ντερβίς Αλί Καβάζογλου και Κώστα Μισιαούλη, συνδικαλιστικά στελέχη της ΠΕΟ και μέλη του ΑΚΕΛ. Η δολοφονία τους έγινε σε ενέδρα που στήθηκε από σοβινιστές της τουρκοκυπριακής κοινότητας κατά τη μετάβαση τους από τη Λευκωσία στη Λάρνακα για να συναντήσουν Τουρκοκύπριους συντρόφους.
Ο Καβάζογλου είχε τεθεί στο στόχαστρο της τουρκοκυπριακής δεξιάς/ακροδεξιάς και του τουρκικού βαθέως κράτους διότι με την ποικιλόμορφη ταξική του δράση αγωνιζόταν ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς, διχοτομικούς σχεδιασμούς που προωθούσαν κύκλοι εντός και εκτός της Κύπρου, ενώ παράλληλα διαδραμάτιζε σημαντικό ρόλο στην πολιτική οργάνωση των προοδευτικών-δημοκρατικών Τουρκοκυπρίων. Συνεπής στην κομμουνιστική ιδεολογία του εναντιωνόταν και κατάγγελε τις προσπάθειες της ΤΜΤ εντός της τουρκοκυπριακής κοινότητα για την προώθηση του εθνοτικού και γεωγραφικού διαχωρισμού των δύο κοινοτήτων, καθώς και τις προβοκατόρικες ενέργειες των εκατέρωθεν εθνικιστών για διακοπή κάθε επαφής μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.
Μετά το ξέσπασμα των διακοινοτικών ταραχών και λίγο πριν την δολοφονία του, εντόπιζε ως κύρια αιτία του κυπριακού προβλήματος, τους σχεδιασμούς των αμερικανατοϊκών κύκλων που στόχευαν την κυπριακή ανεξαρτησία δηλώνοντας:
«Oι ιμπεριαλιστές τα κατάφεραν να οδηγήσουν τους νέους της Κύπρου -Έλληνες και Τούρκους- να πολεμούν ο ένας τον άλλο με όπλα και να σκοτώνονται. Αυτοί οι νέοι που ως τα χτες ακόμα δούλευαν μαζί στα ίδια μεταλλεία, αυτοί που πότιζαν με τον ιδρώτα τους την ίδια γη για να τους δώσει ψωμί για τα παιδιά τους».
Οι Καβάζογλου-Μισιαούλης αποτελούν άσβηστο φάρο για τους αγώνες της εργατικής τάξης της Κύπρου. Σφράγισαν με τη θυσία και πότισαν με το αίμα τους το δέντρο της ελληνοτουρκικής φιλίας και αποτελούν την πυξίδα που δείχνει την ανάγκη συγκρότησης κοινού, ενιαίου, ταξικού μετώπου στις δύο κοινότητες και πάλης για την επανένωση τη πατρίδας μας. Για τη μάχη ενάντια στον εθνικισμό-σοβινισμό, τις ξένες επεμβάσεις και τον ιμπεριαλισμό, και με στόχο να καταστεί το νησί μας κοινή, πραγματικά ανεξάρτητη πατρίδα όλων των παιδιών της απαλλαγμένη από το δηλητήριο του φασισμού και τους ξένους κηδεμόνες.
Σαν χτες συμπληρώθηκαν επίσης 33 χρόνια από το θάνατο του Εζεκία Παπαιώαννου, γνήσιου τέκνου της εργατικής τάξης και ιστορικού ηγέτη του ΑΚΕΛ, αφού υπηρέτησε το κίνημα από τη θέση του Γενικού Γραμματέα του κόμματος για τέσσερις σχεδόν δεκαετίες. Με την αταλάντευτη αγωνιστική του πορεία συνέβαλε στην ανάπτυξη προλεταριακής ταξικής συνείδησης, τις κοινωνικές κατακτήσεις των εργαζομένων, και την απόκρουση των σχεδίων των ξένων ιμπεριαλιστών και των ντόπιων οργάνων τους που επιβουλεύονταν την κυριαρχία και ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Τιμούμε τους Καβάζογλου, Μισιαούλη και Παπαιωάννου ως αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας της Κύπρου και του λαϊκού κινήματος που ρίχθηκαν στο καμίνι της ταξικής πάλης για τη ζωή, το ψωμί του λαού και την ανεξαρτησία του τόπου μας.
Συμπληρώνονται σήμερα 66 χρόνια από την έναρξη του αγώνα της ΕΟΚΑ. Ενός αγώνα που διεξάχθηκε στα πλαίσια της αντιαποικιακής πάλης του λαού μας, για αυτοδιάθεση και ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, αλλά παράλληλα διαμορφώθηκε από τις δυναμικές της εποχής εντός της Κύπρου και περιφερειακά, τον διεθνή αγώνα της αποαποικιοποίησης και τους συσχετισμούς δυνάμεων μεταξύ του σοσιαλιστικού και του καπιταλιστικού μπλοκ.
Βέβαια, καθώς η ιστορία είναι μια δυναμική διαδικασία, πέρασαν αρκετές δεκαετίες πολιτικών ζυμώσεων πριν αποφασίσει η εθνικιστική παράταξη και η εθναρχία να ξεφύγουν, μερικώς τουλάχιστον, από το σχήμα της ελληνοβρετανικής φιλίας ως το κυρίαρχο πλαίσιο επίλυσης του κυπριακού και να υιοθετήσουν τον ένοπλο αγώνα ως μορφή πάλης προς επίτευξη του στόχου της ένωσης, εμπιστευόμενοι στον Γρίβα την ηγεσία του ένοπλου αγώνα. Η ανάληψη ένοπλης δράσης υπό την ηγεσία της δεξιάς, αποτέλεσε βέβαια και μια κίνηση ηγεμονικής τακτικής για να ανακοπεί και η δυναμική παρέμβαση της αριστεράς στο αντιαποικιακό-εθνικό ζήτημα.
Ο ένοπλος αγώνας βασίστηκε στο παλλαϊκό αίτημα των ελληνοκυπρίων για ένωση με την Ελλάδα, με την υποστήριξη πλέον και της αριστεράς, και το οποίο εκφράστηκε και το 1950 με τη διεξαγωγή από την εκκλησία της συλλογής υπογραφών υπέρ της ένωσης, που έμεινε γνωστό στην ιστορία ως το ενωτικό δημοψήφισμα (αν και ξεκίνησε με πρωτοβουλία της αριστεράς). Πολλοί αγνοί πατριώτες ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της ΕΟΚΑ για να αγωνιστούν για το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση του κυπριακού λαού και ένωση με την Ελλάδα γράφοντας σελίδες ηρωισμού.
Είναι, όμως, γνωστό πως ο αρχηγός της ΕΟΚΑ δεν ήταν ένας άνθρωπος που ήθελε ή μπορούσε να ηγηθεί συναινετικά του ένοπλου αγώνα. Είναι ο ίδιος άνθρωπος που ηγήθηκε της αντικομμουνιστικής, φιλοβασιλικής οργάνωσης ‘Χ’ στην Ελλάδα, η οποία συνεργαζόταν με τις κατοχικές ναζιστικές δυνάμεις και έπειτα έδρασε τρομοκρατικά κατά των ηρώων αγωνιστών του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Έτσι, με την ανάληψη της ηγεσίας της οργάνωσης ο Γρίβας έκανε ξεκάθαρο πως αντιμετώπιζε τους κομμουνιστές ως ένα κίνδυνο τον οποίο θα έπρεπε να εξουδετερώσει μη αποδεχόμενος τη συμμετοχή τους στον αγώνα. Το 1958 αποτέλεσε το έτος κορύφωσης της αντικομμουνιστικής δράσης της ΕΟΚΑ, καθώς σημαδεύτηκε με τις πολιτικές δολοφονίες στελεχών του ΑΚΕΛ και της ΠΕΟ. Οι δολοφονίες αυτές συνδέονταν, όπως ο ίδιος ο Γρίβας κατέγραψε στο ημερολόγιο του, με τον αγώνα της επόμενης μέρας, μετά την αποαποικιοποίηση, αφού ο ένοπλος αγώνας της ΕΟΚΑ είχε φτάσει σε αδιέξοδο και συζητούνταν ήδη πολιτικές λύσεις. Παράλληλα, τον ίδιο χρόνο ιδρύθηκε και η ΤΜΤ, τουρκοκυπριακή εθνικιστική παραστρατιωτική οργάνωση, η οποία σε συνδυασμό με την δράση στελεχών της ΕΟΚΑ προεξάρχοντος του αρχηγού της, συνέδραμε στην αποξένωση των δύο κοινοτήτων του νησιού.
Μετά από 4 χρόνια ένοπλης δράσης της ΕΟΚΑ και την θυσία πολλών αγνών αγωνιστών, αποφασίστηκε μεταξύ της Ελλάδας, της Τουρκίας και του Ηνωμένου Βασιλείου, πλέον όλες χώρες μέλη του ΝΑΤΟ, η δημιουργία ανεξάρτητου, δικοινοτικού κράτους στη Κύπρο με την παραχώρηση δύο κυρίαρχων στρατιωτικών βάσεων στο Ηνωμένο Βασίλειο, κάτι με το οποίο συμφώνησε η πλειοψηφία των εκπροσώπων της ελληνοκυπριακής και τουρκοκυπριακής κοινότητας (η αριστερά και λίγοι μεμονωμένοι πολιτευτές της δεξιάς διαφώνησαν). Ήταν ουσιαστικά μια κολοβωμένη ανεξαρτησία, όπως αποδόθηκε από πολλούς ιστορικούς και αναλυτές, αλλά και όπως εγγράφηκε στη λαϊκή μνήμη, χωρίς επικύρωση από τον λαό και πρόκριμα των δεινών που ακολούθησαν.
Ο αγώνας της ΕΟΚΑ ήταν ένας σταθμός στην ιστορία του νησιού μας, ο οποίος, όμως, απέτυχε ως προς τη πραγμάτωση του κύριου στόχου που ήταν η ένωση με την Ελλάδα. Η αποδοχή ή μη, της αποτυχίας επίτευξης της ένωσης συνιστά και το πολιτικό δίπολο που χαρακτήριζε και την στάση των ελληνοκυπρίων μέχρι και το προδοτικό πραξικόπημα του 1974.
Η πρόσληψη της ΕΟΚΑ από την κυρίαρχη ιστοριογραφία αποτελεί συνήθως αγιογράφημα. Αντικρίζεται πάντα αποσπασμένη από τον συνολικό αγώνα του κυπριακού λαού για αποαποικιοποίηση διότι με αυτό τον τρόπο «κρύβεται» η συνεισφορά άλλων πολιτικών και ιδεολογικών δυνάμεων και ειδικότερα της αριστεράς. Η ΕΟΚΑ εργαλειοποιήθηκε από τους κυρίαρχους κύκλους της δεξιάς άρχουσας τάξης ως το αφήγημα πάνω στο οποίο οικοδομήθηκε ο μετααποικιακός κρατικός μηχανισμός.
Σε κάθε περίπτωση, δεν μπορούμε να αφήσουμε τα πιο πάνω να υποβαθμίσουν τον αγώνα εκατοντάδων αγνών ιδεολόγων, όπως ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης, ο Γρηγόρης Αυξεντίου, ο Κυριάκος Μάτσης, που πάλεψαν για ελευθερία και αποτίναξη του αποικιακού ζυγού, χωρίς να νοιάζονται αν τη γη της Κύπρου «τη ζουν Τούρκοι για Έλληνες» καθώς το πιο σημαντικό είναι «να την ζουν αυτοί που την ποτίζουν με τον ιδρώτα τους και να περπατούν ελεύθεροι πάνω της, διαφεντευτές της, κυρίαρχοί της».
Η ελληνική επανάσταση, όπως και κάθε μεγάλο ιστορικό γεγονός, «φιλτράρεται» μέσα από συγκεκριμένους ιδεολογικούς, θεωρητικούς και πολιτικούς φακούς. Μπορεί τα γεγονότα να είναι αντικειμενικά, οι προσλήψεις και οι ερμηνείες τους όμως δεν είναι. «Ουδέτερες» και «αντικειμενικές» ιστοριογραφίες δεν υπάρχουν. Υπάρχει τρόπος θέασης ανάλογα με τη θέση του καθενός στον κοινωνικό σχηματισμό. Σε μια διαφορετικού χαρακτήρα συζήτηση για την ελληνική επανάσταση και αφορμούμενοι από τα 200 χρόνια της που συμπληρώνονται φέτος, το Πολιτιστικό Ίδρυμα 1948 διοργανώνει την ερχόμενη Δευτέρα 29 Μαρτίου μια συζήτηση όπου θέτει στο επίκεντρο την επανάσταση του 1821 μέσα από τον φακό της ελληνικής αριστεράς. Πως δηλαδή η ελληνική αριστερά «διάβασε» σε διαφορετικές χρονικές περιόδους την ελληνική επανάσταση. Η εκδήλωση θα προβληθεί διαδικτυακά στη σελίδα μας στο facebook και στο κανάλι μας στο youtube.
Το Πολιτιστικό Ίδρυμα 1948 διοργανώνει μουσικό αφιέρωμα, απόψε στις 9 το βράδυ, προς τιμή της γυναίκας. Τιτλοφορείται «Αλλού σε λέγανε Γιουδήθ, εδώ Μαρία» από το ποίημα του Καββαδία, που συμβολίζει την οικουμενικότητα της γυναικείας παρουσίας.
Κατά τη διάρκεια του αφιερώματος θα υπάρχει η δυνατότητα εθελοντικής εισφοράς στον οργανισμό «Δώσε του Κόσμου Γέλιο», που δημιούργησε η οικογένεια της αδικοχαμένης μας αδερφής Σκεύης Οδυσσέως εις μνήμη της.
Αριθμός Λογαριασμού: 357029789350
IBAN: CY63002001950000357029789350
SWIFT/BIC: BCYPCY2N
Όνομα Τράπεζας: Bank Of Cyprus
“Η διακανάλωση ενός ποταμού
Το μπόλιασμα ενός φρουτόδεντρου
Η διαπαιδαγώγηση ενός ανθρώπου
Η αλλαγή του χαρακτήρα ενός κράτους
Είναι όλα παραδείγματα γόνιμης κριτικης.
Και ειναι είναι συνάμα
Παραδείγματα από την τέχνη. “
Μπέρτολτ Μπρεχτ
Ο πολιτισμός αποτελεί συνδετικό κρίκο μεταξύ των πολιτών και της κοινωνίας. Η πολιτιστική τροφή, η αγωγή της ψυχής, είναι τόσο σημαντική, που η πολιτεία θα πρέπει να φροντίζει ώστε αυτός να παρέχεται στην κοινωνία με τρόπο προσβάσιμο σε όλους.
Ο πολιτισμός αποτελεί κοινωνικό αγαθό, ζωτικής σημασίας και υψηλής προτεραιότητας για τον άνθρωπο. Όσοι πραγματικά συμμερίζονται μια τέτοια οπτική δεν μπορεί παρά να συμφωνούν ότι ο πολιτισμός με την ευρεία του έννοια αποτελεί καθολικό δικαίωμα όλου του λαού, χωρίς διακρίσεις. Αυτό με τη σειρά του σημαίνει ότι η πολιτεία -σε όλες της τις εκφάνσεις- έχει υποχρέωση να εξασφαλίζει τις απαραίτητες προϋποθέσεις -πνευματικές και υλικές- για να έχει τη δυνατότητα ο λαός να συμμετέχει, αλλά και να απολαμβάνει τα πολιτιστικά δημιουργήματα.
Αυτά τα ζητήματα έρχονται και επανέρχονται συνεχώς στο προσκήνιο τα τελευταία χρόνια, λόγω της οικονομικής κρίσης και των πολιτικών λιτότητας που την συνόδευσαν και που επιδεινώθηκαν με το ξέσπασμα της πανδημίας. Ο πολιτισμός αποδείχτηκε ακόμα μια φορά ο φτωχός συγγενής.
Ο Μπρεχτ είχε σημειώσει αναφερόμενος στο θέατρο (αλλά αυτό μπορεί να προεκταθεί στον πολιτισμό εν γένει), ότι αυτό δεν θα πρέπει να προσφέρει μόνο ψυχαγωγία στον θεατή, αλλά να τον εφοδιάζει με κριτική σκέψη. Με άλλα λόγια, ο πολιτισμός σε όλες του τις μορφές θα πρέπει να προβληματίζει τον άνθρωπο. Να του παρουσιάζει τον κόσμο όπως είναι στην πραγματικότητα, να εντοπίζει τα προβλήματα που απασχολούν την κοινωνία και να ερεθίζει το μυαλό με τέτοιο τρόπο ώστε να βρίσκει λύσεις και να παλεύει για ένα καλύτερο και πιο δίκαιο κόσμο. Σήμερα, σε ένα κόσμο που μας θέλει πνευματικά και κατ επέκταση κοινωνικά φιμωμένους, έχουμε όσο ποτέ περισσότερο την ανάγκη για μια κοινωνία που θα είναι πολιτισμικά ενεργή και η οποία θα μπολιάζει τους πολίτες με ελεύθερο πνεύμα και κριτική σκέψη.
Οι διάφορες μορφές πολιτιστικής παραγωγής (θέατρο, εικαστική δημιουργία, μουσική, χορός, διοργανώσεις όπως Φεστιβάλ, κτλ.), καθώς και υποδομές όπως Πολιτιστικά Κέντρα, βιβλιοθήκες, εργαστήρια, μουσεία, , εκτός από πηγή ψυχαγωγίας, οφείλουν να είναι φάροι κριτικής σκέψης και μόρφωσης και να λειτουργούν με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε όλοι οι πολίτες να έχουν ελεύθερη πρόσβαση σε αυτά. Γι’ αυτό και πρέπει με μέριμνα της πολιτείας να αναπτυχθούν σε τοπικό, συνοικιακό και δημοτικό επίπεδο.
Τα πολιτιστικά ιδρύματα, οι πολιτιστικοί συλλόγοι, τα ερασιτεχνικά πολιτιστικά σχήματα αποτελούν πηγή ζωής για τις τοπικές κοινωνίες, προσφέροντας, ειδικά στις νέες και στους νέους συνθήκες υγιούς απασχόλησης και ψυχαγωγίας. Είναι λοιπόν απαραίτητο, να καταφέρουμε να δημιουργήσουμε τις απαραίτητες εκείνες προϋποθέσεις ώστε ο κάθε νεολαίος, ο κάθε άνθρωπος να μπορεί να απολαύσει χωρίς περιορισμούς οικονομικής φύσης τα κοινωνικά αυτά αγαθά με πρωταρχικό στόχο την πνευματική ανύψωση των ανθρώπων.
Η ιστορία είναι θεματοφύλακας μεγάλων πράξεων, μάρτυρας του παρελθόντος, παράδειγμα και δάσκαλος για το παρόν και μεγάλος σύμβουλος για το μέλλον.
Μιγκέλ Ντε Θερβάντες
Η κοινωνική πραγματικότητα αποτελεί μια μακρόχρονη ιστορική διαδικασία. Κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά συστήματα δεν έπεσαν από τον ουρανό, ούτε κοινωνικές τάξεις και στρώματα δημιουργήθηκαν εν μία νυχτί. Συνεπώς, η μελέτη της ιστορίας είναι απαραίτητη για να καταλάβουμε τον κόσμο μας.
Η ιστορική μελέτη μας βοηθά να κατανοήσουμε τον σύγχρονο κοινωνικοπολιτικό βίο, το πως διαμορφώθηκαν χώρες και λαοί και πως καθορίστηκε η εξέλιξή τους μέσα στο χρόνο.
Παράλληλα, η μελέτη της ιστορίας επιτρέπει την πληρέστερη κατανόηση του παρόντος, των διεθνών πολιτικών ισορροπιών, του ισοζυγίου δυνάμεων, του πολέμου και της ειρήνης, των σχέσεων με τις γειτονικές χώρες αλλά και των παγκοσμίων φαινομένων όπως οι μεταναστευτικές ροές, οι εθνοτικές διαμάχες, οι οικονομικές κρίσεις και οι κοινωνικές ανισότητες.
Κατ’ επέκταση, αντικείμενο της μελέτης της ιστορίας δεν είναι απλώς τα γεγονότα του παρελθόντος αλλά και η ίδια η ανάλυση των αιτιών πίσω από αυτά, με σκοπό την εξαγωγή συμπερασμάτων που να φωτίζουν το παρόν. Η ιστορική ανάλυση είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τα ερωτήματα «από ποιόν;» και «για ποιο σκοπό;». Βασική μέριμνα της ιστορίας που σέβεται τον εαυτό της είναι η αναζήτηση των αιτίων και των κινητήριων δυνάμεων που τροχοδρόμησαν τα γεγονότα.
Και εδώ υπεισέρχεται ο ρόλος του αφηγήματος, ή αν θέλετε της σκοπιμότητας. Δηλαδή, ανάλογα με τα συμφέροντα και το αφήγημα που θέλει ο καθένας να εξυπηρετήσει, η ιστορική ανάλυση εστιάζει σε διαφορετικά γεγονότα ή τα παρουσιάζει από συγκεκριμένη σκοπιά.
Είναι γεγονός πως κάθε ιστορικό γεγονός μπορεί να έχει πολλές όψεις ως προς την ερμηνεία. Εντούτοις, στα σχολικά και γενικότερα στα «επίσημα» εγχειρίδια ιστορίας, κατά κανόνα, αποσιωπάται η ιστορία από τα κάτω, δηλαδή, η ιστορία των λαϊκών μαζών, των λαϊκών στρωμάτων. Στη προσπάθεια κατασκευής ιστορίας που να εξυπηρετεί το κυρίαρχο αφήγημα, αποκρύπτεται ο ταξικός ρόλος και τα βιώματα της εργατικής τάξης, των χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων, των ιθαγενών, των γυναικών, των μειονοτήτων, των περιθωριοποιημένων της κάθε ιστορικής εποχής. Σε αυτή τη προσπάθεια κατασκευής του κυρίαρχου αφηγήματος, που είναι παράλληλα και προσπάθεια εξασφάλισης της συναίνεσης των χαμηλότερων κοινωνικών τάξεων, τα ιστορικά γεγονότα όπως παρουσιάζονται στην ιστοριογραφία της άρχουσας τάξης μπορεί να εξιδανικευτούν και οι πρωταγωνιστές τους να ηρωοποιηθούν, ως αποτέλεσμα της απόκρυψης μέρους της ιστορίας, ή ακόμα και διαστρέβλωσης της.
Τα γεγονότα παράγονται από κοινωνικές διεργασίες οι οποίες συνήθως δεν φωτίζονται (μόνο) από τη στρατιωτική και πολιτική ιστορία ή την ιστορία των ηγετών και των μεγάλων προσωπικοτήτων. Απαιτείται η μελέτη των αφανών ηρώων της επίσημης ιστορίας, των λαϊκών στρωμάτων της εκάστοτε εποχής. Απαιτείται μια μελέτη της ιστορίας «από τα κάτω προς τα πάνω».
Οφείλουμε, λοιπόν, να μελετούμε την ιστορία με προσοχή καθώς ελλοχεύει ο κίνδυνος η ιστορία να χρησιμοποιείται ως μέσο ιδεολογικής χειραγώγησης. Άλλωστε, έχει παρατηρηθεί πολλές φορές μια φαινομενικά πατριωτική ρητορική να αποδεικνύεται ουσιαστικά συγκεκαλυμμένος εθνικισμός που εξυπηρετεί το εγχώριο και διεθνές κεφάλαιο. Ανάλογος κίνδυνος προκύπτει και από τις καινοφανείς κοσμοπολίτικες προσεγγίσεις της ιστορίας που αφαιρούν κάθε ταξικό πρόσημο στην ανάλυση.
Η ιστορική διαδικασία χαρακτηρίζεται από ένα σύνολο πολύπλοκων κοινωνικών σχέσεων, φαινομένων και πρωταγωνιστών και της αλληλεπίδρασης τους. Εντούτοις, ο ιστορικός δρόμος χαράσσεται από τα θεμελιώδη προβλήματα της κάθε κοινωνίας και της κάθε εποχής. Από τα προβλήματα της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και της ανάγκης αντίστασης σε αυτή την εκμετάλλευση. Είναι, δηλαδή, η ανάγκη που σπάει τον πάγο, ανοίγει δρόμους και γίνεται ιστορία. Ο κινητήριος μοχλός ήταν και θα είναι η πάλη των αντιτιθέμενων, η πάλη των τάξεων.
Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, οφείλουμε να μελετάμε συστηματικά και με κριτική διάθεση, καθώς μόνο με την εις βάθος κατανόησης της ιστορικής διαδικασίας θα μπορέσουμε να παρέμβουμε ενεργά στη διαμόρφωσή της. Τα εργαλεία είναι εκεί μέσα από την μεγάλη παράδοση της μαρξιστικής σκέψης.
Ο Ουρουγουανός συγγραφέας Εδουάρδο Γκαλεάνο στο βιβλίο του Το Ποδόσφαιρο στη σκιά και το φως αναφέρει ότι «απ’ όταν το άθλημα έγινε βιομηχανία, η ομορφιά που ανθίζει μέσα από τη χαρά του παιχνιδιού διαλύθηκε από τις ρίζες του». Ακριβώς από αυτό το σημείο, την εμπορικοποίηση δηλαδή, δημιουργούνται και τα περισσότερα προβλήματα που αφορούν στον αθλητισμό. Από το σημείο που ο αθλητισμός σταματάει να είναι παιχνίδι, διασκέδαση, ένα μέσο κοινωνικοποίησης και διαπαιδαγώγησης, μέσο άθλησης και εξάσκησης για μια υγιή ζωή, τότε περνάει στην αντίπερα όχθη και μετατρέπεται σε βιομηχανία εκμεταλλευόμενη τις λαϊκές μάζες και την αγάπη τους για τον αθλητισμό με μοναδικό σκοπό την επιδίωξη κέρδους.
Ο αθλητισμός διαχρονικά ήταν και είναι ίσως η πιο σημαντική διέξοδος για τους νέους από τα προβλήματα και τις δυσκολίες της εποχής τους. Αποτελεί διέξοδο όχι απλά για ευχαρίστηση και διασκέδαση αλλά και μέσο για μια καλύτερη ζωή. Για παράδειγμα στα χρόνια της αποικιοκρατίας στην Κύπρο μερικές αναφορές μαρτυρούν ότι ο αθλητισμός προσέφερε στον λαό μια διέξοδο από την σκληρή πραγματικότητα της καθημερινότητας του. Κάτι που ασφαλώς ισχύει και στις μέρες μας από το νησί μας μέχρι τις αλάνες στις φτωχογειτονιές της Αφρικής και στις φαβέλες της Βραζιλίας όπου ο αθλητισμός παραμένει η πιο σημαντική διέξοδος για χιλιάδες νέους από δύσκολες οικονομικές και άλλες κοινωνικές συνθήκες. Σε ένα πιο ουσιαστικό επίπεδο, ο μαζικός, λαϊκός αθλητισμός συμβάλει στη διαμόρφωση κουλτούρας συνεργασίας και λειτουργίας μέσα στις συλλογικότητες, στην καλλιέργεια συνειδήσεων μέσα από βιωματικά μαθήματα ζωής προβάλλοντας αθλητικές αξίες και ιδεώδη όπως η ευγενής άμιλλα.
Αυτό που φοβίζει τις άρχουσες τάξεις και που οδήγησε στην επιχείρηση αδρανοποίησης και ουδετεροποίησης του μέσω της εμπορικοποίησης του, είναι ότι ο αθλητισμός και η μαζική λαϊκή συμμετοχή σε αυτόν μπορεί να αποτελέσει ένα σπουδαίο εργαλείο για κοινωνική πάλη. Ο λαϊκός αθλητισμός μπορεί να αποτελέσει ένα εργαλείο στα χέρια του λαού για μια καλύτερη ζωή και για πάλη ενάντια στην εμπορευματοποίηση του αθλητισμού αλλά και του ίδιους του εκμεταλλευτικού συστήματος ευρύτερα (του καπιταλισμού). Μια πάλη βέβαια που είναι άμεσα συνδεδεμένη με το ιδιοκτησιακό τους καθεστώς και την πάλη ενάντια στην κατάληψη τους από εταιρίες και μεγαλοεπιχειρηματίες, αλλά και της σωστής τους λειτουργίας και όχι μόνο σαν υπάρξεις στα χαρτιά. Παρατηρείται έντονα στον χώρο του αθλητισμού η λειτουργία των σωματείων/εταιριών ως καθαρά επιχειρηματικών εκκολαπτηρίων όπου μοναδική μέριμνα είναι να «βγάλουν» ένα ή δύο αθλητές οι οποίοι θα φτάσουν στο ψηλό επίπεδο που επιτρέπει την πώληση τους και την αποκόμιση χρηματικού κέρδους. Κάτι που μετατρέπει τον αθλητή σε εμπόρευμα και τον θεατή σε πελάτη θυσιάζοντας τις αξίες του λαϊκού αθλητισμού που αναφέρθηκαν πιο πάνω αποτρέποντας αυτόματα και την μαζική λαϊκή συμμετοχή από αυτόν.
Είναι λοιπόν αναγκαία η πάλη για μαζικό λαϊκό αθλητισμό –ως το τελευταίο ανάχωμα γνήσιου αθλητισμού– όπου να προσφέρεται απλόχερα σε όλους, ανεξαρτήτως κοινωνικής ομάδας, πνευματικών και σωματικών ικανοτήτων, ηλικίας και φύλου. Να προσφέρεται ως δικαίωμα όπου θα συμβάλει στα ιδανικά που αποσκοπεί ο αγνός αθλητισμός και όχι ο πρωταθλητισμός. Σημειώνοντας τα πιο πάνω δεν αναιρείται και η λειτουργία του πρωταθλητισμού. Όταν όμως αυτός γίνεται αυτοσκοπός, ο σωστός αθλητισμός περνάει σε δεύτερη μοίρα και αυτόματα παρατηρούνται κατηγοριοποιήσεις σε ανώτερους και κατώτερους, ωφέλιμους και ανώφελους, καθώς και διακρίσεις. Κάτι που έχει ως αποτέλεσμα την περιθωριοποίηση των περισσότερων και αυτόματα εκεί που θα έπρεπε να είναι λαϊκό δικαίωμα για τους πολλούς μετατρέπεται σε ένα είδος πολυτέλειας για τους λίγους. Μια διαδικασία, δηλαδή, η οποία διευρύνει περεταίρω τον ατομικισμό στην κοινωνία αντί να προάγει την υγιή εξέλιξη του ανθρώπου και να διδάσκει μαθήματα ενότητας και αλληλεγγύης στους νέους.
Θεμελιακή προσέγγιση της αριστεράς για τον αθλητισμό είναι ότι αυτός πρέπει να παρέχεται σε διάφορες βαθμίδες και με διάφορες μορφές με τρόπο ώστε να μπορούν να τον απολαμβάνει ο λαός χωρίς διακρίσεις και να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες (με μειωμένες, ή και καθόλου χρεώσεις). Η πολιτεία και οι τοπικές αρχές οφείλουν να παρέχουν δωρεάν τις υποδομές και να στηρίζουν υλικά και με τεχνογνωσία την ερασιτεχνική δημιουργία, τον λαϊκό αθλητισμό (π.χ., διαμόρφωση γηπέδων και άλλων χώρων άθλησης) και να μην συνδράμουν τη διοργάνωση τέτοιων δραστηριοτήτων μόνο από κερδοσκοπικούς οργανισμούς.
Η υπεράσπιση και η προώθηση του λαϊκού αθλητισμού σε όλα τα επίπεδα είναι αναγκαία και εξαιρετικής σημασίας για έναν καλύτερο κόσμο μακριά από διακρίσεις και εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Μόνο έτσι ο αθλητισμός θα μπορέσει να ξαναγίνει παιχνίδι.
• Να σου αθθυμήσουμε κ. Κούσιο που κατάντησες να παίζεις σε μόνιμη επανάληψη κασέτες υπεκφυγής – η κυβέρνηση σας έγκρινε τα διαβατήρια. Η εξαδέλφη των κόρων του μαστρου σου, του Αναστασιάδη, διορίστηκε σαν υπεύθυνη, από την δική σας κυβέρνηση, για να ευκολύνει [από ότι φαίνεται] διαδικασίες [στις οποιες εμπλεκονταν οι ξαδέλφες της] τζαι εν σας επερασεν καν η υποψία του σκανδάλου σύγκρουσης συμφερόντων;..
Οξα να σου αθθυμήσουμε τα ήδη γνωστά σκάνδαλα με την Μαρίνα της Αγίας Νάπας τζαι τον γαμπρό του Αναστασιάδη;
Παραμιλάτε όπως τον ένοχο που εν ξέρει τι να πει πκιον..
Εν τόσον αστειοι που εν καταλάβουν ότι σε κάθε επιχείρημα εν τον εαυτόν τους που ξεμπροστιάζουν. Έτο δαμέ - https://politis.com.cy/politis-news/kypros/kaystiki-apantisi-koysioy-pros-nikola-xechases-poy-diafimizes-ypikootites/
Τελικά ούτε στα ττέλια του Αστρομερίτη δεν φαίνεται να είχαν την πολυπόθητη [για την δεξιά/κυβέρνηση/φερέφωνα] πλειοψηφία με βάση την υστερία του ρατσισμού που προσπάθησε να προωθήσει/ουν;
Το πιο κάτω σχόλιο είναι του Φ. Δαλίτη στην ανάλυση της δημοσκόπησης την οποία πρόβαλε ο Φιλελεύθερος στις 5 Απριλίου, σελίδα 4.
Μπορεί να ήταν μπερδεμένος ο Δαλιτης ή μπορεί να του έφυεν. Πάντως τα μαθηματικά εν νσκκον εξικκιν...:).
Σύμφωνα με ότι γραφει 42% εσυμφωνούσαν με τα ττέλια της κυβέρνησης – αλλα[για το υπολοιπο 58%] μετά χάνει το μέτρημα…J
Λαλεί αρχικά: «Αρνητικά τάσσεται το 15% και πολύ αρνητικά το 35%.»
Το οποίο λογικά φκαίνει 50% εναντια στα ττελια.
Αλλά στα δικά του μαθηματικά φκαίνει ...!!..παλε 35%.. :)
Άσε που έχουμε ακόμα 23% [21+2] που εν τοποθετείται…
Μπορεί να είναι τζαι τυπογραφικό λάθος… Μπορει..:)..
Η ουσία όμως, όπως φαίνεται τζαι που τον τίτλο, είναι μάλλον ότι η προσπάθεια της κυβέρνησης - τζαι κωμικής φιγούρας που εκλιπαρεί καρέκλα/της Θεοχάρους, μάλλον δεν έπαιξε. Ακόμα τζαι αν πάμε με το 42% που φαινεται να στηριξε τα ττελια, εν σαφώς κάτω που το μισό – τζαι η ρατσιστική υστερία έπρεπε υποτίθεται να εν πολλά πλειοψηφική..
Δαμέ εν φκαίνει καν 50%...
Τζαι για να παραδεχτεί ο δημοσιογραφος, ότι «διίστανται οι απόψεις» μάλλον δεν εφκήκεν οντως ρατσιστικη πλειοψηφια…
Ωραια… J
ΥΓ. Τζαι αν θέλει ο Δαλίτης να δημοσιεύσει τα ακριβή ποσοστά θα ήταν ιστορικά χρήσιμο… J
· Ο Φιλελεύθερος με συνέντευξη Ακκιντζιη…*
Γενικότερα ο Ακκιντζιη ηταν στην επικαιρότητα αυτήν την εφτομαδα – ίσως τζαι συγκριτικά με τον Τατάρ…Τον οποίο έφερε στην εξουσία τζαι η πρακτική Αναστασιάδη τζαι οι «αγωνες» της ψευτομαγκιάς της ελληνοκυπριακής εθνικοφροσύνης στο οδόφραγμα της Δερύνειας στο ενδιάμεσο των εκλογών...
Μίλησε στο «Καφενείο της Πέμπτης» [στην εξωθεσμικής αριστεράς], έδωσε τζαι συνέντευξη στην Χαραυγή [θεσμική αριστερά] τζαι ..στον Φιλελεύθερο..
Από τον Δαλιτη μαλιστα..:)
Not bad, not bad at all..:) – ιδιαίτερα αμα το συγκρίνει κανένας με το παραμιλητό του Αριστου το Σάββατο..
*https://www.philenews.com/eidiseis/politiki/article/1167624/akintzi-anastasiadis-kai-tatar-boroyn-mono-ga-enan-kafe
https://www.facebook.com/the.left.and.the.cyprus.problem/videos/4057103771037478
Ο κ. Σαββιδης ανέλαβε ένα πόστο παρά την εξόφθαλμη σύγκρουση συμφερόντων στην οποία εμπλεκόταν [τότε που ο Πολίτης εδιαφήμιζεν τον σαν «επιλογή σοβαρότητας»..:)] – συμμετείχε σε έγκριση παράτυπων διαβατηρίων, σαν μέλος του υπουργικού και υποτίθεται σαν Γενικός Εισαγγελέας θα επόπτευε την έρευνα για τις όποιες παρατυπίες του υπουργικού στο οποίο συμμετείχε. Αν, λοιπόν, είχε έστω και την ελάχιστη ευαισθησία για τους θεσμούς ο κ. Σαββίδης, το πιο λογικό θα ήταν να αρνηθεί τον ρόλο του πλυντηρίου στον οποίο διορίστηκε..
Όμως δεν το έκανε..
«Η Νομική Υπηρεσία επικρίθηκε από βουλευτές ότι άλλη γνωμάτευση είχε δώσει πέρσι στην Βουλή για τις εκκρεμούσες αιτήσεις πολιτογράφησης [είχε τονιστεί στην Βουλή ότι οι αιτήσεις εξετάζονταν με βάση το ισχύον νομικό πλαίσιο ανεξαρτήτως, αν όταν κατατέθηκαν, ίσχυε άλλο νομικό πλαίσιο.» [Φιλελεύθερος 9/4]. Αλλα άμα του ζητήθηκε να γνωματεύσει από την κυβέρνηση, για αιτήσεις μέσω των οποίων ενδεχομένως κάποιοι ημέτεροι θα στοίβαζαν εκατομμύρια, ο Γενικός εισαγγελέας που αθθυμήθηκε τωρά τζαι επίπεδα πάνω από το πάτο, η Νομική Υπηρεσία του κ. Σαββιδη «κάλυψε την παράκαμψη του νέου κανονιστικού πλαισίου»..
Βόλεψε τους ημέτερους που τον διορισαν, να πουμε κ. Σαββίδη;
Τζαι γιατι επικαλείσαι τον Κώστα Κληρίδη τωρα – το οποίον πίεζαν μερικοί να παραιτηθεί αρον αρον για να αναλάβεις εσύ; Γιατί σε ηθελαν εσένα επειγόντως;..:)
Τζαι μιλάς εσύ για… βάραθρο..
Αν είχες ευθιξία περί επίπεδων, κύριε Σαββίδη, θα είχες παραιτηθεί προ πολλού..
Τωρά απλώς γίνεσαι μέρα με την μέρα πιο κωμικός…
· Να δούμε τζαι που την άλλη μερικά από τα μαργαριτάρια που έφκαλε στην επιφάνεια σαν φελλούς η υστερία που ξεκίνησε από τη Θεοχάρους/Φουρλά τζαι έφτασε στη καταϊδρωμένη Πετρούλα των λουμάτων..
Νούμερο 1.ο τραμπούκος που απειλεί. Εμπνεύστηκε από το λούμα φαίνεται… J
Νούμερο 2. Ο παραμιλών εθνικόφρων που αγχώνεται γιατί καταλαβαίνει ότι η διάχυση δεν μπορεί να περιοριστεί με την δαιμονοποίηση τζαι κάμνει έκκληση στην λογοκρισία..
Για το σύμπτωμα του παραμιλώντος ύφους μπορείτε να προσέξετε το τέλος της απεγνωσμένης έκκλησης – οι Ως Δαμέ είναι τζαι «παιδιά πλουσίων» [φυσικά για το εθνικοφρων παραμιλητό δεν χρειάζονται εξηγήσεις ή τεκμήρια – παραμιλητό είναι πάντα] αλλά για κάποιο μυστήριο λόγο εν έχουν σπίθκια..[ούτε η λογική βλαστά πολλά σε έτσι σύνδρομα.. :)]
Only in “this is cyprus” της αμίμητης κυπριακής [βόρεια τζαι νότια] εθνικοφροσύνης…
· Τα τεκμήρια – η οικογένεια Κούσιου έχει φαίνεται σημαντική συμμέτοχή στην εταιρεία KKPLAW.. η οποία συμμετέχει επίσης [ως διευθυντής ή γραμματέας] σε δυο παρακαλώ εταιρείες διαχείρισης δανείων – την Αλταμίρα στη οποία παράτυπα, από ότι φαίνεται, ο Χ. Γεωργιάδης τζαι οι ημέτεροι του δωρισαν [χωρίς προσφορές κοκ] τα ΜΕΔ του Συνεργατισμού τζαι την Gordian που φαίνεται να κάμνει ανάλογα κόλπα για την Τράπεζα Κύπρου.
Δηλαδή η οικογένεια Κούσιου ουσιαστικά φκάλλει λεφτά από τους συμπολίτες μας, οι οποίοι πιάστηκαν αιχμάλωτοι στα δάνεια τζαι λόγω των οικονομικών συνθηκών εν μπορούν να αποκληρώσουν..;
Εμπλεκόμενος σε αρπακτικά συμφέροντα ο Κούσιος δηλαδή;.. :)
Αλλά έστω να τον θεωρήσουμε σαν μέρος του λόμπι των τραπεζών – από αυτούς εστω που φκαλουν κέδρος από την κρίση των υπολοίπων…
Το σκάνδαλο δεν είναι μόνο ηθικό, είναι καθαρά πολιτικό..
Ο κ. Κούσιος φκάλλει κέρδη τζαι εκπροσωπεί μια κυβέρνηση, η οποία ευνοεί τις τράπεζες τζαι δεν εφαρμόζει νομοθεσίες για την προστασία των δανειοληπτών όπως έχουν γίνει επανειλημμένες καταγγελίες..
Ουσιαστικά, ο Κούσιος συμμετέχει σε ένα μηχανισμό εξουσίας που στερεί [τζαι ευρωπαϊκά όπως καταγγέλθηκε πρόσφατα] δικαιώματα των δανειοληπτών, τζαι αυτή η στέρηση ευνοεί τι εταιρείες στις οποίες έχει συμφέροντα ο Κούσιος..
Υπάρχει καμια λογική απάντηση σε αυτό; Οξα η απάντηση εν η απόπειρα μετατόπισης με θεάματα τύπου Θεοχάρους – Φουρλά λτδ;
Αν δεν υπάρχει λογική απάντηση η παραίτηση, μόνο μια φράση μεινίσκει: Τσίπα κύριε Κούσιε. Έσιεις την ακουστά;
Τζαι η κωμική φιγούρα που εδιορίσαν στην εισαγγελία ακόμα εν άκουσε, εν εκατάλαβε οξά εν ο ρόλος του να παίζει τον άσχετο;
· Το μεγαλύτερο πρόβλημα βέβαια το οποίο θέλει να εξορκίσει η εξουσία είναι η διαφθορά… τζαι η εξουσία ξέρει τωρά ότι εν γυμνή –
ο Αναστασιάδης τζαι οι κόρες/γαμπροί του,
ο Κούσιος τζαι η Αλταμίρα..κοκ.
Σε μια δημοκρατική χώρα ουσιαστικά τζαι ο Κούσιος τζαι ο Αναστασιάδης θα ήταν στα δικαστήρια να εξηγούν την σύγκρουση συμφερόντων που έχουν με το να συμμετέχουν σε αποφάσεις που πλουτίζουν την οικογένειά τους..
Αυτό τρέμει η εξουσία από τους Ως Δαμέ. Ιδιαίτερα άμα εφτάσαν στο προεδρικό να για να θυμίσουν στον Αναστασιάδη την εικόνα της κοινωνίας για τζηνον..
Οπότε ετρέξαν τα φερέφωνα να πουλήσουν υπηρεσίες…
Αλλά την ίδια εφτομαδα ειχαμε τζαι άλλες αποκαλυψεις Κούσιου, που παίζει πκιον, σαν δημοσια εικονα, σαν μια ακομα εκδοχη «Αναστασιάδη» στο να μην έχει τίποτε να αρθρώσει για την διευρυνόμενη σύγκρουση συμφερόντων γύρω από το άτομο/οικογένειά του..
Τωρά έχει τζαι τούτος την Αλταμίρα μπροστά του σαν σκάνδαλο..
Ιδού λοιπόν εμπλοκή ημέτερων στην εταιρεία που είναι βασικό στέλεχος της Αλταμίρα Κύπρου. Τζαι το υπουργικό εγκρίνει αποφάσεις για τούτον τον οργανισμό από όπου φκάλλει κέρδη η οικογένειά Κούσιου;
Ποιά διχοτόμηση, ποιο «στο» ή «του». Τούτοι δαμέ τρέμουν την λέξη διαπλοκή που αναδύεται πάνω από την εικόνα τους πκιον…
One Radical Planet 